Tag: εξωτερική πολιτική

Τρία ζήτω!

Σάββατο 15 Φλεβάρη. Για τον σωλήνα φυσικά. Τον απόλυτο, τον τέλειο, τον γιγάντιο σωλήνα!!! Ευτυχώς που τον έχουν υπογράψει· για να μην πάει «ακοινώνητος»…

Το χθεσινό ρεπορτάζ της νοτιοκυπριακής εφημερίδας «πολίτης» μύριζε eastmed:

Μια δήλωση, στο πρακτορείο Ρόιτερ, του Γιγκάλ Λατνάου, διευθύνοντος συμβούλου της ισραηλινής εταιρείας Ratio Oil Exploration, η οποία κατέχει το 15% των δικαιωμάτων του κοιτάσματος Λεβιάθαν, προκάλεσε χθες ποικίλα σχόλια και στην Κύπρο, ως προς τις πραγματικές προθέσεις των εταιρειών που διαχειρίζονται τα ισραηλινά κοιτάσματα φυσικού αερίου.

Ο κ. Λαντάου είχε σε γενικές γραμμές ότι η εταιρεία του σε συνεργασία με τη Noble energy (39,66% των δικαιωμάτων του Λειβιάθαν) και την Delek (45,33%) μελετούν την προοπτική κατασκευής πλωτής μονάδας υγροποίησης φυσικού αερίου (FLNG) και είναι σε επαφές με την LNG Golar (με έδρα της Βερμύδες) και την EXMAR (με έδρα το Βέλγιο), οι οποίες αναπτυσσόνται ραγδαία και στον τομέα της πλωτής υγροποίησης και θεωρούνται από τις μεγαλύτερες εταιρείες στην υγροποίηση / επαναεριοποίηση αερίου και τη μεταφορά του. Αν και δεν έχει ληφθεί ακόμα καμία οριστική απόφαση και χωρίς να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι για την ώρα η (νέα) τεχνολογία της πλωτής υγροποίησης είναι μια ακριβή επιλογή, συνάγεται μέσα από τις δηλώσεις Λαντάου, αλλά και πρόσφατες δηλώσεις άλλων αξιωματούχων εταιρειών της κοινοπραξίας του Λεβιάθαν, ότι προτεραιότητά τους είναι η υγροποίηση – και πιθανόν η πλωτή υγροποίηση – και όχι οι άλλες επιλογές, μεταξύ των οποίων και ο αγωγός EastMed.

Είναι καλά γνωστό στα εμπλεκόμενα κράτη ότι, παρά την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας για τον EastMed από τους ηγέτες του ισραήλ, της Ελλάδας και της Κύπρου, οι εταιρείες που έχουν τα δικαιώματα του Λεβιάθαν δεν αντιμετωπίζουν με ενθουσιασμό αυτή την επιλογή, καθώς φέρεται να μην είναι αισιόδοξες ως προς τη βιωσιμότητά του. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζουν τον EastMed και οι εταιρείες που έχουν τα δικαιώματα τεμαχίων στην κυπριακή ΑΟΖ. Δεν αποκλείουν μεν το ενδεχόμενο η λεπτομερής τεχνοοικονομική μελέτη να αποδείξει (σε περίπου δύο χρόνια) ότι ο αγωγός είναι υλοποιήσιμη επιλογή, ωστόσο στο μεταξύ η προσοχή τους είναι προς τις άλλες επιλογές τους, τις οποίες για την ώρα θεωρούν προσφορότερες….

Κομψά και προσεκτικά διατυπώμενα τα «νέα», που δεν είναι καθόλου καινούργια. Όπως καινούργιο δεν είναι ότι στην όποια κυπριακή αοζ ΔΕΝ έχουν βρεθεί ακόμα ποσότητες (γκαζιού) που να «ταΐζουν» με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το ζήτημα «ωραία, τι θα το κάνουμε;». Η Λευκωσία βρίσκεται ακόμα στην φάση της «θεωρίας»….

Κι άλλα τρία!

