Tag: ε.ε.

Το όργιο καλά κρατεί!

Η εισαγγελία της ε.ε. (ποια ακριβώς;) ερευνά τα πεπραγμένα της κυρίας Ursula… Όμως είτε η έρευνα καταλήξει κάπου είτε όχι το άλλοτε «λαμπρό σχέδιο της ευρωπαϊκής ένωσης» δείχνει έντονα σημάδια παρακμής και σαπίλας – από μέσα… Εξηγούνται βέβαια…

Δευτέρα 5 Ιούνη>> Θα θυμάστε ίσως ότι η κυρία Ursula (παρακοιμώμενη του ιδιοκτήτη βιοτεχνολογικής επιχείρησης κυρίου von der Leyen…), που είναι κάτι σαν «πρωθυπουργός» της ε.ε. και πολύ γενναιόδωρη / αβέρτη όταν πρόκειται για το καλό των υπηκόων «της», είχε κάνει μυστικές / προσωπικές συμφωνίες με τον άλλο σωτήρα, τον κτηνίατρο ceo της φαρμακομαφίας, για την αγορά μιας τεράστιας ποσότητας πλατφορμών. Το τρίτο στη σειρά τέτοιο συμβόλαιο Leyen-Bourla (για το οποίο το «υπουργικό συμβούλιό» της / η commission αρνείται να δώσει οποιαδήποτε σοβαρή πληροφορία…) – τα δύο προηγούμενα ήταν τον Νοέμβρη του 2020 και τον Φλεβάρη του 2021 – που υπογράφτηκε τον Μάη του 2021 προέβλεπε ότι ως το τέλος του 2023 η ε.ε. θα έχει αγοράσει 900 εκατομμύρια δόσεις. Πλατφόρμες να φαν’ κι οι κότες!!

Υπάρχει όμως πλέον ένα προβληματάκι: έχουν παραληφθεί τα 400 εκατομμύρια που ουσιαστικά έχουν «περισσέψει» (το Βερολίνο έχει μόνο του 150 εκατομμύρια άχρηστες / ληγμένες δόσεις και ψάχνει που θα τις θάψει), και φυσικά επιπλέον 500 εκατομμύρια θα περισσεύουν απ’ όλους τους πάτους των αφεντικών και των ειδικών τους στην ενωμένη ευρώπη. (Τα αφρικανικά κράτη δεν ενθουσιάζονται πλέον καθόλου με το να είναι η χωματερή των δυτικών δηλητηρίων…)

Πριν μια δεκαριά μέρες, στις 26 Μάη, η commission ανακοίνωσε ότι επαναδιαπραγματεύτηκε με την φαρμακομαφία τις παραγγελίες που είχε κάνει το 2021. Το αρχικό επίδικο της νέας διαπραγμάτευσης ήταν αυτά τα 500 εκατομμύρια δόσεις που εκκρεμούν, οι οποίες με την «φιλική τιμή» των 20-ευρώ-η-δόση σήμαιναν 10 δις ευρώ (ψίχουλα σα να λέμε…) στα ταμεία της φαρμακομαφίας. Η καινούργια συμφωνία προβλέπει πως αντί για 500 εκατομμύρια δόσεις, η ε.ε. θα αγοράσει 70 εκατομμύρια για κάθε χρονιά απ’ το 2023 ως και το 2026∙ σύνολο 280 εκατομμύρια δόσεις. (Για ποιους άραγε; «Δόσεις» ό,τι νάναι; Θα φανεί σύντομα…)

Αλλά η φαρμακομαφία έβαλε την υπογραφή της σ’ αυτό το deal μόνο υπό τους εξής όρους (που εντοπίστηκαν για ελάχιστο χρόνο από τα καθεστωτικά διεθνή μήντια financial times, reuters και politico – και μετά «ξεχάστηκαν» σβέλτα). Πρώτον, η ε.ε. θα πληρώσει «πρόστιμο» 10 ευρώ για κάθε δόση που δεν παραλαμβάνει απ’ τα παλιά συμβόλαια. Δηλαδή 500 – 280 = 220 εκατομμύρια, επί 10 ευρώ = 2,2 δις «ποινή». Και δεύτερον, αυτές οι «καινούργιες δόσεις» (τα 280 εκατομμύρια…) δεν θα κάνουν 20 ευρώ η μία, αλλά μια άγνωστη (σε τρίτους) τιμή.

Ποια μπορεί να είναι αυτή; Στις ηπα η φαρμακομαφία πουλάει «λιανική» από 110 έως 130 δολάρια την δόση. Στην ε.ε. πουλάει «χοντρική», συνεπώς μπορεί να κάνει μια «καλύτερη τιμή»… ας πούμε 40 ευρώ την δόση (ας το επαναλάβουμε: αυτό είναι δική μας υπόθεση, όχι όμως εντελώς αυθαίρετη). Με 40 ευρώ η μία, ο λογαριασμός για την επόμενη τετραετία θα πάει άλλα 11,2 δις. Με 30 ευρώ η μία («δεν πουλάμε, χαρίζουμε!!!») θα πάει άλλα 8,4 δις. Συν τα 2,2 δις της ποινής, ο λογαριασμός θα κλείσει έτσι στα 10,6 δισεκατομμύρια ευρώ. Κι αυτό είναι «το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε κυρία Ursula, μόνο επειδή είστε εσείς!!!»

Με δυο λόγια: η θρυλική commission ακύρωσε μια άχρηστη συμφωνία για φονικές πλατφόρμες γενετικής μηχανικής αξίας 10 δισεκατομμυρίων για να κάνει μια καινούργια για φονικές πλατφόρμες αξίας 10,6 δισεκατομμυρίων – στην καλύτερη (από οικονομική άποψη).

Οι caradinieroi/pfizeroi ίσως διαμαρτυρηθούν, αφού 70 μύρια δόσεις πλατφορμών τον χρόνο δεν φτάνουν «για όλο το λαό» της ε.ε…. Απ’ την άλλη μεριά όμως αυτή η πανδημία «έχει λήξει»∙ και είναι αμφίβολο το πόσοι υπάρχουν που θέλουν να συνεχίσουν να παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα δίνοντας μπράτσο.

Έτσι υπάρχουν στον πάγκο του χασάπη δύο ζητήματα μαζί. Το πρώτο: τα δισεκατομμύρια που πάνε στα ταμεία της φαρμακομαφίας, για να μπορέσει να εξαγοράσει … ακόμα και τα δένδρα! Να το θυμίσουμε: κάτι ανάλογο, σε μικρότερη κλίμακα, είχε γίνει με την «βγήκε ο χάρος παγανιά» δήθεν θανατηφόρα επέλαση της «γρίπης των χοίρων» το 2009. Η φαρμακομαφία roche ξεπούλησε το «σωτήριο» tamiflu με τα φορτηγά, με τις κυβερνήσεις να κάνουν deal «έκτακτης ανάγκης» μαζί της∙ μόνο για να καταλήξουν οι τόνοι του «σωτήριου» στις χωματερές. Τότε εκείνες οι συμφωνίες θεωρήθηκαν «σκάνδαλο», αν και δεν πήγαν φυλακή εκείνοι που τις έκαναν (και στα μέρη μας… γνωστοί είναι…). Σε κάθε περίπτωση, αν για παράδειγμα, η κυρία Καϊλή αποδειχθεί ένοχη χρηματισμού και βρεθεί με κάποια ποινή στην πλάτη της, για την κυρία Ursula και τους περί αυτήν θα έπρεπε να έχει ανοίξει ήδη το γνωστό «Νταχάου της Κέρκυρας» (παλιά φυλακή / κάτεργο) όπως ήταν όταν έκλεισε, σαν ευνοϊκή αντιμετώπιση και σαν η καλύτερη κατά το δυνατόν φιλική μεταχείριση.

