Tag: εξωτερική πολιτική

Εβραίοι ενάντια στον εθνικισμό

Παρασκευή 19 Απρίλη. Η κρατική δημαγωγία και τα τσιράκια της προσπαθούν να επιβάλλουν την απαγόρευση: καμμία κριτική στον ρατσισμό του ισραηλινού κράτους, καμμία υποστηρίξη της παλαιστινιακής αντίστασης, είναι «αντισημιτισμός».

Τους ξεβρακώνει και η Ιστορία! Σήμερα το βράδυ στις 7.30 (αυστηρά), στο ΕΜΠ, καθώς εξελίσσεται το project Παρασκευές για την Παλαιστίνη / ενάντια στον ελληνικό ιμπεριαλισμό, το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία παρουσιάζει την ιστορία δύο εβραϊκών αντι-εθνικιστικών οργανώσεων. Της Bund, της μεγάλης σοσιαλιστικής οργάνωσης των εβραίων εργατών της ανατολικής Ευρώπης στις πρώτες δεκαετίες του του 20ου αιώνα. Και της Matzpen, της δυναμικής ισραηλινής / αραβικής οργάνωσης της επαναστατικής αριστεράς στη δεκαετία του ’60….

Η γνώση είναι δύναμη!

Προκλήσεις και προκλησάρες

Παρασκευή 19 Απρίλη. Αν τουρκικά αεροπλάνα πετούν περίπου 2 χιλιόμετρα μακριά απ’ το ελικόπτερο που μεταφέρει έναν έλληνα αρχικαραβανά στα Δωδεκάνησα, αυτό είναι «πρόκληση»; Μα τι λέτε; Εδώ την άλλη φορά πετούσαν 6,5 χιλιόμετρα μακριά απ’ το πρωθυπουργικό αεροπλάνο (δεν τα έβλεπες ούτε με κυάλια) και ο π.ε.τ. αυτοχρίστηκε «εθνικός ήρωας» (που γλύτωσε απ’ του αιώνιου εχθρού τα δόντια…)· στα 2 χιλιόμετρα θα κολλήσουμε;

Παραλίγο! Παραλίγο να μείνουμε χωρίς πρωθυπουργό και χωρίς ΓΕΣ!

Τίνος αιώνα το deal;

Παρασκευή 19 Απρίλη. Ήταν πριν ένα χρόνο ή μήπως πριν ενάμισυ; Προς τα πίσω ο χρόνος της αποκάλυψης του περιβόητου «deal του αιώνα» που μαστορεύει η Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ και οι σύμμαχοί τους, χάνεται μέσα στην ομίχλη. Η πανηγυρική αναγγελία του έχει ανακοινωθεί τουλάχιστον 4 φορές ως τώρα (μπορεί και παραπάνω, έχουμε χάσει στο μέτρημα) και πάντα αναβάλλεται. Φυσικά οι αιώνες δεν τελειώνουν. Και έχουν απεριόριστη υπομονή και κανένα φθόνο μεταξύ τους…

Η πιο πρόσφατη αναγγελία για το “deal” ήταν «αμέσως μετά τις εκλογές, για να μην τις επηρεάσουμε». Τις (ας πούμε) εκλογές στο Τελ Αβίβ, στις 9 Απρίλη – συγκινητική η δημοκρατική ευαισθησία του βασιλικού γαμπρού Jared Kushner…

Αλλά το «μετά τις εκλογές» φτάνει μέχρι «πριν τις επόμενες». Ο βασιλογαμπρός ξανα-ανέβαλε την ανακοίνωση για κάπου τον Ιούνη. Τι του λείπει απ’ το σχέδιό του; Νέος είναι, πλούσιος είναι, άτυπος υπ.εξ. του ψοφιοκουναβιστάν είναι, τι του λείπει;

Χάνει λάδια;

Ελληνική φιλοξενία

Πέμπτη 18 Απρίλη. Αν έχεις 250.000 να αγοράσεις κάποιο ακίνητο στην ελλάδα, τότε εξασφαλίζεις σπέσιαλ βίζα (και ελευθερία κινήσεων στην ε.ε.) για τον εαυτό σου και όλους τους πρώτου βαθμού συγγενείς σου, ανιόντες και κατιόντες. Αν δεν έχεις, τότε θα πεταχτείς (μαζί με τους όποιους συγγενείς σου…) σε κάποια ανθρώπινη στοίβα, ή και χωματερή. Και επειδή θα πρέπει να βρεις τα απαραίτητα για την απόδρασή σου («παράνομη» προφανώς) θα εγκληματοποιηθείς – για να έχει να λέει το ντόπιο φασισταριό στις hard και light εκδοχές του, δηλαδή οι πολιτικές εκφράσεις του εντόπιου κρατικοποιημένου οργανωμένου εγκλήματος.

