Tag: ε.ε.

Τα υπερτροφικά Εγώ 1

Τρίτη 5 Μάρτη. Αν διαβάσατε τα αποσπάσματα απ’ την κινεζική λαϊκή ημερησία που δημοσιεύσαμε το περασμένο Σάββατο θα καταλάβατε ποιο είναι το δίπολο πολιτικής εξουσίας που παρουσιάζει η καθεστωτική εφημερίδα. Απ’ την μια μεριά ο “σοφός ηγεμόνας” (εν προκειμένω το κράτος / κόμμα) που φροντίζει σχεδιασμένα και αποτελεσματικά για το καλό του λαού· το κινεζικό μοντέλο. Απ’ την άλλη η δημοκρατία των υπετροφικών Εγώ που θεωρούν ότι έχουν άποψη για τα πάντα· ή, οπωσδήποτε, για οτιδήποτε κληθούν να “απαντήσουν” μέσω ψήφου· το δυτικό μοντέλο…

Το ότι ένα καθεστωτικό «μέσο» υπερασπίζεται το καπιταλιστικό καθεστώς που του αναλογεί δεν είναι περίεργο. Το γεγονός, όμως, ότι είναι εύκολο να περιγελάσει την δημοκρατία των ψηφοφόρων, το απαύγασμα δηλαδή της ιστορικής καπιταλιστικής ολιγαρχίας που ονομάστηκε «δημοκρατία», είναι διαφορετικής τάξης ζήτημα. Επειδή μπορεί (ένα κινεζικό «μέσο») να υποδείξει πράγματι την παρακμή. Και μάλιστα στους ναούς αυτής της «δημοκρατίας»: το αγγλικό και το αμερικανικό πολιτικό σύστημα.

Δεν είναι μυστικό ότι οι ηπα και η αγγλία υπήρξαν πρωτοπόροι του νεοφιλελευθερισμού, απ’ τα τέλη της δεκαετίας του ’70 – αρχές του ’80. Όχι απλά και μόνο σαν «οικονομική διαχείριση» των προβλημάτων που είχαν προκαλέσει οι εργατικές αρνήσεις λίγο νωρίτερα. Αλλά και σαν ιδεολογία γενικής χρήσης. Οι ύμνοι στο άτομο και στην ατομικότητα έγιναν στον ύψιστο πολιτικά βαθμό απ’ το στόμα της Θάτσερ, νωρίς νωρίς στην πρώτη της πρωθυπουργία: δεν υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν μόνον άτομα είπε θριαμβολογώντας…. Οι “γιάπηδες” ήταν το πρώτο ανθρωπολογικό είδος που ο Θατσερισμός έκανε πετυχημένη εξαγωγή στα ’80s και στα ’90s…

Ο «τουρμπο – ατομικισμός» υπήρξε ο κινητήρας και η νομιμοποίηση του νεοφιλελευθερισμού, και απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’90 το μόνο «ιερό» στο οποίο θα άξιζε να προσφέρει ο καθένας θυσίες (των άλλων κατά προτίμηση…) – ένα ιερό με παγκόσμια ακτινοβολία. Η ένταση και η έκταση στις οποίες τα μυθοποιημένα Εγώ και τα «ατομικά συμφέροντα» κάθε είδους έγιναν η κυρίαρχη νόρμα διέφεραν φυσικά ανάλογα με την ιστορία κάθε κοινωνικού σχηματισμού. Ως το 2008 – 2009 πάντως, μέσα από διαδοχικές «κρίσεις» και «ανακάμψεις», καπιταλισμός και νεοφιλελευθερισμός έμοιαζαν οι δύο όψεις του ενός, μοναδικού και παγκόσμιας αξίας νομίσματος.

Στην πράξη βέβαια η μορφή κράτος όχι μόνο δεν εξαφανίστηκε απ’ τις δυτικού τύπου «δημοκρατίες», αλλά ακόμα και στον «αναρχοφιλελευθερισμό» των ηπα κράτησε τα στρατηγικά του καθήκοντα. Δημόσιας τάξης σε μεγάλο βαθμό (το δόγμα της «μηδενικής ανοχής» έχει αμερικανική καταγωγή…), αλλά και διεξαγωγής «προληπτικών» πολέμων…

Οι εξελίξεις στην κορυφή της πολιτικής εξουσίας (και η διακριτική ανανέωση της σύμφυσης ανάμεσα σε κράτη, αφεντικά «εθνικούς πρωταθλητές» και μήντια) φαινόταν ικανή να προχωράει παράλληλα με το μαζικό νεοφιλελεύθερο ντοπάρισμα των Εγώ. Η πραγματική κρίση άρχισε να εκτυλίσσεται υπόγεια, σαν «αύξηση της δυσπιστίας» ή «κρίση εμπιστοσύνης» (της κοινωνικής βάσης απέναντι στις εξουσιαστικές κορυφές) όταν, στην πρώτη δεκαετία του ’00, η ιδέα πως κάθε επόμενη γενιά υπετροφικών Εγώ θα ανεβαίνει ψηλότερα (κοινωνικά, οικονομικά, συμβολικά) απ’ την προηγούμενη (τους γονείς) άρχισε να σκοτεινιάζει διεθνώς: δεν υπήρχε, πια, χώρος για όλους…

