Tag: εξωτερική πολιτική

Έβρος – κύπρος: το “ενιαίο αμυντικό δόγμα” … της Ουάσιγκτον (2)

Πέμπτη 4 Οκτώβρη. Η Ουάσιγκτον θέλει πολλά – όσο πιο κοντά στα Δαρδανέλια αλλά και στα ανατολικά βαλκάνια τόσο το καλύτερο. Στον στρατιωτικό της προϋπολογισμό για το 2019 προβλέπονται 27 μύρια δολάρια για έργα “αναβάθμισης” ενός κέντρου εκπαίδευσης στο Novo Selo της βουλγαρίας (6,5 μύρια) και, κυρίως, μιας αεροναυτικής βάσης κοντά στο λιμάνι της ρουμανικής Constanta (21,5 μύρια). Επιπλέον στη ρουμανία ο αμερικανικός στρατός σκοπεύει να εγκαταστήσει το 2019 αντιαεροπορικά / αντιπυραυλικά συστήματα Aegis.

Απ’ αυτή τη μεριά, λοιπόν, των ανατολικών βαλκανίων, η Αλεξανδρούπολη είναι “η έξοδος στη Μεσόγειο” του αμερικανικού στρατού. Υπάρχει και η άλλη μεριά, της ανατολικής Μεσογείου. Ο “πλωτός σταθμός επαναεριοποίησης” προορίζεται για το υγροποιημένο γκάζι που θα μεταφέρουν πλοία LNG απ’ την αίγυπτο· γκάζι αιγυπτιακής, ισραηλινής και νοτιοκυπριακής προέλευσης. Είναι προφανές ότι κατά κύριο λόγο ο 6ος στόλος (και δευτερευόντως οι σύμμαχοί του) θέλουν να εγγυώνται την «ειρήνη» και τις «ενεργειακές ροές» στην ανατολική Μεσόγειο· δηλαδή να εμποδίσουν το ευρασιατικό project… Συνεπώς, απ’ αυτή τη μεριά, η Αλεξανδρούπολη είναι η άκρη μιας γραμμής που φτάνει μέχρι το Τελ Αβίβ και το Σουέζ – την Ερυθρά Θάλασσα, κι ακόμα μακρύτερα.

Στρέφεται κατά της τουρκίας το αμερικανικό «ενιαίο αμυντικό δόγμα έβρος – κύπρος», όπως το ελληνικό στα ‘90s; Κατ’ αρχήν όχι: ο κύριος στόχος είναι η Μόσχα. Η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να διστάσει να κάνει το Αιγαίο πεδίο αστυνόμευσης, ακόμα και πεδίο μάχης, προκειμένου να ανακόψει την κάθοδο του ρωσικού στρατού στα «θερμά νερά», αυτό δηλαδή που έχει ήδη ξεκινήσει μετά την πετυχημένη συμμετοχή της Μόσχας, δίπλα στη Δαμασκό, στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Στο βαθμό, όμως, που η Άγκυρα συνεχίσει να κάνει την «δύσκολη» απέναντι στην Ουάσιγκτον, προφανώς υπάρχει και γι’ αυτήν μια μερίδα πίεσης και απειλών.

Γι’ αυτό ακριβώς η Άγκυρα όχι μόνο κάνει τακτικά δηλώσεις εναντίον οποιασδήποτε αμφισβήτησης των «δικαιωμάτων της στην ανατολική Μεσόγειο» (απ’ οπουδήποτε κι αν προέρχεται) αλλά εξοπλίζεται σε ικανό βαθμό και ναυτικά. Το νατο έχει ναύσταθμο στην Izmir, αλλά προφανώς η Ουάσιγκτον θέλει να μπετονάρει ακόμα περισσότερο την παρουσία της στην ευρύτερη περιοχή. Οι ελληνικές προσφορές (με την ελπίδα, όπως το ξεκαθάρισε ο τενεκεδένιος πρωθ., της «γεωπολιτικής αναβάθμισης» του ελλαδιστάν) είναι αυτό που αξιοποιεί.

(Αν ο αμερικανικός στρατός σημάδευε την Άγκυρα η Αθήνα θα ήταν πανευτυχής. Αλλά, φυσικά, δεν πρόκειται γι’ αυτό. Ας το επαναλάβουμε: η Ουάσιγκτον δεν θέλει να χάσει την Άγκυρα· γιατί αν συμβεί αυτό τότε η ανατολικότερη «γραμμή άμυνας» θα είναι η Αδριατική… Απ’ τη άλλη μεριά η Μόσχα (και το Πεκίνο) σαν στόχος της Ουάσιγκτον και στην ανατολική Μεσόγειο είναι δυσανάλογα μεγάλος για τα ελληνικά κυβικά… Όμως έτσι είναι οι συμμαχίες. Σε αντίθεση με τις εθνικές αυταπάτες των epic ‘90s, τώρα και στο μέλλον ο ελληνικός ιμπεριαλισμός δεν έχει ούτε μία στο εκατομύριο δυνατότητα να κινηθεί αυτοτελώς «εκβιάζοντας» την υποστηρίξη των συμμάχων του. Τώρα είναι αναγκασμένος να ελπίζει στα ψίχουλα που θα πέσουν απ’ τον πάγκο του 4ου παγκόσμιου πολέμου…)

(φωτογραφία: Τον περασμένο Ιούνη ο Pyatt πάλι αγνάντευε το Αιγαίο απ’ την Αλεξανδρούπολη. Τότε είχε συνάντηση και με το παπαδαριάτο, τον αρχιτράγο της περιοχής Άνθιμο: «σφαιρική» πολιτική…)

Το ψοφιοκουναβιστάν αγαπάει – αλλά όχι δωρεάν

Πέμπτη 4 Οκτώβρη.…Προστατεύουμε την σαουδική αραβία. Μπορείτε να πείτε ότι είναι πλούσιοι. Και αγαπάω τον βασιλιά, τον βασιλιά Salman. Αλλά του είπα: «Βασιλιά, σε προστατεύουμε, δεν θα έμενες στη θέση σου ούτε δυο βδομάδες χωρίς εμάς – πρέπει να πληρώσεις για την προστασία σου. Έχεις τρισεκατομύρια δολάρια. Χωρίς εμάς ποιος ξέρει τι θα σου συμβεί; Μ’ εμάς είσαι εντελώς ασφαλής. Αλλά δεν παίρνουμε αυτά που θα έπρεπε να πάρουμε»…

Αυτά είπε προχτές το ψόφιο κουνάβι σε συγκέντρωση οπαδών του στο Μισσισσιπή. Τι παράπονα έχει πια το ψόφιο κουνάβι απ’ την σαουδαραβική χούντα; Ότι δεν αγοράζει αρκετά αμερικανικά όπλα. Πρέπει να αγοράσει κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα – ακόμα κι αν δεν έχει να τα κάνει κάτι. (Ας τα αγοράζει, ας τα πληρώνει, κι ας τα θάβει στην άμμο).

Πριν λιγότερο από 2 χρόνια οι ξερόλες υποστηρίζαν ότι το ψόφιο κουνάβι έχει ένα ρεαλιστικό, «επιχειρηματικό» στυλ, που θα απλοποιήσει τις διεθνείς σχέσεις του βασιλείου του. Λάθος. Το ψόφιο κουνάβι (και, οπωσδήποτε, οι σωματοφύλακες πίσω του, που δεν φαίνονται όταν δεν χρειάζονται) έχουν ένα ρεαλιστικό, «μαφιόζικο» στυλ, όπου τους βολεύει: θα σου κάνω μία πρόταση που δεν μπορείς να την αρνηθείς.

Φυσικά αυτό δεν ισχύει για την Αθήνα. Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός ήταν που πήγε και ξαναπήγε και στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβίβ, τρέχοντας, γλύφοντας και παρακαλώντας. Η ανανέωση της συμμαχίας Ουάσιγκτον – Αθήνας σε συνθήκες 4ου παγκοσμίου δεν οφείλεται σε εκβιασμούς της πρώτης στη δεύτερη· αλλά στον ελληνικό πανικό για την γεωπολιτική υποτίμηση του οικοπέδου.

Εννοείται ότι όλοι εμείς είμαστε «πακέτο» στην προσφορά: κρέας, για οποιαδήποτε χρήση…

Ποιό δημοψήφισμα, ποιοί γύπες (1);

Τετάρτη 3 Οκτώβρη. Παρότι δεν είναι του γούστου μας ούτε οι κάλπες ούτε τα κουκιά, ξεκινάμε απ’ τους αριθμούς. Επειδή μπορεί (μπορεί και όχι όμως, post-post-modern κοινωνίες του θεάματος είναι αυτές!) να λύνουν τα μάγια.

Πάνω είναι ο πίνακας με τα κουκιά στις εκλογές στο κράτους της μακεδονίας το 2016. Κάτω είναι ο πίνακας με τα κουκιά του πρόσφατου δημοψηφίσματος. Μια απλή πρόσθεση στα μεγέθη του επάνω πίνακα απ’ την 2η ως και την 6η θέση (που συγκροτούν τον τωρινό κυβερνητικό συνασπισμό), οι σοσιαλδημοκράτες δηλαδή μαζί με τα κόμματα των αλβανόφωνων, βγάζει ένα σύνολο 647.729 κουκιών. Ο συνασπισμός αυτό προωθούσε το «ναι» στο δημοψήφισμα· και το «ναι» πήρε 609.813 ψήφους. Διαφορά; 37.816 κουκιά…

Αυτές οι σχεδόν 40.000 ψήφοι διαφορά σ’ ένα εκλογικό σώμα (για άλλους) σχεδόν 1.800.000 ή (για άλλους) 1.200.000 συνιστά το αξεπέραστο «πολιτικό πρόβλημα» του Zaev; Χαμογελάστε παρακαλούμε – και μην κάνετε ούτε «κερατάκια» ούτε κωλοδάκτυλα: το φαιορόζ γκουβέρνο κάνει κουμάντο με 2.126.327 κουκιά σε σύνολο (εγγεγραμένων) 9.840.525. Εν ολίγοις κυβερνούν οι εκπρόσωποι του 21,8% του «εκλογικού σώματος». Συ.ριζ.α. και αν.ελλ. μαζί. Φαίνεται ότι οι αληθινές δημοκρατίες τα αντέχουν αυτά, έτσι δεν είναι; Μια χαρά είναι και το 21,8% του εκλογικού σώματος…

Το καθαρό «ναι» (όχι η συνολική συμμετοχή) στο μακεδονικό δημοψήφισμα είναι το 33,7% του «εκλογικού σώματος» (με το υπόλοιπο ούτε καν εναντίον· μόνο αποχή). Ποιος έχει τα μούτρα να το βρίσκει ελλιποβαρές; Τίνος φαίνεται λειψό, προβληματικό, σκέτη αποτυχία; Παρακαλούμε τους ψεκασμένους να σηκωθούν στον πίνακα – μιας κι έχουν μείνει ξανά και ξανά στην ίδια τάξη στην απλή αριθμητική. (Κάνουν παιχνίδι με 3,7% των ψηφισάντων, ή 2% του “εκλογικού σώματος”…)

Επειδή όμως εσείς (ελπίζουμε) δεν είστε ούτε ψεκασμένοι ούτε σκράπες στην αριθμητική ούτε βλάκες, έχετε το δικαίωμα να σκεφτείτε πιο σύνθετα. Για παράδειγμα. Αυτά τα 40.000 κουκιά λείπουν απ’ τον λογαριασμό του κυβερνητικού συνασπισμού… Και μάλιστα στην πράξη είναι περισσότερα, αφού ψήφισε «ναι» και ένας (άγνωστος) αριθμός οπαδών της μακεδονικής αντιπολίτευσης (του VMRO). Αυτά τα «χαμένα κουκιά» αντιστοιχούν σε ψηφοφόρους των σοσιαλδημοκρατών ή/και των αλβανικών κομμάτων που δεν γούσταραν την ένταξη στην ε.ε. και το νατο; Δεν γούσταραν την αλλαγή του συνταγματικού ονόματος;

Θα μπορούσαν να ισχύουν αυτά – ας πούμε (για το πρώτο) μια κάποια «αριστερά» της μακεδονικής σοσιαλδημοκρατίας. Μαζί θα μπορούσαν να ισχύουν και τα εξής: σε μια αναμέτρηση που δεν είναι ντέρμπι, αφού μόνο κάτι φασιστρόνια προπαγάνδισαν ανοικτά το «όχι»· σε μια αναμέτρηση που δεν έχει δημόσια πόλωση (άρα και πόρωση)· σε μια αναμέτρηση όπου έχει περάσει κάθε καρυδιάς διεθνές καρύδι σπρώνοντας το «ναι»· με δυο λόγια, σε μια αναμέτρηση που το «ναι» έχει κερδίσει απ’ τα αποδυτήρια, ε, βαριέμαι να πάω να ψηφίσω. Με πήρε ο ύπνος και έγειρα. Ή, κάποια μικροφράξια στους σοσιαλδημοκράτες, θέλει να στερήσει απ’ τον Zaev έναν θρίαμβο, και «έσπρωξε» κάτι του στυλ «σιγά μωρέ, δεν χρειάζεται να πάμε να ψηφίσουμε, το ναι είναι σίγουρο».

Όλα αυτά είναι πιθανά… Κανείς δεν πρέπει να τα αποκλείει· και κανεις δεν μπορεί να τα μετρήσει…

Ποιο δημοψήφισμα, ποιοί γύπες (2);

Τετάρτη 3 Οκτώβρη. Τα νούμερα βοηθούν στο να καταλάβει κανείς το γιατί πριν το δημοψήφισμα όσοι είναι στοιχειωδώς σοβαροί είχαν βάλει το όριο της αξιοπρεπούς συμμετοχής στα 600.000 κουκιά (τελικό σκορ: 666.734).

Η αποχή δεν ήταν “όχι – τελεία και παύλα!”. Στην πιο hardcore εκδοχή της ήταν “όχι που δεν θέλει να ειπωθεί” – που στην καθεστωτική πολιτική σημαίνει “διαφωνία που βγάζει ήδη τον σκασμό ενώ θα μπορούσε να εκφραστεί· άρα θα βγάλει ακόμα περισσότερο τον σκασμό όταν δεν θα μπορεί να εκφραστεί”. Και ακόμα “βαρέθηκα”, “που να τρέχεις τώρα δεν χρειάζεται”, “ήμουνα άρρωστος”, “Zaev δεν έφτιαξες τον χωματόδρομο στο χωριό… ”, κλπ κλπ.

Γιατί, όμως, βγήκαν στα μέρη μας τόσο γρήγορα τόσοι πολλοί, όλη η γκάμα απ’ τους φασίστες μέχρι τον Μπογιόπουλο (λέμε τώρα….), για να “συμπεράνουν” ότι το δημοψήφισμα “απέδειξε ότι ο λαός της fyrom δεν θέλει την συμφωνία»; Μεταξύ αστείου και σοβαρού το αποκάλυψε ένας φιλελεύθερος χτες: … Ο ωραίος αυτός αγών για μια αμοιβαίως αποδεκτή λύση του Μακεδονικού χάθηκε από την αδιαφορία των ψηφοφόρων της γειτονικής χώρας.

Με απλά λόγια: «Εμείς θέλαμε αλλά αυτοί δεν θέλουν! Αυτοί φταίνε!!!» Κατεψυγμένο blame game; Ακριβώς: στην εθνική κωλότσεπη περίμενε!

Εδώ είμαστε.

Ποιο δημοψήφισμα, ποιοί γύπες (3);

Τετάρτη 3 Οκτώβρη. Η άποψή μας γνωστή: Ούτε το βαθύ κράτος / παρακράτος, ούτε το φαιρόζ γκουβέρνο, ούτε ο τενεκεδένιος και ο ογκόλιθος ήθελαν συμφωνία! Αυτό που ήθελαν ήταν “να καταρρεύσουν οι διαπραγματεύσεις με ευθύνη των σκοπιάνων”. Το ότι αυτό δεν έγινε λόγω της διεθνούς πίεσης και λόγω του γεγονότος ότι η χρεωκοπημένη αλλά “στρατηγικός σύμμαχος οι ηπα” Αθήνα δεν θα μπορούσε πια να πάει κόντρα στην Ουάσιγκτον για να φυλάξει τα δικά της ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στη δυτική βαλκανική (το έχουμε εξηγήσει στο sarajevo.pdf: το «θρυλικό βέτο» στο Βουκουρέστι είχε τις πλάτες των ευρωπαίων κι όχι την μαγκιά του υπνοβάτη Καραμανλή του β…), το γεγονός δηλαδή ότι το πράγμα έφτασε τελικά στη “συμφωνία των Πρεσπών”, δεν σημαίνει ότι το blame game εξαφανίστηκε.

Νάτο που εμφανίστηκε ακμαίο μετά το δημοψήφισμα: ήταν στη γωνία και περίμενε! Όλο το original βαθυκρατικό κατακάθι, δεξιό κι αριστερό, βγήκε ακαριαία στην επιφάνεια, για να πει με διαφορετικές λέξεις το ίδιο πράγμα: Είδατε που σας τα λέγαμε; Αυτοί δεν θέλουν! (Οπότε δεν χρειάζεται πια εμείς να παριστάνουμε ότι θέλουμε! Τα φορτώνουμε σ’ αυτούς: αυτοί φταίνε!!!)

Σα να ήταν σύνθημα το κατάλληλο φάλτσο σφύριγμα του διαιτητή (: «μεγάλη αποχή, πολύ μεγάλη αποχή, τεράστια αποχή!») ανέβηκε στη σκηνή, πάνω στα εθνικά ελατήρια, η παράσταση με έτοιμο το σενάριο: O ογκόλιθος (που έχει υπογράψει την «συμφωνία των Πρεσπών») βγήκε στον ρόλο του «πεφωτισμένου», με την παλτουδιά και το καβουράκι (το έχει), σε στυλ: Ωωωω!!!… Βεβαίως βεβαίως εμείς τιμούμε την υπογραφή μας, αλλά εσείς εκεί πέρα έχετε σοβαρό πρόβλημα my dears… Ώου! Θα μπορούσα να έχω λίγο γάλα στο τσάι μου; Ο δε ψεκασμένος, απ’ το ίδιο υπουργικό συμβούλιο (δηλαδή τον ίδιο θίασο), βγήκε με στολή παραλλαγής καμαρώνοντας: Νάτοιοιοιοι! Άκυροι! Οφσάιντ την έβγαλαν την συμφωνία! Με άδειες κερδίδες το γκολ είναι άκυρο!!! Το λέει και το VAR που έχω σπίτι!!!

Τα αγοράζει κανείς αυτά;

(φωτογραφία: Ο Nick the Greek στο αεροδρόμιο των Σκοπίων στις 22 του περασμένου Μάρτη, στην πρώτη επίσημη πτήση Αθήνα – Σκόπια.

Κάθε ογκόλιθος πρέπει να κρύβει τον λαγό που βγάζει απ’ το καπέλο του. Ειδικά αν αυτός ο λαγός είναι ψεκασμένος…)

Ποιό δημοψήφισμα, ποιοί γύπες (4);

Τετάρτη 3 Οκτώβρη. Διεθνώς όχι! Κανείς δεν αγοράζει ελληνική πολιτική!

Επειδή όμως το εθνικιστικό κατακάθι, δεξιό κι αριστερό, ανακάλυψε ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν ήττα και των «ξένων» (της ε.ε. και του νατο, τα παλιοκαθάρματα, δεν τολμάνε να πατήσουν το πόδι τους στα μέρη μας και βυσσοδομούν έξω απ’ τα σύνορα!.. ) πρέπει να θυμίσουμε πόσο πληγώθηκε (αυτό το ελληνικό κρατικό / παρακρατικό και πανταχού παρόν κατακάθι) όταν οι ίδιοι ακριβώς διεθνείς παράγοντες ανάγκασαν τον φίλο του ελλαδιστάν, τον φασίστα Γκρουέφκσι, να πάει σπίτι του προκηρύσσοντας εκλογές το 2016. Λέμε: τους έχουν άχτι οι ντόπιοι φασίστες τους «διεθνείς παράγοντες», γιατί τους χαλάνε την μανέστρα στα βόρεια…. Αλλά γενικά το καταπίνουν· ή αυτό παριστάνουν…. Τι άλλο να κάνουν; (Να θυμίσουμε ότι ε.ε. και νατο δεν είναι το ίδιο συνδικάτο εδώ και πολύ καιρό, είναι άχρηστο – ε;)

Λοιπόν όχι. Το ελληνικό blame game δεν πουλάει διεθνώς, κι ούτε προορίζεται για εξαγωγή. Για εσωτερική κατανάλωση προορίζεται· τρίπλες περιορισμένης ευθύνης δηλαδή.

Αυτό σημαίνει ότι το ζήτημα του μακεδονικού κράτους θα ακολουθήσει τον δρόμο που έχει χαραχθεί: μην αποκλείσετε το ενδεχόμενο το VMRO να διασπαστεί τελικά, σε ένα (μικρότερο μεν αλλά ικανό απ’ την άποψη των τωρινών βουλευτών) «κεντροδεξιό» τμήμα (που λείπει απ’ την πολιτική σκηνή των Σκοπίων) και ένα μεγαλύτερο «λαϊκής δεξιάς» για μεταγενέστερη κατεργασία. Το «κεντροδεξιό» (σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο) μια χαρά θα υποστηρίξει τον τωρινό κυβερνητικό συνασπισμό του Zaev για την αναθεώρηση του συντάγματος: οι χρειαζούμενοι 80 βουλευτές υπάρχουν ήδη (λένε αυτοί που ξέρουν κάτι παραπάνω).

Όσο για το ελλαδιστάν; Όλες αυτές οι φράξιες του βαθέος κράτους, αυτές που κυβερνούν κι αυτές που αντιπολιτεύονται, θα χρειαστεί να μοιραστούν τα απόνερα. Κάτι θα σκεφτούν – οι υπήκοοι ψοφάνε για φτηνό μελόδραμα.

Όλοι έχουν να μοιραστούν τα απόνερα, εκτός απ’ τον τενεκεδένιο και την στενή παρέα του: αυτοί βλέπουν το “νόμπελ ειρήνης” να τους γνέφει στο βάθος, και έχουν αρχίσει να βγάζουν φωτοστέφανα… Δυστυχώς, στο πλάνο των υποψηφίων, βρίσκονται δίπλα στο ψόφιο κουνάβι και τον έρωτά του…  Αλλά κι αυτός ο ανθυποψήφιος, ο ψοφιοκούναβος, μοιάζει μεν δαιμονικός, αλλά ό,τι κάνει το κάνει για καλό (: Αλέξη Τσίπρα “Άπαντα”, τόμος 3, σελίδα 107).

Σε μια φάση όξυνσης του 4ου παγκόσμιου πολέμου είναι σίγουρο ότι το “νόμπελ ειρήνης” το καλοβλέπουν όλα τα μαστιγωμένα της πίστας….

Ποιο δημοψήφισμα, ποιοί γύπες (5)

Τετάρτη 3 Οκτώβρη. Όλα έπαιζαν, η Μόσχα έλειπε: θα κάνει θέμα (λέει…) την “συμφωνία των Πρεσπών” στο συμβούλιο ασφαλείας του οηε, για να μην γίνει δεκτή – αφού ο λαός της μακεδονίας αδιαφόρησε και το δημοψήφισμα (λέει) είναι “άκυρο”…

Χοντροκομμένο σλαβικό χιούμορ: ούτε η προσάρτηση της Κριμαίας έχει γίνει δεκτή απ’ το συμβούλιο ασφαλείας του οηε (απ’ την ανάποδη μεριά).

Ε, και;

Σωλήνες με γκάζι 1

Τρίτη 2 Οκτώβρη. … Η συμφωνία που υπογράφουμε σήμερα είναι μια συμφωνία σταθμός, όχι μόνο για την κύπρο αλλά για όλη την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου… Αυτά είπε μεταξύ άλλων πανηγυρικών ο ελληνοκύπριος υπουργός ενέργειας, εμπορίου, βιομηχανίας και τουρισμού Γ. Λακκοτρύπης στις 20 Σεπτέμβρη.

Θα μπορούσαμε να σας βασανίσουμε με κάποιο κουίζ. Για τι είδους συμφωνία μιλούσε; Την κατασκευή ενός υπερξενοδοχείου εφτά αστέρων με τρία καζίνο, δέκα μπουρδέλα πολυτελείας και ελεύθερο εμπόριο κόκας; Για την κατασκευή ενός γαλλικού ναυπηγείου αεροπλανοφόρων τύπου «Σαρλ Ντε Γκώλ»; Τι;

Δεν είμαστε παλιοχαρακτήρες. Ο κυρ Λακκοτρύπης πανηγύριζε για την υπογραφή συμφωνίας με τον υπουργό πετρελαίου της αιγυπτιακής χούντας Tarek al-Molla…. για την κατασκευή αγωγού μεταφοράς του φυσικού αερίου που θα εξορύσσεται απ’ το κοίτασμα «αφροδίτη» (ίσως και άλλα μελλοντικά) στην αίγυπτο… Όπου θα υγροποιείται… Και θα μεταφέρεται στην ευρώπη με πλοία LNG…

Ουπς!!! Δυο λεπτά!!! Αλλιώς δεν ήταν να παίξει το πράγμα; Δεν ήταν να φτιαχτεί ένας (θρυλικός…) αγωγός με το όνομα «eastmed» που θα μετέφερε το περισσευάμενο γκάζι των ισραηλινών (και νοτιοκυπριακών) κοιτασμάτων στην ευρώπη, περνώντας από θαλάσσια βάραθρα νότια της Κρήτης και μετά, ανηφορίζοντας προς την ιταλική χερσόνησο;

Σας είχαμε προειδοποιήσει: ναι, αυτό ήταν ένα σχέδιο για ιδεολογική χρήση. Για να νομιμοποιεί στα μάτια των ηλίθιων υπηκόων (όσο χρειαζόταν) την μιλιταριστική συμμαχία Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ.

Δεν ήταν ένα σχέδιο για να πραγματοποιηθεί! Οι τεχνικές δυσκολίες είναι τόσες και τέτοιες που το κόστος του eastmed θα ανέβαινε στη στρατόσφαιρα· και μάλιστα για κάτι που η ευρώπη (βόρεια, νότια, κεντρική) μπορεί να αγοράζει πολύ φτηνότερα μέσω χερσαίων αγωγών.

(φωτογραφία: Δεξιά ο Λακκοτρύπης, αριστέρα ο Tarek el-Molla, στη μέση μικρόφωνα: happy news!)

Σωλήνες με γκάζι 2

Τρίτη 2 Οκτώβρη. Όπως έγινε με τον γκαζοσωλήνα που θα έφερνε ο θρυλικός κυρ Παναγιώτης (Λαφαζάνης) από ρωσία μεριά, μαζί με μια γερή προστάντζα σε ρούβλια, έτσι και ο eastmed ήταν νεκρός από κούνια! Τεχνικά, όχι ιδεολογικά – ας το επαναλάβουμε.

Μεταξύ όλων των άλλων (και το αφήνουμε σ’ εσάς να το αξιολογήσετε) ένας τέτοιος αγωγός θα άφηνε στην άκρη τους έλληνες εφοπλιστές που επενδύουν στα LNG πλοία! Θα άφηνε, δηλαδή, στην άκρη, το νο 1 εθνικό κεφάλαιο, δίπλα στην “εικονική” πρωτεύουσά του!!! Το αντέχει η καρδιά σας; Ίσως ναι, επειδή είστε στενόμυαλα παλιοτόμαρα… Αλλά η πραγματικότητα δεν το αντέχει. Ειδικά όταν το κόστος ενός αγωγού τύπου eastmed είναι τόσο μεγάλο.

Κι εδώ αρχίζουν τα σοβαρά και τα ζόρικα. Η ελληνική ιμπεριαλιστική ιδέα για περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου από Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ – Κάιρο για λογαριασμό (και) του «στρατηγικού συμμάχου» κάτω απ’ τις φτερούγες του, δεν εξαρτιόταν απ’ τον υποβρύχιο eastmed, όπως (καλοπροαίρετα) επιμένουν κάποιοι. Μάλλον το αντίθετο: οι αγωγοί που θα πηγαίνουν το περισσευάμενο νοτιοκυπριακό και ισραηλινό γκάζι στα δύο αιγυπτιακά εργοστάσια υγροποίησης, για να φορτωθούν μετά σε (και) ελληνόκτητα «γκαζάδικα», φτιάχνουν μια πολύ πιο «πειστική συνθήκη» για την απαίτηση αμερικανικής ‘n’ friends κυριαρχίας (και) στην ανατολική Μεσόγειο. Το να εμπλακεί το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο στο ζήτημα της μεταφοράς αερίου στην ευρώπη απ’ τα συγκεκριμένα κοιτάσματα είναι μια σαφώς πιο εντατική προσπάθεια «κατοχής» πάνω σ’ αυτό το κομμάτι της Μεσογείου απ’ ότι ένας υποθαλάσσιος αγωγός. Αν παίζουν αγωγοί τι θα τα κάνουν οι έλληνες εφοπλιστές τα γκαζάδικά τους; Μπρελόκ;

Όμως δεν είναι αυτό το τέλος της ιστορίας. Τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά κράτη του νότου (ιταλία, γαλλία, ισπανία) παίρνουν ήδη γκάζι είτε απ’ την αλγερία είτε απ’ την λιβύη (παράνομα, ο.κ….). Το γκάζι που θα ξεκινάει απ’ την «Αφροδίτη», θα πιάνει με σωλήνα την αιγυπτιακή παραλία, θα υγροποιείται εκεί και θα φορτώνεται στα γκαζάδικα για να μεταφερθεί προς ευρώπη μεριά, θα είναι ακριβό (αρκετά πιο ακριβό). Ποιος θα το αγοράζει;

Δεν ξέρουμε. Ίσως η Ουάσιγκτον (ή και η Αθήνα) έχουν την ιδέα να φτιάξουν στην Αλεξανδρούπολη εγκαταστάσεις όπου το υγροποιημένο γκάζι θα ξαναγίνεται αέριο (ιδιαίτερα ακριβή βιομηχανία) για να μεταφερθεί, μέσω αγωγών, στα βαλκάνια. Δεν είναι εντελώς αυθαίρετη μια τέτοια ιδέα: έχει σκοπό να «κόψει» (με το ζόρι προφανώς, λόγω σαφώς υψηλότερου κόστους) την προέκταση του ρωσικού turkish stream στα βαλκάνια…. Έτσι ώστε να «δεθούν ενεργειακά» σε ικανό βαθμό με τον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ διάφορα βαλκανικά κράτη…

Θα φανεί σχετικά σύντομα αν αυτό είναι το κόλπο. Όμως το λέμε από τώρα: αν είναι αυτό (και δεν είναι απίθανο) έχουμε και έχετε μπλέξει πολύ άσχημα! Θα εξηγήσουμε στην ώρα του γιατί… Αλλά εν τω μεταξύ δεν θα ήταν λάθος να στεφτείτε ότι η εποχή και οι καταστάσεις απαιτούν (από εσάς) αρκετά περισσότερα απ’ την παρακολούθηση της ασταμάτητης μηχανής!…

Θαλάσσιες ενεργειακές αγωνίες

Τρίτη 2 Οκτώβρη. … Οι ΗΠΑ έχουν την δυνατότητα, με το ναυτικό τους, να σιγουρέψουν ότι οι θαλάσσιοι δρόμοι είναι ανοικτοί και, αν χρειαστεί, να τους μπλοκάρουν… να εξασφαλίζουν ότι η δική τους ενέργεια δεν φτάνει στις αγορές…

Αυτά είπε ο αμερικάνος υπ.εσ. Ryan Zinke μιλώντας σ’ ένα ενεργειακό συνέδριο στην Πενσυλβάνια την περασμένη Παρασκευή. Και αυτοί που «η δική τους ενέργεια δεν…» είναι η Μόσχα. Με δυο λόγια: ο αμερικάνος υπ.εσ. δήλωσε ότι «αν χρειαστεί» το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό θα επιβάλει αποκλεισμό στις θαλάσσιες εξαγωγές πετρελαίου. Της Μόσχας αλλά και των συμμάχων της (πρώτη υποψηφιότητα: ιράν…) Το ότι η Μόσχα αντέδρασε ακαριαία λέγοντας ότι «κάτι τέτοιο θα θεωρηθεί πράξη πολέμου» ήταν αναμενόμενο…

Είπε κάτι ο κυρ Zinke που αξίζει προσοχής; Το θέμα θα μπορούσε να έχει λήξει αν γινόταν (έχουν περάσει κάποιες μέρες) μια επίσημη δήλωση απ’ το άσπρο σπίτι ότι «εκφράζει προσωπικές απόψεις». Δεν έγινε τέτοια δήλωση, κι αυτό είναι λογικό: δεν εξέφρασε προσωπικές απόψεις! Εξέφρασε μια (ίσως…) μεσοπρόθεσμη στόχευση – αλλά σίγουρα έναν “προβληματισμό” του αμερικανικού κράτους / κεφάλαιου.

Δηλαδή; Η Ουάσιγκτον, όπως θα έκανε και κάθε άλλη «αυτοκρατορία» στη θέση της, προσπαθεί να στηρίξει την παγκόσμια ηγεμονία της α) στον έλεγχο των θαλασσών, και β) στον έλεγχο των ενεργειακών πρώτων υλών. (Γι’ αυτό τσινάει τόσο για τον ρωσο-γερμανικό south stream 2. Γι’ αυτό και προσπαθεί να «κλείσει» χερσαία περάσματα αγωγών, άλλοτε με μικρή επιτυχία – ουκρανία – κι άλλοτε με ακόμη μικρότερη ως τώρα – ιράκ / συρία).

Ωστόσο η θαλάσσια κυριαρχία έχει ευρύτερη σημασία απ’ την έτσι κι αλλιώς μεγάλη της μεταφοράς υδρογονανθράκων. Αφορά τον έλεγχο και των αντίπαλων στόλων. Κι εκεί είναι που μπαίνει στο λογαριασμό η ανατολική Μεσόγειος – αλλά όχι μόνη της!…

Δεν θα συνεχίσουμε επ’ αυτού· δεν είναι τώρα η στιγμή. Θα παραθέσουμε τις υπόλοιπες δηλώσεις του Zinke που δείχνουν ότι ο αμερικάνικος στόχος πάει (αναμενόμενο…) πολύ μακρύτερα:

Πιστεύω ότι ο λόγος που οι ρώσοι βρίσκονται στη μέση Ανατολή είναι ότι θέλουν να ελέγξουν την ενέργεια, όπως έχουν κάνει στην ανατολική ευρώπη, στο νότιο υπογάστριο της ευρώπης… Υπάρχει μια στρατιωτική δυνατότητα, που δεν θα την προτιμούσα. Υπάρχει και μια οικονομική… Μπορούμε να το κάνουμε επειδή οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου και αερίου.

Αφού δεν είναι οι προσωπικές απόψεις ενός αμερικάνου ψεκασμένου, συγκρατείστε τες…

(φωτογραφία. Μωρέ κάποιον αληθινό έλληνα θυμίζει… Να δεις ποιον… Να δεις ποιον….)