Αυτό υπήρξε η υποδειγματική εθνική πολιτική του φαιορόζ γκουβέρνου (της «αριστεράς» α λα Κουμουνδούρου, εννοείται…) για πάνω από 4 χρόνια. Είναι – λέμε – μια πολύ χειροπιαστή και αιμοβόρα έκφανση του εσωτερικού ιμπεριαλισμού: η πολωμένη, άγρια, εγκληματική διάκριση των Άλλων με βάση τα πορτοφόλια τους. Απο κει και πέρα εκείνοι (οι ντόπιοι) που βγάζουν λεφτά απ’ τις κυριλέ διαδικασίες της «χρυσής βίζας» και οι άλλοι (επίσης ντόπιοι) που βγάζουν λεφτά απ’ την εγκληματοποίηση των αιχμάλωτων μεταναστών / προσφύγων, είναι μορφές του «διάχυτου» (από κοινωνική άποψη) εθνικού καπιταλισμού: η οργανικά συμπληρωματική σχέση μεταξύ τους έχει διαφύγει της κριτικής. Αλλά δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο που διαφεύγει….

Εκείνο που επίσης έχει διαφύγει – κι αυτό αφορά τον ιμπεριαλισμό προς τα έξω – είναι η «μεγάλη αγκαλιά» (ως προς τις εθνοκρατικές συμμετοχές) της πρόσφατης πολυεθνικής στρατιωτικής άσκησης Ηνίοχος. Είναι η άλλη εκδοχή της «ελληνικής φιλοξενίας», όπου στις ντόπιες θάλασσες, στους κάμπους και στα βουνά (που χωράνε άφθονοι “χρυσοί επενδυτές” και στοιβάζονται οι “ξένοι” προλετάριοι…) ασκούνται φιλόδοξοι πιλότοι διαφόρων εθνικοτήτων. Πάντα για το καλό της «ειρήνης». Κυριλέ. (Φέρτε για λίγο την εικόνα στο μυαλό σας: από πάνω γυμνάζονται πολεμικά και απο κάτω ζουν στα κάγκελα φυγάδες πολέμων: ελλαδιστάν…)

Φέτος, για πρώτη φορά, με απαίτηση των συμμάχων της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ, πήραν μέρος στον «Ηνίοχο» και (μισθοφόροι;) πιλότοι του Ντουμπάι. Των «ενωμένων αραβικών εμιράτων». Ισραηλινοί και «εμιρατιανοί» πιλότοι πέταξαν –«ασκήθηκαν» δηλαδή – μαζί πάνω απ’ την Πελοπόννησο.

«Και τι έγινε;» θα πείτε… Είναι η πρώτη φορά που επισημοποιείται η συνεργασία του ισραηλινού στρατού με έναν αραβικό – αυτό έγινε!!! Και επειδή κάτι τέτοιο είναι σκάνδαλο (με βάση την ιστορία της μέσης Ανατολής στον 20ο αιώνα…) μόνο σ’ ένα τόσο φιλόξενο μέρος σαν ελλαδιστάν θα μπορούσε να συμβεί. Είναι κάτι σαν «επισημοποίηση ενός συνεσταλμένου και κάπως κρυφού φλερτ»: χρειάζεται το κάτι τις απ’ το ελληνικό βουκολικό feeling για να δέσει. Έστω κι αν πρόκειται να ξεράσει θάνατο. Ή, ειδικά γι’ αυτό.

Υπάρχει και διατίθεται χύμα και δωρεάν άφθονη εικονική πραγματικότητα σ’ αυτά εδώ τα μέρη. Κι αν ξεχάστηκαν («εθνικά» πάντα) εκείνα τα 300 (χιλιάδες) βλήματα που έπρεπε να πάνε, άρον άρον, στο Ριάντ (ή και αλλού), το ελλαδιστάν δεν παύει να είναι ο ορισμός εκείνου που ο π.ε.τ. (και κάθε pet) ονομάζει «πυλώνας σταθερότητας στην ανατολική Μεσόγειο».