Σάββατο 15 Φλεβάρη. Απ’ το ίδιο χθεσινό ρεπορτάζ:

…Έστω θεωρητικά, για την κυπριακή κυβέρνηση παραμένει ως στρατηγική επιλογή η κατασκευή χερσαίου τερματικού υγροποίησης, παρά την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας για το νομικό πλαίσιο του αγωγού EastMed. Αν όντως η κοινοπραξία του Λεβιάθαν στραφεί στην επιλογή της πλωτής μονάδας υγροποίησης (FLNG) οι πιθανότητες συνεργασίας για ένα χερσαίο τερματικό υγροποίησης στην Κύπρο εξανεμίζονται. Από εκεί και πέρα, η κατασκευή ή όχι τερματικού στο Βασιλικό θα εξαρτηθεί πλέον από τον αριθμό και το μέγεθος των κοιτασμάτων που ενδεχομένως να εντοπιστούν κατά τις έξι έως εννέα γεωτρήσεις που προγραμματίζονται εντός 2020 και 2021 στην κυπριακή ΑΟΖ. Δεδομένου ότι η κοινοπραξία του κοιτάσματος Αφροδίτη στρέφεται προς την επιλογή του τερματικού υγροποίησης Ίντκου, στην Αίγυπτο, για ένα μελλοντικό τερματικό υγροποίησης είναι διαθέσιμο μόνο το κοίτασμα Γλαύκος (ExxonMobi-Qatar Petroleum), το οποίο προκαταρκτικά διαθέτει 5-8 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, αλλά εκκρεμούν επιβεβαιωτικές γεωτρήσεις για την ακριβή δυναμικότητά του. Το ίδιο ισχύει και για το κοίτασμα Καλυψώ, το οποίο εκτιμάται προκαταρκτικά ότι δεν ξεπερνά τα 2-3 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια. Συνεπώς, για να μπορεί να συζητηθεί σοβαρά η επιλογή της χερσαίας υγροποίησης, θα πρέπει να εντοπιστούν αλλά 4-8 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια περίπου….

Προκύπτει ότι το ελληνοκυπριακό (και το ελληνικό) όνειρο για ένα σεϊχάτο στη Μεσόγειο με γαλανόλευκη δεν είναι απλά μακριά απ’ την υλοποίησή του· κινείται ακόμα στους ουρανούς της φαντασίωσης. Χρειάζονται ακόμα πολλές και πετυχημένες τρύπες στον βυθό, όχι για τον eastmed (πιπέρι στο στόμα μας!) αλλά ακόμα και για ένα σταθμό υγροποίησης σε νοτιοκυπριακό έδαφος… Η μόνη λύση είναι ένας σωλήνας μέχρι τα αιγυπτιακά υγροποιητήρια· αλλά και γι’ αυτόν χρειάζονται minimum ποσότητες νοτιοκυπριακού γκαζιού…

(Τα νο 1 εθνικά αφεντικά, οι εφοπλιστές, ειδικά εκείνοι που μεταφέρουν υγροποιημένο αέριο, τρίβουν φυσικά τα χέρια τους – τα έχουμε γράψει και ξαναγράψει: σιγά μην έφαγαν τα παραμύθια περί eastmed…)

Η γκαζογεωπολιτική

Σάββατο 15 Φλεβάρη. Αν και όσες / όσοι παρακολουθείτε την ασταμάτητη μηχανή δεν θα πρέπει να ξαφνιάζεσθε, η συστηματική καθεστωτική εξαπάτηση με τα παραμύθια περί eastmed χρειάζεται μια εξήγηση. Γιατί οι πολιτικές βιτρίνες στο απαρτχάιντ Τελ Αβίβ, στην Λευκωσία και στην Αθήνα συνεχίζουν να πουλάνε κάτι που δεν ενδιαφέρει κανέναν απ’ αυτούς που κάνουν μπίζνες με υδρογονάνθρακες;

Η διάρκεια και η κατά καιρούς επαναλαμβανόμενη τελετουργία του eastmed επιβεβαιώνει εκείνο που έχουμε υποστηρίξει και από εδώ (αλλά και το «συμβούλιο για την εργατική αυτονομία»). Αν απ’ την συμμαχία Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ αφαιρεθεί ο σωλήνας, τότε εξαφανίζεται η δικαιολογία που μπορεί να νομιμοποιεί αυτή τη συμμαχία στα μάτια των υπηκόων· ειδικά στην επικράτεια του ελληνικού και το ελληνοκυπριακού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου.

