Tag: εξωτερική πολιτική

Η χρεωκοπία…

Παρασκευή 31 Αυγούστου. Η ελληνική εθνική γραμμή άναψε καπνογόνα! Επιτέλους: μια σημαντική χρεωκοπία τουρκικής εταιρείας!!! Ο αιώνιος εχθρός καταρρέει!!!

Ναι; Μικρές (και καθόλου βολικές από εθνική άποψη) λεπτομέρειες: η τύχη της turk telecom είναι υπό συζήτηση με τις πιστώτριες τράπεζες εδώ και 2 χρόνια. Το επαναλαμβάνουμε: δύο (2) χρόνια. Παλιά ιστορία… Πρόκειται για κλασσική διαδικασία (ιδιαίτερα γνωστή στα μέρη μας, να αρχίσουμε να λέμε διάσημες φίρμες που χρεωκόπησαν;) και – όπως συνηθίζεται – οι τράπεζες στις οποίες χρωστάει γίνονται μέτοχοι της εταιρείας.

Άλλη λεπτομέρεια: ιδιοκτήτης της turk telecom είναι μια σαουδαραβική εταιρεία, η oger (αυτή είναι που έχει χρεωθεί…), η οποία ανήκει στην λιβανέζικη οικογένεια Hariri…. Do you know Hariri; Είναι ο πρωθ. του λιβάνου, αυτός που είχε απαγάγει πριν κάτι καιρούς ο τοξικός για να προκαλέσει εσωτερική κρίση στον λίβανο – αλλά απέτυχε. Ο πρωθυπουργός του λιβάνου (σαν επιχειρηματίας) είναι, λοιπόν, εκτεθειμένος για μια απ’ τις εταιρείες του – και μπορείτε (για λίγο) να σκεφτείτε ό,τι θέλετε επ’ αυτού. Αρκεί να είναι λογικό. (Η αλήθεια είναι ότι πολλές εταιρείες της φιλοσαουδαραβικής οικογένειας Hariri έχουν χρεωκοπήσει… Άτυχοι άνθρωποι!!!)

Τελευταία λεπτομέρεια. Στον ανταγωνισμό μεταξύ παρόχων κινητής τηλεφωνίας στην τουρκία, τον οποίο έχασε η turk telecom, νικητής είναι μια άλλη εταιρεία. Η turkcell. Με έδρα την Istanbul και πάνω από 80 μύρια συνδρομητές σε τουλάχιστον εννιά κράτη, έχει σαν κύριο μέτοχο (51%) μια σουηδική εταιρία, την Telia.

Ηθικό δίδαγμα; Ναι, εντός του καπιταλισμού υπάρχουν διάφορα προβλήματα. Αλλά αν οι έλληνες πατριώτες και οι εθνικοί δημαγωγοί τους νομίζουν ότι θα ρεφάρουν αυτό που λένε «καταστροφή» (τότε…) πλαστογραφώντας αυτά τα σημερινά προβλήματα, είναι μακριά νυχτωμένοι.

Τίποτα καινούργιο, δηλαδή…

Ένας ογκόλιθος «εκεί που συμβαίνει»

Πέμπτη 30 Αυγούστου. Ο γνωστός υπ.εξ. Nick the greek έκανε τριήμερη επίσκεψη στο Πεκίνο. Το τι πήγε να πουλήσει δεν τολμάμε να το σκεφτούμε: ο κινεζικός καπιταλισμός δεν αγοράζει ούτε αρχαία ούτε στο σωρό. Ας υποθέσουμε ωστόσο πως έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια…

Κρατάμε λοιπόν μια μικρή, ελάχιστη επιφύλαξη, μήπως τα λεγόμενά του δεν μεταφέρθηκαν σωστά. Διότι κατά τα ελληνικά καθεστωτικά ρεπορτάζ ο ογκόλιθος είχε την φαεινή ιδέα να γλύψει το Πεκίνο κάνοντας παραλληλισμό ανάμεσα στην κύπρο …. και στην ταϊβάν!!!

