Tag: εξωτερική πολιτική

Τετάρτη 24 Οκτώβρη. … Ο τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan προσπαθεί να μετατρέψει ένα φρικτό έγκλημα στην Istanbul σε καταλύτη για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης στη σαουδική αραβία, ώστε να κερδίσει επιρροή σ’ όλη τη μέση Ανατολή…

Πρόκειται για «θείο δώρο» για τον Erdogan είπε ένα ανώτερος δυτικός διπλωμάτης στην τουρκία που μίλησε υπό την προϋπόθεση της ανωνυμίας, εκφράζοντας την άποψη αρκετών άλλων…

Αυτά (μεταξύ άλλων) δεν είναι από ισραηλινή σκοπία αλλά από αμερικανική (παρότι δεν υπάρχει μόνο μία τέτοια)· απ’ το bloomberg χτες. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο / αρχιστέλεχος του πρακτορείου (Benjamin Harvey) η Άγκυρα θέλει η Ουάσιγκτον να αναγκάσει τον 82χρονο (ακόμα) βασιλιά Salman να καθαιρέσει και να αντικαταστήσει τον γυιό του (τον τοξικό). Και, για να επιβεβαιωθούν αυτά που γράφαμε:

… “Ο Erdogan έβαλε όλα τα λεφτά του στη [μουσουλμανική] αδελφότητα στη διάρκεια των αραβικών εξεγέρσεων και τα έχασε όλα” λέει ο Soner Cagaptay, διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος για την τουρκία στο Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον για την Πολιτική στην Εγγύς Ανατολή. “Αλλά κέρδισε πλήθος εχθρών: ο MBS [ο τοξικός] είναι ένας απ’ αυτούς”…

Ο Erdogan έχει τώρα την δυνατότητα να στριμώξει ταυτόχρονα τον MBS και τον Trump, αλλά το κρατάει για το τέλος. Τώρα αξιοποιεί την ευκαιρία να υπονομεύσει την αντι-Erdogan και αντι-αδελφότητα συμμαχία MBS – MBZ [το αφεντικό των εμιράτων Mohammed bin Zayed, που θεωρείται ο καθοδηγητής του τοξικού] – Sisi, αφού ο MBS έγινε ο αδύναμος κρίκος…

Γράψαμε απ’ την αρχή ότι ο Khashoggi δεν είναι ο αρχιδούκας Φερδινάνδος. Η δολοφονία του (και ο διαμελισμός του) έχουν γίνει ωστόσο το κέντρο μιας επιταχυνόμενης περιστροφής στο δευτερεύον πεδίο μάχης του 4^ου παγκόσμιου, που είναι η μέση Ανατολή και η ανατολική Μεσόγειος – και δεν είναι μόνος του ο Erdogan στη μια μεριά, όσο κι αν οι δημαγωγοί της απέναντι μεριάς προσπαθούν να τον παρουσιάσουν έτσι. Στη πράξη η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της (συμπεριλαμβανομένου του ελλαδιστάν) θα ήθελαν το τουρκικό καθεστώς να αποδειχθεί ο “αδύναμος κρίκος” του ευρασιατικού project· αλλά οι ως τώρα προσπάθειες απέτυχαν.

Με δυο λόγια: οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και συγκρούσεις (και) στην περιοχή, που έχουν περάσει από έναν πολύχρονο πόλεμο ο οποίος, σε ότι αφορά την συρία, έχει σχεδόν-κερδηθεί απ’ την μια μεριά (το μπλοκ της Αστάνα) ακροβολίζονται γύρω απ’ την δολοφονία του Khashoggi οι μεν για να βελτιώσουν ακόμα πιο σταθερά και σε βάθος τις θέσεις τους και οι δε για να περιορίσουν όσο μπορούν τις απώλειές τους.

