Tag: εξωτερική πολιτική

«Μη κρατικοί παράγοντες»…

Δευτέρα 20 Νοέμβρη>> Δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει επιπλέον, ότι ο παροξυσμός του ισραηλινού (άμεσα) και του πρωτοκοσμικού (έμμεσα) φασισμού στη μέση Ανατολή είναι τμήμα του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Δεν είναι μόνο η λιβανέζικη Χεζμπ’ αλλάχ και οι υεμενίτες Huthis που δεν ξεχνούν και «παρενοχλούν» τον ισραηλινό στρατό. Είναι και οι αντιστασιακές ένοπλες οργανώσεις στη συρία και στο ιράκ. Οι στόχοι εδώ είναι οι αμερικανικές βάσεις.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Εκεχειρία; Μόνο εκεχειρία; (Όχι άλλος ανθρωπισμός!!!)

Τι πολυτέλεια! Τι λούσο! Κάτω απ’ τους κρυστάλλινους πολυέλαιους (μα είναι παλάτι! όχι ερείπια βομβαρδισμών…) συγκεντρώθηκαν το περασμένο Σάββατο στο Ριάντ του τοξικού πετροχουντικού οι κεντρικές πολιτικές βιτρίνες των κρατών / μελών του «αραβικού συνδέσμου» και του «οργανισμού ισλαμικής συνεργασίας» (57 κράτη συνολικά κυρίως από την αφρική και την ασία, συμπεριλαμβανόμενων εκείνων της τουρκίας και του ιράν – ένα σημαντικό τμήμα του θρυλικού και αναθεωρητικού «παγκόσμιου Νότου»…) για να δουν-τι-θα-κάνουν με την Παλαιστίνη. Κατήγγειλαν την κατοχή και τα εγκλήματα των θεοναζί με τις πιο σκληρές διατυπώσεις… εξέφρασαν την υποστήριξή τους στους αιχμάλωτους Παλαιστίνιους με τον πιο θερμό τρόπο… κατήγγειλαν την «αδιαφορία» και την «υποκρισία» της δύσης… ζήτησαν (από ποιόν; απ’ την «διεθνή κοινότητα», στην καλύτερη περίπτωση τον οηε…) να σταματήσει την σφαγή και να τιμωρήσει τους δολοφόνους… φωτογραφήθηκαν… και έφυγαν…

(Τους έκαναν τα μούτρα κρέας – του χωροφύλακα και των υποστηρικτών του. Δεν τόλμησαν καν και καν να υπαινιχτούν κάτι που θα πονούσε: εμπάργκο πωλήσεων πετρελαίου στην συμμορία των δυτικών κρατών… Kάτι που είχαν κάνει άλλοτε, το 1973 και το 1978…)

Δευτέρα 13 Νοέμβρη>> Είναι λίγο πολύ γνωστό στις δυτικές ολιγαρχίες. Αν ο «κόσμος ζητάει 100» θα προκύψει (αν προκύψει) ένας κάποιος συμβιβασμός, γύρω στο 50, στο 40 ή στο 60. Κάτι σαν παζάρι.

Σε πολλών το στόμα, αρχόντων και αρχόμενων, το «ζητούμενο» εκεχειρίας στη σφαγή στην Παλαιστίνη (κυρίως στη Γάζα) δείχνει να μορφοποιεί το μέγιστο που θα μπορούσε να ζητάει κάποιος ευαίσθητος απ’ το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ. Το μέγιστο που θα έδειχνε ότι το κτήνος της ανατολικής Μεσογείου έχει κάποια λουριά: την διεθνή κοινή γνώμη… Και τι απαντούν οι θεοναζί; Α, θέλετε εκεχειρία; Καλά λοιπόν, θα σταματήσουμε να σκοτώνουμε για 4 ή 2 ώρες την ημέρα, αλλά θα αποφασίζουμε εμείς που και πότε θα κάνουμε διάλειμμα… Είμαστε οι κυρίαρχοι όχι μόνο του χώρου αλλά και του χρόνου!…

Από πού προέκυψε το «εκεχειρία» ως maximum ζητούμενο των μαζικών διαδηλώσεων; Από πού προέκυψε η προβολή (και η υιοθέτηση…) αυτού του φρικτού «ρεαλισμού»; Ποιο είναι το «κέντρο» που παράγει τέτοιους πολιτικούς στόχους για ευρεία κατανάλωση;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το πέταγμα της πεταλούδας – στις 7 Οκτώβρη

Δευτέρα 13 Νοέμβρη>> Κανονικά δεν το είχαμε να πούμε οτιδήποτε για το συγκεκριμένο θέμα. Πρώτον επειδή θέλουμε να πιστεύουμε πως όσες / όσοι διαβάζουν αυτές τις γραμμές είναι αρκετά νοήμονες ώστε να καταλαβαίνουν πως και από που προέρχεται η παραπληροφόρηση, τόσο γενικά όσο και ειδικότερα σε συνθήκες πολέμου. Και δεύτερον επειδή εκείνο που θα μπορούσε να ονομαστεί «πολεμικές ανταποκρίσεις» δεν είναι καθόλου του γούστου μας.

