Κορέες

Σάββατο 24 Φλεβάρη. Αύριο (Κυριακή 25/2) τελειώνουν οι χειμερινοί ολυμπιακοί στη νότια κορέα· που ξεκίνησαν με τόσες (“πολιτικές”) συγκινήσεις, για να ακολουθήσουν ήρεμες και σκέτα αθλητικές ημέρες. Δεν είναι καιρός για κάτι παραπάνω;

Είναι και παραείναι. Η Ουάσιγκτον ακονίζει τα μαχαίρια της. Την ημέρα που η βασιλική θυγατέρα Ivanka έφτανε στη Σεούλ (σαν η εκπρόσωπος των ηπα στην τελετή λήξης), χτες δηλαδή, ο βασιλικός πατέρας (δηλαδή η τριανδρία του) ανακοίνωσε νέο γύρο εμπορικών / οικονομικών απαγορεύσεων σε βάρος της βόρειας κορέας. Οι απαγορεύσεις σημαδεύουν 27 εταιρείες αλλά και 28 πλοία· πράγμα που υποθέτουμε ότι θα μεταφραστεί σε συστηματικότερο (αν και παράνομο) ναυτικό αποκλεισμό της βόρειας κορέας. Το ψόφιο κουνάβι έπαιξε τον αγαπημένο ρόλο του, του «σκληρού»:

Αν οι κυρώσεις δεν έχουν αποτέλεσμα θα πρέπει να περάσουμε στη φάση 2 είπε. Η φάση 2 μπορεί να είναι κάτι πολύ σκληρό, μπορεί να είναι πολύ, πολύ άσχημη για τον πλανήτη. Αλλά ελπίζω ότι οι κυρώσεις θα δουλέψουν…

Κάτι θα έχουν υπόψη τους επ’ αυτού οι υπόλοιποι του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ»… Ειδικά εφόσον στις εταιρείες που μπαίνουν στο στόχαστρο είναι και κινεζικές, ναυτιλιακές και ενεργειακές.

Σήμερα ή αύριο, εν τω μεταξύ, αναμένεται στη Σεούλ και η βορειοκορεατική αντιπροσωπεία. Επικεφαλής της θα είναι ο Kim Yong-chol, πρώην στρατηγός, αρχηγός της βορειοκορεατικής κατασκοπείας, και αντιπρόεδρος της «κεντρικής επιτροπής του κομμουνιστικού κόμματος» της Πγιονγκγιάνγκ. Μετά την πριγκίπισσα / ντίβα Kim, ο ένας – ακόμα – Kim, ίσως είναι το κατάλληλο πρόσωπο για να μεταφέρει ένα ακόμα ραβασάκι στον νοτιοκορεάτη πρόεδρο.

Οι υπόγειες συζητήσεις μεταξύ των δύο κορεών στη σκιά της «ολυμπιακής εκεχειρίας» έχουν, σε κάθε περίπτωση, περίπου 3 βδομάδες ακόμα στη διάθεσή τους. Στις 9 Μάρτη αρχίζουν οι χειμερινοί παραολυμπιακοί, που θα λήξουν στις 18 Μάρτη. Στο αμερικανικό πεντάγωνο σχεδιάζουν τις επόμενες «ασκήσεις» (με τον στρατό της νότιας κορέας) και ευχόμαστε ότι η προσέγγιση των δύο κορεών θα έχει προχωρήσει αρκετά μέχρι τα μέσα Μάρτη ώστε η Ουάσιγκτον να στείλει τα πολεμικά της σε μια θάλασσα βαζελίνης…

(φωτογραφία πάνω: Η Kim Yo-jong παραδίδει στον Moon Jae-in το «ιδιόχειρο σημείωμα» του αδελφού της Kim Jong-un στον νοτιοκορεατικό «μπλε οίκο», στη Σεούλ, στις 10 του περασμένου Φλεβάρη.

Αν οι εικασίες για εγκυμοσύνη της Kim Yo-jong αποδειχθούν σωστές, τότε ολόκληρη η κορεατική χερσόνησος θα βρεθεί ξανά ενωμένη τους επόμενους μήνες γύρω απ’ την ερωτική ζωή και την μητρότητα της βορειοκορέατισσας πριγκίπισσας…

Κάτω: Οι δεξιο-φασίστες αντιπολιτευόμενοι την κυβέρνηση του Moon βρήκαν την ευκαιρία να εκδηλωθούν φιλοαμερικανικά, με αφορμή την αναμενόμενη άφιξη του Kim Yong-chol, θεωρώντας τον «εγκληματία πολέμου». Αν και δεν υπάρχουν στέρεες αποδείξεις, λόγω θέσης θεωρείται υπεύθυνος για τον τορπιλισμό μιας νοτιοκορεατικής κορβέτας – Cheonan – το 2010 και τον θάνατο 46 νοτιοκορεατών ναυτών.

Αν οι νοτιοκορεάτες φασίστες βουλευτές θύμωσαν με τον Kim Yong-chol, σκεφτείτε τα αμερικανικά αισθήματα για την απάντηση που τους έδωσε ο εκπρόσωπος του νοτιοκορεατικού «υπουργείου επανένωσης» Baek Tae-hyun: η επισκεψή του είναι ευκαιρία για την βελτίωση των ενδοκορεατικών δεσμών και η ειρηνευτική διαδικασία θα βελτιωθεί…

Α πα πα!!!)

