Πόλεμο θέλει η δύση; Πόλεμο θα λάβει! (2)

Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Οι ρωσικές βάσεις στην Tartus και στην Khmeimin της συρίας βρίσκονται σε υψηλή ετοιμότητα, καθώς πλησιάζει ο 6ος στόλος. Σκληραγωγημένοι αντάρτες απ’ την υεμενίτικη al Asnar (Houthis) και απ’ της ιρακινές Kata’ib Hezbollah, Asa’ib Ahl ap-Haq και Harakat al-Nujaba είναι σε ετοιμότητα ή μπορεί καθ’ οδόν προς το παλαιστινιακό μέτωπο. Ο Soleimani, ίσως από κάπου στον ουρανό, διορθώνει τις τελευταίες λεπτομέρειες… Και Άγκυρα, Ισλαμαμπάντ, Μόσχα, Κάιρο, και Πεκίνο, παρακολουθούν κλείνοντας το μάτι: δεν είναι πια για την Παλαιστίνη μόνο! Είναι ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος! (Αν θέλετε το καταλαβαίνετε. Αν όχι… λυπούμαστε).

Το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ παίζει, όχι μόνο για λογαριασμό του αλλά και για λογαριασμό των δυτικών ιμπεριαλισμών που τόσο πιστά υπηρέτησε εδώ και σχεδόν 80 χρόνια, το τελευταίο χαρτί της εμπροσθοφυλακής… (Το ίδιο που έπαιξε και το φασιστοκαθεστώς του Κιέβου… και έχασε).

Κι εδώ είναι το πρόβλημα. Σύμφωνα με τον αξιόπιστο Scott Ritter στις αρχές της χρονιάς (2023) το ισραηλινό επιτελείο έκανε μια άσκηση-επί-χάρτου για το ενδεχόμενο ταυτόχρονης «προσβολής» από 3 ή και 4 (: + αίγυπτος…) μεριές. Το συμπέρασμα ήταν: θα ηττηθούμε… Το ισραηλινό πεντάγωνο μπορεί να μην περίμενε να ανάψουν το φυτίλι οι ξυπόλητοι της Γάζα, καταλαβαίνει όμως καλά την συγκυρία και τις αντιπαλότητες στις οποίες συμμετέχει ή και προκαλεί ή και οξύνει.

Τώρα πρέπει να αποφύγει ένα τέτοιο ενδεχόμενο αυτοπεριοριζόμενο στην «τιμωρία της Γάζα»; Αυτό του λένε οι δυτικοί φίλοι του: μην σκοτώσεις πολλές χιλιάδες, σκότωσε μόνο 10, 15 άντε 20 χιλιάδες κι εμείς θα πούμε ότι είναι λίγοι, μόνο 2.000, ότι οι άλλοι πέθαναν λόγω covid… γιατί μπορεί να μπουκάρουν οι ιρανοί και δικοί τους, και τότε θα έρθουμε σε δύσκολη θέση… Όμως απ’ την άλλη μεριά, ακόμα κι αν τώρα αποφύγει τα χειρότερα, θα υπάρξει επόμενη φορά – και το ξέρει. Ο χρόνος δεν είναι υπέρ του. Συνεπώς αυτό το ανθρωποφάγο δυτικογενές αποικιοκρατικό καθεστώς πλησιάζει ίσως (ίσως λέμε…) τα δάκτυλά του στο έσχατο σημείο του: στο σημείο Dimona. (Δεν θα πούμε περισσότερα, και ευχόμαστε να μην χρειαστεί. Απλά κρατείστε το σε κάποια άκρη…)

Κατά τα άλλα είναι γνωστό: παρά την φήμη του ο IDF ένα μόνο όπλο διαθέτει, κι αυτό είναι που χρησιμοποιεί (όταν δεν έχει τους ανάλογους αντιπάλους..): την αεροπορία του. Το πεζικό του; Οπουδήποτε μπλέχτηκε τα τελευταία 20 χρόνια, απ’ το νότιο λίβανο το 2006 ως το προσφυγικό στρατόπεδο της Jenin το περασμένο καλοκαίρι (και λίγες φορές μέσα στη Γάζα), ηττήθηκε. Μάχες πόλεων, μάχες ανάμεσα σε ερείπια στη Γάζα; Αν χρησιμοποιηθούν τεθωρακισμένα, θα είναι στο έλεος των αντιαρματικών. Αν δεν χρησιμοποιηθούν, το «σκέτο» πεζικό θα υποφέρει από τους ελεύθερους σκοπευτές. Εν τέλει πάνω απ’ τις άγνωστης έκτασης κατακόμβες κανείς σώφρων δεν θα πλησίαζε!!! Κάποιος το παρατήρησε: κάνοντας την Γάζα μπάζα απλά κάνουν αδύνατο να κρατήσουν οι αρβύλες τους εκεί… Κι αν δεν τις κρατήσουν πως θα πουν ότι νίκησαν-το-κακό; Πως θα τρομοκρατήσουν όσους τους αμφισβητούν πλέον πρακτικά και απειλητικά αλλά και τους πολύ περισσότερους σ’ όλο τον πλανήτη που χειροκροτούν τους αμφισβητίες;

Όλοι οι ξαφνιασμένοι (και οι πάντες είναι τέτοιοι, ποιος ασχολείται εδώ και μήνες με τη Μέση Ανατολή και μάλιστα από εργατικές, ανταγωνιστικές θέσεις;) δεν έχουν καταλάβει όχι τι έγινε στις 7 Οκτώβρη, αλλά το τι επιταχύνθηκε εκείνη την ημέρα!! Ούτε οι απωθήσεις ούτε η άγνοια είναι καλοί σύμβουλοι∙ ούτε όμως η ασταμάτητη μηχανή έχει προφητικό «χάρισμα».

