Tag: γαλλία

Ο βασιλιάς δεν είναι τρελός. Είναι γυμνός

Δευτέρα 26 Οκτώβρη. Θα αρκούσε μόνη της η απόφαση του βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron να φτιάξει «δικό του ισλάμ» (που μετά, όπως δήλωσε, θα το εξάγει στην υπόλοιπη ευρώπη…) για να αναρωτηθεί ο οποιοσδήποτε για το τι είδους καυγά θέλει να ανοίξει. Οι θρησκείες δεν φτιάχονται με διατάγματα…

Ωστόσο αυτός ακριβώς ο μέγας κατασκευαστής θρησκειών φρόντισε να καταστρέψει το φιλόδοξο σχέδιό του διατάσσοντας την προβολή των αντιμουσουλμανικών σκίτσων του charlie hebdo στις φάτσες δημόσιων κτιρίων· σαν εκδήλωση τιμής στον δολοφονημένο καθηγητή Samuel Paty.

Μια μεγαλοφυώς βλακώδης λούμπεν ιδέα. Γιατί όποιο βαθμό θρησκευτικότητας κι αν κουβαλάει ο οποιοσδήποτε μουσουλμάνος, ξέρει (όπως ξέρουν οι σχετικά ενημερωμένοι των υπόλοιπων θρησκειών) ότι το ισλάμ, όπως άλλωστε και ο εβραϊσμός, είναι ανεικονικές θρησκείες. Σε αντίθεση με τον χριστιανισμό που είναι ουσιαστικά ειδωλολατρικός. Το πως συγκροτούνται αυτές οι θρησκείες εφόσον δεν έχουν «ιερά» σύμβολα είναι ενδιαφέρον ζήτημα, που ξεπερνάει τον χώρο της ασταμάτητης μηχανής. Το γεγονός ότι έχουν στοχοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό επειδή οι ειδωλολάτρες χριστιανοί δεν μπορούν να διανοηθούν τι σημαίνει «λατρεία συμβόλων» και τι η ανυπαρξία τους, αυτό είναι γνωστό.

Η αν-εικονικότητα του ισλάμ δεν είναι διαπραγματεύσιμη… Είτε σκληροπυρηνικός πιστός είναι κάποιος, είτε απλά τυπικός σε κάποια θρησκευτικά έθιμα, δεν θα συζητούσε την «υπέρβαση» αυτού του χαρακτηριστικού. Όπως και κανένας χριστιανός δεν θα αποδεχόταν μια φράξια αν-εικονικού χριστιανισμού, χωρίς εικόνες, σταυρούς και τα λοιπά: θα την θεωρούσε επικίνδυνα αιρετική. (Όπως είναι γνωστό οι εικονοκλάστες μιας άλλη εποχής σφάχτηκαν στο γόνατο. Και οι σφαγείς τους έγιναν άγιοι και εορτάζονται απ’ το χριστεπώνυμο πλήθος με τιμές και φανφάρες…)

Ο βασιλιάς Macron είχε λοιπόν την ιδέα να «προβάλει» τα ρατσιστικά σκίτσα κατά του Μωάμεθ πάνω στα κυβερνητικά κτίρια – θεωρώντας ότι έτσι υπερασπίζεται την κοσμικότητα του γαλλικού κράτους…. Ξέχασε πως άλλο είναι ένα σατυρικό περιοδικό και άλλο το κράτος (του). Εκτός αν του ξέφυγε η παραδοχή ότι είναι βασιλιάς σ’ ένα κράτος σατυρικό…

Εν τω μεταξύ πριν λίγες ημέρες ο υπουργός του επί των εσωτερικών Gerald Darmanin είχε δηλώσει ότι τα γαλλικά σούπερ μάρκετ δεν πρέπει να έχουν χωριστά ράφια με χαλάλ προϊόντα, γιατί αυτά ενισχύουν την «κοινοτική αυτάρκεια» των μουσουλμάνων υπηκόων του βασιλείου… η κοσμικότητα του οποίου εκτός απ’ τα συνταγματικά πραξικοπήματα και τις υγιεινιστικές απαγορεύσεις θα πρέπει να περνάει πια και απ’ τα «πολιτιστικά ορθά» ράφια των μπακάλικων… (Ίσως αύριο διατάξουν να κλείσουν και τα μικρομάγαζά τους…)

Σαν πολιτική βιτρίνα του γαλλικού ιμπεριαλισμού ο βασιλιάς Macron έχει βλέψεις στην υποσαχάρια αφρική (Sahel), στη λιβύη, στον λίβανο. Στον λίβανο οι εκβιασμοί του δεν πέρασαν. Στη λιβύη ο εκλεκτός του «τζενεράλ» έχασε έξω απ’ την Tripoli, και η «πένσα» Άγκυρας και Μόσχας εγκαταστάθηκε χωρίς να νοιαστεί για τους βασιλικούς καϋμούς. Στο Nagorno Karabakh, όπου ο βασιλιάς δεν θα ανεχόταν αζέρικο πόδι, ο στρατός του Baku (με την βοήθεια της Άγκυρας) έχει καταλάβει το 1/3 του θύλακα. Και στο μάλι, μετά την ανατροπή του φιλογάλλου προέδρου, μεγάλες διαδηλώσεις απαιτούν το ξεκούμπισμα του γαλλικού «αντιτρομοκρατικού» στρατού – φωτογραφία επάνω.

Εντελώς συμπτωματικά ο βασιλιάς έχει απλώσει (ή προσπαθεί να απλώσει) τα πόδια του σε κοινωνίες μουσουλμανικές. Ο πρωτοκοσμικός, χριστιανικός «γαλλισμός» που υπηρετεί μπορεί να συγκινήσει μερικούς γάλλους φασίστες, αλλά δεν θα καταφέρει να φτιάξει το «σωστό ισλάμ» που φαντασιώνεται· και θα εξαγριώσει ακόμα περισσότερο τους υποτελείς στις υποψήφιες αποικίες του.

