Tag: ε.ε.

Σάββατο 29 Ιούλη. Τα «οικονομικά μέτρα» (ποινές, πρόστιμα, απαγορεύσεις, απειλές κλπ) είναι μια μορφή πολέμου. Δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι υπήρξαν ποτέ, απ’ το δεύτερο μισό του 20^ου αιώνα και μετά, αποτελεσματικά σε σχέση με τους στόχους που έμπαιναν επίσημα. Πότε πότε οι εμπνευστές τους υποστηρίζουν ότι τέτοιου είδους «κυρώσεις» δεν είναι το κυρίως όπλο αλλά ο πυροκροτητής: θα δημιουργήσουν (έτσι πάει η λογική) με τον καιρό σοβαρά εσωτερικά οικονομικά / κοινωνικά προβλήματα, προκαλώντας μια εξέγερση εναντίον της εξουσίας που οι «κυρώσεις» έχουν στόχο· αντικαθιστώντας την, τελικά, με μια πιο «φιλική», «δεκτική», «υπάκουη», κλπ. Αυτό ήταν υποτίθεται το μοντέλο των κυρώσεων κατά του ιρανικού καθεστώτος. Δεν έπιασαν, αυτό είναι απόλυτα βέβαιο. Κι αφού δεν έπιασαν όταν το ιρανικό καθεστώς ήταν στριμωγμένο (το 2003, το 2004 ή το 2005) θα πιάσουν ακόμα λιγότερο τώρα πια. Το ίδιο ισχύει και με τις «κυρώσεις» κατά της ρωσίας. Δεν πέτυχαν κάτι, ούτε πρόκειται να πετύχουν. Γιατί, τότε, το αμερικανικό καθεστώς συνεχίζει να χρησιμοποιεί αυτό το «μέσο»;

Έχει γίνει μια ουσιαστική μετατόπιση των πραγματικών στόχων των αμερικανικών κυρώσεων, ενόσω οι φαινομενικά εμφανίζονται κατατονικά, παρανοϊκά, οι ίδιοι. Αυτό φάνηκε καθαρά απ’ την διεθνή συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν, τον Ιούλη του 2015, και ύστερα. Εφόσον τα 5 + 1 πρωτοκοσμικά κράτη αναγνώρισαν ότι η Τεχεράνη έχει θέσει το πυρηνικό της πρόγραμμα σε πλήρη διεθνή έλεγχο, το παραμύθι με τις κυρώσεις έπρεπε να τελειώσει. Αυτό ήλπιζαν, τουλάχιστον, τα ευρωπαϊκά κράτη. Αμ δε!!! Βρίσκοντας άλλες δικαιολογίες και προφάσεις η Ουάσιγκτον συνέχισε και εμπλούτισε τις κυρώσεις κατά της Τεχεράνης, απειλώντας αυτήν την φορά με βαριές «ποινές» και τα ευρωπαϊκά καπιταλιστικά μαγαζιά που θα τολμούσαν να αποκαταστήσουν τις οικονομικές σχέσεις τους με το ιρανικό καθεστώς. Απειλώντας κυρίως τις ευρωπαϊκές τράπεζες: δεν μπορούν να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους με τις ιρανικές (π.χ. στην μεταφορά χρημάτων) γιατί αν το κάνουν το αμερικανικό κράτος θα τις «κάψει» με πρόστιμα. Με βάση το γεγονός ότι δουλεύουν και στις ηπα, οπότε το αμερικανικό καθεστώς θεωρεί ότι πρέπει να υπακοούν την αμερικανική νομοθεσία. Δηλαδή τις κυρώσεις… Πιο συγκεκριμένα:

…όποια ευρωπαϊκή τράπεζα ή επιχείρηση αγνοήσει τις αμερικανικές απαγορεύσεις κατά του ιράν, ειδικά στον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, κινδυνεύει να φάει πρόστιμα δισεκατομυρίων δολαρίων, να μπει στα μικροσκόπια «πλήθους υπηρεσιών», τα στελέχη της θα γίνουν στόχοι απαγορεύσεων εισόδου στις ηπα, να υποστούν ηλεκτρονικές επιθέσεις, να χάσουν άλλες δουλειές στις ηπα ή αλλού, να χάσουν την φήμη τους, να δουν τις μετοχές τους να καταβαρθρώνονται…

