Δευτέρα 25 Δεκέμβρη>> Τι θα έγραφε η «καταραμένη» Hannah Arendt σήμερα, αν μπορούσε, στην Έκθεση για την Κοινοτοπία του κακού; Τι θα έγραφε ο Primo Levi σήμερα, αν μπορούσε, στο Αν αυτό είναι ο άνθρωπος;
Οι χαρούμενοι δολοφόνοι δεν πέφτουν απ’ τον ουρανό. Αναδύονται μέσα απ’ τον βούρκο κοινωνιών που καταφέρνουν να γίνουν σαδιστικά αχόρταγες για αίμα.
(Ανάμεσα στο 1992 και στο 1995 το motto περί σκοπιανών σκυλιών που έπρεπε να «φολιαστούν» ήταν τόσο κοινότοπη στην ελληνική κοινωνία ώστε όταν μαθαίνει τι λέει η ισραηλινή κοινωνία για τα παλαιστινιακά σκυλιά δεν μπορεί παρά να βλέπει την αντανάκλαση του εαυτού της…)
Δείτε τι λέει η κυρία και, επιπλέον, πως το λέει:
… Οι έποικοι θέλουν να βλέπουν την θάλασσα. Τους εμποδίζουν τα σπίτια των παλαιστίνιων στη Γάζα… Να ισοπεδωθούν όλα για απελευθερωθεί η θέα… Δεν είναι ρομαντικό;;;;;
Δευτέρα 25 Δεκέμβρη>> Συνεχίζουμε να αναζητούμε (χωρίς αποτέλεσμα ως τώρα) μια στέρεη και συνεκτική απάντηση στο για πιο συγκεκριμένο όφελος τα δυτικά κράτη / κεφάλαια υποστηρίζουν και τροφοδοτούν την σφαγή των Παλαιστινίων απ’ τον θεοναζί, απαρτχάιντ μεσανατολίτη χωροφύλακά τους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό ακριβώς κάνουν, πρώτ’ απ’ όλα η Ουάσιγκτον αλλά όχι μόνον αυτή: προμηθεύουν σταθερά το καθεστώς του Τελ Αβίβ με τα απαραίτητα «αναλώσιμα»: βόμβες, σφαίρες, κλπ. Αφού αυτό το καθεστώς ΔΕΝ έχει την βιομηχανική βάση που θα του επιτρέπει αυτάρκεια στο αιμοβόρο έργο του. Είναι κάτι που έχει δηλωθεί καθαρά.
Το ερώτημά μας δεν έχει σαν υπόβαθρο την σκέψη ότι η δύση θα μπορούσε ή θα έπρεπε, (υπερασπιζόμενη τα δικά της καπιταλιστικά συμφέροντα) να εμποδίσει το θεοναζί καθεστώς να ρίξει έστω μια σφαίρα στη Γάζα! Αλλά την σκέψη ότι μετά από τις πρώτες 10 ή 15 μέρες μαζικών εκδικητικών δολοφονιών, θα μπορούσε να τις έχει σταματήσει, διακόπτοντας απλά την τροφοδοσία των θεοναζί.
Κάποιοι έχουν προσπαθήσει να απαντήσουν στο ερώτημα, παρακάμπτωντας ωστόσο την πλευρά του συγκεκριμένου οφέλους (οικονομικού, γεωπολιτικού, κλπ) τέτοιου ώστε να «ισοφαρίζει» την παγκόσμια «έκθεση» των δυτικών κρατών / κεφαλαίων στην εξελισσόμενη σφαγή.
Ένας απ’ αυτούς είναι ο John Mearsheimer. Αρκετά γνωστός εντός και εκτός αμερικανικών συνόρων, πολιτικός επιστήμονας και καθηγητής διεθνών σχέσεων στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, ο Mearsheimer είναι ο πιο γνωστός εκπρόσωπος της «σχολής του ρεαλισμού» στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής των κρατών.
Από έναν τέτοιο τύπο θα περιμέναμε μια ρεαλιστική απάντηση στο γιατί η Ουάσιγκτον υποστηρίζει τόσο πρόθυμα, τόσο συστηματικά, τόσο πληθωρικά τους χασάπηδες του Τελ Αβίβ. Η γνώμη του; Η υποστήριξη των ηπα στο ισραήλ ακόμα κι ενάντια στα συμφέροντά τους οφείλεται στο παντοδύναμο «ισραηλινό λόμπυ»!!!