Όμως… Όμως κάποιος Γκέμπελς (θα τον έχετε ακουστά…) είπε κάποτε ότι «πες, πες, κάτι θα μείνει». Και πράγματι «κάτι μένει». Για την ακρίβεια μένουν πολλά. Το motto ότι η παλαιστινιακή αντίσταση έκανε θηριωδίες στη διάρκεια της «εισβολή του al Aqsa» τέτοιες που να «δικαιολογούν» τις θεοναζί θηριωδίες μέχρι-κάποιο-σημείο (ας μπουν λοιπόν διόδια στο φασισταριό…) έμεινε.

Για αυτό εδώ το εγχείρημα εργατικής κριτικής και αντιπληροφόρησης η δημαγωγία είναι ανάθεμα. Και το «έμεινε» σαν κάτι απόλυτα εχθρικό δεν αφορά μόνο την παλαιστινιακή αντίσταση στις 7 Οκτώβρη. Αφορά τα πάντα. Τα προηγούμενα και τα επόμενα.

Τι έγινε, λοιπόν, στ’ αλήθεια στις 7 Οκτώβρη; Όσα ακολουθούν αποδεικνύοντας την αλήθεια προέρχονται από ισραηλινές πηγές! Και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση απ’ τους γνωστούς «fuck checkers» – συγγνώμη, «fact» θέλαμε να πούμε…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

The Hannibal Directive

Δευτέρα 13 Νοέμβρη>> Είναι εντελώς ξεκάθαρο και απόλυτα γνωστό (εντός ισραήλ…) πως οι 339 πολίτες / άοπλοι νεκροί στη διάρκεια της «εισβολής του al Aqsa» ΔΕΝ μπορούν καν και καν να χρεωθούν στους παλαιστίνιους ένοπλους!!! Πόσοι «εκκαθαρίστηκαν» απ’ την ισραηλινή αεροπορία; Θα πρέπει να ήταν αρκετοί/ες… Πόσοι σκοτώθηκαν από χερσαία ισραηλινά πυρά κατά των ενόπλων παλαιστίνιων καθώς βρέθηκαν «στη μέση», στο περιβόητο πάρτυ ή αλλού; Άγνωστο…

Πόσοι ισραηλινοί σκοτώθηκαν στο συνοριακό kibbutz Be’eri που κατέλαβαν εξ εφόδου για λίγες ώρες οι ένοπλοι παλαιστίνιοι και, στη συνέχεια, ισοπέδωσε η ισραηλινή αεροπορία;

Άγνωστο – σ’ εμάς σίγουρα.

Πόσοι ισραηλινοί σκοτώθηκαν μέσα σ’ αυτά τα εκατοντάδες καμένα ισραηλινά ι.χ. (μεταφέρθηκαν έτσι, σαν παλιοσίδερα, στο parking που τα βλέπετε, δεν κάηκαν εκεί…) – καταστροφή που δεν έγινε βέβαια από «ρουκέτες της Χαμάς» (!!!!) αλλά με κτυπήματα από ψηλά;

Άγνωστο…

Από πρώτη και επιφανειακή προσέγγιση θα μπορούσαν να προσφερθούν κάποιοι άλλοθι στο ισραηλινό στρατό. Αιφνιδιάστηκε, δεν ήταν έτοιμος, πανικοβλήθηκε… Όμως ακόμα κι αν το πράγμα τέλειωνε εκεί, ποιος θα παραγράψει τις δικές του δολοφονίες δικών του υπηκόων φορτώνοντάς τες στους «τρομοκράτες»; Ποιος;; Μόνο ο ίδιος, το κράτος του, οι φίλοι και οι συνεταίροι του…

Αλλά δεν τελειώνει εκεί.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δυο πεδία μάχης σε ένα;

Δευτέρα 13 Νοέμβρη>> Εν τω μεταξύ η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Έχοντας ουσιαστικά αποχαιρετήσει την Μαύρη Θάλασσα, και αξιοποιώντας την ευκαιρία της ισραηλινής φονικής φρενίτιδας στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, έχουν γεμίσει την ανατολική Μεσόγειο και την Ερυθρά Θάλασσα με πολεμικά. Και κάτι μας λέει ότι αρκετά απ’ αυτά θα μείνουν (με την βοήθεια, πάντα, των βάσεων στο ελλαδιστάν…) ακόμα κι αν αύριο το θεοναζί καθεστώς του Τελ Αβίβ έλεγε με ένα ρέψιμο «χόρτασα με αίμα».

