Συρία

Παρασκευή 9 Ιούνη. Είναι να τρίτη φορά (μέσα σε τρεις βδομάδες) που ο αμερικανικός στρατός κτύπησε τους συμμάχους του συριακού βόρεια της At Tanf – κοντά στα νότια συρο-ιρακινά σύνορα.

Η Ουάσιγκτον δηλώνει ότι υπάρχει μια «deconfliction zone» στην περιοχή, την οποία αυθαίρετα προσδιορίζει να έχει ακτίνα 55 χιλιομέτρα γύρω απ’ την βάση της. (Η 3η επίθεσή τους έγινε, πάντως, έξω απ’ αυτήν…). Η Μόσχα δια του υπ.εξ. της Lavrov δήλωσε προχτές ότι δεν καταλαβαίνει τι πάει να πει «deconfliction zone», ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στη συρία, και ότι σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχουν ούτε μπορούν να υπάρξουν οποιουδήποτε είδους «ζώνες» στη συριακή επικράτεια αν δεν τις εγκρίνει η «νόμιμη κυβέρνηση». Δηλαδή ο Άσαντ. Μ’ άλλα λόγια η Μόσχα κατηγορεί τον αμερικανικό στρατό για πειρατεία. Επιπλέον, παρά τις επιθέσεις, φαίνεται ότι οι κατά κύριο λόγο ιρανοί «φρουροί της επανάστασης» κρατάνε τις θέσεις τους και προωθούνται αργά μεν αλλά σταθερά προς τα σύνορα.

Η στάση της ρωσικης αεροπορίας, ως τώρα, μένει στα λόγια. Οι πράξεις (εκ μέρους της συμμαχίας Δαμασκού – Μόσχας – Τεχεράνης) δεν είναι απαραίτητες στη συγκεκριμένη περιοχή. ΑΛΛΑ: η Ουάσιγκτον πάει γυρεύοντας... Οι πάντες έχουν καταλάβει ότι στηρίζει συγκεκριμένους proxies και με συγκεκριμένη στόχευση, κάθε άλλο παρά «αντιτρομοκρατική».

Οπότε, αν υπάρξει κατάλληλη στιγμή, μπορεί να συμβεί αυτό που τώρα φαίνεται αδύνατο: να χάσουν οι αμερικάνοι κάποιο αεροπλάνο τους, από «μυστήριους (δηλαδή high tech ρωσικούς) λόγους»… Ήδη αναφέρεται μια τουλάχιστον επίθεση στις αμερικανικές θέσεις μέσω drone…

Συρία – ιράκ

Παρασκευή 9 Ιούνη. Ενώ αυτά συμβαίνουν στα νότια (της συριακής επικράτειας) συρο-ιρακινά σύνορα, στα ανατολικά, απ’ την μεριά του ιράκ, οι (φιλοϊρανοί ή και ιρανοί) PMU «καθαρίζουν» με μάλλον θυελλώδη ρυθμό τα κατεχόμενα απ’ τον isis εδάφη. Έχουν καταφέρει ήδη να έχουν πρόσβαση στο συριακό έδαφος χωρίς να χρειάζεται να διασχίσουν την αμερικανόφιλη ypgκρατούμενη ζώνη.

Αυτή η εξέλιξη βοηθάει στο να προτείνουμε μια απάντηση στο ερώτημα τι θα κάνει η Τεχεράνη μετά τις «τρομοκρατικές επιθέσεις» σε βάρος της, των οποίων την ευθύνη ανέλαβε ο isis, δηλαδή το Ριάντ – Τελ Αβίβ – Ουάσιγκτον (άσχετα με το ποιος τις έκανε πραγματικά…). Θα επιτεθεί άραγε το ιράν στη σαουδική αραβία όπως σερβίρουν διάφοροι «ειδικοί αναλυτές»;

Θα ήταν βλακώδες· τόσο πολύ ώστε μόνο οι εγκάθετοι «ειδικοί» μπορούν να το πουλάνε σαν «εκτίμηση». Το ιρανικό καθεστώς έχει αποδείξει ότι διαθέτει υψηλού επιπέδου στρατηγική τέχνη. Το απέδειξε όχι τώρα αλλά την πολύ δύσκολη δεκαετία του ’80, όταν του επιτέθηκε άμεσα το χουσεϊνικό ιράκ και έμμεσα οι ηπα, η ευρώπη και η σοβιετική ένωση… Κι ωστόσο νίκησε (το ιράν)!