Δεν θα φταίει ο Erdogan γι’ αυτές τις ήττες του βασιλιά Macron – απλά θα τις αξιοποιήσει… Όντας σε ανομολόγητο στρίμωγμα ο βασιλιάς βάζει τα χεράκια του και βγάζει τα ματάκια του. Αλλά τέτοιους μεταβατικούς καιρούς αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες…

Paris calling

Πέμπτη 15 Οκτώβρη. Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron δεν έχει (ή δεν έχουν εκδηλωθεί) τέτοιες region αντιπαλότητες να χειριστεί. Αντίθετα το γαλλικό κεφάλαιο έχει την χαρά να διαθέτει μια φαρμακοβιομηχανία διεθνούς κύρους, που αγωνίζεται κι αυτή, όπως όλες, για την σωτηρία του ανθρώπινου είδους απ’ τον τσαχπίνη. Την Sanofi. H Sanofi (/Aventis) είναι η 5η παγκόσμια φαρμακοβιομηχανία με κριτήριο την κατανάλωση συνταγογραφούμενων φαρμάκων (τεράστιος ο κατάλογος των προϊόντων της), και ο μεγαλύτερος στον κόσμο παραγωγός εμβολίων μέσω της θυγατρικής της Sanofi Pasteur. (Εννοείται πως έχει τις όχι λίγες μαύρες σελίδες της για τις παρενέργειες κάποιων απ’ αυτά, την “επιθετική τακτική πωλήσεων” κι όλα τα υπόλοιπα όμορφα που δίνουν στις big pharma το γνωστό φωτοστέφανο-με-το-δρεπάνι).

Απ’ αυτήν την θέση ο βασιλιάς Macron έχει πιο απλό στόχο: να εξασφαλίσει τους εντός επικράτειας πελάτες για το εμβόλιο της Sanofi, να εξασφαλίσει δηλαδή της προϋποθέσεις εκείνου που λέγεται «πρωταρχική συσσώρευση». Που σημαίνει: τραβάει μια εκτεταμένη απαγόρευση κυκλοφορίας λίγο μετά την δύση του ηλίου στην πρωτεύουσα και άλλες 8 πόλεις, επιφυλασσόμενος για την συνέχεια. Οι καχύποπτοι, που νομίζουν πως αυτά τα πραξικοπήματα γίνονται για το καλό της υγείας των ανθρώπων και όχι για το καλό της υγείας των φαρμακοβιομηχανιών, θα βρουν οπωσδήποτε αντιφάσεις και σ’ αυτήν την εκδοχή lockdown. Μα αν ο κόσμος συνεχίζει να δουλεύει ενώ απαγορεύεται να κάνει μια βόλτα μετά τις 9.00 το βράδυ έτσι θα “ισοπεδωθεί η καμπύλη των κρουσμάτων”;

Όχι βρε χαζούλια, όχι!!! Θα επεκταθεί η πειθαρχία, ο φόβος και η “διάδοση”! Θα ισοπεδωθούν οι όποιες αντιρρήσεις (έτσι ελπίζει ο βασιλιάς και ο καθένας στη θέση του)!! Αν στην υποσαχάρια Αφρική δεν υπάρχει “τρομοκρατία” με τι δικαιολογία θα είναι εκεί ο γαλλικός στρατός για να προστατεύει τις πρώτες ύλες του γαλλικού καπιταλισμού; Κι αν στην υπερσαχάρια γαλλική επικράτεια δεν υπάρχει “θανατηφόρος κίνδυνος” πως θα διατηρηθούν οι “πρώτες ύλες” (δηλαδή τα ανθρώπινα σώματα) των φαρμακοβιομηχανιών, και πως θα πουληθούν / επιβληθούν τα εμβόλια της Sanofi;

Τόσο δύσκολο είναι πια να βρεθεί η σωστή απάντηση;

Δεν είναι απλός βασιλιάς!

Τρίτη 6 Οκτώβρη. Επιτυχίες και μόνο επιτυχίες σε όλα όσα καταπιάστηκε, ένας «πολιτικός Μήδας του 21ου αιώνα» θα έλεγαν οι θαυμαστές του (;;;), ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης ανήγγειλε χτες την πιο προωθημένη (ως τώρα) ιδέα / πρωτοβουλία του. Την δημιουργία (στη γαλλία) ενός «ισλάμ του διαφωτισμού»! Καλά διαβάσατε: ένα ισλάμ του διαφωτισμού θέλει να φτιάξει ο βασιλιάς Macron, κατ’ αρχήν για γαλλική χρήση…

Τι είναι αυτό; Νοιώθει ο καινούργιος Μωάμεθ; Θέλει να φτιάξει μια αίρεση για να την κάνει εξαγωγή; Κατά τα λεγόμενα του βασιλιά αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπιστεί ο «ισλαμικός ριζοσπαστισμός»: μια «φωτισμένη παραλλαγή της θρησκείας», που θα την φτιάξει το γαλλικό κράτος εκπαιδεύοντας κατάλληλα ιμάμηδες (παπάδες) και στέλνοντάς τους ύστερα στα τζαμιά για κήρυγμα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο (λέει ο βασιλιάς) θα σταματήσει η εισαγωγή ιμάμηδων απ’ τις ισλαμικές χώρες, και οι μουσουλμάνοι στη γαλλία θα γίνουν cool άτομα.

Παρότι στην ισλαμική θρησκεία δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο με τον πάπα ή τον πατριάρχη του χριστιανισμού, ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης φαίνεται ότι θέλει να αναβιώσει τον «καισαροπαπισμό» του Καρλομάγνου, εξελιγμένο σε «καισαρο-ιμαμισμό»: το γαλλικό κράτος θα εκπαιδεύει και θα διορίζει τους μουσουλμάνους παπάδες του γούστου του και νομίζει ότι μ’ αυτόν τον τρόπο (μαζί με την αστυνομία του πάντα…) θα πείσει τους πληβείους μετανάστες πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς απ’ την αφρική ή/και απ’ την ασία να τον αγαπήσουν.

Μήπως, σαν μέγας εφευρέτης του «ισλάμ του διαφωτισμού», θα κόψει κάθε σχέση με τις ουαχαβίτικες πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου, που είναι καλοί πελάτες της πολεμικής βιομηχανίας του; Μήπως θα αποσύρει τους συμβούλους που έχει στείλει εναντίον των υεμενιτών Huthis; Μήπως θα αποσύρει τους κατάσκοπους που έχει στείλει προς υποστήριξη των ypg στην χρηματοδοτούμενη απ’ τα κράτη του “ριζοσπαστικού ισλάμ” κατοχή της ανατολικής συρίας;

Όχι βέβαια: άλλο ο διαφωτισμός και άλλο ο ιμπεριαλισμός….