Για το ισραηλινό κράτος και τους υπηκόους του τα πράγματα είναι μάλλον πιο απλά: με τόσο μιλιταρισμό / ρατσισμό είναι εκείνοι που χρειάζονται λιγότερο τις όποιες δικαιολογίες για την συμμαχία με την Αθήνα και την Λευκωσία. Αλλά για το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο, όπως και το ελληνοκυπριακό, η δολοφονική «αλλαγή γραμμής», η καθαρή και ωμή στροφή εναντίον των Παλαιστινίων, χρειάζεται ένα ισχυρό και κυνικό αναισθητικό. Τόσο ισχυρό και τόσο κυνικό όσο είναι τα λεφτά· ακόμα κι αν είναι μια «εθνική προοπτική» στον ορίζοντα. Ο eastmed αναδεύει αυτήν την δήθεν προοπτική, εξασφαλίζοντας  φωναχτά ή/και σιωπηλά την συναίνεση στη συμμαχία και με το φασιστικό Τελ Αβίβ και με την αιμοσταγή χούντα του Καΐρου.

Αφού, λοιπόν, η πραγματική αιτία της συγκεκριμένης συμμαχίας ΔΕΝ είναι η κοινή γκαζοεκμετάλλευση, μέσω ενός σωλήνα που, τάχα, θα όργωνε τον βυθό της μισής Μεσογείου, τότε ποιά είναι αυτή η αιτία;

Αν και είναι πιθανό ότι αρχικά οι υπολογισμοί των ντόπιων ελληνικών αφεντικών στόχευαν κυρίως στην αντιτουρκική συνεργασία μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών, οι εξελίξεις των συσχετισμών στη μέση Ανατολή και στην ανατολική Μεσόγειο και η ήττα (αν και όχι οριστική ακόμα) των αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβικών σχεδιασμών, μέσω isis, στο συρο-ιρακινό πεδίο μάχης, έχουν κάνει τον ημιάξονα Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ οργανικό μέρος των πολεμικών σχεδιασμών τόσο του ισραηλινού μιλιταρισμού όσο και του αμερικανικού. Αυτή η συμμαχία άρχισε να εντατικοποιείται απ’ το 2015 – 2016 και μετά (συσκευασμένη μέσα στην εντατικοποίηση του παραμυθιού περί eastmed), από τότε δηλαδή που η Μόσχα εμφανίστηκε στο συριακό πεδίο μάχης, αλλάζοντας όλα τα δεδομένα. Και είτε λέγεται ανοικτά είχε όχι, έχει ξεπεράσει τον αντιτουρκικό ορίζοντα που εξυπηρετεί τα κλασσικά συμφέροντα του ελληνικού ιμπεριαλισμού… (Πράγμα που φαίνεται ίσως να ενοχλεί κάποια φράξια των ντόπιων “ειδικών των εθνικών συμφερόντων”….)

Ο 4ος παγκόσμιος στη γειτονιά σας…

Σάββατο 15 Φλεβάρη. Αυτές τις μέρες ο πραγματικός χαρακτήρας της συμμαχίας τόσο του ημιάξονα Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ, όσο και ολόκληρου του άξονα Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ – Ριάντ αναδεικνύεται στη Θράκη· στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης που επίσημα η Ουάσιγκτον λογαριάζει στα περιουσιακά της στοιχεία. Ο αμερικανικός στρατός ξεφορτώνει “οχήματα και κοντέινερ” για τη νατοϊκή άσκηση “Defender Europe 2.0”. Είναι η μεγαλύτερη τέτοια άσκηση απ’ το τέλος του 3ου παγκόσμιου (ψυχρού) πολέμου στις αρχές των ‘90s, θα κρατήσει πάνω από 3 μήνες (εκκινεί στις 4 Απρίλη και θα τελειώσει τον Ιούλιο), θα απασχολήσει 37 χιλιάδες ζευγάρια αρβύλες από 18 κράτη (τα 20.000 ζευγάρια θα είναι αμερικάνικα) – και είναι, φυσικά, εντελώς αντι-ρωσική.

