Tag: εξωτερική πολιτική

Απαγόρευση και overdose

Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη. Η εντυπωσιακή επιστροφή της βίαιης λογοκρισίας (αυτό επιχειρεί το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς αλλά και το κυβερνοφασισταριό διεθνώς), αυτού του παλιού, «μοντέρνου» τρόπου ελέγχου των σκέψεων και των συνειδήσεων, ασφαλώς θα εντυπωσίαζε όσους (και δεν είναι ούτε λίγοι ούτε ασήμαντοι) είχαν εκτιμήσει ότι τα καπιταλιστικά καθεστώτα βρήκαν άλλους τρόπους, «μεταμοντέρνους», για να κάνουν την δουλειά τους, μετά την δεκαετία του 1970. Η ισραηλινή περίπτωση ωστόσο, ειδωμένη σαν αυτό που είναι, δηλαδή σαν η πρωτοκοσμική κυριαρχία σε φάση κρίσης / αναδιάρθρωσης, είναι διδακτική: δεν πρόκειται για απλή «επιτροφή στα παλιά». Αλλά για ένα συνδυασμό παλιών («μοντέρνων») και μεταγενέστερων («μεταμοντέρνων») τακτικών.

Η σκέτη απαγόρευση, η κλασσική λογοκρισία, ήταν αποτελεσματική στο βαθμό που υπήρχε μονοδιάστατος έλεγχος των «πληροφοριών». Έχανε την αποτελεσματικότητά της όμως όταν υπήρχαν εναλλακτικές δυνατότητες αντι-πληροφόρησης· συνήθως «εκτός νόμου», με όλους τους κινδύνους που σήμαινε κάτι τέτοιο.

Γι’ αυτό ακριβώς η κλασσική λογοκρισία δεν επανέρχεται πια μόνη της. Η βίαιη απαγόρευση απόψεων που μπορεί να απειλούν την όποια «αλήθεια» ή/και «ευστάθεια» των σύγχρονων καπιταλιστικών καθεστώτων εμφανίζεται μαζί με την εντατικοποίηση της παραπληροφόρησης, της οργανωμένης διασποράς φημών και ψεμμάτων· αυτό που έχει χαρακτηριστεί βομβαρδισμός. Για παράδειγμα οι «θεωρίες συνωμοσίας» που 99 φορές στις 100 δεν είναι καθόλου «αυθόρμητες» αλλά δουλειά συγκεκριμένων μηχανισμών (που ωστόσο δεν φαίνονται) ανήκουν στη δεύτερη μεθοδολογία χειραγώγησης.

Το σχέδιο ελέγχου για τον 21ο αιώνα δεν είναι σκέτη η απαγόρευση. Αλλά η συμπλήρωσή της με έναν εντατικό σχετικισμό (μέσω ψευδολογιών) ώστε να υπερκαλυφθεί , να βραχυκυκλωθεί η πιθανότητα να υπάρχουν ακόμα ζωντανές (έστω και υπόγειες) δυνατότητες αυθεντικής αντιπληροφόρησης, εδώ ή εκεί. Κι αυτή είναι η περίπτωση της χρήσης του όρου «αντισημιτισμός» απ’ το ισραηλινό καθεστώς και τους συμμάχους του, εναντίον όσων τους κάνουν θεωρητική και πρακτική κριτική για τα εγκλήματά τους. Πολύ περισσότερο απ’ το να «πείσει», η σχεδιασμένα παρανοϊκή εκστρατεία αυτού του είδους επιδιώκει να σχετικοποιήσει το τι είναι τι, απονευρώνοντας έτσι («ξενερώνοντας» στην αργκώ) οποιονδήποτε αντιπαλεύει την κρατική / καπιταλιστική βία. Στην παλαιστίνη ή οπουδήποτε αλλού.

Έχει γι’ αυτό σημασία να προσέξετε αυτά που λέει ο Pappe για το θέμα «μετανάστες» και μάλιστα «μουσουλμάνοι μετανάστες»…

Έτσι, για το γούστο του πράγματος

Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη. Μιας και δεν έχει θεωρηθεί (ακόμα) «έγκλημα σκέψης» το να υποδεικνύει κανείς την ιστορία των ιμπεριαλισμών εκτός του ισραηλινού, να δυο φωτογραφίες με δύο αμερικάνους υπ.εξ. Πάνω ο θρυλικός Kissinger, κάτω ο λιγότερο θρυλικός Pompeo.

