Συντονιστείτε

Δευτέρα 11 Απρίλη>> Την ερχόμενη Πέμπτη 14 Απρίλη μερικές κουβέντες ακόμα… Για την κατάσταση των πραγμάτων σχετικά με την επέλαση του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…

Mali

Δευτέρα 18 Απρίλη>> Σπέσιαλ αφιερωμένο στον ρατσιστή (αλλά όχι τόσο ρατσιστή όσο η άλλη…) βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης: το σιγκλάκι του ράπερ Flem, από το 2020… (Αν έχουμε καταλάβει σωστά η γυναικεία φωνή είναι της μαλινέζας Aminata Doumbia).

Την ώρα που η ασταμάτητη μηχανή σκαρφαλώνει στον κυβερνοχώρο μέσα στη νύχτα, ο Melenchon (με 22,2% των ψήφων) είναι κοντά στο να χαλάσει το καθεστωτικό μοντάρισμα του γαλλικού εκλογο-προεδρικού δεύτερου γύρου («αντιφασισμός» εναντίον φασισμού…) ξεπερνώντας την φασιστοΛεπέν (23%) ώστε να μπει στον τελικό – αλλά η «καταμέτρηση συνεχίζεται»…

Έτσι κι αλλιώς όμως με τις βουλευτικές εκλογές σε 3 μήνες (στα μέσα Ιούνη) ο βασιλιάς Macron θα έχει δουλίτσα (: πληθωρισμός ήδη 5,1%… Ευχόμαστε ολόψυχα οι αγαπημένες του πλαστικές σφαίρες, τιμωρίες, απαγορεύσεις, κυρώσεις γενικά, να μην εκπυρσοκροτήσουν στο συκώτι του… Στο κάτω κάτω και η αιωνόβια κυρία στο Μπάκιγχαμ βασίλισσα είναι… και δεν χολοσκάει…)

Πολύς αχός ακούγεται…

Δευτέρα 11 Απρίλη>> Παρότι δεν παραλείπουμε να θυμόμαστε και να σας θυμίζουμε ότι το γελοίο είναι πάντα παρόν στην ιστορία, και οπωσδήποτε στην ιστορία των “μεγάλων πρωταγωνιστών” των αναμετρήσεων ανάμεσα σε αφεντικά, μην μας παρεξηγήσετε: όλες οι ιμπεριαλιστικές εκστρατείες και όλοι οι πόλεμοι είναι αιματηρά σοβαροί. Ο συγκεκριμένος που έχει κωδικοποιηθεί σαν «ουκρανία» είναι ακόμα χειρότερος επειδή συνιστά κλιμάκωση εντός του 4ου παγκόσμιου.

Η συγκινησιακή, δήθεν φιλάνθρωπη αντιμετώπισή του, σα να επρόκειτο για σεισμό (με υποχθόνιο δράστη), προωθείται απ’ τα αφεντικά και εσωτερικεύεται από πολλούς υποτελείς. Βολεύει τα μέγιστα. Προβάλλοντας ανθρώπινα θύματα (υπαρκτά ή κατασκευασμένα) και παρακινώντας σε παβλωφικές συγκινησιακές αντιδράσεις τις οποίες «σπουδάσαμε» αναγκαστικά στη διάρκεια των δύο προηγούμενων χρόνων (του είδους «ούτε μια ανθρώπινη ζωή χαμένη» όταν βόλευε τ’ αφεντικά, και ύστερα χιλιάδες δολοφονημένοι απ’ τους γενετιστές και τ’ αφεντικά – αλλά μούγκα…) αποκρύβονται, καταχωνιάζονται, τα βασικά χαρακτηριστικά και το εύρος αυτού του πολέμου.

Ήταν, λοιπόν, αναπόφευκτη η ρωσική εισβολή στην ουκρανική επικράτεια, απόδειξη της μοχθηρότητας του ρωσικού καθεστώτος; Καθώς διαρρέουν όλο και περισσότερα στοιχεία αποδεικνύεται ότι η Μόσχα ως την τελευταία στιγμή δοκίμασε με τεκμηριωμένο τρόπο είτε να την αποφύγει είτε να δείξει τους δυτικούς σχεδιασμούς σαν την αιτία της. Προφανώς έχει ξεχαστεί ήδη ότι νωρίς νωρίς, κι ενώ οι αμερικανο-αγγλικές μυστικές υπηρεσίες και οι δημαγωγοί τους έψελναν τον ύμνο «η ρωσία θα εισβάλει – θα εισβάλει – θα εισβάλει!», το Νοέμβρη του 2021, η Μόσχα διατύπωσε και έστειλε γραπτά τις απαιτήσεις της όχι απ’ το Κίεβο αλλά απ’ το νατο και την Ουάσιγκτον. Για να εισπράξει σαν απάντηση ένα «ναι μεν αλλά» ανάμικτο με «δεν θα μας πείτε εσείς τι θα κάνουμε με τον ιμπεριαλισμό μας». Αναμενόμενο, αλλά περί αυτού πρόκειται!

Λιγότερο γνωστό αλλά τεκμηριωμένο πια είναι ότι η Μόσχα δοκίμασε να φέρει το Βερολίνο και το Παρίσι προ των ευθυνών τους ως την τελευταία στιγμή, σαν κράτη υποτίθεται σοβαρά που συνυπέγραψαν τις «συμφωνίες του Μινσκ». Θα ήταν αρκετή μια καταγγελία του ουκρανικού καθεστώτος εκ μέρους του Βερολίνου και του Παρισιού ως ανεύθυνου απέναντι στους υποτελείς του και το “διεθνές δίκαιο”, που δεν τηρεί τις υποχρεώσεις, τις δεσμεύσεις, τις διεθνείς συμφωνίες του και, αντίθετα, οξύνει τις επιθέσεις κατά του Donbass, για να φρενάρει, ή έστω να αναστείλει την ρωσική εισβολή∙ κι αυτό το ήξεραν πολύ καλά οι ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες. Εν τέλει εκείνο που ήξεραν πολύ καλά είναι ότι το πρώτο επίδικο της αντιπαράθεσης δεν είναι απλά η «ουκρανία» αλλά το σύνολο της ευρώπης…

Είχαν όλα τα στοιχεία για να το κάνουν, είχαν όλα τα στοιχεία για να διαφοροποιηθούν ανοικτά απ’ την γραμμή του «άξονα», αλλά δεν το έκαναν… Γιατί; Προκύπτει τώρα ότι Βερολίνο και Παρίσι προτίμησαν να υιοθετήσουν, για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, το σενάριο που είχε διατυπωθεί απ’ τα μέσα Μάρτη του 2019, ατλαντικής προέλευσης. Απ’ τον Oleksiy Arestovych, τον φασίστα «στρατηγικό σύμβουλο» του κλόουν (θυμηθείτε το σχετικό video εδώ, στις 21 Μάρτη, To panic or not?): ό,τι, δηλαδή, η ρωσική εισβολή είναι «χρήσιμη» γιατί η Μόσχα θα ηττηθεί… και, έτσι, μπορεί μεν η ουκρανία να ισοπεδωθεί αλλά το ρωσικό κράτος / κεφάλαιο θα «τσαλακωθεί» σοβαρά, οπότε θα είναι πιο «φρόνιμο» όχι μόνο στις αμερικανο-αγγλικές ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες και επιδιώξεις “σπασίματος” του ευρασιατικού project αλλά και στις γερμανικές ή/και γαλλικές, ακόμα κι αν αυτές οι τελευταίες δεν συμπίπτουν πάντα με τις πρώτες.

Κάποιοι, γνώστες όλων αυτών, υποστήριξαν τις πρώτες εβδομάδες της εισβολής, επειδή δεν καταλάβαιναν τις πολυεπίπεδες στοχεύσεις του ευρασιατικού project μ’ αυτήν αλλά και τις ευρύτερες καθόλου τυχαίες «παρενέργειές» της, ότι το ρωσικό καθεστώς παγιδεύτηκε απ’ την δύση. Ρηχή προσέγγιση, αρκεί να ερευνηθεί αμερόληπτα τι συμβαίνει και τι εξελίσσεται ήδη σ’ όλο τον πλανήτη, κοντύτερα ή μακρύτερα απ’ αυτό καθαυτό το πολεμικό πεδίο «ουκρανία». Ούτε λίγο ούτε πολύ όλα τα δυτικά κράτη / αφεντικά είχαν ποντάρει στην επανάληψη της σοβιετικής ήττας στο αφγανιστάν, την δεκαετία του ’80, και είχαν φροντίσει γι’ αυτό: καλά εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι φασίστες (αρκετές χιλιάδες τέτοιοι), συν τον υπόλοιπο ουκρανικό στρατό, θα στριμώξουν και θα ματώσουν τον ρωσικό στρατό σε μάχες πόλεων, σε πολλές πόλεις, του Κιέβου συμπεριλαμβανόμενου. Αυτός είναι ο λόγος που ύστερα από 1,5 μήνα δεν υποκρίνονται καν και καν ότι έχουν ειρηνόφιλες, μεσολαβητικές προθέσεις: απλά στέλνουν όπλα, κι άλλα όπλα στο καθεστώς του Κιέβου (τα περισσότερα απ’ αυτά καταστρέφονται πριν καν φτάσουν στον προορισμό τους…). Αν ήθελαν “ειρήνη” θα είχαν φροντίσει γι’ αυτήν έγκαιρα, και είχαν όλο το χρόνο και τα μέσα. Όχι. Θέλουν την ρωσική ήττα, που την λογαριάζουν σαν ήττα ολόκληρου του ευρασιατικού project, ειδικά μετά την δική τους ήττα στα υψίπεδα του Ινδοκούς, και την προσχώρηση του υπό τους ταλιμπάν αφγανιστάν σ’ αυτό το project.

Όμως η ρωσική μέθοδος ήταν και είναι διαφορετική. Το σημαντικότερο (κατά την γνώμη μας) είναι ότι η Μόσχα και οι πιο στενοί σύμμαχοί της (Μινσκ, Τεχεράνη, Άγκυρα, Πεκίνο…) έχοντας πλήρη επίγνωση ότι πρόκειται για παγκόσμιο πόλεμο (και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, το ξέρουν απ’ το ιράκ, την συρία, το αφγανιστάν, τον λίβανο, την λιβύη, το Sahel, την ανατολική ασία…) έχουν εντάξει το αμιγώς στρατιωτικό σκέλος αυτής της εισβολής μέσα σ’ ένα πολύ ευρύτερο γεωπολιτικό και γεωοικονομικό σχεδιασμό που για τους δυτικούς υπηκόους είναι ανύπαρκτος∙ σχεδιασμό που είναι μακράν ο βασικότερος, ο στρατηγικός. Σ’ αυτό το γενικό, το παγκόσμιο πεδίο της ενδοκαπιταλιστικής αναμέτρησης, δεν συγκρούονται ακόμα στρατοί από άκρου σε άκρο∙ συγκρούονται όμως εμπορεύματα, πρώτες ύλες, εργασία, παραγωγικότητα, επενδύσεις, νομίσματα, αναδιαρθρώσεις, κρατικοί και καπιταλιστικοί προσανατολισμοί για τον 21ο αιώνα.

Αντίστοιχα παγκόσμιας κλίμακας σχεδιασμός υπάρχει βέβαια, θεωρητικά τουλάχιστον, και στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο. Πατάει όμως σε κινούμενη άμμο – και βουλιάζει. Στις αρχές της δεκαετίας του ’00 ο σχεδιασμός των ηπα ονομαζόταν “ο αμερικανικός 21ος αιώνας”, και ήταν ευχαριστημένος με την διάλυση των ευρωπαϊκών θεσμών… Μετά τις στρατιωτικές αποτυχίες του “προληπτικού αντιτρομοκρατικού πολέμου” ο σχεδιασμός της Ουάσιγκτον έγινε “make america great again” και οικονομικός πόλεμος – επί ψόφιου κουναβιού. Απέτυχε κι αυτό το σχέδιο∙ ο νυσταλέος Jo εμφανίστηκε σαν λάτρης των ευρωπαίων συμμάχων, πράγμα που σημαίνει ένα μόνο πράγμα: την στρατηγική εξάρτηση ειδικά του Βερολίνου απ’ την Ουάσιγκτον.

Όλα αυτά έχουν δύο βαριά «σημάδια» πάνω τους. Πρώτον, την αλαζονεία 500 χρόνων δυτικής κυριαρχίας στον πλανήτη (με διαδοχικές «μεγάλες δυνάμεις»), μια αλαζονεία που οδηγεί στη μόνιμη υποτίμηση των σημερινών ευρασιατών αμφισβητιών αυτής της κυριαρχίας. Και δεύτερον, την κόκα που καταναλώνουν οι δυτικοί σύμβουλοι, «ειδικοί», «στρατηγικοί σύμβουλοι», ακόμα και πολιτικές βιτρίνες. Ποτέ δεν λαμβάνονται υπ’ όψη τέτοιοι παράγοντες στην ανάλυση της ιστορίας∙ υπάρχουν όμως, και με καθόλου δευτερεύοντα ρόλο.

Αν χρειάζεται μια απόδειξη των ισχυρισμών μας περί καινούργιας φάσης του 4ου παγκόσμιου, να τρεις. Πρώτον, το ζήτημα των αμερικανικών εργαστηρίων βιολογικού πολέμου και στο ουκρανικό έδαφος… Δεύτερον, η σε εξέλιξη αντεπίθεση που επιχειρεί ο «άξονας» στο πακιστάν… Και τρίτον το σε τι πραγματική κατάσταση βρίσκεται και θα βρεθεί σύντομα το αμερικανικό καθεστώς, στο εσωτερικό του …

Θα επανέλθουμε αναλυτικότερα. Διαβάστε εν τω μεταξύ (προτείνουμε) με προσοχή (και) την τελευταία σημερινή αναφορά.

(φωτογραφίες: Μικρό δείγμα της τεράστιας γελοιότητας…)

The REAL stand up comedy!

Δευτέρα 11 Απρίλη>> Εμφανίστηκε! Βγήκε στο γυαλί! Και λένε ότι μαγάρισε την ελληνική δημοκρατία… (Την ποια;;;)

Εντάξει: ο κλόουν του Κιέβου έφερε απροειδοποίητα (;) και την παρέα του. Τους πέτυχε στο δρόμο και τους είπε «πάω Αθήνα, δεν ερχόσαστε;»… Θα μπορούσε βέβαια να έχει πάρει ένα τηλέφωνο νωρίτερα, να μπουν κι άλλα δυο πιάτα στο τραπέζι: οι έλληνες είναι ευαίσθητοι στα θέματα φιλοξενίας και δεν θέλουν να τους κουτσομπολεύουν για τέτοια… Αλλά να τον καταδικάσουμε γι’ αυτό; Στο κάτω κάτω η μόνη σωστή κριτική απέναντί του είναι (θα έπρεπε να είναι) η καλλιτεχνική: ο άνθρωπος ένοιωσε πιο άνετα από οπουδήποτε αλλού στην πρόζα του στο ελλαδιστάν (όπου έχει υποστηρικτές από ‘κει που δεν το περίμενε!!!) και θέλησε να δείξει ότι οι αληθινοί πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι «οι μαχητές του αζόφ», ό,τι δεν είναι ζοφεροί αλλά α-ζόφεροι, κι ότι αυτός απλά είναι ένας κομπάρσος. Θα μπορούσε να δείξει τέτοια σεμνότητα στα άλλα κοινοβούλια; Όχι: εδώ υπάρχει μια παραδοσιακή ανθρώπινη ζεστασιά στον φασισμό – συγγνώμη, στη δημοκρατία θέλαμε να πούμε…

«Δεν είπε τίποτα για την κύπρο» είπαν οι εθνικόφρονες της δεξιάς και της αριστεράς…

Διαβάστε τη συνέχεια »

Tο budget!

Δευτέρα 11 Απρίλη>> Δεν είναι δουλειά της ασταμάτητης μηχανής να κάνει ντετεκτιβίστικες έρευνες από απόσταση (ασφαλείας) μέσω φωτογραφιών, video κλπ, για σφαγές αμάχων. Επιπλέον είναι βέβαιη ότι οποιοσδήποτε στρατός είναι ικανός να κάνει τέτοιες, με διαταγές ή χωρίς – κι αυτό ισχύει και για τον ρωσικό στρατό στην ουκρανική επικράτεια.

Δυστυχώς όμως, για εκατοντάδες, για χιλιάδες ανθρώπους σ’ αυτόν τον πλανήτη, σφαγές αμάχων γίνονται εδώ και δεκαετίες. Και υπάρχουν πάμπολλες εξιστορήσεις, φωτογραφίες και video, απ’ την δεκαετία του ’90 και μετά… απ’ τις σφαγές στις αγορές του Σεράγεβο… απ’ τις σφαγές στις αγορές της Βαγδάτης… απ’ τις σφαγές στους γάμους και στα βαφτίσια στο αφγανιστάν…. Όποιος αντι-ιμπεριαλιστής ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους έχει αποκτήσει δυστυχώς αυτό το δολοφονικό μέτρο, έτσι ώστε μπορεί να καταλάβει τι είναι τι, και τι έχει σκηνοθετηθεί πρόχειρα για να μοιάζει με κάτι…

Επιπλέον, δυστυχώς για τους προβοκάτορες δημαγωγούς, υπάρχουν στο διαδίκτυο πολλά video αλλά και μαρτυρίες κατοίκων της πόλης για το τι έγινε πράγματι στη Bucha…

Το δόγμα «το πρώτο θύμα ενός πολέμου είναι η αλήθεια» έχει βρει την φυσιολογική του κατάληξη στο «διαλέξτε το ψέμα που σας βολεύει, και βάλτε στοίχημα ποιο θα κερδίσει». Στο ουκρανικό πεδίο μάχης το φασιστοκαθεστώς του Κιέβου και οι δυτικοί σύμμαχοί του έχουν επιδοθεί σε μια ακατάπαυστη παρέλαση ψεμάτων (τι να πρωτοθυμηθούμε πια;)  – χωρίς αυτό να αθωώνει προκαταβολικά τον ρωσικό στρατό και την Μόσχα, που όμως ολοφάνερα υστερεί σε PR (για δυτικούς).

Σε κάθε περίπτωση το δυτικό πλεονέκτημα σε δημόσιες σχέσεις (προς κατανάλωση πια μόνο των δικών τους υπηκόων) δεν συνεπάγεται και πλεονέκτημα στον πραγματικό πόλεμο, σε όλες τις διαστάσεις του. Ίσως η όλο και πιο επιτακτική ανάγκη να επιδεικνύεται (ή/και να σκηνοθετείται) «η βαρβαρότητα του Putin» να οφείλεται στην ήττα των δυτικών στο ουκρανικό πεδίο. Δοκιμάστηκαν πολλές PR αυτόν τον 1,5 μήνα: ο Putin που απέλυσε τους αποτυχημένους στρατηγούς του, ο ουκρανικός στρατός που σκοτώνει ρώσους στρατηγούς με το τσουβάλι, ο Shoigu που έπαθε καρδιακό επειδή τον μάλωσε ο Putin (για την αποτυχία της εκστρατείας…), ο ρωσικός στρατός που ετοιμάζεται να ανατρέψει τον Putin, η διάλυση του ρωσικού στρατού, το ότι έχει ξεμείνει από όπλα και θα πάρει απ’ την κίνα, το ότι έχει ξεμείνει από πυρομαχικά και θα συνεχίσει με πετροπόλεμο, και άλλα παρόμοια. Για δημαγωγία ήταν μέτρια, επί του πρακτέου ήταν απλός θόρυβος. Ειδικά αν αποδειχθεί αληθινό το γεγονός ότι στους «τελευταίους υπερασπιστές της Μαριούπολης», μαζί με το φασισταριό, υπάρχουν αμερικάνοι αξιωματικοί (ανάμεσα στους 600 περίπου μη ουκρανούς φασίστες) τους οποίους το καθεστώς του Κιέβου δεν έχει καταφέρει να απεγκλωβίσει… Θα είναι κάπως δύσκολο για την Ουάσιγκτον να τους υπερασπιστεί αν δεθούν ζωντανοί ενόσω τόσο καιρό αρνείται (σιωπηλά) την ύπαρξή τους.

Εν τω μεταξύ δείτε την παρακάτω σκληρή επίδειξη ουκρανικού φασισμού / μιλιταρισμού, βιντεοσκοπημένη απ’ τους ίδιους τους δράστες – για να μην υπάρχει καχυποψία περί «ψευδών ειδήσεων». Δεν δείχνει εκτελέσεις αμάχων, δείχνει όμως τα προηγούμενα στάδια: φασιστοκαθάρματα της ουκρανικής «εθνοφρουράς» βασανίζουν πριν λίγες ημέρες αμάχους στο Pavlograd… Επειδή (προφανώς…) τους θεωρούν «φιλορώσους προδότες»… Σφαίρες στα παρμπρίζ, σπάσιμο ι.χ., κλωτσιές στο κεφάλι, δέσιμο πισθάγκωνα και ξύλο…

Αυτά βιντεοσκοπήθηκαν στο Pavlograd, μια πόλη στην οποία δεν έφτασε και δεν κατέλαβε ο ρωσικός στρατός. Αν (λέμε «αν»…) αυτός ο φασιστικός στρατός-της-δημοκρατίας-και-της-ελευθερίας (ένα ζεστό χειροκρότημα παρακαλούμε απ’ το πρώην παλάτι στο Σύνταγμα!), μπαίνοντας στην Bucha (στις 2 Απρίλη, 3 ημέρες μετά την ρωσική αποχώρηση…), μέσα στην «μέθη της νίκης», σκότωσε και μερικούς από παρόμοιους «προδότες» κατοίκους της πόλης, γιατί να μην «σπρώξειι» τις δολοφονίες του σε βάρος της Μόσχας; Είπαμε: αν αυτό βολεύει (με την βοήθεια της συμμαχίας των πρόθυμων δημαγωγών) τότε βολεύει.

Λέμε: «αν»…

Capo

Δευτέρα 11 Απρίλη>> Στις 5 Μάρτη του 2022 φασίστες των υπηρεσιών του ουκρανικού κράτους εκτέλεσαν με μια σφαίρα στο κεφάλι, σε δρόμο του Κιέβου, τον Denis Kireyev…. Στις 10 Μάρτη του 2022 φασίστες των υπηρεσιών του ουκρανικού κράτους (στην συγκεκριμένη περίπτωση μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης Mirotvorets) εκτέλεσαν με μια σφαίρα στο κεφάλι, σε δρόμο του Κιέβου, τον Dmitry Demyanenko. Αν ήταν «απλοί πολίτες» οι δολοφονίες αυτές δεν θα είχαν μαθευτεί καν και καν. Όμως αυτοί οι δύο ήταν μέλη της ουκρανικής ομάδας επιλεγμένων για την διαπραγμάτευση με την Μόσχα, έμπιστοι (υποθέτουμε…) του καθεστώτος Zelensky…. Τους «καθάρισαν» οι φασιστομαφιόζοι επειδή θεωρήθηκαν «μπόσικοι» στις διαπραγματεύσεις∙ άρα «προδότες». (Κάποιος στο team είναι ο ρουφιάνος της ιστορίας)…. Εννοείται ότι αυτός ο καραγκιόζης που υποδύεται τον «πρόεδρο» στο Κίεβο δεν έβγαλε κιχ γι’ αυτές τις δολοφονίες, παρότι είχε εγκρίνει (και) αυτούς τους δύο σαν διαπραγματευτές. Και κανείς άλλος δεν έβγαλε κίχ.

Διαβάστε τη συνέχεια »

The other capos

Δευτέρα 11 Απρίλη>> Αν ήταν για κάτι διεθνώς γνωστό το ουκρανικό καθεστώς ως τις αρχές του 2022 δεν ήταν ούτε το κρατικό και παρακρατικό φασισταριό του ούτε ο 8χρονος πόλεμος στο Donbass. Η ουκρανία είναι παγκόσμιο κέντρο εμπορίου βρεφών∙ ή, για να το πούμε όσο κομψά επιτρέπει η επίσημη ορολογία, παγκόσμιο κέντρο παρένθετης μητρότητας. Νοικιασμένες μήτρες είναι ένας ακριβής και σύντομος όρος. Στο Κίεβο βρίσκεται το μεγαλύτερο στον κόσμο «κέντρο ανθρώπινης αναπαραγωγής»: η εταιρεία BioTexCom Centre (for Human Reproduction).

Το εμπόριο νοικιασμένων μητρών ανθεί εκεί που οι ταξικές αντιθέσεις είναι πολωμένες, και ο ουκρανικός καπιταλισμός είναι ακριβώς μια τέτοια περίπτωση. Ο αριθμός των ουκρανών γυναικών που αναγκάζονται να μείνουν έγκυες με τεχνητή γονιμοποίηση για λογαριασμό «πελατών» απ’ όλο τον κόσμο, κυρίως όμως απ’ την ευρώπη, την βόρεια αμερική και την ανατολική ασία (ιαπωνία, νότια κορέα), είναι άγνωστος εφόσον το σχετικό εμπόριο στην ουκρανία είναι νόμιμο μεν αλλά και εντελώς ανεξέλεγκτο. Υπολογίζονται πάντως σε «πολλές χιλιάδες» κάθε χρόνο. Η ουκρανή επίτροπος για τα δικαιώματα των παιδιών (υπάρχει και τέτοια υπηρεσία…) Mykola Kuleba η οποία (στα λόγια) επεδίωκε την απαγόρευση της παρένθετης μητρότητας, είχε δηλώσει κάποια στιγμή το 2020:

… Η ουκρανία είναι ένα online διεθνές κατάστημα παιδιών. Δεν γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό των παιδιών που η ουκρανία ‘παράγει’ μ’ αυτόν τον τρόπο. Αλλά αυτό σημαίνει επίσης και την ανεξέλεγκτη πώληση ουκρανικών μωρών διεθνώς…

Πράγματι, υπάρχουν και πελάτες που δεν θέλουν να περιμένουν επί μήνες∙ θέλουν ένα μωρό και το θέλουν ετοιμοπαράδοτο… (Αυτός είναι ένας έξτρα κλάδος του διεθνούς σωματεμπορίου). Με βασικό μηνιάτικο κάτι παραπάνω από 200 ευρώ (που συχνά, ειδικά στην ουκρανική επαρχία, είναι «μάξιμουμ» μισθός…) τα μεταξύ 8.000 και 9.000 ευρώ που «προσφέρονται» για 9 μήνες εγκυμοσύνης είναι τεράστιο ποσό. Άλλες 35.000 έως 60.000 χιλιάδες ευρώ παίρνουν τα «κέντρα τεχνητής γονιμοποίησης» και όλοι οι ενδιάμεσοι (μαιευτήρια, κλπ).

Το τιμολόγιο της BioTexCom για την «στάνταρ διαδικασία» (απόσπαση σπερματοζωαρίων και  ‘μητρικών’ ωαρίων – μετά από ορμονοθεραπεία -, in vitro γονιμοποίηση, εμφύτευση, παρακολούθηση) είναι 40.000 ευρώ, που πάει στις 50.000 αν υπάρχει «επιλογή φύλου» και ανεβαίνει αν χρειαστούν περισσότερες της μίας εμφυτεύσεις. Η BioTexCom είναι η πιο διάσημη παγκόσμια σ’ αυτή τη δουλειά, αλλά όχι η μοναδική. Τουλάχιστον άλλες 50 εταιρείες βγάζουν λεφτά μ’ αυτόν τον τρόπο. Κι αυτές είναι οι, κατά κάποιον τρόπο, «επίσημες» – άγνωστο πόσες «ανεπίσημες προσκλήσεις ενδιαφέροντος» γίνονται τελικά συμβόλαια.

Ο πόλεμος του τελευταίου 1,5 μήνα έχει δυσκολέψει τις «παραλαβές νεογνών» απ’ τους πρωτοκοσμικούς πελάτες. Υπάρχει αβεβαιότητα στην «άφιξη του πελαργού» με δεδομένο ότι τα drones καταρρίπτονται… Το γεγονός ότι την «ασφάλεια» των μωρών που γεννιούνται μεν αλλά εκείνοι που τα έχουν παραγγείλει δυσκολεύονται να τα παραλάβουν την έχουν αναλάβει φασίστες δεν θα πρέπει να προκαλεί εντύπωση: μια ακόμα μπίζνα.

Το “τάγμα Karpatska Sich” που με υπερηφάνεια διαφημίζει η ίδια η BioTexCom στο site της σαν security των «αδιάθετων μωρών / εμπορευμάτων» (παράγραφος τονισμένη με κίτρινο επάνω) είναι μία απ’ τις πολλές φασιστικές ουκρανικές παραστρατιωτικές οργανώσεις, με καταγωγή (τι άλλο;) τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, στενές σχέσεις με τα «τάγματα του Azov», κλπ κλπ. Οπωσδήποτε η τιμή για την τελική παραλαβή έχει ανέβει (ίσως υπάρχει κι εδώ κάποιος «πληθωρισμός»…) καθώς υπάρχουν «έκτακτα έξοδα φύλαξης και διατροφής» των μωρών. Απ’ την άλλη μεριά αρκετές «δανεικές μήτρες» πιέζονται απ’ τους πελάτες και τους ενδιάμεσους να μετακομίσουν και να γεννήσουν στην πολωνία, για να είναι πιο εύκολη η παράδοση/παραλαβή.

Ελάχιστα κράτη έχουν νομιμοποιήσει τις ενοικιαζόμενες μήτρες και μέσω αυτής της νομιμοποίησης το εμπόριο βρεφών. Η παγκόσμια αγορά υπολογίζεται στα 5 δισεκατομύρια ευρώ, αλλά αυτό είναι ένα ποσό κατ’ εκτίμηση. Το ουκρανικό καθεστώς (οι γυναίκες υποτελείς του) θεωρείται το παγκόσμιο εργοστάσιο μωρών – και για να συνεχίσει να «δουλεύει» αποφέροντας τρελά κέρδη στους «επιχειρηματίες» του είδους είναι απαραίτητη όχι μόνο η εύνοια του νόμου αλλά και η μαζική φτώχια.

Όποιος αναρωτιέται αν το ουκρανικό φασισταριό εξυπηρετεί κάποιους πέρα απ’ την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο (και το Παρίσι…), έχει την απάντηση.

Πόλεμος; Ποιος πόλεμος; (1)

Δευτέρα 11 Απρίλη>> Εν τω μεταξύ, καθώς ο καιρός περνάει ξεκαθαρίζει όλο και περισσότερο (σ’ όποιον, φυσικά, θέλει να καταλάβει) ότι το ουκρανικό πεδίο μάχης είναι μόνο ένα μέρος του ευρύτερου 4ου παγκόσμιου πολέμου που έχει επιταχυνθεί.

Θεωρούμε εργατικό καθήκον μας να παρακολουθούμε και να αναλύουμε κριτικά και ανταγωνιστικά την εξέλιξη αυτού του πολέμου σ’ όλο το εύρος του, παρότι (το ξέρουμε καλά πια) ελάχιστοι είναι που έχουν λόγους εργατικού ανταγωνισμού για να ασχολούνται. Δεν πρόκειται για ζήτημα λίγων σύντομων αναφορών, πολύ λιγότερο που αυτός ο ευρύτερος, ο γενικός πόλεμος είναι σε εξέλιξη και «παράγει» διαρκώς  λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά γεγονότα.

Εκείνο που μπορεί να κάνει (και θα κάνει) η ασταμάτητη μηχανή στο επόμενο διάστημα είναι μέσα από συνεχόμενες αναφορές, με γενικό τίτλο «πόλεμος; ποιος πόλεμος;» και συνεχή αρίθμηση (1,2,3…), απ’ την μια να κατεβαίνει σε κάποιο βάθος, κάτω απ’ την επιφάνεια των καταστάσεων, και απ’ την άλλη να φωτίζει γεγονότα, σχεδιασμούς, στόχους κρατικούς / καπιταλιστικούς, «λογικές» (αλλά και συγκρούσεις μεταξύ) των αφεντικών, εξελίξεις και γεγονότα που είτε φαίνονται ασύνδετα μεταξύ τους είτε περνάνε απαρατήρητα. Αυτά έχοντας επίγνωση ότι η εργατική κριτική αντιπληροφόρηση είναι αναγκαία αλλά όχι και ικανή συνθήκη για τα όσα πρέπει (και θα έπρεπε προ πολλού…) να κάνουμε. (Συμβάλουμε σε μια ανύπαρκτη συζήτηση μέσα στο (ανύπακρτο…) κίνημα… το ξέρουμε…)

Για αρχή, σαν εισαγωγή, λίγα μεταφρασμένα αποσπάσματα από άρθρο της 9 Απρίλη 2022 (χωρίς αναφορά στην πηγή επειδή, εκτιμάμε, η μανία να κρίνεται κάτι με βάση την υπογραφή του είναι επιεικώς βλακώδης!) τα οποία ίσως σας φανούν κάπως οικεία θεματολογικά εφόσον έχουμε κάνει ήδη κάποιες νύξεις πρόσφατα περί ηγεμονίας του δολαρίου και υπονόμευσής της. Ας πούμε μόνο ότι ο συγγραφέας δεν είναι ούτε ρώσος ούτε «πουτινόφιλος»! Επιπλέον η αναδημοσίευση δεν έχει καθόλου το νόημα «ιδού η φοβερή άποψη»! Καθόλου!!! Μπορεί να αποδειχθεί μια λάθος άποψη. Έχει το νόημα: δείτε, η αναδιάρθρωση, με την επιτάχυνση του ρωσο-ουκρανικού πολέμου μετά (ή παράλληλα με) την επιτάχυνση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, προκαλεί σοβαρές, δομικές αναταράξεις παγκόσμια, οι οποίες με καθόλου μαγικό ή μυστηριώδη τρόπο πέφτουν πάνω στα κεφάλια μας!….

Οι τονισμοί είναι στο πρωτότυπο:

Κοιτάμε τα πρόσφατα γεγονότα και συνειδητοποιούμε ότι σημαδεύουν την αλλαγή απ’ την βασισμένη στο δολάριο παγκόσμια οικονομία, με εγγύηση χρηματοπιστωτικά περιουσιακά στοιχεία, στα νομίσματα που στηρίζονται σε εμπορεύματα. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια αλλαγή απ’ τα ενέχυρα (collateral) που είναι εντελώς και μόνο χρηματοπιστωτικά στην φύση τους προς ενέχυρα που βασίζονται στα εμπορεύματα….

Το τέλος του συστήματος που βασιζόταν στον χρηματοπιστωτισμό επιταχύνεται από γεωπολιτικές εξελίξεις. Η Δύση προσπαθεί απεγνωσμένα να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία για να την γονατίσει οικονομικά, αλλά το μόνο που πετυχαίνει είναι να ανέβουν εναντίον της οι τιμές της ενέργειας, των εμπορευμάτων και των τροφίμων. Οι κεντρικές τράπεζες δεν έχουν άλλη επιλογή απ’ το να πληθωρίσουν τα νομίσματά τους για να μπορούν να πληρώνονται όλα αυτά. Η Ρωσία αντίθετα συνδέει το ρούβλι με τιμές εμπορευμάτων μέσω μιας μεταβλητής άρθρωσης του νομίσματος με τον χρυσό, ενώ η Κίνα έχει ήδη δείξει ότι καταλαβαίνει το πληθωριστικό παιχνίδι της Δύσης έχοντας στοκάρει εμπορεύματα και βασικούς σπόρους εδώ και δύο χρόνια, αφήνοντας επιπλέον το νόμισμά της να ανέβει σε σύγκριση με το δολάριο.

Η Κίνα και η Ρωσία δεν ακολουθούν τον δρόμο της Δύσης με τον νομισματικό πληθωρισμό. Αντίθετα κινούνται προς μια πιο σταθεροποιητική στρατηγική σε σχέση με το χρήμα, με την προοπτική να σταθεροποιήσουν επιτόκια και τιμές ενόσω η Δύση επιταχύνει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Ο Zoltan Pozcar, αναλυτής της Credit Suisse, ονομάζει αυτήν την εξέλιξη Bretton Woods 3…

Διαβάστε τη συνέχεια »