Tag: εξωτερική πολιτική

Χάνονται τα σήματα

Κυριακή 8 Σεπτέμβρη. Βρέθηκε όμως το πλοίο. Αυτή η ιστορία με το Adrian Darya 1, το καταραμένο τάνκερ, είναι το πιο «βαρύ» ανέκδοτο των τελευταίων χρόνων. Ένας δορυφόρος το ανακάλυψε (είχαν αραιώσει κάπως τα σύννεφα) να κάθεται ανέμελα δυο μίλια απέναντι απ’ το λιμάνι της Tartus (και που να πήγαινε το έρμο;) και υποθέτουμε ότι έχει ξεφορτώσει. Οπότε;

Σ’ αυτόν τον ζόρικο κόσμο, οι παλιολαμαρίνες έβγαλαν ακόμα κι αυτές την γλώσσα στον Pompeo: αν ήθελε να πείσει ότι το ψοφιοκουναβιστάν “ελέγχει” την Μεσόγειο (είτε γενικά είτε ειδικά την ανατολική) τότε απλά απέτυχε. Πράγμα που ήταν και το πιθανότερο – γιατί, λοιπόν, όλη η φασαρία; Άγνωστο. (Μπορεί να μην ξέρει ούτε το ψοφιοκουναβιστάν. Γαυγίζει επειδή αυτό μπορεί και ξέρει να κάνει…)

Κι ένα άλλο σήμα έχει χαθεί: καμμία γεώτρηση απ’ αυτές που η Λευκωσία θα ήθελε να γίνονται δεν προχωράει. Τα μόνο γεωτρύπανα που τρυπάνε όπου κρίνουν γύρω γύρω είναι τα τουρκικά. Αντίθετα οι εταιρείες στις οποίες το νοτιοκυπριακό καθεστώς παραχωρεί οικόπεδα το έχουν ξεκαθαρίσει: καμμία τρύπα (και καμμία εκμετάλλευση) χωρίς σταθερότητα για τα επόμενα χρόνια. Αλλιώς “γκάζι γιοκ”!

Η αποτυχία όλου εκείνου του φοβερού σχεδίου που προωθούσαν οι φαιορόζ εκφράζεται τώρα με την εκκωφαντική σιωπή για όσα φοβερά και τρομερά θα πάθαινε η Άγκυρα αν τολμούσε να…

Έχοντας και τα προσωπικά του προβλήματα (με τα ξεπλύματα) ο έρμος πλέον Αναστασιάδης αιωρείται πλέον ανάμεσα στην αναγνώριση της πραγματικότητας (και άρα την επίσημη διχοτόμηση) και σε μάλλον ατέρμονες συζητήσεις για μια κάποια “λύση” που έχει απορριφθεί ήδη απ’ το ελληνοκυπριακό φασισταριό: είναι γνωστό ότι δεν σκοπεύει να μοιραστεί τίποτα. Τι γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις; (Προσφέρεις παρασκηνιακά το 30% των εσόδων απ’ την εκμετάλλευση του αερίου στους τουρκοκυπρίους και τους παρακαλάς γονατιστός να μεσολαβήσουν στην Άγκυρα μπας και αρχίσουν οι δουλειές… Αυτό γίνεται. Αλλά ΔΕΝ πιάνει η δωροδοκία…)

Μέσα σ’ αυτή τη σιωπή εμφανίστηκε διακριτικά κι αθόρυβα στην ελληνική καθεστωτική “καθημερινή” (στις 3 Σεπτέμβρη) ο πάνω χάρτης. Τον συνοδεύει μια “βαριά” υπογραφή: του προφέσορα Άγγελου Συρίγου, που τώρα δεν είναι μόνο πατριώτης καθηγητής παντειακής γεωπολιτικής και μηντιακός μαϊντανός αλλά και κυβερνητικός βουλευτής.

