Tag: εξωτερική πολιτική

Ανθρώπινα δικαίωματα; Ελάτε τώρα – ας σοβαρευτούμε!

Πέμπτη 21 Ιούνη. Η Ουάσιγκτον αποχώρησε (και) απ΄το συμβούλιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων του οηε, κατηγορώντας το για «αντι-ισραήλ» προκατάληψη…. Για «αντισημιτισμό» όχι ακόμα – προσεχώς…

Αυτά τα διεθνή σώματα σαν τον οηε και τα πέριξ έχουν τελειώσει εδώ και πάνω από 2 δεκατίες: φτιάχτηκαν σαν θεσμοί «ισορροπίας» στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού πολέμου») αλλά μετά, ειδικά από τότε που έπαψαν (λόγω συσχετισμών) να είναι ο φερετζές της «μόνης υπερδύναμης», είχαν ξεπεραστεί ιστορικά. Ως τώρα δεν το έλεγε κανείς επίσημα, έχει αρχίσει πια να το λέει η Ουάσιγκτον. Σε δόσεις.

Έχει το ενδιαφέρον της όμως η δήλωση του ρώσου εκπροσώπου στο οηεδικο συμβούλιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Gennady Gatilov:

Δεν θα έλεγα ότι το συμβούλιο έχασε κάτι λόγω της αμερικανικής αποχώρησης. Αντίθετα πιστεύω ότι αφού έφυγαν οι ηπα θα έχουμε λιγότερη πολιτικοποίηση, διπλά στάνταρ και συγκρούσεις [εννοεί: εντός συμβουλίου].

Αυτό το συμβούλιο είναι σχετικά καινούργιο: φτιάχτηκε το 2006. Η συντηρητική διοίκηση του Μπους του Β δεν το γούσταρε, και ήταν μόλις επί προεδρίας Obama που η Ουάσιγκτον δήλωσε ενδιαφέρον για τον θεσμό. Σύντομη σχέση, και ταραγμένη εδώ και 1,5 χρόνο, εφόσον αυτοί οι γραφειοκράτες ανθρωπιστές επιμένουν ότι το Τελ Αβίβ καταπιέζει τους παλαιστίνιους… Α χα! Ρώτησαν τους έλληνες υπερασπιστές του να τους εξηγήσουν ότι το ιερό κράτος (το οποίο εσχάτως αποφάσισαν να «μην πιάνουν στο στόμα τους» καν, αλλά να μιλάνε για οποιαδήποτε άλλη μαλακία τους κατέβει…) απλά αμύνεται, και ότι οι παλαιστίνιοι πάσχουν από σύνδρομα ομαδικής αυτοκτονίας τα οποία εκμεταλλεύεται η Χαμάς; Τα ίδια, βέβαια, λέει και η κυρα Nikki (Haley, η ύαινα πρέσβειρα των ηπα στον οηε), οπότε μάλλον είναι διεθνώς γνωστά…

Περιμέναμε τους ντόπιους εγκάθετους «αντι- όλα τα σφάζω κι όλα τα μαχαιρώνω» να καταγγείλουν το συμμαχικό ψοφιοκουναβιστάν που κάνει παιδομάζωμα για να τιμωρήσει τους «παράνομους» μετανάστες…. Σιγά! Εδώ έκαναν τουμπεκί με την επί μήνες μεταχείριση των αφρικάνων μεταναστών απ’ το φασιστικό, μιλιταριστικό ισραηλινό καθεστώς· με τους λατινοαμερικάνους θα ασχολούνταν; Να κατηγορήσουν, δηλαδή, έναν βασικό σύμμαχο του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου, για κρατικό / θεσμικό και κοινωνικό ρατσισμό; Α πα πα!

