Ο Όλυμπος της δεκάρας

Σάββατο 25 Μάρτη. Α) Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει  τελειώσει. Η Ευρωζώνη κατ’ αρχάς έχει τελειώσει. Δεν έχουν μέλλον. Δεν έχουν αύριο, κανένα αύριο!…

Β) Μόλις ακούει  ο Σόϊμπλε το «έξω της Ελλάδας από την Ευρωζώνη», παθαίνει ίλιγγο. Γιατί αν η Ελλάδα  βγει απ’ την Ευρωζώνη, θα τον κρεμάσουνε ανάποδα στη Γερμανία και γράψτε αυτό….

Η ε.ε. και η ευρωζώνη “έχουν τελειώσει”… αλλά ο γερμανός υπ.οικ. “παθαίνει ίλλιγο μόλις ακούει για εξω της ελλάδας απ’ την ευρωζώνη”(που έχει τελειώσει…) Και “θα τον κρεμάσουνε ανάποδα” (άμα του περάσει ο ίλιγγος…)

Όταν αυτά βγαίνουν απ’ το ίδιο στόμα τι μπορεί να υποθέσει κανείς για το εσωτερικό που υπόλοιπου κεφαλιού; Ο γίγαντας κυρ Παναγιώτης, ο άρχοντας του ρωσικού γκαζιού (και των τσουβαλιών με τα ρούβλια που θα έπαιρνε σαν μπροστάντζα…) ανήκει επάξια στην μεγάλη κατηγορία του πατριωτικού διανοητικού λουμπενισμού.

Προσπαθεί ο δόλιος να γίνει ο αρχιστράτηγος του “κόμματος της δραχμής”, ή έστω (κι αυτό είνα το βασικότερο) να πιάσει στις επόμενες εκλογές ένα ψωραλέο 3+% για να μπει με την ορδή του στο κοινοβούλιο, να εξασφαλίσει όλα τα όμορφα της κοινοβουλευτικής ζωής.

Μάταια! Ο Σώρρας είναι πειστικότερος: τώρα που έχει βγει στην παρανομία, “στο βουνό”, ποιος τον πιάνει!!!

Φασαρία να γίνεται

Σάββατο 25 Μάρτη. Οι δηλώσεις Ντάιζεμπλουμ έγιναν θέμα (καθότι και οι καθεστωτικοί έχουν γίνει “αντισεξιστές”), όχι όμως και εκείνες του άλλου Καμμένου, εκπρόσωπου τύπου των ψεκασμένων, του Δημήτρη, “ναι ρε, τα λεφτά τα φάγαμε με τις γυναίκες σας” (εν προκειμένω οι καθεστωτικοί, φαιοί και ρόζ, ξαναγίνονται “πολύ άντρες”…)

Ο θόρυβος πάντως ήταν ό,τι χρειαζόταν για να περάσουν ντούκου οι δηλώσεις ενός άλλου, που είναι πασίγνωστος και παν-καταραμένος, και συνήθως ακόμα κι όταν φτερνίζεται καταγγέλλεται για τον “ανθελληνισμό” του. Του επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του δντ Poul Thomsen. Ο οποίος, μιλώντας στις 22/3 στο κέντρο ευρωπαϊκών σπουδών του St Antony’s College στην Οξφόρδη κατηγόρησε τις ελληνικές κυβερνήσεις ότι εστίασαν στις μειώσεις των μισθών αντί για μεταρρυθμίσεις στην αγορά των προϊόντων· και ότι υπάρχει τρομακτική αντίσταση στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.

Μπορεί από πρώτη ματιά να φαίνεται παράξενο (αλλά κατά βάθος δεν είναι) την ώρα που η φαιορόζ κυβέρνηση έχει τραβήξει το σπαθί της κατά του δντ, μια τέτοια κουβέντα ενός τέτοιου «εχθρού» να κουκουλώνεται. Ίσως επειδή δεν είναι εντελώς ψέμα.

