8 ποντίκια (4)

Δευτέρα 5 Σεπτέμβρη>> Αν ανήκετε σ’ εκείνη την μειοψηφία που δεν χάφτει μύγες (κυριολεκτικά: η «σούπερ τροφή του μέλλοντος»∙ μεταφορικά: η εγωϊστική α-νοησία), το να έχετε μια κάπως γενική αλλά σωστή αντίληψη του τι βρίσκεται σε εξέλιξη απ’ την μεριά του «βίο-» τμήματος του συμπλέγματος όπως την περιγράφουμε πιο πάνω, δεν σας λύνει όλα τα προβλήματα. Και (ελπίζουμε) σας δημιουργεί καινούργια.

Ξέρεις – ωραία. Και τι το κάνεις αυτό; Σε ποιόν να μιλήσεις, πως, και με τι ζητούμενο; Αυτά είναι αυθεντικά ερωτηματικά στη συγκεκριμένη ιστορική εποχή, και ούτε πρέπει να εσωτερικεύονται, ούτε να ξεπετιούνται.

Ο συνδυασμός απωθήσεων, άγνοιας και καθημερινών (αυτοκαταστροφικών) ρουτινών είναι σχεδόν ένας τοίχος μπετόν μέσα στο κοινωνικό αρχιπέλαγος. Το να βρίσκουμε τις όποιες μικρές, μερικές φορές αδιόρατες ακόμα και για τα (κοινωνικά) υποκείμενα ρωγμές του, δεν είναι ασήμαντο. Δεν είναι όμως, σε καμία περίπτωση, όλη η απάντηση∙ ούτε καν το μεγαλύτερο μέρος της. Είναι, σα να λέμε, αναγκαία συνθήκη∙ όχι και ικανή από μόνη της.

Αυτό απαιτεί να εγκαταλείψουμε το ηρωϊκό και πένθιμο «τα θέλω όλα και τα θέλω τώρα», μια ολόκληρη κουλτούρα «αμεσότητας» (εντός ή εκτός εισαγωγικών), ταχύτητας, γρήγορου (και σχεδόν πάντα: αντανακλαστικού) ακτιβισμού, γοητείας-και-απογοητεύσεων, που κληρονομήσαμε απ’ τον ύστερο 20ο αιώνα. Κάποτε αυτά μπορεί να δούλευαν – όχι πια.

Δεν θα γίνει κάτι τέτοιο επειδή το λέμε εδώ – καθόλου! Υπάρχουν χιλιάδες ύαινες που πληρωμένες ή όχι προσπαθούν να συντηρήσουν το πτώμα του «αυθορμητισμού»∙ δεν θα μείνουν χωρίς δουλειά. Και, δυστυχώς, δεν θα μείνουν χωρίς αποτέλεσμα.

Αν (όποιοι / όποιες) περάσουν στην πολεμική αντιμετώπιση της σύγχρονης καπιταλιστικής πραγματικότητας και των αφηνιασμένων τάσεών της, αυτό θα γίνει επειδή οι ίδιοι / ες αποφάσισαν ότι αντέχουν την αποτοξίνωση απ’ την ρηχότητα και τις φαντασιώσεις – συμπεριλαμβανόμενων των τεχνικών μεσολαβήσεων τους. (Καταλαβαίνετε για το τι μιλάμε, έτσι δεν είναι;) Πράγματι, για να συγκεντρωθεί η προσοχή και η διαθεσιμότητα στα πραγματικά μέτωπα του ταξικού ανταγωνισμού τώρα και στο μέλλον, θα χρειαστεί ένα είδος ριζοσπαστικού, κοσμικού ασκητισμού – αυτό δεν πρέπει να φοβίζει!

Διαφορετικά, «αέριο του γέλιου» (και του γελοίου) πουλιέται από πολλές μεριές… Και πολύ χειρότερα πουλιούνται. Για όλα τα γούστα τοξικότητας.