(Τώρα πια δεν χρειάζεται. Τελικά το ψόφιο κουνάβι λέει ότι θα αλλάξει τακτική – με τον χωρισμό των παιδιών των μεταναστών απ’ τους γονείς τους – γιατί η Ivanka και η Melania δεν εγκρίνουν…)

Περιμέναμε, επίσης, όλους αυτούς τους ψευτο-«ανθέλληνες», να καταγγείλουν το ελληνικό κράτος που εκπαιδεύει τον ισραηλινό στρατό για να βομβαρδίσει την γάζα, τον λίβανο, την συρία, το ιράν, κι ό,τι άλλο γουστάρει… Να οργανώσουν φλογερές (όσο η παπαρολογία τους) διαδηλώσεις, προπαγάνδα… Αλλά ο σικέ «ανθελληνισμός», που ένα στόχο είχε μόνο εξ αρχής, να αποικίσει / διαβρώσει / αποπροσανατολίσει το όποιο ντόπιο κίνημα (που δεν είναι και στα καλύτερά του, άρα θεωρείται μπόσικο απ’ τις υπηρεσίες), αυτό το παραμυθάκι λοιπόν βούλιαξε και πνίγηκε στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία. Επ’ αυτής ο σικέ «ανθελληνισμός» έχει βγάλει τον σκασμό – όπως άλλωστε όφειλε απέναντι στ’ αφεντικά του. Σκασμός και “πετάμε την μπάλα έξω”…

Από τότε κυκλοφορούν εδώ κι εκεί διάφορες βρωμερές, θορυβώδεις, έως δηλητηριώδεις μπουρμπουλήθρες…

(Όμως όλα μέσα στη ζωή είναι…)

Ανοικτή επιστολή στη θεία Λίτσα

Πέμπτη 21 Ιούνη. Αγαπητή θεία Λίτσα, σου γράφω για να σε παρηγορήσω. Μη χολοσκάς θεία. Δεν αξίζει!!

Πρώτα πρώτα γι’ αυτόν τον Ηφαιστίωνα δεν ακούς τίποτα στη φλυαρία για τον μεγαΑλέξανδρο. Δυστυχώς θεία Λίτσα ο μακεδόνας αυτοκράτορας ήταν bysexual, είχε διάφορους γκόμενους, κι αυτό είναι κάτι που η ψυχή σου δεν μπορεί να ανεχτεί…

Ήταν, επίσης μάχιμος μεν αλλά και αποτυχημένα φιλόδοξος. Όταν έφτασε στο Hindokush και είδε πόσα βουνά υπάρχουν ακόμα προς τα ανατολικά έκοψε φόρα στο όνειρό του, να φτάσει στην άκρη του κόσμου, αυτό που τον παρακινούσε να προχωράει προς την ανατολή πολεμώντας…. Σήμερα οι φίλοι του θα έπρεπε να είναι οπαδοί της flat earth (πράγμα που θα τους έδινε επιπλέον πόντους βλακείας).

Απ’ την άλλη μεριά: ποιοί τον έφαγαν ω θεία Λίτσα; Οι δικοί του. Τα γνωστά: κληρονομικά. Αλλά δεν ήταν προδοσία αυτό; Ήταν. Και το τελευταίο: πού ήθελε να τον θάψουν; Στην Αίγυπτο… Ποιά «μακεδονία» και μαλακίες; Χωριά βοσκών ήταν… Γιατί ήθελε Αίγυπτο; Επειδή ήξερε (του το είχε πει η μάνα του) ότι ήταν γυιός ενός ιερέα του Άμμωνα (και όχι του Φίλιππου)…. Με δυο λόγια θεία Λίτσα: η Ολυμπιάδα πρώτα ήταν “άπιστη”, και μετά κανόνισε να βγει απ’ τη μέση ο Φίλιππας έγκαιρα, για να πάρει τον θρόνο ο «νέος Άμμωνας» γυιός της….

Καταλαβαίνεις… Προδοσίες επί προδοσιών, παλατιανά πραξικοπήματα, τα γνωστά, στο τέλος δεν έμεινε κανείς. Όχι «απόγονος του μεγΑλέκου» δεν θα ήσουνα … Ούτε οικογενειακός προγραμματισμός σε βάθος 9 μηνών!!!

Θεία Λίτσα κάνε την καρδιά του πέτρα. Μετά την υπογραφή της συμφωνίας έχεις μια ακόμα επιλογή, εκτός απ’ το «Σκόπγια».