Το δεύτερο: η καινούργια παραγγελία εκατομμυρίων «δόσεων» πλατφορμών οι οποίες, υποθέτουμε βάσιμα, είναι με ανοικτό περιεχόμενο!!! Όχι, δηλαδή, για τον γνωστό τσαχπίνη… με το ίδιο «σασί» (οπότε δεν χρειάζονται άλλοι έλεγχοι, δοκιμές και οι παρόμοιες αηδίες…) αλλά … διαφορετικό mRNA… Η ε.ε. δεν πληρώνει καν και καν γενετική μηχανική για συγκεκριμένο λόγο∙ πληρώνει εταιρεία γενετικής μηχανικής, γενικά. Με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει.

Για τι όμως; Τι ετοιμάζουν άραγε; Από τι θέλουν να μας σώσουν;

 

Ποιες εκλογές; (2)

Υπενθύμιση της γεωγραφίας. Δεν προσφέρεται για φλυαρίες σε καφενεία, φυσικά ή ηλεκτρονικά, ούτε χωράει στις οθόνες των κινητών. Απλά υπάρχει…

Δευτέρα 15 Μάη>> Απ’ το 2015 – 2016 ως και το τέλος του 2021 η Άγκυρα προσπαθούσε (ανάμεσα στα υπόλοιπα) να «λύσει το πρόβλημα συρία» όπως είχε διαμορφωθεί στο τέλος μετά από 10 χρόνια πολέμου. Οι μισθοφόροι ουαχαβίτες που είχαν συγκεντρωθεί στο Idlib ήταν ένα δύσκολο ζήτημα, αλλά όχι το κυριότερο για την Άγκυρα. Το βασικό ήταν πως οι ypg είχαν γίνει κανονικά μισθοφόροι και ενεργούμενα της Ουάσιγκτον και του υπόλοιπου άξονα, εξασφαλίζοντας μια «οικονομία» λαθρεμπορίου κλεμμένου συριακού πετρελαίου και άλλων παρόμοιων ευεργημάτων που έκανε βιώσιμο και επέβαλε ad hoc ένα μέρος του αμερικανο-αγγλικού «σχεδίου για τη Νέα Μέση Ανατολή»: την δημιουργία ενός τεράστιου σε έκταση κουρδικού κράτους στη συρία, ως αμερικανική (και όχι μόνο) βάση. Το «μπλοκ της Αστάνα» (Άγκυρα, Μόσχα, Τεχεράνη, διακριτικά Δαμασκός και Ντόχα, και ακόμα διακριτικότερα Πεκίνο…) δημιουργήθηκε νωρίς νωρίς, το 2016, για να αντιμετωπίσει με συντονισμό και καταμερισμό αρμοδιοτήτων τις ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις του άξονα στη Μέση Ανατολή, άρα και το «κουρδικό πρόβλημα» υπό την αμερικανική κατασκευή και διαχείρισή του. (Προς μεγάλη λύπη των εντόπιων εθνικοφρόνων αλλά και φίλων του «άξονα της αντίστασης» αυτή η συμμαχία θα ήταν αδύνατη χωρίς την Άγκυρα. Χωρίς τους ισλαμοδημοκράτες και τον απαίσιο, αυταρχικό Erdogan).

Η ρωσική εισβολή στην ουκρανία τον Φλεβάρη του 2022 έδωσε καινούργιες αλλά καθόλου απρόσμενες διαστάσεις στη συμμετοχή της Άγκυρας σ’ αυτήν την «αντίσταση» (ιμπεριαλιστική πάντα, σωστά;) Ένα απ’ τα πολλά θέματα συμφωνίας των τούρκων ισλαμοδημοκρατών και του ρωσικού καθεστώτος στις πολλές δεκάδες συναντήσεις Putin – Erdogan απ’ το 2002 και μετά ήταν πως η Μαύρη Θάλασσα μια χαρά είναι υπό τον έλεγχο Μόσχας και Άγκυρας, και ότι δεν πρέπει να επιτραπεί στον άξονα να αποκτήσει μόνιμη και σοβαρή αεροναυτική παρουσία εκεί. Η «δημιουργικά ασαφής» (μόνο για τους ευκολόπιστους) διπλωματία της Άγκυρας έσπευσε να πουλήσει στον τοξικό του Κιέβου drones (απ’ αυτά που βεβαιωμένα είχε εκπαιδευτεί ο ρωσικός στρατός να καταρρίπτει στο λιβυκό πεδίο μάχης…) αλλά το ουσιαστικό που έκανε ήταν να κλείσει αμέσως τα Δαρδανέλια για οποιονδήποτε στόλο – μαντέψτε ποιους έθιγε έτσι! (Μαντέψτε επίσης τι είναι η αμερικανική βάση της Αλεξανδρούπολης…)

Κατά τα υπόλοιπα οι ισλαμοδημοκράτες έκαναν και κάνουν αυτά τα χρόνια εκείνο που αναλογεί στα καπιταλιστικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα! Υποτίμησαν (με διεθνείς όρους) την εργασία και την εργατική δύναμη στην επικράτειά τους φτιάχνοντας μια «μικρή (αλλά εύρωστη παραγωγικά) κίνα» δίπλα στην ε.ε., μια καπιταλιστική αγροτική και βιομηχανική παραγωγή δηλαδή που έχει εκτοξεύσει τις εξαγωγές. (Έκαναν αυτό που θα έκαναν οι εραστές της δραχμής, αν βέβαια είχαν σοβαρή αγροτική και βιομηχανική παραγωγή). Στις αρχές Μάρτη του 2014 η συναλλαγματική ισοτιμία της τουρκικής λίρας προς το ευρώ ήταν 3:1. Στα τέλη Απρίλη του 2023 ήταν 21,4:1. Τρομακτική υποτίμηση μέσα σε σχεδόν 9 χρόνια, που ωστόσο δεν κτυπάει τόσο την εργατική τάξη και τα πληβειακά στρώματα (στο βαθμό που σχεδόν όλα τα είδη που τους αφορούν παράγονται στην τουρκία) όσο τμήματα της τεράστιας μεσαίας τάξης η οποία δημιουργήθηκε στα χρόνια της «ανάπτυξης» υπό τους ισλαμοδημοκράτες, εφόσον καταναλώνουν και εισαγόμενα. Απόδειξη του γεγονότος ότι ο τουρκικός καπιταλισμός δεν καταρρέει (μόνο στο ελλαδιστάν έχουν τέτοιες φαντασιώσεις) είναι ότι παραμονές των εκλογών, τον περασμένο Μάρτη, υπήρξε μια θεαματική αύξηση της κατανάλωσης αλλά και της βιομηχανικής παραγωγής, σε ετήσια βάση. Οι πωλήσεις λιανικής αυξήθηκαν κατά 28,6% (σε σταθερές τιμές) σε σχέση με τον Μάρτη του ’22, ο βιομηχανικός τζίρος κατά 42% και ο τζίρος των κατασκευών κατά 105% (πάντα σε σταθερές τιμές και σε ετήσια βάση). Όσο για την τουριστική βιομηχανία (που σε καμία περίπτωση δεν είναι η βασικότερη); Ας μην μιλήσουμε…

