Tag: εξωτερική πολιτική

Εμπόριο πολέμου χοντρική λιανική

Τρίτη 1 Σεπτέμβρη. Θυμάστε εκείνη την ιστορία με τα 300.000 βλήματα πυροβολικού που ο ψεκασμένος υπ.αμ. του φαιορόζ γκουβέρνου ήθελε να πουλήσει στην πετροχούντα του Ριάντ, για χρήση είτε της ίδιας (στην υεμένη) είτε μεταφορά τους «κάπου αλλού»; Γνώρισε τα «15 λεπτά δημοσιότητας» και ύστερα θάφτηκε όμορφα κι ωραία…

Υποθέτουμε ότι ο υπ.αμ. της άλλης πετροχούντας, των εμιράτων, δεν θα έχει ανάλογα προβλήματα με την πώληση ανταλλακτικών για πολεμικά ελικόπτερα και πυραύλων (απ’ το στοκ…) στο ελλαδιστάν. Τα 3 «στρατηγικά μεταγωγικά» C-17 που προσγειώθηκαν στη Σούδα στις 26 Αυγούστου, έχοντας σαν «προκάλυψη» 3 f-16 των εμιράτων (που ήρθαν υποτίθεται για να ξεμουδιάσουν στο Αιγαίο…), ήταν βαριά φορτωμένα…

Γιατί το ρημαδογκουβέρνο αγοράζει δεκάδες πυραύλους βεληνεκούς 550 χιλιομέτρων; Ίσως για να τους φορτώσει στα rafale που θα του πουλήσει ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron (με την option – τι γενναιόδωρος; – να δώσει αμέσως κάποια απ’ τα δικά του, μέχρι να κατασκευαστεί η παραγγελία…)

Αποφάσισε το ελληνικό βαθύ κράτος ότι θα είναι το «προχωρημένο φυλάκιο» του ψοφιοκουναβιστάν και του βασιλιά στη μέση Ανατολή εναντίον του ευρασιατικού project; Αποφάσισε το ελληνικό βαθύ κράτος ότι μπορεί να «κάνει παιχνίδι» και να αυξήσει την γεωπολιτική πρόσοδο της επικράτειάς του πατώντας πάνω σ’ αυτές τις δύο βάρκες; Αν η απάντηση είναι «ναι» – και όλα δείχνουν ότι αυτή είναι – τότε ναι μεν αυτό το βαθύ κράτος μπορεί να μας θεωρεί «κρέας» (όσο δεν υπάρχει η ανάλογη αντίσταση γιατί να μην το θεωρεί;) αλλά κινδυνεύει σοβαρά από μια ακόμα καταστροφή· στα 100στά γενέθλια της προηγούμενης.

Δεν αγάπησε ξαφνικά ο βασιλιάς Macron το ελλαδιστάν! Θέλει μάλλον να προσθέσει, με κάποιον τρόπο, την ανατολική Μεσόγειο στα «χαρτιά» του, ώστε να διαπραγματευτεί καλύτερα (αυτό ελπίζει) με το ευρασιατικό μπλοκ. Μπορεί να στέλνει το αεροπλανοφόρο του να κόβει βόλτες, αλλά αυτού του είδους τα πλεούμενα συγκινούν μόνο εκείνους που έχουν καθηλωθεί στην 20ο αιώνα: αρκεί να αγοράσει η Άγκυρα μερικές απ’ τις κινεζικές υπερηχητικές και υπερkiller τορπίλες (ή να τις κατασκευάσει κάποιο απ’ τα στρατιωτικά ερευνητικά της ιδρύματα) για να τελειώσει το παραμύθι με τα Charles de Gaulle.

Βουλιάζοντας στην υποσαχάρια αφρική όπου ο γαλλικός καπιταλισμός έχει τα πιο άμεσα και επείγοντα συμφέροντα, ο βασιλιάς Macron δεν έχει τις δυνατότητες να ανοίξει στα σοβαρά άλλα μέτωπα. Αυτό το καταλαβαίνει κάθε λογικός άνθρωπος· και το ξέρουν καλά και στην Άγκυρα, και στη Μόσχα, και όπου αλλού χρειάζεται. Αν υπολογίζει ότι η Ουάσιγκτον (από του χρόνου;) θα μοιραστεί μαζί του την όποια λεία και τις ευθύνες αντιμετώπισης των «αναθεωρητών» (του ευρασιατικού project), τότε η θέση του στην αφρική θα γίνει ακόμα πιο δεινή. Η λογική λέει λοιπόν ότι για να αποφύγει μια ταπείνωση α λα Β παγκόσμιος είναι υποχρεωμένος αργά ή γρήγορα να διαπραγματευτεί· και να συμβιβαστεί. Και με την Άγκυρα. Όχι για την ανατολική Μεσόγειο. Για την αφρική… για την μέση Ανατολή… για τον μουσουλμανικό κόσμο γενικά.

Οι αλλοπαρμένες βιτρίνες του ελληνικού ιμπεριαλισμού, με διαδοχικές κυβερνήσεις, και σίγουρα τα 5 τελευταία χρόνια, δεν δείχνουν να έχουν ιδιαίτερη επαφή με την πραγματικότητα. Το παρανοϊκά φιλόδοξο (και γελοίο) σχέδιο για την περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου απέτυχε· αλλά έπεισε την Άγκυρα να βγει δυναμικά στην περιοχή. Το εξίσου παρανοϊκά φιλόδοξο σχέδιο να γίνει το ελλαδιστάν βάση για την περικύκλωση της ρωσίας απ’ τις ηπα (και) στη Μαύρη Θάλασσα και, ταυτόχρονα, στήριγμα του βασιλιά Macron, θα βγάλει εξίσου δυναμικά και την Μόσχα σ’ αυτήν την περιοχή… Όποιος παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει τους συσχετισμούς δύναμης είναι καταδικασμένος να τους δει μπροστά του. Η ρωσία έχει βάσεις (στη συρία)· η τουρκία είναι εκεί που είναι και έχει πλέον βάσεις και στη λιβύη· αν (λέμε «αν»…) πέσει η αιγυπτιακή χούντα σε ποιον βασιλιά θα είναι χρήσιμο το ελλαδιστάν;

Αν κάποιος έχει ζωτικό συμφέρον στο να αποφευχθεί ένας καυγάς δεν είναι ο δυνατότερος αλλά ο πιο αδύναμος. Εκτός αν ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν…

(Εδώ ένα ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα δεν μπορούν να στήσουν στοιχειωδώς· αλλά πουλάνε μούρη…)

