Εκεχειρία; Μόνο εκεχειρία; (Όχι άλλος ανθρωπισμός!!!)

Τι πολυτέλεια! Τι λούσο! Κάτω απ’ τους κρυστάλλινους πολυέλαιους (μα είναι παλάτι! όχι ερείπια βομβαρδισμών…) συγκεντρώθηκαν το περασμένο Σάββατο στο Ριάντ του τοξικού πετροχουντικού οι κεντρικές πολιτικές βιτρίνες των κρατών / μελών του «αραβικού συνδέσμου» και του «οργανισμού ισλαμικής συνεργασίας» (57 κράτη συνολικά κυρίως από την αφρική και την ασία, συμπεριλαμβανόμενων εκείνων της τουρκίας και του ιράν – ένα σημαντικό τμήμα του θρυλικού και αναθεωρητικού «παγκόσμιου Νότου»…) για να δουν-τι-θα-κάνουν με την Παλαιστίνη. Κατήγγειλαν την κατοχή και τα εγκλήματα των θεοναζί με τις πιο σκληρές διατυπώσεις… εξέφρασαν την υποστήριξή τους στους αιχμάλωτους Παλαιστίνιους με τον πιο θερμό τρόπο… κατήγγειλαν την «αδιαφορία» και την «υποκρισία» της δύσης… ζήτησαν (από ποιόν; απ’ την «διεθνή κοινότητα», στην καλύτερη περίπτωση τον οηε…) να σταματήσει την σφαγή και να τιμωρήσει τους δολοφόνους… φωτογραφήθηκαν… και έφυγαν…

(Τους έκαναν τα μούτρα κρέας – του χωροφύλακα και των υποστηρικτών του. Δεν τόλμησαν καν και καν να υπαινιχτούν κάτι που θα πονούσε: εμπάργκο πωλήσεων πετρελαίου στην συμμορία των δυτικών κρατών… Kάτι που είχαν κάνει άλλοτε, το 1973 και το 1978…)

Δευτέρα 13 Νοέμβρη>> Είναι λίγο πολύ γνωστό στις δυτικές ολιγαρχίες. Αν ο «κόσμος ζητάει 100» θα προκύψει (αν προκύψει) ένας κάποιος συμβιβασμός, γύρω στο 50, στο 40 ή στο 60. Κάτι σαν παζάρι.

Σε πολλών το στόμα, αρχόντων και αρχόμενων, το «ζητούμενο» εκεχειρίας στη σφαγή στην Παλαιστίνη (κυρίως στη Γάζα) δείχνει να μορφοποιεί το μέγιστο που θα μπορούσε να ζητάει κάποιος ευαίσθητος απ’ το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ. Το μέγιστο που θα έδειχνε ότι το κτήνος της ανατολικής Μεσογείου έχει κάποια λουριά: την διεθνή κοινή γνώμη… Και τι απαντούν οι θεοναζί; Α, θέλετε εκεχειρία; Καλά λοιπόν, θα σταματήσουμε να σκοτώνουμε για 4 ή 2 ώρες την ημέρα, αλλά θα αποφασίζουμε εμείς που και πότε θα κάνουμε διάλειμμα… Είμαστε οι κυρίαρχοι όχι μόνο του χώρου αλλά και του χρόνου!…

Από πού προέκυψε το «εκεχειρία» ως maximum ζητούμενο των μαζικών διαδηλώσεων; Από πού προέκυψε η προβολή (και η υιοθέτηση…) αυτού του φρικτού «ρεαλισμού»; Ποιο είναι το «κέντρο» που παράγει τέτοιους πολιτικούς στόχους για ευρεία κατανάλωση;

Διαβάστε τη συνέχεια »

Το πέταγμα της πεταλούδας – στις 7 Οκτώβρη

Δευτέρα 13 Νοέμβρη>> Κανονικά δεν το είχαμε να πούμε οτιδήποτε για το συγκεκριμένο θέμα. Πρώτον επειδή θέλουμε να πιστεύουμε πως όσες / όσοι διαβάζουν αυτές τις γραμμές είναι αρκετά νοήμονες ώστε να καταλαβαίνουν πως και από που προέρχεται η παραπληροφόρηση, τόσο γενικά όσο και ειδικότερα σε συνθήκες πολέμου. Και δεύτερον επειδή εκείνο που θα μπορούσε να ονομαστεί «πολεμικές ανταποκρίσεις» δεν είναι καθόλου του γούστου μας.

Όμως… Όμως κάποιος Γκέμπελς (θα τον έχετε ακουστά…) είπε κάποτε ότι «πες, πες, κάτι θα μείνει». Και πράγματι «κάτι μένει». Για την ακρίβεια μένουν πολλά. Το motto ότι η παλαιστινιακή αντίσταση έκανε θηριωδίες στη διάρκεια της «εισβολή του al Aqsa» τέτοιες που να «δικαιολογούν» τις θεοναζί θηριωδίες μέχρι-κάποιο-σημείο (ας μπουν λοιπόν διόδια στο φασισταριό…) έμεινε.