Πίσω γορίλλα! θα πρέπει να σκέφτηκαν οι κινέζοι αξιωματούχοι που υπέστησαν την «good diplomacy» α λα ελληνικά. Η κύπρος είναι αναγνωρισμένο διεθνώς κράτος, αυτό δηλαδή που εμποδίζει με κάθε τρόπο (για την ταϊβάν) το Πεκίνο. Επιπλέον αν έχει σχέση η «μία κίνα» (που περιλαμβάνει την ταϊβάν) με την «μία ελλάδα» (που θα περιλάμβανε και την κύπρο), τότε απλά ο ογκόλιθος πυροβόλησε τα πόδια του και το στομάχι του: το Πεκίνο έχει έτσι κι αλλιώς προχωρημένες και πολυεπίπεδες σχέσεις με την Άγκυρα, οπότε η ογκολιθική σοφία θα πρέπει να έκανε γκελ! Στο τέλος τέλος το Πεκίνο έχει πλήρη γνώση της διεθνούς διπλωματίας εδώ και δεκαετίες. Πράγμα που σημαίνει πως όταν ένας έλληνας ογκόλιθος σκάει για να πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες εισπράττει ένα φιλικό κτύπημα στην πλάτη…

Δεν πειράζει. Ένα κράτος που στηρίζει και στηρίζεται στις ηπα δεν έχει και πολλά περιθώρια πια. Ας αφήσουμε το ότι πρώην σταλινικός ογκόλιθος μόνο για σινολόγος δεν θα μπορούσε να πλασαριστεί.

Δεν πειράζει. «Η ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει….»

Ανατολική Μεσόγειος

Πέμπτη 30 Αυγούστου. Μια ντουζίνα (και βάλε) ρωσικά πολεμικά πλοία έχουν μαζευτεί στην ανατολική Μεσόγειο, έξω απ’ τα συριακά παράλια. Έχουν μαζευτεί (υποτίθεται) επειδή η Ουάσιγκτον τρώγεται για πυραυλική επίθεση στη συρία, μόλις γίνει ξανά «επίθεση με χημικά» απ’ τον συριακό στρατό, στο Idlib αυτή τη φορά. Η Μόσχα έχει καταγγείλει ετοιμαζόμενη προβοκάτσια, η Ουάσιγκτον (και μαζί Λονδίνο και Παρίσι) έχει αναγγείλει ετοιμαζόμενη τιμωρία…. Déjà vu.

Αλλά τι θα κάνει ο ρωσικός στόλος στην περίπτωση που…; Θα αρχίσει κανονίδια με τον αμερικανικό; Όχι – λέμε. Θα κάνει μια ακόμα άσκηση, με πραγματικά δεδομένα, σε «θερμά νερά». Επι του πρακτέου θα είναι τα αντιαεροπορικά (του συριακού στρατού, με ρωσικές βοήθειες) που θα αναλάβουν να αποκρούσουν τους tomahawk, αν και εφόσον εκτοξευτούν.

Ωστόσο τόσα ρωσικά πολεμικά σ’ αυτήν την περιοχή θα πρέπει να φέρνουν σε δύσκολη θέση την Αθήνα. Και τα όνειρά της για «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου». H ιδέα στηριζόταν σε εντελώς διαφορετικούς συσχετισμούς, και – για να το πούμε κομψά – έχει χρεωκοπήσει.

Φυσικά έχει απομείνει η ελληνο-ισραηλινή συμμαχία. Οι έλληνες είναι σημαντικός και φυσικός στρατηγικός εταίρος… Κάποιος έπρεπε να γεμίσει το κενό όταν σταματήσαμε να κάνουμε ασκήσεις με τους τούρκους δήλωσε ισραηλινός καραβανάς στην καθεστωτική Jerusalem Post με αφορμή την άφιξη στη Χάιφα του ελληνικού πολεμικού συνοδείας «Προμηθέας» πριν σχεδόν 10 ημέρες – για ασκήσεις φυσικά.