Προσέξτε, λοιπόν, σε ποιές περιοχές ο πατριώτης (αλλά και ρεαλιστής…) προφέσορ βλέπει τις “ακραίες διεκδικήσεις”, α) της τουρκίας σε βάρος του ελλαδιστάν (μόνο νοτιοανατολικά της Κρήτης) και β) των τουρκοκυπρίων σε βάρος των ελληνοκυπρίων (νότια της Κύπρου). Οι “δήθεν” διεκδικήσεις είναι στο βορρά, οπότε αφορούν την τουρκία.

Αν αυτά ήταν «προδοτικά», τότε θα είχε σηκωθεί κουρνιαχτός κατά του κυβερνητικού βουλευτή και “οργανικού” προφέσορα· θα είχε φάει επίπληξη, μπορεί και διαγραφή. Τίποτα δεν έγινε… Cool. Έτσι, πολύ απλά, ο προφέσορ φαίνεται να εκφράζει μια κάποια (ελληνική) ευρύτερη παραδοχή ότι τα υπόλοιπα – το κόκκινο χρώμα – δεν είναι “ακραίες διεκδικήσεις” της Άγκυρας. Δηλαδή ότι δικαιούται αυτήν την αοζ. (Εννοείται: ποια “αοζ του Καστελόριζου” οέο;)

Ας συνοψίσουμε λοιπόν τα “σπασμένα σήματα” σ’ αυτήν την ιστορική φάση: Η ανατολική Μεσόγειος ΔΕΝ είναι μια ελληνο-ισραηλινο-αμερικανική λίμνη· η ελληνική αοζ ΔΕΝ έχει σύνορα με την ελληνοκυπριακή· καμμία ιδιωτική εταιρεία ΔΕΝ βασίζεται σε πολεμικά για να κάνει τρύπες και δουλειές στην περιοχή· και η όποια μοιρασιά στην κύπρο αφορά τους νοτιοκύπριους (που ας ξεμπλέξουν όπως μπορούν).

Σημαίνουν αυτά “ειρήνη στην περιοχή”; Δεν είμαστε καθόλου σίγουροι…

(φωτογραφία πάνω: στα αριστερά ίσα που διακρίνεται κάτω απ’ τα σύννεφα κάτι που μπορεί να είναι το καταραμένο τάνκερ· στα δεξιά είναι σίγουρα η καταραμένη Tartus…)

Οι χασάπηδες είναι ο.κ.

Σάββατο 7 Σεπτέμβρη. Αν τυχόν διαφεύγει (και υπάρχουν αρκετοί άθλιοι λόγοι γι’ αυτό) στη Γάζα οι διαδηλώσεις της Επιστροφής συνεχίζονται. Όπως και οι δολοφονίες και οι τραυματισμοί διαδηλωτών.

Χτες ο ισραηλινός στρατός σκότωσε δυο πιτσιρικάδες, 17 και 14 χρονών. Και τραυμάτισε άλλους 76, τους 46 με σφαίρες.

Αν οι μαζικές δολοφονίες γίνουν ρουτίνα, πιστεύετε ότι εκτός απ’ τους χασάπηδες είμαστε κι εμείς ο.κ.;

Όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί

Παρασκευή 6 Σεπτέμβρη. Η ασταμάτητη μηχανή δεν συμφωνεί με διάφορες «εκτιμήσεις» ότι ο Bor-Duk έχει «καταστραφεί πολιτικά». Αυτά που περιγράφονται σαν «ήττες» του (από ένα κοινοβούλιο που έτσι κι αλλιώς είχε μεν μια τυπική πλειοψηφία συντηρητικών + dup αλλά στραπατσάρισε άνετα την δόλια κυρά May) δουλεύουν μια χαρά για μπετονάρισμα της κομματικής του βάσης. Κι αυτό είναι το πρώτο και βασικότερο που τον ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή.

Δεν είναι, λοιπόν, τα πράγματα μαύρα για τον Bor-Duk. Όμως το να τον αντιμετωπίζει ο φίλος του Netanyahou σαν βιτρίνα, αυτό ναι. Είναι κτύπημα κάτω απ’ την μέση!

