Tag: εξωτερική πολιτική

Καμπάνια Μ15 + / Pinkwash

Κυριακή 17 Ιούνη. Είναι γνωστό ότι το ισραηλινό ρατσιστικό, απαρτχάιντ κράτος, προσπαθεί να αξιοποιήσει υπέρ του οτιδήποτε. Μέσα στα «οτιδήποτε» είναι η ανοχή του απέναντι στις lgbtq κοινότητες. Όχι μόνο εντός αλλά και εκτός συνόρων. Ο μεταμοντέρνος ισραηλινός φασισμός είναι απόλυτα πρωτοκοσμικός: απ’ την μια παίζει με τα «δικαίωματα στη διαφορά» των εξασφαλισμένων, και απ’ την άλλη εξοντώνει τους Άλλους.

Διεθνώς αυτό λέγεται “pinkwash”. Ροζ πλυντήριο. Και, εννοείται, δεν έχει διαφύγει της προσοχής των σοβαρών ατόμων σε διάφορες lgbtq κοινότητες στον πρώτο κόσμο.

Έτσι, με διαδοχικές απορρίψεις, πάνω από μια δεκάδα κινηματογραφιστών έχουν ακυρώσει ως τώρα την συμμετοχή τους στο διεθνές κινηματογραφικό lgbt φεστιβάλ στο Τελ Αβίβ. Ο καναδός Marc-Antoine Lemire και ο γάλλος Antoine Heraly είναι οι πιο πρόσφατες περιπτώσεις. Καταγγέλουν τις προσπάθειες του ισραηλινού μιλιταρισμού να «ξεπλυθεί» μέσω τέτοιων δήθεν «κοινωνικών ευαισθησιών».

Υπάρχει πολύ δουλειά να γίνει ακόμα σε σχέση με το pinkwash. Όχι στα μέρη μας, αλλοίμονο! Εδώ η «εθνική γραμμή» είναι πάνω απ’ όλα – ή κάνουμε λάθος; Κι άλλωστε «αυτοί εκεί δέρνουν τις γυναίκες»…

(φωτογραφία: η Razan al-Najjar όταν ζούσε…)

H θεία Λίτσα στα κρεμμύδια (ουπς! λάθος… κεραμίδια…)

Κυριακή 17 Ιούνη. Όλα ξεκίνησαν (έτσι νόμιζε το επιτελείο του αντ’ αυτού) σαν έναν μεγαλοφυής «ελιγμός του Sedan»: οι λυμένες εθνικιστικές ταξιαρχίες του ψεκασμένου βγήκαν αιφνιδιαστικά απ’ την χειμωνιάτικη παγωνιά του «βγαίνουμε απ’ το τούνελ» δάσους, στις αρχές της χρονιάς, για να δηλώσουν «εμείς ‘μακεδονία’; ούτε με σφαίρες!» και να πλαγιοκοπήσουν απ’ τα ακροδεξιά το κυρίως σώμα της δεξιάς αντιπολίτευσης.

Κι όλα τέλειωσαν ανάποδα. Η καθαρμαΚουλική νέα δημοκρατία έγινε αρκούντως ακροδεξιά (χωρίς να τσινίσουν τα υποτιθέμενα «κεντρώα στελέχη» της) ώστε όχι μόνο να αντέξει τον κυκλωτικό ελιγμό, αλλά να αντεπιτεθεί με μια «πρόταση μομφής».

Τι σκοπό είχε; Έναν και μοναδικό. Να αποδείξει ότι η ακροδεξιά πτέρυγα του φαιορόζ γκουβέρνου (αυτή που ξεκίνησε την πλαγιοκόπηση) είναι μούφα. Και το πέτυχε, επειδή ήταν εύκολο. Ο ψεκασμένος στριμώχτηκε στα σκοινιά του «ναι μεν διαφωνώ – για το όνομά της – αλλά θα την ρίξω την κυβέρνηση άλλη φορά». Τώρα είναι προδότης. Αυτή είναι μια ρετσινιά που δεν πρόκειται να ξεφορτωθεί. Εν ολίγοις: το σατανικό σχέδιο του ροζ επιτελείου για την κοινοβουλευτική επιβίωση των φαιών συνεταίρων του στις επόμενες εκλογές αποδείχθηκε παροιμιώδες: πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι.

Αυτό είναι για «εσωτερική χρήση»: μην το λουστείτε… Κατά τα υπόλοιπα επιβεβαιώθηκε πόσο γνήσια «πατριωτική» είναι η συμφωνία με την δημοκρατία της (βόρειας) μακεδονίας. Οπότε το πρόβλημα είναι πως θα καλμάρει η θεία Λίτσα (σαν λαός).