Είπε τους έλληνες «γλάστρα» ο ισραηλινός καραβανάς ή μας φάνηκε;

Βάσεις…

Τετάρτη 29 Αυγούστου. Το δημοσίευμα μιας τουρκικής εφημερίδας (της yeni safak) για το (υποτιθέμενο) αίτημα του τουρκικού ναυτικού προς το γκουβέρνο Erdogan για δημιουργία στρατιωτικής βάσης στη βόρεια κύπρο («τουρκική δημοκρατία της βόρειας κύπρου», για να συνεννούμαστε…) δεν αντέχει – κατά την γνώμη μας – να ληφθεί υπόψη τοις μετρητοίς. Ενώ θεωρούμε βέβαιο ότι η Άγκυρα δεν θα αφήσει την ανατολική Μεσόγειο στις ηπα και στους συμμάχους τους (Αθήνα και Τελ Αβίβ) άλλο τόσο βέβαιο θεωρούμε ότι έχει υπεραρκετά παράλια για να φτιάξει όχι «βάση» αλλά «βάσεις» οπουδήποτε θέλει, στις τουρκικές ακτές στη Μεσόγειο.

Είναι, όμως, εντελώς διαφορετικό ζήτημα η σημασία μιας μέτριας βάσης (ή της φήμης για την κατασκευή της) σε ότι αφορά το «κυπριακό». Κι εκεί, τα μεγαλεπήβολα έως σατανικά σχέδια του εθνικού άξονα Λευκωσίας – Αθήνας (λέγε με «ογκόλιθο»!) έχουν βουλιάξει στον χυλό των (ανύπαρκτων τελικά) υδρογονανθράκων που, υποτίθεται, θα ήταν οι game changers που θα ανάγκαζαν την Άγκυρα να υποχωρήσει κατά κράτος. Έτσι ώστε είναι αρκετή η φήμη για τουρκική βάση στο βορρά (πιο ισχυρή απ’ την ελληνική στο νότο) για να σημάνει συναγερμό.

… και γκάζια

Τετάρτη 29 Αυγούστου. Τι συμβαίνει λοιπόν; Η ελληνική εθνική γραμμή έχει βγάλει τον σκασμό, αφού τα νέα δεν είναι καλά. Το μόνο βεβαιωμένο κοίτασμα φυσικού αερίου (Αφροδίτη) δεν είναι τέτοιο για να κάνει τη νότια κύπρο σεϊχάτο. Μέτρια πράγματα. Τέσσερα τρις κυβικά δεν είναι «λίρα εκατό». Τι να τα κάνεις αυτά τα κυβικά; Να φουσκώνεις μπαλόνια;

Προχτεσινό άρθρο του καλά ενημερωμένου νοτικοκυπριακού «πολίτη» σκιαγραφεί το δράμα:

…Το συμβόλαιο της Κύπρου με τη Noble προβλέπει σε γενικές γραμμές ότι η εταιρεία μόλις ξεκινήσει η πώληση φυσικού αερίου θα αρχίσει να εισπράττει σταδιακά τα χρήματα της εξόρυξης και ανάπτυξης του κοιτάσματος και στη συνέχεια θα μοιράζει τα κέρδη με την Κυπριακή Δημοκρατία σε ποσοστό 60%:40% υπέρ της Κύπρου. Αυτά τα νούμερα είχαν υπολογισθεί, σύμφωνα με πληροφορίες, με βάση το σενάριο ότι η Κύπρος θα μπορούσε να πωλεί το φυσικό της αέριο τουλάχιστον γύρω στα 6-7 δολάρια το κυβικό μέτρο. Στην καλύτερη περίπτωση σήμερα η Κύπρος μπορεί να πωλήσει κοντά στα 4-5 δολάρια το κυβικό μέτρο, με κόστος εξόρυξης και μεταφοράς πέριξ των 3,5 δολαρίων το κυβικό μέτρο. Με λίγα λόγια, τα περιθώρια κέρδους με βάση την υφιστάμενη συμφωνία λιγοστεύουν για τις Noble-Delek, με αποτέλεσμα να ζητούν αλλαγή της συμφωνίας, διεκδικώντας στο σύνολο του κοιτάσματος επιπρόσθετα έσοδα κοντά στα 3 δισ. δολάρια…