Ο ισραηλινός φασιστοπρωθυπουργός έκανε χτες ένα «ταξίδι αστραπή» στο Λονδίνο, με προειδοποίηση μιας μονάχα ημέρας, για να αποφύγει τις εναντίον του διαδηλώσεις. (Που δεν απέφυγε τελικά, φωτογραφία κάτω). Το «φωτογραφείστε μας» γεγονός ήταν βέβαια η συνάντησή του με τον Bor-Duk. Αλλά κράτησε μόνο ένα μισάωρο· κι ένα μισάωρο ήταν ίσια ίσια όσο χρειαζόταν για να πει ο Netanyahou «αυτός ο Macron είναι για πολλές κλωτσιές που αβαντάρει τους ιρανούς» και ο οικοδεσπότης του να του πει «ναι, ναι… Τι άλλα; Έχετε εκλογές ε; Κι εμείς θα κάνουμε…».

Φαίνεται πως ο πραγματικός λόγος της ισραηλινής επιδρομής (με την διπλωματική έννοια) στο Λονδίνο ήταν η συνάντηση του Netanyahu με τον αμερικάνο υπ.αμ. Mark Esper, που διορίστηκε στο πόστο πολύ πρόσφατα, και βρισκόταν επίσης στο Λονδίνο. Είχε προηγηθεί τηλεφωνική τους κουβεντούλα πριν 3 ημέρες, και ο Esper κάλεσε τον ισραηλινό φασιστοπρωθυπουργό να τα πουν από κοντά, κι όσο δυνατόν στο πιο «ξεκάρφωτο» και δήθεν τυχαίο. Έτσι προέκυχαν σαν αναγκαίες οι χαιρετούρες και οι φωτογραφίες με τον Bor-Duk…

Τώρα το τι θα μπορούσαν να κουβεντιάσουν ο επικεφαλής ενός ρατσιστικού, απαρτχάιντ καθεστώτος και ο υπ.αμ. του ψοφιοκουναβιστάν, δεν μπορούμε να το φανταστούμε… Ίσως ο πρώτος ρώτησε αν ο φετεινός χειμώνας θα είναι βαρύς… και τότε ο δεύτερος του απάντησε «έτσι φαίνεται, οι ινδιάνοι κόβουν από τώρα ξύλα»…

Τί άλλο;

Δροσερά επιχειρηματικά νέα (ή περί “τριχών”) 1

Πέμπτη 5 Σεπτέμβρη. Να μια ωραία ιστορία: Το νοτιοκυπριακό δικηγορικό γραφείο «Νίκος Αναστασιάδης και Συνεργάτες», απ’ τα πιο γνωστά στο νησί και όχι μόνο, ίδρυσε το 2000 δύο θυγατρικές εταιρείες. Την Imperium Services ltd, και την Imperium Nominees ltd. Και στις δύο η κυρά Έλσα, θυγατέρα του κυρ Νίκου, εμφανιζόταν σαν κάτοχος του 60% των μετοχών. Το άλλο 40% μοιράζονταν στα ίσια οι partners του γραφείου. Good job…

Προς τα τέλη του 2006, η ιδιοκτησίας του δικηγορικού γραφείου Imperium Nominees ltd ίδρυσε μια άλλη εταιρεία, την Matias Co ltd. Η οποία το 2007 αγόρασε την μεγαλύτερη ρωσική κατασκευάστρια ηλεκτρονικών δικτύων και μονάδων παραγωγής ενέργειας ονόματι Energostroyinvest Holding, έναντι μόνο 220 εκατομυρίων ευρώ. A very good job εκ μέρους του δικηγορικού γραφείου “Nicos Anastasiades ‘n’ Partners LLC”, αν ληφθεί υπόψη πως η πραγματική αξία της εταιρείας ήταν τουλάχιστον δεκαπλάσια.