Πόλεμο θέλει η δύση; Πόλεμο θα λάβει! (3)

Οδομαχίες βρίσκονται καθημερινά σε εξέλιξη σε διάφορες πόλεις της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης… αλλά οι Παλαιστίνιοι χρησιμοποιούν ακόμα πέτρες. ‘Ενοπλες παλαιστινιακές ομάδες προς το παρόν δρουν μόνο στην Jenin, κρατώντας του ισραηλινούς μακριά απ’ τον προσφυγικό καταυλισμό. Ο στρατός, φυσικά, έχει κλειδώσει τα δεκάδες «μπαντουστάν» και σκοτώνει όπου μπορεί: τουλάχιστον 55 διαδηλωτές ως το περασμένο Σάββατο, 7/10… (Αλλά αυτά είναι ασήμαντα νούμερα δολοφονιών, έτσι δεν είναι;)

Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Ας το επαναλάβουμε (και που ξέρεις; η επανάληψη λένε ότι είναι η μητέρα της μάθησης!): δεν πρόκειται πια μόνο για την Παλαιστίνη – ακόμα κι αν οι δυτικοί προσπαθούν να περιορίσουν την σύγκρουση εκεί, ακόμα κι αν τα λόγια είναι παλιά και τετριμμένα, του είδους «η λύση των δύο κρατών»… Την Παλαιστίνη την είχαν «διαγράψει» απ’ τα κατάστιχά τους οι δυτικοί (πρώην ηγεμόνες), την θυμόνταν μόνο οι άραβες ή/και οι μουσουλμάνοι χωρίς όμως ορατούς συσχετισμούς δύναμης υπέρ τους. Εκείνο που έκανε η Παλαιστινιακή αντίσταση στις 7 Οκτώβρη το πρωί αντήχησε σε όλο τον πλανήτη! Ήταν μια εκκωφαντική έκρηξη: κατέρρευσαν σε λίγες ώρες, σαν χάρτινος πύργος, δυτικά μιλιταριστικά «έργα και ημέρες» δεκαετιών! «Έγραψε» παντού, σε φίλους και εχθρούς – πως να το πούμε; Συνεπώς το παρακμιακό δυτικό χωροφυλακείο στη μέση Ανατολή δεν μπορεί να «ισοφαρίσει» ισοπεδώνοντας και σκοτώνοντας απλά στη Γάζα, όπως συνήθως, όταν οι Παλαιστίνιοι θεωρούνταν απλά «πρόβλημα δημόσιας τάξης» του Τελ Αβίβ. Δεν είναι η «παλιά και τετριμμένη» παλαιστινιακή αντίδραση∙ είναι κάτι καινούργιο, διαφορετικό, σαφώς μεγαλύτερο. Αρκεί να διαβάσει κανείς προσεκτικά την ανακοίνωση του κινέζου υπ.εξ. Wang Yi μετά την συνάντησή του με τον ανεκδιήγητο κηπουρό Borrel που πληρώνεται για να παριστάνει τον υπ.εξ. της ε.ε., ειδικά το πρώτο μισό της – για να καταλάβει.

Αν το ισραηλινό καθεστώς προκαλέσει την «μοίρα του» κι υποχρεωθεί σ’ έναν πόλεμο φθοράς γύρω γύρω στα σύνορά του, δεν έχει καμία ελπίδα. Ούτε «ηθικής ανωτερότητας», ούτε καν οικονομικής και κοινωνικής επιβίωσης. Κι αφού όλοι καταλαβαίνουν την διακύβευση∙ αφού οι δυτικές ολιγαρχίες και μεγάλο μέρος των πληθυσμών τους έχουν εγκαταλείψει προ πολλού (όπως έχουν δείξει καθαρά στην ουκρανία) οποιαδήποτε έκκληση, έστω και προσχηματική, για «ειρήνη»∙ αφού στρέφονται όλο και πιο καθαρά στο πόλεμος – πόλεμος – πόλεμος (με έξοδα άλλων ει δυνατόν παρακαλούμε!) νοιώθοντας ότι το έδαφος του πλανήτη γη φεύγει κάτω απ’ τα πόδια τους∙ αφού η καπιταλιστική αναδιάρθρωση πλησιάζει με δρασκελιές στην γεωπολιτική της έκρηξη∙ αφού – αφού – αφού, η εργατική ανάλυσή μας δεν μπορεί να αποκλείσει τίποτα πια. Δυστυχώς.

Θα πει κάποιος: ο ισραηλινός φασισμός μπορεί να εκκενώσει την λωρίδα της Γάζα και χωρίς … (: η λέξη από «π», απαγορευμένη προς το παρόν!)  – το έχει ξεκινήσει ήδη. Λάθος! Δεν μπορεί, παρότι στις αρχές του 2023 ο φασιστοNetanyahou το είχε ανακοινώσει σαν πρόθεση, με τη φράση οι Εβραίοι έχουν αποκλειστικό και αναφαίρετο δικαίωμα σε όλες τις περιοχές της Γης του Ισραήλ.

