Tag: εξωτερική πολιτική

Παρασκευή 7 Ιούλη. Με αφορμή (πιο σωστά: με προκάλυμα…) την εθνική γιορτή των ηπα, εκπρόσωπος της παλιάς διαστημικής υπερδύναμης (ο πρεσβευτής στην Αθήνα) συναντιέται με εκπρόσωπο της νέας, ανερχόμενης, διαστημικής αυτοκρατορίας… με σκοπό; Τι άλλο; Να τον εξευμενίσει.

Είναι τόσο άσχημα τα πράγματα για τους αμερικάνους; Ναι, είναι πολύ άσχημα! Σκεφτείτε μόνο το ενδεχόμενο εκείνος που τους έδωσε την αρχαιοελληνική υπερδιαστημική τεχνολογία (ο κύριος 600 δις) να έχει περάσει (κρυφά και πατριωτικά, undercover φυσικά!) στις διαταγές του εξοχότατου αντ’ αυτού! Και να έχει παραδώσει στον αρμόδιο υπουργό τα “άμπρα κατάμπρα” των μυκηναίων, με τα οποία αποίκησαν όχι μόνο τον εδώ γαλαξία αλλά και καμιά δεκαριά γύρω γύρω… Χαμός θα γίνει!

Άρα το καλόπιασμα και ο εξευμενισμός της διαστημικής Αθήνας είναι μια σοφή στάση εκ μέρους της Ουάσιγκτον…

Τετάρτη 5 Ιούλη. Η (χθεσινή) καθεστωτική «καθημερινή»:

… Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση από το αρχηγείο του Λιμενικού Σώματος, τις μεσημεριανές ώρες χθες στο Λιμεναρχείο Ρόδου έγινε ανώνυμη τηλεφωνική καταγγελία, σύμφωνα με την οποία το υπό σημαία Τουρκίας φορτηγό πλοίο “ACT”, που έπλεε ανοικτά της Ρόδου, μετέφερε ναρκωτικά…

Αααα… “Ανώνυμη τηλεφωνικά καταγγελία…” λοιπόν… Σα να λέμε: παίρνεις ένα τηλέφωνο σ’ ένα οποιοδήποτε λιμεναρχείο, κατά προτίμηση στο ανατολικό Αιγαίο, λες “γειά σας, αυτό το πλοίο μεταφέρει ναρκωτικά, μου το είπε ο ξάδελφος του κουμπάρου μου”, (ούτε η “ελληνοφρένεια” δεν είσαι καλά καλά…) και τσουπ οι λιμενόμπατσοι παρατάνε το τάβλι και ορμάνε στα πολυβόλα τους… Έτσι γίνεται λοιπόν…

Η ίδια εφημερίδα, σε πιο κάτω σημείο του ίδιου ρεπορτάζ, είχε να προσθέσει ένα “πάντως” (διατηρούμε το πρωτότυπο):

… Πάντως, καλά ενημερωμένες πηγές αποκάλυψαν στην “Κ” ότι η πληροφορία για ύπαρξη ναρκωτικών στο πλοίο “ACT” και η… προτροπή προς τους άντρες του Λιμενικού να το ελέγξουν έφτασαν από ξένη υπηρεσία δίωξης ναρκωτικών…

Αχα! Δεν ήταν τελικά “ανώνυμο τηλεφώνημα”; Και γιατί κοτζάμ λιμενο-αρχηγείο ντράπηκε να πει “ναι, μας είπαν οι τάδε φίλοι ότι το πλοίο κουβαλάει ναρκωτικά” και προτίμησε τις βλακείες του είδους “μας πήρε μια κυρία και μας είπε ότι”… ε; Τι συστολή είναι αυτή; Γιατί να ξεφτυλιστεί έτσι αυτό το ελληνικό σώμα ασφαλείας;

Τελικά, διάφορα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, το πέταξαν το όνομα της «ξένης υπηρεσίας»: η αμερικανική dea. Φαίνεται ότι επειδή έγινε σαφέστατο ότι η επίθεση στο τουρκικό φορτηγό ήταν μεγάλη χοντράδα (ήπιος χαρακτηρισμός), η «αποκάλυψη της dea» είχε το υπονοούμενο: πήγαν να μας βάλουν τρικλοποδιά οι παλιοαμερικάνοι…

Χμμμμ. Και οι χαζούληδες, εύπιστοι αλλά δεν σηκώνουν μύγα στο πολυβόλο τους έλληνες λιμενόμπατσοι έπεσαν στην παγίδα, ε;

Πάλι καλά. Γιατί το noor 1 δεν το είχαν γαζώσει… Το άφησαν να ξεφορτώσει κιόλας…

Τετάρτη 5 Ιούλη. Ο 5^ος γύρος των «διαπραγματεύσεων της Astana» ξεκίνησε χτες· τα δυτικά μήντια δεν ασχολούνται γενικά με τέτοιες λεπτομέρειες. Σύμφωνα με δηλώσεις ρώσων καθεστωτικών, Μόσχα, Τεχεράνη και Άγκυρα συμφωνούν στην εγκατάσταση ρωσικού στρατού στις 4 «ζώνες αποκλιμάκωσης» στο συριακό έδαφος. Μία απ’ αυτές είναι ειδικού ενδιαφέροντος: στα νοτιοδυτικά, πάνω στο δρόμο μεταξύ Δαμασκού και Αμμάν, στην ευρύτερη περιοχή της Dara’a. Είναι η περιοχή που δρα το Τελ Αβίβ, προσπαθώντας να καταλάβει (σε βάρος της συριακής επικράτειας) μερικές χιλιάδες στρέμματα επιπλέον των υψωμάτων του Γκολάν…

Εγκατάσταση ρωσικού στρατού δεν σημαίνει κοιτώνες πεζοναυτών. Σημαίνει εγκατάσταση διάφορων όπλων και γκάτζετ, απ’ αυτά που κάνουν την ζωή δύσκολη σε αντίπαλα αεροπλάνα, πυραύλους ή πυροβολικό.

Το ότι η Μόσχα (σαν εκπρόσωπος και της Δαμασκού), η Τεχεράνη και η Άγκυρα έχουν μονιμοποιηθεί (πάντα με την παρουσία του ειδικού απεσταλμένου του οηε για την συρία Staffan de Mistura) σαν οι “υπεύθυνοι” της “αντιτρομοκρατίας” στη συρία, θα έπρεπε κανονικά να προβάλλεται σαν μείζον ζήτημα της διεθνούς καθεστωτικής πολιτικής και του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, καθόλου. Για την δύση η συρία “υπάρχει” μόνο όταν τιτιβίζει γι’ αυτήν το ψόφιο κουνάβι ή απειλεί η κυβέρνησή του. Αυτό σημαίνει, πολύ απλά, ότι ο δυτικός κόσμος ζει ήδη σε συνθήκες πολέμου: όπου είναι εύλογο ότι δεν μεταδίδονται “ειδήσεις” που αφορούν τον “εχθρό”, εκτός από (πραγματικές ή φανταστικές) ήττες και αποτυχίες του.

Σε ότι αφορά τους ντόπιους φασίστες, δεξιούς κι αριστερούς; Γι’ αυτούς είναι αδιανόητο ότι η τουρκία δεν διαλύεται· έχει κολλήσει το γραμμόφωνό τους στις ελπίδες των ‘90s. Το γεγονός είναι ωστόσο ότι το τουρκικό καθεστώς έχει εγκατασταθεί προσεκτικά, με ζόρια, αλλά στέρεα στην πρώτη σειρά του ιμπεριαλιστικού στερεώματος του 4^ου παγκόσμιου πολέμου (σίγουρα σε ότι αφορά τη μέση Ανατολή, αν και όχι μόνο), με όλες τις διακυμάνσεις και τα μπρος – πίσω που απαιτεί ή προκαλεί η συγκυρία και η ρευστότητά της. Δεν απειλεί άμεσα το ελλαδιστάν· δεν ασχολείται καν· δεν κοιτάει εκεί. Κοιτάει πολύ μακρύτερα. Γι’ αυτό φτιάχνει ευρύτερες συμμαχίες, πρακτικές. Που να επιβεβαιώνονται επί του εδάφους.

Ε, μεθαύριο που ο Ερντογάν θα είναι στo Αμβούργο, σαν g20, στην Αθήνα ο εξοχότατος (και πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα) θα πρέπει να δει τι θα κάνει με το «άνοιγμα του επαγγέλματος των μηχανικών». Για να πέσει, με το καλό, η θρυλική δόση· μην έχουμε τίποτ’ άλλα.

Για καθεστωτικό που μόλις πέρυσι βρέθηκε μπροστά σε ένα εναντίον του πραξικόπημα δεν είναι άσχημα τα πράγματα. Για καθεστωτικό που πόλις πριν ένα μήνα πανηγύριζε ότι «πήραμε αυτά που θέλαμε» (απ’ το eurogroup) δεν θα έλεγε κανείς «όλα καλά»….

Τα υπόλοιπα πατριωτικά και ψυχωσικά τα κρίνει η ιστορία.

Τρίτη 4 Ιούλη.  Ήξερε ή δεν ήξερε το πλήρωμα των ντόπιων λιμενόμπατσων τι κάνει όταν πυροβολούσε το τουρκικό εμπορικό στα ανοικτά της Ρόδου; Την πληροφορία, και καλά, ότι είναι «ύποπτο μεταφοράς ναρκωτικών» την είχε πριν πυροβολήσει ή την επιστράτευσε σα δικαιολογία μετά; Κι αν την είχε από πριν, ποιος την έδωσε στην ελληνική λιμενομπατσαρία; Μήπως η μοσάντ;

Γιατί φαίνεται ότι οι «αδελφοί ισραηλινοί» ήξεραν περί τίνος πρόκειται. Από παλιά. Εννοούμε: είχαν «εκκρεμότητες» με τους τούρκους ιδιοκτήτες του εμπορικού, απ’ την εποχή του «ένας στόλος για την Γάζα» και της σφαγής στο mavi marmara.

Το να είναι οι «αδελφοί έλληνες» χρήσιμοι ηλίθιοι δεν θα μας έκανε καμία εντύπωση: όταν κοιμάσαι με ανοιχτομάτηδες (τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες) το πρωΐ αλληθωρίζεις.

(Τι άλλο να περιμένει κανείς όμως;)

Κυριακή 2 Ιούλη. Η ελληνική πατριωτική δημαγωγία έχει καταπιεί την γλώσσα της: η Άγκυρα διαπραγματεύεται την αγορά αντιαεροπορικών πυραύλων S-400 απ’ την Μόσχα και ο ελληνικός εθνικισμός (και οι συνεργάτες του) συνεχίζουν να μουρμουρίζουν τον σκοπό «η τουρκία πάει για διάλυση».

Η αγορά δεν έχει κλείσει ακόμα εντελώς. Εκκρεμεί το θέμα της χρηματοδότησής της. Και όπως συμβαίνει με τέτοιες δουλειές ακόμα και μετά την τελική υπογραφή της μπορεί να χαλάσει. Όμως η συμμαχία της Άγκυρας με την Μόσχα («πραγματιστική» για πολλούς – τι άλλο θα ήταν, όμως;) είναι πολύ πιο πλατιά. Ένα deal σαν την εγκατάσταση στην τουρκία των ρωσικών S-400 δεν είναι σαν αγορά τανκς: πάρτα, δουλεύουν, έφυγες. Θα χρειάζεται μόνιμη (ακόμα κι αν είναι επί μέρους) συνεργασία μεταξύ των δύο επιτελείων σε ζητήματα πληροφοριών και κατόπτευσης απ’ το διάστημα (από δορυφόρους). Κι ας αφήσουμε το ζήτημα της συντήρησης.

Ακόμα, λοιπόν, κι αν η συγκεκριμένη αγορά δεν προχωρήσει, ο ελληνικός μιλιταρισμός θα έπρεπε να βλέπει εφιάλτες. Ο αντίπαλός του τουρκικός «αναπτύσσει» διαρκώς δικές τους τεχνολογίες και εφαρμογές σε όπλα. Από στρατιωτική άποψη η μπαλάτζα είναι μονόμπαντη. Το ίδιο σοβαρό είναι πως ενώ η τουρκία έχει απ’ την άποψη μεγέθους τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του νατο, η τεχνολογική αναβάθμισή του δεν θα χρειάζεται παρά ένα μόνο μέρος του. Αυτό σημαίνει ότι οι ελληνικές ιδέες ότι «ο Ερντογάν δεν έχει στρατό μετά το πραξικόπημα και τις εκκαθαρίσεις» (ή οι ελπίδες για ένα καινούργιο) είναι άλλη μια μορφή απώθησης της πραγματικότητας.

(Το ότι ο οποιοσδήποτε στο ελλαδιστάν μπορεί σήμερα να φαντασιώνεται ‘περικύκλωση της τουρκίας’, όπως στα ‘90s, ανήκει στην αρμοδιότητα της ιατρικής.)

Κυριακή 2 Ιούλη. Η Αθήνα έχει χάσει οποιαδήποτε σχέση με εκείνο το αραβικό μπλοκ που είτε έχει ταχθεί ανοικτά υπέρ του Άσαντ (λίβανος, παλαιστίνη) είτε έχει μεταστραφεί μετά την ρωσική επέμβαση (δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε ακόμα την έκταση και την σύνθεσή του). Έχει δεθεί ασφυκτικά τόσο με το Τελ Αβίβ όσο και με την χούντα του Καΐρου, με εκείνα τα καθεστώτα, δηλαδή, που μπορούν να ονομαστούν εύκολα και με ακρίβεια αντι – «αραβική άνοιξη». Κι αυτό το δέσιμο είναι συναρτημένο είτε με ελληνικά επιχειρηματικά συμφέροντα είτε με μια παρακμιακή αντίληψη περί «γεωπολιτικής αξίας» του ελληνικού οικοπέδου, που παραπέμπει άμεσα στον αμερικανικό (και στον αγγλικό) ιμπεριαλισμό.

Ο χάρτης του συριακού πεδίου μάχης (του 4^ου παγκόσμιου πολέμου) δείχνει ωστόσο ότι μέχρι τώρα το μπλοκ στο οποίο προσπαθεί να πουλήσει υπηρεσίες η Αθήνα χάνει. Φυσικά αυτό δεν είναι καθόλου οριστικό· ο 4^ος παγκόσμιος είναι ήδη ένας μακρόχρονος πόλεμος· και το συριακό πεδίο μάχης είναι δευτερεύον.

Το πρωτεύον, απ’ την άλλη, είναι πολύ μακριά. Κι εκεί κανείς δεν θα χρειαστεί τις ελληνικές εκδουλεύσεις…

Τετάρτη 28 Ιούνη. Είναι κάτι κακιές γλώσσες που λένε ότι ο Jared Kushner (γαμπρός και σύμβουλος του ψόφιου κουναβιού) έχει χρεωκοπήσει σε διάφορες μπίζνες του, και χρειάζεται επειγόντως μεγάλα ποσά… που θα τα δώσει (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) το φιλαράκι του: ο Mohammed Bin Salman, ο «αντιβασιλιάς» του Ριάντ. Μ’ αυτόν τον τρόπο οι κακιές γλώσσες «προσωποποιούν» το τρίγωνο Ουάσιγκτον – Ριάντ – Τελ Αβίβ. Γιατί, βέβαια, (είναι γνωστό), ο Jared Kushner είναι πολύ πιστός φίλος οτιδήποτε ακροδεξιού στο ισραηλινό καθεστώς, χρηματοδότης του κτισίματος χιλιάδων οικισμών στη δυτική Όχθη (μπορεί να έχει και οικοδομικές εταιρείες ο άνθρωπος) κλπ κλπ.

Μακρυά απ’ τα πρόσωπα τώρα: το Τελ Αβίβ ευελπιστεί σε επισημοποίηση της σχέσης αγάπης που έχει αναπτυχθεί με το Ριάντ. Οι ισραηλινοί καθεστωτικοί δεν είναι χαζοί: αυτή η φιλία μεσοπρόθεσμα θα επιταχύνει την κρίση και την διάλυση στην αραβική χερσόνησο. Οι σεΐχηδες ψάχνουν σωσίβια· αλλά είναι αμφίβολο αν όλοι οι υπήκοοί τους μπορούν να πουλήσουν την υπόθεση της παλαιστίνης.

Όμως μέχρι να συμβεί αυτή η τελική διάλυση, το μιλιταριστικό ισραηλινό καθεστώς θα έχει εξασφαλίσει οπωσδήποτε βάσεις (φανερές ή κρυφές δεν έχει ιδιαίτερη σημασία) στην αραβική χερσόνησο. Για να σημαδεύει από εκεί την Τεχεράνη. Αυτό είναι εύκολο, και θα μπορούσε να γίνει πολύ γρηγορότερα απ’ ότι νομίζει κανείς: ο «αντιβασιλιάς» Salman είναι ψυχωσικός κατά του ιράν· και ούτε λόγος ότι δεν θα χεζόταν απ’ την χαρά του αν μπορούσε να «φιλοξενήσει» κάμποσες ισραηλινές μοίρες, αντιαεροπορικά συστήματα, κλπ κλπ. Ίσως ίσως και καμιά πυρηνική κεφαλή…

Σε κάθε περίπτωση η iaf θα κάνει εκεί «κοινές στρατιωτικές ασκήσεις». Δεν ξέρουμε αν στην Αθήνα ανησυχούν μήπως χάσουν τους «πελάτες» απ’ το Τελ Αβίβ όταν η ισραηλινή αεροπορία βρεί στη γειτονιά της ζωτικό χώρο για την εκπαίδευσή της.

Ε, μπορεί να τους μείνουν τίποτα «ψιλά», σαν τις (μάλλον συμβολικές) ασκήσεις πιλότων του φιλέλληνα αδελφού στρατηγού Σίσι… Κι αν βρει κι αυτός πιο ενδιαφέρουσα την σαουδαραβική έρημο, ε, ας κάτσουν κάτω στη γωνία (οι έλληνες πατριώτες) κι ας βουρκώσουν: η μικρή Μαρία / κάθεται και κλαίει / που δεν την παίζουνε / οι φιλενάδες της…