Η απάντηση είναι εύκολη: ραντεβού στις Πρέσπες!!! Δηλαδή; Αποτυχία! Παρότι η θεία Λίτσα σαν εθνικός ψυχισμός νοιώθει «προδομένη», σαν μικροαστικός τέτοιος μπορεί να κρατηθεί. Για τις επόμενες εκλογές.

Δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι πριν κάτι χρόνια εκείνοι που έχασαν τις περιουσίες τους στο χρηματιστήριο ήταν πολλοί. Πάρα πολλοί… Δεν έκαναν όμως το ίδιο με τους «brutal» αλβανούς, όταν βούλιαξε η δική τους χρηματιστηριακή πυραμίδα (: έσπασαν τις στρατιωτικές αποθήκες και βγήκαν στους δρόμους με όπλα). Γκρίνιαξαν οι έλληνες για την «προδοσία των δηλώσεων του Σημίτη» (που τις είχαν θεωρήσει εγγύηση αέναης κερδοφορίας), τον μίσησαν· και περίμεναν τις επόμενες εκλογές.

Κάπως έτσι και τώρα. Το επιτελείο των αντ’ αυτού, στις αρχές του χρόνου, είχε στο στόχαστρό του να «κόψει τα πόδια» της αξιωματικής αντιπολίτευσης αξιοποιώντας είτε την όποια συμφωνία, είτε την όποια μη συμφωνία με την κυβέρνηση της δημοκρατίας της μακεδονίας. Το «εθνικό φωτοστέφανο» έλειπε απ’ την συλλογή της Κουμουνδούρου· και το ήθελε επειγόντως, απελευθερώνοντας τους ψεκασμένους εταίρους της να κάνουν το δικό τους κουμάντο.

Θα το δικαιούνταν αν ο λαός-θεία Λίτσα είχε όρεξη ν’ ακούσει τον ογκόλιθο χτες στο κοινοβούλιο. Ήταν καταπέλτης: απέδειξε ότι η διαπραγματευτική του δεινότητα ήταν τόσο μέσα στην «εθνική γραμμή», ώστε θα πρέπει να τον παρασημοφορήσουν ο παντραγώτατος και ο Παύλος Μελάς (τον οποίο οι ροζ έχουν υιοθετήσει τόσο ώστε στο τέλος θα πουν ότι ήταν και συριζαίος…).

Ωστόσο, χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία, αυτό το «ολίγον μακ» του εθνικού ρεαλισμού δεν μπορεί να χορτάσει (ή να πείσει) τον μαζικό σωβινισμό – που οι ίδιοι οι ροζ προσκάλεσαν στο τραπέζι τους. Με απλά λόγια ο λαός-θεία Λίτσα δεν καταλαβαίνει ούτε από ιστορία ούτε από γλωσσολογία. Ούτε από επιτόπιες τρίπλες έξω απ’ την μεγάλη περιοχή – κι ας παίζει μουντιάλ.

Το μόνο που καταλαβαίνει είναι ότι «έκλεισε η προδοσία, δεν μας παίρνει τώρα». Καταλαβαίνει, δηλαδή, από σχέσεις δύναμης. Γι’ αυτό και θα παραφυλάξει μπροστά στις κάλπες.

Παρόλα αυτά υπάρχει ηθικό δίδαγμα. Παλιό και γνωστό: όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες. Απλά ο λαός-θεία Λίτσα (θεωρεί πως) εξαιρείται: είναι στα κεραμίδια…

(Φωτογραφία: η θεία Λίτσα, σα λαός, έκανε το καλύτερο για να καταλάβει το «μπουρδέλο» – και να απελευθέρωσει όλα τα καλομισθοδοτούμενα άτομα αυτού του οίκου απ’ την ταπείνωση της σεξουαλικής κακοποίησής τους.

Απλά οι δυνάμεις των προδοτών ήταν ανώτερες…)

Επί εποίκων

Σάββατο 16 Ιούνη. Αν πιστεύετε ότι οι δύο, ας τις πούμε έτσι, «φράξιες της εθνικής γραμμής», η κυβερνητική και η αντιπολιτευόμενη, διαφωνούν για την «συμφωνία» (για την ακατανόμαστη…) κάνετε λάθος!