Το πατριωτικά political correct είναι να λες «το γειτονικό κράτος». Όχι «βόρεια μακεδονία». Αλλά «πάνω ρούγα»…

Ειλικρινά δικός σου ο αβάπτιστος «μπέμπης» (για όλους τους υπόλοιπους: «Παναγιώτης»)

Τώρα η θεία Λίτσα είναι τάβλα!…

Τετάρτη 20 Ιούνη. Πρώτον, ας μην συνεχίσει κανείς το σύνθημα!… Δεύτερον, ας μην αγνοεί κανείς την δύναμη της μικροαστικής εκδικητικότητας… Τρίτον, επειδή αυτή η εκδικητικότητα είναι «πολιτικό κεφάλαιο» μην περάσει από κανενός το μυαλό ότι θα μείνει ανεκμετάλλευτο…

Δεν ρωτήσατε, αλλά ναι: η θεία Λίτσα ήταν εκεί! Στην πρώτη γραμμή. Στο Πισοδέρι. Δεν είχε ξαναπάει, αλλά ήταν μια ευκαιρία για να μην μάθει γεωγραφία…

Γύρισε σε κατάσταση αμόκ. «Προδοσία! Προδοσία! Προδοσία!» ούρλιαζε, μετά γρύλιζε, μετά έκλεισε ο λαιμός της, μετά η μύτη της, μετά τ’ αυτιά της, μετά τα μάτια της… Οπότε έπεσε πάνω στο στρώμα σε μια στάση που μοιάζει με κώμα, αλλά θα μπορούσε να θεωρηθεί «κατάσταση περισυλλογής του εθνικού κορμού». Μπορεί να μην διαφέρουν, αλλά ενδιαφέρουσα είναι η δεύτερη.

Παίζουν κομπρέσσες· κι ένας πυροσβεστήρας δίπλα, in case of emergency: η θεία Λίτσα εγκυμονεί κινδύνους (όχι για πάρτη της). Αυτοί που επωφελήθηκαν απ’ την διασπορά ψευδών ειδήσεων εδώ και χρόνια είναι σαν αυτούς που σερφάρουν στα κύματα της Χαβάης. Οι πιο έμπειροι δεν το τρώνε ότι “δάμασαν τα κύματα”… Οι αρχάριοι, πάλι, την ψωνίζουν.

Αλί και τρισαλί σε όσους νομίζουν ότι ο σκορπιός που κουβαλάνε στην πλάτη τους κοιμάται… Αλί και τρισαλί σ’ όσους νομίζουν ότι η θεία Λίτσα ξόφλησε…

Καμπάνια Μ15 + / Μα αφού δεν είναι ούτε ο αδελφός σου ούτε ο φίλος σου! Γιατί να μην τον φας;

Τρίτη 19 Ιούνη. Γιατί να μην λες τις ανθρωποφάγες παπαριές σου φανερέ ή κρυφέ ατζέντη του ισραηλινού φασισταριού και της αιμοβόρας ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας; Ε; Γιατί να μην κάνεις το κουνέλι φλυαρώντας για οποιαδήποτε άλλη μαλακία; Πες τα λοιπόν! Ξέρνα την μαυρίλα του μυαλού και της ψυχής σου! Εμπρός, μίλα! Αυτός εκεί δεν θα σ’ ακούσει…

Ο 22χρονος παλαιστίνιος Sari al-Shubaki μ’ έναν τρόπο μόνο επικοινωνεί πια με τον κόσμο: ανοίγοντας και κλείνοντας τα μάτια του. Ένας ισραηλινός ελεύθερος σκοπευτής τον πυροβόλησε στον σβέρκο στη διάρκεια διαδήλωσης, στην πνιγμένη στο αίμα 14η Μάη. Ο δολοφόνος γύρισε σπίτι του, έκανε το μπάνιο του, χαμουρεύτηκε και παρήγγειλε κάτι απ’ έξω, ή έφαγε το φαγητό που του μαγείρεψε η μάνα του, άραξε, κοιμήθηκε χωρίς εφιάλτες· σίγουρα θα πήρε και τα συγχαρητήρια του διοικητή της μονάδας.

Ο Sari έμεινε παράλυτος συνολικά. Οι γιατροί του νοσοκομείου της Γάζας, με τον όποιο εξοπλισμό διαθέτουν, δεν έχουν καταφέρει καν να βγάλουν όλα τα θραύσματα της σφαίρας· κάποια είναι εκεί. Ανάμεσα στον ώμο και τον σβέρκο του. Γιατί, όλα κι όλα, ο ισραηλινός στρατός επιδιώκει είτε να σκοτώνει είτε να σακατεύει. Δεν κάνει μισοδουλειές: επαγγελματισμός δολοφόνων. Και χρησιμοποιεί τα κατάλληλα πυρομαχικά: σφαίρες ντουμ ντουμ, ή σφαίρες διασποράς.