Ο “pax” αυτοπροσώπως!

Παρασκευή 11 Σεπτέμβρη. Ο καϋμένος ο βασιλιάς Macron… Έκανε, τελικά, την συνδιάσκεψή του (στην οποία κάλεσε και την Λισσαβώνα αφού, σύμφωνα με την γαλλική αντίληψη για την γεωγραφία, η Μεσόγειος απλώνεται στον Ατλαντικό και έτσι βρέχει τα παράλια της πορτογαλίας), οι αντίπαλοί του (Ρώμη, Βαλέτα, Μαδρίτη) καλοέφαγαν και καλοήπιαν, και ύστερα τιτίβισε μερακλωμένος κάτι περί “pax mediterranea”.

Ο καϋμένος… Έχει γίνει επικίνδυνα γελοίο πια το να προσπαθεί ένα κάποιο Παρίσι να «καλύψει το κενό» που νομίζει ότι υπάρχει στη Μεσόγειο, σαν διάδοχος μιας κάποιας Ουάσιγκτον.

Αλλά τι να κάνει κι αυτός;

(φωτογραφία: Στο μάλι, μετά το πραξικόπημα, κάποιοι διαδηλώνουν «έξω η γαλλία». Πράγμα περίεργο φυσικά αφού ο βασιλιάς είναι τόσο αγαθός ώστε δεν αποκλείεται να φέρει την ειρήνη και στην υποσαχάρια αφρική.

Άκου να θέλουν την Μόσχα για σύμμαχο, οι παλιοχαρακτήρες!)

Ο βασιλιάς κηπουρός

Τετάρτη 2 Σεπτέμβρη. Λάθος κατάλαβαν οι «ελλάς – γαλλία – συμμαχία» την εμφάνιση του Charles de Gaulle στην (ελληνική, τα είπαμε αυτά, ντάξει;) ανατολική Μεσόγειο. Δεν επρόκειτο να ναυμαχήσει και να βουλιάξει μια για πάντα τον τουρκικό στόλο. Απλά κουβαλούσε τα πολεμικά που επρόκειτο να κάνουν show στον ουρανό του λιβάνου, αφήνοντας κόκκινο, άσπρο και πράσινο καπνό (τα χρώματα της λιβανέζικης σημαίας) καθώς ο βασιλιάς Macron βρισκόταν χτες στα ιερά χώματα της πρώην αποικίας. Θα συνεχίσει την επίσκεψη και σήμερα.

Είναι δείγμα γεωπολιτικής αδυναμίας το ότι ο βασιλιάς Macron κάνει αυτοπροσώπως την δουλειά που, κανονικά, θα γινόταν απ’ τον υπουργό του επί των εξωτερικών. Αλλά πάνω απ’ όλα ο συμβολισμός: ο βασιλιάς αγαπάει τόσο πολύ την χώρα των κέδρων ώστε εκτός από το να δώσει τις συμβουλές του (και τις απειλές του) σε όλα τα κόμματα, φύτεψε και έναν κέδρο ακόμα στο κεδρόδασος του Jaj. Με την δενδροφύτευση θέλησε να τιμήσει τα 100 χρόνια από τότε που η αποικιοκρατική γαλλία πήρε την εντολή της «κοινωνίας των εθνών» να επιβλέπει αυτό το τμήμα της διαλυόμενης δια πυρός και σιδήρου οθωμανικής αυτοκτορίας που ονομάστηκε Greater Lebanon. Ενάντια στη θέληση και στον εξουσιαστικό βολονταρισμό του βασιλιά Macron το ότι τιμά τέτοιες επετείους επιβεβαιώνει σε πολλούς στον λίβανο (και όχι μόνο) ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να ξαναπεταχτεί στη θάλασσα. (Κι εκεί δεν θα υπάρχουν ελληνικά πολεμικά για να τον σώσουν…)

Ο Macron επιθεώρησε τους 400 γάλλους πεζοναύτες που βρίσκονται ήδη στην Βηρυτό, για να βοηθήσουν (και καλά…) τον λιβανέζικο στρατό στο ξεμπάζωμα του λιμανιού μετά την έκρηξη («το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί…»). Ξεκαθάρισε επίσης την θέση του παλατιού του απέναντι στο λιβανέζικο πολιτικό σύστημα: απαιτούμε χωρίς να εμπλεκόμαστε. (Α, τότε εντάξει!)

Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης θα συναντηθεί σήμερα και με εκπροσώπους της Χεζμπ’ αλλάχ, την οποία ουσιαστικά αναγνώρισε σαν «μια πολιτική δύναμη που αντιπροσωπεύεται στο κοινοβούλιο». Η σιιτική οργάνωση απ’ την μεριά της ακολουθεί μια προσεκτικά συμβιβαστική στάση: σαν το μεγαλύτερο κόμμα στο λίβανο ενέκρινε την πρωθυπουργοποίηση του λιβανέζου πρεσβευτή στο Βερολίνο Mustapha Adib, καθώς και την δημιουργία μιας κάπως τεχνοκρατικής κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας». Εκκρεμεί όμως το δάνειο απ’ το δντ, στο οποίο η Χεζμπ’ αλλάχ έχει δηλώσει απόλυτα αντίθετη· ενώ ο βασιλιάς Macron το συνδέει άμεσα με τον έλεγχο του παρακμιακού λιβανέζικου καπιταλισμού.