Όλο κι όλο το «προβληματικό ζήτημα» είναι αυτό που μετέφερε χτες η ασταμάτητη μηχανή, δηλαδή το άρθρο 1 του 1ου μέρους και η παράγραφος 10 «περί 5ετούς μεταβατικής περιόδου». Η «σύγκρουση γιγάντων» στο κοινοβούλιο, γύρω απ’ την «πρόταση μομφής» υπήρξε απόλυτα διαφωτιστική… Το ζουμί είναι αυτό:

Λένε οι φαιορόζ: Μέσα σε 5 χρόνια το «δημοκρατία της μακεδονίας» θα έχει αντικατασταθεί παντού απ’ το «δημοκρατία της βόρειας μακεδονίας». Αυτή δεν είναι η «εθνική γραμμή» περί «σύνθετης ονομασίας έναντι όλων»;

Απαντούν οι πρασινόμαυροι: Ναι, αλλά μέχρι να γίνει η αντικατάσταση θα ισχύει το προηγούμενο. Το «δημοκρατία της μακεδονίας»…

Λένε οι φαιορόζ: Σωστά, αλλά δεν γίνεται να πατήσεις ένα κουμπί και να γίνει αυτόματα η αλλαγή. Πρόκειται για χιλιάδες «σημεία» που πρέπει να γίνει το σβήσε / γράψε…

Απαντούν οι πρασινόμαυροι: Ο.Κ… Αλλά τότε θα έπρεπε να υπογράψουμε την συμφωνία (που τους επιτρέπει την ένταξη σε νατο και ε.ε.) ΑΦΟΥ θα είχαν ολοκληρώσει τις αλλαγές· όχι τώρα, ΠΡΙΝ…

Λένε οι φαιορόζ: Ναι, αλλά τότε δεν θα μπορούσαμε να ανακατευτούμε και να επιβλέπουμε αυτές τις αλλαγές!!! Ο καλύτερος και αποτελεσματικότερος τρόπος είναι να μασκαρευτούμε σαν «ενταξιακές διαπραγματεύσεις στην ε.ε.», για να είμαστε συνέχεια πάνω απ’ το κεφάλι τους. Ως «ε.ε.». (Και, κλείνοντας το μάτι, αφήνουν σιωπηλά το υπονοούμενο: Άλλωστε, άμα μασκαρεύεσαι έτσι κι ο άλλος είναι πιο αδύναμος όλο και κάτι έξτρα θα βγάλεις…).

Οπότε όλη η «διαφωνία» τελειώνει ως εξής απ’ τους πρασινόμαυρους: πάντως το πήγατε μοναχοφαγικά, μας αφήσατε στην απέξω, οπότε τώρα πρέπει να γαυγίζουμε…

Οι εξυπνάκηδες θα έλεγαν ότι η διαφορά είναι αν το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο. Παραλλαγές «ερμηνειών» πάνω σε μια ουσιαστική εθνική συμφωνία, που απλά δεν μπορεί να μεταφερθεί επίσημα και καθαρά απ’ τους μηχανισμούς–θεία Λίτσα στον λαό–θεία Λίτσα: ο καλύτερος τρόπος για την ελληνική, εθνική «αξιοποίηση του μακεδονικού» είναι να μετατραπεί η δημοκρατία της (βόρειας) μακεδονίας σε αποικία ονόματος!

Αυτοί που κλαίγονταν ότι είχαν μετατραπεί σε «αποικία χρέους» κάτι έμαθαν αυτά τα χρόνια: απέκτησαν ένα καινούργιο θεσμικό know how στον ιμπεριαλισμό τους – όταν βέβαια κινούνται κάτω απ’ την ομπρέλα της ε.ε….

Μιθριδατισμός

Σάββατο 16 Ιούνη. Τι κάνει ένα κοινοβούλιο για να προστατέψει τον εαυτό του όταν ένας κουβάς βοθρολύματα / μέλη του αποφασίσει να διακηρύξει ότι «ήρθε η ώρα του στρατού»;

Η απάντηση δεν είναι αυτονόητη! Επειδή μπορεί το ίδιο κοινοβούλιο, μέσω της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης» του, να έχει δώσει ήδη πολιτικό άσυλο σε σχεδόν μια 10άδα χουντο-καραβανάδες εναντίον ενός άλλου κοινοβουλίου, κάπου στα πέριξ…. Μπορεί λέμε, το ίδιο κοινοβούλιο και ο λαός που το εκλέγει, να έχουν ήδη υποστηρίξει «την ώρα του στρατού» στα νότια (στο Κάιρο) και στα ανατολικά (στην Άγκυρα)· ακόμα κι αν η τελευταία «ώρα» απέτυχε.

«Part time δημοκράτης» δεν γίνεται… Υποστηρικτής φασιστικών καθεστώτων και πραξικοπημάτων για «λόγους εθνικού συμφέροντος» γίνεται! Μόνο που έτσι νομιμοποιείται ο οποιοσδήποτε να προτείνει και εντός έδρας την ίδια «θεραπεία» (πάντα για «λόγους εθνικού συμφέροντος»).

Δεν αρέσει βέβαια αυτή η πραγματική συγγένεια· αλλά συμβαίνει και στις καλύτερες (ελληνικές) οικογένειες…

Βοήθεια, οι έλληνες!

Παρασκευή 15 Ιούνη. Ανάμεσα στο λαο-θεία Λίτσα και στους μηχανισμούς-θεία Λίτσα υπάρχουν κοινά· υπάρχουν, όμως, και διαφορές. Μιλώντας γενικά εκείνοι που υμνούν τους μικροαστούς σαν τους τέλειους «πολίτες» (και «εν δυνάμει επαναστάτες») τόχουν αδύνατο να παραδεχτούν ότι ο μικροαστός – μάζα είναι η ιδανική κοινωνική φιγούρα για να την σύρει όποιος έχει (ή υπόσχεται) εξουσία, την ίδια στιγμή που ο μικροαστός – άτομο (ή οικογένεια) πιστεύει ακράδαντα ότι «γράφει την ιστορία». Το πράγμα γίνεται ακόμα πιο δύσκολο επειδή ο μικροαστός – μάζα είναι η πιο πολυπληθής δεξαμενή κουκιών και κολακείας (για όποιον ενδιαφέρεται…) ενόσω ο μικροαστός – άτομο μπορεί να μασκαρευτεί σε οτιδήποτε.

Αυτά είναι περίληψη της περίληψης· απλά για να υποψιαστείτε την βάση των επόμενων: ο λαός-θεία Λίτσα λυσσάει για την προδοσία με την «συμφωνία για το μακεδονικό»· την ίδια στιγμή που οι μηχανισμοί-θεία Λίτσα ξέρουν καλά πως δεν έχει υπάρξει καμία προδοσία!

Όμως – ωωωω του καταμερισμού! – οι μηχανισμοί δεν μπορούν να μιλήσουν ανοικτά προσπαθώντας να καθησυχάσουν τον λαό. Γιατί έτσι θα αποδείξουν πόσο ηλίθιος είναι ο μικροαστός – μάζα την ώρα που νοιώθει (και έτσι πρέπει να επαινείται) σαν τέρας «πατριωτικής» ευφυίας! Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι μηχανισμοί είναι να «μιλήσουν υπόγεια». Να «διαδώσουν ανεπίσημα» την πραγματικότητα της «συμφωνίας για το μακεδονικό», για την ακρίβεια εκείνα τα σημεία που δείχνουν ότι δεν είναι καθόλου προδοσία.

Σ’ αυτήν την υπόγεια διάδοση οι τριβές είναι σχετικά μεγάλες, και τα αποτελέσματα αργούν σχετικά. Όμως υπάρχει το «ψαχνό».

Φοβού τους Δαναούς

Παρασκευή 15 Ιούνη. Αν νομίζετε ότι το προχθεσινό σχόλιο «μικρός μπράβος, αλλά μπράβος» της ασταμάτητης μηχανής ήταν αυθαίρετο, έχουμε σήμερα μερικές αποδείξεις για το αντίθετο. (Ο τονισμός με υπογραμμίσεις δικός μας).

Συμφωνία Αθήνας – Σκοπίων, Μέρος 1, άρθρο 1, παράγραφος 10:

Σε ό,τι αφορά την εγκυρότητα των υφιστάμενων εγγράφων και υλικού που εκδόθηκαν από τις Αρχές του Δεύτερου Μέρους [: το μακεδονικό κράτος] τα Μέρη συμφωνούν ότι θα υπάρξουν δύο μεταβατικές περίοδοι, μία «τεχνική» και μία «πολιτική»:

α) Η «τεχνική» μεταβατική περίοδος θα αφορά όλα τα επίσημα έγγραφα και υλικό της Δημόσιας Διοίκησης του Δεύτερου Μέρους για διεθνή χρήση και εκείνα για εσωτερική χρήση που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο εξωτερικό. Αυτά τα έγγραφα και υλικό θα ανανεώνονται σύμφωνα με το όνομα και τις ορολογίες που αναφέρονται στο Άρθρο 1 (3) της παρούσας Συμφωνίας εντός πέντε ετών από τη θέση σε ισχύ της παρούσας Συμφωνίας, το αργότερο.

β) Η «πολιτική» μεταβατική περίοδος θα αφορά όλα τα έγγραφα για εσωτερική χρήση στο Δεύτερο Μέρος. Η έκδοση των εγγράφων και υλικού που εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία σύμφωνα με το Άρθρο 1 (3) θα ξεκινά στο άνοιγμα κάθε διαπραγματευτικού κεφαλαίου της ΕΕ στο συναφές πεδίο, και θα ολοκληρωθεί εντός πέντε ετών από τότε.

 

Άρθρο του Γιώργου Κακλίκη, πρεσβευτή, καθεστωτική «καθημερινή» 14 Ιούνη:

… Όμως, διαβάζοντας με προσοχή τα άρθρα της συμφωνίας που διανεμήθηκε χθες … διακρίνουμε ότι η νέα ονομασία διατρέχει ολόκληρο τον δημόσιο χώρο της γειτονικής χώρας, όλες τις σχέσεις της με τους διεθνείς οργανισμούς, τα κράτη-μέλη των Ηνωμένων Εθνών…

 

Άρθρο του Κωνσταντίνου Φίλη, διευθυντή ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και αγαπημένου (δηλαδή: «εγκεκριμένου»….) «γεωπολιτικού αναλυτή» για τα μήντια, «Κ», 14 Ιούνη:

… Η Ελλάδα έχει μεγάλα περιθώρια ώστε να ελέγχει σε κάθε βήμα την ούτως ή άλλως μακρόσυρτη διαδικασία ένταξης της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε., κάνοντας, εφόσον χρειαστεί, ακόμα και λελογισμένη χρήση του βέτο….

 

Σε απλά ελληνικά: η δημοκρατία της (βόρειας, πλέον) μακεδονίας είναι όμηρος του ελληνικού βαθέος κράτους, σε ότι αφορά την ένταξή της στην ε.ε.: η Αθήνα θα ελέγχει «κεφάλαιο – κεφάλαιο» αν τα Σκόπια έχουν αλλάξει αυτά που θέλει, θα κάνει τα καπρίτσια της, θα πετάει την μπάλα έξω κατά βούληση, και λοιπά. Σ’ αυτήν την εθνική εποποιία (που θα γίνεται γνωστή στον λαο-θεία Λίτσα με κλισαρισμένες εκφράσεις του είδους: η ελλάδα παραμένη σταθερά προσηλωμένη στην ένταξη της δημοκρατίας της βόρειας μακεδονίας στην ε.ε., αλλά είναι αναγκασμένη να θέσει βέτο στο άνοιγμα του Χ ή του Ψ κεφαλαίου, επειδή τα Σκόπια δεν…) η ε.ε. θα είναι σύμμαχος της Αθήνας: κανένα απ’ τα υπάρχοντα μέλη δεν καίγεται για την γρήγορη ένταξη είτε της βόρειας μακεδονίας είτε της αλβανίας. Αρκεί αυτή η υβριδική σχέση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων…

Έλα, όμως, που αυτό οι μηχανισμοί-θεία Λίτσα δεν μπορούν να το εξηγήσουν στο λαο-θεία Λίτσα!!! Από πολλές απόψεις δεν θα έπρεπε: ο λαός-θεία Λίτσα καλύτερα να νοιώθει «προδομένος» και να είναι πρόχειρος για κανά συλλαλητηριάκι τα επόμενα χρόνια. Με αφορμή, ας πούμε το όνομα του «πανεπιστημίου μακεδονίας» που οι «γείτονες» αρνούνται να αλλάξουν σε «πανεπιστήμιο βόρειας μακεδονίας». Ή – μην γελάσετε – με αφορμή το «τυρί μακεδονίας» που αρνούνται να το ονομάσουν «τυρί βόρειας μακεδονίας» για να ξεχωρίζει απ’ το ελληνικό «τυρί μακεδονίας» … στην παγκόσμια αγορά.

«Το όνομα μας είναι η ψυχή μας»! Μια υποτέλεια αυτοϊκανοποίησης και μισή, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πότε και που μπορεί να χρειαστούν οι μαλάκες. Τους κρατάς, λοιπόν, σε εφεδρεία…

Η θεία Λίτσα φτιάχνει «σαλάμια»…

Παρασκευή 15 Ιούνη. Επειδή ούτε είναι δυνατόν ούτε και πρέπει ο λαός-θεία Λίτσα να καταλάβει ότι δεν υπάρχει καμία «προδοσία» και ότι, αντίθετα, τόσο οι ροζ όσο και οι φαιοί κυβερνήτες δρουν υπό την ασφαλή επιτήρηση των ίδιων μηχανισμών εθνικής ασφάλειας που κινητοποιούν «το πεζοδρόμιο», συμβαίνει αυτή η παρεξήγηση. Ο μεν λαός-θεία Λίτσα νοιώθει «προδομένος» (πράγμα που αγαπάει όσο τίποτα άλλο!) ο δε ψόφιος κοριός παριστάνει τον «οσιομάρτυρα της εθνικής γραμμής». Στο κοινοβούλιο χθες έφτασε να διεκδικεί την κληρονομιά του Μητσοτάκη πατρός (τι άλλο θα ακούσουμε;)

Το φασισταριό πρέπει να κινητοποιηθεί – υπάρχουν λεφτά στη μέση. Απ’ την άλλη, εφόσον οι μηχανισμοί που το κουμαντάρουν (: κουμαντάρουν και αυτό αλλά όχι μόνο) είναι ευχαριστημένοι απ’ την απόδοση του ογκόλιθου και σία, δεν θα πρέπει το φασισταριό να το παραχέσει. Βασικά οφείλει να ολοκληρώσει την «κεφαλαιοποίηση της εθνικής ανατριχίλας» και, αφού δεν θα την δανείσει σε κανά Σώρρα, να την βάλει σ’ ένα σεντούκι για μελλοντική χρήση. Είτε «εκλογική» είτε «παραεκλογική».

Το πρόβλημα είναι ότι η δική μας θεία Λίτσα, η θεία Λίτσα-άτομο, μάζευε τις προάλλες μπουκάλια μπύρας. Οι γείτονες την έχουν από κοντά, μπας και πλησιάσει σε κανά βενζινάδικο…

Αλλά τι να το κάνεις; Η θεία Λίτσα της δίπλα γειτονιάς έχει δικό της gazoline station. Πράγμα που σημαίνει: αυτοί που έκαναν το φασισταριό «συνεταίρο στη λύση» εδώ και μήνες, είναι οι κατεξοχήν νικητές σ’ αυτήν την υπόθεση.

Εξαγωγή επανάστασης;

Παρασκευή 15 Ιούνη. Εν τω μεταξύ το κκε επιμένει να διαδίδει την πιο παρανοϊκή απ’ τις εθνικιστικές παραλλαγές: «κάτω η συμφωνία» για να μην μπουν τα Σκόπια στο νατο!!.. Απ’ όποια μεριά και να το πιάσει κανείς, η παράνοια είναι τέτοια που ξεπερνάει κατά πολύ το να είναι απίστευτη.

Το πιο προφανές είναι αυτό: ποιος, και από πότε, σε ένα κράτος – μέλος του νατο (μ’ έναν περίδρομο αμερικανικές βάσεις) θεωρεί θεμιτό πολιτικό καθήκον για τον εαυτό του το να χρησιμοποιήσει το πολιτικό προσωπικό αυτού του κράτους, «πιέζοντάς» το, για να μην μπει ένα άλλο κράτος στο νατο; Ή, διατυπωμένο αλλιώς: ποιος είναι που παριστάνει ότι κάνει «εξαγωγή επανάστασης» μέσω κρατικού / κυβερνητικού φορέα· του ίδιου που κατηγορεί (και σωστά) για την εντεινόμενη συμμαχία με το usa; Δηλαδή, αν οι φαιορόζ, υιοθετούσαν το κουκουέδικο «επιχείρημα», θα ήταν ο.κ.;

Αυτό, τελικά, μπορεί να είναι το κωμικό της υπόθεσης. Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα. Το επιτελείο του κκε το ξέρει, αλλά δεν πρέπει να το ξέρουν οι υπόλοιποι: η Ουάσιγκτον ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ για να κάνει τις δουλειές της!!! Η βάση Able Sentry λέει τίποτα; Ήταν η αμερικανική βάση στο Petrovec, κοντά στα Σκόπια, απ’ το 1992 κιόλας (όταν ο Περισσός αποκαλούσε «συντρόφους» τους Μιλόσεβιτς και Κάραζιτς…) ως το 2003 – χωρίς νατο!!! Το 2003 το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού της αμερικανικής βάσης μεταφέρθηκε στην θηριώδη αμερικανική βάση στο Κόσοβο, την επονομαζόμενη Bondsteel. Ας το επαναλάβουμε, για να χωνευτεί. Ούτε το μακεδονικό κράτος ούτε το κόσοβο ανήκαν (ή ανήκουν ως τώρα) σε κάποιο νατο… Αλλά ο αμερικανικός στρατός είναι εκεί (τώρα στο κόσοβο) – στη βάση διμερών διακρατικών συμφωνιών.

Εννοείται ότι δεν ανήκει στο νατο ούτε η συρία. Ωστόσο εκεί βρίσκονται ήδη: αμερικάνοι, γάλλοι, άγγλοι, και εσχάτως και ιταλοί πεζοναύτες. Στην ypg/κρατούμενη ζώνη, στα βόρεια και στα ανατολικά της συριακής επικράτειας. Εκεί δεν χρειάζονται καν διμερείς διακρατικές σχέσεις!!! Είναι αρκετοί οι εξαγορασμένοι proxies… Άλλη μια απόδειξη: η Ουάσιγκτον κάνει τις δουλειές της όπως την βολεύει. Και οι «αντινατοϊκές παπαρολογίες», οι «αντιαμερικανικές παρελάσεις» και οι “συμβολικές ενέργειες” καθόλου δεν την απασχολούν… (Και γιατί θα έπρεπε: ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος είναι κανονικότατος!!!)

Φυσικά το κκε εξακολουθεί να λέει κι άλλα. Ότι δεν υπάρχει ούτε μακεδονική γλώσσα ούτε μακεδονική εθνότητα… Και ότι ποτέ μα ποτέ δεν υπήρξε ούτε υπάρχει (σλαβο)μακεδονική μειονότητα στην ελλάδα… Το κκε πυροβολεί τους κάποτε δικούς του ανθρώπους, τους γέροντες και τις γριές που ζουν ακόμα στη δημοκρατία της (βόρειας) μακεδονίας σαν φυγάδες μετά την ήττα του δημοκρατικού στρατού, το ’49… Τι μπορεί να πει κανείς γι’ αυτήν την αθλιότητα; Ότι το κκε κάνει την δουλειά των φασιστών για το συγκεκριμένο θέμα; Ότι «αποτελειώνει» όσους ζουν ακόμα, σε βαθιά γεράματα, από εκείνη τη γενιά που ήταν ο ανθός της τότε ελληνικής κοινωνίας; Ότι αφού τους κάλεσε στη μάχη κι εκείνοι / ες μπήκαν σ’ αυτήν, τώρα τους απαγορεύει ακόμα και να υπάρχουν; Ότι τους απαγορεύει να διεκδικήσουν, αν όχι οι ίδιοι τα παιδιά και τα εγγόνια τους, τα σπίτια που στέκονται ακόμα, μισοερείπια, καμμένα τότε, στα χωριά βόρεια της Φλώρινας – ή τις αποζημιώσεις για τα σπίτια και τα χωράφια που «απαλλοτρίωσαν» οι ωφελούμενοι (οι πελάτες δηλαδή) του ελληνικού εθνικισμού;

Θα ήταν υπερ-παρανοϊκό αν δεν επρόκειτο για τα εθνικιστικά διαπιστευτήρια απ’ την μεριά κάποιων που κάνουν την ιστορία τους (και, με πολλές έννοιες, την ιστορία μας!) κουρελού…

Όταν το κκε λέει αυτά για την μακεδονία, κι όταν λέει τα άλλα εθνικιστικο-πατριωτικά για τον «αιώνιο εχθρό», θα πρέπει πολλοί να ανησυχούν: για το πότε και πως θα ξεφυτρώσει κάποια «επαναστατική ιδέα» που θα μας συμβουλεύσει να πολεμήσουμε υπό τις διαταγές των ντόπιων αφεντικών· για τα καλά και συμφέροντα τα δικά τους, αλλά και του γνωστού άξονα…

Η «αντι-εε πρόβα» των προηγούμενων χρόνων έδειξε πως ακόμα και τα πιο ελεεινά έχουν μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας…

Καμπάνια Μ15 + / Των συμμάχων οι αιχμές

Πέμπτη 13 Ιούνη. Οι επαφές του καθαρμαΚούλη (της αντιπολίτευσης) στο ισραήλ πριν 3 μέρες (την Δευτέρα 11 Ιούνη) δεν ήταν διακοσμητικό συμπλήρωμα της επίσημης και διακομματικής, «εθνικής» συμμαχίας Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ, όπως την υλοποιούν οι καθαρμαφαιορόζ, σαν τμήμα του μεγαλύτερου άξονα, που αρχίζει απ’ την Ουάσιγκτον. Ήταν απόδειξη αυτής της ολοκληρωμένης πρόσφυσης του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου με τα αντίστοιχα ισραηλινά.

Το ρεπορτάζ της καθεστωτικής (και αρκετά φιλοΚουλικής) «καθημερινής» δεν σηκώνει παρερμηνείες (ο τονισμός δικός μας):

Η στρατηγική σχέση Ελλάδας – Ισραήλ (και το τριμερές σχήμα συνεργασίας με την Κύπρο), καθώς και ο προβληματισμός και η ανησυχία για τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή, κυριάρχησε στη χθεσινή, διαρκείας άνω της μίας ώρας, συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου στην Ιερουσαλήμ, με φόντο την ελληνοτουρκική ένταση στο Αιγαίο και τις ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή….

… Ο πρόεδρος της Ν.Δ. με τη χθεσινή ολιγόωρη επίσκεψή του στην Ιερουσαλήμ έστρεψε το βλέμμα του στην Ανατολική Μεσόγειο για να συζητήσει με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό την ενίσχυση της ελληνοϊσραηλινής συνεργασίας σε μια σειρά από τομείς, με κυρίαρχο αυτόν της ενέργειας, καθώς αμφότεροι υπογράμμισαν το αμοιβαίο ενδιαφέρον που υπάρχει για την κατασκευή του αγωγού EastMed. Αλλά και για να ανταλλάξει απόψεις με τον κ. Νετανιάχου για μια σειρά περιφρερειακών ζητημάτων που αφορούν και τις δύο χώρες.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με πηγές της Πειραιώς, ιδιαίτερη συζήτηση έγινε για τις εξελίξεις που αφορούν το Ιράν και την πορεία της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης ύστερα και από την απόφαση των ΗΠΑ να αποσυρθούν από αυτήν. Σημειώνεται ότι αυτό αποτελεί ζήτημα αιχμής για τους Ισραηλινούς.

Σε ζήτημα αιχμής, εξάλλου, εξελίσσεται και η Τουρκία, καθώς, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, οι κ. Μητσοτάκης και Νετανιάχου επισήμαναν τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή, ενώ υπήρξε αναφορά και στους κινδύνους που απορρέουν από την άνοδο του ισλαμικού εξτρεμισμού.

…

Σε χωριστό σχόλιο, στην ίδια καθεστωτική εφημερίδα, γράφονταν κι αυτά:

… Μαθαίνω ότι μεγάλο μέρος της συζήτησης που είχε χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου στην Ιερουσαλήμ στράφηκε γύρω απ’ την Τουρκία. Το ενδιαφέρον του Μητσοτάκη για την Τουρκία είναι δεδομένο. Αυτό που έκανε εντύπωση σε κατάσκοπό μου είναι, όπως πληροφορούμαι, ότι ήταν παραπάνω από προφανές ότι ο Νετανιάχου ήθελε να κρατήσει – όπως και έκανε – για ώρα τη συζήτηση στην Τουρκία. Ενδεικτικό του πόσο προβληματίζει τους Ισραηλινούς ο ρόλος της, αλλά και το πως θα κινηθεί ο απρόβλεπτος Ερντογάν από εδώ και στο εξής, όπως άφησε να εννοηθεί ο «Μπίμπι»…

Καμπάνια Μ15 + / Η εθνική γραμμή

Πέμπτη 13 Ιούνη. Θα προτείναμε να ξαναδείτε τα σχόλια της ασταμάτης μηχανής πριν δύο μέρες. Επειδή, όταν η «εθνική γραμμή» είναι συμπαγής και χωρίς κορδελάκια για εσωτερική κατανάλωση (κι αυτό αφορά 110% την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία), ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι κάτι παραπάνω από ένας εσωτερικός παράγοντας: γίνεται άτυπος υπ.εξ. στις διεθνείς επαφές. Για τα δικά του νταραβέρια μπορούν να ειπωθούν εκείνα που απαγορεύονται να λέγονται για τα «επίσημα» νταραβέρια.

Όταν, λοιπόν, ο καθαρμαΚούλης κουβεντιάζει με τον φασίστα Νετανιάχου α) για το «μέλλον του ιράν» και, β) για το «μέλλον της τουρκίας», δεν το κάνει σαν ένας I gonna be! Δεν θα είχε αξία κάτι τέτοιο. Το κάνει σαν εκπρόσωπος, ένας ανάμεσα σε άλλους, του ελληνικού βαθέος κράτους, κουβεντιάζοντας μ’ έναν «στρατηγικό σύμμαχο» μεσομακροπρόθεσμα.

Ο ένας (το φασιστικό, μιλιταριστικό, ρατσιστικό, απαρτχάιντ κράτος του ισραήλ) έχει «στόχο» το ιράν, τον λίβανο, τους παλαιστίνιους. Ο άλλος (το ελληνικό γεωπροσοδικό, μιλιταριστικό, φασιστο-«δημοκρατικό» προς το παρόν ελληνικό κράτος) έχει «στόχο» την τουρκία. Τι πιο φυσιολογικό μεταξύ συμμάχων να κουβεντιάζουν για τους εχθρούς τους… και πως θα τους «τακτοποιήσουν»;

Εννοείται πως όχι μόνο τα δεδομένα είναι εξαιρετικά ζόρικα αλλά ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μπορούν να κρατάνε τέτοιου είδους «ανοικτούς λογαριασμούς» χωρίς την ομπρέλλα του «θείου απ’ την αμερική»!