Ο Sari βρίσκεται από εκείνη την ημέρα στην εντατική του νοσοκομείου al-Shifa· αλλά, “προς θεού”, δεν είναι φίλος μας, δεν είναι συγγενής μας, δεν μας είναι τίποτα. Θεωρητικά θα είχε δύο δυνατότητες. Είτε να μεταφερθεί σε ισραηλινό νοσοκομείο, είτε σε αιγυπτιακό. Θεωρητικά. Το κατοχικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς απλά δεν δίνει την “άδεια”. Το παλληκάρι που νοσηλευόταν στο διπλανό κρεβάτι της εντατικής πέθανε τελικά – «δεν πήρε άδεια». (Και, προς θεού: Δεν είναι οι δικοί σας, ντάξει; Μην ανησυχείτε, δεν θα σας λείψει κανείς. Ούτε θα τρέχετε σε κηδείες…)

Τα ίδια κάνει, με τον δικό της τρόπο, η χούντα του Καΐρου. Υποσχέθηκε να στείλει ασθενοφόρο για να παραλάβει τον Sari…Όσο το είδατε εσείς (που σας είναι αδιάφορο) άλλο τόσο το είδαν και οι γονείς του. Που και που, είναι αλήθεια, κάποιοι καταφέρνουν να μεταφερθούν σε αιγυπτιακά νοσοκομεία. Ποιος ξέρει; Ίσως να είναι λοταρία…

Για το ισραήλ (και μην τολμήσετε να μουρουρμουρίσετε τίποτα!!! θα σας κάψει η φωτιά των υπηρεσιών σαν «αντισημίτες»!) το πράγμα είναι σαφές. «Υπάρχει απόφαση ότι κάθε αίτηση για είσοδο στο ισραήλ με σκοπό την ιατρική φροντίδα που γίνεται από ενεργούς τρομοκράτες ή διαδηλωτές που συμμετείχαν σε βίαιες πράξεις κοντά στον φράκτη, θα απορρίπτονται αμέσως» απάντησε ο εκπρόσωπος της cogat, του γραφείου τύπου του κατοχικού ισραηλινού στρατού, σε σχετικό ρώτημα του al-Jazzera.

Ο εντελώς παράλυτος 22χρονος Sari al-Shubaki, σε βάρος του οποίου ξέρουμε πολλούς ντόπιους που διαθέτουν τόσους τόνους κυνισμού, αναισθησίας, υποκρισίας και ελάχιστα κρυμμένου κανιβαλισμού ώστε ακόμα κι αν ήταν 200.000 στη θέση του πάλι τα ίδια κακουργηματικά θα έλεγαν για να τους θάψουν όλους ζωντανούς, αυτό ο νεαρός παλαιστίνιος λοιπόν, αύριο ή μεθαύριο μπορεί να πεθάνει. (Αλλά και πώς να ζήσει;)

Τουλάχιστον, όμως, θα έχει πετύχει μια αναγνώριση, που ασφαλώς την προσπεράσατε στην πιο πάνω κατοχική ανακοίνωση, αν και δεν θα έπρεπε: εκτός απ’ τους «τρομοκράτες» παλαιστίνιους, καταδικασμένοι σε εκτέλεση απ’ τους αγαπημένους ισραηλινούς στρατόμπατσους είναι και «διαδηλωτές που συμμετέχουν σε βίαιες πράξεις»…

Καταλαβαίνει κανείς;

Καμπάνια Μ15 + / Μέση Ανατολή

Τρίτη 19 Ιούνη. Στην προσπάθεια να συγκρατηθεί το ιορδανικό βασίλειο στην τροχιά της «τελικής λύσης» για τους παλαιστίνιους, όπως την μεθοδεύουν Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ, και Ριάντ, ο (θα έπρεπε με σιδερένια μπάλα στο πόδι) ισραηλινός πρωθ. Netanyahu πέταξε χτες ως το Αμμάν. Για ποιον λόγο; Για να «διαβεβαιώσει» τον Abdullah τον B ότι «το ισραήλ θα σεβαστεί το καθεστώς των ιερών τόπων στην Ιερουσαλήμ» – δηλαδή του al-Aqsa….