Η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος κτυπάει επίσης τις επιχειρήσεις που έχουν δανειστεί σε ευρώ (ή δολάρια) αλλά εισπράττουν σε τουρκικές λίρες. Είναι αυτή η ταξική διαστρωμάτωση στην εκλογική συμπεριφορά της οποίας ποντάρει η «δύση»;

Υπάρχει όντως (κατά την ταπεινή μας άποψη) «πολιτικό πρόβλημα» στην τουρκική κοινωνία, μόνο που αυτό δεν είναι ούτε οι ισλαμοδημοκράτες ούτε ο Erdogan ο ίδιος.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Κομμάτια και θρύψαλα; (1)

Δευτέρα 24 Απρίλη>> To Council on Foreign Relations είναι απ’ τα πιο παλιά αμερικανικά think tanks του αμερικανικού imperium, ηλικίας ενός αιώνα. Παλιό και «επιδραστικό». Εμφανίζεται σαν «ανεξάρτητο» αλλά φυσικά χρηματοδοτείται από «φιλάνθρωπους» του είδους Rockefeller foundation, κλπ.

Η κυρία Christine Lagarde, πρόεδρος της ΕΚΤ (: «ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα») έδωσε εκεί πριν μια βδομάδα μια διάλεξη για τον επερχόμενο κατακερματισμένο κόσμο – για το «τέλος της παγκοσμιοποίησης» θα μπορούσε να πει… Κανονικά όλοι εκείνοι που διαδήλωναν (πιο σωστά: παρήλαυναν…) πριν 24, 23, 22, 21, 20 χρόνια «κατά της παγκοσμιοποίησης» θα έπρεπε να παρακολουθούν με χαρούμενο πάθος τέτοιου είδους «τοποθετήσεις» των τεχνικών της εξουσίας… Απίθανο να το κάνουν, το έχουν ξεχάσει το θέμα. Ευτυχώς που υπάρχει η περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή για να προσφέρει την άχρηστη (;;, μάταιη;;) αντιπληροφόρηση.

«Και τι μας νοιάζει τι λένε και τι κάνουν οι αρχιτραπεζίτες;» θα πουν κάποιοι. «Έχουμε τα προβλήματα και τα βάσανα μας…» (Έχουμε και εκλογές!) Χμμμ… Κι άλλες φορές ήταν αδιάφορο το τι λένε και τι κάνουν τα αφεντικά και οι τεχνικοί τους – πράγμα που έκανε τα προβλήματα και τα βάσανα ακόμα πιο μυστηριώδη, ακόμα πιο αφόρητα… (Ας μην θυμίσουμε πόσες και ποιες ήταν αυτές οι «άλλες φορές» τα τελευταία 25 χρόνια∙ δεν θα πείσουμε: όταν η (διανοητική…) μιζέρια ποτίζει ως το μεδούλι, η έξοδος γίνεται πολύ δύσκολη.)

Η ομιλία της κυρίας ΕΚΤ, ακόμα και μέσα στην (μέτρια) αργκώ της, ήταν μια ακόμα μαρτυρία της διαρκούς όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού – του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου πολέμου. Δεν ήταν μεγάλη η ομιλία. Μπορεί όποιος ενδιαφέρεται να την διαβάσει (στα αγγλικά) εδώ. Για τις ανάγκες της εργατικής κριτικής (μας) θα μεταφέρουμε μεταφρασμένα μερικά αποσπάσματα:

Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε μια περίοδο μετασχηματιστικών αλλαγών. Μετά την πανδημία, τον αδικαιολόγητο πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, την οπλοποίηση της ενέργειας, την ξαφνική επιτάχυνση του πληθωρισμού, καθώς και τον εντεινόμενο ανταγωνισμό ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Κίνα, οι τεκτονικές πλάκες της γεωπολιτικής μετατοπίζονται γρηγορότερα.

Είμαστε μάρτυρες ενός κατακερματισμού της παγκόσμιας οικονομίας σε ανταγωνιζόμενα μπλοκ, με το κάθε μπλοκ να προσπαθεί να τραβήξει όσο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου γίνεται κοντύτερα στα στρατηγικά του συμφέροντα και στις κοινές αξίες. Κι αυτός ο κατακερματισμός μπορεί να συσσωματωθεί γύρω από δύο μπλοκ υπό την ηγεσία των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου.

Όλα αυτά μπορεί να έχουν εκτεταμένες επιπτώσεις σε πολλούς τομείς της ασκούμενης πολιτικής. Και σήμερα με τις παρατηρήσεις μου θα ήθελα να εξερευνήσω τι επιπτώσεις μπορεί να υπάρχουν για τις κεντρικές τράπεζες.

Εν συντομία, μπορεί να δούμε δύο σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον της ασκούμενης πολιτικής των κεντρικών τραπεζών: πρώτον, μπορεί να δούμε μεγαλύτερη αστάθεια καθώς η ελαστικότητα της παγκόσμιας προσφοράς μειώνεται∙ και δεύτερον, μπορεί να δούμε μεγαλύτερη πολυπολικότητα καθώς οι γεωπολιτικές εντάσεις συνεχίζουν να οξύνονται.

Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ο κόσμος επωφελήθηκε από ένα αξιοσημείωτα ευνοϊκό γεωπολιτικό περιβάλλον. Κάτω απ’ την ηγεμονική ηγεσία των ΗΠΑ, οι βασισμένοι σε κανόνες διεθνείς οργανισμοί άνθησαν και το παγκόσμιο εμπόριο επεκτάθηκε. Αυτό οδήγησε σε ένα βάθεμα των παγκόσμιων αλυσίδων [παραγωγής] αξίας και, καθώς η Κίνα εντάχθηκε στην παγκόσμια οικονομία, σε μια μαζική αύξηση της παγκόσμιας προσφοράς εργασίας.

Σαν αποτέλεσμα, η παγκόσμια προσφορά έγινε πιο ελαστική στις αλλαγές της εγχώριας ζήτησης, οδηγώντας σε μια μακρά περίοδο σχετικά χαμηλού και σταθερού πληθωρισμού. Αυτό, με τη σειρά του, στήριξε ένα πλαίσιο πολιτικής στο οποίο οι ανεξάρτητες κεντρικές τράπεζες θα μπορούσαν να επικεντρωθούν στη σταθεροποίηση του πληθωρισμού κατευθύνοντας την ζήτηση χωρίς να χρειάζεται να δίνουν μεγάλη προσοχή σε διαταραχές της προσφοράς.

