Tag: εξωτερική πολιτική

Επιβαλλόμενη διόρθωση

Παρασκευή 8 Νοέμβρη. Κάναμε λάθος – λοιπόν. Το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων ria novosti δεν έκλεισε εντελώς… Έκλεισε το διεθνές αγγλόφωνο τμήμα του (συγχωνεύτηκε στο τωρινό sputnik), παρέμεινε όμως το ρωσόφωνο τμήμα του.

Συνεπώς άδικα κατηγορήσαμε τον ρημαδοΓου(αι)δοΝικόλα ότι συνεντευξιάστηκε στον αέρα πριν πατήσει το ρίνγκ στη Μόσχα. (Ευχαριστούμε τον φίλο της ασταμάτητης μηχανής για την διόρθωση). Όχι. Ήταν μια αληθινή συνέντευξη ενός αληθινού οραματιστή!..

Τα υπόλοιπα, φυσικά, ισχύουν. Όπως ότι τα ελληνικά μήντια τρέφονται αποκλειστικά και μόνο απ’ τα non papers του υπ.εξ. – αυτά είναι τα «ρεπορτάζ» τους όταν πρόκειται για «ευαίσθητα εθνικά ζητήματα»…

Υποθέτουμε ότι τα μάθατε τα μεγαλεία της “αλλαγής σελίδας”…

Μέδουσες και σκυλόψαρα

Πέμπτη 7 Νοέμβρη. Για να μην χάνει την φόρμα του ο στρατός της αιγυπτιακής χούντας, εκπαιδεύεται μαζί με τον ελληνικό (άντε, και κάτι χωροφύλακες της νότιας κύπρου).

Και μετά, φορμαρισμένος ο ελληνικός στρατός, θα στείλει τους εκλεκτούς τους να εκπαιδευτούν με τον ισραηλινό (και τον αμερικανικό, γερμανικό και ιταλικό) στρατό – στην επικράτεια του απαρτχάιντ καθεστώτος.

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την «εθνική γραμμή» ότι δεν έχει φονική συνέχεια… Ούτε απ’ την άλλη μπορεί να κατηγορήσει την «επαναστατική» ύπνωση πως έχει έστω κι ένα μάτι ανοικτό…

Όλα γίνονται κανονικά.

Ήταν θρίαμβος!

Πέμπτη 7 Νοέμβρη. Αληθινός! Ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας έφαγε το ξύλο της αρκούδας χτες (όπου η «αρκούδα» καταλαβαίνετε ποια είναι), αλλά δεν τον πέταξαν και σαν τσουβάλι στο δρόμο!.. Η «ρωσική ευγένεια» του προσέφερε makeup για να κουκουλώσει τα σημάδια…

Φυσικά αυτά που θα ακούσετε σήμερα είναι για τον «θρίαμβο». Οι δηλώσεις του ρώσου υπ.εξ. Lavrov είτε δεν θα αναφερθούν καθόλου, είτε θα αναφερθούν με μισόλογα, «στρογγυλεμένες», για να μην ηχήσουν άσχημα.

Για την γνώση σας λοιπόν: Σε ότι αφορά τα ελληνικά παράπονα του ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα για την κακομεταχείριση των συμμάχων ypg/pkk στη συρία, ο ρώσος υπ.εξ. θύμισε την συμμαχία Μόσχας – Άγκυρας και όλα τα σχετικά με την συρία, τα οποία φυσικά ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας κάνει πως αγνοεί και απωθεί· αλλιώς δεν θα ήταν «Γουαϊδο-».

Σε ότι αφορά τα ακόμα περισσότερα παράπονα του έλληνα υπ.εξ. για τις «παραβιάσεις της διεθνούς νομιμότητας εκ μέρους της τουρκίας στην κυπριακή αοζ», η απάντηση του Lavrov ήταν ακόμα χειρότερη: …Όσοι έχουν εμπλακεί σ’ αυτήν την υπόθεση στην ανατολική Μεσόγειο (είπε), δηλαδή οι ηπα, το ισραήλ, η αίγυπτος, η (νότια) κύπρος, η ελλάδα και η τουρκία, να κάτσουν να κουβεντιάσουν και να βρουν λύση… Μπιιιίζ!!!

