Tag: εξωτερική πολιτική

Τετάρτη 14 Φλεβάρη. Για το ελληνικό φασισταριό (και είναι αμφίβολο αν υπάρχει και τίποτ’ άλλο…) οι αντιθέσεις ανάμεσα στην Άγκυρα και την Ουάσιγκτον ερμηνεύονται σαν αντιπαράθεση ανάμεσα σ’ έναν (σχετικά) αδύναμο (την Άγκυρα) και έναν δυνατό (την Ουάσιγκτον) όπου, φυσιολογικά, ο αδύναμος θα χάσει. Πλασσάρεται, λοιπόν, η ελληνική εθνική γραμμή δίπλα στον ισχυρό, μπας και μαζέψει κανά ψίχουλο γεωπολιτικής προσόδου.

Επειδή, επιπλέον, στο ελληνικό μικροαστικό φαντασιακό, το «ξανθό γένος» (οι ρώσοι δηλαδή) δεν μπορεί παρά να είναι «υπέρ μας» σαν “ορθόδοξοι χριστιανοί” (απ’ τα Ορλωφικά…), η συμμαχία Άγκυρας – Μόσχας είτε απωθείται, είτε θεωρείται «προσωρινή», και «όπου νάναι διαλύεται». Την Τεχεράνη το ελληνικό μικροαστικό φαντασιακό την έχει χεσμένη· είτε δεν ξέρει που πέφτει, είτε νομίζει ότι εκεί ζουν σε σπηλιές… Και, φυσικά, ούτε θέλουν οι πιστοί αυτού του φαντασιακού να σκεφτούν ότι υπάρχει κι ένα Πεκίνο στο λογαριασμό, ακόμα και στη Μεσόγειο…

Όμως οι επιλογές του τουρκικού καθεστώτος δεν είναι του είδους «το ανάδελφο έθνος ορμάει»!!! Εκείνο που δεν πρόκειται να παραδεχτούν ποτέ τα ελληνικά φασιστόμουτρα είναι ότι αν συγκρίνει κανείς την ιστορία των δύο κρατών, του ελληνικού και του τουρκικού (απ’ το 1922 και μετά για το δεύτερο, όταν δημιουργήθηκε σαν σύγχρονο κράτος), η πολιτική της Άγκυρας είναι υπόδειγμα ρεαλισμού, έστω κι αν υπάρχουν μικρές εξαιρέσεις· ενώ, αντίθετα, η πολιτική της Αθήνας είναι υπόδειγμα σουρεαλισμού, ακόμα κι αν κατέφερε σε πολλές περιπτώσεις να επωφεληθεί απ’ τις συμμαχίες της.

Αυτό, τώρα, που βλέπουν οι ελλήνες σαν «η τουρκία που παραφέρεται», δεν είναι ούτε παραφορά ούτε αποκλειστικά και μόνο η τουρκία. Είναι η ανάδυση του ευρασιατικού project, που εκτείνεται (άμεσα) απ’ την ανατολική ευρώπη και την ανατολική Μεσόγειο, και φτάνει (περνώντας απ’ τον Ινδικό) ως τον Ειρηνικό. Μέσα στην ανάδυση αυτού του καπιταλιστικού project, που δεν είναι καθόλου χωρίς εσωτερικές αντιθέσεις, κάθε κράτος, κάθε «εθνικό» κεφάλαιο, το τουρκικό, το ρωσικό, το ιρανικό, το πακιστανικό, το ινδικό, το κινέζικο, το κορεατικό, το φιλιππινέζικο, κ.ο.κ, ψάχνουν τη θέση τους. Η κοινή προοπτική τους είναι το να «δαγκώσουν, να «κλέψουν» κομμάτια κυρίως απ’ την αμερικανική ζώνη επιρροής.

Σ’ αυτήν την υλική πραγματικότητα του 4^ου παγκόσμιου πολέμου, ισχυρός πόλος, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, δεν είναι οι ηπα. Για την ακρίβεια οι ηπα είναι ισχυρές στρατιωτικά· όμως αυτό, από μόνο του, δεν είναι το σύνολο της ισχύος… Μάλιστα μπορεί να είναι και η αχίλλεια πτέρνα του αμερικανικού imperium, λόγω της στρατιωτικής υπερεπέκτασης, των μεγάλων γραμμών επιμελητείας, κλπ. Η αδυναμία των ηπα εκδηλώνεται απ’ την «προστατευτική» αναδίπλωσή τους: αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι την περίοδο που ένοιωθαν ότι έχουν (και είχαν) το απόλυτο «πάνω χέρι», στα’90s, έκαναν το ακριβώς αντίθετο. Οικονομικά και ιδεολογικά.