Ο βασιλιάς έστειλε στη Βηρυτό στρατό (με υποτιθέμενη αποστολή το χαμαλίκι) και η Άγκυρα έστειλε και έστησε νοσοκομείο. Το Πεκίνο ενίσχυσε σε υποδομές το λιμάνι της Τρίπολης για να κάνει την δουλειά του ρημαγμένου της Βηρυτού…

Δεν είναι υποχρεωτικά ανταγωνιστικές μεταξύ τους αυτές «ανθρωπιστικές αποστολές». Ή είναι; Θα δείξει… Μέχρι τότε δείξτε κατανόηση στα άγχη του βασιλιά: όπου και να κοιτάξει στον ορίζοντα του ιμπεριαλισμού του βλέπει τις σημαίες (και) του τούρκικου ιμπεριαλισμού. Υποψιάζεται και εκείνες του κινέζικου· φοβάται μήπως δει του γερμανικού· αναρωτιέται τι να γίνονται οι σημαίες του αμερικανικού και του ρώσικου… Μέχρι που σκέφτεται ότι όταν θα μεγαλώσει ο κέδρος που φύτεψε, θα ανέβει επάνω για να βλέπει από που κινδυνεύει…

Και δεν θέλει να θυμηθεί γιατί ο γαλλικός ιμπεριαλισμός ηττήθηκε κάποτε στην ινδοκίνα… (Ήταν οι κομμουνιστές, ε;)

Εμπόριο πολέμου χοντρική λιανική

Τρίτη 1 Σεπτέμβρη. Θυμάστε εκείνη την ιστορία με τα 300.000 βλήματα πυροβολικού που ο ψεκασμένος υπ.αμ. του φαιορόζ γκουβέρνου ήθελε να πουλήσει στην πετροχούντα του Ριάντ, για χρήση είτε της ίδιας (στην υεμένη) είτε μεταφορά τους «κάπου αλλού»; Γνώρισε τα «15 λεπτά δημοσιότητας» και ύστερα θάφτηκε όμορφα κι ωραία…

Υποθέτουμε ότι ο υπ.αμ. της άλλης πετροχούντας, των εμιράτων, δεν θα έχει ανάλογα προβλήματα με την πώληση ανταλλακτικών για πολεμικά ελικόπτερα και πυραύλων (απ’ το στοκ…) στο ελλαδιστάν. Τα 3 «στρατηγικά μεταγωγικά» C-17 που προσγειώθηκαν στη Σούδα στις 26 Αυγούστου, έχοντας σαν «προκάλυψη» 3 f-16 των εμιράτων (που ήρθαν υποτίθεται για να ξεμουδιάσουν στο Αιγαίο…), ήταν βαριά φορτωμένα…

Γιατί το ρημαδογκουβέρνο αγοράζει δεκάδες πυραύλους βεληνεκούς 550 χιλιομέτρων; Ίσως για να τους φορτώσει στα rafale που θα του πουλήσει ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron (με την option – τι γενναιόδωρος; – να δώσει αμέσως κάποια απ’ τα δικά του, μέχρι να κατασκευαστεί η παραγγελία…)

Αποφάσισε το ελληνικό βαθύ κράτος ότι θα είναι το «προχωρημένο φυλάκιο» του ψοφιοκουναβιστάν και του βασιλιά στη μέση Ανατολή εναντίον του ευρασιατικού project; Αποφάσισε το ελληνικό βαθύ κράτος ότι μπορεί να «κάνει παιχνίδι» και να αυξήσει την γεωπολιτική πρόσοδο της επικράτειάς του πατώντας πάνω σ’ αυτές τις δύο βάρκες; Αν η απάντηση είναι «ναι» – και όλα δείχνουν ότι αυτή είναι – τότε ναι μεν αυτό το βαθύ κράτος μπορεί να μας θεωρεί «κρέας» (όσο δεν υπάρχει η ανάλογη αντίσταση γιατί να μην το θεωρεί;) αλλά κινδυνεύει σοβαρά από μια ακόμα καταστροφή· στα 100στά γενέθλια της προηγούμενης.

Δεν αγάπησε ξαφνικά ο βασιλιάς Macron το ελλαδιστάν! Θέλει μάλλον να προσθέσει, με κάποιον τρόπο, την ανατολική Μεσόγειο στα «χαρτιά» του, ώστε να διαπραγματευτεί καλύτερα (αυτό ελπίζει) με το ευρασιατικό μπλοκ. Μπορεί να στέλνει το αεροπλανοφόρο του να κόβει βόλτες, αλλά αυτού του είδους τα πλεούμενα συγκινούν μόνο εκείνους που έχουν καθηλωθεί στην 20ο αιώνα: αρκεί να αγοράσει η Άγκυρα μερικές απ’ τις κινεζικές υπερηχητικές και υπερkiller τορπίλες (ή να τις κατασκευάσει κάποιο απ’ τα στρατιωτικά ερευνητικά της ιδρύματα) για να τελειώσει το παραμύθι με τα Charles de Gaulle.

Βουλιάζοντας στην υποσαχάρια αφρική όπου ο γαλλικός καπιταλισμός έχει τα πιο άμεσα και επείγοντα συμφέροντα, ο βασιλιάς Macron δεν έχει τις δυνατότητες να ανοίξει στα σοβαρά άλλα μέτωπα. Αυτό το καταλαβαίνει κάθε λογικός άνθρωπος· και το ξέρουν καλά και στην Άγκυρα, και στη Μόσχα, και όπου αλλού χρειάζεται. Αν υπολογίζει ότι η Ουάσιγκτον (από του χρόνου;) θα μοιραστεί μαζί του την όποια λεία και τις ευθύνες αντιμετώπισης των «αναθεωρητών» (του ευρασιατικού project), τότε η θέση του στην αφρική θα γίνει ακόμα πιο δεινή. Η λογική λέει λοιπόν ότι για να αποφύγει μια ταπείνωση α λα Β παγκόσμιος είναι υποχρεωμένος αργά ή γρήγορα να διαπραγματευτεί· και να συμβιβαστεί. Και με την Άγκυρα. Όχι για την ανατολική Μεσόγειο. Για την αφρική… για την μέση Ανατολή… για τον μουσουλμανικό κόσμο γενικά.