Παρακολουθούμε το ζήτημα… Αλλά θα δίναμε λιγότερο από 1% πιθανότητες ο εκπρόσωπος του φασιστικού, απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος να «υποσχέθηκε» ή να «εγγυήθηκε» οτιδήποτε σε ένα αδύναμο (οικονομικά και στρατιωτικά) καθεστώς σαν το ιορδανικό. Το «απείλησε» ταιριάζει πολύ περισσότερο στις περιστάσεις.

Καμπάνια Μ15 + / Η αναγνώριση του απαρτχάιντ

Δευτέρα 18 Ιούνη. Με τις δάφνες του (προσωρινού…) «ειρηνοποιού» στην κορεατική χερσόνησο, το ψόφιο κουνάβι (οι σωματοφύλακες πίσω του) προωθεί το σχέδιο για «την λύση του παλαιστινιακού προβλήματος». Παρότι το σχέδιο δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα, τα βασικά του είναι γνωστά, αφού έχει κάνει μια γύρα στη μέση Ανατολή για να βρει «υποστηρικτές». Να ποια είναι:

Α) Περίπου η μισή απ’ την κατεχόμενη δυτική Όχθη θα αναγνωριστεί σαν «ισραηλινό έδαφος». Πρόκειται για σχεδόν όλες τις περιοχές όπου έχουν κτιστεί οικισμοί εποίκων, δηλαδή για την πιο εύφορη γη…

Β) Θα «αναγνωριστεί» σαν «επικράτεια του παλαιστινιακού κράτους» το υπόλοιπο, το πιο άγονο τμήμα της δυτικής Όχθης – το 11% εκείνου που ήταν η παλαιστίνη πριν δημιουργηθεί το ισραηλινό κράτος…

Γ) Αυτό το «κράτος» δεν θα έχει στρατό, και θα είναι ο ισραηλινός στρατός που θα ελέγχει τα όποια σύνορά του· και, φυσικά, τον αέρα του…

Δ) Οι αιχμάλωτοι της λωρίδας της Γάζας θα «σπρωχτούν» προς την χερσόνησο (εν πολλοίς έρημο) του Σινά. Αυτό απαιτεί την συγκατάθεση της χούντας του Καΐρου, που ως τώρα δυσανασχετεί έντονα. Γίνεται προσπάθεια να «πεισθεί» με υποσχέσεις για «μεγάλα έργα» στο Σινά, στα οποία περιλαμβάνονται η δημιουργία μιας βιομηχανικής ζώνης, ένα εργοστάσιο αφαλάτωσης, και ένας σταθμός παραγωγής ρεύματος. Σ’ αυτά τα «έργα» θα δουλέψουν (φτηνά…) οι παλαιστίνιοι εργάτες. Η ιδέα είναι ότι σιγά σιγά θα μετακομίσουν απ’ τη λωρίδα της Γάζας προς τα εκεί που θα βρίσκουν μεροκάματο. Και, σε κάθε περίπτωση, η «διαχείριση» της μεγαλύτερης ανοικτής φυλακής του κόσμου θα παραχωρηθεί σε μεγάλο βαθμό στην αιγυπτιακή χούντα…

Ε) Η Ιερουσαλήμ θα μείνει για αποκλειστική ισραηλινή χρήση (σαν πρωτεύουσα). Ήδη το ισραηλινό καθεστώς κινείται για τα «τετελεσμένα». Ένας νόμος (ο «νόμος της ευρύτερης Ιερουσαλήμ») πρόκειται να εντάξει περίπου 150.000 (παράνομους) εποίκους της δυτικής Όχθης, σε συγκροτήματα που βρίσκονται κοντά στην πόλη, στη διοικητική ευθύνη της “πρωτεύουσας”. Ένας άλλος νόμος θα αφαιρέσει την άδεια παραμονής στην Ιερουσαλήμ από 100.000 παλαιστίνιους· θα απαραγορευτεί η κατοίκησή τους εκεί. Αυτά θα συμπληρώνονται απ’ αυτά που συμβαίνουν ήδη στην Ιερουσαλήμ: νυκτερινές επιθέσεις της ισραηλινής αστυνομίας σε σπίτια παλαιστινίων, συλλήψεις, κατεδαφίσεις, δημιουργία «εθνικών πάρκων» πάνω σε παλαιστινιακές γειτονιές και νεκροταφεία, κλπ…