Αλλά αυτή η περίοδος σχετικής σταθερότητας μπορεί τώρα να δίνει τη θέση της σε μια διαρκή αστάθεια, με αποτέλεσμα χαμηλότερη ανάπτυξη, υψηλότερο κόστος και πιο αβέβαιες εμπορικές εταιρικές σχέσεις. Αντί για την πιο ελαστική παγκόσμια προσφορά, μπορεί να αντιμετωπίσουμε τους κινδύνους επαναλαμβανόμενων σοκ στην προσφορά…

Αυτό έχει γίνει περισσότερο ορατό στην Ευρωπαϊκή ενεργειακή κρίση, αλλά εκτείνεται επίσης σε άλλες κρίσιμες προμήθειες. Σήμερα οι ΗΠΑ εξαρτώνται απόλυτα από εισαγωγές τουλάχιστον 14 κρίσιμων ορυκτών. Και η Ευρώπη εξαρτάται από την Κίνα για το 98% των αναγκών της σε σπάνιες γαίες. Οι διακοπές εφοδιασμού σ’ αυτά τα μέτωπα θα μπορούσαν να επηρεάσουν κρίσιμους τομείς της οικονομίας, όπως η αυτοκινητοβιομηχανία και η μετάβασή της στην παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων.

Σαν αντίδραση, οι κυβερνήσεις νομοθετούν για να αυξήσουν την ασφάλεια των προμηθειών, ειδικά με τον Inflation Reduction Act στις ΗΠΑ, και την ατζέντα στρατηγικής αυτονομίας στην Ευρώπη. Όμως αυτά μπορεί, με τη σειρά τους, να επιταχύνουν τον κατακερματισμό, καθώς οι εταιρείες προσαρμόζονται περιμένοντας. Πράγματι, μετά την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, το ποσοστό των παγκόσμιων εταιρειών που σχεδιάζουν να περιφερειοποιήσουν τις προμηθευτικές τους αλυσίδες διπλασιάστηκε – περίπου στο 45% – σε σύγκριση με ένα χρόνο πριν.

… Μια πρόσφατη μελέτη βασισμένη σε στοιχεία απ’ το 1900 διαπίστωσε ότι οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι έχουν οδηγήσει σε υψηλό πληθωρισμό, χαμηλότερες οικονομικές δραστηριότητες και πτώση του παγκόσμιου εμπορίου. Και η ανάλυση της ΕΚΤ εκτιμάει παρόμοια αποτελέσματα μπορεί να αναμένονται για το μέλλον. Αν οι παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες κομματιαστούν κατά μήκος γεωπολιτικών γραμμών, η παγκόσμια αύξηση των τιμών καταναλωτή μπορεί να κινείται μεταξύ του 5% βραχυπρόθεσμα και σχεδόν 1% μακροπρόθεσμα. Αυτές οι αλλαγές δείχνουν ότι μια δεύτερη αλλαγή βρίσκεται σε εξέλιξη στο περιβάλλον των κεντρικών τραπεζών: μπορεί να δούμε τον κόσμο να γίνεται περισσότερο πολυπολικός.

Κατά την διάρκεια της Pax Americana μετά το 1945, το αμερικανικό δολάριο ενισχύθηκε σταθερά ως το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα και μέσο συναλλαγών, και πιο πρόσφατα το ευρώ ανέβηκε στη δεύτερη θέση. Αυτό είχε μια σειρά από – κυρίως ευεργετικές – επιπτώσεις για τις κεντρικές τράπεζες. Για παράδειγμα η ικανότητα των κεντρικών τραπεζών να δρουν ως «ο μαέστρος της διεθνούς ορχήστρας» όπως σημειώνει ο Keynes, ή το να μπορούν οι εταιρείες να τιμολογούν στα εγχώρια νομίσματά τους, έκανε τις τιμές των εισαγωγών πιο σταθερές.

Παράλληλα, οι δυτικές δομές πληρωμών απέκτησαν έναν αυξανόμενο παγκόσμιο ρόλο. Για παράδειγμα, την δεκαετία μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ο αριθμός των κρατών που χρησιμοποιούσαν το δίκτυο εκκαθάρισης πληρωμών SWIFT υπερδιπλασιάστηκε. Και το 2020 πάνω απ’ το 90% των διασυνοριακών συναλλαγών γινόταν μέσω του SWIFT. Αλλά τώρα τα καινούργια εμπορικά πρότυπα μπορεί να έχουν συνέπειες στις πληρωμές και στα διεθνή συναλλαγματικά αποθέματα.

Τις τελευταίες δεκαετίες η Κίνα έχει αυξήσει πάνω από 130 φορές το διμερές εμπόριο αγαθών με τις αναδυόμενες αγορές και τις αναπτυσσόμες οικονομίες, και η χώρα αυτή έχει γίνει επίσης ο κορυφαίος εξαγωγέας στον κόσμο. Μια πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι υπάρχει σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στο εμπόριο μιας χώρας με την Κίνα και στα αποθέματα που διατηρεί σε γουάν. Τα νέα εμπορικά πρότυπα μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε νέες συμμαχίες. Μια μελέτη διαπιστώνει ότι οι συμμαχίες μπορεί να αυξήσουν το μερίδιο ενός νομίσματος στα αποθεματικά κάθε εταίρου του κατά περίπου 30%.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια ευκαιρία για ορισμένες χώρες που επιδιώκουν να μειώσουν την εξάρτησή τους απ’ τα δυτικά συστήματα πληρωμών και τα νομισματικά πλαίσια, είτε για λόγους πολιτικής προτίμησης, οικονομικών εξαρτήσεων, είτε λόγω της χρήσης των οικονομικών κυρώσεων την τελευταία δεκαετία.

Μη δημοσιευμένα στοιχεία και επίσημες δηλώσεις δείχνουν ότι ορισμένες χώρες σκοπεύουν να αυξήσουν τη χρήση εναλλακτικών λύσεων για την τιμολόγηση του διεθνούς εμπορίου σε μεγάλα παραδοσιακά νομίσματα, όπως το κινεζικό γουάν ή η ινδική ρουπία. Βλέπουμε επίσης αυξημένη συσσώρευση χρυσού ως εναλλακτικού αποθεματικού ενεργητικού, που πιθανά καθοδηγείται από χώρες με στενούς γεωπολιτικούς δεσμούς με την Κίνα και την Ρωσία. Υπάρχουν επίσης προσπάθειες να δημιουργηθούν εναλλακτικές λύσεις στο SWIFT. Από το 2014 η Ρωσία έχει αναπτύξει ένα τέτοιο σύστημα για εσωτερική και διασυνοριακή χρήση, με περισσότερες από 50 τράπεζες σε 12 χώρες να το χρησιμοποιούν το 2022. Και από το 2015 η Κίνα έχει δημιουργήσει το δικό της σύστημα εκκαθάρισης πληρωμών σε γουάν.

Αυτές οι εξελίξεις δεν υποδηλώνουν επικείμενη απώλεια κυριαρχίας του δολαρίου των ΗΠΑ ή του ευρώ. Μέχρι στιγμής τα στοιχεία δεν δείχνουν ουσιαστικές αλλαγές στη χρήση των διεθνών νομισμάτων. Ωστόσο υποδεικνύουν ότι το καθεστώς νομίσματος διεθνούς χρήσης δεν μπορεί πια να θεωρείται δεδομένο.