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η κτηνωδία

Δευτέρα 6 Νοέμβρη>> Υπάρχει ένα σημείο για μας τους καλομαθημένους, κάτι σαν όριο στην καρδιά και στο μυαλό, στην άσκηση βίας και στα αποτελέσματά της, πέρα απ’ το οποίο δεν υπάρχουν λέξεις, λόγια, εκφράσεις, διατυπώσεις να μιληθούν. Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ είχε ξεπεράσει αυτό το όριο ήδη εναντίον της 1ης ιντιφάντα των Παλαιστινίων στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν οι στρατιώτες του έσπαγαν με πέτρες τα κόκκαλα, τα πόδια και τα χέρια των θυμάτων τους. Έμαθε (σαν καθεστώς, αδιάφορο το ποιες βιτρίνες το υπηρετούν) ήδη από τότε πως έχει ασυλία στην κτηνωδία του ακριβώς επειδή «δούλευε» (και εξακολουθεί) για λογαριασμό των δυτικών ιμπεριαλισμών. Συμπύκνωνε την δυτική «ανωτερότητα» χωρίς προσχήματα και περιορισμούς.

Τώρα κάνει το ίδιο, με μια ένταση ακόμα και για την δική του βαρβαρότητα πρωτοφανή αλλά όχι ανεξήγητη: αυτό το καθεστώς, τόσο για λογαριασμό του όσο για λογαριασμό των δυτικών πατρώνων του, παίζει τα ρέστα του. Πάντα ήταν το Παράδειγμα του δυτικού ιμπεριαλισμού∙ τώρα είναι το Παράδειγμα-στην-Τελική-Αποκτήνωσή-του. Όλοι οι (δυτικοί) υποστηρικτές του παίζουν τα ρέστα τους. Γι’ αυτό είναι αμείλικτοι.

Η συνάντηση «πλυμένα χέρια» στις 23 Οκτώβρη του 2023: “αδερφέ, συμπολεμιστή, πόσους καθάρισες σήμερα; Τηρείς το διεθνές δίκαιο όπως είπα ή το παραβιάζεις μπαγασάκο;”

(Η «υπόθαλψη εγκληματία» είναι από μόνη της έγκλημα, έτσι δεν είναι;)

Και οι ομολογίες, οι παραδοχές, δεν είναι (μόνο) των Παλαιστίνιων ή (μόνο) των συμπαραστατών τους. Προέρχονται ακόμα και απ’ τον σκληρό πυρήνα του απαρτχάιντ καθεστώτος.

Προσέξτε παρακαλούμε αυτό το δημοσίευμα. Ημερομηνία: 13 Αυγούστου 2023, δηλαδή δυο μήνες ΠΡΙΝ την «εισβολή του al Aqsa». Εφημερίδα: The times of Israel, γνωστή δεξιά εφημερίδα.

Τίτλος: Πρώην στρατηγός του ισραηλινού στρατού [IDF] συνδέει τον στρατιωτικό έλεγχο της Δυτικής Όχθης με την Ναζιστική Γερμανία.

Ρεπορτάζ: Ένας πρώην στρατηγός του IDF υποστήριξε ότι ο Ισραηλινός έλεγχος της Δυτικής Όχθης έχει ομοιότητες με την πολιτική διακρίσεων στη Ναζιστική Γερμανία, και εξέφρασε τον φόβο ότι οι στρατιώτες δεν θα έχουν διάθεση να υπερασπιστούν την χώρα αν ο [κυβερνητικός] συνασπισμός πετύχει να περάσει την υποβάθμιση της δικαιοσύνης.