Οι πρόσφυγες άμαχοι που τώρα φεύγουν, θα σταθούν στη νότια Γάζα ή στα αιγυπτιακά σύνορα δίπλα∙ αλλά η χούντα του Sisi δεν θέλει με τίποτα παλαιστίνιους πρόσφυγες. Συνεπώς θα κάνει τα πάντα για να τους εμποδίσει να φύγουν, ή να τους ξανασπρώξει πίσω αν περάσουν τα σύνορα. Κυρίως όμως: πως ο ισραηλινός στρατός θα διώξει τους ένοπλους απ’ τα άγνωστης έκτασης υπόγεια τούνελ; Με χημικά αέρια; Απαγορεύονται διεθνώς (υποτίθεται)…

Και πάλι: η λωρίδα της Γάζας, η Παλαιστίνη, οι Παλαιστίνιες και οι Παλαιστίνιοι, δεν είναι πια το μόνο «πρόβλημα» για τον χωροφύλακα και τους δυτικούς συμμάχους του. Το πρόβλημά του, σαν καθεστώς και σαν κοινωνία στη συντριπτική της πλειοψηφία, είναι ότι έχει επιλέξει να συνεχίσει και να οξύνει το νταβατζιλίκι στη μέση Ανατολή για λογαριασμό δικό του και των παρακμιακών ιμπεριαλιστών / μαφιόζων∙ ενόσω οι συσχετισμοί δύναμης έχουν αλλάξει, και οι καινούργιες «μεγάλες δυνάμεις» δεν χρειάζονται ούτε τις υπηρεσίες του, ούτε τα προβλήματα που δημιουργεί…

Όσο μπακάλικο στα μέτρα σου κι αν θεωρείς την Ιστορία, έρχεται η στιγμή που θα σε δαγκώσει…

Παλαιστίνη 2023: η επίθεση του Al Aqsa

Δευτέρα 9 Οκτώβρη>> Η ξαφνική, γενική και καλά σχεδιασμένη επίθεση των ένοπλων παλαιστινιακών οργανώσεων (προφανώς δεν είναι μόνη της η Hamas!!!) της «μεγαλύτερης ανοικτής φυλακής» στον κόσμο κατά του απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ στο έδαφός του έχει αρκετά απ’ τα βασικά χαρακτηριστικά της επίθεσης του Τετ∙ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι προεξοφλούμε το πότε και πως θα τελειώσει. Έχει ωστόσο πετύχει ήδη πολλά μέσα σε ελάχιστο χρόνο:

Πρώτον, η ιδέα του αήττητου του ισραηλινού στρατού, τσαλακωμένη ήδη σοβαρά απ’ την ήττα στο λίβανο απ’ την Χεζμπ’ Αλλάχ το 2006, καταρρέει ακόμα και μέσα στην επικράτεια του απαρτχάιντ καθεστώτος – κάτι που αν δεν κάνουμε λάθος δεν έχει συμβεί ποτέ. Για να γίνει η κατάρρευση ακόμα πιο εμφατική προέρχεται από ένοπλους «φυλακισμένους», εξοπλισμένους με ελάχιστα όπλα σε σχέση με την υπερτεχνολογική θωράκιση του IDF. Σε κάθε περίπτωση το να χάνεις δύο στρατιωτικές βάσεις μέσα σε λίγες ώρες από τους «ξυπόλητους» είναι κάτι ανεξίτηλο, ακόμα κι αν τις πάρεις πίσω μετά από μια ή δυο μέρες.

Δεύτερον, ακόμα και με τις ως τώρα εξελίξεις (και ανεξάρτητα απ’ την συνέχεια) έχει προκληθεί σοβαρό σοκ σ’ όλους τους δυτικούς συμμάχους του απαρτχάιντ καθεστώτος, κρατικούς, δημαγωγικούς ή απλά εθελοντές λακέδες.

Τρίτον, η οργάνωση, ο συντονισμός και οι ως τώρα επιτυχίες της επίθεσης του Al Aqsa αμφισβητούν σοβαρά και πρακτικά τις γεωπολιτικές ισορροπίες που διαμορφώθηκαν μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο στη μέση Ανατολή, σε μια ιστορική συγκυρία που το Τελ Αβίβ–χωροφύλακας των δυτικών προμηθειών σε μεσανατολικό πετρέλαιο παραπέει (ως γεωπολιτικός «ρόλος»).

Τέταρτον, οι κροκοδείλιες «καταγγελίες» των δυτικών ιμπεριαλισμών κατά του ισραηλινού απαρτχάιντ και των διαρκών εγκλημάτων του (εκκαθαρίσεων, μαζικών φυλακίσεων, ισοπέδωσης της Γάζα το 2008, το 2014 – πάνω από 18.000 σπίτια και 73 ιατρικές δομές καταστράφηκαν μέσα σε ελάχιστες ημέρες από 6.000 ισραηλινούς βομβαρδισμούς – και ξανά το 2016, μαζικών δολοφονιών αμάχων διαδηλωτών – πάνω από 250 νεκροί στη διάρκεια της Μεγάλης Διαδήλωσης της Επιστροφής το 2018 / 2019) πάνε στα σκουπίδια όπου ανήκουν, μαζί με τους «ευαίσθητους» δυτικούς και τους δήθεν «ειρηνοποιούς» θεσμούς τους… Με τον τρόπο της η ένοπλη αντίσταση στην κατοχή της Παλαιστίνης βγάζει το «παλαιστινιακό πρόβλημα» απ’ τα αραχνιασμένα συρτάρια του 3ου παγκόσμιου πολέμου (1946 – 1990), το βγάζει επίσης απ’ τις επιφάσεις, τους αποπροσανατολισμούς και την εθελοδουλεία των «συμφωνιών του Όσλο», και το τοποθετεί στα επίδικα, στις εκκρεμότητες του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Η κατοχή της Παλαιστίνης δεν είναι πια μια παλιά, βαρετή, ξεχασμένη ιστορία, όπως βόλευε ως τώρα!!!