Εκεί που άστραψε και βρόντηξε ο Lavrov (ήταν το «δεξί / αριστερό» στα μούτρα του ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα, και μάλιστα σε συνέντευξη τύπου, έτσι για να φαίνεται το στραπάτσο μια από ‘δω και μια απο ‘κει) ήταν το παπαδοπραξικοπήματα στην Ουκρανία. Δώστε προσοχή παρακαλούμε: ο ρώσος υπ.εξ., έχοντας δίπλα του τον έλληνα υπ.εξ., κατήγγειλε την αμερικανική εμπλοκή στην ουκρανική παπαδο-ιστορία!! Έτσι, με μια ή δυο ίδιες φράσεις, απ’ την μια είπε «άλλο ένα πεδίο μάχης με την Ουάσιγκτον», και απ’ την άλλη είπε «είναι εδώ δίπλα και ένα απ’ τα τσιράκια της». Αφού, ως γνωστόν, το ελληνικό αρχιτραγάτο, με τις εθνικές συμβουλές παραμάσχαλα, συμμετέχει σ’ αυτήν την εκστρατεία. Πόσο χειρότερα κτυπήματα να φάει ο εκπρόσωπος της ελληνικής εθνικής γραμμής; Ούτε καν το περιθώριο να κλαψουρίσει δεν του άφησε ο γλυκύτατος ομόλογός του: καταγγελία του γαϊδουριού, αλλά τις ξυλιές τις τρώει το σαμάρι, που δεν μπορεί να βγάλει κιχ… Ρωσική διπλωματία…

Εννοείται όμως ότι η επιτυχία της επίσκεψης ήταν τεράστια!!! (αυτό είναι η εθνικά σωστή δημαγωγία…) Πρώτον ο ρημαδοΓου(αΐ)δοΝικόλας γύρισε – πράγμα που δεν ήταν καθόλου απαραίτητο… Δεύτερον, έφερε και μια συμφωνία «διαβουλεύσεων». Αυτό ναι! Είναι, πράγματι, ένα «νέο κεφάλαιο στις σχέσεις των δύο κρατών»…

Α, κάτι ακόμα: Όταν ο ρώσος υπ.εξ. έβγαζε φωτιές στη συνέντευξη τύπου για την ουκρανική παπαδο-ιστορία προσέθεσε και κάτι που δεν αφορούσε το ψοφιοκουναβιστάν: … Αυτό θα έχει συνέπειες στον θρησκευτικό τουρισμό στην ελλάδα είπε.

Όχι μόνο στον «θρησκευτικό»! Με το κυάλι θα τους βλέπουν τους ρώσους τουρίστες οι ντόπιοι επιχειρηματίες τουρισμού. Όπως έγινε φέτος, ακόμα χειρότερα του χρόνου…. Αλλά θα αγαπήσουν τους αμερικάνους πεζοναύτες – κανείς δεν είναι τέλειος.

Τουλάχιστον να έρθει κανά ρωσικό πολεμικό για τις γιορτές του 2021… (Και να μην αρχίσει να βαράει δεξιά αριστέρα…)

(φωτογραφία: Και να σκεφτείτε ότι αυτός δεξιά δεν είναι του ria novosti…)

Ο υπουργός που γύρισε απ’ το κρύο

Τετάρτη 6 Νοέμβρη. Είναι ο ιδανικός άνθρωπος, την ιδανική στιγμή, με την ιδανική αποστολή… Είναι αυτός που «αναγνώρισε» κάποιον Guaido σαν «πρόεδρο της βενεζουέλα» όταν τον είχαν ξεχάσει ακόμα και οι δικοί του… Είναι η στιγμή που έχει φουντώσει η (με υψηλή επιστασία) προβοκατόρικη διάσπαση του ουκρανικού τραγάτου… Είναι επίσης η στιγμή που η Αθήνα παραχωρεί την Αλεξανδρούπολη στον αμερικανικό στρατό που ανεβοκατεβαίνει για να κυκλώνει την Μόσχα απ’ τα δυτικά· και στο αμερικανικό υγροποιημένο γκάζι για να κτυπήσει το ρωσικό, δηλαδή τον turkstream 2… Είναι, τέλος, η στιγμή που τα ελληνικά f 16 κάνουν παρέα στα αμερικανικά b 52, όταν αυτά τα τελευταία πάνε για τρελλίτσες μπροστά απ’ τα ρωσικά ραντάρ στη συρία… Εν τέλει, κουβαλάει τον φάκελο με τα εθνικά best: καταγγελίες κατά της Άγκυρας, όπως συνήθως (είναι στο μπλοκ της Αστάνα, if you know mr. Dendias…)

Ο υπ.εξ. ρημαδοΓου(αι)δοΝικόλας πάει λοιπόν σήμερα στη Μόσχα «για να επανεκκινήσουν οι ελληνο-ρωσικές σχέσεις». Για restart δηλαδή. Η Αθήνα πουλάει τρέλα σε κάποιους που δεν αγοράζουν – αλλά πώς θα ήταν οι σχέσεις μεταξύ κρατών χωρίς αυτά τα χαριτωμένα; Βαρετές! Εννοείται ότι αυτά που θα προσπαθήσει να διαφημίσει στον Lavrov είναι τα ελληνικά πάγια: ήλιος, θάλασσα, «σταθερότητα» – και business, ας είναι και «πονηρές»… Ανατριχιαστικό!

Πόσες πιθανότητες έχει να μην φάει κανά τρίωρο στήσιμο απ’ τον ρώσο υπ.εξ. (η διπλωματική εκδήλωση του «καλώς τον μαλάκα»…) ή να μην γυρίσει με μαυρισμένο μάτι; Δεν ξέρουμε. Αγνοούμε σε τι φάση βρίσκεται η περίφημη «ρωσική ευγένεια».