Γίνονται βαρυσήμαντοι γάμοι στρατιωτικοί / πολεμικοί στην κορυφή του πυλώνα – και σας έχουν ακάλεστους κάτω, στην απόξω, να κοιτάτε όπου δείχνει το δάχτυλο…

Πρωτοκοσμικός εκφασισμός 1

Τετάρτη 17 Απρίλη. Πώς είναι όταν στις δημοκρατικές (εντός ή εκτός εισαγωγικών) εκλογές οι διαγκωνιζόμενοι υποψήφιοι κάνουν αγώνα για να αποδείξουν πόσο περισσότερο φασίστες είναι οι μεν σε σχέση με τους δε; Οι «τύποι» είναι στη θέση τους: προεκλογική περίοδος, υποψηφιότητες, συγκεντρώσεις, λογίδρια, φανφάρες, κάλπες… Και η ουσία επίσης είναι στη θέση της: διαγωνισμός χασάπηδων για το ποιος θα πάρει την εξουσιοδότηση του «λαού».

Στον ιστορικό φασισμό (στον οποίο περιλαμβάνουμε όλες τις χούντες του 20ου αιώνα, όπου γης) το «τυπικό» δεν περιλάμβανε «γιορτή της δημοκρατίας». Επειδή, ακόμα κι αν οι ανθρωποφάγοι σε οποιαδήποτε κοινωνία είχαν ρεύμα, ήταν σίγουρο ότι υπήρχαν άλλοι τόσοι αντίπαλοί τους. Πολιτικά, ιδεολογικά, ηθικά, αισθητικά. Συνεπώς η κεντρική εξουσία διαμορφωνόταν μέσω του αποκλεισμού οποιουδήποτε πλουραλισμού – της απαγόρευσης εκείνου που στη Δύση μάθαμε να αποκαλούμε «δημοκρατία».

Το ισραηλινό καθεστώς δεν είναι έτσι. Υπάρχει ένας γαλαξίας ακροδεξιών κομμάτων με ποικιλία. Άλλο υποστηρίζει τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας – μαζί με την εξόντωση των παλαιστινίων. Άλλο, αντίθετα, υποστηρίζει τις οικογενειακές αξίες – μαζί με την εξόντωση των παλαιστινίων. Ένα τρίτο μπορεί να υποστηρίζει τα δικαιώματα της lgbt κοινότητας – μαζί με την εξόντωση των παλαιστίνιων. Ενώ ένα τέταρτο μπορεί να υποστηρίζει την ποινικοποίηση των σεξουαλικών παρεκλήσεων – μαζί με την εξόντωση των παλαιστινίων. Άφθονη δημοκρατία – μαζί με την εξόντωση των…

Υπήρξε ένας μείζων υποψήφιος πρωθυπουργός επικεφαλής ενός «αντιπολιτευόμενου» συνασπισμού, ο (πρώην) στρατηγός Benny Gantz, τον οποίο ο αντίπαλός του (και τελικός νικητής) Netanyahou κατηγορούσε για «κεντροαριστερό». Το βασικό videospot αυτού του «κεντροαριστερού», η σφαγή στη Γάζα το 2014 (το είδατε, υποθέτουμε, εδώ πριν λίγο καιρό), θα ήταν υπεραρκετό για να καταδικαστεί σε ισόβια για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας – αλλά όχι. Όχι πια· όχι σ’ αυτήν την κοινωνία· όχι απ’ τους συμμάχους του ισραηλινού κράτους· όχι, πια, απ’ οπουδήποτε στον πλανήτη.

