Δευτέρα 2 Γενάρη>> Θα μπορούσε να είναι ο πολεμικός ύμνος μας… Εκεί κάπου στη δεκαετία του ’80. Ή μήπως όχι, απλά ένα φάντασμα που εξατμίστηκε γρήγορα;
Ο θεϊκός Leonard Cohen (καλή του ώρα όπου κι αν βρίσκεται) υποδεικνύει τα σημεία του ορίζοντα∙ του ορίζοντα που αφήσαμε να μαυρίσει…
Eδώ σε πιο ηλεκτρική εκδοχή, απ’ τους R.E.M. (μ’ έναν νυχτερινό δρόμο που κάτι μπορεί – θα πρέπει – να σας θυμίζει…)
Κι εδώ απ’ τον Joe Cocker, σε μια ερμηνεία αυθεντικά Κοκερίστικη.
Δευτέρα 2 Γενάρη>> Κάποιος παλιοχαρακτήρας δημοσιοποίησε τον πιο πάνω χάρτη με τις τιμές του ρεύματος στα ευρωπαϊκά κράτη στις 29 Δεκέμβρη του 2022 – προχτές δηλαδή. Οι τιμές είναι σε ευρώ ανά μεγαβατώρα.
Για έναν περίεργο αλλά και αξιοθαύμαστο λόγο το ρευματάκι στο ελλαδιστάν (τρεχούμενο και γάργαρο) πήγαινε 248 ευρώ (ανά μεγαβατώρα), μακράν το ακριβότερο στη γηραιά ήπειρο – κι αυτό δεν πρέπει να οφείλεται στο κρύο. Ο καιρός δεν έχει βγάλει ακόμα δόντια.
Επειδή χρονιάρες μέρες δεν θέλουμε να πάει ο νους σας στο κακό (σε καρτέλ ας πούμε, ή σε μεταγραφές ceo με πλούσιο βιογραφικό από βαλκανικές μπίζνες-ρημαδιό…) προτείνουμε σαν εξήγηση το γεγονός ότι εδώ είναι το μαιευτήριο της δημοκρατίας.
Δεν είναι και λίγο: βρίσκεται μόνιμα σε θερμοκοιτίδα, αρνείται να ξεμυτίσει, οπότε καίει ρεύμα. Αυξάνοντας δυσανάλογα την ζήτηση τελικά (δεν το είχατε πάρει χαμπάρι, ε;)… Τα υπόλοιπα είναι απλά «ο νόμος της αγοράς» που θάλεγε και κάθε νεοφιλελεύθερος, ρημαδο- ή όχι.
Έτσι δεν είναι;
Η έλξη του φόβου: μια μετα-ανάλυση της αποτελεσματικότητας και των θεωριών περί έλξης του φόβου… Paper του 2015
(Το fear factory έχει και τους θεωρητικούς του…)
Δευτέρα 2 Γενάρη>> Δεν έχει σημασία τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα∙ σημασία έχει το ποιος κουμαντάρει την συζήτηση: αυτό είναι το κεντρικό δόγμα, το κατά κάποιον τρόπο “there-is-no-alternative” της «εποχής της μετα-αλήθειας» όπως την έχουν ονομάσει, που διογκώνεται όλο και περισσότερο στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο. Δεν υπάρχουν βέβαια ούτε μετα-αλήθειες, ούτε προ-αλήθειες, ούτε μετα-ψέματα, ούτε προ-ψέματα! Υπάρχει όμως μια συγκεκριμένη ιστορική φάση «μετάβασης» όπου το κεφάλαιο (τα πιο δυναμικά αφεντικά του) κατασκευάζει ήδη «πραγματικότητες»: «επαυξημένες», «ενισχυμένες» (augmented) πραγματικότητες, «εικονικές» (virtual) πραγματικότητες, τα ανάλογα «βιώματα», τις αντίστοιχες «εμπειρίες», την διαρκή ροή και εναλλαγή, κινούμενη άμμο δηλαδή «αληθειών» και διαψεύσεων, και πάει λέγοντας∙ με κάθε σχιζοφρενική αντιφατικότητα ακόμα και στην ίδια τη «νέα» ορολογία… Το colpo grosso της 4ης βιομηχανικής επανάστασης είναι ακριβώς αυτό: η ολοκλήρωση του εμπορεύματος, του θεάματος και του ελέγχου μέσα απ’ το εμπόριο ή/και την επιβολή «πραγματικότητας» ή «πραγματικοτήτων» σύμφωνα με τις κάθε φορά κερδοφόρες και αποδοτικές προδιαγραφές.