Κάπως θα μάθουμε…

(φωτογραφία: Μεγάλη – αν και ανομολόγητη – η ταραχή στη ντόπια δημαγωγία για την mission impossible που ανέθεσε ο ρημαδοΚούλης στον ρημαδοΓου(αι)δοΝικόλα. Για να την καταλάβετε, o καϋμένος ο υπ.εξ. έδωσε συνέντευξη στο ρωσικό «ria novosti» – και κοτζάμ «καθημερινή» έσπευσε να αναδημοσιεύσει τα highlights…

Ωραία… Μόνο που το ria novosti έχει κλείσει απ’ τον Απρίλη του 2014!… Κάτι ρώσους φαρσέρ τους έχετε υπόψη; Είναι διεθνώς γνωστοί…. Εμφανίζονται σαν υπουργοί, πρωθυπουργοί, δημοσιογράφοι…)

Open to business 3

Τετάρτη 6 Νοέμβρη. Μια πασίγνωση στον πλανήτη (αν όχι και στον γαλαξία) επιχειρηματική ανοικτοσύνη είναι η «χρυσή βίζα». Δεν είναι, βέβαια, ελληνική πρωτοτυπία. Υπάρχουν κι άλλα ευρωπαϊκά κράτη που κάνουν την ίδια δουλειά. Απλά η ελληνικής προέλευσης «χρυσή βίζα» είναι η πιο φτηνή. Πράγμα που, όσο νάναι, μαζί με τον ήλιο και την θάλασσα, της δίνει ιδιαίτερη ελκυστικότητα.

Περί τίνος πρόκειται; Τυπικά, στην αρχική μορφή της business, όποιος αγοράσει ακίνητο αξίας 250.000 ευρώ στο ελλαδιστάν, αγοράζει μαζί “άδεια παραμονής” εδώ (για 5 χρόνια, που μπορεί να ανανεώνεται…), plus όλα τα έγγραφα για να ταξιδεύει στη «ζώνη Σέγκεν», όχι μόνον αυτός αλλά και όλοι οι συγγενείς πρώτου βαθμού, ανιόντες και κατιόντες. Άνετα καθαρίζουν σύζυγοι, γονείς και πεθερικά, συν τα όσα παιδιά. Πρόσφατα το κόλπο εμπλουτίστηκε: με 400.000 ευρώ για αγορά ελληνικών μετοχών εξασφαλίζει κανείς τα ίδια καλούδια… Και γλυτώνει τον ενφια…

Υπάρχει ακόμα περισσότερο «γλυκό»: μετά από κάποια χρόνια ο «επενδυτής» μπορεί να μετατρέψει την «άδεια παραμονής» την δική του και του σογιού του σε κανονική υπηκοότητα, με κανονικά ελληνικά / ευρωπαϊκά διαβατήρια, κλπ κλπ.

Πρόκειται για κόλπο υποδοχής «μαύρου χρήματος» (και ξεπλύματός του, φυσικά) – διεθνώς γνωστή και διεθνώς χειροκροτούμενη. Φυσικά, για να είναι τυπικά εντάξει, οι ελληνικές (και οι λοιπές ευρωπαϊκές) τράπεζες, «απαιτούν» η πληρωμή / μεταφορά χρήματος να γίνει διατραπεζικά. Που σημαίνει ότι ο μεξικάνος ή ο σαουδάραβας αγοραστής θα καταθέσει τους παράδες του σε μια μεξικάνικη ή σαουδαραβική τράπεζα, που αυτή είναι υπεύθυνη για να ερευνήσει την προέλευσή τους… Εντάξει τότε…

Πρακτικά τόσο οι ηπα όσο διάφορα ευρωπαϊκά κράτη έχουν αποφασίσει πως είναι κρίμα τόσα δις και τρις «εσόδων» του παγκόσμιου οργανωμένου εγκλήματος να μένουν κλειδωμένα σε χρηματοκιβώτια… Οπότε προσφέρουν κάτι τις (η ευρωπαϊκή άδεια παραμονής ή/και το αντίστοιχο διαβατήριο έχει αξία για ανθρώπους με έφεση στην επιχειρηματική περιπέτεια) για να τραβήξουν dirty παράδες στους δικούς τους clean καπιταλισμούς…

Η γνωστή σαν business friendly νότια κύπρος πήγε το κόλπο όσο μακριά γινόταν· και έχει εκτεθεί («κάπως»). Ένας μαλαισιανός μαφιόζος, ονόματι Taek Jho Low, αγόρασε την υπηκοότητα κι όλα της τα καλούδια – λαδώνοντας («επενδυτικά πάντα»….) όχι μόνο τον αρχιτράγο της Λευκωσίας αλλά πιθανότατα και «ισχυρούς παράγοντες της πολιτικής ζωής». Αν το όνομά αυτών των ισχυρών παραγόντων αρχίζει από Αν… και τελειώνει σε …άδης, τότε το πρόβλημα είναι σοβαρό. (Φυσικά υπάρχει τεκμήριο αθώωτητας των θρησκευτικών και πολιτικών ανδρών: όταν ο Law έκανε τις «επενδύσεις» του στο χρυσοπράσινο – φύλλο – ριγμένο – στο – πέλαγο, δεν ήταν wanted σ’ όλο τον γαλαξία· αυτό προέκυψε πρόσφατα).