Αφγανιστάν 1

Παρασκευή 23 Φλεβάρη. Προφανώς είναι “μακρυά” (στην πραγματικότητα πολύ κοντύτερα απ’ όσο νομίζουν οι ψωνισμένοι επαρχιώτες). Η επίσκεψη του πακιστανού υπ.εξ. Khawaia Asif στη Μόσχα και οι κουβέντες του με τον ρώσο υπ.εξ. Lavrov (η δεύτερη τους τελευταίους 5 μήνες) είναι γεγονότα αδιάφορα στα μέρη μας. Κακώς.

Παρότι η επίσκεψη (πριν 3 ημέρες, στις 20 Φλεβάρη) ήταν τυπικά «επίσκεψη εργασίας» δεν πρέπει να υποτιμάει κανείς τη σημασία της. Δηλαδή το θέμα της: η κατάσταση στο αφγανιστάν. Είναι γνωστό ότι η Ισλαμαμπάντ στηρίζει τους ταλιμπάν (όπως, διακριτικά, κάνουν η Μόσχα και το Πεκίνο) εκνευρίζοντας όσο δεν πάει την Ουάσιγκτον. Οι ταλιμπάν, οι πακιστανικές μυστικές υπηρεσίες και το πακιστανικό καθεστώς είναι για το Ινδοκούς ό,τι είναι ο Άσαντ, το καθεστώς του, και οι ελεγχόμενοι απ’ την Τεχεράνη, την Άγκυρα και την Ντόχα ένοπλοι στο συριακό πεδίο μάχης και στην ευρύτερη μέση Ανατολή.

Μετά την «συνάντηση εργασίας» ο Lavrov ανακοίνωσε την εντατικοποίηση των ενεργειών του «συμφώνου της Σαγκάης» (SCO) για την αντιμετώπιση του isis στο αφγανιστάν. Ο isis στο αφγανιστάν, ο οποίος δήλωσε χτες ότι κτύπησε με ρουκέτες μια αμερικανική βάση – έτσι ώστε να συντηρείται η φήμη του – είναι, κατά την Μόσχα δημιούργημα της Ουάσιγκτον. Που μεταφέρει (λέει η Μόσχα) ένοπλους του isis απ’ την συρία και το ιράκ στο αφγανιστάν…

Αλλά το βασικό είναι ότι η Μόσχα, το Πεκίνο, (λιγότερο φανερά η Τεχεράνη), η Ισλαμαμπάντ (και οι ταλιμπάν) συνεργάζονται εξ αντικειμένου στην κεντρική ασία. Συνεργάζονται επιφανειακά μεν κατά του «isis στο αφγανιστάν», ουσιαστικά δε κατά των αμερικανικών βάσεων εκεί. Όπως συμβαίνει ήδη στην ypgκρατούμενη βόρεια και ανατολική συρία, έτσι και στο αφγανιστάν η έξωση των αμερικάνων είναι δύσκολη και σύνθετη επιχείρηση.

Αξίζει, επί τη ευκαιρία, να σημειώσουμε κι αυτό (επίσης «μακρινό» – κούνια που τους κούναγε): ο εξαφανισμένος τον τελευταίο καιρό τοξικός πρίγκηπας του Ριάντ ζήτησε και πήρε την προστασία του πακιστανικού στρατού στα παλάτια του. Πράγματι, μονάδες της Ισλαμαμπάντ έχουν μετακομίσει στη σαουδική αραβία, μετά από αίτημα του πρίγκηπα (που ο πατέρας του θα έπρεπε να τον έχει στέψει βασιλιά απ’ το περασμένο καλοκαίρι, αλλά φαίνεται ότι το σκέφτεται κι αυτός…).

Το ότι ο τοξικός πρίγκηπας δεν έχει εμπιστοσύνη στο στρατό του και είχε καταφύγει σε μισθοφόρους για την προστασία του το ξέραμε και το είχαμε αναφέρει εδώ. Αλλά οι μισθοφόροι ήταν αμερικανικής εταιρείας (της πρώην blackwater) και ποτέ δεν ξέρεις… Το ότι, τελικά, κατέληξε ικέτης στην Ισλαμαμπάντ είναι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος: ειδικά υπό το πρίσμα του αδρά σχηματισμένου «μπλοκ του Ινδοκούς», αν μπορούμε να το πούμε έτσι.

Δεν εμπιστεύεται ούτε τους αμερικάνους ο τοξικός; Έτσι φαίνεται.

Αφγανιστάν 2

Παρασκευή 23 Φλεβάρη. Εξίσου μακρινή (για τον ελληνικό καθεστωτικό “φιλοαμερικανισμό”) ήταν η “ανοικτή επιστολή”, σε διάφορες γλώσσες, που απηύθηναν πριν σχεδόν δέκα ημέρες (στις 14 Φλεβάρη) οι ταλιμπάν στον “αμερικανικό λαό” – μέσω του εκπροσώπου τους Zabiullah Mujahid! Οι ταλιμπάν, απευθυνόμενοι και στα “ειρηνόφιλα μέλη του Κογκρέσσου”, περιέγραψαν την αδυναμία του αμερικανικού στρατού να τους νικήσει (μετά από 17 χρόνια), τα λεφτά που πληρώνουν οι αμερικάνοι φορολογούμενοι γι’ αυτόν τον πόλεμο, την εκρηκτική αύξηση της καλλιέργειας οπίου στο αφγανιστάν σα συνέπεια του αμερικανικού / νατοϊκού πολέμου… Και δήλωσαν έτοιμοι για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις υπό την προϋπόθεση ότι θα φύγει εντελώς ο αμερικανικός στρατός και οι βάσεις του.

Αν πείτε “επιχείρηση γοητείας” δεν θα έχετε άδικο. Με μια κρίσιμη σημείωση: “επιχείρηση γοητείας” απο κάποιους που ελέγχουν ήδη το 40% της αφγανικής επικράτειας, και επιτίθενται αυξάνοντας σταθερά την επιρροή τους. Κι αν η αναφορά (στην ανοικτή επιστολή) στη “συμπαράσταση της διεθνούς κοινότητας στην δίκαιη αντίστασή μας” εννοεί την Μόσχα και όχι μόνο, η προσκλησή τους στον σεσημασμένο “αντιρρησία” μεν αλλά πάντα γερουσιαστή Rand Paul για συζήτηση στη Ντόχα, έχει το ενδιαφέρον της. Επειδή, το λιγότερο που θα έλεγε κανείς, είναι ότι οι ταλιμπάν έχουν καλούς συμβούλους δημόσιων σχέσεων. Με ποιον σκοπό;

Παρότι η αμερικανική πολιτική όπως εκφράζεται όχι απλά απ’ το ψόφιο κουνάβι αλλά απ’ την τριανδρία πίσω του είναι ότι πριν οποιαδήποτε συζήτηση θα πρέπει να μπορεί να δηλωθεί μια “καθαρή στρατιωτική νίκη” των ηπα στο αφγανιστάν, τα πραγματικά δεδομένα έχουν αρχίσει να δημιουργούν σύγχιση στην Ουάσιγκτον. Προφανώς και ξέρουν οι εκπρόσωποι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ότι πίσω απ’ τους ταλιμπάν βρίσκονται πλέον οι “αναθεωρητές” αντιπαλοί τους. Το έχουν καταγγείλει. Όπως, όμως, ξέρουν ότι με τέτοιες ενισχύσεις οι ταλιμπάν απειλούν να επικυρώσουν το βούλιαγμα του αμερικανικού στρατού στον ίδιο βούρκο που κάποτε βούλιαξε ο σοβιετικός.

Συνεπώς, τώρα με απελπισία και όχι με αυθάδεια (όπως έγινε για χρόνια στο συριακό πεδίο μάχης) διάφορα αμερικανικά φερέφωνα έχουν αρχίσει να αναζητούν τους “μετριοπαθείς” ταλιμπάν, σαν πιθανούς συνομιλητές ακόμα και χωρίς “καθαρή στρατιωτική νίκη”.

Όμως αυτό θα πρέπει να διασκεδάζει τόσο την Μόσχα και το Πεκίνο όσο και την Ισλαμαμπάντ, που έχει μπει επίσημα στο στόχαστρο για “άρνηση συνεργασίας με τις αρχές” – την Ουάσιγκτον δηλαδή. “Μετριοπαθείς” ταλιμπάν δεν υπάρχουν. Και φαίνεται ότι άλλο ένα αμερικανικό κόλπο στρέφεται ενάντια στους εμπνευστές του.

Πόρνη Διαλεκτική της Ιστορίας!!

(φωτογραφία: παρά την αρχαϊκή αισθητική τους οι ταλιμπάν δείχνουν τόσο αποτελεσματικοί κατά των αμερικανικών σχεδιασμών στην κεντρική ασία όσο ήταν οι πρόγονοί τους μουτζαχεντίν κατά των σοβιετικών, στα ‘80s. Ίσως κάποιοι απ’ τους βετεράνους να βρίσκονται και τώρα στις μάχες. Αν όχι τίποτα άλλο, ο μπιν Λάντεν θα πανηγυρίζει – απ’ τον «άλλο κόσμο» που βρίσκεται…)

Ως την ερχόμενη άνοιξη

Παρασκευή 23 Φλεβάρη. Στα μέσα του ερχόμενου Μάη το ψόφιο κουνάβι θα πρέπει να πραγματοποιήσει (ή όχι…) τις απειλές του του περασμένου Γενάρη κατά της Τεχεράνης: θα πρέπει να αποσυρθεί οριστικά απ’ την 5 + 1 συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα επιβάλλοντας καινούργιες (και “πλούσιες”) κυρώσεις· ή να ξανα – ματαδώσει μια ακόμα παράταση, “τελευταία ευκαιρία” για τα υπόλοιπα μέλη της συμφωνίας να συνταχτούν με την αμερικανική τακτική. Αυτό το τελευταίο είναι το λιγότερο πιθανό, αφού θα γελοιοποιούσε εντελώς την Ουάσιγκτον.

Μια “διαρροή” των αμερικανικών προετοιμασιών που δημοσιοποίησε το reuters δείχνει ότι η Ουάσιγκτον προσπαθεί να εκβιάσει το Λονδίνο, το Παρίσι και το Βερολίνο επί του θέματος. Με τα τωρινά δεδομένα δεν φαίνεται ελπίδα επιτυχίας του εκβιασμού· απομένουν ωστόσο 3 σχεδόν μήνες ακόμα…

Δεν θα αποκλείαμε το να είναι τα μέσα Μάη μια στιγμή «ορόσημο» τόσο για την Μόσχα όσο και για την Τεχεράνη και την Άγκυρα (το «μπλοκ της Αστάνα») σε ότι αφορά τις εξελίξεις στο συριακό πεδίο μάχης. Εν όψει της αυξημένης πιθανότητας (έως βεβαιότητας) ότι η Ουάσιγκτον θα προσπαθήσει απ’ τον Μάη και μετά να κινητοποιήσει κατά της Τεχεράνης «λιτούς και δεμένους» (δηλαδή τον εξής έναν: το Τελ Αβίβ) θα μας φαινόταν λογικό στο συριακό πεδίο μάχης να έχουν μορφοποιηθεί με στέρεο τρόπο οι καλύτερες κατά το δυνατόν αντιαμερικανικές συνθήκες.

Κάτι αντίστοιχο, απ’ την άποψη των χρονοδιαγραμμάτων, θα μπορούσε να αφορά και την κορεατική χερσόνησο… Αλλά για εκεί προσεχώς (απ’ την ασταμάτητη μηχανή).

Προάγεται με άριστα όποιος πυροβολεί γρηγορότερα

Παρασκευή 23 Φλεβάρη. Όσο για το γεγονός ότι ένας αμερικάνος πρόεδρος (όχι τυχαίος: ο Ψοφιοκούναβος ο Μέγας!) υποστηρίζει ότι στα σχολεία πρέπει να οπλοφορούν οι δάσκαλοι (και γιατί όχι οι πάντες;) ώστε να αντιμετωπίζουν τους τυχόντες παρανοϊκούς που θα αρχίσουν να πυροβολούν στα προαύλια ή στις τάξεις, αρκεί να θυμηθούμε το πόρισμα ενός έλληνα πρωθυπουργού για το ποιον του ανδρός (όχι τυχαίου έλληνα: του Ψοφιοκοριού του Εύγλωτου και Ξεγάνωτου): μοιάζει μοχθηρός αλλά ό,τι κάνει το κάνει για καλό….

Ίσως είναι μια λαμπρή επίδειξη του «πες μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι»… Αλλά επίσης μια λαμπρή απόδειξη (σε ζητήματα διεθνών συμμαχιών) του “σκάσε και σκάβε”…

(φωτογραφίες: Σκηνές από ένα σύγχρονο, επιφανειακά μοχθηρό αλλά κατά βάθος ανθρωπιστικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Πάνω: Θα μου δώσεις το σκονάκι σου ή θα σ’ αφήσω στον τόπο;

Κάτω: Και τώρα το θέμα της έκθεσης που μόλις παρέλαβα με ταχυδρομικό περιστέρι. “Αναπτύξτε την ιδέα ‘γίνομαι άντρας σκάβοντας τον λάκο μου'”)

Το τρυπάνι «άντε γειά»!

Παρασκευή 23 Φλεβάρη. Το ότι το πλωτό γεωτρύπανο της ιταλικής eni είδε και αποείδε και τελικά αποχαιρετά το «έγινε διάσημο για μια μονάδα ιστορικού χρόνου» οικόπεδο 3 της νοτιοκυπριακής αοζ, πηγαίνοντας (για να τρυπήσει; για να αράξει;) στην άλλη άκρη της Μεσογείου, στο μαρόκο, είναι ήττα πρώτου μεγέθους για τους σχεδιασμούς τόσο της Λευκωσίας όσο και της Αθήνας. Το τουρκικό καθεστώς έκανε τσαμπουκά, προσέχοντας να είναι νομότυπος – δεν υπάρχει αμφιβολία.

Όμως το επιχείρημα της Άγκυρας, ότι δηλαδή δεν μπορεί το νοτιοκυπριακό κράτος άλλοτε να συμπεριφέρεται σαν χωριστό απ’ τον βορρά (χωρίς να έχει αναγνωρίσει τουρκοκυπριακό κράτος) προσδιορίζοντας «οικόπεδα» που θα τα εκμεταλλευτεί για την πάρτη του, και άλλοτε να επωφελείται σαν το «μοναδικό κράτος στην κύπρο» (όροι της ένταξης στην ε.ε. και την ευρωζώνη), δεν είναι απλά λογικό. Είναι και πειστικό οπουδήποτε ξέρουν ότι τα απανωτά «ναυάγια της λύσης του κυπριακού» οφείλονται στα κόλπα της Λευκωσίας και της Αθήνας – δηλαδή σ’ όλο τον κόσμο εκτός απ’ τα μέρη μας. Ογκόλιθε και λοιποί: τώρα είναι η σειρά σας να σκάψετε για το γκάζι στο “3”: με κασμάδες και βατραχοπέδηλα!…

Είναι προφανές ότι η eni αποφάσισε ότι βαρέθηκε να περιμένει, κι ότι έχει κι άλλες δουλειές, αφού πρώτα ζήτησε την γνώμη των δικηγόρων της· και του ιταλικού κράτους. Το οποίο ούτε καν συμβολικά δεν ήταν διατεθειμένο να παίξει (σίγουρα όχι τώρα) στα παιχνιδάκια των ελλήνων και των ελληνοκυπρίων στην ανατολική Μεσόγειο. Δεν συμμετέχει στην «περικύκλωσή της», ενεργειακή, στρατιωτική ή ό,τι άλλο!

Τα ελληνικά φασιστόμουτρα έχουν διατυπώσει μια ανατριχιαστική θεωρία: πως επειδή κάνουν deal με διάφορες μεγάλες εταιρείες έχουν, αυτόματα, και την κάλυψη των αντίστοιχων κρατών. Είναι ηλίθιοι! Αγνοούν, για παράδειγμα, ότι οι μεγάλες αμερικανικές πετρελαϊκές πίεζαν σκληρά τις κυβερνήσεις τους (πρώτα εκείνη του Κλίντον και μετά, για λίγο, εκείνη του Μπους του Β) να άρουν τις κυρώσεις κατά του καθεστώτος της Βαγδάτης (του μακαρίτη Χουσεΐν) για να κάνουν πετροδουλειές με τα ιρακινά κοιτάσματα· τρώγοντας την μία πόρτα μετά την άλλη, ως τα τέλη του 2001… Αγνοούν ότι τα κράτη είναι συχνά γενικοί εκπρόσωποι των καπιταλιστικών συμφερόντων, και όχι του ενός ή του άλλου κλάδου.

Η ήττα στο οικόπεδο 3 δεν είναι, λοιπόν, στρατιωτική· παρότι το τουρκικό καθεστώς χρησιμοποίησε και στρατιωτικά μέσα. Είναι πολιτική / γεωπολιτική: οι «χρυσές βίδες» δεν έχουν καταλάβει ότι η μεγάλη ιδέα που έχουν για τους εαυτούς τους είναι για τα μπάζα!

Πάντως, για να μην πέσουν στην κατάθλιψη οι έλληνες και οι ελληνοκύπριοι, το γεωτρύπανο (η eni δηλαδή) υποσχέθηκε ότι θα ξαναγυρίσει. Κι αν δεν τρυπήσει ελληνοκυπριακά οικόπεδα, μπορεί να ανοίξει τίποτα σαμπάνιες!

Συρία

Πέμπτη 22 Φλεβάρη. Ο David Paul Goldman, αμερικάνος οικονομολόγος και δημοσιογράφος (γνωστός με την υπογραφή Spengler απ’ τα άρθρα του στο site Asia Times) είναι σκληροπυρηνικός υποστηρικτής των αμερικανικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι γράφει από μια ιουδαϊκό-χριστιανική σκοπιά. Οι απόψεις του είναι (κατά την γνώμη μας) ισχυρά ιδεολογικές: υπέρ της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ, ακόμα και με το ζόρι. Συνεπώς οι πρώτες παράγραφοι του χθεσινού του άρθρου (κάτω απ’ τον – θεωρούμε υπερβολικό – τίτλο: η Afrin είναι το σημείο κατάρρευσης της αμερικανικής επιρροής στη συρία) έχουν το ενδιαφέρον τους:

Εγκαταλελειμένες απ’ την Ουάσιγκτον και βομβαρδιζόμενες απ’ τον τουρκικό στρατό, οι πολιορκούμενες κουρδικές δυνάμεις στη βόρεια συριακή πόλη της Afrin ζήτησαν, και έλαβαν, βοήθεια απ’ την ρωσία. Ένας εκπρόσωπος της κουρδικής πολιτοφυλακής ypg ανακοίνωσε στις 20 Φεβρουαρίου ότι η υποστηριζόμενη απ’ την ρωσία κυβέρνηση του Bashar al-Assad θα στείλει ενισχύσεις στο Afrin για να βοηθήσει τους κούρδους. Το France24 ανέφερε ότι ένα κονβόι από φιλοΆσαντ δυνάμεις που έμπαιναν στην Afrin δέχτηκε πυρά του τουρκικού πυροβολικού, και ότι ο τούρκος πρόεδρος Recep Erdogan δήλωσε ότι οι συριακές δυνάμεις πρέπει να γυρίσουν πίσω.

…

Όπως έγραψε ο Alfred Hackenberger στη γερμανική καθημερινή εφημερίδα Die Welt στις 19 Φεβρουαρίου: «Η ρωσία θα ανήκει στους νικητές στην περίπτωση μιας συρο-κουρδικής στρατιωτικής συμμαχίας. Θα επεκτείνει τον ρωσικό στρατιωτικό έλεγχο επί της χώρας αξιοσημείωτα. Και η τουρκία θα πρέπει να σταματήσει την εισβολή της στην Afrin, μιας και μια σύγκρουση με τους σύριους στρατιώτες θα συνεπάγεται κατευθείαν σύγκρουση με την ρωσία…

“Βοήθεια”; Όλα είναι σχετικά… Μέχρι και χτες το βράδυ οι μερικές εκατοντάδες ένοπλοι (και όχι κανονικός στρατός) παρέμεναν στα σύνορα του θύλακα της Afrin, εκτός από έναν μικρό αριθμό τους που έφτασε στην Afrin. O (χθεσινός) χάρτης της περιοχής (με γαλάζιο και μωβ χρώμα είναι τα εδάφη που έχουν καταληφθεί απ’ τον τουρκικό στρατό συν το fsa πεζικό του, με το πορτοκαλί ο θύλακας) δείχνει ότι η Άγκυρα έχει φτιάξει ήδη έναν κλοιό στα βόρεια και στα δυτικά του θύλακα, αν και οι αρβύλες της (όχι, όμως, και το πυροβολικό της) απέχουν ακόμα απ’ την Afrin την ίδια: είναι η μεγάλη κουκίδα στη μέση, με τα μεγαλύτερα αραβικά γράμματα.

Συνεπώς (κι αυτό θα φανεί τις επόμενες ημέρες ή εβδομάδες) μπορεί κάλιστα να έχει ήδη επιτευχθεί υπόγεια μια τουρκο-συριακή συμφωνία (με την επίβλεψη της Μόσχας) για κάποια «μοιρασιά» του θύλακα…

Όσο για την απώλεια της εμπιστοσύνης των ypg στην Ουάσιγκτον; Θεωρούμε πολύ βιαστικό το συμπέρασμα. Ειδικά επειδή το pkk του Kobani έχει κάνει τους δικούς του κυνικούς υπολογισμούς.

Θα πρέπει πάντως να το θυμίσουμε, επειδή είναι βασικό. Πριν την τουρκική εισβολή η Μόσχα είχε προτείνει στους («συμβουλεύσει» πιο σωστά τους) ypg της Afrin να εγκαταλείψουν την περιοχή πηγαίνοντας στην κυρίως κουρδική ζώνη ανατολικότερα, και να παραδώσουν τον έλεγχο στον Άσαντ.

Εκείνοι αρνήθηκαν…

Μέση Ανατολή

Πέμπτη 22 Φλεβάρη. Η Μόσχα (είναι λογικό να) έχει εκνευριστεί με ορισμένα πρόσφατα περιστατικά στο συριακό πεδίο μάχης: την κατάρριψη του sukhoi-25 στην Idlib στις αρχές του μήνα· και τον βομβαρδισμό φιλοΆσαντ ενόπλων στην Deir ez Zor λίγες ημέρες μετά. Το δεύτερο έγινε επίσημα από αμερικανικά όπλα και σκότωσε άγνωστο μεν αλλά όχι μικρό αριθμό ρώσων μισθοφόρων. Της εταιρείας Wagner Group. Για τους οποίους η Μόσχα δήλωσε ότι «ναι μεν δεν ήταν επίσημος ρωσικός στρατός, αλλά δεν παύουν να είναι ρώσοι πολίτες». Όσο για το πρώτο, η Μόσχα υποψιάζεται (μόνο;) ότι οι αντικαθεστωτικοί στο Idlib έχουν εξοπλιστεί απ’ την Ουάσιγκτον με αναβαθμισμένους φορητούς πυραύλους εδάφους – αέρα… (Οι ρωσικές μισθοφορικές εταιρείες και τα «σκυλιά του πολέμου», αν και ιδιωτικού δικαίου, υπάγονται κατευθείαν στον έλεγχο της ρωσικής κυβέρνησης. Για να μην κάνουν ακρότητες, ή, πράγμα κοντινό, για να μην τις βιντεοσκοπούν….)

Μιλώντας την περασμένη Δευτέρα (19/2) στο διεθνές συνέδριο της «λέσχης προβληματισμού Valdai» για την μέση Ανατολή, ο ρώσος υπ.εξ. Lavrov προειδοποίησε την Ουάσιγκτον ότι «παίζει με την φωτιά»:

Ανησυχούμε βλέποντας τα σχέδια που έχουν αρχίσει να υλοποιούν οι ηπα επί του εδάφους, κυρίως στα ανατολικά του Ευφράτη, στις μεγάλες εκτάσεις ανάμεσα στο ποτάμι και τα συριακά σύνορα με το ιράκ και την τουρκία… Καλώ ξανά τους αμερικάνους εταίρους να μην παίζουν με τη φωτιά και να μετράνε τα βήματά τους όχι απ’ τις άμεσες ανάγκες στο σημερινό πολιτικό περιβάλλον, αλλά με βάση τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του συριακού λαού και όλων των λαών της περιοχής, είτε στη συρία, είτε στο ιράκ, είτε σε άλλα κράτη της περιοχής.

Αργότερα την ίδια ημέρα, μιλώντας σε δημοσιογράφους στη Μόσχα, ο Lavrov τόνισε την παρουσία γάλλων και άγγλων μισθοφόρων και «ειδικών δυνάμεων» στη βορειοανατολική συρία, στην ypgκρατούμενη ζώνη, που «δουλεύουν» σε συνεργασία με τον αμερικανικό στρατό εκεί.

Μιας και το ελλαδιστάν έχει συμμαχήσει με την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ τέτοιες «ειδήσεις» δεν περνούν απ’ τα εθνικά υπεύθυνα καθεστωτικά μήντια. Είναι προφανές όμως ότι η Μόσχα (όπως το ίδιο η Τεχεράνη, η Άγκυρα και η Δαμασκός) θεωρούν ότι το αμερικανικό παρκάρισμα πίσω απ’ τις ypg στην βόρεια και την ανατολική συρία δεν είναι «στατικό». Και ότι η Ουάσιγκτον, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πραγματοποιεί ήδη επιθέσεις σε βάρος τους.

Συνεπώς μας φαίνεται λογικό ότι η Μόσχα (και όχι μόνον αυτή) θεωρεί επείγον όχι τόσο το να ανταποδώσει τα κτυπήματα των ηπα και των συμμάχων τους, όσο το να μεθοδευτεί ο συστηματικός, σταθερός και μεσοπρόθεσμος περιορισμός της στρατιωτικής παρουσίας τους τόσο στη συρία όσο και στο ιράκ. Κι αυτός δεν μπορεί να γίνει χωρίς περιορισμό (είτε στρατιωτικό είτε, ακόμα καλύτερα, πολιτικό) των ypg συμμάχων τους.

(φωτογραφία: ένοπλοι του f.s.a. στο χωριό Deir Sawwan, στο θύλακα της Afrin, χτες).

Ελληνικές μαγκιές

Πέμπτη 22 Φλεβάρη. Είχαμε δίκιο όταν υποψιαζόμασταν πριν καμιά δεκαριά μέρες ότι το περιπολικό του ελληνικού λιμενικού που ήταν “ακίνητο μέσα στη νύχτα” κοντά στα Ίμια κάποια “βρωμοδουλειά” έκανε· εξού και του την έπεσε το τουρκικό πολεμικό – για να μην την πέσουν τίποτα τουρκικά ελικόπτερα, και γίνουν άλλα ντράβαλα… Κατά την Άγκυρα (έβγαλε και video…) είχε ρίξει βατραχάνθρωπους προς τη μεριά της ξέρας… Τι έκαναν άραγε οι λιμενοβάτραχοι; “Άσκηση”; Θα φύτευαν καμιά σημαία; Δεν θα το μάθουμε: στράβωσε η δουλειά…

Επίσημα, εννοείται, η φαιορόζ κυβέρνηση δεν παραδέχεται τίποτα. Ανεπίσημα όμως; Ένα χθεσινό ρεπορτάζ της καθεστωτικής “καθημερινής”, με τίτλο λιμενικό – πολεμικό ναυτικό σε στενή συνεργασία είναι υπερδιαφωτιστικό. Προσέξτε:

Στενότερη συνεργασία μεταξύ των ειδικών δυνάμεων του λιμενικού και του πολεμικού ναυτικού αποφασίστηκε στον απόηχο των πρόσφατων γεγονότων στα Ίμια… Λίγες ώρες μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο αρχηγείο του λιμενικού και την προτροπή του για διεύρυνση της συνεργασίας με το πολεμικό ναυτικό, η ηγεσία του σώματος κατέληξε σε μια πρώτη δέσμη μέτρων τα οποία αφορούν κυρίως θέματα εκπαίδευσης, ενώ έπεται συνέχεια.

Καλά ενημερωμένη πηγή αποκάλυψε στην “Κ” ότι σε κλειστή σύσκεψη στο αρχηγείο του λιμενικού… αποφασίστηκε η αύξηση της συμμετοχής των ανδρών της ελληνικής ακτοφυλακής στα “σχολεία πολέμου” του πολεμικού ναυτικού, καθώς επίσης η ενίσχυση της παρουσίας της μονάδας υποβρύχιων αποστολών (ΜΥΑ) του λιμενικού στο κέντρο εκπαίδευσης ναυτικής αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) του πολεμικού ναυτικού, στη νατοϊκή βάση της Σούδας…

Αν οι βατραχάνθρωποι του λιμενικού δεν ήταν μέσα στο νερό “στο πρόσφατο γεγονός στα Ίμια” τότε πως ξεφύτρωσε απ’ αυτό το “πρόφατο γεγονός” ζήτημα βελτίωσης της εκπαίδευσής τους, και μάλιστα στρατιωτικού τύπου, σε νατοϊκό κέντρο; Ε; Γιατί το λιμενικό αποφάσισε να εκπαιδεύσει τους “ΜΥΑ” του και όχι τους ασυρματιστές του; Και τι ελπίζει το ελληνικό κράτος / παρακράτος ότι θα πετύχει όταν θα έχουν εκπαιδευτεί κατάλληλα οι “ΜΥΑ” του;

Μια εξήγηση βλέπουμε μόνο: ότι οι αρχικαραβανάδες διαπίστωσαν ότι “έγιναν λάθη” στη συγκεκριμένη επιχείρηση (στα Ίμια) και ότι τους πήρε χαμπάρι το τουρκικό πολεμικό… Οπότε, σαν γνήσιοι κλαψοκάτι, έκαναν γαργάρα την αποτυχία τους και άρχισαν να περιφέρουν το video του «διεμβολισμού», μπας και τους λυπηθεί κανείς… (Πέρα απ’ το “κλαψοκάτι” κατάφεραν να κρύψουν και την αιτία του καυγά…)

(φωτογραφία: Στις 10 και μισή – 11 παρά κάτι, ένα βράδυ χειμωνιάτικο και σκοτεινό, στις 12 Φλεβάρη, το λιμενικό “γαύδος” πιάστηκε στα πράσα να έχει ρίξει τους “ΜΥΑ” του για να κάνουν ψαροντούφεκο παράνομα – λέμε τώρα…

Τίνος ήταν η εντολή; Μήπως του ψεκασμένου; Μήπως; Μήπως ο “κύριος Πάνος”, συνεργάτης των υπηρεσιών από παλιά, ζήλεψε την δόξα του κυρ Αρσένη του 1996, τώρα με πολύ χειρότερους διεθνείς συσχεστισμούς (αλλά τι να περιμένει κανείς από ψεκασμένους;), ε; Μήπως, λέμε “μήπως”, το ελληνικό βαθύ κράτος τρίβεται στη γκλίτσα του τσοπάνη ελπίζοντας ότι θα σκάσουν οι αμερικάνοι να το γλυτώσουν, σε βάρος της Άγκυρας; Μήπως οι λακέδες ψάχνουν κανά δίφραγκο; Ε;)

Ελληνικές σιωπές

Πέμπτη 22 Φλεβάρη. Μαγκιές – ξεμαγκιές, το ελληνικό καθεστώς, το ελληνικό κράτος / βαθύ κράτος / παρακράτος, το ελληνικό κεφάλαιο, τα ντόπια μικρομεσαία αφεντικά, οι πολυφωτισμένες πολιτικές βιτρίνες, τα χρεωκοπημένα μήντια και τα ακμαία social media, “όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί”, μπορούν να πουλάνε την “τουρκική επιθετικότητα” (ποτέ, όμως την ισραηλινή!), μπορούν να πουλάνε την διεθνή “συνωμοσία” υπέρ της δημοκρατίας της μακεδονίας (χωρίς συμπληρωματικό όνομα συζύγου – και η θεία Λίτσα φρικάρει)… Όμως ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ πρέπει να παρουσιάζουν το μενού τους ΞΕΚΟΜΜΕΝΟ, με άψογο “ελληνοκεντρικό” τρόπο.

Με τίποτα, επί ποινή μόνιμης περιθωριοποίησης, δεν πρέπει να περάσει έστω και η υποψία απ’ τα μυαλά των υποτελών ότι το ελλαδιστάν έχει χωθεί ήδη σ’ έναν πόλεμο που δεν είναι καν περιφερειακός: η αμερικανική (τυπικά “νατοϊκή”) βάση της Σούδας έχει ανεβάσει έντονα στροφές, αλλά κανείς δεν πρέπει (να θέλει) να ξέρει τι, πως, που.

Το ελλαδιστάν είναι ΗΔΗ το αμερικανικό back up για «το παιχνίδι με τη φωτιά» στη μέση Ανατολή, κατά τα λεγόμενα του Lavrov. Το ελλαδιστάν είναι ΗΔΗ το ισραηλινό back up για ό,τι αποφασίσει το Τελ Αβίβ, όταν θεωρήσει ότι «το παίρνει». Το ελλαδιστάν ΗΔΗ ψάχνει να βρει καμιά τρύπα μπας και βγάλει κανά γεωπροσοδικό δίφραγκο…

Οι ελληνικές αντιτουρκικές «μαγκιές» είναι, για να είμαστε προσγειωμένοι, μάλλον μαζεμένες· αναγκαστική συνέπεια της ελληνικής παρακμής. Κάτω από την αμερικανική συμμαχική φτερούγα, και μάλλον χωρίς την άδεια της Ουάσιγκτον, η Αθήνα ψάχνει να βρει, να μετρήσει, να ζυγίσει, το αν μπορεί να επωφεληθεί απ’ την τριβή (αν και όχι ανοικτή σύγκρουση) της Άγκυρας με την Ουάσιγκτον. Ως τώρα δεν βγαίνει ελληνικό κέρδος, αφού η Ουάσιγκτον δεν θέλει να θεωρήσει την Άγκυρα «χαμένη υπόθεση». Και το Τελ Αβίβ (που θα ήθελε) κρατιέται στην άκρη, γιατί έχει μια συρία και έναν λίβανο στη μέση…

Απ’ την μεριά της η Άγκυρα (και οι πολιτικές της βιτρίνες, ειδικά της αντιπολίτευσης στον Ερντογάν) κάνουν πύρινες εθνικιστές δηλώσεις περί νησίδων στο Αιγαίο: αυτός είναι ο μόνος τρόπος που έχουν σκεφτεί για να «σκεπάσουν» την εισβολή στον θύλακα της Afrin. Ας το ξεκαθαρίσουμε: αυτή η επιχείρηση, με τις αναμενόμενες απώλειες, ήταν σοβαρό ρίσκο για το τουρκικό καθεστώς, σε ότι αφορά πιθανές εσωτερικές αντιδράσεις – για τα φέρετρα. Έχοντας φτιάξει την δική τους «εθνική ενότητα» στην Άγκυρα οι αντιπολιτευόμενοι στον Ερντογάν πετάνε την μπάλα έξω, όσο πιο έξω μπορούν: στο Αιγαίο.

Αλλά αυτά είναι θόρυβος. Το ελλαδιστάν συμμετέχει, με light τρόπο αλλά καθαρά, στο διευρυμένο πεδίο του 4ου παγκόσμιου που λέγεται «μέση Ανατολή – ανατολική Μεσόγειος». Κανονικά (όμως ποιος το ορίζει αυτό το «κανονικά»;) θα έπρεπε να γίνονται κάθε δεύτερη μέρα διαδηλώσεις εναντίον αυτής της επιλογής των ντόπιων αφεντικών και των πολιτικών βιτρινών / λακέδων τους. Εναντίον της συμμαχίας με τις ηπα, το ισραήλ / απαρτχάιντ, την αιγυπτιακή χούντα. Εναντίον της έστω light (προς το παρόν) συμμετοχής στον 4ο παγκόσμιο.

Το ότι δεν γίνονται καθόλου δεν σημαίνει ότι πρέπει, σαν σύγχρονοι εργάτες / εργάτριες, να πάμε για ύπνο. Θα ξημερώσουν, αργά ή γρήγορα τέρατα – από μια τέτοια παραίτηση.

Το «καμπανάκι» έχει κτυπήσει ήδη. Όποιος δεν το ακούει (και δεν αναλαμβάνει τα πολιτικά καθήκοντα που του αναλογούν σ’ αυτές τις πρωτοφανείς περιστάσεις) δεν είναι κουφός. Απλά απωθεί την πραγματικότητα.

Πιο ελληνικό δεν γίνεται!!!

(φωτογραφία: η ελληνική πρωθυπουργική βιτρίνα χαίρεται – το 2016 – αλλά το δεξιά στη φωτο φιλαράκι του, ο ισραηλινός πρωθ., μετράει μέρες πλέον· έτσι λένε πολλοί, κι όχι άδικα. Ότι έχει βουλιάξει στο βούρκο των δώρων που έχει πάρει από ισραηλινούς businessmen, αυτό είναι γεγονός. Πάντως η Αθήνα δεν φαίνεται να ανησυχεί: και ο επόμενος ισραηλινός πρωθυπουργός απ’ το ίδιο ρατσιστικό και μιλιταριστικό καλούπι θα βγει….)