Δευτέρα 8 Απρίλη. Να θυμίσουμε, επιπλέον, ότι το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος είναι στενός σύμμαχος και του Τελ Αβίβ, και της Ουάσιγκτον (και του Καΐρου, ίσως όχι τόσο σφικτά) και ότι ποντάρει τον ιμπεριαλισμό του πάνω στους δικούς τους;
Να θυμίσουμε ότι αυτά δεν είναι αστεία, κι αν τ’ αφήνεις να προχωρήσουν έρχονται καταπάνω σου;
Δεν είμαστε εμείς κουραστικοί με τις επαναλήψεις. Η πραγματικότητα είναι φρικαλέα…
Κυριακή 7 Απρίλη. Μέχρι να “τελειώσει το νατο” ο κόκκινος Κατρού προλαβαίνουν τα αφεντικά του θα δείξουν την συμμαχική τους πειθαρχία και προσήλωση… Που; Στη μαύρη θάλασσα. Η νατοϊκή άσκηση “θαλάσσια ασπίδα 2019” ξεκίνησε εκεί προχτές και θα διαρκέσει ως τις 13 Απρίλη.
Αν και είναι καθιερωμένη ετήσια άσκηση, φέτος γίνεται μετά την απόφαση του νατο “να ενισχύσει την ουκρανία και την γεωργία”. Έτσι, παρότι το Κίεβο και η Τυφλίδα δεν ανήκουν στο νατο, θα συμμετάσχουν λιγάκι στη «θαλάσσια ασπίδα 2019». Αυτό είναι καινούργιο – και προβοκατόρικο.
Το θίξαμε στο παρελθόν, ας το θυμήσουμε: η Ουάσιγκτον θα προσπαθήσει να «ανεβάσει την πίεση» κατά της Μόσχας στην ανατολική Μεσόγειο όσο πιο κοντά γίνεται στην Κριμαία. Η μαύρη θάλασσα δεν είναι εύκολη υπόθεση, αφού απαιτεί την (αντιρωσική) συνεργασία της Άγκυρας, που δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Το Αιγαίο είναι κάπως ευκολότερο, αφού υπάρχει η διαθεσιμότητα της Αθήνας. Που δείχνεται έμπρακτα.
Έχει ξαναπάρει μέρος ο ελληνικός ιμπεριαλισμός σε τέτοια κόλπα. Ήταν το 1919 και η «εκστρατεία της Κριμαίας» ήταν μέρος της δυτικής επίθεσης κατά των μπολσεβίκων. Αν και η πρωτοβουλία ερχόταν απ’ το Παρίσι, ο γίγαντας Βενιζέλος χάρηκε τόσο πολύ που (αρχικά) προσέφερε περισσότερο στρατό απ’ όσο θα έβαζαν οι γάλλοι…. Τελικά συμβιβάστηκε να στείλει περίπου τον ίδιο (2 μεραρχίες, συν 4 πολεμικά). Ο ελληνικός στρατός, όμως, αποδείχθηκε πιο πορωμένος απ’ τον γαλλικό: κάμποσες εκατοντάδες γάλλοι ναύτες στασίασαν και σηκώνοντας την κόκκινη σημαία ενώθηκαν με τους μπολσεβίκους της Σεβαστούπολης. Ποιοι ανέλαβαν να τους «συνετίσουν»; Ένας ελληνικός λόχος…
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα εκείνης της «περιπέτειας»; Ατυχές λέει η επίσημη ιστορία, λέξη που είναι ο ευφημισμός της δεινής ήττας – και δεν περιλαμβάνεται στη διδακτέα ύλη της σχολικής ιστορίας… Ήταν «συντριβή μετ’ ιμπεριαλιστικών συμμαχικών επαίνων» – αλλά οι σχεδόν 400 (απ’ τον ελληνικό στρατό) που άφησαν τα κοκκαλάκια τους για χάρη του εθνικού συμφέροντος δεν το γιόρτασαν.