Για αυτό εδώ το εγχείρημα εργατικής κριτικής και αντιπληροφόρησης η δημαγωγία είναι ανάθεμα. Και το «έμεινε» σαν κάτι απόλυτα εχθρικό δεν αφορά μόνο την παλαιστινιακή αντίσταση στις 7 Οκτώβρη. Αφορά τα πάντα. Τα προηγούμενα και τα επόμενα.

Τι έγινε, λοιπόν, στ’ αλήθεια στις 7 Οκτώβρη; Όσα ακολουθούν αποδεικνύοντας την αλήθεια προέρχονται από ισραηλινές πηγές! Και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση απ’ τους γνωστούς «fuck checkers» – συγγνώμη, «fact» θέλαμε να πούμε…

Διαβάστε τη συνέχεια »

The Hannibal Directive

Δευτέρα 13 Νοέμβρη>> Είναι εντελώς ξεκάθαρο και απόλυτα γνωστό (εντός ισραήλ…) πως οι 339 πολίτες / άοπλοι νεκροί στη διάρκεια της «εισβολής του al Aqsa» ΔΕΝ μπορούν καν και καν να χρεωθούν στους παλαιστίνιους ένοπλους!!! Πόσοι «εκκαθαρίστηκαν» απ’ την ισραηλινή αεροπορία; Θα πρέπει να ήταν αρκετοί/ες… Πόσοι σκοτώθηκαν από χερσαία ισραηλινά πυρά κατά των ενόπλων παλαιστίνιων καθώς βρέθηκαν «στη μέση», στο περιβόητο πάρτυ ή αλλού; Άγνωστο…

Πόσοι ισραηλινοί σκοτώθηκαν στο συνοριακό kibbutz Be’eri που κατέλαβαν εξ εφόδου για λίγες ώρες οι ένοπλοι παλαιστίνιοι και, στη συνέχεια, ισοπέδωσε η ισραηλινή αεροπορία;

Άγνωστο – σ’ εμάς σίγουρα.

Πόσοι ισραηλινοί σκοτώθηκαν μέσα σ’ αυτά τα εκατοντάδες καμένα ισραηλινά ι.χ. (μεταφέρθηκαν έτσι, σαν παλιοσίδερα, στο parking που τα βλέπετε, δεν κάηκαν εκεί…) – καταστροφή που δεν έγινε βέβαια από «ρουκέτες της Χαμάς» (!!!!) αλλά με κτυπήματα από ψηλά;

Άγνωστο…

Από πρώτη και επιφανειακή προσέγγιση θα μπορούσαν να προσφερθούν κάποιοι άλλοθι στο ισραηλινό στρατό. Αιφνιδιάστηκε, δεν ήταν έτοιμος, πανικοβλήθηκε… Όμως ακόμα κι αν το πράγμα τέλειωνε εκεί, ποιος θα παραγράψει τις δικές του δολοφονίες δικών του υπηκόων φορτώνοντάς τες στους «τρομοκράτες»; Ποιος;; Μόνο ο ίδιος, το κράτος του, οι φίλοι και οι συνεταίροι του…

Αλλά δεν τελειώνει εκεί.

Διαβάστε τη συνέχεια »

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 13 Νοέμβρη>> Γράφαμε πριν μια βδομάδα ότι «η ήττα μπορεί να είναι ορφανή, κάποτε όμως είναι δηλητηριώδης». Το Κίεβο και το καθεστώς του είναι στην πρώτη γραμμή μιας τέτοιας «δηλητηρίασης»: οι δυτικοί σύμμαχοί του θα κάνουν ό,τι μπορούν για να την περιορίσουν εκεί.

Γράφαμε επίσης ότι … ο τοξικός κλόουν φοβούμενος πραξικόπημα, για να κρατήσει το κεφάλι του στη θέση του, έχει αρχίσει να κυνηγάει τους στρατηγούς του (πράγμα που θα μπορούσε να έχει τα ανάποδα αποτελέσματα – για το κεφάλι του).

Το «δεξί χέρι» του ουκρανού αρχιστράτηγου Zaluzhny, ο ταγματάρχης Hennadii Chastiakov, εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο την περασμένη εβδομάδα, την ώρα που γιόρταζε τα γενέθλιά του. Κάποιος είχε την εξαιρετική ιδέα να του στείλει σαν δώρο ένα κουτί ψεύτικες χειροβομβίδες, ως ποτήρια του ποτού… μόνο που ανάμεσά τους υπήρχε και μια αληθινή… Το «περιβάλλον Zelensky» έσπευσε να συλλυπηθεί την οικογένεια μιλώντας για «τραγικό ατύχημα». Αλλά το «περιβάλλον Zalunsky» μάλλον δεν έχει την ίδια άποψη. Εκλαμβάνει την δολοφονία του «δεξιού χεριού» ως προειδοποίηση∙ αν όχι ως ξεκάθαρη απειλή.