Όμως αυτό είναι μόνο η αρχή. Οι ντόπιοι εθνικόφρονες πανηγυρίζουν επειδή έχουν ξεκινήσει οι προετοιμασίες για την ανάλογη άσκηση του 2021, που δεν θα γίνει στην βορειοανατολική και κεντρική ευρώπη (όπως η φετεινή), αλλά στη νοτιοανατολική – δηλαδή στα βαλκάνια. Με θέα την Μαύρη Θάλασσα. Μέσα στους εθνικούς εορτασμούς για το «ηρωϊκό ‘21», του χρόνου, η Θράκη (ελπίζουν οι εθνικόφρονες ότι θα) ενταχθεί οργανικά στην “Defender Europe 21” – κι αυτό θα πουληθεί σαν «αντιτουρκική» επίδειξη δύναμης, χωρίς αγωγούς, eastmed και λοιπές βλακείες… Άσχετα αν ο μεγάλος σύμμαχος την εννοεί έτσι ή όχι…

Το έχουμε καταλάβει ότι οι αυταπάτες πεθαίνουν τελευταίες (αφού σκοτώσουν ότι περισσότερο μπορούν) – και οι εθνικές τέτοιες ακόμα χειρότερα. Όποιος όμως έχει το κουράγιο να τραβήξει μια γραμμή απ’ τον ντόπιο μαζικό εθνικό αντιευρωπαϊσμό / αντιγερμανισμό του 2011-12, σ’ εκείνον του 2015, στην ακαριαία ενίσχυση της συμμαχίας τόσο με το Τελ Αβίβ όσο και με την Ουάσιγκτον απ’ το 2015 ως το 2019, ως εκείνα που θα συμβούν το 2020 και το 2021, τότε θα δει ξεκάθαρα προς τα που μας σέρνουν τα αφεντικά και οι πολιτικές τους βιτρίνες σταθερά, συστηματικά· μαστουρωμένους από γκάζια ή και οτιδήποτε άλλο διαθέτει η πιάτσα…

Και το ελλαδιστάν;

Τετάρτη 12 Φλεβάρη. … Συνάντησα τον ομόλογό μου αμερικάνο υπ.αμ. Mark Esper και προσδιορίσαμε ακριβώς την συνεργασία μας: αυτοί αναλαμβάνουν το ιράκ και εμείς αναλαμβάνουμε την συρία…

Αυτά είπε ο ακροδεξιός ισραηλινός υπ.αμ. Naftali Bennett, την περασμένη Κυριακή, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι-για-δουλειές στην Ουάσιγκτον. Ο «καταμερισμός ευθυνών» αφορά αυτό που ο άξονας ονομάζει «ανάσχεση του ιράν», εννοώντας – εντελώς ηλίθιοι δεν είναι οι αξιωματικοί του – την αντιμετώπιση της Μόσχας, του Πεκίνου και των συμμάχων τους. Επιπλέον, πρακτικά, συμπεριλαμβάνει οπωσδήποτε βομβαρδισμούς. Πιο λιανά, το Τελ Αβίβ θα συνεχίζει να βομβαρδίζει στη συρία, και η Ουάσιγκτον στο ιράκ. Και θα δουν…

Οπωσδήποτε τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο η μιλιταριστική, ακροδεξιά, ρατσιστική δημαγωγία του κάθε Bennett δηλώνει. Στο ευρύτερο μεσανατολικό πεδίο μάχης το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, η Ουάσιγκτον, το Ριάντ (και κάθε άλλος πρόθυμος σύμμαχός τους…) έχουν υποστεί διαδοχικές ήττες· και έχουν πετύχει μικρές, προσωρινές ανασχέσεις των συνεπειών αυτών των ηττών. Το Τελ Αβίβ μπορεί να ισχυριστεί, όχι αβάσιμα, ότι η οριστική έκβαση δεν έχει κριθεί… Και πως άρα υπάρχουν ακόμα κάποια περιθώρια αντιστροφής των ηττών… Την ίδια στιγμή ωστόσο αναγνωρίζει, για παράδειγμα, πως η πολύ γειτονική λιβανέζικη Hezb’ Allah είναι δέκα φορές πιο καλά εξοπλισμένη και εκπαιδευμένη απ’ ότι ήταν το 2006, όταν ο ισραηλινός στρατός όχι απλά ηττήθηκε αλλά σχεδόν ξεφτιλίστηκε.