(φωτογραφία: 27 Οκτώβρη 2018, Istanbul, σύσκεψη για τη συρία. Το μπλοκ της Αστάνα, προκειμένου να διώξει την Ουάσιγκτον απ’ την “εύφορη ημισέληνο”, “άνοιξε” την πολιτική και οικονομική διαχείριση του ‘συριακού προβλήματος’ τόσο προς το Βερολίνο όσο και προς το Παρίσι. Ο βασιλιάς Macron, που έχει χάσει μεγάλο μέρος της επιρροής του στη Δαμασκό, δεν έχει απορρίψει αυτό το “άνοιγμα”. Αλλά νοιώθει όλο και λιγότερο “σπουδαίος” όσο είτε το Βερολίνο είτε τα μέλη του μπλοκ της Αστάνα ενισχύουν τις θέσεις τους. Φαίνεται να θεωρεί ότι το “αμερικανικό κενό” στην περιοχή είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του· κι αν αυτό ισχύει, είναι ο μόνος που το πιστεύει…)

Ένας (ακόμα) εθνικός θρίαμβος! (1)

Κυριακή 30 Αυγούστου. Ναι: αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς την εθνικά συντονισμένη δημαγωγία, το ελλαδιστάν νίκησε τον αιώνιο εχθρό σε ευρωπαϊκό γήπεδο «πολλά – μηδέν»! «η ε.ε. καταδίκασε την τουρκία», «κυρώσεις στο τραπέζι», η διαβολική Merkel δήλωσε «όλη η ε.ε. είναι στο πλευρό της ελλάδας και της κύπρου»…. Μόνο ο Τσώρτσιλ δεν αναστήθηκε για να πει το γνωστό «οι ήρωες πολεμούν σαν έλληνες» (αλλά μόνο πριν το ’44…). Κλπ κλπ. Ήταν, λοιπόν, ένας θρίαμβος του φωτός επί του σκότους, του δίκαιου επί του άδικου…. «Aν»…. Αν η εθνική δημαγωγία περιέχει έστω κάποιους κόκους αλήθειας… Περιέχει όμως;

Κατ’ αρχήν ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας, παρεάκι με τον υπ.εξ. της νότιας κύπρου Χριστοδουλίδη (θα επανέλθουμε στη συνέχεια γι’ αυτό το «μικρό ελληνικό κράτος»…) μπήκαν στο στίβο του «άτυπου συμβουλίου εξωτερικών» της ε.ε. για να κάνουν εκβιασμό. Σαν κοινοί ποινικοί: αν δεν … τότε δεν υπογράφουμε κοινή πρόταση για την λευκορωσία!

Η αντιμετώπιση του Λουκασένκο είναι πολύ σοβαρό ζήτημα για την ε.ε. Πρώτον επειδή αφορά τις σχέσεις της και με την Μόσχα. Και δεύτερον επειδή – όπως συμβαίνει μόνιμα στο κλαμπ – τα ανατολικοευρωπαϊκά αφεντικά έχουν διαφορετικά συμφέροντα και απόψεις σε σχέση με την γερμανία ή και την γαλλία γι’ αυτές τις σχέσεις.

Το να εμφανίζεται λοιπόν το ελληνικό δίδυμο ρημαδοΓου(αϊ)Νικόλα / Χριστοδουλίδη για να εκβιάσουν (όπως ξαναείχαν κάνει σε προηγούμενη άτυπη σύνοδο) είναι ο ορισμός του «καλώς τους κουτσαβάκηδες της ανατολικής Μεσογείου!». Μ’ αυτά τα δεδομένα τα υπόλοιπα κράτη-μέλη, παρότι επίσης έχουν διαφορετικές απόψεις (και συμφέροντα) σε σχέση με την Άγκυρα, έπρεπε «κάτι να κάνουν». «Κάτι να δώσουν» σ’ αυτούς τους μικρομαφιόζους. Κάτι που να μπορούν οι γύπες να το πουλήσουν στα εθνικά τους κοπάδια σαν «εθνική επιτυχία».

Τους έδωσαν λοιπόν: «συμπαράσταση» και «θα δούμε για κυρώσεις σ’ ένα μήνα», στην έκτακτη σύνοδο κορυφής της ε.ε. με θέμα τις σχέσεις της με την τουρκία…

Μόνο που η «συμπαράσταση» δεν είναι «τι ωραίοι και δίκαιοι που είναι οι έλληνες» όπως πουλιέται το παραμύθι στο εσωτερικό. Η θρυλική δήλωση της διαβολικής Merkel, που την μετέτρεψε προς στιγμή σε ακλόνητο στήριγμα του ελλαδιστάν, ΔΕΝ ήταν «υποστηρίζουμε τους έλληνες». Ήταν «υποστηρίζουμε τους έλληνες όπου έχουν δίκιο». Μεγάλη η διαφορά, δε νομίζετε; Διότι πού έχουν δίκιο οι έλληνες; That’s a good question που λένε και οι Ινουί! Και πού έχουν άδικο; That’s a better question….

Όσο για το «θα δούμε σ’ ένα μήνα», μπορεί μεν να λειτουργεί σαν πίεση προς την Άγκυρα, όμως … σε ένα μήνα τι εκβιασμό θα μπορεί να κάνει ο ρημαδοΚούλης; Ότι θα κρατήσει την ανάσα του; Σε ένα μήνα λοιπόν, όπου το μόνο θέμα συζήτησης θα είναι το «ε.ε. –τουρκία», η ελληνική ιμπεριαλιστική ιδιάζουσα θρασύτητα θα έχει γύρω της όλους τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς ιμπεριαλισμούς και τα συμφέροντά τους· αυτά που είχε και πριν μια βδομάδα ή ένα μήνα.

Οπότε;

Ένας (ακόμα) εθνικός θρίαμβος! (2)

Κυριακή 30 Αυγούστου. Εκείνο που κάνει ακόμα πιο γελοίο το ελληνικό / ελληνοκυπριακό καουμποϊλίκι (και την «επιτυχία» του) είναι το ποιόν του κράτους που εκπροσωπούσε ο δεύτερος εκβιαστής, ο Χριστοδουλίδης. Εδώ και μια βδομάδα η Λευκωσία έχει γίνει παγκόσμιο θέμα μετά τις αποκαλύψεις που έκανε το al Jazeera για το είδος των πλούσιων που παίρνουν την «χρυσή βίζα» απ’ τις υπηρεσίες της Λευκωσίας. Από high λωποδύτες μέχρι καταζητούμενους, και κάθε άλλο καρυδιάς καρύδι με χοντρό πορτοφόλι.