Μεγάλες διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστινιακής αντίστασης μετά την επίθεση του Al Aqsa. Πάνω: Istanbul. Κάτω: Sanaa (υεμένη)

Καταλαβαίνουμε πολύ καλά την χαρά των υποστηρικτών της παλαιστινιακής αντίστασης σ’ όλο τον κόσμο∙ παρ’ όλα αυτά πρέπει να τονίσουμε ότι η φονικότητα του απαρτχάιντ του Τελ Αβίβ θα προκαλέσει γρήγορα πολύ μεγάλο πόνο στους παλαιστίνιους και παλαιστίνιες∙ παρότι αμφιβάλουμε αν υπάρχει στοιχειώδες σχέδιο για να βομβαρδίζει το δικό του έδαφος (ώστε να διώξει τους εισβολείς απ’ τις πόλεις και κωμοπόλεις που έχουν καταλάβει). Η τελική νίκη της Παλαιστινιακής αντίστασης είναι εξαιρετικά απίθανο να επιτευχθεί μόνο απ’ τα δικά της όπλα∙ ενόσω το φασιστικό καθεστώς βρισκόταν σε «υπαρξιακή» (: ορολογία της εποχής!) περιδίνηση πολύ πριν την επίθεση του Al Aqsa. Προς το παρόν οι στενά εννοημένοι «συσχετισμοί δύναμης» είναι υπέρ του, ενώ μπορεί να «παγώσει» για χάρη της «εθνικής ενότητας έκτακτης ανάγκης» τις σοβαρές, δομικές, εσωτερικές του κρίσεις.

Δεν υπάρχει (επίσημος) αραβικός στρατός για να σταθεί στο πλευρό των Παλαιστίνιων όπως στο παρελθόν (με αποτυχίες…). Η Άγκυρα και η Τεχεράνη που εκδηλώνονται σαφώς υπέρ τους δεν πρόκειται να εμπλακούν σε ανοικτό πόλεμο με το Τελ Αβίβ. (Ειδικά η δεύτερη: όχι ακόμα…)

Σίγουρα δεν είναι ελληνικό αυτό το λάδι που τολμάει να ρίξει ο αιώνιος εχθρός;

Αυτό σημαίνει ότι η Παλαιστινιακή αντίσταση θα κρατήσει μεν τα κέρδη που έχει ήδη πετύχει με την επίθεση του Al Aqsa, αλλά συν τω χρόνω θα πρέπει να συγχρονιστεί με τα καινούργια «κέντρα ισχύος» του καπιταλιστικού πλανήτη…

Μέση Ανατολή 2023

Μπα; Πως κι έτσι; Ποιός «συριζα»; Ο παλιός ή ο καινούργιος; Μήπως και οι δύο μαζί; Και «απερίφραστα»; Τς τς τς τς: καταλυτική αυτή η «καταδίκη»!!!

Δευτέρα 9 Οκτώβρη>> Τους τελευταίους μήνες το ισραηλινό καθεστώς, προσπαθώντας να συντηρήσει την αναγκαιότητα του μεσανατολίτη χωροφύλακα για λογαριασμό των δυτικών ιμπεριαλισμών (και τα οφέλη για τον δικό του…), έχει αναλάβει να βομβαρδίζει την συριακή επικράτεια, όχι μόνο στα δυτικά (στην Δαμασκό ή/και κοντά στα υψώματα του Γκολάν) αλλά και στην όλο και πιο εμπόλεμη ζώνη της αμερικανικής + ypg κατοχής στα ανατολικά του Ευφράτη. Κυρίως αν και όχι αποκλειστικά γύρω απ’ την πόλη Deir Ez Zor. Ουσιαστικά ο ισραηλινός στρατός δρα σαν εργολάβος του αμερικανικού, κάνοντας εκείνα που ο τελευταίος δεν θέλει ως τώρα να κάνει, αφού δεν έχει κηρύξει επίσημα τον πόλεμο στη Δαμασκό: να βομβαρδίζει συριακές θέσεις και θέσεις των αράβων ενόπλων αυτής της περιοχής, που δρουν κατά των ypg.

Όμως σ’ αυτόν τον «ξεχασμένο πόλεμο» στο συριακό πεδίο μάχης, το «μπλοκ της Αστάνα», με ενεργητικό τρόπο η Δαμασκός, η Άγκυρα και η Τεχεράνη (η Μόσχα κρατάει αποστάσεις όχι επειδή διαφωνεί αλλά για να παίξει, όταν και αν χρειαστεί, τον ρόλο του μεσολαβητή), έρχεται σε όλο και εντονότερη αντιπαράθεση όχι μόνο τους βασάλους της Ουάσιγκτον αλλά και με τον αμερικανικό στρατό. Για τον στόχο έχουμε μιλήσει ήδη: να αναγκαστεί η Ουάσιγκτον να αποσυρθεί τόσο απ’ τη συρία όσο και απ’ το ιράκ.