Αλλά όχι. Ο πραγματικός αγοραστής ήταν ένας ρώσος δισεκατομμυριούχος («ολιγάρχες» αποκαλούνται στην δύση), πελάτης του γραφείου, ο Alexander Abramov. Το νοτιοκυπριακό δικηγορικό γραφείο «Νίκος Αναστασιάδης και Συνεργάτες» μέσω των «εταιριών κελύφη» που διέθετε ήταν απλά ο «ενδιάμεσος»· σ’ αυτήν την λογιστική / χρηματιστηριακή διαδικασία που λέγεται ξέπλυμα. Ο δε Abramov θα πρέπει να ήταν πολύ καλός πελάτης: τιμήθηκε με «χρυσό διαβατήριο» (νοτιοκυπριακό…), δηλαδή «τιμητική υπηκοότητα» το 2010, μετά από αίτημα του δικηγορικού γραφείου προς τον τότε νοτιοκύπριο πρόεδρο Χριστόφια…

Τα πιο πάνω αποκάλυψε στα μέσα του περασμένου Αυγούστου το OCCRP. Το «organized crime and corruption reporting project» είναι μια διεθνώς γνωστή αμερικανική δημοσιογραφική / νομική οργάνωση (δημιουργήθηκε το 2006) που ασχολείται με το ψάξιμο παγκόσμιων «εγκληματικών δικτύων». Προσέχοντας να μην πατήσει καμμιά μπανανόφλουδα: οι έρευνες του occrp προσανατολίζονται στον «μετασοβιετικό» χώρο, στη μέση Ανατολή, στην ασία, και στη λατινική Αμερική. Σε κάθε περίπτωση: μπορεί μεν το occrp να προσέχει μην πέσουν οι ερευνητές του κατά λάθος σε τίποτα σαν το “iran – contras”, αλλά τα στοιχεία που βρίσκει για άλλες περιπτώσεις είναι πραγματικά. Όπως, για παράδειγμα, η «Nikos Anastasiades ‘n’ Partners» case. Που προέκυψε σαν υποσύνολο μιας πολύ ευρύτερης έρευνας για το ξέπλυμα χρήματος ρωσικής προέλευσης μέσω τραπεζών της βαλτικής και λοιπών «μεσαζόντων»…

Μετά την αρχική σιωπή στη Λευκωσία άρχισε ένας μικρός και καθόλου κομψός χαμούλης. Πάντως το θέμα δεν έφτασε ως την Αθήνα: ο «ενιαίος εθνικός γκαζο-χώρος» έχει, τελικά, πολλούς γκρεμούς – ειδικά όταν πρόκειται για κακά νέα…

Δροσερά επιχειρηματικά νέα (ή περί “τριχών”) 2

Πέμπτη 5 Σεπτέμβρη. Το δικηγορικό γραφείο του νυν νοτιοκύπριου προέδρου ήταν / είναι απ’ τα πιο γνωστά (και πλούσια) στη νότια κύπρο· όχι επειδή ασχολείται με διαζύγια ή «εργατικά»… Αλλά το μεγαλύτερο μέρος του νοτιοκυπριακού δικηγορικού κλάδου (και των σημαντικότατων πολιτικών προεκτάσεών του…) είναι διεθνώς γνωστό ακριβώς γι΄αυτές τις δραστηριότητές του: το ξέπλυμα. Συνεπώς καμμία έκπληξη.

Για παράδειγμα ένας άλλος διάσημος νοτιοκύπριος πρόεδρος, που ανακηρύχτηκε «εθνικός ήρωας», ο Τάσσος Παπαδόπουλος, επίσης με φημιστό δικηγορικό γραφείο, ήταν ο «φύλακας» (δηλαδή ο διαχειριστής) των πολύ μεγάλων κλοπών και των εσόδων από διάφορα λαθρεμπόρια της οικογένειας Μιλόσεβιτς· ενός θρυλικού φίλου της ελλάδας. Ήταν τόσο γνωστός ο Τάσσος Παπαδόπουλος σαν «ταμίας» του Μιλόσεβιτς, ώστε παρότι έγινε πρόεδρος της νότιας κύπρου, όταν άλλαξε το καθεστώς στη Σερβία, οι καινούργιες πολιτικές βιτρίνες στο Βελιγράδι, στην προσπάθειά τους να ανακτήσουν ένα τουλάχιστον μέρος απ’ τα κλεμμένα, έφτασαν σχεδόν στο σημείο να παραπέμψουν τον «εθνικό ήρωα» πρόεδρο στα διεθνή δικαστήρια. Όμως κάποιο «αόρατο χέρι» τους εμπόδισε… Κι έτσι ο «εθνικός ήρωας» πέθανε σαν τέτοιος, κι όχι σε κάποιο βαθύ μπουντρούμι – όπως έπρεπε.