Είναι βέβαιο το που οδηγεί η πολεμοκάπηλη ρητορική. Απομένει να μάθουμε οι υπνωτισμένοι υπήκοοι του ελλαδιστάν τι “κομμάτι της δουλειάς” έχει αναλάβει το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο. Στην επιμελητεία η εργολαβία δεν κρύβεται – αρκετό για να πάρει τα εύσημα (και τα επιχείρια…) της συμμετοχής του στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο.

Κανά εκστρατευτικό σώμα επιπλέον; Κανά πυρηνικό να το φυλάνε, να γουστάρουν οι πατριώτες – μια βόμβα δώρο για κάνε μέτρο του σωλήνα east med;

Assets…

Τετάρτη 12 Φλεβάρη. Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης είναι στρατηγικό περιουσιακό στοιχείο για τις ηπα, που έχουν σημαντικά συμφέροντα στα λιμάνια που πρόκειται να ιδιωτικοποιηθούν…

Η ασταμάτητη μηχανή δεν σοκάρεται για τις ιδιοκτησίες των αφεντικών: ίδια είναι, εθνικά – πλανητικά, το ξεκαθαρίσαμε απ’ το 1999… Ωστόσο η πιο πάνω βεβαιότητα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα (μέσω του μεγαλοστελέχους της David Burger) πριν ακόμα βγει επίσημα στο σφυρί το «στρατηγικό» λιμάνι της Αλεξανδρούπολης (μαζί, προφανώς, με όλα τα πέριξ..) πολύ λιγότερο αφορά την περιουσία αμερικανικών εταιρειών και πολύ περισσότερο την θέση του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου στον εντεινόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο.

Το ψοφιοκουναβιστάν θέλει την Αλεξανδρούπολη και τους δρόμους προς τον βορρά (ίσως όχι μόνο) για κακούς σκοπούς. Αντι-ρωσικούς. Για τα ανατολικά βαλκάνια και για τη Μαύρη Θάλασσα. Θέλει να τραβήξει την πολεμική γραμμή που έχει στήσει βορειότερα στη ρουμανία και στη βουλγαρία ως το Αιγαίο. Υποχρεωτικά το Αιγαίο γίνεται κρίκος της ίδιας αλυσίδας. Που επιφανειακά δείχνει επιμελητειακή· όμως στοιχειώδης λογική δείχνει ότι είναι κανονικά εμπόλεμη.

Σε ανύποπτο χρόνο είχαμε προειδοποιήσει απ’ εδώ ότι αφού το ψοφιοκουναβιστάν «ζορίζεται» στην ανατολική Μεσόγειο να προσπαθήσει να «ανεβάσει την πίεση» προς τη Μόσχα, την αεροναυτική στρατιωτική πίεση, «ψηλά». Προς τον Εύξεινο Πόντο. Είχαμε προειδοποιήσει ότι θα προσπαθήσει να «γεμίσει» το Αιγαίο ώστε κατ’ αρχήν να ελέγχει και αργότερα να μπορεί να «καταστείλει» την έξοδο του ρωσικού στόλου στην ανατολική Μεσόγειο.

Αυτό ξετυλίγεται ήδη με σταθερό τέμπο. Και έχει σαν ένα απ’ τα κομβικά σημεία του το καινούργιο («προσεχώς, σύντομα κοντά σας») αμερικανικό περιουσιακό στοιχείο – την Αλεξανδρούπολη. Το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο προσφέρει εγκάρδια αυτήν την «εξυπηρέτηση» στον σύμμαχο. Γιατί, χωρίς να το φωνάζει, χαίρεται που το ψοφιοκουναβιστάν δεν μπορεί να εντάξει σ’ αυτήν την (αντιρωσική κατ’ αρχήν…) πολεμική αλυσίδα του από βάσεις, βασούλες, εξυπηρετήσεις τη νατοϊκή βάση στην Izmir: εκεί είναι τουρκία, και το τουρκικό καθεστώς δεν δείχνει καθόλου υπάκουο…