… Ο Amiram Levin, που έχει διατελέσει επικεφαλής της Βόρειας Διοίκησης του IDF, διοικητής της ελίτ μονάδας Sayeret Matkal, και υπηρέτησε σαν υποδιευθυντής της Mossad, είπε στον ραδιοσταθμό Kan την Κυριακή το πρωί [13/8] ότι ο στρατός όχι μόνο έχει υποστεί ζημιά στην ετοιμότητά του εξαιτίας των απειλών και των αρνήσεων των εφέδρων να υπηρετήσουν λόγω της κυβερνητικής αλλαγής στο δικαστικό σύστημα, αλλά έχει επίσης «σαπίσει ως το κόκκαλο» εξαιτίας της συνεχιζόμενης παρουσίας του Ισραήλ στη Δυτική Όχθη.

«Κάθεται στο πλάι, χαζεύει τους εποίκους που κάνουν καταστροφές, και αρχίζει να γίνεται εταίρος στα εγκλήματα πολέμου» είπε ο Levin στον δημόσιο σταθμό. «Είναι 10 φορές χειρότερο απ’ το θέμα της ετοιμότητας… και το λέω ειλικρινά, δεν θυμώνω με τους Παλαιστίνιους, θυμώνω μ’ εμάς. Σκοτώνουμε τους εαυτούς μας από μέσα».

Πόσο δυνατά και πόσες φορές πρέπει να φωνάξει ακόμα κι ένας ισραηλινός αρχικαραβανάς ότι «διάολε, γίναμε θεοναζί!!!» για να αντιμετωπιστεί το καθεστώς του Τελ Αβίβ σαν αυτό που είναι πραγματικά; Και πως άραγε αντιμετωπίζονται οι κρατικοποιημένοι φασίστες; Με διάλογο; Με καταγγελίες; Με συμβουλές; Και πόσοι έγκριση απολαμβάνει ο κρατικοποιημένος φασισμός απ’ τους δυτικούς κατασκευαστές του, τους «στηρίζουμε το δικαίωμα του ισραήλ στην αυτοάμυνα»;

Ας το επαναλάβουμε: Αυτό το καθεστώς, τόσο για λογαριασμό του όσο για λογαριασμό των δυτικών πατρώνων του, παίζει τα ρέστα του. Πάντα ήταν το Παράδειγμα του δυτικού ιμπεριαλισμού∙ τώρα είναι το Παράδειγμα-στην-Τελική-Αποκτήνωσή-του. Όλοι οι (δυτικοί) υποστηρικτές του παίζουν τα ρέστα τους. Γι’ αυτό είναι αμείλικτοι.

Τέτοια είναι η πολιτική μας διαπίστωση, που προσδιορίζει τόσο τις ευθύνες όσο και τα καθήκοντά μας∙ αλλά δεν είναι μόνο δική μας. Ενδεικτικά μεταφέρουμε στη συνέχεια την πρόσφατα διατυπωμένη γνώμη δύο ανθρώπων, ο καθένας απ’ τους οποίους έχει την δική του διαδρομή μέσα στους δυτικούς θεσμούς.

«Εξολοθρεύστε όλους τους βάρβαρους»

Δευτέρα 6 Νοέμβρη>> Ο Chris Hedges (67 χρονών σήμερα) είναι γνωστός αμερικάνος ρεπόρτερ, από εκείνο το εντελώς μειοψηφικό είδος των ανθρώπων που ανάμεσα στο «κρατάω τον μισθό μου υπακούοντας στις οδηγίες» και στο «κρατάω την αξιοπρέπειά μου» επέλεξε το δεύτερο. Συστήνεται ως αναρχο-σοσιαλιστής, αλλά όχι στα λόγια: απ’ όσα (αμερικανικά κατά κύριο λόγο) media πέρασε τον θυμούνται σαν ασυμβίβαστο. Γι’ αυτό και δεν έκανε εξασφαλισμένη καριέρα…

Τα παρακάτω είναι μεγάλα αποσπάσματα απ’ όσα έγραψε στο blog του πριν λίγες ημέρες:

Κατά την διάρκεια της πολιορκίας του Sarajevo, όταν έγραφα για τους New York Times, δεν υποστήκαμε βομβαρδισμούς κορεσμού και σχεδόν ολοκληρωτικό μπλοκάρισμα τροφίμων, νερού, καυσίμων και φαρμάκων, όπως κάνει τώρα το Ισραήλ στη Γάζα. Δεν υποστήκαμε ποτέ εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες κάθε μέρα. Δεν υποστήκαμε την συνενοχή της διεθνούς κοινότητας στη σερβική εκστρατεία γενοκτονίας. Δεν υποστήκαμε μαζικές αποστολές όπλων απ’ τις ΗΠΑ και άλλες δυτικές χώρες ώστε να διατηρηθεί η πολιορκία… Δεν υποστήκαμε τις δυτικές κυβερνήσεις να δικαιολογούν την πολιορκία ως δικαίωμα των Σέρβων να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, αν και οι ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ που στάλθηκαν στη Βοσνία ήταν σε μεγάλο βαθμό χειρονομία δημόσιων σχέσεων, αναποτελεσματική για την ανάσχεση της σφαγής, μέχρις ότου η διεθνής κοινότητα αναγκάστηκε κάτι να κάνει μετά την σφαγή 8.000 βόσνιων ανδρών και αγοριών στη Σρεμπρένιτσα.