Συνεπώς οι καινούργιες εργολαβίες του Τελ Αβίβ στο συριακό πεδίο μάχης σημαίνουν οξυνόμενη αντιπαράθεση με το «μπλοκ της Αστάνα».

Η αμερικανική κατάρριψη ενός τουρκικού drone επειδή «πλησίασε πολύ κοντά» σε αμερικανική βάση στη συριακή αλλά ypg-κρατούμενη Hasaka, στα βορειοανατολικά, κοντά στα σύνορα με το ιράκ, μπορεί να θεωρηθεί αμελητέο γεγονός. Ισχύει το ίδιο για την δήλωση του Erdogan αμέσως μετά τις αμερικανικές δικαιολογίες για την κατάρριψη ότι «αυτό που έχει να κάνει ο αμερικανικός στρατός είναι να φύγει απ’ την συρία»;

Δίνουμε έμφαση στο επίθετο «οξυνόμενη». Δεν έχει κορυφωθεί – ακόμα. Αυτή η κατάσταση προβλέπουμε ότι θα συνεχιστεί όλο το 2024, βάζοντας το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ έμμεσα αλλά καθαρά στα μέτωπα του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Το «μπλοκ της Αστάνα» μπορεί να περιμένει τις αμερικανικές εκλογές στα τέλη του 2024, για την πιθανότητα μια επανεκλογή του ψόφιου κουναβιού στην αμερικανική προεδρία, σε συνδυασμό με την πίεση στο έδαφος, να οδηγήσει στην τελική αποχώρηση του us army. Όμως είτε έτσι είτε αλλιώς κανένα κράτος δεν μπορεί να αλλάξει την γεωγραφική του θέση. Το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ έχοντας υπό την κατοχή του την Παλαιστίνη δρα σαν φραγμός της χερσαίας εξόδου του ευρασιατικού project στην ανατολική Μεσόγειο. Εφόσον μια τέτοια επιλογή συνεπάγεται την γεωπολιτική του υποβάθμιση, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί μπροστά στην υπερένταση των συνεπειών της∙ και δεν θα είναι η Hamas η αιτία!

Απ’ την μεριά της παλαιστινιακής αντίστασης, η φαντασία και η εφευρετικότητα που δείχνει στο να χρησιμοποιεί «φτηνά» μέσα με ανορθόδοξα καινοτόμο αλλά εντυπωσιακά πετυχημένο τρόπο, έχει ένα μάθημα και προς την δυτική εργατική τάξη: αν πρόκειται να αντισταθείς κάντο στα σοβαρά, παράτα τα τετριμμένα και τις εύκολες συνήθειες, και βάλε όλο το (συλλογικό) μυαλό σου να δουλέψει! Στο μυαλό και στην κατάλληλη οργάνωση βρίσκεται η δύναμη των αδυνάτων!

Οι μαζικές αιχμαλωσίες (υψηλόβαθμων καραβανάδων, πεζοναυτών αλλά και πολιτών) απ’ την μεριά της παλαιστινιακής αντίστασης θα είναι όχι ένα αλλά πολλά αγκάθια μαζεμένα στα πλευρά του απαρτχάιντ καθεστώτος. Η μυθολογία του αήττητου συμπεριλαμβάνει την μυθολογία του ασύλληπτου – και είναι σοβαρότατο πρόβλημα όταν καταρρέουν και οι δύο μαζί. Σε ότι αφορά τα μέλη του IDF που κατά καιρούς έχουν αιχμαλωτιστεί από παλαιστινιακές οργανώσεις, το επιτελείο τους δεν έχει κανένα ενδοιασμό αν βρει που κρατούνται να τους σκοτώσει, ώστε να μην αναγκαστεί να διαπραγματευτεί την ανταλλαγή τους με παλαιστίνιους κρατούμενους. (Τα σώματα των νεκρών έχουν πολύ χαμηλότερη «ανταλλακτική αξία»). Αυτό γίνεται στη βάση του δόγματος ότι «αφού ανήκουν στον στρατό ξέρουν ότι μπορεί να πεθάνουν (ακόμα κι αν τους σκοτώσουμε εμείς…»). Δεν ισχύει το ίδιο για τους αιχμάλωτους ισραηλινούς πολίτες∙ ή, εν πάσει περιπτώσει, δεν ξέρουμε να έχει υπάρξει τέτοιο περιστατικό ως τώρα.

