Tag: εξωτερική πολιτική

Άσυλα

Παρασκευή 25 Μάη. Τελικά ο μόνος σίγουρος τρόπος για να πάρει κανείς πολιτικό άσυλο στην «δημοκρατική» ελλάδα είναι να είναι χουντικός καραβανάς! Φυσικά είναι προτιμητέοι χουντικοί καραβανάδες εναντίον του Erdogan, από τουρκία μεριά: κάτι παθαίνει η «ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη» στην περίπτωσή τους και δουλεύει ρολόι!!! Αν είσαι πρόσφυγας θα σε φάει το μαύρο σκοτάδι. Αν, όμως, είσαι χουντικός καραβανάς μέσα σε 20 μήνες τα δικαστήρια θα έχουν κάνει το ένα πίσω απ’ το άλλο κάθε τι που χρειάζεται για να πάρεις το «πολιτικο άσυλο» και ότι σημαίνει αυτό. Εν τω μεταξύ θα σε προσέχουν διμοιρίες, θα τρως και θα πίνεις με έξοδα του ελληνικού δημοσίου, και μόλις φταρνιστείς θα έχεις τα καλύτερα νοσοκομεία…

Δυστυχώς γι’ αυτούς, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που αργοπεθαίνουν στα ελληνικά κάτεργα δεν μπορούν να κάνουν πραξικοπήματα, να κλέψουν ελικόπτερα, και να σκάσουν κύριοι κι ωραίοι. Απ’ την άλλη μεριά κάτι άλλοι χουντικοί και σφάχτες φίλοι των ελλήνων θα χαίρονται.

Αν, λέμε «αν», ο Sisi και η συμμορία του βρεθούν στα δύσκολα, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Να ζητήσουν πολιτικό άσυλο στην ελλάδα. Τώρα που υπάρχει νομικό προηγούμενο, το έχουν στο τσεπάκι τους!

Αυτήν την “πλέρια διακομματική ευαισθησία” οι πρώτοι που θα την πληρώσουν θα είναι κάποιοι από εμάς. Γιατί κανείς δεν προσέχει πόσο φασιστικές είναι αυτές οι “εθνικές κινήσεις”. Εκτός, βέβαια, απ’ τους σχεδιαστές τους.

Από άκρη σ’ άκρη στην γραμμή αντιπαράθεσης Μεσόγειος / Ειρηνικός

Παρασκευή 25 Μάη. Ανεβείτε, τώρα, σ’ ένα αερόστατο, να σας ξεναγήσουμε γρήγορα και περιληπτικά στις εξελίξεις σ’ όλη αυτή την γραμμή.

Πρώτο σημείο: Κίνα. Παρότι η σινο-αμερικανική σύγκρουση εμφανίζεται σαν «εμπορικός / οικονομικός πόλεμος» που προς το παρόν έχει παγώσει, το Πεκίνο ναυπηγεί αεροπλανοφόρα. Έχει δύο, αλλά ο στόχος είναι τα έξι, εκ των οποίων τα δύο πυρηνοκίνητα. Επιπλέον το κινέζικο καθεστώς έχει σχέδιο ως το 2025 (σε λιγότερο από 7 χρόνια) να είναι παγκόσμια και καπιταλιστικά πρωτοπόρο σε οτιδήποτε σχετικό με τις «νέες τεχνολογίες». Το θέμα είναι πως οι πάντες έχουν πεισθεί ότι θα τα καταφέρει· ίσως και νωρίτερα… Και έτσι θα συμβεί υπό όχι πολεμικές συνθήκες…

Δεύτερο σημείο: Αφγανιστάν. Οι ταλιμπάν επεκτείνουν σταθερά τα εδάφη τους, σε βάρος του τυπικού αφγανικού στρατού, παρότι αυτός το τελευταίος υποστηρίζεται απ’ την αμερικανική αεροπορία. Το ψόφιο κουνάβι σκέφτεται να ξανα-αυξήσει τον αμερικανικό στρατό στα υψίπεδα (σιγά που θα έφευγε…) και η Ουάσιγκτον κατηγορεί την Τεχεράνη ότι ενισχύσει και εκπαιδεύει τους Ταλιμπάν. Στην φωτογραφία πάνω δεν είναι αμερικανικά κομμάντο αλλά οι «ειδικές δυνάμεις των ταλιμπάν» – είτε το πιστεύετε είτε όχι!!! Πράγμα που σημαίνει ότι τους ντύνουν, τους εξοπλίζουν και τους εκπαιδεύουν γνώστες των σύγχρονων πολεμικών δεδομένων. Κάτι μας λέει ότι δεν είναι μόνο ιρανοί…

Τρίτο σημείο: Ιράν. Οι εξελίξεις είναι ανοικτές, αλλά μεσοπρόθεσμα – φοβόμαστε – δεν θα είναι απλά «οικονομικές». Εκτός αν η Τεχεράνη ενταχθεί στο «σύμφωνο της Σαγκάης», δηλαδή στη στρατιωτική συμμαχία με την Μόσχα και το Πεκίνο….

Τέταρτο σημείο: Ιράκ. Το πρώτο σε δύναμη κόμμα στις τελευταίες εκλογές είναι του αντι-αμερικάνου ιρακινού σιΐτη Muqtadar al-Sadr – σε συμμαχία με το κομμουνιστικό κόμμα του ιράκ και διάφορες μικρές κοσμικές οργανώσεις. Το δεύτερο σε δύναμη κόμμα είναι του αντι-αμερικάνου ιρακινού σιΐτη Hadi al-Amiri. Ο “στρατός του Mahdi” του πρώτου υπήρξε βασικός στην αντίσταση στην αμερικανική κατοχή απ’ το 2004 και μετά. Έχει «φάει» πολλούς αμερικάνους… Ο δεύτερος είναι επικεφαλής των «λαϊκών δυνάμεων δράσης» (pmu) που, εκπαιδευμένοι απ’ τους ιρανούς «φρουρούς της επανάστασης», είναι το πιο αξιόπιστο μαζικό στρατιωτικό σώμα στο ιράκ σήμερα. Η Ουάσιγκτον θα ήθελε να τους θεωρεί «τρομοκράτες», αλλά υπάγονται επίσημα στον ιρακινό στρατό. Οπότε απλά γρυλίζει για «την επιρροή του ιράν»… Too late!

Οι σειρήνες ακούγονται δυνατά: με την κυβέρνηση που θα σχηματίσουν οι νικητές των εκλογών στο ιράκ οι 100.000 αμερικάνοι στρατιώτες (και μισθοφόροι) που έχουν στρογγυλοκαθήσει στην Μεσοποταμία θα πρέπει να τα μαζέψουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να πάρουν τα κουβαδάκια τους και να ψάξουν άλλη παραλία…

Πέμπτο σημείο: Συρία. Παρότι ο αμερικανικός (και ο γαλλικός, και ο αγγλικός) στρατός δείχνει να έχει εδραιωθεί στις ypg/pkk κρατούμενες περιοχές της βορειοανατολικής συρίας, ο «πόλεμος φθοράς» εναντίον τους έχει αρχίσει να κλιμακώνεται. Με διάφορες αιτίες κι αφορμές (είτε επειδή οι ypg δεν είναι καθόλου «δημοκράτες» όπως νομίζουν διάφοροι υποστηρικτές τους, το εντελώς αντίθετο· είτε επειδή διάφορα αραβικά κλαν σ’ αυτή τη ζώνη πληρώνονται από «αλλού»…) το αντάρτικο κατά της «κατοχής», κάτω απ’ τις συριακές σημαίες, κλιμακώνεται. Αναφέρονται ήδη νεκροί αμερικάνοι μισθοφόροι από «νάρκες δρόμου», καθώς και εξεγέρσεις – εν μέρει ένοπλες – σε διάφορες πόλεις και κωμοπόλεις. Η Raqqa είναι ήδη πεδίο αυτού του ανορθόδοξου πολέμου.

Έκτο σημείο: Λίβανος. Η Χεζμπ’ αλλάχ και οι χριστιανοί και σουνίτες συμμαχοί της είναι η βεβαιωμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετά τις τελευταίες εκλογές. Άσχετα με το ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός, η λιβανέζικη κοινωνία έχει πάρει κατά πλειοψηφία θέση – στον σε εξέλιξη 4ο παγκόσμιο πόλεμο…

Έβδομο σημείο: Παλαιστίνη. Δεν ξέρετε;

Όγδοο σημείο: Ο «μικρός άξονας» Τελ Αβίβ – Λευκωσίας – Αθήνας… Θέλετε να κάνουμε εν χορώ τους μαλάκες για το τι κουβεντιάζει ο ογκόλιθος με τους “bomb ‘em” στην Ουάσιγκτον; Την τρέχουσα γεωπολιτική τιμή / πρόσοδο του οικοπέδου που εκπροσωπεί κουβεντιάζει· εσείς κι εμείς είμαστε το κρέας για οποιαδήποτε χρήση!!!! Οι χρήσιμοι ηλίθιοι, αν συνεχίσουμε να το επιδιώκουμε…

Την ελληνική συμβολή στο χασάπικο κουβεντιάζει ο εντεταλμένος του ελληνικού βαθέος κράτους, για λογαριασμό αυτών που κερδίζουν απ’ τα τσιγκέλια· πως και γιατί νομίζετε ότι χαλαλίζει τις ώρες του ο κάθε Bolton; Σε κουβέντες για την φροντίδα των προσφύγων ή για τα νηπιαγωγεία;

Λοιπόν; Τόχετε; Βάζετε το χέρι σας στη φωτιά; Να κάνουμε ότι κοιμόμαστε μπας και μας περάσει ξώφαλτσα;

Όχι δα!! Όχι δα!!!!!!!

Καμπάνια Μ15 +

Μην πείτε τίποτα – το απαγορεύει ο σύμμαχος!!  Υποτίθεται ότι ακόμα και στα πεδία των πιο φονικών πολέμων, εκεί που οι αντίπαλοι είναι ένοπλοι έως τα δόντια, οι νοσοκομειακές παρεμβάσεις, υπέρ των τραυματιών, προστατεύονται. Από μια κάποια ηθική, κοινά αποδεκτή, υπέρ της ιατρικής φροντίδας και περίθαλψης, μια έσχατη αναγνώριση ότι ανήκουμε στο ίδιο ζωϊκό είδος, μια στάση που θεωρείται ανώτερης τάξης. Αυτά υποτίθενται.

Δεν ισχύουν, όμως, για το φασιστικό, μιλιταριστικό, ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ. Επειδή είναι «ιερό κράτος», «ιερός στρατός», «ιερός φασισμός», κι όποιος τολμήσει να στραφεί εναντίον του… μαύρο φίδι που τον έφαγε! Και επειδή εφαρμόζει με απόλυτη ακρίβεια το πρωτοκοσμικό, χριστιανικό manual, που στο εξώφυλλό του γράφει “Αυτοί δεν είναι άνθρωποι”. Οι παλαιστίνιοι εν προκειμένω…

Ενώ, λοιπόν, το ψιλοκομμένο τουμπεκί για τα ισραηλινά εγκλήματα συνεχίζεται στα μέρη μας, σε τέλεια σύμπτωση (καθόλου τέτοια!) με την ντόπια «εθνική γραμμή», όπως ακριβώς συνέβαινε στα ‘90s για την σφαγή των βοσνίων, κάπου εδώ δίπλα, ΕΚΕΙ, συμβαίνουν αυτά…

Δείτε το διάρκειας 1,5 λεπτού βίντεο στο τέλος του κειμένου του Gideon Levy (το οποίο μπορείτε να διαβάσετε, αν το lower που πήρατε κάποτε σας το επιτρέπει…). Αφορά στιγμές της 12ης Μάη, όχι στη Γάζα («δεν είναι πράκτορες της Χαμάς» τόσο οι τραυματισμένοι απ’ τις σφαίρες όσο και οι διασώστες, ε; ντάξει παπαγαλάκια;), αλλά στη δυτική Όχθη, στην πόλη al-Bireh.

Κι αν το αντέχει η συνείδησή σας, ότι «ντάξει μωρέ…», τι να πούμε; Αν η συνειδήσή σας συμβουλεύει «δεν με αφορά» ή «δεν ξέρω / δεν απαντώ» ή «είναι και η Χαμάς» τι να πούμε; Δική σας είναι μια τέτοια πατσαβούρα, την βράζετε και την τρώτε!!!

Θυμηθείτε μόνο: ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΚΑΝ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕΤΑΞΥ ΣΤΡΑΤΩΝ! ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ!!! Καταστολή διαδηλώσεων! Έχετε υπόψη περί τίνος πρόκειται; Σας θυμίζει κάτι; (Οι αντισεξιστές / αντισεξίστριες του «λαού και του τόπου» θα έχουν μια επιπλέον ευκαιρία να δοκιμάσουν την αντοχή των πρωτοκοσμικών θεωρημάτων τους: την μεταχείριση της παλαιστίνιας γυναίκας διασώστριας απ’ τον ισραηλινό «κομμάντο» – και την στάση της… Συμβαίνει σε δεύτερο πλάνο (μπροστά ένας “ιερός φασίστας” έχει ρίξει κάτω έναν άντρα διασώστη): πίσω ένας άλλος “ιερός φασίστας” του Τελ Αβίβ σέρνει απ’ τα μαλλιά την διασώστρια, αλλά αυτή δεν μασάει. Προφανώς η παλαιστίνια δεν έχει αποκτήσει τα πρωτοκοσμικά βίτσια.

Γιατί, ωωω!!!, εδώ το πρωτοκοσμικό ψιλοκομμένο τουμπεκί σπάει παγκόσμια ρεκόρ, το ένα μετά το άλλο…  Ποιο φαλλοκρατική στάση απ’ αυτό το τουμπεκί δεν έχουμε δει ποτέ…)

Ουρλιαχτά για χάρη του buck

Τρίτη 22 Μάη. Σύμπτωση είναι, προφανώς. Τι «τύχη» όμως; Ο διάσημος στις ηπα Nick the Greek ογκόλιθος, υπ.εξ. βγαλμένος απ’ την αγκαλιά του ελληνικού βαθέος κράτους, συναντήθηκε χτες με τον ομόλογό του Mike Pompeo στην Ουάσιγκτον· μια μέρα μετά τις απειλές του τελευταίου, στην πρώτη εμφάνισή του σαν υπ.εξ., εναντίον της Τεχεράνης. Του είδους ότι «ή θα κάτσε να σας… ή θα σας….» Όχι, όμως, μόνο εναντίον της Τεχεράνης. Αλλά και των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων που θα τολμήσουν να…

Και τι θα είπε, άραγε, ο ογκόλιθος στον αμερικάνο big brother του ελληνικού κεφάλαιου / κράτους; Να μην είναι τόσο επιθετικός; Να συγκρατήσει την γενετήσια ορμή του; Τα νεύρα του; Όχι δα! Τα ελληνικά προβληματάκια θα του εξέθεσε, πράγμα που – είμαστε σίγουροι – η ύαινα Pompeo εκτίμησε.

Έχουμε και λέμε λοιπόν, με την άδεια, υποθέτουμε, του Πομπηία: θεία Λίτσα ξάπλωσε ξανά! Καμία «δημοκρατία του Ίλιντεν» (το άλλο, το «μακεδονία», δεν το λέμε καν) δεν θα ταράξει τον ύπνο σου! Το είπε και ο υφυπουργός αμερικανικού Βεζούβιου, ο Μίτσελ….

Δεύτερον: …Οι δύο υπουργοί Εξωτερικών συζήτησαν τα προβλήματα της ανατολικής Μεσογείου, αλλά και της Μέσης Ανατολής. «Υπογράμμισα την ανάγκη να διασφαλιστούν η ασφάλεια και η σταθερότητα στην περιοχή και αναφέρθηκα αναλυτικότερα στη συμπεριφορά της Τουρκίας και στην ανάγκη στήριξης της Κύπρου στα δικαιώματα που έχει διεθνώς, ότι η Κύπρος δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα «πρόβλημα» απλώς του ΟΗΕ, αλλά ως ένα κυρίαρχο κράτος με συγκεκριμένους ρόλους και δυνατότητες στην περιοχή», δήλωσε ο κ. Κοτζιάς έπειτα από τη συνάντηση. Αυτό είναι πολύ συγκινητικό. Για να ισχύει είναι απόλυτα απαραίτητο το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς να σφάζει τους παλαιστίνιους (: υπόσχεται πολύ περισσότερα) και το ελλαδιστάν να καταγγέλει “την βία απ’ όπου κι αν προέρχεται”…. Ουάου!!! Σταθερότητα παγετώνα που επιπλέει στο αίμα!!!

Τρίτον: τα δύο παλληκάρια μας, που τα κρατάνε αιχμάλωτα οι παλιότουρκοι. Εκεί οι δύο συνεταίροι, ο έλληνας ογκόλιθος και ο αμερικάνος αρχιασφαλίτης, φαίνεται ότι διαπίστωσαν ότι “κρατάνε αιχμάλωτους και αμερικάνους”. Οπότε… Υπομονή! Κάποτε θα τελειώσει ο 4ος παγκόσμιος, οπότε θα γίνει ανταλλαγή αιχμαλώτων…

Υπάρχει κάποιο ηθικό δίδαγμα; Ασφαλώς. Το ελλαδιστάν είναι πιστό στην αμερικανο-ισραηλινή συμμαχία του (αμφιβολία δεν είχαμε!), και προσπαθεί όχι να παζαρέψει αλλά να διερευνήσει αν υπάρχει (και σε τι μέγεθος) “κομμάτι απ’ την αμερικανική πίτα”.

Το σκίτσο του Αλτάν το έχετε υπόψη;  Ε, Αυτό!

Ουκρανία

Τρίτη 22 Μάη. Μπορεί να αποδειχθεί ένα μικρής διάρκειας και ήσσονος σημασίας γεγονός. Οφείλουμε, όμως, να το σημειώσουμε, επειδή έχει υπάρξει προετοιμασία. Και επειδή το ουκρανικό «μέτωπο» του 4ου παγκόσμιου πολέμου βρυκολακιάζει καθαρά στην αμερικανική απαγόρευση του nord stream 2.

Συμβαίνει, λοιπόν, αυτό που η καθεστωτική δημαγωγία ονομάζει «κλιμάκωση των εχθροπραξιών». Ο ουκρανικός στρατός (ή αυτό που παριστάνει τον στρατό του Κιέβου) έκαναν χτες μια κάπως full επίθεση κατά των θέσεων του στρατού του Donetsk. Όχι με αξιοσημείωτα αποτελέσματα – κατ’ αρχήν. Αλλά δεν μπορούμε να προβλέψουμε με σιγουριά τις εξελίξεις· αν και οι φόβοι μας δεν υποδεικνύουν αισιοδοξία.

Είναι άχρηστο να ευχηθούμε το να μην ανοίξει η Ουάσιγκτον, ξανά, την «ουκρανική πληγή». Απ’ την μεριά της είναι λογικό. Βάλτε φωτιά στα τόπια: στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό αυτή η κοινότοπη κουβέντα είναι το πανηγύρι των καννίβαλων.

Όμως, δυστυχώς, μέσα σ’ αυτόν τον ανταγωνισμό κυλάνε οι μέρες και οι νύχτες μας. Για κακό. Ο ογκόλιθος, σαν εκπρόπωπος των συμφερόντων των ντόπιων αφεντικών (αρχίζοντας απ’ τα «εθνικά» τέτοια, τους εφοπλιστές), μετά το ραντεβού του με τον Pompeo, πού να έχει κανονίσει, άραγε, το καταφύγιό του – αν και όταν χρειαστεί;

Καμπάνια Μ15 +

Στις 13 Νοέμβρη του 1974, όταν ο Yasser Arafat, ηγέτης της τότε «οργάνωσης για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης» (μιας οργάνωσης / ομπρέλλα που περιλάμβανε διάφορες ένοπλες οργανώσεις…) μπήκε να μιλήσει στη γενική συνέλευση του οηε, είχε στη μέση του το πιστόλι του. Η αντίσταση στην ισραηλινή κατοχή ήταν ένοπλη, και απλωνόταν σε διάφορα μήκη και πλάτη του πρώτου κόσμου. Και ήταν ευρύτατα αποδεκτή σαν τέτοια!

Η πολιτική, κινηματική υποστήριξη στον αγώνα των Παλαιστινίων ήταν στα ’70s εξαιρετικά μαζική – στη δύση. Μέρος του γενικότερου πλέγματος αρνήσεων. Και, φυσικά, κανείς δεν τολμούσε, ούτε διανοούνταν καν, να ονομάσει είτε τον αγώνα των παλαιστίνιων είτε την αλληλεγγύη σ’ αυτόν «αντι-σημιτισμό»! Θα ήταν το ίδιο σα να κατηγορούσε τον αγώνα των μαύρων αιχμάλωτων γηγενών της νότιας Αφρικής κατά των λευκών αποικιοκρατών σαν … «ρατσισμό»!! Μόνο φασίστες θα έκαναν τέτοια αντιστροφή…

Στην πραγματικότητα αυτή η «κατηγορία» περί «αντισημιτισμού» εφευρέθηκε απ’ τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του Τελ Αβίβ και προωθήθηκε απ’ τις μυστικές του υπηρεσίες πολύ αργότερα. Μόλις στα ‘90s. Γιατί τότε, ειδικά μετά την πολύχρονη intifada απ’ το 1987 ως το 1992, που έδειξε σ’ όλο τον κόσμο το μιλιταριστικό, φασιστικό πρόσωπο του ισραηλινού κράτους, οι ειδικοί του διαπίστωσαν ότι μπορεί να «κέρδιζαν» στρατιωτικά, έχαναν όμως, απ’ τους άοπλους παλαιστίνιους, τον ιδεολογικό πόλεμο. Σε παγκόσμια θέα. Και χάνοντας αυτήν την ιδεολογική αναμέτρηση, έχοντας γίνει πια ο «Γολιάθ» απέναντι στον παλαιστινιακό «Δαβίδ», καταλάβαιναν πως αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν να συνθηκολογήσουν απέναντι στα παλαιστινιακά δίκαια. Έπρεπε, λοιπόν, να εφεύρουν γρήγορα κάτι που να τους θωρακίσει ιδεολογικά. Κάτι που να λειτουργεί σαν αυτόματη ασπίδα…

Έτσι κατασκευάστηκε το ιδεολόγημα ότι «όποιος αντιστέκεται στο ιερό κράτος του ισραήλ είναι ‘απολίτιστος’, κι όποιος του συμπαραστέκεται είναι σχεδόν ναζί»… Το πρώτο ήταν αντιγραφή και ρατσιστική εκλαΐκευση της θεωρίας του Χάντιγκτον περί επερχόμενων “πολέμων μεταξύ πολιτισμών”. Το δεύτερο ήταν μια κτηνώδης αντιστροφή της ιστορίας, εφόσον υποστηρικτές όχι μόνο του παλαιστινιακού αγώνα αλλά των ανάλογων αγώνων διάφορων καταπιεσμένων ήταν οι κομμουνιστές και οι αντιφασίστες· και μόνον αυτοί!

Ωστόσο αποδείχθηκε ότι στην postmodern εποχή της γενικής θεαματικής αποχαύνωσης, όπου η αλήθεια εμφανίζεται σαν μια στιγμή του ψέμματος, σιγά σιγά, με επίμονη «δουλειά», τέτοιες ιδεολογικά χρήσιμες αντιστροφές είχαν και έχουν το περιθώριο να «πείσουν» την απολίτικη πρωτοκοσμική ρατσιστική και αντι-μουσουλμανική μάζα να μένει απαθής (ή και υποστηρικτική) απέναντι στα εγκλήματα σε βάρος των παλαιστινίων.

Να “πείσουν”; Ίσως ούτε καν. Ίσα ίσα να δώσουν μια δικαιολόγηση στην πρωτοκοσμική απάθεια / εγωπάθεια, να ανοίξει διάπλατα στον δρόμο στην κλιμάκωση της “δημιουργικής καταστροφής” που τόσο έχει ανάγκη, και πάλι, ο καπιταλιστικός κόσμος και τα αφεντικά του.

Γιατί, πράγματι, όταν οι λέξεις “εργατικός ανταγωνισμός” και “αντίσταση” είχαν νόημα και δεν ήταν πτώματα που περιφέρονται από στόμα σε στόμα, όπως τώρα, θα μπορούσε κανείς να έχει ορισμένες επιφυλάξεις για τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες… Θα μπορούσε, απ’ την άλλη, να καταλάβει την χωρίς τέλος σημασία της φράσης “γη κι ελευθερία”.

Πλάτες, πάντως, στους πρωτοκοσμικούς δεσμοφύλακες και στις “λευκές φρουρές” δεν διανοήθηκε ποτέ να κάνει κανείς!!!

Οι συνένοχοι 1

Δευτέρα 21 Μάη. Φαίνεται ότι η τσατσορουφιανιά έχει όλα τα προσόντα να γίνει επίσημο «ήθος» ακόμα κι εκεί που δεν θα το περίμενε κανείς. Οι δολοφονημένοι στην μεγαλύτερη ever εξέγερση αιχμαλώτων – στη λωρίδα της Γάζας – ήταν «μέλη της Χαμάς» λέει ο φρεσκοσιδερωμένος κυνισμός, αντιγράφοντας κατευθείαν τις ανακοινώσεις του καθεστώτος του Τελ Αβίβ… Οπότε; Οπότε καλά κάνει ο ισραηλινός στρατός να γαζώνει άντρες, γυναίκες και παιδιά…

Ώστε έτσι; Από πότε τα κρατικά εγκλήματα κατά άοπλων (διαδηλωτών) δικαιολογούνται ανάλογα με το σε ποια οργάνωση ανήκουν αυτοί; Από πότε η «νόρμα» είναι οι διαδηλωτές να προχωράνε έχοντας στο στόμα δαγκωμένη την «πολιτική ταυτότητά» τους, για να εξετάσουν οι ιατροδικαστές αν σωστά δολοφονήθηκαν ή όχι;

Οι καλοθελητές εκτοξεύονται με ταχύτητα στα βάθη της καπιταλιστικής και κρατικής ιστορίας: στην άγρια, πρωταρχική συσσώρευση… Πηδάνε και βουλιάζουν, επίσης, σε κάτι που θα έπρεπε να το σιχαίνονται όσο τίποτα άλλο: την κρατική ολοκληρωτική ιδέα περί «συλλογικής ευθύνης». Πριν λίγα χρόνια ήταν κάποιοι άλλοι που «καλά τους έκαναν και τους καθάριζαν»: ήταν βόσνιοι και βόσνιες, εντελώς «συμπτωματικά» μουσουλμάνοι. Από περίπτωση σε περίπτωση και από το ένα γεωγραφικό σημείο στο άλλο η απ-ανθρωποποίηση θεωρείται, πλέον, «μαγκιά»…

Τώρα η ιδεολογική και πολιτική συνενοχή στο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που λέγεται «κατοχή της Παλαιστίνης» καλπάζει και στα μέρη μας. Για έναν καθόλου παράξενο λόγο, καλπάζει με ακρίβεια πάνω στην εθνική γραμμή: την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία.

Κι ύστερα τι θα συνεχίσουν να πουλάνε όλοι αυτοί οι συνένοχοι; «Αντιφασισμό»; «Αντιμιλιταρισμό»; «Αντιρατσισμό»; Τι;

(Έχουν την ελάχιστη συναίσθηση, όλοι αυτοί, με τι «επιχειρήματα» νομιμοποιήθηκε κάποτε η εξόντωση των εβραίων; Όχι, δεν έχουν. Γι’ αυτό τα ανανεώνουν και τα επαναλαμβάνουν, εναντίον Άλλων…)

Οι συνένοχοι 2

Δευτέρα 21 Μάη. Πρόκειται, τι σύμπτωση κι αυτή, για διεθνή τάση. Ο γνωστός δημοσιογράφος Robert Fisk γράφει:

… Έχω μια ακόμα ερώτηση. Αν δολοφονήθηκαν 60 Παλαιστίνιοι μέσα σε μια μέρα αυτή τη βδομάδα, τι κι αν είναι 600 την επόμενη; Ή 6.000 τον επόμενο μήνα;… Αν αποδεχόμαστε μια σφαγή τέτοιας κλίμακας, πόσο μακριά μπορεί να πάει το «ανοσοποιητικό μας σύστημα» τις μέρες, τις βδομάδες και τους μήνες που έρχονται;

Ναι, τις ξέρω όλες τις δικαιολογίες. Η Χαμάς – διεφθαρμένη, κυνική, δεν υπάρχει «καθαρότητα» εδώ – ήταν πίσω απ’ τις διαδηλώσεις στη Γάζα. Μερικοί διαδηλωτές ήταν βίαιοι, έστελναν φλεγόμενους χαρταετούς (χαρταετούς, για όνομα του θεού!!) στην άλλη μεριά του φράχτη, άλλοι έριχναν πέτρες· αλλά από πότε το να πετάς πέτρες είναι κακούργημα που τιμωρείται με θάνατο σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα; Κι αν ένα μωρό 8 μηνών πέθανε από δακρυγόνο, τι ήθελαν οι γονείς του και το πήγαν κοντά στα σύνορα της Γάζας; Και τα λοιπά. Γιατί να διαμαρτυρηθούμε για τους νεκρούς Παλαιστίνιους όταν έχουμε τους Sissis στην Αίγυπτο, και τους Assads στη συρία και τους Sauids στην Υεμένη; Αλλά όχι, οι Παλαιστίνιοι πρέπει πάντα να κρίνονται ένοχοι.

Τα θύματα είναι οι ένοχοι. Αυτοί φταίνε. Αυτό υφίστανται οι Παλαιστίνιοι εδώ και 70 χρόνια…

… Κι έτσι φτάνουμε στο πιο φρικτό απ’ όλα τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας: την παράλληλη σφαγή στη Γάζα και τα πανηγυρικά εγκαίνια της νέας αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ… Σε τέτοιους καιρούς είναι παρηγοριά να ανακαλύπτεις ότι εφημερίδες σαν την ισραηλινή καθημερινή εφημερίδα Haaretz έσωσαν την τιμή τους. Και σ’ ένα αξιοσημείωτο ρεπορτάζ της στους New York Times, η Michelle Goldberg συνέλαβε με ακρίβεια την τρομακτικότητα της σφαγής στη Γάζα και των εγκαινίων της πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ.

Αυτά τα τελευταία, έγραψε, ήταν «μια χοντροκομμένη εκδήλωση της συμμαχίας ανάμεσα σε γεράκια Εβραίους και σιωνιστές χριστιανούς ευαγγελιστές που πιστεύουν ότι η επιστροφή των Εβραίων στο Ισραήλ θα φέρει την Αποκάλυψη και την επιστροφή του Χριστού, και μετά, όσοι Εβραίοι δεν έχουν πιστέψει θα καούν στο πυρ το εξώτερο».

Η Goldberg σημείωσε ότι την αρχική προσευχή στα εγκαίνια της αμερικανικής πρεσβείας την έκανε ο Robert Jeffress, ένας παπάς απ’ το Dallas. Αυτός ο Jeffress είχε πεί κάποτε ότι θρησκείες σαν τον «μορμονισμό, το ισλάμ, τον ιουδαϊσμό και τον ινδουϊσμό» οδηγούν τους ανθρώπους «στην αιώνια κόλαση». Όσο για την τελευταία προσευχή, πάντα στη διάρκεια των εγκαινίων, αυτή έγινε απ’ τον John Hagee, έναν εσχατολόγο ιεροκήρυκα, που η Goldberg θύμισε ότι είχε πει κάποτε ότι ο Χίτλερ ήταν απεσταλμένος του θεού για να οδηγήσει τους Εβραίους πίσω στην αρχαία πατρίδα τους…

… Πόσοι ισραηλινοί ελεύθεροι σκοπευτές θα χρειαστούν αν δεκάδες χιλιάδες ξεριζωμένοι απ’ τα σπίτια τους Παλαιστίνιοι επιχειρήσουν ποτέ την δική τους επιστροφή;

Καμπάνια Μ15 +

Νότια αφρική, 1976

(11λεπτο video)

Πριν 42 χρόνια… Το 1976, πριν 42 χρόνια ο κόσμος, ένα σημαντικό τμήμα των καπιταλιστικών κοινωνιών εν πάσει περιπτώσει, είχε ακόμα ψυχή. Ή, αν το θέλει κανείς έτσι: δεν είχε ποτίσει ως το μεδούλι με το θέαμα και την αναισθησία του.

Πριν 42 χρόνια έγινε μια εξέγερση σ’ ένα άλλο ρατσιστικό καθεστώς, εκείνο της νότιας αφρικής. Στην “ανοικτή φυλακή” του Σοβέτο. Οι μπάτσοι πυροβόλησαν στο ψαχνό, όπως ακριβώς κάνει ο ισραηλινός στρατός. Σκότωσαν «μόνο» 4 διαδηλωτές εκείνη την ημέρα, 23 συνολικά στη διάρκεια της πολυήμερης εξέγερσης – («μόνο»: μια μακάβρια υπενθύμιση για το ότι η πρωτοκοσμική θεαματική πόρωση μεταφράζεται στο «ελευθέρας» για δεκάδες δολοφονίες διαδηλωτών, εδώ κοντά, από ένα αιμοβόρο καθεστώς απαρτχάιντ).

Μια μόνο φωτογραφία από εκείνη την καταστολή, ενός δολοφονημένου 13χρονου πιτσιρικά, ήταν αρκετή για να εντείνει τον παγκόσμιο αγώνα του πρωτοκοσμικού αντιφασιστικού / αντιρατσιστικού κινήματος εναντίον του νοτιο-αφρικάνικου απαρτχάιντ. Οι κινητοποιήσεις κράτησαν χρόνια, και εστίαζαν κυρίως την επιβολή διεθνούς οικονομικού αποκλεισμού, σ’ ένα καθεστώς που ήταν εντελώς πρωτοκοσμικό δημιούργημα, αγγλο-αμερικάνικο κατά κύριο λόγο, και είχε μεγάλη διεθνή υποστήριξη.

Κι όμως. Επειδή ακόμα τότε έτρεχε αίμα στις φλέβες κι όχι “likes”, ο αγώνας ήταν σταθερός, επίμονος, μέσα κι έξω απ’ τα νοτιοαφρικάνικα «μπαντουστάν», και νίκησε: στα τέλη των ‘80s η λευκή μειοψηφία της νότιας αφρικής αναγκάστηκε να παραδόσει την εξουσία στην μεγάλη πλειοψηφία των μαύρων, φροντίζοντας φυσικά να διαφυλάξει την ζωή και την περιουσία της. Ναι, δημιουργήθηκε ένα «κανονικό καπιταλιστικό κράτος», αυτό είναι βέβαιο· νέες ταξικές διαστρωματώσεις, νέα κρατική εξουσία. Ωστόσο εκείνο που συνέβαινε πριν ήταν πολύ πολύ χειρότερο. Και είναι συνένοχη υπεκφυγή στην ανοικτή δουλεία το να υποστηρίζει ο οποιοσδήποτε “ε, και τι έγινε;” στη βάση του «ή αταξική κοινωνία ή τίποτα», όταν «απολαμβάνει» αισθητά περισσότερα απ’ το «τίποτα» που πρεσβεύει για άλλους…

Είναι το ίδιο ακριβώς που αποτελεί τον νόμιμο στόχο και σήμερα: το σύνθημα απ’ το ποτάμι μέχρι την θάλασσα ελεύθερη Παλαιστίνη σημαίνει κατάργηση του ισραηλινού απαρτχάιντ, και δημιουργία ενός και μόνο ενός πολυεθνικού κράτους για όλους και όλες, εβραίους, χριστιανούς, μουσουλμάνους, με βάση τα «ιερά και όσια» της αστικής δημοκρατίας…

Το διεθνές κίνημα BDS (Boycott, Divestments, Sanctions) δρά ήδη μ’ αυτόν τον στόχο.

Πρόκειται για…

Κυριακή 20 Μάη. Πρόκειται για πόλεμο, χωρίς εισαγωγικά. Το «οικονομικός» ή το «εμπορικός» είναι ευφημισμός. Κάθε ενδοκαπιταλιστική σύγκρουση έχει υλικά κίνητρα!

Η Ουάσιγκτον, λοιπόν, θέλει να επιβάλλει στην ευρώπη από που θα ψωνίζει φυσικό αέριο… Θέλει να της επιβάλλει να αγοράζει από εκεί που συμφέρει τις ΗΠΑ είτε οικονομικά, είτε γεωπολιτικά…. Θέλει να της επιβάλει μια ενεργειακή θηλειά για να την ελέγχει… Και φυσικά θέλει να σπάσει οποιοδήποτε ενδεχόμενο ενίσχυσης της ρωσο-ευρωπαϊκής ενεργειακής σχέσης· επειδή μια τέτοια σχέση μεταξύ των συγκεκριμένων κρατών μπορεί να πάει και μακρύτερα…

Στην εισήγηση που έγινε στις 9 Μάη, στα πλαίσια της Καμπάνιας Μ15, απ’ το «συμβούλιο για την εργατική αυτονομία» με θέμα τις συγκρούσεις για το φυσικό αέριο στην ανατολική Μεσόγειο και στη μέση Ανατολή και τον ρόλο της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας σ’ αυτές τις συγκρούσεις (εισήγηση εδώ) τονίσαμε ακριβώς αυτήν την ουσιαστική παράμετρο. Το γεγονός, δηλαδή, ότι η διακίνηση φυσικού αερίου μέσω χερσαίων αγωγών στερεί τις ΗΠΑ απ’ τον ενεργειακό έλεγχο του πλανήτη, που όσο το βασικό ενεργειακό εμπόρευμα ήταν το πετρέλαιο (που μεταφερόταν από τάνκερ) ήταν βασικό ιμπεριαλιστικό εργαλείο της Ουάσιγκτον μέσω της ναυτικής κυριαρχίας της.

Να που στο τέλος ενός ανάλογου ρεπορτάζ της καθεστωτικής «καθημερινής» (18 Μάη) αναφέρει κάτι «ελληνικού ενδιαφέροντος» (ο τονισμός με υπογράμμιση δικός μας), επιβεβαιώνοντας τόσο την γενική όσο και την ειδική θέση μας:

… Η κ. Oudkirk απέρριψε ως ανεφάρμοστη την πρόταση που είχε κάνει την περασμένη εβδομάδα η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, πως η Ουκρανία θα αποζημιωθεί για απώλεια εσόδων που θα έχει, εξαιτίας της λειτουργίας του Nord Stream 2, ο οποίος θα την παρακάμπτει. Ως εναλλακτικές λύσεις, η Oudkirk πρότεινε η Ευρώπη να προμηθεύεται φυσικό αέριο από την Κασπία Θάλασσα, την ανατολική Μεσόγειο, την Αλγερία και, τελικά, από τις ΗΠΑ και την Αυστραλία…