Θυμάστε την «γενιά των 700 ευρώ»; Δεν ήταν ελληνική αποκλειστικότητα…

Τα υπερτροφικά Εγώ 2

Τρίτη 5 Μάρτη. Οι επικλήσεις προς την μορφή κράτος να “λύσει το πρόβλημα της ανεργίας των νέων” (νέων πτυχιούχων και πολυπτυχιούχων, άρα με εξαιρετικές ατομικές φιλοδοξίες) άρχισε να ξαναγίνεται κοινοτοπία, σε μια θεαματική μεν αλλά απαρατήρητη στροφή 180 μοιρών: ήταν αυτό ακριβώς το κράτος που λίγο νωρίτερα, στα ‘90s, είχε δοξαστεί επειδή δεν θα ανακατευόταν στρατηγικά στην «αγορά εργασίας»· και περιοριζόταν μόνο στο να μην ξαναγίνουν οι εργατικές οργανώσεις (τα συνδικάτα δηλαδή) «καρτέλ» κρατώντας ψηλά μισθούς και μεροκάματα, εμποδίζοντας έτσι (όπως έλεγε το manual…) τα αφεντικά να κάνουν τις «νέες επενδύσεις» τους … που θα περιόριζαν την ανεργία…

Υπερτροφικά και φιλόδοξα Εγώ, έτοιμα να αλληλοκατασπαραχτούν στην «αγορά εργασίας» και, κυρίως, να «φάνε» τους πιο αδύναμους· αλλά και αναζήτηση εκ νέου ενός κάποιου (ασαφούς) κρατικού πατερναλισμού… Αυτός ο συνδυασμός εκδηλώθηκε «πολιτικά / ιδεολογικά»: μια σταδιακή και σταθερή στροφή προς τα «δεξιά», όχι στην «ορθόδοξη» νεοφιλελεύθερη εκδοχή της αλλά σε μια επιμειξία της με κάποιον α λα καρτ (;) κρατισμό. Αυτό το κράμα, με τη νοσταλγία του κρατισμού, αποτέλειωσε το θόλωμα του βούρκου της πάλαι ποτέ κρατικίστικης αριστέρας· με αποτέλεσμα οπαδοί και ψηφοφόροι να πηδούν εύκολα και χαριτωμένα απ’ τη μια μεριά στην άλλη…

Κι ενώ ο δυτικός καπιταλισμός υποχρεώνεται να περιορίσει τα «μερίσματα» που μπορεί να μοιράζει στους υποτελείς επειδή υποχωρεί η παγκόσμια ηγεμονία του / λεηλασία του πλανήτη, ο δυναμικά και, κυρίως, θεαματικά, αστραπιαία και ηγεμονικά ανερχόμενος κινεζικός καπιταλισμός εμφανίζεται σαν αντι-παράδειγμα. Όχι ιδεολογικά (όπως ο καταναλωτικός ασκητικός του σοβιετικού, γραφειοκρατικού καπιταλισμού) αλλά πραγματιστικά: ανερχόμενα επίπεδα κατανάλωσης plus κόμμα – κράτος.

Είναι ένα αντι-παράδειγμα που δεν απέχει τόσο πολύ όσο φαίνεται απ’ την τρέχουσα κατάσταση των «αγωνιών» της δύσης· έχει, όμως, ακόμα διαφορές ιστορικού χαρακτήρα με κάποιο βάρος. Το κινεζικό μίγμα επιδεικνύει φανερά και με αυτοπεποίθηση τον συγκεντρωτισμό της πολιτικής (και οικονομικής) εξουσίας που στην δύση κρύβεται πίσω … απ’ τα «likes» των ψηφοφοριών – και της δημαγωγίας. Απ’ την άλλη όχι απλά αναγνωρίζει αλλά αξιοποιεί δυναμικά την «δημοκρατία της κατανάλωσης» – το πεδίο δηλαδή που τα υπετροφικά Εγώ των υποτελών μπορούν να αναζητούν την ικανοποίησή τους.

Το πλεονέκτημα του κινεζικού κρατικού / καπιταλιστικού μοντέλου είναι ότι εφαρμόζεται και λειτουργεί σε (εκτεταμένες) περιοχές του κόσμου που δεν έχουν ιστορική παράδοση «φιλελευθερισμού» με την δυτική έννοια: είναι γνωστό ότι ο δυτικός ιμπεριαλισμός έκανε ότι μπορούσε επί αιώνες για να κρατήσει την όποια «δημοκρατία» σαν αποκλειστικά δικό του προνόμιο. Και τα κατάφερε.

Απ’ την μεριά τους όμως τώρα αρκετά απ’ τα δυτικά αφεντικά και ένα ικανό μέρος των δυτικών υπηκόων έχουν αρχίσει να «ζηλεύουν» (ομολογημένα ή ανομολόγητα μικρή σημασία έχει) αυτήν την δυναμική, αποτελεσματική καπιταλιστική απολυταρχία που έρχεται απ’ την Ανατολή… Και δεν μπορούν να διανοηθούν ότι η δική τους “δημοκρατία” (ολιγαρχία στην πράξη) μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν φράγμα…

Χρηματοδότηση “τρομοκρατών”;

Δευτέρα 4 Μάρτη. Είναι παραπάνω από μήνας που η ευρωπαϊκή επιτροπή, φτιάχνοντας τον κατάλογο των κρατών που κατά την άποψη των εμπειρογνωμόνων της χρηματοδοτούν τρομοκράτες ή/και είναι έδρες πλυντηρίων (χρήματος), στη λίστα (μαζί με το ιράκ, την συρία, το ιράν, το αφγανιστάν, τη βόρεια κορέα, τις μπαχάμες, την μποτσουάνα, την αιθιοπία, την γκάνα, την λιβύη, τη νιγηρία, το πακιστάν, το (αμερικανικό) πουέρτο ρίκο, την τυνησία, την (αμερικανική) σαμόα, τις (αμερικανικές) παρθένες νήσους, την υεμένη, το τρινιτάντ και τον παναμά) πρόσθεσε το Ριάντ. Το Ριάντ είπατε; Ναι, το Ριάντ…

Αμ δε! Όλα τα υπόλοιπα εντάξει. Αλλά το Ριάντ; Το Ριάντ είπατε; Η λίστα της commission θα έπρεπε να εγκριθεί απ’ τα 28 κράτη μέλη της ε.ε. (η επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας εξακολουθεί να είναι μέλος). Ε, λοιπόν, όλα κι όλα! Όχι και ο τοξικός χρηματοδότης της τρομοκρατίας! (Άλλο να το λέμε μεταξύ μας κι άλλο μια επίσημη απόφαση που θα βάλει φρένο σε διάφορες δουλειές). Εδώ εκπροσωπείται στην «επιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων» του οηε – θα τον πούμε και τρομοκράτη;

Οπότε η πρόταση «κόλλησε». Με επικεφαλής το Λονδίνο και το Παρίσι μια ομάδα κρατών / μελών (δεν ξέρουμε ποια αλλά υποψιαζόμαστε πως αυτοί που ήθελαν να πουλήσουν τις 300 (χιλιάδες) βλήματα στον τοξικό και τους proxies του ανήκουν σ’ αυτήν) αρνείται να δεσμευτεί σ’ αυτό που ξέρει (για το σαουδαραβικό καθεστώς).

Γι’ αυτόν, και για μερικούς ακόμα λόγους, η δολοφονία του Khashoggi μπορεί να έχει ξεχαστεί αλλά δεν είναι καθόλου μια υπόθεση που μπήκε στο αρχείο…

Διαστημικές φιλοδοξίες 2

Δευτέρα 4 Μάρτη. Πιθανότατα να συνεχίζετε να τα θεωρείτε όλα αυτά fiction. Έστω. Μπορείτε όμως, σαν «άσκηση σκέψης» έστω, να βάλετε στο ίδιο περίγραμμα τα εξής:

Α) Την σαφώς δύσκολη τεχνικά προσεδάφιση κινεζικού ρομποτικού διαστημικού οχήματος plus στη «σκοτεινή» πλευρά του φεγγαριού (για να το πούμε διαφορετικά: στο μισό φεγγάρι το Πεκίνο έχει ήδη ένα τεχνικό προβάδισμα, είτε πρόκειται για εξορύξεις είτε πρόκειται για σχολικές εκδρομές…)

Β) Την «εμμονή» του γνωστού κυρίου Elon Musk στο ιδιωτικά χρηματοδοτούμενο «διαστημικό πρόγραμμα» Space X. Κάποιοι μπίζνεμεν δεν ξεπλένουν απλά χρήμα. Κινούνται στρατηγικά. Βάζουν τον «ιδιωτικό τομέα» μπροστά απ’ τα κρατικά προγράμματα της αμερικανικής nasa – επειδή «εκεί» (ή «από εκεί») έχει εξασφαλιστεί η ιδιωτική ιδιοκτησία…

Γ) Ο ευρωπαϊκός οργανισμός διαστήματος (esa) ανακοίνωσε πριν ένα μήνα «επιστημονικό πρόγραμμα» ερευνών και εφαρμογών ώστε να αρχίσουν εξορύξεις στη σελήνη το 2025 (μια χρονιά που, το ευχόμαστε, είναι μέσα στο προσδόκιμο της ζωής σας). Το ευρωπαϊκό, διαστημικό, σεληνιακό 2025 (που σαν χρονολογία έχει γίνει διάσημο απ’ το «made in china 2025»…) μπορεί να μην ευδοκιμήσει με την ακρίβεια που υπονοεί. Η πρόθεση, πάντως, δείχνει την τάση.

Το «πολύτιμο» πέτρωμα προς μεταφορά και αξιοποίηση λέγεται γερόλιθος – (και τα αστειάκια περισσεύουν, ε;…). Ο γερόλιθος είναι ένα στρώμα χώματος, σκόνης, βότσαλων και μικρών πετρών που σκεπάζει την επιφάνεια της σελήνης, σε πάχος έως και 4 μέτρα. Στο οποίο (οι γήινοι) έχουν εντοπίσει όχι χρυσάφι ή διαμάντια (όπως τότε, στις «μεγάλες κατακτήσεις»…) αλλά μεγάλες συγκεντρώσεις του ισότοπου ήλιον-3. Το ήλιον-3 παρουσιάζεται σαν το άγιο δισκοπότηρο της μελλοντικής παραγωγής ενέργειας: το απόλυτο (καθαρό) υλικό για πυρηνικές σχάσεις.