Σε κάθε περίπτωση οι ελληνικές «ερμηνείες» με βάση τα παραδοσιακά εθνικιστικά (και βλακώδη) «εργαλεία» είναι ξανά λαθεμένες: το τουρκικό καθεστώς δεν «παραφέρεται»! Διεκδικεί δυναμικά (και ιμπεριαλιστικά) την δική του «ζώνη ελέγχου» – αλλά όχι μόνο για λογαριασμό του! Δρα και για λογαριασμό άλλων· ή, αν αυτό είναι πιο κατανοητό, δρα σε σχέση με το ευρασιατικό project. Η “νέα μέση Ανατολή” που υποσχέθηκε η Ουάσιγκτον στην Άγκυρα έχει τελειώσει εδώ και χρόνια. Τώρα στην ημερήσια διάταξη είναι το “ψείρισμα” των united states…

Το γεγονός ότι η Άγκυρα δεν θέλει να τα σπάσει ανοικτά και καθαρά με την Ουάσιγκτον (αλλά μόνιμα το απειλεί) είναι η «μεθοριακή» παραλλαγή του ίδιου πράγματος που κάνουν ακόμα η Μόσχα και το Πεκίνο, παρότι έχουν επικηρυχτεί επίσημα σαν «εχθροί» απ’ το νέο στρατιωτικό δόγμα των ηπα.

Αντίστοιχα, οι «παραδοσιακές συμμαχίες» του ελλαδιστάν, και η δική του ιμπεριαλιστική ιδέα για την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου», είναι καθαρή συμμετοχή στον 4^ο παγκόσμιο· που σερβίρεται σαν «ειρηνισμός» και «σταθερότητα», μόνο για τους ηλίθιους ντόπιους. Δυστυχώς είναι πολλοί.

Εμείς οι λίγοι πρέπει να διαλέξουμε ιμπεριαλισμό; Όχι βέβαια! Πολεμώντας εναντίον του ιμπεριαλισμού του «δικού μας» κράτους και εναντίον των συμμαχιών του, έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε.

Δεν το ξέρετε;

Τρίτη 13 Φλεβάρη. Το video ντοκυμαντέρ Kill ‘em all: in the name of the name (από Sarajevo και αντιφασίστες συντρόφους).

Πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990, όταν η εθνικοφροσύνη αναγεννιέται σαν «το ονομά μας…» Η διάλυση της γιουγκοσλαβίας, η σφαγή των Βοσνίων, ο άξονας Αθήνας / Βελιγραδίου, τα ελληνικά σχέδια για επέκταση προς βορρά, η προοπτική διάλυσης και μοιρασιάς του κράτους της μακεδονίας.

Δευτέρα 12 Φλεβάρη. Στα late ‘80s και στα ‘90s, οι έλληνες εθνικο-ιμπεριαλ-φασίστες, δεξιοί κι αριστεροί (αλλοίμονο: όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν!) είχαν υιοθετήσει το σλόγκαν: η ειρήνη στο Αιγαίο κρίνεται στα βουνά του Κουρδιστάν. Αυτό που ήθελαν να πουν (δηλαδή εύχονταν και μεθόδευαν, στο μέτρο των δυνάμεών τους…) ήταν ότι: «αν το pkk καταφέρει να διαλύσει την τουρκική επικράτεια, τότε θα πάρουμε κι εμείς την Μικρά Ασία, οπότε το Αιγαίο θα γίνει ελληνική λίμνη, και θα είμαστε ωραίοι»).

Οι καιροί πέρασαν. Η ιδεολογία του ελλαδιστάν δεν έχει αλλάξει· απλά εκείνοι που κουλιαρντίζουν το εθνικό κοπάδι καταλαβαίνουν ότι πρέπει να κάνουν πιο μαζεμένες ευχές. Φυσικά το κοπάδι είναι πάντα κοπάδι, και ψοφάει για περισσότερα. Ακριβώς αυτό: ψοφάει εφτά μέρες την βδομάδα, και δεν το ξέρει, ούτε θέλει να το μάθει.

Όμως η ιστορία (την οποία σιχαίνονται) ταγοί και ποίμνιο τους ψιθυρίζει τώρα κάτι ανυπόφορο: η «τύχη» των αμερικανο-ισραηλινών συμμαχιών τους και των γεωπολιτικών τους προσδοκιών κρίνεται από μια πολύ μεγάλη γραμμή, που ξεκινάει απ’ την φαντασιακή αοζ τους στην ανατολική Μεσόγειο και φτάνει μέχρι τη θάλασσα της κίνας! Και σ’ αυτήν την «γραμμή» δεν μπορούν να κάνουν τίποτα σπουδαίο (για να έχουν να το πουλήσουν μετά).