Αυτός ήταν ο … «κεντροαριστερός» υποψήφιος…. Αν ο τότε αμερικάνος πρόεδρος Μπους ο Β «έντυνε» την προεκλογική του εκστρατεία το 2004 με ένα βίντεο απ’ την σφαγή που έκανε ο στρατός του στην ιρακινή Fallujah τον Απρίλη του 2003, θα είχαν σηκωθεί όλες οι πέτρες του πλανήτη εναντίον του… Όχι πια, «ποτέ και πουθενά». Το ισραηλινό καθεστώς είναι η «αιχμή του δόρατος», ξεπερνώντας τα κολαστήρια / «μαύρες τρύπες» τύπου Γκουαντανάμο του αμερικανικού καθεστώς και τις προβλέψεις του «patriot act»… Έχει γίνει η αυλαία. Επειδή είναι πρωτοκοσμικό και επειδή είναι «δημοκρατικό»…

Συνεπώς, ενώ η χούντα του Sisi δεν είναι ανοικτά «παράδειγμα προς μίμηση» (είναι, πάντως, από βολική έως συμμαχική), το φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ είναι.

(φωτογραφία: «Selfie» απ’ την Fallujah τον Απρίλη του 2003…)

Πρωτοκοσμικός εκφασισμός 2

Τετάρτη 17 Απρίλη. Ο ισραηλινός Gideon Levy, μόνιμος συνεργάτης της κεντρώας εφημερίδας Ha’aretz, γύρω στα 65, που ξεκίνησε δηλώνοντας «πατριώτης ισραηλινός» και έχει φτάσει στο σημείο να υποστηρίζει ότι η μόνη του ελπίδα είναι το διεθνές κίνημα BDS, δείχνει τρομαγμένος μ’ αυτά που ζει. Σ΄ένα πρόσφατο μετεκλογικό άρθρο του με τίτλο «η νέα εξαθλιωμένη ισραηλινή δημοκρατία» γράφει μεταξύ άλλων:

… Η Δεύτερη [ισραηλινή] Δημοκρατία δεν θα κρύβει πια αυτά που συμβαίνουν στην αυλή της, ούτε θα προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί…. Η Πρώτη Δημοκρατία χαρακτηριζόταν από ένα μίγμα πραγματικότητας και εξαπάτησης: η μόνη δημοκρατία στη μέση Ανατολή αλλά, πριν απ’ όλα, με στρατιωτική διακυβέρνηση σε αραβικές περιοχές, κι ύστερα με στρατιωτική δικτατορία στα κατεχόμενα εδάφη. Ήταν η αγαπημένη στη μέση Ανατολή αλλά επίσης το τελευταίο αποικιοκρατικό καθεστώς στον κόσμο.

Όλα αυτά τέλειωσαν. Η επόμενη κυβέρνηση θα είναι συνέχεια της προηγούμενης, αλλά πιο δυνατή, πιο υπερεθνικιστική και ρατσιστική, λιγότερο δημοκρατική και νόμιμη. Και, πρέπει να το παραδεχτώ, θα είναι πιστότερη αντανάκλαση της πραγματικότητας…

Η φωτιά που ξεκίνησε στη διάρκεια της προηγούμενης κυβέρνησης θα εξαπλωθεί. Τα δικαστήρια, τα μήντια, οι ομάδες υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η αραβική κοινότητα θα την νοιώσουν γρήγορα…. Το αεροδρόμιο Ben Gurion θα κλείσει ακόμα περισσότερο σε όσους κάνουν κριτική στο καθεστώς. Οι μκο θα βγουν εκτός νόμου. Οι άραβες θα αποκλειστούν ακόμα περισσότερο απ’ ότι τώρα, για να καταλάβουν τι σημαίνει εβραϊκό κράτος με μόνο εβραίους βουλευτές….

Ο Levy (κι όχι μόνον αυτός) θεωρεί ότι τώρα πια κάποιες πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου μπορούν να τα «βρουν» με το ισραηλινό καθεστώς· επειδή τους μοιάζει όλο και περισσότερο.

Ο έλληνας σύμμαχος συμφωνεί…

Το ελληνικό καθεστώς

Τετάρτη 17 Απρίλη. Πολλοί, πιθανότατα και κάποιοι / ες που διαβάζουν αυτές τις γραμμές, πιστεύουν (θέλουν να πιστεύουν) ότι αν κάποιος αγκαλιάσει έναν φασίστα (μπορεί και περισσότερους…) έχει κάθε περιθώριο και δικαίωμα να ισχυρίζεται, παρ’ όλα αυτά, ότι είναι «γνήσιος δημοκράτης» – μπορεί και «προοδευτικός».

