Ένας αθώος (για υιοθεσία)

Παρασκευή 3 Μάρτη. Αθώος οριστικά και αμετάκλητα κρίθηκε ο φασίστας δικτάτορας στρατηγός και πρώην πρόεδρος της αιγύπτου Μουμπάρακ, αυτός που παραιτήθηκε εξαιτίας της επανάστασης της 25ης Γενάρη (του 2011). Είχε ματοκυλίσει την πλατεία Ταχρίρ, δεν γλύτωσε την καρέκλα του ωστόσο, και το 2012 καταδικάστηκε σε ισόβια για τις δολοφονίες εκατοντάδων διαδηλωτών.

Αλλά “οι καιροί άλλαξαν” χάρη στην αντεπενάσταση / πραξικόπημα του στρατηγού Σίσι. Έτσι άλλος ένας (παλιός) φίλος των ελλήνων μπορεί να απολαύσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του μέσα στα παλάτια του…

Συρία 1

Παρασκευή 3 Μάρτη. Γράφαμε πριν 2 μέρες όταν στρεφόμενος ο τουρκικός στρατός και το fsa πεζικό του προς την κουρδοκρατούμενη Manbij διακινδυνεύουν να συνεχίσουν την εκστρατεία της «ασπίδας του Ευφράτη» χωρίς την ρωσική αεροπορική (και πολιτική) κάλυψη, πολεμώντας όχι μόνο εναντίον των ypg αλλά και εναντίον των ηπα. (Στην φωτογραφία: τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού που έδωσε πρόσφατα το αμερικανικό πεντάγωνο στις ypg κάπου στις κουρδοκρατούμενες περιοχές. Προσέξτε ποια σημαία έχουν σηκώσει… Το κάνουν (λένε…) για να μην τους επιτεθεί ο τουρκικός στρατός…)

Η γεωμετρία των αντιπάλων στη συγκεκριμένη (μικρής έκτασης) περιοχή είναι σύνθετη. Οι ypg, «παρέδωσαν τον έλεγχο» της ζώνης εδάφους που μεσολαβεί μεταξύ των θέσεων του τουρκικού στρατού και της Manbij στον στρατό του Άσαντ, προκειμένου να εμποδίσει αυτός τον τουρκικό στρατό. Έτσι, τουλάχιστον από πρώτη ματιά, δύο σύμμαχοι της Μόσχας, η Δαμασκός και η Άγκυρα, τείνουν να βρεθούν αντιμέτωποι μεταξύ Aleppo και Manbij. Μόνο που αυτό (θα) έχει ένα και μόνο αποτέλεσμα: να διασωθούν οι αμερικανικές θέσεις (ουσιαστικά μια βάση) στην Manbij…

Ποιόν απ’ τους τρεις συμφέρει αυτό; Ο Άσαντ θέλει βέβαια έδαφος, και να έχει έναν έλεγχο στην έκταση που κατέχει ο τουρκικός στρατός· αλλά ο μόνος τρόπος για να το πετύχει αυτό είναι να δώσει έδαφος στους αμερικάνους; Η Άγκυρα θέλει να εξασφαλιστεί απέναντι στις ypg· αλλά προκειμένου να το πετύχει πρέπει να πολεμήσει και κατά του Άσαντ; Η Μόσχα θέλει να είναι φερέγγυα απέναντι τόσο στην Άγκυρα όσο και την Δαμασκό (και την Τεχεράνη)· αλλά ο μόνος τρόπος να είναι πειστική είναι να τους ζητήσει να μείνουν στις τωρινές θέσεις τους αφήνοντας στις ηπα (και το ισραήλ), μέσω των κούρδων, το «ελεύθερο»;

Συρία 2

Παρασκευή 3 Μάρτη. Σε λιγότερο από μια βδομάδα, 9 και 10 Μάρτη, ο Ερντογάν θα βρίσκεται στη Μόσχα. Η προπαρασκευή της επίσκεψης (: δηλαδή η επεξεργασία των θεμάτων που θα συζητηθούν εκεί) έχει ήδη ξεκινήσει. Απ’ την άλλη μεριά επίσημα δηλωμένη θέση της Ουάσιγκτον για την συρία δεν υπάρχει· όμως στην πράξη, στο έδαφος, δημιουργεί δεδομένα υπέρ της. Βασικό εργαλείο; Οι κούρδοι ένοπλοι.

Ούτε η Τεχεράνη ούτε η Άγκυρα διασκεδάζουν μ’ αυτό. Η Δαμασκός, όμως, που επίσης δεν διασκεδάζει, πρέπει να πεισθεί. Και να πάρει πολύ σοβαρές εγγυήσεις. Απο που; Απ’ την Μόσχα. Μέσα στην “δημιουργική ασάφεια” της τωρινής αμερικανικής διοίκησης, μια από κοινού (Δαμασκός, Τεχεράνη, Άγκυρα) επιχείρηση κατά των ypg είναι πολύ «λεπτή» υπόθεση.

Κανείς δεν διασκεδάζει, αλλά δεν είναι καθόλου απλό να στραφούν ανοικτά κατά των αμερικάνων και των proxies τους στη συρία….

(Προς το παρόν ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του μπορούν να γιορτάσουν την δεύτερη απελευθέρωση της Palmyra… Ο proxy isis, έχοντας χάσει ήδη αρκετά στη συρία και στο ιράκ, ετοιμάζει τα της μετακόμισής του ανατολικότερα… )

Τα τρελά σκυλιά

Πέμπτη 2 Μάρτη. Είναι γνωστό στη διεθνή πολιτική ιστορία των τελευταίων δεκαετιών (αν και είναι απίθανο να βρείτε κάτι της προκοπής googlάροντας): ονομάζεται τακτική του τρελού σκύλου. Η πατρότητα της ιδέας αποδίδεται στους καθεστωτικούς του Τελ Αβίβ· δεν έχει, ίσως, σημασία. Τι είναι αυτή η τακτική; Το εξής: ενόσω η κεντρική πολιτική βιτρίνα εμφανίζεται «ήπια» σε διάφορες διεθνείς σχέσεις, υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να υπηρετήσει παρά μόνο εν μέρει αυτήν την ηπιότητα, επειδή στο (κυβερνητικό) δωμάτιο υπάρχει κι ένας τρελός σκύλος… Κάποιος που είναι πολύ σκληρός και ωμός, κάποιος που εκφράζει κι αυτός ένα μέρος της κοινωνίας, κάποιος που θα επιτεθεί στον «μετρημένο» αν εκδηλωθεί.

Αυτό το «θέλω αλλά δεν μ’ αφήνουν», σε όποια παραλλαγή κι αν εφαρμόζεται, θεωρείται μια «καλή τακτική» επιθετικότητας: δημιουργεί την ψευδαίσθηση «δύο πόλων» μέσα στο Α ή Β καθεστώς, καλλιεργώντας «ασάφεια» για τις κινήσεις του. Η καλλιέργεια ασάφειας είναι ιδιαίτερα χρήσιμη παντού όπου ανθούν οι προσωποκεντρικές αντιλήψεις περί καθεστωτικής πολιτικής: η συνύπαρξη «φρόνιμων» σκύλων με «τρελούς» δημιουργεί μια ορισμένη σύγχυση σε όσους περιμένουν να καταλάβουν, κάθε φορά, ποιος κάνει κουμάντο στην αγέλη…

Ξέρετε, υποθέτουμε, ότι οι δικές μας αναλύσεις δεν είναι καθόλου τέτοιες. Μπορεί να ασχολούμαστε ή να μην ασχολούμαστε με τις Χ και Ψ πολιτικές βιτρίνες, μπορεί να τις κοροϊδεύουμε ή όχι, αλλά σε ότι αφορά τις «πολιτικές», τις τάσεις και τις κατευθύνσεις δράσης των κρατών, αυτές τις αντιλαμβανόμαστε σαν παράγωγα ευρύτατων συμφερόντων των αφεντικών – και καθόλου σαν έργα της «αγαθότητας» ή της «τρέλας» των σκύλων που έχουν στις αυλές τους.

Τα τρελά σκυλιά 2

Πέμπτη 2 Μάρτη. Διάφοροι, “ειδικοί” ή μη, δηλαδή διαχειριστές ή καταναλωτές του θεάματος, “πήραν στα σοβαρά” τις προεκλογικές υποσχέσεις του ψόφιου κουναβιού περί “καλών σχέσεων” με την Μόσχα. Εμείς, πάλι, τις περιγελάσαμε. Αλλά το παραμύθι συνεχίζει να δουλεύει: ο καϋμένος ο δισεκατομμυριούχος πρόεδρος υποφέρει απ’ τις δολοπλοκίες των αντι-ρώσων δημοκρατικών και συντηρητικών, του αμερικανικού establisment, που δεν τον αφήνει να εφαρμόσει την «αγαθή» διεθνή πολιτική του. Ω μωρέ μωρέ!….

Η πρόσφατη δήλωση του ψόφιου κουναβιού, ότι θα μεγαλώσει και θα βελτιώσει το πυρηνικό οπλοστάσιο των ηπα έτσι ώστε να έχει την αδιαμφισβήτητη υπεροχή στον πλανήτη, δεν είναι, όμως, αποτέλεσμα καμία συνωμοσίας! Στα λόγια είναι η κατευθείαν συνέπεια του «θα κάνουμε ξανά την αμερική μεγάλη». Στην πράξη ικανοποιεί την «ανάγκη» τόσο του στρατοβιομηχανικού συμπλέγματος όσο και πολλών καπιταλιστικών τομέων των ηπα, που χάνουν συνέχεια έδαφος στην παγκόσμια αγορά απ’ τους διεθνείς ανταγωνιστές τους. Και φυσικά ο στόχος της Ουάσιγκτον δεν είναι οι 200 πυρηνικές κεφαλές του συμμαχικού Τελ Αβίβ. Είναι οι πολύ περισσότερες της Μόσχας και του Πεκίνου.

Αν τέτοιες ιμπεριαλιστικές ανάγκες είναι ο πραγματικός κινητήρας της πρόσφατης πολιτικής ιστορίας των ηπα, μήπως αυτές είναι που καθόρισαν (και υπάρχουν διάφοροι τρόποι γι’ αυτό, καθόλου συνωμοτικοί!) ότι ο καταλληλότερος για πρόεδρος / βιτρίνα ήταν ο Τραμπ και όχι η Κλίντον; Αυτό ακριβώς έχουμε υποστηρίξει! Η υποψήφια των δημοκρατικών ήταν (και είναι) πολύ βεβαρυμένη απ’ τις θητείες της σε διάφορα πόστα· και γι’ αυτό ιδιαίτερα εκτεθειμένη. Το ψόφιο κουνάβι ήταν «καθαρό» από κυβερνητικές αμαρτίες και ευθύνες· και γι’ αυτό πολύ πιο «απρόβλεπτο» (δήθεν) μέσα στο πολιτικό θέαμα. Έχει έτσι κι αυτό το επιπλέον τακτικό πλεονέκτημα: μπορεί να εφαρμόζει την τακτική του «τρελού σκύλου», π.χ. απέναντι στη Μόσχα: θέλω αλλά δεν μ’ αφήνουν… μην τους δίνετε όμως κι εσείς αφορμές…

Τα κουνάβια, ψόφια ή όχι

Πέμπτη 2 Μάρτη. Έχει γίνει ντεμοντέ να συσχετίζονται αυτό που λέγεται “εξωτερική πολιτική” και η οικονομική κατάσταση των κρατών / αφεντικών. Κι όμως έτσι ακριβώς συμβαίνει πάντα. Η αναμφισβήτητη “πυρηνική υπεροχή” που προωθεί η Ουάσιγκτον είναι αξεδιάλυτα δεμένη με την “οικονομική πολιτική” που σχεδιάζουν οι συντηρητικοί. Πρόκειται για τις δύο όψεις του νόμισματος “η αμερική πρώτη και πάνω απ’ όλους”.

Οι καθεστωτικοί financial times έγραψαν χτες ότι η κυβέρνηση του ψόφιου κουναβιού προετοιμάζει γραπτά το πλαίσιο της «εμπορικής πολιτικής» της, το οποίο θα καταθέσει για έγκριση στο Κογκρέσσο την Παρασκευή. Βάση αυτής της πολιτικής είναι η ουσιαστική αποχώρηση των ηπα απ’ τον π.ο.ε.! Για την ακρίβεια εκείνο που σκοπεύει να κάνει η Ουάσιγκτον είναι να ΜΗΝ εφαρμόζει οποιεσδήποτε αποφάσεις του «παγκόσμιου οργανισμού εμπορίου» δεν την συμφέρουν. Αυτό σερβιρισμένο σαν πράξη «εθνικής ανεξαρτησίας»… Όμως κάτι τέτοιο, φυσικά, σημαίνει bye bye WTO…

Οι antiglobal θα πανηγυρίσουν… Μόνο που σε έναν καπιταλιστικό κόσμο που δεν θα ισχύουν καν και καν τα προσχήματα των διεθνών συμφωνιών και όπου, άρα, οι ανταγωνισμοί θα μπορούν να εκφράζονται «ελεύθερα», τα πυρηνικά και λοιπά οπλοστάσια θα πάρουν τον πρώτο λόγο…

Η άλλη όχθη

Πέμπτη 2 Μάρτη. Στην απέναντι μεριά του Ατλαντικού, στην “γηραιά ήπειρο”, προετοιμάζονται για το μέλλον της ε.ε. και της ευρωζώνης. Ο πρόεδρος της ευρωπαϊκής επιτροπής παρουσίασε 5 “σενάρια” για αυτό το μέλλον, διευκρινίζοντας ότι η επιτροπή σαν τέτοια δεν υιοθετεί κάποιο. Αυτό ενόψει της συνόδου της ε.ε. στη Ρώμη, στις 25 Μάρτη· που δεν θα είναι απλά γενέθλια (τα 60α) αλλά μια καινούργια αρχή· είπε ο Γιούνκερ:

«Πριν από 60 χρόνια, οι πατέρες της Ευρώπης επέλεξαν να ενώσουν την ήπειρο με τη δύναμη του νόμου αντί για τις ένοπλες δυνάμεις. Μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτά που έχουμε καταφέρει από τότε. Η πιο ζοφερή μας ημέρα το 2017 θα εξακολουθήσει να είναι πολύ πιο λαμπρή από οποιαδήποτε ημέρα πέρασαν οι πρόγονοί μας στο πεδίο μάχης. Καθώς εορτάζουμε την 60η επέτειο των Συνθηκών της Ρώμης, είναι καιρός για την ενωμένη Ευρώπη των 27 να διαμορφώσει ένα όραμα για το μέλλον της. Είναι καιρός για ηγεσία, ενότητα και κοινή βούληση. Η Λευκή Βίβλος της Επιτροπής παρουσιάζει μια σειρά από διαφορετικές διαδρομές που θα μπορούσε να επιλέξει να ακολουθήσει αυτή η ενωμένη ΕΕ των 27. Είναι η αρχή της διαδικασίας, όχι το τέλος, και ελπίζω ότι τώρα θα πραγματοποιηθεί ένας έντιμος και ευρύς διάλογος. Η μορφή θα ανταποκρίνεται στη λειτουργία. Κρατάμε το μέλλον της Ευρώπης στα χέρια μας». 

Είναι εύκολο να βρείτε αυτά τα 5 σενάρια. Ρεαλιστικότερο κρίνουμε το “αυτοί που θέλουν περισσότερα κάνουν περισσότερα”. Που θα ήταν φυσιολογικό (αν και όχι σίγουρο) να αφορά κατ’ αρχήν τα κράτη μέλη της ευρωζώνης…

Συρία

Τετάρτη 1 Μάρτη. Οι αψιμαχίες μεταξύ του fsa πεζικού και του στρατού του Άσαντ στην “συνοριακή” οτοστράντα M4 σταμάτησαν. Ήταν απλό. Ο επικεφαλής των μονάδων του συριακού στρατού και της Χεζμπ’ Αλλάχ στην περιοχή είναι ρώσος (!). Ο επικεφαλής της «ασπίδας του Ευφράτη» στην al-Bab είναι τούρκος. Συναντήθηκαν, μίλησαν, το πράγμα τέλειωσε.

Απο χτές η «ασπίδα του Ευφράτη» έχει στραφεί στα ανατολικά, κατά της κουρδοκρατούμενης περιοχής της Manbij. Κυρίως στον αυτοκινητόδρομο M4.

Υπάρχει κοντά μια κωμόπολη, η al Arimah. Θα την βρει μπροστά του ο τουρκικός στρατός και ο fsa. Και τότε θα δούμε με βεβαιότητα αν θα έχουν την υποστήριξη της ρωσικής αεροπορίας (το θεωρούμε εξαιρετικά απίθανο) ή θα αναλάβει δράση κατευθείαν η τουρκική.

Αλλά είναι μια δύσκολη επιχείρηση πολιτικά. Η Άγκυρα δεν θα έχει φανερούς συμμάχους σ’ αυτήν την ιστορία, που στρέφεται έμμεσα αλλά καθαρά κατά των ηπα. Η Τεχεράνη θα μείνει διακριτική. Η Μόσχα ακόμα περισσότερο. Αυτό, προφανώς, το ξέρει το καθεστώς Ερντογάν.

Μένει να δούμε πως θα το διαχειριστεί.

Καθημερινή κουλτούρα 1

Τετάρτη 1 Μάρτη. …5 νεκροί την ημέρα, 4 με 5 ζωντανοί νεκροί, 20 ανάπηροι, 60 τραυματίες, τις περισσότερες φορές σε ηλικίες 15 με 29… Αυτός είναι (κατά τον Ιαβέρη) ο απολογισμός των ελληνικών δρόμων – σαν νεκροταφείων.

Για όσους δουλεύουμε πάνω σε δύο ρόδες, πάει να πει εκτεθειμένοι πέρα απ’ τους καιρούς και στην “οδηγητική συμπεριφορά” των ελλήνων, αυτά τα νούμερα είναι η πικρή στατιστική της καθημερινής εμπειρίας μας στις πόλεις. Κάνουμε κι εμείς μαλακίες; Κάποτε ναι – μας κυνηγάει η δουλειά, οι πελάτες, τ’ αφεντικά, ακόμα και μια «σπορ» αντίληψη για την οδήγηση. Όμως πως να περιγράψουμε τις πολύ φονικότερες μαλακίες όλων όσων, προφυλαγμένοι από την λαμαρίνα του ι.χ. τους, έχουν τον κόσμο “γραμμένο”;

Είναι όλοι και όλες έτσι; Όχι. Εδώ κι εκεί συναντάει κανείς οδηγούς, άντρες και γυναίκες, ευγενείς και προσεκτικούς. Αλλά η μεγάλη πλειοψηφία είναι υποψήφιοι δολοφόνοι. Πως, όμως, θα ήταν διαφορετικοί όταν κάθονται στο τιμόνι απ’ ότι όταν δεν κάθονται; Αλλοπαρμένοι; Αλλοπαρμένοι με το κινητό στ’ αυτί και το βλέμμα γυρισμένο στο μέσα κόσμο τους ενόσω οδηγούν; Χαπακωμένοι; Κοκα-λωμένοι; Ποιος ξέρει; Επιθετικοί, αγενείς, αδιάφοροι, αλαζόνες: έτσι ακριβώς είναι οι mainstream έλληνες, ακόμα κι όταν κοιμούνται. Έλληνες με τέσσερεις ρόδες; Η χειρότερη εκδοχή των ίδιων τύπων στα τέσσερα πόδια μιας καρέκλας.

Οι νυχτερινοί ντελιβεράδες ξέρουν. Τα έχουν δει όλα. Ειδικά τις Παρασκευές και τα Σάββατα το βράδυ.

Και φυσικά πάντα, ΠΑΝΤΑ, φταίνε οι “άλλοι”!

Καθημερινή κουλτούρα 2

Τετάρτη 1 Μάρτη. Το είπε μια ψυχή λαϊκή, πριν χρόνια: οι έλληνες… ξέρει ποιοί είναι αυτοί; Είναι αυτοί που οδηγούν το αμάξι τους, εσύ περπατάς δίπλα στο πεζοδρόμιο, πατάνε τη λούμπα, σούρχονται τα βρωμόνερα, και πριν προλάβεις να πεις κάτι, μόνο που γυρνάς στη μεριά τους, κατεβάζουν το τζάμι και σου πετάνε “άντε γαμήσου ρε μαλάκα!”.

Ακριβώς αυτοί είναι!