Τρέχα ογκόλιθε, τρέχα!!!

(Αα… Μην ξεχαστεί: ο Zaev είναι σε διήμερη επίσκεψη στην Άγκυρα… Ογκόλιθε, τρέχα!!)

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Με δεδομένο ότι η ισραηλινή αεροπορία είναι (κατά το Τελ Αβίβ) το “ακαταμάχητο υπερόπλο” του (στην περιοχή φυσικά, και μακρυά απ’ το ιράν…) η κατάρριψη (η πρώτη που αναγνωρίζεται επίσημα απ’ το ισραηλινό καθεστώς, και κατά πάσα πιθανότητα η πρώτη που συμβαίνει) ενός f-16 είναι κυρίως πλήγμα στο γόητρο και το πρεστίζ του ισραηλινού μιλιταρισμού· κι όχι κάτι χειρότερο.

Κάτι τέτοιο, όμως, ισχύει γι’ αυτό. Το πρώτο f-16. Κι όλα εξαρτώνται απ’ το πως κτυπήθηκε. Γιατί το ισραηλινό καθεστώς είναι σίγουρο πως ξέρει όλα όσα χρειάζεται για την αντιαεροπορική άμυνα του συριακού, και θεωρεί (θεωρούσε ως χτες) ότι δεν είναι επικίνδυνη.

Μήπως έχει αλλάξει κάτι και του διέφυγε; Μήπως έχουν γίνει τίποτα βελτιώσεις σ’ αυτό που «δεν» ήταν, οπότε τώρα μπορεί και να είναι; Δεν θα μαθευτεί εύκολα· εκτός αν υπάρξει και δεύτερη και τρίτη κατάρριψη… Πάντως η Χεζμπ’ αλλάχ αυτό υποστηρίζει, πανηγυρίζοντας: Οι σημερινές εξελίξεις [η κατάρριψη του f-16] δείχνουν ότι οι παλιές εξισώσεις τέλειωσαν οριστικά – αρχίζει μια καινούργια στρατηγική φάση… δήλωσε χτες το βράδυ. Ξέρουν κάτι στο λίβανο; Ή παίρνουν τις ευχές τους για πραγματικότητα;

Υποψιαζόμαστε ότι μπορεί να υπάρχουν τίποτα «γατόνια» μηχανικοί που ειδικεύονται στο να μετατρέπουν όπλα που είναι για τα παλιατζίδικα σε αποτελεσματικά και γεμάτα δυσάρεστες εκπλήξεις. Μπορεί αυτή να είναι η περίπτωση τώρα, όπως μπορεί η κατάρριψη να έγινε τυχαία. Αν, όμως, ισχύει το πρώτο, τότε οι πολεμοχαρείς του Τελ ΑΒίβ θα έχουν ένα πρόβλημα ακόμα. Το προηγούμενο ήταν ότι ένα σούπερ ντούπερ f-35 τους κτυπήθηκε από συριακό πύραυλο πριν λίγο καιρό (παρότι είναι «αόρατο») – δεν έπεσε μεν, αλλά «χάλασε». Τώρα το f-16 έπεσε.

Συνεχίζεις μ’ αυτές τις συνθήκες; Κι αν πέσουν κι άλλα;

(Μωρέ υγεία να υπάρχει! Και τα παλιοσίδερα ξαναφτιάχνονται…)

Σάββατο 10 Φλεβάρη. Τι να έχει κάνει ο ογκόλιθος έλληνας υπ.εξ. Κοτζιάς (και το βαθύ κράτος που τον κατευθύνει) τους χάρτες που είχε μοστράρει πέρυσι, τέτοιο καιρό περίπου, στα μιλιταριστικά τσακάλια της Ουάσιγκτον, ως το «ελληνικό σχέδιο για την περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου», για λογαριασμό, φυσικά, και των ηπα; Τους έχει κορνιζάρει; Τους έχει θάψει σε κάποιο συρτάρι; Τους σκεπάζεται τις νύχτες αυτού του χειμώνα;