Να σας προσγειώσουμε; Με ήλιον-3 ή χωρίς το φεγγάρι μια χαρά δείχνει για εγκαταστάσεις ρομποτικών βάσεων πυραύλων. Μην βάλετε, λοιπόν, το χέρι σας στη φωτιά ότι θα πεθάνετε σε βαθιά γεράματα και το φεγγάρι θα είναι ακόμα αυτό που ξέρετε…

Απλά, όπως μερικά απολιθώματα προσπαθούν να κουκουλώσουν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς τους πίσω από «κοινά καλά» (όπως το φυσικό αέριο…) έτσι και οι προπορευόμενοι «οραματιστές» κουκουλώνουν ανάλογους μεγασχεδιασμούς με εξωτικά «κοινά καλά»: με σκόνη από γερόλιθο.

Απομένει (για όχι απεριόριστο χρόνο!) να φανεί ποιοι γήινοι παραμυθιάζονται με τι – με ότι σημαίνει αυτό.

(φωτογραφία: Αυτή θρυλική πρώτη πατημασιά ανθρώπου στην επιφάνεια της σελήνης έγινε πάνω στον γερόλιθο. Θα μπορούσε να είναι και οικοδομικό υλικό εκεί· εδώ, όμως, δεν λείπουν τέτοια…)

Turkstream 2

Παρασκευή 1 Μάρτη. H Σόφια δηλώνει έτοιμη για την προέκταση του ρωσο-τουρκικού αγωγού turk stream 2 στο έδαφός της· κατά το βουλγαρικό υπ.ενέργειας θα διατεθούν για το θέμα 1,4 δις ευρώ. Το Βελιγράδι επίσης έχει δηλώσει έτοιμο για επιπλέον προέκταση…

Η βουλγαρία ανήκει στην ε.ε. (η σερβία όχι), και με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία το έργο πρέπει να εγκριθεί από διάφορες αρχές και επιτροπές. Όμως υπάρχει ήδη το νομικό προηγούμενο του nord stream 2: στις 8 Φλεβάρη η ευρωπαϊκή επιτροπή αναγνώρισε στο κράτος «πρώτης σύνδεσης» με ρωσικούς αγωγούς το δικαίωμα να πάρει τις σχετικές αποφάσεις, και αφαίρεσε απ’ τα υπόλοιπα κράτη (και την επιτροπή) τις σχετικές αρμοδιότητες· υπό κάποιους όρους και προϋποθέσεις φυσικά. Που η Μόσχα καλύπτει ήδη και στην περίπτωση του nord stream 2 και του turk stream 2.

Με δεδομένο ότι ο βουλγαρικός καπιταλισμός εισάγει έτσι κι αλλιώς τα 2/3 των αναγκών του σε φυσικό αέριο απ’ την ρωσία, υπάρχουν ήδη οι απαραίτητοι κρατικοί (και παρακρατικοί) μηχανισμοί εκεί για να στηρίξουν την προέκταση του turk stream 2. Εννοείται πως Μόσχα και Άγκυρα έχουν κάθε συμφέρον σ’ αυτήν την βαλκανική διαδρομή (με προορισμό την κεντρική ευρώπη).

Και γι’ αυτόν τον λόγο: θα κάνει οικονομικά ασύμφορο το αμερικανικό σχέδιο για εργοστάσιο εξαέρωσης LNG στην Αλεξανδρούπολη και αμερικανοελεγχόμενο αγωγό προς τον βορρά…

Πέρα απ’ τον east med

Τετάρτη 27 Φλεβάρη. Ενδιαφέρουσες (για την εργατική μας κριτική) εξελίξεις στο πως και τι του ελλαδιστάν στην ανατολική Μεσόγειο. Δεν ήταν δυνατό να συμπεριληφθούν στο εκτενές Sarajevo 135a, δεν πρέπει όμως να μείνουν ασχολίαστες.

Πέρα απ’ τον θρυλικό αγωγό east med (που θα μετέφερε προς στη νότια ευρώπη τα γκάζια της Λευκωσίας και τα περισσεύματα απ’ τα γκάζια του Τελ Αβίβ, για χιλιάδες χιλιόμετρα, μέσα απ’ τα βάθη της ανατολικής Μεσογείου – πολύ συγκινητικό!) και περίπου στην ίδια διαδρομή, επρόκειτο να φτιαχτεί κι ένα άλλο μεγάλο έργο. Η ηλεκτρική διασύνδεση ισραήλ – νότιας κύπρου – κρήτης – ελλάδας – και βλέπουμε. Σε αντίθεση με τον east med το project EuroAsia interconnector το είχαμε θεωρήσει σοβαρό. Όχι άδικα. Πρώτον, επειδή η πόντιση ενός (μεγάλου) καλωδίου μεταφοράς ρεύματος είναι μεν δύσκολο έργο, αλλά όχι τόσο όσο η πόντιση ενός αγωγού φυσικού αερίου. Υπάρχει μεγάλη διεθνής εμπειρία σχετικά, μιας και τέτοιου τύπου καλώδια ρεύματος (για διάφορες χρήσεις) περνάνε και ξαναπερνάνε ωκεανούς. Δεύτερον, επειδή η ε.ε. το είχε συμπεριλάβει στα έργα στρατηγικής σημασίας, προβλέποντας την χρηματοδότηση του κόστους του σε υψηλό ποσοστό. Φυσικά το ελληνικό κέρδος (ή όχι) απ’ το καλώδιο είχε κάτι κοινό με τον γκαζοσωλήνα: θα αναγνωριζόταν τουρκική αοζ στην ανατολική Μεσόγειο (οπότε το καλώδιο, όπως και ο αγωγός, θα περνούσε υποχρεωτικά απο εκεί) ή όχι;

Η μελέτη του έργου είχε τελειώσει το 2013. Εννοείται ότι απ’ την μελέτη ως την κατασκευή υπάρχουν πολλά στάδια. Και ω του θαύματος: αυτό το ευρωχρηματοδοτούμενο καλώδιο, που επαινέθηκε στα μέρη μας σαν μεγάλο γεωπολιτικό όπλο (κατά τη τουρκίας), αυτός λοιπόν ο «ηλεκτρικός east med» υπονομεύεται εδώ και μήνες υποδειγματικά, ως το σημείο να οδεύει προς ακύρωση. Από ποιον υπονομεύεται; Απ’ το ελλαδιστάν!!!

Ας τα πάρουμε επιγραμματικά με τη σειρά. Το project EuroAsian interconnector μετά από μερικά μπρος πίσω, διαμορφώθηκε σαν ενιαίο κατασκευαστικό project, υπό την αιγίδα της ομώνυμης εταιρείας (EuroAsian interconnector) που θα έπαιζε τον ρόλο του αρχιεργολάβου. Αυτή θα έκανε χωριστούς διαγωνισμούς για την κατασκευή των επιμέρους τμημάτων του έργου (ισραήλ – κύπρος, κύπρος – κρήτη, κρήτη – κυρίως ελλάδα) κρατώντας την ενιαία διαχείριση του budget και των προδιαγραφών της κατασκευής. Το σκεπτικό του να υπάρχει ενιαία υπερ-εργολαβία (και μετά τμηματικές εργολαβίες, μέσω διεθνών διαγωνισμών) είχε νόημα: άλλα μέρη του έργου είναι ευκολότερα και φτηνότερα, και άλλα το ανάποδο. Για ένα έργο με ενιαία λογική, το να γίνει κεντρικά η διαχείριση του κόστους κατασκευής (και, κατά συνέπεια, του κόστους του παρεχόμενου ρεύματος εδώ ή εκεί) δεν είναι καθόλου παράλογο.

Το project αυτό σχετιζόταν (δεν το φανταστήκατε, ε;) με τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που έχουν βρεθεί ήδη ή θα βρίσκονταν μελλοντικά είτε στην ισραηλινή είτε στη νοτιοκυπριακή αοζ. Απλός ο λόγος: το φυσικό αέριο είναι στάνταρ πρώτη ύλη για την παραγωγή ρεύματος. Εν όψει αυτού του σοβαρού ενδεχόμενου (: το Τελ Αβίβ και η Λευκωσία είτε να εξάγουν ηλεκτρισμό, είτε να εισάγουν περιοδικά λόγω μεγαλύτερων αναγκών) ο EuroAsian interconnector εμφανιζόταν σαν ένας εξορθολογισμός μεγάλης κλίμακας – κι ας είχε κόστος κατασκευής 3,5 δισεκατομύρια ευρώ.

Ως εδώ, και με βάση τις δηλώσεις των βιτρινών των εμπλεκόμενων κρατών απ’ το 2012 και μετά, δεν ήταν αυθαίρετο το ότι η ασταμάτητη μηχανή θεώρησε αυτό το project (και όχι τον east med) σοβαρή δουλειά… (Δεν είχε το καλώδιο, βέβαια, 6ο στόλο για προστασία… Όσες / όσοι είστε στις αόρατες πόλεις καταλαβαίνετε…)

(φωτογραφία: Η εθνική μεγαλοπρέπεια του ηλεκτρικού καλωδίου φαίνεται όταν σχεδιαστεί η διαδρομή του πάνω στον χάρτη με τις αοζ της ελληνικής ψυχής.

Ουάου!….)

Κάτω ο EuroAsian!!

Τετάρτη 27 Φλεβάρη. Αμ δε!!! Τους τελευταίους μήνες του 2018 παρακολουθούμε την υπονόμευση αυτού του ευρωπαϊκού (και ευρωπαϊκά χρηματοδοτούμενου) big project – απ’ το ελλαδιστάν. Αρμόδιος είναι ο κυρ Σταθάκης, αλλά προφανώς η απόφαση είναι κυβερνητική (και, εικάζουμε, «εθνική»…).

Τι έκανε (και συνεχίζει να κάνει) το φαιορόζ γκουβέρνο; Αποφάσισε ότι το τμήμα του έργου Κρήτη – ηπειρωτική ελλάδα δεν θα το διαχειριστεί (ως προς την κατασκευή, άρα και όλα τα υπόλοιπα) ο ευρωπαϊκός υπερ-εργολάβος, ο EuroAsian interconnector, αλλά το ελληνικό κράτος αποκλειστικά. Μέσω του αδμηε το φαιορόζ γκουβέρνο έφτιαξε μια θυγατρική, την «Αριάδνη», που με τη σειρά της θα έκανε το κουμάντο (τον διαγωνισμό) για την εργολαβία της κατασκευής. Το 100% της «Αριάδνης» θα το είχε ο αδμηε… Ο EuroAsian interconnector, αν ήθελε, θα μπορούσε να παρακαλέσει για να πάρει ένα μειοψηφικό πακετάκι – και πάντως όχι τόσο ώστε να ελέγχει σε ποιον θα πάει η κατασκευαστική εργολαβία, και σε πόσα χρόνια θα τελειώσει αυτό το θαλάσσιο γεφύρι της Άρτας, με πόσες υπερκοστολογήσεις, κλπ κλπ…