Στη μορφή-εμπόρευμα, πράγματι, δεν υπάρχει ούτε αλήθεια ούτε ψέμα (ίσως κάτι σαν «ψεμολήθη» ή αληθοφάνεια)∙ υπάρχει όμως σε στρατηγική θέση η διαχείριση της «λειτουργίας» της/του. Όπως σωστά είχε σχολιάσει ο Μαρξ, ο φετιχισμός του εμπορεύματος είναι η εκκοσμίκευση του θρησκευτικού (χριστιανικού) φετιχισμού. Τώρα ο φετιχισμός της «πέρα απ’ την αλήθεια και το ψέμα» κυριαρχίας επιδιώκει να είναι η εκκοσμίκευση της θείας δίκης – που είναι βέβαια άγνωστη και μυστηριώδης. “Πέρα απ’ την αλήθεια και το ψέμα” βρίσκεται η αυθεντία…
Τι πάει να πει «σημασία έχει το ποιος κουμαντάρει την συζήτηση», άρα το ποιος όχι μόνο σκηνοθετεί αλλά επίσης διαλέγει ή/και επιβάλλει τις «διαφορετικές απόψεις» και τα χαρακτηριστικά τους; Πάει να πει σημασία έχει το ποιος κατέχει την εξουσία. Όχι, μόνο, επειδή αυτός λογοκρίνει. Αλλά επίσης (ίσως κυρίως) επειδή αυτός νοηματοδοτεί.
Στη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας αυτή η καπιταλιστική στρατηγική έγινε κοινοτοπία. Εκείνα που τώρα (ψευτο…)αναγνωρίζονται σαν «προβλήματα» ή «αδυναμίες» της (όπως, για παράδειγμα, οι συνέπειες της κατ’ οίκον φυλάκισης στο ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών) ρίχνονταν στον Καιάδα ως ψέματα όταν λέγονταν έγκαιρα και ενάντια στα πραξικοπήματα. Είναι μια ήδη χειροπιαστή απόδειξη του «δεν έχει σημασία τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα∙ σημασία έχει…».
Το κεφάλαιο-σχέση ως υπερ-νόρμα είναι, αν το σκεφτούμε από μια διαφορετική μεριά, η «συγκέντρωση», η οργάνωση και η αξιοποίηση του γενικευμένου κοινωνικού, ηθικού, διανοητικού, αισθητικού tribalism, της σύγχρονης «φυλετικοποίησης», της κονιορτοποίησης δηλαδή των σημείων προσανατολισμού, των σημείων αναφοράς, στις δυτικές κατά κύριο λόγο κοινωνίες τα τελευταία 30 «νεοφιλελεύθερα» χρόνια. Είναι η οργανωμένη συν-κίνηση, και με τις δύο έννοιες. Της (συνήθως διαλυτικής και πειθαρχικής) συναισθηματικής ταλάντωσης, αλλά και του μαγνητισμού των συμπεριφορών απ’ τον ίδιο πόλο. Καινοφανείς λέξεις που έχουν γίνει της μόδας όπως «συμπερίληψη» απηχούν αυτό ακριβώς: το μάντρωμα των πληθωρισμένων δι-ατόμων, των ναρκισσιστικών, τσακισμένων, παρανοημένων και παρανοούντων Εγώ-Κεφάλαιο που επιπλέουν αναίσθητα πια σε μια ταραγμένη, φουρτουνιασμένη θάλασσα σημείων-παραληρηματικής-εξουσίας∙ σε ένα υπονομευμένο, ναρκοθετημένο, υποθηκευμένο, παραλυτικό, σκοτεινό διαρκές Τώρα με μοναδικό πολικό αστέρα τον φόβο.
Είναι παλιό, είναι διδακτικό, θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει στην πρώτη σελίδα των έργων των ιστορικών του μέλλοντος, και θα το επαναλάβουμε για μια ακόμα φορά:
O αξιωματούχος μου είπε ότι τύποι του είδους μου «ανήκουν σ’ αυτό που αποκαλούμε κόσμος – βασισμένος – στην – πραγματικότητα», τον οποίο περιέγραψε σαν αποτελούμενο από ανθρώπους «που πιστεύουν ότι οι λύσεις προκύπτουν απ’ την συνετή μελέτη της πραγματικότητας όπως αυτή εμφανίζεται μπροστά μας». Συμφώνησα και μουρμούρισα κάτι για τις αρχές του διαφωτισμού και του εμπειρισμού.
Mε έκοψε. «Aλλά ο κόσμος δεν δουλεύει πλέον έτσι» συνέχισε. «Tώρα είμαστε αυτοκρατορία, κι όταν δρούμε δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα. Kαι την ώρα που εσείς μελετάτε αυτήν την πραγματικότητα που δημιουργήσαμε – όσο πιο συνετά μπορείτε – ξαναδρούμε, δημιουργώντας νέες πραγματικότητες, τις οποίες επίσης μπορείτε να μελετήσετε, κι έτσι προχωράνε τα πράγματα. Eίμαστε πρωταγωνιστές της ιστορίας …. και εσείς, όλοι εσείς, έχετε μείνει πίσω να μελετάτε αυτά που κάνουμε».
(New York Times Magazine, Oκτώβριος του 2004)
Δεν έγιναν αυτοκρατορία, αλλά στον καπιταλισμό δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Η βασική ιδέα παραμένει….
Ευτυχές το καινούργιο και θαυμαστό 2023, 2024, 2025… – σα να λέμε.
Το Normandy Format δημιουργήθηκε στις 6 Ιούνη του 2014, απ’ τις κεντρικές πολιτικές βιτρίνες του Παρισιού, του Βερολίνου, της Μόσχας και του Κιέβου (αργότερα προσκλήθηκε κι εκείνη του Μινσκ) για να βρεθεί μια ειρηνική λύση στην «ουκρανική κρίση». Σ’ αυτή την αναμνηστική φωτογραφία δεν φαίνεται οι τρεις στα δεξιά να κάνουν «κερατάκια» πίσω απ’ το κεφάλι των άλλων δύο…
(Από αριστερά προς τα δεξιά: Λουκασένκο, Πούτιν, Μέρκελ, Ολάντ, Ποροσένκο)
Δευτέρα 2 Γενάρη>> Δεν ήταν αρκετή η παραδοχή της κυρίας Μέρκελ. Ξεφύτρωσε κι ο γάλλος Francois Hollande, πρόεδρος της 5ης γαλλικής δημοκρατίας (καλύτερα να διαβαστεί σε εισαγωγικά) απ’ το 2012 ως το 2017. Ο σοσιαλδημοκράτης Hollande είναι βέβαια πολιτικός νάνος σε σύγκριση με την κυρία Μέρκελ. Ωστόσο συνυπέγραψε τις 2 «συμφωνίες του Μινσκ» το 2014 και το 2015, συνεπώς έχει γνώση για το που έβαλε την υπογραφή του.
Συνεντευξιαζόμενος πριν λίγες μέρες στην Kiev Independent ρωτήθηκε αν συμφωνεί με την γερμανίδα πρώην πρωθ. ότι οι συμφωνίες είχαν στόχο να «παγώσουν» την σύγκρουση στην ουκρανία και όχι να λύσουν τα προβλήματα. Ο παρακμιακός κυρ Francois απάντησε:
Ναι, η Angela Merkel έχει δίκιο. Οι συμφωνίες του Minsk σταμάτησαν για κάποιο διάστημα την ρωσική επίθεση… Ήταν σημαντικό να δούμε το πως η Δύση θα επωφελούνταν από αυτό το διάλειμμα…. Ήταν χάρη σ’ αυτές τις συμφωνίες που ο ουκρανικός στρατός μπόρεσε να εκπαιδευτεί και να εξοπλιστεί καλύτερα…
Είναι μια πρόκληση για την ανάλυση το να αναρωτηθούμε τι θα πουν αυτές οι τόσο σπουδαίες πολιτικές βιτρίνες των δύο τόσο σπουδαίων «ευρωπαϊκών δυνάμεων» στην περίπτωση που η Μόσχα νικήσει αμετάκλητα στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Μπορεί να υποθέσει κάποιος, χωρίς αυτό να είναι ελαφρυντικό για καμία από δαύτες, ότι λένε αυτά που λένε τώρα επειδή οτιδήποτε άλλο θα έβγαζε-στη-σέντρα (με μεγάλη καθυστέρηση) τόσο το κλόουν του Κιέβου όσο και τον προκάτοχό του, αποδίδοντάς τους την ευθύνη για το σκίσιμο εκείνων των συμφωνιών. Σ’ αυτούς και σε Ουάσιγκτον – Λονδίνο. Συνεπώς μιλούν … καθεστωτικά ουκρανικά επειδή είναι πολύ αργά για να μιλήσουν οποιαδήποτε άλλη γλώσσα!
Όμως αυτές οι «κρίσεις ειλικρίνειας» (ή «κρίσεις προσαρμογής στο τώρα»…) έχουν ήδη μια συνέπεια και μία προϋπόθεση.
Η συνέπεια είναι πως όλο και λιγότερες πολιτικές βιτρίνες στον πλανήτη γη θα εμπιστεύονται τους ευρωπαίους ομοίους τους σε οποιαδήποτε συμφωνία∙ οι αμερικάνοι έχουν «καεί» ήδη, απ’ την εποχή του ψόφιου κουναβιού και της ακύρωσης της συμφωνίας για τα πυρηνικά του ιράν. Να θυμίσουμε ότι οι «συμφωνίες του Minsk» έγιναν αποφάσεις του οηε, πράγμα που σημαίνει ότι Βερολίνο και Παρίσι δείχνουν τώρα το μεσαίο δάκτυλο όλων των χεριών τους στον «διεθνή οργανισμό» για το κύρος του οποίου μέχρι χτες κόπτονταν. Τίνος τ’ αυτί θα τραβήξουν απο ‘δω και στο εξής ότι “δεν σέβεται τον οηε”;
Η προϋπόθεση είναι ότι το Κίεβο θα καταφέρει να νικήσει, έτσι ώστε το «διάλειμμα» που επέτρεψε την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό του στρατού του να «βγάλει τον κόπο» του Βερολίνου και του Παρισιού στα ψέματα. Αν, αντίθετα, αποδειχθεί πως αυτό το «διάλειμμα» ήταν μόνο προετοιμασία για την καταστροφή μεγάλου μέρους της ουκρανίας (και οπωσδήποτε των ουκρανών γένους αρσενικού), ή, ακόμα χειρότερα, αν τελικά ο πολωνικός στρατός αξιοποιήσει αυτήν την εξελισσόμενη καταστροφή και εισβάλει για να «πάρει πίσω» ένα καλό κομμάτι της βορειοδυτικής ουκρανικής επικράτειας, τότε αυτές οι δυτικές πονηρούτσικες πολιτικές βιτρίνες (και οι τωρινοί αντικαταστάτες τους…) θα είναι βαριά συνένοχες, και μάλιστα αναδρομικά και με δόλο.