Το έχουμε σίγουρο ότι τα ελληνικά κρατικά / βαθυκρατικά επιτελεία επαναβεβαίωσης της «γεωπολιτικής αξίας» του ελληνικού οικοπέδου και της θάλασσας που διαφεντεύει, ξίνουν επίσης τα κεφάλια τους. Τα α λα «μεγΑλέκος» σχέδιά τους για «κατάκτηση της ανατολικής Μεσογείου» μέσω της ελεεινής συμμαχίας τους με ότι πιο φασιστικό διαθέτει η περιοχή, την χούντα του Καΐρου και το απαρτχάιντ του Τελ Αβίβ, έχουν αρχίσει να μυρίζουν επικίνδυνα. Κάθε ρωσική κίνηση εγγύτερα δεν είναι μόνο ρωσική. Έχει δίπλα της ή πίσω τους την Τεχεράνη, την Άγκυρα… και λίγο πιο διακριτικά το Πεκίνο. Αίφνης, οι ελληνικές φαεινές ιδέες δεν μπορούν να εξαντληθούν στα καραγκιοζιλίκια περί «αοζ του Καστελλόριζου». Και παρότι το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό έχει ακόμα υπεροχή στην περιοχή, υπάρχουν είδη όπλων «ασύμμετρου πολέμου» που κάλιστα μπορούν να κάνουν την αμερικανική υπεροχή σκέτα αμφισβητούμενη ηγεμονία. Σε μια τέτοια περίπτωση, ας το ξαναπούμε: ο πρώτος που θα αναθεωρήσει την θέση του σ’ αυτό το τετράγωνο της συμφοράς (Αθήνα / Λευκωσία / Τελ Αβίβ / Κάιρο) θα είναι το Κάιρο: δεν τα έχει χαλάσει, δα, με τη Μόσχα…

«Περικύκλωση» λοιπόν; Τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα (και εκείνα των εφοπλιστών) σίγουρα το θέλουν πάντα. Αλλά να που το τουρκικό καθεστώς «δεσμεύει» κάθε τρεις και λίγο μεγάλες εκτάσεις θάλασσας στα νοτιοανατολικά του Αιγαίου για αεροναυτικές ασκήσεις…

Δύσκολη εποχή για ψωνισμένους «πρίγκηπες» του γεωπολιτικού προσοδισμού. Αλλά γιατί να είναι αλλιώς; Το ίδιο καθεστώς (το ελληνικό βαθύ κράτος) και τα ίδια πρόσωπα (π.χ. ο Κοτζιάς) δεν ήταν που την άνοιξη του 2015 καταλάβαιναν την «μοναδική ελληνική γεωπολιτική αξία» σαν βάση εκτόξευσης χιλιάδων προσφύγων και εκατοντάδων «τζιχαντιστών» προς την ευρώπη; Ούτε τρία χρόνια πριν…

Μέχρι εκεί πάει το μυαλό και τα συμφέροντά τους: τους τσαμπουκάδες του «νταβατζή».

Πέμπτη 8 Φλεβάρη. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο, καθεστωτικό, λέγεται MIA. Έχει μέσα την καταραμένη για τους εθνικόφρονες λέξη, οπότε μπορούμε να συνεχίσουμε. Απ’ το macedonian information agency λοιπόν, μεταφέρουμε το μεγαλύτερο μέρος της χθεσινής ανταπόκρισης:

Skopje, 7 Φεβρουαρίου 2018 – Δεν βλέπω κάποια ανάγκη για εμάς να αλλάξουμε το Σύνταγμα, είπε ο πρωθ. Zoran Zaev όταν ρωτήθηκε κατά πόσο η διαδικασία για την επίλυση της διαφοράς για το όνομα περιλαμβάνει την πιθανότητα αλλαγής του Συντάγματος.

«Στις τωρινές συζητήσεις, η απαίτηση για αλλαγή του Συντάγματος είναι μια θέση της Ελλάδας, αλλά εμείς έχουμε την δική μας. Η Μακεδονία άλλαξε το Σύνταγμά της το 1993, ενσωματώνοντας την Τροποποίηση 2 στο Άρθρο 49. Έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα στο να διαγράψουμε τον αλυτρωτισμό. Αυτό που κάνουμε τώρα είναι να αποδείξουμε ότι η Μακεδονία δεν έχει τέτοιες φιλοδοξίες, εδαφικές ή οτιδήποτε άλλο, ότι η Μακεδονία δεν έχει αλυτρωτικές βλέψεις. Η Μακεδονία θέλει να οικοδομήσει φιλία» δήλωσε ο Zaev.

Κάθε λύση για το όνομα, επανέλαβε, πρέπει να διασφαλίζει την ταυτότητα και την αξιοπρέπεια και των δύο πλευρών, δεν υπάρχει δίλημμα σ’ αυτό το θέμα.