Δεν είναι ένα «εσωτερικό» ζήτημα διαφθοράς που αρχίζει και τελειώνει στα σύνορα ενός κράτους. Η «χρυσή βίζα» σημαίνει ευρωπαϊκά διαβατήρια (για όλη την οικογένεια του αιτούντος, ανιούσα και κατιούσα) άδειες παραμονής, άδειες ελεύθερης μετακίνησης εντός ζώνης Σένγκεν… Με δυο λόγια η νοτιοκυπριακή εκδοχή της «χρυσής βίζας» και οι αποκαλύψεις (προφανώς δεν ήταν άγνωστα όλα όσα αποκάλυψε με επίσημα έγγραφα το al Jazeera – απλά τώρα δεν μπορούν να κρυφτούν) έχουν γίνει ευρωπαϊκό πρόβλημα – και σοβαρό πρόβλημα στις σχέσεις της Λευκωσίας με την ε.ε. Ενδεικτικά απ’ τον χθεσινό νοτιοκυπριακό «πολίτη»:

Σε τοξικό εσωτερικό περιβάλλον ενόψει βουλευτικών εκλογών σε μόλις 8 μήνες, η κυπριακή κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη βρίσκεται ξανά στο μάτι του κυκλώνα για τα «χρυσά διαβατήρια». Αυτή τη φορά, όσα βγήκαν στο φως διεθνώς μετά τη διαρροή χιλιάδων εγγράφων του Υπουργείου Εσωτερικών με ονόματα και στοιχεία, θέτουν σε σοβαρή δοκιμασία τις πολιτικές σχέσεις της Λευκωσίας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στις προθέσεις των Βρυξελλών, σύμφωνα με τη δήλωση του αρμόδιου επιτρόπου Ντιντιέ Ρέιντερς, είναι η εξέταση νομικών μέτρων για παράβαση του κοινοτικού δικαίου. Ανεξαρτήτως των προσαρμογών που επιχειρεί εκ των υστέρων να κάνει η κυπριακή κυβέρνηση, η Κύπρος στιγματίζεται μόνιμα πλέον ως «προβληματικό» κράτος μέλος.

Οι δηλώσεις Ρέιντερς έγιναν στο Al Jazeera (27/8) κατά τρόπο που εξανεμίζουν σε μεγάλο βαθμό και την αρχική αντίδραση της κυβέρνησης Αναστασιάδη για τη σκοπιμότητα των αποκαλύψεων. Διεθνώς η κυβέρνηση γίνεται ελάχιστα πιστευτή. Αντιθέτως, οι θέσεις της Κομισιόν επιβεβαιώνουν ότι η κατάσταση έφθασε πλέον στο απροχώρητο: όποια κι αν είναι η επιχειρηματολογία της Λευκωσίας, το λεγόμενο επενδυτικό πρόγραμμα έναντι πολιτογραφήσεων πρέπει να κλείσει και όλοι οι φάκελοι να ελεγχθούν αναδρομικά και εξονυχιστικά με σκοπό την ανάκληση των ευρωπαϊκών διαβατηρίων.

Με δυο λόγια: η Λευκωσία πρέπει να κρεμαστεί ανάποδα για να αδειάσουν οι τσέπες και τα συρτάρια της. Θα φάει κυρώσεις!… 

Ή, άλλο άρθρο:

…Υπάρχει κάτι ακόμα πιο ντροπιαστικό από τις ίδιες τις αποκαλύψεις του Al Jazeera και τον πρωτόγνωρο, ακόμα και για τα δικά μας δεδομένα, διασυρμό της Κύπρου;

Φοβάμαι πως ναι. Και δεν είναι καν οι γελοιότητες της κυβέρνησης να αναλώνεται σε τραγελαφικές «εξηγήσεις» – γενικόλογες, αόριστες και κυρίως παραπλανητικές δυστυχώς – οι οποίες δυσχεραίνουν τη θέση μας και μας καθιστούν ακόμη περισσότερο άχθος παρά μέλος της ΕΕ.

Είναι το θράσος. Το απύθμενο θράσος με το οποίο συνεχίζεται η κοροϊδία, προς τα μέσα και προς τα έξω. Διότι μόνο θράσος μπορεί να είναι την ώρα που και η EE ετοιμάζεται να κινηθεί εναντίον μας, η Πολιτεία να εξαγγέλλει έρευνες για να βρει ποιος έδωσε τα στοιχεία!

Να διώξει αυτόν που τα απεκάλυψε.

… Με άλλα λόγια, ένα ευνομούμενο (τάχα) κράτος – το «τάχα» για τη μετοχή και το επίθετο εξίσου, διότι ειδικά στο διάστημα που μιλάμε είναι γιάφκα κομπιναδόρων περισσότερο – αυτό λοιπόν το θλιβερό πια μόρφωμα, μπροστά στην αποκάλυψη του μεγαλύτερου σκανδάλου των τελευταίων δεκαετιών ειδικά σε σχέση με το διεθνές του κύρος, αντί να κινηθεί εναντίον των ενόχων, κινείται εναντίον εκείνων που το αποκάλυψαν! 

… Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κατάντημα για ένα κράτος το οποίο ισχυρίζεται ότι είναι δημοκρατικό και σύγχρονο να μετατρέπεται σε υποχείριο του όποιου βαθέως κράτους εντός του και οι υπηρεσίες του να το εξευτελίζουν και να εξευτελίζονται έτσι ως τελευταία υποχείρια αυτού του σκοτεινού παρασκηνίου. 

Κι άλλοι εις τα ευρώπας πουλάνε «χρυσά διαβατήρια»… Κι άλλοι μαζεύουν φρέσκο χρήμα χωρίς να ρωτάνε πολλά για την προέλευσή του… Φαίνεται όμως ότι οι νοτιοκύπριοι αδελφοί το απογείωσαν αυτό το κόλπο· σε βαθμό κακουργηματικής ξεφτίλας.

Αυτήν την κυβέρνηση / αυτό το κράτος εκπροσωπώντας ο Χριστουλίδης έκανε τσαμπουκά και εκβιασμό στους άλλους υπ.εξ. παρέα με τον ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα… Πώς σας φαίνεται; Πώς θα τον / τους κοιτούσαν;

(Η ελληνική εκδοχή αυτού του κόλπου με τις «χρυστές βίζες» τι «θησαυρούς» να κρύβει άραγε;)

Μέση Ανατολή

Σάββατο 29 Αυγούστου. …Τι έχει να προσθέσει το Αμπού Ντάμπι στον λογαριασμό του Τελ Αβίβ; Τα λεφτά; Δεν έχει ανάγκη το ισραηλινό κράτος… Την επιρροή του στους άραβες; Αστεία πράγματα! Μπορεί όμως να του προσφέρει έδαφος. Στρατιωτικές βάσεις – ναι, αυτό είναι σοβαρό!