Εκατό χρόνια μετά ο ελληνικός ιμπεριαλισμός και οι υπηρέτες του συνεχίζουν να τρίβονται… Εύκολο: ποιός τους εμποδίζει;
Κυριακή 7 Απρίλη. Πως σας φαίνεται ένα (χθεσινό) καθεστωτικό ισραηλινό άρθρο για τον αντισημιτισμό στην ευρώπη (κυρίως για τον αντεστραμμένο…) να συνοδεύεται από φωτογραφία πρόσφατης ελληνικής φασιστοδιαδήλωσης κατά των μουσουλμάνων;
Σύγχιση; Όχι! Εκλεκτικές συμπάθειες, χωρίς αμφιβολία. Μπορεί και κάτι παραπάνω.
Σάββατο 6 Απρίλη. Η φοιτητική οργάνωση “Jewish Voise for Peace”, του αμερικανικού πανεπιστημίου Columbia, οργανώνει (όπως κάθε χρόνο) μια εβδομάδα εκδηλώσεων εναντίον του ισραηλινού απαρτχάιντ. Αντιφασίστες / αντιεθνικιστές οι εβραίοι φοιτητές του πανεπιστημίου έβγαλαν και την πιο πάνω αφίσα. Δείχνει έναν παλαιστίνιο γκραφιτά να πετάει τα σπρέυ του σ’ έναν ισραηλινό «ράμπο»…
Αντισημιτισμός! Αντισημιτισμός! Αυτό άρχισαν να σκούζουν οι τσατσορούφιανοι του ψοφιοκουναβιστάν μόλις είδαν την αφίσα (έτσι κι αλλιώς θα το έλεγαν, και χωρίς αφίσα…). Που τον ανακάλυψαν τον αντεστραμμένο “αντισημιτισμό”;
Ψάξτε καλά και βρείτε τον. Αλλιώς δεν θα πληρωθείτε…
Σάββατο 6 Απρίλη. Γράφαμε μόλις πριν 5 ημέρες, την Δευτέρα 1 Απρίλη (η “νέα μέση Ανατολή”) μεταξύ άλλων:
…Ποιοί είναι οι σημαντικότεροι στόχοι αυτής της «συνεννόησης»; Αφενός να εξουδετερωθεί η αμερικανική επιρροή (και έδραση) στην ευρύτερη περιοχή – κι αυτό αφορά τις ypg… Αφετέρου η εξασφάλιση του ότι ο καταριανό και το ιρανικό φυσικό αέριο, μαζί με το πετρέλαιο του ιράν, του ιράκ και της συρίας, θα φτάσουν μελλοντικά, μέσω αγωγών, που θα διατρέχουν ιράν, ιράκ, συρία (και θα διακλαδώνονται προς τουρκία μεριά, προς τα βόρεια, για να συναντηθεί το καταριανό και το ιρανικό γκάζι με το ρωσικό στον turk stream…), ως τις συριακές (ή και τις λιβανέζικες) όχθες της Μεσογείου. Πρώτη επιλογή λιμανιού η Λατάκεια… Οι αγωγοί αυτοί (έτσι πάει ο σχεδιασμός) θα συνοδεύονται στην χάραξή τους από δίκτυα ηλεκτρισμού και υποδομές χερσαίων μεταφορών, οδικών και σιδηροδρομικών…
Συνεπώς δεν ξαφνιαστήκαμε (το ίδιο ευχόμαστε και σ’ εσάς!) με την χθεσινή ανακοίνωση: η Δαμασκός νοικιάζει ένα τμήμα του λιμανιού της Λατάκειας στην Τεχεράνη – για εμπορική χρήση. Δεν χρειάζεται, άλλωστε, κάτι παραπάνω: το λιμάνι είναι δίπλα στην ρωσική αεροπορική βάση στο Hmeimin, και λίγο νότια απ’ την ρωσική ναυτική βάση στην Tartus…
Δεν ξαφνιαστήκαμε ούτε με τις οιμωγές που άρχισαν να ακούγονται (δημαγωγικά) με το άκουσμα της είδησης: η Τεχεράνη (λένε οι ατζέντηδες του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ) θα χρησιμοποιήσει το λιμάνι για στρατιωτικούς σκοπούς. Είναι, απλά, γελοίο: για να πηγαινοέρχονται ιρανικά πολεμικά στη Λατάκεια θα πρέπει να πλέουν σ’ όλη την Ερυθρά Θάλασσα, να διασχίζουν την διώρυγα του Σουέζ (υπό τον έλεγχο του εχθρικού προς την Τεχεράνη χουντοκαραβανά Sisi…), να περνάνε στα ανοικτά του ισραηλινού κράτους… Που σημαίνει: άστο!!!