Ξεκίνησε πόλεμος! Ανάμεσα στους ευρωπαίους σχεδιαστές και διαχειριστές του σχεδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης της ανατολικής Μεσογείου, και του ελληνικού υπουργείου ενέργειας… Ενδεικτικά ένα ηλεκτρονικό δημοσίευμα με ημερομηνία 9 Νοέμβρη 2018:

… Η Ευρωπαϊκή Ένωση απέρριψε εμμέσως πλην σαφώς και την τελευταία προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση, που ήταν να γίνουν ξεχωριστοί διαγωνισμοί για τις εργολαβίες κατασκευής του τμήματος αυτού, από τον υπόλοιπο αγωγό, με πρόφαση το επείγον για διασύνδεση της Κρήτης πριν το 2020.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω της Διεύθυνσης Ενέργειας, ήταν κατηγορηματική προς τους εκπροσώπους των προσπαθειών για να αναλάβει ξεχωριστά άλλος φορέας (η «Αριάδνη» που συστάθηκε στην Ελλάδα) το τμήμα του αγωγού μεταξύ Κρήτης και ηπειρωτικής Ελλάδας: Αν δεν εντάσσεται στο σχήμα του έργου EuroAsian Interconnector, ξεχάστε τη συγχρηματοδότηση του τμήματος Κρήτης – ηπειρωτικής Ελλάδας του υποθαλάσσιου ηλεκτρικού καλωδίου. Κάτι που θα σήμαινε ότι θα γινόταν πολύ δύσκολη η χρηματοδότηση του τμήματος αυτού του αγωγού, αλλά και ότι θα ανέβαζε σημαντικά το κόστος ηλεκτρισμού για τους καταναλωτές στην Ελλάδα ώστε να γίνει απόσβεση της επένδυσης.  

Μάλιστα, οι Βρυξέλλες υπενθύμισαν στους εκπροσώπους της πρωτοβουλίας για «σπάσιμο» του αγωγού ότι η διασύνδεση Αττική – Κρήτη – Κύπρος είναι ένα έργο που κατατάσσεται ψηλά στις προτεραιότητες της Ε.Ε. για ενεργειακές υποδομές και μπορεί να εξασφαλίσει συγχρηματοδότηση έως και 60% στο συνολικό κόστος του έργου. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι σχεδόν στο ποσοστό αυτό η Ε.Ε. ενέκρινε και τη χρηματοδότηση των υποδομών για αποθήκευση υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) με €114 εκατ. στην Κύπρο για σκοπούς ηλεκτροπαραγωγής. Επίσης, σε σχέση με τον EuroAsian Interconnectror, η στήριξη από πλευράς Βρυξελλών βοηθά αισθητά και στην εξασφάλιση χρηματοδότησης με συγκριτικά πολύ ευνοϊκούς όρους, χρηματοδότησης για το υπόλοιπο της συνολικής επένδυσης, μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, αλλά και μέσω κονδυλίων από το λεγόμενο πακέτο Γιούνκερ.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με διάφορες πηγές, το ύψος της συγχρηματοδότησης από πλευράς Ε.Ε. (μέχρι και 60%) μπορεί να φτάσει τα €600 εκατ. και να απαιτηθεί χρηματοδότηση για ακόμα €300 εκατ. έως €400 με ευνοϊκούς όρους. Για να εξασφαλιστεί τέτοια συγχρηματοδότηση, το έργο θα πρέπει να παραμείνει ως διασυνοριακό, δηλαδή να είναι ενιαίο από το πρώτο μέτρο του ηλεκτρικού καλωδίου μέχρι το τελευταίο, περιλαμβανομένων και των χερσαίων υποδομών υποστήριξης.

Επίσης, οι διαγωνισμοί ανάθεσης του έργου πρέπει να είναι ενιαίοι και να διεξαχθούν υπό την ευθύνη του φορέα υλοποίησης του έργου για το σύνολο του έργου, δηλαδή του EuroAsian Interconnector, όπως ξεκαθάρισε η Ε.Ε. σε ερωτήματα του υπουργείου Ενέργειας της Ελλάδας.

Συγκρατείστε, παρακαλούμε, το γεγονός ότι μέσα στην ευρωχρηματοδότηση του EuroAsian interconnector περιλαμβανόταν και η χρηματοδότηση αποθηκών φυσικού αερίου στη νότια κύπρο… Αυτό ενώ η Λευκωσία έχει υπογράψει (προκαταρκτική) συμφωνία με το Κάιρο για μεταφορά του αερίου απ’ του κοίτασμα “Αφροδίτη” (όταν αρχίσει η άντλησή του…) κατευθείαν στα αιγυπτιακά εργοστάσια υγροποίησης, μέσω υποθαλάσσιου αγωγού…

Σα να λέμε: αυτοί στις Βρυξέλες κοιμούνται; Ή ελπίζουν;

Του έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει!

Τετάρτη 27 Φλεβάρη. Αύριο, τέλος του μήνα, τελειώνει η προθεσμία που έβαλε η ε.ε. στον κυρΣταθάκη υπ. ενέργειας να σταματήσει την μεθόδευσή του. Δεν πρόκειται! Η ζαριά έπεσε: ο κυρ Σταθάκης είναι Χανιώτης, και δεν καταλαβαίνει από ευρωπιέσεις: η ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης – κυρίως ελλάδας θα γίνει με εργολαβίες που θα αποφασιστούν αποκλειστικά στην Αθήνα· και όχι στις ανθελληνικές Βρυξέλες… Είναι έργο εθνικό…

Η χθεσινή καθεστωτική “καθημερινή” είχε τα τελευταία νέα απ’ το μέτωπο:

… Ο επίτροπος ενέργειας [σ.σ.: Μικαέλ Αρίας Κανιέτε] κάλεσε με την επιστολή του τον κ. Σταθάκη να αποφασίσει εάν το έργο θα υλοποιηθεί εντός του PCI [σ.σ.: το ευρωπαϊκό project της ευρύτερης ηλεκτρικής διασύνδεσης] ή ως εθνικό, επισημαίνοντας ότι στη δεύτερη περίπτωση θα πρέπει να λάβει υπόψη τις γεωπολιτικές, οικονομικές και ρυθμιστικές συνέπειες. Οι γεωπολιτικές συνέπειες συνδέονται με την ηλεκτρική απομόνωση της κύπρου από την ευρωπαϊκή αγορά ηλεκτρισμού, αφού το κόστος της διασύνδεσης με την Κρήτη ως αυτόνομο έργο κρίνεται μη βιώσιμο….

Αυτά που απορρίπτει έτσι το φαιορόζ γκουβέρνο δεν είναι καθόλου αμελητέα, αν πάρει κανείς σαν μέτρο την εθνικιστική / ιμπεριαλιστική ρητορική των προηγούμενων χρόνων:

Α) Η ευρωχρηματοδότηση του έργου της ηλεκτρικής διασύνδεσης Κρήτης – στερέας ελλάδας, πάνω απ’ το μισό του κόστους· με εύλογες συνέπειες στη μείωση της τιμής του ρεύματος που θα διανέμεται έτσι·

Β) Το «καλώδιο – θηλεία» στις τουρκικές φιλοδοξίες (αοζ…)·

Γ) Η ηλεκτρική διασύνδεση της νότιας κύπρου με την ευρώπη·

Δ) Η ηλεκτρική διασύνδεση του συμμαχικού ισραήλ με την ευρώπη…

Απέναντι σ’ αυτά τα «μείον» υπάρχει ένα μόνο «συν»: θα δώσουμε εμείς τις πατριωτικές εργολαβίες, εκεί που πρέπει. (Ακόμα κι αν δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένη πια η χρηματοδότηση του έργου…). Είναι τόσο ισχυρός ο καπιταλιστικός πατριωτισμός του φαιορόζ γκουβέρνου ώστε να «φτύνει» γεωπολιτικές επενδύσεις (την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου») που παρουσιάστηκαν επί χρόνια σαν εθνικά πολύτιμες; Ή, μήπως, έχουν πάψει να είναι τέτοιες, οπότε ο ελληνικός ιμπεριαλισμός υποχρεώνεται με τα μούτρα κατεβασμένα να συμβιβαστεί, και άρα στο ζύγι απομένουν τα καθαρά εσωτερικά οφέλη, δηλαδή οι εθνικοί εργολάβοι «μαζί μας»;

Αν βάλετε τα πιο πάνω δίπλα στο Sarajevo 135a θα έχετε μια πρώτη (βασική) απάντηση.

Απο εδώ θα επανέλθουμε όταν υπάρχουν νέωτερα…

Καϋμένη βρετανία…

Δευτέρα 25 Φλεβάρη. Αν ένας μήνας στη λατινική αμερική μπορεί να περάσει και άπραγος (αλλά οι μέρες σου είναι μετρημένες…) ένας μήνας στην πολιτική ζωή της επικράτειας της αυτού μεγαλειότητας μπορεί να είναι το ίδιο άσφαιρος;

Το Λονδίνο βρίσκεται μόλις 4 μέρες και ένα μήνα απόσταση απ’ την ημερομηνία της εξόδου του απ’ την ε.ε.. 29 Μάρτη – αυτό ισχύει ως τώρα, και θα συνεχίσει να ισχύει εκτός αν η κυρά May ζητήσει μια παρατασούλα (έχουν γίνει όλοι έλληνες εκεί;). Αν υπάρχει κάποια τακτική απ’ την μεριά της (κι αυτό θα κριθεί απ’ το αποτέλεσμα) αυτή είναι να φέρει μια ακόμα ψηφοφορία για την αποδοχή ή την απόρριψη της συμφωνίας που έχει κάνει ήδη με την ε.ε. τόσο κοντά στο σφύριγμα της λήξης, ώστε οι αντιρρησίες και οι hardcore απ’ το κόμμα της να κάνουν πίσω.

Πετώντας χτες προς το αιγυπτιακό θέρετρο Sharm el-Sheikh (όπου θα γίνει η σύνοδος ε.ε. – αραβικής λίγκας) μετατόπισε την ημερομηνία που είχε υποσχεθεί «για να το ξαναδούμε». Απ’ τα τέλη Φλεβάρη, στις 12 Μάρτη. Η αντιπολίτευση απ’ τη μεριά της προωθεί νόμο που θα δίνει στο κοινοβούλιο το δικαίωμα να επιβάλλει στην May να ζητήσει παράταση εξόδου αν στις 13 Μάρτη δεν υπάρχει συμφωνία στην μία και μοναδική υπαρκτή συμφωνία. Αυτός ο νόμος θα ανατρέπει βέβαια προηγούμενη κοινοβουλευτική απόφαση πως «ότι και να γίνει, στις 30 Μάρτη έχουμε φύγει». Τι να κάνεις όμως; Κάπως θα πρέπει να λέγεται στα αγγλικά το «βλέποντας και κάνοντας» (αλλά μην ρωτήσετε τον π.ε.τ.!)

Το (εγγλέζικο) χιούμορ των απο κάτω συνοψίζεται σε σχόλια του είδους “συνεχίστε να κλωτσάτε το τενεκάκι, και στο τέλος θα χειροκροτήσουμε αυτό!” Πράγματι, μετά από 2,5 χρόνια διαπραγματεύσεων για την ηρωϊκή απελευθέρωση απ’ τις αλυσίδες της ε.ε., τι άλλο έχει μείνει για χειροκρότημα;

Ίσως η αγωνία των φασιστών διαφόρων ειδών και προελεύσεων μήπως στις αναπόφευκτα κοντινές επόμενες εκλογές γίνει πρωθυπουργός ο Corbyn…

Κρίση αλαζονείας

Παρασκευή 22 Φλεβάρη. Αν εξαιρέσει κανείς τέτοιες μικρολεπτομέρειες …η Αμερική είναι δυνατότερη από ποτέ, και είναι ξανά ο ηγέτης στην παγκόσμια σκηνή… Αυτό δήλωσε όλο καμάρι ο όπουναναιηΑποκάλυψη αντιπρόεδρος Mike Pence στη “συνδιάσκεψη ασφαλείας του Μονάχου” (την γνωστή…). Κι αυτό αφού … απ’ την πρώτη ημέρα ο πρόεδρος Trump αποκατέστησε την αμερικανική ηγεσία στην παγκόσμια σκηνή…

Είναι το ίδιο σύνδρομο μ’ εκείνο του άγγλου υπ.αμ., που ονειρεύεται όπου νάναι την “global britain”, στρατιωτικά βεβαίως. Ή του έλληνα π.ε.τ. (παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιος) που βλέπει το ελλαδιστάν να έχει εκτοξευτεί προς την κορυφή της «καπιταλιστικής επιτυχίας». Η αυτοϊκανοποίηση σε συνδυασμό με την απώλεια επαφής με την πραγματικότητα κάποιο όνομα πρέπει να έχει…

Η υπεροχή και η παγκόσμια ηγεσία του ψοφιοκουναβιστάν επιστρατεύτηκαν σαν πολιτικό επιχείρημα· απέναντι στην «γηραιά ευρώπη»: Είναι καιρός (απαίτησε ο όπουναναιηΑποκάλυψη) οι ευρωπαίοι εταίροι μας να αποχωρήσουν απ’ την καταστροφική συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν. Διότι εκείνο που αυτοί ονομάζουν «όχημα ειδικού σκοπού» για τις εμπορικές τους σχέσεις εμείς το ονομάζουμε προσπάθεια να σπάσουν τις αμερικανικές κυρώσεις εναντίον του ιρανικού φονικού επαναστατικού καθεστώτος.

Αν η ε.ε. πειθαρχήσει στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό σε ότι αφορά την Τεχεράνη (και την μέση Ανατολή)· αν διακόψει τις σχέσεις της με τις κινεζικές τεχνολογικές εταιρείες (περιμένοντας υπομονετικά την πρόοδο των αμερικανικών)· αν ακυρώσει την κατασκευή του nord stream 2 (εξαρτώμενη όσο περισσότερο γίνεται απ’ το αμερικανικό υγροποιημένο αέριο)· κι αν αναγνωρίσει συνολικά τον Guaido σαν «πρόεδρο» (στη βενεζουέλα), τότε η παγκόσμια αμερικανική ηγεσία κάπως θα παρηγορηθεί. Ο μαγικός της καθρέφτης θα πει, μέσα απ’ δόντια: αμέρικα είσαι η first.

Αλλά η κυρία Μέρκελ δεν ψήνεται: Γεωστρατηγικά είπε στην ίδια συνδιάσκεψη η ευρώπη δεν έχει συμφέρον να κόψει όλες τις σχέσεις της με την ρωσία. Δεν είπε ότι το Βερολίνο και το Παρίσι ενδιαφέρονται να πάρουν επιχειρήσεις τους μερίδια απ’ την ανοικοδόμηση της συρίας· ενόσω η Ουάσιγκτον σκέφτεται να επιβάλει κυρώσεις σε όσες εταιρείες τολμήσουν να… Δεν είπε ούτε ότι τα ευρωπαϊκά ιμπεριαλιστικά σχέδια για την βόρεια αφρική μπορεί και να μην είναι συμπληρωματικά με τα αμερικανικά σε βάθος χρόνου… Δεν είπε, τέλος, ότι οποιοσδήποτε ευρωπαϊκός επανεξοπλισμός θα γίνει με όπλα ντόπιας κατασκευής και όχι αμερικανικής.

Ευτυχώς που υπάρχουν πολλές πραγματικότητες, και ο καθένας διαλέγει όποια τον βολεύει. Δυστυχώς όμως για μας που αυτές οι «πολλές πραγματικότητες» συγκρούονται, και θα συγκρούονται όλο και περισσότερο… Μέχρι να νικήσει μία…

(φωτογραφία: Δεν είναι μπασκετική πεντάδα. Είναι η αντανάκλαση της δύναμης του πυρός της ηγέτιδας δύναμης του πλανήτη…)