Σε λίγες ημέρες θα συναντηθούν στην τουρκία Erdogan, Putin, Merkel και Macron – με θέμα «το μέλλον της συρίας». Ενδιαφέρων τίτλος αφού, είναι ολοφάνερο αυτό, το συριακό μέλλον είναι το πέρασμα για συζήτηση (και «ανίχνευση των γερμανο-γαλλικών προθέσεων») για την ευρύτερη περιοχή…

Και να σκεφτεί κανείς ότι το ελλαδιστάν, που ανήκει στον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ, ήταν να πουλήσει κάτι χιλιάδες (βλήματα) στον τοξικό (και στους proxies του)· και η δουλειά τσάκισε. Τι άλλο να έχει πουλήσει άραγε σ’ αυτόν τον πελάτη; Ή μήπως όταν ο τοξικός έβρεχε ντάλαρς το ελληνικό κράτος / βαθύ κράτος κρατούσε ομπρέλλα;

Τα αφεντικά του ψεκασμένου (και των φαιορόζ συνολικά) ξέρουν…

Τετάρτη 24 Οκτώβρη. Είναι φανερό πως αυτές οι εξελίξεις ξεπερνούν κατά πολύ τις όποιες δυνατότητες του ελληνικού ιμπεριαλισμού, των αφεντικών του και των λακέδων του. Παρότι, είναι ολοφάνερο, οι εξελίξεις αφορούν την περιοχή για την οποία έχουν κάνει πολλά όνειρα.

Υποθέτουμε πως με βάση τα συμφέροντα του νο 1 “εθνικού κεφάλαιου” (των εφοπλιστών) και την γενική γεωπολιτικοπροσοδική “κουλτούρα” των εντόπιων προυχόντων, το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι το ακόμα μεγαλύτερο σφικταγκάλιασμα με την Ουάσιγκτον· παρότι, στην παρτίδα που τρέχει τώρα στη μέση Ανατολή, το ελλαδιστάν δεν μπορεί να προσφέρει σχεδόν τίποτα. Ωστόσο ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν πρόκειται να τα παρατήσει, με ή χωρίς τοξικό. Είναι κι αυτό μια ελληνική ελπίδα..

Όμως από την καθαρά εθνική σκοπιά πόσο χάλια, ε; Ο «αιώνιος εχθρός» δεν ευτύχησε να έχει πραξικοπηματίες στο γκουβέρνο, δεν διαλύθηκε στις εκλογές, δεν κύλησε σε εμφύλιο, δεν χρεωκόπησε, δεν έβαλε το δντ στο σβέρκο του. Όλη η εθνική σοφία «ειδικών» και ανειδίκευτων έχει βουλιάξει στην ανατολική Μεσόγειο. Αντίθετα ο «αιώνιος εχθρός» παίζει σε μια σκακιέρα για γκραντ μάστερς.

Ο διάδοχος του ογκόλιθου, ο νέος υπ.εξ. τενεκεδένιος μεγάλος τιμονιέρης (και ο αντ’ αυτού στη σκιά του) έχουν, ευτυχώς, πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθούν: τις επόμενες εκλογές κάθε μεγέθους και είδους, τις σχέσεις τους με τον ψεκασμένο…

Σάββατο 20 Οκτώβρη. Μάντεις κακών δεν θέλουμε να γίνουμε αλλά: η θεία Λίτσα όχι μόνο ζει και βασιλεύει (εν υπνώσει για μεγάλα διαστήματα, μόνο που ο ύπνος της θείας Λίτσας δεν είναι χειμέρια νάρκη…) αλλά δείχνει μια τάση να απασφαλίσει. Μεταξύ λήθαργου και παράκρουσης.

Πως θα το πάει δεν ξέρουμε. Μόνο αυτά που ακολουθούν ξέρουμε (για σήμερα…).

Σάββατο 20 Οκτώβρη. Πολλούς γελοιογράφους θα μπορούσε να εμπνεύσει η σύγκρουση (;) ανάμεσα στον ψεκασμένο και στον ογκόλιθο, αλλά υπάρχουν μερικά πράγματα που αξίζουν προσοχής.

Το πρώτο είναι γνώμη δική μας: ότι το φαιορόζ γκουβέρνο δεν ήθελε συμφωνία για το “όνομα”. Ήθελε ένα είδος διαπραγμάτευσης που θα αποτύγχανε με τέτοιο τρόπο ώστε να χρέωσει την ευθύνη στον Zaev. (Για να δουλέψει αυτό κρίσιμα καθήκοντα είχε η αντιπολίτευση, το vmro – αυτό κρατείστε το). Όταν, όμως, λυτοί και δεμένοι απ’ την ε.ε. και τις ηπα άρχισαν να πηγαινοέρχονται στα Σκόπια για να στηρίξουν τον Zaev (όχι, όμως, και στην Αθήνα…), κατάλαβαν τα πολιτικά τσακάλια του ελληνικού βαθέος κράτους ότι η ενοχοποίησή του (θα) ήταν αδύνατη. Προχώρησαν θέλοντας και μη σε μια συμφωνία, που τελικά δίνει στον ελληνικό ιμπεριαλισμό κάποια εργαλεία με αντάλλαγμα πολλή «μακεδονία» σε εθνότητα και γλώσσα για τους ακατανόμαστους· κι έτσι αυτά τα εργαλεία δεν μπορούν να πουληθούν στο εσωτερικό… Με δυο λόγια, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, το ντόπιο φασισταριό έχει το περιθώριο να θεωρεί την «συμφωνία των Πρεσπών» προδοτική.

Το δεύτερο είναι γεγονός. Νωρίς νωρίς, πριν γίνει η «στροφή στο ρεαλισμό» (την τοποθετούμε πριν ή μετά το Πάσχα του 2018), με σίγουρο ότι θα πρόκειται για προσχηματική διαπραγμάτευση και ότι ο κυρ Κούλης (στη βάση παλιότερων δηλώσεών του) θα εκφραστεί θετικά σε μια συμφωνία με «σύνθετο όνομα», η βαθυκρατική φαιορόζ συμμαχία αμόλησε τον ψεκασμένο σκύλο της, για να σκουπίσει απ’ τα άκρα δεξιά ένα καλό μέρος της νέας δημοκρατίας, με σύνθημα «καμία υποχώρηση, το όνομά μας είναι η ψυχή μας»… Σχεδιασμός κλασσικού πασοκικού τύπου, απ’ τα θρυλικά ‘80s: αφενός κόβουμε τα πόδια της αντιπολίτευσης, αφετέρου ενισχύουμε τους δικούς μας φασίστες.

Ως το πρώτο «συλλαλητήριο για την μακεδονία» στη Σαλονίκη (που χρηματοδότησε ο τότε asset 2 κυρ Ιβάν…), στις 21 Γενάρη, ο κυρ Κούλης παιζόταν… Μετά το έκοψε απότομα ακροδεξιά (στο θέμα του ονόματος) και μαζί έκοψε τον βήχα του ψεκασμένου. Ωστόσο δεν δόθηκε η δέουσα προσοχή στο γεγονός ότι ο κυρ Κούλης ενημέρωσε δυο μήνες πριν τον κυρ Zaev (μέσω της ευρωβουλευτού Σπυράκη), τον Δεκέμβρη του 2017, ότι θα στηρίξει την όποια συμφωνία με σύνθετο όνομα αρκεί να την στηρίξει και ο ψεκασμένος. Πράγμα που σημαίνει ότι επί της ουσίας ο κυρ Κούλης δεν είχε πρόβλημα με μια ρεαλιστικά χρήσιμη εθνικά συμφωνία «τύπου Πρεσπών»… Είχε, όμως, πρόβλημα με το να του φάει το κόμμα ο ψεκασμένος… Μάλλον λογικό!

Στην εξέλιξη, λοιπόν, των πραγμάτων έγιναν τα εξής. Πρώτον, το ελληνικό blame game στόμωσε – δεν εξαφανίστηκε όμως… Και δεύτερον, απ’ την στιγμή που η «συμφωνία των Πρεσπών» υπογράφτηκε, η εθνικιστική γραμμή επιβίωσης του ψεκασμένου κυβερνοεταίρου δεν μπορούσε πια να λειτουργήσει πριονίζοντας την επίσημα δεξιά αντιπολίτευση. Έπρεπε να ρίξει την όλο έρωτα συγκυβέρνηση! Fuck!…

Άρχισαν τότε κάτι πρωτοποριακά ψεκασμένα ακροβατικά που έριξαν σε βαθιά κατάθλιψη την θεία Λίτσα – γι’ αυτό και έχει εξαφανιστεί τόσον καιρό…

Σάββατο 20 Οκτώβρη. Όταν έγινε το δημοψήφισμα στη δημοκρατία της (βόρειας) μακεδονίας στα τέλη του περασμένου Σεπτέμβρη, η ιαχή “απέτυχε!” απλώθηκε στο πανελλήνιο: ήταν η μασκαρεμένη ιαχή του αυτοί φταίνε· καθυστερημένη όμως κάτι μήνες, και αφού εν τω μεταξύ είχε υπογραφτεί η συμφωνία…. Όλα τα λαμόγια “ειδικοί” του ελληνικού βαθέος κράτους βγήκαν στο μεϊντάνι για να “ερμηνεύσουν την αποτυχία” και να αναγγείλουν, όλο συγκρατημένη χαρά, την επικείμενη διάλυση του “κρατιδίου”…

Όπως η θεία Λίτσα έτσι κι όλοι οι πορωμένοι εθνικιστές δεν καταλαβαίνουν από πολιτική, εκτός αν πρόκειται για βία. Δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει “πριν” και “μετά”. Για εσωτερική κατανάλωση η βεβαιότητα περί “αποτυχίας του δημοψηφίσματος” και κατά συνέπεια (αυτό έλεγαν) “άκυρης συμφωνίας” ήταν γλυκόξυνη. Κανείς άλλος στο ηλιακό σύστημα δεν την δέχτηκε…

Ήρθε, έτσι, η επόμενη φάση (κατά τα προβλεπόμενα απ’ την “συμφωνία των Πρεσπών”): η αλλαγή συντάγματος στη δημοκρατία της μακεδονίας, ώστε να προστεθεί το “βόρεια” στο επίσημο όνομα. Αν ο κρυφός σύμμαχος του ελληνικού εθνικισμού / ιμπεριαλισμού, το vmro, στριμώχτηκε στο δημοψήφισμα και δεν τόλμησε να προπαγανδίσει το “όχι” (αφού, αν το έκανε, απλά θα έχανε…), στο κοινοβούλιο θα έπρεπε να κάνει επιτέλους την δουλειά του: να εξασφαλίσει ότι ο Zaev και οι σύμμαχοί του, με τις 71 έδρες, δεν θα βρουν άλλους 9 ή 10 βουλευτές / αποστάτες, για να προσθέσουν το «βόρεια»…

Τότε άρχισαν απ’ την Αθήνα κάτι περίεργες σέντρες προς το vmro. Η πρώτη σέντρα ήταν η αποκάλυψη ότι η ελληνική δεη αγόρασε μια μακεδονική εταιρεία ενέργειας που ήταν σαπάκι, ιδιοκτησίας ενός πολύ κοντινού του Zaev, έναντι 5 μυρίων ευρώ. Καραμπινάτη περίπτωση κουκουλωμένης δωροδοκίας, που προοριζόταν να συμπληρώσει την ρητορική του vmro πως ο Zaev προσπαθεί να εξαγοράσει βουλευτές του, για να ψηφίσουν υπέρ της αλλαγής του ονόματος…

Η δεύτερη σέντρα έχει πριν 2 μέρες. Στην τελική φάση της αναζήτησης απ’ τον Zaev των επιπλέον (απ’ το vmro) ψήφων… Άλλη μια αποκάλυψη: το ελληνικό υπ.εξ. εξαγόρασε αλβανικά και, κυρίως, μακεδονικά μήντια, υπέρ της «συμφωνίας των Πρεσπών»…

Άλλη μια γερή δόση βούτυρο στο ψωμί του vmro, να φωνάζει για δωροδοκίες και εξαγορές, για να μπετοναριστεί, και να βγάλει στη σέντρα τους όποιους “αποστασίες”…

Ομορφιές.

Σάββατο 20 Οκτώβρη. Δεν θα πούμε ότι “ενέσεις χρήματος” δεν έγιναν… Το ερώτημα είναι άλλο: ποιος απ’ τα μέρη μας έκανε τις “αποκαλύψεις”, δηλαδή τέτοιες βαθιές μπαλιές προς το vmro σε μια κρίσιμη στιγμή της επικύρωσης της «συμφωνίας των Πρεσπών» απ’ το μακεδονικό κράτος;

Οι πρώτες υποψίες θα έπεφταν στην αντιπολίτευση, αξιωματική ή μη, και στην ακροδεξιά στροφή της στο θέμα «μακεδονία». Είναι ενδιαφέρον όμως ότι αφού πέρασαν οι μια-δυο υποχρεωτικές ημέρες δημοσιότητας, ο κυρ Κούλης δεν κράτησε το θέμα με την δεη. Ένδειξη ότι δεν ήταν δική του δουλειά η πρώτη αποκάλυψη. (Υποθέτουμε ότι το ίδιο ισχύει και για την δεύτερη. Θα κάνει τον σύντομο θόρυβό της και θα χαθεί στα βάθη του σύμπαντος σαν κομήτης…).

Απομένει ένας υποψήφιος για τις βαθιές μπαλιές στο vmro. Κι αυτός είναι ο ψεκασμένος. Για την ακρίβεια ούτε καν ο ίδιος· παλιάτσος των υπηρεσιών ήταν πάντα, τέτοιος παραμένει. Μάλλον τα αφεντικά του είναι που συνέχισαν να εκβιάζουν μια «αποτυχία της συμφωνίας στα Σκόπια», δηλαδή το εθνικά υπερήφανο blame game. Kαι το προσπάθησαν ξανά προχτές δίνοντας επιχειρήματα στο vmro.

Εκεί, όμως, τα πράγματα μπερδεύονται. Ο ψεκασμένος είναι αυτός που φαίνεται… Είναι, όμως, ο μόνος που μετά την υπογραφή της «συμφωνίας των Πρεσπών» εξακολουθεί να προτιμάει μια «αποτυχία» έγκρισής της απ’ τα Σκόπια;

Δεν θα βάζαμε το χέρι στη φωτιά πως το βαθυκρατικό κύκλωμα πίσω του είναι τόσο αδύναμο ώστε να έχει ένα μόνο άλογο (και μάλιστα ψεκασμένο) στην αρένα. Ειδικά επειδή ο ψεκασμένος είναι «ελαφριά προσωπικότητα», για να το πούμε κομψά. Για παράδειγμα, δεν παρέλειψε να καρφωθεί ότι ήταν βασικός «πασαδόρος» στις βαθιές ελληνικές μπαλιές στο vmro. Μετά την χθεσινή κατ’ αρχήν έγκριση της αλλαγής συντάγματος στη δημοκρατία της μακεδονίας από τους 71 βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού συν 9 της αντιπολίτευσης, έτρεξε να υιοθετήσει λαχανιασμένος τις «καταγγελίες» των επικεφαλής του vmro περί χρηματισμού των 9… Και μάλιστα, ενώ το vmro μίλησε για ποσά από 250.000 μέχρι 2.000.000 μύρια ευρώ, ο ψεκασμένος, απ’ την «στεναχώρια» του, υιοθέτησε το ανώτερο ποσό. Τα 2 μύρια…. Τόσο vmro μόνο ηλίθιος έλληνας πολιτικός θα δήλωνε. Ε, ο ψεκασμένος είναι ένας τέτοιος – αλλά με γερές πλάτες.

Ούτε για να ποτίζει τις γλάστρες του στις διακοπές δεν θα έπρεπε να τον εμπιστευτεί κανείς… Αλλά παίζει το αυτόματο πότισμα έτσι κι αλλιώς, οπότε δεν τρέχει τίποτα…

Σάββατο 20 Οκτώβρη. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο (ποιός είναι αφελής;) ο Zaev βρήκε χτες τους 80 βουλευτές που χρειαζόταν. Πρέπει να θυμήσουμε ότι τέτοια ήταν η πρόβλεψή μας αμέσως μετά το δημοψήφισμα (αν και είχαμε γράψει και για διάσπαση του vmro – που δεν έχει γίνει ακόμα επίσημα…).

Μετά απ’ αυτό, απ’ τον τενεκεδένιο πρωθυπουργό ως τα εξαπτέρυγά του, όλοι βγήκαν να συγχαρούν τον Zaev για την επιτυχία του, και να ορκιστούν στη «νέα εποχή ειρήνης που ανατέλει στα βαλκάνια». Το εννοούν; Με όλο της το θράσος η ασταμάτητη μηχανή απαντάει «όχι»!

Ποιά είναι η απόδειξη που μπορεί να πετάξει αβίαστα αυτή η κωλομηχανή στον πάγκο των εύλογων ενστάσεων; Αυτό το απλό: τόσο καιρό που ο Zaev βολόδερνε (εντός ή εκτός εισαγωγικών) ψάχνοντας τα 2/3 της μακεδονικής βουλής τι έκανε δημόσια ο τενεκεδένιος και το συνάφι του για να τον βοηθήσουν; Τί-πο-τα!!! Α-πο-λύ-τως τί-πο-τα!!! Θα μπορούσε (για παράδειγμα…) ο τενεκεδένιος, αν ήθελε να βοηθήσει τον Zaev κατά του vmro, να κανονίσει μια συνέντευξη στο πιο mainstream κανάλι της μακεδονίας, για να πει αναλυτικά ότι «δεν κάνετε μόνο εσείς παραχωρήσεις αλλά κι εμείς, αυτές κι αυτές…» και «τα λοιπά». Θα μπορούσε και άλλα – σιγά!… Κι αν τα αγγλικά του είναι της συμφοράς και ντράπηκε να το κάνει, θα μπορούσε να το κάνει ο ογκόλιθος. Αλλά “δεν”! Καθόμαστε και κοιτάμε… Πρακτικά, η στάση εκείνων που σήμερα παριστάνουν ότι χαίρονται για την έγκριση της αλλαγής συνταγματικού ονόματος, ήταν μέχρι χτες: αφήνουμε τον Zaev να ψηθεί σε δυνατή φωτιά – και ελπίζουμε να καεί.

Δεν κάηκε, οπότε γέμισε η ντόπια πολιτική / δημαγωγική σκηνή με κουνέλια…

Δυστυχώς γι’ αυτά / αυτούς είναι πια πολύ πιθανό ότι ως τα μέσα Δεκέμβρη το κοινοβούλιο της μακεδονίας θα έχει τελειώσει το δικό του μέρος απ’την «συμφωνία των Πρεσπών». Και θα απομένει το ελληνικό μέρος, η απόφαση της ελληνικής βουλής, το γρηγορότερο.

Το blame game θα επιστρέψει έτσι, με ταρατατζούμ, εκεί που το σχεδίασαν. Και τότε θα δούμε πόσα απίδια βάζει ο σάκος…

Εν τω μεταξύ η θεία Λίτσα έχει ανεβάσει καινούργιο πυρετό. Αρνείται ότι είναι «η». Θέλει να την λένε «το»: Το Όνομα λέει… Στην κατάστασή της δικαιολογείται – είναι παθολογικό…