Κι αυτά συμβαίνουν…

Κυριακή 4 Ιούνη. Η Μόσχα κατηγορεί την Ουάσιγκτον και το πεζικό της (ypg) ότι έχουν κάνει συμφωνία με τον isis στην Raqqa, αφήνοντας στους ενόπλους του έναν διάδρομο αποχώρησης – προς την Palmyra. Μπορεί να είναι ρωσική προπαγάνδα, μπορεί και όχι: δεν συμφέρει, άραγε, την Ουάσιγκτον και τους βασάλους της να περιοριστεί η προώθηση του Άσαντ και των συμμάχων του, ακόμα και απ’ το διάολο τον ίδιο; Συμφέρει…

Πάντως η ρωσική αεροπορία αγρυπνεί. Εξέδωσε και σχετική ανακοίνωση, μετά την επίθεση σε 3 φάλλαγες οχημάτων του isis που κατευθύνονταν απ’ την Raqqa προς Palmyra μεριά: θα σας λιώσουμε (αυτό ήταν το νόημα, όχι τα λόγια).

Ως τώρα τα ρωσικά βομβαρδιστικά σηκώνονται πολύ πιο εύκολα απ’ τα αμερικανικά στη νότια συρία. Πέρα απ’ τα στρατιωτικά ζητήματα υπάρχει και ένα πολιτικό: η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί «είναι σωστό» να βομβαρδίζει τον συριακό στρατό και τους συμμάχους όταν δεν σκοτώνουν παιδιά με χημικά αλλά προωθούνται κατά «τρομοκρατών».

Το ψόφιο κουνάβι και η διοίκησή του δεν μπορούν να επικαλεστούν καν διαφωνίες περί κλίματος για να δικαιολογηθούν. Το συριακό καθεστώς ΔΕΝ έχει υπογράψει την συμφωνία του Παρισιού (απ’ την οποία την έκανε τις προάλλες η Ουάσιγκτον). Λογικό εν μέρει, αφού έχει άλλες προτεραιότητες…

Ουάσιγκτον και Δαμασκός βρίσκονται, λοιπόν, στην ίδια μεριά από οικολογική άποψη. Κάτι είναι κι αυτό…

Έσταξε η ουρά της καμήλας…

Κυριακή 4 Ιούνη. Όχι ότι δεν το ξέραμε, όχι ότι δεν το συμπέραινε κάθε λογικός άνθρωπος. Ωστόσο η διαρροή στον κυβερνοχώρο, από μια ομάδα που υπογράφει “global leaks” (όλο και κάποια μυστική υπηρεσία θα σκέφτηκε αυτό το κοινότοπο ψευδώνυμο), πολλών mail απ’ το το «κουτί» του Yousef al-Otaiba (πρώτη δόση δημοσιοποίησης), πρεσβευτή των «ενωμένων αραβικών εμιράτων» στον οηε, προκαλεί εκνευρισμό στη μέση Ανατολή. Γιατί αποδεικνύεται ότι υπήρχε σταθερή συνεργασία, τα τελευταία χρόνια, των εμιράτων με το Τελ Αβίβ, μέσω ενός νεοσυντηρητικού φιλοισραηλινού αμερικανικού think tank. Του Foundation for Defense of Democracies. Τα mail της διαρροής, που εμπλέκουν έμμεσα και το Ριάντ, αφορούν «ανταλλαγές» απόψεων κατά του ιράν αλλά και κατά του κατάρ. Επιπλέον (υπάρχουν κάποιες όχι διασταυρωμένες πληροφορίες ότι) περιέχουν ενδείξεις (;) πως το περσινό πραξικόπημα στην τουρκία το μεθόδευσαν όχι μόνο αμερικανικοί μηχανισμοί, αλλά και ισραηλινοί και αραβικοί – μια όχι άγνωστη σημμαχία…

Μιας και οι αραβικές κοινωνίες δεν έχουν φτάσει ακόμα σ’ εκείνο το επίπεδο μεταμοντερνισμού που τέτοιες «αποκαλύψεις» απ’ το ένα αυτί μπαίνουν και απ’ το άλλο βγαίνουν, οι άραβες σύμμαχοι της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ ζορίζονται. Ακόμα και απέναντι στους δικούς τους πληθυσμούς: ποτέ δεν είπαν, ρητά, κάτι τόσο λακέδικο / φιλοαμερικάνικο σαν αυτά που λέει ένας ψεκασμένος υπ.αμ. βορειοδυτικότερα – για παράδειγμα – χωρίς να τρέχει τίποτα.

Οπότε τώρα, υποθέτουμε, θα αρχίσουν τα γνωστά: είναι πλαστά… είναι δουλειά των ιρανικών μυστικών υπηρεσιών… Κλπ κλπ.

Μέχρι να κοπεί εντελώς το κλαδί που πάνω του κάθονται αυτές οι χουντομοναρχίες…

Άνθρωποι στη θάλασσα

Σάββατο 3 Ιούνη. Η θάλασσα είναι η Μεσόγειος. Το πλοίο στο βάθος είναι διάσωσης.

Ο κόσμος είναι επίπεδος και ρηχός. Flat. Ο θάνατος έξω απ’ το κάστρο όχι.

(Υπάρχουν και χειρότερες “αποθανατίσεις”. Δεν θα τις βάλουμε…)

Άνοιξη στο μαρόκο

Σάββατο 3 Ιούνη. Όταν, το 2011, η μία μετά την άλλη οι αραβικές κοινωνίες, εμπνευσμένες απ’ την επανάσταση στην τυνησία, ξεσπούσαν με μια ορμή, μια φρεσκάδα, και μια μαχητικότητα που ο δυτικός κόσμος είχε να την δεί απ’ τα ‘60s, ο βασιλιάς του μαρόκου «πρόλαβε» να εμποδίσει την ανάλογη εξέγερση κάνοντας μερικές συνταγματικές μεταρρυθμίσεις (στη μοναρχία του).

Όταν λέμε μοναρχία του μαρόκου πρέπει κανείς να φανταστεί ένα καθεστώς όπου ο βασιλιάς έχει παλάτι σε κάθε μικρή και μεγάλη πόλη, είναι «ιδιοκτήτης» των καλύτερων περιοχών, και φυσικά έχει έναν μεγάλο κύκλο αυλικών (επιχειρηματιών, εμπόρων, ιδιοκτητών γης και ακινήτων, λαθρεμπόρων επεξεργασμένης και μη φούντας) που λυμαίνονται τον πλούτο και την δουλειά των μαροκίνων πληβείων.

Ε, την Άνοιξη που φρέναρε το 2001 το μαροκινό καθεστώς την βρίσκει τώρα μπροστά του. Οι διαδηλώσεις, κυρίως στο βορρά, ξεκίνησαν τον περασμένο Οκτώβρη. Αλλά την τελευταία βδομάδα έχουν μαζικοποιηθεί και ριζοσπαστικοποιηθεί μετά την φυλάκιση του Nasser Zefzafi, επικεφαλής του αντικαθεστωτικού κινήματος Al-Hirak al-Shaabi («λαϊκό κίνημα»). Πέρα απ’ την απελευθέρωση του Zefzazi οι χιλιάδες των διαδηλωτών (νεολαίοι σε μεγάλο βαθμό) ζητούν πράγματα εντελώς ρεφορμιστικά: δημοκρατία και δουλειά.

Μόνο που τέτοια αιτήματα, σε καθεστώτα σαν το μαροκινό, είναι εμπρηστικά…

Χωρίς πάτο

Σάββατο 3 Ιούνη. Πριν κάτι χρόνια ο κυρ Αβραμόπουλος, τότε δήμαρχος της Αθήνας (τώρα επίτροπος στην ε.ε. – μεγαλεία!) είχε υπογράψει με τον τότε δήμαρχο της Σπάρτης την λήξη του Πελοπονησιακού πολέμου… Συνεχιζόταν, και δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι…

Πριν ενάμισυ χρόνο, πάλι, τέλη Σεπτέμβρη του ’15, ο ψεκασμένος υπ.αμ. (πάνω φωτό: ο “κύριος Πάνος” ετοιμάζεται να φτύσει στη θάλασσα, για να το βρει στο αλάτι…) απέδωσε τιμές «στους νεκρούς της ναυμαχίας της Σαλαμίνας» – τους Αθηναίους φυσικά… Όχι τους πέρσες… Οι ψυχές τους δεν ησύχαζαν τόσους αιώνες που δεν τις είχε τιμήσει ένας υπουργός άμυνας, και μάλιστα τέτοιου βεληνεκούς…

Η εθνικιστική αυτοϊκανοποίηση (κομψή λέξη…) δεν έχει όρια. Πάντα μπορεί να σε στείλει όχι έξω απ’ τον γαλαξία αλλά έξω και απ’ το υπάρχον σύμπαν· είναι ένα άλλο σύμπαν μόνη της. Συνεπώς τι θα λέγατε αν ο μεγΑλέκος συναντούσε τον Χο-Τσι-Μινχ;

Παράνοια; Ναι, αλλά μην το πείτε. Ο δήμαρχος της Έδεσσας υποδέχτηκε την πρέσβειρα του βιετνάμ τις προάλλες, και την τίμησε (από τοπικό ρεπορτάζ, thanks G.):

… με την πολιτιστική ξενάγηση στα βήματα του Χο Τσι Μινχ και ένα πρόγραμμα με τίτλο «Ο Μέγας Αλέξανδρος συναντά τον Χο Τσι Μινχ»…

Μην το ψάξετε – είναι βαριά περίπτωση. Αλλά στην ελλάδα αυτά περνάνε light. Όπως η υπογραφή της λήξης του Πελοπονησιακού πολέμου… Όπως οι τιμές στη ναυμαχία της Σαλαμίνας…

Μήπως πρέπει να γιορτάζεται και η φορτωμένη χρυσάφι επιστροφή των πολεμιστών grekopithikus protogonus απ’ την μισθοφορική αποστολή τους εναντίον των πολιτισμένων Υκσώς στην αίγυπτο, πριν περίπου 3.000 χρόνια;

Κανονικά θα έπρεπε: κάπως έτσι άρχισε η μεγάλη εποποιΐα των γεωπολιτικών προσόδων!!! Ψεκασμένε και λοιποί φαιορόζ: δέστε την συμμαχία σας με τον Σίσι με τα κατάλληλα (προ)ιστορικά υλικά!!!

Μέγας Ναπολέων reloaded

Σάββατο 3 Ιούνη. Η συντηρητική / ψοφιοκουναβική απόφαση για την αμερικανική απόσυρση απ’ την συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα έχει όλες τις προδιαγραφές να ταΐσει κάθε είδους σχόλιο και κοροϊδία όχι για τις επόμενες εβδομάδες ή μήνες αλλά για χρόνια. Η οικολογία προσφέρεται για σλόγκαν και τυποποιήσεις: οι σύμβουλοι του ψόφιου κουναβιού έχουν πάρει ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό στις δημόσιες σχέσεις. (Το πόσα σήματα, κονκάρδες, κασκόλ και αφίσες θα κυκλοφορήσουν με θέμα το οικο-φοβικό ψόφιο κουνάβι δεν λέγεται).

Οι βορειοευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες, άνθρωποι με πρακτικό πνεύμα, αντέδρασαν όπως ήταν αναμενόμενο. Άμα θες να φύγεις φύγε – αλλά θα βάλουμε έξτρα «φόρο άνθρακα» στις εισαγωγές μας απ’ τις ηπα… Αν καταφέρουν να πείσουν και άλλους (π.χ. τους κινέζους) η «διάσωση θέσεων εργασίας» που ευαγγελίζεται η αμερικανική διοίκηση με την υποχώρηση στον πετροχημικό κύκλο θα αποδειχθεί Βατερλώ.