Λιβύη

Τετάρτη 12 Φλεβάρη. Να φρεσκάρουμε, επ’ ευκαιρία, την υπενθύμιση του γεγονότος ότι η συνεργατική «ψευδοπόλωση» Άγκυρας Μόσχας στη λιβύη, όχι μόνο έσωσε την νόμιμη κυβέρνηση του Sarraj και τον κόσμο της Tripoli από σφαγή, αλλά έχει αλλάξει μερικά βασικά δεδομένα στο «μονότερμα» που παιζόταν ως τώρα στο λιβυκό πεδίο μάχης;

Ας μην ξύνουμε πληγές. Η παραγγελία του ανδριάντα του “τζενεράλ” που είχε κάνει το ρημαδογκουβέρνο για να τον στήσει δίπλα στον “άγνωστο στρατιώτη” μάλλον ακυρώθηκε…

Σοκ και δέος – σαν τακτική

Δευτέρα 10 Φλεβάρη. Οπωσδήποτε πρέπει να φοβάστε!! Κατ’ αρχήν επειδή κάθε «υγιεινομική βόμβα» (οι ειδικοί φροντίζουν να υπάρχει τακτικά μια τέτοια στον πληροφοριοποιημένο ορίζοντά σας) μπορεί να σκάσει στα μούτρα σας. Είναι ζήτημα κλίμακας: οι ιοί είναι αόρατοι, ταξιδεύουν με όλα τα μέσα μεταφοράς, μπορεί και να διακτινίζονται. Και σκάνε οπουδήποτε και ξαφνικά.

Επιπλέον επειδή ο «κορονο-κάτι» είναι σχιστομάτης· δηλαδή ιδιαίτερα ύποπτος σε μια εποχή που ο κινεζικός καπιταλισμός έχει ανακηρυχθεί επίσημα σαν εχθρός του αμερικανικού. Αυτό επιτρέπει να θεωρείται ύποπτο κάθε πρόσωπο με ασιατικά χαρακτηριστικά· μια καλή προπόνηση στον ρατσιστικό φυσιογνωμισμό.

Ο από κάτω (σοβαρός) πίνακας είναι δύο ή τριών ημερών, και δεν είναι ενημερωμένος για τις πιο πρόσφατες περιπτώσεις (και τους θανάτους) απ’ τον κινεζικό κορονοϊό. Ουσιαστικά όμως δεν έχει αλλάξει η φονικότητά του εντός κίνας· εκτός κίνας είναι στα όρια του «άγριου κρυολογήματος»! Τα στοιχεία για τις υπόλοιπες επιδημίες είναι οριστικά. Μπορείτε να βγάλετε κάποιο συμπέρασμα για την επικινδυνότητα του πράγματος;

Πράγματι ο κορονοϊός μεταδίδεται πολύ ευκολότερα απ’ τον sars – γιατί, όμως, διεθνώς χρησιμοποιείται ο sars σαν «μέτρο σύγκρισης» και όχι η κοινή εποχιακή γκρίπη ή ο Η1Ν1; Όταν την άνοιξη του 2009 ξέσπασε η επιδημία γρίπης Η1Ν1 (ονομάστηκε «γρίπη των χοίρων» ή «βορειοαμερικανική γρίπη», ξεκίνησε τον Μάρτη του 2009 απ’ το μεξικό, αλλά τον Απρίλη είχε ήδη απλωθεί στις ηπα) ο ιός μεταδιδόταν πολύ γρηγορότερα απ’ τον «κορονο-κάτι»· και, ασυνήθιστο για τις γρίπες, κτυπούσε με φονική πνευμονία όχι τους άνω των 60 που θεωρούνται ομάδα υψηλού κινδύνου για τις γρίπες, αλλά πολύ νεαρότερους /ες, συνήθως χωρίς άλλα προβλήματα υγείας. Ωστόσο κανείς δεν διανοήθηκε να διαδόσει ότι πρόκειται για τεχνικά μεταλλαγμένο ιό / όπλο, που διέφυγε από κάποιο αμερικανικό εργαστήριο· όπως συμβαίνει τώρα με τον κινέζικο κορονοϊό. Επιπλέον είναι εντελώς άγνωστο πόσοι προσβλήθηκαν σ’ εκείνη την πανδημία (κράτησε επίσημα ένα χρόνο) σ’ όλο τον κόσμο· αρκεί να πούμε ότι οι εκτιμήσεις κινούνται μεταξύ των 10 και των 200 εκατομμυρίων (!). Οι δε νεκροί απ’ τις επιπλοκές (κυρίως πνευμονίες) από 105 ως 400 χιλιάδες… (Τα σχετικά στοιχεία στον πιο πάνω πίνακα είναι τα πιο επίσημα· αλλά όχι τα πιο σίγουρα…) Αυτό δεν θεωρήθηκε λόγος να κατηγορηθεί κάποια κυβέρνηση ότι «μαγειρεύει τα στοιχεία», όπως γίνεται κατά του κινεζικού καθεστώτος.

