Τετάρτη 26 Απρίλη. Δεν προκαλεί δέος (ή, ακόμα, και φόβο) ότι το ψόφιο κουνάβι βρίσκει την κατάσταση στην ελλάδα “απαίσια”; Τι θα μπορούσε ένα τέτοιο μυαλό να σκεφτεί σα λύτρωση; Καλύτερα ένα αισχρό τέλος παρά ένα αίσχος δίχως τέλος – αλλά δεν είναι situ… Και τι περιμένει το ψόφιο κουνάβι για “να ξεκαθαρίσει την αμερικανική στάση στο ελληνικό πρόβλημα”; Τον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών; Κάτι άλλο;

Ευτυχώς που υπάρχει αυτή η παθολογική και αθεράπευτη (η επιστήμη σηκώνει τα χέρια!) αισιοδοξία των φαιορόζ κυβερνητών. Σε 16 μήνες (λένε) «βγαίνουμε οριστικά απ’ το τούνελ»…

Το οποίο τούνελ, επειδή είναι ελληνική εργολαβία, στην έξοδο δεν είναι έτοιμο ακόμα· γκρεμός φάση. Αλλά δεν υπάρχει λόγος πανικού. Ποτέ δεν υπήρξε τούνελ! Υπάρχει ο διαρκής ιμπεριαλισμός του ντόπιου καπιταλιστικού, κρατικού και παρακρατικου προσοδισμού.

Γι’ αυτό, πριν ανοίξετε σαμπάνια, δείξτε υπομονή….

Τρίτη 25 Απρίλη. Το Λονδίνο αποφάσισε να φύγει, και θα φύγει μαλλιοκούβαρα. Το Παρίσι ποτέ δεν έβλεπε “ζεστά” στην αγγλική συμμετοχή στα πολιτικά δρώμενα της (ευρωπαϊκής) ηπείρου – ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός μεταξύ Λονδίνου και Παρισιού είναι παλιός. Μετά το brexit το «ειδικό βάρος» του Παρισιού στην ε.ε. και στην ευρωζώνη μεγάλωσε· ειδικά απέναντι στο Βερολίνο. Κι ενώ είναι αλήθεια ότι ο γαλλικός καπιταλισμός, συνολικά, δεν είναι στα καλύτερά του, ο γαλλικός στρατός παραμένει ο μόνος στην ε.ε. που είναι πυρηνικά εξοπλισμένος, και πηγαίνει όπου γουστάρει χωρίς εσωτερικές γκρίνιες και «εθνικά» ακατάλληλες ερωτήσεις… Συνεπώς, μετά το περσινό δημοψήφισμα υπέρ του brexit, στη γαλλία θα μπορούσαν να γιορτάζουν επί μέρες: ένας σοβαρός μπελάς λιγότερος!…

Κι όμως. Βρέθηκαν 7 εκατομμύρια γάλλοι ψηφοφόροι, που μάλιστα περνάνε εαυτούς για ultra πατριώτες, που ψήφισαν την φασιστο-υποψήφια, η οποία «υπόσχεται» να βγάλει και την γαλλία απ’ το project europe! Βρέθηκαν 7 μύρια γάλλοι ψηφοφόροι που πιστεύουν στα σοβαρά ότι το «εθνικό συμφέρον» τους είναι να φράξουν τα σύνορά τους, να οχυρωθούν στη «γραμμή Μαζινό» του φράγκου, και έτσι να πέσουν ξεβράκωτοι στα νύχια της «αγγλόσφαιρας», του άξονα Ουάσιγκτον – Λονδίνου!!

Πρέπει να παίζει τρελό ψέκασμα και εις Παρισίους! Δεν εξηγείται αλλιώς… Ένα ελληνικό δώρο;

(Οι γάλλοι «της διασποράς», αυτοί που ψήφισαν ενώ ζουν εκτός συνόρων, δεν ήταν τόσο φιλικοί με την φασιστοϋποψήφια. Μόλις ένα φτωχό 6,5% της τόριξε… Ένα περίεργο πράγμα. Μόλις φύγει κανείς από εκεί που μίσησε και τον μίσησαν περισσότερο απ’ οπουδήποτε αλλού, όπως λέει και ο ποιητής, κάτι παθαίνει. Και δεν το πιάνει το ιερό ψέκασμα… – εκτός εξαιρέσεων, που έπεσαν στο βαρέλι όταν ήταν μικροί…)

Τρίτη 25 Απρίλη. Η εξαγωγή “τίμιου ψεκάσματος” απ’ την Αθήνα στο Παρίσι (κάτι σαν το “άγιο φως” του λουμπενισμού! – “εμείς που δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού τώρα δίνουμε και το μύρο της παρακμής του”!!!) υποδεικνύεται και απ’ αυτό: εκτός απ’ τα 7 μύρια γάλλους ψηφοφόρους, η γαλλική φασιστο-οικογένεια έχει και (δεν είναι τόσοι;) 1 με 1,5 εκατομμύρια έλληνες οπαδούς! Πρόκειται για τους ίδιους που είναι υποστηρικτές του ολλανδού Wilders, του αμερικανικού ψόφιου κουναβιού… Και μιλώντας γενικά και διεθνιστικά: πρόκειται για ένα πυκνό σμήνος ελληνικών μυγών που όπου μυρίσουν σκατά πηγαίνουν και κάθονται πάνω τους.

Το ενδιαφέρον (πολιτικό και ιδεολογικό και όχι εντομολογικό!) είναι ότι αυτό το 1 με 1,5 μύριο ελλήνων ΔΕΝ δηλώνουν, στο μεγαλύτερο μέρος τους, φασίστες. Αλλά «αριστεροί», «επαναστάτες», «αντικαπιταλιστές»… Και, κυρίως (εδώ είναι τα λεφτά!): αντισυστημικοί!

Τι είναι η «αντισυστημικότητα» οι πάντες αγνοούν. Πρόκειται για το καταφύγιο των οπαδών του παλιού συστήματος – «old regime» όπως θα το έλεγαν άλλοτε. Για παράδειγμα οι αριστοκράτες, μετά την επικράτηση των αστών, θα μπορούσαν να πουλάνε την ιδεολογία τους για «αντισυστημική». Ή οι οπαδοί της δουλείας στον αμερικανικό νότο, μετά τη νίκη των βορείων, το ίδιο. Εννοείται ότι και οι παπάδες του χριστιανισμού είναι «αντισυστημικοί», στο βαθμό που «σύστημα» είναι ο Γαλιλαίος, ο Δαρβίνος και ο Νεύτωνας. Μιλώντας γενικά, κάθε ιστορικά ξεπερασμένος και κάθε πυροβολημένος είναι «αντισυστημικός», αρκεί να ορίσει το «σύστημα» όπως τον βολεύει.

Αρκεί, έτσι, τα πιο καθυστερημένα τμήματα των αφεντικών του, με την βοήθεια των καλοπληρωμένων δημαγωγών τους, να τον επιστρατεύουν επιβεβαιώνοντάς του ότι πράγματι η γη είναι στο κέντρο του σύμπαντος… Κι αυτός το κέντρο της γης…

Με τόσους και τέτοιους «αντισυστημικούς» ο καπιταλισμός χαίρει άκρας υγείας!!! Γιατί όχι;

Δευτέρα 24 Απρίλη. Πριν 15 χρόνια τέτοια εποχή, τέλη Απρίλη του 2002, στον πρώτο γύρο των τότε γαλλικών προεδρικών εκλογών, ο φασίστας Ζαν Μαρί Λεπέν είχε έρθει δεύτερος, με 17% των κουκιών, πίσω απ’ τον δεξιό Σιράκ (19,6%) και μπροστά απ’ τον σοσιαλδημοκράτη Ζοσπέν (16%). Τότε, όμως, δεν υπήρχαν οι διάφορων ειδών και ειδικοτήτων δημαγωγοί και απατεώνες, ντόπιοι και μη, για να παπαρολογούν (κλείνοντας το μάτι στους γάλλους – και όχι μόνο – φασίστες) ότι «φταίει η ε.ε.» και, ακόμα πιο καθαρά, «φταίει το Βερολίνο». Όχι. Τότε «η διάλυση της ε.ε.» δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη των αμερικάνων, των άγγλων, και των ανά τον κόσμο (και στα μέρη μας με ιδιαίτερη πυκνότητα) εξωτικών παπαγάλων τους. Συνεπώς, η πρόκριση ενός φασίστα στο δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών αντιμετωπίστηκε με την «γενική κινητοποίηση των δημοκρατικών αντανακλαστικών». Πέρα απ’ τους καθαρόαιμους φασίστες και τους συνοδοιπόρους τους κανένας άλλος δεν ψήφισε τον φασίστα στον δεύτερο γύρο· ακόμα κι αν πολλοί, που ψήφισαν αναγκαστικά τον δεξιό Σιράκ, έπρεπε να κρατήσουν την μύτη τους μπροστά σην κάλπη.

Αυτά πρέπει να τα ξέρει ή/και να τα θυμάται όποιος θέλει να καταλάβει το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο, εν έτει 2017, όλοι οι τσατσορούφιανοι της «αγγλόσφαιρας» εύχονταν ότι η κόρη του φασίστα θα κατάφερνε, τουλάχιστον, να έρθει πρώτη (στον πρώτο γύρο): για να ανανεώσουν την καταστροφολογική, εθνικιστική προπαγάνδα τους, παριστάνοντας συχνά (στα μέρη μας έχουν μεγάλο ταλέντο) τους «αριστερούς» και τους “δημοκράτες”. Θυμίζουμε ότι υπάρχει η δημόσια παραδοχή του συριζοευρωβουλευτή Κούλογλου, μετά τις εκλογές στην ολλανδία, και την αποτυχία του εκεί φασίστα: ελπίζαμε (είχε πει πρόσφατα και όχι μόνο μία φορά, εννοώντας με τον πληθυντικό την συριζο-«αριστέρα») ότι θα ενισχυθεί η άκρα δεξιά, έτσι ώστε στο Βερολίνο να φοβηθούν…. και να μας κάνουν παραχωρήσεις. (Δηλαδή: λεφτά).

Πέρα, όμως, απ’ τα ελληνικά βίτσια, η ιδέα της «αγγλόσφαιρας» (ψοφιοκουναβιστάν και άγγλοι συντηροτικο-φασίστες) είναι αυτή: να «ανεβαίνουν» οι φασίστες σε διάφορα ευρωπαϊκά κράτη, ώστε να διαλυθεί η ε.ε. και, ακόμα πιο επιτακτικά, η ευρωζώνη.

Ενδεικτικά, να το πρωτοσέλιδο της αγγλικής the times σήμερα Δεύτερα: δεν μπορούν καν να το “φάνε” ότι η “δικιά τους” έχασε, ερχόμενη δεύτερη!!! Πουλάνε τις εντυπώσεις που τους βολεύουν, έστω και με χίλια ζόρια!!

Το ζητούμενο στη γαλλία ήταν να βγει η φασιστοϋποψήφια μπροστά, στον πρώτο γύρο. Ακόμα κι έτσι δεν θα είχε ελπίδα νίκης στον δεύτερο. Όμως θα δημιουργούνταν οι κατάλληλες εντυπώσεις: σ’ έναν κόσμο υπερώριμου θεάματος, η σπέκουλα ότι «να, οι γάλλοι ψήφισαν κατά της γερμανίας και της ε.ε.» θάδινε και θάπαιρνε! Κι αυτό είναι το καλύτερο στο οποίο θα μπορούσαν να ποντάρουν το Λονδίνο, η Ουάσιγκτον και οι δορυφόροι τους.

