Keith Jarrett

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Κάτι για ικανά αυτιά σήμερα (και, γιατί όχι, δυνατές καρδιές). Ο Keith Jarrett σε μια συναυλία στο Τόκιο, το 1984.

Πιάνο και μόνο πιάνο. Αλλά τι;;;;;; Απλά τζαζ; Όχι: Jarrett…

Ο αιώνιος εχθρός

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Το γεγονός ότι οι ισλαμοδημοκράτες στην Άγκυρα, απ’ τις αρχές του 21ου αιώνα, δήλωναν τον προσανατολισμό τους στην ένταξη στην ε.ε. ποτέ δεν ήταν κυριολεκτικό. Το τουρκικό κράτος / κεφάλαιο περισσότερα θα είχε να χάσει παρά να ωφεληθεί αν έπρεπε να υπακούει, για παράδειγμα, στην κυρία Ursula. Για τους ισλαμοδημοκράτες η «προοπτική ένταξης» είχε ένα κοντοπρόθεσμο και έναν μεσοπρόθεσμο στόχο. Να στηριχτούν οι (αντιχουντικές) μεταρρυθμίσεις που προώθησαν (αυτός ήταν ο πιο κοντινός) και να αποκτήσει το τουρκικό κεφάλαιο προνομιακές σχέσεις με τα ευρωπαϊκά (ο μεσοπρόθεσμος).

Τα χρόνια πέρασαν. Το πρώτο (ο εκσυγχρονισμός, οι μεταρρυθμίσεις) ολοκληρώθηκε, αν και μετά το πραξικόπημα του 2016, αποτυχημένο μεν αλλά πραξικόπημα, μια κάποια «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» επιβλέπει τους θεσμούς – ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Το δεύτερο έχει προχωρήσει σε πολύ ευρύτερο ορίζοντα. Αφενός η επιλογή υποτίμησης της λίρας (άρα και της σχετικής υποτίμησης της εργασίας) έχει κάνει τον τουρκικό καπιταλισμό μια «μικρή κίνα». Αφετέρου οι σχέσεις της Άγκυρας με το ευρασιατικό project, οικονομικές και όχι μόνο, έχουν ανοίξει νέους ορίζοντες, ορίζοντες που δεν υπήρχαν το 2002, το 2005 ή το 2010.

Συνεπώς οι χθεσινές δηλώσεις του Erdogan στο κοινοβούλιο όχι μόνο δεν είναι περίεργες, αλλά μάλλον πρέπει να εννοηθούν μέσα στους καινούργιους υπό διαμόρφωση παγκόσμιους συσχετισμούς δύναμης:

Διαβάστε τη συνέχεια »

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> ‘Eστω, ας πούμε, ότι με την ασταμάτητη μηχανή ξεμπερδεύεις εύκολα: είναι «φιλορωσική» (;;;;) όπως λένε οι εγχώριοι νατοϊκοί. (Από το 1979 στο κουρμπέτι έχουμε κατηγορηθεί σχεδόν για τα πάντα – και τ’ αντίθετά τους! Και πάντα απ’ το ίδιο είδος ανθρώπων: εκείνο που εννοεί τον καπιταλιστικό κόσμο σαν γήπεδο ποδοσφαίρου, με την ανάλογη οπαδική μυωπία…).

Αλλά τους New York Times τι παρόμοιο να τους χρεώσεις; Είναι ένα καθαρά νατοϊκό δημαγωγικό μέσο πρώτης γραμμής∙ στηρίζει το φασιστοΚίεβο (και το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo)… Τι είναι λοιπόν αυτά που έγραφε πριν 5 ημέρες;

Δεν τα έγραφε με λόγια μόνο. Είχε και χάρτες:

 

Με κόκκινο είναι τα εδαφικά κέρδη της Μόσχας απ’ τις αρχές του 2023. Με μπλε τα εδαφικά κέρδη του Κιέβου, συμπεριλαμβανομένης εννοείται της θρυλικής «μεγάλης αντεπίθεσης» που ξεκίνησε στις 4 Ιούνη με σκοπό να έχει φτάσει (ο ουκρανικός στρατός) μέσα σε 2 βδομάδες στην Αζοφική. (Πέρασαν 4 μήνες και δεκάδες χιλιάδες νεκροί από τότε…)

Και επειδή κάποιοι μπορεί να μην καταλάβαιναν, οι NYT επέμειναν με εικονογράφηση επιπέδου δημοτικού:

Ο ρωσικός στρατός έχει καθαρό εδαφικό κέρδος 188 τετραγωνικά μίλια ως τώρα μέσα στο 2023 – λένε οι NYT. Όχι κάτι σπουδαίο (κι άλλωστε δεν ενδιαφέρεται μέχρι σήμερα για μεγάλες κατακτήσεις, για την αποστρατιωτικοποίηση του Κιέβου ενδιαφέρεται, πράγμα που δυστυχώς γίνεται με τον πιο θανατηφόρο τρόπο…). Οπωσδήποτε, από μια λογιστική προσέγγιση, οι NYT λένε ότι πρόκειται “net gain”.

Δεν είναι φταίξιμο της ασταμάτητης μηχανής: ως τώρα, μετά από 19 μήνες ενός αιματηρού πολέμου, η Μόσχα έχει πετύχει (ας πούμε: ορισμένους ενδιάμεσους στόχους) και το Κίεβο + νατο έχουν αποτύχει (σε οτιδήποτε δήλωσαν σα στόχο). (Όπως βλέπεται αποφεύγουμε τις λέξεις «νίκη» και «ήττα». Χρησιμοποιούμε τις πιο ήπιες και όχι τόσο φορτισμένες «επιτυχία» και «αποτυχία»).

Αλλά δεν μπορεί κανείς να βαφτίσει αιώνια το κρέας ψάρι∙ όχι σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο! Και μόνο το γεγονός ότι τώρα πια οι νατοϊκοί και οποιοιδήποτε άλλοι υποστηρικτές του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού NYT δείχνουν (και εικονογραφούν) την μέχρι στιγμής αποτυχία, προκαλεί ερωτηματικά. Αν η «συλλογική δύση» παραδέχεται, έστω και έμμεσα, έστω και ανεπίσημα, την κατάπτωση των φιλοδοξιών της στο ουκρανικό πεδίο μάχης, πως σκοπεύει να συνεχίσει;

Διαβάστε τη συνέχεια »

Ουκρανικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Αν το νατο δεν προχωρήσει ανοικτά σε κάποιου είδους απονενοημένη επίθεση στη Μόσχα (στο ουκρανικό πεδίο..), η Μόσχα δεν πρόκειται να στραφεί στρατιωτικά κατά των κρατών μελών του. (Αλλά την κεντρική απόφαση δεν θα την πάρει η Αθήνα. Απλά θα την ακολουθήσει, έμμεσα – αμερικανικές βάσεις – ή και άμεσα…)

Οι συνέπειες της αποτυχίας σ’ αυτό που η δύση αναγόρευσε σε νο 1 πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου εκδηλώνονται ως τώρα με μη στρατιωτικούς τρόπους. Παρήγορο; Ως κάποιο σημείο ναι. Αλλά οι μη στρατιωτικές συνέπειες δεν είναι ασήμαντες.

Δείτε, για παράδειγμα, τον λεγόμενο πληθωρισμό. Πρόλαβαν να τον ονομάσουν «πληθωρισμό απληστίας», ως εάν ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα σεμνό, ταπεινό – και ασκητικό. Κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί πως πρόκειται (για άλλα αφεντικά μεθοδευμένη και για άλλα ενστικτώδικη) εκστρατεία αρπαχτής∙ ή, για να το πούμε σωστά, βίαιης συσσώρευσης κεφαλαίου με την μορφή του χρήματος που οφείλεται στο ότι στενεύει διαρκώς ο παγκόσμιος κύκλος αξιοποίησης (και κερδοφορίας) των δυτικών κεφαλαίων. Τώρα αλλά και στην προοπτική των εξελίξεων. Σίγουρα στο ορατό μέλλον. Συνεπώς «αγριεύει» η προσπάθεια συσσώρευσης καθώς στρέφεται όλο και περισσότερο στις «εσωτερικές αγορές». (Τι είναι η εκτόξευση της τιμής του λαδιού περσινής συγκομιδής αν όχι άγρια συσσώρευση κερδών με όρους χρηματιστηρίου α λα ελληνικά;)

Αφήστε όμως προς στιγμήν στην άκρη το ελλαδιστάν… Δείτε την κάποτε «ατμομηχανή της ευρώπης».

Διαβάστε τη συνέχεια »

Εξωτερική πολιτική

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Το νο 1 εθνικό κεφάλαιο ψηφίζει λοιπόν «πόλεμο με τη ρωσία» επειδή έτσι αυξάνει εντυπωσιακά τα κέρδη του. Και δεν εκτίθεται σα στόχος εκείνου τον οποίο (υποτίθεται) πολεμάει, εφόσον συνεργάζεται μαζί του.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο για εκείνο που λέγεται ελληνικό κράτος! Το έδαφός του (πιο σωστά: οι ακτές του προς το Αιγαίο) είναι μέρος του πολέμου. Το ίδιο κι αυτό που λέγεται «οικονομία» του: τροφοδοτείται μεν με ρωσικό φυσικό αέριο, ωστόσο οι τιμές των ενεργειακών πρώτων υλών διαμορφώνονται πλέον με τους όρους του πολέμου. Το ίδιο μπορεί να συμβεί (ή συμβαίνει ήδη) και με άλλες πρώτες ύλες… Όσο για την υποτιθέμενη νο 1 χερσαία βιομηχανία του, τον τουρισμό; Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευμετάβλητο σε καιρούς ταραγμένους απ’ τις γεωπροσόδους.

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια τις μεσοπρόθεσμες συνέπειες (για το ελλαδιστάν) της αποτυχίας στο ουκρανικό πεδίο μάχης∙ θεωρούμε ωστόσο βέβαιο ότι θα υπάρξουν, και θα είναι σοβαρές. Είτε οι αρχιστράτηγοι στην Ουάσιγκτον, στο Βερολίνο και στη Βαρσοβία αναγνωρίσουν το εύρος αυτής της αποτυχίας και προσπαθήσουν να συμβιβαστούν, είτε επιχειρήσουν «κλιμάκωση σωτηρίας»…

Η λεγόμενη «εξωτερική πολιτική» της μορφής κράτος δεν είναι ποτέ διαχωρισμένη απ’ αυτό που κατ’ αντίστιξη θα λεγόταν «εσωτερική πολιτική». Εκτιμάμε κατά συνέπεια ότι η διαχείριση των όποιων συνεπειών, «οικονομικών» ή και στρατιωτικών (για 4ο παγκόσμιο πόλεμο πρόκειται!) θα απαιτήσει (όχι σε έναν αιώνα…) κάποιου είδους «εθνική ενότητα» – με την δέουσα αυστηρότητα και πειθαρχία.

Βλέπουμε φαντάσματα; Πώς είναι δυνατό να συνεργαστούν η don Rico & Co και η «νέα Κουμουνδούρου»; Χμμμ…

Διαβάστε τη συνέχεια »

Κουκουρούκου!

Δευτέρα 25 Σεπτέμβρη>> Σ’ όλες τις σημαντικές στιγμές για τον λαό και τον τόπο η ασταμάτητη μηχανή νοιώθει αυτήν την στομαχική διέγερση που είναι γνωστό σε τι σπασμούς καταλήγει.

Υπάρχει βέβαια θεραπεία: Walking at the beaches, looking at the peaches.

Δεν υπάρχουν αδιέξοδα – μόνο μάντρες γύρω γύρω. (Και αρούρια…)

Stranglers λοιπόν!

Ένας αμερικάνος φίλος

Ταινιάρα του Βέντερς – καμία σχέση με όσα ακολουθούν!!…

Δευτέρα 25 Σεπτέμβρη>> Είναι γνωστό πολεμοκάπηλο «γεράκι»… Αλλά στα μέρη μας τέτοιες λεπτομέρειες είναι αδιάφορες. Το βασικό είναι (ήταν…) ότι ο δημοκρατικός γερουσιαστής Robert (Bob) Menendez, απ’ το New Jersey ορμώμενος (έχει κι αυτό τη σημασία του…), πρόεδρος της ισχυρής «επιτροπής διεθνών σχέσεων» της γερουσίας, ήταν φίλος του ελλαδιστάν. Τι λέμε «φίλος»; Όχι, κάτι πολύ παραπάνω: ήταν αδελφός!! Πρώτος και καλύτερος στα χαρακώματα (του αμερικανικού establishment…) κατά του αιώνιου εχθρού (της Άγκυρας), δεν άφηνε ούτε ανθελληνική μύγα να περάσει απ’ την Ουάσιγκτον! Οι αναφορές των εντόπιων δημαγωγών στα έργα και τις ημέρες του ήταν τόσες και τέτοιες ώστε οποιοσδήποτε χωρίς συστηματική προσοχή στο who is who των συμμάχων του ελλαδιστάν θα θεωρούσε, ίσως, ότι ο Menendez είναι ο υπ.εξ. των ηπα.

Φευ! Η ζωή είναι μικρή, και χωρίς ανέσεις (δηλαδή χρήμα, πολύ χρήμα) δεν αξίζει… Ο καρδιακός φίλος των ελλήνων (και του Τελ Αβίβ…) πιάστηκε-να-τα-πιάνει∙ απ’ την χούντα του Καϊρου. Για κάτι που ίσως θεωρηθεί ταπεινό, πλην όμως είναι μεγάλη μπίζνα: την πιστοποίηση του (εισαγόμενου απ’ την βόρεια αμερική στην αίγυπτο) κρέατος ως halal… Πςςςςςςςςς!

Είναι εντελώς αναπόδεικτος ισχυρισμός απ’ την μεριά μας, εντελώς αυθαίρετος, αλλά…. Οι «φίλοι της ελλάδας» τα-έπιαναν (ως ευρωπαίοι δημοσιογράφοι τότε) απ’ την εποχή της ελληνικής επανάστασης! Αρχές 19ου αιώνα. (Πλήρωνε η ελληνική αστική τάξη της διασποράς…) Ένα απ’ αυτά που ξέρει καλά το ελληνικό καθεστώς, και για το οποίο έχει μεγάλη ιστορική εμπειρία και μηχανισμούς, είναι να «λαδώνει» (υπέρ του) διεθνείς influencers.

Μπααα!… Αποκλείεται ο κυρ Bob να έριξε τόσο χαμηλά τα άδολα φιλελληνικά αισθήματά του… Σίγουρα αποκλείεται! Μόνο για το halal λαδωνόταν…  (Και τα φιλοαρμενικά αισθήματά του, και τα φιλοϊσραηλινά, εξίσου άδολα θα πρέπει να ήταν. Μεγάλη καρδιά… Κι ούτε είχε ποτέ σχέση με κυκλώματα σωματεμπόρων… Κι όσο για τον μεγαλογιατρό και μεγαλοαπατεώνα Salomon Melger; Ήταν απλά ένας γνωστός του… Κλπ, κλπ… )

Όπως και νάχει, πάει ο παλιόφιλος ο κυρ Bob. Σχόλασε… Με ένα ζευγάρι χειροπέδων να τον περιμένει… Πρέπει τώρα να βρεθεί ένας αντικαταστάτης του εκεί στο DC (για την άδολη και αλτρουϊστική προάσπιση των ελληνικών εθνικών συμφερόντων διάολε!!)

Porka ορφάνια!

Ένας κάποιος ιός 1

Δευτέρα 25 Σεπτέμβρη>> Σ’ όλη τη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, απ’ τις αρχές του 2020, η ασταμάτητη μηχανή (και όχι μόνο) ξεκαθάρισε κάμποσες φορές ότι η προέλευση του τσαχπίνη είναι δευτερεύον ζήτημα μπροστά στην τρομολαγνική διαχείριση μιας αερομεταδιδόμενης μόλυνσης πολύ χαμηλής επικινδυνότητας για το σύνολο του πληθυσμού∙ μόλυνσης που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι φυσική. Αυτή η θέση μας δεν ήταν απάντηση στην προέλευση του τσαχπίνη! Ήταν απάντηση στο σοβαρό ενδεχόμενο οι φήμες γι’ αυτήν (την προέλευση) να λειτουργήσουν τότε αποπροσανατολιστικά στα άμεσα πολιτικά και κοινωνικά καθήκοντα του όποιου εργατικού ανταγωνισμού (αν υπήρχε τέτοιος…) κόντρα στο γενικευμένο πραξικόπημα των αφεντικών του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και των λακέδων του. Ήταν μια τίμια επιλογή τακτικής: η ερώτηση αν ο τσαχπίνης ήταν «φυσικός» ή «τεχνητός» απ’ την μια θα ήταν εύκολο να μείνει στο σκοτάδι ιντριγκάροντας επ’ αόριστον τις μάζες, και απ’ την άλλη θα ήταν εξίσου εύκολο να μετατοπίσει το ενδιαφέρον απ’ την γενικευμένη βίαιη δράση των αφεντικών όπως αυτή ξετυλιγόταν μέρα την μέρα, βδομάδα την βδομάδα και μήνα τον μήνα (για να καταλήξει, όπως ξέραμε απ’ την αρχή, στην επιβολή της γενετικής μηχανικής ως «θεραπευτικής») στην αφετηρία, ας την πούμε «στιγμιαία», αυτής της δράσης. Είχαμε ωστόσο την πρόνοια να τονίσουμε ξανά και ξανά και να αποδείξουμε ότι η διαχείριση της λεγόμενης «πανδημίας» είχε ισχυρές γεωπολιτικές διαστάσεις, όπου το «γεωπολιτικές διαστάσεις» σήμαινε 4ος παγκόσμιος πόλεμος…

Τώρα, με την όποια χρονική απόσταση απ’ την κορύφωση της βίας, με τις φονικές ή/και σακατευτικές παρενέργειες να συσσωρεύονται καθημερινά πάνω στα κορμιά των αιχμαλώτων υπηκόων, με την κοινωνική λήθη και την κοινωνική απώθηση να δίνουν χρόνο και χώρο στ’ αφεντικά να συνεχίσουν τα εγκλήματά τους, μπορούμε (και εκτιμάμε ότι πρέπει) να γυρίσουμε στο ερώτημα «φυσικός ή τεχνητός;». Επειδή η απάντηση είναι πια ξεκάθαρη, και επειδή αυτή η απάντηση ρίχνει επιπλέον φως στην εγκληματική βάση της 4ης καπιταλιστικής βιομηχανικής επανάστασης, στην εγκληματική δράση των δυτικών «ειδικών» που τόσο πολύ λατρεύτηκαν απ’ τους κάθε είδους caradinieroi/pfizeroi, αλλά και στην αυτοκαταστροφική άγνοια (ή και ροπή στην «αποκάλυψη συνωμοσιών»…) των υπηκόων.

Θα προειδοποιήσουμε ωστόσο: όσοι / όσες τυχαίνει να διαβάζουν την ασταμάτητη μηχανή βαριεστημένα, ρουτινιάρικα, «διαγώνια», ψάχνοντας για τα «εύκολα»∙ όσες / όσοι πιστεύουν ότι «αυτά είναι επιστημονικά θέματα, δεν πρέπει να ασχολούμαστε» (δικαιολογώντας την άγνοια και, εν τέλει, την α-νοησία)∙ όσοι / όσες αγανακτούν σε στυλ «μα επιτέλους η ασταμάτητη μηχανή δεν είναι ‘ιατρική επιθεώρηση!’», ας αλλάξουν θέμα!

Αν και κάνουμε κάθε τι ανθρώπινα δυνατό να διευκολύνουμε την ανάγνωση και την κατανόηση, τα σοβαρά ζητήματα της τρέχουσας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης η εργατική αντι-πληροφόρηση δεν είναι του επιπέδου …. «ποιο είναι το νόημα της ζωής; Kasselotsipras for president or not?» (Σα να λέμε: δαπνδφκ σε νέα συσκευασία ή όχι;)