Έτσι ώστε το είδος μας να αποδεικνύεται άξιο της συγγένειάς του με τα ποντίκια.

Civil war?

Δευτέρα 5 Σεπτέμβρη>> Η προηγούμενη φορά που το αμερικανικό καθεστώς επιχείρησε να «κερδίσει καρδιές και μυαλά» ήταν με τις εισβολές στο αφγανιστάν και στο ιράκ. Απέτυχε. Και μοιάζει σαν η αμερικανική ιμπεριαλιστική αυτο-ψυχο-«νομιμοποίηση», κάτω απ’ την πίεση των ηττών της και των ανταγωνιστών της, να επιστρέφει στην πηγή της. Στην έδρα της.

Πριν λίγες μέρες, την 1η Σεπτέμβρη, ο νυσταλέος Jo έκανε μια βαριά ομιλία σε πανεθνική θέαση, απ’ την Φιλαδέλφεια, «για την ψυχή του έθνους» – με υποβλητικό ντεκόρ… Δεν εξήγησε τους λόγους που θεωρεί ότι το αμερικανικό καθεστώς ξεψυχάει∙ έκανε κάτι άλλο: κήρυξε τους ψηφοφόρους του ψόφιου κουναβιού «εξτρεμιστές» και, κατά συνέπεια, «εχθρούς του έθνους και της δημοκρατίας» (!!!). Αυτό 2,5 μήνες πριν τις «ενδιάμεσες εκλογές» του ερχόμενου Νοέμβρη.

Είναι αυτή η πολιτική διαθήκη του νυσταλέου, ένα είδος «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων μου»; Πρόκειται για την ανεπίσημη (;) κήρυξη εμφυλίου στις ηπα; Ή μήπως είναι πρελούδιο κάποιας «σκληρής διάσωσης» της δημοκρατίας (ας πούμε: μιλιταριστικού ελέγχου του κοινωνικού εργοστάσιου…), που φτιάχνει τα άλλοθί της προκαλώντας το φάντασμα ενός εμφυλίου για να κρύψει τους πραγματικούς σκοπούς της;

Δεν είναι μυστικό:

Διαβάστε τη συνέχεια »

Zaporizhzia …

Δευτέρα 5 Σεπτέμβρη>> Όπως σε κάθε πόλεμο έτσι και σ’ αυτό που βρίσκεται σε εξέλιξη στο ουκρανικό πεδίο μάχης δεν χωράνε βεβαιότητες για τα πάντα. Όμως αν (λέμε «αν»…) δεν ξανακούσετε κουβέντα για τον πυρηνικό σταθμό στην Zaporizhzia∙ αν (λέμε «αν»…) δεν ξανακούσετε ότι οι ρώσοι αυτοβομβαρδίζονται για να τρομάξουν την anti-nuke ευρώπη (την ποια;)∙ κι αν (λέμε «αν»…) μέσα στους στροβιλισμούς της δυτικής δημαγωγίας η απειλή του πυρηνικού ολοκαυτώματος (εξαιτίας, προφανώς, της ρωσικής απανθρωπιάς, τι άλλο;) ξεχαστεί, τότε να ξέρετε ότι κάποιοι έπαιξαν-και-έχασαν. Το πάλεψαν, αλλά…

Παρότι τα γεωγραφικά δεδομένα ήταν απολύτως ξεκάθαρα (οι αντιδραστήρες στη νότια όχθη του ποταμού, υπό ρωσικό έλεγχο απ’ τις αρχές Μάρτη, το ουκρανικό πυροβολικό που κτυπούσε στη βόρεια όχθη, απέναντι), στην εποχή του γενικευμένου ψέματος χρειάζονταν και κάποιοι διεθνείς ειδικοί: να πάνε στον σταθμό, να δουν με τα ματάκια τους τι συμβαίνει. «Χρειάζονταν»; Αυτή ήταν η άποψη της απάνθρωπης Μόσχας – για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς το πράγμα είναι απλό: «θάνατος στους ρώσους – μέχρι τον τελευταίο ουκρανό!»

