Tag: εξωτερική πολιτική

Η θεία Λίτσα στριμωγμένη

Παρασκευή 7 Δεκέμβρη. Δεν είναι μυστικό: η «συμφωνία των Πρεσπών» υπογράφτηκε απ’ την Αθήνα λόγω εξωτερικής πίεσης – πράγματι!!! Αυτή η «εξωτερική πίεση» δεν ήταν μόνο αμερικάνικη, αλλά και απ’ την ε.ε. (Στην πράξη βρίσκεται σε εξέλιξη ένας ανταγωνισμός μεταξύ των «μεγάλων δυνάμεων» της ε.ε. και των ηπα για την επιρροή στα δυτικά βαλκάνια…)

Η «συμφωνία των Πρεσπών» εξασφάλισε διάφορα στον ελληνικό εθνικισμό· τα οποία, όμως, δεν μπορούν να ανακοινωθούν και να πουληθούν δημόσια στις «θείες Λίτσες» του πανελληνίου. Δεν θα ήταν, όμως, δυνατόν να εξαφανίσει την ύπαρξη μακεδονικής εθνότητας και μακεδονικής γλώσσας (όπως θα ήθελε η «εθνική γραμμή»).

Ένας επώνυμος απ’ τους εθνικόφρονες ονόματι Αλέξανδρος Μαλλιάς (πρεσβευτής επί τιμή) κλαψούριζε πριν 2 μέρες στην καθεστωτική «καθημερινή»:

…. Από το 1991 μέχρι και την υπογραφή της συμφωνίας, ουδέποτε η Ελλάδα, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, είχε δεχθεί, με διμερή δεσμευτική συμφωνία μάλιστα, τη χρήση του όρου Macedonian προκειμένου για την ιθαγένεια / εθνότητα / εθνικότητα των Σλαβομακεδόνων. Αντιθέτως, συνεχείς ήσαν οι οδηγίες, τα διαβήματα και οι ενέργειες προκειμένου να μην περιλαμβάνεται σε κείμενα, εκθέσεις και ανακοινώσεις κρατών, οργανισμών και διασκέψεων όπου ήταν δυνατόν να προληφθεί, αποσοβηθεί η διορθρωθεί…

… Εδώ και 25 χρόνια, η θέση των Σκοπίων, ανεξαρτήτως κυβέρνησης και διαπραγματευτών, καθώς και του ίδιου του κ. Μάθιου Νίμιτς, όπως επιβεβαιώνεται από τις διαχρονικές του δημόσιες θέσεις και ανακοινώσεις, ήταν ότι «τα ζητήματα ταυτότητας (γλώσσα και εθνότητα) δεν αποτελούν αντικείμενο της διαπραγμάτευσης»… Αν έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί τελικά συνομολογήσαμε μία συμφωνία η οποία περιέχει / επιβάλλει στην Ελλάδα τη ρητή αναγνώριση δύο θεμελιωδών συστατικών της μακεδονικής ταυτότητας;

‘Ελα ντε!!! Μήπως ο ογκόλιθος και ο τενεκεδένιος είναι «πράκτορες» των αμερικάνων; Μήπως είναι «προδότες»;

Είναι οι διεθνείς συνθήκες που επιβάλλουν ότι ο εθνοτικός και ο γλωσσικός (συλλογικός) αυτοπροσδιορισμός, οπουδήποτε και οποιουδήποτε, είναι βασικό ανθρώπινο και πολιτικό δικαίωμα και δεν μπορεί να παζαρευτεί ούτε να απαγορευτεί! Απο κανέναν!! Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η Αθήνα καταδικάστηκε απ’ το διεθνές δικαστήριο όταν προσπάθησε να απαγορεύσει σ’ έναν σύλλογο κάπου στη Θράκη να αυτοαποκαλείται «τουρκικός»…. Εμ, η ελληνική ιδέα «τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας πάλι δικά μας» είναι κίβδηλο νόμισμα και δεν περνάει πουθενά!

Στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το «μακεδονικό» η Αθήνα, αφού δεν μπορούσε να παίξει το αγαπημένο της blame game σε βάρος του Zaev, συνειδητοποίησε κάτω απ’ την όποια διεθνή πίεση και υπό τα προσεκτικά βλέμματα τόσο της ε.ε. όσο και των ηπα ότι έπρεπε να ξεχάσει αυτά που ήξερε! Αφενός για να μην κατηγορηθεί σαν υπεύθυνη για οποιοδήποτε «ναυάγιο» (δεν έχει λίγα στην καμπούρα της…), αφετέρου για να επωφεληθεί όσο περισσότερο ήταν ρεαλιστικό. Και επωφελήθηκε. Οι φαιορόζ έκαναν από “εθνική άποψη” το καλύτερο δυνατόν…

Τώρα, με την Κούλικη αντιπολιτευτική δεξιά να κρατάει το ακροδεξιό «ίσιο» της «εθνικής γραμμής», φαίνεται ότι πολλαπλασιάζονται εκείνοι που ψάχνουν να βρουν «δικαιολογία» για να καταγγείλουν την «συμφωνία των Πρεσπών»… Αντιγράφοντας το παράδειγμα του μεγάλου ατλαντικού συμμάχου που καταγγέλει και αποχωρεί από συμφωνίες που έχει υπογράψει αλλά τώρα δεν του αρέσουν… πάντα «για καλό σκοπό» βέβαια….