Η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει κανένα λόγο να υπερασπίζεται οποιοδήποτε κράτος. Όμως (το έχουμε τονίσει ήδη) η τωρινή υγειονομική Αποκάλυψη, η μηντιακή εκστρατεία φόβου ενόψει ενός αόριστου θανάτου, έχει επιπλέον χαρακτηριστικά απ’ τις ανάλογες των τελευταίων χρόνων. Είναι γεωπολιτικά κουρντισμένη και συγχρονισμένη. Αν ο κορονοιός είχε ξεκινήσει απ’ την ιρανική επικράτεια, με το ζόρι θα συγκρατούνταν οι φύλακες της παγκόσμιας υγείας απ’ το να μην εξομολογηθούν την σκέψη μήπως χρειάζεται ένα πυρηνικό carpet bombing για να σωθεί ο πλανήτης. Τώρα, παρότι το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο έχει επιδείξει μια εντυπωσιακή ικανότητα μαζικής κινητοποίησης (εναντίον του κορονοϊού), με την κατασκευή όχι ενός αλλά δυο νοσοκομείων μέσα σε 10 ημέρες να είναι απλά μια απ’ τις ενδείξεις του κρατικο-καπιταλιστικού δυναμισμού του, η δυτική δημαγωγία επιμένει να αφήνει υπονοούμενα. Για έναν εχθρό κινεζικής προέλευσης που … θα εξολοθρεύσει τον πλανήτη… Και ο οποίος (γιατί όχι;) θα μπορεί να σκοτώνει ακόμα και μέσω των 5G δικτύων και τηλεφώνων της Huawei…

Αν ως πρόστατα η μαζική παραγωγή υγιεινιστικών φοβιών εξυπηρετούσε τις φαρμακοβιομηχανίες, φαίνεται ότι τώρα, ανάλογα με την περίπτωση, μπορεί να εξυπηρετεί πολύ περισσότερες εταιρείες και υπηρεσίες… Υπερκωδικοποίηση – πάντα για λόγους “εθνικής ασφάλειας”…

Το νούμερο 8 διήλθε….

Δευτέρα 10 Φλεβάρη. Προς στιγμήν (μια αιωνιότητα παρά κάτι…) φάνησε ότι ο γαλλο-τουρκικός πόλεμος θα ξεκινούσε για ένα οικόπεδο… Το (θαλάσσιο) οικόπεδο νο 8 της νότιας κύπρου. Όταν απ’ τη μια μεριά βρίσκεται ένα (κωλο)γεωτρύπανο, το Yavus, ό,τι στρατιωτική συνοδεία κι αν έχει, κι απ’ την άλλη κοτζάμ γαλλικό αεροπλανοφόρο, με την δική του συνοδεία, ε… Δεν το παίζεις και στο στοίχημα· δεν έχει ενδιαφέρον. Μια ανάποδη τιμονιά να κάνει ο καπετάνιος του δεύτερου, και το πρώτο θα βουλιάξει απ’ τα απόνερα…

