Πέμπτη 16 Νοέμβρη. Ο Ερντογάν ανανέωσε την υποστηριξή του στο καθεστώς του κατάρ. Την στρατιωτική – εννοούσε. Αλλά και την οικονομική: οι τουρκικές κατασκευαστικές (πολύ πιο μπροστά απ’ τις ελληνικές, με όποιο κριτήριο κι αν μετρηθούν) είναι έτοιμες να αναλάβουν δουλειές εν όψει του παγκόσμιου κυπέλλου της fifa, το 2022 – στη Ντόχα.
Ε, αν φροντίζεις να βρίσκεται στη σωστή πλευρά (του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού)…
Πέμπτη 16 Νοέμβρη. Οι εγκεφαλικές έρευνες οι σχετικές με την μνήμη έρχονται στην “ανάπτυξη” της καπιταλιστικής επιστήμης λίγο μετά (“λίγο” απ’ την άποψη του ιστορικού χρόνου) την ψηφιοποίηση της μνήμης. Αυτό το τελευταίο θα είναι μια καθολική πραγματικότητα σε λιγότερο από μισή γενιά.
Τi ψάχνουν λοιπόν οι νευροεπιστήμονες και οι λοιποί στα εγκεφαλικά μας κύτταρα; Πολλά. Επίσημα υπόσχονται να θεραπεύσουν αρρώστιες· εδώ και τουλάχιστον ένα αιώνα όλες οι έρευνες και εφαρμογές «για καλό» γίνονταν. Τώρα (δηλαδή εδώ και κάτι δεκαετίες) πολλές εκατοντάδες ερευνητικά προγράμματα σ’ όλο τον κόσμο σκαλίζουν τα κεφάλια μας – για να αντιμετωπίσουν, λένε, το Αλτσχάιμερ. Αυτά επίσημα. Ανεπίσημα ψάχνουν το πως θα μπορούν να επηρεάσουν με ακρίβεια τις εγκεφαλικές λειτουργίες με ηλεκτρομαγνητικά κύματα, που θα επιβάλλονται στο κρανίο μας είτε άμεσα (μέσω εμφυτευμένων τσιπ) είτε έμμεσα (μέσα εκπομπών κατάλληλων συχνοτήτων).
Συνεπώς μια τελευταία έκθεση ερευνητών του πανεπιστημίου της βόρειας Καλιφόρνια και του Wake Forest School of Medicine δεν είναι απ’ τις ευχάριστες. Οι εν λόγω, αφού φύτεψαν στο κεφάλι 20 εθελοντών πολύ λεπτά ηλεκτρόδια, σε πρώτο χρόνο κατέγραψαν την “ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου” όταν οι εθελοντές έκαναν ασκήσεις μνήμης· και σε δεύτερο έκαναν προσομοίωση των σημάτων, αυτή τη φορά εκπέμποντάς τα στους εθελοντικούς εγκεφάλους. Σύμφωνα με τα συμπεράσματά τους η σύντομης διάρκειας μνήμη των πειραματόζωων βελτιώθηκε κατά 15% και κατά 25% η δυνατότητα ανάκλησης αναμνήσεων.
Αν αυτά σας φαίνονται τερατώδη, μην βιάζεσθε. Όταν θα βγει η θεραπεία για την διαγραφή “κακών αναμνήσεων” – delete το λένε… – και θα γίνονται ουρές έξω απ’ τα σχετικά «ιατρεία», θυμηθείτε τότε να δείξετε την φρίκη σας. Όχι μεταξύ σας· στους πολύ περισσότερους πελάτες της εφαρμογής…
(Θα μας ενδιέφεραν και τα επιχειρήματά σας υπέρ της διατήρησης των δυσάρεστων αναμνήσεων. Όχι τότε. Τώρα!)