Αλλά και του νυν προέδρου ο επαγγελματικός βίος και η πολιτεία δεν είναι καθόλου άγνωστα. Για παράδειγμα, όταν ο Nicos Anastadiades ήταν ακόμα υποψήφιος πρόεδρος, το 2013, αποκαλύφθηκαν κάτι περίεργες δοσοληψίες του γραφείου του, και κάτι περίεργα (και μεγάλα) δάνεια από μια ρωσική τράπεζα (ονόματι Sobibank) με ενέχυρο μετοχές «εταιρειών / άχυρα» (ασήμαντης αξίας δηλαδή). Η Sobibank ήταν επίσης γνωστό γρανάζι στο ξέπλυμα ρωσικού χρήματος…

Και πάλι κάποιο αόρατο χέρι προστάτεψε τον Nicos… Κι έτσι αυτός πρόκοψε πολιτικά, φτάνοντας στο σημείο να είναι «κεντρικό σημείο» του υποάξονα Αθήνας – Λευκωσία – Τελ Αβίβ… Και, εν δυνάμει, ο απελευθερωτής του φυσικού αερίου της ανατολικής Μεσογείου….

Με τούτα και με τ’ άλλα τα «αόρατα χέρια» και η «προστασία» τους έγιναν κάτι σαν η στάνταρ καβάτζα για το νοτιοκυπριακό καθεστώς. Ήταν η «αίσθηση της υψηλής γεωπολιτικής αξίας του οικοπέδου» που είχε λειτουργήσει τόσο προστατευτικά ως πρόσφατα, και που επιπλέον επέτρεπε όλα αυτά τα όνειρα με τα αμερικανικά (ή, έστω, τα γαλλικά) πολεμικά που θα έρθουν να φυλάνε τα τρυπάνια στην (υποτιθέμενη) «κυπριακή αοζ» πετώντας στα βράχια τους παλιοτούρκους… Ήταν η ίδια «αίσθηση της υψηλής γεωπολιτικής αξίας του οικοπέδου» που είχε οδηγήσει τον ογκόλιθο έλληνα τότε φαιορόζ υπ.εξ. Κοτζιά, χέρι χέρι με τον Αναστασιάδη, να βουλιάξουν τις διαπραγματεύσεις «για την λύση του κυπριακού» στο Κραν Μοντανά· γιατί «έχουμε το πάνω χέρι και έτσι γουστάρουμε»…

Δροσερά επιχειρηματικά νέα (ή περί “τριχών”) 3

Πέμπτη 5 Σεπτέμβρη. Η νότια κύπρος απέλαυσε επί δεκαετίες σημαντικές γεωπολιτικές προσόδους λόγω θέσης και διάφορων γενικά πετυχημένων ισορροπιών μεταξύ «δύσης» και «ανατολής». Η «ανατολή» ήταν η εσσδ και οι ειδικές σχέσεις που είχε η Λευκωσία με την Μόσχα… Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι είχε μόνο αγγλικές βάσεις στο έδαφός της και όχι αμερικανικές / νατοϊκές, τύγχανε ιδιαίτερης εκτίμησης απ’ τους σοβιετικούς.

Οι σοβιετικοί παρήλθαν, ακολούθησε η δεκαετία Γιέλτσιν, η δεκαετία της τεράστιας λεηλασίας (‘90s) στα ερείπια της διαλυμένης εσσδ, και η Λευκωσία αναδιοργάνωσε εύκολα τις σχέσεις της με τους βαρώνους των ρωσικών μαφιών. Ακόμα κι όταν ανέλαβε την εξουσία η kgb μέσω Putin, η «μαύρη» σχέση Λευκωσίας – Μόσχας δεν διαταράχτηκε ιδιαίτερα, αφού το μεγαλύτερο μέρος των βαρώνων, με το καλό ή το κακό, προσαρμόστηκε στην καινούργια κατάσταση.