Για το καλό του επιχειρείν όμως, μην πεταχτούν μαζί με τα απόνερα και τα μωρά!!!

Οι φίλοι απ’ τα εξωτικά μέρη

Τρίτη 5 Νοέμβρη. Αν η κίνα είναι το καινούργιο κέντρο του κόσμου (πράγμα που ισχύει, προς λύπην μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων πρωτοκοσμικών), είναι λογικό διάφορα μη – ασιατικά μέρη του κόσμου να είναι τα «μακρινά». Τα εξωτικά.

Αυτό πρέπει να είναι το μήνυμα αυτής της χθεσινής αναμνηστικής φωτογραφίας απ’ την διεθνή έκθεση εισαγωγών στην Σαγκάη. Κοιτώντας, λοιπόν, απ’ τα αριστέρα προς τα δεξιά, ιδού οι πολιτικές βιτρίνες αυτών εξωτικών τόπων. Η πρωθ. της σερβίας, ο πρωθ. της τζαμάικα μετά συζύγου, ο οικοδεσπότης μετά συζύγου, ο εντελώς εξωτικός «είμαι η ατμομηχανή της ευρώπης» βασιλιάς Macron μετά συζύγου· και ο ρημαδοΚούλης μετά συζύγου.

Φυσικά στα μέρη μας θα διατυμπανιστεί η «μεγάλη επιτυχία» αυτής και άλλων φωτογραφιών του ρημαδοΚούλη, καθώς και του γεύματος με τον αυτοκράτορα Xi. Αν μπορεί κάποιος, λοιπόν, ας τον ρωτήσει γιατί τους έβαλαν να κάνουν αυτόν το γελοίο χαιρετισμό bye bye, σαν να είναι σε τραίνο. Φεύγουν;;

Μπα… Ίσως φεύγουμε εμείς… Εν τω μεταξύ έρχεται κι άλλη, ακόμα μεγαλύτερη «επιτυχία»… Αλλά γι’ αυτήν αύριο.

Συρία: παίζουν «ψιλές»

Δευτέρα 4 Νοέμβρη. Καθώς το κομβόι με νταλίκες φορτωμένες με αμερικανικά στρατιωτικά οχήματα και λοιπά υλικά περνούσε έξω απ’ την συριακή Tel Tamer, στα βορειοανατολικά, προχωρώντας στον highway M4 προς το ιράκ (το σχέδιο «φεύγουμε – αλλά θα ξανάρθουμε»…) το συριακό πεζικό της Άγκυρας είδε τις αμερικανικές σημαίες και υποτροπίασε. Οπότε έριξε κάτι κανονιές προς την μεριά τους… (στην ελληνική δημαγωγία αυτό θα μπορούσε να σερβιριστεί σαν «ξεκίνησε ο αμερικανοτουρκικός πόλεμος!)

Το πιθανότερο είναι ότι οι βολές ήταν εκτός γραμμής. Σε αντίθεση με τις αμερικανικές επιθέσεις στον συριακό στρατό στην Deir ez Zor. Το είπαμε ωστόσο χτες: πολλοί μάγκες έχουν μαζευτεί στο συριακό σαλόνι.

Έχει γίνει εντελώς postmodern η κατάσταση, πράγμα που διευκολύνει το ψοφιοκουναβιστάν και τους ypg proxies του. Δεν υπάρχουν καθαρές «γραμμές αντιπαράθεσης». Το ποιος είναι που πάει, σχεδόν, στρέμμα στρέμμα σε διάφορα σημεία. Αυτά σε ότι αφορά το έδαφος.

Σε ότι αφορά τον αέρα τα πράγματα είναι κάπως απλούστερα, με την έννοια ότι είναι λιγότεροι αυτοί που είναι «σε θέση να…». Έχουν, πάντως, την δική τους σοβαρότητα.