Όταν ο Μελανσόν, τις τελευταίες προεκλογικές εβδομάδες, απείλησε στα σοβαρά να πετάξει την φασιστο-υποψήφια όχι απ’ την «πρώτη» θέση αλλά και απ’ την δεύτερη, ρίχνοντας κι αυτήν και τους διεθνείς υποστηρικτές της σε μια οικτρή ήττα, μπήκαν μπροστά τα μεγάλα μέσα: ο “isis” (λέμε τώρα…). Ο “isis” (λέμε τώρα…) κατάφερε να μαζέψει κάμποσες εκατοντάδες χιλιάδες κουκιά (1%; 2%; Δεν θα μάθουμε ποτέ…) να τα σπρώξει στην φασιστοϋποψήφια, και να γλυτώσει τις εντυπώσεις: για δευτερη φορά μετά από 15 χρόνια το φασιστοσόι Λεπέν θα έχει άλλες 15 ημέρες προεκλογικής προπαγάνδας· και προφανώς, στις 7 Μάη, ένα ποσοστό μεγαλύτερο απ’ το τωρινό. Απ’ το τίποτα, καλό είναι κι αυτό.

(Γιατί στη γερμανία το «αδελφό» κόμμα, η «εναλλακτική», πάει για σχόλασμα – αν δεν κάνουμε λάθος…)

(φωτογραφίες: το βράδυ των εκλογών του 2002 έγιναν μεγάλες αντιφασιστικές διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις της γαλλίας· στην πάνω φωτο διαδηλωτής με μάσκα που γράφει «ντρέπομαι που είμαι γάλλος». Κάτι ανάλογο αλλά σε μικρότερη έκταση έγινε και χτες, τουλάχιστον στο Παρίσι: κάτω φωτο).

Δευτέρα 24 Απρίλη. Μετά το συμμαχικό Ριάντ (γράφαμε την περασμένη Παρασκευή) ο «τρελός σκύλος» αμερικάνος υπ.αμ. Mattis συνέχισε την τουρνέ του στη μέση Ανατολή πηγαίνοντας, που αλλού; στο ακόμα πιο συμμαχικό Τελ Αβίβ. Εννοείται πως το ισραηλινό καθεστώς ενθουσιάστηκε, και δεν το έκρυψε – πολύ περισσότερο που ο «τρελός σκύλος» συνέχισε και απ’ το ισραήλ να καταγγέλει την επιθετικότητα του ιράν και τους κινδύνους που αντιπροσωπεύει η Τεχεράνη.

Αναμενόμενα αυτά. Το ενδιαφέρον μας είναι ότι τις ίδιες ημέρες υπογράφτηκε ένα «μνημόνιο συνεργασίας» για την κατασκευή αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου, απ’ το ισραήλ προς ευρώπη μεριά. Απ’ τα καθεστώτα του τελ Αβίβ, της Λευκωσίας, της Αθήνας και της Ρώμης…

Δεν γιορτάστηκε δεόντως στα μέρη μας το deal, ή κάνουμε λάθος; Το θέμα είναι ότι το ισραήλ κλέβει υποθαλάσσια κοιτάσματα που κανονικά θα ανήκαν στους παλαιστίνιους, αν φυσικά δημιουργούνταν ποτέ «ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος».

Τι κάνει λοιπόν η φαιορόζ ελληνική κυβέρνηση, και ειδικά το αριστερό σκέλος της που έχει τα μούτρα να παριστάνει ότι υπερασπίζεται «τα δίκαια των λαών»; Σηκώνει το μεσαίο δάκτυλό της στους παλαιστίνιους λέγοντας τους καθαρά και επιχειρηματικά «σας έχουμε χεσμένους».

Για πολλά θα μπορούσε να κατηγορήσει κανείς τους ροζ, εκτός απ’ αυτό: ότι έχουν έλλειψη κυνισμού…

(φωτογραφίες: πάνω μια αγέλη… κάτω μια άλλη…)