Χάλια, ε; Υπάρχουν δύο ιδέες για την αξιοποίηση αυτών των ρημαδοκυβικών. Η μία είναι να πηγαίνουν με αγωγό στη νότια κύπρο· πράγμα που χρειάζεται χώρια επενδύσεις, καθώς και οργάνωση της «εσωτερικής αξιοποίησής τους». Με όλα τα οικονομικά / επενδυτικά απαραίτητα. Η ποσότητα είναι μεγάλη για τις ενεργειακές ανάγκες της νότιας κύπρου, αλλά μια χαρά για τις ανάγκες του συνόλου του νησιού. Ξαφνικά, εντελώς ξαφνικά (!!!) η μόνη ορθολογική ιδέα αξιοποίησης αυτών των ρημαδοκοιτασμάτων για εσωτερική κατανάλωση, θα απαιτούσε μια κάποια «λύση του κυπριακού»! Ανάθεμα δηλαδή!!!

Η άλλη ιδέα είναι να πουλιούνται τα ρημαδοκυβικά στην αίγυπτο. Τόμπολα!!! Πάντα κατά τον «πολίτη»:

.. Η θέση των εταιρειών Noble –Delek που έκλεισαν συμφωνία με τη Shell που διαχειρίζεται το τερματικό LNG στο Ιτκούκ της Αιγύπτου, είναι ότι τα οικονομικά, όπως αυτά απορρέουν από το συμβόλαιο που υπέγραψε με την Κυπριακή Δημοκρατία το 2010, δεν βγαίνουν. Η Αίγυπτος λόγω του ότι έχει ανακαλύψει τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου και είναι ήδη αυτάρκης, αλλά και σε συνδυασμό με τη διεθνή πτώση των τιμών, δεν αγοράζει σε συμφέρουσες τιμές…

Ξανά χάλια, ε; Υπάρχει και μια τρίτη ιδέα, εθνικά υπερήφανη και ουάου: να πέφτουν αυτά τα κυβικά στον θρυλικό ισραηλινο-ελληνικό east med· που, ως γνωστόν, θα σώσει την ευρώπη… Παίζει; Ο ειρωνικός “πολίτης” έχει αμφιβολίες:

… Η εμπορική αξιοποίηση του φυσικού αερίου [σ/σ/: λένε οι υπέρμαχοι αυτής της ιδέας…] θα πρέπει να γίνει στο πλαίσιο της αντίστασης του κυπριακού ελληνισμού απέναντι στην τουρκία. Έτσι η όδευση των αγωγών θα πρέπει να γίνει προς δυσμάς (east-med)… Το αέριο θα φέρει χρήμα, θα κτίσουμε συμμαχίες και άμυνα με το ισραήλ και την αίγυπτο, και θα μπορέσουμε να αντισταθούμε στην τουρκία.

Ρώτησε, βέβαια, κανείς το ισραήλ και την αίγυπτο, την ΕΝΙ, την ΤΟΤΑΛ και την Shell αν συμμερίζονται αυτή την αφελή πολιτική προσέγγιση κάποιων κυπρίων πολιτικών; Η προσέγγιση αυτή έχει και κάποιες άλλες πολύ πιο σοβαρές αδυναμίες. Ο East Med είναι πολύ ακριβό έργο (6-7 δις δολάρια) και με βάση τις σημερινές τιμές δεν ξέρει κανείς αν οι εταιρείες θα μπορέσουν να έχουν κάποια κέρδη, πολύ πειρσσότερο τα κράτη που θα εμπλακούν. Το μεγαλύτερο πρόβλημα βέβαια είναι οι ποσότητες. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν επαρκείς ποσότητες για να είναι βιώσιμο αυτό το project….