Ό,τι απέμεινε απ’ τις ψεύτικες χειροβομβίδες – ποτήρια, μετά την «διαμαρτυρία» της αληθινής…

Το πρώτο και περισσότερο βέβαιο από κάθε τι άλλο (για εμάς) είναι ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε «διατήρηση» των τωρινών πολιτικών βιτρινών στη θέση τους, ούτε όμως και «αντικατάστασή» τους, χωρίς μαφιόζικες κινήσεις και ενέργειες. Είναι παγκόσμια γνωστό ότι κουμάντο στην ουκρανική επικράτεια κάνουν διάφοροι μαφιόζοι, οι επονομαζόμενοι «ολιγάρχες».

Το επόμενο λογικό (και κατά συνέπεια βέβαιο) είναι ότι αν οι «προστάτες του Κιέβου» θέλουν αλλαγή φρουράς για να φορτωθεί η ήττα αποκλειστικά σε ουκρανικές καμπούρες, τότε θα πρέπει να βρουν και τους κατάλληλους μαφιόζους. Δεν ξέρουμε πόσο εύκολο ή δύσκολο θα αποδειχθεί και κάτι τέτοιο.

Γιατί;

Διαβάστε τη συνέχεια »

Δυο πεδία μάχης σε ένα;

Δευτέρα 13 Νοέμβρη>> Εν τω μεταξύ η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Έχοντας ουσιαστικά αποχαιρετήσει την Μαύρη Θάλασσα, και αξιοποιώντας την ευκαιρία της ισραηλινής φονικής φρενίτιδας στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, έχουν γεμίσει την ανατολική Μεσόγειο και την Ερυθρά Θάλασσα με πολεμικά. Και κάτι μας λέει ότι αρκετά απ’ αυτά θα μείνουν (με την βοήθεια, πάντα, των βάσεων στο ελλαδιστάν…) ακόμα κι αν αύριο το θεοναζί καθεστώς του Τελ Αβίβ έλεγε με ένα ρέψιμο «χόρτασα με αίμα».

Διαβάστε τη συνέχεια »

Από το 1973 στο 2023

Δευτέρα 6 Νοέμβρη>> Δύο τραγούδια σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες, σημαδούρες δύο διαφορετικών εποχών που ενώνονται με ένα ασυνεχές κόκκινο νήμα.

Πρώτα το Rossa Palestina. Ένα τραγούδι που έγραψε ο Umber Fiori, και το τραγουδούν τα μέλη της καλλιτεχνικής επιτροπής του φοιτητικού κινήματος στο Μιλάνο∙ το 1973, αν έχετε υπόψη σας τι σήμαινε τότε στη βόρεια (βιομηχανική) ιταλία “φοιτητικό κίνημα”. (Αγγλικοί υπότιτλοι, cc)

Και ύστερα οι οπαδοί και οι φίλοι της μαροκινής Raja Casablanca που τραγουδούν για μια ακόμα φορά πριν ένα μήνα, στις 8 Οκτώβρη 2023, στο στάδιο Mohammed V, στη διάρκεια του αγώνα πρωταθλήματος με την Moghreb Tetouan, τον ύμνο Rajawi Filistini (: Αγαπημένη Παλαιστίνη): (Αγγλικοί υπότιτλοι, οπότε cc).

Matzpen

Δευτέρα 6 Νοέμβρη>> Η ιστορία μιας εποχής απ’ την οποία πολλοί θα έπρεπε να θέλουν να μάθουν πολλά, αν δεν το θεωρούσαν «βαρετό», «κουραστικό», «παλιό», «που να τρέχεις;», «εγώ ξέρω»…

Η Σοσιαλιστική Οργάνωση στο Ισραήλ, που έγινε γνωστή κυρίως απ’ τον τίτλο της εφημερίδας της (Matzpen, που σημαίνει πυξίδα) μια οργάνωση της διεθνούς «νέας αριστεράς», αντι-εθνικιστική / αντι-ιμπεριαλιστική / αντι-σιωνιστική, επαναστατική, με μέλη ισραηλινούς και άραβες / παλαιστίνιους, έδρασε εντός και εκτός των ορίων του απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ απ’ το 1962 ως την δεκαετία του 1980. Ήδη από τότε τα μέλη της αλλά και υποστηρικτές του δίκιου των παλαιστινίων, μπορούσαν να προσδιορίσουν σα στόχο τους την διάλυση όλων των αποικιακών, απαρτχάιντ θεσμίσεων, και την δημιουργία ενός ενιαίου δημοκρατικού κράτους, κοινού για όλους.