Θα πείτε: και ποιοι θα αποδώσουν τις ευθύνες σε συνταξιούχους πολεμοκάπηλους; Θα πρέπει να τελειώσει ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος για να στηθούν τα μεγάλα δικαστήρια… Κι ως τότε…
Σωστά.
Δευτέρα 2 Γενάρη>> Όταν το κινεζικό καθεστώς επιβάλλει τα πιο παράλογα (στην αυστηρότητά τους) μέσα «περιορισμού της διάδοσης» του τσαχπίνη, κάνοντας μια ποσοτική (και οργανωτική) αναβάθμιση εκείνων που έκαναν άλλοι για μήνες στην άλλη μεριά του πλανήτη, είναι (για τους δυτικούς) απάνθρωπο, ανελεύθερο, τυραννικό… Όταν ξεσηκώνονται οι πληβείοι σε διάφορες πόλεις στα τέλη του περασμένου Νοέμβρη εναντίον αυτών των μαζικών κατ’ οίκον φυλακίσεων, πάλι οι δυτικοί χειροκροτούν, αναγγέλλουν άλλη μια φορά το «τέλος του Xi», και διαφημίζουν την «αποτελεσματικότητα» των δυτικής κατασκευής mRNA πλατφορμών γενετικής μηχανικής σε σχέση με τα κινεζικά παραδοσιακά εμβόλια… Κι όταν το κινέζικο καθεστώς αίρει, σχεδόν ακαριαία, όλες τις απαγορεύσεις, δηλώνοντας ότι ο τσαχπίνης είναι πολύ ήπιος και δεν συνιστά πρόβλημα, και πάλι οι ίδιοι δυτικοί το κατηγορούν ότι θα μολύνει όλο τον πλανήτη∙ και ειδικά την δύση, με τα «αποτελεσματικά και ασφαλή», που δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Με δυο λόγια ό,τι και να κάνει το Πεκίνο είναι χρεωμένο∙ πράγμα που μπορεί να θεωρηθεί λογικό μόνο υπό την προϋπόθεση ενός (παγκόσμιου) πολέμου χαμηλής (ως τώρα…) έντασης, και πάντως άσχετα με οποιοδήποτε ζήτημα δημόσιας υγείας.
Ή μήπως όχι άσχετα;
Η δυτική δημαγωγία δεν ασχολείται με το να δώσει εύλογες εξηγήσεις τόσο για την αυστηρότητα των απαγορεύσεων στην κίνα απ’ την άνοιξη του 2021 και μετά (αλλά όχι το 2020, μετά το τέλος της «επιχείρησης Wuhan»!!!), όσο και για την ξαφνική άρση τους στο τέλος του 2022… Δεν υπάρχει καν εξήγηση για το γεγονός ότι ενώ οι κινέζοι βιοτεχνολόγοι έφτιαξαν mRNA πλατφόρμες (εργαστηριακά, για χάρη του know how) ΔΕΝ τις χρησιμοποίησαν, ούτε τις πούλησαν σε τρίτους, θεωρώντας τες επικίνδυνες… Οι λογικές εξηγήσεις είναι πολυτέλεια, κι εξάλλου οι δυτικοί υπήκοοι είναι (ή πρέπει να είναι) «παιδιά», που αναλώνονται στις εντυπώσεις, στη συγκινησιακή πανούκλα και στο οργανωμένο Θέαμα…
Θα το θυμάστε: έχουμε υποστηρίξει α) ότι η λεγόμενη «πανδημία» κατασκευάστηκε (μέσα από συστηματικές αλλαγές / διαστρεβλώσεις ορισμών και εννοιών) απ’ τους δυτικούς και με σοβαρές γεωπολιτικές διαστάσεις / στοχεύσεις∙ και β) ότι το κινεζικό καθεστώς, με πλήρη γνώση της πολύ μικρής επικινδυνότητας του τσαχπίνη ήδη απ’ την άνοιξη του 2020, δεν πήρε κανένα σπουδαίο μέτρο ολόκληρη εκείνη την χρονιά (το 2020), ούτε καν έκανε υποχρεωτικό τον εμβολιασμό του πληθυσμού με τα δικά του, τρία κλασσικά, κανονικά εμβόλια∙ άλλαξε όμως «γραμμή» στις αρχές της άνοιξης του 2021 (όταν άρχισαν να απλώνονται οι μεταλλάξεις του τσαχπίνη…) για να κάνει μαζικές ασκήσεις αντιμετώπισης επίθεσης βιολογικού πολέμου. Χωρίς να το πουν ποτέ ανοικτά, οι άρχοντες του Πεκίνου έκαναν έναν σχεδιασμό να κρατήσουν αυτές οι ασκήσεις μεγάλης κλίμακας κάτι παραπάνω από ένα χρόνο∙ θα τελείωναν πριν το καλοκαίρι του 2022… Τράβηξαν παραπάνω, πιθανόν επειδή παρατηρήθηκαν αρκετές δυσλειτουργίες στις επιμελητειακές δομές που θα έπρεπε να διορθωθούν. Η πυρκαγιά σε πολυκατοικία στην Xinjiang στα τέλη του Νοέμβρη και ο θάνατος 10 ατόμων απ’ τους πολλούς σε «υγιειονομική» κατ’ οίκον φυλάκιση ενοίκους του συγκροτήματος, σηματοδότησε (κατά την άποψή μας) το τέλος αυτών των παρατεταμένων ασκήσεων. Οι διαδηλώσεις και οι (περιορισμένης έκτασης) οδομαχίες προσέθεσαν απλά μια διάσταση «διαλόγου με την κοινωνία» στην απόφαση του καθεστώτος…
Είναι όμως βάσιμη η εξήγησή μας περί ασκήσεων αντιμετώπισης βιολογικού πολέμου; Είναι εύλογο να φοβάται το Πεκίνο ότι μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπο με τέτοια επίθεση απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον ή κάποιου συμμάχου της; Η απάντηση είναι πέρα για πέρα ΝΑΙ! Η ανακάλυψη / αποκάλυψη των αμερικανικών εργαστηρίων βιολογικού πολέμου στο ουκρανικό έδαφος και των «ερευνών» που γίνονταν εκεί απασχολεί πολύ σοβαρά όχι μόνο τη Μόσχα αλλά και το Πεκίνο (κι άλλους που είναι υποψήφιοι στόχοι…) – μόνο τους δυτικούς υπηκόους δεν απασχολεί… Αλλά είπαμε: εμείς είμαστε (ή πρέπει να είμαστε) «παιδιά»…
Η αμερικανική επιλογή υπέρ των επιθέσεων με «έξυπνα» βιολογικά όπλα είναι κατατεθειμένη δημόσια, όσο κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατόν! Αναφέρεται ρητά εδώ:
Για όσες / όσους δεν αναγνωρίζουν περί τίνος πρόκειται είναι το 90 σελίδων σχέδιο για την «αναδιοργάνωση» του αμερικανικού μιλιταρισμού / ιμπεριαλισμού, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η full spectrum dominance των ηπα στον 21ο αιώνα. Δημοσιοποιήθηκε τον Σεπτέμβρη του 2000, γραμμένο απ’ τους σκληροπυρηνικούς, πολεκάπηλους «νεοσυντηρητικούς», που σύντομα θα αναλάμβαναν το γκουβέρνο στις ηπα (Μπους ο Β) και κυβερνούν και τώρα σε πλήρη συνεργασία με τους «δημοκρατικούς» του νυσταλέου Jo. Δίκαια, καθόλου υπερβολικά, εκείνο το σχέδιο θεωρήθηκε το πολιτικό ευαγγέλιο της «τρομοκρατικής επίθεσης» της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 (ένα χρόνο μετά την δημοσιοποίησή του…) και του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» που ακολούθησε:
Δεν θα ασχοληθούμε όμως εδώ με την «αντιτρομοκρατία» ως μέσο κυριαρχίας. Θα ασχοληθούμε με την …. αντι-βιολογία! Στη σελίδα 60 του σχεδίου αναφέρονται ανοικτά τα εξής:
Δευτέρα 2 Γενάρη>> Για τους μιλιταριστές (και όλα τα συναφή) ο τεχνοφετιχισμός είναι προσόν. Ακόμα περισσότερο όταν πρόκειται για τεχνολογίες «διπλής χρήσης», για όπλα δηλαδή που χρησιμοποιούνται υποτίθεται και για «ειρηνικούς» σκοπούς. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που o πολιτικός εκπρόσωπος ενός απ’ τους διάσημους μιλιταρισμούς του πλανήτη, ο πολύς Netanyahu, αποφάσισε (στην προηγούμενη πρωθυπουργία του) να υιοθετήσει και να αξιοποιήσει την γενετική μηχανική που πουλιόταν ως «εμβόλιο».
Το παράξενο (ίσως μόνο από πρώτη ματιά) ήταν ότι αυτήν την οπλική τεχνολογία αποφάσισε να την χρησιμοποιήσει εναντίον των ίδιων των υπηκόων του! Υπηκόων πιστών στην συντριπτική πλειονότητά τους στο ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς. Ήταν εκείνη η απόφασή του πράξη αχαριστίας; (Ή μήπως θα έπρεπε να αποκαλύψει σ’ αυτούς τους υπηκόους ότι καθεστώτα που ζουν προκαλώντας θάνατο δεν θα διστάσουν ούτε απέναντι στους υποστηρικτές τους;)
Όχι… Τίποτα απ’ αυτά. Σαν γνήσιος φασίστας δεν χρειάζεται να ξέρει τα χαρακτηριστικά κάθε όπλου διπλής χρήσης. Απλά ο τεχνοφετιχισμός είναι must…
Στο παρακάτω σύντομο και υποτιτλισμένο video απόσπασμα μιας συνέντευξής του στις 7 Δεκέμβρη του 2022 (ευχαριστούμε τους Σ. και Β.) ο πρωθυπουργός του Τελ Αβίβ (το 2020/21 αλλά και σήμερα…) εξηγεί με μεγάλο καμάρι το πως το ψηφιακό ιατρικό φακέλωμα μπορεί να εξελιχθεί εύκολα κι απλά σε ψηφιακό βιοτεχνολογικό φακέλωμα… για το καλό της «επιστήμης» και της βιομηχανίας της υγείας φυσικά. Κι έτσι οι εξηγήσεις του έχουν ευρύτερη σημασία: μιλάει για μια «καλή κι αγαθή» όψη της θηριώδους μηχανής που όντως δεν αφορά καθόλου μόνο τους υπηκόους του.
Δώστε προσοχή παρακαλούμε:
Φυσικά ο Netanyahu λέει και τα δόλια ψέματα του – πώς αλλιώς;
Δευτέρα 2 Γενάρη>> Μπορεί οι εθνικιστές όλων των αποχρώσεων να ξημεροβραδιάζονται στα μέρη μας με το τι είπε ο «σουλτάνος» ή οι υπουργοί του… Μπορεί η εντόπια εθνικιστική δημαγωγία να παίζει μόνιμα τον σκοπό «η πατρίς κινδυνεύει»… Όταν, όμως πρόκειται για σοβαρά νεώτερα απ’ τον «αιώνιο εθνικό εχθρό» τότε ή μούγκα, ή ξεπέτα.
Μόλις πριν 2 βδομάδες (Το μπλοκ της Αστάνα ξανά – 19 Δεκέμβρη 2022) αντιπληροφορούσαμε σχετικά με επικείμενες εξελίξεις στο συριακό πεδίο μάχης. Το κείμενο είναι «ανοικτό», συνεπώς δεν χρειάζεται να το αναπαράγουμε στο σύνολο του∙ όποιος ενδιαφέρεται το βρίσκει εύκολα. Για χάρη, όμως, της σημερινής αναφοράς θυμίζουμε την προτελευταία παράγραφο:
…Ο Assad έχει αποδεχθεί (ανεπίσημα) αυτήν την προοπτική [της ανοικτής συνεννόησης με την Άγκυρα] , χωρίς να το φωνάζει. Το να είναι σε πρώτη φάση τριμερής (και να γίνει, ίσως, σε ρωσικό έδαφος) θα τον εξυπηρετούσε ιδιαίτερα. Υποτίθεται πως η μόνη του αντίρρηση είναι ότι θέλει να συναντηθεί με τον Ερντογάν μετά τις προεδρικές εκλογές στην τουρκία (18 Ιούνη 2023). Ωστόσο το «πότε» μιας τέτοιας γεωπολιτικά εντυπωσιακής συνάντησης δεν μπορεί να εξαρτηθεί απ’ τις τουρκικές εκλογές: θα επισφραγίσει μια κοινή μεθόδευση, έναν κοινό σχεδιασμό μεταξύ Άγκυρας, Δαμασκού και Τεχεράνης (με την Μόσχα σε πιο διακριτική θέση) κατά της κατοχής της ανατολικής συρίας∙ κι αυτό δεν μπορεί παρά να ταράξει τόσο την Ουάσιγκτον όσο και τους ypg συμμάχους της. Συνεπώς εγγράφεται στα χρονοδιαγράμματα, στους συσχετισμούς, στις εξελίξεις σε περισσότερα του ενός πεδία μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου – και οπωσδήποτε στο ουκρανικό (όπου επίσης η «συνεργασία πένσας» μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας είναι σημαντική…)
Το πρώτο αξιοσημείωτο έως εντυπωσιακό βήμα αυτής της «ανοικτής συνεννόησης» έγινε, και είναι σίγουρο ότι στο Τελ Αβίβ, στην Αθήνα, στο Λονδίνο και στην Ουάσιγκτον ταράχτηκαν κάπως. Η ταραχή όλων αυτών των αφεντικών, ανομολόγητη βέβαια, είναι ένα απ’ τα σημαντικότερα γεγονότα του 4ου παγκόσμιου πολέμου στην ευρύτερη περιοχή για το 2022∙ μετά απ’ τον πόλεμο στην ουκρανία.
Στις 28 Δεκέμβρη συναντήθηκαν (σε ρωσικό έδαφος, στη Μόσχα) οι υπ.αμ. της ρωσίας (Shoigu), της τουρκίας (Akar) και της συρίας (Abbas) – μαζί με τον «επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών» της Άγκυρας (MIT) Hakan Fidan και τον αντίστοιχο της Δαμασκού (χασάπη) Ali Mamlouk. Οι δύο τελευταίοι σίγουρα δεν έχουν πάψει να έχουν μυστικές (ή όχι και τόσο μυστικές…) συναντήσεις ήδη απ’ το 2016, αν όχι νωρίτερα∙ ας πούμε λοιπόν ότι πέρα απ’ τα κυρίως καθήκοντά τους σ’ αυτό το ραντεβού η παρουσία τους ήταν απαραίτητη για τις σημαντικές λεπτομέρειες του όποιου κοινού σχεδιασμού.
Είπαμε για ταραχή. Kανείς δεν αγνοεί προθέσεις, προσανατολισμούς και μεθοδεύσεις σχετικά με την αμερικανική (plus proxies) κατοχή του 1/3 της συριακής επικράτειας και εναντίον της… Όμως, στη ζυγαριά των κινήσεων και των ελιγμών των αντιπάλων του 4ου παγκόσμιου πολέμου στο συριακό πεδίο μάχης και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή / ανατολική Μεσόγειο, το να εμφανίζεται ανοικτά μια συμμαχία (που κατά την δική μας άποψη είναι ενεργή εδώ και χρόνια) έχει ένα πραγματικό και καθόλου συμβολικό βάρος. Το να δηλώνει μ’ αυτόν τον έμπρακτο τρόπο το μπλοκ της Αστάνα ότι «θα καταπολεμήσει την τρομοκρατία στη συρία» (και στο ιράκ), που σε πρώτο χρόνο αφορά τους proxies της Ουάσιγκτον αλλά, στην ουσία, αφορά τον δικό της στρατό κατοχής, δεν μπορεί παρά να συνεπάγεται κινήσεις και δράσεις εκ μέρους των μελών του:
… Η συριακή κρίση, το ζήτημα των προσφύγων και οι προσπάθειες για τον κοινό πόλεμο εναντίον όλων των τρομοκρατικών οργανώσεων στο συριακό έδαφος συζητήθηκαν σ’ αυτήν την εποικοδομητική συνάντηση. Οι υπουργοί άμυνας της τουρκίας, της συρίας και της ρωσίας, καθώς και οι επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, συμφώνησαν να συνεχίσουν με τριμερείς συναντήσεις για να διασφαλίσουν την σταθερότητα της Συρίας και του συνόλου της περιοχής…
Αυτό ήταν το κοινό περιεχόμενο των ανακοινώσεων της Μόσχας και της Άγκυρας∙ η Δαμασκός κράτησε ένα ελαφρά πιο χαμηλό τόνο: η Άγκυρα φέρεται να συμφώνησε στην απόσυρση του στρατού της απ’ το συριακό έδαφος (κάτι σημαντικό για τον Άσσαντ), αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται χρόνος, αντικατάστασή του από συριακό στρατό, και φυσικά ο αποτελεσματικός έλεγχος των αντι-Άσσαντ ενόπλων στο Idlib, κάτι που προς το παρόν δεν φαίνεται να έχει επιτευχθεί.
Η συγκεκριμένη εκστρατεία αναστροφής των σχεδιασμών του «άξονα» για την «Νέα Μέση Ανατολή, που ουσιαστικά άρχισε το φθινόπωρο του 2015 με την εμφάνιση στης Μόσχας στο συριακό πεδίο μάχης και την δημιουργία της συμμαχίας που έχουμε ονομάσει «μπλοκ της Αστάνα» (Μόσχα, Τεχεράνη, Άγκυρα, Δαμασκός… με βοήθειες απ’ την Ντόχα και το Πεκίνο), έχει αρχίσει μεν να κλιμακώνεται όλο και περισσότερο ανοικτά αντιαμερικανικά, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. (Να θυμίσουμε ότι για κάποια χρονική περίοδο γύρω στο 2018 το μπλοκ της Αστάνα προσπάθησε να «τραβήξει» κάποια ευρωπαϊκά κράτη (κυρίως το Βερολίνο) σ’ αυτήν την «απαγκίστρωση» τόσο της ευρύτερης Μέσης Ανατολής όσο ειδικά του συριακού πεδίου μάχης απ’ τους σχεδιασμούς του «άξονα», μέσα απ’ την προώθηση μιας πολιτικής λύσης στο «συριακό πρόβλημα», με διεθνείς εγγυήσεις. Η προσπάθεια εκείνη απέτυχε, όπως άλλωστε απέτυχε κάτι ανάλογο για το ουκρανικό πεδίο μάχης, με τις συμφωνίες Minsk1, Minsk2 και formula Steinmeyer…)
Με το φτωχό της μυαλό η ασταμάτητη μηχανή εικάζει ότι: η άσκηση όλο και πιο έντονης στρατιωτικής «πίεσης» σε βάρος της Ουάσιγκτον και των βασσάλων της στη συρία (: ypg αλλά και κάποια τμήματα των ενόπλων στο Idlib) είτε απ’ την μεριά της Άγκυρας (: ypg) είτε απ’ τη μεριά της Μόσχας και της Δαμασκού (: Idlib)∙ η άσκηση όλο και εντονότερης «πίεσης» σε βάρος των αμερικανικών βάσεων στη συρία απ’ την Τεχεράνη (από τους «φρουρούς της επανάστασης» και τους σύριους πολιτοφύλακές τους)∙ σε συνδυασμό με τον έλεγχο της αμερικανικής βουλής απ’ τους ρεπουμπλικάνους απ’ την αρχή του 2023 θα μπορούσε να έχει σαν αποτέλεσμα την ενίσχυση (στην Ουάσιγκτον) του ρεύματος που εκπροσωπούσε το ψόφιο κουνάβι: πάμε να φύγουμε από ‘κει, τι δουλειά έχουμε πια στη συρία; Η αμερικανική εξήγηση «φυλάμε τους ypg για να κλέβουν το συριακό πετρέλαιο, να κάνουν λαθρεμπόριο, να πληρώνουν μισθούς στους πολλές δεκάδες χιλιάδες ‘δημόσιους υπαλλήλους’ τους και να είναι μαζί μας, οπότε μας έρχεται πολύ φθηνότερα απ’ το να τους πληρώνουμε εμείς οι ίδιοι» μπορεί να περνάει απαρατήρητη όσο η δημαγωγική προσοχή είναι στραμμένη στην ήττα της ρωσίας. Αν, όμως, εμφανιστούν κάποια εύστοχα drones;
Αν το φτωχό μυαλό μας δεν λαθεύει, θα πρόκειται για μια σύνθετη τακτική απ’ την μεριά του μπλοκ της Αστάνα, με όχι σίγουρα αποτελέσματα. Θα δημιουργήσει όμως προβλήματα στον κατοχικό σχεδιασμό των πιο ακραία πολεμοκάπηλων του άξονα («δημοκρατικών» και νεοσυντηρητικών στις ηπα), ειδικά αν ενταθούν και γίνουν πιο εύστοχες οι επιθέσεις των ιρακινών πολιτοφυλακών στις αμερικανικές βάσεις που έχουν απομείνει στο ιράκ.
Και να τώρα τα προβλήματα που προκύπτουν (ή θα προκύψουν) για τον ελληνικό κρίκο του «άξονα»:
Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> Μια γυναικεία μπάντα απ’ την χιλή, σχετικά καινούργια. Ξεκίνησε το 2018 (ως Reptilian beats τότε) και πειραματίζεται, από παραδοσιακή μουσική των Άνδεων ως ηλεκτρονική, και από afro beat ως punk.
Εδώ στην ταράτσα ενός μπαρ στο Santiago στα πρώτα της βήματα, τον Μάη του 2018:
Bonus track (στη θέση της ευχής «καλή χρονιά» που σχεδόν δεν τολμάμε να ξεστομίσουμε!): οι επίσης χιλιανοί (πιο γνωστοί στην ασταμάτητη μηχανή) Newen Afrobeat – με τον νιγηριανό Oghene Kologbo, απ’ το τσούρμο του Fela Kuti: άνοιξε τα μάτια σου!
(Το video είναι μεταξύ Lagos και Santiago).
…Τα υποκείμενα του νόμου πρέπει να μάθουν να υπακούουν. Δεν θεωρείται πλέον de facto ότι θα το κάνουν, εκτός αν υπάρχουν στοιχεία πως πράγματι υπακούουν. Κι αυτός ο καταναγκασμός δεν επιβάλλεται με το πιστόλι στον κρόταφο ή με την επίδειξη επιμέρους αναπαραστάσεων απ’ την μεριά της νόμιμης εξουσίας. Αντίθετα προκύπτει από το βλέμμα∙ τα συστήματα διαρκούς παρατήρησης συνδυασμένα με την αυτο-επίγνωση ότι είσαι διαρκώς υπό παρατήρηση διαμορφώνουν μια σειρά συμπεριφορών που σχετίζονται με τον χαρακτήρα της παρατήρησης…
Το κουρέλιασμα των τυπικών (δυτικών) συνταγμάτων που υποδείξαμε στη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας δεν ήταν μια στιγμή ούτε παρένθεση. Η αόριστη «νέα κανονικότητα» που τόσο έντονα διαφημίστηκε απ’ τους δημαγωγούς ήδη απ’ το ξεκίνημα της τρομοεκστρατείας, έφτιαξε τα θεμέλιά της ως «κοινωνικά αναγκαία».
Όσοι έχουν μυαλό στο κεφάλι τους και δυνατότητα κριτικής σκέψης καλό είναι να ξέρουν τι βρίσκεται σε εξέλιξη και απ’ αυτήν την πλευρά: της αναδιάρθρωσης του νόμιμου…
[ Προχωρήστε για να διαβάσετε ή κατεβάσετε το pdf αρχείο ]
Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> Τελειώνοντας ο Δεκέμβρης, για την ακρίβεια στις 31 Δεκέμβρη στις 12.01 το βράδυ, το λογισμικό που στηρίζει τις συνδρομές θα «παγώσει» την πρόσβαση στα «κλειστά» κείμενα που θα ακολουθήσουν το 2023. Προσοχή: η πρόσβαση στα κείμενα και στα pdf του 2022 θα παραμείνει διαθέσιμη επ’ άπειρον για όσους / όσες στήριξαν το εγχείρημα το 2022. Με τους κωδικούς που έχουν. Αλλά για το 2023 θα πρέπει η υποστήριξη να ανανεωθεί (για τους υποστηρικτές του 2022) ή να αρχίσει πρώτη φορά (για τους καινούργιους).
Οπότε:
– Οι «παλιοί» που θα θελήσουν να ανανεώσουν, ας το θυμηθούν έγκαιρα. Με τα στοιχεία που έχουν – ισχύουν.
– Οι «καινούργιοι» ας πάρουν τον χρόνο τους να σκεφτούν αν αυτή εδώ η ιστορία αξίζει. Μετά θα πρέπει να επικοινωνήσουν μέσω mail στο sarajevomail@gmail.com, για να συνεννοηθούμε.
Κατά τα υπόλοιπα δεν έχουμε λόγους να αισιοδοξούμε ότι το 2023 θα είναι καλύτερο απ’ το 2022… Αλλά: το κεφάλι ψηλά και τα πόδια στη γη…