Tag: ε.ε.

4ος παγκόσμιος πόλεμος*

Αυτός είναι ο χάρτης των κρατών που έχουν επιβάλει «κυρώσεις» και λοιπές τιμωρίες στη Μόσχα… Τα πράσινα και σκούρα πράσινα. Δεν το λες και γενική κατακραυγή, απομόνωση, ή κάτι τέτοιο – έτσι δεν είναι;

Δευτέρα 18 Απρίλη>> Δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο σε πολέμους «διεθνούς ενδιαφέροντος» κράτη και αφεντικά που δεν εμπλέκονται άμεσα να τροφοδοτούν με όπλα, «συμβούλους», ακόμα και μισθοφόρους την μία ή την άλλη πλευρά. Υπάρχει όμως μια κάποια διαβάθμιση στο αν τα αντίστοιχα κράτη θέλουν (ή δεν θέλουν) αυτό να φαίνεται. Για παράδειγμα υπάρχει πάντα η δυνατότητα των «επίσημων αρνήσεων» της τροφοδοσίας∙ κι αυτό επειδή πρέπει να κρατηθούν κάποια προσχήματα σε σχέση με τις επιδιωκόμενες ή αναμενόμενες εξελίξεις…

Το γεγονός ότι στο ουκρανικό πεδίο μάχης μια σειρά κρατών / μελών του νατο τροφοδοτούν ανοικτά (έως διαφημίζουν τις ενέργειές του) το καθεστώς του Κιέβου σε όπλα και διάφορα πολεμικά μέσα με επιχείρημα μια πασίγνωστη «διπλή ηθική», σημαίνει πως όχι απλά συμμετέχουν αλλά και ότι επιδεικνύουν την συμμετοχή τους στον πόλεμο εκεί. Έμμεση συμμετοχή (ως τώρα)∙ αλλά καθαρή συμμετοχή! Συνεπώς αυτός ο πόλεμος αποδεικνύεται ακόμα πιο κρίσιμος από άλλους που έχουν προηγηθεί την τελευταία 20ετία, και έχει γίνει ήδη ανοικτά διεθνής, μιλώντας για την στενά στρατιωτική πλευρά του. Αν συμπεριληφθούν και οι υπόλοιπες συνέπειες (οικονομική, πολιτική) τότε είναι παγκόσμιος – όσο κι αν αυτό δεν αρέσει σε διάφορους.

Μια σύγκριση για να γίνει ξεκάθαρη η θέση μας. Σ’ αυτό που ονομάστηκε «πόλεμος στη γιουγκοσλαβία» το πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘90 (η επίθεση κυρίως του σερβικού εθνικισμού / ιμπεριαλισμού και, σε δεύτερο χρόνο του κροατικού εναντίον των τυπικά μουσουλμάνων της βοσνίας έτσι ώστε να μην δημιουργηθεί «μουσουλμανικό κράτος» στην ευρώπη…), οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί ΔΕΝ τροφοδότησαν ανοικτά με όπλα, συμβούλους ή μισθοφόρους καμία πλευρά. (Το ελληνικό κράτος τροφοδοτούσε κυρίως με πυρομαχικά και μισθοφόρους τους «αδελφούς σέρβους», αλλά αυτό γινόταν «ανεπίσημα» και μέσω λαθρεμπορίου). Επιπλέον επιβλήθηκαν ασήμαντες «κυρώσεις» σε βάρος του Βελιγραδίου αν ληφθεί υπόψη ότι οι σερβοφασίστες πολιορκούσαν και σκότωσαν στο Sarajevo, σε παγκόσμια θέα, επί 4 συνεχόμενα χρόνια, χωρίς διακοπή, απ’ την άνοιξη του 1992 ως το φθινόπωρο του 1995. Δέκα χιλιάδες άμαχοι δολοφονήθηκαν μόνο στο πολιορκούμενο Sarajevo, με την παρουσία και τις ευλογίες «κυανόκρανων» του οηε, αφού αυτό το μαζικό έγκλημα ήταν αποδεκτό, και μάλιστα επιδιωκόμενο απ’ τους «ειρηνοποιούς» χωρίς όμως να λερώσουν τα χέρια ή το image τους (για να μην μιλήσουμε για τις σφαγές στη Σρεμπρένιτσα και αλλού…) Οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί εμφανίζονταν δημόσια σαν φίλοι-της-ειρήνης, αν και είναι γνωστό (ήταν ήδη από τότε γνωστό…) ότι Λονδίνο, Ουάσιγκτον, Παρίσι και Μόσχα στήριζαν διακριτικά το καθεστώς Μιλόσεβιτς για όσα χρόνια χρειαζόταν, εναντίον της πιθανότητας η μόλις ενοποιημένη γερμανία να «κατέβει» στα δυτικά βαλκάνια. (Χάρη στις άοκνες προσπάθειες αυτού του καθεστώτος το 1999 «κατέβηκε» στα δυτικά βαλκάνια η Ουάσιγκτον ανοικτά και στρατιωτικά, στήνοντας στρατόπεδα και βάσεις σε διάφορα σημεία: υποτίθεται ότι υπερασπιζόταν τους κοσοβάρους, αλλά ποιος είναι αφελής;;)

Καμία σχέση με αυτό που συμβαίνει τώρα στο ουκρανικό πεδίο μάχης! Δεν υπάρχουν καν προσχήματα για να κρατηθούν… Κι αν για τον αμερικανικό και τον αγγλικό ιμπεριαλισμό τα πράγματα είναι ξεκάθαρα (πολεμούν κατά της Μόσχας και του ευρασιατικού project με πρόθυμο «εργολάβο» το ουκρανικό καθεστώς και το φασισταριό του) για τους ευρωπαϊκούς ιμπεριαλισμούς η μόνη διαφοροποίηση (αν πρέπει να σημειώσουμε κάποια…) είναι στο είδος των όπλων που προσπαθούν να στείλουν∙ και στο αν οι εταιρείες τους θα παραδεχτούν ανοικτά ή όχι ότι αγοράζουν ρωσικούς υδρογονάνθρακες με τους όρους που έχει βάλει η Μόσχα… Χωρίς περιστροφές: δεν υπάρχουν «ειρηνοποιοί» στα ευρωπαϊκά καθεστώτα, ούτε για τα μάτια του κόσμου! Υπάρχουν μόνο πολεμοκάπηλοι!! Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα περισσότερα κράτη στην ευρώπη συμμετέχουν σ’ αυτόν τον παγκόσμιο πόλεμο. Και το εννοούν!

(Να το ξαναπούμε: αν τα ευρωπαϊκά κράτη “αγαπούσαν την ειρήνη” είχαν στη διάθεσή τους 8 ολόκληρα χρόνια για να μαζέψουν το φασιστοκαθεστώς του Κιέβου, αναγκάζοντάς το να συμμορφωθεί με τις συμφωνίες που είχαν υπογράψει οι ίδιες οι δικές του οι πολιτικές βιτρίνες!! Πώς θα το έκαναν αυτό; Χμμμμ… Ας πούμε επιβάλλοντας “αυστηρές κυρώσεις” – αυτό που κάνουν τώρα κατά της Μόσχας… Οκτώ ολόκληρα χρόνια είναι πολλά για να δείξει ένα κράτος που “αγαπάει την δημοκρατία και την ελευθερία” τι θέλει πραγματικά… Ακόμα κι αν αυτό δεν βολεύει “συμμάχους” όπως η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο… ή η Βαρσοβία…)

Για το είδος των ευρωπαϊκών (αλλά και αγγλικών / αμερικανικών) πολιτικών βιτρινών που διαχειρίζονται αυτήν την απόφαση, θα μπορούσε κάποιος να πει πολλά∙ και να περιγελάσει ακόμα περισσότερο. Αν η θεωρούμενη «πιο σοβαρή» είναι ο βασιλιάς Macron, τότε… Δείτε, για παράδειγμα, δύο στιγμιότυπα της αγαπημένης μας κυρίας Ursula η οποία, μην το ξεχνάτε, αφού πέρασε από διάφορες light υπουργικές καρέκλες φτάνοντας εν τέλει να είναι υπ.αμ. του γερμανικού κράτους / κεφάλαιου απ’ το 2013 ως το 2019, τώρα επαγγέλλεται την «πρόεδρο της ε.ε.»…. Ουάου!

Το πρώτο είναι από «συγκέντρωση χρημάτων για την ουκρανία», το δεύτερο είναι απ’ την Bucha. (Τι πίνουν τα ευρω-επιτελεία;)


Μπορεί (και πρέπει) κάποιος να αναρωτηθεί: σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι ευρωπαϊκοί καπιταλισμοί ώστε απ’ την μια να έχουν τέτοιου είδους και στάθμης πολιτικούς εκπροσώπους και, απ’ την άλλη, να συμμετέχουν καθαρά (έστω μέσω εργολάβων ως τώρα) στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο; Έχουν ενιαία συμφέροντα ανά εθνική σημαία ή υπάρχουν αντιθέσεις μεταξύ των αφεντικών κάθε ευρωπαϊκού έθνους / κράτους; Για να το πούμε διαφορετικά: ποια ευρωπαϊκά αφεντικά θέλουν αυτήν την ως τώρα «θερμή» (έστω και έμμεση) συμμετοχή στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο; Ποιά αφεντικά την αξιοποιούν;

Και μόνο το γεγονός ότι κάνουμε τέτοιες ανίερες ερωτήσεις μας κάνει (ξανά και ξανά) «αιρετικούς» – για να μην πούμε τίποτα χειρότερο! Το ξέρετε όμως: δεν χωράμε στην βάρβαρη κοινοτοπία και στην διάχυτη α-νοησία της εποχής.

(* Καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα, που εμφανίζεται σα ζήτημα αρίθμησης, στο ότι μιλάμε για 4ο και όχι για 3ο παγκόσμιο πόλεμο όπως υποστηρίζει ο κυρίαρχος ιστορικισμός. Κατά την εργατική άποψή μας ο λεγόμενος «ψυχρός» ήταν τέτοιος μόνο για τα εδάφη των πρωτοκοσμικών κρατών / καπιταλισμών, ένα μικρό γεωγραφικά τμήμα του πλανήτη. Έγινε όμως με πολύ αίμα σ’ όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, απ’ την κορέα, το βιετνάμ, το αλγέρι και την παλαιστίνη, ως τις σφαγές στην αφρική και στη λατινική αμερική, τις χούντες, τα πραξικοπήματα, τις ένοπλες απελευθερωτικές επαναστάσεις… Πράγμα που σημαίνει ότι θεωρούμε την κυρίαρχη αρίθμηση των παγκόσμιων πολέμων ρατσιστική, «λευκοκεντρική», «οριενταλιστική».

Για να κάνουμε την προσβολή μας κατά της κυρίαρχης ιδεολογίας ακόμα χειρότερη: ο 3ος παγκόσμιος ξεκίνησε πριν καν τελειώσει ο 2ος, σ’ αυτά εδώ τα μέρη! Ονομάστηκε βέβαια «εμφύλιος», λες και η ενεργή στρατιωτική συμμετοχή σ’ αυτόν τον «εμφύλιο» του Λονδίνου και στη συνέχεια της Ουάσιγκτον, και η όποια υποστήριξη στον δημοκρατικό στρατό απ’ το Βελιγράδι και τα Τίρανα, δεν ήταν με κανένα τρόπο προανάκρουσμα, «εισαγωγή» σε όσα ακολούθησαν σ’ όλο τον πλανήτη… Λες και δεν ήταν το ίδιο κάθαρμα (ο Τσώρτσιλ…) που είχε κεντρικό ρόλο τόσο στον «εμφύλιο» εδώ όσο και την θεωρητικοποίηση του 3ου παγκόσμιου μέσα απ’ την έννοια «σιδηρούν παραπέτασμα»…

Όχι λοιπόν! Δεν περιμένουμε τον βομβαρδισμό της Μόσχας, της Ουάσιγκτον, του Πεκίνου ή του Λονδίνου για να χαρακτηρίσουμε την στρατιωτική όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού «παγκόσμιο πόλεμο»! Μας αρκεί η μάχη της Αθήνας το ‘44… Μας αρκεί η πολιορκία του Sarajevo, η σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η εισβολή στη Βαγδάτη και η κατοχή του ιράκ, η κατοχή της Καμπούλ, η κατάσχεση του χρυσού του Καράκας, οι «κυρώσεις» εδώ κι εκεί, ο νατοϊκός εξοπλισμός του Κιέβου, ο πόλεμος στην υεμένη… Και τόσα άλλα…)

Διαδοχικές «κρίσεις»

Δευτέρα 18 Απρίλη>> Ποια είναι λοιπόν τα καπιταλιστικά συμφέροντα στην ευρώπη που ευνοούν, στηρίζουν, προωθούν αυτήν την έμμεση αλλά ανοικτή συμμετοχή στο ουκρανικό πεδίο μάχης, άρα (λαμβάνοντας υπόψη το ζήτημα στην ευρύτητά του) στη «θέρμανση» του 4ου παγκόσμιου πολέμου;

Η ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί να δώσει τώρα μια συνεκτική, τεκμηριωμένη απάντηση! Ψάχνει, ερευνά φιλότιμα, όπως οφείλει να κάνει – αλλά δεν έχει ακόμα όλα τα στοιχεία που χρειάζονται. Ωστόσο μπορεί (και πρέπει) να υποδείξει την συγκυρία και τις δυσοίωνες ομοιότητες ανάμεσα σε ορισμένες «παρενέργειες» (;) της ευρωπαϊκής συμμετοχής και στην πολύ πρόσφατη και εξελισσόμενη υγιεινιστική τρομοεκστρατεία.

Δείτε ξανά τον χάρτη των κρατών που «τιμωρούν» το ρωσικό καθεστώς∙ είναι τα ίδια (ή σχεδόν) που τροφοδοτούν το Κίεβο. Πρόκειται (ολοφάνερα) για μια στενά, πολύ στενά «δυτική στάση» (οι τιμωρίες) και, κατά συνέπεια, μια σειρά προβλήματα που προκύπτουν απ’ αυτές (τις τιμωρίες) είναι στενά, πολύ στενά, «δυτικής κατασκευής». Για να το πούμε αλλιώς: αν αυτή τη στιγμή, εξαιτίας όχι του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης αυτού καθ’ αυτού αλλά της συμμετοχής των ευρωπαϊκών πολιτικών βιτρινών σ’ αυτό, υπάρχει μια «κρίση ενέργειας» ή/και μια «κρίση τροφίμων», αυτές είτε έχουν δυτικές καταβολές (είναι «δυτικογενείς») είτε είναι δυτικά προβλήματα.

Τι θα λέγατε τώρα αν υποστηρίζαμε ότι:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το πνεύμα του Rapallo

Δευτέρα 18 Απρίλη>> Ένα φάντασμα πλανιέται εδώ και έναν αιώνα πάνω απ’ την ευρώπη, με ιδιαίτερες πυκνώσεις και εντάσεις σε διάφορες ιστορικές περιόδους, ένα φάντασμα που προκαλεί εφιάλτες στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στην Ουάσιγκτον – κι αυτό δεν είναι πια ο κομμουνισμός. Είναι οι σχέσεις ανάμεσα στο Βερολίνο (και ένα καλό κομμάτι της δυτικής ευρώπης) και στη Μόσχα…

Κάποιοι το θυμούνται – και θα ήθελαν να το γιορτάσουν. Άλλοι το θυμούνται και μελαγχολούν. Τέλος κάποιοι ακόμα όχι απλά το ξορκίζουν αλλά το πολεμούν με κάθε τρόπο∙ αυτήν την περίοδο «μέχρι τον τελευταίο ουκρανό»….

Πριν ακριβώς έναν αιώνα, τέτοιες ημέρες, στις 16 Απρίλη του 1922, σ’ ένα ακριβό ξενοδοχείο μιας ιταλικής επαρχιακής πόλης όχι μακριά απ’ την Γένοβα, στο Rapallo, υπογραφόταν μια συμφωνία φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στη νεαρή σοβιετική δημοκρατία και την σοσιαλδημοκρατική δημοκρατία της Βαϊμάρης, ανάμεσα στην επαναστατημένη Μόσχα και στο «μόλις προχτές πνίξαμε στο αίμα την προοπτική δικτατορίας του προλεταριάτου» (δολοφονώντας ανάμεσα σε άλλους την Rosa Luxemburg και τον Karl Liebknecht…) Βερολίνο. Ήταν μια συμφωνία οικονομικής (και κρυφά: στρατιωτικής) συνεργασίας που σαν τέτοια τίναζε στον αέρα όλες τις ιμπεριαλιστικές προσδοκίες του Λονδίνου και του Παρισιού μετά το τέλος του Α παγκόσμιου και την «Συνθήκη των Βερσαλιών»: η (ηττημένη) γερμανία και η (επαναστατημένη) ρωσία σπρώχνονταν συστηματικά στο περιθώριο απ’ τους νικητές του 1ου παγκόσμιου πολέμου…

Ήταν, τέλος, μια συμφωνία που έχει βρυκολακιάσει παραπάνω από μία φορές έκτοτε: απ’ το σύμφωνο Molotov – Ribbentrop τον Αύγουστο το 1939, ανάμεσα στο ναζιστικό και πολεμικό Βερολίνο απ’ την μια μεριά και την υπό τον Στάλιν Μόσχα / ε.σ.σ.δ. απ’ την άλλη, ως την “ostpolitik” («ανατολική πολιτική») που εγκαινίασε η γερμανική σοσιαλδημοκρατία κατά την πρωθυπουργία του Willy Brandt απ’ την Βόννη, πρωτεύουσα της δυτικής γερμανίας, το 1969. Απ’ την ειρηνική (ουσιαστικά) «παραχώρηση» της ανατολικής γερμανίας στη δυτική απ’ τον τότε πρόεδρο της ε.σ.σ.δ. Gorbachev και την «γερμανική επανένωση» το 1990 ως… Ακόμα κι ως τον nord stream 2 – όσο κι αν μοιάζει με ιστορικό ανέκδοτο το ότι ένας αγωγός φυσικού αέριου έγινε (και απαγορεύτηκε να είναι) ο «συμβολικός ομφάλιος λώρος» ανάμεσα στον γερμανικό και τον ρωσικό καπιταλισμό…

Η ασταμάτητη μηχανή δεν θα μπει σε ιστορικές περιγραφές και λεπτομέρειες: όποιος / όποια ενδιαφέρεται είναι σχετικά εύκολο να τις βρει (στα αγγλικά). Δεν θα έκανε καν μια τέτοια ιστορική αναδρομή αν δεν συνέβαινε μια κωμική μαριονέτα που παριστάνει τον «πρόεδρο της ουκρανίας», να φτύσει (σχεδόν κυριολεκτικά!) πρόσφατα στα μούτρα τον γερμανό πρόεδρο Steinmeier. Επειδή (έκρινε) ότι δεν είναι αρκετά «αντιρώσος»!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Πολύς αχός ακούγεται…

Δευτέρα 11 Απρίλη>> Παρότι δεν παραλείπουμε να θυμόμαστε και να σας θυμίζουμε ότι το γελοίο είναι πάντα παρόν στην ιστορία, και οπωσδήποτε στην ιστορία των “μεγάλων πρωταγωνιστών” των αναμετρήσεων ανάμεσα σε αφεντικά, μην μας παρεξηγήσετε: όλες οι ιμπεριαλιστικές εκστρατείες και όλοι οι πόλεμοι είναι αιματηρά σοβαροί. Ο συγκεκριμένος που έχει κωδικοποιηθεί σαν «ουκρανία» είναι ακόμα χειρότερος επειδή συνιστά κλιμάκωση εντός του 4ου παγκόσμιου.