Δεν σκοπεύω να μειώσω την φρίκη της πολιορκίας του Sarajevo που μου προκαλεί εφιάλτες σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα. Αλλά αυτά που υποστήκαμε – τριακόσες έως τετρακόσιες οβίδες την μέρα, τέσσερεις ως πέντε νεκροί και δώδεκα τραυματίες κάθε μέρα – είναι ένα μικρό κλάσμα του μαζικού θανάτου και της καταστροφής της Γάζα. Η ισραηλινή πολιορκία της Γάζας μοιάζει περισσότερο με την επίθεση της Βέρμαχτ στο Στάλιγκραντ, όπου πάνω από 90% των κτιρίων της πόλης καταστράφηκαν, παρά με το Sarajevo.

… Η Γάζα, μέχρι το τέλος της εκστρατείας του Ισραήλ για καμένη γη, θα είναι ακατοίκητη, μια τακτική που χρησιμοποιούσαν τακτικά οι ναζί όταν αντιμετώπιζαν ένοπλη αντίσταση, συμπεριλαμβανόμενου του γκέτο της Βαρσοβίας και αργότερα της ίδιας της Βαρσοβίας. Μέχρι να τελειώσει το έργο του το Ισραήλ, η Γάζα, ή τουλάχιστον η Γάζα όπως την ξέραμε, δεν θα υπάρχει.

Δεν είναι μόνο η τακτική ίδια, είναι και η ρητορική. Οι Παλαιστίνιοι αναφέρονται ως ζώα, θηρία, και ναζί. Δεν έχουν δικαίωμα ύπαρξης. Τα παιδιά τους δεν έχουν δικαίωμα ύπαρξης. Πρέπει να εξαφανιστούν απ’ το πρόσωπο της γης.

Η εξόντωση εκείνων που τους κλέβουμε την γη, λεηλατούμε τους πόρους τους και εκμεταλλευόμαστε την εργασία τους είναι κωδικοποιημένη στο DNA μας. Ρωτήστε τους ιθαγενείς της Αμερικής. Ρωτήστε τους Ινδούς. Ρωτήστε τους Κογκολέζους. Ρωτήστε τους Kikuyu στην Κένυα. Ρωτήστε τους Herero στη Ναμίμπια, που όπως οι Παλαιστίνιοι, πυροβολήθηκαν και κλείστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην έρημο, όπου πέθαναν απ’ την πείνα και τις αρρώστιες. Ογδόντα χιλιάδες απ’ αυτούς. Ρωτήστε τους Ιρακινούς. Ρωτήστε τους Αφγανούς… Ρωτήστε τους αυτόχθονες πληθυσμούς σ’ όλο τον κόσμο. Ξέρουν ποιοι είμαστε.

Ο αποικιακός εποικισμός του Ισραήλ είναι δικός μας. Υποκρινόμαστε το αντίθετο. Αποδίδουμε στους εαυτούς μας αρετές και εκπολιτιστικές ιδιότητες που είναι, όπως και στην περίπτωση του Ισραήλ, αδύναμες δικαιολογίες για την αφαίρεση των δικαιωμάτων ενός κατεχόμενου και πολιορκούμενου λαού, την κατάληψη της γης του, και την χρήση παρατεταμένων φυλακίσεων, βασανιστηρίων, ταπεινώσεων, καταναγκαστικής φτώχειας και δολοφονιών, για να κρατηθεί υποταγμένος.

… Όταν εκείνοι που βρίσκονται υπό κατοχή αρνούνται να υποταχθούν, όταν συνεχίζουν να αντιστέκονται, εγκαταλείπουμε κάθε προσποίηση περί «εκπολιτιστικής» αποστολής μας, και εξαπολύουμε, όπως στη Γάζα, ένα όργιο σφαγής και καταστροφής. Μεθάμε με την βία. Η βία μας τρελαίνει. Σκοτώνουμε με απίστευτη αγριότητα. Αποκαλύπτουμε το ψέμα της περίφημης ηθικής μας ανωτερότητας. Εκθέτουμε γυμνή την θεμελιώδη αλήθεια του δυτικού πολιτισμού: είμαστε οι πιο αδίστακτοι και αποτελεσματικοί δολοφόνοι στον πλανήτη. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που κυριαρχούμε στους «άθλιους της γης». Δεν έχει καμία σχέση με την δημοκρατία ή την ελευθερία. Αυτά είναι δικαιώματα που δεν σκοπεύουμε ποτέ να παραχωρήσουμε στους καταπιεσμένους.

