Πέμπτη 23 Νοέμβρη. Τον Σεπτέμβρη του 2007, ενόσω ο αμερικανικός στρατός είχε κάπως εδραιωθεί στην κατοχή του ιράκ, ισραηλινά βομβαρδιστικά ισοπέδωσαν “κάτι” στην ανατολική συρία (εννοείται: παραβιάζοντας τον συριακό εναέριο χώρο). Ήταν η “επιχείρηση Orchard”. Το Τελ Αβίβ υποστήριξε ότι επρόκειτο για πυρηνικό αντιδραστήρα, που είχε φτιαχτεί με βορειοκορεατικό know how… Λίγους μήνες μετά η cia «επιβεβαίωσε» το θεώρημα των ισραηλινών περί “πυρηνικού αντιδραστήρα”, νομιμοποιώντας την επίθεσή τους.

Ένα χρόνο αργότερα ένας κορυφαίος ειδικός στους βορειοκορεατικούς αντιδραστήρες και υψηλόβαθμο στέλεχος της διεθνούς υπηρεσίας ατομικής ενέργειας, ο Yousry Abushady, αμφισβήτησε με στοιχεία αυτό το θεώρημα. Είχε δίκιο: δεν υπήρξε ποτέ πυρηνικός αντιδραστήρας οπουδήποτε στη συρία. Κι αυτό που είχε βομβαρδιστεί δεν ήταν κάτι τέτοιο. Ήταν, μάλλον, μια αποθήκη όπλων· πιθανόν και πυραύλων.

Αντίθετα εκείνο που υπήρξε τότε ήταν μια κοινή ισραηλινο-αμερικανική επιχείρηση συγκεκριμένων κρατικών κυκλωμάτων να φτιαχτεί «μια αφορμή» για να γίνει η συρία (και το καθεστώς Άσαντ) ο επόμενος πολεμικός στόχος της Ουάσιγκτον. Το επιτελείο του Μπους του Β «αγόρασε» το ισραηλινό θεώρημα, αλλά μόνο εν μέρει. Κατά πάσα πιθανότητα υπήρξαν αντιρρήσεις μέσα στα αμερικανικά επιτελεία για το κατά πόσον θα συνέφερε να ανοίξουν ένα καινούργιο μέτωπο στη συρία. Το Τελ Αβίβ απ’ τη μεριά του, ηττημένο μόλις το 2006 στον πόλεμο που έκανε κατά της Χεζμπ’ αλλάχ στο νότιο λίβανο, δίστασε να αναλάβει την εκστρατεία μόνο του.

Ο στόχος του Τελ Αβίβ πάντως δεν ήταν τότε ο Άσαντ, τον οποίο θεωρούσε (δικαιολογημένα) στρατιωτικά ακίνδυνο. Ο στόχος ήταν η Τεχεράνη: σπέρνοντας ο αμερικανικός στρατός το χάος στην συριακή επικράτεια ο ισραηλινός μιλιταρισμός / ρατσισμός θα σιγουρευόταν ότι οι ιρανοί θα μείνουν πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά.

Αυτό το σχέδιο, σε παραλλαγή, μπήκε μπροστά όταν ο Άσαντ αποφάσισε να σφάζει κατ’ εξακολούθηση άοπλους διαδηλωτές το 2011, κόντρα στις συμβουλές που του έδιναν (τότε) ρώσοι, τούρκοι και ιρανοί. Απέτυχε όμως το σχέδιο με τον κωδικό “isis”, και απέτυχε οικτρά: οι ιρανοί «φρουροί της επανάστασης» βρίσκονται κοντύτερα απ’ ότι θα μπορούσε να δει στους χειρότερους εφιάλτες του το ισραηλινό καθεστώς. Η Χεζμπ’ αλλάχ είναι εκπαιδευμένη στην πράξη και εξοπλισμένη καλύτερα από ποτέ. Και ό,τι απέμεινε σαν συριακός στρατός απέκτησε κρίσιμες εμπειρίες· αν και καθόλου στο είδος του πολέμου που θα χρειαζόταν να κάνει κατά της ισραηλινής αεροπορίας.

Είναι τόσο βαθιά και τόσο χρόνια η μιλιταριστική ψύχωση του Τελ Αβίβ που θεωρούμε αδύνατο να συμβιβαστεί μ’ αυτήν την ήττα και την πραγματικότητα που δημιούργησε. Δεν φταίει το ότι το ιρανικό καθεστώς θα «φάει» το ισραηλινό, όπως διαδίδει το τελευταίο. (Η Τεχεράνη, για τώρα και στο ορατό μέλλον, έχει σοβαρότερα πράγματα να κάνει απ’ το να εμπλακεί με δική της πρωτοβουλία σε έναν (ακόμα) πόλεμο, αυτή τη φορά με το ισραήλ· έναν πόλεμο που θα γενικευτεί υποχρεωτικά). Φταίει το ότι τέτοια κράτη / καθεστώτα σαν το ισραηλινό, που κατασκευάστηκαν σαν πρωτοκοσμικοί χωροφύλακες, δεν μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν πετώντας την στολή τους.

Πέμπτη 23 Νοέμβρη. Το Τελ Αβίβ (στο οποίο, για να μην ξεχνιόμαστε, η Αθήνα κάνει συμμαχικές επικύψεις…) φοβάται απ’ αυτήν την εντυπωσιακή αλλαγή των συσχετισμών· αλλαγή που κόντρα στους υπολογισμούς του προκάλεσε και η δική του δράση, όπως κι εκείνη των συμμάχων του (Ουάσιγκτον και Ριάντ). Κυρίως απ’ το γεγονός ότι η Μόσχα κατέβηκε ξανά “τόσο κοντά” – και το εννοεί.

Η υποτιθέμενα “μετριοπαθής” καθεστωτική haaretz έγραφε πριν 3 ημέρες (20 Νοέμβρη), όχι χωρίς κάποια ανησυχία:

Ο ρώσος υπ.εξ Sergei Lavrov … δήλωσε ότι η παρουσία του ιρανικού στρατού στη συρία είναι νόμιμη, όπως και του ρωσικού, εφόσον προσκλήθηκαν απ’ το καθεστώς Άσαντ. Συνεπώς δεν σκοπεύει να ζητήσει απ’ τους ιρανούς να φύγουν απ’ την συρία.

Το μόνο το οποίο δέχτηκαν οι ρώσοι είναι ότι οι ιρανοί και οι σιιτικές μονάδες που δίνουν λογαριασμό σ’ αυτούς θα μείνουν 5 χιλιόμετρα μακριά απ’ την γραμμή “επαφής” με τους αντικαθεστωτικούς. Για το ισραήλ αυτό σημαίνει ότι οι ιρανοί θα βρίσκονται … μόλις 10 χιλιόμετρα απ’ τα σύνορα του. Αυτή είναι η αιτία της απογοήτευσης του ισραήλ, που έγινε εντονότερη μετά την δήλωση του Lavrov.

Η δήλωση του ρώσου υπ.εξ. περιλάμβανε κι ένα άλλο κρυμμένο μήνυμα: η Μόσχα είναι που θα αποφασίσει τι γίνεται στη συρία. Η πλήρης απουσία αμερικανικής αντίδρασης στις δηλώσεις του Lavrov … αποδεικνύει ποιοι κάνουν κουμάντο στη συρία.

Η αιτία για την ρωσική υποστηρίξη στο ιράν … είναι απλή: οι ιρανοί, και ειδικά οι proxies τους της Χεζμπ’ αλλάχ, είναι που παρέχουν στους ρώσους και στο καθεστώς του Άσαντ το πεζικό απ’ το οποίο κρέμεται η ύπαρξη του καθεστώτος. Η διατήρηση του καθεστώτος είναι η νούμερο 1 αποστολή για τους ρώσους, επειδή έτσι μπορούν να έχουν όλα τα πλεονεκτήματα – την εικόνα της δύναμης, μια βάση στη Μεσόγειο, πιθανές εμπορικές συμφωνίες – που προκύπτουν απ’ τη νίκη του Άσαντ. Η ρωσία δεν ανακατεύεται ούτε διαμαρτύρεται όταν το ισραήλ περιστασιακά βομβαρδίζει κάποιο convoy της Χεζμπ’ αλλάχ στη συρία (εφόσον δεν κινδυνεύουν ρώσοι στρατιώτες), αλλά δεν έχει και κανένα λόγο να αναγκαστεί να αποδεχθεί όλες τις ισραηλινές απαιτήσεις για το διώξιμο των ιρανών απ’ τη συρία.

Ο πρωθ. Netanyahu δήλωσε αυτή τη βδομάδα ότι το ισραήλ δεν δεσμεύεται απ’ την τριμερή συμφωνία [σ.σ.: εννοεί την συμφωνία μεταξύ Ουάσιγκτον, Μόσχας και Αμμάν για την απομάκρυνση των φιλοαμερικάνων ανταρτών απ’ τα σύνορα της συρίας με την ιορδανία] και ο υπ.αμ. Lieberman επανέλαβε την προειδοποίησή του ότι το ισραήλ δεν θα υποχωρήσει και δεν θα επιτρέψει την ιρανική κατοχύρωση στη συρία ή να γίνει η συρία μια προκεχωρημένη θέση κατά του ισραήλ, προσθέτοντας: «όποιος δεν το έχει καταλάβει αυτό καλά θα κάνει να το καταλάβει».

Ποιον ακριβώς απειλεί ο ισραηλινός “mad dog” Lieberman; Χτες στο Sochi η «τριπλή συνεννόηση» προχώρησε – σύμφωνα με τις δηλώσεις όλων. Το πως ακριβώς θα φανεί, και δεν χρειάζεται να κάνουμε σχετικές προβλέψεις. Αλλά ούτε το Τελ Αβίβ ούτε η Ουάσιγκτον μπορούν να επηρεάσουν καθοριστικά τις εξελίξεις. Μόνο να τις προβοκάρουν μπορούν, ξαναβάζοντας φωτιά· αυτοπροσώπως…

(φωτογραφία: οι “3 εγγυήτριες δυνάμεις” χτες, στο Sochi).

Τετάρτη 22 Νοέμβρη. …Αυτή η τριμερής συνεργασία που έγινε θεσμός πετυχαίνει γιατί βασίζεται σε μία σειρά από άξονες, οι οποίοι σηματοδοτούν την κοινή μας αντίληψη σε σημαντικά θέματα που αφορούν την περιοχή στην οποία ζούνε οι λαοί μας… Ο πρώτος άξονας είναι η αντίληψη για το διεθνές δίκαιο, για το οποίο όλοι μας αναγνωρίζουμε την ανάγκη να το σεβαστούμε για την προώθηση των συμφερόντων μας και στην επίλυση των διαφορών μας. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία τόσο για μας, όσο και για την ευρύτερη περιοχή, γιατί αποτελεί πρότυπο συνεργασίας που θέλουμε να αναδείξουμε και στις γειτονικές χώρες…

…Είχαμε την ευκαιρία να επιβλέψουμε την πρόοδο των προσπαθειών μας, από την προηγούμενη συνάντηση. Με χαρά θα εγκαινιάσουμε σε λίγο τον εμβληματικό ελαιώνα που δημιουργείται στην Αίγυπτο, με μεταφορά 1.500 δένδρων και από την Ελλάδα. Η ελιά είναι ένα σύμβολο φιλίας και αποτελεί σύμβολο φιλίας και οικονομικής συνεργασίας ανάμεσα στις χώρες μας. Επίσης, το Κέντρο Έρευνας και Επιχιερηματικότητας με έδρα την Αίγυπτο και παραρτήματα στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Δίνουμε έμφαση στους νεους ανθρώπους και άρα έμφαση στο μέλλον…

Αυτά δήλωσε μεταξύ άλλων χτες, περιχαρής, απ’ την Λευκωσία, ο εξοχότατος ψόφιος κοριός. Μετά την “5η τριμερή σύνοδο κορυφής ελλάδας – αιγύπτου – κύπρου”. Μετά από έναν ακόμα γύρο αγκαλιές, φιλιά, συνεργασία και – κυρίως – ξέπλυμα και νομιμοποίηση της αιγυπτιακής χούντας. Η πολυπλόκαμη εξωτερική πολιτική του πάει καλά…

Για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς τις τωρινές φαιορόζ πολιτικές βιτρίνες, όχι όμως γι’ αυτό: για έλλειψη κυνισμού. Την ώρα που παριστάνουν το “είμαστε κάθε λέξη του διεθνούς δικαίου” (;) στα μπουντρούμια των φυλακών “scorpion” στο Κάιρο χιλιάδες πολιτικοί αντίπαλοι της χούντας βασανίζονται, συχνά μέχρι θανάτου. Την ώρα που πουλάνε ελιές για μεταξωτές κορδέλες, εκατοντάδες αντικαθεστωτικοί εξαφανίζονται από προσώπου γης στην αίγυπτο. Την ώρα που πουλάνε «αντιτρομοκρατική συνεργασία» με το φασιστικό καθεστώς η αιγυπτιακή αστυνομία μπουκάρει οπουδήποτε και δένει οποιονδήποτε – «αντιτρομοκρατικά» πάντα…

Δουλεύουν οι φαιορόζ για τα ελληνικά αφεντικά που έχουν «επενδύσει» στην άγρια εκμετάλλευση των αιγύπτιων εργατών; Ασφαλώς. Ποια είναι η καλύτερη εγγύηση για την κερδοφορία τους από μια χούντα; Και είναι τόσο ωμοί σ’ αυτήν τους την αποστολή οι εθνικά υπερήφανοι πολιτικοί τενεκέδες ώστε τελειώνοντας τις δηλώσεις του ο εξοχότατος ψόφιος κοριός δεν παρέλειψε να θριαμβολογήσει:

… Θα χαρώ πολύ στην επόμενη συνάντηση να είμαι ο οικοδεσπότης στην Κρήτη και να έχουμε τη χαρά να δούμε ακόμη περισσότερα και ουσιαστικά βήματα στην εμβάθυνση των σχέσεων μεταξύ των χωρών μας…

(Χαρούμενοι φαιορόζ χαμογελάνε – πάνω ο ψόφιος κοριός σόλο, κάτω διάφοροι εκλεκτοί προς τους αιγύπτιους χουντικούς. Χτες στη Λευκωσία.)

Τετάρτη 22 Νοέμβρη. Σπουδαίο κέφι, πράγματι. Πιο συγκεκριμένα να μερικοί λόγοι για την ελληνική χαρά: την ώρα που το φαιορόζ υπουργικό συμβούλιο και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του πανηγυρίζει για τον “5ο γύρο ελληνοαιγυπτιακής φιλίας” το χουντικό κοινοβούλιο στο Κάιρο ετοιμάζεται να ψηφίσει νόμο που θα ποινικοποιεί πολιτικούς σχολιαστές και διανοούμενους που δυσφημούν τα ιστορικά και θρησκευτικά σύμβολα της χώρας. Γιατί: … έτσι κλονίζουν την πίστη στο έθνος και στους ηγέτες του… δήλωσε ο χουντικός βουλευτής Omar Hamroush. Όποιος καταδικαστεί μ’ αυτήν την κατηγορία θα φυλακίζεται από 3 έως 7 χρόνια και θα πληρώνει πρόστιμο 500.000 αιγυπτιακών λιρών (πάνω από 24.000 ευρώ).

Η αιγυπτιακή χούντα απλώνει διαρκώς την τρομοκρατία της. Προχτές παρατάθηκε η προφυλάκιση μιας 25χρονης τραγουδίστριας επειδή σ’ ένα βίντεό της “προσέβαλε την δημόσια ηθική”: έτρωγε μια μπανάνα μπροστά σε νεαρούς άντρες. Μια μέρα νωρίτερα, την Κυριακή, η αστυνομία μπούκαρε σ’ έναν εκδοτικό οίκο στο Κάιρο και έδεσε έναν υπάλληλο που δούλευε εκεί επειδή βρήκε “απαγορευμένα βιβλία”.

Αυτή είναι η καθημερινότητα στην υπό χουντική κατοχή αιγυπτιακή κοινωνία: ο Sisi φοβάται ακόμα και την σκιά του· δικαιολογημένα.. Έχει, όμως, καλούς και χαρούμενους διεθνείς φίλους.

(φωτογραφία: Έτσι είναι τα δικαστήρια της αιγυπτιακής χούντας. Το πως είναι οι φυλακές της το αφήνουμε στη φαντασία σας….)

Τετάρτη 22 Νοέμβρη. Αν τα ντόπια κυβερνοκαθάρματα (με την διακριτική αλλά σταθερή υποστήριξη ολόκληρου του ελληνικού καθεστώτος, όλου του πολιτικού φάσματος) “κάνουν τη δουλειά τους”, περισσεύει απεριόριστη ξεφτίλα για τους υποστηρικτές τους, τους οπαδούς τους, τα κομματικά μέλη τους, τους ψηφοφόρους τους. Για όλους αυτούς που τόλμησαν νωρίς το καλοκαίρι του 2011 να ονομάσουν το αγανακτισμένο καρναβάλι τους στο Σύνταγμα “πλατεία Ταχρίρ”…

Η μαζική και διακομματική κάθε είδους υποστηρίξη στους φασίστες “σέρβους αδελφούς” απ’ το 1992 ως το 1995 ώστε να πνίξουν στο αίμα τη βοσνία ήταν ένα ανεξίτηλο ελληνικό έγκλημα που δεν έχει τιμωρηθεί… Η υποστήριξη στους φασίστες της αιγύπτου και στη χούντα τους είναι ξανά το ίδιο εγκληματική. Όπως και η υποστήριξη στο Τελ Αβίβ και στους μιλιταριστικούς σχεδιασμούς του.

Όσοι, όμως, ταΐζουν την κόλαση δεν ξέρουν ότι αυτή είναι αχόρταγη…

Τετάρτη 22 Νοέμβρη. Την ίδια μέρα που ο ψόφιος κοριός και ο πλυντηράς Αναστασιάδης καμάρωναν επειδή θεωρούν ότι έχουν βρει έναν συνεταίρο (τον Sisi) για να μοιραστούν υποθαλάσσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων που, προς το παρόν (ίσως και για πάντα) είναι ανύπαρκτα, βορειότερα γίνονταν πολύ σοβαρότερες συναντήσεις.

Χωρίς να έχει ανακοινωθεί από πριν (προφανώς για λόγους ασφαλείας) ο Άσαντ πήγε χτες στο Sochi για να τα πει με τον Πούτιν. Είναι η δεύτερη φορά που γίνεται τέτοιο ραντεβού «κορυφής»· η πρώτη ήταν το φθινόπωρο του 2015, όταν είχε ξεκινήσει η ρωσική επέμβαση στη συρία.

Δεν ήταν απλά μια επινίκεια συνάντηση. Στην μετα-isis φάση του πολέμου στο ευρύτερο μεσανατολικό πεδίο μάχης, υπάρχουν πολλά και σημαντικά που πρέπει να συμφωνηθούν. Σε ότι αφορά το πολιτικό μέλλον της συρίας και του καθεστώτος Άσαντ είναι σαφές ότι οι 3 της Αστάνα, Άγκυρα, Μόσχα και Τεχεράνη, θα είναι κάτι σαν «εγγυήτριες δυνάμεις». Αλλά θα πρέπει να λύσουν τις μικρότερες και μεγαλύτερες εκκρεμότητες κατοχής εδάφους είτε από αντικαθεστωτικούς (και το Ριάντ) είτε απ’ τις ypg (και την Ουάσιγκτον). Υποθέτουμε, λοιπόν, οτι η χθεσινή συνάντηση Άσαντ – Πούτιν είναι η επίσημη έναρξη του επόμενου γύρου· χωρίς να μπορούμε να προβλέψουμε πόσο μακρυά θα πάει.

Στο ίδιο μέρος, στο Sochi, συναντήθηκαν χτες οι αρχικαραβανάδες Τεχεράνης, Μόσχας και Άγκυρας Mohammad Bagheri, Valery Gerasimov και Hulusi Akar. Ένα απ’ τα θέματα που οπωσδήποτε κουβέντιασαν είναι το μέλλον των 4 “ζωνών αποκλιμάκωσης”, με ιδιαίτερη έμφαση σ’ εκείνη του Idlib: εδώ η Άγκυρα έχει θέσει ζήτημα (στην Μόσχα) σε σχέση με τον γειτονικό ypg-κρατούμενο θύλακα της Afrin, όπου σταθμεύουν λίγοι ρώσοι καραβανάδες.

Αύριο, πάλι στο Sochi, θα γίνει η «συνάντηση κορυφής» των 3 της Αστάνα. Ο Ερντογάν έχει ήδη δηλώσει την ικανοποίησή του που η Τεχεράνη «δείχνει κατανόηση στις τουρκικές ευαισθησίες» σε ότι αφορά ορισμένα ζητήματα στη συρία: την «αντιπροσώπευση» κάποιων αντικαθεστωτικών οργανώσεων υποθέτουμε. Σε κάθε περίπτωση οι 3 της Αστάνα δεν θα πρέπει να έχουν σοβαρές διαφωνίες μεταξύ τους στο να διαχειριστούν τα σχεδιά τους για την μελλοντική διάρθρωση ενός κάποιου συριακού κράτους. Δεν έχουν την πολυτέλεια μεταξύ τους εντάσεων…

Αύριο (και μεθαύριο) θα γίνει άλλη μια συνάντηση: στο Ριάντ. Οι ένοπλοι που ελέγχει ακόμα ο τοξικός πρίγκηπας και η κλίκα του θα μαζευτούν «στου αφεντικού» για να δουν πως και αν θα συνεχίσουν. Κυρίως τι θα κάνουν στην επερχόμενη 6^η (αν δεν κάνουμε λάθος) συνάντηση στην Αστάνα.

Παρών θα είναι και ρώσος «ειδικός απεσταλμένος». Ωστόσο οι ασκήσεις γεωπολιτικής επιβίωσης του σαουδαραβικού καθεστώτος μετά την ήττα του isis (που τόσο στήριξε) μπλέκουν τις εξελίξεις. Και είναι πιθανό να γεννήσουν «νέα καθήκοντα» για τις 3 εγγυήτριες δυνάμεις στη συρία.

(Πάνω: Πούτιν και Άσαντ αγκαλιά στην υποδοχή του δεύτερου στο Sochi: αδελφέ!!!

Κάτω: ο ρώσος υπ.αμ. Sergei Shoigu δείχνει κάτι μάλλον σημαντικό σε Άσαντ και Πούτιν χτες στο Sochi.)

Τετάρτη 22 Νοέμβρη. Ποιος καταλαβαίνει ότι το ελληνικό βαθύ κράτος και οι πολιτικές του βιτρίνες μας σέρνουν όλους, “ανεπαισθήτως”, σε μια αρένα θανάτου; Ακόμα κι αν “εμείς δεν πάθουμε τίποτα”, η επιμελητειακή υποστήριξη και η πολιτική αναγνώριση δικτατοριών και εμπόλεμων στρατών είναι θανατηφόρα.

Το “δεν ήξερα” ή το “ήμουνα μικρός κι αδύναμος” δεν αθωώνει κανέναν μας. Κι αν τα τσιράκια είναι τσατσορούφιανοι, οι υπόλοιποι τι είμαστε; “Θύματα”; Παραείναι βολικό…

Τρίτη 21 Νοέμβρη. Όταν ο ισραηλινός “mad dog” υπ.αμ. Lieberman ζητάει επειγόντως μια “αντι-ιράν συμμαχία στη μέση Ανατολή” περιλαμβάνει σ’ αυτήν και το ελλαδιστάν; Χμμμ…

Η Αθήνα δεν εκδηλώνεται ανοικτά κατά της Τεχεράνης. Προτιμάει για την περίσταση να κρύβεται πίσω απ’ την σιωπή της θρυλικής “εξωτερικής πολιτικής της ε.ε.”. Και προσπαθεί μπας και κάνει δουλειές (και) με το ιράν· όχι τίποτα σπουδαίο, αλλά μπας και βγει κανά φραγκάκι.

Αυτή είναι η επίσημη στάση. Επίσημη στάση όμως, απ’ την άλλη μεριά, είναι η συμμαχία των γεωπολιτικά ξεπεσμένων της ανατολικής Μεσογείου, για την οποία καμαρώνει η Αθήνα, ο ψόφιος κοριός, ο αντ’ αυτού, ο ογκόλιθος, ο ψεκασμένος, και σαν back vocals, “ντου μπαπ ντου μπαπ μπαπ” όλο το βαθύ κράτος: με το Κάιρο και το Τελ Αβίβ. Επίσημη είναι και η εκπαίδευση των ισραηλινών πιλότων στην ελληνική επικράτεια, εκπαίδευση που δεν τους χρειάζεται για να βομβαρδίζουν τη λωρίδα της Γάζας ή, ακόμα, τον λίβανο· τους χρειάζεται εναντίον του ιράν.

Αντικειμενικά μιλώντας το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / βαθύ κράτος / παρακράτος συμμετέχει σ’ αυτήν την “αντι-ιράν” συμμαχία που θέλει το Τελ Αβίβ και η Ουάσιγκτον. Σαν επιμελητεία. “Στα μετόπισθεν”. Με την βάση της Σούδας (και ό,τι άλλο ζητήσει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός), με τις στρατιωτικές ασκήσεις τόσο με τους ισραηλινούς όσο και με τους αιγύπτιους καραβανάδες. Πουλάει (η Αθήνα) εκδουλεύσεις και υπηρεσίες στο ένα μπλοκ, χωρίς να εκδηλώνεται επίσημα με δηλώσεις και απειλές. “Σεμνά και ταπεινά”.

Αλλά είναι αρκετή αυτή η ντροπαλή σιωπή για να πει κανείς ότι το ελλαδιστάν είναι “εκτός”; Όχι, δεν είναι! Φυσικά η συμμετοχή έχει όλα τα μειονεκτήματα του ξεπεσμένου: η “όαση σταθερότητας” θα καταλήξει να προσφέρει υπηρεσίες “ξεκούρασης του πολεμιστή” (υποθέτουμε ότι καταλαβαίνετε τι εννοούμε…) ακόμα κι αν θα ήθελε να είναι συνεταίρος σε ένα πιθανό πλιάτσικο…