Αν οι σύμμαχοί σου (Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ, Κάιρο) κινούνται όλο και πιο καθαρά μεταξύ πειρατείας και μαφίας στις πρακτικές τους, εσύ που ξέρεις καλά και απ’ τα δύο θα υστερήσεις;

Θα δούμε…

(φωτογραφία: Στο βάθος η πρώτη εμφάνιση των “κίτρινων γιλέκων”…. Ήταν 17 Ιούνη του 2018, και κανείς δεν ήξερε τι θα ακολουθήσει…. στις αψίδες των θριάμβων…)

Τενεκέδες και αλεπούδες

Πέμπτη 6 Δεκέμβρη. Το ελληνικό γκουβέρνο παρακάλεσε. Παρακάλεσε πολύ – το επιβεβαιώνουν οι έλληνες δημοσιογραφικοί ανταποκριτές στη Μόσχα, όταν (φυσικά!) τους επιτρέπεται να πουν καμιά κουβέντα παραπάνω – που θα ξεχαστεί μερικά λεπτά αργότερα… Παρακάλεσε πολύ για να γίνει η αυριανή επίσκεψη του δι-τενεκεδένιου (καθότι παίρνει δύο μισθούς, πρωθυπουργού και υπ.εξ.· ο φίλος του ο Netanyahou όμως είναι πολύ μπροστά: παίρνει τέσσερεις!) στη Μόσχα. Ας ευχηθούμε να μην αρρωστήσει και αναβάλει το ραντεβού του.

Είναι γνωστό ότι η Αθήνα (με διαδοχικές κυβερνήσεις….) παρακαλούσε πολύ και την Ουάσιγκτον, επί Obama. Για μία επίσημη πρόσκληση, για μια photo opportunity. Αλλά η τότε αμερικανική διοίκηση δεν είχε ιδιαίτερη καούρα για την περίφημη «γεωπολιτική αξία» του ελληνικού οικοπέδου (που ήταν ανύπαρκτη). Τελικά, όταν άλλαξε η διοίκηση, οι φίλοι και σύμμαχοι απ’ το Τελ Αβίβ, που είχαν πια άμεση πρόσβαση στο καθιστικό του άσπρου σπιτιού, κανόνισαν μια επίσκεψη του (τότε) μονο-τενεκεδένιου, για επαφή με το ψόφιο κουνάβι. Και δηλώσεις, και φωτογραφίες, και αγγλικούλια, και λοιπά. Μεγάλες στιγμές!

Σίγουρα δεν είναι οι ίδιες άκρες που εξασφάλισαν την επίσκεψη / προσκύνημα στην αργόστροφη αλεπού (a.k.a. Putin). Γιατί δέχτηκε η Μόσχα; Ίσως το ρωσικό καθεστώς έχει την απορία «τι θα μπορούσε να προσφέρει αυτός ο τενεκές που έχει τόση φαγούρα να έρθει εδώ;». Γιατί όλα τα υπόλοιπα, περί «βελτίωσης των σχέσεων με τη ρωσία» και «ξεπέρασμα των πρόσφατων δυσκολιών» είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Ειδικά για κατανάλωση απ’ το άγνωστης έκτασης ντόπιο φιλορωσικό εκλογικό σώμα.

Έχει, όμως, κάποιο «δώρο» ο δι-τενεκεδένιος; Ή πάει με άδεια χέρια; Οι φευγαλέες ανταποκρίσεις λένε ότι το «μενού» των προς συζήτηση θεμάτων, απ’ την ελληνική μεριά, ετοιμαζόταν άρον άρον χτες, στη Μόσχα, απ’ τον «κόκκινο Κατρού», που πήγε σαν προπομπός… Πράγμα που σημαίνει: μια «αρπαχτή» είναι για τον δι-τενεκεδένιο η ιστορία, μπας και θολώνει τα νερά του hard core αμερικανικού του προσανατολισμού (τίποτα προσωπικό· την δουλειά του κάνει ο έρμος). Ενόψει εκλογών…

Για να μην υπάρχουν όμως παρανοήσεις, το ρωσικό καθεστώς εκτόξευσε χτες το τροχιοδεικτικό του βλήμα σε ό,τι αφορά όχι απλά το ελλαδιστάν, αλλά τον άξονα Ουάσιγκτον – Αθήνα – Λευκωσία συνολικά. Όπως δεν είναι γνωστό (η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει προλάβει…) η νοτιοκυπριακή κυβέρνηση, προκειμένου να «δέσει» πάνω στον άξονα (και να προφυλάξει, όπως νομίζει η δυστυχισμένη, τα «ακόμα δεν τον είδαμε και Γιάννη τόνε βγάλαμε» κοιτάσματα γκαζιού) δίνει. Δίνει στους αμερικάνους· δίνει στους γάλλους· δίνει σε όποιον απ’ τον άξονα (ή κοντά) ζητήσει λιμάνι, αεροδρόμιο, επιμελητεία για στρατιωτική χρήση – βάσεις δηλαδή. Η Λευκωσία τα παίζει πλέον όλα για όλα, αφού καταλαβαίνει ότι δεν έχει άλλα περιθώρια…

Η κυρά Zakharova λοιπόν, εκπρόσωπος τύπου του ρωσικού υπ.εξ., προειδοποίησε (μα δεν μπορούσε η ευλογημένη να το αφήσει για μετά την επίσκεψη; Όοοοοχι! Είναι σαδιστές αυτοί εκεί στο Κρεμλίνο!..):

Λαμβάνουμε πληροφορίες από διάφορες πηγές ότι οι ηπα μελετούν πρακτικά τις δυνατότητες για να στήσουν την στρατιωτική τους παρουσία στην κύπρο… Ο σκοπός δεν κρύβεται: να εμποδίσουν την αυξανόμενη ρωσική επιρροή στην περιοχή, μετά την επιτυχημένη δράση του ρωσικού στρατού στη συρία…. Οι κυπριακές αρχές μπαίνουν στα αμερικανικά και νατοϊκά σχέδια στην ανατολική Μεσόγειο και στη μέση Ανατολή, κι αυτό θα έχει επικίνδυνες και αποσταθεροποιητικές συνέπειες για την ίδια την κύπρο… Στη Μόσχα δεν αγνοούμε το αντι-ρωσικό στοιχείο αυτών των αμερικανικών σχεδιασμών· κι αν πραγματοποιηθούν, θα αναγκαστούμε να πάρουμε αντίμετρα…

