Μην με αφήνεις, μη

Τετάρτη 29 Νοέμβρη. Δεν ξέρουμε αν υπάρχουν ακόμα κάποιοι, στα μέρη μας, έτοιμοι να διαφημίσουν τον “κομμουνισμό” των κούρδων της συρίας. Δεν μπορούμε (και δεν θα έπρεπε) να το αποκλείσουμε πάντως: στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας ανθούν πολλά ακόμα.

Οι δηλώσεις της Ilham Ahmed, απ’ το πολιτικό σκέλος των ypg, δεν αφήνουν περιθώρια (παρότι, ναι, το ξαναλέμε, εδώ τα «περιθώρια» για το ένα ή το άλλο βρίσκονται έξω και πέρα απ’ την πραγματικότητα):

… Δεν ξέρουμε τι σκέφτονται οι αμερικάνοι… Αλλά ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο, κι αυτό είναι πως αν οι αμερικάνοι γυρίσουν την πλάτη στους μοναδικούς εταίρους τους στη συρία, αυτό θα σημαίνει ότι αποσύρονται απ’ τον πόλεμο κατά του daesh (: isis) στη μέση Ανατολή. Αν αποφασίσουν να σταματήσουν την υποστηριξή τους, αυτό θα σημαίνει ότι δίνουν την ευκαιρία στον daesh να ξαναεμφανιστεί και να εξαπλωθεί…

Παραδόξως η Ahmed έχει ένα δίκιο, μόνο που δεν είναι καθόλου προς τιμήν της ή προς τιμήν των ypg: αυτοί (του isis) που έχουν πολεμήσει, ειδικά στην εδώ και κάτι βδομάδες προώθησή τους προς τα συρο-ιρακινά σύνορα ανατολικά του Ευφράτη, (ελάχιστους σε κάθε περίπτωση) είναι τα πιο λούμπεν στοιχεία των «διεθνών» εθελοντών του isis. Εκείνοι, δηλαδή, που ξέρουν ότι έχουν ηττηθεί αλλά πολεμούν μέχρι θανάτου επειδή, έτσι κι αλλιώς, τα πεθάνουν. Οι αξιωματικοί τους την κάνουν, με την βοήθεια και των ypg και των αμερικάνων.

Όσο για τους σύριους του isis; Αυτούς – οργανωμένους σε φρατρίες, με τοπικά και συγγενικά κριτήρια – τους εξαγοράζουν οι ypg, και περνάνε με την μεριά τους. Πως είναι εύκολο να το κάνουν; Επειδή πίσω τους είναι η Ουάσιγκτον. Κι αυτό σημαίνει ότι όποιος ήταν μέχρι χτες isis αλλά σήμερα γίνεται «συριακές δημοκρατικές δυνάμεις» (δηλαδή ypg) βρίσκει και πλάτες και μισθό.

Τι θα γίνει, όμως, αν οι αμερικάνοι σταματήσουν να στηρίζουν (και να αξιοποιούν) τις ypg; Προφανώς οι μεν όψιμοι σύμμαχοί τους θα ψάξουν να βρουν αλλού την «τύχη» τους (σαν free lancer μισθοφόροι), οι δε αντίπαλοί τους θα έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα.

Με τα τωρινά δεδομένα δεν φαίνεται κοντινή μια τέτοια εγκατάλειψη. Απ’ την άλλη μεριά το «κλάμα» της πολιτικής εκπροσώπου των ypg έχει την επικαιρότητά του. Σήμερα; Αύριο; Σε πέντε χρόνια; Υπάρχει αβεβαιότητα: τι θα απογίνουν οι ypg χωρίς το αμερικανικό πεντάγωνο; Τόσος “κομμουνισμός”, τόση “αυτοδιεύθυνση” θα πάνε χαμένα;

Όταν καβαλάς ιμπεριαλιστικό άρμα δεν μένεις ποτέ ήσυχος!