Δεν επαληθεύεται στην καθημερινή ζωή! Φιλίες με φασίστες δεν κάνει κανένας αν δεν είναι ομοϊδεάτης – είτε το δείχνει είτε όχι. Γιατί θα έπρεπε να ισχύει κάτι άλλο στη «ζωή» των διακρατικών σχέσεων και συμμαχιών; Επειδή τα κράτη και οι «εθνικές πολιτικές» τους είναι οππορτουνιστικές ενώ η καθημερινή ζωή όχι; Χα!

Ο μόνος λόγος είναι αυτός: επειδή στην μικρούλα ζωή μας δεν βλέπουμε (και δεν θέλουμε να δούμε) τι σημαίνει η σφικτή αγκαλιά του κράτους που χρηματοδοτούμε σαν φορολογούμενοι / ες και σαν υπήκοοι με άλλα κράτη – συμπεριλαμβανόμενων καθαρόαιμα φασιστικών.

Θα είχε νόημα, άραγε, να δηλώνει κανείς αντιφασίστας, δημοκράτης, κομμουνιστής, αναρχικός στη γερμανία ή στις ηπα του 1970 και να κάνει τουμπεκί ψιλοκομμένο για τις σχέσεις του κράτους «του» με την τότε χούντα στην ελλάδα; Δεν θα ήταν καταγέλαστος, γελοίος, και τελικά τσατσορούφιανος, όποιος υποστηρίζε ότι «εγώ ασχολούμαι με τον φασίστα του οικοδομικού μου τετραγώνου, παραπέρα δεν με νοιάζει», ε; Θα ήταν….

Όταν τα αμερικάνικα ή τα ισραηλινά ή ποιός ξέρει ποιά άλλα πολεμικά και πληρώματα εκπαιδεύονται στα μέρη μας δεν μοιάζει σα να έρθει ένας φασίστας να «εκπαιδευτεί» σε δολοφονίες στο γραφείο, στο μπαρ, στη βιοτεχνία, στην εταιρεία που δουλεύουμε – αυτό είναι σίγουρο… Για την ακρίβεια: το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει η ίδια αμεσότητα, η ίδια εγγύτητα, η ίδια στενά εμπειρική συνάφεια με τους δράστες και τους στόχους του εγκλήματος.

Όμως φτάσαμε στον 21ο αιώνα, μετά από πολλές δεκαετίες σκληρών ταξικών / κοινωνικών αγώνων και δυναμικού διεθνισμού, για να νομιμοποιήσουμε την πεποίθηση πως σημασία έχει μόνον ό,τι βρίσκεται σε απόσταση 2 ή 3 μέτρων απ’ τη μύτη μας; Αν η απάντηση είναι «ναι», όποιος / όποια το λέει, ας το ξεκαθαρίσουμε: το να έχεις μια «ακτίνα ενδιαφέροντος» όση επιτρέπει το Εγώ σου είναι ήδη σπονδή στον νεο – νεο – φασισμό. Και κανείς δεν πρόκειται να κρυφτεί πίσω απ’ τις καλές προθέσεις του «έντιμου κυρ Παντελή» του 21ου αιώνα. Καμμία εντιμότητα!

Η συμμαχία του ελληνικού κράτους με το ισραηλινό, με το αμερικάνικο, και με το αιγυπτιακό δεν είναι «μια φράση στις ειδήσεις». Συγκροτείται από οικονομικά συμφέροντα, σχέσεις εργασίας, σχέσεις ζωής και θανάτου, μαζικές υποτιμήσεις (χρηματικές αλλά, επίσης, διανοητικές, ηθικές, συναισθηματικές) που δουλεύονται και εφαρμόζονται πρώτα και κύρια στο εσωτερικό κάθε επικράτειας. Είναι αόρατες; Έτσι λένε… Είναι αναίμακτες; Έτσι λένε… Είναι αδιάφορες; Έτσι λένε…

Εμείς θα το πούμε με δυο κουβέντες: ο ιμπεριαλισμός εκτός συνόρων είναι πάντα, πρώτα και κύρια, πετυχημένος ιμπεριαλισμός εντός συνόρων! Διανοητικός, ηθικός, συναισθηματικός, ιδεολογικός ιμπεριαλισμός των αφεντικών εναντίων της οικουμενικής εργατικής συνείδησης – εκεί που ασκούν την εξουσία τους. Εναντίον των δικών τους προλετάριων….