Αυτοί οι ειδικοί, της «διεθνούς υπηρεσίας ατομικής ενέργειας» (του οηε) κατάφεραν να φτάσουν στον σταθμό (μέσω Κιέβου και ουκρανικών περιοχών…), είδαν, μίλησαν. Όμως ακόμα και λίγες ώρες πριν ο τοξικός του Κιέβου και οι διεθνείς σύμμαχοί του προσπάθησαν να τους εμποδίσουν∙ ή να τους ξεγελάσουν…

Έπαιξαν… και έχασαν:

Διαβάστε τη συνέχεια »

Aman aman

Δευτέρα 29 Αυγούστου>> Όταν εμφανίστηκαν οι Sattas στη μουσική σκηνή της Istanbul, πριν κάτι λιγότερο από μια δεκαετία, ξάφνιασαν τους πάντες. Εντός και εκτός τουρκίας. Δεν υπήρχε παράδοση reggae μουσικής εκεί – η τζαμάικα ήταν μακριά όχι γεωγραφικά αλλά (έτσι φαινόταν) πολιτισμικά. Τώρα πια υπάρχει στην τουρκική μεγα-πόλη reggae σκηνή (στην Istiklal, που αλλού;), μπάντες που συνδυάζουν την εντόπια μουσική παράδοση με εκείνη στην άλλη άκρη του κόσμου. Κι ας μην είναι το ευκολότερο πράγμα – η μουσική είναι για τους τολμηρούς!

Ιδού λοιπόν οι Sattas, εις διπλούν. Καλή δόση, με μπασίστα και οργανίστα σούπερ – μαζί, εννοείται, με τα πνευστά!! Με τις ευχές μας για την εβδομάδα.

(Ααα: η τουρκία, είτε σαν καπιταλισμός είτε σαν κοινωνία δεν έχει καμία σχέση με τις εθνοπατριωτικές βλακείες που συντηρούν την ελληνική εθνική αγχωμένη «ανωτερότητα»…)

The Magnitsky act

Δευτέρα 29 Αυγούστου>> Αν έχετε 2 ώρες απ’ την ζωή σας (μην πείτε “αααα… δεν προλαβαίνω”!!! Όχι, μην το πείτε!) και τα αγγλικά σας είναι σε ανεκτό επίπεδο (δεν υπάρχουν ελληνικοί υπότιτλοι) σας προτείνουμε να δείτε αυτήν την ταινία / ντοκυμαντέρ: The Magnitsky Act: Behind the Scenes. Δείχνει πολλά και αποκαλυπτικά για την κατασκευή του «αντι-ρωσισμού» στη δύση, όμως το σημαντικότερο σ’ αυτήν την ταινία είναι ο σκηνοθέτης της. Δυο λόγια, λοιπόν, γι’ αυτόν.

Ο Andrei Nekrasov, 64 χρονών σήμερα, γεννημένος στο (τότε) Λένινγκραντ, είναι ένας πασίγνωστος και πολυβραβευμένος στη δύση σκηνοθέτης. Έχει δουλέψει στα νιάτα του σαν βοηθός του Tarkovsky, κι αυτό δεν είναι λίγο. Όμως μετά το 2001 η δύση δεν ήθελε “ατμοσφαιρικούς” ρώσους σκηνοθέτες. Ήθελε αίμα. Οπότε η ταινία / ντοκυμαντέρ που γύρισε το 2007 σχετικά με την δολοφονία απ’ τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες του πρώην πράκτορα Litvinenko καθιέρωσε πανηγυρικά τον Nekrasov στη δύση σαν τον ικανότερο αντι-καθεστωτικό / αντι-Putin ρώσο κινηματογραφιστή. Όλες οι πόρτες ήταν ανοικτές γι’ αυτόν.