Η διπλωματία – στην ουρά των όπλων

Τετάρτη 29 Νοέμβρη. Σήμερα πρόκειται να ξεκινήσει στη Γενεύη ένας ακόμα γύρος συζητήσεων για τη συρία, με την συμμετοχή τόσο της συριακής κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης. Ο Άσαντ δήλωσε ότι δεν θα στείλει τους δικούς του. Ο λόγος; Η απόφαση των φιλοΡιάντ αντικαθεστωτικών στο “συνέδριό” τους που έγινε πρόσφατα κάτω απ’ την προστασία του τοξικού (ή των μισθοφόρων του, το ίδιο κάνει): επιμένουν ότι ο Άσαντ πρέπει να φύγει άμεσα, πράγμα που σημαίνει ότι “κάτι καλό πίνουν”.

Όμως πάντα το ίδιο έλεγαν, ίσως ακόμα πιο “σκληρά” – οι προηγούμενοι γύροι στη Γενεύη έγιναν, παρ’ όλα αυτά. Η διαφορά, τώρα, δεν είναι το κόλλημά τους· αλλά ότι αρνούνται να παραδεχτούν ότι έχουν ηττηθεί και, κατά συνέπεια, ότι θα έπρεπε να βγάλουν τον σκασμό. Μ’ άλλα λόγια: ο Άσαντ απείλησε ότι δεν θα πάει επειδή έχει νικήσει σε ικανό βαθμό, και δεν έχει κανένα λόγο να νομιμοποιήσει, έστω “στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων”, τους proxies του τοξικού πρίγκηπα, του Τελ Αβίβ και του Ριάντ.

Τελικά η Μόσχα εξασφάλισε μερικούς πόντους υπέρ του καθεστώτος Άσαντ. Μπροστά στο κίνδυνο αποτυχίας, οι του οηε αναγκάστηκαν (απ’ την ρωσική διπλωματία κατά τα φαινόμενα) να πείσουν τους «αδιάλλακτους» του Ριάντ ότι θα πρέπει να μιλήσουν «ευθέως» με τους αντιπροσώπους του Άσαντ. Θα σημαίνει αυτό, αν γίνει, μια αμοιβαία αναγνώριση; Όχι ακριβώς. Αυτοί που έχουν νικήσει κι εκείνοι που έχουν χάσει δεν συνδέονται με κάποια «αμοιβαιότητα». Απλά οι «αδιάλλακτοι» πρέπει να προσγειωθούν· στο διάδρομο δεν τους περιμένουν λουλούδια, τους περιμένουν λακούβες.

Αναβλήθηκε όμως και το «συνέδριο εθνικού διαλόγου» που προγραμμάτιζε το μπλοκ της Αστάνα για τις 2 Δεκέμβρη στο Sochi (ήδη έχει γίνει μία αναβολή). Τώρα πάει για τις 15 Γενάρη. Εδώ οι αιτίες της αναβολής είναι ανάποδες απ’ τις τριβές του γύρου στη Γενεύη: πρέπει να εξαγοραστούν όσοι το δυνατόν περισσότεροι απ’ αυτούς που έχουν απομείνει στο πορτοφόλι του τοξικού· και, κυρίως, να λυθεί το ζήτημα με τις ypg.

Δύο παράλληλες “διπλωματικές διαδικασίες”, δύο παράλληλες (και από σημαντικές απόψεις αντίθετες) διαδρομές: δεν είναι “ισοπαλία”… Καθώς χειμωνιάζει (ακόμα και στη συρία) το ερχόμενο διάστημα θα είναι περίοδος μαχών “εκκαθάρισης” στο συριακό πεδίο μάχης κάτω από δύσκολες συνθήκες: όποιος έχει καλή επιμελητεία έχει και το πάνω χέρι, και τέτοιοι δεν θα είναι οι αντικαθεστωτικοί στους θύλακες που έχουν απομείνει.