Κι έτσι, οι εκατομμύρια μικρές (: μικροαστικές) σφαίρες ακτίνας 2 ή 3 μέτρων απ’ την ακτίνα της μύτης του καθενός, οι μπουρμπουλήθρες που είναι σίγουρες ότι έχουν κάποιο «άσυλο», αποδεικνύονται λάδι στη μηχανή του εγκλήματος.

Δαντελωτά ακρογιάλια

Τρίτη 16 Απρίλη. … Η γεωγραφία της ελλάδας είναι ιδανική για ασκήσεις [είπε ο αμερικάνος καραβανάς Jamie LaValley, του οποίου η ταξιαρχία πήρε μέρος στις ασκήσεις]. «Μπορούμε να κάνουμε επιχειρήσεις πάνω απ’ το Αιγαίο και σε μεγάλο ύψος πάνω απ’ τον Όλυμπο, που είναι πολύ κοντά… Είναι το μόνο μέρος στα 18 χρόνια που είμαι στον στρατό που τα συνδυάζει όλα: βουνά, πεδιάδες και θάλασσα».

Η πατρίς σε ευχαριστεί κυρ LaValley!!! Χρόνια τώρα ψάχνει τι άλλο μπορεί να προσφέρει προς τέρψη πέρα απ’ τη θάλασσα και τον ήλιο… Να που το βρήκε – και πρέπει να πούμε ένα μεγάλο «εύγε» στο φαιορόζ γκουβέρνο γι’ αυτό: συνδυασμός βουνού, κάμπου, κοιλάδων και θάλασσας για να εκπαιδεύονται τα αμερικανικά πολεμικά. Σε συγκεκριμένες (και κλιματικές…) συντεταγμένες – αυτό εννοείται.

Και για πού εκπαιδεύονται οι yankees και οι φίλοι τους απ’ το Τελ Αβίβ, για νάχουμε καλό ερώτημα; Ποιός ξέρει; Ο φιλόξενος χορηγός των βουνών, των κάμπων και των θαλασσών παριστάνει τον ανήξερο. Για πού να εκπαιδεύονται άραγε; Μήπως για την Αρκτική; Μήπως για να περνάνε γιαγιάδες στο δρόμο;

Όποιος υποψιαστεί ότι οι μεσημβρινοί της εκπαίδευσης στο γραφικό ελλαδιστάν συμπίπτουν με εκείνους του βόρειου ιράν είναι σκέτο αντεθνικό στοιχείο…

(Σε ποιές περιπτώσεις, είπαμε, η «υπόθαλψη εγκληματία» είναι κακούργημα;)

Η διεθνής νομιμότητα πάνω απ’ όλα!

Τρίτη 16 Απρίλη. Ούτε ένας ούτε δύο, αλλά τριανταεφτά πρώην υπ.εξ. (και κάποιοι more) ευρωπαϊκών κρατών αποφάσισαν (με ανοικτή επιστολή τους) να συμβουλέψουν την ε.ε. να απορρίψει το ψοφιοκουναβικό «deal του αιώνα» αν δεν είναι δίκαιο για τους Παλαιστίνιους…. Και να υπερασπιστούν «την λύση των δύο κρατών».

Η παλιά κουβέντα «πρέπει νάσαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα» σε νέα αιματηρά μεγαλεία – έστω και από «πρώην»!! Όλοι αυτοί εδώ και δεκαετίες, κάποτε σε πόστα (δύο από δαύτους γ.γ. του νατο…) δεν εμπόδισαν την εξέλιξη του ισραηλινού απαρτχάιντ…. Δεν ήθελαν. Τώρα, μέσα σ’ ένα κείμενο που υπερασπίζεται «την δημιουργία δύο κρατών στα σύνορα πριν απ’ το 1967, με την Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα και των δύο κρατών», σε μια μόνο πρόταση αναφέρουν:

… Το ισραήλ και οι κατεχόμενες παλαιστινιακές περιοχές γλυστρούν στην πραγματικότητα ενός κράτους με ανισότητα δικαιωμάτων. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Για του ισραηλινούς, για τους παλαιστίνιους, ή για εμάς στην Ευρώπη…