…

Κομμάτια και θρύψαλα; (2)

Δευτέρα 24 Απρίλη>> Η τελευταία (πιο πάνω) παράγραφος δείχνει την συγκρατημένη απελπισία της κυρίας Lagarde! Κι όχι μόνο την δική της! Αυτό εφόσον τα στοιχεία δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Αντιγράφουμε απ’ την καθεστωτική «καθημερινή» στις 19 Απρίλη 2023 (η πηγή είναι το moneyreview.gr). Ο τονισμός δικός μας:

… Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurizon SLJ Asset Management, το δολάριο αντιπροσώπευε περίπου τα δύο τρίτα των συνολικών διεθνών αποθεματικών το 2003, όμως το ποσοστό του έπεσε στο 55% το 2021 και στο 47% πέρυσι. «Αυτή η περιστολή της τάξεως του 8% μέσα σε διάστημα ενός έτους είναι πραγματικά αξιοσημείωτη», όπως υπογραμμίζουν αναλυτές της επενδυτικής εταιρείας που επεξεργάστηκαν τα σχετικά στοιχεία. Παράλληλα επεξηγούν ότι πρόκειται για δεκαπλασιασμό σε σχέση με τον μέσο ρυθμό μείωσης, που σημειωνόταν τα προηγούμενα χρόνια. Εν τω μεταξύ, αυτή η εξέλιξη κατέστη ραγδαία, ήτοι η πτώση του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος, από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία και μετά. Οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τις ΗΠΑ και τις συμμαχικές χώρες κατά της Μόσχας έκαναν πολλά κράτη λιγότερο πρόθυμα να διατηρήσουν τις μεγάλες θέσεις τους στο δολάριο, αναφέρει η έκθεση…

Άλλες παρόμοιες μελέτες που έχει υπόψη της η ασταμάτητη μηχανή αναφέρουν κάπως διαφορετικά νούμερα «μεγαλείου» και πτώσης ως σήμερα: 75% τις παλιές-καλές-εποχές, 55% στο τέλος του 2022. Η πτώση στο ρόλο του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος είναι και στις δύο περιπτώσεις 20%, με ιδιαίτερη επιτάχυνση το 2022. To ευρώ απ’ την μεριά του (δηλαδή η ΕΚΤ) δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα επωφεληθεί στα σοβαρά: η ζώνη του ευρώ κανιβαλίζεται ήδη συστηματικά απ’ την Ουάσιγκτον, και κάτι τύποι σαν τον Μικρό Δούκα του Λίγηρα δεν μπορούν να δέσουν ούτε τα κορδόνια τους∙ πολύ λιγότερο να διαμορφώσουν την θρυλική «στρατηγική αυτονομία» της ευρώπης. (Για τον «άσσο-στο-ημίχρονο-δύο-τελικό» του Βερολίνου δεν λέμε τίποτα. Κινδυνεύει δικαστικά ο άνθρωπος…)

Αν θυμάστε (;) σχετικά πρόσφατα χρησιμοποιήσαμε έναν τυπικά αδόκιμο όρο: ιδιοσυχνότητα. Ο παγκόσμιος κύκλος κυκλοφορίας του δολαρίου (είτε σαν αποθεματικό μέσο είτε σαν κυρίαρχο νόμισμα των διεθνών διασυνοριακών συναλλαγών) είναι η «ιδιοσυχνότητα» όχι μόνο του δυτικού χρηματοπιστωτισμού αλλά και της δυτικής ηγεμονίας στον πλανήτη συνολικά. Στα κτίρια ή στις κατασκευές γενικά η «ιδιοσυχνότητα» είναι ένα μέγεθος ιδιαίτερο για κάθε ένα χωριστά: το γνωστό παράδειγμα με τις γέφυρες. Αν με κάποιο τρόπο ασκηθεί πάνω σε μια γέφυρα κάποια δύναμη με συχνότητα ίδια με την «ιδιοσυχνότητά» της, τότε ξεκινάει μια ταλάντωση που στην αρχή είναι μικρή αλλά πολύ γρήγορα, σχεδόν ακαριαία, αποκτά πλάτος ίσο με το άπειρο – και η γέφυρα καταρρέει διαλυμένη. Το ίδιο ισχύει με τα κτίρια και τις σεισμικές δονήσεις: αν η ταλάντωση του εδάφους συμπέσει με την «ιδιοσυχνότητα» του Χ ή του Ψ κτιρίου, τότε συμβαίνει ό,τι και με τις γέφυρες: κατάρρευση.

Σαν «ιδιοσυχνότητα» του δυτικού χρηματοπιστωτισμού εννοούμε εκείνον τον σμικρυμένο , minimum κύκλο διεθνούς κυκλοφορίας του δολαρίου (τάδε επί τοις εκατό των διεθνών συναλλαγματικών αποθεμάτων) που όταν «αγγιχτεί» θα εξελιχθούν χαοτικά φαινόμενα «συντονισμού», δηλαδή γρήγορης και εκτός ελέγχου υποτίμησής του. (Θα συμβεί αυτό, άραγε, όταν διάφορα κράτη αρχίσουν να αρνούνται την αποπληρωμή των δολαριακών χρεών τους στο ΔΝΤ; Ή μήπως όταν το αμερικανικό χρέος θεωρηθεί τελεσίδικα μη εξυπηρετήσιμο;)

Στην αργκώ του χρηματοπιστωτισμού (και του σχετικού τζόγου) υπάρχει ένας όρος που λέγεται «ψυχολογικό όριο» (!!!!). Δεν ξέρουμε αν τα καλοπληρωμένα παράσιτα των ειδικών διαθέτουν ένα «ψυχολογικό όριο» για το μέγεθος της διεθνούς κυκλοφορίας του δολαρίου, κάτω απ’ το οποίο οι νομισματο/οικονομικές εξελίξεις θα γίνουν ανεξέλεγκτες. Ξέρουμε όμως τι συμβαίνει ήδη:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Κάτι νεώτερο απ’ το ουκρανικό πεδίο μάχης; (2)

Δευτέρα 27 Φλεβάρη>> Είναι σ’ αυτή την ιδιαίτερη ιστορική συγκυρία που το κινεζικό καθεστώς μπήκε στην «ουκρανική σκηνή» ως ο αυθεντικός ειρηνοποιός! H «κινεζική θέση για την πολιτική επίλυση της ουκρανικής κρίσης» που κοινοποιήθηκε πριν λίγες μέρες δεν είναι βέβαια «σχέδιο ειρήνευσης»!!! Ειδικά στα 2 πρώτα άρθρα του (και συνολικά σχεδόν στα μισά) δεν ασχολείται καν με το ουκρανικό πεδίο μάχης… Πρόκειται μάλλον για μια κατάθεση γενικών αρχών για την παγκόσμια (καπιταλιστική) ειρήνη και αρμονία που θα ταίριαζε στον οηε, αν υπήρχε τέτοιος (υπάρχει μόνο σαν φάντασμα των ισορροπιών μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο…)

Τι επιδιώκει το Πεκίνο μ’ αυτό το, ας το πούμε έτσι, μανιφέστο επ’ αφορμή της «ουκρανικής κρίσης»;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ο 4ος (παγκόσμιος πόλεμος) σε δημόσια θέα. (1)

Δευτέρα 13 Φλεβάρη>> Το ήξεραν. Και γίνεται όλο και πιο πιθανό, σχεδόν βέβαιο, ότι «κάποιοι εκεί ήξεραν» με όλο το νόημα της λέξης «γνωρίζω»∙ ήξεραν και είχαν εγκρίνει εκ των προτέρων!!! Δεν έβγαλαν τσιμουδιά∙ μάλιστα μερικοί απ’ αυτούς τους «κάποιους» χρέωναν το σαμποτάζ στους nord stream 1 και 2 (26 Σεπτέμβρη του 2022)… στη Μόσχα!