Ποιός είναι ο άλλος στην πάνω φωτογραφία; Ο χασάπης της χιλής Augusto Pinochet, που έγινε ξαφνικά διάσημος στα μέρη μας. Προφανώς οι ροζ τον μισούν, και έχουν δίκιο.

Ο άλλος κάτω είναι αναγνωρίσιμος. Είναι φίλος των ροζ, σύμμαχος καλός. Προφανώς τον αγαπούν ή έστω τον ανέχονται, γιατί αυτό επιβάλλουν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.

(Ιμπεριαλιστικά ελληνικά εθνικά συμφέροντα; Μα τι λέτε; Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;)

Μαχαιριά!

Πέμπτη 13 Σεπτέμβρη. … Οι ηπα σήμερα είναι στη χειρότερή τους κατάσταση παγκόσμια, κι ακόμα και διεθνείς οργανισμοί όπως οι unesco, ο οηε, η διεθνής υπηρεσία ατομικής ενέργειας (IAEA) και το διεθνές δικαστήριο εγκλημάτων δεν αποδέχονται την αμερικανική πολιτική…

Ως εδώ τα χθεσινά λεγόμενα του ιρανού προέδρου Hassan Rouhani θα μπορούσαν να θεωρηθούν αναμενόμενα. Να, όμως, τι είπε αμέσως μετά:

… Μόνο λίγα κακόφημα κράτη στηρίζουν τώρα την Ουάσιγκτον…

Αμάν!!! Είπε ο ιρανός πρόεδρος το ελλαδιστάν «κακόφημο κράτος»; Είπε τέτοιο πράγμα; Για το ελλαδιστάν; Που έδωσε στο σύμπαν «τα φώτα του πολιτισμού»; Που «όταν οι άλλοι ήταν στα δέντρα εμείς φτιάχναμε μπαλαντέζες»;

Ωιμέ!!! «Κακόφημο» ε;… Γι αυτό έχουν αρχίσει να σκάνε με τα ντάλαρς στο χέρι τα πελατάκια του αμερικανικού ναυτικού;

(φωτογραφία: Είμαι σίγουρος ότι εσύ δεν είσαι απ’ αυτούς που με κοντράρουν, τους “αντιστασιακούς” – κακό ψόφο νάχουν! Πάμε λοιπόν να σου δείξω την συλλογή των τιτιβισμάτων μου!)

Ο εξοχότατος και η κρίση

Τετάρτη 12 Σεπτέμβρη. Το να δίνει κανείς διαλέξεις επιπέδου φοιτητικού συνδικαλισμού είναι εύκολο. Και δεν θα έπρεπε να περιμένει κανείς τίποτα παραπάνω απ’ τον εξοχότατο ντενεκεδένιο έλληνα πρωθυπουργό. Κατά τα υπόλοιπα τόσο ο ίδιος, όσο και το κόμμα του, αλλά και τα (υποτιθέμενα) “think tanks” τους, είναι οι τελευταίοι που θα έπρεπε να εμπιστευτεί κανείς, αν στα σοβαρά ενδιαφερόταν να καταλάβει όχι μόνο την πιο πρόσφατη φάση της παγκόσμιας κρίσης / αναδιάρθρωσης, αλλά και το πως θα εξελιχθεί. Ας μην το ξεχνάμε: το φαιορόζ γκουβέρνο ξεπήδησε απ’ το ντόπιο θέαμα της “εθνικά σωστής διαχείρισης της κρίσης” που είχε σαν αιχμή του 3 γενναίους και ευφυέστατους οικονομολόγους: Βαρουφάκη, Λαπαβίτσα, Καζάκη. Και μια σημαία: το “εθνικό νόμισμα”, σαν “απελευθέρωση”. Τόσα καταλάβαιναν τόσα έλεγαν… (Ή αυτά τους συνέφεραν…)

Κατά τον εξόχοτατο, στην ενώπιον των ευρωκαθισμάτων χθεσινή απαγγελία του, «η αποτυχία της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης της κρίσης τροφοδότησε τελικά το τέρας του σοβινισμού και του ακροδεξιού λαϊκισμού». Τρία ψέμματα (ή τρεις τερατώδεις βλακείες) σε 17 λέξεις· όχι άσχημα για ρεκόρ!

Ας αρχίσουμε απ’ το ευκολότερο, το τελευταίο: Τα λέει αυτά ο κυβερνητικός εταίρος του ψεκασμένου; «Καταγγέλει», ακόμα, ο συ.ριζ.α. τους φασίστες, τον «σοβινισμό» και τον «ακροδεξιό λαϊκισμό»; Ναι, ναι: εξάλλου δεν «τροφοδοτεί» αλλά αγκαλιάζει το «τέρας»…

Μόνο η διανοητική διαστροφή επιτρέπει τέτοια «αριστεροσύνη» – αλλά, δυστυχώς, υπάρχει πολλή από δαύτη.

(φωτογραφίες: Ο έλληνας πρωθυπουργός έχει πάψει προ πολλού να είναι ένα enfant terrible της ευρωπαϊκής καθεστωτικής σκηνής, που μάλιστα θα ηγούνταν και της «ευρωπαϊκής αριστεράς» Τα πλάνα απ’ την χθεσινή του ευρω-περφόρμανς είναι σκέτη θλίψη… Ούτε οι όποιοι ομοϊδεάτες της ευρω-σοσιαλδημοκρατίας δεν πήγαν…

Ο ομιλητής είναι κάτω απ’ το κόκκινο σημάδι. Στα δεξιά του κάθεται ο «κόκκινος Κατρού»)…

Το πιο ιερό κράτος

Τρίτη 11 Σεπτέμβρη. Μπορεί το ισραηλινό φασισταριό να πιστεύει (ή να παριστάνει ότι πιστεύει) ότι το κράτος του Τελ Αβίβ είναι ιερό, το αγαπημένο του θεού, συνεπώς εξαιρείται απ’ οποιαδήποτε κριτική αφορά τα εγκόσμια… Αλλά το πιο ιερό κράτος μακράν είναι το αμερικανικό!

Στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς το Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων, με έδρα την Χάγη, ανακοίνωσε ότι υπάρχει «εύλογη βάση για την εκτίμηση ότι έχουν διαπραχθεί εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε σχέση με την ένοπλη σύγκρουση στο αφγανιστάν». Η ανώτατη εισαγγελέας, η γκανέζα Fatou Bensouda, φαίνεται διατεθειμένη να εξετάσει σοβαρά τις καταγγελίες των αφγανών αμάχων για σφαγές απ’ τον αμερικανικό στρατό· αυτού που στη δύση ονομάστηκε «παράπλευρες απώλειες» – κι ύστερα έγινε τόσο κοινότοπο ώστε να ξεχαστεί.

Δίκη για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα σε βάρος της ανθρωπότητας κατά της Ουάσιγκτον; Τέτοια πράγματα συμβαίνουν μόνο στους ηττημένους! Τολμάει να πιστεύει, λοιπόν, η κυρία Bensouda, ότι οι ηπα έχουν ηττηθεί;

Το ψοφιοκουναβιστάν δεν το βλέπει έτσι· αν και οι αφροί που βγάζει δεν είναι απόδειξη νίκης. «…Δεν θα συνεργαστούμε με το ICC. Δεν θα του προσφέρουμε καμμία βοήθεια. Δεν πρόκειται να συμμετάσχουμε στο ICC. Θα το αφήσουμε να πεθάνει. Άλλωστε, απ’ όπου και να το δει κανείς, το ICC είναι ήδη νεκρό για εμάς. Θα απαγορεύσουμε στους δικαστές και στους ανακριτές του να εισέλθουν στις ηπα. Θα βάλουμε κυρώσεις στα κεφάλαιά του στο αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, και θα τους οδηγήσουμε ενώπιον των δικαστών μας. Θα κάνουμε το ίδιο για κάθε εταιρεία ή κράτος που στηρίζει την έρευνα του ICC κατά αμερικάνων»… Αυτά είπε ο ψοφιοκουναβικός σύμβουλος εθνικής ασφαλείας Bolton, έχοντας αναψοκοκκινίσει σε βαθμό εγκεφαλικού! Θα πρέπει να θύμιζε Λεβέντη την εποχή του “καρκίνο! να πάθουν καρκίνο!!!”

«Θα του κάνω, θα του δείξω!». Γιατί ώρες ώρες το αμέρικα μοιάζει να συμπεριφέρεται σαν έλληνας μικροαστός οικογενειάρχης γιωταχής που του γρατζούνισαν το όχημα; Ίσως υπάρχει μια βαθύτερη ιερότητα που συνδέει τους λούμπεν, άσχετα από κλίμακα και τομέα…

(φωτογραφία: Δεν κοιμούνται. Είναι εφτά απ’ τα έντεκα πιτσιρίκια που δολοφονήθηκαν «κατά λάθος» σε αμερικανικό βομβαρδισμό τον Απρίλη του 2013 – επί Obama… «Κατά λάθος»; Μπορεί και όχι. «Αυτά πρέπει να τα σκοτώνεις μικρά, γιατί άμα μεγαλώσουν…»)

Ο βήχας και οι φίλοι δεν κρύβονται

Τρίτη 11 Σεπτέμβρη. Ποιοι Podemos; Ποια «λίστα Τσίπρα» στην ιταλία; Ποιος Μαδούρο και πράσινα άλογα; Οι αληθινοί φίλοι του ροζ τμήματος του φαιορόζ γκουβέρνου βρίσκονται στην Ουάσιγκτον (και στο Λονδίνο…)· όπως ακριβώς προβλέπει το manual των πόστων τους.

Τα γράφαμε έγκαιρα, τότε, το ’14 και το ’15, τις εποχές της «ανατρεπτικής μέθης» – αλλά είμαστε περιθωριακοί. Ωστόσο αυτή η φιλία / συμμαχία μπορεί να θεωρηθεί ως και φυσιολογική, αφού το νούμερο 1 «εθνικό κεφάλαιο» είναι ο εφοπλισμός. Εκείνο που αναγκάζει την επιστήμη να σηκώσει τα χέρια είναι ότι αρκετές χιλιάδες οπαδών απ’ τη μια συνεχίζουν να παριστάνουν τους «αντιιμπεριαλιστές» και απ’ την άλλη συνεχίζουν να παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν…

Υποθέτουμε ότι σύντομα θα μας εξηγήσουν τα καλά της «αμερικανικής βοήθειας» τότε… Και όχι μόνο…

(φωτογραφία: Οι φιγούρες των περαστικών στο πρώτο πλάνο δεν φαίνονται πάντως ούτε εντυπωσιασμένες ούτε τρομαγμένες…)

Εξ οικείων τα βέλη

Τρίτη 11 Σεπτέμβρη. Ωστόσο «δεν κάθονται όλα» στους συμμάχους της Αθήνας – όπως, άλλωστε, ούτε στην ίδια… Ο Richard Clark, αμερικάνος γερουσιαστής απ’ την Βιρτζίνια, ρεπουμπλικάνος μάλιστα, που φαίνεται απ’ τις επισκέψεις του στη Δαμασκό ότι είναι «φίλος του Άσαντ», βγήκε και είπε χτες, συνεντευξιαζόμενος στην Washington Post, ότι:

«… Η αγγλική M16 ετοίμαζε μια fake χημική επίθεση στο Idlib, όχι κανονική, αλλά μια κατά την οποία όντως θα μετακινούνταν άνθρωποι από μια περιοχή, και είχε εκπαιδεύσει αυτούς τους ανθρώπους να παριστάνουν τα θύματα χημικής επίθεσης…. Το σχέδιο προέβλεπε να χρησιμοποιηθούν τα ‘άσπρα κράνη’ που μόνιμα εμπλέκονται σε τέτοιες βρώμικες ιστορίες, για να προβάλλουν την επίθεση…»

Δεν τα λέει η ρωσική fsb αυτά, ούτε ο ρωσικός στρατός. Τα λέει ένας αμερικάνος ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής. Μπορείς να τον πεις «πράκτορα»; Μπορείς – αλλά έτσι μεγαλώνεις το πρόβλημα…

Αυτός ο Clark δίνει βέβαια τους άγγλους, όχι τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Η καταγγελία του κατά συνέπεια μαζεύει πολλά “like” απ’ την Μόσχα, που θα έχει ένα επιπλέον επιχείρημα να φωνάζει ότι και η περιβόητη «δηλητηρίαση των Skripal» δουλειά των ίδιων (αγγλικών) υπηρεσιών ήταν.

Απ’ την άλλη όμως δεν δημιουργείται, έτσι, μια κάποια «κρίση εμπιστοσύνης» στις γραμμές των πιστών συμμάχων, όπως είναι οι έλληνες; Όχι επειδή το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον κάνουν προβοκάτσιες – αλλοίμονο, αυτή είναι η δουλειά κάθε κράτους που σέβεται τον εαυτό του. Όμως ούτε μια σφικτή «εθνική ενότητα» βρε αδερφέ, τέτοια που να εμποδίζει τις διαρροές και τα from inside «καρφώματα»; Ούτε μια απαγόρευση για λόγους εθνικής ασφάλειας; Που πάμε έτσι;

Ώρα είναι τώρα να παραδειγματιστούν κι εδώ τίποτα αλαφροΐσκιωτοι, και να βγει κανάς βουλευτής του συ.ριζ.α. με αποκαλύψεις για τα εθνικά κομπρεμί με το Τελ Αβίβ – (λέμε, για παράδειγμα…)

Κουφώματα (γεωπολιτικά) 1

Κυριακή 9 Σεπτέμβρη. Στα τέλη του περασμένου Γενάρη ο αμερικάνος πρεσβευτής στην Αθήνα Geoffrey Pyatt (ο αξιωματούχος που σαν πρεσβευτής στο Κίεβο είναι βουτηγμένος μέχρι τις ρίζες των μαλλιών του στην προβοκατόρικη σφαγή στην πλατεία Meidan… για να μην ξεχνάμε) συνεντευξιαζόμενος στο τ/σ Sky είπε μεταξύ άλλων άκρως επαινετικών για την ελληνοαμερικανική συμμαχία και τα πιο κάτω:

… Βλέπουμε την Ελλάδα ως μια πολύ θετική επιρροή στη γειτονιά και όπως είπαμε, όπως ο αντιπρόεδρος Pence είπε, βλέπουμε την Ελλάδα σαν πυλώνα σταθερότητας σε μια περίπλοκη περιοχή, που αφορά στα δυτικά Βαλκάνια, στην ανατολική Μεσόγειο και στις περιοχές της Βόρειας Αφρικής. Και αυτό πιστεύω είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι όταν δουλεύεις πάνω στις σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ σήμερα. Είναι στον τρόπο που αυτή η χώρα αποκαθιστά τον ρόλο της ως γεωπολιτικός «μεντεσές» μεταξύ της Ευρώπης και της ευρύτερης γειτονιάς. Και το κάνει αυτό ως δυνατός ΝΑΤΟϊκός σύμμαχος των ΗΠΑ…

Ο χαρακτηρισμός «μεντεσές» τράβηξε για λίγο την προσοχή, περιγελάστηκε – αλλά δεν εξηγήθηκε. Ξεχάστηκε γρήγορα… Στην ασταμάτητη μηχανή έκανε εντύπωση όμως. Δεν είναι λέξη απ’ την καθωσπρέπει διπλωματική ορολογία, αυτό είναι βέβαιο! Δεν είναι λέξη από οποιοδήποτε γνωστό πολιτικό λεξιλόγιο· δεν μπορεί καν να είναι σίγουρος κάποιος αν είναι τιμητικός χαρακτηρισμός ή υποτιμητικός… Δεν έχει κάτι ηρωϊκό σαν την λέξη «προμαχώνας», «κάστρο», «φύλακας» ή άλλες παρόμοιες… «Μεντεσές»; «Πόμολο»; «Σοβατεπί»; Τι είναι αυτά; Τόσες δεκαετίες σύμμαχος για να καταλήξει (το ελλαδιστάν) …. μεντεσές;

Ακόμα χειρότερο: η λέξη «μεντεσές» είναι τουρκική: menteşe… Και ο πρεσβευτής το ήξερε· δεν την έμαθε (την λέξη) παίζοντας μπάλα στη γειτονιά του… Αν ο κυρ Pyatt δεν είναι αλκοολικός ή λογοτέχνης (τίποτα απ’ τα δύο…) θα έπρεπε να προκαλέσει το ελλαδιστάν αφού ενώ μιλούσε αμερικάνικα χρησιμοποίησε ξαφνικά μια τουρκική λέξη, και μάλιστα την λέξη «μεντεσές», για να δώσει ένα όνομα στη γεωπολιτική λειτουργία του ελληνικού ιμπεριαλισμού μέσα στον ευρύτερο σχεδιασμό του αμερικανικού.

Γιατί λοιπόν «μεντεσές» το ελλαδιστάν; Τι ήθελε να πει με τέτοιον κωδικό ο αμερικάνος διπλωμάτης;

(«Μεντεσές» εμείς; Που δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού; Ούτε λαμπατέρ βρε αδερφέ; Ούτε, έστω, μια απλίκα;)

(φωτογραφία: “Δεν πειράζει που μας έχετε για μεντεσέ και όχι για πολύφωτο. Δεν πειράζει καθόλου κύριε Πένσα”…)

Κουφώματα (γεωπολιτικά) 2

Κυριακή 9 Σεπτέμβρη. Την απορία της την κράτησε η ασταμάτητη μηχανή. Και της λύθηκε κατά κάποιον τρόπο πριν λίγους μήνες όταν έμαθε τον (αμερικανικό) χαρακτηρισμό για την Άγκυρα: swing state…

Το swing είναι, ως γνωστόν, ένα είδος μουσικής και χορού που άνθησε στα ‘30s και στα ‘40s – περνάει κατά καιρούς και φάσεις αναβίωσης. Το swing state είναι όμως ένας αμερικανικός όρος κατ’ αρχήν εσωτερικής χρήσης που περιγράφει τις πολιτείες εκείνες των ηπα που υπάρχουν σοβαροί λόγοι, σε προεδρικές εκλογές, να κερδηθούν είτε απ’ τον δημοκρατικό είτε απ’ τον ρεπουμπλικάνο υποψήφιο. Μ’ άλλα λόγια τα swing states είναι (όχι μόνο εντός αλλά και εκτός ηπα) εκείνες οι επικράτειες για τις οποίες μπορούν να πιθανολογηθούν εξ ίσου σοβαρά δύο πολιτικά (ή γεωπολιτικά…) αντίθετες καταστάσεις· χωρίς να μπορεί κανείς να προβλέψει με σιγουριά τι θα γίνει, μέχρι την τελευταία στιγμή….

Άνοιξε ο ορίζοντας! Αν η Ουάσιγκτον θεωρεί την Άγκυρα «swing state», δηλαδή μια «πόρτα» που είναι εξίσου πιθανό να μείνει είτε ανοικτή είτε κλειστή για τους αμερικανικούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη μέση Ανατολή (συμπεριλαμβανόμενης της ανατολικής Μεσογείου), τότε ο εξασφαλισμένος «μεντεσές» αρχίζει να αποκτάει ένα νόημα! Γιατί ο μεντεσές απ’ την μια μεριά είναι βιδωμένος σ’ ένα σταθερό κούφωμα (τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό εν προκειμένω) και απ’ την άλλη μπορεί να διευκολύνει ή να δυσκολέψει τις κινήσεις της «πόρτας». Του “swing state”… Δεν χρησιμοποίησε ο αιμοβόρος αμερικάνος πρεσβευτής τυχαία μια τουρκική λέξη, και μάλιστα την συγκεκριμένη, menteşe, για να περιγράψει την “γεωπολιτική αξία” που δίνει η Ουάσιγκτον στο ελληνικό οικόπεδο!!! Αντίθετα, χρησιμοποίησε έναν όρο απ’ την αργκώ των ανώτερων υπαλλήλων της Ουάσιγκτον!…

Μεντεσές!!! Ένα φτηνό εξάρτημα. Που θέλει “λάδωμα” για να δουλεύει, αλλά αν χαλαρώσεις μια ή δυο βίδες του η πόρτα που κρατάει “κρεμάει”. Και ακινητοποιείται…

Κουφώματα (γεωπολιτικά) 3

Κυριακή 9 Σεπτέμβρη. Με την επιφύλαξη του ότι έχουμε να μάθουμε αρκετά ακόμα, καταλαβαίνουμε τι ενεργητικό ρόλο «γεωπολιτικής αναβάθμισης» έχουν αναλάβει όλα χαρά το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος, για χάρη των συμφερόντων τους αλλά και των συμμάχων τους στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβίβ… Παράλληλα φυσικά με τον πιο παθητικό ρόλο της σοβαρής επιμελητειακής υποστήριξης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή (βάσεις…). Έχουν αναλάβει τον ρόλο του εμπόδιου στις γεωπολιτικές επιλογές του τουρκικού κράτους, του εμπόδιου σε εκείνες τις επιλογές που είναι ασύμβατες ή/και εχθρικές με τα αμερικανικά και τα ισραηλινά συμφέροντα.

Ο «μεντεσές» είναι δευτερεύον εξάρτημα· αλλά μπορεί να δυσκολεύει κάποιες κινήσεις της «πόρτας», που είναι πάντα το μπάνικο στοιχείο σε κάθε είσοδο. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι το ελληνικό κράτος (οφείλει να) λειτουργεί με προσεκτικά προβοκατόρικο τρόπο απέναντι στο τουρκικό, όχι διαρκώς, όχι με την ίδια ένταση, κι όχι μ’ έναν οριστικό τρόπο (που θα αχρηστέψει και την πόρτα και τους μεντεσέδες της!). Ο προβοκατόρικος τρόπος έχει στόχο να «απορροφά» την προσοχή της Άγκυρας και, κυρίως, να της δημιουργεί το (αναπάντητο) ερώτημα για το τι διαταγές έχει η Αθήνα απ’ την Ουάσιγκτον, και που το πάει ο έλληνας proxie… Έχει στόχο να «κρατάει πάντα ανοικτή», λιγότερο ή περισσότερο, την τουρκική «πόρτα» στο αμέρικα….

Φυσικά αυτό πρέπει να γίνεται πολύ προσεκτικά: ο τουρκικός στρατός (και η τουρκική πολεμική βιομηχανία) δεν είναι για αστειάκια! Σε περίπτωση, μάλιστα, «επικίνδυνου φρακαρίσματος» η αμερικανική εξωτερική πολιτική δεν θα έτρεχε να «σώσει» τον μηδαμινής αξίας «μεντεσέ» – αλλά την «πόρτα», πουλώντας της μια καλή εκδούλευση, ώστε να ξαναγίνουν φίλοι. (Έχετε δει ξηλωμένους μεντεσέδες;)

Έτσι μπαίνουν σε μια σειρά διάφορα γνωστά. Η ζεστή φιλοξενία στους 8 χουντοκαραβανάδες· τα κόλπα με τις κυπριακές γεωτρήσεις· διάφορα άλλα κόλπα στο αιγαίο, με δήθεν «τουρκικές προκλήσεις»· η διαρκής εσωτερική ανανέωση του αντιτουρκισμού… Προσοχή: αυτά ΟΧΙ ως εκείνο το σημείο «προσβολής της πόρτας» όπου δεν θα υπάρχει σημείο επιστροφής, όχι ως το σημείο δηλαδή που η «πόρτα» θα φρακάρει εντελώς κλειστή (για τα αμερικανικά συμφέροντα) έχοντας έτσι εξουδετερώσει τον «ευέλικτο ρόλο του μεντεσέ»! Όχι μια στρατηγική εμπόλεμης ρήξης· μάλλον μια τακτική συστηματικής παρενόχλησης. “Τριξίματος” σε διάφορες κινήσεις (του αιώνιου εχθρού).

Μπορεί να είναι άχαρη δουλειά· γι’ αυτό και δεν διαφημίζεται στους αμερικανικούς επαίνους και ύμνους στο ελλαδιστάν. Αντίθετα οι επιμελητειακές βάσεις εκθειάζονται. Τι «τύχη» θα έχουν, όμως, σ’ έναν all out πόλεμο, μην το ρωτάει κανείς!!!

Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, το Pearl Harbor ήταν πολύ μεγαλύτερη βάση απ’ την Σούδα… Και η μέση Ανατολή / ανατολική Μεσόγειος μπορεί να είναι δευτερεύον μέτωπο του 4ου παγκόσμιου, αλλά είναι μέτωπο του 4ου παγκόσμιου! Όχι του Τρωϊκού, στον οποίο ζουν τα ντόπια κυβερνοπαραμύθια (αυτά με τις Ιθάκες, την επιστροφή στα “ήρεμα νερά”, κλπ…)

(φωτογραφία: Ένας αμερικανικός patriot στη διάρκεια ασκήσεων στο πεδίο βολής της Σούδας…)