Για τις ypg το ζήτημα είναι κάπως διαφορετικό. Έχουν καταλάβει, για παράδειγμα, διάφορα πετρελαιοπήγαδα· θα καταφέρουν όμως να πουλήσουν πετρέλαιο; Αυτό εξαρτάται απ’ τους γείτονες, και οπωσδήποτε το ιράκ. Αν γίνει ο αποκλεισμός που έγινε κατά των κούρδων του ιράκ, οι ypg θα έχουν το χρόνο να σκεφτούν αν μπορούν να βγάλουν τον χειμώνα με επιδόματα απ’ το Ριάντ και παρέα απ’ τους αμερικάνους πεζοναύτες μόνο…

Ασιατικοί, και βαλλιστικοί, και πύραυλοι…

Τετάρτη 29 Νοέμβρη. Πάλι έκανε την αταξία του το βορειοκορεατικό χουντοπαλιόπαιδο. Εκτόξευσε πιο αναβαθμισμένο ως τώρα βαλλιστικό πύραυλο· και το ψόφιο κουνάβι απάντησε με τους γνωστούς γρίφους του: “θα το κανονίσουμε”.

Τα κακά νέα, ωστόσο, για τις ηπα έρχονται όχι απ’ την Πγιονγκγιάνγκ, αλλά απ’ το Πεκίνο. Στις αρχές της επόμενης χρονιάς το κινεζικό καθεστώς θα “αναπτύξει” τους DF-41 διηπειρωτικούς πυραύλους του. Το είδος θεωρείται το ίδιο καλό με τα πιο advanced του είδους των ηπα και της ρωσίας. Έχει ένα βεληνεκές από 12 μέχρι 15.000 χιλιόμετρα και μπορεί να κουβαλήσει μέχρι 10 πυρηνικές κεφαλές. Πράγμα που σημαίνει ότι απ’ τις αρχές του 2018 το Πεκίνο θα μπορεί να κτυπήσει το αμερικανικό έδαφος με 250 πυρηνικές βόμβες ταυτόχρονα.

Αυτή η «δύναμη πυρός» έχει σχέση και με το «θάρρος» του βορειοκορεάτη Kim Jong-Il. Ειδικά για όσους θυμούνται την δηλωμένη θέση του Πεκίνου για την όξυνση της κόντρας Ουάσιγκτον –Πγιονγκγιάνκ: αν, μεν, επιτεθεί πρώτη η βόρεια κορέα η κίνα θα μείνει ουδέτερη· αν, όμως, επιτεθούν πρώτες οι ηπα, τότε θα «χωθεί».

Το βορειοκορεατικό καθεστώς δεν θα κάνει το πρώτο βήμα· δεν το χρειάζεται, και θα ήταν αυτοκτονία. Οπότε το αμερικανικό έχει (ή νομίζει ότι έχει) και το καρπούζι και το μαχαίρι. Αυτός είναι ένας κόμπος που δεν μπορεί να τον λύσει με «κυρώσεις», ψοφιοκουναβικά τιτιβίσματα και δηλώσεις του είδους «σηκώνω τα μανίκια μου». Μπορεί να χρειάζεται ένα αποφασιστικό τεχνολογικό πλεονέκτημα… Όχι, πάντως, υπομονή.

(φωτογραφία: σχεδόν σαν πίνακας του Magritte…)

Zombie in Athens

Τρίτη 28 Νοέμβρη. Αφήνουμε το εύκολο για άλλους που, έχουμε καταλήξει, το χρησιμοποιούν για να γλυτώσουν απ’ το δύσκολο: ναι, 100 (χιλιάδες βήματα πυροβολικού) στη σαουδαραβική χούντα σημαίνει 100 χιλιάδες βολές κατά των υεμενιτών. Και όποιον πάρει ο χάρος. Έτσι είναι. Έτσι ήταν και οι 1000 βόμβες που πουλήθηκαν στα εμιράτα· κι αυτές στους υεμενίτες και στις υεμενίτισσες έπεσαν, αυτούς σκότωσαν και σακάτεψαν…

Αν, όμως, αυτό είναι Χ φορές βρώμικο, τότε η πώληση / προμήθεια διπλάσιας ποσότητας (των ίδιων βλημάτων), σε “αγνώστους”, με λαθραίο τρόπο πόσες φορές Χ βρώμικη είναι;

Η εκτροπή προς το δευτερεύον (με «μεσάζοντα» ή με «εκπρόσωπο» γίνονται τα νταραβέρια;) αποδείχθηκε εξαιρετικά χρήσιμη – για το «εθνικό συμφέρον» συνολικά. Επειδή είναι ένα θέμα να έχουμε απέναντι μας ένα κράτος που συμμετέχει, επιμελητειακά, σε έναν γνωστό πόλεμο, και είναι εντελώς διαφορετικό το να έχουμε απέναντι μας ένα κράτος που συμμετέχει κρυφά σε κάποιον άλλον / κάποιους άλλους. Μπορεί αυτή η δεύτερη συμμετοχή να είναι επιμελητειακή· μπορεί να είναι και άλλου είδους. Το ότι είναι κρυφή, και παραμένει τέτοια με «διακομματικό» τρόπο, αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά.

Δεν είναι θεωρητικά ζητήματα αυτά. Στις 16 Νοέμβρη, πριν από 12 ημέρες, ο αμερικάνος στρατηγός Kenneth F. McKenzie ρωτήθηκε για τα μεγέθη του αμερικανικού στρατού στη συρία και στο ιράκ. Απάντησε “έχουμε 503 στη συρία, 5.262 στο ιράκ”. Μια μέρα μετά, στις 17, στη ρουνιάρικη τετράμηνη έκθεση του αμερικανικού πενταγώνου για την κατανομή του “προσωπικού” του, τα μεγέθη ήταν ως εξής: στη συρία 1.723, και στο ιράκ 9.122. Σίγουρα δεν αυξήθηκε ο αμερικανικός στρατός κατοχής στη συρία κατά 1220 και στο ιράκ κατά 3860 μέσα σε μια μέρα…

Αυτή η έκθεση ενός απ’ τα στατιστικά γραφεία του αμερικανικού στρατού (που βγάζει ψεύτη τον στρατηγό) θα μπορούσε να έχει περάσει απαρατήρητη. Κάποιοι την πρόσεξαν και την ανέσυραν στη δημοσιότητα. Το γεγονός είναι πως η κατά 14.000 (συνολική) αύξηση του αμερικανικού στρατού στη μέση Ανατολή το τελευταίο 4μηνο έχει γίνει κρυφά· προφανώς όχι χωρίς συγκεκριμένους λόγους…

Παρότι δεν έχουμε κάποιο στοιχείο για να συνδέσουμε άμεσα την κρυφή αύξηση του αμερικανικού στρατού στη μέση Ανατολή με την προσπάθεια (που τσάκισε για λόγους άσχετους με την πρόθεση των ελληνικών πολιτικών βιτρινών) κρυφού εξοπλισμού “κάποιων, άγνωστων” (με τα ανάλογα κέρδη, πάντα) επίσης στη μέση Ανατολή, δεν έχουμε, επίσης, κανένα στοιχείο που να τα αποσυνδέει μεταξύ τους. Αντίθετα:

α) ο εξοχότατος ψόφιος κοριός ανανέωσε επίσημα και με χαρά την ελληνική συμμαχία με την Ουάσιγκτον, θριαμβολογώντας για την χρήση της βάσης στη Σούδα, ως εάν να πρόκειται για κανά παιδικό σταθμό·

β) ο ψεκασμένος υπ.αμ. εκτός απ’ το “εμπόριο” βλημάτων ασχολείται με το να αυξηθούν οι αμερικανικές βάσεις·

γ) αν τα έξτρα 200.000 βλήματα προορίζονταν για οπουδήποτε αλλού θα μπορούσαν να είναι σκέτο λαθρεμπόριο. Αν, όμως, προορίζονταν για τις ypg (όπως υποψιαζόμαστε και όπως υποδεικνύει το πολιτικό/ιδεολογικό «προφίλ του μεσάζοντα» και οι «παρέες» του στο ελληνικό βαθύ κράτος…) τότε θα εκπλήρωναν εθνικό σκοπό! Πράγμα για το οποίο ο ψεκασμένος είναι ταμάμ!! Ας μην το ξεχνάμε ότι οι κούρδοι της συρίας είναι εχθρικοί απέναντι στην Άγκυρα, ενόσω η Δαμασκός τείνει να τα βρει μαζί της – λίγο είναι αυτό;

δ) όλο το ελληνικό βαθύ κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο (και διακομματικά όλες οι πολιτικές τους βιτρίνες) συμφωνούν στη συμμαχία με δυο ακόμα εμπόλεμα κράτη της μέσης Ανατολής: την χούντα του Καΐρου (πολεμάει στη λιβύη και στην υεμένη) και το μιλιταριστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ (πολεμάει στη συρία).

Έχει σημασία να τονίσουμε αυτό το τελευταίο, μιας και “επί τη ευκαιρία της γιορτής των βλημάτων” η καθεστωτική δημαγωγία προβάλει τις τελευταίες ημέρες τις υποτιθέμενες διαφωνίες του ογκόλιθου Nick the greek για τον τρόπο που «πουλάει όπλα» ο ψεκασμένος· ή της μισής Κουμουνδούρου για τον τρόπο που πολιτεύονται συνολικά οι κυβερνητικοί τους συνεταίροι. Πολύ συγκινητικό αυτό, έχουμε ανατριχιάσει…. Αλλά: το ελληνικό τριγωνικό νταραβέρι (το οποίο, αναπόφευκτα, έχει και Ριάντ μέσα, αφού εκεί έχει πόντους το Τελ Αβίβ και η Ουάσιγκτον) μαζί με τους σχετικούς χάρτες ήταν ο ογκόλιθος που πήγε και το πούλησε σαν «ελληνικό προσόν» όχι μία αλλά δύο φορές στους ψοφιοκουναβικούς αξιωματούχους, αυτοπροσώπως στις ηπα.

Επειδή, λοιπόν, οι συμμαχίες που γουστάρει το ελληνικό βαθύ κράτος δεν μπορεί να είναι ισοβαρείς αλλά περιλαμβάνουν υποχρεωτικά «καταμερισμό αρμοδιοτήτων», το πως πουλάει ο ένας όπλα και το πως πουλάει ο άλλος «αντιμιλιταρισμό» (όταν βρίσκεται στην ελβετία και παριστάνει ότι διαπραγματεύεται για το «κυπριακό»…) είναι πλευρές της ίδιας ακριβώς «εθνικής πολιτικής».

Εν τέλει: τα “περισσευάμενα” 200 χιλιάδες βλήματα, ακόμα περισσότερο επειδή η προώθησή τους έγινε (ή προσπάθησαν να γίνει…) με τέτοιο τρόπο ώστε να μείνει κρυφός ο παραλήπτης, προσθέτουν άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα του ελληνικού γεωπολιτικού προσοδισμού σ’ αυτήν την ζόρικη εποχή. Έναν κρίκο αίματος.

Αυτό, λέτε, είναι αδιάφορο;

Οι έμποροι

Τρίτη 28 Νοέμβρη. Για να μην γίνουν παρεξηγήσεις: δεν είναι μόνο η Αθήνα που πουλάει, φανερά ή κρυφά, όπλα και πυρομαχικά στη μέση Ανατολή αυτά τα χρόνια. Για παράδειγμα απ’ το 2012 ως το 2016 το κροατικό κράτος πούλησε όπλα αξίας 302 εκατομμυρίων ευρώ, κυρίως προς τη σαουδική αραβία, την ιορδανία και τα εμιράτα (uae)· το τσεχικό, δεύτερο στη σειρά, πούλησε στους ίδιους πελάτες όπλα 240 εκατομμυρίων. (Αυτά είναι τα φανερά μεγέθη).

Η διαφορά της Αθήνας απ’ τους πιο πάνω εμπόρους είναι πως δεν είναι μόνο αυτό! Οι τακτικές στρατιωτικές ασκήσεις τόσο με τον στρατό της αιγυπτιακής χούντας όσο και με τον ισραηλινό· η με χαρά εξυπηρέτηση της δράσης των αμερικάνων στην μέση Ανατολή· η φανερή και κρυφή συνεργασία επιτελείων και μυστικών υπηρεσιών στο τρίγωνο Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ· η “διακριτικά” φιλοypg στάση καθεστωτικών υπαλλήλων και media· η σιωπηλή (;) υιοθέτηση της γραμμής Ουάσιγκτον / Τελ Αβίβ για την μέση Ανατολή· ακόμα και η χθεσινή υποστήριξη του ψεκασμένου προς τον τοξικό πρίγκηπα και τις ανοικτά δολοφονικές τακτικές του: όλα αυτά προστίθενται στο εμπόριο όπλων, στο φανερό και στο κρυφό· ή το εμπόριο προστίθεται σ’ αυτά.

Είναι πολλά για να περνάνε αδιάφορα.

Ελληνική πολιτική

Τρίτη 28 Νοέμβρη. Η καραβανίστικη αντίδραση του ψεκασμένου όταν ο ταξίαρχος έκανε το λογικό χαλώντας την δουλειά ανάγκασε τον τελευταίο να αντιδράσει. Το τζίνι (του λαθρεμπορίου προς “άγνωστη κατεύθυνση”) ξέφυγε απ’ το μπουκάλι του υπουργείου άμυνας, και χρειαζόταν μάζεμα. Στο κάτω κάτω πωλήσεις όπλων και πυρομαχικών στο Ριάντ και στους συμμάχους του είχαν αποφασιστεί απ’ “την αρμόδια επιτροπή της βουλής”, διακομματικά δηλαδή (πλην κκε) – το θέμα δεν ήταν τα 100.000 βλήματα. Το επικίνδυνο ήταν τα 200.000 ΜΑΖΙ με τα 100.000…

Η πρώτη που πήρε την εργολαβία της “κάλυψης” ήταν η εθνική αντιπολίτευση, αξιωματική και μη. Μπροστά στον κίνδυνο να μπουν ψύλλοι στ’ αυτιά τίποτα αθώων για το θέμα “εξωτερική πολιτική” έπρεπε να πάει αλλού η μπάλα. Πήγε στο “μίζες”: θέμα που προσφέρεται για πλούσιο θέαμα. Δοκιμασμένη δουλειά.

Οι πατριώτες φαιορόζ σήκωσαν το γάντι, αφού άλλωστε ήταν (το γάντι) “εντός γραμμής”: λέτε για έναν μεσίτη, κι αυτό είναι καλό! Οπότε θα βάλουμε εμείς άλλον έναν, για να γίνει καλύτερο!! Η υπόθεση έγινε κατς: όλα στημένα! Ο δικός σας – ο δικός μας· τα αίσχη σας – τα αίσχη μας· η διαφθορά σας – η διαφθορά μας· κλπ κλπ. Οικογενειακό διπλό λέγεται αυτό, και είναι βασικό για τις προπονήσεις. Ακόμα και τις βαρετές.

Εννοείται ότι το ζήτημα “εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους” δεν τόλμησε καν να ξεμυτίσει ανάμεσα στα βλήματα. Το συμμαχικό τρίγωνο Τελ Αβίβ – Κάιρο – Ριάντ (έστω και σαν πελάτης το τελευταίο) έμεινε άθικτο. Η αμερικανική καθοδήγηση ακόμα περισσότερο. Το ματς – κατς τέλειωσε ισοπαλία, και όλοι έμειναν ευχαριστημένοι. Οι οπαδοί μετράνε τις “τελικές πάσες”…

Το πόπολο, γουστάρει δεν γουστάρει, έχει πορωθεί με τέτοια στημένα δίπολα. Η “παράγκα” σας – η “παράγκα” μας· οι δορυφόροι μας – οι δορυφόροι σας· τα γνωστά. Το θέαμα είναι κομμένο και ραμένο στα μέτρα του κοινού (τα αφεντικά πάντα είναι γενναιόδωρα σ’ αυτό) και, επιπλέον, είναι δωρεάν.

Δεν είχε σεξ βέβαια. Αλλά υπάρχουν κι άλλοι θεαματικοί τομείς – δεν χρειάζεται εισπήδηση…

Αμερικανική πολιτική

Τρίτη 28 Νοέμβρη. Μπορεί το ψόφιο κουνάβι να “υποσχέθηκε” τηλεφωνικά στον Ερντογάν ότι θα σταματήσει τον οπλισμό των ypg την περασμένη Παρασκευή, αλλά το Πεντάγωνο έχει άλλη άποψη. Θα συνεχίσει να τις υποστηρίζει ανακοίνωσε, και έχουμε εξηγήσει στην τουρκία ότι τα όπλα που δίνουμε είναι για συγκεκριμένο σκοπό. O.K. Αλλά οι σκοποί αλλάζουν, έτσι δεν είναι; (Και η προέλευση των όπλων μπορεί να διαφοροποιείται, ε;)

Δεν είναι ηλίθιο του τουρκικό καθεστώς. Όπως ακριβώς κάνει η Μόσχα και το Πεκίνο έτσι και η Άγκυρα «επιδιώκει» την «καλωσύνη» του ψόφιου κουναβιού (που περιορίζεται στο εξής απλό: δηλώσεις χωρίς πρακτικό αντίκρυσμα) για να μην αναγκάζεται να δηλώσει ανοικτά και εφ’ όλης της ύλης αντιαμερικανισμό· αλλά, αντί γι’ αυτό, να παριστάνει ότι προβληματίζεται για το «ποιος κυβερνά πραγματικά τις ηπα».

Η τουρκική εκδοχή αυτής της παράστασης άρχισε αμέσως μετά τις ψοφιοκουναβικές υποσχέσεις. Κατά την τουρκική καθεστωτική daily sabah χτες:

… Η Άγκυρα λέει ότι ο τερματισμός του εξοπλισμού των ypg, θυγατρικών του pkk στη συρία, δεν είναι αρκετός. Τονίζουν την σημασία που θα έχει η ανάκληση των όπλων που έχουν δοθεί ήδη στην τρομοκρατική οργάνωση. Οι ειδικοί λένε ότι η αμερικανική κίνηση [σ.σ.: ένας πιθανός τερματισμός της προμήθειας όπλων] δεν είναι εντελώς πειστική και πρέπει να ελεγχθεί…

Στις υποσχέσεις περί «ειρήνης» και «σταθερότητας» είναι large η Ουάσιγκτον, ήταν τέτοια και επί δημοκρατικών και Ομπάμα· έχει γίνει ακόμα χειρότερη πια, καθώς ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός οξύνεται παγκόσμια. Όσοι δεν έχουν αυταπάτες το πολύ πολύ να παριστάνουν ότι τις παίρνουν στα σοβαρά.

Όσοι, απ’ την άλλη μεριά, τις παίρνουν όντως στα σοβαρά, προσπαθούν να πιαστούν απ’ τα μαλλιά τους. Με φτηνότερα ή και δωρεάν show περνάει ο καιρός· αλλά ο πνιγμός γίνεται όλο και πιο βέβαιος.

(φωτογραφία: μπροστά πηγαίνει ο αρχηγός…)

Zombie in Brussels

Δευτέρα 27 Νοέμβρη. Αναρωτιόμαστε: τι να κάνει αυτή η ψυχή, ο εξόριστος (;) πρόεδρος (;) της Καταναλωνίας, αυτός ο μεγάλος πολιτικός άνδρας; Αν πάντως βολτάρει στις Βρυξέλες (και γιατί όχι;) και δεν μπουρδουκλωθεί με το νατο, μπορεί να πέσει πάνω σε κάτι τέτοιο. Μια ινδονήσια περαστική να τραγουδάει Cranberries· έτσι, επειδή έτυχε.

Αφιερώνουμε το τραγούδι (και την ερμηνεία) σ’ όλα τα κατ-αλάνια, πολλά ή λίγα δεν έχει σημασία, οπουδήποτε κι αν βρίσκονται.

Ούτε θεός ούτε διαιτητές!

Δευτέρα 27 Νοέμβρη. Ο.Κ. Η Valencia ανήκει στις «καταλανικές χώρες» σ’ αυτές δηλαδή που ο καταλανικός εθνικισμός θα ήθελε να ενώσει, κάποτε, με την «μητέρα πατρίδα». Είναι, όμως, αυτός ο λόγος;

Για να το πούμε διαφορετικά: πόσες φορές πρέπει ο Messi να βάλει ένα γκολ σαν αυτό στο ματς Valencia – Barcelona για να καταδεχτούν οι διαιτητές να το επικυρώσουν; Πόσες;

Διάολε! Ακόμα και Marcelino (προπονητής της Valencia) θα το σφύραγε!

(Υπάρχει και στην ισπανία “παράγκα”;)

Πολεμοφόδια

Δευτέρα 27 Νοέμβρη. Ο ένας (η σαουδαραβική χούντα) θέλει να αγοράσει 100 (χιλιάδες βλήματα). Του φτάνουν… Ο άλλος (το ελληνικό κράτος / παρακράτος) θέλει να “διοχετεύσει” 300 (χιλιάδες βλήματα), και για να το πετύχει κάνει deal με μεσίτη.

Τι είναι δυσνόητο; Για λαθρεμπόριο πρόκειται, και κανείς δεν το λέει με το όνομά του. Τι έγινε; Γιατί τέτοιες ντροπές; Στην πειρατεία και στο λαθρεμπόριο στήθηκε το εθνικό μεγαλείο, το ξέχασαν οι κυβερνήτες; Δεν θα μαθευτεί πάντως ποτέ «έγκυρα» που θα πήγαιναν τα 200 (χιλιάδες βλήματα) που περίσσευαν. “Τάφοι” όλοι.

Πως ήλπιζε το ελληνικό βαθύ κράτος να γίνει η δουλειά; Θα φορτώνονταν στον Πειραιά 300 (χιλιάδες βλήματα) με προορισμό, υποτίθεται, την σαουδαραβική χούντα· που δεν τα ήθελε όλα. Κάπου στη διαδρομή λοιπόν (στη νότια κύπρο; προσφέρεται… ) τα φορτία θα χωρίζονταν: οι 100 (χιλιάδες βλήματα) θα συνέχιζαν προς σαουδαραβία και οι 200 (χιλιάδες βλήματα) θα λοξοδρομούσαν.

Την δουλειά την χάλασε ο ταξίαρχος που έδωσε διευθύνσεις και τηλέφωνα εταιρειών μεταφοράς των 100 (χιλιάδων βλημάτων) στους σαουδάραβες, για να κάνουν μόνοι τους την μεταφορά. Μόνοι τους;;;;;; Τι;;;;; Άμα την εκαναν μόνοι τους πως θα έπαιζε τα 100 (χιλιάδες βλήματα) να γίνουν ο φερετζές των υπόλοιπων 200 (χιλιάδων βλημάτων); Τα πήρε στο κρανίο ο ψεκασμένος (και όχι μόνον αυτός) που του χάλασε ο ταξίαρχος τη δουλειά, και ήθελε να τον κρεμάσει ανάποδα· έδωσε δωρεάν (μαλακία του, αλλά έχει εκρηκτικό ταμπεραμέντο…) την ιδέα στον τοξικό του Ριάντ. Μετά τον ηρέμησαν τα επιτελεία, για «να μη γίνει θέμα».

Έγινε μεν, αλλά έχει αυτή τη λοξάδα που χρειάζεται όταν πρέπει να κουκουλωθεί μια «εθνικά υπεύθυνη» βρωμοδουλειά αλλά να βγάλει και η αντιπολίτευση το μεροκάματό της. Ο νταλκάς είναι ο μεσίτης, και όχι τι τον έκανε απαραίτητο (παρά την διαφωνία των σαουδαραβοπελατών). Τι τον έκανε απαραίτητο λοιπόν; Σκεφτείτε λίγο… : Ότι, προφανώς, θα έπρεπε να φροντίσει τα περισσευάμενα 200 (χιλιάδες βλήματα) να φτάσουν στον προορισμό τους…

Ένα μόνο δεν έχει ακουστεί ακόμα: και τι θέλετε να κάνουμε ρε βούρλα με τα βλήματα; Βλήματα είναι, σε εμπόλεμους θα τα πουλήσουμε, να γίνει «δημιουργική καταστροφή» μπας και πάρουμε και καμιά δουλειά ανοικοδόμησης μετά. Βλήματα είναι, όχι καραμέλες.

Σωστά, σωστά…