Τρίτη 30 Μάη. … Η Μέρκελ, ηρωΐδα του παρατημένου και εκτροχιασμένου ευρωπαϊκού τραίνου, λέει ότι «δεν μπορεί να στηρίζεται στον Donald Trump». Εντυπωσιακό. Είναι αντίθετος με την τρελή βλακεία σας…

Αυτό «τιτίβισε» ένας απ’ τους «επώνυμους» αμερικάνους ακροδεξιούς (δημοσιογράφους), οπαδός του ψόφιου κουναβιού, μετά τις δηλώσεις της κυρα Μέρκελ περί «ευρωπαϊκής ανεξαρτησίας».

Αν το αναδημοσιεύουμε είναι γι’ αυτό τον λόγο: δείχνει ότι το «έλληνας» δεν είναι απλά ένας εθνικός χαρακτηρισμός (είναι κι αυτό!) αλλά ένα διεθνές, και οπωσδήποτε «δυτικό», trademark νοημοσύνης. Ο Bill Mitchell είναι αυθεντικός έλληνας! Είναι κι αυτός πάνω στη «χρυσή βίδα»!!! Όπως θα έλεγε και ο Ρασούλης «έχει τον κόσμο στ’ αρχίδια του γραμμένο»! Καταριέται τους bad, very bad γερμανούς, πράγμα τόσο τετριμμένο στα μέρη μας!

Δεν είμαστε σίγουροι αν κρατάει κατευθείαν απ’ τον «γκρεκοπίθηκο». Αλλά τι φταίει κι αυτός ο έρμος ο ελληνοπίθηκας; Απλά επέζησε ως τις μέρες μας, ενώ άλλα συνομήλικά του είδη εξαφανίστηκαν…

Τρίτη 30 Μάη. Όταν ο Vladimir (Vladimirovich) Putin αναλάμβανε «ενεργή υπηρεσία» σαν πράκτορας της kgb, έχοντας πάρει ήδη το πτυχίο νομικής απ’ το πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ (σήμερα “αγία Πετρούπολη”), το Παρίσι είχε χάσει ήδη την αλγερία, είχε δει τις νύχτες του να φλέγονται στα οδοφράγματα του Quartier Latin το ’68 και τα επόμενα χρόνια, προσπαθούσε να συμμαζέψει την «πέμπτη δημοκρατία», και είχε σαν πρόεδρο τον δεξιό Valery Giscard d’Estaing. Αυτά ο νεαρός πράκτορας Putin τα παρακολουθούσε συστηματικά, μιας και το πόστο του (θα) ήταν μεν στην ανατολική γερμανία, αλλά η πολιτική κουλτούρα των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών επέβαλε “ευρύτερη θεώρηση των πραγμάτων”.

Εκείνο που προφανώς διέφυγε της προσοχής της υπηρεσίας του Putin (και του ίδιου) ήταν ότι τον Δεκέμβρη του 1977 (ο Putin, 25 χρονών τότε, ήταν ήδη για δύο χρόνια στο κουρμπέτι…) γεννιόταν κάπου στην Αμιένη κάποιος Emmanuel Jean-Michel Frederic Macron.

Όταν ο μικρός Emmanuel έκανε τα κακάκια του στην πάνα του, ο Putin έδινε αναφορές στην υπηρεσία. Όταν ο μικρός Emmanuel έκανε τα πρώτα του βήματα, ο Putin έπαιρνε προαγωγές. Όταν ο έφηβος Emmanuel άρχιζε να ανακαλύπτει την σεξουαλικότητά του (προσέχοντας, όπως όλα τα αγόρια, με άλλο μάτι τις δασκάλες του) ο Putin φρόντιζε για την «ομαλή αποχώρηση» (του μεγαλύτερου μέρους) της kgb απ’ το ανατολικό Βερολίνο – “πτώση του τείχους γαρ”. Κι όταν ο Putin αναλάμβανε την «διάσωση» της ρωσικής ομοσπονδίας, το 1999, ο νεαρός Macron έψαχνε το θέμα του μεταπτυχιακού του.