Μπορεί να σας φαίνεται ασύλληπτο, ειδικά εφόσον δεν φαίνεται να υπάρχει δημόσια κατακραυγή στην ευρώπη· αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που τις «προειδοποιήσεις προς συνετισμό» εναντίον ευρωπαϊκών επιχειρήσεων τις μεταφέρουν όχι κάποιοι αμερικάνοι υπουργοί αλλά μεγαλοστελέχη των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών…
Για να μην υπάρχει αμφιβολία περί τίνος πρόκειται..

Αυτά γίνονταν πριν τις τελευταίες αναβαθμισμένες κυρώσεις. Που τραβάνε την πραγματική στόχευση (και την πραγματική ανάγκη) του αμερικανικού καπιταλισμού / ιμπεριαλισμού στον «λογικό δρόμο» τους: ακόμα εντονότερος οικονομικός / εμπορικός πόλεμος…

Σάββατο 29 Ιούλη. Το 2014 μια απ’ τις μεγάλες γαλλικές τράπεζες, η BNP-Paribas, αναγκάστηκε να κάνει μια εξωδικαστική συμφωνία με το αμερικανικό κράτος, και να δεχτεί να πληρώσει ένα πρόστιμο σχεδόν 9 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η κυριότερη αιτία ήταν ότι είχε μεσολαβήσει στην μεταφορά ποσών σε δολάρια σε χώρες απέναντι στις οποίες οι ηπα έχουν επιβάλλει κυρώσεις. Σύμφωνα με τη γαλλική νομοθεσία αυτές οι τραπεζικές πράξεις ήταν νόμιμες. Αφού, όμως, επρόκειτο για δολάρια, η Ουάσιγκτον «είχε λόγο»…

Την ίδια χρονιά η Alstrom, η γνωστή γαλλική κατασκευάστρια τραίνων υψηλής τεχνολογίας, βρέθηκε υπό μεγάλη απειλή απ’ τις ηπα, με την κατηγορία της δωροδοκίας κρατικών υπαλλήλων σε διάφορα κράτη / πελάτες της – όχι στις ηπα. Η μετοχή της Alstrom είναι υπό διαπραγμάτευση και στο χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης. Μπροστά στον κίνδυνο μιας ανοικτής και πολύχρονης καταστροφικής δημοσιότητας αν η υπόθεση πήγαινε στα αμερικανικά δικαστήρια, η Alstrom δέχτηκε να πουλήσει ένα τμήμα της στην αμερικανική general electric. Προφανώς ο αμερικανικός καπιταλισμός δεν είναι ο φύλακας της ηθικής· και τα αμερικανικά αφεντικά με μίζες δουλεύουν. Έχει όμως ο αμερικανικός καπιταλισμός ακόμα την (θεσμική) ισχύ να μπορεί να καταστρέψει αντίπαλες επιχειρήσεις· να εκβιάζει… Και οι “κυρώσεις” είναι ένα βασικό όπλο.

Ποια είναι η ως τώρα αντίδραση των θεσμών του εξίσου καπιταλιστικού και ανερχόμενου project europe; Κυρώσεις αντίστοιχου είδους δεν μπορεί να επιβάλει. Βάζει όμως πρόστιμα (επίσης τεράστια ποσά) σε αμερικανικές επιχειρήσεις που έχουν εγκαταστάσεις και στην ευρώπη· για φοροδιαφυγή. Αυτά ως τώρα.

Τα προβλήματα του αμερικανικού καπιταλισμού σα σύνολο (και όχι 5 εταιρειών παγκόσμιας εμβέλειας) είναι τόσο μεγάλα ώστε δεν έχει καταφέρει να ρεφάρει με τον ως τώρα οικονομικό / εμπορικό πόλεμο. Γι’ αυτό οι πολιτικές βιτρίνες της Ουάσιγκτον, διακομματικά, τον κλιμακώνουν. Ελπίζοντας ότι ακόμα κι αν υπάρξουν αντίμετρα, θα έχουν μικρότερες συνέπειες απ’ τις δικές τους κυρώσεις…

Ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Όπως και στον κανονικό, στρατιωτικό πόλεμο, έτσι και στις «οικονομικές» εκδοχές της ενδοκαπιταλιστικής αναμέτρησης, τίποτα δεν τελειώνει αν δεν γονατίσει κάποια απ’ τις αντιμαχόμενες πλευρές.

Η «ειρήνη» απαιτεί καθαρά ηττημένους και καθαρά νικητές. Τίποτα λιγότερο.

Σάββατο 29 Ιούλη. Το καλοκαίρι του 2015, επί προεδρίας Ομπάμα, καταθέτοντας ενώπιον των σχετικών κοινοβουλευτικών επιτροπών, δύο πρώτης γραμμής μιλιταριστικά στελέχη των ηπα, ο επικεφαλής της αεροπορίας σμήναρχος Paul Selva και ο επικεφαλής του ναυτικού ναύαρχος Joseph Dunford είχαν κάνει αυτήν την λίστα “απειλών στο έθνος”: ρωσία, κίνα, ιράν, βόρεια κορέα, και οι οργανώσεις που εμπνέονται απ’ την ιδεολογία της αλ Κάιντα. Μ’ αυτήν ακριβώς την σειρά. Η εποχή που η τρομοκρατία ήταν ο νο 1 εχθρός των ηπα και του κόσμου, είχε περάσει ανεπιστρεπτί… Και εκείνη την ιστορική στιγμή η Μόσχα δεν είχε αποβιβαστεί ακόμα στη συρία και στη μέση Ανατολή…

Η Ουάσιγκτον το αναγνωρίζει υποχρεωτικά (δεν χρειάζεται και να το φωνάζει) ότι εκείνοι που αμφισβητούν την ηγεμονία της είναι αρκετοί, και γίνονται διαρκώς δυνατότεροι. Υποθέτουμε ότι καταλαβαίνει, επίσης, ότι ο χρόνος δεν είναι με την μεριά της. Ωστόσο η ευρώπη δεν περιλαμβάνεται στη λίστα των “υπαρξιακών κινδύνων” για τις ηπα. Τότε γιατί είναι στόχος της οικονομικής εκδοχής του πολέμου;

Οι υπολογισμοί των αμερικανικών αφεντικών έχουν μια στέρεη βάση: το project europe είναι από πολιτική άποψη λειψό και από στρατιωτική ανύπαρκτο, αν συγκριθεί με τα οπλοστάσια των ηπα, της ρωσίας ή της κίνας. Η ευρώπη δεν αποτελεί στρατιωτική απειλή για τις ηπα. Η οικονομική της ευεξία όμως, καθώς και το γεγονός ότι έχει επεκτατική ανεξαρτησία στις οικονομικές σχέσεις της παγκόσμια συμβάλει στην οικονομική υπονόμευση των ηπα· κι αυτό αργά ή γρήγορα θα καταλήξει και σε αμερικανική στρατιωτική μιζέρια, απέναντι στο Πεκίνο, την Μόσχα ή και την συμμαχία τους. Συνεπώς, από άποψη αντιπαλότητας, το project europe είναι, ειδωμένο απ’ την άλλη μεριά του Ατλαντικού, μια «ενδιάμεση κατάσταση».

Έχοντας δεδομένη την στρατιωτική υποτέλειά του η Ουάσιγκτον θέλει να είναι και οικονομικά υποτελές· πράγμα που, εξάλλου, δεν έκρυψε ποτέ. Κάτι που έβρισκε σύμφωνο και το Λονδίνο: τι είναι η ε.ε.; μια αγορά και τίποτα περισσότερο…

Απ’ την άλλη μεριά, τόσο η στρατιωτική αδυναμία όσο, επιπλέον, και η μισοτελειωμένη δουλειά της πολιτικής ενοποίησης / ομοσπονδιοποίησης βάζουν τα όρια των όποιων ευρωπαϊκών αντιδράσεων στον αμερικανικό οικονομικό πόλεμο. Μπορούν να πάρουν κάποια αντίμετρα· αλλά δεν μπορούν να τραβήξουν μακρυά: οι «δορυφόροι» των ηπα στο ευρωπαϊκό έδαφος είναι υπαρκτοί και μπορούν να προκαλούν «φθορές»…

(φωτογραφία: πρόσφατη έρευνα / έκθεση του αμερικανικού στρατού για την «εποχή της μετα-πρωτοκαθεδρίας». Καλό το «america first» αλλά έχουν και το νου τους…

Δώστε βάση και στην εικόνα του εξωφύλλου: τα πιόνια / στρατιώτες έχουν πέσει και ο λευκός βασιλιάς είναι εκτεθειμένος… )

Πέμπτη 27 Ιούλη. … Ο νόμος σφίγει την τανάλια στους πιο επικίνδυνους αντιπάλους μας με σκοπό να κρατήσει την Αμερική ασφαλή… Αυτό δήλωσε ο εκπρόσωπος της αμερικανικής βουλής των αντιπροσώπων Paul Ryan (συντηρητικός) μετά την ουσιαστικά ομόφωνη και διακομματική (419 – 3) υπερψήφιση (χτες) ενός νόμου που απ’ την μια βάζει περιορισμούς στο ενδεχόμενο να αλαφρύνει το ψόφιο κουνάβι τις οικονομικές κυρώσεις κατά της Μόσχας (ε;), αφετέρου επιβάλει και καινούργιες τέτοιες, σε βάρος της Μόσχας, της Τεχεράνης και την Πγιονγκγιάνγκ….

Απ’ την τριάδα του επικεφαλής της cia για τους μεσο-μακροπρόθεσμους εχθρούς των ηπα η «τανάλια» των κυρώσεων πιάνει τους δύο. Κανένας λόγος ανησυχίας: για τον τρίτο (και χειρότερο), την κίνα δηλαδή, θα υπάρξει χωριστό κεφάλαιο. Είναι, άλλωστε, δύσκολος (εμπορικά / οικονομικά) αντίπαλος.

Όμως η τανάλια πιάνει έναν άλλον εχθρό που ούτε η cia ούτε το αμερικανικό κράτος ονομάζει ανοικτά στον συγκεκριμένο νόμο: την ευρώπη, την ε.ε. Αυτός ο καινούργιος γύρος κυρώσεων κατά της Μόσχας απλώνει τα δίκτυα του και σε όσους συνεργάζονται με ρωσικές ενεργειακές εταιρείες. Προβλέπει πρόστιμα (όχι μικρά) και απαγορεύσεις της πρόσβασης τέτοιων «συνοδοιπόρων» στις αμερικανικές τράπεζες. Υπάρχει κάποιος τέτοιος στην ευρώπη;

Υπάρχει και παρα-υπάρχει! Με πλήρη συνείδηση οι 419 της αμερικανικής βουλής των αντιπροσώπων (και περιμένουμε τα αντίστοιχα νούμερα της γερουσίας) έχουν βάλει στο μάτι τον εφοδιασμό της ευρώπης με φυσικό αέριο. Είναι χοντροκομένο (κι αυτός ο μπρουταλισμός δείχνει την σοβαρότητα των προβλημάτων του αμερικανικού κεφάλαιου…) αλλά είναι αληθινό. Με το αμερικανικό μυαλό τους οι πολιτικές βιτρίνες στην Ουάσιγκτον ελπίζουν ότι η ε.ε. (και οπωσδήποτε η γερμανία, η αυστρία, κι όλη η κεντρική ευρώπη) θα παραιτηθεί απ’ τον αγωγό nord stream 2 (ρωσικό φυσικό αέριο κατευθείαν στην καρδιά της ευρώπης) και θα αγοράζει αμερικανικό υγροποιημένο αέριο· και μάλιστα σε πολλαπλάσια τιμή… Ή, ίσως, ελπίζουν ότι η πολωνία και η ουγγαρία θα προτιμήσουν το αμερικανικό φυσικό αέριο, απ’ την άλλη άκρη του κόσμου, απ’ το ρωσικό που είναι δίπλα τους. (Ποιος είπε ότι η ιδεολογία δεν κρατάει ψηλά τις τιμές;)

Εύλογο ότι έχει ξεσπάσει μεγάλος χαλασμός στην ευρώπη. Με όσο διπλωματικό τακτ μπορεί να απομένει όταν ο πόλεμος κλιμακώνεται, οι του project europe ετοιμάζονται, ίσως για πρώτη φορά στην καπιταλιστική ιστορία απ’ το τέλος του β παγκόσμιου και μετά, να ανταποδώσουν με κυρώσεις κατά των ηπα! Ή με προσφυγή στον ποε (;). Ή με κάτι που, τέλος πάντων, να δίνει πρακτική μορφή στη δήλωση του Γιούνκερ: το η Αμερική πρώτη δεν μπορεί να σημαίνει η Ευρώπη τελευταία! Αν δεν αλλάξει η απόφαση θα απαντήσουμε μέσα σε λίγες ημέρες… (Εντάξει κυρ Ζαν Κλωντ… Ίσως και λίγο αργότερα…)

Θα κάνουν πίσω οι αμερικάνοι; Αυτοί η εθνικιστική ομοφωνία στη βουλή των αντιπροσώπων, οι 419 ψήφοι έναντι μόνο 3, δεν προϊδεάζει για υποχωρήσεις. Αν και θεωρητικά τίποτα δεν αποκλείεται αυτή την χρονική στιγμή, εκείνο που πράγματι αποκλείεται είναι να αφήσει η Ουάσιγκτον το project europe να εξελιχθεί σε μια πιο συνεκτική ολοκλήρωση. Και να συναρτηθεί με την ρωσία (και την κίνα, και το ιράν, και τον διάολο τον ίδιο).

Ίσως σε λίγα χρόνια, ο επόμενος διευθυντής της cia, να δηλώσει κάτι του στυλ … έχουν μια πραγματική οικονομία τεχνολογικά αναβαθμισμένη… Ή, ίσως, … απ’ αυτούς τους τέσσερεις είναι δύσκολο να διαλέξω…

(Περιμένουμε την σκληρή καταγγελία, κατά των ηπα, του εθνοπατριώτη υπ.εξ. Nick the greek· και της φαιορόζ κυβέρνησης συνολικά!… Στο κάτω κάτω αύριο μεθαύριο θα πουλάνε αυτοί γκάζι με την σέσουλα στας ευρώπας· ή όχι; Τι θα γίνει; Θα τους βάλουν χέρι οι αμερικάνοι εξαγωγείς του liquid;

Ώσπου να γίνει η σκληρή καταγγελία, όσοι / όσες είστε κοντά σε θάλασσα συνεχίστε τα μπάνια σας με την ησυχία σας. Οι υπόλοιποι θα συνεχίσουμε να μαυρίζουμε στη στεριά. Απ’ το κακό μας.

Επίσης η βάση στη Σούδα θα συνεχίσει να “ανεβαίνει”, ε;)

Δευτέρα 24 Ιούλη. Δεδομένου ότι ο Nick the greek υπηρετεί πιστά την «εθνική γραμμή» στο τομέα του, δεν κινδυνεύει απ’ τις αποκαλύψεις του κυρ Γιάνη. Άλλοι, συμπεριλαμβανόμενου του εξοχότατου / ασχετότατου, ίσως γελοιοποιούνται. Η σκηνή, για παράδειγμα, που (τι έπιναν εκείνο το βράδυ;) διαδραματίζεται σαν φαντασίωση, με τον πρωθυπουργό της χώρας να σέρνει ουρλιάζοντας τον κεντρικό τραπεζίτη, τον αντ’ αυτού να κάνει κάτι πιο δυναμικό σε βάρος του (τι άραγε;) και έναν πρώην “αστυνομικό συντάκτη” (γραφείο τύπου των υπηρεσιών δηλαδή…) να φωνάζει απ’ το βάθος “και μια βόμβα στα πόδια δεν θα ήταν άσχημη ιδέα!”, αυτή η σκηνή λοιπόν θα ήταν πολύ δραματική σα νούμερο της επιθεώρησης· πριν 50 ή 60 χρόνια. Το 2014 δεν ήταν καν b.

Το άσχημο είναι κάτι τέτοιους “τσαμπουκάδες”, θεωρούμενους ως (καθεστωτική) “πολιτική”, τους περιγράφει ένας (πρώην) asset που λατρεύτηκε όσο κανένας άλλος, εδώ και πολλά χρόνια, απ’ το πόπολο, ένας «σχεδόν επαναστάτης» δηλαδή· κι όχι κανάς μνησίκακος αντίπαλος.

Η φαιδρότητα των ατόμων και των αντιλήψεών τους στη φαιορόζ διοίκηση είναι, όμως, η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι το γεγονός ότι τα «υποκειμενικά χαρακτηριστικά» των ανθρώπων ήταν εύκολα εντοπίσιμα πολύ νωρίς· πριν καν φτάσουν στις κυβερνητικές καρέκλες. Σαν (χάρτινο) Sarajevo κάναμε τότε καινούργιους εχθρούς επειδή αναλύαμε, κόντρα στο εθνοπατριωτικό ρεύμα, την επικινδυνότητα (για την τάξη μας) του κόμματος της δραχμής· έστω, των συγκεκριμένων εκπροσώπων του.

Μέσα στα υπόλοιπα είχαμε θυμίσει, ωστόσο, και κάτι που θεωρούμε πως έχει στρατηγική σημασία για τις επιλογές του ντόπιου βαθέος κράτους / κεφάλαιου. Η ασχετοσύνη επιδείχθηκε πανηγυρικά τα 2,5 χρόνια που η Κουμουνδούρου ήταν αξιωματική αντιπολίτευση. Πριν ανέβει στο γκουβέρνο. Ξέρει ή έμαθε ποτέ κανείς οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια, εκείνο το διάστημα, να «εγκλιματιστούν» τα χωρίς καμία εμπειρία στελέχη της στα πραγματικά δεδομένα, εντός και εκτός συνόρων, στα δεδομένα με βάση τα οποία θα κυβερνούσαν; Όχι!

Γιατί, λοιπόν, το βαθύ κράτος / κεφάλαιο έδωσε τις ευλογίες του σ’ αυτήν την υποτιθέμενη «αλλαγή φρουράς» τον Γενάρη του 2015; Προφανώς τα πραγματικά αφεντικά είχαν τους λόγους τους να εγκρίνουν τύπους που θα τα έκαναν σκατά ακόμα και σε διαχείριση περίπτερου.

Αυτό είναι που διαφεύγει και διαστρέφει (κατά την γνώμη μας) την ιστορική πραγματικότητα. Οι φαιορόζ εμφανίστηκαν σαν «τομή» στην α λα ελληνικά διαχείριση της κρίσης, ενώ στην πραγματικότητα ήταν μόνο «αλλαγή σκυτάλης»· και μια φτηνή λύση θεαματικής ανανέωσης της βιτρίνας. Που ευλογήθηκε προκαταβολικά απ’ όλους τους μηχανισμούς. Παπάδες, εφοπλιστές, παρακρατικούς, αφεντικά διαφόρων ειδών…

Όμως αυτό κρύβεται, ακόμα και πίσω από «αποκαλύψεις» που μπορεί να κάνει ένας Γιάνης. Οπότε η πραγματική συνέχεια της καθεστωτικής πολιτικής μένει αόρατη. Και, υποθέτουμε, όταν υπάρξει καινούργια «αλλαγή», πάλι θα είναι πολλοί που θα φάνε το όποιο παραμύθι την συνοδεύσει. (Ή την αφοδεύσει. Διαλέγετε και παίρνετε!)

Κυριακή 23 Ιούλη. Το ότι διάφοροι «επώνυμοι» επιμένουν ότι μια χούφτα ηλίθιες ιδέες (τους) συνιστούσαν «σχέδιο», το 2015, δεν αφορά μόνο τους ίδιους. Δεν αφορά μόνο τους ψηφοφόρους τους. Αφορά και την μέση εθνική φαντασίωση για το τι σημαίνει «σχέδιο», και μάλιστα τέτοιας έκτασης και συνθετότητας όσο η μετάβαση από ένα «σκληρό» σε ένα «μαλακό» νόμισμα.

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο έδαφος αντιλήψεων (για τον κόσμο, για τους Άλλους, για τους Εαυτούς) που διαπερνά ιδεολογίες που δείχνουν αντίθετες μεταξύ τους. Θα μπορούσε να ονομαστεί μικροαστική βουλισιοκρατία: θέλω αυτό, και είναι αρκετό το ότι το θέλω για να γίνει. Οτιδήποτε με εμποδίσει είναι, απλά, μια συνωμοσία σε βάρος μου!

Λένε ότι το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι. Στις εθνικές φαντασιώσεις πάντως το ψάρι βρωμάει από παντού…

Παρασκευή 21 Ιούλη. Το δντ ανακοίνωσε τελικά την πολυ-αναμενόμενη στάση του σε ότι αφορά την συμμετοχή του στο «πρόγραμμα διάσωσης της ελλάδας»: φεύγει, σε αργή κίνηση. Δεν λέει «φεύγω» άμεσα. Απλά βάζει τους γνωστούς όρους του για το «θα μπορούσα να μείνω» που όλοι ξέρουν ότι δεν πρόκειται να ευοδωθούν. Είναι «θέμα χρόνου» που θα έλεγαν και οι εσκιμώοι.

Τυπικά το συμβούλιο του δντ έδωσε την έγκρισή του για πιθανή συμμετοχή του δντ, με ένα δάνειο 1,8 δις δολαρίων εάν το ελληνικό χρέος γίνει διαχειρίσιμο. Αλλά οι όροι διαχειρισιμότητας που βάζει είναι οι γνωστοί. Όχι μόνο κάποιου είδους «ξαλάφρωμα» αλλά και οι θρυλικές «μεταρρυθμίσεις» που η Αθήνα δεν πρόκειται να κάνει. Συνεπώς, πίσω απ’ τις γραμμές της ανακοίνωσης, και χωρίς κραυγαλέες διατυπώσεις, το δντ υποδεικνύει το αναμενόμενο: συνεχίστε την διάσωση χωρίς εμάς.

Αυτό που περιμένουμε από σήμερα είναι το βολικό «χαμένοι στη μετάφραση». Παρά τον όποιο ντόρο κάνει η ντόπια δημαγωγία (έχει αυτό το φτωχό ταλέντο του να κάνει το μαύρο άσπρο) δεν έχει, και δεν θα μπορούσε να έχει κάποια σημασία. Σημασία (θα) έχει η δντ επιβεβαίωση ότι η Αθήνα δεν μπορεί να δανειστεί «απ’ τις αγορές» αν δεν βρει τρόπο (με τους δανειστές της) να γίνει πειστική στο ξεχρεώμα των φιλικών πολιτικών δανείων που έχει κάνει ήδη.

Χωρίς δράματα, με διακριτικότητα, αυτό θα περιπλέξει την «ελληνική σωτηρία» τους επόμενους μήνες. Ορισμένοι βάζουν χρονικό όριο την ημερομηνία των γερμανικών εκλογών, λες και την επόμενη ημέρα δεν θα ασχοληθούν με τίποτα άλλο στο Βερολίνο απ’ το πως θα συνεχιστεί η «στήριξη της μικρής ασθενούς». Μια γερμανική κυβέρνηση συνεργασίας θα χρειαστεί κάποιο χρόνο για να σχηματιστεί. Κι αν είναι μεταξύ συντηρητικών και φιλελεύθερων η Αθήνα θα πρέπει να δαγκώνει όχι τα νύχια της αλλά τις σόλες της: οι φιλελεύθεροι είναι οπαδοί του … grexit.

Η απόφαση του Βερολίνου έχει σημασία στο βαθμό που η καινούργια κυβέρνηση (και το καινούργιο κοινοβούλιο) θα θέλει σαν εγγύηση για την “ελληνική σωτηρία” την συμμετοχή του δντ – με λεφτά. Δεν είμαστε προφήτες· είναι πολλοί όμως εκείνοι που υποστηρίζουν ότι δεν θα θέλει, υπό την προϋπόθεση ότι ο esm γίνει το ευρωπαϊκό δντ. Κάτι τέτοιο, λογικά, θα χρειαστεί ακόμα περισσότερο χρόνο απ’ το να δημιουργηθεί η καινούργια γερμανική κυβέρνηση…

Ευτυχώς που η Αθήνα δεν βιάζεται – με την έννοια ότι δεν έχει σοβαρές πληρωμές τον επόμενο ενάμισυ χρόνο. Απ’ την άλλη μεριά όχι ο ενάμισυ χρόνος αλλά ακόμα και ο ενάμισυ μήνας είναι υπεραρκετός για να επιβεβαιώσει αυτό που υπόλοιποι «εταίροι» της ξέρουν: το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο είναι ανεπίδεκτο ορθολογικών αναδιαρθρώσεων…

Τρίτη 18 Ιούλη. Κάτι τσάκισε με τα επιτόκια που θα δανειζόταν (συμβολικά πάντα) το ελληνικό δημόσιο, και το σουαρέ αναβάλλεται. Σε μια επιχείρηση “μασάζ” στους υποτελείς, ένα επιτόκιο ψηλότερο από εκείνο του καταραμένου δεξιο-φασίστα πρωθ. το 2014 (4,75%) θα ήταν συντριβή. Όμως κάτι τέτοιο βρέθηκε μπροστά στους φαιορόζ. Για όχι τυχαίους λόγους…

Σωστή η ακύρωση της “εξόδου”. Άμα δεν σε παίρνει, κάνεις πίσω, όσα παχιά κι αν έχεις διακηρύξει. Ένα μόνο ζήτημα: έχει σχέση με την πραγματικότητα η φαιορόζ προπαγάνδα; Όχι. Γιατί αν είχε, θα σκεφτόταν ότι ακόμα κι αν πετύχαινε ένα δάνειο με επιτόκιο 4,6%, θα το τραγουδούσε με ζουρνάδες και νταούλια η εναντίον της αντιπολίτευση· κι ας ήταν μικρότερο κατά τι απ’ αυτό του ’14. Με απλά λόγια: αυτό που θέλουν να πουλήσουν (σαν «επιτυχία») οι φαιορόζ, δεν μπορεί πια να είναι λιγουλάκι καλύτερο απ’ αυτό που πούλαγαν οι φαιοπράσινοι πριν 3 χρόνια! Ας σκούζουν, ας φωνάζουν, κανενός το αυτί δεν ιδρώνει πια με τόσο φτηνά κόλπα. Ή θα καταφέρουν (πως; καλή ερώτηση…) να πέσουν σ’ ένα επιτόκιο κάτω από 4%, σε ένα επιτόκιο που να έχει το νούμερο 3 μπροστά (και πάλι πολύ αλμυρό θα είναι…) για να πιάσει μερικούς το παραμύθι του “βγαίνουμε από το τούνελ – βγαίνουμε!”,  ή ας συνεχίσουν να πουλάνε «μείωση της ανεργίας».

Σκάβεις τον λάκο σου όταν δείχνεις την προπέτειά σου. Κι αυτήν την τελευταία την έχουν καταλάβει σ’ όλο τον πλανήτη…