Δεν θέλει, λοιπόν, στρατιωτική βάση στη Λατάκεια η Τεχεράνη (και, σίγουρα, δεν μπορεί να την αποκτήσει). Ούτε το μπλοκ της Αστάνα έχει ανάγκη μια τέτοια βάση εκεί. Φτάνουν οι ρωσικές. Όμως…
Σάββατο 6 Απρίλη. Όμως, καθώς ο άξονας είναι μπροστά σε εξελίξεις που δεν μπορούσε ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του να φανταστεί πριν από 4 χρόνια, θα “αρρωστήσει” ακόμα πιο βαριά. Ο νο 1 υποψήφιος υψηλού πυρετού με καντήλες είναι το φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, και οι επόμενες (μετά τις εκλογές σε 3 μέρες) πολιτικές του βιτρίνες. Μπορεί να είναι ο αναγνωρισμένα φασίστας Netanyahou. Μπορεί να είναι ο «κεντρώος» φασίστας στρατηγός Gantz. Όποιος και νάναι, τους ίδιους αφρούς θα βγάζει.
Τον Μάη του 2018, σε μια απ’ τις γνωστές συναντήσεις της συμμορίας των 3 στη Λευκωσία, ο Netanyahou είχε προφητέψει ότι:
… Το ιράν ελπίζει να φτιάξει ναυτική βάση στη Μεσόγειο, για τα πολεμικά του και τα υποβρύχιά του, που θα αποτελούν «χειροπιαστή απειλή» για τους πάντες… Εννοείται (με τον Τσίπρα και τον Αναστασιάδη δίπλα του) ότι συνέχισε με το πόσο αποφασισμένος είναι να το εμποδίσει…
Αυτή θα είναι η «γραμμή» που θα παίξει ο άξονας, για να δικαιολογήσει τα «μέτρα» που θα πάρει (μέτρα στρατιωτικά προφανώς…), παρότι θα λέει ψέμματα: η συμφωνία Δαμασκού – Τεχεράνης μιλάει για την ενοικίαση μιας ζώνης του λιμανιού με 23 αποθήκες για οικονομικούς λόγους. Και εξηγήσαμε το γιατί δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο. Όμως – αυτή είναι η διακύβευση – αν εδραιωθεί η εμπορική χρήση του λιμανιού με ιρανική συμμετοχή και υπό την ρωσική στρατιωτική προστασία, απλά θα διευκολυνθεί να φτάσει εκεί κάποιος αγωγός. Πετρελαίου, αερίου… Όταν υπάρξει “ειρήνη”…
Δείτε, λοιπόν, τον χάρτη: η στιγμή που ο ελληνικός ιμπεριαλισμός θα κληθεί να δώσει πρακτικά (δηλαδή: πολεμικά) τα διαπιστευτήριά του στους συμμάχους του, πλησιάζει. Και τα επείγοντα πολιτικά καθήκοντα που μας αφορούν γίνονται, και θα γίνουν, ακόμα πιο σημαντικά.