Η συγκινησιακή, δήθεν φιλάνθρωπη αντιμετώπισή του, σα να επρόκειτο για σεισμό (με υποχθόνιο δράστη), προωθείται απ’ τα αφεντικά και εσωτερικεύεται από πολλούς υποτελείς. Βολεύει τα μέγιστα. Προβάλλοντας ανθρώπινα θύματα (υπαρκτά ή κατασκευασμένα) και παρακινώντας σε παβλωφικές συγκινησιακές αντιδράσεις τις οποίες «σπουδάσαμε» αναγκαστικά στη διάρκεια των δύο προηγούμενων χρόνων (του είδους «ούτε μια ανθρώπινη ζωή χαμένη» όταν βόλευε τ’ αφεντικά, και ύστερα χιλιάδες δολοφονημένοι απ’ τους γενετιστές και τ’ αφεντικά – αλλά μούγκα…) αποκρύβονται, καταχωνιάζονται, τα βασικά χαρακτηριστικά και το εύρος αυτού του πολέμου.

Ήταν, λοιπόν, αναπόφευκτη η ρωσική εισβολή στην ουκρανική επικράτεια, απόδειξη της μοχθηρότητας του ρωσικού καθεστώτος; Καθώς διαρρέουν όλο και περισσότερα στοιχεία αποδεικνύεται ότι η Μόσχα ως την τελευταία στιγμή δοκίμασε με τεκμηριωμένο τρόπο είτε να την αποφύγει είτε να δείξει τους δυτικούς σχεδιασμούς σαν την αιτία της. Προφανώς έχει ξεχαστεί ήδη ότι νωρίς νωρίς, κι ενώ οι αμερικανο-αγγλικές μυστικές υπηρεσίες και οι δημαγωγοί τους έψελναν τον ύμνο «η ρωσία θα εισβάλει – θα εισβάλει – θα εισβάλει!», το Νοέμβρη του 2021, η Μόσχα διατύπωσε και έστειλε γραπτά τις απαιτήσεις της όχι απ’ το Κίεβο αλλά απ’ το νατο και την Ουάσιγκτον. Για να εισπράξει σαν απάντηση ένα «ναι μεν αλλά» ανάμικτο με «δεν θα μας πείτε εσείς τι θα κάνουμε με τον ιμπεριαλισμό μας». Αναμενόμενο, αλλά περί αυτού πρόκειται!

Λιγότερο γνωστό αλλά τεκμηριωμένο πια είναι ότι η Μόσχα δοκίμασε να φέρει το Βερολίνο και το Παρίσι προ των ευθυνών τους ως την τελευταία στιγμή, σαν κράτη υποτίθεται σοβαρά που συνυπέγραψαν τις «συμφωνίες του Μινσκ». Θα ήταν αρκετή μια καταγγελία του ουκρανικού καθεστώτος εκ μέρους του Βερολίνου και του Παρισιού ως ανεύθυνου απέναντι στους υποτελείς του και το “διεθνές δίκαιο”, που δεν τηρεί τις υποχρεώσεις, τις δεσμεύσεις, τις διεθνείς συμφωνίες του και, αντίθετα, οξύνει τις επιθέσεις κατά του Donbass, για να φρενάρει, ή έστω να αναστείλει την ρωσική εισβολή∙ κι αυτό το ήξεραν πολύ καλά οι ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες. Εν τέλει εκείνο που ήξεραν πολύ καλά είναι ότι το πρώτο επίδικο της αντιπαράθεσης δεν είναι απλά η «ουκρανία» αλλά το σύνολο της ευρώπης…

Είχαν όλα τα στοιχεία για να το κάνουν, είχαν όλα τα στοιχεία για να διαφοροποιηθούν ανοικτά απ’ την γραμμή του «άξονα», αλλά δεν το έκαναν… Γιατί; Προκύπτει τώρα ότι Βερολίνο και Παρίσι προτίμησαν να υιοθετήσουν, για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, το σενάριο που είχε διατυπωθεί απ’ τα μέσα Μάρτη του 2019, ατλαντικής προέλευσης. Απ’ τον Oleksiy Arestovych, τον φασίστα «στρατηγικό σύμβουλο» του κλόουν (θυμηθείτε το σχετικό video εδώ, στις 21 Μάρτη, To panic or not?): ό,τι, δηλαδή, η ρωσική εισβολή είναι «χρήσιμη» γιατί η Μόσχα θα ηττηθεί… και, έτσι, μπορεί μεν η ουκρανία να ισοπεδωθεί αλλά το ρωσικό κράτος / κεφάλαιο θα «τσαλακωθεί» σοβαρά, οπότε θα είναι πιο «φρόνιμο» όχι μόνο στις αμερικανο-αγγλικές ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες και επιδιώξεις “σπασίματος” του ευρασιατικού project αλλά και στις γερμανικές ή/και γαλλικές, ακόμα κι αν αυτές οι τελευταίες δεν συμπίπτουν πάντα με τις πρώτες.

Κάποιοι, γνώστες όλων αυτών, υποστήριξαν τις πρώτες εβδομάδες της εισβολής, επειδή δεν καταλάβαιναν τις πολυεπίπεδες στοχεύσεις του ευρασιατικού project μ’ αυτήν αλλά και τις ευρύτερες καθόλου τυχαίες «παρενέργειές» της, ότι το ρωσικό καθεστώς παγιδεύτηκε απ’ την δύση. Ρηχή προσέγγιση, αρκεί να ερευνηθεί αμερόληπτα τι συμβαίνει και τι εξελίσσεται ήδη σ’ όλο τον πλανήτη, κοντύτερα ή μακρύτερα απ’ αυτό καθαυτό το πολεμικό πεδίο «ουκρανία». Ούτε λίγο ούτε πολύ όλα τα δυτικά κράτη / αφεντικά είχαν ποντάρει στην επανάληψη της σοβιετικής ήττας στο αφγανιστάν, την δεκαετία του ’80, και είχαν φροντίσει γι’ αυτό: καλά εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι φασίστες (αρκετές χιλιάδες τέτοιοι), συν τον υπόλοιπο ουκρανικό στρατό, θα στριμώξουν και θα ματώσουν τον ρωσικό στρατό σε μάχες πόλεων, σε πολλές πόλεις, του Κιέβου συμπεριλαμβανόμενου. Αυτός είναι ο λόγος που ύστερα από 1,5 μήνα δεν υποκρίνονται καν και καν ότι έχουν ειρηνόφιλες, μεσολαβητικές προθέσεις: απλά στέλνουν όπλα, κι άλλα όπλα στο καθεστώς του Κιέβου (τα περισσότερα απ’ αυτά καταστρέφονται πριν καν φτάσουν στον προορισμό τους…). Αν ήθελαν “ειρήνη” θα είχαν φροντίσει γι’ αυτήν έγκαιρα, και είχαν όλο το χρόνο και τα μέσα. Όχι. Θέλουν την ρωσική ήττα, που την λογαριάζουν σαν ήττα ολόκληρου του ευρασιατικού project, ειδικά μετά την δική τους ήττα στα υψίπεδα του Ινδοκούς, και την προσχώρηση του υπό τους ταλιμπάν αφγανιστάν σ’ αυτό το project.

Όμως η ρωσική μέθοδος ήταν και είναι διαφορετική. Το σημαντικότερο (κατά την γνώμη μας) είναι ότι η Μόσχα και οι πιο στενοί σύμμαχοί της (Μινσκ, Τεχεράνη, Άγκυρα, Πεκίνο…) έχοντας πλήρη επίγνωση ότι πρόκειται για παγκόσμιο πόλεμο (και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, το ξέρουν απ’ το ιράκ, την συρία, το αφγανιστάν, τον λίβανο, την λιβύη, το Sahel, την ανατολική ασία…) έχουν εντάξει το αμιγώς στρατιωτικό σκέλος αυτής της εισβολής μέσα σ’ ένα πολύ ευρύτερο γεωπολιτικό και γεωοικονομικό σχεδιασμό που για τους δυτικούς υπηκόους είναι ανύπαρκτος∙ σχεδιασμό που είναι μακράν ο βασικότερος, ο στρατηγικός. Σ’ αυτό το γενικό, το παγκόσμιο πεδίο της ενδοκαπιταλιστικής αναμέτρησης, δεν συγκρούονται ακόμα στρατοί από άκρου σε άκρο∙ συγκρούονται όμως εμπορεύματα, πρώτες ύλες, εργασία, παραγωγικότητα, επενδύσεις, νομίσματα, αναδιαρθρώσεις, κρατικοί και καπιταλιστικοί προσανατολισμοί για τον 21ο αιώνα.

Αντίστοιχα παγκόσμιας κλίμακας σχεδιασμός υπάρχει βέβαια, θεωρητικά τουλάχιστον, και στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο. Πατάει όμως σε κινούμενη άμμο – και βουλιάζει. Στις αρχές της δεκαετίας του ’00 ο σχεδιασμός των ηπα ονομαζόταν “ο αμερικανικός 21ος αιώνας”, και ήταν ευχαριστημένος με την διάλυση των ευρωπαϊκών θεσμών… Μετά τις στρατιωτικές αποτυχίες του “προληπτικού αντιτρομοκρατικού πολέμου” ο σχεδιασμός της Ουάσιγκτον έγινε “make america great again” και οικονομικός πόλεμος – επί ψόφιου κουναβιού. Απέτυχε κι αυτό το σχέδιο∙ ο νυσταλέος Jo εμφανίστηκε σαν λάτρης των ευρωπαίων συμμάχων, πράγμα που σημαίνει ένα μόνο πράγμα: την στρατηγική εξάρτηση ειδικά του Βερολίνου απ’ την Ουάσιγκτον.

Όλα αυτά έχουν δύο βαριά «σημάδια» πάνω τους. Πρώτον, την αλαζονεία 500 χρόνων δυτικής κυριαρχίας στον πλανήτη (με διαδοχικές «μεγάλες δυνάμεις»), μια αλαζονεία που οδηγεί στη μόνιμη υποτίμηση των σημερινών ευρασιατών αμφισβητιών αυτής της κυριαρχίας. Και δεύτερον, την κόκα που καταναλώνουν οι δυτικοί σύμβουλοι, «ειδικοί», «στρατηγικοί σύμβουλοι», ακόμα και πολιτικές βιτρίνες. Ποτέ δεν λαμβάνονται υπ’ όψη τέτοιοι παράγοντες στην ανάλυση της ιστορίας∙ υπάρχουν όμως, και με καθόλου δευτερεύοντα ρόλο.

Αν χρειάζεται μια απόδειξη των ισχυρισμών μας περί καινούργιας φάσης του 4ου παγκόσμιου, να τρεις. Πρώτον, το ζήτημα των αμερικανικών εργαστηρίων βιολογικού πολέμου και στο ουκρανικό έδαφος… Δεύτερον, η σε εξέλιξη αντεπίθεση που επιχειρεί ο «άξονας» στο πακιστάν… Και τρίτον το σε τι πραγματική κατάσταση βρίσκεται και θα βρεθεί σύντομα το αμερικανικό καθεστώς, στο εσωτερικό του …

Θα επανέλθουμε αναλυτικότερα. Διαβάστε εν τω μεταξύ (προτείνουμε) με προσοχή (και) την τελευταία σημερινή αναφορά.

(φωτογραφίες: Μικρό δείγμα της τεράστιας γελοιότητας…)

Πόλεμος; Ποιος πόλεμος; (1)

Δευτέρα 11 Απρίλη>> Εν τω μεταξύ, καθώς ο καιρός περνάει ξεκαθαρίζει όλο και περισσότερο (σ’ όποιον, φυσικά, θέλει να καταλάβει) ότι το ουκρανικό πεδίο μάχης είναι μόνο ένα μέρος του ευρύτερου 4ου παγκόσμιου πολέμου που έχει επιταχυνθεί.

Θεωρούμε εργατικό καθήκον μας να παρακολουθούμε και να αναλύουμε κριτικά και ανταγωνιστικά την εξέλιξη αυτού του πολέμου σ’ όλο το εύρος του, παρότι (το ξέρουμε καλά πια) ελάχιστοι είναι που έχουν λόγους εργατικού ανταγωνισμού για να ασχολούνται. Δεν πρόκειται για ζήτημα λίγων σύντομων αναφορών, πολύ λιγότερο που αυτός ο ευρύτερος, ο γενικός πόλεμος είναι σε εξέλιξη και «παράγει» διαρκώς  λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά γεγονότα.

Εκείνο που μπορεί να κάνει (και θα κάνει) η ασταμάτητη μηχανή στο επόμενο διάστημα είναι μέσα από συνεχόμενες αναφορές, με γενικό τίτλο «πόλεμος; ποιος πόλεμος;» και συνεχή αρίθμηση (1,2,3…), απ’ την μια να κατεβαίνει σε κάποιο βάθος, κάτω απ’ την επιφάνεια των καταστάσεων, και απ’ την άλλη να φωτίζει γεγονότα, σχεδιασμούς, στόχους κρατικούς / καπιταλιστικούς, «λογικές» (αλλά και συγκρούσεις μεταξύ) των αφεντικών, εξελίξεις και γεγονότα που είτε φαίνονται ασύνδετα μεταξύ τους είτε περνάνε απαρατήρητα. Αυτά έχοντας επίγνωση ότι η εργατική κριτική αντιπληροφόρηση είναι αναγκαία αλλά όχι και ικανή συνθήκη για τα όσα πρέπει (και θα έπρεπε προ πολλού…) να κάνουμε. (Συμβάλουμε σε μια ανύπαρκτη συζήτηση μέσα στο (ανύπακρτο…) κίνημα… το ξέρουμε…)

Για αρχή, σαν εισαγωγή, λίγα μεταφρασμένα αποσπάσματα από άρθρο της 9 Απρίλη 2022 (χωρίς αναφορά στην πηγή επειδή, εκτιμάμε, η μανία να κρίνεται κάτι με βάση την υπογραφή του είναι επιεικώς βλακώδης!) τα οποία ίσως σας φανούν κάπως οικεία θεματολογικά εφόσον έχουμε κάνει ήδη κάποιες νύξεις πρόσφατα περί ηγεμονίας του δολαρίου και υπονόμευσής της. Ας πούμε μόνο ότι ο συγγραφέας δεν είναι ούτε ρώσος ούτε «πουτινόφιλος»! Επιπλέον η αναδημοσίευση δεν έχει καθόλου το νόημα «ιδού η φοβερή άποψη»! Καθόλου!!! Μπορεί να αποδειχθεί μια λάθος άποψη. Έχει το νόημα: δείτε, η αναδιάρθρωση, με την επιτάχυνση του ρωσο-ουκρανικού πολέμου μετά (ή παράλληλα με) την επιτάχυνση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, προκαλεί σοβαρές, δομικές αναταράξεις παγκόσμια, οι οποίες με καθόλου μαγικό ή μυστηριώδη τρόπο πέφτουν πάνω στα κεφάλια μας!….

Οι τονισμοί είναι στο πρωτότυπο:

Κοιτάμε τα πρόσφατα γεγονότα και συνειδητοποιούμε ότι σημαδεύουν την αλλαγή απ’ την βασισμένη στο δολάριο παγκόσμια οικονομία, με εγγύηση χρηματοπιστωτικά περιουσιακά στοιχεία, στα νομίσματα που στηρίζονται σε εμπορεύματα. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια αλλαγή απ’ τα ενέχυρα (collateral) που είναι εντελώς και μόνο χρηματοπιστωτικά στην φύση τους προς ενέχυρα που βασίζονται στα εμπορεύματα….

Το τέλος του συστήματος που βασιζόταν στον χρηματοπιστωτισμό επιταχύνεται από γεωπολιτικές εξελίξεις. Η Δύση προσπαθεί απεγνωσμένα να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία για να την γονατίσει οικονομικά, αλλά το μόνο που πετυχαίνει είναι να ανέβουν εναντίον της οι τιμές της ενέργειας, των εμπορευμάτων και των τροφίμων. Οι κεντρικές τράπεζες δεν έχουν άλλη επιλογή απ’ το να πληθωρίσουν τα νομίσματά τους για να μπορούν να πληρώνονται όλα αυτά. Η Ρωσία αντίθετα συνδέει το ρούβλι με τιμές εμπορευμάτων μέσω μιας μεταβλητής άρθρωσης του νομίσματος με τον χρυσό, ενώ η Κίνα έχει ήδη δείξει ότι καταλαβαίνει το πληθωριστικό παιχνίδι της Δύσης έχοντας στοκάρει εμπορεύματα και βασικούς σπόρους εδώ και δύο χρόνια, αφήνοντας επιπλέον το νόμισμά της να ανέβει σε σύγκριση με το δολάριο.

Η Κίνα και η Ρωσία δεν ακολουθούν τον δρόμο της Δύσης με τον νομισματικό πληθωρισμό. Αντίθετα κινούνται προς μια πιο σταθεροποιητική στρατηγική σε σχέση με το χρήμα, με την προοπτική να σταθεροποιήσουν επιτόκια και τιμές ενόσω η Δύση επιταχύνει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Ο Zoltan Pozcar, αναλυτής της Credit Suisse, ονομάζει αυτήν την εξέλιξη Bretton Woods 3…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Digi-file yourself (είναι η βιομετρία ηλίθιε!)

Πέμπτη 7 Απρίλη>> Θα μας επιτρέψετε να γυρίσουμε πίσω στο μακρινό 2020, συγκεκριμένα την Πέμπτη 2 Ιούλη της χρονιάς. Ίσως εκείνη η παλιά (;) αναφορά να χρειάζεται μια επικαιροποιημένη προσέγγιση. Τότε, κάτω απ’ τον τίτλο ψηφιακές φυλακές, παρουσιάσαμε σε αδρές γραμμές το ευρωπαϊκό χρονοδιάγραμμα ψηφιακού φακελώματος εμβολιασμένων όπως παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 2019 – κάμποσους μήνες (ή μήπως «έτη φωτός»;) πριν την έναρξη της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας ειδικά στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο. Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα είχε τίτλο Δρόμος προς τον εμβολιασμό, είχε ξεκινήσει απ’ το 2017 σαν μέρος του Ευρωπαϊκού σχεδίου δράσης για τον εμβολιασμό 2015 – 2020, που κι αυτό ήταν μέρος της Ευρωπαϊκής ατζέντας ανοσοποίησης 2030.

Στην προ covid (p.c.) εποχή, ακόμα κι αν κάποιος μάθαινε κάτι γι’ αυτό το σχέδιο το πιθανότερο θα ήταν να σκεφτεί πως η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία «δουλειά δεν είχε ο διάολος…»: αφού, στην p.c. εποχή η λέξη «εμβόλια» ήταν συνδεδεμένη αποκλειστικά με τα παιδιά, έτσι ώστε εκφράσεις του είδους «ατζέντα ανοσοποίησης 2030» να μοιάζουν ακατάληπτες…

Στη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας η υπενθύμιση αυτού του σχεδίου (την κάναμε) θα θεωρούνταν ίσως εξεζητημένη μπροστά στα καθημερινά, άμεσα πάθη.

Τώρα, 2 γεμάτα χρόνια μετά την έναρξη της τρομοεκστρατείας, την επιβολή της γενετικής μηχανικής σαν «σωτηρίας» (με χιλιάδες δολοφονημένους…), την επερχόμενη αντικατάσταση της «ανοσίας» απ’ την «προστασία», και το ορατό στο κοντινό μέλλον επόμενο κύμα «εμβολιαστικής κανονικότητας» (πάντα, πλέον, με γενετική μηχανική…), η καπιταλιστική εξέλιξη κατάληψης και ελέγχου των σωμάτων και των σχέσεων ίσως μπορεί και πρέπει να γίνει κατανοητή. Ίσως… μπορεί… (οπωσδήποτε πρέπει!). Κι αυτό επειδή αυτή καθαυτή η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία ταίριαξε και ταιριάζει γάντι στην εξυπηρέτηση σκοπών πολύ ευρύτερων αλλά καθόλου συνωμοτικών∙ και ο Sars–Cov-2 σαν διαχείριση έγινε εξ αρχής η «ναυαρχίδα» της επιτάχυνσης της εφόδου των αφεντικών στην κατάκτηση του κοινωνικού εργοστάσιου.

Σε μια μεταγενέστερη αναφορά πριν πάνω από ένα χρόνο, στις 14 Φλεβάρη 2021, σημειώναμε:

… Το πρόγραμμα της Ε.Ε. Horizon 2020 έχει δώσει ώθηση στη βιομετρική βιομηχανία πολύ πριν τον κορονοϊό, κυρίως σε προϊόντα ασφάλειας για την αστυνομία και τις υπηρεσίες ελέγχου των συνόρων, παρέχοντας χρηματοδότηση 1,7 δισεκατομμυρίων ευρώ μεταξύ 2014 και 2020. Σ’ αυτό το πρόγραμμα περιλαμβανόταν μια μεγάλη κλίμακα τεχνολογιών επιτήρησης, όπως για την αναγνώριση ίριδας και προσώπου. Επιπλέον 1,3 δισ ευρώ θα διατεθούν την επόμενη επταετία.

… Ανάμεσα σ’ αυτούς που έχουν επωφεληθεί απ’ αυτό το πρόγραμμα είναι η γαλλική τεχνολογική εταιρεία Idermia, που έχει πάρει 2,91 εκατομμύρια απ’ το 2017 ως το 2019. Πρόσφατα η Idermia κέρδισε ένα συμβόλαιο για την δημιουργία ενός καινούργιου διαμοιραζόμενου Συστήματος Βιομετρικής Ταυτοποίησης, που θα αναβαθμίσει μια βάση δεδομένων από 400 εκατομύρια υπηκόους τρίτων κρατών ως το 2022, με επιβεβαίωση δακτυλικών αποτυπωμάτων και αναγνώριση προσώπου για όσους μπαίνουν και βγαίνουν απ’ την ζώνη Schengen.

… Η Ε.Ε. διαμόρφωσε έναν «Δρόμο προς τον Εμβολιασμό» συνδεδεμένο με ψηφιακό διαβατήριο υγείας πριν την εμφάνιση του ιού· η τελευταία αναβάθμιση του σχεδίου έγινε το τρίτο τρίμηνο του 2019. Περιέχει λεπτομέρειες για ένα σχέδιο που εκτείνεται απ’ το 2018 ως το 2022 για να «εξεταστεί η βιωσιμότητα της ανάπτυξης ενός ενιαίου διαβατηρίου / κάρτας εμβολιασμού για τους πολίτες της Ε.Ε.» και «να αναπτυχθούν οι οδηγίες της Ε.Ε. για την καθιέρωση ενός γενικού ηλεκτρονικού πληροφορικού συστήματος ανοσοποίησης».

Επίσης, στους σκοπούς του προγράμματος συμπεριλαμβάνεται «το ξεπέρασμα των νομικών και τεχνικών εμποδίων που δυσκολεύουν την δι-επιχειρησιακότητα των εθνικών πληροφορικών συστημάτων ανοσοποίησης», ενώ τονίζεται η ανάγκη ενίσχυσης των συνεργασιών με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το Στρατηγικό Συμβουλευτικό Γκρουπ Ειδικών για την Ανοσοποίηση (SAGE) και το Gavi [σ.σ.: του κυρ Βασίλη, του Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων…] μεταξύ άλλων, και της υποστήριξης της έρευνας και της καινοτομίας μέσω του Horizon 2020…

Εκτός απ’ τους caradinieroi/phizeroi οποιοσδήποτε απλά λογικός νους θα καταλάβαινε ότι πριν τον τσαχπίνη ετοιμάζονταν στην ε.ε. σχέδια για τον καταναγκαστικό εμβολιασμό ενηλικών (με άγνωστη ακόμα τότε πρόφαση), έτσι ώστε να γίνει εφικτό το γενικό ηλεκτρονικό φακέλωμα «υγείας» των πάντων, αρχίζοντας από καταναγκαστικούς, καθολικούς εμβολιασμούς ενηλίκων (πάντα με άγνωστη στις χρονιές 2017, 2018, 2019 πρόφαση και αφορμή). Για να το πούμε ανάποδα: θα ήταν αδιανόητα γελοίο να ετοιμάζονταν τότε (το 2017, το 2018, το 2019) οι υποδομές για «ενιαίο διαβατήριο / κάρτα εμβολιασμού για τους πολίτες της ε.ε.» με περιεχόμενο … τα παιδικά (κλασσικά) εμβόλια!!! Κάτι άλλο είχαν απλωμένο στα τραπέζια τους οι «αρμόδιοι».

Τώρα, το 2020, το 2021, το 2022, ξέρουμε ακριβώς τι μεθόδευε η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, οι πολιτικές βιτρίνες των κρατών μελών, το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, και οπωσδήποτε το μεγαλύτερο, εξωνημένο τμήμα του στρώματος των «ειδικών». Κι αυτό μας επιτρέπει να κατανοήσουμε και να δείξουμε την καπιταλιστική τάση και να διαβλέψουμε την συνέχεια αυτής της υγιειονομικής τρομοεκστρατείας… (Εκτός αν υπάρχουν αφελείς που βολεύονται να πιστεύουν ότι «όλα τέλειωσαν» και ότι σχέδια που προϋπήρχαν θα εγκαταλειφθούν παρότι έκαναν άλματα μέσα σε δύο χρόνια!)

 

Mutate yourself (είναι η γενετική μηχανική ηλίθιε!)

Πέμπτη 7 Απρίλη>> Όταν στην ε.ε. (και σ’ όλα τα μαγαζιά του συμπλέγματος) μιλούσαν προς τα τέλη της δεκαετίας του 2000 για μαζικούς, καθολικούς, καταναγκαστικούς εμβολιασμούς (και για το ηλεκτρονικό / ψηφιακό φακέλωμα για όλες τις χρήσεις…) ΔΕΝ εννοούσαν τα εμβόλια όπως τα ξέραμε ως τότε! Τα μόνα τέτοιου είδους κλασσικά, κανονικά εμβόλια για ενηλίκους που υπήρχαν ως τότε στη δύση ήταν για τις γρίπες, και παρότι δυο φορές μέσα στη δεκαετία είχαν ήδη δοκιμαστεί σχετικές τρομοεκστρατείες («γρίπη των πτηνών», «γρίπη των χοίρων») ο μαζικός τρόμος που θα έδενε πισθάγκωνα κορμιά και συνειδήσεις ΔΕΝ είχε περάσει: ο κόσμος (ακόμα) καταλάβαινε τα στοιχειώδη.

Καταλάβαιναν όμως πολύ καλύτερα τ’ αφεντικά του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου!

Η αργόσυρτη, στηριγμένη στην πειθώ διαδικασία «αλλαγής παραδείγματος» που ήταν ως τότε ο κανόνας σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου (στηριγμένος στην όποια ελευθερία και στα όποια ατομικά δικαιώματα) δεν θα απέδιδε, δεν θα εξυπηρετούσε τους σκοπούς του συμπλέγματος∙ ειδικά αν τα εμβόλια επρόκειτο να αποκτήσουν εισαγωγικά, να είναι κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό που εννοούσαν και ήξεραν οι κοινωνίες σαν εμβόλια∙ αν επρόκειτο να είναι το μασκάρεμα της γενετικής μηχανικής / μετάλλαξης των ανθρώπινων κυττάρων!

Τον Οκτώβρη του 2019 το ζήτημα ήταν ξεκάθαρο: έπρεπε να τιναχτεί στον αέρα ολόκληρη η ως τότε αντίληψη περί υγείας, αρρώστιας, εμβολίων, θεραπειών, σωμάτων, ελευθεριών, δικαιωμάτων∙ κι αυτό έπρεπε να γίνει «από μέσα». Απ’ τους ειδικούς και τους μηχανισμούς / «οργανισμούς κύρους»… Τώρα πια ξέρουμε. Ένα τεράστιο διεθνές πραξικόπημα βρισκόταν πια (τον Οκτώβρη του 2019) σε σχεδιασμό και εξέλιξη:

Τώρα πια ξέρουμε. Λίγους μήνες μετά, το καλοκαίρι του 2020, τα βασικά «όργανα» της ε.ε., της ίδιας ε.ε. που σχεδίαζε ήδη καιρό πριν τους μαζικούς καταναγκαστικούς εμβολιασμούς, το ψηφιακό φακέλωμα και την πειθαρχία στις νόρμες του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος (χωρίς να χρειάζεται να πει τα πράγματα με τ’ όνομά τους…), το ευρωκοινοβούλιο δηλαδή και το ευρωπαϊκό συμβούλιο (οι κεντρικές πολιτικές βιτρίνες) επισημοποιούσαν την γενετική μηχανική, το genetic engineering των ανθρώπινων σωμάτων και οργανισμών, σαν την «ενδεδειγμένη και επιβεβλημένη επέμβαση» … κατά της covid-19. Που ακόμα κι αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί:

Μετάφραση των τονισμένων παραγράφων: Για την διευκόλυνση της ανάπτυξης, της έγκρισης και της ασφάλειας εμβολίων covid-19 οι ευρωβουλευτές σήμερα υιοθέτησαν μια προσωρινή παρέκκλιση συγκεκριμένων νόμων για τις κλινικές δοκιμές.

Το κοινοβούλιο σήμερα υιοθέτησε ένα νέο κανονισμό με 505 ψήφους (υπέρ) προς 67 (κατά) και 109 απουσίες, μέσω της επείγουσας διαδικασίας που θα επιτρέψει σε εμβόλια και θεραπείες covid-19 να αναπτυχθούν πιο γρήγορα.

Η ανάπτυξη και η εφαρμογή ενός αποτελεσματικού και ασφαλούς εμβολίου ενάντια στον ιό είναι η πιο πιθανή μόνιμη λύση για να σταματήσει η πανδημία. Γι’ αυτό το σκοπό η Επιτροπή πρότεινε μια ευρωπαϊκή εμβολιαστική στρατηγική για την covid-19, συμπεριλαμβανόμενης μιας προσωρινής και στενά σχετικής με την covid-19 παρέκκλισης συγκεκριμένων κανόνων για τις κλινικές δοκιμές.

… Μερικά εμβόλια και θεραπείες covid-19 που βρίσκονται ήδη σε ανάπτυξη μπορούν να οριστούν σαν γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί (GMOs) και κατά συνέπεια καλύπτονται απ’ τις οδηγίες της ΕΕ για τους GMOs. Δεδομένου ότι οι εθνικές νομοθεσίες σχετικά με τους περιβαλλοντικούς κινδύνους από ιατρικά προϊόντα που περιέχουν ή αποτελούνται από GMOs ποικίλουν αξιοσημείωτα μεταξύ των κρατών μελών, μια χαλάρωση αυτών των κανόνων απαιτείται για να αποφευχθεί σημαντική καθυστέρηση για σωτήρια εμβόλια και θεραπείες.

… Σήμερα το Συμβούλιο υιοθέτησε έναν κανονισμό που έχει στόχο να επιταχύνει την ανάπτυξη και την εφαρμογή ενός εμβολίου κατά της covid-19 στην Ε.Ε. Η απόφαση προνοεί για μια προσωρινή παρέκκλιση για λογαριασμό κλινικών δοκιμών με τέτοια εμβόλια απ’ την ισχύουσα νομοθεσία για τους περιβαλλοντικούς κινδύνους που προβλέπεται στην Ε.Ε. για την ηθελημένη απελευθέρωση στο περιβάλλον και την ελεγχόμενη χρήση γενετικά μεταλλαγμένων οργανισμών (GMOs). Επιπλέον ξεκαθαρίζει ότι αυτή η προσωρινή παρέκκλιση ισχύει επίσης όταν τα κράτη μέλη επιτρέπουν ιατρικά προϊόντα που περιέχουν ή συνίστανται από GMOs με σκοπό την θεραπεία ή την πρόληψη της covid-19 ώστε να χρησιμοποιηθούν σε συγκεκριμένες κατ’ εξαίρεση και επείγουσες καταστάσεις όπως αυτές ορίζονται απ’ την φαρμακευτική νομοθεσία. Οι περιβαλοντικές συνέπειες των ιατρικών προϊόντων (συμπεριλαμβανόμων των εμβολίων) που περιέχουν ή συνίστανται από GMOs και προορίζονται να θεραπεύσουν ή να προλάβουν την covid-19 θα παραμείνουν τμήμα της διαδικασίας έγκρισης της πρόσβασής τους στην αγορά, με σεβασμό στις απαιτήσεις προστασίας του περιβάλλοντος που έχουν οριστεί στη νομοθεσία για τους GMOs.

Ναι: μια καινούργια εποχή βίας και εκμετάλλευσης εγκαινιάστηκε μέσα στην ομίχλη της δημαγωγίας, μέσα στις κρατικές και επιχειρηματικές προβοκάτσιες, μέσα στην κρατικοποίηση του «υγιεινισμού» που ως τότε ήταν ατομικό σπορ για τις δυτικές κοινωνίες.

Ναι, τώρα ξέρουμε. Η προετοιμασία πολλών χρόνων, προετοιμασία τεχνολογική (πειράματα, δοκιμές, papers, συνέδρια, ανακοινώσεις…), προετοιμασία θεσμική / πολιτική (αποφάσεις «θεσμών», αλλαγές ορισμών, κατάληψη πόστων απ’ τους «κατάλληλους ανθρώπους», σχεδιασμοί του είδους «δρόμος προς τον εμβολιασμό», ID2020, κλπ), προετοιμασία ιδεολογική (o Εαυτός – Κεφάλαιο σαν μόνιμα έντρομος μπροστά στο ενδεχόμενο κατάπτωσης…), προετοιμασία επιχειρηματική (συγχωνεύσεις, εξαγορές μήντια, δωροδοκίες και εξαγορές πανεπιστημίων, ινστιτούτων, ιδρυμάτων, «ειδικών») δεν είχε στόχο ένα-ακόμα-εμβόλιο-όπως-τα-παλιά!… Είχε στόχο το ακριβώς αντίθετο: ένα (ακόμα) “σοκ και δέος”, την ανατίναξη εκ των έσω (δηλαδή την άσκηση της μέγιστης δυνατής βίας εναντίον) όλων των δεδομένων και όλων των βεβαιοτήτων σε ότι αφορά την ατομική και συλλογική υγεία, έτσι ώστε στην «καμένη γη» των κοινωνικών σχέσεων και πεποιθήσεων, σ’ αυτήν την «καινούργια» terra nullius όπως μας θυμίζει η Vandana Shiva, να διευκολυνθεί η επέλαση και η κατοχή του Νέου Καπιταλιστικού Παραδείγματος σ’ ότι αφορά την ζωή σε κάθε εκδοχή της: η κατάκτηση, η αιχμαλωσία, η υποδούλωση των κυττάρων.

Βλέπετε: εκείνος ο κυρ Κάρολος τα είχε προβλέψει αυτά, χωρίς να δώσει την πλήρη μορφή (πώς θα μπορούσε άλλωστε;). Πρώτα αιχμαλωτίστηκε η φυσική, μυϊκή δύναμη∙ ύστερα η φυσική, διανοητική δύναμη∙ μετά η κοινωνική δύναμη, με την έννοια των πολλαπλασιαστικών δυνατοτήτων των κοινωνικών σχέσεων∙ και τώρα ήρθε η σειρά της αιχμαλωσίας της ζωτικής δύναμης (θα μπορούσε να ονομαστεί «βιολογική» αλλά ο όρος δεν μας αρέσει γιατί είναι ναρκοθετημένος προ πολλού), της ζωτικότητας σε κάθε έκφανσή της δηλαδή, που είναι λίγο πολύ ο κοινός παρονομαστής όλων των προηγούμενων αιχμάλωτων απ’ το κεφάλαιο και τα αφεντικά δυνάμεων.

Θα πεθάνεις για το καλό σου ηλίθιε! (έτσι είναι ο πόλεμος…)

Πέμπτη 7 Απρίλη>> Μήπως, έστω, όλη αυτή η βία-της-Αλλαγής-Παραδείγματος, όλη αυτή η βία του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος ήταν / είναι για το καλό της ανθρωπότητας, όπως άλλωστε υποστηρίζει κάθε λακές του συστήματος και όλοι οι πιστοί caradinieroi/pfizeroi;

Στις 23 Σεπτέμβρη του 2021 μια γαλλίδα ακροδεξιά ευρωβουλευτής (απ’ το κόμμα της Λεπέν) κατέθεσε στο ευρωκοινοβούλιο μια «πρόταση ψηφίσματος». Τονίζουμε το ακροδεξιά επειδή είναι τεράστια ντροπή και τεράστια ξεφτίλα για όλους εκείνους τους έξυπνους «αριστερούς», «αριστεριστές», «αριστερίζοντες», «αριστεροεξτρεμιστές», «αριστεροεπαναστάτες» και «αριστεροανατροπείς» το ότι κατατάχτηκαν τόσο φανατικά και συνειδητά στα συμφέροντα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και των αφεντικών της 4ης βιομηχανικής επανάστασης ώστε να αφήσουν το περιθώριο σε ακροδεξιούς να … υπερασπίζονται στοιχειώδη δικαιώματα και ελευθερίες (!!!) σύμφωνα, φυσικά, με τα δικά τους συμφέροντα. Είναι τεράστια ντροπή και τεράστια ξεφτίλα που ωστόσο δεν μας αγγίζει, ούτε την ασταμάτητη μηχανή ούτε τις αισχρά μειοψηφικές μεν αλλά αρκετές εκατοντάδες συντρόφων και συντροφισσών από διάφορα πολιτικά ρεύματα που σήκωσαν κάποια στιγμή κεφάλι: ποτέ δεν εγκαταλείψαμε τα οδοφράγματα της σύγχρονης εργατικής κριτικής…

Τι έλεγε η πρόταση ψηφίσματος;

Ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα ευρωπαϊκό ταμείο αποζημιώσεων για όσους / όσες απέκτησαν προβλήματα υγείας απ’ τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής. Ανέφερε και αριθμούς σύμφωνα με την eudravigilance (υπηρεσία καταγραφής ανεπιθύμητων παρενεργειών) του ΕΜΑ, αριθμούς που φυσικά αποκρύβονται σαν πολύτιμα κρατικά μυστικά:

Θάνατοι (στην ε.ε., η μεγάλη βρετανία είναι εκτός):

4.198 απ’ την πλατφόρμα της Pfizer/biontech∙

1.053 απ’ την πλατφόρμα της astrazeneca

392 απ’ την πλατφόρμα της moderna

138 απ’ την πλατφόρμα της janssen (J&J).

Σύνολο 5.781 δολοφονίες απ’ τους γενετιστές και τα αφεντικά τους…. Ως πότε; Μόνο ως τις 29 Ιούνη του 2021, δηλαδή μετά από τους 5 έως 6 πρώτους μήνες των μαζικών, εκβιαστικών πλατφορμιασμών….

Παρενέργειες (συμπεριλαμβανομένων σοβαρών σακατεμάτων σε πάνω απ’ τους μισούς που καταγράφτηκαν):

435.779 απ’ την πλατφόρμα της prizer/biontech∙

373.285 απ’ την πλατφόρμα της astrazeneca∙

117.243 απ’ την πλατφόρμα της moderna∙

27.694 απ’ την πλατφόρμα της janssen (J&J).

Σύνολο 954.001 περιπτώσεις πρόκλησης νοσηρότητας απ’ τους γενετιστές και τα αφεντικά τους…. Ως πότε; Μόνο ως τις 18 Σεπτέμβρη 2021, δηλαδή μετά από τους πρώτους 8 ως 9 πρώτους μήνες των μαζικών, εκβιαστικών πλατφορμιασμών….

Δυστυχώς το φονικό επιταχύνθηκε και επιταχύνεται έκτοτε:

Στην ε.ε. + την ελβετία, (σύμφωνα με τις μετρήσεις της eudravifilance) ως τις 15 Μάρτη του 2022, είχαν καταγραφεί: 41.834 θάνατοι (: δολοφονίες) και 3.858.407 βλάβες απ’ το σύνολο των πλατφορμών γενετικής μηχανικής που έχουν εξαπολυθεί∙

Στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας – μεγάλη βρετανία (σύμφωνα με τις μετρήσεις του βρετανικού MHRA) ως τις 4 Μάρτη 2022, είχαν καταγραφεί 2.061 θάνατοι (: δολοφονίες) και 1.471.106 βλάβες (πάντα απ’ το σύνολο)∙

Στις ηπα (σύμφωνα με τις μετρήσεις του VAERS) ως τις 4 Μάρτη 2022, είχαν καταγραφεί 25.158 θάνατοι (: δολοφονίες) και 5.667.613 βλάβες.

Σύνολο σε ε.ε., μεγάλη βρετανία και ηπα: 69.053 θάνατοι (δολοφονίες) και 10.997.126 βλάβες. Ως, χοντρικά, τα μέσα Μάρτη του 2022. (Αυτοί οι αριθμοί θεωρούνται αποτέλεσμα «υποκαταγραφής», στο 1/10 της πραγματικότητας – ωστόσο εξακολουθούμε να μην τολμάμε να διανοηθούμε ότι η πραγματικότητα είναι δεκαπλάσια…)

Αυτή είναι η σοδειά των «πειραμάτων» των γενετιστών και των αφεντικών τους στο μεγαλύτερο μέρος του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου ύστερα από 15 μήνες μαζικών, εκβιασμένων, καταναγκαστικών πλατφορμιασμών… Αυτή είναι η ως τώρα σοδειά της γενετικής μηχανικής, του χακαρίσματος του ανοσοποιητικού συστήματος, της βιοτεχνολογικά παραγώμενης οργανωμένης νοσηρότητας. Και δυστυχώς υπάρχει διαρκής συνέχεια.

Κάποιος ίσως θα αναρωτηθεί: είναι δυνατόν; Πώς είναι δυνατόν να έχουν δολοφονηθεί μέσα σε 15 μήνες στον δυτικό κόσμο σχεδόν 70.000 άτομα και να έχουν σακατευτεί οριστικά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο 5, 6, 7 εκατομμύρια επειδή αυτό βολεύει τη «νέα βιομηχανία της υγείας» και να μην έχουν ξεσηκωθεί όλες οι πέτρες;

Είναι, δυστυχώς, δυνατόν, εξαιτίας τριών τουλάχιστον σοβαρών αιτίων, που είναι απέναντί μας. Πρώτον, το τι και πως είναι δημόσιο ζήτημα (δημόσιο ενδιαφέρον, δημόσιος κίνδυνος, δημόσιο όφελος) συντίθεται και ανασυντίθεται σχεδόν ολοκληρωτικά απ’ την μηντιό-σφαιρα, των παλιών και των νέων media. Οτιδήποτε πετιέται έξω απ’ αυτήν την ζώνη γενικευμένης μεσολάβησης και οργανωμένου εντυπωσιασμού δεν υπάρχει∙ ή είναι «καταραμένο»… Ακόμα κι αν πρόκειται για την δολοφονία 70, 100 ή 200 χιλιάδων ανθρώπων, απ’ τις φαρμακομαφίες και τους συμμάχους τους. Σε αντίθεση με την τρομοκρατία των φερέτρων απ’ το νοσοκομείο του Bergamo, αυτοί οι δολοφονημένοι είναι ανύπαρκτοι, ή «ιδιωτικές» υποθέσεις.

Δεύτερον, η δημόσια έκφραση της δικαιολογημένης οργής απορροφιέται / μεσολαβείται επίσης εύκολα απ’ τις μηχανές της ψηφιακής κοινωνικής μηχανικής (τώρα τα anti-social media, αύριο ίσως και κάτι άλλο…) και «εξαϋλώνεται» στον N-διάστατο κυβερνοχώρο. Απομένει το χρήσιμο για το σύστημα: η εκτόνωση…

Τρίτον, η μέση κοινωνική αντίληψη για το σώμα, την υγεία, την αρρώστια ήταν ήδη υπερμεσολαβημένη στον «πρώτο κόσμο» απ’ την προσφυγή στους «ειδικούς», αρκετά πριν την έναρξη της πιο πρόσφατης υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Όλο και λιγότεροι πρωτοκοσμικοί είναι σε θέση να ξέρουν αν είναι ή δεν είναι καλά χωρίς εξετάσεις (για τις οποίες αγνοούν τα πάντα εκτός απ’ τα πορίσματά τους…). Πλησιάζει η στιγμή όπου όλο και λιγότεροι πρωτοκοσμικοί θα ξέρουν αν ζουν ή όχι χωρίς την πιστοποίηση κάποιου μηχανισμού της τεχνοκρατικής εξουσίας και των αφεντικών της.

 

Gazorubles reloaded: θερμοσίφωνας εναντίον καταψύκτη

Δευτέρα 4 Απρίλη>> Έγινε όπως αναμενόταν. Για την ακρίβεια επιταχύνθηκε: όποιος χάνει την ιστορική διάρκεια για χάρη των εντυπώσεων της στιγμής δεν καταλαβαίνει. Για λογαριασμό της συνέχειας της εργατικής κριτικής / αντιπληροφόρησης ας θυμίσουμε εισαγωγικά ότι πριν μια βδομάδα (Δευτέρα 28 Μάρτη, gazorubles) γράφαμε μεταξύ άλλων:

… Μετά την οργάνωση της απαίτησης πληρωμής σε ρούβλια (σε καμμιά βδομάδα), οι ευρωπαίοι, «μη φιλικοί» αγοραστές θα πρέπει να ανοίξουν λογαριασμούς σε ρωσικές τράπεζες (σε μία απ’ αυτές τις δύο όχι-τιμωρημένες), να καταθέσουν σ’ αυτές γενναίες ποσότητες ευρώ που θα μετατρέπονται σε ρούβλια, και να πληρώνουν μέσω αυτών των λογαριασμών το γκάζι. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο έλεγχος των πληρωμών θα βρίσκεται σε ρωσικές και όχι σε ευρωπαϊκές τράπεζες – για να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος «παγώματος» των σχετικών ποσών. Εκτός απ’ τον έλεγχο μεγαλώνει αισθητά και η (διεθνής) ζήτηση σε ρούβλια∙ πράγμα που είχε ήδη σα συνέπεια, και μόνο με την αναγγελία της ανεγκέφαλης αλεπούς, την ανατίμηση της διεθνούς ισοτιμίας του ρουβλιού. Κι αυτό είχε / έχει αλυσιδωτά αποτελέσματα στις τιμές των εισαγόμενων στη ρωσική επικράτεια (και τιμολογημένων σε δολάριο ή ευρώ) ευρείας χρήσης εμπορευμάτων, που πληρώνονται απ’ τους ντόπιους σε ρούβλια: έπεσαν (οι τιμές), με αποτέλεσμα οι συνέπειες των «κυρώσεων» για τον ρωσικό πληθυσμό να είναι πια ιδιαίτερα περιορισμένες. (Δεν εννοούμε τα είδη πολυτελείας…)