Να, για παράδειγμα. Γιατί συνόδεψαν το αμερικανικό «στρατηγικό βομβαρδιστικό» B–52 τα δύο ελληνικά (καμάρια μας!) f-16; Διατυπωμένο αλλιώς: που πήγαινε το ρημάδι και ακολούθησε αυτήν την πορεία, όρτσα προς τα ανατολικά;

Το συγκεκριμένο ρημαδοβομβαρδιστικό, λοιπόν, φαίνεται ότι έχει συμμετάσχει και στο παρελθόν σε άσκηση κτυπήματος της ρωσικής αεροπορικής βάσης Khmeimin, στο συριακό έδαφος. Και στην συγκεκριμένη πτήση προς τα εκεί πήγε· αν και ο τελικός του προορισμός ήταν αμερικανική βάση στην ιορδανία. Αν πήγαινε κατευθείαν προς τα εκεί (προς την ιορδανία) θα ήταν μάλλον αιγυπτιακά τα καμάρια (και όχι ελληνικά) που θα το «συνόδευαν», για να μην κρυώνει μόνο του.

Αλλά όχι. Πήγαινε να ρίξει μια ματιά στη ρωσική βάση. Δηλαδή να τσεκάρει συστήματα εντοπισμού, κλπ κλπ. Και επειδή το ελλαδιστάν είναι σύμμαχος και φίλος, προφανώς και ήξερε την αιτία που έστειλε μπράβους συνοδείας γι’ αυτήν την πτήση.

Θα πείτε: Ντάξει… αλλά αυτά είναι “ψιλά”. Σωστά… Το ότι ο ρημαδοΚούλης, συνεπέστερος των συνεπών στον άξονα τελικά, προσπαθεί να χαρίσει τις ελληνικές χρεωκοπημένες πολεμικές βιομηχανίες στο απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς θα μπορούσε να είναι ένα απ’ τα “χοντρά”…

Ευτυχώς που από πεποίθηση η ντόπια μικροαστική μάζα είναι ειρηνόφιλη (χα!). Γιατί αλλιώς μπορεί και να ανησυχούσε για το πόσο μακριά θα πάει το τράβηγμα απ’ το μανίκι με τέτοια (και άλλα) κόλπα. Ευτυχώς, επίσης, που τα ντόπια γομαρόπαιδα “φίλοι του Τελ Αβίβ”, που κοιμούνται και ξυπνάνε με τον βορΒορίδη αγκαλιά, έχουν πάψει να πουλάνε “ανθελληνισμό”. Ό,τι βγάλανε βγάλανε…

Γενικά μιλώντας: μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι…

Συρία: άσκηση σκέψης

Δευτέρα 4 Νοέμβρη. Εδώ λοιπόν, στο συριακό / μεσανατολικό πεδίο μάχης, για το οποίο υποστηρίζουμε πάντα πως είναι δευτερεύον στον σε εξέλιξη 4ο παγκόσμιο πόλεμο· εδώ που η χρήση εργολάβων, proxies, έγινε κοινοτοπία ακριβώς επειδή φαινόταν η φτηνή λύση σ’ ένα φτηνό πρόβλημα· εδώ που ωστόσο οι περιφερειακές ηγεμονίες βαραίνουν στους παγκόσμιους συσχετισμούς και όπου τώρα πυκνώνουν και επισημοποιούνται οι επίσημες στρατιωτικές «παρουσίες» των αντίπαλων, του μπλοκ της Αστάνα απ’ την μια μεριά και της Ουάσιγκτον με τους λακέδες της απ’ την άλλη, εδώ θα πρέπει να ετοιμαστούμε γι’ αυτό το ενδεχόμενο: οι διπλές και τριπλές ατζέντες τακτικής (για όσους τις είχαν) σταδιακά να «συμπυκνωθούν»… Αφού όμως πρώτα ενταθεί η σύγχιση.

Το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον ωμά και καθαρά δηλώνει ότι θα κατσικωθεί στα συριακά πετρελαιοπήγαδα απλά επειδή έτσι γουστάρει (και είναι σίγουρη ότι κανείς δεν θα την κουνήσει) αλλάζει εντελώς τις νομιμοποιητικές ρητορίες της σύγκρουσης. Και, κατά συνέπεια, σπρώχνει ήδη σε επανεξέταση τα μέσα που χρησιμοποιούνται εναντίον του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον τα πράγματα είναι τόσο φανερά ώστε το μόνο σχετικό που μπορεί να γίνει είναι η ανάλυση του πόσοι είναι πράκτορες και πόσοι ηλίθιοι απ’ αυτούς που την υποστηρίζουν άμεσα ή έμμεσα. Απ’ την μεριά του μπλοκ της Αστάνα τα επιχειρήματα της «αντιτρομοκρατίας» (ακόμα και στην τουρκική εκδοχή τους) φτάνουν στο όριό τους. Ισχύουν ακόμα για τον θύλακα του Idlib· με την διαφορά ότι ο θύλακας «επικοινωνεί» υπόγεια με το τι συμβαίνει στην ανατολικά του Ευφράτη συρία. Αλλά σε ότι αφορά το «θέλω τα πετρέλαια και θα τα πάρω» η «αντιτρομοκρατική» ρητορική είναι ξεπερασμένη.