Με αυτά τα «παράσημα», και με χρηματοδότηση από διάφορους ευρωπαίους παραγωγούς και τον γαλλογερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο Arte, ξεκίνησε το 2014 να γυρίσει άλλη μια ταινία / ντοκυμαντέρ, για τον Sergei Magnitsky, που φερόταν δολοφονημένος σε ρωσική φυλακή το 2009, επειδή θα αποκάλυπτε την διαφθορά του ρωσικού καθεστώτος.

Όμως κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, και καθώς το σενάριο του βασανισμού και της δολοφονίας του Magnitsky φαινόταν να κυλάει ομαλά, ο Nekrasov άρχισε να προσέχει πως «κάτι δεν πήγαινε καλά». Συνέχισε τα γυρίσματα, γινόμενος πια ερευνητής / ρεπόρτερ. Και το αποτέλεσμα της έρευνάς του, που πήγε μακριά, πολύ μακρύτερα απ’ ότι φανταζόταν, είναι αυτή η ταινία.

Όλοι όσοι τον αποθέωναν (στη δύση) άρχισαν να τον καταριούνται – για τις αποκαλύψεις του. Εννοείται ότι παρ’ ότι «χρυσό παιδί» και πολυβραβευμένος, η ταινία απαγορεύτηκε παντού στην ευρώπη. Η πρεμιέρα της, που θα γινόταν στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο (!!!) στις 26 Απρίλη του 2016 ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή: αυτά που έδειχνε ο Nekrasov δεν ήταν «τα σωστά»… Ένα βιβλίο, επίσης, με το ίδιο θέμα, απαγορεύτηκε απ’ το amazon…

Δείτε λοιπόν: για το δυτικό πλιάτσικο στη μετασοβιετική ρωσία, για την πολιτική κάλυψη (από κυβερνήσεις και μήντια) των δυτικών πλατσικολόγων, για την δυτική αντιστροφή της πραγματικότητας, και τις αιτίες που το «καθεστώς Putin» έγινε μισητό στη δύση νωρίς νωρίς… Αυτά από έναν σκηνοθέτη υπεράνω υποψίας για «φιλοπουτινισμό»!!!

Zaporizhzia

Δευτέρα 29 Αυγούστου>> Συνεχίζονται οι ρωσικοί βομβαρδισμοί στον πυρηνικό σταθμό της Zaporizhzia που βρίσκεται υπό ρωσική κατοχή…

Ναι, σωστά διαβάσατε! Αυτό είναι όχι μόνο το πνεύμα αλλά και τα «αγχωμένα» λόγια των εντόπιων δημαγωγών: οι ρώσοι αυτοβομβαρδίζονται, ίσως όπως οι βόσνιοι στο Sarajevo πριν καμιά 30αριά χρόνια βομβάρδιζαν την αγορά της πολιορκούμενης πόλης τους, και «αυτοκτονούσαν»…. Εκείνοι το έκαναν για να προκαλέσουν τον οίκτο της δύσης. Οι ρώσοι, τώρα, αυτοβομβαρδίζονται για να φοβίσουν την δύση…

Μπορείτε να σκεφτείτε διάφορα. Όπως: τι στο διάολο πίνουν οι δημαγωγοί; Ή: πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η δυτική δημαγωγία; Ή “πόσα θέλετε για να με κάνετε να ξερνάω;” Μέσα στα υπόλοιπα βάλτε κι αυτό: να γίνονται «έρευνες κοινής γνώμης» για το θέμα του πυρηνικού σταθμού, για να τεκμηριωθεί αν (και σε ποιο βάθος) βρίσκεται η μέση αποβλάκωση.