Αλλά οι καιροί αλλάζουν…

Περί “τριχών”: πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι…

Πέμπτη 5 Σεπτέμβρη. Κάνοντας το αντιπληροφοριακό / κριτικό καθήκον της η ασταμάτητη μηχανή σας είχε ενημερώσει στις 22 Ιούλη («αυτά δεν τα φωνάζουν…») ότι η αμερικανική αγκαλιά υπέρ του όποιου ελληνικού ιμπεριαλισμού, για την οποία έκαναν τα πάντα οι φαιορόζ κυβερνήτες απ’ το 2015 και μετά, έχει αυστηρά ανταλλάγματα υπέρ της Ουάσιγκτον, πέρα απ’ την στρατιωτική επιμελητεία, τις βάσεις και τα λοιπά. Πιο συγκεκριμένα, ανάμεσα στα υπόλοιπα (καλό θα ήταν να τα βρείτε και να φρεσκάρετε την μνήμη σας…) γράφαμε:

…Στη συνέχεια ο νόμος προβλέπει την πώληση αμερικανικών όπλων στη νότια κύπρο (τερματίζοντας μια απαγόρευση 45 χρόνων) υπό δύο προϋποθέσεις. Α) Να τερματιστεί το ρωσικό τραπεζικό νταραβέρι με τις νοτιοκυπριακές τράπεζες (ξέπλυμα ή μη)· και, Β) να απαγορευτεί ο ελλιμενισμός ρωσικών πολεμικών σε νοτιοκυπριακά λιμάνια, ακόμα και για ανεφοδιασμό καυσίμων. Με δυο λόγια νοτιοκύπριοι: αν θέλετε αμερικανική προστασία πετάξτε στη θάλασσα τους ρώσους φίλους σας – και μαζί τα κέρδη σας απ’ αυτούς….

Για να το πούμε διαφορετικά: καθώς ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός οξύνεται διαρκώς (και η ανατολική Μεσόγειος είναι δευτερεύον μεν αλλά υπαρκτό πεδίο του 4ου παγκόσμιου…) η πολύχρονη νοτιοκυπριακή «άνεση» το παίζουμε λίγο απο ‘δω και λίγο απο ‘κει έχει φτάσει στο απότομο τέλος της. Το κυπριακό οικόπεδο και η νοτιοκυπριακή διοίκηση δεν έχουν σε καμμία περίπτωση το «βάρος» και τον «όγκο» του «αιώνιου εχθρού», της Άγκυρας, που μπορεί ακόμα να κινείται «και στα δύο ταμπλώ» – με μια έμφαση σ’ εκείνο της ευρασίας.

Οι φαιορόζ, σε πλήρη συνεργασία με την νοτιοκυπριακή εξουσία και με τα ισραηλινά λόμπυ, κυλίστηκαν σαν σκουληκαντέρες στα πόδια των ψοφιοκουναβικών παρακαλώντας τους (κυριολεκτικά…) να δώσουν «σημασία» στα σχέδια για «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου» και στη συμμαχία και την γεωπολιτική αξία του ελληνικού και του ελληνοκυπριακού οικοπέδου. Τελικά κατάφεραν να τους «πείσουν»: οι αμερικάνοι έρχονται… Αλλά όχι για να ανεχτούν ρωσικές «δουλειές» και «παρουσίες» ανάμεσα στα πόδια τους!!!

Όχι δα!

Πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι (2)…

Πέμπτη 5 Σεπτέμβρη. Θα μπορούσε κάποιος να κάνει την καρδιά του βούτυρο και να πει πως οι καλοκαιρινές αποκαλύψεις του occrp για μερικά απ’ τα έργα και τις ημέρες του γραφείου «Nikos Anastasiades ‘n’ Partners» συνέπεσαν εντελώς τυχαία με την «αλλαγή των καιρών»… Όχι, όμως, και η επίσκεψη αυστηρού ελέγχου της αμερικανίδας βουλευτού Maxine Waters στη Λευκωσία, στα τέλη (28 – 29) Αυγούστου. Η (democratic) Waters είναι επικεφαλής της επιτροπής οικονομικών υποθέσεων του κογκρέσσου – και πολύ αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την Μόσχα όπου και όπως μπορεί· ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει. Πόσο μάλλον εκεί που υπάρχει…

Η Waters έκανε το ταξίδι Ουάσιγκτον – Βέρνη – Λευκωσία για να τραβήξει αυτιά σε σχέση με τα ρωσικά «πλυντήρια». Στην ελβετία (δήλωσε ότι) «της δημιουργήθηκαν αμφιβολίες» (για την αποφασιστικότητα του ελβετικού τραπεζικού συστήματος)… Στη Λευκωσία, αφού «θύμισε» ότι …until recently, for example, Russian oligarchs were reported to have laundered the spoils of their political corruption through banks in the Republic of Cyprus… δήλωσε «ναι, μεν, αλλά». «Ναι μεν κάνετε κάποιες προσπάθειες»… «αλλά πρέπει να κάνετε πολύ περισσότερα».

Αυτός είναι ένας διπλωματικός τρόπος για να ειπωθεί… Να ειπωθεί τι;

Να ειπωθεί ότι οι ιμπεριαλιστικές μεγαλομανίες πληρώνονται – ήδη. Να ειπωθεί ότι οι γεωπολιτικές πρόσοδοι δεν είναι ακλόνητες και αιώνιες – ήδη. Να ειπωθεί, ίσως, ότι ένα τέτοιο «πλυντήριο» σαν το νοτιοκυπριακό (όπου, όμως, οι δραστηριότητες αυτές είναι πολύ βασικό τμήμα του … πραγματικού, «μαύρου» ελληνοκυπριακού αεπ…) άνετα μπορεί να βουλιάξει στον πάτο της θάλασσας…

Διάφοροι «φοβούνται» ότι τα νοτιοκυπριακά (και μαζί τους τα ελληνικά) σχέδια για την ανατολική Μεσόγειο έχουν ήδη βουλιάξει… Η ασταμάτητη μηχανή δεν θα στεναχωρηθεί καθόλου γι’ αυτό: άλλωστε, η θρυλική «κλιματική αλλαγή» μπορεί κάλλιστα να αφορά (και) το γεωπολιτικό κλίμα… Τα γνωστά: «φουσκώνει η θάλασσα»…

Συρία

Τρίτη 3 Σεπτέμβρη. Φαίνεται πως οι υποψίες μας ήταν σωστές. Σύμφωνα με χτεσινές δηλώσεις σύριου καθεστωτικού βουλευτή (που είναι τόσο εξειδικευμένες ώστε δεν προορίζονταν για ευρεία, προπαγανδιστική κατανάλωση…) ο Erdogan ξανα-ανέλαβε την αποστολή (απέναντι στον Putin λέει ο βουλευτής Safwan al-Qorbi, σαν μέλος του μπλοκ της Αστάνα λέμε εμείς) να «συμμαζέψει» τις αντικαθεστωτικές οργανώσεις στο Idlib, μετά την πετυχημένη προώθηση του συρο-ρωσικού στρατού στα νότια του θύλακα. Πρόκειται για τρεις κυρίως οργανώσεις: την Tahrir al-Sham al-Hay’at (η μεγαλύτερη) και τις Horras al-Din και Ansar al-Touhid…

Η ξαφνική αμερικανική «έφοδος απ’ τον ουρανό» καθάρισε 40 αξιωματικούς αυτών των δύο, μικρότερων οργανώσεων… Και επειδή οι επίσημες «εξηγήσεις» για την επίθεση είναι αμφίβολο αν θα έπειθαν ακόμα και «αμερικανάκια», ενώ οι διαμαρτυρίες της Μόσχας (δες χτεσινή αναφορά) έχουν πολλά υπονοούμενα, θεωρούμε ότι ο ψοφιοκουναβικός στρατός, δρώντας σαν «μυστικές υπηρεσίες» (ή μαφία, πράγμα που συχνά είναι το ίδιο) «καθάρισε» τους μεν (που πιθανότατα θα εξέταζαν τους όρους της συνθηκολόγησής τους) για να προειδοποιήσει τους δε, της Tahrir al-Sham, που είναι και η σαφώς πολυπληθέστερη οργάνωση… «Να μην εγκαταλείψουν τον αγώνα». Η προειδοποίηση θα μπορούσε να επευθύνεται στη βάση της οργάνωσης…