Η γενοκτονία βρίσκεται στον πυρήνα του δυτικού ιμπεριαλισμού. Δεν είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό του Ισραήλ. Δεν ήταν αποκλειστικό χαρακτηριστικό των ναζί. Είναι δομικό χαρακτηριστικό της δυτικής κυριαρχίας. Οι οπαδοί των ανθρωπιστικών παρεμβάσεων  που επιμένουν ότι πρέπει να βομβαρδίζουμε και να κατακτούμε άλλους πληθυσμούς επειδή ενσαρκώνουμε την καλοσύνη – αν και προωθούν τις στρατιωτικές επεμβάσεις μόνο στις περιπτώσεις που θεωρούν ότι είναι προς το εθνικό μας συμφέρον – είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι της πολεμικής μηχανής και των δυτικών ιμπεριαλισμών. Ζουν σ’ ένα παραμύθι σαν την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, όπου τα ποτάμια αίματος που προκαλούμε κάνουν τον κόσμο ένα πιο χαρούμενο και καλύτερο μέρος. Είναι τα χαμογελαστά πρόσωπα της γενοκτονίας. Μπορείτε να τους δείτε στις οθόνες σας.

Τα ψέματά μας μπορεί να βολεύουν εμάς, αλλά ο περισσότερος κόσμος μας βλέπει καθαρά. Όπως βλέπει καθαρά και το Ισραήλ. Βλέπουν τις γενοκτονικές μας διαθέσεις…

Οι φύλακες του «διεθνούς δικαίου» (2)

Η τουρκική διαδήλωση «κομβόι για την Παλαιστίνη» επιτέθηκε στη νατοϊκή / αμερικανική βάση στο Incirlik. Ήταν φυσικά μια συμβολική επίθεση, άοπλη. Ωστόσο παρακαλούνται οι εντόπιοι αντι-ιμπεριαλιστές τουρκοφάγοι της αριστεράς-με-την-ευρεία έννοια, α) να τους μιμηθούν επειγόντως και, κυρίως β) να πετάξουν στα σκουπίδια τα εθνικιστικά στερεότυπά τους, πριν αυτά (τα στερεότυπα) κάνουν οριστικά το ανάποδο.

Δεν τους φταίνε οι ισλαμοδημοκράτες της Άγκυρας που δεν μπορούν να πάρουν χαμπάρι απ’ το τι γίνεται δίπλα τους εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια…

 

Δευτέρα 6 Νοέμβρη>> Τα πιο πάνω, και πολλά άλλα παρόμοια διεθνώς, θα μπορούσαν να θεωρηθούν μοιρολόγια: αν κανείς δεν μπορεί να σταματήσει το κτήνος, αυτό απλά θα συνεχίσει αυτό που ξέρει να κάνει.

«Κανείς δεν μπορεί»; Όχι! Δεν θέλει.

Το θεοναζί απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ και οι γνωστοί σύμμαχοί τους το έχουν αποδείξει: η μόνη «αποδεκτή λύση του παλαιστινιακού ‘προβλήματος’» είναι ο θάνατος, η εξόντωση, ο πόλεμος. Το αποδείκνυαν επί 7,5 δεκαετίες, το ξανα-αποδεικνύουν σε παροξυσμό τώρα.

Εδώ αναδεικνύεται η σημερινή κυνική τακτική όχι των δυτικών ιμπεριαλισμών αλλά των αντιπάλων τους. Του ευρασιατικού project. Σύμφωνα με την Μόσχα και τους συμμάχους της η δολοφονία 14.000 αμάχων στο Donbass απ’ το 2014 ως τα τέλη του 2021 όχι απλά δικαιολογούσε αλλά έκανε υποχρεωτική από ηθική άποψη την στρατιωτική εισβολή του Φλεβάρη του 2022. Σύμφωνα με την Μόσχα οι ουκρανοί νεοναζί (και οι σύμμαχοί τους επί του ουκρανικού εδάφους…) μόνο με σφαίρες και βόμβες μπορούν / πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Αν είναι έτσι, τότε τι είναι ηθικά υποχρεωτικό μετά την δολοφονία 10.000 Παλαιστινίων μέσα σε μόλις 3 βδομάδες; Τι είναι ηθικά υποχρεωτικό μετά τις μαζικές δολοφονίες, καταστροφές, εξοντώσεις, εδώ και 75 χρόνια; Ποια είναι η σωστή αντιμετώπιση των ισραηλινών θεοναζί; Μήπως η … καταγγελία; Μήπως η τήρηση “ίσων αποστάσεων” και “ισορροπιών” μεταξύ Τελ Αβίβ και παλαιστινιακής αντίστασης;