Πρόκειται για μίνι διεθνοποίηση του ρωσικού νομίσματος. Που βέβαια απέχει πολύ, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, απ’ το να το καθιερώσει σαν ένα ισχυρό διεθνές νόμισμα. Αν, λοιπόν, μείνει κάποιος εκεί θα συμπεράνει ότι δεν πρόκειται για κάτι που να αξίζει τον χαρακτηρισμό “golden bullet”. Λάθος!…

Τώρα έχει αρχίσει ο ντόρος. Και οι απειλές διάφορων δυτικών πολιτικών βιτρινών ή/και δημαγωγών ότι «εξαιτίας των απαιτήσεων αυτών των άθλιων στη Μόσχα» θα παγώσουμε… «Να φοράτε κανά πουλόβερ παραπάνω» συνέστησε ένας γερμανός υπουργός του υποτελείς του, και πρέπει να αναρωτηθούμε αν το άλλοτε διάσημο ανταγωνιστικό πνεύμα ενός καλού τμήματος της γερμανικής κοινωνίας φοράει πλέον διπλές και τριπλές παντόφλες ώστε να αντέχει τέτοιες προσβλητικές συμβουλές…

Αυτό που επιβάλει η Μόσχα είναι απλό και παραδειγματικό: αντί οι σε ευρώ πληρωμές (κατ’ αρχήν για το γκάζι) να γίνονται στα γερμανικά, ιταλικά, αυστριακά παραρτήματα της gazprombank, κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή από «πάγωμα», θα γίνονται στη ρωσική έδρα της. Αντί να «τραβάει» η gazprom τις πληρωμές απ’ το ευρωπαϊκό έδαφος διακινδυνεύοντας να μην μπορεί να το κάνει, οι πελάτες της θα στέλνουν τα ευρώ τους (ή τα δολάριά τους) σε ρωσικό έδαφος, σε δικούς τους λογαριασμούς στα κεντρικά της gazprombank. Την οποία θα έχουν εξουσιοδοτήσει να τα μετατρέπει σε ρούβλια στο χρηματιστήριο της Μόσχας (στην τρέχουσα κάθε φορά ισοτιμία), ώστε να πληρωθεί (πάντα επί ρωσικού εδάφους) η μητρική gazprom. Εδώ το νόμισμα, μέσω μιας αλληγορίας για το έδαφος, είναι η σημαία του κράτους.

Γιατί διάφορες πολιτικές βιτρίνες, ο έρμος γερμανός καγκελάριος, ο βασιλιάς Μακρόν, ο τραπεζίτης Ντράγκι, πετάχτηκαν αγανακτισμένοι να δηλώσουν «όχι, ποτέ σε ρούβλια!»; Κανείς τους δεν αγοράζει ρωσικό γκάζι, άλλη είναι η δουλειά τους. Κανείς τους δεν θα στερηθεί την θαλπωρή απ’ το πιθανό “δελτίο” στο ρεύμα ή στη θέρμανση. Το αέριο το αγοράζουν εταιρείες, εταιρείες ιδιωτικές, κρατικές ή σ.δ.ι.τ. Και το καταναλώνουν οι υπήκοοι (που μπορεί να φορέσουν διπλά και τριπλά πουλόβερ, έχοντας μια τρύπα στο μπράτσο για να κάνουν τριπλά και τετραπλά «τσιμπήματα» γενετικής μηχανικής…) αλλά επίσης και οι βιομηχανίες. Υποτίθεται ότι οι πολιτικές βιτρίνες στον καπιταλιστικό κόσμο είναι οι εκπρόσωποι αυτών των βιομηχανιών. Τι γνώμη έχουν τα αφεντικά των βιομηχανιών (για παράδειγμα των γερμανικών) για την «προτάσσω το στήθος μου στο εχθρό» στάση των τωρινών πολιτικών τους εκπροσώπων;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

SOS: Παρίσι και Βερολίνο καλούν Πεκίνο!

Δευτέρα 4 Απρίλη>> Πριν σχεδόν ένα μήνα, για την ακρίβεια στις 8 Μάρτη, σχεδόν δυο βδομάδες μετά την ρωσική εισβολή στην ουκρανία, έγινε κάτι που καταχωνιάστηκε στη δυτική πολεμοκάπηλη δημαγωγία. Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron και ο γερμανός πρωθ. Soltz μίλησαν «τριγωνικά» με τον κινέζο αυτοκράτορα Xi ζητώντας του, ούτε λίγο ούτε πολύ, να «μαζέψει» την ανεγκέφαλη αλεπού…

Και που είναι το παράξενο; ίσως αναρωτηθείτε… Σ’ αυτό: είναι η πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του είδους μας όπου δύο ευρωπαϊκά κράτη (πρώην «μεγάλες δυνάμεις»…) ζητούν από ένα ασιατικό κράτος να παρέμβει σε ένα πρόβλημα αμιγώς ευρωπαϊκό, σε μια πολεμική σύγκρουση που συμβαίνει σε εντελώς ευρωπαϊκό έδαφος (και για την οποία θα έλεγε κάποιος ότι αποτελεί «ευρωπαϊκή υπόθεση»)!

Ήταν, άραγε, εκείνη η τριγωνική video επικοινωνία η δύσθυμη δυτική αναγνώριση ότι το κέντρο του καπιταλιστικού πλανήτη βρίσκεται μακριά απ’ την ιστορική του θέση, στην μακρινή ασία; Ασφαλώς ναι!!! Όμως δεν είναι μια έντιμη αναγνώριση (και γιατί να ήταν τέτοια;)

Σχεδόν ένα μήνα αργότερα, στις 1 Απρίλη ήταν κανονισμένη μια σύνοδος μεταξύ ε.ε. και Πεκίνου, για τα ζητήματα των οικονομικών (και όχι μόνο) σχέσεων μεταξύ τους. Δεν ήταν πρωταπριλιάτικο αστείο το ότι σ’ αυτήν την εικονική (μέσω video) διάσκεψη η παρακμιακή ε.ε. ζήτησε ξανά απ’ το Πεκίνο να «συνετίσει» την ανεγκέφαλη αλεπού!

Αυτός ο αμίμητος που πληρώνεται σαν «πρόεδρος του ευρωπαϊκού συμβουλίου» ονόματι Charles Michel το δήλωσε (μετά το τέλος του ραντεβού) όλο καμάρι: Καλέσαμε την κίνα να σταματήσει τον πόλεμο στην ουκρανία είπε (!!!), προφανώς χωρίς να έχει επίγνωση του τι λέει. Η κυρία Ursula το εξήγησε:

Η κίνα έχει επιρροή στη ρωσία, οπότε περιμένουμε απ’ την κίνα να αναλάβει τις ευθύνες της για τον τερματισμό του πολέμου… (!!!)

Πίσω απ’ αυτές τις όλο αγάπη-για-την-ειρήνη «εκκλήσεις» στο Πεκίνο να λύσει ένα σοβαρό ευρωπαϊκό πρόβλημα του οποίου την διαχείριση οι ίδιες οι ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες είχαν παραδώσει επί χρόνια στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο, κρύβεται η ευρύτερη δυτική ψευδαίσθηση ότι ο δυτικός καπιταλισμός και τα κράτη του μπορούν ακόμα να ελέγξουν το ευρασιατικό project και, κυρίως, το Πεκίνο – απειλώντας το (όπως συνήθως) η μεν Ουάσιγκτον με «κυρώσεις» / τιμωρίες, η δε ε.ε. με «σου κρατάω μούτρα». Το επίδικο είναι γνωστό: να μην βοηθήσει ο κινεζικός καπιταλισμός τον ρωσικό εναντίον των δυτικών «κυρώσεων», αγοράζοντας για παράδειγμα το πλεόνασμα της ρωσικής παραγωγής υδρογονανθράκων, ή διευκολύνοντας τις διεθνείς συναλλαγές της Μόσχας με την κινεζική εναλλακτική του swift.

Κατά συνέπεια τα επίσημα ανακοινωθέντα της ε.ε. μετά την συνάντηση ήταν γεμάτα ουκρανία και τις κινεζικές ευθύνες… Τα ανακοινωθέντα του Πεκίνου όμως ήταν the other way. Ελάχιστη αναφορά στον πόλεμο. Σύμφωνα μ’ αυτά ο αυτοκράτορας Xi συμβούλεψε τις ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες να διαχωρίσουν τον δρόμο τους απ’ τον αμερικανικό!… Προσθέτοντας πως αν το κάνουν μέλλον λαμπρό περιμένει την συνεργασία του καπιταλισμού ε.ε. με τον κινεζικό.

(φωτογραφία: Και για να μην ξεχνάμε ποια είναι η κυρίως δουλειά της κυρά Ursula αυτή την εποχή. Ακόμα και μετά την συνάντηση με τον αυτοκράτορα δεν ξέχασε πως όλος ο πλανήτης πρέπει να περάσει απ’ τον πάγκο των mRNA πλατφορμών…)