Ο αμερικανικός στρατός και οι ypg υπάλληλοί του ετοιμάζονται να «αξιοποιήσουν» μια εκ των πραγμάτων εγκαταλειμένη συριακή βάση (της 113ης ταξιαρχίας) στην ανατολική μεριά του Ευφράτη, απέναντι απ’ την Deir ez Zor. (Μια ακόμη βάση, για ακόμα καλύτερες μέρες!). Προχτές έσκασε το αμερικανικό «μηχανικό» για να κάνει την «αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης». Το μαχαίρι στο λαιμό του μπλοκ της Αστάνα δεν είναι λόγια: αν, μ’ αυτήν την έξω απ’ τα δόντια «δικαιολογία» (θέλουμε τα πετρέλαιά σας για να βγάζουν παραδάκι μέσω λαθρεμπορίου οι φίλοι μας), ο αμερικανικός στρατός σταθεροποιήσει την κατάκτηση της ανατολικής συρίας, θα φύγει απο εκεί μόνο με την λήψη του 4ου παγκόσμιου. Αυτό που εννοούμε είναι απλό: Θεωρητικά ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» θα μπορούσε να έχει ένα κάποιο χρονικό τέλος, του είδους mission accomplished… Η ωμή κατοχή εδάφους «για το πετρέλαιο» (ή για οτιδήποτε άλλο) το μόνο τέλος που μπορεί να έχει είναι η καθαρή στρατιωτική ήττα.

Μιας και είναι λίγα αυτά που έχει εντοπίσει η ασταμάτητη μηχανή για την στάση του μπλοκ της Αστάνα απέναντι σ’ αυτήν την πρόκληση (περί πρόκλησης πρόκειται), είναι σε αναμονή. Είναι βέβαιο ότι Μόσχα και Δαμασκός συγκεντρώνουν στρατό στη δυτική όχθη του Ευφράτη, στη Deir ez Zor… Αλλά “διαβεβαίωσαν” (;) υποτίθεται τους αμερικανούς ότι δεν θα περάσουν το ποτάμι… Ο “ειδικός απεσταλμένος” του ψόφιου κουναβιού για την συρία Jim Jeffrey το ομολόγησε μ’ αυτά τα λόγια συνεντευξιαζόμενος πριν 3 ημέρες με θέμα την αναδιάρθρωση της αμερικανικής κατοχής στη συρία:

… Ανησυχούμε πολύ για συγκεκριμένες εξελίξεις στο νότο, ειδικά στην περιοχή της Deir ez Zor. Μίλησα με τον ρώσο συνάδελφό μου για το θέμα και είχαμε επαφές και με άλλους ρώσους γι’ αυτό. Νομίζουμε ότι τώρα το ελέγχουμε το θέμα…

Σιγά μην τους δώσει λογαριασμό το Astana bloc (θα λέγαμε)… Σε κάθε περίπτωση, απ’ τα χαρακτηριστικά της τα ίδια, η κατοχή επειδή «I like oil» βάζει εντελώς διαφορετικά ζητήματα τακτικής. Ως πρόσφατα, Μόσχα και Ουάσιγκτον είχαν υποτίθεται κοινό συμφέρον να μην πλακωθούν άμεσα μεταξύ τους στο συριακό πεδίο μάχης· άφηναν την δουλειά στους υπόλοιπους. Όμως τώρα, αν το μπλοκ της Αστάνα δεν κινηθεί τόσο γρήγορα «αυτοπροσώπως» ώστε να προλάβει το επιπλέον αμερικανικό μπαστάκωμα (ή αν η ανεγκέφαλη αλεπού Putin δεν «πείσει» το ψόφιο κουνάβι ότι δεν αξίζει το κόπο η αγάπη του για το συγκεκριμμένο πετρέλαιο…), είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα φύγουν «ειρηνικά» οι αμερικάνοι πεζοναύτες απ’ αυτό το συριακό νοτιοανατολικό τρίγωνο τα επόμενα χρόνια. Κι αν μείνουν εκεί, δεν θα είναι βέβαια για καλό.

Συνεπώς η τωρινή κάπως «χύμα» κατάσταση στη βόρεια και στην ανατολική συρία δεν είναι απλά «μεταβατική». Είναι υποχρεωτικά δυναμική. Το πόσο θα διαρκέσει το «χύμα» δεν μπορούμε να το προβλέψουμε: όλοι να φτιάχνουν βάσεις χωρίς να τους νοιάζει αν οι αντίπαλοί τους φτιάχνουν παραδίπλα, λες και κτίζουν εξοχικά… Όχι, δεν στέκει.

Δεν είναι εξοχή· και δεν υπάρχει συμφωνημένη «μοιρασιά».

Όλα τάχε η Μαργιορή, το παπαδαριό της έλειπε!