Πολλές δεκαετίες μετά αυτός ο στόχος ξαναγίνεται επίκαιρος, αυτή τη φορά μέσα σε διαφορετικό πολιτικό και ιδεολογικό περιβάλλον… Αφήστε στην άκρη τις ψόφιες ελευθερίες, τα βίτσια, τα «ψυχολογικά», τα σήριαλ και τα σκρολαρίσματα! Ή έχουμε καθήκοντα που οφείλουμε να υπηρετήσουμε με καρδιά και μυαλό, ή πάμε κατευθείαν για τις χωματερές της Ιστορίας, μεταφορικά και κυριολεκτικά!!!

(Αυτό το video προβλήθηκε δημόσια στην Αθήνα στις 19 Απρίλη του 2019, απ’ το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία, σαν μέρος της πολύμηνης εκστρατείας «Παρασκευές για την Παλαιστίνη»).

Η κτηνωδία

Δευτέρα 6 Νοέμβρη>> Υπάρχει ένα σημείο για μας τους καλομαθημένους, κάτι σαν όριο στην καρδιά και στο μυαλό, στην άσκηση βίας και στα αποτελέσματά της, πέρα απ’ το οποίο δεν υπάρχουν λέξεις, λόγια, εκφράσεις, διατυπώσεις να μιληθούν. Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ είχε ξεπεράσει αυτό το όριο ήδη εναντίον της 1ης ιντιφάντα των Παλαιστινίων στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν οι στρατιώτες του έσπαγαν με πέτρες τα κόκκαλα, τα πόδια και τα χέρια των θυμάτων τους. Έμαθε (σαν καθεστώς, αδιάφορο το ποιες βιτρίνες το υπηρετούν) ήδη από τότε πως έχει ασυλία στην κτηνωδία του ακριβώς επειδή «δούλευε» (και εξακολουθεί) για λογαριασμό των δυτικών ιμπεριαλισμών. Συμπύκνωνε την δυτική «ανωτερότητα» χωρίς προσχήματα και περιορισμούς.

Τώρα κάνει το ίδιο, με μια ένταση ακόμα και για την δική του βαρβαρότητα πρωτοφανή αλλά όχι ανεξήγητη: αυτό το καθεστώς, τόσο για λογαριασμό του όσο για λογαριασμό των δυτικών πατρώνων του, παίζει τα ρέστα του. Πάντα ήταν το Παράδειγμα του δυτικού ιμπεριαλισμού∙ τώρα είναι το Παράδειγμα-στην-Τελική-Αποκτήνωσή-του. Όλοι οι (δυτικοί) υποστηρικτές του παίζουν τα ρέστα τους. Γι’ αυτό είναι αμείλικτοι.

Η συνάντηση «πλυμένα χέρια» στις 23 Οκτώβρη του 2023: “αδερφέ, συμπολεμιστή, πόσους καθάρισες σήμερα; Τηρείς το διεθνές δίκαιο όπως είπα ή το παραβιάζεις μπαγασάκο;”

(Η «υπόθαλψη εγκληματία» είναι από μόνη της έγκλημα, έτσι δεν είναι;)

Και οι ομολογίες, οι παραδοχές, δεν είναι (μόνο) των Παλαιστίνιων ή (μόνο) των συμπαραστατών τους. Προέρχονται ακόμα και απ’ τον σκληρό πυρήνα του απαρτχάιντ καθεστώτος.

Προσέξτε παρακαλούμε αυτό το δημοσίευμα. Ημερομηνία: 13 Αυγούστου 2023, δηλαδή δυο μήνες ΠΡΙΝ την «εισβολή του al Aqsa». Εφημερίδα: The times of Israel, γνωστή δεξιά εφημερίδα.

Τίτλος: Πρώην στρατηγός του ισραηλινού στρατού [IDF] συνδέει τον στρατιωτικό έλεγχο της Δυτικής Όχθης με την Ναζιστική Γερμανία.

Ρεπορτάζ: Ένας πρώην στρατηγός του IDF υποστήριξε ότι ο Ισραηλινός έλεγχος της Δυτικής Όχθης έχει ομοιότητες με την πολιτική διακρίσεων στη Ναζιστική Γερμανία, και εξέφρασε τον φόβο ότι οι στρατιώτες δεν θα έχουν διάθεση να υπερασπιστούν την χώρα αν ο [κυβερνητικός] συνασπισμός πετύχει να περάσει την υποβάθμιση της δικαιοσύνης.

… Ο Amiram Levin, που έχει διατελέσει επικεφαλής της Βόρειας Διοίκησης του IDF, διοικητής της ελίτ μονάδας Sayeret Matkal, και υπηρέτησε σαν υποδιευθυντής της Mossad, είπε στον ραδιοσταθμό Kan την Κυριακή το πρωί [13/8] ότι ο στρατός όχι μόνο έχει υποστεί ζημιά στην ετοιμότητά του εξαιτίας των απειλών και των αρνήσεων των εφέδρων να υπηρετήσουν λόγω της κυβερνητικής αλλαγής στο δικαστικό σύστημα, αλλά έχει επίσης «σαπίσει ως το κόκκαλο» εξαιτίας της συνεχιζόμενης παρουσίας του Ισραήλ στη Δυτική Όχθη.