Πράγματι, απ’τα μέσα της δεκαετίας του ’90, όλα τα ευρωπαϊκά κράτη έκαναν ό,τι μπορούσαν (το πιο ήπιο ήταν να σφυρίζουν αδιάφορα και να κάνουν τις δουλειές τους) γι’ αυτό το «γλύστρημα»… Και τώρα, που το ψοφιοκουναβιστάν σκοπεύει να επικυρώσει το απαρτχάιντ, αυτοί οι πρώην του ευρωπαϊκού καπιταλισμού παριστάνουν τους «άγιους», με “ηθικό πλεονέκτημα”. Νοσταλγούν τα «δύο κράτη»….

Είναι μια τελευταία βρώμικη και ύπουλη βοήθεια στο ρατσιστικό Τελ Αβίβ. Γιατί, διαφορετικά, αντί να κάνουν τον σταυρό τους λέγοντας «απεταξάμην» μπροστά σε κάτι που και οι ίδιοι βοήθησαν να γίνει, θα έπρεπε να σταθούν ενώπιον των ευθυνών τους: την χρήση κάθε διαθέσιμου μέσου (και υπάρχουν πολλά και αποτελεσματικά) για να ανατραπεί το απαρτχάιντ καθεστώς! Ένα κράτος; Ναι, ένα – αλλά με πλήρη ισότητα δικαιωμάτων· και, φυσικά, ανεμπόδιστη την επιστροφή των εκατοντάδων χιλιάδων παλαιστίνιων προσφύγων. Αυτό που οι ίδιοι εύκολα θα αποκαλούσαν ένα δημοκρατικό κράτος…

Αλλά όχι. Αν θέλεις να σεγοντάρεις την τωρινή κατοχή και το τωρινό απαρτχάιντ «θυμάσαι» μια κάποια, κάποτε, κάπως «λύση δύο κρατών»…. Είναι σα να θες να ξορκίσεις το σωματεμπόριο ορκιζόμενος στην ιερότητα της οικογένειας….

Ωστόσο αυτό που προσπαθούν να απωθήσουν οι ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) πολιτικές βιτρίνες μέσα απ’ την δήθεν «ευαισθησία» τους μπαίνει σταθερά στην ημερήσια διάταξη του αγώνα. Κι όχι μόνο στην κατεχόμενη Παλαιστίνη· παγκόσμια.

Απ’ τα κάτω…. Είναι στο δικό μας χέρι να το επιβάλλουμε!

Ελεύθερη Παλαιστίνη!

Δευτέρα 15 Απρίλη. Κάπου ανάμεσα στα σιδερικά, στ’ άρβυλα, στα αλεξίσφαιρα γιλέκα και στα κομμάντο ραφτά, διακρίνεται ένα πρόσωπο – στο πεζοδρόμιο. Στο πλάνο κυριαρχεί ο ένοπλος ισραηλινός φασισμός / ρατσισμός: ο «ένοχος», απ’ την άλλη, πήγε προς το τζαμί του al-Aqsa παρότι είχε περικυκλωθεί. Στις 12 του περασμένου Μάρτη τόλμησε να κάνει τέτοιο πράγμα ο «τρομοκράτης»….

Θα μπορούσαν και να τον σκοτώσουν. Τώρα απλά θα το φυλακίσουν. Μπορεί επ’ αόριστον.

Στη μέση: ισραηλινοί στρατιώτες μοστράρουν ένα ισραηλινό πιτσιρίκι που έχει ντυθεί «παλαιστίνιος βομβιστής αυτοκτονίας»… Δείγμα της διαρκούς μαύρης προπαγάνδας του καθεστώτος….

Κάτω: Οι περισσότεροι εκεί είναι φασίστες· αλλά όχι όλοι. Υπάρχουν λίγοι / λίγες, υπάρχει ο «εσωτερικός εχθρός», τον οποίο το απαρτχάιντ καθεστώς έχει ακόμα το περιθώριο να αγνοεί.

Λίγες εκατοντάδες ισραηλινών διαδηλώνουν στις 30 Μάρτη έξω απ’ το ισραηλινό πεντάγωνο την αλληλεγγύη τους στην παλαιστινιακή αντίσταση.

Σ’ όλο τον κόσμο το ίδιο: Ελεύθερη Παλαιστίνη!