Τώρα τα πράγματα είναι στοιχειώδη. Αν πρόκειται να κάνει κάτι το ιρανικό καθεστώς αυτό είναι να εντατικοποιήσει τις επιτυχίες του «εκεί που πονάει». Στο ιρακινό και στο συριακό έδαφος. Τόσο ο Άσαντ όσο και η Χεζμπ’ αλλάχ έχουν όρια στον αριθμό των πεζικάριων που μπορούν να διαθέσουν στο δεύτερο. Η Τεχεράνη, δηλαδή οι «φρουροί της επανάστασης», έχουν μεγάλα περιθώρια ακόμα. Αν, λοιπόν, η Τεχεράνη πρόκειται να απαντήσει στην «τρίζω τα δόντια» αμφισβήτηση του ρόλου της σ’ όλη αυτή τη ζώνη, ως την Μεσόγειο, κρίνουμε ότι έχει το περιθώριο να το κάνει (κάτω απ’ τα ρωσικά φτερά και, όπου χρειάζεται, με αναβαθμισμένα ρωσικά όπλα) εντατικοποιώντας την χερσαία εκστρατεία κατά του isis στην γραμμή Palmyra – Deir ez-Zor – συροϊρακινά σύνορα. Εκεί, ό,τι και να θέλουν η Ουάσιγκτον, το Ριάντ ή το Τελ Αβίβ, φαίνεται αδύνατο (αυτή τη στιγμή) να αποτρέψουν την πλήρη στρατιωτική κατάρρευση του isis· πριν καν καταφέρουν οι αμερικανοκινούμενοι ypg να «απελευθερώσουν» την Raqqa, (πετυχαίνοντας τελικά συμβολική μόνο νίκη). Κι αν αυτή η γραμμή «κατακτηθεί» απ’ τους συμμάχους του Άσαντ, θα πρόκειται για ήττα πολλές φορές χειρότερη (για τους σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της) απ’ την «επανακατάκτηση» του Aleppo.

(Οι ιδεολόγοι της «καθαρής θεωρίας» και, φυσικά, οι δημαγωγοί νοιώθουν άβολα με το σκληρό γεγονός ότι η έκβαση των πολέμων κρίνεται στο έδαφος και όχι … στα μήντια. Ο.Κ. Έχουμε να ακούσουμε μαλακίες… με τον τόνο… Ως συνήθως.)

Τεχεράνη

Πέμπτη 8 Ιούνη. Λοιπόν; Εξυπηρετούν τόσο καλά τα συμφέροντα της Τεχεράνης αυτές οι δύο χτεσινές επιθέσεις ώστε, το φαντάζεστε, είμαστε εξαιρετικά καχύποπτοι για τους σχεδιαστές τους. Φυσικά ο θρυλικός isis «ανέλαβε την ευθύνη». Όπως συνήθως άλλωστε. Επιπλέον τα αφεντικά του isis είναι τόσο overdose ώστε (θεωρητικά τουλάχιστον) θα μπορούσε κανείς να περιμένει οτιδήποτε από δαύτους. Ωστόσο, στην όλο και πιο στενή περιοχή του πραγματισμού, δεν θα τους συνέφερε μια τέτοια επίθεση – λέμε.

Ποιά είναι τα οφέλη για το ιράν; Πρώτον ότι δεν θα μπορεί κανείς πια (είτε το Ριάντ, είτε το Τελ Αβίβ, είτε η Ουάσιγκτον) να κατηγορεί την Τεχεράνη σαν υποκινητή «τρομοκρατών» – κάτι που έτσι κι αλλιώς δεν ίσχυε! Δεύτερον, σε μια περίοδο όξυνσης των διακρατικών εντάσεων στην περιοχή, το ιρανικό καθεστώς έχει κάθε δικαίωμα να δείχνει το Ριάντ σαν πατρώνα της τρομοκρατίας – δικό του δημιούργημα είναι ο isis, αυτό το ξέρουν και οι πέτρες! Οι «φρουροί της επανάστασης», ο τρίτος πυλώνας εξουσίας στο ιράν, έκαναν ήδη τις σχετικές δηλώσεις.

Το μόνο αρνητικό στοιχείο αυτών των επιθέσεων, σε βάρος του ιρανικού καθεστώτος, είναι ότι πραγματοποιήθηκαν, και μάλιστα σε καλά φυλασσόμενα σημεία της πρωτεύουσας. Το σύστημα εσωτερικής ασφαλείας του ιράν περηφανευόταν πως είναι αρκετά αποτελεσματικό (χωρίς να βλέπει κανείς στους δρόμους των πόλεων μπάτσους ή στρατό, σας διαβεβαιώνουμε· απ’ αυτή την άποψη το κέντρο της Αθήνας είναι «Βηρυττός» στην εποχή του πολέμου, στα ‘80s…). Όμως υποψιαζόμαστε ότι η πιο συντηρητική / σκληροπυρηνική πλευρά του καθεστώτος (αυτή που ηττήθηκε στις πρόσφατες εκλογές) θα φροντίσει να αξιοποιήσει την “μεγαλύτερη ανάγκη για ασφάλεια”, ενδεχομένως φρενάρωντας μεταρρυθμίσεις που σχεδιάζει ο Rouhani στη δεύτερη προεδρική θητεία του. Οπότε, και ως προς την ασφάλεια, “ουδέν κακό αμιγές καλού”…

Ένα επιπλέον σημείο όπου είναι πιθανόν να “βοηθήσουν” αυτές οι επιθέσεις τους προσανατολισμούς του ιρανικού καθεστώτος είναι η ένταξή του στο SCO. Ως τώρα, μετά την επανάσταση του 1979 και την ανατροπή του βασιλιά («σάχη»), η Τεχεράνη δεν είχε ενταχθεί σε καμία στρατιωτική συμμαχία. Αν τώρα πρόκειται να προχωρήσει στο τελικό βήμα, οι «κίνδυνοι απ’ την τρομοκρατία» είναι ένα καλό επιχειρήμα απέναντι σε όσους, ενδεχομένως, θα διαφωνούσαν…

(Αν και το ιρανικό καθεστώς δεν είχε ως τώρα εκδηλωμένο περιστατικό «ισλαμικής τρομοκρατίας» με την γνωστή έννοια, έχει 2 θέματα που θα μπορούσαν να πάρουν και τέτοια μορφή· αν και η «ανάληψη ευθύνης» απ’ τον isis φρόντισε να «μπουν τα πράγματα στη θέση τους». Το πρώτο ζήτημα βρίσκεται στα σύνορα με το πακιστάν και αφορά το Balochistan, μια περιοχή που εκτείνεται και στα δύο κράτη, όπου υπάρχει ένα – μειοψηφικό αλλά δραστηρίο – ένοπλο αυτονομιστικό κίνημα. Εκεί έχουν γίνει κατά καιρούς επιθέσεις κατά του ιρανικού στρατού και των συνοριοφυλάκων. Όπως έχουν γίνει αντίστοιχες και στην πακιστανική επικράτεια.

Το δεύτερο ζήτημα αφορά τις κουρδικές περιοχές στα βορειοδυτικά, στα σύνορα με το ιράκ. Το δικό τους αυτονομιστικό κίνημα ηττήθηκε πριν πολλά χρόνια, και έκτοτε δεν υπάρχει ένταση. Ωστόσο είναι γνωστό ότι το Τελ Αβίβ έχει προσπαθήσει να «αναθερμάνει» την δράση ένοπλων κούρδων κατά του ιράν, εκπαιδεύοντας και εξοπλίζοντας δυο χούφτες «πρόθυμων». Ωστόσο οι ως τώρα προσπάθειές του έχουν αποτύχει, κυρίως επειδή οι κουρδικοί πληθυσμοί εντός της ιρανικής επικράτειας δεν «τσιμπάνε»…)

Ντόχα

Πέμπτη 8 Ιούνη. Εννοείται πως και το κατάρ «καθαρίζει» απ’ τις εναντίον του κατηγορίες για «σπόνσορα» του isis. Οι σχέσεις του είναι τόσο καλές με την Τεχεράνη ώστε…

Είναι πολύ καλές οι σχέσεις του σεϊχάτου, οικονομικές και στρατιωτικές, και με την Άγκυρα, ως γνωστόν. Εδώ και κάτι χρόνια. Το ότι η Άγκυρα διατίθεται τώρα να προσφέρει μια, αρχικά συμβολική, στρατιωτική προστασία στην Ντόχα (παρότι εκεί βρίσκεται μια μεγάλη αμερικανική βάση και, σαν τέτοια, θα έπρεπε να θεωρείται υπεραρκετή «προστασία») κάνει φανερή την ισχύ του τριγώνου plus: Τεχεράνη – Μόσχα – Άγκυρα (+ Δαμασκός και, όχι πολύ μακρυά, + Πεκίνο). Σ’ αυτό το μπλοκ (μπορούμε να το αποκαλούμε έτσι) δεν κάνουν όλοι τα ίδια. Υπάρχει αρκετή ευελιξία σε κάθε χωριστό κράτος / μέλος· υπάρχουν όμως κοινές στοχεύσεις επειδή υπάρχουν κοινά συμφέροντα.

Τεχεράνη – Άγκυρα

Πέμπτη 8 Ιούνη. Εντελώς συμπτωματικά την μέρα των τρομοκρατικών επιθέσεων στην Τεχεράνη, χτες δηλαδή, ο ιρανός υπ.εξ. Javad Zarif βρισκόταν για επίσημη επίσκεψη στην Άγκυρα. Δεν έχουμε την αξίωση να δημοσιοποιηθεί τι κουβέντιασε με το τουρκικό καθεστώς – όσο οξύνεται ο 4ος παγκόσμιος τόσο περισσότερο οι “ανταλλαγές απόψεων” μεταξύ συμμάχων θα ανήκουν στη σφαίρα των στρατιωτικών μυστικών.

Απ’ τα ελάχιστα που ανακοινώθηκαν κρατάμε την (δεν μας παραξενεύει) συνηγορία της Άγκυρας στη Ντόχα την στιγμή που η Τεχεράνη κρίνει σκόπιμο (κι αυτό είναι το σωστό) να παριστάνει την “ουδέτερη”. Στις δηλώσεις της συνάντησής του με τον Zarif, λοιπόν, στη διάρκεια του δείπνου, ο Erdogan δήλωσε κι αυτό:

… Ξέρουμε με βεβαιότητα ότι το Κατάρ έχει πολεμήσει πολύ αποτελεσματικά εναντίον τρομοκρατικών οργανώσεων… Τους ξέρουμε εδώ και 15 χρόνια. Αν έκαναν κάτι άλλο, όπως να στηρίζουν την τρομοκρατία, θα είμασταν οι πρώτοι που θα το ξέραμε. Αλλά δεν ισχύει. Κάποιο άλλο παιχνίδι παίζεται εδώ. Δεν είμαστε ακόμα σίγουροι για το ποιοί κρύβονται από πίσω, αλλά θα πρέπει να απογοητεύσουμε αυτούς που ψάχνουν ευκαιρία για να ανατατευτούν στην περιοχή…

Αφού το λέει το τουρκικό καθεστώς το πιστεύουμε! Μεταφράζοντάς το: η Ντόχα βρίσκεται στη σωστή μεριά! Κατά συνέπεια όχι μόνο η Άγκυρα δεν συναινεί στον εμπορικό αποκλεισμό του κατάρ αλλά, υποθέτουμε, θα καλύψει γρήγορα τις προμήθειες σε είδη πρώτης και δεύτερης ανάγκης…

(Για όσους / όσες υπάρχει περίπτωση να μπερδευτούν, η Ντόχα όντως χρηματοδοτεί αντικαθεστωτικούς αντάρτες στη συρία, και όντως μπήκε στο αμερικανικό σχέδιο διάλυσης της συρίας μετά το 2011, όπως άλλωστε η Άγκυρα. Αλλά δεν χρηματοδοτούσε τον isis – χρηματοδοτούσε οργανώσεις κάτω απ’ το γενικό όνομα al-Qaida, δηλαδή al-Nusra και λοιπά. Το χαρακτηριστικό αυτών των τζιχαντιστών (συντηρητικό ισλάμ σίγουρα) είναι ότι ΔΕΝ έκαναν επιθέσεις στο ψαχνό στην ευρώπη, στην τουρκία, στην ρωσία ή οπουδήποτε αλλού· ήταν κάτι έξω απ’ την στρατηγική τους. Στο συριακό πεδίο μάχης έκαναν ad hoc συμμαχίες με οργανώσεις του isis αλλά, σε γενικές γραμμές, δεν είχαν την ιδεολογία του «ισλαμικού χαλιφάτου», δηλαδή ενός κράτους απ’ την μέση ανατολή ως το Γιβλαρτάρ.

Αυτό έχει επιτρέψει σε κάμποσες απ’ τις οργανώσεις αυτής της κατηγορίας να ρυμουλκηθούν στον σχεδιασμό Μόσχας – Τεχεράνης – Άγκυρας. Με την έννοια ότι είναι μεν σουνιτικές, αλλά όχι και υπέρ ενός «θρησκευτικού πολέμου μέχρις εσχάτων» με το ιράν. Αυτό που ενδιαφέρει τα μέλη τους είναι μια ορισμένη εδαφοκυριαρχία εντός της συριακής επικράτειας, και το να μην ελέγχονται απ’ τον Άσαντ ή τους συμμάχους του. Ένα ομοσπονδιακό μοντέλο, δηλαδή, δεν τις βρίσκει αρνητικές από θέσεις αρχής.

Κι εκεί είναι η διαφορά των proxies της Ντόχα και της Άγκυρας απ’ τους proxies του Ριάντ και του Τελ Αβίβ: οι πρώτοι κουβεντιάζουν και διαπραγματεύονται, άμεσα ή έμμεσα, με το «σχήμα της Astana», εφόσον μπορούν να πετύχουν τους στόχους τους. Οι δεύτεροι έχουν εντελώς διαφορετική ατζέντα.

Που στιγμιαία συμπυκνώνονται σ’ αυτό: όταν η αμερικανική αεροπορία κτύπησε προχτές θέσεις του συριακού στρατού βόρεια της At Tanf, αυτός ο στρατός προσπαθούσε να καταλάβει δύο γέφυρες για να εμποδίσει τις επικοινωνίες του isis. Μετά την αμερικανική επίθεση ο isis εδραίωσε την θέση του στα σημεία…)

Κουίζ

Τετάρτη 7 Ιούνη. Δεξιά είναι ο κινέζος πρόεδρος Xi Jinping, υποθέτουμε ότι τον αναγνωρίζετε. Πίσω είναι φύση και πουλιά. Αριστέρα, όμως, ποιος είναι; Ο πρόεδρος των νησιών Μάρσαλ; Ο ceo της high tech εταιρείας space overload; Όχι. Είναι ο Jerry Brown, κυβερνήτης της Καλιφόρνια.

Οπότε, με ελαφριά διάθεση, αρχίζουμε την ειρωνεία. Α) Ένας ένας οι κυβερνήτες διάφορων αμερικανικών πολιτειών επισκέπτονται το Πεκίνο και συνάπτουν χωριστή συμφωνία ειρήνης, όπως έκανε ο Δικαιόπολις στους “Αχαρνείς” – κι ας κόψει το λαιμό του ο ψοφιοκούναβος και οι στρατηγοί του. Όχι. Β) Η πολιτεία της Καλιφόρνια (το 4ο πλουσιότερο κράτος στον κόσμο, αν βέβαια ήταν ανεξάρτητο κράτος…) θέλει ιδιαίτερη σχέση με το 1ο πλουσιότερο κράτος στον κόσμο – έτσι κάνουν οι πλούσιοι μεταξύ τους, διάολε! Όχι. Γ) Ο Brown υποσχέθηκε στον Jinping ότι ΔΕΝ θα αναγνωρίσει την ταϊβάν σαν ανεξάρτητο κράτος, αρκεί το Πεκίνο να αναγνωρίσει την Καλιφόρνια έτσι, όταν χρειαστεί. Όχι! Δ)…

Χαριτωμένο είναι αυτό το απόσπασμα απ’ τις δηλώσεις του Jinping: ελπίζω ότι η Καλιφόρνια θα συνεχίσει να προωθεί τις διμερείς σχέσεις… σε επίπεδο κοινοτήτων… Όσο για τον Brown; Ανταπόδωσε: η Καλιφόρνια δίνει σημασία στην παραδοσιακή συμφωνία με την Κίνα και είναι αφοσιωμένη με τον διάλογο και την συνεργασία … με τις τοπικές κυβερνήσεις της Κίνας…

Ααααα!… Εντάξει. Το Πεκίνο δεν προωθεί την ανεξαρτοποίηση της Καλιφόρνια – προς το παρόν. Δεν θα ανοίξει πρεσβεία στο L.A. Μόνο προξενείο. Όπως τώρα…

Η άλλη Astana

Τετάρτη 7 Ιούνη. Τις επόμενες μέρες της βδομάδας πρόκειται να συμβεί κάτι που θα αξίζει να θεωρηθεί «τεκτονική αλλαγή» στις παγκόσμιες καπιταλιστικές ισορροπίες· αλλά, επειδή δεν βολεύει τους αμερικάνους και τους φίλους τους (όπως το ελλαδιστάν) είτε δεν θα το ακούσετε, είτε θα το ακούσετε διαστρεβωμένο: το Νέο Δελχί και η Ισλαμαμπάντ θα γίνουν μόνιμα μέλη του «συμφώνου της Σαγκάης» (Shanghai Cooperation Organization – SCO). Και σύντομα πρόκειται να γίνει μόνιμο μέλος και τη Τεχεράνη.

Νέο Δελχί και Ισλαμαμπάντ έχουν κάμποσες «ιστορικές» διαφορές μεταξύ τους. Έχουν φτάσει και στα πρόθυρα πολέμου, που εμπόδισαν (λένε…) οι ηπα. Από ιστορική άποψη είναι «διαφορές» που κληρονόμησε και συντήρησε η αγγλική αποικιοκρατία μετά την επίσημη αναδίπλωσή της απ’ την περιοχή. Φυσικά τα τοπικά αφεντικά άλλο που δεν ήθελαν. Έχουν, άλλωστε, πυρηνικά όπλα…

Μέχρι τώρα και για κάμποσα χρόνια τα δύο κράτη είχαν καθεστώς παρατηρητή στο SCO. Την μόνιμη ένταξη του Νέου Δελχί προωθούσε η Μόσχα· της Ισλαμαμπάντ το Πεκίνο. Για να μπουν και οι δύο στην ίδια (στρατιωτική) συμμαχία σημαίνει ότι Μόσχα και Πεκίνο έχουν δουλέψει πολύ για να εξασφαλίσουν «πολιτικοοικονομικούς» ορίζοντες για τα δύο νέα μέλη τέτοιους που να μην συγκρούονται μεταξύ τους.

Η επίσημη υποδοχή των νέων μελών θα γίνει στη σύνοδο της SCO στην Astana. Την ερχόμενη Πέμπτη και Παρασκευή. Με δεδομένο πως ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο έχουν φήμη «επιπόλαιων» η διεύρυνση της συμμαχίας που, πλέον, θα καλύπτει το 60% της «ευρασίας» (αυτής που φοβόταν ο Μπρεσίνσκι), θα αλλάξει εντελώς τα δεδομένα – κατ’ αρχήν στην ασία. Και, μετά στην ευρώπη. (Το project europe για παράδειγμα πρέπει να επιταχυνθεί άμεσα…)

Συσχετίστε αυτήν την εξέλιξη με τα περιληπτικά που γράφαμε χτες για τις σχέσεις πακιστάν – σαουδικής αραβίας (: Ισλαμαμπάντ). Συσχετίστε την με την αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβική λύσσα για τις απώλειες τόσο στη συρία όσο και στο ιράκ. Και αφήστε την νωχελική συνήθεια του «καλά μωρέ, αυτά είναι μακριά».

Ο πλανήτης είναι μεγάλος και μικρός! Ταυτόχρονα! Και ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος είναι σε εξέλιξη!

(Α, by the way: μεγάλη διπλωματική επιτυχία και γεωπολιτική αναβάθμιση το γεγονός ότι το ελλαδιστάν έγινε «μεσάζοντας» της αιγυπτιακής χούντας στη διένεξη με το κατάρ! Ας κοιτάξει ο μετρ και “διανοούμενος της δημοκρατίας” Nick the Greek μήπως υπάρχει καμία άλλη δικτατορία στον πλανήτη όπου μπορεί να πουλήσει τις υπηρεσίες του. Για φραγκοδίφραγκα; Ναι – αλλά σημασία έχει να μην χάνεις την γεωπολιτικο-προσοδική σου φόρμα!

Η Ιστορία θα κρατήσει για δαύτον, τους πολιτικούς του «συναδέλφους» και, επιπλέον, τα αφεντικά που είναι πίσω τους όχι μόνο μια «χρυσή σελίδα»… «Χρυσό τόμο», ολόκληρο!!!)

Συρία

Τετάρτη 7 Ιούνη. Την εποχή του χαρτιού και των τυπογραφείων θα έλεγαν «πριν στεγνώσει το μελάνι». Κάτι ανάλογο χρονικά τώρα, χωρίς μελάνι: η βασιμότητα εκείνων που γράφαμε χτές (για την κατάσταση της αναμέτρησης στη συρία) αποδείχθηκε ξανά στη διάρκεια της μέρας όταν αμερικανικά βομβαρδιστικά «αυτοπροσώπως» κτύπησαν τον συριακό στρατό «αυτοπροσώπως» βορειοανατολικά της συνοριακής At Tanf, στον συριακό νότο. Για δεύτερη φορά, μετά την 18η Μάη. Χωρίς υπερβολή: ως τώρα η αεροπορία της Ουάσιγκτον στη νότια συρία περισσότερο ασχολείται με το να σταματήσει τον συριακό στρατό και τους συμμάχους του να φτάσουν στα νότια σύνορα με την ιορδανία και το ιράκ παρά με το να κτυπήσει τον φθονερό isis…

Το ότι το αμερικανικό πεντάγωνο κτυπάει απευθείας στην συριο-ρωσο-ιρανο-λιβανέζικη συμμαχία οφείλεται στο γεγονός ότι οι proxies του δεν μπορούν να τα καταφέρουν (τις προηγούμενες ημέρες δοκίμασαν την τύχη του στις ίδιες θέσεις, χωρίς αποτέλεσμα). Και το ότι οι αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβοκάτι proxies δεν μπορούν, οφείλεται στην ισχύ της άλλης πλευράς. Ακόμα κι αν δεν είναι οι proxies της Ντόχα που άλλαξαν τους συσχετισμούς, άμα είσαι στριμωγμένος ξεσπάς εκεί που μπορείς. Και η «προδοσία» της Ντόχα (όχι καινούργια μεν, κρίσιμη δε πια) είναι η βολική περίπτωση του μικρού γείτονα που σηκώνει καμιά σφαλιάρα… (έστω εικονική).

Οπότε λέει ο ψοφιοκούναβος την ίδια μέρα, που σαν κλόουν δεν ξέρει (δεν χρειάζεται να ξέρει) τι γίνεται στο πεδίο της μάχης, απλά του σπρώχνουν τα non papers που πρέπει να εκφωνήσει: μα όταν πήγα στο Ριάντ που το είπανε: η Ντόχα φταίει! (Θα ήθελε να συμπληρώσει: αλλά δεν τρέχει τίποτα, εκεί δεν κάνω μπίζνες αλλά έχουμε την κεντρική βάση μας στη μέση Ανατολή…)

Α ρε ψοφιοκουναβίδη! Θα γλυτώσεις μόνο χάρη στα εκατομμύριά σου (εδώ που τα λέμε για ποιον άλλο λόγο θα τον έκαναν μόστρα;)

Ο άσπρος σίφουνας

Τετάρτη 7 Ιούνη. Μετά την «συνωμοσία του κλίματος» (και την καταλυτική συμπόρευση της γενοπ – δεη…) το ψοφιοκουναβιστάν θέλει να βάλει στον ντορβά την «συνωμοσία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Του οηε φυσικά. Τον οποίο κατηγορεί ότι παραείναι αντι-ισραηλινός… την ίδια ώρα που επιτρέπει σε εχθρούς (των ανθρωπίνων δικαιωμάτων), όπως η συρία, η ερυθραία, η ουκρανία (η ανατολική βέβαια) το κογκό, η βενεζουέλα και η τουρκία να έχουν δικαίωμα ψήφου στην σχετική επιτροπή.

Το ψόφιο κουνάβι είναι σωστό, σαν τον αρχάγγελο με την πύρινη ρομφαία, από δύο απόψεις. Πρώτα απ’ όλα ο οηε συνολικά είναι ένα υπόλειμμα του ψυχρού (3ου παγκόσμιου) πολέμου, ένα κουφάρι που δεν έχει πια ιστορικό νόημα και αποστολή. Και ύστερα, στο κράτος που οι μπάτσοι σκοτώνουν έναν άοπλο μαύρο κάθε δύο μέρες, υπάρχει βαθιά και επίκαιρη αίσθηση «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» – ποιος, λοιπόν, θα πάει κόντρα;

Κάποιος έντρομος θα πει: αν διαλυθούν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί τι θα απογίνει; Απαντάμε: πρώτον περιμένουμε την σοφή στάση της Ουάσιγκτον για το δντ (που αφορά και την Αθήνα αν δεν κάνουμε λάθος), οπότε δεν καταρρέουν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί (ακόμα). Δεύτερον: κάποιος θα έπρεπε να αναλάβει την ευθύνη: να τελειώνουν τα υπόλοιπα του 3ου παγκόσμιου, να προχωρήσει ο 4ος χωρίς άχρηστα προσχήματα. Αν αυτός με την πύρινη ρομφαία είναι ηλίθιος τίποτα δεν αλλάζει την ιστορική του αποστολή. Σε τελευταία ανάλυση κάθε ηλίθιος μπορεί να είναι χρήσιμος! Επιτέλους σταματείστε τις προκαταλήψεις σας!

Τρίτο και τελευταίο. Η «κοινωνία των εθνών» ήταν η μεγάλη ελπίδα των ανθρωπιστών μετά τον Α παγκόσμιο και το «ποτέ ξανά!» που ακολούθησε. Η «κοινωνία των εθνών» έσβησε ήσυχα και θάφτηκε χωρίς τιμές στη διάρκεια του Β παγκόσμιου – το «ποτέ ξανά» δεν έπιασε. Ύστερα φτιάχτηκε ο οηε. Πάλι ως «ποτέ ξανά».

Ε, έχει παρατραβήξει..

Μέση ανατολή

Τρίτη 6 Ιούνη. Η άποψη ότι ο αραβικός κόσμος απομονώνει το κατάρ είναι λάθος· πιο φιλο-ριάντ και φιλο-αμερικανική δεν θα γινόταν. Κι αυτό επειδή αραβικά κράτη είναι και το ιράκ, και η συρία και ο λίβανος· αραβική είναι και η παλαιστίνη. Συνεπώς εκείνο που (θεωρούμε πως) έχει συμβεί είναι πως η Ντόχα έχει περάσει «με την άλλη μεριά» στο συριακό πεδίο μάχης. Με την μεριά της συμμαχίας Δαμασκού – Μόσχας – Τεχεράνης – Άγκυρας. Κι αυτό μ’ έναν μόνο τρόπο μπορεί να έχει συμβεί, τρόπο που όμως εκνευρίζει αφάνταστα τόσο την χούντα του Ριάντ όσο και, σε δεύτερο χρόνο, το Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον: οι ένοπλοι αντικαθεστωτικοί που χρηματοδοτούσε το κατάρ να έχουν περάσει (όχι υποχρεωτικά ανοικτά) με την μεριά της «συμφωνίας της Astana».

Γράφαμε επ’ αυτού πριν μερικές μέρες (Κυριακή 28 Μάρτη: Ντόχα). Οι «κατηγορίες» της χούντας του Ριάντ ότι η Ντόχα «υποστηρίζει φιλο-ιρανούς τρομοκράτες» μεταφράζεται (ελλείψει «φιλο-ιρανών τρομοκρατών» οπουδήποτε!) σ’ αυτήν την στροφή που περιγράψαμε πριν. Που δεν είναι ημερών αλλά εβδομάδων.

Σε κάθε περίπτωση η full χθεσινή αντίδραση των αράβων χρηματοδοτών του isis κατά της Ντόχα, δείχνει έναν πολύ σοβαρό εκνευρισμό. Είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι οι δημαγωγοί, ντόπιοι και διεθνείς δεν θα δείξουν την αιτία του. Εμείς, απ’ την άλλη, (σας) ενημερώνουμε τακτικά για το τι συμβαίνει στο συριακό πεδίο μάχης. Ας προσθέσουμε τα πιο πρόσφατα.