Ας θυμήσουμε, λοιπόν, μερικά πράγματα – κι ας πέσουν στο γυαλό. Οι επίσημες, συντεταγμένες μειώσεις μισθών έγιναν σε τρεις plus φάσεις. Η μία αφορούσε τον 13ο και 14ο των δημοσίων υπαλλήλων, που στην αρχή κόπηκαν στη μέση (το 2010) και ύστερα καταργήθηκαν εντελώς. Η δεύτερη αφορούσε την καθιέρωση του «υποκατώτατου μισθού», για τους / τις κάτω των 25 ετών, που έγινε στις αρχές του καλοκαιριού του 2010. Και η τρίτη έγινε «πακέτο» με την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, τον Φλεβάρη του 2012, με την μείωση κατά 25% του βασικού (και 35% για τους «υποκατώτατους»…).

Και οι τρεις αυτές μειώσεις περιλαμβάνονταν μεν στις «δανειακές συμβάσεις» («μνημόνια») αλλά ήταν αιτήματα και των ντόπιων αφεντικών επί χρόνια. Ήταν απ’ τα βασικά και λίγα σημεία συμφωνίας των ελληνικών αφεντικών με το «πρόγραμμα δομικής προσαρμογής»: η περιβόητη «εσωτερική υποτίμηση», για λογαριασμό της διεθνούς «ανταγωνιστικότητας» του ελληνικού κεφάλαιου σήμαινε άγρια υποτίμηση της εργασίας. Αυτή η άγρια υποτίμηση βρισκόταν στην καρδιά του «προγράμματος», άρα και της μεθοδολογίας του δντ – και του κυρίου Thomsen, που ήταν τότε ο υπεύθυνος της ελληνικής διάσωσης…

Νεοφιλελευθερισμός by the book

Σάββατο 25 Μάρτη. Στο πρώτο μέρος τους οι δηλώσεις του καταραμένου Thomsen ανήκουν, λοιπόν, στην κατηγορία «ένα ωραίο κουνελάκι με μεγάλα αυτιά».

Όμως οι νεοφιλελεύθεροι, απ’ την εποχή του Milton Friedman ως τώρα, δεν είναι ηλίθιοι! Θέλουν το «εργατικό κόστος» για ένα μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης οπουδήποτε, να είναι όσο χαμηλότερογίνεται· αλλά δεν θέλουν να πεθαίνει ο κόσμος στους δρόμους από πείνα. Έχουν ένα στοιχειώδες πολιτικό κριτήριο…

Γι’ αυτό στις συνταγές τους, μαζί με την «υποτίμηση της εργασίας» πηγαίνει πακέτο και «η απελευθέρωση των αγορών», σίγουρα στα βασικά εμπορεύματα, προϊόντα και υπηρεσίες. Επειδή θεωρούν ότι μ’ αυτόν τον τρόπο πέφτουν οι τιμές τους και άρα μπορούν να αγοραστούν (κουτσά στραβά) απ’ τους μισθολογικά υποτιμημένους εργάτες. Ώστε «κάπως να την βγάζουν». Το ζήτημα, λοιπόν, «της λειτουργίας των αγορών», το αν είναι καρτέλ ή όχι, είναι εξίσου κομβικό για δαύτους.

Τα εδώ αφεντικά αγκάλιασαν το πρώτο μισό της συνταγής (την υποτίμηση της εργασίας, την «απελευθέρωση της αγοράς εργασίας») και έφτυσαν με πείσμα το δεύτερο (την «απελευθέρωση της αγοράς εμπορευμάτων»)! Έτσι, το ζήτημα των «κλειστών αγορών», που επειδή είναι καρτέλ κρατούν ψηλά τις τιμές βασικών προϊόντων (π.χ. τρόφιμα) ή υπηρεσιών (τα «κλειστά επαγγέλματα»…) δυσκολεύοντας (και εκμεταλλευόμενοι) ακόμα περισσότερο την καθημερινή ζωή των υποτιμημένων εργατών, είναι απ’ τις αρχές των «μνημονίων» μόνιμο ζήτημα αντίθεσης ανάμεσα στις διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις (που υπερασπίζονται τα «δίκαια» των αφεντικών) και την ορθοδοξία τόσο της ε.ε. όσο και του δντ. Δεν πρόκειται για «ιδεολογικό» ζήτημα. Για την νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία, που θεωρεί «καρτέλ» και τα συνδικάτα (επειδή «ορίζουν την τιμή του εμπορεύματος εργατική δύναμη» με ενιαίο τρόπο) η ύπαρξη των καρτέλ γενικά είναι ανάθεμα. Επειδή στρεβλώνει και τελικά καταστρέφει αυτό που ονομάζουν «ελεύθερη λειτουργία της αγοράς».

Στο δεύτερο μισό των δηλώσεών του ο καταραμένος Thomsen έχει, λοιπόν, δίκιο. Τα ελληνικά αφεντικά πήραν απ’ το δντ και την ε.ε., μέσω των «μνημονίων», εκείνο που ήθελαν (την άγρια υποτίμηση της εργασίας) και το υπόλοιπο που τα έθιγε το έχουν παρκάρει στις «εκκρεμότητες» που σέρνονται από «μνημόνιο σε μνημόνιο» και από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, στις ηρωϊκές «διαπραγματεύσεις».

Το επιπλέον σημαντικό είναι ότι αυτή η «απελευθέρωση της αγοράς εμπορευμάτων και υπηρεσιών είναι υποχρέωση της Αθήνας όχι μόνο λόγω «μνημονίων», αλλά απ’ την ίδια την συμμετοχή της στην ε.ε.! Εδώ και πολλά χρόνια, δηλαδή…

Ε, αφού ο Thomsen έχει δίκιο στο «μισό» (που βρίσκεται ξανά στο «τραπέζι των διαπραγματεύσεων»), ας πάει και το παλιάμπελο: οι φαιορόζ έχουν «μικρά αυτιά» όποτε το επιβάλει το «εθνικό συμφέρον»…

Λίστα Τσίπρα;

Παρασκευή 24 Μάρτη. Που είναι εκείνες οι εποχές που η αυτού εξοχότης ο νυν πρωθυπουργός της χώρας ήταν (νόμιζε ότι είναι) ο πολιορκητικός κριός για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού στην ευρώπη; Που είναι εκείνος ο καιρός που η χρεωκοπημένη καθεστωτική αριστέρα σε διάφορα ευρωπαϊκά κράτη (ιταλία, ισπανία) ψώνιζε Τσίπρα νομίζοντας ότι είναι απ’ το πάνω ράφι; Ήταν τότε (γούσταρε και γούσταραν και οι άλλοι) ο κυρ Αλέξης αφέντης τσουτσουλομύτης…

…Άλλαξε όμως ο καιρός, να βροχές, να χαλάζια, να κεραυνοί, πάει η φωλιά, πάν’ τα κοτσυφόπουλα, παν’ όλα, βγήκε και κάθονταν στο κλαρί μονάχος…

Τώρα τον βγάζουνε στη σέντρα (και) στην ιταλία. Ότι κοροϊδεύει τον κόσμο. Και ότι τα έχει κάνει πλακάκια με όποιον (μεγάλο) ιμπεριαλιστή κυκλοφοράει στην πιάτσα (ηπα, νατο, ε.ε.)… (Δεν ξέρουμε αν ξηγήθηκαν και κανά μπαχαλάκι…)

Να το θυμάστε. Στο τέλος οι μόνοι που θα γράψουμε δυο κουβέντες παρηγοριάς για τον Αλετσιπράδο Ντελαφαζάν, θα είμαστε εμείς!!! (Είχαμε καταλάβει το δράμα της φτιαγμένης βιτρίνας από πολύ νωρίς… Είμαστε και πονόψυχοι…)

Η πολωνία του νότου;

Παρασκευή 24 Μάρτη. Δεν είναι μόνη της η Αθήνα στους “προβληματισμούς” που έχει εν όψει της 25ης Μάρτη, στη Ρώμη, και της καινούργιας διακήρυξης για το project europe (μιας διακήρυξης που δεν θα έχει ούτε έναν παπά παρόντα! Γαμώτο!!!) Είναι και η Βαρσοβία που έχει τα θεματάκια της. Θέλει να λέει η διακήρυξη, για παράδειγμα, ότι η μελλοντική ευρώπη θα είναι ακόμα πιο πολύ νατοϊκή (δηλαδή αμερικάνικη) απ’ ότι είναι τώρα η πολωνία…

Η φαιορόζ ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει αυτό – προς το παρόν… Θέλει να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό κλαδί στο πιο ψηλό δέντρο του κόσμου, και να βροντοφωνάξει: κόσμε, μας χρωστάς! Ή, αν δεν γίνεται αυτό, να πάρει στις 26 Μάρτη ο παλιοΤόμσεν τα μπογαλάκιά του και να μας αδειάζει τη γωνιά.

Το ενδιαφέρον με τις ελληνικές βιτρίνες (όπως, άλλωστε, και με την πλειοψηφία του ελληνικού «λαού») είναι ότι εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Εξηγείται: με την κατασκευή του ελληνικού κράτους (απ’ τις «μεγάλες δυνάμεις», μην ξεχνιόμαστε) ο λαός έπεσε στο βαρέλι των γεοπολιτικών προσόδων. Και δεν βγήκε ποτέ.

Το ανησυχητικό είναι ότι ο παλιοΤόμσεν έχει φύγει ήδη – ουσιαστικά. Θα φύγει και τυπικά. Η δουλειά που του ανάθεσαν τα ντόπια αφεντικά έχει γίνει. Μ’ άλλα λόγια οι φαιορόζ παίζουν εν ου παικτοίς.

Μην μας πουν μετά μα δεν εννοούσαμε αυτό!….

Τα αληθινά αφεντικά στις λεπτομέρειες φαίνονται

Παρασκευή 24 Μάρτη. Θυμάστε (ίσως, το έχουμε αναφέρει) ότι επίκειται ένα κάποιο προστιματάκι στις ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες, για την άγρια υπερκοστολόγηση των δημόσιων έργων που αναλάμβαναν απ΄το 1989 ως πρόσφατα, μέσω της δημιουργίας καρτέλ. Θα θυμάστε επίσης (ίσως) ότι ποτέ δεν θα μάθουμε πόσα δισεκατομύρια τσέπωσαν οι εθνικοί εργολάβοι, μικροί και μεγάλοι, (και κάποιοι διεθνείς συνεταίροι τους) όλα αυτά τα χρόνια – φεσώνοντας (ποιους άλλους;) εμάς.

Η “επιτροπή ανταγωνισμού” πρέπει να τους ρίξει ένα προστιματάκι, όσο πιο light γίνεται. Απ’ την άλλη η καταραμένη ε.ε. καραδοκεί: κάποια απ’ αυτά τα «μεγάλα έργα» ήταν συγχρηματοδοτούμενα απ’ τα ταμεία της, οπότε αφού έχει προκύψει μεγα-λαμογιά υπερκοστολογήσεων πρέπει να επιστραφούν πολλά φράγκα. Απ’ το ελληνικό κράτος, κι ας τα πάρει αυτό απ’ τους εργολάβους.

Α χα!!! Μαλάκες ευρωπαίοι!!! Που νομίζατε ότι… Η καθεστωτική «καθημερινή» σε χθεσινό της ρεπορτάζ δείχνει ότι θα πάρουν (ξέρετε τι…):

…Θετική για τα ελληνικά συμφέροντα έκβαση αναμένεται να έχει εξάλλου το ζήτημα των ενδεχόμενων επιπτώσεων στους κοινοτικούς πόρους. Οι λόγοι είναι δύο: αφενός διότι εξαιρέθηκαν τελικώς της έρευνας οι συμβάσεις παραχώρησης των μεγάλων αυτοκινητοδρόμων και αφετέρου, διότι δεν αναμένεται τελικώς η ελληνική κυβέρνηση να επιστρέψει κονδύλια στα κοινοτικά ταμεία, αλλά να υπάρξει ανακατανομή των πόρων…

Το καταλάβατε; «Εξαιρέθηκαν τελικώς της έρευνας» οι κατασκευές των δρόμων… Αφενός για να πέσουν στα ακόμα μαλακότερα οι εθνικοί εργολάβοι, αφετέρου για να μην επιστραφούν στην ε.ε. τα (πολλά) παραπάνω λεφτά που έδωσε εξαιτίας των υπερκοστολογήσεων ακριβώς γι’ αυτές τις οτοστράντες… (Το να υποθέσουμε ότι τα στελέχη της επιτροπής ανταγωνισμού, που «εξαίρεσαν» κλπ, ανταμείφθηκαν δεόντως θα ήταν ελεεινό εκ μέρους μας…)

Το καταλάβατε; Δόξα και τιμή στη φαιορόζ στολή του ντόπιου βαθέος κράτους / κεφάλαιου!!.. (Η «σκληρή διαπραγμάτευση» συνεχίζεται.. Μάλλον θα μειωθεί το αφορολόγητο, ε; Αν δεν πληρώσουμε πως θα το φχαριστηθούμε;)

Οι αληθινοί φίλοι στους φόνους φαίνονται

Παρασκευή 24 Μάρτη. Έφτασε ο ψεκασμένος στο αμέρικα; Συνάντησε τον “τρελό σκύλο”; Του έσφιξε το χέρι; Του ψιθύρισε στ’ αυτί “μην στεναχωριέσαι που σκότωσες γυναίκες και παιδιά, και λίγοι ήταν”;

Δεν ξέρουμε μεν, αλλά ουσιαστικά αυτό θα γίνει. Πρώτον επειδή ο “τρελός σκύλος” είναι σκληρός αντιτρομοκράτης, και μιλώντας γενικά, το να δολοφονούνται “μουσουλμάνοι” άμαχοι με τις δεκάδες και τις εκατοντάδες δεν είναι τρομοκρατία. (Τρομοκρατία είναι μόνο ό,τι λένε οι λευκοί πρωτοκοσμικοί. Προφανώς επειδή τα αφεντικά τους ξέρουν…)

Και δεύτερον επειδή αυτή εδώ η φτωχή και τίμια χώρα προσπαθεί να πουλήσει για άλλη μια φορά την γεωγραφική της θέση σ’ όσους δίνουν τα περισσότερα. Προς το παρόν ούτε η Ουάσιγκτον πληρώνει. Αν, όμως, πεις σ’ έναν τρελό σκύλο “είσαι γαμώ τα άτομα” μπορεί να σου πετάξει κανά κόκκαλο. Έτσι δεν είναι;

(Κι όπως είπαμε “αριστεροί πατριώτες”, ε; Ραντεβού στα οδοφράγματα των παρελάσεων.

Ή όχι;)

(η φωτογραφία και το ρεπορτάζ αναφέρονται σε δύο διαφορετικές μαζικές δολοφονίες· απ’ τα αμερικανικά βομβαρδιστικά, στο συριακό πεδίο μάχης. Ο ψεκασμένος θα πρέπει να δώσει δύο φορές τα συγχαρίκια. Το δικαιούται! Δεν κάνει κι αυτός ό,τι μπορεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Κάνει…)

Οι τρομοκράτες

Παρασκευή 24 Μάρτη. Δεν είναι ενδιαφέρουσα η σύμπτωση ότι η τελευταία φουρνιά τρομοκρατών / μοναχικών λύκων (Νίκαια, Βερολίνο, και τώρα Λονδίνο) είναι ποινικοί γνωστοί στις κάθε φορά αρχές;

Δεν είναι; Δεν απαντάει στο “που πάνε και τους βρίσκουν;”

Ηρόστρατος

Πέμπτη 23 Μάρτη. Τα κατάφερε να μείνει το όνομά του στην Ιστορία… O Ηρόστρατος θα είχε μείνει άγνωστος αν δεν αποφάσιζε να ερμηνεύσει «δυναμικά» και κατά πως τον βόλευε τα διδάγματα του συντοπίτη του Ηράκλειτου, για τα βασικά στοιχεία της ζωής και του σύμπαντος. Για τον εφέσιο φιλόσοφο η φωτιά ήταν το βασικό στοιχείο, η Ενέργεια του κόσμου, ο Λόγος.

Προκειμένου να μείνει το όνομά του για πάντα στον Λόγο – Ιστορία ο Ηρόστρατος έβαλε φωτιά και έκαψε το ναό της Αρτέμιδας στην Έφεσο (θεωρούνταν ένα απ’ τα επτά θαύματα του τότε γνωστού κόσμου), στη βιβλιοθήκη του οποίου υπήρχαν και τα γραπτά του Ηράκλειτου.

Οι εφέσιοι τον έδεσαν, τον βασάνισαν για να αποκαλύψει τα κίνητρά του, τον σκότωσαν, και απαγόρευσαν την αναφορά στο όνομά του. Αλλά το «Ηρόστρατος» διασώθηκε. Και ταυτίζεται με την μνησικακία που είναι εξοπλισμένη με σύνδρομα μεγαλείου.

Νέοι Ηρόστρατοι

Πέμπτη 23 Μάρτη. Μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας πάσχει από ηροστρατισμό· ακόμα κι αν αγνοεί τον ίδιο τον αρχαίο εμπρηστή. Είναι ο “πληγωμένος μικροαστισμός” που επιθυμεί την μέγιστη δυνατή καταστροφή (των άλλων), κι ας προκληθεί απ’ οτιδήποτε, προκειμένου να διασωθεί / επωφεληθεί ο ίδιος. Όχι στα βάθη της ιστορίας, αλλά cash. Τοις μετρητοίς.

Ο ροζ ευρωβουλευτής Κούλογλου επιμένει στις συνεντεύξεις του: … Επιβεβαιώνοντας ότι στο εσωτερικό του συ.ριζ.α. υπολόγιζαν ότι η άνοδος της ακροδεξιάς στην ευρώπη θα οδηγούσε σε αλλαγή πολιτικής, κυρίως του Βερολίνου, παραδέχτηκε ότι «δυστυχώς δεν έγινε τίποτα απ’ την άνοδο της ακροδεξιάς ή το Brexit. Περιμέναμε την άλλη μέρα του Brexit να έχει αλλάξει, ήταν ακριβώς σα να μην έχει συμβεί τίποτα» («ναυτεμπορική» 22/3).

Δυστυχώς!!… Πρόκειται ακριβώς για τους ίδιους τύπους που πριν σχεδόν δύο χρόνια ανήγγειλαν πανηγυρικά μια Παρασκευή βράδυ ότι θα γίνει δημοψήφισμα και απ’ τα χαράματα της επόμενης Δευτέρας ήταν κρεμασμένοι στις οθόνες των υπολογιστών τους περιμένοντας να δουν την κατάρρευση των χρηματιστηρίων του πλανήτη, αρχίζοντας από εκείνα της ασίας… «Δυστυχώς ήταν σα να μην έχει συμβεί τίποτα»… Δυστυχώς…

Οι φαιορόζ είναι γνήσιοι εκπρόσωποι αυτού του νέου Ηροστρατισμού· αλλά όχι οι μοναδικοί. Το μπαλατζάρισμα χιλιάδων ψηφοφόρων πριν τις εκλογές του Γενάρη του ’15 για το αν θα το έριχναν στα βοθρολύματα ή στον συ.ριζ.α. και ο παλλαϊκός ενθουσιασμός για την «διαπραγματευτική τακτική by Gianis» (που θα διέλυε την ευρωζώνη μ’ ένα του βλέμμα) ανήκουν σ’ αυτήν την μαζική υποκουλτούρα…

Γιατί «πολιτική», με την έννοια της τεχνικής της εξουσίας, αυτό το «περιμένουμε να καταστραφούν οι άλλοι για να ανατιμηθούμε γεωπολιτικά», δεν μπορεί να το πει κανείς…