Σε ότι αφορά την ασταμάτητη μηχανή; Όσα έχουμε πει από εδώ τα τελευταία χρόνια, τηλεγραφικά ή αναλυτικά, ισχύουν…
Σάββατο 6 Απρίλη. Ο γνωστός plus 1 της συμμορίας των 3, ο αμερικάνος υπ.εξ. «πομπηίας», σβήνοντας τα 70 κεράκια της νατοϊκής συμμαχίας (στην ηλικία της ένα κάποιο αλτσχάιμερ είναι δικαιολογημένο…) ξαναζήτησε απ’ τους συμμάχους να ενωθούν απέναντι στους αναδυόμενους κινδύνους, που είναι η ρωσική επιθετικότητα, η ανεξέλεγκτη μετανάστευση, οι κυβερνοεπιθέσεις, οι απειλές στην ενεργειακή ασφάλεια, ο κινεζικός στρατηγικός ανταγωνισμός συμπεριλαμβανόμενης της τεχνολογίας και των 5G δικτύων, και πολλά άλλα θέματα… (Είναι λογικό που με τόσες και τέτοιες απειλές και «πολλές άλλες» ακόμα γύρω του, ο «πομπηίας» δηλώνει πιστός ευαγγελιστής: η «δευτέρα παρουσία» είναι η μόνη του ελπίδα…)
Όμως, ο δυστυχισμένος, δεν ελέγχει πια ούτε τι συμβαίνει πίσω απ’ την πλάτη του – και την πλάτη του πιστού Jens Stoltenberg. Ένας επιτήδειος (και επικίνδυνος) κομμουνιστής κατάφερε να παρεισφρήσει σ’ αυτήν την «σπουδαία και επετειακή σύνοδο», φτάνοντας ως και στην οικογενειακή φωτογραφία. Σαν άλλος «δούρειος ίππος» μασκαρεύτηκε εδώ και χρόνια με τέτοια επιτυχία ώστε έφτασε, πια, σε «απόσταση βολής»…
Δόλιε «πομπηία»! Ο κόκκινος Κατρού παραμονεύει πίσω σου χαμογελώντας, όπως κάθε ψυχρός δολοφόνος!!! «Ο μόνος υπ.εξ. που μπήκε στο νάτο με έντιμες προθέσεις» για να παραφράσουμε μια πολύ παλιά αφίσα αναρχικών για τον Guy Fawkes…
This is the end dear Pompeo!!!
Παρασκευή 5 Απρίλη. Η τουρκία διαλύεται όπου νάναι… Η τουρκία χρεωκοπεί (και διαλύεται) όπου νάναι… Ο Ερντογάν καταρρέει (και η τουρκία διαλύεται) όπου νάναι. Τα ελληνικά ιμπεριαλιστικά όνειρα είναι τόσο ρουτινιάρικα όσο και το ξεπάγωμα του “μαρμαρωμένου βασιλιά”. Το να ψάχνουν κάθε τόσο οι δημαγωγοί και οι πελάτες τους από κάτι να πιαστούν είναι, απλά, η μοίρα μιας ψυχωσικής εθνικής ιδεολογίας που τρελλαίνει τους πιστούς της.
Οι εκλογές δεν είναι καθόλου του γούστου μας. Μ’ αυτό σαν δεδομένο, το γεγονός ότι οι ισλαμοδημοκράτες της τουρκίας έχασαν (με μικρές διαφορές, αλλά οπωσδήποτε έχασαν) στις τοπικές εκλογές δύο μεγάλες πόλεις (την πρωτεύουσα Ankara και την μεγαπόλη Istanbul) είναι τόσο σαφές όσο το ότι αυτό έχει συμβεί (και όχι μόνο μια φορά) στο ελλαδιστάν, σε σχέση με το κάθε φορά κυβερνόν κόμμα.