«Κάθεται στο πλάι, χαζεύει τους εποίκους που κάνουν καταστροφές, και αρχίζει να γίνεται εταίρος στα εγκλήματα πολέμου» είπε ο Levin στον δημόσιο σταθμό. «Είναι 10 φορές χειρότερο απ’ το θέμα της ετοιμότητας… και το λέω ειλικρινά, δεν θυμώνω με τους Παλαιστίνιους, θυμώνω μ’ εμάς. Σκοτώνουμε τους εαυτούς μας από μέσα».

Πόσο δυνατά και πόσες φορές πρέπει να φωνάξει ακόμα κι ένας ισραηλινός αρχικαραβανάς ότι «διάολε, γίναμε θεοναζί!!!» για να αντιμετωπιστεί το καθεστώς του Τελ Αβίβ σαν αυτό που είναι πραγματικά; Και πως άραγε αντιμετωπίζονται οι κρατικοποιημένοι φασίστες; Με διάλογο; Με καταγγελίες; Με συμβουλές; Και πόσοι έγκριση απολαμβάνει ο κρατικοποιημένος φασισμός απ’ τους δυτικούς κατασκευαστές του, τους «στηρίζουμε το δικαίωμα του ισραήλ στην αυτοάμυνα»;

Ας το επαναλάβουμε: Αυτό το καθεστώς, τόσο για λογαριασμό του όσο για λογαριασμό των δυτικών πατρώνων του, παίζει τα ρέστα του. Πάντα ήταν το Παράδειγμα του δυτικού ιμπεριαλισμού∙ τώρα είναι το Παράδειγμα-στην-Τελική-Αποκτήνωσή-του. Όλοι οι (δυτικοί) υποστηρικτές του παίζουν τα ρέστα τους. Γι’ αυτό είναι αμείλικτοι.

Τέτοια είναι η πολιτική μας διαπίστωση, που προσδιορίζει τόσο τις ευθύνες όσο και τα καθήκοντά μας∙ αλλά δεν είναι μόνο δική μας. Ενδεικτικά μεταφέρουμε στη συνέχεια την πρόσφατα διατυπωμένη γνώμη δύο ανθρώπων, ο καθένας απ’ τους οποίους έχει την δική του διαδρομή μέσα στους δυτικούς θεσμούς.

«Εξολοθρεύστε όλους τους βάρβαρους»

Δευτέρα 6 Νοέμβρη>> Ο Chris Hedges (67 χρονών σήμερα) είναι γνωστός αμερικάνος ρεπόρτερ, από εκείνο το εντελώς μειοψηφικό είδος των ανθρώπων που ανάμεσα στο «κρατάω τον μισθό μου υπακούοντας στις οδηγίες» και στο «κρατάω την αξιοπρέπειά μου» επέλεξε το δεύτερο. Συστήνεται ως αναρχο-σοσιαλιστής, αλλά όχι στα λόγια: απ’ όσα (αμερικανικά κατά κύριο λόγο) media πέρασε τον θυμούνται σαν ασυμβίβαστο. Γι’ αυτό και δεν έκανε εξασφαλισμένη καριέρα…

Τα παρακάτω είναι μεγάλα αποσπάσματα απ’ όσα έγραψε στο blog του πριν λίγες ημέρες:

Κατά την διάρκεια της πολιορκίας του Sarajevo, όταν έγραφα για τους New York Times, δεν υποστήκαμε βομβαρδισμούς κορεσμού και σχεδόν ολοκληρωτικό μπλοκάρισμα τροφίμων, νερού, καυσίμων και φαρμάκων, όπως κάνει τώρα το Ισραήλ στη Γάζα. Δεν υποστήκαμε ποτέ εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες κάθε μέρα. Δεν υποστήκαμε την συνενοχή της διεθνούς κοινότητας στη σερβική εκστρατεία γενοκτονίας. Δεν υποστήκαμε μαζικές αποστολές όπλων απ’ τις ΗΠΑ και άλλες δυτικές χώρες ώστε να διατηρηθεί η πολιορκία… Δεν υποστήκαμε τις δυτικές κυβερνήσεις να δικαιολογούν την πολιορκία ως δικαίωμα των Σέρβων να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, αν και οι ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ που στάλθηκαν στη Βοσνία ήταν σε μεγάλο βαθμό χειρονομία δημόσιων σχέσεων, αναποτελεσματική για την ανάσχεση της σφαγής, μέχρις ότου η διεθνής κοινότητα αναγκάστηκε κάτι να κάνει μετά την σφαγή 8.000 βόσνιων ανδρών και αγοριών στη Σρεμπρένιτσα.

Δεν σκοπεύω να μειώσω την φρίκη της πολιορκίας του Sarajevo που μου προκαλεί εφιάλτες σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα. Αλλά αυτά που υποστήκαμε – τριακόσες έως τετρακόσιες οβίδες την μέρα, τέσσερεις ως πέντε νεκροί και δώδεκα τραυματίες κάθε μέρα – είναι ένα μικρό κλάσμα του μαζικού θανάτου και της καταστροφής της Γάζα. Η ισραηλινή πολιορκία της Γάζας μοιάζει περισσότερο με την επίθεση της Βέρμαχτ στο Στάλιγκραντ, όπου πάνω από 90% των κτιρίων της πόλης καταστράφηκαν, παρά με το Sarajevo.

… Η Γάζα, μέχρι το τέλος της εκστρατείας του Ισραήλ για καμένη γη, θα είναι ακατοίκητη, μια τακτική που χρησιμοποιούσαν τακτικά οι ναζί όταν αντιμετώπιζαν ένοπλη αντίσταση, συμπεριλαμβανόμενου του γκέτο της Βαρσοβίας και αργότερα της ίδιας της Βαρσοβίας. Μέχρι να τελειώσει το έργο του το Ισραήλ, η Γάζα, ή τουλάχιστον η Γάζα όπως την ξέραμε, δεν θα υπάρχει.

Δεν είναι μόνο η τακτική ίδια, είναι και η ρητορική. Οι Παλαιστίνιοι αναφέρονται ως ζώα, θηρία, και ναζί. Δεν έχουν δικαίωμα ύπαρξης. Τα παιδιά τους δεν έχουν δικαίωμα ύπαρξης. Πρέπει να εξαφανιστούν απ’ το πρόσωπο της γης.

Η εξόντωση εκείνων που τους κλέβουμε την γη, λεηλατούμε τους πόρους τους και εκμεταλλευόμαστε την εργασία τους είναι κωδικοποιημένη στο DNA μας. Ρωτήστε τους ιθαγενείς της Αμερικής. Ρωτήστε τους Ινδούς. Ρωτήστε τους Κογκολέζους. Ρωτήστε τους Kikuyu στην Κένυα. Ρωτήστε τους Herero στη Ναμίμπια, που όπως οι Παλαιστίνιοι, πυροβολήθηκαν και κλείστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην έρημο, όπου πέθαναν απ’ την πείνα και τις αρρώστιες. Ογδόντα χιλιάδες απ’ αυτούς. Ρωτήστε τους Ιρακινούς. Ρωτήστε τους Αφγανούς… Ρωτήστε τους αυτόχθονες πληθυσμούς σ’ όλο τον κόσμο. Ξέρουν ποιοι είμαστε.

Ο αποικιακός εποικισμός του Ισραήλ είναι δικός μας. Υποκρινόμαστε το αντίθετο. Αποδίδουμε στους εαυτούς μας αρετές και εκπολιτιστικές ιδιότητες που είναι, όπως και στην περίπτωση του Ισραήλ, αδύναμες δικαιολογίες για την αφαίρεση των δικαιωμάτων ενός κατεχόμενου και πολιορκούμενου λαού, την κατάληψη της γης του, και την χρήση παρατεταμένων φυλακίσεων, βασανιστηρίων, ταπεινώσεων, καταναγκαστικής φτώχειας και δολοφονιών, για να κρατηθεί υποταγμένος.

… Όταν εκείνοι που βρίσκονται υπό κατοχή αρνούνται να υποταχθούν, όταν συνεχίζουν να αντιστέκονται, εγκαταλείπουμε κάθε προσποίηση περί «εκπολιτιστικής» αποστολής μας, και εξαπολύουμε, όπως στη Γάζα, ένα όργιο σφαγής και καταστροφής. Μεθάμε με την βία. Η βία μας τρελαίνει. Σκοτώνουμε με απίστευτη αγριότητα. Αποκαλύπτουμε το ψέμα της περίφημης ηθικής μας ανωτερότητας. Εκθέτουμε γυμνή την θεμελιώδη αλήθεια του δυτικού πολιτισμού: είμαστε οι πιο αδίστακτοι και αποτελεσματικοί δολοφόνοι στον πλανήτη. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που κυριαρχούμε στους «άθλιους της γης». Δεν έχει καμία σχέση με την δημοκρατία ή την ελευθερία. Αυτά είναι δικαιώματα που δεν σκοπεύουμε ποτέ να παραχωρήσουμε στους καταπιεσμένους.

Η γενοκτονία βρίσκεται στον πυρήνα του δυτικού ιμπεριαλισμού. Δεν είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό του Ισραήλ. Δεν ήταν αποκλειστικό χαρακτηριστικό των ναζί. Είναι δομικό χαρακτηριστικό της δυτικής κυριαρχίας. Οι οπαδοί των ανθρωπιστικών παρεμβάσεων  που επιμένουν ότι πρέπει να βομβαρδίζουμε και να κατακτούμε άλλους πληθυσμούς επειδή ενσαρκώνουμε την καλοσύνη – αν και προωθούν τις στρατιωτικές επεμβάσεις μόνο στις περιπτώσεις που θεωρούν ότι είναι προς το εθνικό μας συμφέρον – είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι της πολεμικής μηχανής και των δυτικών ιμπεριαλισμών. Ζουν σ’ ένα παραμύθι σαν την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, όπου τα ποτάμια αίματος που προκαλούμε κάνουν τον κόσμο ένα πιο χαρούμενο και καλύτερο μέρος. Είναι τα χαμογελαστά πρόσωπα της γενοκτονίας. Μπορείτε να τους δείτε στις οθόνες σας.

Τα ψέματά μας μπορεί να βολεύουν εμάς, αλλά ο περισσότερος κόσμος μας βλέπει καθαρά. Όπως βλέπει καθαρά και το Ισραήλ. Βλέπουν τις γενοκτονικές μας διαθέσεις…

Οι φύλακες του «διεθνούς δικαίου»…

Δευτέρα 6 Νοέμβρη>> Ο Graig Mokhiber (60 χρονών σήμερα) είναι αμερικάνος δικηγόρος με καταγωγή απ’ τον λίβανο, ειδικευμένος στα ανθρώπινα δικαιώματα, την διεθνή νομοθεσία γι’ αυτά, και την πολιτική υπεράσπισής τους. Απ’ το 1992 ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος του ΟΗΕ, υπεύθυνος για την δημιουργία του σχετικού «γραφείου ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Στη δεκαετία του 1990 έζησε κάποια χρόνια στη Γάζα, ως σύμβουλος του ΟΗΕ. Στη συνέχεια επιλέχτηκε ως διευθυντής των κεντρικών γραφείων αυτής της υπηρεσίας στη Ν. Υόρκη. Παραιτήθηκε στις 28 Οκτώβρη του 2023, καταγγέλλοντας τον ΟΗΕ ως ανίκανο να εμποδίσει την ισραηλινή κτηνωδία.

Τα παρακάτω είναι μερικά αποσπάσματα απ’ την επιστολή της παραίτησής του:

Γράφω σε μια στιγμή μεγάλης απελπισίας για τον κόσμο, συμπεριλαμβανόμενων πολλών απ’ τους συναδέλφους μου. Για άλλη μια φορά βλέπουμε μια γενοκτονία να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας, και ο Οργανισμός που υπηρετούμε δείχνει ανίκανος να την σταματήσει. Ως κάποιος που έχει ερευνήσει τις παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Παλαιστίνη απ’ την δεκαετία του 1980, έζησε στη Γάζα ως σύμβουλος του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη δεκαετία του 1990, και πραγματοποίησε διάφορες αποστολές προστασίας τους σ’ αυτό το μέρος πριν απ’ το 1990 και μετά, αυτή η ανικανότητα έχει μια πολύ προσωπική διάσταση για μένα.

Έχω δουλέψει ερευνώντας τις γενοκτονίες εναντίον των Tutsi, των Βόσνιων μουσουλμάνων, των Yazidi, και των Rohingya. Κάθε φορά, όταν κατακαθόταν η σκόνη απ’ τον τρόμο που είχε προκληθεί κατά ανυπεράσπιστων πληθυσμών, γινόταν οδυνηρά ξεκάθαρο ότι είχαμε αποτύχει στο καθήκον μας να εμποδίσουμε αυτές τις μαζικές κτηνωδίες, να προστατέψουμε τους απροστάτευτους και να αποδώσουμε τις ευθύνες στους αυτουργούς τους. Και το ίδιο έχει συμβεί με τα κύματα δολοφονιών και διώξεων κατά των Παλαιστίνιων από τότε που δημιουργήθηκε ο ΟΗΕ.

Αποτυγχάνουμε ξανά.

Ως δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων με εμπειρία πάνω από 3 δεκαετίες ξέρω καλά ότι η απόδοση του χαρακτηρισμού γενοκτονία γίνεται συχνά θέμα πολιτικής κατάχρησης. Αλλά η τρέχουσα καθολική σφαγή του Παλαιστινιακού λαού, που προέρχεται από μια φυλετικο-εθνικιστική ιδεολογία εποικιστικής αποικιοκρατίας, ως τελευταία φάση δεκαετιών συστηματικών διωγμών και εκκαθαρίσεων σε βάρος των Παλαιστινίων αποκλειστικά και μόνο επειδή είναι Άραβες, σε συνδυασμό με τις ξεκάθαρες δηλώσεις προθέσεων απ’ τη μεριά της κυβέρνησης και του στρατού του Ισραήλ, δεν αφήνει περιθώριο αμφιβολίας ή συζήτησης. Στη Γάζα, σπίτια πολιτών, σχολεία, εκκλησίες, τζαμιά και ιατρικές υποδομές γίνονται στόχος ηθελημένα καθώς χιλιάδες πολίτες δολοφονούνται. Στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανόμενης της κατεχόμενης Ιερουσαλήμ, καταλαμβάνονται και γκρεμίζονται σπίτια με βάση αποκλειστικά την φυλή, και βίαια πογκρόμ με δράστες εποίκους προστατεύονται απ’ τον ισραηλινό στρατό. Από άκρου εις άκρο το Απαρτχάιντ είναι το αφεντικό.

Πρόκειται για τον ορισμό της γενοκτονίας. Το Ευρωπαϊκό, φυλετικο-εθνικιστικό, εποικιστικό αποικιακό σχέδιο για την Παλαιστίνη έχει μπει στην τελευταία του φάση, με στόχο την επίσπευση της καταστροφής των τελευταίων υπολειμμάτων της ζωής των αυτοχθόνων στην Παλαιστίνη. Επιπλέον, οι κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου και πολλές Ευρωπαϊκές, συνεργάζονται απόλυτα μ’ αυτήν την τρομακτική επίθεση. Όχι μόνο αυτές οι κυβερνήσεις αρνούνται να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους στο «να εξασφαλίσουν τον σεβασμό» στις Συμβάσεις της Γενεύης, αλλά στην πραγματικότητα με ενεργητικό τρόπο εξοπλίζουν τους επιτιθέμενους παρέχοντας οικονομική και πληροφοριακή υποστήριξη, όπλα, και πολιτική / διπλωματική κάλυψη για τις θηριωδίες του Ισραήλ.

… Δεκαετίες αποπροσανατολισμού απ’ τις απατηλές και σε μεγάλο βαθμό υποκριτικές υποσχέσεις του Όσλο εξέτρεψαν τον Οργανισμό απ’ το βασικό του καθήκον να υπερασπίζεται το διεθνές δίκαιο, τα διεθνή ανθρώπινα δικαιώματα, και το Καταστατικό του το ίδιο. Το mantra της «λύσης των δύο κρατών» έχει γίνει ένα κοινότοπο ανέκδοτο στους διαδρόμους του ΟΗΕ, τόσο επειδή είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί, όσο και για την πλήρη αποτυχία του να πάρει υπόψη του τα αναπαλλοτρίωτα ανθρώπινα δικαιώματα του Παλαιστινιακού λαού. Το αυτοαποκαλούμενο «Κουαρτέτο» έχει καταντήσει φύλλο συκής για την αδράνεια και την υποταγή σ’ ένα βάρβαρο status quo. Ο αμερικανικής έμπνευσης σεβασμός «στις συμφωνίες μεταξύ των μερών» (αντί της εφαρμογής της διεθνούς νομοθεσίας) ήταν πάντα μια ολοφάνερη ταχυδακτυλουργία, σχεδιασμένη για να ενισχύει την δύναμη του Ισραήλ ενάντια στα δίκαια των κατεχόμενων και εξοστρακισμένων Παλαιστίνιων.

… Τις τελευταίες δεκαετίες βασικά τμήματα του ΟΗΕ έχουν παραδοθεί στην δύναμη των ΗΠΑ, στον φόβο απέναντι στο Ισραηλινό Λόμπυ, κι έτσι εγκατέλειψαν τις αρχές τους και την διεθνή νομοθεσία αυτή καθ’ αυτή. Έχουμε χάσει πολλά απ’ αυτή τη στροφή, και ανάμεσά τους την παγκόσμια αξιοπιστία μας. Αλλά οι Παλαιστίνιοι έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες απώλειες σα συνέπεια των αποτυχιών μας. Είναι εντυπωσιακή ειρωνεία της ιστορίας ότι η Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων υιοθετήθηκε την ίδια χρονιά με την επιβολή της Nakba (: καταστροφή) στον Παλαιστινιακό λαό. Καθώς γιορτάσαμε την 75η επέτειο αυτής της Διακήρυξης, καλά θα κάναμε να εγκαταλείψουμε το παλιό κλισέ ότι αυτή η Διακήρυξη γεννήθηκε απ’ τις θηριωδίες που είχαν προηγηθεί, και να παραδεχτούμε ότι γεννήθηκε παράλληλα με μια απ’ τις μεγαλύτερες και πιο θηριώδεις γενοκτονίες του 20ου αιώνα, την καταστροφή της Παλαιστίνης. Από κάποιες απόψεις τα άρθρα της υπόσχονταν ανθρώπινα δικαιώματα στους πάντες, εκτός από τον Παλαιστινιακό λαό. Κι ας μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο ΟΗΕ κουβαλάει το προπατορικό αμάρτημα του ότι βοήθησε να πραγματοποιηθεί ο εξοστρακισμός των Παλαιστινίων εφόσον ενέκρινε το Ευρωπαϊκό σχέδιο εποικιστικής αποικιοκρατίας που έκλεψε την γη απ’ τους Παλαιστίνιους και την έδωσε στους εποίκους. Είναι πολλά που πρέπει να κάνουμε για να εξιλεωθούμε.

…