Αλλά ο νέος γάλλος πρόεδρος αντέδρασε με …. γαλλικό τρόπο. Στον τιτιβολογαριασμό του πόσταρε video όπου έβαλε τον εαυτό του σημαιοφόρο του «ας κάνουμε τον πλανήτη μας ξανά μεγάλο» – σαν απάντηση στο ψοφιοκουναβικό «ας κάνουμε την αμερική ξανά μεγάλη».

Αν αγνοούσε κανείς τον γαλλικό ιμπεριαλισμό, τα κατορθώματά του και τα τωρινά σχέδιά του, θα νόμιζε ότι έχει να κάνει με έναν ιδεαλιστή. Αν τα ξέρει όμως το συμπέρασμα είναι αβίαστο: ο Macron θα επιτεθεί στους εξωγήινους!

(η φωτογραφία με αχνό φόντο τον αγγλοσαξονικό κόσμο και το απόμακρο / οραματικό βλέμμα του προέδρου επιβεβαιώνουν τη γνώμη μας: αν οι αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους πουλάνε «πόλεμο των άστρων», το Παρίσι είναι έτοιμο για το «η γη αντεπιτίθεται»!)

Ψόφιο κλίμα

Παρασκευή 2 Ιούνη. Το είχε πει, το έκανε. (Θα κάνει και άλλα απ’ αυτά που είχε πει). Οι united states αποχώρησαν απ’ την «διεθνή συμφωνία για τις κλιματολογικές αλλαγές», που υπογράφτηκε στο Παρίσι στις 12 Δεκέμβρη του 2015, απ’ τους εκπροσώπους 195 κρατών μελών του οηε, και έκτοτε έχει εγκριθεί από 148 – ένας αριθμός αρκετός για να τεθεί επίσημα σε εφαρμογή απ’ τον περασμένο Νοέμβρη. Σκοπός της συμφωνίας ήταν η (παγκόσμια) μείωση της εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα και, κατά συνέπεια, το σταδιακό αλλά μεθοδικό πέρασμα απ’ τις μηχανές εσωτερικής καύσης (σ’ όλη την γκάμα) και τους υδρογονάνθρακες σε τεχνολογίες διαφορετικού τύπου.

Άσχετα απ’ αυτό καθ’ αυτό το κλίμα, την αλήθεια της ανθρωπογενούς προέλευσης του «φαινομένου του θερμοκηπίου» ή και της ίδιας του της ύπαρξης (η γη είναι μια πέτρα που επηρεάζεται πολύ όχι μόνο απ’ τον ήλιο αλλά και από άλλα φαινόμενα του ηλιακού συστήματος), εκείνη η συμφωνία ήταν ένα είδος παγκόσμιας ανακωχής στα πιθανά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που θα έδινε σε κάποιους καπιταλισμούς η διατήρηση του ενεργειακά σπάταλου αλλά συγκυριακά φτηνού πετροχημικού μοντέλου παραγωγής / κατανάλωσης ενέργειας έναντι άλλων που θα άλλαζαν μοντέλο, με μεγαλύτερες αρχικές επενδύσεις κι ένα μεσοδιάστημα προσαρμογής.

Ε, ο αμερικανικός καπιταλισμός, μέσω του ψόφιου κουναβιού και της διοίκησής του, αποφάσισε να κρατήσει αυτά τα (προσωρινά) ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα· αφού πριν φρόντισε να γίνει πετροχημικά αυτάρκης, να μην εξαρτιέται από εισαγωγές δηλαδή. Το ένα φέρνει το άλλο.

Αλλά υπάρχει ένα σαφές νόημα πίσω απ’ την απόφαση της αποχώρησης απ’ την συμφωνία του 2015, που ενθουσιάζει τους ανταγωνιστές και τους αντιπάλους του αμερικανικού καπιταλισμού / ιμπεριαλισμού: προκειμένου να εξασφαλίσει κοντοπρόθεσμα (ενεργειακά, βιομηχανικά) οφέλη, γίνεται παγκόσμιος «οικο-παρίας». Επιτρέποντας έτσι στους ανταγωνιστές του να «κόψουν» μελλοντικά τα αμερικανικά εμπορεύματα, ως παραγόμενα με βαρύ «οικολογικό αποτύπωμα».

Ενδιαφέρον! Τέτοια αναγνώριση της καπιταλιστικής «καθυστέρησης» σαν την αμερικανική, είχαμε πολλά χρόνια να δούμε!!

Θα φανεί πόσο θα κρατήσει, και πως θα λήξει όταν λήξει… Προς το παρόν μερικές δεκάδες αμερικάνοι δημαρχαίοι (αν και όχι, ακόμα, κυβερνήτες) δήλωσαν ότι θα συνεχίζουν να εφαρμόζουν τις συμφωνίες του Παρισιού (αλλά οι πολίτες τους θα πληρώνουν φόρους και στην Ουάσιγκτον, έτσι δεν είναι;)

(φωτογραφία: και με κάρβουνο αν χρειαστεί!!!)

Συρία

Παρασκευή 2 Ιούνη. Η Ουάσιγκτον συνεχίζει να εξοπλίζει τις ypg, που δεν θα μπορούσαν παρά να ανταποδώσουν: θα εμποδίσουμε κάθε προσπάθεια εδαφικής επαφής μεταξύ ιράκ και συρίας δήλωσαν. Εννοώντας ότι η μόνη τέτοια επαφή που επιτρέπουν είναι μέσω των δικών τους εδαφών, απ’ όπου άλλωστε καταφτάνουν και οι συστηματικές αμερικανικές ενισχύσεις.

Εντελώς συμπτωματικά το βασικό εμπόδιο στα σύνορα ιράκ / συρίας είναι ο isis. Και, εντελώς συμπτωματικότερο του συμπτωματικού, δυνάμεις του isis προσπάθησαν να ανακαταλάβουν τα συνοριακά εδάφη που έχουν περάσει τον έλεγχο των PMU (δες χτεσινό σχόλιο). H προσπάθεια αποκρούστηκε, ενώ φτάνουν και ενισχύσεις απ’ τον επίσημο ιρακινό στρατό. Θα έλεγε κανείς ότι ο isis, «αντικειμενικά», μπορεί να βοηθήσει την Ουάσιγκτον – για μια ακόμα φορά! Μήπως να φύγουν κάποια στιγμή οι ένοπλοί του απ’ την Raqqa και να πάνε να πολεμήσουν αλλού τον Άσαντ;

Εν τω μεταξύ φαίνεται ότι στις ypgκρατούμενες περιοχές έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια «εθνικής ομογενοποίησης». Ως γνωστόν πολλές απ’ αυτές τις περιοχές κατοικούνται από άραβες σύρους και όχι κούρδους, που δέχτηκαν, με το καλό ή το κακό, (το πρώτο είναι οι αμερικανικές παροτρύνσεις και τα δολάρια) να συστρατευτούν με τις ypg.

Αλλά δεν τα πάνε τόσο καλά. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι λεφτά υπάρχουν και σε άλλες πλευρές, δεν θα ήταν παράξενο να εκδηλώσουν κάποια στιγμή με ενεργό τρόπο την δυσφορία τους, απομυθοποιώντας τον «απελευθερωτικό θρύλο» των ypg. Προληπτικά (;) η διοίκηση των ypg φαίνεται ότι προσπαθεί να επιβάλει στα αραβικά σχολεία να διδάσκονται τα κουρδικά…

Κάτι θυμίζει αυτό.

Γαλλο-γερμανοί

Παρασκευή 2 Ιούνη. Δεν έχει μόνο το Βερολίνο γυναίκα υπ.αμ. Έχει, πλέον, και το Παρίσι. Η Ursula von der Leyen και η Sylvie Goulard (έγινε υπουργός του Macron μόλις πριν 2 βδομάδες) συναντήθηκαν στο Βερολίνο και τα είπαν. Για τι; Τι άλλο; Το ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας – δηλαδή τον κοινό στρατό, την κοινή αστυνομία, κλπ κλπ…

Οι βάσεις γι’ αυτήν την κοινότητα πάνε πίσω 3 χρόνια, στο “διεθνές συνέδριο ασφάλειας” που είχε γίνει στο Μόναχο. Αλλά οι πιο πρόσφατες εξελίξεις, απ’ το brexit ως το ψόφιο κουνάβι, δίνουν το κατάλληλο πάτημα για να επιταχυνθούν οι εξελίξεις και, κυρίως, να πουληθούν κατάλληλα στους υποτελείς. Η Permanent Structured Cooperation (PESCO) «θα είναι ανοικτή σε όποιο κράτος / μέλος της ε.ε. ενδιαφέρεται» δήλωσαν και οι δύο… Επιτρέψτε μας κυρίες στο χακί: αποκλείεται! Αποκλείεται, γιατί έτσι οι «δομές ασφαλείας» σας θα γεμίσουν πράκτορες των αμερικάνων και των άγγλων· και δεν θα φταίνε αυτοί!

Όμως σ’ αυτό το χρονικό σημείο δεν μπορεί παρά και αυτό το σχέδιο, σαν τμήμα της αναβάθμισης του project europe, να σερβίρεται σαν μια «ανοικτή αγκαλιά». Και κάτι μας λέει ότι με την πρώτη ευκαιρία η Αθήνα (ο ψεκασμένος ή όποιος άλλος) θα στείλει δικούς της και σ’ αυτό – σιγά μην χάσει την ευκαιρία. “Όπου γάμος και χαρά…”

Όταν, βέβαια, μπει πιο πιεστικά το ζήτημα των εξοπλισμών και της ευρωπαϊκής τους προέλευσης, εκεί… εκεί θα δούμε!!!

Ρωσο-τούρκοι

Παρασκευή 2 Ιούνη. Δεν φτάνει που αρνούνται να διαλυθούν, που αρνούνται να κάνουν το χατήρι των ελλήνων… Τώρα πάνε και χοντροεξοπλίζονται, όχι υποχρεωτικά εναντίον τους, αλλά…

Ο Erdogan είδε φως στο διεθνές οικονομικό φόρουμ στην αγία Πετρούπολη (χτες), και πέρασε να πει ένα «γειά». Τα είπε και με τον Πούτιν, που όταν δεν μπορεί να δώσει γκάζι και ρούβλια στον κυρ Παναγιώτη πνίγει τον πόνο του με άλλα (προφανώς υποδεέστερα) deal. Κι εκεί ο εκπρόσωπος του «ξανθού γένους» φέρεται να το ξεφούρνησε: είμαστε έτοιμοι να πουλήσουμε S-400 στην τουρκία. (Το νατο, οι αμερικάνοι, τι λένε επ’ αυτού;)

Δεν θα γίνει αύριο. Χρειάζεται και μια εκπαίδευση στη χρήση τους. Αλλά τα 400 χιλιόμετρα βεληνεκές που έχουν, η δυνατότητά τους να καταστρέφουν αεροπλάνα, πυραύλους και οτιδήποτε άλλο πετάει, τα φοβερά και τρομερά τους ραντάρ ακόμα και σαν διαρκές σκανάρισμα, και η έξτρα δυνατότητά τους να γίνονται και εδάφους – εδάφους, ασφαλώς θα προκαλούν μια κάποια δυσκολία στο στομάχι διάφορων στην Αθήνα… Στην ιδεατή, καθαρά ιδεατή έως φαντασιακή περίπτωση, που θα ήθελαν να παραμυθιάζονται ότι μπορούν να γρυλίσουν πρακτικά προς την Ανατολή – και τις «χαμένες πατρίδες».

Δεν είναι προτιμότερος ο αντιμιλιταρισμός, σε ελλάδα, τουρκία και οπουδήποτε αλλού στον «καλό» κόσμο; Είναι.