Κυριακή 3 Νοέμβρη. Όχι ότι η ασταμάτητη μηχανή δεν το είχε καταλάβει· το εντόπισε έγκαιρα το θέμα. Όμως τεκμηριώνεται πια ότι η ιστορία με το σχίσμα στο ουκρανικό παπαδαριό και τον ρόλο τόσο του αρχιαρχιτράγου Istanbul όσο και του αρχιτράγου Αθηνών είναι πιο βρώμικη και γεωπολιτικά εμπόλεμη απ’ όσο έχουμε ήδη πει. Είναι «πολλών θαλασσών» οι κινήσεις.

Το βάρος το προσθέτει η συστηματική εμπλοκή της Ουάσιγκτον σ’ αυτήν την ιστορία. Ίσως κάτι παραπάνω από «εμπλοκή»: σχεδιασμός και καθοδήγηση θα ήταν πιο σωστοί χαρακτηρισμοί.

Το σχίσμα (εναντίον του αρχιαρχιτραγάτου Μόσχας) έγινε επίσημα στις 5 Γενάρη του 2019, όταν ο αρχιαρχιτράγος Istanbul «αναγνώρισε επίσημα» την σχισματική ουκρανική κλίκα με το όνομα «ορθόδοξη εκκλησία της ουκρανίας». Είκοσι μέρες νωρίτερα, ο σχισματικός «Φιλάρετος», που είχε αυτοανακηρυχθεί αρχιαρχιτράγος Κιέβου, παρασημοφόρησε με το μετάλλιο του «Αγίου Ανδρέα του πρωτόκλητου» τον Jack Devaine, πρώην εκτελεστικό διευθυντή της cia και υπεύθυνο για τις επιχειρήσεις της cia εκτός ηπα. Ο Devaine άξιζε αυτό το μετάλλιο. Έχει σημαντικές επιτυχίες στη διάρκεια της πολλών δεκαετιών καριέρα του στη cia: την χούντα στη χιλή και την δολοφονία του Αλλιέντε το 1973· την υπόθεση «ιράν – κόντρας» κατά των Σαντινίστας στη νικαράγουα στα μέσα της δεκαετίας του ’80· και τον πόλεμο κατά των σοβιετικών στο αφγανιστάν, και πάλι την δεκαετία του ’80. Το ότι ο «Φιλάρετος» τον παρασημοφόρησε τώρα στα γεράματα είναι ισοδύναμο με το να φυλάει δημόσια το χεράκι της υπηρεσίας. Και όποια άλλο χεράκι υπηρεσίας βρει μπροστά του.

Αλλά ο Devaine έχει μπαγιατέψει πια. Το πραγματικά «φρέσκο αίμα» ήταν και είναι ο Samuel Brownback, «πρεσβευτής των ηπα για τις διεθνείς θρησκευτικές ελευθερίες». Ο Brownback όργωσε τα βαλκάνια και το ελλαδιστάν τους περασμένους μήνες, για να πείσει τους διάφορους αρχιτράγους να «αναγνωρίσουν» την σχισματική ο.ε.ουκ· και να κάνουν τα μούτρα κρέας του αρχιαρχιτραγάτου Μόσχας – και της ανεγκάφαλης αλεπούς της ίδιας. Η εκστρατεία του Brownback δεν ήταν 100% πετυχημένη. Ακόμα και στο παπαδαριό Αθηνών και πάσης ελλάδας (εννοείτε ότι τα είπαν με τον Jeronimo!) που τήρησε την εθνική γραμμή και αναγνώρισε τους σχισματικούς της ουκρανίας, υπάρχει ισχυρό «ρωσικό κόμμα», που διαφώνησε. Κάτι φασιστόμουτρα δηλαδή, ανάμεσα στα υπόλοιπα φασιστόμουτρα… (Συμβαίνουν και στις καλύτερες φαμίλιες!).

Never mind: τέτοιες διαφωνίες είναι ανεκτές. Οι έλληνες είναι «εκ φύσεως» φανατικοί δημοκράτες…

(φωτογραφίες, από πάνω προς τα κάτω.

– Το χαμογελαστά αιμοβόρο ύφος του αριστερά παραπέμπει στις δουλειές του κάνει: είναι ο συνδιοργανωτής της σφαγής στην πλατεία Maidan του Κιέβου, τότε πρεσβευτής στην ουκρανία και τώρα στο ελλαδιστάν, Geoffrey Pyatt. Την ουκρανία την κουβαλάει στις αποσκευές και στο αίμα του. Ο δεξιά, με το ύφος πασόκου στελέχους δεκο στα late ‘90s, είναι ο Samuel Brownback – περισσότερα πιο πάνω. Και ο μεσαίος; Κάτι θυμίζει, κάτι θυμίζει… Ποιός είναι; Ρεεε: είναι ο Μάρκος ο Μπόλαρης, βεριτάμπλ χριστιανο-πασοκ, απ’ αυτούς που είδαν φως στην Κουμουνδούρου και μπήκαν. Και ανταμοίφθηκαν για την πίστη τους. Οπότε η χάρη του βρίσκεται εν μέσω των πυλώνων της ελληνοαμερικανικής συμμαχίας ως χάρη υφυπουργού εξωτερικής πολιτικής, υπό τον ογκόλιθο Nick the greek. Των φαιορόζ κυβερνητών βέβαια – το επιβεβαιώνει η ημερομηνία πάνω αριστέρα. Για να μην λέτε ότι δεν υπάρχει κρατική συνέχεια εκεί που πρέπει.