Όπως κι αν τελειώσει η επίθεση του Al Aksa το όποιο πολιτικό προσωπικό στο Τελ Αβίβ θα πρέπει να διαπραγματευτεί ανταλλαγές αιχμαλώτων. Μακρόσυρτο, καθόλου εύκολο και καθόλου τιμητικό σε τέτοια κλίμακα… 

Ο αιώνιος εχθρός

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Το γεγονός ότι οι ισλαμοδημοκράτες στην Άγκυρα, απ’ τις αρχές του 21ου αιώνα, δήλωναν τον προσανατολισμό τους στην ένταξη στην ε.ε. ποτέ δεν ήταν κυριολεκτικό. Το τουρκικό κράτος / κεφάλαιο περισσότερα θα είχε να χάσει παρά να ωφεληθεί αν έπρεπε να υπακούει, για παράδειγμα, στην κυρία Ursula. Για τους ισλαμοδημοκράτες η «προοπτική ένταξης» είχε ένα κοντοπρόθεσμο και έναν μεσοπρόθεσμο στόχο. Να στηριχτούν οι (αντιχουντικές) μεταρρυθμίσεις που προώθησαν (αυτός ήταν ο πιο κοντινός) και να αποκτήσει το τουρκικό κεφάλαιο προνομιακές σχέσεις με τα ευρωπαϊκά (ο μεσοπρόθεσμος).

Τα χρόνια πέρασαν. Το πρώτο (ο εκσυγχρονισμός, οι μεταρρυθμίσεις) ολοκληρώθηκε, αν και μετά το πραξικόπημα του 2016, αποτυχημένο μεν αλλά πραξικόπημα, μια κάποια «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» επιβλέπει τους θεσμούς – ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Το δεύτερο έχει προχωρήσει σε πολύ ευρύτερο ορίζοντα. Αφενός η επιλογή υποτίμησης της λίρας (άρα και της σχετικής υποτίμησης της εργασίας) έχει κάνει τον τουρκικό καπιταλισμό μια «μικρή κίνα». Αφετέρου οι σχέσεις της Άγκυρας με το ευρασιατικό project, οικονομικές και όχι μόνο, έχουν ανοίξει νέους ορίζοντες, ορίζοντες που δεν υπήρχαν το 2002, το 2005 ή το 2010.

Συνεπώς οι χθεσινές δηλώσεις του Erdogan στο κοινοβούλιο όχι μόνο δεν είναι περίεργες, αλλά μάλλον πρέπει να εννοηθούν μέσα στους καινούργιους υπό διαμόρφωση παγκόσμιους συσχετισμούς δύναμης:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> ‘Eστω, ας πούμε, ότι με την ασταμάτητη μηχανή ξεμπερδεύεις εύκολα: είναι «φιλορωσική» (;;;;) όπως λένε οι εγχώριοι νατοϊκοί. (Από το 1979 στο κουρμπέτι έχουμε κατηγορηθεί σχεδόν για τα πάντα – και τ’ αντίθετά τους! Και πάντα απ’ το ίδιο είδος ανθρώπων: εκείνο που εννοεί τον καπιταλιστικό κόσμο σαν γήπεδο ποδοσφαίρου, με την ανάλογη οπαδική μυωπία…).

Αλλά τους New York Times τι παρόμοιο να τους χρεώσεις; Είναι ένα καθαρά νατοϊκό δημαγωγικό μέσο πρώτης γραμμής∙ στηρίζει το φασιστοΚίεβο (και το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo)… Τι είναι λοιπόν αυτά που έγραφε πριν 5 ημέρες;

Δεν τα έγραφε με λόγια μόνο. Είχε και χάρτες:

 

Με κόκκινο είναι τα εδαφικά κέρδη της Μόσχας απ’ τις αρχές του 2023. Με μπλε τα εδαφικά κέρδη του Κιέβου, συμπεριλαμβανομένης εννοείται της θρυλικής «μεγάλης αντεπίθεσης» που ξεκίνησε στις 4 Ιούνη με σκοπό να έχει φτάσει (ο ουκρανικός στρατός) μέσα σε 2 βδομάδες στην Αζοφική. (Πέρασαν 4 μήνες και δεκάδες χιλιάδες νεκροί από τότε…)

Και επειδή κάποιοι μπορεί να μην καταλάβαιναν, οι NYT επέμειναν με εικονογράφηση επιπέδου δημοτικού:

Ο ρωσικός στρατός έχει καθαρό εδαφικό κέρδος 188 τετραγωνικά μίλια ως τώρα μέσα στο 2023 – λένε οι NYT. Όχι κάτι σπουδαίο (κι άλλωστε δεν ενδιαφέρεται μέχρι σήμερα για μεγάλες κατακτήσεις, για την αποστρατιωτικοποίηση του Κιέβου ενδιαφέρεται, πράγμα που δυστυχώς γίνεται με τον πιο θανατηφόρο τρόπο…). Οπωσδήποτε, από μια λογιστική προσέγγιση, οι NYT λένε ότι πρόκειται “net gain”.

Δεν είναι φταίξιμο της ασταμάτητης μηχανής: ως τώρα, μετά από 19 μήνες ενός αιματηρού πολέμου, η Μόσχα έχει πετύχει (ας πούμε: ορισμένους ενδιάμεσους στόχους) και το Κίεβο + νατο έχουν αποτύχει (σε οτιδήποτε δήλωσαν σα στόχο). (Όπως βλέπεται αποφεύγουμε τις λέξεις «νίκη» και «ήττα». Χρησιμοποιούμε τις πιο ήπιες και όχι τόσο φορτισμένες «επιτυχία» και «αποτυχία»).