Διπλά στάνταρ και απ’ αυτήν την μεριά:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 6 Νοέμβρη>> Ο πόλεμος μεταξύ νατο και Μόσχας (ως τον τελευταίο ουκρανό…) έχει περάσει σε δεύτερη δημαγωγική μοίρα, αλλά δεν έχει σταματήσει! Εκεί γίνονται «πράματα και θάματα».

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το διεθνώς επίσημα αναγνωρισμένο δικαίωμα στον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα των Παλαιστινίων

Τρίτη 31 Οκτώβρη>> Οι παλιότεροι/ες το έχουν ξεχάσει – και δεν φταίει μόνο η ηλικία. Οι νέωτεροι/ες το αγνοούν – και δεν φταίει μόνο η αδιαφορία. Το γεγονός, γεγονός ακλόνητο και αδιάψευστο, είναι ότι η ένοπλη Παλαιστινιακή αντίσταση είναι διεθνώς αναγνωρισμένη και νόμιμη. Πρώτα θα το θυμίσουμε / αποδείξουμε, κι ύστερα θα σχολιάσουμε σύντομα τι συνεπάγεται, τι δεν συνεπάγεται, και ποιες είναι οι ευρύτερες συνέπειες του ενός και του άλλου σήμερα και αύριο.

Αναφερόμαστε στην απόφαση με κωδικό A/RES/45/130 της συνέλευσης των μελών του οηε (της πλειοψηφίας, δηλαδή, των κρατών μελών του οηε – όχι του ολιγομελούς «συμβουλίου ασφαλείας»), με ημερομηνία επίσημης δημοσίευσης 14/12/1990. (Μπορείτε να την βρείτε στα αγγλικά εδώ).

Είναι ευδιάκριτο πως ο τίτλος της απόφασης είναι «Το ζήτημα της Παλαιστίνης», και ο υπότιτλος είναι: Το δικαίωμα των λαών στον αυτοκαθορισμό/Αγώνα με όλα τα διαθέσιμα μέσα – απόφαση της Γενικής Συνέλευσης (General Assembly / GA).

Ακολουθούν μεταξύ άλλων αυτά (ο τονισμός δικός μας):

Μεταφράζουμε:

 Έχοντας κατά νου τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας 605 (1987) της 22ης Δεκέμβρη του 1987, 607 (1988) της 5ης Γενάρη του 1988 και 608 (1988) της 14ης Γενάρη 1988 και τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης 43/21 της 3ης Νοέμβρη 1988, 43/177 της 15ης Δεκέμβρης 1988 και 44/2 της 6ης Οκτώβρη 1989, σε σχέση με την επιδείνωση της κατάστασης του Παλαιστινιακού λαού στις κατεχόμενες περιοχές,

Με βαθιά ανησυχία για τις άθλιες συνέπειες της συνέχισης εκ μέρους του Ισραήλ εχθρικών ενεργειών κατά του Λιβάνου και την συνεχιζόμενη κατοχή τμημάτων του νότιου Λίβανου, καθώς επίσης και της άρνησής του να εφαρμόσει τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, ειδικά της απόφασης 425 (1978) της 19ης Μάρτη 1978,

1 – Καλεί όλα τα Κράτη να εφαρμόσουν πλήρως και πιστά όλες τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών σε σχέση με την άσκηση του δικαιώματος αυτό-καθορισμού και ανεξαρτησίας από λαούς που βρίσκονται υπό αποικιακή και ξένη κυριαρχία∙

2 – Επανα-επιβεβαιώνει τη νομιμότητα του αγώνα των λαών για ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα, εθνική ενότητα και απελευθέρωση από αποικιακή κυριαρχία, απαρτχάιντ και ξένη κατοχή με όλα τα διαθέσιμα μέσα, συμπεριλαμβανόμενου του ένοπλου αγώνα∙