– Ο «Samuel ο προστάτης των εν χριστώ αδελφών» πέρασε και απ’ το ιερό βουνό, για κονσομασιόν και ψάρεμα. Αφενός για να βρει πρόθυμους να στηρίξουν το ουκρανικό σχίσμα· αφετέρου να κόψει φάση με κάτι ρωσόφιλους μαφιόζους τύπου Εφραίμ και σία…)

Μπροστά οι ιεραπόστολοι και πίσω τους οι χασάπηδες

Κυριακή 3 Νοέμβρη. Το ψοφιοκουναβιστάν δεν πόνταρε ότι θα πεισθούν όλοι. Εκείνο που ήθελε (και γι’ αυτό η «αναγνώριση» είναι μέσο και όχι τελικός σκοπός) είναι να αποκτήσει «βάσεις» και μεταξύ των ορθόδοξων χριστιανοβοσκών. Και σ’ αυτό ο Brownback πέτυχε. Τί τις θέλει (και) αυτές τις «βάσεις» η Ουάσιγκτον; Ό,τι θέλει και τις υπόλοιπες, τις στρατιωτικές, τις πολιτικές, τις ενεργειακές: σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο που κάποια στιγμή θα χρειαστεί ανθρώπινο κρέας, θα πρέπει να υπάρχουν κι εκείνοι που θα το προμηθεύσουν. Ευλογημένο…

Εν τω μεταξύ τα λιλιά συνεχίζουν. Αυτά καθεαυτά δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία, οι αρχιτράγοι έχουν πολλά από δαύτα. Αλλά τα βραβεία και τα παράσημα για τους τράγους έχουν την αξία που έχουν οι γάμοι και τα βαφτίσια για τους παραδοσιακούς μαφιόζους: μια ευκαιρία να τα πουν από κοντά στο ξεκάρφωτο, και να κανονίσουν τις δουλειές τους. Έτσι, πριν 2 βδομάδες, στις 19 Οκτώβρη, ο σχισματικός αρχιτράγος της ο.ε.ουκ. «Επιφάνιος» πετάχτηκε ως τη Ν. Υόρκη όπου ο νέος αρχιτράγος αμερικής «Ελπιδοφόρος» (όλοι οι υποκοσμιακοί έχουν παρατσούκλια!) τον τίμησε με το βραβείο υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων «πατριάρχης Αθηναγόρας». Ουάου! Δεν υπάρχουν καλύτεροι υπερασπιστές της ανθρωπότητας απ’ τους τσατσορούφιανους του μεγάλου αφεντικού!! Σε θάβουν υμνώντας!!!

Με την ευκαιρία ο «Ελπιδοφόρος», που παίρνει γραμμή απ’ τον Brownback, το τερμάτισε. Αν και παραδέχτηκε ότι η σχισματική ο.ε.ουκ. έχει ακόμα λίγους φίλους μεταξύ των παρόμοιων χριστιανικών θρησκευτικών εταιρειών (ελάχιστες την έχουν αναγνωρίσει), ξεκαθάρισε:

…Παρότι μπορεί να υπάρξουν πένες που θα θελήσουν να ξαναγράψουν την Ιστορία, εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά από ποια πηγή ανάβλυσε η ουκρανική Εκκλησία – από την ζωοδόχο πηγή της βασιλίδας των Πόλεων, την Κωνσταντινούπολη- και για αυτό το Κίεβο είναι η μητέρα της Μόσχας και όχι το αντίστροφο…

Τι να πούμε κι εμείς οι αντί-θεοι της “ζωοδόχου πηγής”, ε; Να πούμε κακές κουβέντες; Να πούμε ότι στην τραγολογιώτατη αργκώ (της δεύτερης παρουσίας) η “ελπιδοφόρα” δήλωση θα μπορούσε να σημαίνει: όταν το αποφασίσουν οι σύμμαχοι, η “μάνα” θα στείλει τους ένοπλους πιστούς της και τότε θα δει η “κόρη” τι θα πάθει! – τέτοιες παλιοκουβέντες να πούμε; Α πα πα! Αγάπη ρε!…

(φωτογραφίες, από πάνω προς τα κάτω.

– Η εθνική γραμμή περνάει από νεκροταφεία όπως και από εκκλησίες – δίπλα είναι. Πρώτη επίσημη επίσκεψη, για σεφτέ, στον αρχιτράγο αμερικής, ο «Samuel ο επιτήδειος»· ποιός άλλος;

– Η πολύ πρόσφατη επιβράβευση ως είδηση στα γαλλικά. Ενδιαφέρεται το Παρίσι για τα βαλκάνια; Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;