«Χτες είπα ότι ένας γεωγραφικός προσδιορισμός μπορεί να γίνει αποδεκτός από την κυβέρνηση. Αυτό βασίζεται στις προσδοκίες μου απ’ την εσωτερική συζήτηση που γίνεται στη Μακεδονία, απ’ τα βήματα που έχουν γίνει, απ’ το πόσο μακρυά μπορούμε να παμε, απ’ τις δυνατότητες εφαρμογής κάθε πιθανής λύσης, κλπ. Εμμένουμε στη θέση μας ότι η αξιοπρέπεια και η ταυτότητα είναι ζωτικά θέματα. Πιστεύω ότι η Μακεδονία μπορεί να βρει μια λύση μέσω ενός συμβιβασμού, με βάση το συμφέρον της προοπτικής να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ» είπε ο Zaev.

Δεν έχει καθόλου άδικο να λέει ο Zaev ότι δεν πρόκειται να αλλάξει το σύνταγμα, ούτε να εξαφανίσει την μακεδονική εθνότητα και γλώσσα, επειδή οι έλληνες έχουν φαγούρα στα οπίσθιά τους. Η λογική υποδεικνύει, επίσης, ότι γι’ αυτά τα θέματα δεν κάνει ελιγμούς α λα ελληνικά, του είδους λέω αυτό αλλά θα κάνω το αντίθετο.

Αν, λοιπόν, ο ελληνικός «εθνορατσισμός με ανθρώπινο πρόσωπο» όπως εκφράζεται στο ανώτατο επίπεδο απ’ τους φαιορόζ και τον ογκόλιθο υπ.εξ. δεν κάνει γαργάρα τις απαιτήσεις του, μπορεί κάποιος να συμπεράνει ότι οι διαπραγματεύσεις έχουν ουσιαστικά τελειώσει.

Δεν βιαζόμαστε πάντως. Περιμένουμε… Όλο και κάτι θα φανεί ανάμεσα στα χάπια (της novartis).

(Όπως θα έλεγε και η κεντρική επιτροπή της εθνικοφροσύνης, μέρος της οποίας μοστράρεται στη φωτο – και ευτυχώς που δεν είναι φασίστες, παναΐα τους! – πίσω έχει η Β παρουσία την ουρά!!!)

Τετάρτη 7 Φλεβάρη. Ο ογκόλιθος υπ.εξ. Nick the greek άρχισε τα κόλπα του. Πριν κανά μήνα έσκιζε τα ιμάτιά του ότι δεν πρέπει να ανοίξει δημόσια τα χαρτιά του στις «διαπραγματεύσεις για το όνομα». Τώρα ζητάει φωναχτά καθισμένος στην Αθήνα, απ’ τον πρωθυπουργό της δημοκρατίας της μακεδονίας, να πει τι όνομα προκρίνει. Αυτό είναι το νέο στυλ «διαπραγμάτευσης»;

Φαίνεται ότι οι φαιορόζ ανακαλύπτουν με καθυστέρηση (όπως πάντα συμβαίνει στα άδεια τους κρανία…) ότι τα φασιστοτζίνια που οι ίδιοι έβγαλαν απ’ το μπουκάλι, τους δυσκολεύουν. Όχι στην «επίτευξη συμφωνίας»· δεν τους ενδιαφέρει αυτό. Τους δυσκολεύουν στο να κερδίσουν το παιχνίδι της απόδοσης ευθυνών. Αφού κάθε φορά που θα πηγαίνουν να παραστήσουν τους «καλούς – της – διαπραγμάτευσης» η μαύρη αντίδραση πίσω τους θα ωρύεται – σε παγκόσμια προβολή.

Νομίζει, λοιπόν, ο ογκόλιθος ότι φωνάζοντας απ’ την κάτω ρούγα στον Zaev που είναι στην πάνω ρούγα θα τον αναγκάσει να πει κάτι που θα τον εκθέσει στους υπηκόους του… Μπας και προκύψουν κι εκεί «συλλαλητήρια για την μακεδονία»! (Μόνο κάτι ψόφιες δηλώσεις της αντιπολίτευσης του VMRO-DPMNE προκάλεσε ο ογκόλιθος…)

Δεν το έχουν καταλάβει οι ντόπιοι τακτικιστές ότι οι συνομιλητές τους απ’ την δημοκρατία της μακεδονίας έχουν καλούς ευρωπαίους συμβούλους, και ότι κανείς δεν ασχολείται ιδιαίτερα με τα ελληνικά κόλπα; Δεν το έχουν καταλάβει ότι όπως έγινε ουσιαστικά με την ελληνική καπιταλιστική και κρατική αναδιάρθρωση, έτσι και με την ελληνική εξωτερική πολιτική, η διεθνής στάση είναι άστους να πνιγούν μόνοι τους – αρκεί να μην πληρώνουμε εμείς;