Κάτι σαν βλακοβυθομέτρηση. (Είναι ένα σετ από data που πρέπει να ανανεώνεται διαρκώς…)

Το δεύτερο μέτωπο (1)

Δευτέρα 29 Αυγούστου>> …Γιατί είναι κάτι σημαντικό; Γιατί είναι σημαντικό για τις ΗΠΑ; Γιατί πρέπει η Αμερική να στηρίξει την Ουκρανία; Και γιατί θα έπρεπε να νοιάζονται οι πολίτες που είναι απλωμένοι στη μεγάλη μας χώρα; Γιατί θα έπρεπε ένας μηχανικός που ζει στο Κάνσας ή ένας δάσκαλος που ζει στο Des Moines να νοιάζονται για το τι συμβαίνει στο Ντονμπάς;

… Βοηθώντας την Ουκρανία υπονομεύουμε την δημιουργία ενός Ρωσο-Κινεζικού άξονα, που μπορεί να ασκήσει την οικονομική και στρατιωτική ηγεμονία του στην Ευρώπη, στην Ασία και στη Μέση Ανατολή. Κάτι τέτοιο θα αποσταθεροποιήσει ακόμα περισσότερο τις ζωές των Αμερικάνων και την οικονομία μας, εδώ, στο εσωτερικό. Πράγματι, ενισχύοντας την Ουκρανία δείχνουμε στην Κίνα το κόστος που θα έχει το να εισβάλει στην Ταϊβάν…. Κοιτάξτε, πρέπει να δράσουμε υποστηρικτικά στην Ουκρανική εδαφική ακεραιότητα, γιατί αν δεν το κάνουμε θα είναι ενάντια στα Αμερικανικά συμφέροντα. Πρόκειται για μια βαθιά Αμερικανική αποστολή… 

Ιδού, έξω απ’ τα δόντια: πρόκειται για μέρος του 4ου παγκόσμιου πολέμου, και εδώ το «μήλο της έριδας» δεν είναι βέβαια η ουκρανία αλλά οι ευρωπαϊκοί καπιταλισμοί! Με πρώτο τον γερμανικό.

Αυτό δεν λέγεται ωμά, υπονοείται καθαρά όμως. Ποιος είναι που μιλάει, και που; Είναι ο αγαπημένος των ελληνικών πολιτικών βιτρινών και αφεντικών, πρώην αμερικάνος υπ.εξ. Mike Pompeo (: «Πομπηίας»), στο «Ινστιτούτο Hudson», στα τέλη του περασμένου Ιούνη.

Οι γενιές των πρωτοκοσμικών που μεγάλωσαν με την βεβαιότητα ότι «δεν θα ξαναγίνει θερμός παγκόσμιος πόλεμος», σε καμία περίπτωση σε πρωτοκοσμικά εδάφη, έχουν πέσει θύματα της ιστορικής τους άγνοιας και των ψευδαισθήσεών τους. Τους κάλεσαν (έτσι γίνεται…) να υποστηρίξουν από το 2014, έστω σιωπηλά, έναν πόλεμο κατά της ρωσίας, για να μην γίνει ένας μεγαλύτερος πόλεμος κατά της ρωσίας∙ μόνο για να τους πετάξουν στα μούτρα τώρα πια ότι αυτός ο «μεγαλύτερος» έχει ήδη ξεκινήσει. Ο «άξονας» (Ουάσιγκτον – Λονδίνο – Αθήνα – Τελ Αβίβ) προσπάθησε να σταματήσει το ευρασιατικό project στην κεντρική ασία, στη μέση Ανατολή, στην ανατολική Μεσόγειο / βόρεια Αφρική… Απέτυχε, ηττήθηκε. Το ότι μετέφερε τον πόλεμο σε ευρωπαϊκό έδαφος (γιατί αυτό είναι που συμβαίνει) ήταν αναγκαστική κίνηση – αλλά οι απλοί ουκρανοί, που σκοτώνονται στα χαρακώματα κατά δεκάδες, δεν το ξέρουν.