Όλα μαύρα λοιπόν;

Όλα τάχε η Μαργιορή, το τουρμπάνι της έλειπε

Τετάρτη 29 Αυγούστου. Φανερά ή κρυφά το μεγαλειώδες σχέδιο «θα τσακίσουμε την τουρκία» που πρόπερσι εφάρμοσε ο ογκόλιθος στο ελβετικό Κραν Μοντανά, στη διάρκεια του τορπιλισμού της δυνατότητας για μια έντιμη συμφωνία «λύσης του κυπριακού» (στη βάση εθνικής συμφωνίας / μεθόδευσης Αθήνας – Λευκωσίας) στηριζόταν στο γκάζι, στις απεριόριστες ποσότητες γκαζιού που θα ανακαλύπτονταν στα νότια της νότιας κύπρου, κάνοντας τη Λευκωσία κάτι σαν το «ευρωπαϊκό Αμπού Ντάμπι». Αφού, όμως, οι υδρογονανθρακικές ελπίδες αποδεικνύονται (σχεδόν) σκέτοι άνθρακες, το κόλπο γυρνάει ανάποδα. Αντί να στριμωχτεί η Άγκυρα, αφήνει να διαρρέουν φήμες για την δημιουργία βάσης στη βόρεια κύπρο (και ποιος θα την εμποδίσει;), που είναι ο κωδικός του «θα κάνουμε τις δικές μας γεωτρήσεις εκεί που κρίνουμε· και θάχουμε δίπλα τα πολεμικά μας… Κι αν βρούμε κάτι, ε….»

Σαν βάση αυτή καθεαυτή μια τουρκική στρατιωτική εγκατάσταση στη βόρεια κύπρο, ελάχιστα χιλιόμετρα απ’ τις απέναντι τουρκικές ακτές, δεν έχει νόημα. Σαν γεωπολιτικός συμβολισμός όμως, έχει και παρέχει!!! Τουρκικά γεωτρύπανα plus αντιτορπιλικά – υπάρχει διαφωνία; Αυτό δεν ήταν, άλλωστε, το σενάριο που ήθελε να παίξει απ’ την μεριά της η Λευκωσία, με αμερικανικά και γαλλικά κόλυβα; Ε, να τώρα!!!

Δεν πειράζει… Τουλάχιστον έχουν μείνει οι βάσεις της ακμαίας (;;;) her majesty… (Το εμπόριο γεωπολιτικής στα παλιά του standards…  Κι ό,τι βγει…)

Ο αιώνιος εχθρός

Σάββατο 25 Αυγούστου. Τι έγινε τελικά με την τουρκία; Χρεωκόπησε ή ακόμα; Αφού διέγραψε την σύντομη, α λα κομήτης τροχιά στο ελληνικό εθνικό στερέωμα, η ελπίδα (;), προσμονή (;), ευχή (;), εκτίμηση ειδικών (;) για την όπου νάναι χρεωκοπία του τουρκικού καπιταλισμού (και, κυρίως, την άφιξη του τυραννικού δντ!) χάθηκε στον ορίζοντα. Ξεχάστηκε; Απωθήθηκε; Το γεγονός είναι ότι διαψεύστηκε… όπως – άλλωστε – ήταν λογικό και αναμενόμενο.

Άλλη μια φορά, λοιπόν, που δεν ψόφησε η κατσίκα του γείτονα… Ο πυρήνας του ελληνικού βαθέος κράτους ωστόσο, μακρυά απ’ την δημαγωγία, θα πρέπει να έχει κάμποση φαγούρα. Γιατί το τουρκικό καθεστώς φαίνεται να κινείται με άνεση μεταξύ ευρώπης (κατά κύριο λόγο Βερολίνου), ευρασίας (Πεκίνου και Μόσχας) και μέσης Ανατολής (Τεχεράνης, Ντόχα και Δαμασκού), για να μην αναφέρουμε τις μπίζνες στην αφρική. Κι αυτό, για τους ειδικούς του ντόπιου βαθέος κράτους, έχει όνομα γνωστό: γεωπολιτική.