ΣΤ) Σε αντάλλαγμα για την οριστική κατάληψη του συνόλου της Ιερουσαλήμ θα προταθεί στους παλαιστίνιους να φτιάξουν άλλη «πρωτεύουσα» (που θα μπορούν να την ονομάσουν «al Quds» ή «νέα al Quds», ή όπως αλλιώς γουστάρουν) σε μια κωμόπολη, ονόματι Abu Dis, μερικά χιλιόμετρα ανατολικά της Ιερουσαλήμ. Η Abu Dis είναι εδώ και μια δεκαετία αποκλεισμένη απ’ την Ιερουσαλήμ με τείχος· ενώ το σχέδιο για την μετατροπή της σε «παλαιστινιακή πρωτεύουσα» είναι παλιό, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’90…

Ζ) Τα κατεχόμενα από το 1967 «υψώματα του Golan», που είναι διεθνώς αναγνωρισμένη συριακή επικράτεια, επίσης θα γίνουν ισραηλινό έδαφος…

Η) Απομένει μια «λεπτομέρεια»: το τζαμί al-Aqsa, στην Ιερουσαλήμ. Όπως είναι γνωστό το Τελ Αβίβ σκοπεύει να το ισοπεδώσει / εξαφανίσει, και στη θέση του να κτίσει τον «3ο ναό». Μέχρι να γίνει αυτό, θα «προσφέρει» στους παλαιστίνιους μουσουλμάνους (αλλά και στους παλαιστίνιους χριστιανούς, για την εκκλησία της ανάστασης) ένα στενό, τσιμεντένιο διάδρομο, επιτηρούμενο απ’ τον ισραηλινό στρατό…

Ποιος θα μπορούσε να δεχτεί την πιο ελεεινή επικύρωση μιας πρωτοκοσμικής φασιστικής, ρατσιστικής επιδρομής στην παλαιστίνη, που κρατάει ήδη 70 χρόνια; Η Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ, και το Ριάντ (υποθέτουμε σιωπηλά και η Αθήνα..). Αναζητούνται κι άλλοι, ειδικά απ’ τα αραβικά καθεστώτα.

(φωτογραφία: ο ακροδεξιός αμερικάνος πρεσβευτής στο ισραήλ David Friedman φωτογραφήθηκε πρόσφατα με ισραηλινούς ακροδεξιούς, και μια photoshop αεροφωγραφία του κέντρου της Ιερουσαλήμ, όπου το al-Aqsa έχει κατεδαφιστεί και στη θέση του έχει κτιστεί ο «3ος ναός».

Μετά την διεθνή κατακραυγή τραύλισε κάτι δικαιολογίες του είδους «α, δεν ήξερα», «α, δεν το πρόσεξα»… Οι πάντες όμως ξέρουν τα ισραηλινά σχέδια…)

Καμπάνια Μ15 + / Τεχεράνη – al Quds

Δευτέρα 18 Ιούνη. Το «σχέδιο του αιώνα» που έχει φτιάξει ο σώγαμπρος του ψόφιου κουναβιού και οι φίλοι του θα απορριφθεί (όταν και όποτε δημοσιοποιηθεί), αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα ούτε την Ουάσιγκτον ούτε το Τελ Αβίβ. Θα προχωρήσουν στην εφαρμογή του δια της βίας, όπως κάνουν ήδη.

Εκείνο που τους ανησυχεί έντονα είναι ότι οι στρατιωτικοί τους αντίπαλοι σ’ αυτόν τον σχεδιασμό δεν είναι αμελητέοι. Τεχεράνη, Βαγδάτη, Δαμασκός, Βηρυττός – και στο βάθος Άγκυρα. Κάπου ακόμα πιο πίσω Μόσχα και Πεκίνο…

Γι’ αυτό το μιλιταριστικό καθεστώς του ισραήλ θέλει, οπωσδήποτε, να «τσακίσει» τόσο το ιράν όσο και την Χεζμπ’ αλλάχ. Γι’ αυτό κάνει αεροπορικές ασκήσεις πολλαπλών στόχων, σε «κοντινές» και «μακρινές» αποστάσεις, στο ελλαδιστάν. Γι’ αυτό κάνει εδώ ασκήσεις carpet bombing με στόχο τη Γάζα και το νότιο Λίβανο.

