Κυριακή 2 Ιούλη. Η Αθήνα έχει χάσει οποιαδήποτε σχέση με εκείνο το αραβικό μπλοκ που είτε έχει ταχθεί ανοικτά υπέρ του Άσαντ (λίβανος, παλαιστίνη) είτε έχει μεταστραφεί μετά την ρωσική επέμβαση (δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε ακόμα την έκταση και την σύνθεσή του). Έχει δεθεί ασφυκτικά τόσο με το Τελ Αβίβ όσο και με την χούντα του Καΐρου, με εκείνα τα καθεστώτα, δηλαδή, που μπορούν να ονομαστούν εύκολα και με ακρίβεια αντι – «αραβική άνοιξη». Κι αυτό το δέσιμο είναι συναρτημένο είτε με ελληνικά επιχειρηματικά συμφέροντα είτε με μια παρακμιακή αντίληψη περί «γεωπολιτικής αξίας» του ελληνικού οικοπέδου, που παραπέμπει άμεσα στον αμερικανικό (και στον αγγλικό) ιμπεριαλισμό.

Ο χάρτης του συριακού πεδίου μάχης (του 4^ου παγκόσμιου πολέμου) δείχνει ωστόσο ότι μέχρι τώρα το μπλοκ στο οποίο προσπαθεί να πουλήσει υπηρεσίες η Αθήνα χάνει. Φυσικά αυτό δεν είναι καθόλου οριστικό· ο 4^ος παγκόσμιος είναι ήδη ένας μακρόχρονος πόλεμος· και το συριακό πεδίο μάχης είναι δευτερεύον.

Το πρωτεύον, απ’ την άλλη, είναι πολύ μακριά. Κι εκεί κανείς δεν θα χρειαστεί τις ελληνικές εκδουλεύσεις…

Σάββατο 1 Ιούλη. Ενώ παραμένει η εκκρεμότητα της απόφασης του εκτελεστικού συμβουλίου του δντ για το αν θα συνεχίσει να (ψευτο)συμμετέχει στο «ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης», δύο (σχετικές με το θέμα) προχθεσινές ερωταπαντήσεις του υπ.οικ. των ηπα Steve Mhuchin προβλήθηκαν από ντόπια καθεστωτικά μήντια σαν καταφατική απάντηση της Ουάσιγκτον (στο ερώτημα της συμμετοχής).

Όπως συμβαίνει συνήθως, είτε από δόλο είτε από τεμπελιά, τα σχετικά δημοσιεύματα «απόκοψαν» τις ερωταπαντήσεις απ’ το γενικό πλαίσιο του “briefing” του λευκού οίκου, στις 29 Ιούνη, με βασικό ερωτώμενο τον Mhuchin. Το θέμα της ενημέρωσης τύπου ήταν οι κυρώσεις που αποφάσισε να επιβάλει το αμερικανικό υπουργείο οικονομικών σε μία κινεζική (κρατική) τράπεζα, σε μία ναυτιλιακή, και σε 2 κινέζους ceo – κατηγορώντας τους για σχέσεις με την Πγιονγκγιάνγκ. Πρόκειται για σοβαρό ζήτημα που αφορά τις σινο-αμερικανικές σχέσεις.

Εμβόλιμα, ανάμεσα σε δεκάδες δημοσιογραφικές ερωτήσεις που αφορούσαν αυτές τις κυρώσεις, έγιναν στον Mhuchin και δύο ερωτήσεις σχετικές με το δντ και τον ρόλο του στο «ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης». Ήταν άσχετες με το κυρίως πιάτο, και δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι ο αμερικάνος υπ.οικ. ήθελε (ή ήταν έτοιμος) να απαντήσει αναλυτικά. Απάντησε γενικόλογα και μάλλον διπλωματικά… Κατά την γνώμη μας: απέφυγε να απαντήσει. Είτε επειδή δεν έχει παρθεί η οριστική απόφαση απ’ την ψοφιοκουναβική κυβέρνηση, είτε επειδή δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή να ανακοινωθεί. Να ο διάλογος:

Δημοσιογράφος: Δυο ερωτήσεις. Πρώτον, συμμετείχατε, μαζί με την κυρία Lagarde, στην τελευταία συνάντηση του δντ και της παγκόσμιας τράπεζας, και οπωσδήποτε ξέρετε ότι υπήρχε κάποια ανησυχία σχετικά με το μέλλον της αμερικανικής πολιτικής σε σχέση με την συμμετοχή στο διεθνές νομισματικό ταμείο. Ποια είναι η πολιτική των ηπα σε σχέση μ’ αυτό, και σε σχέση με την συμμετοχή στην οικονομική αρωγή στην ευρωζώνη;

Mnuchin: Λοιπόν, επιτρέψτε μου να πω πως είχα την χαρά να συναντήσω την Christine τουλάχιστα μια δωδεκάδα φορές. Νομίζω ότι το δντ παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην επίβλεψη των νομισμάτων και των οικονομικών στον κόσμο. Το δντ ήταν πολύ χρήσιμο σε σχέση με την σταθεροποίηση της κατάστασης στην ελλάδα, δουλεύοντας με την ευρώπη. Νομίζω ότι θα μπορούσε να υπάρξει ένα μεγάλο πρόβλημα φέτος το καλοκαίρι, που θα είχε σημαντικές συνέπειες στις αγορές και στην οικονομία, και νομίζω ότι αυτή [σ.σ.: υποθέτουμε: η Lagarde] ήταν πολύ σημαντικό μέρος αυτών των διαπραγματεύσεων.

Δημοσιογράφος: Η δεύτερη ερώτησή μου ήταν, τι σκέφτεσθε για την διατήρηση του επιπέδου της αμερικανικής υποστήριξης στο δντ στα σημερινά επίπεδα και, ειδικά, στη διάσωση της ελλάδας; Επειδή ο ρόλος των ηπα μέσω του δντ είναι η αρωγή στην ελληνική οικονομική κρίση.

Mnuchin: Ναι, επιτρέψτε μου μόνο ένα σχόλιο. Η συμμετοχή του δντ στην ελλάδα είναι αρκετά μικρή. Δεν είμαι καν σίγουρος ότι η ελλάδα αναγκαστικά πρόκειται να το χρησιμοποιήσει [σ.σ.: εννοεί το ποσό που μπορεί να δώσει το δντ, τα 2 δισεκατομύρια δηλαδή], οπότε νομίζω ότι η σημασία [σ.σ.: εννοεί της συμμετοχής του δντ] ήταν περισσότερο μια σφραγίδα έγκρισης. Και, οπωσδήποτε, δεν υπάρχει άμεσο κόστος για τις ηπα ή τους φορολογούμενους. Και υποστηρίζουμε το δντ, αν και εξετάζουμε την συνεισφορά μας στο δντ, εξετάζουμε πολύ προσεκτικά αυτές τις συνεισφορές, για να είναι σίγουρο ότι τα χρήματα των [αμερικάνων] φορολογούμενων δαπανώνται σωστά.

Σάββατο 1 Ιούλη. Δεν ξέρουμε αν σαν «μεγάλο πρόβλημα φέτος το καλοκαίρι» ο αμερικάνος υπ.εξ. εννοούσε μια πιθανή ελληνική χρεωκοπία· απ’ τα συμφραζόμενα μπορεί να προκύψει κάτι τέτοιο. Απ’ τα υπόλοιπα της απάντησης του Mnuchin πάντως ΔΕΝ προκύπτει οτιδήποτε καινούργιο για το πως η ψοφιοκουναβική συντηρητική κυβέρνηση αντιμετωπίζει όχι «ειδικά» την ελληνική διάσωση, αλλά γενικά την σχέση του δντ με την ευρωζώνη· σχέση που αυτήν την περίοδο περιστρέφεται γύρω απ’ την «ελληνική διάσωση», αλλά δεν εξαντλείτε σ’ αυτήν.

Το όχι και τόσο βαθύ πνεύμα της Ουάσιγκτον είναι «δεν θα πληρώνουμε (ακόμα κι αν πρόκειται για δανεικά) για τα ευρωπαϊκά προβλήματα· ας πληρώνουν μόνοι τους οι ευρωπαίοι, ειδικά οι γερμανοί». Συνεπώς έχει ελάχιστη σημασία το γεγονός ότι ο Mnuchin παρατηρεί ότι τα 2 δις που «ίσως» δανείσει ακόμα το δντ στην Αθήνα είναι μικρό ποσό· ότι η Αθήνα μπορεί να μην το χρειαστεί καν· και ότι δεν επιβαρύνει (ιδιαίτερα) τους αμερικάνους φορολογούμενους.

Τα αμερικανικά επιτελεία δεν επαναπαύονται σ’ αυτό, και να γιατί ο Mnuchin ΔΕΝ απάντησε στις 2 ερωτήσεις που του έγιναν: εξετάζουν, έστω και θεωρητικά, το ενδεχόμενο να χρειαστεί “πρόγραμμα διάσωσης” (και) η ιταλία. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα είναι με πολλά λεφτά. Κι αν υπάρχει συμμετοχή του δντ θα είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ τα 2 δισεκατομύρια που “ίσως” δοθούν ακόμα στην ελλάδα.

Προληπτικά λοιπόν σε ότι αφορά την ευρωζώνη, και επειδή μπορεί να δημιουργηθούν στο όχι μακρινό μέλλον και άλλες “νομισματικές ενώσεις” (π.χ. στην ασία, με κέντρο τον κινέζικο καπιταλισμό) η Ουάσιγκτον μελετάει στα σοβαρά αλλαγές στην λειτουργία του δντ έτσι ώστε είτε να μην συμμετέχει σε προγράμματα διάσωσης κρατών που ανήκουν σε τέτοιες ενώσεις, είτε να συμμετέχει σαν το “αφεντικό”. Και πάντως όχι όπως τώρα.

Το πότε θα βγουν οι αμερικάνοι να τα πουν (ή να τα επιβάλλουν) αυτά δημόσια· το σε ποια φάση θα είναι η “ελληνική διάσωση” τότε· και το πως θα επηρεαστούν τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια αν το δντ αποκλείσει οποιαδήποτε μελλοντική οικονομική συνεισφορά στην “ελληνική διάσωση”, αυτά είναι ζητήματα που εκκρεμούν…

Παρασκευή 30 Ιούνη. Μιλώντας στο γερμανικό κοινοβούλιο παραμονές της συνόδου των g20 στο Αμβούργο η Μέρκελ επιβεβαιώσε ότι Βερολίνο και Παρίσι διαμορφώνουν ένα κοινό μεσοπρόθεσμο σχέδιο για την θεσμική εμβάθυνση τόσο της ε.ε. όσο και της ευρωζώνης. Προφανώς δεν μπήκε σε λεπτομέρειες. Επίσης είναι λογικό ότι η δουλειά δεν γίνεται μόνο απ’ αυτά τα δύο κράτη.

Θα χωρέσουν όλοι στην «επιτάχυνση» ακόμα κι αν κινούνται μόνιμα με ασθενοφόρο; Όπως και νάχει η ευρωπαϊκή αναβάθμιση (και η όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών αντιπαλοτήτων που θα προκαλέσει) δεν θα μείνει κρυφή.