Δεν φαίνεται να το ξέρουν ούτε όλοι οι πρωτοκοσμικοί που συστρατεύτηκαν με το νατο (τους). Και τι άραγε περιμένουν σαν “τύχη” τους από έναν πόλεμο που τον ενέκριναν;

(O πρώην γερουσιαστής τα λέει αυτά καταγγέλοντάς τα. Τα καταγγέλει όμως επειδή αυτή είναι η “γραμμή”…)

Το δεύτερο μέτωπο (2)

Δευτέρα 29 Αυγούστου>> Οι πόλεμοι – κι ακόμα περισσότερο οι παγκόσμιοι – είναι σύνθετες καταστάσεις, με πολλαπλές και αλλεπάλληλες κλίμακες γεγονότων. Κι αυτό επιτρέπει σε διάφορους να δείχνουν μόνο κάποιες πλευρές τους, με σκοπό να χειραγωγήσουν σκέψεις και συναισθήματα.

Ένα παράδειγμα μιας μάλλον αόρατης πλευράς. Θυμάται κανείς τους ντόπιους μαυραγορίτες στη διάρκεια του 2ου παγκόσμιου και της γερμανικής κατοχής στα μέρη μας; Ήταν εκείνοι που έκαναν περιουσίες αξιοποιώντας τις ελλείψεις βασικών ειδών (κυρίως τροφίμων) ειδικά στην Αθήνα, είτε λόγω των κατασχέσεων που έκανε ο κατοχικός στρατός είτε λόγω της κατάρρευσης της όποιας αγροτικής παραγωγής και του εσωτερικού εμπορίου. Εκείνο που έκαναν οι μαυραγορίτες με καπιταλιστική ορολογία λέγεται άγρια συσσώρευση – σε βάρος των πληβείων της κοινωνίας και των αναγκών τους.

Το ανάλογο των μαυραγοριτών, αυτή τη στιγμή, στις συνθήκες του τωρινού 4ου παγκόσμιου πολέμου, είναι οι τζογαδόροι των χρηματιστηρίων ενέργειας και οι παραγωγοί / έμποροι ενέργειας! Η αξιοποίηση των ελλείψεων και η άγρια συσσώρευση είναι ακριβώς ίδιες!

Θα πει κάποιος: μα η χρηματιστηριακή αγορά (ενέργειας) δεν είναι «μαύρη»! Δεν είναι παράνομη. Είναι νομιμότατη! Σωστά. Πώς, όμως, είναι νόμιμη;

Διαβάστε τη συνέχεια »

Τάδε έφη…

Δευτέρα 29 Αυγούστου>> … Στο πλαίσιο αυτό, το άλμα των χρεώσεων δεν θα πρέπει να προξενεί έκπληξη, με φόντο το άλμα του φυσικού αερίου στον κόμβο TTF στα επίπεδα των 260 ευρώ/MWh που προδιαγράφουν νέο ιστορικό υψηλό για την χονδρεμπορική τιμή ρεύματος για τον Σεπτέμβριο – που αποτελεί τη βάση για την οικοδόμηση των νέων τιμολογίων – στην Ελλάδα και αλλού, με όλες τις εκτιμήσεις να συγκλίνουν στο γεγονός ότι η Προημερήσια Αγορά θα κινηθεί τον Σεπτέμβριο στα επίπεδα των 500 – 550 ευρώ / μεγαβατώρα ή ακόμα υψηλότερα. Μια πρόγευση του τι έρχεται, άλλωστε, φαίνεται να δίνει το νέο ιστορικό ρεκόρ που καταγράφεται σήμερα στο Χρηματιστήριο Ενέργειας, καθώς η μέση χοντρεμπορική τιμή «έσπασε» για πρώτη φορά το φράγμα των 500 ευρώ / MWh και διαμορφώνεται στα 539,42 ευρώ / MWh, με ημερήσια αύξηση 42%, συγκλίνοντας με τα επίπεδα τιμών των περισσότερων χωρών της Κεντρικής Ευρώπης.