Το καταλαβαίνετε ότι έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα – και δεν χρειάζονται «συμπάθειες» για τον ρωσικό ιμπεριαλισμό. Είναι εύλογο, λοιπόν, ότι αφού ο δι-τενεκεδένιος φαγώθηκε να πάει επίσκεψη στη Μόσχα (για να πουλήσει στο πόπολο το θέαμα της ‘πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής’) θεωρώντας ότι όλοι είναι τόσο ηλίθιοι όσο ο ίδιος (αλλά αυτόν είχε διαθέσιμο το ελληνικό βαθύ κράτος…), θα πέσει πάνω στην δαγκάνα της αργόστροφης αλεπούς:

Και δεν μου λες ρε μικρέ, που – πιστός καθώς είσαι στα συμφέροντα των εφοπλιστών σου και των λακέδων τους – τα δίνεις όλα στην Ουάσιγκτον: να αναγνωρίζω τώρα το κράτος της τουρκοκυπριακής δημοκρατίας ή να το αφήσω για αργότερα;

Αυτά θα γίνουν – αλλά μην περιμένετε να τα μάθετε από τα ντόπια καθεστωτικά μήντια. Σε ότι αφορά την «εξωτερική» ιμπεριαλιστική πολιτική του ελλαδιστάν, ακόμα και στα πιο down της, οι υπηρεσίες έχουν φροντίσει οι δημαγωγοί να είναι «μια γροθιά»… (Και ένα τεράστιο υψωμένο μεσαίο δάκτυλο προς όλους / όλες μας).

Βαθύ και failed

Πέμπτη 6 Δεκέμβρη. Το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο έχει συνέχεια στην εξωτερική πολιτική του. Οι φαιορόζ πήραν την σκυτάλη της επιβεβαίωσης της ένταξης του ελληνικού ιμπεριαλισμού στην «αγγλόσφαιρα» απ’ τους προηγούμενους, και θα την παραδώσουν στους επόμενους. Τίποτα παράξενο, τίποτα καινούργιο.

Το ζόρι για τους ροζ (και η αναγκαιότητα της κυβερνοσυμπλήρωσής τους απ’ τους ψεκασμένους και, σε καμία περίπτωση, από οποιονδήποτε άλλον!) έγκειται στο ότι αν και καραδεξιοί εδώ και δεκαετίες κατέβηκαν στο γήπεδο με φανέλες που έγραφαν «πρώτη φορά αριστέρα». Στον κόσμο του θεάματος οι συμβολισμοί παίζουν έναν ρόλο. Σαν «αριστεροί» όφειλαν να υπόσχονται κάτι σαν «έξω οι βάσεις του θανάτου». Μερικοί (άγνωστο πόσοι) μπορεί να το έφαγαν… Και, σε κάθε περίπτωση, η όλο και πιο δυναμική ένταξη στον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ (αχ αυτός ο τοξικός! τα σκάτωσε!!!) θα έπρεπε κάπως να αποσιωπηθεί ή/και να κουκουλωθεί.

Αυτό είναι το σχετικά μικρότερο πρόβλημα των ροζ. Το μεγαλύτερο είναι ότι απ’ το 2015 που (σε δύο δόσεις) ανέλαβαν τον καλοπληρωμένο ρόλο των βιτρινών του ντόπιου βαθέος κράτους ως σήμερα τα δεδομένα στη ανατολική Μεσόγειο και στη μέση Ανατολή έχουν αλλάξει δραματικά. Οφείλουμε να σας θυμίσουμε πως όταν η «πρώτη φορά» ανέμιζε τη «νωπή λαϊκή εντολή» στα μούτρα κάθε τύρρανου ευρωπαίου, η ρωσική απόβαση στο συριακό πεδίο μάχης δεν είχε γίνει. Ούτε όταν η «δεύτερη φορά» επισφραγίστηκε. Απ’ το φθινόπωρο του 2015 ως το τέλος του 2018 το άγρυπνο μάτι της «αιτίας ύπαρξης» του ελληνικού κράτους, η γεωπολιτική πρόσοδος δηλαδή, σαρώνει σα ραντάρ όσα δεδομένα μπορεί να «πιάσει», μπας και βρει δυνατότητες «ανατίμησης» του οικοπέδου.

Η ταχύτητα (με την ιστορική έννοια του χρόνου) των εξελίξεων έχει υπάρξει τέτοια ώστε το γεγονός ότι ο ογκόλιθος έτρεχε και ξανάτρεχε στις αρχές του 2017 στην Ουάσιγκτον μπας και το ψοφικουναβιστάν αγοράσει τα ελληνικά σχέδια για «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου» ξεχνιέται εύκολα. Γιατί δεν καμαρώνει κανένας για εκείνην την πρεμούρα, πριν λιγότερο από 2 χρόνια; Επειδή στηριζόταν στην βαθιά ελληνική (και, κατά συνέπεια, απεριορίστα φαντασιωτική) πεποίθηση ότι όλο κι όλο που θα αντιμετώπιζε η «περικύκλωση της Μεσογείου» ήταν… η Άγκυρα. Αυτά συμβούλευε ο ελληνικός ιμπεριαλισμός, ως εκεί καταλάβαιναν οι πολιτικοί του εκπρόσωποι.