Αν προσθέτει κάτι στα πιο πάνω, υπάρχει κι αυτό (το οποίο, πάντως, η ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί να διασταυρώσει). Η αραβική εφημερίδα al-Watan, επικαλούμενη πηγές της μέσα απ’ την Tahri al-Sham, έγραψε χτες ότι το αφεντικό της οργάνωσης (ονόματι Abu Mohammed al-Jolani) έδωσε στην Ουάσιγκτον την πληροφορία ότι οι δύο οργανώσεις (Horras al-Din και Ansar al-Touhid) τα έσπασαν με την “γραμμή” της ένοπλης αναμέτρησης με τον συριακό στρατό μετά από τουρκικές πιέσεις· όπως επίσης και στοιχεία για το σημείο που θα συγκεντρώνονταν οι αξιωματικοί τους. Κατά την al-Watan η αμερικανική επίθεση είχε στόχο να εμποδίσει την Άγκυρα απ’ το να επιβάλει την συνθηκολόγηση των αντικαθεστωτικών στο Idlib…

Δεν μας κάνει καμμία εντύπωση το ότι ο al-Jolani έχει πάρε – δώσε με την Ουάσιγκτον. Όμως σίγουρα έχει ακόμα περισσότερα με πιο κοντινούς: στο Τελ Αβίβ και στο Ριάντ…

Συνδυάστε, τώρα, αυτές τις εξελίξεις με την υποτιθέμενη «καλωσύνη» του ψόφιου κουναβιού, που θέλει δήθεν να «χαλαρώσει» την απόλυτη πίεση στην Τεχεράνη. Όταν ούτε οι πιο «κατεστραμμένοι» μισθοφόροι δεν μένουν ζωντανοί αν προσπαθήσουν να παραβιάσουν την γνωστή ιμπεριαλιστική γραμμή της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της, περιμένει κανείς στα σοβαρά αλλαγή γραμμής;

Η αντίσταση των ανηλίκων δεν είναι παιχνίδι

Κυριακή 1 Σεπτέμβρη. Όταν λέμε «κατοχή» εννοείται: για όλους. Όταν λέμε «ρατσισμός» εννοείται: εναντίον όλων, αδιάφορο το φύλο ή η ηλικία. Όταν λέμε «απαρτχάιντ» εννοείται: κανείς δεν θα γλυτώσει (εκτός αν προσκυνάει καθημερινά τους κατοχικούς…)

Το αυστραλέζικης παραγωγής και διάρκειας 45 λεπτών ντοκυμαντέρ στη συνέχεια (προβλήθηκε πρώτη φορά το 2014) θυμίζει τι σημαίνει να είσαι παλαιστίνιος / α και να μεγαλώνεις σε συνθήκες ρατσισμού, κατοχής, απαρτχάιντ, πολεμώντας τα. Με πέτρες…

(Θυμίζει και κάτι ακόμα, στο οποίο θα επανέλθουμε καποια στιγμή: κανένα «φιλοπαλαιστινιακό» κράτος δεν πρόκειται να δικαιώσει την παλαιστινιακή αντίσταση… Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο, πιστεύει και στον Μπάτμαν…

Μόνο το κίνημα μπορεί! Όχι αυτό το ψόφιο και γεμάτο ματαιοδοξίες, δημόσιες σχέσεις, υπολογισμούς επιρροών και μικροπόζες συνονθύλευμα που εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια σαν τέτοιο. Αλλά το κίνημα που θα είναι αντάξιο των σκοπών του, αφιερωμένο σ’ αυτούς, όπως έχει υπάρξει άλλοτε στην ιστορία· και ήταν νικηφόρο…)