Επενδύθηκαν πολλά στην πιθανότητα αυτής της αναμέτρησης. Εθνική κονσομασιόν: να συνηθίσει το πόπολο στην ιδέα ότι ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron είναι brother in arms. «Φίλος μας». Είναι τόσο «φίλος μας» ώστε (όπως το ελλαδιστάν κάνει πάντα) αν χρειαστεί τσοντάρει κανά λόχο εθελοντών καραβανάδων στην εκστρατεία κατοχής της υποσαχάριας αφρικής, στο Sahel, στο μάλι. Αρκεί ο βασιλιάς να ανταποδώσει λίγο με λιβύη, κεντρική Μεσόγειο, κλπ. (Η πατρίς στέλνει και στην έρημο του τοξικού πρόθυμους στο χακί· είναι κι αυτός φιλαράκι… Γενικά μιλώντας το εμπόριο κρεάτος, “εισαγωγαί – εξαγωγαί”, πάει καλά. Ανεβαίνει!…)

Έτσι είναι οι ιμπεριαλιστικές φιλίες (ή «λυκο»φιλίες, δεν κάνει διαφορά) – κι αλλοίμονο σ’ όποιον τις τρώει. Κι αν βάλει κανείς μπροστά του όλο τον χάρτη της ευρύτερης περιοχής, με την Μεσόγειο στη μέση κι όλα τα πέριξ σε ακτίνα ως (τουλάχιστον) την Μόσχα, το Λονδίνο, την Τεχεράνη και το Παρίσι, τότε ίσως καταλάβει ότι δεν ήταν το ταλαιπωρημένο απ’ το ταξίδι της επιστροφής στο σπίτι του αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle που «διήλθε» του οικοπέδου νο 8, αλλά το αντίθετο: το οικόπεδο νο 8 διήλθε (της πορείας) του γαλλικού πολεμικού διαμαντιού.

Διότι τι είναι ένα θαλάσσιο οικόπεδο και τι ένα πλωτό θηρίο; Ας μην μπερδεύονται οι θείες Λίτσες. «Διερχόμενοι», περαστικοί απ’ αυτή τη ζήση, είναι κατ’ αρχήν οι μωροφιλόδοξοι του εθνικού ιμπεριαλισμού (τους) – και ακόμα περισσότερο οι λακέδες και οι πιστοί τους.

Οι άλλοι είναι βιδωμένοι εδώ γύρω (και πιο πέρα) από παλιά…

Επώνυμα κι “ανώνυμα”

Κυριακή 9 Φλεβάρη. Το συμβούλιο υπ.εξ. της ε.ε. επρόκειτο να βγάλει μια ανακοίνωση καταδικαστική για το αμερικανο-ισραηλινό «deal του αιώνα»· πράγμα που με βάση το λεγόμενο «διεθνές δίκαιο» θα ήταν εύκολη και απλή υπόθεση. Έξι κράτη / μέλη ωστόσο δεν συμφωνούσαν σε κάτι τέτοιο. Τους αρέσει η νομιμοποίηση και η επέκταση του ισραηλινού απαρτχάιντ, τους αρέσουν οι σφαγές Παλαιστινίων· και ποιος ξέρει τι άλλο. Τα τέσσερα απ’ αυτά γνωστοποιήθηκαν: η ιταλία, η ουγγαρία, η αυστρία και η τσεχία… Υπάρχουν και άλλα δύο «ανώνυμα», που παρά τις προσπάθειές της δεν μπόρεσε να εντοπίσει (καταγεγραμμένα επίσημα) η ασταμάτητη μηχανή.

Έχετε καμμίαν ιδέα για το ποιά θα μπορούσαν να είναι αυτά τα δύο; Λέτε να είναι κάποια που έχουν στενούς συμμαχικούς δεσμούς τόσο με την Ουάσιγκτον όσο και με το Τελ Αβίβ; Λέτε το διεθνές όνομα του ενός να αρχίζει από G και του άλλου από C;

Ποιά να είναι άραγε;

(φωτογραφία κάτω: Αδειάζοντας υπνοδωμάτια με οπλοπολυβόλα: νυχτερινή έφοδος του ισραηλινού στρατού σε σπίτι στη Jenin, στη δυτική Όχθη, στις 6 Φλεβάρη…

Να τα βλέπουν οι σύμμαχοι στα μέρη μας, και να λιγώνονται! Να λένε «κι εμείς ισραήλ θελουμε να γίνουμε»…)