… Το φυσικό αέριο έκανε επίσης άλμα 9% την Παρασκευή, με τα ολλανδικά futures να αγγίζουν τα 258 ευρώ ανά MWh, μετά την ανακοίνωση της Gazprom ότι θα διακόψει ξανά πλήρως, και για τρεις ημέρες, τη λειτουργία του Nord Stream. Ο αγωγός θα παραμείνει κλειστός «για συντήρης» από τις 31 Αυγούστου έως τις 2 Σεπτεμβρίου σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της εταιρείας, είναι προφανές ωστόσο ότι η Μόσχα παίζει ξανά με το όπλο του φυσικού αερίου κλιμακώνοντας τον ενεργειακό εκβιασμό της Ευρώπης…

Αυτά έγραφε μεταξύ άλλων, σε διαφορετικά ρεπορτάζ, η «ναυτεμπορική», πριν μια βδομάδα. Δυσνόητη γλώσσα, αργκώ, σχεδόν σαν περιγραφή επερχόμενης κακοκαιρίας.

Τι είναι άραγε ο «κόμβος TTF»; Κάποια διασταύρωση αγωγών φυσικού αερίου; Όχι. Το Title Transfer Facility (αυτό είναι το πλήρες όνομα…) είναι ένα εικονικό χρηματιστήριο φυσικού αερίου στην ολλανδία, το οποίο διαχειρίζεται μια ιδιωτική ολλανδική εταιρεία που κάνει την διακίνηση φυσικού αερίου σ’ αυτή τη χώρα… Εικονικά νταραβέρια με πραγματικές συνέπειες!

Και τι πάει να πει «άλμα χρεώσεων»; Τι είναι οι «χρεώσεις»; Βατράχια ή επικοντίστριες; Όχι.

Διαβάστε τη συνέχεια »

Τροποποίηση καιρού;

Δευτέρα 29 Αυγούστου>> Οι δημαγωγικά προβαλλόμενες ξηρασίες και δασικές πυρκαγιές σε διάφορες γωνιές του πλανήτη, μέρος (αυτή η προβολή…) του μενού πειθούς περί Αρμαγεδωνικής κλιματικής αλλαγής, οδηγούν αρκετούς στο να πιστεύουν ότι «κάποιοι» χειραγωγούν τον καιρό στον πλανήτη, προς όφελός τους φυσικά. Η αναζήτηση μυθικών «σκοτεινών υπερ-δυνατών κέντρων» είναι πολύ πιο εύκολη απ’ το ψάξιμο στοιχείων και τεκμηρίων∙ η ραστώνη της σκέψης οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην μεταφυσική. Να, λοιπόν, τέσσερα πράγματα συγκεκριμένα – και κόντρα.

Πρώτο και βασικό: είναι διαφορετικές μεταξύ τους έννοιες ο καιρός και το κλίμα. To δεύτερο (σαν ανθρώπινη έννοια) αφορά μεγάλες έως πολύ μεγάλες χρονικές περιόδους, εκατοντάδες χρόνια. Αντίθετα το πρώτο αφορά αυτό που συμβαίνει σήμερα, αύριο, μεθαύριο, άντε την άλλη βδομάδα.

Δεύτερο και εξίσου βασικό: η κατάσταση της γήινης ατμόσφαιρας είναι ένα πάρα πολύ σύνθετο και ευαίσθητο φαινόμενο, που στην εκδοχή του καιρού το επηρεάζουν πάμπολλοι (και συχνά άγνωστοι) παράγοντες. Η θεωρία του χάους, μια καθόλα σεβαστή φυσικο-μαθηματική θεωρία, δημιουργήθηκε εξαιτίας αυτής ακριβώς της πολυπλοκότητας του καιρού.

Διαβάστε τη συνέχεια »