Αλλά δεν είναι μόνη της η Άγκυρα, να κυνηγάει τρύπες και κοιτάσματα εκεί που οι έλληνες και οι σύμμαχοί τους (έτσι ήλπιζαν όλοι οι ογκόλιθοι του ντουνιά) θα της το απαγόρευαν. Έχει και Μόσχα μαζί της, έχει και Πεκίνο (ας αφήσουμε την Τεχεράνη). Εκείνο που το ελληνικό βαθύ κράτος ήθελε να φαντάζεται σαν ένα light «περιφερειακό» bras de fer, που θα λυνόταν υπέρ του ιμπεριαλισμού του χάρη στην παρουσία του 6ου στόλου, μυρίζει όλο και πιο έντονα 4ο παγκόσμιο πόλεμο. Εννοείται ότι το ελληνικό βαθύ κράτος δεν θα αλλάξει συμμάχους. Όμως είναι ένα πράγμα να φωνάζεις τον boss να σου κάνει πλάτες για να φαίνεσαι «μούρη», και άλλο πράγμα το να ψάχνει ο boss πως θα σε αξιοποιήσει σα νοσοκομείο, πεδίο βολής ή/και μπουρδέλο.

Οι υποσχέσεις και οι προτάσεις του ψεκασμένου στο ψοφιοκουναβιστάν για βάσεις, κι άλλες βάσεις, δεν είναι η δική του παράνοια. Είναι, απλά, ο καταμερισμός εργασίας στο φαιορόζ γκουβέρνο. Ένας καταμερισμός που αποφάσισαν τα αφεντικά και των μεν και των δε (τα ίδια είναι) πολύ πριν αγκαλιαστούν ο τενεκεδένιος και ο ψεκασμένος για πρώτη φορά live. Αυτό αποδεικνύεται… στη Λευκωσία! Δεν ήταν ο ψεκασμένος αλλά ο ογκόλιθος που βούλιαξε την όποια πιθανότητα “συναινετικής ρύθμισης του κυπριακού” – αυτή ήταν η αποστολή του. Και δεν είναι ο ψεκασμένος αλλά ο ξανά και ξανά ελληνοκύπριος εκφραστής της συμμαχίας Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ – (Καΐρου) καραδεξιός Αναστασιάδης που δίνει στην Ουάσιγκτον, και στο Τελ Αβίβ, και σ’ όποιον άλλον ενδιαφέρεται… Όχι, βέβαια, στη Μόσχα.

Όταν όλοι και όλα δουλεύουν για το ίδιο κόλπο είναι προφανέστατο: κανείς τους δεν βρίσκεται στη δουλειά κατά λάθος….

Ο άξονας καπνίζει;

Τετάρτη 5 Δεκέμβρη. Είναι μια βασική παράμετρος των εξελίξεων των επόμενων ημερών, βδομάδων ή λίγων μηνών, το κατά πόσο ο τοξικός θα «πεισθεί» εσωτερικά, απ’ τα κυκλώματα εξουσίας του παλατιού (και τον πατέρα του;), να παραιτηθεί· ή αν θα τα «στυλώσει», όπως έχει απειλήσει, προχωρώντας «σε αντίποινα» εναντίον όσων τον «ενοχοποιούν». Παρότι αυτά τα «αντίποινα» είναι περιορισμένα σαν «είδος» και συμπυκνώνονται στο τρίπτυχο πετρέλαιο – πετρέλαιο – πετρέλαιο, είναι αρκετά για να προκαλέσουν διαφόρων ειδών διεθνείς αναταραχές. Που, αργά ή γρήγορα, θα καταλήξουν σε βάρος της σαουδαραβικής χούντας· ίσως σε βάρος και της συμμάχου του, των εμιράτων.

Σε σχέση με την όποια εξέλιξη (ή μη εξέλιξη) στην κορυφή του σαουδαραβικού καθεστώτος, το σημαντικότερο ερώτημα είναι: αν και εφόσον υπάρξει αντικαταστάτης του τοξικού (στη διαδοχή του θρόνου) το σαουδαραβικό καθεστώς θα συνεχίσει την ίδια «γραμμή» σε ότι αφορά τον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ; Σε άλλου τύπου καθεστώτα, «δημοκρατικά» εντός ή εκτός εισαγωγικών, θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι μια τέτοια αναγκαστική διαδοχή δεν θα οδηγούσε υποχρεωτικά σε αλλαγή «γραμμής».

Αλλά σε φεουδαρχικά καθεστώτα τύπου σαουδαραβική χούντα, το κεφάλι του βασιλιά μπορεί να σημαίνει πολύ περισσότερα απ’ όσα το σπασμένο γυαλί μιας βιτρίνας. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ο τοξικός και η συμμορία του έχουν δημιουργήσει πολύ συμπαγείς, «μπετοναρισμένους υπέρ τους» μηχανισμούς εξουσίας μέσα στη σαουδική αραβία, αρχίζοντας απ’ τον στρατό και την αστυνομία. Αν είναι έτσι, η αναγκαστική (και πρακτικά υποτιμητική) αντικατάσταση του τοξικού (αν γίνει…) θα σημαίνει κάποιου είδους «νευρικότητα» έως και αστάθεια στο εσωτερικό του σαουδαραβικού καθεστώτος. Γιατί, είναι λογικό, ότι ακόμα κι αν ο τοξικός αποσυρθεί απ’ την κεντρική σκηνή, δεν θα παραιτηθεί απ’ τον έλεγχο των μηχανισμών – έχει αρκετούς εσωτερικούς εχθρούς για να ρισκάρει να μείνει «απροστάτευτος». Ο διάδοχός του (προφανώς…) δεν θα κληρονομήσει τον έλεγχο των μηχανισμών. Συνεπώς θα έχει «λιγότερη εξουσία» – και δεν το εννοούμε ποσοτικά.

Απ’ την άλλη μεριά, με τον τοξικό ανακηρυγμένο επίσημα «μανιακό δολοφόνο με το πριόνι» διάφορες πλευρές της διεθνούς πολιτικής του (βασικής για τους σχεδιασμούς του άξονα) θα μπουν διεθνώς κάτω από διαφορετικό φως. Ο πόλεμος στην υεμένη είναι το πιο προφανές, όπως και ο αποκλεισμός του κατάρ. (Ήδη ο μπαμπάς / βασιλιάς Salman κάλεσε τον εμίρη του κατάρ στην επόμενη σύνοδο «των κρατών του κόλπου», που θα γίνει στο Ριάντ στις 9 Δεκέμβρη… Τώρα το παίζουμε φίλοι…)

Αλλά αυτά είναι μόνο ένα μέρος της φιλόδοξης «εξωτερικής πολιτικής» του Ριάντ και όχι μόνο, που προσωποποίησε ο τοξικός. Οι αντι-Άσαντ ένοπλοι της HST για παράδειγμα, που εξακολουθούν να «πολεμούν» στον θύλακα του Idlib, τι θα κάνουν; Το Τελ Αβίβ που βασιζόταν τόσο στην υποστηρίξη του ιμπεριαλισμού του απ’ τον τοξικό πως θα τον σερβίρει τώρα; Το «αραβικό νατο» εναντίον του ιράν που προωθούν Τελ Αβίβ και Ουάσιγκτον πόσο θα επιζήσει ακόμα αφού είναι ταυτισμένο με τον τοξικό;

Κι εκείνος ο βασιλικός γαμπρός της Ουάσιγκτον, που έχει υπάρξει περσόνα ιδιαίτερα κεντρική και ακούραστη στη διεθνή προώθηση του τοξικού (για λογαριασμό των φίλων και συνεταίρων του στο Τελ Αβίβ), ο Jared Kushner, τι θα απογίνει;

H «σαουδαραβοποίηση» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού προέκυψε σαν ο μόνος δρόμος του μετά την ρωσική απόβαση στο συριακό πεδίο μάχης και τις επιτυχίες του μπλοκ της Αστάνα… Όμως τώρα βρίσκεται ξαπλωμένη ακριβώς δίπλα στο κομματιασμένο πτώμα του Khashoggi. Ο φιλοκυβερνητικός Graham είπε και κάτι ακόμα χτες:

Η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά που μας είπε η Haspel και σ’ αυτά που μας είπαν οι Mattis και Pompeo για τον ρόλο του MBS στη δολοφονία Khashoggi είναι «η μέρα με τη νύχτα».

Αυτή η κουβέντα απέχει ελάχιστα απ’ την κατηγορία ενός ψοφιοκουναβικού προς το ψόφιο κουνάβι ότι «προστατεύει συνειδητά τον φονιά»…

Δι’ ασήμαντον αφορμήν – και σοβαρές αιτίες

Τετάρτη 5 Δεκέμβρη. Ίσως άλλους καιρούς να ήταν αδύνατο να συμβεί κάτι τέτοιο. Συμβαίνει τώρα όμως. Ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ (στον οποίο έχει χωθεί και ο ελληνικός ιμπεριαλισμός…) κτυπιέται αυτή τη φορά όχι απ’ το μπλοκ της Αστάνα, όχι στρατιωτικά / πολιτικά, αλλά … δημοσιοσχεσίτικα! Κι αυτό, οι εντυπώσεις και το πως μπορούν να χρησιμοποιηθούν στις ώριμες κοινωνίες του Θεάματος, αποδεικνύεται πολύ πιο ζόρικο «όπλο» απ’ τους πυραύλους και τα βομβαρδιστικά· για όσο καιρό ο 4ος πόλεμος δεν γίνεται ανοικτά.

Το μακέλεμα του Khashoggi, όσο φρικτό κι αν είναι, είναι παρανυχίδα μπροστά στο μακέλεμα εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων που κάνουν εδώ και 17 χρόνια στην ευρύτερη μέση Ανατολή καθώς πρέπει στρατοί και καθώς πρέπει μισθοφόροι. Απ’ αυτήν την άποψη η πρώτη αντίδραση του τοξικού, που λέγεται πως ήταν «μα γιατί γίνεται θέμα ο Khashoggi; δεν καταλαβαίνω» είναι, πράγματι, η εύλογη απορία ενός αφεντικού που έχει κάνει πολύ χειρότερα, κι αυτός και οι σύμμαχοί του… Αλλά που, απ’ την άλλη μεριά, ζώντας φεουδαρχικά στο θησαυροφυλάκιό του, δεν μπορεί να συλλάβει το νευρικό σύστημα του Θεάματος.

Η δολοφονία και το κομμάτιασμα του Khashoggi είναι, πράγματι, «ασήμαντη αφορμή». Το γεγονός, όμως, ότι αυτή τη στιγμή το ψοφιοκουναβιστάν ψάχνει την ουρά του στη μέση Ανατολή δεν είναι καθόλου ασήμαντο. Ούτε το ότι στην Άγκυρα και στην Τεχεράνη έχουν ανάψει καπνογόνα… (Γι’ αυτούς που τα βάφουν – αν όχι μαύρα – σκούρα γκρι στην Αθήνα, ας μην μιλήσουμε ακόμα…)

Κι αν σήμερα ή αύριο μετοχές και χρηματιστήρια τραμπαλίζονται και οι τιμές του πετρελαίου πάρουν την ανηφόρα, κάτι θα πρέπει να σημαίνει αυτό. Όχι για την αστάθεια του κρεμασμένου ανάποδα τοξικού. Αλλά για την εντεινόμενη αστάθεια των καπιταλιστικών ισορροπιών.

Εδώ θα είμαστε να λέμε μερικά πράγματα – αλλά δεν θα είναι ευχάριστα..

(φωτογραφία: Θα απομείνει η «παιγνιώδης διάθεση» ενός καγκεμπίτη, που παρεπιπτόντως πουλάει και υδρογονάνθρακες. Τι ήθελε να επιδείξει η αλεπού τις προάλλες στο Buenos Aires; Ό,τι είναι αργόστροφη;)

Ο αγώνας της μνήμης στο πλευρό των παλαιστινίων

Τρίτη 4 Δεκέμβρη. Εδώ ή εκεί, στο καπιταλιστικό πρωτοκοσμικό σύμπαν, αυτοί κι αυτές που υπερασπίζονται τον αντι-απαρτχάιντ, αντι-αποικιακό, απελευθερωτικό αγώνα των αντρών και των γυναικών στην Παλαιστίνη, έρχονται όλο και πιο συστηματικά αντιμέτωποι / ες όχι μόνο με τις προβοκάτσιες και την φασιστική προπαγάνδα αλλά και με καθαρές, ωμές απαγορεύσεις και τιμωρίες.

Είναι τόσο “ενοχλητική” αυτή η υποστηρίξη; Ναι, είναι· ακόμα περισσότερο επειδή δυναμώνει διεθνώς. Επειδή, ανάμεσα στα άλλα, σπάει ”κατά μέτωπο” τον αντιμουσουλμανικό, αντιαραβικό ρατσισμό. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η αντίσταση στην Παλαιστίνη και είτε η υποστήριξή της είτε η απαγόρευση κάθε αλληλεγγύης σ’ αυτήν, είναι η “στενή δίοδος” απ’ όπου περνάνε ιδεολογικές και θεσμικές “τακτοποιήσεις” για τον 21ο αιώνα στον περιστρεφόμενο στην κρίση / αναδιάρθρωση πρώτο κόσμο.

Συμβαίνει το ίδιο με την υπεράσπιση (ή την ποινικοποίηση της υπεράσπισης) στους πρόσφυγες / μετανάστες στον “πρώτο κόσμο”, είτε αυτός λέγεται ευρώπη, είτε λέγεται βόρεια αμερική.

Μπροστά στα μάτια μας μεν αλλά και πίσω απ’ τις πλάτες μας σε ότι αφορά την διαυγή κατανόηση της συγκυρίας, συμβαίνει αυτό που η συντριπτική πλειοψηφία των πρωτοκοσμικών αρνείται πεισματικά να συνειδητοποιήσει…

Κι εκείνοι που νομίζουν ότι είναι αρκετά πονηροί ώστε να έχουν εξασφαλίσει θέση θεατή, παίζουν στοίχημα ελπίζοντας ότι τίποτα δεν θα τους συμβεί αύριο, ούτε μεθαύριο, ούτε παραμεθαύριο. Λες και η παράταση, ακόμα κι αν μέρα τη μέρα κρατήσει αρκετά, θα εξαφανίσει όσα οι ίδιοι ψυλλιάζονται επειδή, για κάποιον μυστηριώδη λόγο, τα αφεντικά στο τέλος θα βαρεθούν…

Κάθε κάθαρμα της εξουσίας – και το βάρος της ιστορίας

Τρίτη 4 Δεκέμβρη. Όταν πεθαίνουν οι βιτρίνες της εξουσίας αγιάζουν. Όπως ο άλλοτε αμερικάνος πρόεδρος George Bush (πατέρας του μεταγενέστερου “junior” επίσης προέδρου στα ‘00s). Δεν πρόκειται να αγιάσουν οι χιλιάδες δολοφονημένοι ιρακινοί και ιρακινές απ’ την πρώτη αμερικανική “επέμβαση” στη μέση Ανατολή, το 1991, εναντίον του ιράκ του δικτάτορα (και πρώην σύμμαχου) Σαντάμ Χουσεΐν, που έγινε υπό την πολιτική ηγεσία του George Bush του Α. Με την “επιχείριση καταιγίδα της ερήμου”.

Μαζί με τους “ανώνυμους” δολοφονημένους των ιμπεριαλιστικών εκστρατειών (εδώ αναφερόμαστε σε μια αμερικανική, που δεν είναι όμως η μοναδική) δεν είναι σημείο αναφοράς και προσανατολισμού πια ούτε το βάρος της Ιστορίας. Όποιος / όποια γεννήθηκε το 1991 είναι τώρα 27 χρονών. Είναι στα όρια του αδύνατου να υποθέσει κανείς ότι οι πρωτοκοσμικοί, ευρωπαίοι ή βορειοαμερικάνοι σημερινοί / ες των 27 ή των 30 χρονών έχουν την γνώση, την αίσθηση, την υποψία ότι η εποχή που ζουν, και τα ακόμα πιο ζόρικα που τους περιμένουν, εγκαινιάστηκαν τότε. Το 1991. Και υπό την αμερικανική βιτρίνα με το όνομα George Bush.

Τι μπορεί να σημαίνει “το βάρος της Ιστορίας” για τις διαδοχικές γενιές υπηκόων του post-modern καπιταλισμού, των βαθιά ενσωματωμένων προσταγών του Θεάματος; Δεν υπάρχει Ιστορία φίλε… Και το επαυξημένο Εγώ μου δεν πρόκειται να χρεωθεί οποιοδήποτε παρελθόν, παρόν, ή μέλλον στο οποίο (θα) δεν έχω αποφασιστικό ρόλο. Για να στο πω αλλιώς: η Ιστορία αρχίζει από εμένα και τελειώνει με εμένα.

Έτσι έχουν τα πράγματα – αν υπήρχε κάποιος αρκετά ωμός για να τα πει με το όνομά τους. Ο Ιστορικός χρόνος σαν η πραγματική αλληλουχία γεγονότων σε όλες τις κλίμακες, έχει εξαφανιστεί στον πρώτο, «ανεπτυγμένο» καπιταλιστικά κόσμο. Επειδή, χάρη σε επιτυχημένα πραξικοπήματα, ο χρόνος (όπως ο χώρος, όπως όλα) έχει γίνει selfie. Σ’ αυτήν την κατασκευή δεν έχουν καμμία σημασία τα πιο κάτω:

– Η αμερικανική στρατιωτική επίθεση στο ιράκ, το 1991, έγινε για να αποκτήσουν οι ηπα μόνιμες βάσεις στη σαουδική αραβία, ώστε να ελέγχουν από κοντά και αυτοπροσώπως τη μέση Ανατολή – και τα πετρέλαιά της.

– Επειδή οι ηπα απέκτησαν μόνιμες βάσεις στη σαουδική αραβία, ένα μέλος της αριστοκρατίας του Ριάντ, με πολλά λεφτά, στράφηκε εναντίον τους. Λεγόταν Osama bin Laden.

– Στρεφόμενος κατά των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στη σαουδική αραβία ο bin Laden χρηματοδότησε και υποστήριξε επιθέσεις αντάρτικου εναντίον τους σε μια μεγάλη ζώνη της μέσης Ανατολής και της Αφρικής.

– Επειδή έκανε τέτοιες επιλογές ο Osama bin Laden, και για τον εξουδετερώσουν, αφού απέτυχαν να τον καθαρίσουν, η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της (Ριάντ, Τελ Αβίβ) του «χρέωσαν» την 11η Σεπτέμβρη του 2001, την οποία σχεδίασαν και μεθόδευσαν οι μυστικές υπηρεσίες (ή κάποιες φράξιές τους) αυτών των κρατών. Παράλληλα (αυτές οι υπηρεσίες) κατάφεραν εύκολα να διεισδύσουν στις οργανώσεις της «ισλαμικής διεθνούς» που προσπαθούσε να φτιάξει ο κρυβόμενος Laden και να αναλάβουν την «τοπική» καθοδήγησή τους.

– Στη συνέχεια, αξιοποιώντας την 11η/9ου οι ηπα εκστράτευσαν και κατέλαβαν διαδοχικά το αφγανιστάν και το ιράκ – ελπίζοντας να κάνουν το ίδιο με την συρία και το ιράν.

– Δεν κατάφεραν μεν το δεύτερο σκέλος του σχεδίου, αλλά σε συνεργασία με διάφορες μυστικές υπηρεσίες (ή φράξιές τους) στην ευρώπη εξέλιξαν το νατοϊκό σχέδιο “stay behind” σε “stay in front” εξαπολύοντας επιλεκτικές «τρομοκρατικές επιθέσεις» σε ευρωπαϊκό έδαφος – τις οποίες απέδιδαν στον bin Landen και στην ανύπαρκτη «οργάνωση» al-Qaeda.

– Στη συνέχεια, αξιοποιώντας υπαρκτά υποκείμενα απ’ το κατεχόμενο ιράκ έφτιαξαν μια νέα «τρομοκρατική» οργάνωση που τελικά ονομάστηκε isis. Με σχέδιο την δημιουργία μιας μόνιμα εμπόλεμης κατάστασης σε μια ζώνη του κόσμου, απ’ τον λίβανο ως το ιράν.

…

Δεν θα συνεχίσουμε. Το πολιτικό, πολεμικό 1991 (στη μέση Ανατολή αλλά και στα Βαλκάνια, και στον «μετασοβιετικό» Καύκασο) εξέβαλε στο 2001 σαν ένα ποτάμι που οι αρμόδιοι μηχανικοί διαμορφώνουν την κοίτη μέχρι τις εκβολές του. Και, με τη σειρά του, το 2001 εξέβαλε στο 2011, στο αρχικό πρωτοκοσμικό σοκ και, στη συνέχεια, στην βίαιη καταστολή των αραβικών εξεγέρσεων / επαναστάσεων.

Κι έτσι, αφού μεσολάβησαν αρκετά ακόμα, το 2018 και το 2019 δεν είναι βέβαια ο χρόνος που ορίζουν τα επαυξημένα πρωτοκοσμικά Εγώ. Αντίθετα. Η καπιταλιστική ιστορία τα αλέθει, επειδή δεν θέλουν (κι αφού δεν θέλουν δεν μπορούν) να την αντιληφθούν σαν αυτό που είναι και να της αντισταθούν.

Γι’ αυτό αγιάζει ο κάθε Bush – εγκληματίας. Επειδή τα αφεντικά και οι βιτρίνες τους δεν έχουν πάψει να νικάνε στο πιο πρίσιμο πεδίο μάχης: αυτό των συνειδήσεων…

Όμως στον ορίζοντα των selfie «αυτά δεν υπάρχουν»… Τόσο απλά…

Έχει φαγούρα ο τοξικός;

Τρίτη 4 Δεκέμβρη. Παρά τις προσπάθειες των σωματοφυλάκων του ψόφιου κουναβιού η γνωστή fun των βασανιστηρίων και τωρινή διευθύντρια της cia Gina Haspel (ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλλη θέση…) θα ενημερώσει σήμερα τους συντηρητικούς και δημοκρατικούς επικεφαλής της επιτροπής διεθνών σχέσεων της αμερικανικής γερουσίας. Για όσα ξέρει (ή όσα επιλέξει να πει ότι ξέρει) η cia για την δολοφονία του Khashoggi.

Απ’ την μεριά του ο τοξικός (σύμφωνα με την καθεστωτική τουρκική yeni safak) ψάχνει να βρει τρόπο να ξεκαρφωθεί. Να “αποδείξει” δηλαδή ότι δεν ήταν αυτός που έδωσε την εντολή (στο δεξί του χέρι) να φτιάξει ένα πιστό απόσπασμα θανάτου, αλλά … ένα άλλο χέρι· μπορεί και κάποιου άλλου…

Τους ισχυρισμούς της yeni safak δεν μπορούμε να τους ελέγξουμε. Τους μεταφέρουμε με κάθε επιφύλαξη επειδή (ακόμα και σαν κατασκευή της Άγκυρας) έχουν ενδιαφέρον: σύμφωνα μ’ αυτούς ο συνεταίρος και μέντορας του τοξικού πρίγκηπας των εμιράτων Mohammad bin Zayed προσπάθησε να «πείσει» τον Mohammad Dahlan να «αναλάβει την ευθύνη» της διαταγής της δολοφονίας του Khashoggi.

Ποιός είναι ο Mohammad Dahlan; Ένα κάθαρμα και μισό, πρώην «επικεφαλής ασφαλείας» της δοσίλογης «παλαιστινιακής αρχής», συνεργάτης τόσο της cia όσο και της mossad στην Παλαιστίνη, που κυνηγημένος απ’ την Hamas και τα ριζοσπαστικά μέλη της Fatah έχει βρει άσυλο στο Dubai. Για να προσφέρει στην εκεί εξουσία τις υπηρεσίες του. Και να πληρώνει τους οπαδούς του στη Δυτική Όχθη… Διότι κάποιοι (και το Κάιρο ανάμεσά τους – υποθέτουμε βάσιμα και η Αθήνα) θα έβλεπαν με χαρά τον Dahlan να γίνεται ο διάδοχος του Mahmoud Abbas σαν “πρόεδρος της παλαιστινιακής αρχής”, όταν, φυσικά, αυτός ο τελευταίος εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο…

Οι ισχυρισμοί της yeni safak είναι ότι ο Dahlan αρνήθηκε να γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος – και κατέληξε στο νοσοκομείο τραυματισμένος σοβαρά απ’ τους μπράβους του MBZ. Από πρώτη ματιά θα ήταν παράξενο να ελπίζει το δίδυμο τοξικός – MBZ ότι ένας συνεργάτης της cia και της mossad θα δεχόταν να αναλάβει την ευθύνη για την δολοφονία και το μακέλεμα του Khashoggi! Γιατί να κάψουν την μελλοντική τους ελπίδα στη Ramallah; Όμως δεν είναι το πρώτο παράξενο της ιστορίας. Αφού μιλάμε για δικτάτορες, και μάλιστα λίγο ή πολύ σε πανικό, που το μόνο που έμαθαν στη ζωή τους είναι ότι πληρώνοντας κάνεις τη δουλειά σου όποια κι αν είναι αυτή, γιατί να μην δοκιμάσουν να πείσουν έναν Dahlan – έχοντας κατά νου ότι θα βρουν κάποιον άλλο για να κάνει την τωρινή δουλειά του – και την όποια μελλοντική;

Πίσω στην Haspel και την cia. Οι ως τώρα «διαρροές της υπηρεσίας» έχουν φτιάξει με ακρίβεια το πορτραίτο του τοξικού στη δολοφονία. Το ερώτημα είναι: σήμερα πόσο έντονη θα είναι  η εσωτερική διαπάλη μεταξύ αντιμαχόμενων μηχανισμών του αμερικανικού καθεστώτος; Που σημαίνει: α) πόσο θα ζορίσουν την Haspel; και β) τι θα πει – απ’ αυτά που ξέρει καλά;

Εν τω μεταξύ οι αρμόδιοι του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών τι λένε για όσα συμβαίνουν στα εντόσθια του στρατηγικού συμμάχου; Ο ψεκασμένος; Που έχουν χαθεί όλοι; Γιατί αφήνουν τους πιστούς υπηκόους τους στα σκοτάδια;

Τελικά, μετά από 2 μήνες, με ποιον είναι το ελλαδιστάν; Με τον Khashoggi (και την Άγκυρα) ή με τους δολοφόνους του (και το Τελ Αβίβ); Τόσοι ντόπιοι δημαγωγοί με πλουμιστά φτερά πληρώνονται απ’ τα υπουργεία και τις υπηρεσίες για να πουλάνε την σωστή “άποψη”…

Γιατί δεν μας διαφωτίζουν για την «εθνική γραμμή» επί του θέματος;

Petro γερά!

Δευτέρα 3 Δεκέμβρη. Εν τω μεταξύ, μετά τις ευλογίες του αρχιτράγου Istanbul στην εθνικιστική διάσπαση του χριστιανικού ποιμνίου της ουκρανίας, οι ασφαλίτες του Κιέβου έχουν αρχίσει το κυνήγι του παπαδαριού που παραμένει πιστό στο αρχιτραγάτο Μόσχας.

Αναμενόμενο, και είναι μόνο η αρχή. Θυμηθείτε το: θα έχει κακή συνέχεια αυτή η ιστορία. Τα λεφτά είναι πολλά· και δεν είναι μόνα τους…

East med γερά, πάρτους τα λεφτά!

Δευτέρα 3 Δεκέμβρη. Αν ένα έργο είναι “κρίσιμο” και “σπουδαίο”, δεν μπορεί παρά να προωθείται από ανάλογα σπουδαίους επενδυτές. Ποιός έχει, λοιπόν, αναλάβει την προώθηση του east med;

Μια εταιρεία με το όνομα IGI Poseidon… Δεν σας λέει τίποτα. Κάτι παραπάνω θα σας πει ότι έχει έδρα την Αθήνα, καθώς είναι κοινοπραξία (50-50) μεταξύ της ελληνικής δεπα και της ιταλικής edison…

Τι άλλα σπουδαία έργα έχει στο ενεργητικό της αυτή η τόσο φιλόδοξη κοινοπραξία; Προς το παρόν κανένα!!! Έχει, όμως, σχέδια. Τον χερσαίο αγωγό μεταξύ ελληνοτουρκικών συνόρων και ιταλίας, στη βόρεια ελλάδα (την συνέχεια του tap δηλαδή)… Και έναν μικρού μήκους αγωγό μεταξύ ελλάδας και βουλγαρίας…

Συνολικά: δύο χερσαίους αγωγούς και έναν κτηνώδη, υποθαλάσσιο (τον east med) για τον οποίο μάθαμε ότι δεν έφταναν όλα τα υπόλοιπα, έχει να αντιμετωπίσει κι αυτό: μεταξύ κύπρου και Κρήτης θα περνάει από ηφαιστειογενή (υποθαλάσσια) περιοχή.

Εντάξει, ησυχάσαμε τελείως. Με τέτοιους εργολάβους δεν αποκλείεται ο east med να φτάσει New York…