Σ’ αυτό είναι που ο έλληνας σύμμαχος προσφέρει κάθε βοήθεια στο Τελ Αβίβ. Γι’ αυτό ο άξονας Ουάσιγκτον – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ είναι τυπική εγκληματική οργάνωση. Δεν είναι η Τεχεράνη ή η Χεζμπ’ αλλάχ που «τρώγονται» για καυγά! Το ανάποδο ισχύει: προκειμένου να επιταχύνει και να εξασφαλίσει την ιμπεριαλιστική του επέκταση στη μέση Ανατολή, το ισραηλινό απαρτχάιντ είναι υποχρεωμένο να κλιμακώσει «άγρια» τις πολεμικές του επιχειρήσεις…

Και το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο έχει αποφασίσει: βοηθάει όσο μπορεί…

Η ειρηνοφιλία των γρεκών

Δευτέρα 18 Ιούνη. Απ’ την στιγμή που η ε.ε. (η κεντρική ευρώπη κυρίως) αποφάσισε να αλλάξει γραμμή σε σχέση με τα δυτικά βαλκάνια, και έκρινε ότι πρέπει να δέσει κάποια «επιρρεπή στην αστάθεια» κράτη με «ενταξιακές διαπραγματεύσεις» η Αθήνα, όποια κυβέρνηση κι αν είχε, δεν θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο. Το ίδιο (για τους ανάποδους, αντι ε.ε., λόγους) ισχύει για την ένταξη της δημοκρατίας της (βόρειας) μακεδονίας στο νατο. Είναι μύθος ότι το 2008 η Αθήνα εμπόδισε την ένταξη· τα έχουμε πει αλλού. Τίποτα δεν εμπόδισε μόνη της, γιατί τίποτα δεν μπορούσε να εμποδίσει, ούτε τότε. Επωφελήθηκε απ’ το γεγονός ότι τα ευρωπαϊκά κράτη μέλη του νατο δεν ήθελαν καμία διεύρυνση του νατο σε ευρωπαϊκό έδαφος, όπως αυτή που επεδίωκε τότε το καθεστώς Μπους του Β: ουκρανία, γεωργία… μακεδονία.

Αν δεν κατάφερνε στις τωρινές συνθήκες ένα «πειστικό» αυτοί φταίνε, οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση θα αναγκαζόταν να υπογράψει μια κάποια «συμφωνία». Έτσι, τώρα, αυτή η συμφωνία επιτρέπει να μοιραστούν οι προσκλήσεις στα Σκόπια· όμως πρακτικά απλά «αλλάζει φάση» στην 25χρονη «εκκρεμότητα». Κι αυτό το έχουν πλήρη επίγνωση οι πάντες.

Οι ροζ παριστάνουν πως «έλυσαν ένα πρόβλημα». Κοροϊδεύουν. Αυτό που έκαναν ήταν ότι δεν τράβηξαν κι άλλο το σκοινί – το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο δεν έχει κάποια σοβαρή ισχύ για να κάνει τέτοιους τσαμπουκάδες. Έκαναν, επίσης, κι αυτό – πιστοί στην «εθνική γραμμή»: παραδίδουν στην κυβέρνηση που θα τους διαδεχτεί τα εργαλεία να εκβιάζει την δημοκρατία της (βόρειας) μακεδονίας. Για τα επόμενα χρόνια.

Επειδή αυτό είναι το τίμημα που πλήρωσε το μακεδονικό κράτος και τα αφεντικά του, πέτυχε και κάποια οφέλη, που ωστόσο ήταν / είναι αυτονόητα. Ειδικά σε ότι αφορά την γλώσσα και την εθνικότητα του 70% του πληθυσμού. Ας θυμίσουμε ότι η δημοκρατία της (βόρειας) μακεδονίας είναι επίσημα και με συνταγματική εγγύηση διεθνική – δίγλωσση. Ζει εκεί και μια σημαντική και αναγνωρισμένη σαν τέτοια (εθνικά και γλωσσικά) αλβανική μειονότητα.

Αυτό κάνει εντελώς ηλίθια την δεξιά / ακροδεξιά εθνικιστική σοφιστεία ότι αφού το κράτος λέγεται «βόρεια μακεδονία» θα έπρεπε και η εθνικότητα / γλώσσα να λέγεται «βορειομακεδονική»: στο κράτος αυτό υπάρχουν δύο εθνότητες (αλβανοί και μακεδόνες) με δύο γλώσσες. Ο «αυστηρά γεωγραφικός προσδιορισμός» («βόρεια») που τόσο απαιτούσε η ελληνική εθνική γραμμή δεν μπορεί μετά να μετατραπεί σε «εθνοτικό» και μάλιστα για το σύνολο του πληθυσμού – απλό δεν είναι;

Επιπλέον, αν δεν κάνουμε λάθος, στην ελλάδα δεν υπάρχει «μακεδονική εθνότητα», όπως ούτε «ηπειρωτική», «πελοποννησιακή» ή «κρητική». Συνεπώς δεν υπάρχει θέμα «αλληλοκάλυψης».

Α, και κάτι ακόμα. Το «βόρεια Ήπειρος» είναι γεωγραφικός προσδιορισμός; Ή εθνοτικός;

Η νεκροφιλία των υπουργών

Δευτέρα 18 Ιούνη. Η παρατήρηση του ογκόλιθου ότι «ξεκίνησαν από 1.000.000, έπεσαν στις 100.000, και τώρα είναι 4.000» (για τις εθνικιστικές συγκεντρώσεις του λαού-θεία Λίτσα) είναι επιεικώς βλακώδης. Αντάξια του πολιτικού βεληνεκούς ενός κρατικού στελέχους που όταν δεν παίρνει λεπτομερείς οδηγίες απ’ τους καθοδηγητές του δεν ξέρει τι του γίνεται.

Όταν οι «αγανακτισμένοι» αποσύρονται απ’ το πεζοδρόμιο ετοιμάζονται να οχυρωθούν στα παραβάν – ογκόλιθε. Και, παρότι εσύ, σαν εργαλείο του βαθέος κράτους, έκανες αυτό που έπρεπε (στο κάτω κάτω «εξωκοινοβουλευτικός» είσαι), το ροζ γκουβέρνο θα πρέπει να ετοιμάζεται. Όχι για το κόστος της «τόλμης» του – δεν υπάρχει τέτοια! Αλλά για το τίμημα του ότι σκόπιμα έκανε το φασισταριό κυβερνητικό συνεταίρο του. Είτε σαν ψεκασμένο, είτε σαν αρχιτραγότατο, είτε σαν assets, είτε σε οποιονδήποτε συνδυασμό των προηγούμενων.

Το ανέκδοτο με τον βάτραχο και τον σκορπιό το ξέρουν στην Κουμουνδούρου;

Καμπάνια Μ15 + / Οι ειρηνιστές απ’ την Ουάσιγκτον

Κυριακή 17 Ιούνη. Κανείς δεν περιμένει την επίσημη ανακοίνωση του (θρυλούμενου) «αμερικανικού σχεδίου για την επίλυση του παλαιστινιακού προβληματος», επειδή όλοι το ξέρουν: έχει καταστρωθεί στο Τελ Αβίβ, κι αν περιέχει κάτι «ψιλά» που θα μπορούσαν να το δυσαρεστούν, είναι μόνο για το ξεκάρφωμα.

Δεν υπάρχει κάτι να περιμένει κανείς. Η Ουάσιγκτον απλά θα επικυρώσει τις απαρτχάιντ ισραηλινές κατακτήσεις στη δυτική Όχθη. Και, επιτέλους, «για να τελειώνουμε μ’ αυτές τις αντι-σημιτικές κατηγορίες περί ρατσιστικού καθεστώτος», αυτές οι κτήσεις θα εκκενωθούν απ’ τους παλαιστίνιους / άραβες. Κι «ας πάνε όπου θέλουν» όπως έλεγε κάποτε (το 1993 δηλαδή) ο τότε αμερικάνος υπ.εξ., Lawrence Eagleburger για την εξελισσόμενη ήδη τότε εθνοκάθαρση / σφαγή στη βοσνία.

Εντός ισραήλ «κουβεντιάζονται» (ή, απλά ανακοινώνονται, προς τέρψη του κοινού) εφιαλτικά πράγματα σε βάρος των παλαιστίνιων. Εκτός… όλα πάνε καλά…

Και το συμμαχικό ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο, δεν έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα: «νίκη στον ισραηλινό στρατό!» – σα να το έχουμε καταλάβει. Από διάφορες μεριές….

Τα καθάρματα νοιώθουν ότι έχουν τον κόσμο κάτω απ’ τις αρβύλες τους. Πότε, άραγε, όχι μόνο θα τους ξεγυμνώσουμε, αλλά θα τους αναγκάσουμε να τρέχουν ξυπόλητοι; Πότε;