Τι μπορεί, λοιπόν, να σημαίνει το ότι το Βερολίνο ανοίγει τον βηματισμό του για να ανανεώσει την ιστορική σχέση του με την Άγκυρα, χωρίς παρακάλια; Να μια όχι και τόσο εύκολη πλευρά αυτής της σχέσης: η Άγκυρα (όλο το μπλοκ της Αστάνα…) θέλει να μπει το Βερολίνο (και ο γερμανικός καπιταλισμός δεν έχει λόγους να αρνηθεί την πρόσκληση) στην ανοικοδόμηση της συρίας. Δεν είναι σκέτες μπίζνες. Έχει να κάνει και με τους πρόσφυγες απ’ την συρία: Άγκυρα και Βερολίνο έχουν, από διαφορετικές αφετηρίες ίσως, κοινό συμφέρον να μεθοδευτεί η σταδιακή επιστροφή τους στα πάτρια εδάφη, εννοείται αφού πρώτα αποκατασταθεί ένα στοιχειώδες επίπεδο ζωής. Για την Άγκυρα αυτό θα σημαίνει ενίσχυση της επιρροής της, σαν εγγυήτριας δύναμης, στον σουνιτικό συριακό πληθυσμό που τώρα βρίσκεται ξεσπιτωμένος στο έδαφός της. Για το Βερολίνο απ’ την άλλη υπάρχουν δύο οφέλη. Πρώτον, η σημαντική μείωση νέων αφίξεων στο έδαφός του· και δεύτερον η επίδειξη της αποτελεσματικότητας της γερμανικής soft power στην επίλυση ζητημάτων που το ευρωπαϊκό φασισταριό προσπαθεί να κρατάει στη μέση του ορίζοντα.

Όλα αυτά ακούγονται καλά – αν συμβούν, όταν αρχίσουν να συμβαίνουν. Αν, όμως, οι «προσφυγικές ροές» (ο απάνθρωπος mainstream τρόπος να υποτιμάει κανείς τους ανθρώπους) απ’ την τουρκία προς το Αιγαίο αρχίσουν να περιορίζονται, ποια ακριβώς θα είναι η «σημαντική υπηρεσία» που θα προσφέρει το ελλαδιστάν στην ευρώπη – φρούριο; Ειπωμένο αλλιώς: ποια θα είναι η υλική βάση της ευρωπαϊκής γεωπολιτικής αξίας ενός οικοπέδου που, κατά τα άλλα, τα έχει βρει με την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ;

Ο ψεκασμένος και ο ογκόλιθος, πριν μόλις τρία χρόνια, θα έκαναν τους πρόσφυγες / μετανάστες ρουκέτες, και θα τους εκτόξευαν κατά της γερμανίας, για να την εκδικηθούν που δεν τους χάριζε λεφτά… Ύστερα πείστηκαν ότι καλύτερα να τους εξοντώνουν εδώ, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, επιδεικνύοντας πόσο καλός μπάτσος είναι το ελλαδιστάν… Τι θα κάνουν όλα αυτά τα εθνικά καθάρματα και οι μηχανισμοί τους αν, κάποια στιγμή, μειωθούν δραστικά οι «προσφυγικές ροές»;

…

Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

Αυτά έγραφε ο Αλεξανδρινός… Αλλά δεν θα βγει κανένας ατζέντης του ελληνικού βαθέος κράτους να τα απαγγείλει….

Οι 4 διαβολοφύλακες

Δευτέρα 20 Αυγούστου. Είναι κάποια ψύχωση ή μόνο κυβερνητική stand-up comedy προς τέρψην του κοινού; Υπάρχουν ορισμένοι που υποστηρίζουν ότι στις ηπα κυβερνούν ψυχοπαθείς, αλλά κάνουν λάθος: είναι ο καπιταλισμός! Απ’ την άλλη ο καπιταλισμός δεν είναι φυσικό υποκείμενο. Οπότε τα στόματα που τον εκπροσωπούν μπορούν (επιτρέπεται;) να εκφράζουν και τις δικές τους, προσωπικές, διαταραχές.

Κάπως έτσι ο σκληροπυρηνικός ακροδεξιός αμερικάνος σύμβουλος εθνικής ασφάλειας John Bolton το εκτόξευσε χτες:

… Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι υπάρχει τεκμηριωμένη ανησυχία της εθνικής ασφάλειας για κινεζική εμπλοκή, ιρανική εμπλοκή και βορειοκορεατική εμπλοκή, έτσι ώστε κάνουμε κινήσεις προσπαθώντας να τις εμποδίσουμε… Εννοούσε “εμπλοκή στις ενδιάμεσες εκλογές” (για γερουσία και βουλή των αντιπροσώπων) προς το τέλος της χρονιάς.