Τετάρτη 15 Νοέμβρη. Υπήρχαν επίμονες φήμες: ο αμερικανικός στρατός απ’ τις βάσεις του στη συρία διάσωζε, με ελικόπτερα, πολιορκούμενους και στριμωγμένους πολέμαρχους του isis, με μια προτίμηση στους μη σύριους (να ήταν αμερικάνοι ή ισραηλινοί πράκτορες; ή απλά «πολύτιμοι» πολεμιστές;), από διάφορες πόλεις που καταλάμβανε ο συριακός στρατός ‘n’ friends. Οι σχετικές φήμες ήταν έντονες για την Deir ez-Zor. Είχαν όμως όλες άμεση ή έμμεση ρωσική προέλευση· οπότε δεν δώσαμε βάση.
Τώρα όμως έρχεται το υπεράνω υποψίας καθεστωτικό bbc να επιδείξει με χάρτες, φωτογραφίες και μαρτυρίες ένα τέτοιο deal διάσωσης «τρομοκρατικών» assets . Απ’ την Raqqa. Και δεν είναι καν μια αμιγώς αμερικανική βρωμιά. Εξίσου ανακατεμένοι είναι και οι ypg.
Κατ’ αρχήν δεν είναι καθόλου άγνωστα τέτοια deal στο συριακό πεδίο μάχης. Το καθεστώς Άσαντ, συνήθως με την μεσολάβηση και την εγγύηση της Μόσχας, έκανε τέτοιες συμφωνίες «αναίμακτης παράδοσης και ασφαλούς μεταφοράς» με διάφορες ομάδες ενόπλων. Ακόμα και στο Aleppo. Η διαφορά είναι ουσιαστική: το καθεστώς του Άσαντ δεν έστελνε τους αντικαθεστωτικούς ένοπλους να πολεμήσουν τις ypg ή/και τους αμερικάνους. Όχι, σίγουρα, με τόσο άνετο (και τελικά χυδαίο) τρόπο όπως αυτόν που αποκαλύπτει το bbc για τους “αντιτρομοκράτες” της Ουάσιγκτον και του Κομπανί.
Προκύπτει λοιπόν ότι τουλάχιστον 4.000 άτομα, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών αλλά και πολλών εκατοντάδων ενόπλων και αξιωματικών του isis, έφυγαν απ’ την Raqqa, με την συμφωνία και την εγγύηση αμερικάνων και ypg… Για να αναδιπλωθούν και να συνεχίσουν τον πόλεμο κατά του Ασαντ ‘n’ friends νοτιότερα – εκεί που συμβαίνει τώρα. Είτε στην Deir ez-Zor (που ανακαταλείφθηκε) είτε στην συνοριακή Abu Kamal.
Οι μάρτυρες (οδηγοί των φορτηγών που πληρώθηκαν για τη μεταφορά) υποστηρίζουν ότι εξαπατήθηκαν (συζητήσιμο…). Και ότι η μεγάλη φυγή ήταν ένα convoy μήκους έξι έως εφτά χιλιομέτρων, με τουλάχιστον 50 φορτωμένες με ανθρώπους τετραξονικές νταλίκες, 13 λεωφορεία και πάνω από 100 οχήματα του isis – σε ένα ταξίδι ημερών. Εννοείται: με όλα τα όπλα που μπορούσαν να μεταφερθούν.
Το bbc δεν είναι ό,τι κι ό,τι· για τον αγγλοαμερικανικό κόσμο σίγουρα. Μετά τις αποκαλύψεις του οι αμερικάνοι άρχισαν να τα μασάνε. «Ναι μεν αλλά…», «Ε, δεν ήταν και πολλοί…», «Εμείς δεν θέλαμε αλλά κανονίστηκε από τοπικούς αξιωματικούς…» κλπ κλπ.
Δεν τα τρώει κανείς· και σίγουρα δεν θα τα φάνε αυτοί που έχουν ματώσει κατά του isis στη συρία και τώρα ματώνουν έχοντας κυκλώσει (αλλά όχι ανακαταλάβει ακόμα) την Abu Kamal. Το ρωσικό υπ.αμ. υποστηρίζει (με χθεσινή ανακοίνωσή του) πως όχι μόνο η Ουάσιγκτον και οι ypg βοήθησαν “σιωπηλά” τους ένοπλους του isis να ανασυγκροτηθούν στην Abu Kamal, αλλά επιπλέον αμερικανικά πολεμικά αρνήθηκαν να κτυπήσουν το convoy του isis, που κινούνταν ανατολικά του Ευφράτη (περιοχή ελεγχόμενη απ’ τις ypg) παρά το ότι το ζήτησε το ρωσικό αρχηγείο στη συρία στα πλαίσια της “συνεργασίας κατά της τρομοκρατίας”.
Όσο για την Άγκυρα; Πρωθυπουργός και υπ.εξ. έπαιξαν το “έχω φρίξει” (λες και δεν το ήξεραν). Αυτή η συμφωνία (είπε μεταξύ άλλων το τουρκικό υπ.εξ.) είναι ένα καινούργιο παράδειγμα του γεγονότος πως όταν πολεμάς μια τρομοκρατική οργάνωση με μια άλλη, αυτό θα καταλήξει στο να συνεννοηθούν οι τρομοκράτες μεταξύ τους. Η μία κατά την Άγκυρα είναι οι ypg (η άλλη ο isis). Για να ρίξει και μια κουβέντα για μελλοντική αξιοποίηση: Αυτά τα μέλη του isis που αφέθηκαν ελεύθερα με τα όπλα τους θα μπορούν να σκοτώσουν αθώους στην τουρκία, την ευρώπη και την αμερική…
Οι αμερικάνοι και οι φίλοι τους θα φροντίσουν να ξεχαστεί το θεματάκι. Μην αρχίσει να γίνεται κοινή γνώση ότι οι αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους (κάτι Τελ Αβίβ, κάτι μυστικές υπηρεσίες από δω κι εκεί) είναι υπέρ της “τρομοκρατίας” και των “τρομοκρατών” – ε;
Γιατί δεν ξέρεις… Ακόμα και οι ναρκωμένοι πρωτοκοσμικοί μπορεί να αρχίσουν να συσχετίζουν τις βόμβες στο ψαχνό με αυτήν την αδικαιολόγητη φροντίδα για τους παλιοτρομοκράτες στη μέση Ανατολή…
Τετάρτη 15 Νοέμβρη. Όπως τόσα άλλα έτσι κι αυτή η ιστορία θα περάσει εύκολα στη λήθη. Σίγουρα δεν πρόκειται να θορυβηθούν οι έλληνες φίλοι του ψόφιου κουναβιού και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, είτε οι φανεροί είτε οι κρυφοί (υπάρχουν πάντα οι εφεδρείες!).
Επειδή, όμως, το ζήτημα δεν είναι ηθικής τάξης (γιατί αν ήταν τέτοιο σιγά μην στάξει η ουρά του γαϊδάρου!) αλλά πολιτικής / εξουσιαστικής: δεν υπάρχει βδομάδα, μερικές φορές και μέρα, που να μην φτάνουν τα χαμπέρια τι ακριβώς σημαίνει η συμμαχία της Αθήνας με την Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ, το Κάιρο (και το Ριάντ· αλλά αυτοί είναι πελατάκια, αγοράζουν οβίδες…). Είναι ακριβώς εκείνο που θα σχολίαζε ο εξοχότατος ψόφιος κοριός γλύφοντας μέχρι να βγάλει καντήλες στη γλώσσα: μπορεί να είναι διαβολικά όλα αυτά, αλλά γίνονται για καλό σκοπό… «Ας βοηθήσουμε κι εμείς όσο μπορούμε»…
Και ναι, πάλι, ξανάσταξε η ουρά του γαϊδάρου! Δεν περνάει όμως από κανενός το μυαλό ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει η ώρα της πληρωμής των ελληνικών βαθυκρατικών επιλογών στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο; Από κανενός;
Τετάρτη 15 Νοέμβρη. Αν και δεν είναι βέβαιο ότι οι χούντες του Ριάντ και του Καΐρου θα μπορούσαν, έστω μελλοντικά, να συστρατευτούν με το Βερολίνο στις δικές του γεωπολιτικές “ζώνες επιρροής”, οι γερμανικές πολεμικές βιομηχανίες να δουλεύουν, πάνω απ’ όλα!! Το Βερολίνο πουλάει όπλα με τον τόνο: η αξία των σχετικών “εξαγωγών” στα δύο καθεστώτα πήγε στα 450 μύρια ευρώ το τρίτο τρίμηνο του 2017. Τα 300 μύρια ήταν για το Κάιρο, που έτσι ανέβηκε στη νο 1 θέση της λίστας πελατών για τον γερμανικό μιλιταρισμό το συγκεκριμένο διάστημα. Το Ριάντ ψώνισε το ίδιο (3ο) τρίμηνο μόνο 150 μύρια ευρώ. Για να υπάρχει σύγκριση: την ίδια εποχή το 2016 η αιγυπτιακή χούντα είχε αγοράσει γερμανικό stuff αξίας 45 μύρια, και η αιγυπτιακή 41 μύρια: οι δουλειές πάνε καλά.
Το ελάχιστο που συμβαίνει στο Βερολίνο (αλλά όχι στην ψιλικατζού Αθήνα) είναι ότι εκεί, τουλάχιστον, υπάρχει ένα μπλοκ αντίθετο σ’ αυτά τα νταραβέρια, που τα δημοσιοποιεί· μπορεί αυτό (χωρίς να είναι σίγουρο…) να φέρει κινητοποιήσεις και δράσεις.
Εδώ; Εδώ ο χαβάς είναι για τον μεσίτη. Όχι ασήμαντο αλλά σίγουρα βολικό.
(φωτογραφία: ο ψεκασμένος πετάχτηκε χτες μέχρι το Ντουμπάι, για να δει ένα μιλιταριστικό air show και να πει δυο λόγια με τα αφεντικά των εμιράτων. Δεν είμαστε σίγουροι ότι πήγε να πουλήσει βλήματα, βόμβες, και ότι άλλο αναλώσιμο χρειάζονται οι μισθοφόροι της εκεί χούντας κατά των υεμενιτών. Δεν είμαστε σίγουροι ούτε γιατί ο σεΐχης Mohammed bin Rashid al Maktoum, αντιπρόεδρος και πρωθυπουργός στο Ντουμπάι, κοιτάει στραβά τον φακό.
Υποψιαζόμαστε ότι ο ψεκασμένος πήγε μέχρι εκεί για να πουλήσει φοίνικες για μεταξωτές κορδέλες. Σαν συνιδιοκτήτης μιας “όασης σταθερότητας” τι άλλο θα έκανε;)
Τετάρτη 15 Νοέμβρη. Μετά την διήμερη επίσκεψή του στο ρωσικό Sochi και τις κουβέντες με τον Πούτιν ο τούρκος πρόεδρος Ερντογάν (ανάμεσα σε άλλα είπε ότι σχεδόν έχει κλείσει η αγορά των s-400…) κατηφόρισε προς την αραβική χερσόνησο.
Αραβική χερσόνησο; Δηλαδή; Μην ανησυχείτε. Οργανώνει την αραβική φράξια κατά του τοξικού πρίγκηπα του Ριάντ και των συμμάχων του. Προορισμός του είναι το Κουβέιτ (που κρατάει σταθερά αποστάσεις απ’ την σαουδική αραβία και τους κολαούζους της) και η Ντόχα, του κατάρ.
Έχουμε, λοιπόν, σ’ αυτή τη φάση: Απ’ την μια μεριά σαουδική αραβία, εμιράτα και μπαχρέιν, και απ’ την άλλη κατάρ και (κάπως…) κουβέιτ. Απ’ την μια μεριά Τελ Αβίβ και Ουάσιγκτον, απ’ την άλλη Τεχεράνη, Άγκυρα, Δαμασκό, Βαγδάτη, Μόσχα· και διακριτικά Πεκίνο.