Υπάρχει, όμως, κι άλλος υπολογισμός. Φαίνεται ότι αθροίζοντας τις ψήφους των υποψηφίων τους σ’ όλη την επικράτεια, οι ισλαμοδημοκράτες παραμένουν μακράν το πρώτο σε εκλογική επιρροή κόμμα στην τουρκία. Κάπου ανάμεσα στο 42% και 44%. Η αξιωματική αντιπολίτευση είναι στο 30% καθηλωμένη εδώ και δεκαετίες…Το γεγονός ότι το AKP έχει πλειοψηφικη επιρροή για πάνω από 16 χρόνια (απ’ το 2002) είναι πράγματι ένα ζήτημα. Όμως (την άποψή μας την έχουμε διατυπώσει αναλυτικά στο χάρτινο Sarajevo) η αιτία του δεν βρίσκεται σε κάποια μυστηριώδη ισχύ του Erdogan, ούτε σε συνωμοσίες. Βρίσκεται στις δομικές αδυναμίες της υποτιθέμενα «σοσιαλδημοκρατικής» αντιπολίτευσης: ο ιδεολογικός προσανατολισμός της στον κεμαλισμό δίκαια απορρίπτεται απ’ την πλειοψηφία των τούρκων ψηφοφόρων. Γιατί, πολύ απλά, σημαίνει πραξικοπήματα, χούντες, πραξικοπήματα, χούντες…
Οι καθεστωτικοί των ισλαμοδημοκρατών, μετά τις πρόσφατες εκλογές, θύμισαν με νόημα ότι «οι επόμενες εκλογές είναι σε 3,5 χρόνια». Οι ντόπιοι πατριώτες που ονειρεύονται την «κόκκινη μηλιά» θα πρέπει να το πάρουν απόφαση (αν δεν πάθει τίποτα ο Erdogan) ότι θα γεράσουν περιμένοντας την «διάλυση»…
(Κατά τα άλλα δεν θα έπρεπε να πανηγυρίζουν με την υποτίμηση της τουρκικής λίρας – την περίοδο που κλείνονται τα πακέτα και οι προσφορές των μεγάλων διεθνών εταιρειών διακοπών… Ε; Γιατί όπου νάναι θα αρχίσουν τα βογγητά των αφεντικών της ντόπιας τουριστικής βιομηχανίας…)
Τετάρτη 3 Απρίλη. Τυχαίο δεν είναι. Πρόκειται για σχέδιο, μελετημένο. Όταν ο ισραηλινός στρατός δεν πυροβολεί τους παλαιστίνιους διαδηλωτές στο κεφάλι (175) ή στην καρδιά (401), τους πυροβολεί στα πόδια. Απ’ τους 6.106 διαδηλωτές που τραυματίστηκαν τους πρώτους 9 μήνες της “Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής” πέρυσι (μέχρι το τέλος του 2018), πάνω απ’ το 80% (4.903) πυροβολήθηκαν στα πόδια από ελεύθερους σκοπευτές, με τους περισσότερους να βρίσκονται τουλάχιστον 150 μέτρα μακριά απ’ τον “φράχτη”. Απ’ αυτούς τους 4.903, οι 122 ακρωτηριάστηκαν, αφού πυροβολήθηκαν με σφαίρες dum dum, που διαλύουν κόκκαλα, νεύρα, αγγεία, σάρκες…
Είναι ένα φασιστικό σχέδιο· ή, πιο σωστά, ένα τμήμα του γενικού φασιστικού σχεδιασμού του απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος. Αυτοί οι τραυματισμοί, που δεν κάνουν εντύπωση σε σχέση με τις δολοφονίες (αν και εφόσον προσέχει κανείς τι γίνεται στη μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου) χρειάζονται χειρουργεία· ξεπερνώντας κατά πολύ τις δυνατότητες του νοσοκομείου της Γάζας. Οι ανθρωποφύλακες του ισραηλινού κράτους δεν αφήνουν τους τραυματίες να πάνε στα αιγυπτιακά νοσοκομεία· συνεπώς μένουν για βδομάδες χωρίς πλήρη ιατρική φροντίδα: ένας μαζικός ψυχολογικός πόλεμος εναντίον των φίλων και των οικογενειών τους.
