27/1/2017. Κατ’ αρχήν το περιβόητο “πλεονάσμα” είναι λογιστικό και όχι πραγματικό. Δεν περιλαμβάνει αυτά που το δημόσιο χρωστάει στους προμηθευτές του. Αν υπολογίζονταν κι αυτά τα χρέη, τότε το “πλεόνασμα” των 4κάτι δις είναι έλλειμμα 2κάτι δις. Ωστόσο η eurostat δέχεται αυτόν τον υπολογισμό (έσοδα – έξοδα χωρίς καθόλου τα χρέη), οπότε απ’ την άποψη αυτή οι φαιορόζ δεν έκαναν φάουλ.
Όμως… Όμως η σύνταξη ΔΕΝ είναι για κάθε συνταξιούχο στα μέρη μας η αρχή και το τέλος της μηνιάτικης επιβίωσης (ή ζωής) του. Υπάρχουν πρώην μισθωτοί συνταξιούχοι, χωρίς καθόλου έγγεια περιουσία, ή είναι ιδιοκτήτες απλά του σπιτιού που ζουν, για τους οποίους πράγματι η σύνταξη είναι το Α και το Ω. Υπάρχουν όμως και πολυπληθείς κατηγορίες άλλων συνταξιούχων για τους οποίους η σύνταξη είναι απλά ένα συμπλήρωμα, και μάλιστα συχνά μικρό έως αμελητέο σε σχέση με τα υπόλοιπα εισοδήματά τους. Τρεις τουλάχιστον κατηγορίες αυτού του είδους:
Α) Συνταξιούχοι με περιουσία που τους αποφέρει εισοδήματα, “μαύρα”: ιδιοκτήτες αστικών ακινήτων, αγροτικής γης (και καταθέσεων…), αλλά και κινητών ενοικιαζόμενων (π.χ.: σκάφη).
Β) Συνταξιούχοι πρώην ελεύθεροι επαγγελματίες, που συνεχίζουν την δουλειά τους (και τις εισπράξεις τους) “μαύρα”, με το όνομα (την “υπογραφή”) κάποιου τρίτου.
Γ) Συνταξιούχοι αγρότες. Εδώ χρειάζεται έμφαση. Το μεγαλύτερο ποσοστών των αγροτών (τα αγρο/αφεντικά) ποτέ δεν έδιναν σημασία στις συντάξεις του ογα, που ήταν πράγματι μικρές. Γιατί οι περιουσίες τους συνέχιζαν να “δουλεύουν” και να αποδίδουν· τα χωράφια ή/και τα ζώα δεν βγαίνουν στη σύνταξη. Φυσικά “δούλευαν και δουλεύουν” αυτές οι περιουσίες μέσα από απάνθρωπα μεροκάματα σε μετανάστες εργάτες. Αυτά τα αγροταφεντικά / ασφαλισμένοι στον ογα νοιάζονται για την (δωρεάν) περίθαλψη υγείας που κάλυπτε το ταμείο τους, και όχι για την σύνταξη. Γι’ αυτό και τσίνισαν (και τσινάνε…) που η φαιορόζ κυβέρνηση αύξησε τις ασφαλιστικές εισφορές τους (εξισώνοντάς τους με τους ελεύθερους επαγγελματίες· αφού τέτοιοι είναι!) με αντάλλαγμα καλύτερες συντάξεις. Αυτές, το ξαναλέμε, δεν τους πολυνοιάζουν.
Όταν υπάρχουν τόσες κατηγορίες “χαμηλοσυνταξιούχων”, η ορθολογική προσέγγιση της προνοιακής πολιτικής επιβάλλει να μπορείς να ξεχωρίσεις (σαν κράτος / δημόσια διοίκηση) ποιος είναι τι, ποιος έχει όντως ανάγκη και ποιος όχι, και να ενισχύσεις αυτούς (και μόνον αυτούς) πουν ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Όχι τους πάντες, τυφλά. Η ορθολογική προσέγγιση της προνοιακής πολιτικής επιβάλλει επιπλέον κι αυτό: αφού έχεις (σαν κράτος / δημόσια διοίκηση) περιορισμένους πόρους, θα πρέπει να τους αξιοποιήσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αντί, για παράδειγμα, να δίνεις χριστουγεννιάτικο μποναμά σε ωφελούμενους της “μαύρης” καπιταλιστικής οικονομίας, να δώσεις στους συνταξιούχους που όντως τον χρειάζονται και, μετά, να φροντίσεις και κάποια άλλη κοινωνική κατηγορία. Ή κάποιο άλλο κοινωνικά χρήσιμο project.
Η φαιορόζ κυβέρνηση, φυσικά, δεν έκανε τίποτα ορθολογικό. Απλά μοίρασε λεφτά. Στα τυφλά. Και μάλιστα με (πρωθυπουργικό) τσαμπουκά: σιγά μη ρωτήσουμε!!! Σωστά σπουδαιότατε: μην ρωτάς! Κάνε όμως το σωστό. Και, επιπλέον, κάνε αυτό που θα έπειθε εκείνους απ’ τους οποίους ζητάς να κόψουν για δεύτερη φορά τα χρέη σου ότι είσαι σοβαρός. Και ότι θα χρησιμοποιήσεις και το τελευταίο σεντ που έμεινε στην τσέπη του δημόσιου ταμείου σου με τρόπο αξιόπιστο και κοινωνικά δίκαιο. Για να έχεις μούτρα μπροστά τους…
Όμως η φαιορόζ κυβέρνηση την είδε αλλιώς. Την είδε ακριβώς όπως η κυβέρνηση του Καραμανλή του Β όταν μοίραζε “επιδόματα πυροπλήκτων” μετά τις καταστροφές του ’07 (κυρίως στην Πελοπόννησο), σε όποιον έφτανε ως το ταμείο… Γλέντησε κόσμος με τα 3χιλίαρα εκείνα! Αυτό δεν λέγεται πουθενά στον σοβαρό καπιταλιστικό κόσμο “κοινωνική πολιτική”. Λέγεται δωροδοκία. Εξαγορά. Λέγεται εξαγοράζω μελλοντικές ψήφους. Εμείς το λέμε πολιτικό προσοδισμό. Κι όταν δανείζεσαι ομαλά και χωρίς έλεγχο, άντε και το έκανες· το πολύ πολύ να βουλιάξεις το ταμείο, που κάποιος άλλος θα πρέπει να ξεβουλιάξει. Όταν όμως δανείζεσαι πολιτικά; Όταν κάθε κίνηση του λογιστηρίου σου είναι στο μικροσκόπιο; Είσαι μάγκας; Ο.Κ.: Αφού είσαι μάγκας κόψε τον λαιμό σου· και χέσε μας.
Η ορολογία μας φυσικά (!) δεν ταιριάζει σε υψηλού επιπέδου (αντι)καπιταλιστική ανάλυση! Έτσι είναι: υπάρχουν, ωστόσο, άπειρα ιδιοτελή κίνητρα και στον καπιταλιστικό κόσμο! Και δεν υπάρχει λόγος να τα ωραιοποιήσουμε (ή να τα μυστικοποιούμε) αναλύοντάς τα σαν “υψηλή πολιτική”. Ειδικά τις πολιτικές βιτρίνες στα μέρη μας και τα συμφέροντα εκείνων που τις στηρίζουν…

27/1/2017. Επειδή το ελλαδιστάν δεν έχει πλέον μυστικά, δεν διέφυγε (προφανώς) της προσοχής των δανειστών ότι εκτός απ’ τους φαιορόζ χουβαρντάδες όλη η ντόπια πολιτική σκηνή στήριξε την απλοχεριά. Η αξιωματική αντιπολίτευση έκανε τελικά πίσω, όχι επειδή είχε κάποια διαφωνία, αλλά επειδή προτίμησε να φυλαχτεί κάπως στις διεθνείς σχέσεις της· εν όψει μελλοντικών κυβερνητικών καθηκόντων. Αρχικά, πάντως, συμφωνούσε.
Σ’ έναν κόσμο που κανείς δεν χαρίζει λεφτά, σε μια ε.ε. που χρηματοδότησε ιδιαίτερα το ελλαδιστάν (και όχι μόνο) μέσα από κάθε είδους προγράμματα (και ακόμα το κάνει: εσπα…), σε μια ε.ε. που χρηματοδοτεί πλουσιοπάροχα επενδύσεις αρκεί να είναι σοβαρές (“πρόγραμμα Γιούνγκερ”) αλλά στα μέρη μας ο καπιταλιστικός προσοδισμός ανοίγει ομπρέλα γιατί δεν ξέρει να κάνει δουλειές με άλλον τρόπο, σε μια καπιταλιστική ευρώπη που έχει πολύ σοβαρότερα θέματα να αντιμετωπίσει απ’ το πως οι ελληνικές πολιτικές βιτρίνες φροντίζουν την διαιώνιση του είδους τους, είναι εύλογο ότι οι πολιτικά προσοδικές μαγκιές δεν έχουν ούτε θέση ούτε μέλλον. Εννοείται ότι οι τελικές απαιτήσεις των τρισκατάρατων δανειστών είναι παράλογες. Μόνο που είναι τέτοιες επειδή απευθύνονται σε έναν χρεωκοπημένο “εθνικό” μάγκα / αρχιλαμόγιο. Η ζωή είναι σκληρή: αν απ’ το κλαμπ δεν μπορείς να διώξεις τον κρετίνο, μπορείς ωστόσο να του λες παράτα μας. Ακόμα κι αν αυτός νομίζει ότι ψιχαλίζει.
Τι απομένει; Στην Αθήνα (λένε ότι) ελπίζουν σ’ έναν συμβιβασμό. “Δεν θέλουν οι γερμανοί προβλήματα με την ελλάδα” (λένε τα γατόνια) “εν όψει εκλογών”. Ούτε τους περνάει απ’ το μυαλό (;) ότι μερικές γερές κλωτσιές στον “έλληνα μάγκα με ξένα κόλλυβα” μια χαρά δουλεύει, εν όψει εκλογών, μπας και επαναπατριστούν τίποτα ψηφουλάκια απ’ το ακροδεξιό afd.
Υπάρχει τίποτα άλλο; Τίποτα dollars κύριε ψόφιε κουνάβι;

27/1/2017

Εξοχολογιώτατε Κύριε Ψόφιε Κουνάβι.
Πολύ καλά κάνετε που δεν θέλετε να δείτε ούτε ζωγραφιστό αυτόν τον “πρόεδρο” (πιπέρι στο στόμα μας! “έπαρχο” θέλαμε να πούμε) του Μεξικό (σιγά μην είναι κράτος της προκοπής αυτό…. εντελώς failed Κύριε! ξέρουμε απ’ αυτά!!) αφού δεν θέλει να πληρώσει για να ξανακατακτήσετε τα σύνορά Σας.
Ακόμα καλύτερα θα κάνατε αν τον αναγκάζατε να πληρώσει σε είδος, αντί να μαζεύετε dollar – dollar τα έξοδα απ’ τους δασμούς στις εισαγωγές μεξικάνικου κακάο και κρασιού (αλλά, κυρίως, μηχανικών και οπτικών εξαρτημάτων…) Να το κτίσει με τα χεράκια του, δηλαδή, ο δήθεν “πρόεδρος”. Να φορέσει το σομπρέρο του και να πιάσει το μυστρί. Τι είναι 3.200 χιλιόμετρα για έναν αξιωματούχο; Ούτε 3.300 καλά καλά.
(Μήπως, για να έρθει φτηνότερα η κατασκευή, να κάνετε διαγωνισμό με συμμετοχή ελληνικών κατασκευαστικών; Δίνουν πολύ μεγάλες εκπτώσεις, πιστέψτε μας!)
Ειλικρινά δικοί Σας, οι άπειροι (στον αριθμό) και έμπειροι (στα μεγάλα κόλπα) Έλληνες θαυμαστές Σας.