Tag: εξωτερική πολιτική

Πίσω στα βασικά

Σάββατο 20 Γενάρη. Σχολιάζοντας την δημοσιοποίηση της νέου στρατιωτικού δόγματος των ηπα, ο Elbridge Colby, βοηθός γραμματέα του αμερικανικού υπ.αμ. για ζητήματα στρατηγικής, το είπε όσο πιο καθαρά γίνεται:

Έχουμε κάνει ένα σωρό πράγματα τα τελευταία 25 χρόνια, και εστιάσαμε πραγματικά σε άλλα προβλήματα, οπότε αυτή η στρατηγική αντιπροσωπεύει όντως μια θεμελειώδη αλλαγή, σα να λέμε πρέπει να πάμε πίσω, με μια έννοια να πάμε στα βασικά της δυνατότητας για πόλεμο… Αυτή η στρατηγική λέει ότι πρέπει να εστιάσουμε στο να δώσουμε προτεραιότητα στην προετοιμασία για πόλεμο, και ειδικά για έναν πόλεμο μεταξύ μεγάλων δυνάμεων.

Σε πολλά σημεία του κειμένου τονίζεται η σημασία των συμμάχων (των ηπα). Κι έτσι, ακόμα και αν οι πολεμικές προετοιμασίες των ηπα «για έναν πόλεμο μεταξύ μεγάλων δυνάμεων» φαίνονται τόσο μακρινές όσο η άλλη όχθη του Ατλαντικού, η «στρατηγική συμμαχία» της Αθήνας με την Ουάσιγκτον μας αφορά πλέον κάτι περισσότερο από άμεσα…

Όχι;

Meeting με την διεύθυνση

Παρασκευή 19 Γενάρη. Το ότι ο εξοχότατος ψόφιος κοριός επισκέφτηκε ένα απ’ τα αφεντικά του (και οικογενειακό φίλο, για να μην ξεχνιόμαστε…) για να “ενημερώσει για το εθνικό θέμα” θα έπρεπε να θεωρηθεί και εύλογο και συνετό. Όπως έχει επιβεβαιωθεί και από άτομα του στενού οικογενειακού περιβάλλοντός του, ο ψόφιος κοριός έχει την κυβέρνηση και όχι την εξουσία· τι πιο λογικό, λοιπόν, απ’ το κρατιέται ενήμερη η εξουσία απ’ τους κυβερνητικούς υπαλλήλους της;

Ο αρχιτραγότατος επανέλαβε ότι (για την τωρινή περίσταση) “δεν χρειάζονται συλλαλητήρια”. Το είπε αυτός επειδή αυτός είναι που ξέρει να τα φτιάχνει, όπως επίσης ξέρει τι χρειάζεται και πότε. Αν αυτό αποδειχθεί αλήθεια, σημαίνει ότι εκκλησιαστικός παρακρατικός μηχανισμός δεν θα κινηθεί μαζικά προς το παρόν. Θα κινηθούν “κατά συνείδηση” οι τοπικοί τράγοι· όπως, άλλωστε, και οι κατά περίπτωση τοπικοί πολιτικάντηδες, κλπ.

Μόνο που αυτή η «αυτοσυγκράτηση» καθόλου δεν σημαίνει «διακριτική συμφωνία σε μία λύση»… Κάλιστα (και πολύ πιο πιθανά) σημαίνει ότι έλα μωρέ, αφού θα βουλιάξει η φάση, γιατί να τρέχουμε;

Το άσχημο πάντως είναι που αφεντικό και υπάλληλος, επ’ ευκαιρία της επιβεβαίωσης της συνεργασίας τους στην επιχείρηση, απαξίωσαν να κάνουν μια κοινή ανακοίνωση: ότι ο κόκκινος διάβολος είναι μεν σπουδαίο έργο τέχνης αλλά ταιριάζει στο Λίβερπουλ και όχι στο Π. Φάληρο. Στην γαυροζώνη μόνο ένα κόκκινο κεφάλι δαφνοστεφανωμένου νεανία επιτρέπεται…

(φωτογραφία: Οι κινησιολόγοι σύμβουλοι του εξοχότατου πρέπει να του εξηγήσουν ότι αυτή η «τρουά καρ» στάση καθίσματος, με το ένα κωλομέρι ελαφρά υψωμένο, παραπέμπει σε πρόθεση εξαέρωσης, που δεν συνάδει με το αξίωμα του απλού κυβερνήτη. Το “κλάσιμο” υψηλού επιπέδου, εννοημένο και κυριολεκτικά και μεταφορικά, είναι προνόμιο των ανθρώπων της εξουσίας… ).

Μακεδονικό (κράτος)

Πέμπτη 18 Γενάρη. Αν έχετε την υποψία, θα το επιβεβαιώσουμε: έχουμε αποφύγει να μιλήσουμε για το “εθνικό θέμα” μέχρις ότου ξεκαθαρίσουμε ορισμένα σημεία (κάπως μας βρωμάει…). Εν τω μεταξύ υπάρχει κάτι που είναι ολοφάνερο: οι φαιορόζ “παίζουν” με το θέμα για εσωτερική κατανάλωση. Άνοιξαν (ενώ μπορούσαν να μην το κάνουν) την “δημόσια φλυαρία” έγκαιρα, έτσι ώστε να μην μείνει ούτε μισός φασίστας, ξέμπαρκος, χύμα κι ανοργάνωτος, που να μην “ζεσταθεί”. Ωστόσο δεν έχει τόση σημασία το τι λέει κάθε φασίστας, όσο το τι σκοπεύουν να κάνουν οι παρακρατικοί μηχανισμοί. Αυτό είναι κάτι που δεν έχουμε ξεκαθαρίσει ακόμα…

Μέσα σ’ αυτή την εσκεμένη και μεθοδευμένη πυροδότηση του εθνικού λαϊκοφασισμού, ο ψεκασμένος συγκυβερνήτης προσπαθεί να κολυμπήσει σαν ψάρι: στο βούρκο, που όμως δεν είναι μόνο δικός του. Θα φανεί πόσο θα τα καταφέρει. Αλλά ήδη πρέπει να το σημειώσετε: προστατεύεται καλά από παρακρατικούς μηχανισμούς· είναι “asset” τους.

Απόδειξη; Το πόσο όμορφα κι ωραία ξεχάστηκε / ξεπεράστηκε εκείνο το θεματάκι με το λαθρεμπόριο – των 300 (χιλιάδων) οβίδων… (Προφανώς δεν έκανε του κεφαλιού του… Και, παρότι δεν έχουμε κάποια ακλόνητη απόδειξη, εξακολουθούμε να το σχετίζουμε με τον αμερικανικό εξοπλισμό των ypg – μια ιστορία που συνεχίζει να «τρέχει»…)

Έχουν σχέση αυτά; Μπορεί ναι, μπορεί όχι…

(Υ.Γ. Άσχετα με το τι μπορεί να πει ο οποιοσδήποτε, σχετικός ή άσχετος, το μακεδονικό κράτος μπορεί να ενταχθεί σε διεθνείς οργανισμούς, τύπου νατο ή ε.ε. με το «τυπικό» όνομά του, δηλαδή αυτό το former yugoslav republic of macedonia – και η Αθήνα δεν μπορεί να βάλει «βέτο». Έχει ήδη καταδικαστεί για το «βέτο» της το 2008· περισσότερα κάποια άλλη στιγμή. Σημειώστε πάντως ότι το “δημοκρατία της μακεδονίας” (republic of macedonia) είναι το αγαπημένο στους έλληνες “fyrom” χωρίς το “fy”. E, ας την λένε σκέτο “rom”!

Το κυριότερο είναι, όμως, ότι η ε.ε. είναι διατεθειμένη να δώσει «ημερομηνία ένταξης» στο μακεδονικό κράτος – κάπου το 2025 ας πούμε – ξεκινώντας τις «ενταξιακές διαπραγματεύσεις» άμεσα, και χωρίς να υπάρχει απ’ τα πριν «λύση». Το γιατί επίσης κάποια άλλη στιγμή. Θα εφαρμόσει για την περίπτωση το κοινοτικό κεκτημένο της ένταξης …. της (νότιας) κύπρου!!! Ξεκινάμε τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις και, εν τω μεταξύ, θα πρέπει να βρεθεί η «λύση». Κι αν δεν βρεθεί; Ε, δεν πειράζει: το μακεδονικό κράτος θα μπει στην ε.ε…. Και οι έλληνες πατριώτες ας πνίξουν τα νεύρα τους καταθέτοντας λουλούδια στον τάφο του μαφιόζου Τάσσου Παπαδόπουλου. Που έδειξε τον δρόμο…

Δεν ξέρουμε πόσο αρέσει αυτό στο ελληνικό βαθύ κράτος και στους συμμάχους του. Δεν μπορούν όμως να το εμποδίσουν πια…)

«Vancouver group» calling!

Τετάρτη 17 Γενάρη. Ως σοβαρευτούμε: πέρα απ’ το να φάνε, να πιούν, να σνιφάρουν τα σκονάκια τους ή ό,τι άλλο βίτσιο έχουν, οι 20 υπ.εξ. που πήγαν σαν «παλιοί συμπολεμιστές» στον καναδά κατέληξαν στ’ αλήθεια σε «κοινή τακτική» κατά της Πγιονγκγιάνγκ; Κι αν ναι, γιατί δεν την ανακοίνωσε η οικοδεσπότης καναδή υπ.εξ. Chrystia Freeland αλλά τα (αμερικανόφιλα…) δημοσιογραφικά ρεπορτάζ τσιτάρωντας μόνο Rex Tillerson και Taro Kono;

Εντάξει, προς στιγμήν δεν είμαστε καχύποπτοι. Αλλά το ιαπωνικό καθεστώς φαίνεται το ίδιο ταραγμένο όσο το αμερικανικό: …Μην είμαστε αφελείς σχετικά με την «επίθεση γοητείας» της βόρειας κορέας και της εμπλοκής της σε συζητήσεις εν όψει των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων… Δεν είναι η ώρα να χαλαρώσουμε την πίεση ή να δώσουμε κάποια ανταλλάγματα στη βόρεια κορέα. Το γεγονός ότι η βόρεια κορέα έχει εμπλακεί σε διάλογο θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν απόδειξη ότι οι κυρώσεις είναι αποτελεσματικές…

Ο Tillerson, απ’ την μεριά του, επανέλαβε την απόρριψη των σινο-ρωσικών προτάσεων για αμοιβαίο πάγωμα των στρατιωτικών ασκήσεων ηπα και ιαπωνίας απ’ την μια και του πυρηνικού προγράμματος της βόρειας κορέας απ’ την άλλη.

Ναυτικό αποκλεισμό, ωστόσο, δεν ανακοίνωσαν οι «γενναίοι του Vancouver», και είναι προφανές ότι αυτό ήταν η σιωπηρή αποτυχία της Ουάσιγκτον, πίσω απ’ τις δηλώσεις. Σύμφωνα με το reuters (δηλαδή: ακόμα και σύμφωνα με το reuters):

… Τα γεράκια στην αμερικανική διοίκηση θεωρούν ότι η συζήτηση για την εφαρμογή στρατιωτικών δράσεων, όπως μια προληπτική επίθεση στη βόρεια κορέα, σε πυρηνικούς ή πυραυλικούς στόχους, έχει χάσει “momentum” λόγω των ολυμπιακών…

Υπομομή γιάνκηδες και αληθινοί σύμμαχοί τους, υπομονή: κανά δυο μήνες μόνο…

(Στον ογκόλιθο αξίζει μια ακόμα τιμητική διάκριση: δεν είναι απλά εκπρόσωπος του ελληνικού βαθέος κράτους… Δεν είναι απλά ένας φυσικός εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους / παρακράτους. Είναι τέτοιος αναδρομικά. Αναλαμβάνει, σα να λέμε, την πολιτική ευθύνη για όλη την hard core ελληνική φασιστική περίοδο μετά το 1944. Πιο συγκεκριμένα απ’ το 1950, απ’ την ημέρα που ξεκίνησε “o στρατός μας πάει στην κορέα / να πολεμήσει για υψηλά ιδανικά / και να βάψει τους κίτρινους με αίμα / δείχνοντάς τους τι θα πει λευτεριά” – όπως έλεγε το τραγουδάκι τους. Αν δεν γούσταρε ο ογκόλιθος, οι φαιορόζ πίσω του, και όλο το καθεστωτικό σκυλολόι ακόμα πιο πίσω, “δεξιό” κι “αριστερό”, να πατήσει πάνω στα “μαθήματα ελευθερίας” μεταξύ 1950 και 1954, θα μπορούσε εύκολα να βρει μια δικαιολογία….

Και για να έχει κανείς το μέγεθος του ακραίου οππορτουνισμού: ο άνθρωπος που ανταποκρίθηκε στο αίτημα των «παλιών συμπολεμιστών» στην κορεατική χερσόνησο έχει διατελέσει επιφανής σταλινικός του κερατά! Ουάου!!!!)

(φωτογραφία κάτω: τα φέρετρα των «εκπολιτιστών», «απελευθερωτών» του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην κορέα, επαναπατρισμένα, το 1954).

Κορέες…

Τρίτη 16 Γενάρη. Δεν ξέρουμε, αλλά δεν θα δυσκολευόμαστε να το αναγνωρίσουμε. Η ασιατική (ή μήπως ειδικά η κορεατική;) αντίληψη για το χιούμορ είναι “άλλη φάση”!

Να, για παράδειγμα: χθες αντιπροσωπείες απ’ τον βορρά και το νότο ξανασυναντήθηκαν. Στο ίδιο χωριό, στο Panmunjeom, στην αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη ανάμεσα στα δύο κράτη. Όπως και πριν, μεταξύ τους – δηλαδή: χωρίς αμερικάνους ή ιάπωνες… Όπως και πριν μακριά απ’ τα δυτικά καθεστωτικά μήντια… Για να κουβεντιάσουν τι άραγε; Μήπως τις λεπτομέρειες της συμμετοχής της ολυμπιακής ομάδας της Πγιονγκγιάνγκ στους επερχόμενους χειμερινούς ολυμπιακούς στη Σεούλ; Περίπου…

Η χθεσινή συνάντηση (σύμφωνα με τις ανακοινώσεις των δύο πλευρών – και ποιος τολμάει να τις αμφισβητήσει;) αφορούσε το φλέγον ζήτημα της συμμετοχής βορειοκορεατικής καλλιτεχνικής ομάδας (χορός / τραγούδι) στους αγώνες…. Και ναι, ο διάλογος ήταν γόνιμος!!! Η Σεούλ θα προτιμούσε την γυναικεία Moranbong Band, μια ηλεκτροπόπ μπάντα της βόρειας κορέας (ναι, υπάρχει και τέτοια) που έχει κοινό και στο νότο. Η Πγιονγκγιάνγκ διαφώνησε. Είχε άλλη πρόταση. Μια ορχήστρα απ’ την σχολή Mansundae art (η κορυφαία ακαδημία τεχνών της βόρειας κορέας) που παίζει από κλασσικά σάουντρακ δυτικών ταινιών (υποθέτουμε και Ennio Morricone) μέχρι βορειοκορεατικές όπερες. Τελικά «πέρασε» της Πγιονγκγιάνγκ, προς κάποια στεναχώρια ίσως των νοτιοκορεατών, αφού η Moranbong Band έχει πιο σύγχρονο ήχο. Δεν πειράζει. Τα 140 μέλη της ορχήστρας της Mansuade θα είναι ευπρόσδεκτα, αφού ο Kim τα θεωρεί “top”. Εννοείται ότι συζητήθηκαν οι στολές, το ρεπερτόριο της συναυλίας, τεχνικά ζητήματα (ήχος, φωτισμός) και κάθε άλλο σχετικό… Η επόμενη συνάντηση αντιπροσωπειών των δύο κορεών θα γίνει την ερχόμενη Παρασκευή. Υποθέτουμε ότι θα συζητήσουν για την πρόγνωση καιρού στη διάρκεια των ολυμπιακών, τα ρούχα που θα πρέπει να έχει η βορειοκορεατική αντιπροσωπεία, κι άλλα τέτοια σημαντικά που μόνο κρατικοί αξιωματούχοι δύο κρατών που μέχρι προχτές φαινόταν ότι θα μπλέξουν σε πόλεμο μπορούν να λύσουν….

Αν το αντέχετε, ανεβείτε σ’ ένα αερόστατο, βγείτε σε ικανό ύψος, και κάνετε την σύγκριση. Τις ώρες που στο Panmunjeon οι δυο κορεατικές αντιπροσωπείες συζητούσαν μεταξύ τους με θέματα του είδους – Πως πάει αυτό είπατε; Μπορείτε να το μουρμουρίσετε; – Να, κάπως έτσι…. – Α, καλό είναι, αυτό να το παίξουν, σε μια άλλη άκρη του κόσμου, στο καναδικό Vancouver, το αμερικανικό υπ.εξ. κάλεσε (για σήμερα) για διαβούλευση του υπ.εξ. των κρατών που συμμετείχαν στην αμερικανική εκστρατεία στην κορέα, απ’ το 1950 ως το 1953!!… Με θέμα (τι άλλο;) «το πρόβλημα με τους κομμουνιστές στην κορέα». Όπως και τότε.

Οι λίγοι υπ.εξ. φίλοι (ή περίπου: θα είναι και ο υπ.εξ. της Σεούλ, να πάρει μάτι…) θα κουβεντιάσουν στο Βανκούβερ το πως θα συνεργαστούν στην «πίεσή» τους προς την Πγιονγκγιάνγκ… Η ιδέα είναι να γίνει ναυτικός αποκλεισμός της βόρειας κορέας….

Αλλοίμονο στους ηττημένους!!! Αλλοίμονο τους: η Πγιονγκγιάνγκ έχει φοβηθεί τόσο που συζητάει που θα μπουν τα ηχεία στη συναυλία της ορχήστρας της στους χειμερινούς ολυμπιακούς στη Σεούλ!!!

(Πάνω: ο Kwon Hyok-bong, διευθυντής του τμήματος τεχνών του βορειοκορεατικού υπουργείου πολιτισμού – αριστερά – και ο Lee Woo-sung, της αντίστοιχης νοτιοκορεατικής υπηρεσίας, χτες. Δείχνουν εμφανώς ταραγμένοι απ’ τις εξελίξεις στο Βανκούβερ, ε;

Κάτω: η συμμετοχή του ογκόλιθου σ’ αυτό το ραντεβουδάκι μας θυμίζει την ελληνική στρατιωτική συμμετοχή στον «πόλεμο στην κορέα» τότε· και τα εγκλήματα που έκαναν οι γενναίοι έλληνες στρατιώτες, μαζί με τους υπόλοιπους ένοπλους φρουρούς της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Ο ύμνος που τραγουδούσαν τότε μιλάει από μόνος του…

Ας ελπίσουμε ότι πέρα απ’ το εθνικά συμφέρον γλύψιμο στην Ουάσιγκτον – δουλειά του είναι! – ο ογκόλιθος δεν θα κανονίσει να στείλει καμιά φρεγάτα στ’ ανοικτά της κορεατικής χερσονήσου…

Να περιμένουμε απ’ τους εθνικόφρονες αριστερούς να εμποδίσουν τέτοιες ελληνικές ιδέες;)

Μήπως οι φαιoρόζ είναι γρουσούζηδες;

Δευτέρα 15 Γενάρη. Δεν είναι μόνο το ψόφιο κουνάβι που δεν περνάει τις καλύτερες των ημερών του. Είναι και ο ισραηλινός πρωθυπουργός, που θα έπρεπε να είναι ήδη στη φυλακή. Φυσικά τα ντόπια καθεστωτικά μήντια (υπάρχουν και μη καθεστωτικά;) που έχουν εξαφανίσει τον ρατσισμό / μιλιταρισμό του ισραηλινού κράτους και την παλαιστινιακή αντίσταση, έχουν εξαφανίσει και τα σκάνδαλα του φίλου και αδελφού Netanyahu. Δεν έχουν χώρο και χρόνο: ασχολούνται με άλλα, «εθνικά επωφελή».

Εδώ και πολλούς μήνες γίνονται, λοιπόν, διαδηλώσεις στο Τελ Αβίβ (μικρότερες και σε άλλες πόλεις) εναντίον του Netanyahu. Το περασμένο Σάββατο έγινε άλλη μία, η 60η κατά σειρά – και συμμετείχαν χιλιάδες. Η αφορμή ήταν μια υποκλοπή που έπαιξε ένα ισραηλινό κανάλι, της συζήτησης του γυιού του Netanyahu Yair, με τον Nir, γυιό του οικογενειακού φίλου και μεγαλομπίζνεσμαν (και στο φυσικό αέριο) Kobi Maimon, έξω από ένα στριπτιζάδικο στο Τελ Αβίβ. Ο υιός Netanyahu ζητούσε απ’ τον φίλο του υιό Maimon δανεικά ένα εκατοδόλλαρο, για να μπει στο μαγαζί· ο Nir αρνούνταν. Οπότε ο Yair ακούγεται να λέει:

Αδερφέ, ο πατέρας μου έκλεισε μια μεγάλη δουλειά για τον πατέρα σου. Πάλεψε γι’ αυτήν στη βουλή. Ο πατέρας μου σας έδωσε 20 δισεκατομμύρια δολάρια και τώρα με κρεμάς και δεν μου δίνεις 100 δολάρια να μπω μέσα;

Δεν είναι παράξενο που και εδώ το ισραηλινό καθεστώς θυμίζει τόσο έντονα το ελληνικό: πρόκειται για δύο συμπλέγματα «εθνικού κράτους / διεθνοποιημένου κεφάλαιου» που την βγάζουν (σαν κράτη, με όλη την επιπλοποιία τους…) χάρη στις γεωπολιτικές προσόδους. Και, κατά συνέπεια, οι εθνικές πολιτικές βιτρίνες και τα εθνοκρατικά επιχειρηματικά αφεντικά είναι δεμένα μεταξύ τους με δεσμούς ανοικτής λεηλασίας του οτιδήποτε βρουν μπροστά τους. Η διαφορά του ισραηλινού καθεστώτος με το ελληνικό είναι διαφορά τάξης, όχι «λόγου ύπαρξης»: πιο καινούργιο μαγαζί, πιο κοντά στα πετρέλαια και στο Σουέζ, είναι σαφέστατα εξαιρετικά πιο άγριο. Το άλλο, το ελληνικό, σ’ αυτή τη φάση της παρακμής του, κρατάει επιμελητειακά ακκόρντα…

Ισχύει όμως κι εδώ το «πες μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι». Και το «όμοιος ομοίω αεί πελάζει».

(κάτω φωτογραφία: – “Κοίτα, εμείς δεν θέλουμε εισιτήρια για στριπτιζάδικα. Μόλις κλείσεις τις δουλειές με τους δικούς σου για το γκάζι, δώσε και σε ‘μας κανά κομμάτι…” – “Α, είσαι ωραίος!!!”)

Ελληνο-ισραηλινή φιλία

Σάββατο 13 Γενάρη. Η εξέγερση των παλαιστινίων κατά της ισραηλινής κατοχής μπήκε στον δεύτερο μήνα της. Η ελληνική συνενοχή είναι ολοφάνερη, για όποιαν / όποιον θέλει να καταλάβει: η εξέγερση αυτή, απλά, “δεν υπάρχει”. Όπως δεν υπάρχουν οι 175 (ως τώρα) τραυματισμένοι διαδηλωτές από σφαίρες του ισραηλινού στρατού. Ούτε οι 17 δολοφονημένοι. Απλά για το ελληνικό καθεστώς, τα τσιράκια του κάθε είδους, μεγέθους και αρμοδιότητας, “δεν συμβαίνει” τίποτα στην Παλαιστίνη.

Προχτές (την Πέμπτη) δολοφονήθηκαν απ’ τον στρατό κατοχής δύο έφηβοι. Ο 16χρονος Amir Abdelhamid Abu Mousaed στη λωρίδα της Γάζας. Και ο 17χρονος Ali Omar Nimr Qino, στη δυτική Όχθη, βοιρειοδυτικά της Nablus.

Δεν υπάρχει ισραηλινή κατοχή, δεν υπάρχει ισραηλινός μιλιταρισμός, ρατσισμός, απαρτχάιντ, δεν υπάρχει παλαιστινιακή αντίσταση. Αντίθετα, εκείνο που υπάρχει (για τα καλά) για το ελληνικό κράτος και παρακράτος σαν ενιαίο σύμπλεγμα, είναι η βοήθεια προς την ισραηλινή κατοχή, τον μιλιταρισμό, τον ρατσισμό, το απαρτχάιντ του Τελ Αβίβ. Για παράδειγμα, στην καθεστωτική «καθημερινή» της περασμένης Πέμπτης, την ώρα που ο ισραηλινός σκότωνε στην Παλαιστίνη, κάτω απ’ τον τίτλο «στο επίκεντρο η εμβάθυνση συνεργασίας νατο – ισραήλ» μπορούσε ο καθένας να μάθει ότι:

Συζητήσεις με τους πρέσβεις των χωρών του νατο στο ισραήλ, υπό την προεδρία του έλληνα πρέσβη Κωνσταντίνου Μπίκα, είχε ο πρωθυπουργός της χώρας Μπέντζαμιν Νετανιάχου στην Ιερουσαλήμ. Αν και το περιεχόμενο των συνομιλιών που ακολούθησαν το γεύμα δεν έγινε γνωστό, ο κ. Νετανιάχου και ο κ. Μπίκας στάθηκαν ιδιαιτέρως στην υφιστάμενη συνεργασία ισραήλ – νατο, αλλά και την εμβάθυνσή της.

Σημειώνεται ότι η ελληνική πρεσβεία στο Τελ Αβίβ είναι ο σύνδεσμος μεταξύ ισραήλ και βορειοατλαντικής συμμαχίας. Και υπενθυμίζεται ότι η ελλάδα, όπως έχει φανεί και από τοποθετήσεις του υπουργού εξωτερικών Νίκου Κοτζιά σε υπουργικές συνόδους του νατο (τελευταία πέρυσι τον Μάρτιο), είναι υπέρ της περαιτέρω εμβάθυνσης της συνεργασίας με το Ισραήλ.

…

Ο κ. Μπίκας αναφέρθηκε και σε κάτι αμιγώς ελληνικού ενδιαφέροντος, γνωστοποιώντας τη συμμετοχή και εκπαίδευση ισραηλινών αξιωματικών στο «κέντρο εκπαίδευσης και ναυτικής αποτροπής» (κεναπ – nmiotc), το οποίο βρίσκεται στην Κρήτη, από τον Μάιο του 2018.

Υπάρχει κανένας που ψάχνει ακόμα να βρει τα τωρινά (και αυριανά) ματωμένα χέρια του ελληνικού ιμπεριαλισμού;

(φωτογραφίες. Πάνω, διαδήλωση στο Βερολίνο. Κάτω, κάπου στη δυτική Όχθη…)

… και οι κουραδότρυπες του μυαλού του…

Σάββατο 13 Γενάρη. Άλμα γοητείας απ’ το ψόφιο κουνάβι και το κράτος του. … Γιατί αφήνουμε όλους αυτούς από χώρες κουραδότρυπες να έρχονται εδώ; αναρωτήθηκε κουβεντιάζοντας με βουλευτές στο άσπρο σπίτι. Εννοούσε το ελ σαλβαντόρ, την αϊτή και όλη την αφρική – την οποία γεμίζει με τον στρατό του, για να την “καθαρίσει”…

Μεγάλη γλώσσα: κάνει ό,τι μπορεί ώστε ο επόμενος στην καρέκλα του, που θα σκέφτεται τα ίδια αλλά θα προσέχει σε ποιους τα λέει, να περνάει για “κύριος”…

(φωτογραφία: Όχι φίλε, εσύ δεν είσαι shithole! Στην αρχή νόμιζα ότι είσαι ένας διαβολικός αριστερός, αλλά τώρα που σε γνώρισα σε βρίσκω καλούλη…)

Ειλικρινά δικός σας!

Παρασκευή 12 Γενάρη. Κάτι φιλαράκια, με μια ανησυχητική μελαγχολία, έλεγαν τις προάλλες: Νόμιζαμε ότι υπάρχει πάτος, και ότι το πράγμα είχε φτάσει εκεί… Αλλά ύστερα βρέθηκε κι άλλο, πιο κάτω…

Αν η γλώσσα του δεν ήταν πετσωμένη, θα είχε βγάλει καντήλες πολύ καιρό πριν – απ’ το γλύψιμο. Είναι όμως, γλώσσα και μυαλό, σκέτη σόλα. Οπότε, συμπεριφερόμενος σαν γυιός οικογένειας με μεγάλες αγκαλιές με τους εκπροσώπους του θεού, ξεκινάει το γράμμα του στον αρχιτράγο (γραμμένο, φυσικά, από κάποιον / κάποια που έχει το δυσάρεστο καθήκον της γραμματείας) ως εξής:

…Εύχομαι, επί τη ευκαιρία, σε Σας και στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας μας, ειρηνικό, δημιουργικό, έμπλεο αγάπης και αγαθών έργων, το 2018…

“Χριστεπώνυμο”; “Έμπλεο”; “Πλήρωμα”; “Εκκλησία μας”; Που τα διδάσκουν αυτά; Στη νεολαία του συ.ριζ.α. όπου ξεκίνησε την καριέρα του; Έχει και φράξια κατηχητικού εκεί; Ή την “προς αρχιστράγους επιστολή” την έγραψε ο ίδιος ο γραμματέας της “ιεράς συνόδου” και την ταχυδρόμησε στον εαυτό του μετά την πρωθυπουργική υπογραφή; Ρε μπας και ο ψόφιος κοριός έχει αρχίσει να κουναβίζει;

Για να συνεχίσει ο εξοχότατος (προς το τέλος):

… Μ’ αυτές τις σκέψεις, και με την επιθυμία να είναι πάντα ανοιχτές οι πόρτες του διαλόγου μεταξύ της συνταγματικά υπεύθυνης για την διαχείριση των εθνικών θεμάτων Πολιτείας, και της πάντοτε σε χριστιανική και εθνική εγρήγορση Εκκλησίας, παρακαλώ και εύχομαι να συμβάλλετε, στο μέτρο των δυνάμεών σας, ώστε η Ελλάδα, με πνεύμα ενότητας και ορθού λόγου, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος, να αντιμετωπίσει με επιτυχία το θέμα των σχέσεων με την ΠΓΔΜ, όπως και τα άλλα εθνικά θέματα που την απασχολούν…

Η “χριστιανική και εθνική εγρήγορση” αφορά “το όνομά της”…. Το γλύψιμο και τα σάλια είναι τόσο πολλά που θα προκαλούσαν απέχθεια και αηδία και σε μαθητή πρώτης δημοτικού. Υπάρχει, όμως, και κάτι χειρότερο: αυτή η άτυπη μεν ουσιαστική δε συνδιοίκηση, συγκυβέρνηση με την συμμορία με τα μαύρα, που επιβεβαιώνει ένας ντενεκές μεν πρωθυπουργός δε (και οι παρατρεχάμενοί του), θεωρείται “φυσιολογική”. Γιατί το πόπολο γουστάρει τον εθνεγερτήριο ρόλο του ράσου, αφού (από διανοητική άποψη) βρίσκεται καθηλωμένο κάτι αιώνες πριν.

Και ύστερα, οι ίδιοι ακριβώς λακέδες, “επώνυμοι κι ανώνυμοι”, θα καταγγείλουν τον “θρησκευτικό φονταμενταλισμό” και την “στροφή προς την άκρα δεξιά” – άλλων, φυσικά. Αλλά η πολιτική αλήθεια είναι μία και μοναδική: η για πολλούς (όχι, βέβαια για εμάς! – τα λέγαμε τότε που έπρεπε…) “πρώτη φορά αριστέρα” κατάφερε να κάνει τον φασισμό, την οπισθοδρόμηση, την μικροαστική πανούκλα, τον συντηρηστισμό του 21ο αιώνα normal. Ήταν η τελευταία αλλά κρίσιμη επικύρωση. Άξιοι οι μισθοί των στελεχών της, άξιες και οι τακτοποιήσεις των ανθρώπων της.

Αυτή είναι η μοναδική επιτυχία της. Που σημαίνει ότι: για να βγούμε απ’ τον σωρό των σκατών που συσσωρεύει ήδη και θα συσσωρεύσει ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια αυτή η επιτυχία θα πρέπει, σα σύγχρονη εργατική τάξη, να κάνουμε δουλειά που δεν έχουμε φανταστεί.

Κι ας μην περιμένουμε να φρακάρουμε στον πάτο. Δεν υπάρχει.

Μόνιμη δηλητηρίαση

Παρασκευή 12 Γενάρη. Η ιστορία αναφέρει το παράδειγμα ενός βασιλιά (του Μιθριδάτη του 6ου) που, φοβούμενος μην τον δηλητηριάσουν (γινόταν αυτό στα παλάτια), κατάπινε μόνος του μικρές δόσεις δηλητηρίων. Για να αντέξει την όποια εναντίον του απόπειρα.

Θα μπορούσε να είναι ο εφευρέτης της σχεδιασμένης ανοσίας! Ωστόσο ο όρος μιθριδατισμός παραπέμπει στη σταδιακή εξοικείωση με την δηλητηρίαση, έτσι ώστε κάποιος να είναι μόνιμια δηλητηριασμένος αλλά να δείχνει ζωντανός.

Η πολιτική, κοινωνική και ιδεολογική ιστορία του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου είναι, ανάμεσα σε άλλα, μια ιστορία μαζικού (και συχνά, αν και όχι πάντα, εθελοντικού) μαζικού μιθριδατισμού. Έτσι ώστε όταν ένας εκλεγμένος πρωθ. το 2018 ζητάει την άδεια ενός αρχιτράγου για να κάνει “πολιτική” (απ’ τα σχολεία μέχρι…), αυτό να θεωρείται φυσιολογικό. Ή, το χειρότερο, άξιο ειρωνικού σχολιασμού το πολύ για κανά δυο μέρες.

Ο.Κ. Μόνο που στο (καλώς ή κακώς) “παγκόσμιο χωριό”, τα ελληνικά βίτσια γίνονται ευρύτατα γνωστά. Και καταγέλαστα. Έτσι ώστε η διαπίστωση ότι εκεί πέρα αληθινή εξουσία έχουν εκτός απ’ τους εφοπλιστές και οι παπάδες θα ήταν η παγκόσμια (άρρητη) απάντηση στους καϋμούς των φαιορόζ κυβερνητών, αλλά και των συζύγων τους, περί κυβέρνησης και εξουσίας: Κυρία μου (θα έλεγε κάποιος στην πρωθυπουργική “πρώτη πολίτη”) αν ο σύντροφός σας δεν σας χωρίσει για να γίνει αρχιεπίσκοπος, δεν θα νοιώσει ποτέ τι είναι η εξουσία. Άρα: δεν σας φαίνεται προτιμότερο που είναι ένας υψηλόμισθος λακές;

“Αγαπητέ αρχιτράγε. Θέλω να σας ευχαριστήσω που δεν θέλετε να μας χειροτονήσετε αλλά αξιοποιείτε την δήθεν διάκριση των εξουσιών. Χάρη στην καλωσύνη μας μπορούμε ακόμα να το παίζουμε ‘της αριστέρας’…”

Χμμμμ… Κωμωδία ή φάρσα; Ό,τι και νάναι, είναι υποδόρειο…