Επιπλέον, για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για τον ισραηλινό κανιβαλισμό, το που πυροβολούν κάθε φορά οι ελεύθεροι σκοπευτές, ορίζεται από τις διαταγές. Οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο της Γάζας, τονίζουν «την μια μέρα έχουμε τραυματίες κτυπημένους μόνο στα πόδια· μια άλλη μέρα έχουμε τραυματίες κτυπημένους μόνο στον κορμό· άλλη φορά κτυπάνε μόνο στο κεφάλι…»
Η τακτική προέρχεται κατευθείαν απ’ την «ευρωπαϊκή εμπειρία» του Α παγκόσμιου, όπου το σακάτεμα των στρατιωτών του αντιπάλου θεωρήθηκε, ίσως για πρώτη φορά στον καπιταλιστικό κόσμο, σαν εξίσου σημαντικό με την δολοφονία τους: επειδή οι σακατεμένοι επιζώντες προκαλούσαν θλίψη και τρόμο στα μετόπισθεν. Το ισραηλινό φασισταριό αξιοποιεί αυτά τα «μαθήματα» όχι σε πόλεμο αλλά σε μια υποδειγματική (και «δοκιμασμένη στην πράξη») επιχείρηση μαζικής καταστολής, επιδιώκοντας να τσακίσει το ηθικό και την θέληση του συνόλου των εξεγερμένων Παλαιστίνιων: κάθε τραυματισμένος / η και κάθε σακατεμένος να «λειτουργεί» σαν ζωντανός αγγελιοφόρος φόβου.
Εκτός απ’ τους τσατσορούφιανους (που «μια δουλειά κάνουν») είναι εντυπωσιακό το πόσοι έχουν γίνει τόσο παχύδερμοι ώστε να πουλάνε «αντιφασισμό» κάνοντας πλάτες (ή σηκώνοντας τους ώμους…) στην πιο σκληρή, κρατική / παρακρατική και παρατεταμένη εκδήλωση φασισμού σ’ αυτούς τους καιρούς και σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου.
(φωτογραφίες: Οι δύο κάτω είναι απ’ την διαδήλωση αλλελεγγύης στην παλαστινιακή εξέγερση που έγινε την περασμένη Κυριακή στο Λονδίνο, στον ένα χρόνο απ’ την εκκίνηση της «Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής» στη Γάζα).
Δευτέρα 1 Απρίλη. Δεν είναι “πρωταπριλιάτικο”, και μπορεί να είναι ασήμαντο. Το πρώτο απ’ τα τρία video που είχαμε χτες για τον ένα χρόνο απ’ την έναρξη της «Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής» στη Γάζα, ήταν απ’ τον αγγλικό καθεστωτικό guardian. Δεν ξέρουμε πόσοι / πόσες προλάβατε να το δείτε: το μικρής διάρκειας videoρεπορτάζ του guardian εξαφανίστηκε κάποια στιγμή απ’ το youtube (άρα και απ’ την ασταμάτητη μηχανή).
Δεν ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει στο διαδίκτυο. Δεν φανταζόμαστε “λογοκρισία”, αφού διαπιστώσαμε ότι το συγκεκριμένο video άλλαξε διεύθυνση (URL). Οπότε μπορείτε να το δείτε:
Δεν έχουμε εξήγηση για τέτοιες μετακομίσεις. Συνεπώς, επειδή είναι καθήκον μας η αλληλεγγύη στην παλαιστινιακή αντίσταση, καλού κακού (αν ξαναμετακομίσει το πιο πάνω), ένα ακόμα: