Πέμπτη 5 Μάη>> Για να σταθεροποιηθούν η όξυνση της εκμετάλλευσης ως το σημείο των (και ανθρώπινων, αλλά όχι μόνο) κυττάρων και η εμβάθυνση του ελέγχου πάνω σ’ όλες τις μορφές ζωής απαιτείται ωστόσο ένας ευρύτερος μετασχηματισμός, μια οξεία αναδιάθρωση των κοινωνιών και των αντιλήψεών τους, που ας την χαρακτηρίσουμε ιδεολογική – αν και ο όρος αυτός είναι εύκολο να παρανοηθεί. Χρειάζονται, για να το πούμε όσο πιο τηλεγραφικά γίνεται, καινούργιες αναπαραστάσεις για το τι είναι ζωή (που αξίζει να την ζει κάποιος…), για το τι είναι θάνατος (ο εγκεκριμένος τέτοιος, ο πιστοποιημένος από μια ανώτερη αρχή, εγγεγραμμένος σε κάποια “σειρά/σήριαλ”…) και, οπωσδήποτε, για το τι (πρέπει να) είναιανθρώπινη κοινωνία.
Αυτοί οι μετασχηματισμοί βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη∙ είναι ένα ζήτημα σοβαρό και εκτεταμένο, που φυσικά δεν μπορεί να παρουσιάσει (λόγω περιορισμών στον ψηφιακό χώρο/χρόνο) η ασταμάτητη μηχανή. Ενδεικτικά μόνο να θυμίσουμε πως η προηγούμενη, πιο πρόσφατη αναπαράσταση του τι (πρέπει να) είναι ανθρώπινη κοινωνία λεγόταν αγορά. Δεν ήταν οποιαδήποτε ιδέα περί «αγοράς» και σε καμία περίπτωση δεν ήταν κάποια απ’ τις προκαπιταλιστικές μορφοποιήσεις των πληθυντικών ανθρώπινων ανταλλαγών / συναλλαγών, του χασομεριού, κλπ. Σαν αναπαράσταση της ανθρώπινης κοινωνίας η (νεοφιλελεύθερη) αγορά ήταν ο χωρο/χρόνος εντατικής διακίνησης των εμπορευμάτων (ως μορφών αξιοποίησης του κεφάλαιου) συμπεριλαμβανόμενων υποχρεωτικά των Εαυτών-Κεφάλαιο… Τώρα επιταχύνεται η διαμόρφωση μιας διαφορετικής (αν και όχι αντίθετης) αναπαράστασης του τι (πρέπει να) είναι ανθρώπινη κοινωνία που ενσωματώνει την τεχνο-μικροφυσική της (άσκησης της) εξουσίας∙ μια καινούργια καθεστωτική «ιδέα» για την κοινωνική «λειτουργία» για την οποία δεν έχουμε ακόμα ένα όνομα.
Ενδεικτικά στη συνέχεια μόνο ένα παράδειγμα αυτού του μετασχηματισμού, που συμβαίνει τώρα, τον ζούμε – και ελάχιστοι το προσέχουν ή το αξιολογούν…
Πέμπτη 5 Μάη>> Δεν έχει όμως σημασία (για εμάς) μόνο το τι λένε τ’ αφεντικά∙ ούτε μόνο το τι και πως επιβάλουν. Σημασία έχει – ειδικά για την αναδιάρθρωση της κυρίαρχης ιδέας για το τι (πρέπει να) είναι ανθρώπινη κοινωνία – το τι γίνεται αποδεκτό και, ακόμα χειρότερα, το τι εσωτερικεύεται απ’ τους υποτελείς, εκφραζόμενο σαν μια (νέα) αλήθεια, σαν μια καινούργια κοινωνική κανονικότητα. Κι έχει αυτό σημασία επειδή για μια σύντομη περίοδο ιστορικού χρόνου ζούμε ακριβώς στο κατώφλι, στην μετάβαση: συνυπάρχουν ΚΑΙ τα σοκολατάκια ΚΑΙ οι πλατφόρμες. Συνυπάρχουν προς στιγμήν ΚΑΙ η απόσυρση όλων των παρτίδων από σοκολάτες μόνο με την πιθανότητα κάποιος να πάθει γαστρεντερίτιδα εξαιτίας τους ΚΑΙ η κοινωνική αποδοχή ότι το σφαγείο των «παρενεργειών» απ’ τις mRNA πλατφόρμες είναι το αποδεκτό τίμημα της «επιστημονικής προόδου» (και της εκτοξευμένης κερδοφορίας των φαρμακομαφιών) – αλλά “έτσι θα ζήσουμε”…
«Σφαγείο»; Ακριβώς! Δείτε τον παρακάτω πίνακα: διαχρονικά (από το 1990 και μετά) οι θάνατοι εξαιτίας εμβολισμών – και πλατφορμιασμών – όπως έχουν καταγραφεί απ’ το σύστημα καταγραφής εμβολιαστικών παρενεργειών vaers των ηπα:
Δείτε κι αυτό: μία μόνο φονική παρενέργεια / δηλητήριαση, η μυοκαρδίτιδα, συγκριτικά ανάμεσα στα (παλιά) αντιγριπικά εμβόλια και στις mRNA πλατφόρμες, ανά ηλικία (υπάρχουν δεκάδες, εκατοντάδες είδη παρενεργειών ακόμα):
Τα πιο πάνω στοιχεία και πολύ περισσότερα είναι γνωστά σε γενικές γραμμές ή, σε κάθε περίπτωση, εύκολα προσβάσιμα, ακόμα κι αν οι μηχανές της κυρίαρχης παραπληροφόρησης τα κουκουλώνουν. Κοινότοπη είναι όμως (και στα μέρη μας αλλά όχι μόνο εδώ) η στάση του σηκώματος των ώμων απ’ την μεριά όσων (όχι δημαγωγών, όχι πολιτικών βιτρινών, όχι πληρωμένων ή εθελοντών εγκάθετων… αλλά) απλών υπηκόων επιμένουν ότι η pfizer/biontech, η moderna και οι υπόλοιπες φαρμακομαφίες της γενετικής «σώζουν ζωές»! Και ότι αυτά είναι καλοδεχούμενη πρόοδος!
Ποια μεταστροφή / διαστροφή βρίσκεται σε εξέλιξη στα μυαλά τόσων εκατομυρίων υποτελών; Πώς εξηγείται το ότι (προς στιγμήν…) οι ίδιοι άνθρωποι ταυτόχρονα σταματούν να αγοράζουν ένα τρόφιμο εξαιτίας της πιθανότητας να δηλητηριαστούν ΚΑΙ αποδέχονται μια δηλητηριώδη, εγκληματική τεχνολογία μέσα στο κορμί τους (και εκείνο των παιδιών τους); Γιατί οι πλατφορμιασμένοι υποτελείς (η πλειοψηφία έως μεγάλη πλειοψηφία των δυτικών κοινωνιών) δεν έχουν εξεγερθεί άγρια εναντίον όσων τους κορόιδεψαν, τους απείλησαν και τους εξέθεσαν σκόπιμα σε θανάσιμους κινδύνους – όπως θα έκαναν σαν απλοί «καταναλωτές» παλαιού τύπου; Θεωρείται ο “φόβος του θανάτου” απ’ τον τσαχπίνη επαρκής εξήγηση; Και με τον θάνατο τουλάχιστον 70.000 ανθρώπων (ως τώρα) στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο από ένα βιομηχανικό προϊόν που πουλήθηκε σαν ελιξήριο της αθανασίας τι γίνεται; Με εκατομμύρια σακατεμένους αναμεσά μας δεν υπάρχει φόβος;
Πέμπτη 28 Απρίλη>> Προσέξτε παρακαλούμε αυτές τις φράσεις: …Θέλουμε να δούμε την Ρωσία να αδυνατίσει σε βαθμό που δεν θα μπορεί να κάνει τα πράγματα που κάνει έχοντας εισβάλει στην Ουκρανία… Στόχος μας είναι να ηττηθεί η Ρωσία στο πεδίο της μάχης έτσι ώστε να απόσχει οριστικά από νέες επιθέσεις… Θα κινήσουμε γη και ουρανό για να εξοπλίσουμε την Ουκρανία…
Πρόκειται για δηλώσεις του αμερικάνου υπ.αμ. Lloyd Austin (με την συνηγορία του υπ.εξ. Παρωπίδα – aka Blinken) μετά από πρόσφατη επίσκεψή τους στον κλόουν αλλά και στη Βαρσοβία, στη Σόφια, και στο «στρατηγείο» του αμερικανικού / νατοϊκού στρατηγείου στο Ramstein της γερμανίας. Είναι μόνο δική μας η ερμηνεία αυτών των φράσεων ότι πρόκειται για επίσημη κήρυξη πολέμου της Ουάσιγκτον κατά της Μόσχας (προς το παρόν) μέσω τρίτων; (Τυπικά μια τέτοια επίσημη κήρυξη πολέμου πρέπει να την κάνει ο «αρχηγός του κράτους», δηλαδή προς το παρόν ο νυσταλέος Jo, και όχι κάποιοι υπουργοί του. Ουσιαστικά όμως το να την κάνουν οι υπουργοί βάζει την κήρυξη πολέμου σε «γκρίζα ζώνη», χωρίς να μειώνει την σημασία της…)
Τι σημαίνει «θέλουμε να δούμε…» όταν το ρωσικό καθεστώς (και όχι μόνον αυτό) έχει ανακηρυχτεί «εχθρός» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ανεξάρτητα απ’ την ουκρανία και την ρωσική εισβολή εκεί; Αυτό που «θέλει να δει» η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να το πετύχει ο ουκρανικός στρατός, όσο «ενισχυμένος» κι αν είναι. Η Μόσχα είναι πυρηνική υπερδύναμη με όπλα (τα δείχνει ένα ένα…) που δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει ούτε καν ο αμερικανικός στρατός∙ πολύ λιγότερο ο ουκρανικός…
Τι σημαίνει «στόχος μας είναι να ηττηθεί η ρωσία… έτσι ώστε» όταν πρόκειται για τέτοιο στρατό; Και τι σημαίνει, μετά απ’ αυτά, το «θα κινήσουμε γη και ουρανό…» όταν είναι γνωστό ότι ο διαρκής εφοδιασμός του φασιστοκαθεστώτος του Κιέβου απλά γεμίζει την ουκρανική επικράτεια με παλιοσίδερα και κρατήρες αφού η Μόσχα έχει πλήρη έλεγχο του τι σημαντικό (απ’ την άποψη του οπλισμού) διακινείται σ’ όλη την ουκρανική επικράτεια, και οπωσδήποτε στα δυτικά της;
Κάποιος θα πει επιπόλαια «έλα μωρέ, λόγια του αέρα!». Αλλά η Ουάσιγκτον έχει πράγματι στριμωχτεί πολύ σοβαρά. Όχι μόνο απ’ αυτές καθαυτές τις εξελίξεις στο ουκρανικό πεδίο μάχης, αλλά απ’ το γεγονός ότι εκτός από μερικά ευρωπαϊκά κράτη / κεφάλαια, συν το αυστραλιανό, το καναδικό, το ιαπωνικό και το νοτιοκορεατικό (υπό καινούργια, «δεξιά» διοίκηση αυτό το τελευταίο) κανένας άλλος στον πλανήτη δεν συμμερίζεται την δυτική, πρωτοκοσμική αγανάκτηση και έχθρα απέναντι στη Μόσχα, στο Πεκίνο, στο ευρασιατικό project. Συμπεριλαμβανόμενων κρατών πάνω στα οποία η Ουάσιγκτον είχε στηρίξει πολλά για την αντιμετώπιση του άλλου εχθρού, του Πεκίνου, όπως είναι το ινδικό. Ή του όχι-και-τόσο-swing τουρκικού.
Έχουμε εξηγήσει συστηματικά στο παρελθόν την σημασία που έχει η ουκρανική επικράτεια + η Μαύρη Θάλασσα για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, στο 2ο μέτωπο του σε εξέλιξη του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Όμως είναι τώρα πια η ίδια η Ουάσιγκτον που ανακηρύσσει αυτή την περιοχή του πλανήτη σε «ζήτημα ζωής και θανάτου» για τον ιμπεριαλισμό της, δηλώνοντας ανοικτά και καθαρά ότι όχι μόνο δεν θέλει καμία ειρήνη εκεί… όχι μόνο ότι δεν θέλει μια αξιοπρεπή συνθηκολόγηση των εργολάβων της εκεί… όχι μόνο ότι δεν θέλει καν μια «ρωσική ήττα» στο ουκρανικό πεδίο μάχης… Αλλά ότι θέλει το maximum, την στρατιωτική καταστροφή της Μόσχας, έτσι ώστε να πάψει να είναι υπολογίσιμος εχθρός / αντίπαλος!
Ας το τονίσουμε: αυτή η επίσημη διακήρυξη των αμερικανικών στόχων γίνεται αφού πρώτα απέτυχαν παταγωδώς οι «οικονομικές τιμωρίες», «κυρώσεις» κλπ (κάτι αναμενόμενο…), έτσι ώστε να απομένουν πια για τον άξονα μόνο στρατιωτικά μέσα…
Μην σας παραπλανεί ότι η Ουάσιγκτον ελπίζει (αυτό δηλώνει…) ότι μια τέτοια καταστροφή θα την πετύχει ο ουκρανικός στρατός (με την κατάλληλη αμερικανική υποστήριξη / καθοδήγηση). Αυτό είναι αδύνατο, το ξέρουν και οι πέτρες. Συνεπώς, απ’ αυτό το χρονικό σημείο και την συγκυρία όπως διαμορφώνεται απ’ τα δημόσια δηλωμένα αμερικανικά «θέλω», δύο μόνο ενδεχόμενα υπάρχουν. Είτε η Ουάσιγκτον να αναγκαστεί αργά ή γρήγορα σε άτακτη υποχώρηση που θα είναι όμως ήττα κυριολεκτική και κρίσιμη∙ είτε να προχωρήσει σε ανοικτή όλο και πιο συστηματική κλιμάκωση, «ρίχνοντας στη μάχη» τους συμμάχους της στην περιοχή (Βαρσοβία και Βουκουρέστι), αν φυσικά είναι διαθέσιμοι όπως δείχνουν – πριν αναγκαστεί να μπει η ίδια.
Αντί για απώθηση ας προετοιμαζόμαστε ηθικά, συναισθηματικά, πολιτικά, οργανωτικά: η αμερικανική βάση στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης σπρώχνεται (απ’ την Ουάσιγκτον) όλο και κοντύτερα στο να γίνει στόχος – και ίσως όχι μόνον αυτή… Η στενή συμμαχία του ελληνικού ιμπεριαλισμού με τον αμερικανικό δεν είναι κουβέντες καφενείου…
Πέμπτη 28 Απρίλη>> Η περίπτωση του γερμανικού κράτους / κεφάλαιου μας έχει απασχολήσει: είναι ο δεύτερος (αμερικανικός κατ’ αρχήν) στόχος μετά την ουκρανία / Μαύρη Θάλασσα. Το Βερολίνο αποφεύγει να πάρει καθαρή θέση, και προσπαθεί να πετάει την μπάλα στην κερκίδα. Μια στάση (το λιγότερο) άγονη, συμβιβαστική – και μεσοπρόθεσμα αδιέξοδη.
Το τελευταίο κατόρθωμα αυτής της τακτικής ήταν η ανακοίνωση του αξιολύπητου σοσιαλδημοκράτη πρωθ. Olaf Scholz, ότι (μετά από πολλούς δισταγμούς) θα παραχωρήσει στον κλόουν μερικά αντι-αεροπορικά τανκς μάρκας gepard. Είναι, άραγε, ένα όπλο που μπορεί να βοηθήσει το φασιστοκαθεστώς του Κιέβου;
Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για «τανκς», αλλά για κινητά αντιαεροπορικά, με ιδιαίτερα ευάλωτη θωράκιση. Είναι μικρού βεληνεκούς (έως 5 χιλιόμετρα) και όταν φτιάχτηκαν θα χρησιμοποιούνταν κατά ελικοπτέρων και χαμηλά πετούμενων αεροπλάνων. Αλλά το γερμανικό κράτος τα έχει αποσύρει απ’ το 2010: θεωρούνται ξεπερασμένα. Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα: χρειάζονται αρκετοί μήνες εκπαίδευση για να μάθει κάποιος να χρησιμοποιεί ένα gepard σωστά, αφού τα ραντάρ του κινούνται (περιστρέφονται) με πολύ μεγάλη ταχύτητα.
Και το τελικό κτύπημα: οι κάνες και τα βλήματα του gepard κατασκευάζονται στην ελβετία. Το ελβετικό κράτος / κεφάλαιο, τηρώντας την ουδετερότητά του, απαγορεύει την μεταφορά όπλων δικής του κατασκευής σε εμπόλεμες ζώνες! Και, φυσικά, έστειλε ραβασάκι στο Βερολίνο, ότι δεν εγκρίνει την παράδοση των gepard στο Κίεβο, και ότι σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται να στείλει βλήματα στο πακέτο.
Ο ελιγμός της αξιολύπητης γερμανικής πολιτικής βιτρίνας παραείναι ρηχός για να περάσει απαρατήρητος. Μπορεί να πει «εγώ ήθελα, αλλά αυτοί οι ελβετοί δεν με άφησαν». Μπορεί να τσακωθεί με τους ελβετούς και να ξεστοκάρει μερικά gepard, ελπίζοντας ότι μέχρι να μάθουν κάποιοι ουκρανοί να τα χειρίζονται ή θα έχει τελειώσει ο πόλεμος στην ουκρανία ή θα έχει γενικευτεί τόσο ώστε… Μπορεί επίσης να ξεστοκάρει τα μπαγιάτικα βλήματα απ’ τις γερμανικές αποθήκες συμβουλεύοντας (τους εκπαιδευόμενους) να κάνουν οικονομία γιατί δεν υπάρχουν άλλα.
Μπορεί επίσης να κοιτάξει πιο βαθιά στις αποθήκες, μήπως έχει ξεμείνει κανά zeppelin, απ’ τον 1ο παγκόσμιο. Ή, καλύτερα, να αναθέσει αυτό το ψάξιμο τους πολεμοκάπηλους, καραδεξιούς «πράσινους» κυβερνοεταίρους του.
(Εκείνο που δεν μπορεί να κάνει για καιρό ακόμα είναι υπομονή…)
Πέμπτη 28 Απρίλη>> Η σφαγή των αμάχων στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι ήταν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, ανάλογης σκληρότητας με τους θαλάμους αερίων των ναζιστικών στρατοπέδων. Όμως οι αμερικανικές πολιτικές βιτρίνες και όλοι οι τεχνο-επιστήμονες που απασχολήθηκαν στο Manhattan project (για την κατασκευή της ατομικής βόμβας) ούτε δικάστηκαν, ούτε καταδικάστηκαν, ούτε εκτελέστηκαν. Δεν υπήρξε γι’ αυτούς Νυρεμβέργη: είχαν νικήσει στον Β παγκόσμιο, και οι νικητές ούτε κατηγορούνται ούτε απολογούνται, ούτε καταδικάζονται για τα εγκλήματά τους.
Αυτό είναι το «φανερό – μυστικό» στη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής και στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας: πρέπει να νικήσεις, για να μην δώσεις λογαριασμό σε κανέναν.
Απ’ αυτήν την άποψη τα αμερικανικά πυρηνικά όπλα (απ’ την στιγμή που τα απέκτησε ο rival εσσδ) έγιναν ένας εντελώς αβέβαιος εγγυητής της διαρκούς αμερικανικής ηγεμονίας στον πλανήτη. Στη συνέχεια απέκτησαν τέτοια κι άλλοι (γαλλία, αγγλία, ινδία, πακιστάν, βόρεια κορέα, ισραήλ) με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουν σε «περιφερειακούς πολέμους» – πάντα με το ερώτημα όμως κατά πόσο και ο αντίπαλος διαθέτει τέτοια. Ή, έστω, αν διαθέτει αποτελεσματικά μέσα αντιμετώπισης των «φορέων» των βομβών: αεροπλάνων, πυραύλων.
Σε αντίθεση με τα πυρηνικά, τα βιολογικά όπλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν τακτικά όπλα. Όχι για καθολική καταστροφή (του αντιπάλου…) αλλά για πρόκληση σοβαρών ζημιών.
Πέμπτη 28 Απρίλη>> Υπάρχουν κάποια στοιχεία επ’ αυτού; Ως τώρα έχουμε συγκεντρώσει ισχυρότατες ενδείξεις. Απ’ την οργανική εμπλοκή των στρατών στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία (συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών υπηρεσιών ψυχολογικού πολέμου, αποπληροφόρησης, κλπ) έως τεχνικές κατασκευές σαν την πιο κάτω.
Πέμπτη 28 Απρίλη>> Έχει λόγους το κινεζικό καθεστώς να ανησυχεί σοβαρά ότι η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τακτικά βιολογικά όπλα εναντίον του, έτσι όπως είναι όλο και περισσότερο στριμωγμένη στην παρακμή της κυριαρχίας της;
Όποιος «όχι, δεν υπάρχει τέτοιο θέμα» είναι επιεικώς ανόητος!! Βρείτε έναν λόγο (έναν μόνο!) για τον οποίο μια στριμωγμένη, καταρρέουσα «υπερδύναμη» δεν θα χρησιμοποιούσε εναντίον του βασικού, επίφοβου αντιπάλου της ένα είδος όπλων το οποίο δεν κουβαλάει «αποτυπώματα», και (κατά συνέπεια) δεν θα την εξέθετε σε οποιουδήποτε είδους αντίποινα… Δεν υπάρχει ούτε μισός τέτοιος λόγος!…
Όσοι / όσες παρακολουθούν συστηματικά την ασταμάτητη μηχανή θα θυμούνται (;) ότι σχεδόν απ’ την αρχή, όταν παρακολουθούσαμε την «υγιειονομική τακτική» του κινεζικού κράτους (τους πρώτους μήνες του 2020…) είχαμε σημειώσει την πιθανότητα να υπήρχε ένα πνεύμα άσκησης για την αντιμετώπιση βιολογικού πολέμου μέσα σ’ αυτήν. Τα στοιχεία που είχαμε τότε στη διάθεσή μας ήταν περιορισμένα: μόνο ορισμένες δηλώσεις κινέζων εκπροσώπων του στρατού περί «βιοασφάλειας» (όταν είχε τελειώσει το «κακό» στη Wuhan και είχαν αρχίσει τα πάρτυ…), και για τον ρόλο του στρατού σ’ αυτήν: «βιοασφάλεια» δεν είναι ιατρικός ή υγιειονομικός όρος… είναι στρατιωτικός και αφορά τον βιολογικό πόλεμο…
Παρότι ήταν «αντι-εμπορικό» η ασταμάτητη μηχανή συνέχισε να παρακολουθεί το τι έκανε το κινεζικό καθεστώς όλο το 2020, το 2021, ως σήμερα. (Ο εργατικός αντι-κρατικός και αντι-καπιταλιστικός διεθνισμός το απαιτεί!). Είδε (η ασταμάτητη μηχανή) ότι ενώ απ’ την άνοιξη του 2020 ως τις αρχές του 2021 η τακτική του Πεκίνου ήταν ήπια και διαχειριστική, τον Μάρτη του 2021, χωρίς εμφανή λόγο, «κήρυξε ανένδοτο» κατά του τσαχπίνη, εγκαινιάζοντας μια τακτική «μηδενικής ανοχής στην μετάδοση»… Μια τακτική που περιλάμβανε περιοδικά «lockdown» και μια τεχνική / πολιτική αναβάθμιση της επιτήρησης… μέσα που θα μπορούσαν να έχουν σημασία αλλά όχι για την αντιμετώπιση ενός ιού πολύ περιορισμένης επικινδυνότητας όπως ήταν ο τσαχπίνης, απέναντι στον οποίο το κινεζικό καθεστώς διέθετε ήδη επαρκή και αποτελεσματικά θεραπευτικά μέσα – πέρα απ’ τον προληπτικό εμβολιασμό με κανονικά εμβόλια…
Πέμπτη 28 Απρίλη>> Ήταν τότε, στα μέσα του 2021, που η ασταμάτητη μηχανή πείστηκε ότι το Πεκίνο, μαζί με όλες τις υπόλοιπες πολιτικο-στρατιωτικές ετοιμασίες του, προετοιμάζεται ΚΑΙ για ενδεχόμενο τακτικού βιολογικού πολέμου απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον – διαβλέποντας σωστά τις «τάσεις» της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής σε σχέση με την όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Κι αυτό δεν μας φάνηκε καθόλου παράξενο απ’ την μεριά του κινεζικού καθεστώτος: αν μια «υπερδύναμη» είναι επίφοβη στην ακμή της, είναι δυο και τρεις φορές πιο επίφοβη στην παρακμή της, ειδικά όταν έχει ξεμείνει από μέσα που δεν είναι άμεσα φονικά (όπως οι «οικονομικές κυρώσεις»…)
Τι κάνει, λοιπόν, το κινεζικό καθεστώς στην Σαγκάη (πιθανότατα και στην ίδια την πρωτεύουσα); Υποστηρίζουμε ότι αναβαθμίζει τις ασκήσεις αντιμετώπισης βιολογικού πολέμου, μεταφέροντας και δοκιμάζοντας τις τακτικές του από κλίμακες των 10 ή των 15 εκατομυρίων υπηκόων (όπως ήταν ως τις αρχές του 2022) σε κλίμακες των 25 εκατομυρίων.
Η ποσοτική διαφορά είναι και ποιοτική – ας μην το παραβλέπει κανείς! Η επιμελητειακή υποστήριξη κυλιόμενων (από αστική ζώνη σε αστική ζώνη) αποκλεισμών / ελέγχων / λεπτομερών καταγραφών / επιτήρησης σε συνθήκες μεγα-πόλεων όπως είναι η Σαγκάη ή το Πεκίνο, είναι εξαιρετικά σύνθετη και δύσκολη. Τα λάθη, οι ελλείψεις, οι παραλείψεις σε όλο και μεγαλύτερη κλίμακα μπορούν να προκαλέσουν εύλογες κοινωνικές αντιδράσεις – και το κινεζικό καθεστώς δεν παρέλειψε και να τις δείξει, και να αναγνωρίσει τις αιτίες τους!
Πράγματι, ήταν στη αγγλόφωνη έκδοση των καθεστωτικών global times του Πεκίνου, όπου μπορούσε κάποιος να διαβάσει τα προβλήματα που αναγνώρισε το καθεστώς στην «εκστρατεία της Σαγκάης»: πρώτον, ελλείψεις στη συστηματική τροφοδοσία των αποκλεισμένων∙ δεύτερον αδυναμίες στην επικοινωνία και στη φροντίδα μοναχικών ηλικιωμένων κατοίκων, που ήταν οι (διακηρυγμένα) πλέον ευάλωτες κοινωνικές φιγούρες.
Από την άλλη μεριά, πάλι σε τέτοια άρθρα μπορούσε (όποιος ενδιαφερόταν) να βρει τον βασικό πυρήνα των μέτρων, που είναι οφθαλμοφανώς δυσανάλογα με την ασήμαντη απειλή του τσαχπίνη Ο και των υπο-παραλλαγών του, είναι κομβικά όμως αν πρόκειται για ασκήσεις αντιμετώπισης βιολογικού πολέμου. Ποιος είναι αυτός ο πυρήνας; Τα «4 έγκαιρα»: έγκαιρος εντοπισμός («θετικών»…) – έγκαιρη αναφορά/καταγραφή – έγκαιρη επιβεβαίωση και έγκαιρος αποκλεισμός. (Το σύστημα αυτό δεν είναι αποτελεσματικό στην εξαφάνιση της βιολογικής απειλής∙ είναι όμως ο πιο αναβαθμισμένος από κρατική / καπιταλιστική άποψη τρόπος για να περιοριστεί…) Ο αποκλεισμός (οι «καραντίνες») είναι ο τελευταίος κρίκος, και δεν αφορά μόνο τους «θετικούς» σαν άτομα αλλά ολόκληρα οικιστικά συγκροτήματα ή και οικοδομικά τετράγωνα – ένα μέτρο παρανοϊκά κατασταλτικό αν μιλάμε για τον τσαχπίνη…. Προηγείται κάτι άλλο που απαιτεί πολύ μεγάλης κλίμακας επιμελητεία: δωρεάν μαζικά pcr tests (κινεζικής κατασκευής) σε μεγέθη του είδους 4.000.000 την ημέρα, 3 φορές την εβδομάδα!
4 ή 5 εκατομύρια test κάθε μέρα 3 φορές την εβδομάδα απαιτούν αφενός απόλυτη, τυφλή κοινωνική πειθαρχία και αφετέρου έναν μηχανισμό που κανένα δυτικό κράτος δεν διαθέτει: από δημόσιους χώρους όπου μπορούν να συγκεντρώνονται και να περιμένουν υπονομετικά σε πολλαπλές ουρές τέτοιοι αριθμοί ανθρώπων, μέχρι χιλιάδες άτομα που παίρνουν τα δείγματα καταγράφοντας τα στοιχεία τους, άλλα που τα μεταφέρουν σε εργαστήρια με μηχανήματα μαζικού ελέγχου στον ελάχιστο δυνατόν χρόνο, διαχείριση των αποτελεσμάτων, ειδοποίηση (και απομόνωση…) των «θετικών» – και πάλι απ’ την αρχή. Κι αυτά σε διαρκώς κυλιόμενες περιοχές, με πειθαρχία και ταχύτητα∙ χώρια οι μαζικοί αποκλεισμοί, οι ανάγκες σε τροφοδοσία, οι επικοινωνίες των υπηκόων με τα «κέντρα» και τις «δομές»…
Πρόκειται για μαζική, γενική επιστράτευση σε κλίμακα που δύσκολα μπορούμε να διανοηθούμε – τίποτα λιγότερο! Και δεν είναι μόνον αυτά: μαζί πρέπει να συνεχίζει η «στρατηγική παραγωγή» (όχι μόνο των υλικών για τα pcr ή για τα μηχανήματα που κάνουν τα τεστ αλλά και κάθε άλλου κρίσιμου είδους / εμπορεύματος) – πράγμα που οδηγεί σε μέτρα εκτρωματικά ολοκληρωτικά (αν πρόκειται για … την Ο), αναγκαστικά όμως σε περίπτωση βιολογικού πολέμου. Ιδού: οι εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες δεκάδων ή εκατοντάδων εργοστασίων φυλακίζονται ουσιαστικά σ’ αυτά, απαγορεύεται να βγουν απ’ τις «φούσκες εργασίας» για να πάνε σπίτια τους∙ πράγμα που σημαίνει ότι «κάπως» πρέπει να τρέφονται και να κοιμούνται σε διαθέσιμα μαζικά εστιατόρια και υπνωτήρια μέσα στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις…. Πράγμα που με την σειρά του σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχουν τέτοιες εγκαταστάσεις, ακόμα και υποτυπώδεις∙ και κάπως πρέπει να τροφοδοτούνται.
Οι πόλεις γίνονται στρατόπεδα (εντός ή εκτός εισαγωγικών), τα εργοστάσια γίνονται στρατόπεδα… και η μεγα-μηχανή (το σύνολο του κοινωνικού εργοστάσιου) συνεχίζει να δουλεύει, όχι πλήρως αλλά σίγουρα στα «βασικά»! Μ’ αυτό το δεδομένο δύο μόνο ενδεχόμενα υπάρχουν. Είτε τα αφεντικά του κινεζικού καθεστώτος είναι ένα τσούρμο παρανοϊκών σαδιστών που υποβάλλουν δεκάδες, μπορεί και εκατοντάδες εκατομμύρια υποτελών σε αναίτια βασανιστήρια… Είτε προετοιμάζονται πρακτικά για «κάτι» όντως απειλητικό∙ και καθόλου «φυσικό».
Υπάρχει κάποιος που υποστηρίζει στα σοβαρά το πρώτο; Θυμηθείτε: αν υπάρχει ένας μόνο λόγος που το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο προκαλεί εφιάλτες στο σύνολο των δυτικών, αυτός είναι επειδή επιδεικνύει έναν απίστευτο καπιταλιστικό ορθολογισμό στην οργάνωση ενός κοινωνικού εργοστάσιου διαστάσεων ίσων με το 1/5 του παγκόσμιου πληθυσμού. Κανένας, ούτε και ο πιο φανατικός εχθρός του κινεζικού καθεστώτος, δεν έχει τολμήσει να πει ότι τα πολιτικά αφεντικά του είναι «ψυχοπαθείς».
Ένας κινέζος μπάτσος υποστηρίζει το δεύτερο… Θα πείτε: ένας μπάτσος είναι, σιγά μη δώσουμε βάση στα λεγόμενά του… Σωστά. Όμως κάποιος του είπε να τα λέει αυτά.
Δείτε λοιπόν την αιτιολόγηση στο 1.16…, από ένα video γερμανικό και καθόλου φιλικό…
Δευτέρα 25 Απρίλη>> Δεν γιορτάζουμε κάτι, ίσως όμως κάποιες και κάποιοι από σας. Αφιέρωση λοιπόν οι Premiata Forneria Marconi, μια ιταλική μπάντα progressive rock απ’ την δεκαετία του ’70. Με λίγους αλλά εκλεκτούς φίλους στα μέρη μας.