Δεν είναι μόνο ο διαβολοπούτιν που τόχει χόμπυ να ανεβάζει και να κατεβάζει κυβερνήσεις στις ηπα…Έχει γίνει μόδα. Σαν γύπες με νύχια γαμψά μαζεύονται πάνω απ’ τον κοκκινόσβερκο αμερικάνο ψηφοφόρο τα όρνια, και του κλέβουν το μυαλό (αν και όχι το σκαλπ, όχι ακόμα…) Και που να μπουν στο κλάμπ ο Erdogan, o Duterte, και ποιος ξέρει ποιος άλλος ακόμα! (Εμείς πάντως όχι! Είμαστε σκληρά αντι-εκλογικοί!)

Με πλήρη αδιαφορία για το τι γνώμη σχηματίζουν άλλοι, εκτός συνόρων, γι’ αυτά που λένε, οι αμερικάνοι καθεστωτικοί μαστορεύουν μια εικόνα γενικής πολιορκίας των ηπα: από μετανάστες, από καπάτσους εμπορικούς εταίρους, από διεθνείς αναθεωρητές, από αντάρτες συμμάχους, από ακριβούς αλλά άχρηστους proxies, από απείθαρχους διεθνείς οργανισμούς, από οικονομικούς αντιπάλους, από συνωμότες και ψεύτες κάθε είδους.

Στα άτομα αυτό λέγεται “μανία καταδίωξης”. Στα κράτη λέγεται “η ηγεμονία σε παρακμή”.

(Παρακαλούνται οι πιστοί σύμμαχοι και “σύντροφοι εν όπλοις” να μην σπρώχνονται στα συμβολαιογραφεία. Όταν και αν χρειαστεί να ανοίξει η διαθήκη του αφεντικού θα μάθουν αν τους έχει αφήσει κάτι τις…)

Πάστορες – και κάστορες 1

Παρασκευή 17 Αυγούστου. Λυμένη είναι η γλώσσα του διακομματικού εθνικού κορμού, φαιορόζ κυβέρνησης και διαφόρων χρωμάτων αντιπολίτευσης, σε σχέση με την απελευθέρωση «των δύο παληκαριών». Παραμύθια επί παραμυθιών, ανάκατα με μισές αλήθειες… Δεν ασχολούνται όμως με ένα βασικό ερώτημα. Με ποιον είναι; Με τον πάστορα ή με τον κάστορα; Για να το εκχυδαΐσουμε: με ποιον είναι το ελλαδιστάν; Με την Ουάσιγκτον ή με την Άγκυρα; Με τον Trump ή με τον Erdogan;

Δύσκολες ερωτήσεις. Επί δεκαετίες και επί γενιές ο ντόπιος εθνικισμός / αντιτουρκισμός κρυβόταν και παρίστανε τον αντιϊμπεριαλισμό / αντιαμερικανισμό, ανεμίζοντας ένα αυθαίρετο και ελληνικής έμπνευσης δόγμα, ότι «πίσω απ’ την τουρκία είναι οι ηπα» – εναντίον του φτωχού πλην τίμιου ελλαδιστάν βέβαια. Στην ουσία αντιαμερικάνοι οι έλληνες δεν ήταν ποτέ· αντιτούρκοι όμως… με το παραπάνω. Ωστόσο το σύνθημα που δονούσε τα ψέμματά τους ήταν «φονιάδες των λαών αμερικάνοι», όχι «φονιάδες των λαών τούρκοι»….

Τώρα; Τώρα επιβεβαιώνεται κάτι ανομολόγητο: ότι οι έλληνες είναι φόλα φιλοαμερικάνοι (στο βαθμό που η Ουάσιγκτον τσακώνεται με την Άγκυρα)· και είναι μόνο μια αίσθηση ιστορικής συστολής (που θα ξεπεραστεί γρήγορα) που εμποδίζει και δεν έχουν αρχίσει δημόσια τα “βάστα Trump”! Πολύ θα ήθελαν να δουν τον Erdogan στην αγχόνη το καλοκαίρι του 2016, και την τουρκία να σπαράσσεται από εμφύλιο! Πολύ θα ήθελαν να πέσει το τουρκικό κράτος / κεφάλαιο στην αγαπημένη ελληνική στάση (είτε για καταγγελίες, είτε για συμβιβασμούς), δηλαδή «στα τέσσερα» – και να είναι η Ουάσιγκτον που θα το έχει προκαλέσει.