Και τώρα που δημοσιογραφικώ τω τρόπω γίνονται γνωστές οι αποδείξεις για το ποιοι και πως ανατίναξαν τους 3 απ’ τους 4 αγωγούς (επειδή, απλά, απέτυχαν να τινάξουν και τον 4ο…) εκεί στο Βερολίνο θα πρέπει να φυσάει ένας εξαιρετικά παγερός άνεμος. Και θα φυσάει για καιρό: παγερός άνεμος σιωπής, παγερός άνεμος συνενοχής, παγερός άνεμος προδοσίας… (Θα επωφεληθούν άραγε συντριπτικά οι γερμανοί ακροδεξιοί; Δυστυχώς εκεί θα πάει το πράγμα…)

Κανείς δεν τολμάει να πει πουθενά στην παρακμιακή ευρώπη ότι τα στοιχεία του άρθρου Πώς η Αμερική τίναξε τον αγωγό Nord Stream (How America took out the Nord Stream pipeline) που δημοσιοποίησε ο βετεράνος, παγκόσμια γνωστός και έγκυρος αμερικάνος δημοσιογράφος Seymour M. Hersh (και sir…) στις 8 Φλεβάρη, είναι “αποκυήματα φαντασίας»!! Στην Ουάσιγκτον το μουρμούρισαν φυσικά, αλλά εκεί έχουν έδρα οι φυσικοί αυτουργοί – συνεπώς θα προσπαθήσουν να το «παίξουν τρέλα»…

Οι πάντες το καταλαβαίνουν: τα στοιχεία του ρεπορτάζ του Hersh του δόθηκαν «από μέσα». Από διαφωνούντες με την «γραμμή» και τις πρακτικές του άξονα. Άγνωστο από που, αλλά σίγουρα «από μέσα». Είναι οφθαλμοφανώς ελλειπή αυτά τα στοιχεία. Για παράδειγμα οι πηγές του Hersh «κρύβουν» τον ρόλο των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών (η Όνομα-και-πράγμα, σύντομη πρωθυπουργός τότε, είχε τιτιβίσει στον αμερικάνο υπ.εξ. Παρωπίδα «έγινε!» ελάχιστα λεπτά μόνο μετά τις πρώτες εκρήξεις – αυτό σημαίνει ότι οι υπηρεσίες της είχαν γνώση τόσο πριν όσο και αμέσως μετά…).

Πιθανόν κρύβουν και άλλα. Σίγουρα κρύβουν τα κίνητρα της διαρροής των στοιχείων – όχι ο δημοσιογράφος Hersh αλλά το «βαθύ λαρύγγι»… Οπωσδήποτε όμως είναι «από μέσα». Συνεπώς δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Επιδέχονται μόνο «μούγκα», αμήχανη, ένοχη – κι αυτή η μούγκα δεν μπορεί να αποδοθεί στην δραματικότητα των σεισμών στην τουρκία… Είναι πλέον οριστικό: η ανατίναξη των αγωγών nord stream 1 και 2 είχε στόχο όχι μόνο την Μόσχα αλλά και (ίσως κυρίως) το Βερολίνο και τον γερμανικό βιομηχανικό καπιταλισμό!! Και (τεκμαίρεται προς το παρόν, δεν αποδεικνύεται ακλόνητα ακόμα…) ότι αυτό ήταν σε γνώση και είχε την έγκριση της ηγεσίας του πιο πολεμοκάπηλου κόμματος στην ευρώπη αυτή τη στιγμή, των γερμανών «πρασίνων»… που συμμετέχουν στον εκεί κυβερνητικό συνασπισμό με δύο υπουργούς: την αγαπημένη Annalena επί των εξωτερικών, και τον κυνικό υπερυπουργό οικονομικών Habeck.

Τα ρίχτερ μέσα στο γερμανικό καθεστώς δεν θα θα μείνουν εύκολα θαμμένα∙  η διαγραφόμενη ήττα (ίσως ολική, ίσως «μερική») του άξονα στο ουκρανικό πεδίο μάχης και η σαφής ήττα του στους υπό διαμόρφωση παγκόσμιους συσχετισμούς έχει βάλει σε επιταχυνόμενη κίνηση τις τεκτονικές πλάκες του καπιταλιστικού πλανήτη! Οι ένοχες σιωπές και τα αμήχανα κουκουλώματα δεν θα αντέξουν, ειδικά αν συνεχίσουν να μιλούν κι άλλοι «από μέσα», για όποιους λόγους κι αν το κάνουν…

Προβλήματα θα έχει και το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo: α) παρέκαμψε το επίσημο πρωτόκολλο έγκρισης στρατιωτικών δράσεων εκτός συνόρων, δηλαδή κινήθηκε εκτός νόμου, και β) επιτέθηκε (και) σε συμμαχικό κράτος, πράγμα που δεν προβλέπεται!… Υπάρχουν ακόμα στις ηπα διάφοροι «τυπολάτρες» που ανησυχούν για το ενδεχόμενο να τρώνε κάποια στιγμή στο μέλλον στην κεφαλή τους πυραύλους με διάφορες κεφαλές χωρίς να ξέρουν γιατί. Αλλά ίσως δεν είναι αρκετοί…

Ο 4ος (παγκόσμιος πόλεμος) σε δημόσια θέα. (3)

Δευτέρα 13 Φλεβάρη>> Το να τεκμηριώνεται μια τέτοιου είδους επίθεση κατά (τυπικά) συμμάχου και να ακολουθεί (ως τώρα) αυτό το κράμα παγερής και για κάποιους συνένοχης σιωπής εκ μέρους των θιγόμενων, ίσως επιτρέπει στον «άξονα» να θεωρεί πως έχει ακόμα τον αέρα στα πανιά του… υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα κινδυνέψουν άμεσα δικά του εδάφη και υποδομές. Αν και εφόσον τα αυριανά και μεθαυριανά κόστη του πολέμου συνεχίσουν να πληρώνονται από ευρωπαϊκά κράτη / κεφάλαια, για ποιον λόγο να ενοχλούνται οι πολεμοκάπηλοι του άξονα;

Ο τοξικός κλόουν συνεχίζει να περιφέρεται μεταξύ των ευρωπαϊκών παρακμιακών πολιτικών βιτρινών ως «προστάτης» τους (απ’ το ρωσικό κακό). Ζητάει όλο και πιο αναβαθμισμένα όπλα, αλλά ουσιαστικά εκείνο που ζητάει είναι πιο άμεση εμπλοκή των ευρωπαϊκών στρατών. Η σταθερή και συχνή αναφορά σε «επανακατάκτηση της Κριμαίας», και απ’ το δικό του στόμα αλλά και απ’ τον αγγλικό κρίκο του άξονα, είναι ενδεικτικό της έντασης των δυτικών φαντασιώσεων.

Όπου ακούτε «Κριμαία»

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο θανάτου

Πάνω κει που περιμέναμε να ξεμείνει η ανεγκέφαλη αλεπού από πυρομαχικά (σύμφωνα με τις δυτικές εκτιμήσεις αυτό έπρεπε να έχει γίνει απ’ τον περασμένο Μάρτη – και έκτοτε οι ίδιες εκτιμήσεις το αναγγέλλουν κάθε βδομάδα…) μπας και ησυχάσει ο πλανήτης, έρχεται ο κυρ Wolfgang Ischinger και μας τα γυρίζει. Πρώην πρόεδρος του «συμβουλίου ασφαλείας του Μονάχου» ο γερμανός κυρ Wolfgang λέει προχτές ότι «η ουκρανία χρησιμοποιεί τόσα πυρομαχικά καθημερινά όσα παράγουμε σε μισό χρόνο», οπότε βλέπει να τελειώνουν τα αποθέματα… “Τι απομένει” αναρωτιέται; Να γίνουμε «πολεμική οικονομία»! Εννοεί άραγε ότι αυτή η “ευρωπαϊκή πολεμική οικονομία” πρέπει να παράγει καθημερινά τα πυρομαχικά που τώρα παράγει σε 180 ημέρες κι αυτό μόνο για να ταϊζει τους τοξικούς του Κιέβου;

Να δείτε κυρ Wolfgang μας ότι αυτός ο φύλακας-της-δημοκρατίας στο Κίεβο, ο κλόουν, κάνει επίτηδες αυτήν την σπατάλη για να σας αφήσει ρέστους και ξεβράκωτους. Κι αν εσείς αυξήσετε την παραγωγή και τις παροχές αυτός θα διατάξει τους πιστούς του να βαράνε στον γάμο του καραγκιόζη, για να σας στεγνώσει πάλι. Ρε μπας και είναι πράκτορας της ανεγκέφαλης αλεπούς και δεν το έχετε πάρει χαμπάρι;

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Η κατάληψη (απελευθέρωση την ονομάζει η Μόσχα) του Soledar, μιας μικρής μεν αλλά στρατηγικής σημασίας πόλης στην επαρχία του Donetsk μπορεί να αποδειχθεί σημείο καμπής για τον πόλεμο στην ουκρανία. Το καθεστώς του Κιέβου και οι δυτικοί σύμμαχοί του (ή μπορεί η σειρά να είναι διαφορετική: πρώτα οι σύμμαχοι…) απαξιώνουν το γεγονός παρουσιάζοντας την Soledar σαν μια ασήμαντη περίπτωση. Οριακά αρνούνται ότι την έχουν χάσει. Αδύνατο φυσικά να εξηγήσουν γιατί ο κλόουν «θυσίασε» χιλιάδες στρατιώτες εντόπιους και μισθοφόρους εδώ και μήνες (μαζί με μεγάλες ποσότητες οχημάτων, τανκς, κλπ) για την υπεράσπιση δρόμο δρόμο μιας «ασήμαντης θέσης»… Οι νεκροί και οι τραυματίες είναι τόσοι πολλοί ώστε ο κλόουν κομπιάζει να πει «το Soledar χάθηκε» – κινδυνεύει να τον πνίξει το αίμα τους…

Το Soledar δεν είναι ασήμαντο. Είναι στη μέση της καλά οχυρωμένης «δεύτερης γραμμής άμυνας» του Κιέβου, σε τέτοια θέση ώστε η κατάληψή του βολεύει την Μόσχα στο σταδιακό ξεδόντιασμα όλου αυτού του μετώπου∙ αναγκάζοντας τον ουκρανικό στρατό και τους μισθοφόρους του να υποχωρήσουν κάμποσα χιλιόμετρα δυτικότερα, με άγνωστο το αν θα τα καταφέρουν να το κάνουν με συγκροτημένο τρόπο ή άτακτα.

Την ίδια στιγμή Ουάσιγκτον, Λονδίνο και Βερολίνο (μέσω Βαρσοβίας) σχεδιάζουν να σπρώξουν στο Κίεβο τα καλύτερα διαθέσιμα τανκς τους. Όχι πολλά κομμάτια. Όμως 50 ή 100 ή 150 δυτικά τανκς (όχι όλα τοις μετρητοίς…), 3 διαφορετικών τύπων, με 3 διαφορετικές κατηγορίες ανταλλακτικών, με 3 διαφορετικά know how συντήρησης και επισκευών, με γνωστά τρωτά σημεία (εφόσον έχουν πουληθεί σε διάφορους πελάτες ανά την υφήλιο), με 3 διαφορετικά συνεργεία εκτός ουκρανίας για λόγους ασφαλείας και, φυσικά, με 3 διαφορετικά know how χειρισμού αυτών των αρκετά σύνθετων μηχανών-με-ερπύστριες είναι συνταγή καταστροφής: δεν θα το ονειρευόταν κάποιος ούτε για τον χειρότερο εχθρό του. Είναι γνωστό ότι η πολυτυπία των όπλων και της επιμελητείας που τους αντιστοιχεί «σκοτώνει» και τον καλύτερο αρχικαραβανά∙ ωστόσο αυτή εμφανίζεται σα συμμαχική βοήθεια. Και μάλιστα εναντίον των μάλλον θρυλικών και σίγουρα μυστηριωδών για τους δυτικούς ρωσικών Τ-90Μ (υπάρχει η φήμη ότι παράγονται ήδη με ρυθμό τουλάχιστον 100 τον μήνα), για τα οποία κανείς μη ρώσος δεν ξέρει τι μπορούν (και τι δεν μπορούν) να κάνουν.

Λίγο πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος απ’ την ρωσική εισβολή, η κατάσταση δεν εμπνέει αισιοδοξία ότι οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί αναγνωρίζουν (ή θα αναγνωρίσουν σύντομα) την ουκρανική ήττα τους. Αντίθετα

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Η συντήρηση στοιχίζει

Δευτέρα 2 Γενάρη>> Κάποιος παλιοχαρακτήρας δημοσιοποίησε τον πιο πάνω χάρτη με τις τιμές του ρεύματος στα ευρωπαϊκά κράτη στις 29 Δεκέμβρη του 2022 – προχτές δηλαδή. Οι τιμές είναι σε ευρώ ανά μεγαβατώρα.

Για έναν περίεργο αλλά και αξιοθαύμαστο λόγο το ρευματάκι στο ελλαδιστάν (τρεχούμενο και γάργαρο) πήγαινε 248 ευρώ (ανά μεγαβατώρα), μακράν το ακριβότερο στη γηραιά ήπειρο – κι αυτό δεν πρέπει να οφείλεται στο κρύο. Ο καιρός δεν έχει βγάλει ακόμα δόντια.

Επειδή χρονιάρες μέρες δεν θέλουμε να πάει ο νους σας στο κακό (σε καρτέλ ας πούμε, ή σε μεταγραφές ceo με πλούσιο βιογραφικό από βαλκανικές μπίζνες-ρημαδιό…) προτείνουμε σαν εξήγηση το γεγονός ότι εδώ είναι το μαιευτήριο της δημοκρατίας.

Δεν είναι και λίγο: βρίσκεται μόνιμα σε θερμοκοιτίδα, αρνείται να ξεμυτίσει, οπότε καίει ρεύμα. Αυξάνοντας δυσανάλογα την ζήτηση τελικά (δεν το είχατε πάρει χαμπάρι, ε;)… Τα υπόλοιπα είναι απλά «ο νόμος της αγοράς» που θάλεγε και κάθε νεοφιλελεύθερος, ρημαδο- ή όχι.

Έτσι δεν είναι;

Ο πόλεμος των νομισμάτων

Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> Υπάρχουν ενδιαφέρουσες εξελίξεις στον θολό κόσμο της γεωπολιτικής που αξίζει να αναφερθούν. Ο πόλεμος των νομισμάτων ανεβαίνει και μοιάζει όλο και πιο πιθανό ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να φεύγει απ’ το δολάριο σαν αποθεματικό νόμισμα – ο χρυσός ή τα κρυπτονομίσματα είναι στην πρώτη γραμμή να το αντικαταστήσουν…

Έτσι ξεκινούσε στις αρχές Δεκέμβρη ένα άρθρο σε γνωστή αγγλόφωνη οικονομική ιστοσελίδα στις αρχές Δεκέμβρη. Δεν έχει σημασία ποια: η σχετική με το μέλλον του δολαρίου αρθρογραφία μπορεί να εντοπιστεί διάσπαρτη εδώ κι εκεί επί πολλούς μήνες. Κι έτσι θα συνεχίσει.

Η αφορμή (αν και όχι η αιτία…) είναι τα διαδοχικά κύματα «κυρώσεων» κατά της Μόσχας∙ με πιο πρόσφατη την απόφαση περί ορίου τιμής στο ρωσικό πετρέλαιο. Φημολογείται πως ανάλογα με το αν και πως θα «περπατήσει» αυτή η απόφαση, ίσως δοκιμαστεί μια ακόμα για την τιμή του ρωσικού φυσικού αερίου. Και έπεται συνέχεια.

Το λιγότερο σχολιασμένο σε σχέση με τέτοιου είδους «ποινές» είναι ότι προέρχονται από κράτη / κεφάλαια που θεσμοθέτησαν εδώ και δεκαετίες και έχουν στο έδαφός τους τα σημαντικότερα χρηματιστήρια πρώτων υλών (συνεπώς και υδρογονανθράκων) ανοίγοντας και στρώνοντας τις λεωφόρους για το ατέλειωτο τζογάρισμα πάνω σ’ αυτές τις τιμές, και κατά συνέπεια για την άκρατη λογιστική (και συχνά εικονική) κερδοφορία του «το χρήμα – γεννάει – χρήμα». Έχει μείνει λοιπόν ανεξήγητο το τι είδους «μετάνοια» είναι αυτή απ’ την μεριά των δυτικών κρατών / κεφαλαίων, όταν σαν οι κατ’ εξοχήν ειδικοί του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού βλέποντας ότι χάνουν την επιρροή τους αποφασίζουν να δράσουν ανάποδα σαν αγορανομία εναντίον των βασικών κρατών / κεφαλαίων πρώτων υλών και εμπορευμάτων. Ο γρίφος (καθόλου τέτοιος…) της «μοίρας» ενός νομίσματος που θεμελίωσε την παγκόσμια επιρροή του σαν ο «γενικός μεσολαβητής» στην αγορά στρατηγικών πρώτων υλών (: «πετροδόλαρο») για να εξελιχθεί και να εκτοξευτεί σαν ο «γενικός μεσολαβητής» του αντίθετου καπιταλιστικού είδους, του χρηματοπιστωτισμού δηλαδή, βρίσκεται ακριβώς σ’ αυτήν την παράξενη (και ανομολόγητη…) αντινομία.

Το πράγμα αρχίζει να ξεκαθαρίζει κάπως αν βγάλουμε απ’ την μέση τον πόλεμο στην ουκρανία και τις αντιρωσικές κυρώσεις, και δούμε από κάποια απόσταση αυτό το κρίσιμο γεγονός: τα κράτη / κεφάλαια που είναι κατά κύριο λόγο καπιταλισμοί υλικών εμπορευμάτων (στρατηγικών πρώτων υλών αλλά καθόλου μόνο) δείχνουν πια ότι μπορούν και θέλουν να χειραφετηθούν απ’ τα κράτη / κεφάλαια (: τα δυτικά) που έχουν εξελιχθεί σε καπιταλισμούς τζογαρίσματος – και, κατά συνέπεια, μπορούν και θέλουν να χειραφετηθούν απ’ όλους τους μηχανισμούς «ελέγχου των τιμών» και εκμετάλλευσής τους, συμπεριλαμβανομένων των διεθνώς ηγεμονικών νομισμάτων (: δολάριο…), των θεσμών εκκαθάρισης των διεθνών συναλλαγών (: swift), των με global αξιώσεις δυτικο- και αμερικανο-ελεγχόμενων θεσμών του Bretton Woods (δντ, παγκόσμια τράπεζα) κλπ. (Το ενδιαφέρον είναι ότι οι δυτικοί καπιταλισμοί χρησιμοποιούν όλα αυτά τα μέσα σαν «όπλα» πιστεύοντας ότι έχουν ακόμα ισχύ∙ και το μόνο που πετυχαίνουν είναι να επιταχύνουν την εις βάρος τους αναδιάρθρωση. Είναι σα να δίνεις όπλα στους τοξικούς του Κιέβου για να διαλύσουν την ρωσία, και ύστερα να λες στον κλόουν «δεν μπορώ να σου δώσω τα καλύτερα απ’ το οπλοστάσιό μου, γιατί αν το κάνω θα διαλυθεί το νατο»!…)

Ο αποφασιστικός παράγοντας γι’ αυτήν την χειραφέτηση, που αγκαλιάζει το μεγαλύτερο μέρος των ασιατικών, των αφρικανικών και των λατινοαμερικάνικων κρατών / κεφαλαίων είναι βέβαια το Πεκίνο. Πρέπει όμως εντελώς τηλεγραφικά να θυμίσουμε ότι το κρίσιμο θέμα αυτής της ενδοκαπιταλιστικής πόλωσης ανάμεσα στους παραγωγούς πρώτων υλών και εμπορευμάτων και στους διαχειριστές του χρήματος, των νομισμάτων και των διεθνών τιμών δεν είναι καθόλου καινούργιο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ήταν ο ισχυρά ανερχόμενος γιαπωνέζικος καπιταλισμός που προσπάθησε (σαν «εκφραστής» του πρώτου καπιταλιστικού είδους) να αντιπαρατεθεί με τους εκφραστές του δεύτερου, κυρίως την Ουάσιγκτον∙ ηττήθηκε με ταπεινωτικό τρόπο όταν εξαπολύθηκαν εναντίον του γιεν τα «χρηματοπιστωτικά πυρηνικά» της δύσης… Στα τέλη των ’00, ειδικά μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης 2008 – 2009, ήταν ο γερμανικός καπιταλισμός (τα βιομηχανικά αφεντικά του) που προσπάθησε να θέσει, πολύ διακριτικά και προσεκτικά είναι η αλήθεια, το ίδιο ζήτημα, που σχηματικά εστίαζε στις διεθνείς ισοτιμίες των νομισμάτων∙ εισπράττει τώρα την απάντηση του άξονα, όχι τόσο με όρους νομισμάτων (: η ισοτιμία ευρώ / δολαρίου) όσο με κτυπήματα κατευθείαν στην παραγωγική καρδιά του (: «κρίση ενέργειας»).

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.