… Ο ισραηλινός μιλιταρισμός προωθείται επίσημα και “αυτοπροσώπως” στην αραβική χερσόνησο και στον Περσικό, επειδή – υποθέτουμε… – δεν έχει πια εμπιστοσύνη στον “αμερικανικό παράγοντα”.

Αυτά γράφαμε μεταξύ άλλων πριν δυο βδομάδες (: φτηνό θέατρο, αιμοβόρα παράσταση). Και να που τελικά «παραβιάσαμε ανοικτή πόρτα»… Οι προετοιμασίες μεταξύ ειδικών της πετροχούντας και του απαρτχάιντ έχουν ξεκινήσει – για την εγκατάσταση δύο ισραηλινών βάσεων ηλεκτρονικής κατασκοπείας στο νησί Socotra….

Το νησί έχει στρατηγική θέση – το δείχνει ο πάνω χάρτης. Μια λεπτομέρεια μόνο: δεν ανήκει στον τοξικό του Αμπού Ντάμπι! Ανήκει στην υεμένη… Αυτό που έχει συμβεί είναι ότι οι μισθοφόροι του ενός τοξικού (των εμιράτων) αφού συγκρούστηκαν κάμποσες φορές με τους μισθοφόρους του άλλου τοξικού (του Ριάντ) αν και είναι σύμμαχοι στην κατοχή ενός τμήματος της υεμένης, κατέλαβαν το Socotra· και τώρα το «νοικιάζουν» επίσημα στους καινούργιους συμμάχους του bin Zayed… Προφανώς οι φύλακες του διεθνούς δικαίου βγάζουν τον σκασμό – έχουν βγει τα μεγάλα μαχαίρια…

Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν για την πανηγυρική είσοδο των εμιράτων στον άξονα; Χμμμ… Προκύπτουν ορισμένα ζητηματάκια. Πρώτον, ότι το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ δεν προσάρτησε μεν προς το παρόν την δυτική Όχθη (την οποία θεωρεί πάντως ότι έχει στο πιάτο), «προσαρτά» όμως έμμεσα έδαφος άλλου κράτους, του υεμενίτικου. Απο εδώ και στο εξής οι Houthis έχουν νόμιμο δικαίωμα να κτυπούν ισραηλινούς στόχους…

Βέβαια στην υεμένη γίνεται πόλεμος. Από εδώ αρχίζει το δεύτερο ζητηματάκι. Οι Houthis (υποστηριζόμενοι απ’ την Τεχεράνη και την Χεζμπ’ Αλλάχ) έχουν αρχίσει εδώ και μήνες αντεπίθεση, και προχωρούν σταθερά ανακαταλαμβάνοντας εδάφη απ’ τους κατοχικούς των δύο μισθοφόρων. Κτύπησαν και κτυπάνε βαθιά μέσα στην σαουδαραβική επικράτεια· έχουν δηλαδή ένα κάποιο know how τηλε-κτυπημάτων, που μπορεί να βελτιωθεί…

Έτσι ερχόμαστε στο τρίτο ζητηματάκι. Το Τελ Αβίβ θέλει το Socotra εναντίον ποίου; Εναντίον της χιλής ίσως; Ή μήπως εναντίον της βόρειας κορέας; Όχι. Εναντίον του ιράν σίγουρα. Και εναντίον των θαλάσσιων «δρόμων του μεταξιού» του Πεκίνου….Εκείνοι που υποστηρίζουν το ευρασιατικό project τι θα κάνουν άραγε; Θα σταυρώσουν τα χέρια;

Και τώρα η ερώτηση του ενός δισεκατομυρίου ή του μισού ευρώ, ανάλογα πόσο κοστολογείται το τομάρι σας: πώς σας φαίνονται τέτοιες εξελίξεις; Αν η ιδέα που έχετε περί παγκοσμίου πολέμου είναι οι epic σχετικές ταινίες του β παγκόσμιου, δεν έχετε πιάσει τίποτα. Η ισραηλινή εισβολή στην υεμένη (περί αυτού πρόκειται!) δεν μοιάζει με την γερμανική εισβολή στην πολωνία… Όμως «αθόρυβα» ή όχι και τόσο οι «τεκτονικές πλάκες» κινούνται. Με θέαμα και ιδεολογία, με παραπληροφόρηση ή σιωπές, η συγκρουσιακή κίνηση προχωράει.

Πώς σας φαίνονται αυτά; Προτροπή για λούφαγμα; Νηστεία και προσευχή;

(Υ.Γ. Για άγνωστους λόγους η Μόσχα «φορτώνει» τις τελευταίες ημέρες τις βάσεις της στη συρία. Όταν λέμε «φορτώνει» το εννοούμε: δεκάδες στρατιωτικά μεταγωγικά αεροπλάνα, με άγνωστο (σ’ εμάς τους περιθωριακούς) φορτίο, πηγαινοέρχονται απ’ τη ρωσία στη συρία μέσω τουρκικού εναέριου χώρου.

Τί είναι αυτά που ξεφορτώνονται στη ρωσική βάση στο Khmeimim; «Κοιτάνε» προς το εσωτερικό της συρίας; «Κοιτάνε» προς την θάλασσα, προς την ανατολική Μεσόγειο; Όταν και αν μάθουμε θα σας πούμε.

Γίνονται και μερικά ακόμα «πραγματάκια» στο ξεχασμένο (;) συριακό πεδίο μάχης· γι’ αυτά προσεχώς.

Πού είχαμε μείνει; Αν ναι: σε ακριβές ή φτηνές ερωτήσεις…)

Ο μικρός αυτοαπασχολούμενος (σεξουαλικά) 1

Πέμπτη 27 Αυγούστου. Γεμάτος πανέμορφους και πανέξυπνους καθοδηγητές και καθοδηγούμενους, ο ελληνικός εθνικισμός / ιμπεριαλισμός καμαρώνει που ο τοξικός των εμιράτων έστειλε 4 f-16 του (με μισθοφόρους πιλότους) για να εξασκηθούν πάνω απ’ τα μαγευτικά ελληνικά ακρογιάλια· τώρα που αδειάζουν. Οι υποτελείς κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου· αλλά τα αφεντικά μας τραβάνε όλο και πιο βαθιά στο ενοποιημένο πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου που τείνει να σχηματιστεί απ’ τη λιβύη ως το ιράν.

Η εκπαίδευση των πιλότων του τοξικού Mohammed bin Zayed είναι παντελώς αδιάφορη. Αν ποτέ χρειαστεί να πολεμήσουν (π.χ. κατά του ιράν) θα έχουν καταρριφθεί πριν καταλάβουν ότι απογειώθηκαν. Ο συμβολισμός, ότι ο άξονας Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ μάκρυνε επίσημα περιλαμβάνοντας και το Αμπού Ντάμπι, έχει πραγματική σημασία. Ειδικά την χρονική στιγμή που οι απαντήσεις στην επίσημη ανακοίνωση της συμμαχίας Τελ Αβίβ – Αμπού Ντάμπι αρχίζουν να ξεδιπλώνονται. Το «παρόντες!» των ελληνικών αφεντικών στην «σύναξη των παρακμιακών» της ανατολικής Μεσογείου ακούγεται πολύ μακρύτερα απ’ όσο νομίζουν οι υποτελείς· και δεν ακούγεται καθόλου «όμορφα». Με δυο λόγια: το ελλαδιστάν γίνεται όλο και πιο δομικό μέρος του προβλήματος…

Πριν 5 μέρες ο ηγέτης της παλαιστινιακής Hamas Ismail Haniyeh και ο νο 2 της οργάνωσης Saleh al-Arouri (ζουν στην ιορδανία αν δεν κάνουμε λάθος) έκαναν επίσκεψη στην Istanbul. Απ’ αυτήν την επίσκεψη η ντόπια δημαγωγία κράτησε μόνο το ότι το αμερικανικό υπ.εξ. έβγαλε αφρούς. Αντιτουρκικό, άρα βολικό. Μωραίνει ο κύριος…

(φωτογραφία: Κλασσικό παράδειγμα εθνικής παραπληροφόρησης, απ’ αυτές που όχι απλά δεν παραπέμπονται σε δικαστήρια αλλά, αντίθετα, αμοίβονται από τα γνωστά «μυστικά κονδύλια» του υπ.εξ. Οι πιο πάνω «νέες τουρκικές προκλήσεις» διαψεύστηκαν απ’ το ίδιο το λιμενικό· αλλά έπαιζαν μηντιακά συνέχεια απ’ το χθεσινό πρωί μέχρι και το μεσημέρι).

Ο μικρός αυτοαπασχολούμενος (σεξουαλικά) 2

Πέμπτη 27 Αυγούστου. Τόσο απ’ την μεριά της Hamas όσο και απ’ την μεριά του τουρκικού καθεστώτος, η συνάντηση με τον Erdogan (και με άλλους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανόμενου του αρχιασφαλίτη Hakan Fidan) είναι μια πρώτη απάντηση στην ανακοίνωση της συμμαχίας του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ με την πετροχούντα του Αμπού Ντάμπι, με την δεύτερη να υποστηρίζει ότι έτσι υπερασπίζεται τα «δίκαια των παλαιστινίων». Για τον τοξικό των εμιράτων αυτή η υπεράσπιση περνάει μέσα απ’ την προώθηση του Mohammed Dahlan, ενός καθάρματος ως «ηγέτη των παλαιστινίων» στην μετα-Abbas εποχή (που δεν θα αργήσει). Ο Dahlan έχει διατελέσει πράκτορας της cia και της mossad· και αφού απέτυχε να εξοντώσει την Hamas στη λωρίδα της Γάζας το 2007 ζει έκτοτε «αυτοεξόριστος» στην αυλή του bin Zayed, σαν «υπεύθυνος ασφαλείας». Κι όχι μόνο αυτό: θεωρείται οργανωτής δολοφονιών διάφορων αντικαθεστωτικών (κατά των δύο τοξικών) συμπεριλαμβανόμενου του Khashogi, στην Instabul, στις 2 Οκτώβρη του ΄18.

Απ’ την μεριά των τούρκων ισλαμοδημοκρατών η στάση απέναντι στους παλαιστίνιους (και ειδικά την Hamas) είναι παγκόσμια γνωστή ήδη απ’ την σφαγή στο Mavi Marmara, στις 31 Μάη του 2010. Θα έλεγε λοιπόν κάποιος ότι «σιγά τα καινούργια» για την πρόσφατη συνάντηση Haniyeh – Erdogan. Καμμία σχέση.

Μετά την δολοφονία του Soleimani και του Mahdi al Muhandis στις 3 του περασμένου Γενάρη στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, την απόφαση του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ για την προσάρτηση της δυτικής Όχθης, την εσωτερική κρίση του ισραηλινού καθεστώτος, την κατ’ αρχήν μοιρασιά της λιβυκής επικράτειας μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας, και την πρόσφατη επίσημη προσχώρηση του τοξικού bin Zayed στον «άξονα», το εκρηκτικό υλικό σε διάφορες αραβικές κοινωνίες τείνει προς μερικούς τόνους νιτρικού αμμωνίου συγκεντρωμένους εδώ κι εκεί. Αυτό το κοινωνικό υλικό είναι σημαντικό για τους σχεδιασμούς του μπλοκ της Αστάνα, και οπωσδήποτε της Άγκυρας και της Τεχεράνης: την ανατροπή όλων των «φιλοδυτικών» δικτατοριών και μοναρχιών στον αραβικό κόσμο, και οπωσδήποτε στο Κάιρο και στο Ριάντ. Είναι μια νέα Μέση Ανατολή, όχι όμως όπως την σχεδίαζαν και την προωθούσαν η Ουάσιγκτον, το Παρίσι και το Λονδίνο, σαν μια ζώνη μόνιμου χάους, αλλά σύμφωνα με τις προδιαγραφές και τις προοπτικές του ευρασιατικού project. Γιατί, βέβαια, πέρα απ’ τις υπόλοιπες καθόλου αμελητέες μπίζνες, υπάρχουν στην ημερήσια διάταξη οι δρόμοι του μεταξιού.

Αυτό είναι το «περιβάλλον» μέσα στο οποίο η συνάντηση της 22ας Αυγούστου θύμωσε το υπ.εξ. του ψοφιοκουναβιστάν. Σαν ιμπεριαλιστικό επιτελείο είναι υποχρεωμένο να παρακολουθεί την «μεγάλη εικόνα». Και η «μεγάλη εικόνα» είναι εν προκειμένω η ενίσχυση της θέσης των τούρκων ισλαμοδημοκρατών στις αραβικές κοινωνίες· πράγμα που, σε συνδυασμό με τις συμμαχίες τους στην ευρώπη και στην ασία, τους κάνει όλο και λιγότερο «βολικούς».

Η απάντηση της Άγκυρας στους βρυχηθμούς της Ουάσιγκτον περί «τρομοκρατικής» Hamas δεν έφτασε ως την ελληνική δημαγωγία. Λογικό. Άλλοτε θα χαρακτηριζόταν σαν υπόδειγμα «αντι-ιμπεριαλισμού», αλλά όχι πια:

… Ένα κράτος που υποστηρίζει ανοικτά το pkk παρότι το έχει στις λίστες του με τις τρομοκρατικές οργανώσεις και φιλοξενεί τον αρχηγό του feto (τον Fetullah Gulen) δεν μπορεί να δίνει συμβουλές σε άλλα κράτη για το θέμα… Οι ηπα έχουν χάσει την επαφή τους με την πραγματικότητα στην περιοχή μας. Καλύτερα να αλλάξουν πορεία και να ασχοληθούν ειλικρινά για την επίλυση της σύγκρουσης Ισραήλ – Παλαιστίνης στη βάση της διεθνούς νομοθεσίας… αντί να χρησιμοποιούν την δύναμή τους για να υπηρετούν τα συμφέροντα του Ισραήλ…

Πρόκειται για πόλεμο. Και το ελλαδιστάν έχει πάρει την θέση που ξέρετε…

(φωτογραφία: Την 1η του περασμένου Φλεβάρη ο Haniyeh ξαναήταν στην Istanbul. Τότε το υπουργείο του Πομπηία δεν είχε λυσσάξει… Ο καιρός περνάει όμως!)

Ο μικρός αυτοαπασχολούμενος (σεξουαλικά) 3

Πέμπτη 27 Αυγούστου. Μέσα σ’ αυτή τη δίνη του οξυνόμενου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, τον οποίο οι υπήκοοι είτε πρέπει να αγνοούν είτε να διαστρεβλώνουν κατά τα γούστα τους, η λέξη γελοιότητα δεν είναι αρκετή για να περιγράψει τους ελληνικούς «θριάμβους». Όπως για παράδειγμα η κήρυξη χωρικών υδάτων 12 μιλίων …. στο Ιόνιο!

Η επέκταση αυτή είναι δικαίωμα των παραθαλάσσιων κρατών, και κανείς δεν το αμφισβητεί… Εκτός εάν! Εκτός εάν πρόκειται για αρχιπελάγη τύπου Αιγαίο. Εκεί τα 12 μίλια γύρω από διάσπαρτα νησιά και νησίδες θα δημιουργούσαν μια τέτοια κατάσταση όπου οι διεθνείς θαλάσσιες μεταφορές και κινήσεις (εμπορικές, τουριστικές, στρατιωτικές) θα έπρεπε να ζητούν συνέχεια την άδεια της Αθήνας για «αβλαβή διέλευση» απ’ τα χωρικά της ύδατα.

Παρότι είναι η Άγκυρα που έχει δηλώσει «αιτία πολέμου» τα 12 μίλια σε συγκεκριμένα νησιά του Αιγαίου (αυτά που είναι μπροστά τα αιγαιϊκά παράλιά της και θα της έκλειναν κάθε πρόσβαση από εκεί στη Μεσόγειο) είναι σχεδόν όλα τα κράτη με σημαντικό πολεμικό ναυτικό που κόβουν βόλτες στην ευρύτερη περιοχή που έχουν κόψει τον σχετικό βήχα στο ελλαδιστάν. Οπωσδήποτε η Ουάσιγκτον και η Μόσχα. Με δυο λόγια το ελλαδιστάν μπορεί να επεκτείνει σε 12 μίλια τα χωρικά του ύδατα στο Αιγαίο μόνο σε κάποιες ηπειρωτικές ακτές· όχι στα νησιά του Αιγαίου. Κι αυτό, το ξαναλέμε, το απαγορεύουν «μεγάλες δυνάμεις», όχι μόνη της η Άγκυρα.

Τι νόημα έχουν λοιπόν οι λεονταρισμοί του είδους «η ελλάδα μεγάλωσε», παπατζιλίκια που είχαν πει και οι προηγούμενοι, οι φαιορόζ; Τι νόημα έχει η «εθνική υπερηφάνεια» για τα 12 μίλια στο αδιάφορο Ιόνιο που θα μπορούσε να έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια – απλά δεν έχει καμμία πρακτική αξία; Και τι νόημα έχουν οι δήθεν αντιτουρκικές απειλές «μπορεί να την κάνουμε κι αλλού» (την επέκταση); Μόνο για να μπετονάρεται ο εθνικός κορμός, να μερακλώνει με δωρεάν εθνοστεντόν…

Το γελοίο, πράγματι, δεν είναι ο κατάλληλος χαρακτηρισμός για την περίσταση. Το αιμοβόρο είναι σωστότερο: οι κλαρινοτσολιάδες υπήκοοι κατασκευάζονται ως αναλώσιμο υλικό…

(Ένας λόγος παραπάνω να υπακούουν τους υγιεινιστικούς τρομοκράτες…)

(φωτογραφία: Γιατί μόνο 12 μίλια στην Αδριατική; Δεν είναι ελληνική η Μεσόγειος ως τις Ηράκλειες Στήλες, δηλαδή το Γιβραλτάρ; Εδώ οι ντόπιοι εθνοδημαγωγοί αποκαλούν συστηματικά την ανατολή Μεσόγειο «νότιο Αιγαίο». Γιατί να μην είναι η υπόλοιπη Μεσόγειος «νότιο και δυτικό Ιόνιο»;)

Ο μικρός νταβατζής

Τετάρτη 26 Αυγούστου. Δύσκολα οι εντεταλμένοι εθνικοί δημαγωγοί μπορούν να κρατηθούν και να μην δείξουν με όποιον τρόπο μπορούν ότι «η Αθήνα είναι δυσαρεστημένη με το Βερολίνο». Ειρωνείες, σχόλια του είδους «ναι, η γερμανία έχει συμφέροντα στην τουρκία», νοσταλγία για τον βασιλιά Macron πάνω σε λευκό αεροπλανοφόρο: μικρές, επαναλαμβανόμενες επιβεβαιώσεις ότι το ελλαδιστάν δεν θέλει το Βερολίνο σαν «διαιτητή» (ως γνωστόν η διαιτησία είναι σοβαρό θέμα, το σοβαρότερο, και στο μαζικότερο εθνικό πάθος: τον ελληνικό γαλαξία κλωτσοσφαίρισης….) Αν σ’ αυτήν την ελάχιστα συγκεκαλυμένη απέχθεια προστεθεί και η σαν κολλημένος δίσκος διαρκής επανάληψη των όρων που βάζει το ελλαδιστάν (για τον «διερευνητικό διάλογο»), το συμπέρασμα είναι πως το ελλαδιστάν φοβάται· και δεν φοβάται μόνο την Άγκυρα.

Το να πουλάς την συμμαχία σου με την εκπληκτική παγκόσμια υπερδύναμη που λέγεται «ενωμένα αραβικά εμιράτα» είναι πράγματι μεγάλο ατού. Το γεγονός όμως είναι ότι δύο τουλάχιστον μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη του νότου, η ιταλία και η ισπανία, βρίσκονται στον ένα ή στον άλλο βαθμό συγχρονισμένα με το τουρκικό καθεστώς (την μικρή αλλά σε καίρια θέση μάλτα προσθέστε την, αν θέλετε). Απ’ ολόκληρο το στερέωμα της ε.ε. ο μόνος που μπορεί να πουληθεί στις ντόπιες λαϊκές αγορές σαν σύμμαχος είναι ο βασιλιάς Macron – ένας οππορτουνιστής βέβαια. Παρότι τα εθνικιστικά μεγάφωνα ουρλιάζουν πρωί – μεσημέρι – βράδυ ότι το «διεθνές δίκαιο» μένει κάπου στο κέντρο της Αθήνας, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στα μέρη μας· ούτε καν οι συσχετισμοί για μπλόφες.

Είναι δύσκολο να βρει κανείς την πρακτική συνοχή (η ιδεολογική είναι δεδομένη!) στις κινήσεις του ελλαδιστάν και του ρημαδογκουβέρνου του. Όταν, για παράδειγμα, έγλυφε τα genitals του «τζενεράλ» Haftar εναντίον της αναγνωρισμένης διεθνώς (και απ’ το ελλαδιστάν!) κυβέρνησης του Sarraj στην Τρίπολη της λιβύης υπήρχε άραγε η συναίσθηση ότι στην κύπρο ο ελληνικός ιμπεριαλισμός και ο ελληνοκυπριακός τυχοδιωκτισμός είναι οχυρωμένοι πίσω από μια διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση που αμφισβητείται (υποτίθεται) και κινδυνεύει (υποτίθεται) από ταραχοποιά στοιχεία στον βορρά; Προφανώς όχι. Κι όταν ούρλιαζε καταγγέλοντας το μονομερές (οπότε, έτσι πάει, παράνομο) σύμφωνο οριοθέτησης αοζ μεταξύ λιβύης και τουρκίας υπήρχε άραγε η συναίσθηση ότι το σύμφωνο οριοθέτησης αοζ μεταξύ νότιας κύπρου και ισραήλ αμφισβητείται επίσης πολύ έντονα απ’ την Βηρυττό; Μάλλον όχι.

Το δόγμα «τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας πάλι δικά μας» αρέσει βέβαια στο πόπολο. Αλλοίμονο. Αλλά αν βουλιάξει καμμιά φρεγάτα «από ατύχημα» κάπου στου διαόλου τον πάτο στη μέση της Μεσογείου, το ίδιο αυτό πόπολο ευχαρίστως θα κρεμάσει και τον ρημαδοΓουα(αϊ)δοΝικόλα, και τον ρημαδοΚούλη – τα έχει ξανακάνει αυτά, είναι εθνικό βίωμα.

Απομένει σαν εξήγηση αυτή: ο ελληνικός ιμπεριαλισμός, μετά τις ένδοξες μέρες του φαιορόζ γκουβέρνου, με την περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου, μ’ εκείνους τους χάρτες με τις ατελείωτες αοζ του ελλαδιστάν και της νότιας κύπρου, με τις τρελές προοπτικές για τα νοτιοκυπριακά κοιτάσματα και τον θρυλικό σωλήνα east med, με το “αμερικάνοι πάρτε βάσεις και πετρέλαια!”, έχει στριμωχτεί στα σοβαρά. Χωρίς ουσιαστικούς συμμάχους («κανείς δεν κάνει τον πόλεμο του άλλου» λένε οι ισραηλινοί, και είναι γνώστες του πράγματος), χωρίς κανένα «διεθνές δίκιο» με την μεριά του, με μια τουρκική ναυτική βάση «στην πλάτη του» (στη λιβυκή Misrata) και μια αεροπορική νοτιότερα, προσπαθεί να σώσει ό,τι μπορεί απ’ την γεωπολιτική του πρόσοδο παριστάνοντας τον «μάγκα», για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να αγοράσει ελληνική μαγκιά στην ανατολική Μεσόγειο.

Πράγματι, υπάρχει ένα κάποιο ευρωπαϊκό ενδιαφέρον γι’ αυτήν την «μαγκιά»: οι βίαιες «επαναπροωθήσεις» μεταναστών και προσφύγων που φτάνουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα… Αλλά αυτές δεν μπορούν να διαφημιστούν ανοιχτά, μιας και είναι κατάφωρα εναντίον του «διεθνούς δικαίου».

Άμα η διεθνής αξία σου είναι αυτή του κράτους / μικρονταβατζή, έτσι θα μετριέται η αξία σου. Τα υπόλοιπα, τα όνειρα και τα μεγαλεία, είναι βερεσέ…

(φωτογραφίες, κουίζ: Δύο γύπες εκ των οποίων μόνον ο ένας φοράει μάσκα. Βρείτε ποιος είναι ποιός).

Ο κόσμος καίγεται και ο τσολιάς διαλογίζεται

Τρίτη 25 Αυγούστου. Γιατί αυτός ο παλιοαιώνιος εχθρός συνεχίζει τις «προκλήσεις» του; Συνεχίζει;

… Η Αθήνα πάντως διαμηνύει για ακόμη μια φορά ότι είναι ανοικτή στον διάλογο αλλά υπό τον βασικό όρο ότι αυτός δεν θα διεξαχθεί υπό τις απειλές και την προκλητικότητα της τουρκίας. Προϋπόθεση δηλαδή παραμένει η απόσυρση όχι μόνο του «Όρουτς Ρέις» από την περιοχή του Καστελλορίζου αλλά όλων των τουρκικών δυνάμεων…

Αυτά έγραφαν χτες τα καθεστωτικά «νέα» – και δεν είναι καθόλου μυστικό. Είναι ανατριχιαστικά συγκινητική η αφοσίωση του ελλαδιστάν στον «διάλογο» και στη «διεθνή νομιμότητα»…. Μόνο που:

– Δεν υπάρχει καμμία «περιοχή Καστελλόριζου» 100 μίλια νότια του νησιού, παρά μόνο στην ελληνική εθνικιστική δημαγωγία…

– Δεν υπάρχει καμμία «αοζ Καστελλόριζου» – τα έχουμε πει…

– Δεν υπάρχει καμμία ελληνική υφαλοκρηπίδα στην περιοχή, παρά μόνο στην φαντασία των ντόπιων εθνομιλιταριστών…

– Ακόμα, όμως, κι αν υπήρχε τέτοια υφαλοκρηπίδα, αυτή αφορά μόνο τον βυθό (και το ψάρεμα) και καθόλου την επιφάνεια της θάλασσας! Εκεί τα νερά είναι διεθνή, και μπορεί να πλέει όποιος θέλει· άρα και οι τουρκικές φρεγάτες!!!

Όλα αυτά είναι τόσο κοινότοπα και τόσο διεθνώς γνωστά ώστε όταν το ελλαδιστάν βάζει σαν όρο «διαλόγου», κάτι που δεν έχει κανένα δικαίωμα να απαιτεί (ούτε στον ύπνο του μεγαλύτερου ντόπιου φασίστα), την απόσυρση δηλαδή των τουρκικών σκαφών, αυτό σημαίνει ένα απλό πράγμα. Το ρημαδογκουβέρνο συνεχίζει να βάζει εμπόδια στις πρωτοβουλίες του Βερολίνου με παρανοϊκούς και εκτός πραγματικότητας όρους. Ίσως επειδή (κάνουμε την υπόθεση) κάποιου είδους ευρωπαίοι παρατηρητές αναμένονται σ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις, πράγμα που σημαίνει ότι τα ελληνικά κόλπα δεν θα περνάνε. Φαγώθηκε το ρημαδογκουβέρνο να «διεθνοποιήσει» τους νταλκάδες του· και τώρα θέλει να κρύψει τις βρώμικες “διαπραγματευτικές” τακτικές του!

Είναι μάλλον εύλογο, λοιπόν, το γιατί ο άθλιος Erdogan παρέτεινε την παραμονή των πολεμικών του στον ελληνικό κάλο ως την Τετάρτη: θα έχει προηγηθεί αύριο η επίσκεψη σε Αθήνα και Άγκυρα του γερμανού υπ.εξ., να ξαναβγεί το ρημαδογκουβέρνο στη σέντρα. (Να θυμάστε ότι συνήθως, σε τέτοιες διαμεσολαβήσεις, η σειρά των επισκέψεων, το “η Άγκυρα στο τέλος” ας πούμε, έχει την σημασία του…)

Το εμπόριο εθνικιστικής παράνοιας στο εσωτερικό, με την χρεώση της Άγκυρας σαν υπεύθυνης για όλα κι ακόμα περισσότερα, συνεχίζεται ακμαίο πάντως. Για να διαμορφώσει την (κοινωνική και πολιτική) συναίνεση για τον υπόγειο αντιγερμανισμό.

Μα πότε αυτός ο τεταρτοαυγουστιανός του ’20 θα κλείσει στης φυλακής τα σίδερα όλους αυτούς τους λεβέντες συνωμοσιολόγους που διασπείρουν «fake news» και εκτροχιάζουν τον λαό με αοζ και Καστελόριζα;

Κάποτε στο αμέρικα

Δευτέρα 24 Αυγούστου. Η παλαιστίνια Linda Sarsour είναι ακτιβίστρια υπέρ του αγώνα των παλαιστινίων και φεμινίστρια στο αμέρικα, αρκετά γνωστή. Οι απόψεις και η δράση της την τοποθετούν στην ριζοσπαστική πτέρυγα των δημοκρατικών – πρόκειται για το κόμμα που διεκδικεί την προεδρία στις ηπα μέσω του νυσταλέου Jo. Μιας και υποστηρίζει το κίνημα BDS είναι στόχος επιθέσεων απ’ όλο το φασισταριό του ψοφιοκουναβιστάν, υποστηρικτές και ψηφοφόρους του ψόφιου κουναβιού οπωσδήποτε.

Την περασμένη Τρίτη μίλησε για λίγο στο συνέδριο των δημοκρατικών. Βρήκε την ευκαιρία το φασισταριό του ψόφιου κουναβιού για να κατηγορήσει τον νυσταλέο Jo ότι «θρέφει στους κόλπους του κόμματος τον αντισημιτισμό». Η απάντηση του νυσταλέου, μέσω των εκπροσώπων του, ήταν άμεση και αποφασιστική:

…Ο Joe Biden είναι ισχυρός υποστηρικτής του Ισραήλ και αποφασισμένος αντίπαλος του αντισημιτισμού σ’ όλη του ζωή, και προφανώς καταδικάζει τις απόψεις της και είναι αντίθετος με το BDS, όπως είναι αντίθετη και η πλατφόρμα των δημοκρατικών… Η Sarsour δεν έχει καμμία σχέση με την καμπάνια του Biden…

Να πούμε ότι την περασμένη Τρίτη ο Biden έχασε τις εκλογές του ερχόμενου Νοέμβρη; Είναι νωρίς μεν – αλλά η ριζοσπαστική πτέρυγα των δημοκρατικών, που υποστήριξε τον (πολύ ήπιο σοσιαλδημοκράτη) Sanders δεν είναι τόσο ηλίθια. Τα στελέχη της καμπάνιας του νυσταλέου ζήτησαν κατ’ ιδίαν συγγνώμη για την δήλωση, προσπαθώντας (πάντα κατ’ ιδίαν) να μαλαγανέψουν διάφορες οργανώσεις ριζοσπαστών αράβων και μουσουλμάνων που θεωρητικά θα μπορούσαν να ψηφίσουν τον νυσταλέο.

Αλλά αυτό γίνεται όλο και πιο χλωμό. Όπως και για το μεγάλο μέρος των αφροαμερικάνων και των λατίνων ψηφοφόρων που δυο φορές έκαναν πρόεδρο τον Obama. Η προτροπή της «αρνητικής ψήφου» (ψηφίστε Biden για να μην ξαναβγεί ο Trump) έχει επιστρατευτεί, αλλά με τέτοιες δηλώσεις θερμής υποστηρίξης στο φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ απ’ την μεριά του νυσταλέου καλύτερα να ψάχνει για άλλων τις ψήφους…

(φωτογραφία: Η Sarsour συλλαμβάνεται για παρακώλυση συγκοινωνιών στις 8 Μάρτη του 2017 στο κέντρο της Ν. Υόρκης, στη διάρκεια διαδήλωσης για τη διεθνή ημέρα των γυναικών. Εκείνη την εποχή στη Ν. Υόρκη είχε ακόμα κίνηση…).