Αλλά δεν μπορεί κανείς να βαφτίσει αιώνια το κρέας ψάρι∙ όχι σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο! Και μόνο το γεγονός ότι τώρα πια οι νατοϊκοί και οποιοιδήποτε άλλοι υποστηρικτές του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού NYT δείχνουν (και εικονογραφούν) την μέχρι στιγμής αποτυχία, προκαλεί ερωτηματικά. Αν η «συλλογική δύση» παραδέχεται, έστω και έμμεσα, έστω και ανεπίσημα, την κατάπτωση των φιλοδοξιών της στο ουκρανικό πεδίο μάχης, πως σκοπεύει να συνεχίσει;


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Εξωτερική πολιτική

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Το νο 1 εθνικό κεφάλαιο ψηφίζει λοιπόν «πόλεμο με τη ρωσία» επειδή έτσι αυξάνει εντυπωσιακά τα κέρδη του. Και δεν εκτίθεται σα στόχος εκείνου τον οποίο (υποτίθεται) πολεμάει, εφόσον συνεργάζεται μαζί του.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο για εκείνο που λέγεται ελληνικό κράτος! Το έδαφός του (πιο σωστά: οι ακτές του προς το Αιγαίο) είναι μέρος του πολέμου. Το ίδιο κι αυτό που λέγεται «οικονομία» του: τροφοδοτείται μεν με ρωσικό φυσικό αέριο, ωστόσο οι τιμές των ενεργειακών πρώτων υλών διαμορφώνονται πλέον με τους όρους του πολέμου. Το ίδιο μπορεί να συμβεί (ή συμβαίνει ήδη) και με άλλες πρώτες ύλες… Όσο για την υποτιθέμενη νο 1 χερσαία βιομηχανία του, τον τουρισμό; Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευμετάβλητο σε καιρούς ταραγμένους απ’ τις γεωπροσόδους.

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια τις μεσοπρόθεσμες συνέπειες (για το ελλαδιστάν) της αποτυχίας στο ουκρανικό πεδίο μάχης∙ θεωρούμε ωστόσο βέβαιο ότι θα υπάρξουν, και θα είναι σοβαρές. Είτε οι αρχιστράτηγοι στην Ουάσιγκτον, στο Βερολίνο και στη Βαρσοβία αναγνωρίσουν το εύρος αυτής της αποτυχίας και προσπαθήσουν να συμβιβαστούν, είτε επιχειρήσουν «κλιμάκωση σωτηρίας»…

Η λεγόμενη «εξωτερική πολιτική» της μορφής κράτος δεν είναι ποτέ διαχωρισμένη απ’ αυτό που κατ’ αντίστιξη θα λεγόταν «εσωτερική πολιτική». Εκτιμάμε κατά συνέπεια ότι η διαχείριση των όποιων συνεπειών, «οικονομικών» ή και στρατιωτικών (για 4ο παγκόσμιο πόλεμο πρόκειται!) θα απαιτήσει (όχι σε έναν αιώνα…) κάποιου είδους «εθνική ενότητα» – με την δέουσα αυστηρότητα και πειθαρχία.

Βλέπουμε φαντάσματα; Πώς είναι δυνατό να συνεργαστούν η don Rico & Co και η «νέα Κουμουνδούρου»; Χμμμ…


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ένας αμερικάνος φίλος

Ταινιάρα του Βέντερς – καμία σχέση με όσα ακολουθούν!!…

Δευτέρα 25 Σεπτέμβρη>> Είναι γνωστό πολεμοκάπηλο «γεράκι»… Αλλά στα μέρη μας τέτοιες λεπτομέρειες είναι αδιάφορες. Το βασικό είναι (ήταν…) ότι ο δημοκρατικός γερουσιαστής Robert (Bob) Menendez, απ’ το New Jersey ορμώμενος (έχει κι αυτό τη σημασία του…), πρόεδρος της ισχυρής «επιτροπής διεθνών σχέσεων» της γερουσίας, ήταν φίλος του ελλαδιστάν. Τι λέμε «φίλος»; Όχι, κάτι πολύ παραπάνω: ήταν αδελφός!! Πρώτος και καλύτερος στα χαρακώματα (του αμερικανικού establishment…) κατά του αιώνιου εχθρού (της Άγκυρας), δεν άφηνε ούτε ανθελληνική μύγα να περάσει απ’ την Ουάσιγκτον! Οι αναφορές των εντόπιων δημαγωγών στα έργα και τις ημέρες του ήταν τόσες και τέτοιες ώστε οποιοσδήποτε χωρίς συστηματική προσοχή στο who is who των συμμάχων του ελλαδιστάν θα θεωρούσε, ίσως, ότι ο Menendez είναι ο υπ.εξ. των ηπα.

Φευ! Η ζωή είναι μικρή, και χωρίς ανέσεις (δηλαδή χρήμα, πολύ χρήμα) δεν αξίζει… Ο καρδιακός φίλος των ελλήνων (και του Τελ Αβίβ…) πιάστηκε-να-τα-πιάνει∙ απ’ την χούντα του Καϊρου. Για κάτι που ίσως θεωρηθεί ταπεινό, πλην όμως είναι μεγάλη μπίζνα: την πιστοποίηση του (εισαγόμενου απ’ την βόρεια αμερική στην αίγυπτο) κρέατος ως halal… Πςςςςςςςςς!