Κανονικά δεν επρόκειτο να συναντηθούν ποτέ οι δρόμοι τους. Αλλά συναντήθηκαν. Χτες, στις Βερσαλλίες. Ο Macron, σα νέος πρόεδρος της πέμπτης γαλλικής δημοκρατίας, ήταν (έδειχνε) άνετος οικοδεσπότης – η ψυχή του το ξέρει. Κουβέντιασαν (λέει) τις γαλλορωσικές (ή ρωσογαλλικές…) σχέσεις, και οπωσδήποτε τα “δύσκολα” σημεία τους. Το σίγουρο είναι ότι τα έλεγαν για κανά τρίωρο. Τα έχουν αυτά τα πρώτα ραντεβού: η ώρα περνάει ευχάριστα και γρήγορα.

Γιατί, όμως, υποψιαζόμαστε ότι ο νυν τσάρος της Μόσχας είχε, και όχι μόνο μια φορά, την επιθυμία να πιάσει τον γάλλο πρόεδρο απ’ το αυτί, και να του ρίξει ένα μπατσάκι λέγοντας του: τράβα από ‘κει ρε νιάνιαρο… ε; Γιατί το υποψιαζόμαστε αυτό;

Ίσως επειδή η 5η γαλλική δημοκρατία ζει το δικό της μερδικό στην παγκόσμια καπιταλιστική παρακμή / κρίση / αναδιάρθρωση· και ο νεαρός Macron έχει, αν το παιδέψει, μακρύ μεν αλλά και δύσκολο δρόμο μπροστά του. Μεταξύ άλλων θα πρέπει να μάθει κι εκείνα που έμαθε ο Ναπολέων (ο «μέγας») στις ρωσικές στέπες…

Ας δώσει περισσότερη βάση ο νεαρός Macron στην κυρά Μέρκελ. Στα νειάτα της μπορεί να είχε βρεθεί στην ίδια μπυραρία με τον (μεγαλύτερό της κατά δύο χρόνια) Putin. Μπορεί. Μπορεί και όχι όμως.

Σε κάθε περίπτωση, είτε έτσι είτε αλλιώς, το έχει αποδείξει: καταλαβαίνει πολλά. Είναι, ας το πούμε έτσι, της «παλιάς φουρνιάς»….

Δευτέρα 29 Μάη. …Η εποχή που μπορούσαμε να στηριζόμαστε εντελώς σε άλλους έχει φτάσει στο τέλος της από συγκεκριμένες απόψεις… Το έζησα τις τελευταίες ημέρες. Εμείς οι Ευρωπαίοι στ’ αλήθεια πρέπει να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας… Η γερμανία και η ευρώπη πρέπει να επιδιώξουν να κρατήσουν καλές σχέσεις με τις ηπα, την βρετανία και άλλες χώρες, ακόμα και με την ρωσία… Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι πρέπει να πολεμήσουμε για το δικό μας μέλλον, για την μοίρα μας σαν ευρωπαίοι…

Αυτά είπε ανάμεσα σε άλλα η κυρά Μέρκελ σε προεκλογική συγκέντρωση στο Μόναχο. Δεν απευθυνόταν σε έλληνες, εννοείται. Ούτε μόνο σε γερμανούς, ψηφοφόρους της ή όχι· επίσης εννοείται. Όπως θα το έλεγε και κάποιος Joschka Fischer (Sarajevo 113a, 6/1/2017…) αυτό είναι το τέλος του «ατλαντισμού» – σε αργή κίνηση. Άλλωστε, μπορεί το ψόφιο κουνάβι να φαινεται καραγκιόζης, αλλά είναι μόνο ο Mike Pence ντυμένος καραγκιόζης· ποιος δεν το έχει καταλάβει;

Οπωσδήποτε το γερμανικό καθεστώς δεν περίμενε ούτε την σύνοδο του νατο ούτε εκείνη των g7 για να βγάλει τα συμπεράσματά του. Όμως στην πολιτική (σαν τεχνική της εξουσίας) η στιγμή που λες ή δεν λες κάτι, η στιγμή που κάνεις ή δεν κάνεις κάτι, το timing που λένε, έχει σημασία· και όχι μόνο συμβολική.

Ο καπιταλισμός στην (ηπειρωτική) ευρώπη τραβάει τον δικό του, ισχυρά ανταγωνιστικό (μέσα στις παγκόσμιες ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις) δρόμο εδώ και πολλά, πάρα πολλά χρόνια. Κάποτε αυτό θα αναγνωριζόταν καθαρά και επίσημα· έγινε τώρα. Μπορεί να συνεχίσει μόνο αν γίνει ευρωπαϊκός. Πρώτα η Βόννη και μετά το Βερολίνο είχαν πάντα στο νου τους αυτήν την πορεία. Γι’ αυτό και η ευκαιρία της προεδρίας του ψόφιου κουναβιού είναι, από ιστορική άποψη, μια ώριμη στιγμή.

Όσοι ψάχνουν να πουλήσουν τις γεωπολιτικές τους συντεταγμένες σε «καλή τιμή» πάνω στον πάγκο της εντεινόμενης ενδοκαπιταλιστικής έριδας έχοντας υπ’ όψη τους τα δεδομένα του 20^ου αιώνα, βρίσκονται στο κενό – κι ας μην το καταλαβαίνουν… Για πρώτη φορά στην ιστορία (τους) η ανερχόμενη παγκόσμια (και) θαλάσσια δύναμη δεν είναι λευκή και χριστιανική. Και επιπλέον, «δεν αγοράζει» με το στρέμμα, αλλά μόνο ό,τι ακριβώς την ενδιαφέρει.

Σ’ ότι γίνεται και θα γίνει στο project europe το ελλαδιστάν μοιάζει όλο και περισσότερο σαν μια περιθωριακή ανορθογραφία. Τι να κάνουν όμως και οι ντόπιοι «πατριώτες»; Πόσες βάσεις (ή τι άλλο…) να δώσουν ακόμα στην Ουάσιγκτον μπας και τους δώσει μια κάποια σημασία;

Δευτέρα 29 Μάη. Πολλοί, πάμπολλοι, σχεδόν οι πάντες έχουν βρίσει τον Μητσοτάκη (πατέρα). Όχι εμείς! Επειδή δεν έχουμε αυταπάτες. Το συνηθισμένο κίνητρο είναι η απογοήτευση εκείνων που θέλουν πρωθυπουργούς (και υπουργούς, κλπ) «πατερούληδες». Αντίθετα για εμάς η μόνη χρησιμότητα του καλοπληρωμένου επαγγέλματος «πρωθυπουργός» είναι να συγκεντρώνει την οργή (αν είναι δυνατόν) όλου του πληθυσμού· να τον γαμωσταυρίζουν οι πάντες απ’ το πρωΐ μέχρι το άλλο πρωΐ όχι επειδή ξεγελάστηκαν, όχι επειδή προδόθηκαν, αλλά επειδή το απολαμβάνουν· κι έτσι να αποφορτίζονται οι κοινωνικές σχέσεις απ’ τη νευρικότητα και τις εντάσεις, να μην τσακώνονται φίλοι και γνωστοί για ασήμαντα (ή και σημαντικά) πράγματα. Με δυο λόγια σωστός πρωθυπουργός στην ελλάδα, άξιος του μισθού του, είναι εκείνος που μαγνητίζει, που τραβάει τα μπινελίκια όλων των υπηκόων, όχι σαν “απατεώνας” αλλά σαν αλεξικέραυνο, όχι σαν “προδότης” αλλά σαν σάκος του μποξ, εξασφαλίζοντας όχι την άθλια «εθνική ενότητα» αλλά την γαλήνη της κοινωνικής ανευθυνότητας / παιδικότητας.

Τέτοιος, αληθινός γίγαντας, υπήρξε σαν πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Δεν θα μιλήσουμε για τα (πραγματικά) πολιτικά προσόντα του ανδρός – στον Περισσό και στην Κουμουνδούρου, για παράδειγμα, ξέρουν καλύτερα… (Κι εμείς ξέρουμε…). Θα θυμήσουμε ότι στα λίγα χρόνια της πρωθυπουργίας του το «γαμώ τον Μητσοτάκη σου» ήταν μια κουβέντα που έβγαινε αυθόρμητα απ’ τα στόματα όλων. Για οποιονδήποτε λόγο. Όχι μόνο των πασόκων και των αριστερών (αναμενόμενο), αλλά και των δεξιών, που τον είχαν ψηφίσει (μόνο και μόνο για να σπρώξει απ’ το Μαξίμου τον Παπανδρέου τον Β). Και να στραβοπατούσε κάποιος περπατώντας, ήξερε ποιος έφταιγε: ο «καντέμης»! Έχανε η ομάδα σου; Ο “καντέμης” έφταιγε! Χώριζες; Πάλι του “καντέμη” δουλειά ήταν! Τράκαρες πάνω σε κολώνα; “Γαμώ τον Μητσοτάκη μου” έλεγες, και θάβρισκες περαστικούς να σε παρηγορήσουν… Ο τέλειος άρχοντας! Το τέλειο έρμα της κοινωνικής ισορροπίας…

Σαν «πρώην» πια ζούσε, λένε, αγγίζοντας τα όρια της αιωνιότητας, μ’ ένα μόνο όνειρο: να δει κάποιο τέκνο του, θηλυκό η αρσενικό, στην πρωθυπουργική καρέκλα. Κανένα δεν είχε τα προσόντα του. Εμείς, σαν m.f.c. (mitsotakis fun club) ευχόμασταν τα όνειρο να μείνει ανεκπλήρωτο, έτσι ώστε ο γίγαντας να μείνει αθάνατος. Διότι ναι μεν είμαστε fun club, αλλά όχι οικογενειακό!!

Δυστυχώς το μεγάλο αφεντικό έκανε άλλους λογαριασμούς. Δεν ήθελε να μηδενίσει το κοντέρ, να κλείσει έναν πλήρη αιώνα… Έτσι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, εκ Χανίων ορμώμενος, «δεν είναι πια ανάμεσά μας». Και δεν βλέπουμε στον ορίζοντα κάποιον άλλο που να μπορεί να δικαιολογήσει τον μισθό του πρωθυπουργού. Μόνο «πατερούληδες» και «γυιοί», όλοι επίδοξοι σωτήρες…

Τόσο «νάνοι» και τόσο καταχραστές του δημόσιου ταμείου: μόνο η Μέρκελ και ο Σόιμπλε φταίνε πια…

Long life!

(φωτογραφία: Ποιός θα κατάφερνε να ποζάρει σαν δράκουλας σε προεκλογική περίοδο αν δεν είχε αποδομήσει την πατερναλιστική αισθητική, έχοντας μέσα του ταυτόχρονα μια αυθεντική διάθεση προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο; Εδώ μια γιγαντο-απειλητική μητσοτακο-κεφαλή, παραμονές των εκλογών του 1985…

Ωραίες εποχές! Είμασταν, ακόμα, αθώοι. Ασυγχώρητα όπως αποδείχθηκε· αλλά αθώοι…)

Δευτέρα 29 Μάη. Παρά τις εκατέρωθεν κατηγόριες (έτσι είναι η διπλωματία…) Βρυξέλες (δηλαδή η ε.ε.) και Άγκυρα δεν είναι δα και έτοιμοι να φαγωθούν. Για την ακρίβεια, μετά την συνάντηση του Erdogan με τους Juncker και Tusk, αποφασίστηκε μια 12μηνη διαδικασία επαναπροσέγγισης και επίλυσης των όποιων παρεξηγήσεων (ή διαφορών), με πρώτο ραντεβού (των αντιπροσωπειών) στις 13 Ιούνη. Και πράγματι, οι ανακοινωμένες εκκρεμότητες (για την πλήρη συμφωνία της 18^ης Μάρτη του 2016, αυτής για την “επαναπροώθηση”…) που θα επιτρέπει την κατάργηση της βίζας για τους τούρκους υπηκόους δεν είναι άλυτες. Και επιπλέον είναι μόνο 7 (που να ήταν, δηλαδή, τα «προαπαιτούμενα» 140, 240 ή πόσα…).

Εννοείται ότι στη συνάντηση κουβεντιάστηκε και η ευρωπαϊκή ανησυχία για την επαναφορά της θανατικής ποινής στην τουρκία. Ο Erdogan ξεκαθάρισε ότι η σχετική συζήτηση είναι συνέπεια του «τραύματος» απ’ το περσινό πραξικόπημα… Μετά το οποίο (το επανέλαβε…) οι ευρωπαίοι δεν έδειξαν ιδιαίτερη δημοκρατική ανησυχία…

Περασμένα ξεχασμένα; Ναι και όχι. Πάντως και οι συνομιλητές του πολιτικοί είναι και ξέρουν: αν το καθεστώς Erdogan επρόκειτο στα σοβαρά να επαναφέρει την θανατική ποινή (που το ίδιο κατάργησε στις αρχές των ’00s) θα το είχε κάνει πριν ξεκινήσουν οι δίκες των πραξικοπηματιών… Ώστε να τους αφορά. Τώρα… απλά δεν θα είχε κανένα νόημα. Αναδρομική ισχύς νόμων δεν γίνεται πουθενά.

Αααα: αν υπάρχουν τίποτα ντόπιοι «ειδικοί» και «ανειδίκευτοι» που περίμεναν διάλυση της τουρκίας (… μετά την διάλυση του μακεδονικού κράτους αλλά και του αλβανικού…) ας το ρίξουν καλύτερα στο «στοίχημα».

Εκεί οι «κουβάδες» είναι πιο ανώδυνοι…

Δευτέρα 29 Μάη. Όταν αποφασίστηκε η ενοποίηση όλων των ασφαλιστικών ταμείων και η δημιουργία του εφκα (κάτι που ήταν ορθολογικό και απαραίτητο, αρκεί να λάμβανε κανείς υπ’ όψη του την εδώ και δεκαετίες κινητικότητα των εργατών σε διάφορες μορφές «σχέσεων εργασίας» και τις μεγάλες ασφαλιστικές δυσκολίες των νομάδων στην «αγορά εργασίας»…) το ξέραμε: αυτή η ενοποίηση θα υπονομευόταν συστηματικά απ’ τα «μέσα». Δηλαδή απ’ τους προσοδικούς μηχανισμούς κάθε χωριστού ταμείου και, φυσικά, τους υπηρέτες τους. Κι αυτή η συστηματική υπονόμευση θα ήταν βέβαια σε βάρος, ποιων άλλων; των ασφαλισμένων.

Το πράγμα εξελίσσεται ακόμα χειρότερα απ’ ότι περιμέναμε. Αντιγράφουμε από ρεπορτάζ της καθεστωτικής «καθημερινής», στις 26/5:

Την εκτίμηση ότι τα λάθη στα μητρώα του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικης Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) που ταλαιπωρούν χιλιάδες ασφαλισμένους, από την έναρξη λειτορυγίας του ηλεκτρονικού συστήματος του νεου Ταμείου, θα συνεχίσουν να εμφανίζονται για τα επόμενα 30 χρόνια, εξέφρασε ο πρόεδρος και διευθύνων συμβουλος της ΗΔΙΚΑ Αν. Τάγαρης. Πρόκειται για την εταιρεία που έχει σηκώσει το βάρος της μηχανογράφησης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα…

… Από την έναρξη λειτουργίας του ηλεκτρονικού συστήματος μητρώου του ΕΦΚΑ, χιλιάδες ασφαλισμένοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με λάθη στα στοιχεία τους. Άλλα ήταν απλά, όπως μια διαφορά στη διεύθυνση κατοικίας ή στο τηλέφωνο επικοινωνίας, άλλα ήταν πιο σύνθετα, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει η ταλαιπωρία, καθώς αριθμοί μητρώου εξαφανίστηκαν και κατά συνέπεια χάθηκαν ένσημα…

… Σύμφωνα με πληροφορίες, στο μητρώο ΕΦΚΑ δεν μεταφέρθηκαν τα στοιχεία από την πιο πρόσφατη ενημέρωση των ανά ταμείο μητρώων, αλλά κάποια προγενέστερη, άγνωστης ημερομηνίας…

Είναι έτσι; Και γιατί να μην είναι; Για να το πούμε απλά: οι «υπεύθυνοι των ταμείων» αντέγραψαν παλιές βάσεις δεδομένων για τους ασφαλισμένους τους (δημιουργώντας αρχεία που, βέβαια, είχαν πρόσφατες ημερομηνίες…), βάσεις δεδομένων με λάθη και παλιά στοιχεία, έχοντας πλήρη συνείδηση ότι έτσι κάνουν το έργο της ενιαίας μηχανοργάνωσης εξαιρετικά δύσκολο. Σε βάρος των ασφαλισμένων – φυσικά. Και υπέρ; Υπέρ τίνος;

Πρώτα πρώτα υπέρ των εαυτών τους: θα έχουν «απεριόριστη δουλειά» να συμβάλουν στην διόρθωση των (σκόπιμων) λαθών, για πολλά πολλά χρόνια… Ύστερα και πάλι υπέρ των εαυτών τους: με το κατάλληλο λιπαντικό («λάδι») θα μπορούν να εξυπηρετούνται πιο γρήγορα κάποιοι (να διορθώνουν τα σκόπιμα λαθεμένα στοιχεία τους) έναντι άλλων που δεν θα μπορούν να πληρώσουν «γρηγορόσημο». Όπως, για παράδειγμα, οι μετανάστες εργάτες, των οποίων τα ένσημα «έχουν χαθεί», και δεν μπορούν να ανανεώσουν τις άδειες παραμονής…

Ύστερα υπέρ της πρακτικής και πραγματικής μείωσης των συντάξεων – για παράδειγμα. Ως τώρα οι μεγάλες καθυστερήσεις στην τακτοποίηση οφείλονταν στο ότι «τα ταμεία δεν είχαν τα λεφτά». Τώρα θα οφείλονται και στο ότι «αααχ, λυπάμαι, εδώ έχουν χαθεί τα ένσημά σας, αν μπορείτε να τα βρείτε please…». Αν πεθάνουν και κάμποσοι εν τω μεταξύ, στο ψάξιμο, ακόμα καλύτερα.

Τελικά υπέρ του πολιτικού προσοδισμού. Όπως το έθεσε κάποιος συνδικαλιστής κάποτε στις σκάλες κεντρικού νοσοκομείου «το θέμα είναι να βάζεις τις βεντούζες στα σωστά σημεία. Δεν χρειάζεται να τρέχεις από δω κι απο κει. Πρέπει να ξέρεις που είναι οι κόμβοι. Αυτοί έχουν σημασία…» Τα κυκλώματα των ασφαλιστικών ταμείων (προϊστάμενοι και διάφοροι εργαζόμενοι) ήξεραν που να βάλουν την «βεντούζα»: στις βάσεις δεδομένων. Είναι το σχεδόν τέλειο έγκλημα. «Ααααα, δεν ξέραμε… Νομίζαμε ότι αυτές είναι οι πρόσφατες…».

Αλλά δεν θα χρειαστεί καν και καν να απολογηθούν για τίποτα. Κανείς δεν τους κατηγορεί για οτιδήποτε. Ούτε για παράβαση καθήκοντος, ούτε για κατάχρηση εξουσίας, ούτε για οτιδήποτε άλλο. Όλα όμορφα και ωραία.

Το ότι οι ασφαλισμένοι θα σιχτιρίζουν (τον … ΕΦΚΑ) είναι ένα παράπλευρο όφελος. Μα δεν φταίνε οι τρισκατάρατοι οι «ξένοι» και γι’ αυτό; Φταίνε!!!

Μια χαρά…

Κυριακή 28 Μάη. Όταν «αρχιστράτηγοι» έχουν αυτοχρηστεί, κατά καιρούς, ο κυρ Βαρουφάκης, ο κυρ Λαπαβίτσας, ο κυρ Λαφαζάνης, ο κυρ Αλαβάνος, και τόσοι άλλοι παρόμοιου «βεληνεκούς», τότε τι άλλο περιεχόμενο θα μπορούσε να έχει η λέξη «φάρσα»;