Είναι ανομολόγητος ο φιλοαμερικανισμός όσο ομολογημένος είναι ο αντιτουρκισμός· αλλά το ίδιο υπαρκτά και τα δύο. Εξάλλου ο φιλοαμερικανισμός, μαζί και ο φιλοΐσραηλινισμός, έχουν περάσει όλα τα τεστ τα τελευταία χρόνια· ειδικά τα χρόνια του φαιορόζ γκουβέρνου.

Ξεχυλίζουν και οι δύο εθνικές (συμπληρωματικές) ιδεολογίες στις «ερμηνείες» των γεγονότων. Είναι διεστραμμένες αυτές οι ερμηνείες, αλλά η διαστροφή είναι αυθεντικά ελληνική…

(Πριν κανά δυο χρόνια, για τους ίδιους ακριβώς λόγους, οι έλληνες ήταν φόλα φιλορώσοι! Ήταν τότε που η τουρκική αεροπορία είχε ρίξει ένα ρωσικό πολεμικό στα τουρκοσυριακά σύνορα, και οι ελληνικές φαντασιώσεις είχαν πάρει φωτιά. Το «θα γίνει πόλεμος ρωσίας τουρκίας» ήταν η πιο ήπια και κοινή βεβαιότητα. Οι πιο προχωρημένοι διέβλεπαν όχι μόνο την νίκη του περήφανου ρωσικού στρατού αλλά και ότι ο Πούτιν (σαν ομόδοξος) θα έδινε την Istanbul στους έλληνες, να την έχουν και να την φιλάνε.

Δεν έκατσε… Ίσως (ελπίζουν να) κάτσει τώρα: το δολάριο να ισοπεδώσει την τουρκία…)

Πάστορες – και κάστορες 2

Παρασκευή 17 Αυγούστου. Προς λύπη του ντόπιου αντι-τουρκισμού (και της επιβεβαιωμένης έλλειψης οποιασδήποτε ελληνικής σχέσης με την πραγματικότητα), όλες οι επαφές του Erdogan με το Βερολίνο και το Παρίσι, τηλεφωνικές ή live (στο Βερολίνο μπορεί να συμπέσει και ο Putin…) δεν θα αντικαταστήσουν την τετραμερή κορυφής που έχει κανονιστεί για τις 7 Σεπτέμβρη, στην Άγκυρα. Θα γίνει κανονικά: Merkel, Macron, Putin, Erdogan…

Αυτό σημαίνει μια εντατικοποίηση των διεθνών ευρωπαϊκών επαφών του τουρκικού καθεστώτος (και βέβαια όχι από θέση επαίτη) αλλά και το ανάποδο (του Βερολίνου και του Παρισιού με την Άγκυρα), στη σκιά της bull αμερικανικής πολιτικής. Που έχει κάνει ένα σημαντικό τακτικό λάθος: έχει δεσμευτεί πως όσο ο πάστορας δεν ελευθερώνεται θα ανεβάζει στροφές (ακόμα κι αν αποδειχθούν ότι είναι στροφές στο κενό). Που σημαίνει πως είναι αρκετό να κρατάει η Άγκυρα έναν παπά σε κατ’ οίκον περιορισμό για να κουρδίζεται το αμερικανικό καθεστώς εκτιθέμενο διεθνώς…

Στον τρωϊκό πόλεμο η «αρπαγή της ωραίας Ελένης» ήταν απλά ένας νομιμοποιητικός μύθος. Τώρα όμως οι νομιμοποιητικοί μύθοι («ο πάστορας»!!!) έχουν περιορισμένη ισχύ. Και χαροποιούν τους αντιπάλους – αν δεν τους διευκολύνουν κιόλας…