Είναι εντελώς αναπόδεικτος ισχυρισμός απ’ την μεριά μας, εντελώς αυθαίρετος, αλλά…. Οι «φίλοι της ελλάδας» τα-έπιαναν (ως ευρωπαίοι δημοσιογράφοι τότε) απ’ την εποχή της ελληνικής επανάστασης! Αρχές 19ου αιώνα. (Πλήρωνε η ελληνική αστική τάξη της διασποράς…) Ένα απ’ αυτά που ξέρει καλά το ελληνικό καθεστώς, και για το οποίο έχει μεγάλη ιστορική εμπειρία και μηχανισμούς, είναι να «λαδώνει» (υπέρ του) διεθνείς influencers.

Μπααα!… Αποκλείεται ο κυρ Bob να έριξε τόσο χαμηλά τα άδολα φιλελληνικά αισθήματά του… Σίγουρα αποκλείεται! Μόνο για το halal λαδωνόταν…  (Και τα φιλοαρμενικά αισθήματά του, και τα φιλοϊσραηλινά, εξίσου άδολα θα πρέπει να ήταν. Μεγάλη καρδιά… Κι ούτε είχε ποτέ σχέση με κυκλώματα σωματεμπόρων… Κι όσο για τον μεγαλογιατρό και μεγαλοαπατεώνα Salomon Melger; Ήταν απλά ένας γνωστός του… Κλπ, κλπ… )

Όπως και νάχει, πάει ο παλιόφιλος ο κυρ Bob. Σχόλασε… Με ένα ζευγάρι χειροπέδων να τον περιμένει… Πρέπει τώρα να βρεθεί ένας αντικαταστάτης του εκεί στο DC (για την άδολη και αλτρουϊστική προάσπιση των ελληνικών εθνικών συμφερόντων διάολε!!)

Porka ορφάνια!

Βλήματα (γενικά)

Δευτέρα 28 Αυγούστου>> Υπάρχει μια μικρή παράδοση «υπόγειου» εμπορίου (300.000…) βλημάτων, απ’ την εποχή του ψεκασμένου υπ.αμ. και του φαιορόζ γκουβέρνου. Αλλά τα νταραβέρια αναβαθμίζονται.

Πρώτα το ξεκάρφωμα: το φασιστοκαθεστώς του Κιέβου θα γίνει βαλκανικό, αλλιώς τι δουλειά είχε ο κλόουν σε μια «άτυπη» βαλκανική συνάντηση;

Είχε και παραείχε!! Ως γνωστόν από άλλες εποχές το ελλαδιστάν έχει μερικά ρωσικά αντιαεροπορικά. Με βάση το συμβόλαιο της αγοράς και συντήρησής τους δεν μπορούσε να τα πουλήσει ή χαρίσει αλλού, χωρίς την άδεια της Μόσχας. Ε, τερματίζει το συμβόλαιο, και τα κάνει ό,τι γουστάρει!

(Η «πηγή» της διακοπής των συμβάσεων είναι όσο πιο επίσημη γίνεται: έγγραφο του υπ.αμ. προς την βουλή. Τα υπόλοιπα τεκμαίρονται λογικά… και γεωπολιτικά…)

Οι εθνικόφρονες θα διαμαρτυρηθούν βέβαια ότι «έτσι τα νησιά θα μείνουν αφύλακτα» (οι TORm1 είναι διάσπαρτοι στο Αιγαίο). Ας μην ανησυχούν! Όσο πιο βαθιά το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο (μας) τραβάει στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο, τόσο πιο «εθνικά απαραίτητο» θα γίνει να στήσουν βάση ή βάσεις οι σύμμαχοι απ’ το αμέρικα σε κάποιο / κάποια απ’ τα νησιά∙ κι έτσι να ξανα«θωρακιστούν». (Και μετά;;;;)

Η don Rico & Co έχει ακόμα μεγαλύτερες φιλοδοξίες. Το γνωστό νατο (του Ατλαντικού) δεν την χωράει! Θέλει να μπει και στο καινούργιο, υπό κατασκευήν, του Ειρηνικού. Ο don Rico υπόσχεται (ή απειλεί;) και καμαρώνει:

…Έχουμε, φυσικά, πετύχει πολλά ήδη. Στην άμυνα, η ινδική αεροπορία και το ναυτικό συμμετείχε πρόσφατα σε κοινή άσχηση με τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, ενώ η ελληνική αεροπορία και το ναυτικό θα είναι σύντομα παρόντα στον Ινδικο-Ειρηνικό, ενισχύοντας τις δυνατότητες για την διαφύλαξη ειρηνικών, ανοικτών και περιεκτικών θαλάσσιων δρόμων…

Αυτά έγραψε στους καθεστωτικούς times of india στις 25 Αυγούστου (2023). Η ρητορική περί «διαφύλαξης των θαλάσσιων δρόμων» είναι της Ουάσιγκτον στον πόλεμό της κατά του Πεκίνου και των συμμάχων του∙ και ωωωω! μα τα χίλια ναυάγια, ταιριάζει στην «οπτική» του νο 1 εθνικού κεφάλαιου (: των εφοπλιστών).

Έχουμε και λέμε: το ελλαδιστάν ως κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος θέλει να απλωθεί – πολεμικά. Έχει μεγάλη όρεξη… Είναι η στιγμή που οι αιχμάλωτοι υποτελείς πρέπει να αλλάξουν πλευρό και να συνεχίσουν να ροχαλίζουν – σωστά;

Χμμμμμ….

Να και λίγος Χαρχούδας, περσινός αλλά σταθερή αξία, για να μην ξεχνιόμαστε: