Ο καθένας τη δουλειά του;

Τετάρτη 17 Μάη. Η συνάντηση Ερντογάν – Τραμπ έγινε, ήταν σύντομη (επιβεβαίωσε deal που είχαν ήδη δουλευτεί;) και απ’ τις δηλώσεις τους μισά συμπέρασματα μόνο μπορούμε να βγάλουμε. Και θα ήταν λάθος. Για παράδειγμα θα ηρεμήσει το τουρκικό καθεστώς αν πάρει καινούργια αμερικανικά όπλα; Γι’ αυτό γίνεται ο καυγάς;

Ο τούρκος πρωθυπουργός Yildirim ίσως είναι πιο κατατοπιστικός. «Αν δεν δωθούν οι απαραίτητες διαβεβαιώσεις ξέρουμε τι θα κάνουμε. Είμαστε αποφασισμένοι και θα κάνουμε ότι είναι απαραίτητο για να ξεμπερδέψουμε με την τρομοκρατία, είτε μέσα είτε έξω απ’ τα σύνορά μας δήλωσε στο κοινοβουλίο, χτες. Αυτό που υπονοούσε ήταν ότι ο τουρκικός στρατός θα συνεχίσει να βομβαρδίζει τους «τρομοκράτες» και, ίσως, κάνει και κάποια χερσαία εισβολή στον συριακό ypgκρατούμενο βορρά.

Θα μπορούσαν τέτοιες δηλώσεις να είναι απλά λεκτικοί λεονταρισμοί. Θα δείξει. Μια καλή αφορμή για σκέψη όμως: και σε τι θα χαλιόταν, άραγε, η Ουάσιγκτον, αν ο τουρκικός στρατός (μαζί με το συριακό πεζικό του) έμπαινε σε κάποια σημεία της ypg ζώνης μετά το τέλος της «επιχείρησης Raqqa”, αν και όποτε αυτή τελειώσει;

Σ’ αυτό το ρευστό πάρε / δώσε που είναι η νόρμα στο δευτερεύον μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου που λέγεται «συρία», οι ελιγμοί πάντα βρίσκουν τις δικαιολογίες τους…

Κατά τα άλλα θα συνεχίσει ο βομβαρδισμός από ντόπιες βαθυστόχαστες αναλύσεις “ειδικών”…

Ύστερα από 7 χρόνια

Τετάρτη 17 Μάη. Σήμερα αποφυλακίζεται η Chelsea Manning. Σε πόστο ανάλυσης δεδομένων κατασκοπείας του αμερικανικού στρατού ο (τότε) Manning είχε πρόσβαση σε διάφορα απόρρητα στοιχεία. Για λόγους ηθικής τάξης διέρρευσε στο Wikileaks τουλάχιστον 700 χιλιάδες αρχεία (κείμενα, φωτογραφίες και βίντεο) απ’ την δράση του αμερικανικού στρατού στο ιράκ και το αφγανιστάν – προκαλώντας έναν μεγάλο, αλλά όπως αποδείχθηκε σύντομο διεθνή σάλο. Δέθηκε το 2010 και το 2013 καταδικάστηκε σε 35 χρόνια φυλακή· αφού πριν είχε περάσει πολλούς μήνες σε απόλυτη απομόνωση. Κυριολεκτικά μέσα σε μια ανήλιαγη τρύπα…

Μέσα στη φυλακή αποφάσισε και έκανε την αλλαγή φύλου. Εν τέλει, ο απερχόμενος Ομπάμα μείωσε κατά 28 χρόνια την ποινή («έδωσε χάρη» σα να λέμε) και έτσι η Manning θα ξαναδεί το φως του ήλιου.

Μια οργάνωση υποστήριξής της έχει συγκεντρώσει ήδη 130.000 δολάρια για να ξεκινήσει μια καινούργια ζωή…  Εκτιμάμε ότι θα γίνει γρήγορα είδωλο, όχι μόνο στις ηπα αλλά και στην ευρώπη και αλλού.

Ψόφιο κουνάβι 1

Τρίτη 16 Μάη. Αν οι δημοσιογραφικές αποκαλύψεις για το ποιόν ενός αμερικάνου προέδρου μπορούσαν να τραβήξουν το χαλί κάτω απ’ τα πόδια του, τότε το ψόφιο κουνάβι θα ήταν ήδη «στον αέρα». Η εκπομπή zempla της ολλανδικής κρατικής τηλεόρασης, μια εκπομπή ρεπορτάζ με έντονο παρελθόν, σε δύο συνέχειες την προηγούμενη εβδομάδα, παρουσίασε μία απ’ της βασικές δουλειές του καινούργιου προέδρου των ηπα, απ’ τα ‘90s: «μπροστινός», πλυντήριο, για διάφορους υψηλού επιπέδου μαφιόζους. Ο τίτλος του ρεπορτάζ « Οι ύποπτοι φίλοι του Donald Trump: οι ρώσοι» παραπέμπει σε διαβόητους «ρώσους ολιγάρχες». Όμως με το ίδιο ακριβώς υλικό και τα ίδια στοιχεία, το συμπέρασμα θα μπορούσε να είναι «οι ισραηλινοί». (Trump’s Deep Ties To Russian Mob).

Το ενδιαφέρον του ρεπορτάζ είναι ότι «θυμίζει» τι πάει να πει το να είναι κανείς δισεκατομυριούχος (στις ηπα και όχι μόνο). Συγκεντρώνει υλικό που ως ένα σημείο ήταν γνωστό από χρόνια, και το συνδυάζει. Το συμπέρασμα είναι αβίαστο: η «παγκοσμιοποίηση» του οργανωμένου εγκλήματος είναι ισχυρότατη· και το ψόφιο κουνάβι είναι ένας απ’ τους κρίκους της. Προφανώς όχι ο μοναδικός. Ούτε καν ο κυριότερος. Σίγουρα ένας βολικός κρίκος.

Όμως (ακόμα;) δεν έχει γίνει ο σχετικός «σεισμός» στην αμερικανική πολιτική και δημοσιογραφικη σκηνή πάνω σ’ αυτό το οικονομικό θέμα. Για την ακρίβεια φαίνεται ότι “πιασάρικο” θέαμα είναι το αν ο Trump έδωσε “μυστικές πληροφορίες” στη Μόσχα, χτες ή προχτές, και όχι αν είναι πλυντήριο, προφανώς όχι μόνος του αλλά μαζί με αμερικανικές τράπεζες, εδώ και πολλά χρόνια. Παρότι φαίνεται πως το ψόφιο κουνάβι, σαν «μπροστινός» όχι κάποιων διεθνών μαφιών αλλά της κυρίαρχης στρατηγικής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, θα μπορούσε να είναι αναλώσιμος (και να αντικατασταθεί κάποια στιγμή απ’ τον αντιπρόεδρο Mike Pence, που έχει τις ίδιες ακριβώς απόψεις με το ψόφιο κουνάβι αλλά όχι το ίδιο στυλ…), δεν είναι τώρα η εποχή των “watergate” – όχι, σίγουρα, με την έννοια των «συγκλονιστικών δημοσιογραφικών αποκαλύψεων» παλαιού τύπου. H «μοντέρνα εποχή» έχει τελειώσει, και στην «μεταμοντέρνα» οι μεγα-εγκληματίες είναι απλά «εναλλακτικές περσόνες». Ή, αν έτσι βολεύει, “κατάσκοποι του εχθρού”…

(Αυτό δεν σημαίνει, το ξαναλέμε, ότι το ψόφιο κουνάβι θα κρατήσει την θέση του για καιρό…)

Ψόφιο κουνάβι 2

Τρίτη 16 Μάη. Ορισμένα απ’ τα στοιχεία του ρεπορτάζ είναι τόσο συντριπτικά (και σχετικά παλιά) ώστε θα έπρεπε να αναρωτηθεί κανείς όχι για το «πως ψήφισαν Trump οι αμερικάνοι κοκκινόσβερκοι», αλλά για πως τον έκαναν υποψήφιό τους οι συντηρητικοί. Ήξεραν; Όχι; Είναι δυνατόν να μην ήξεραν;

Η απάντηση είναι ότι «ήξεραν», σίγουρα κάποιοι με ειδικό βάρος! Το ρεπορτάζ του zempla παρουσιάζει στιγμιαία, και χωρίς να επιμείνει, κάτι που είναι κομβικό, όχι για το ποιόν του ψόφιου κουναβιού, αλλά για εκείνο σχεδόν του συνόλου του «πολιτικού προσωπικού» στις ηπα: διάφοροι μέσα στους αμερικάνους συντηρητικούς ξέρουν τι είναι ο Trump. Ένας, σίγουρος, είναι ο διαβόητος “Rudy” Giuliani. Ο επιχειρηματίας και πρώην δήμαρχος της Ν. Υόρκης, που έμεινε στην ιστορία (και) σαν ο πρώτος «εφαρμοστής» του δόγματος της μηδενικής ανοχής… Ο Giuliani είναι τώρα (και) σύμβουλος του ψόφιου κουναβιού.

Έχουμε ασχοληθεί, και όχι μόνο μία φορά, στο Sarajevo με το οργανωμένο έγκλημα / άγρια συσσώρευση και με την στρατηγική του αμερικανικού χρηματοπιστωτισμού να τραβήξει το διεθνές «μαύρο χρήμα» στην αμερικανική επικράτεια· για διάφορους λόγους, μεταξύ άλλων και για να «στηρίξει το δολάριο». Συνεπώς, η προεδροποίηση κάποιου που έκανε επί δεκαετίες αυτήν την δουλειά, δεν αποτελεί για εμάς «σκάνδαλο»! Ακόμα κι αν δεν μακροημερεύσει στην καρέκλα.

Τελευταίο: είναι ενδιαφέρον (και πάλι θα μπορούσε να είναι θέμα ξεχωριστής έρευνας) το «επιχειρηματικό» και όχι μόνο προφίλ του εβραιοαμερικάνου γαμπρού του ψόφιου κουναβιού. Του Jared Kushner. Όπως αυτό αχνοφαίνεται, παρεπιπτόντως, στην έρευνα της zempla. Ο 36χρονος επιχειρηματίας, άξιος διάδοχος του πατέρα του (επίσης τρανός επιχειρηματίας του real estate που έκανε και δυο χρόνια φυλακή…) έχει προλάβει να δείξει δυνατά στοιχεία δράσης στην υποφωτισμένη ζώνη του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Αν υποστηριχτεί με την κατάλληλη ποσότητα όπλων και πυρομαχικών είναι ικανός για μεγάλα πράγματα!

Ουάου!

Τρίτη 16 Μάη. …Η τυφλή εχθρότητα που εκφράζει η Άγκυρα ενάντια στους Κούρδους, οδηγεί το νέο Σουλτάνο της Τουρκίας σε ολοένα και μεγαλύτερη απομόνωση, τόσο στο εσωτερικό της χώρας του όσο και διεθνώς…

Αυτό είναι το επιμύθιο άρθρου / ανάλυσης στο καθεστωτικό (φιλοκυβερνητικό) tvxs.gr. Μετάφραση άρθρου με την υπογραφή του Ragip Duran, τούρκου δημοσιογράφου. Πιο «φιλοαμερικάνικο» πεθαίνεις (το άρθρο) και υποθέτουμε ότι ο κύριος Duran ανήκει στην αντιπολίτευση στην τουρκία.

Καλά κάνει. Αλλά το site του ευρωβουλευτή Κούλογλου; Θα συμφωνούσε υποθέτουμε, επειδή θα τον βόλευε: αν η ενημέρωση για αυτά που συμβαίνουν στην Αθήνα γινόταν μέσω (μεταφράσεων) της αθρογραφίας του κυρ Πρετεντέρη, θα τα έπαιρνε άσχημα. Στο κρανίο. Το ανάποδο; Never mind. Όταν πρόκειται για τις τεχνικές της εξουσίας ας μην ανακατεύονται ζητήματα ηθικής…

Άρα; Οι σοφοί που περίμεναν να προκόψουν οι φασίστες στην ευρώπη για να βγάλουν το εθνικό (και προσωπικό, από «πολιτική» άποψη) κάτι τις τους στα μέρη μας, ηγούνται της άσβεστης εθνικής επιθυμίας: η τουρκία είναι απομονωμένη – είναι απονομωμένη – είναι απομονωμένη!!!

Σωστά. Αν βλέπεις τον κόσμο απ’ την Ουάσιγκτον έτσι συμβαίνει. Όπως αν βλέπεις τον κόσμο απ’ τον Λονδίνο η «ήπειρος έχει απομονωθεί» μετά το brexit…

Ας το επαναλάβουμε: αν βλέπεις τον κόσμο από Ουάσιγκτον μεριά… Τρεχούμενος φιλοαμερικανισμός!!! Η αναβίωση της προστασίας των “εθνικών συμφερόντων”.

Ουάου! Που θα έλεγε και ένας άλλος ατζέντης του ίδιου ιδεώδους…

Ουφ!

Τρίτη 16 Μάη. Η Lagarde δεν θα είναι τελικά η επόμενη πρωθ. της γαλλίας. Αν δεν είναι ούτε η επόμενη υπ.οικ., τότε στην Αθήνα μπορούν να κοιμηθούν ήσυχοι (απ’ αυτήν την πλευρά…)

Μπουφ!

Τρίτη 16 Μάη. Μετά από τόσες και τέτοιες γενικές, μαζικές, αντιμνημονιακές, δυναμικές, ανατρεπτικές, θατουςτριψουμεταμουτρα, «απεργίες» δεν υπάρχει κανένας (και παραπάνω…) που να λέει ότι αυτό το «πράγμα» είναι σκέτη εκτόνωση; Και σαν τέτοιο σκέτη χειραγώγηση;

Κι εδώ μόνοι μας (σαν αυτόνομοι εργάτες);

Δυτική Σαχάρα

Δευτέρα 15 Μάη. Η Aziza Brahim γεννήθηκε το 1976 σε προσφυγικό καταυλισμό στην έρημο της νότιας αλγερίας. Είναι Sahrawi, ανήκει δηλαδή στους πληθυσμούς της δυτικής Σαχάρας που στη δεκαετία του ’70 δημιούργησαν το ένοπλο απελευθερωτικό «μέτωπο Polisario”, εναντίον της κατοχής της γης τους πρώτα από την ισπανία και στη συνέχεια απ’ το βασιλείο του μαρόκου. Η μαδρίτη αποχώρησε, αλλά ο μαροκινός στρατός νίκησε στρατιωτικά τους αντάρτες αναγκάζοντας τους “άμαχους” να γίνουν πρόσφυγες, στην αλγερία. Η εκεχειρία που έγινε με την μεσολάβηση του οηε το 1991 προέβλεπε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την αυτοδιάθεση των Sahrawi, αλλά χάρη στην «κάλυψη» που απολαμβάνει το μαροκινό καθεστώς απ’ την «δύση», αυτό το δημοψήφισμα δεν έγινε ποτέ· παρότι το Polisario είναι επίσημα αναγνωρισμένο, όπως και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. (Οι σημαίες που φαίνονται στο video είναι το Polisario, απ’ τους προσφυγικούς καταυλισμούς που εξελίχτηκαν σε ημιμόνιμες εγκαταστάσεις. Η Brahim ζει τον περισσότερο καιρό στη Βαρκελώνη, απ’ όπου και τα πλάνα με την θάλασσα…).

Μια παλαιστίνη στη δυτική αφρική…

Συμμαχικές λυκοφιλίες

Δευτέρα 15 Μάη. Η «γραμμή» του τουρκικού καθεστώτος απέναντι στο αμερικανικό, υπό το ψόφιο κουνάβι, είναι ότι πραγματικό κουμάτνο κάνουν ακόμα «σταγονίδια» της προηγούμενης διοίκησης (Ομπάμα). Και ότι το ψόφιο κουνάβι πρέπει να καταλάβει το πραγματικό συμφέρον των ηπα στη μέση Ανατολή· που θα του το δείξει η Άγκυρα.

Πιστεύει στ’ αλήθεια τέτοια πράγματα ο Ερντογάν και το επιτελείο του; Όχι. Στη συνέντευξη που έδωσε στο Πεκίνο παρουσίασε την αυριανή επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον σαν, περίπου, «τελευταία ευκαιρία» για να δείξουν οι αμερικάνοι αν είναι ακόμα σύμμαχοι:

… Θα έχουμε τώρα την τελική συνάντηση, και μετά θα πάρουμε την τελική μας απόφαση. Αν είμαστε στρατηγικοί εταίροι, θα πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις σα σύμμαχοι. Αν η συμμαχία έχει επισκιαστεί, τότε θα φροντίσουμε τους εαυτούς μας. Επιτρέψτε μου να ξεκαθαρίσω ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουμε σε αντι-τουρκικές προσεγγίσεις να πνίξουν αυτή τη συμμαχία… Αυτό το θέμα [εννοεί με τις ypg στη συρία] έχει τραβήξει πολύ καιρό. Δεν έχουμε την υπομονή να το αφήσουμε να συνεχίσει…

Τι ακριβώς περιμένει απ’ την υποτιθέμενη «απελευθέρωση» της συντηρητικής αμερικανικής διοίκησης το τουρκικό καθεστώς; Ότι ο αμερικανικός στρατός στη συρία θα διώξει τις ypg και θα τις αφοπλίσει; Ότι θα τις αντικαταστήσει απ’ τον τουρκικό στρατό και το fsa πεζικό του;

Τι άραγε;

Εθνικές φαντασιώσεις

Δευτέρα 15 Μάη. Εκτός απ’ την τουρκική επικράτεια (που δεν έχει διαλυθεί ακόμα, μετά το δημοψήφισμα), ούτε εκείνη του μακεδονικού κράτους φαίνεται να πειθαρχεί στις ελληνικές εθνικιστικές φαντασιώσεις. Οι βαρυσήμαντες και βαρύγδουπες «αναλύσεις των ντόπιων ειδικών» (των υπηρεσιών δηλαδή…) για σύγκρουση μεταξύ των «αλβανών» και των «άλλων» δεν πήγαν απλά στα σκουπίδια σε χρόνο dt. Είναι ήδη στις χωματερές. Όλα έληξαν με την παρέμβαση του «αμερικανικού παράγοντα»… Και σα να μην έφτανε αυτό, η αλβανική μειονότητα του μακεδονικού κράτους φαίνεται τώρα να υποστηρίζει ακόμα περισσότερο τον σοσιαλδημοκράτη Zaev, που θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός· και δεν είναι αλβανός. Είναι απ’ τους «άλλους», την πλειοψηφία στο μακεδονικό κράτος…

Τι έκανε ο απεσταλμένος της Ουάσιγκτον στα Σκόπια; Αυτό που υπονοούσαμε μετά την επίσκεψή του: «έπεισε» τους σοσιαλδημοκράτες να μην το τραβήξουν (δικαστικά) εναντίον του Γκρουέφσκι και της μαφίας του, με αντάλλαγμα τον σχηματισμό κυβέρνησης και ένα σχετικά «ήρεμο» ξεκίνημα της καινούργιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας / κυβέρνησης συνεργασίας.

Αυτό προκύπτει ήδη απ’ τις κατηγορίες σε βάρος 9 ατόμων (μελών του κόμματος του Γκρουέφσκι vmro dpmne) απ’ αυτά που μπούκαραν στο κοινοβούλιο στις 27 Απρίλη, κοπανώντας όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Το κατηγορητήριο είναι το πιο ήπιο που θα μπορούσε: «συμμετοχή σε βίαιο πλήθος που εμπόδισε την αστυνομία απ’ την άσκηση των καθηκόντων της» – τριαλαρί, τριαλαρό δηλαδή. Οι προβλεπόμενες ποινές για την περίπτωση είναι από 3 μήνες έως 3 χρόνια. Αλλά και μόνο το extra light των κατηγοριών δείχνει που πάει το πράγμα.

Υπάρχουν κι άλλοι 14 που κατηγορούνται. Με την ίδια πιο πάνω κατηγορία ή μια «πιο βαριά»: «συμμετοχή σε πλήθος που κάνει μια εγκληματική πράξη». Εδώ η ποινή μπορεί να φτάσει τα 5 χρόνια.

Το βασικό που γίνεται προς το παρόν είναι να μην προσωποποιηθούν / εξατομικευτούν οι κατηγορίες, που έτσι θα ήταν πολύ βαρύτερες. Προφανώς οι απλοί αντίπαλοι του (προηγούμενου) καθεστώτος Γκρουέφσκι δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι μ’ αυτά τα «πεσίματα στα μαλακά». Ωστόσο θα πρέπει να συμφιλιωθούν με την ιδέα μιας «βελούδινης» αλλαγής φρουράς…