Όχι, δεν θα ξεκινήσει η «καθαρή» φάση του 4ου παγκόσμιου στις άμμους της μέσης Ανατολής. Μην έχετε όμως αμφιβολία, ακόμα κι αν δεν μαθαίνουμε τίποτα: καθώς ο τοξικός πρίγκηπας προσπαθεί να τσιμεντώσει τους αντιπάλους του και, μαζί τους, τα θεμέλια του θρόνου του, πολλοί, και από διάφορες μεριές, σκάβουν αθόρυβα στοές κάτω απ’ το παλάτι του…
(Στις 7 και στις 8 Δεκέμβρη, με τα ως τώρα δεδομένα, ο Ερντογάν αναμένεται στην Αθήνα. Υποθέτουμε ότι ο εξοχότατος ψόφιος κοριός, ο ογκόλιθος Nick the greek the only original, και ο ψεκασμένος θα τον βάλουν στη θέση του, επιδεικνύοντας τους μυς τους ο καθένας, μπράτσα, κοιλιακούς, ό,τι έχουν τέλος πάντων, που γράφουν επάνω με ανεξίτηλο μελάνι: “όαση σταθερότητας – και καμήλες χλαπακιάζουμε”…)
(φωτογραφία: χαλαρουίτα…)
Τετάρτη 15 Νοέμβρη. Είπε κι άλλα ενδιαφέροντα στη συνέντευξή του στη βελγική Le Soir o «εξόριστος πρωθυπουργός» Puigdemont· πέρα απ’ αυτό που μνημονεύσαμε χτες. Επειδή τα αντιγράφουμε απ’ την αγγλόφωνη έκδοση του καταλανικού φιλοανεξαρτησιακού ara.cat, είμαστε υποχρεωμένοι να τα θεωρήσουμε έγκυρα:
Στη συνέντευξη ο Puigdemont έδωσε στη Le Soir λεπτομέρειες απ’ την τελευταία του συνάντηση με τον πρωθυπουργό Rajoy, που έγινε με μυστικότητα. «Το Γενάρη συνάντησα τον πρόεδρο Rajoy και του είπα ότι είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε τα πάντα…. Πήρα αρνητική απάντηση σε κάθε πρότασή μου»…
Κατά την συνέντευξη ο Puigdemont περιέγραψε τον κατάλογο των σημείων που προσφέρθηκε να διαπραγματευτεί με τον Rajoy: «την ημερομηνία του δημοψηφίσματος, το ερώτημά του, ένα εναλλακτικό ερώτημα με επιλογή ανάμεσα σε ανεξαρτησία και αυτο-διοίκηση με πλήρη αυτονομία, την πλειοψηφία που θα ήταν απαραίτητη για να θεωρηθεί έγκυρη μια απόφαση… Ήμουν διατεθειμένος να αποδεχθώ ακόμα και το ότι για μια ολόκληρη γενιά θα κάναμε δημοψηφίσματα κάθε τρία χρόνια. Πήρα αρνητική απάντηση σε κάθε μια πρότασή μου».
Αν ο Puigdemont ευρισκόμενος στο βέλγιο θέλει να δείξει πόσο συζητήσιμος ήταν ο ίδιος και πόσο αδιάλλακτος ο Rajoy, επιτρέψτε μας: πολύ συγκινητικό! Κατά τα άλλα προκύπτει ότι απ’ τις αρχές του 2017 είχε δώσει ο ίδιος το σκοινί στον Rajoy· όχι για να αυτοκτονήσει ο δεξιός της Μαδρίτης, αλλά για να κρεμάσει ολόκληρη την εθνικιστική πολιτική σκηνή της καταλωνίας. Ας μην υπάρχει αμφιβολία: όταν στο «πόλεμο με άλλα μέσα» (: η πολιτική σαν τεχνική της εξουσίας) η μία πλευρά «κουβεντιάζει τα πάντα» και μάλιστα τόσο προκαταβολικά, τότε είναι ισχυρά πιθανό ότι το μόνο που την νοιάζει είναι η επιβίωσή της.
Το τελευταίο: η μυστικότητα της διαπραγμάτευσης Puigdemont… Η καταλανική αγάπη στη άμεση δημοκρατία (ή και στην σκέτη) τις σηκώνει τις κρυφές διαπραγματεύσεις και τα υπόγεια deal; Αν ναι ας μην αναρωτιέται τι της φταίει. Αν, πάλι, όχι, ας κτυπήσει το κεφάλι της σ’ ένα γερό ντουβάρι…
Το «μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι, ότι αυτών έστιν η βασιλεία της Βαρκελώνης» δεν παίζει…
Τρίτη 14 Νοέμβρη. Το ψόφιο κουνάβι τέλειωσε την τουρνέ του στην ανατολική ασία χωρίς παρατράγουδα – ευτυχώς. Οπωσδήποτε δεν είχε τη λάμψη του προκατόχου του. Λιγότερο ή περισσότερο ακόμα και οι σύμμαχοι των ηπα (ή οι θεωρούμενοι τέτοιοι) κοιτάνε με μισό μάτι τον “τρελό της Ουάσιγκτον”, προσπαθώντας να σιγουρευτούν αν η διοίκηση των συντηρητικών έχει σχέδιο, ποιο είναι, και ποιος θα το εφαρμόσει.
Για παράδειγμα: το ψόφιο κουνάβι έχει υιοθετήσει έναν καινούργιο όρο (προφανώς όχι δικής του έμπνευσης): ινδο-ειρηνικός. Το ότι τα αμερικανικά συμφέροντα “αγκαλιάζουν” και τους δύο ωκεανούς, τον ειρηνικό και τον ινδικό, είναι γνωστό. Φαίνεται όμως ότι με τον όρο “ινδο-ειρηνικός” η Ουάσιγκτον εννοεί μια τετραπλή συμμαχία ανάμεσα στις ηπα, την ιαπωνία, την αυστραλία και την ινδία. Εναντίον, εννοείται, όχι μόνο του Πεκίνου αλλά και του επεκτεινόμενου “συμφώνου της Σαγκάης”. Αλλά και του πακιστάν· και ποιος ξέρει τίνος άλλου.
Την ίδια στιγμή, όμως, που η τακτική που εκφράζει το ψόφιο κουνάβι επιδιώκει μια στρατιωτική πολυμέρεια απ’ τον ινδικό ως τον ειρηνικό και αντίστροφα, η ηγεμονική φράξια του αμερικανικού κεφάλαιου έχει επιλέξει τα διμερή οικονομικά deal, έχοντας θάψει οριστικά την συμφωνία TPP. Επειδή αυστραλία, ιαπωνία και ινδία έχουν τα δικά τους καπιταλιστικά συμφέροντα δεν είναι και τόσο απλό από μεν στρατιωτική άποψη να θεωρούν ότι έχουν κοινούς εχθρούς που θα τους αντιμετωπίσουν με ενιαίο τρόπο (υπό την ηγεσία της Ουάσιγκτον προφανώς), όταν όμως πρόκειται για οικονομικά deal να διαπραγματεύονται χωριστά με τις ηπα ακόμα κι αν έτσι ο ένας (απ’ τα μέλη της «τετραπλής» συμφωνίας) ρίχνει τον άλλον. Το παράδειγμα της αυστραλίας είναι χαρακτηριστικό: έχει κρίσιμες εμπορικές συμφωνίες με το Πεκίνο και μια μάλλον «ψυχρή» διάθεση στο να το ανακηρύξει σαν «εμπορικό αντίπαλό» του, όπως κάνει για τον εαυτό της η Ουάσιγκτον.
Τέτοιες καπιταλιστικές αντινομίες δεν είναι άλυτες «απ’ την φύση τους». Ωστόσο δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι θα λυθούν με τον τρόπο που βολεύει την Ουάσιγκτον. Σίγουρα δεν είναι αυτονόητο. Για περισσότερα: απευθυνθείτε στο Τόκιο…
(φωτογραφία: σε μια σπάνια επίδειξη δύναμης τρία αμερικανικά αεροπλανοφόρα και τα πλοία της συνοδείας τους έκαναν ασκήσεις – λήγουν σήμερα – στον Ειρηνικό, στα ανοικτά της ανατολικής ασίας. Αν και το είδος «αεροπλανοφόρο», μαζί με την συνοδεία του, θεωρείται ο πιο εύκολος και εντυπωσιακός στόχος σε περίπτωση σοβαρής κλιμάκωσης του 4ου παγκόσμιου, η Ουάσιγκτον εξακολουθεί να το επιδεικνύει. ‘Οχι τόσο έναντι των εχθρών της όσο απέναντι στους συμμάχους της…)
Τρίτη 14 Νοέμβρη. Θα μπορούσε, άραγε, να πάρει κανείς σοβαρά έναν αμερικάνο πρόεδρο (και ό,τι αυτός αντιπροσωπεύει) όταν στο τέλος της ασιατικής τουρνέ του τιτιβίζει Πώς είναι δυνατόν ο Kim Jong-un να με προσβάλει αποκαλώντας με «γέρο» όταν εγώ ΠΟΤΕ δεν τον είπα «κοντό και χοντρό» – ε;
Γελοίο ή όχι το ψοφιοκουναβικό τιτίβισμα, ένα ακόμα στη συλλογή του, το γεγονός είναι αυτό: η ανατολική ασία / ειρηνικός δεν είναι παιδική χαρά…
(φωτογραφία: Yeah!!!! Alexis: wish you were here!!! )
Τρίτη 14 Νοέμβρη. Αν το ροζ σκέλος της φαιορόζ συμμαχίας θα ήθελε να κάνει μια “καλή πράξη” για να βοηθήσει το φαιό, θα έπρεπε να το βοηθήσει να “απελευθερωθεί” απ’ αυτήν την κυβερνητική αγάπη και να ξαναγίνει αντιπολίτευση, κάμποσους μήνες πριν τις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν αυτές. Το να πάνε αγκαλίτσα μέχρι τέλους σημαίνει ότι το κόμμα του ψεκασμένου δεν έχει καμία πιθανότητα να ξαναδεί βουλευτικούς μισθούς. Η μόνη του ελπίδα είναι να απελευθερώσει “πλέρια” (όπως θα έλεγαν άλλοτε) τον ακροδεξιό εαυτό του, μπας και πουλήσει έναν λόγο ύπαρξης στα “δεξιά της δεξιάς”.
Θα ήταν ένα ύστατο χαίρε της Κουμουνδούρου σε φίλους και αδελφούς! Θα ήταν, επίσης, ένας παλιός, αυθεντικός, πασοκικός υπολογισμός: έτσι θα κόψουμε ψήφους από… Όμως για να γίνει αυτό κάμποσους μήνες πριν τις επόμενες εκλογές, θα πρέπει οι ροζ να βρουν κοινοβουλευτικά / κυβερνητικά ανταλλακτικά για να κρατήσουν την πλειοψηφία και να πορευτούν εκείνους τους μήνες. Φλερτάρουν καιρό με αυτήν την προοπτική, μέσα από μισόλογα και μισοδηλώσεις. (Θα μπορούσαν να πουλήσουν μια καινούργια κολεγιά ακόμα και σαν “αντιφασισμό” – είναι ικανοί!) Χρειάζονται 7 (αν δεν κάνουμε λάθος) βουλευτές, ακόμα κι αν είναι “άτομα” για να καλυφθούν στο ενδεχόμενο της “απελευθέρωσης” του ψεκασμένου απ’ την συμμαχία και την κυβέρνηση.
Θα ήταν, άραγε, παράξενο αν οι ροζ εύχονταν η επανακατασκευή ενός “επίσημου μικρού πασοκ” (το “μεγάλο” είναι ως τώρα οι ίδιοι, και ελπίζουν ότι θα είναι για καιρό…) να αφήσει και μερικά κοινοβουλευτικά λιμά ξέμπαρκα, για όποτε τα χρειαστούν; Ή θα ήταν παράξενο αν υπάρχει κάποια ανησυχία στο γκουβέρνο για την πιθανότητα να μην περισσέψουν αρκετοί (τουλάχιστον 7) για το μπάλωμα;
Εν τω μεταξύ το παλάτι μοιράζει λεφτά. Όχι για να συγχωρεθούν τα πολιτικά και ιδεολογικά πεθαμένα του. Ούτε για να τονιστούν τα θετικά της “αποταμίευσης”, έστω και μέσω φόρων. Αλλά μπας και συνεχίσει η Κουμουνδούρου να είναι η “αληθινή” Τρικούπη: μετρ του πατερναλισμού και της δωροδοκίας του πόπολου…