3 – Επανα-επιβεβαιώνει επίσης το απαράγραπτο δικαίωμα του λαού της Namibia, του Παλαιστινιακού λαού και όλων των λαών που βρίσκονται κάτω από ξένη κατοχή και αποικιακή κυριαρχία για αυτό-καθορισμό, εθνική ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα, εθνική ενότητα και κυριαρχία, χωρίς ξένες παρεμβάσεις∙

4 – Καταδικάζει έντονα εκείνες της κυβερνήσεις που δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα του αυτό-καθορισμού και της ανεξαρτησίας όλων των λαών που βρίσκονται ακόμα κάτω από αποικιακή κυριαρχία, ξένη υποδούλωση και ξένη κατοχή, ειδικά των λαών της Αφρικής και του Παλαιστινιακού λαού∙

5 – Καλεί το Ισραήλ να απόσχει απ’ την απέλαση Παλαιστίνιων πολιτών απ’ τις κατεχόμενες Παλαιστινιακές περιοχές και να απελευθερώσει αμέσως όλους τους Παλαιστίνιους κρατούμενους∙

6 – Καταδικάζει έντονα τις διαρκείς και εσκεμμένες παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού λαού, όπως επίσης τις επεκτατικές δραστηριότητες του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, που συνιστούν εμπόδιο στην επίτευξη του αυτο-προσδιορισμού και της ανεξαρτησίας του Παλαιστινιακού λαού και απειλή στην ειρήνη και την σταθερότητα στην περιοχή…

Την χρονιά που εκδόθηκε αυτή η απόφαση, τέλη 1990, το φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ κατείχε στρατιωτικά το νότιο λίβανο και τη λωρίδα της Γάζα. Απ’ τον λίβανο έφυγε το 2000 κάτω απ’ την πίεση του λιβανέζικου αντάρτικου (κυρίως της Χεζμπ’ Αλλάχ). Απ’ την λωρίδα της Γάζα έφυγε το 2005, κάτω απ’ την πίεση του παλαιστινιακού αντάρτικου. Αλλά εκείνο που ακολούθησε ήταν ουσιαστικά η μετατροπή της λωρίδας σε φυλακή, και η συστηματική απαρτχάιντ «επέκταση» στη Δυτική Όχθη. Συνεπώς, απ’ την άποψη του θρυλικού «διεθνούς δικαίου», το καθεστώς του Τελ Αβίβ πάντα ήταν, εξακολουθεί να είναι, και θα συνεχίσει αυτό που λέγεται κράτος – παρίας. Οπλισμένο όμως και στρατιωτικοποιημένο ως τα δόντια∙ και με πυρηνικά.

Βρισκόμαστε λίγο πίσω, αλλά όχι και τόσο πολύ, στο χρόνο: τέλη 1990. Το δικαίωμα της ένοπλης αντίστασης σε κατοχικές, αποικιοκρατικές «κρατικές δυνάμεις» αναγνωρίζεται για τους Παλαιστίνιους, τους Ναμίμπιους αλλά και οποιοδήποτε άλλον πληθυσμό βρίσκεται υπό κατοχή – από 113 κράτη / μέλη του οηε. («Όχι» ψήφισαν 15 και καταλαβαίνετε ποια, «απείχαν» 23, μεταξύ των οποίων και το ελλαδιστάν…). Το σύνολο των τότε μελών ήταν 159 (αργότερα διαλύθηκαν η εσσδ, η γιουγκοσλαβία… οπότε αυξήθηκαν). 113 «ναι» στον ένοπλο αγώνα των Παλαιστινίων σε σύνολο 159 δεν ήταν καθόλου αμελητέα πολιτική στήριξη στην παλαιστινιακή αντίσταση. Εξίσου σημαντικό είναι ότι αυτή η στήριξη δεν προέκυπτε απ’ την «αγάπη στα όπλα» ή τον … «αντισημιτισμό»∙ ούτε καν απ’ την πόλωση του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού πολέμου») αλλά πρώτον, σαν προέκταση των αναγνωρισμένων καθολικά ανθρώπινων δικαιωμάτων∙ και δεύτερον, εφόσον επί δεκαετίες το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς είχε επιδείξει απόλυτη αδιαφορία και για τα ανθρώπινα δικαιώματα (των παλαιστινίων / αράβων) και για τον πλανήτη ολόκληρο. Εν τέλει: καθαρά και ξάστερα η ένοπλη δράση εναντίον κατακτητών / αποικιοκρατών ΔΕΝ ήταν (και δεν είναι!) «τρομοκρατία»!!!!