Οι αλλοπαρμένες βιτρίνες του ελληνικού ιμπεριαλισμού, με διαδοχικές κυβερνήσεις, και σίγουρα τα 5 τελευταία χρόνια, δεν δείχνουν να έχουν ιδιαίτερη επαφή με την πραγματικότητα. Το παρανοϊκά φιλόδοξο (και γελοίο) σχέδιο για την περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου απέτυχε· αλλά έπεισε την Άγκυρα να βγει δυναμικά στην περιοχή. Το εξίσου παρανοϊκά φιλόδοξο σχέδιο να γίνει το ελλαδιστάν βάση για την περικύκλωση της ρωσίας απ’ τις ηπα (και) στη Μαύρη Θάλασσα και, ταυτόχρονα, στήριγμα του βασιλιά Macron, θα βγάλει εξίσου δυναμικά και την Μόσχα σ’ αυτήν την περιοχή… Όποιος παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει τους συσχετισμούς δύναμης είναι καταδικασμένος να τους δει μπροστά του. Η ρωσία έχει βάσεις (στη συρία)· η τουρκία είναι εκεί που είναι και έχει πλέον βάσεις και στη λιβύη· αν (λέμε «αν»…) πέσει η αιγυπτιακή χούντα σε ποιον βασιλιά θα είναι χρήσιμο το ελλαδιστάν;

Αν κάποιος έχει ζωτικό συμφέρον στο να αποφευχθεί ένας καυγάς δεν είναι ο δυνατότερος αλλά ο πιο αδύναμος. Εκτός αν ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν…

(Εδώ ένα ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα δεν μπορούν να στήσουν στοιχειωδώς· αλλά πουλάνε μούρη…)

(φωτογραφία: 27 Οκτώβρη 2018, Istanbul, σύσκεψη για τη συρία. Το μπλοκ της Αστάνα, προκειμένου να διώξει την Ουάσιγκτον απ’ την “εύφορη ημισέληνο”, “άνοιξε” την πολιτική και οικονομική διαχείριση του ‘συριακού προβλήματος’ τόσο προς το Βερολίνο όσο και προς το Παρίσι. Ο βασιλιάς Macron, που έχει χάσει μεγάλο μέρος της επιρροής του στη Δαμασκό, δεν έχει απορρίψει αυτό το “άνοιγμα”. Αλλά νοιώθει όλο και λιγότερο “σπουδαίος” όσο είτε το Βερολίνο είτε τα μέλη του μπλοκ της Αστάνα ενισχύουν τις θέσεις τους. Φαίνεται να θεωρεί ότι το “αμερικανικό κενό” στην περιοχή είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του· κι αν αυτό ισχύει, είναι ο μόνος που το πιστεύει…)

Μίλα μου για κύματα – να τα πετραδίζω…

Παρασκευή 28 Αυγούστου. Όλοι οι αντικοινωνικοί σέρφερ περιμένουν: θα έρθουν τα επόμενα κύματα θανάτου, όπως πρόβλεψε, για παράδειγμα, ο Όλυμπος της διατεταγμένης μελλοντολογίας και πρωθιερέας της σωτηρίας μας professor Σίψας; Ή δεν θα έρθουν; Κι αν δεν έρθουν τι θα εφεύρουν τα αφεντικά του; την συμβολή δύο κυμάτων, ενός κύματος γρίπης και ενός covid-19, ένα υγιειονομικό “τρίγωνο των Βερμούδων”;

Περιμένοντας την απάντηση οι αντικοινωνικοί σέρφερ ενημερώνονται. Από τύπους που, όπως δείχνουν τα λεγόμενά τους, είναι φανατικοί (αν και σεμνοί) αναγνώστες της ασταμάτητης μηχανής. (Αμέ!! Ειδικά οι γάλλοι!!)

Όπως, για παράδειγμα, ο καθηγητής φυσιολογίας Jean-Francois Toussaint, του πανεπιστημίου Paris-Descartes. Που συνεντευξιαζόμενος στην γαλλική τηλεόραση έδωσε τα ρέστα του (μήπως άργησε;):

… Η υστερία περί «δεύτερου κύματος» στη γαλλία βασίζεται στην εκτεταμένη διασπορά παραμορφωμένων δεδομένων·

– Οι θάνατοι στη γαλλία (και σ’ όλη την ευρώπη) έχουν πέσει σχεδόν στο μηδέν·

– Οι φωνές περί «δεύτερου κύματος» στηρίζονται στα «νέα κρούσματα» και όχι στους θανάτους·

– Αυτά τα κρούσματα είναι σχεδόν στο σύνολό τους νέοι, υγιείς άνθρωποι που δεν εκδηλώνουν συμπτώματα·

– Οι πολιτικοί είναι υπεύθυνοι για την τρομοκράτηση των ανθρώπων μ’ αυτήν την αβεβαιότητα·

– Τα μέλη του «επιστημονικού συμβουλίου» δεν πιστεύουν στα μέτρα που προτείνουν και χαίρονται να σπάνε τους κανόνες που επιβάλλουν στους άλλους.

– «Δεν μιλάμε άλλο για θανάτους, γιατί είναι κατά μέσο όρο λιγότεροι από 10 την ημέρα· οπότε έχουμε περάσει στην κατασκευή μελλοντικών φόβων… για την επόμενη εβδομάδα, τον επόμενο μήνα, την επόμενη άνοιξη»… λέει σε κάποιο σημείο της όχι και τόσο φιλικής υπέρ του συνέντευξης.

Εντελώς ελληνικά ακούγονται όλα αυτά, πράγμα που θα έπρεπε να κάνει τους φίλους της καραντίνας να πανηγυρίσουν: επιτέλους ένας αληθινός, ένας αποδεδειγμένος διεθνισμός, ο διεθνισμός της θανατοπολιτικής των αφεντικών!

Να, για παράδειγμα, θυμόμαστε σαν χτες ότι πριν τον δεκαπενταύγουστο (δηλαδή πριν δύο βδομάδες και βάλε) όλοι οι σωτήρες μας μαζί με τα θηλαστικά της δημαγωγίας που σέρνουν αυτήν την εκστρατεία του τρόμου, είχαν λυσσάξει ότι απ’ τις 15 Αυγούστου και μετά, λόγω επιστροφής των ξέσαλων απ’ τις διακοπές τους στα νησιά, θα γίνει κόλαση.

Τίποτα δεν έγινε – και, φυσικά, θα πουν ότι το χρωστάμε στα δραστικά τους μέτρα… Διότι έτσι πάει η τωρινή τρομοκρατική τακτική: α) Προφητεύουμε το τέλος του κόσμου· β) επιβάλλουμε διάφορα εξαναγκαστικά / απαγορευτικά μέτρα («διαφορικός αποκλεισμός») και τρομοκρατούμε όσο μπορούμε τους πάντες· γ) Αν γίνει κάτι που μπορούμε να το πουλήσουμε σαν ένδειξη του τέλους του κόσμου βρυχόμαστε «είδατε που σας τα λέγαμε;» και επιβάλλουμε κι άλλα δικτατορικά μέτρα· δ) Αν δεν γίνει τίποτα σοβαρό καμαρώνουμε «είδατε, δεν έγινε χάρη στα μέτρα μας»….

Είναι εξελισμένη αλλά τυπικά ίδια η τακτική της ιεράς εξέτασης κατά των «μαγισσών». Έδεναν την κατηγορούμενη γυναίκα με πέτρες, και την πετούσαν σε μια λίμνη· αν επέπλεε (πράγμα αδύνατο…) σήμαινε πως ήταν μέσα της ο διάολος, οπότε την έβγαζαν απ’ το νερό και την έκαιγαν· αν βούλιαζε σήμαινε ότι ήταν αθώα, αλλά τι κρίμα; πνίγηκε…. Μονά ζυγά ΕΜΕΙΣ έχουμε δίκιο! Γιατί ΕΜΕΙΣ έχουμε την εξουσία!

Και για προπονητές στην 8η κατηγορία ποδοσφαίρου νηπίων να δούλευαν όλοι αυτοί οι «ειδικοί» θα τους είχαν διώξει με τις κλωτσιές! Αλλά όχι! Κάνουν σοβαρή δουλειά. Μας σώζουν, μας προφυλάσσουν. Όχι απ’ τον covid-19· αυτός ο τσαχπίνης έχει τρομάξει απ’ τα εγκλήματα που του χρεώνουν. Μας γλυτώνουν απ’ τους εαυτούς μας.

Αυτά που ξέραμε και κάναμε στις ζωές μας είναι η «αρρώστια» που προσπαθούν να «θεραπεύσουν»! Με τρομοκρατία και ενέσιμες δόσεις «νέας κανονικότητας»…

Ο μικρός νταβατζής

Τετάρτη 26 Αυγούστου. Δύσκολα οι εντεταλμένοι εθνικοί δημαγωγοί μπορούν να κρατηθούν και να μην δείξουν με όποιον τρόπο μπορούν ότι «η Αθήνα είναι δυσαρεστημένη με το Βερολίνο». Ειρωνείες, σχόλια του είδους «ναι, η γερμανία έχει συμφέροντα στην τουρκία», νοσταλγία για τον βασιλιά Macron πάνω σε λευκό αεροπλανοφόρο: μικρές, επαναλαμβανόμενες επιβεβαιώσεις ότι το ελλαδιστάν δεν θέλει το Βερολίνο σαν «διαιτητή» (ως γνωστόν η διαιτησία είναι σοβαρό θέμα, το σοβαρότερο, και στο μαζικότερο εθνικό πάθος: τον ελληνικό γαλαξία κλωτσοσφαίρισης….) Αν σ’ αυτήν την ελάχιστα συγκεκαλυμένη απέχθεια προστεθεί και η σαν κολλημένος δίσκος διαρκής επανάληψη των όρων που βάζει το ελλαδιστάν (για τον «διερευνητικό διάλογο»), το συμπέρασμα είναι πως το ελλαδιστάν φοβάται· και δεν φοβάται μόνο την Άγκυρα.

Το να πουλάς την συμμαχία σου με την εκπληκτική παγκόσμια υπερδύναμη που λέγεται «ενωμένα αραβικά εμιράτα» είναι πράγματι μεγάλο ατού. Το γεγονός όμως είναι ότι δύο τουλάχιστον μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη του νότου, η ιταλία και η ισπανία, βρίσκονται στον ένα ή στον άλλο βαθμό συγχρονισμένα με το τουρκικό καθεστώς (την μικρή αλλά σε καίρια θέση μάλτα προσθέστε την, αν θέλετε). Απ’ ολόκληρο το στερέωμα της ε.ε. ο μόνος που μπορεί να πουληθεί στις ντόπιες λαϊκές αγορές σαν σύμμαχος είναι ο βασιλιάς Macron – ένας οππορτουνιστής βέβαια. Παρότι τα εθνικιστικά μεγάφωνα ουρλιάζουν πρωί – μεσημέρι – βράδυ ότι το «διεθνές δίκαιο» μένει κάπου στο κέντρο της Αθήνας, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στα μέρη μας· ούτε καν οι συσχετισμοί για μπλόφες.

Είναι δύσκολο να βρει κανείς την πρακτική συνοχή (η ιδεολογική είναι δεδομένη!) στις κινήσεις του ελλαδιστάν και του ρημαδογκουβέρνου του. Όταν, για παράδειγμα, έγλυφε τα genitals του «τζενεράλ» Haftar εναντίον της αναγνωρισμένης διεθνώς (και απ’ το ελλαδιστάν!) κυβέρνησης του Sarraj στην Τρίπολη της λιβύης υπήρχε άραγε η συναίσθηση ότι στην κύπρο ο ελληνικός ιμπεριαλισμός και ο ελληνοκυπριακός τυχοδιωκτισμός είναι οχυρωμένοι πίσω από μια διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση που αμφισβητείται (υποτίθεται) και κινδυνεύει (υποτίθεται) από ταραχοποιά στοιχεία στον βορρά; Προφανώς όχι. Κι όταν ούρλιαζε καταγγέλοντας το μονομερές (οπότε, έτσι πάει, παράνομο) σύμφωνο οριοθέτησης αοζ μεταξύ λιβύης και τουρκίας υπήρχε άραγε η συναίσθηση ότι το σύμφωνο οριοθέτησης αοζ μεταξύ νότιας κύπρου και ισραήλ αμφισβητείται επίσης πολύ έντονα απ’ την Βηρυττό; Μάλλον όχι.

Το δόγμα «τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας πάλι δικά μας» αρέσει βέβαια στο πόπολο. Αλλοίμονο. Αλλά αν βουλιάξει καμμιά φρεγάτα «από ατύχημα» κάπου στου διαόλου τον πάτο στη μέση της Μεσογείου, το ίδιο αυτό πόπολο ευχαρίστως θα κρεμάσει και τον ρημαδοΓουα(αϊ)δοΝικόλα, και τον ρημαδοΚούλη – τα έχει ξανακάνει αυτά, είναι εθνικό βίωμα.

Απομένει σαν εξήγηση αυτή: ο ελληνικός ιμπεριαλισμός, μετά τις ένδοξες μέρες του φαιορόζ γκουβέρνου, με την περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου, μ’ εκείνους τους χάρτες με τις ατελείωτες αοζ του ελλαδιστάν και της νότιας κύπρου, με τις τρελές προοπτικές για τα νοτιοκυπριακά κοιτάσματα και τον θρυλικό σωλήνα east med, με το “αμερικάνοι πάρτε βάσεις και πετρέλαια!”, έχει στριμωχτεί στα σοβαρά. Χωρίς ουσιαστικούς συμμάχους («κανείς δεν κάνει τον πόλεμο του άλλου» λένε οι ισραηλινοί, και είναι γνώστες του πράγματος), χωρίς κανένα «διεθνές δίκιο» με την μεριά του, με μια τουρκική ναυτική βάση «στην πλάτη του» (στη λιβυκή Misrata) και μια αεροπορική νοτιότερα, προσπαθεί να σώσει ό,τι μπορεί απ’ την γεωπολιτική του πρόσοδο παριστάνοντας τον «μάγκα», για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να αγοράσει ελληνική μαγκιά στην ανατολική Μεσόγειο.

Πράγματι, υπάρχει ένα κάποιο ευρωπαϊκό ενδιαφέρον γι’ αυτήν την «μαγκιά»: οι βίαιες «επαναπροωθήσεις» μεταναστών και προσφύγων που φτάνουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα… Αλλά αυτές δεν μπορούν να διαφημιστούν ανοιχτά, μιας και είναι κατάφωρα εναντίον του «διεθνούς δικαίου».

Άμα η διεθνής αξία σου είναι αυτή του κράτους / μικρονταβατζή, έτσι θα μετριέται η αξία σου. Τα υπόλοιπα, τα όνειρα και τα μεγαλεία, είναι βερεσέ…

(φωτογραφίες, κουίζ: Δύο γύπες εκ των οποίων μόνον ο ένας φοράει μάσκα. Βρείτε ποιος είναι ποιός).

Λίβανος

Κυριακή 23 Αυγούστου. Για να πατήσει ο βασιλιάς Macron πόδι στο λίβανο ήρεμα, θα πρέπει να είναι φρόνιμος και να διαπραγματευτεί με την Χεζμπ’ αλλάχ – σωστά; Σωστά! Το είπαμε έγκαιρα…

Ε, το ξαναλέμε! Πάλι έγκαιρα… (Τι πειράζει δηλαδή;)

Λέτε να έχει αρχίσει;

Και επί λιβύης ειρήνη!

Σάββατο 22 Αυγούστου. Πριν μόνο 4 ημέρες γράφαμε (και επιτρέψτε μας να θυμίζουμε τι λέμε – επειδή είναι μερικοί που προτιμούν να τα ξεχνούν για να χύνουν άνετα τη χολή τους…) μεταξύ άλλων (λιβύη, 18 Αυγούστου):

…. O γερμανός υπ.εξ. Heiko Maas βρέθηκε χτες στην Tripoli (αντί, ο αχαΐρευτος, να είναι πάνω σε μια ελληνική φρεγάδα…) Και πρότεινε την αποστρατιωτικοποίηση της Σύρτης… (Κάτι που το έχετε διαβάσει εδώ πριν μήνες…) Έκανε, όμως, και κάτι ακόμα χειρότερο, κάτι που ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας δεν θα του το συγχωρήσει ποτέ. «Συνέπεσε» στην Tripoli με τον τούρκο υπ.αμ. Akar, τον τούρκο αρχιστράτηγο Guler και τον καταριανό υπ.αμ. al Attiyah. «Συνέπεσε» – δεν συναντήθηκε επίσημα. Ανεπίσημα όμως; Για κανά καφέ, κανά φαγητό; Αλλοίμονo!!! Αλί και τρισαλί!!!

Το θέμα δεν είναι ότι το Βερολίνο πρότεινε μια τέτοια «αποστρατιωτικοποίηση», που πρακτικά σημαίνει διάφορους διεθνείς στρατούς για να ελέγχουν την «αποστατιωτικοποίηση», δηλαδή και τουρκία, και ρωσία, και γαλλία, και ιταλία, και γερμανία, άντε και λίγο αγγλία… Το θέμα είναι ότι πριν καλά καλά τελειώσει την συνέντευξή του ο Maas, ο αγέλαστος σύμβουλος του Erdogan Ibrahim Kalin βγήκε και δήλωσε ότι «στα βασικά αυτής της πρότασης συμφωνούμε»!… Λες και είχε επικοινωνία με τον Akar και τον Guler, στην Tripoli! Λες και έπρεπε να πει απ’ την Άγκυρα, για το ξεκάρφωμα, αυτά που είχαν συζητηθεί («γερμανο – λιβυο – τουρκο – καταριανά») στην Tripoli!! (Ίσως, ίσως λέμε, να υπάρχει μια βιάση στο να απελευθερωθούν πολιτικά και στρατιωτικά «κεφάλαια», δηλαδή «διπλωματικά» μεροκάματα, απ’ το λιβυκό πεδίο μάχης… επειδή μπορεί να χρειαστούν αλλού… Ωστόσο ως τώρα αυτά γίνονται αργά αργά…)

Α πα πα! Εδώ και εβδομάδες τόσο η Άγκυρα όσο και η Μόσχα «φορτώνουν» την δυτική και την ανατολική λιβύη με διάφορα είδη όπλων (μαζί με τους χειριστές τους). Ο όποιος ανόητος θα νόμιζε ότι ετοιμάζονται να πολεμήσουν μεταξύ τους – καμμία σχέση! Εκείνο που κάνουν είναι να κατοχυρώνουν την μεταξύ τους μοιρασιά επί της λιβυκής επικράτειας με τον πιο σίγουρο και αναμφισβήτητο τρόπο: τον στρατιωτικό. «Εδώ μόνο εμείς»! Η λιβύη έχει μοιραστεί από το «μπλοκ της Σύρτης», και το μόνο που εκκρεμεί είναι τα «σύνορα» – ή, πιο σωστά, η «τύχη» της Σύρτης και μιας στρατιωτικής βάσης νοτιότερα, που είναι «πάνω στα σύνορα». Την βάση θα την κρατήσει – όπως δείχνουν οι μέχρι τώρα εξελίξεις – η Μόσχα· έτσι κι αλλιώς η Άγκυρα έχει ήδη τις δικές της, αεροπορικές και ναυτικές, δυτικότερα.

Η στρατιωτική («ειρηνευτική») «αποστρατιωτικοποίηση» της Σύρτης θα ήταν μια βολική εξέλιξη για όλους, αν πεισθεί ο βασιλιάς Macron (και πείσει και τον χουντοκαραβανά Sisi) ότι from nothing and completely… Με το ενάμισυ μάτι στη Βηρυτό ο βασιλιάς Macron ίσως δεχτεί μια τέτοια μοιρασιά (που θα του επιτρέψει να δώσει καμμιά άδεια στα πέρα – δώθε κύπρος – κρήτη πληρώματα των πολεμικών του…) Θα του είναι πιο εύκολο αν το Βερολίνο δεν διεκδικήσει κάτι απ’ αυτά που θεωρεί δικά του· ας τα λύσει με τη Μόσχα αυτά τα θέματα…

Εντελώς «ξαφνικά» (ε;) χτες, πρώτα η Τρίπολη δια στόματος Sarraj και στη συνέχεια το Τομπρούκ δια στόματος Saleh ανακοίνωσαν κατάπαυση του πυρός και γενική εκεχειρία στη λιβύη!!! Μήπως προχτές ο βασιλιάς Macron και η Merkel έκλεισαν τις τελευταίες λεπτομέρειες αυτής της ειρήνης; (Tα τηλέφωνα με Μόσχα και Άγκυρα δεν τα αναφέρουμε…) Μπορεί να είναι χρονική σύμπτωση, μπορεί και όχι. Η ασταμάτητη μηχανή όμως φαντάζεται μια κάποια σκέψη να πλανάται ακόμα και πάνω απ’ το φιλόδοξο καλοκαιρινό Παρίσι: αν εκλεγεί ο Biden θα ξαναμπλεχτούν οι αμερικάνοι στα πόδια μας… Δεν το «κλείνουμε» λοιπόν το θέμα κάπως, για να μην έχουν ευκαιρία να μας κατσικώσουν την africom;

Και οι δύο λιβυκές πλευρές ανήγγειλαν συνέχιση του «διαλόγου του Βερολίνου» και εκλογές για τον ερχόμενο Μάρτη – αλλά για το δεύτερο δεν υπάρχει βιασύνη. Ένα απ’ τα ενδιαφέροντα είναι ότι εκ μέρους της ανατολικής λιβύης δεν ήταν ο πολυαγαπημένος «τζενεράλ» Haftar που ανήγγειλε την εκεχειρία… Πράγμα που σημαίνει ότι ικανοποιήθηκε το αίτημα του Sarraj, της Άγκυρας και της Ρώμης, να βγει απ’ την μέση στις όποιες πολιτικές διαπραγματεύσεις. Κάιρο και Αμπού Ντάμπι χαιρέτισαν θέλοντας και μη την εκεχειρία – όμως άλλα ήταν τα ονειρά τους…

Ένα άλλο ενδιαφέρον είναι ότι μετά απ’ αυτήν την εκεχειρία, ίσως δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την «κοινή διαχείριση» της Σύρτης. Ίσως. Ο Maas, που μαζί του συμφώνησε ακαριαία και η Άγκυρα, μπορεί να μην είπε τις προάλλες λόγια του αέρα… Στο κάτω κάτω το λιμάνι της πόλης είναι βασικό σημείο εξαγωγής του λιβυκού πετρελαίου απ’ το νότο… Αν υπάρχει μια λύση kasan –kasan γιατί όχι;

Το τρίτο ενδιαφέρον είναι ότι δεν φαίνεται πουθενά το Λονδίνο σ’ αυτήν την ιστορία… Πού είναι ο Borduk και τα στρατά του; Δεν θα ξεκινούσαν από πέρυσι την επανίδρυση της αυτοκρατορίας;

Και το τέταρτο ενδιαφέρον είναι η πιθανότητα (λέμε τώρα) «τιμής ένεκεν» ο άχρηστος, στο τέλος της καριέρας του πια «τζενεράλ», να βρει μια θέση συνταξιούχου μισθωτού στο ελληνικό δημόσιο. Εκτιμάμε ότι με το βλοσυρό του ύφος και το βαμένο μουστάκι του θα ήταν καλός για να ξεκουράζει τους εκπρόσωπους τύπου του ιερατείου της υγείας μας – αρκεί να έχει πάντα μαζί τον ελληνομαθή «ναύαρχό» του… Αφού ο πόλεμος κατά του αόρατου εχθρού συνεχίζεται ποιός θα ήταν καταλληλότερος να μας καθοδηγεί αν όχι ένας τόσο βετεράνος στρατηγός;

Όσο για τις αοζ λιβύης – τουρκίας; Ε, σιγά σιγά η Άγκυρα θα αρχίσει έρευνες και γεωτρήσεις στον κόλπο της Σύρτης… ή λίγο πιο πέρα… κάπου πιο κει θα είναι η total… ενόσω κάποιοι στην Αθήνα θα τρώνε τις γραβάτες τους…

(φωτογραφία πάνω: Κι όμως δεν είναι από χτες. Είναι απ’ τον Μάη του 2018, τότε που ο βασιλιάς Macron νόμιζε ότι είναι ο επικυρίαρχος του λιβυκού πεδίου μάχης, μέσω της υποστήριξής του στον “τζενεράλ”, και έστεινε διασκέψεις επίλυσης – του – προβλήματος με την άνεση του “δεν άκουσα καλά… τί είπατε;”. Έπρεπε να βρει απέναντί του την Άγκυρα για να καταλάβει ότι το παιχνίδι του είναι στη μισή σκακιέρα – και ούτε…

φωτογραφία κάτω: Αυτό είναι χθεσινό).