Θεωρείται αυτό σοβαρή εξήγηση; Υπάρχουν διάφοροι «επώνυμοι» στην αμερικανική επικράτεια που την χρησιμοποιούν τα τελευταία χρόνια… Την έχουμε απορρίψει στο παρελθόν, την απορρίπτουμε και τώρα! Πρώτον επειδή συνορεύει επικίνδυνα με την αντισημιτική έως ηλίθια θεωρία ότι «οι εβραίοι είναι πίσω απ’ όλα»!! Και δεύτερον επειδή παρουσιάζει το αμερικανικό κράτος / κεφάλαιο ως αποικία του ισραηλινού, σίγουρα σε σχέση με τη Μέση Ανατολή…. αν θα ήταν ποτέ δυνατόν!!! Όσο ισχυρά κι αν είναι τα λόμπυ στις ηπα (και το ισραηλινό είναι μόνο ένα ανάμεσα σε αρκετά άλλα εξίσου ισχυρά) το τι, πως και πότε θα πράξει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στον σε εξέλιξη 4ο παγκόσμιο πόλεμο ΔΕΝ μπορεί να είναι αποτέλεσμα … καλοπληρωμένων «τσάτσων» στο νομοθετικό του!!!
Αυτό που καταλαβαίνουμε (καθώς η σφαγή εξελίσσεται) ότι συμβαίνει ήδη είναι ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός συμμετέχει μέσα απ’ την επίμονη και πρακτική υποστήριξή του στους χασάπηδες του Τελ Αβίβ σε μια αναμέτρηση για την οποία τα αφεντικά του έχουν κάνει λάθος υπολογισμούς.
Αν αυτό (που καταλαβαίνουμε) ισχύει, κι αν δεν δίνει μεν την απάντηση στο ερώτημα ποιο είναι το συγκεκριμένο υλικό όφελος της δυτικής υποστήριξης στη σφαγή των Παλαιστινίων είναι όμως μια αξιόλογη υπόδειξη για το αναζητούμενο, σκοπούμενο «γενικό όφελος», τότε θα πρέπει να αλλάξουμε (ή πιο σωστά να διευρύνουμε) τον ορίζοντα του ζητήματος. Κι αυτό προϋποθέτει την επανεκτίμηση ορισμένων «λεπτομερειών», που δεν είναι καθόλου τέτοιες!
Δευτέρα 25 Δεκέμβρη>> Η πρώτη «λεπτομέρεια» είναι ότι η σφαγή των Παλαιστινίων και, σε κάθε περίπτωση, η υποστήριξη της δύσης γενικά και του άξονα (Ουάσιγκτον / Λονδίνο / Αθήνα / Λευκωσία) ειδικά σ’ αυτήν, έρχεται μετά την ήττα (ή σοβαρή αποτυχία αν προτιμάτε) στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Στην πραγματικότητα αυτά τα δύο πεδία μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου έχουν «συναρμολογηθεί» επιφανειακά (δηλαδή: δημαγωγικά) είτε απ’ τα δυτικά κράτη / κεφάλαια και ειδικά απ’ την Ουάσιγκτον δια στόματος νυσταλέου Jo στις 20 Οκτώβρη, είτε απ’ την Μόσχα.
Αυτή η «συναρμολόγηση» ωστόσο, είτε απ’ την μια πλευρά είτε απ’ την άλλη, δεν αποκαλύπτει τακτικές ή/και στρατηγικές…
Δευτέρα 25 Δεκέμβρη>> Η δυτική προπαγάνδα μετονόμασε την «εισβολή του al Aqsa» σε «7η Οκτώβρη»: έπρεπε οπωσδήποτε να αποφύγει οποιαδήποτε αναφορά στο al Aqsa. Όμως το γεγονός ότι η παλαιστινιακή αντίσταση μίλησε για floodofalAqsa και, επιπλέον, το γεγονός ότι δήλωσε εξ’ αρχής ότι η σύντομη, για λίγες ώρες εισβολή στο έδαφος του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος ήταν μόνο η πρώτη φάση, σήμαινε μήπως κάτι πολύ σοβαρό;
Ναι! Το al Aqsa είναι ο τρίτος σε σημασία ιερός τόπος για όλους τους μουσουλμάνους όπου γης μετά την Μέκκα και την Μεδίνα. Που κινδυνεύει άμεσα με καταστροφή απ’ τον χωροφύλακα των δυτικών ιμπεριαλισμών: η δυτική δημαγωγία το έκρυψε (φυσικά) αλλά δυο μέρες πριν την εισβολή της παλαιστινιακής αντίστασης, στις 5 Οκτώβρη, 800 φανατικοί θεοναζί έποικοι, με την συνοδεία και την κάλυψη της επίσημης κρατικής στρατοαστυνομίας, μπούκαραν στο al Aqsa και ξυλοφόρτωσαν επί ώρες όσους βρήκαν εκεί. Το al Aqsa δεν είναι σουνιτικό, δεν είναι σιιτικό, δεν είναι αλεβίτικο: είναι ισλάμ, τελεία και παύλα! Συνεπώς το δεύτερο συστατικό του ονόματος που έδωσε η παλαιστινιακή αντίσταση στην εισβολή της είχε συγκεκριμένο νόημα: για λογαριασμό του ισλάμ, απ’ τις όχθες του Ατλαντικού και το μαρόκο, ως τον Ειρηνικό και τις φιλιππίνες… Όσο για το πρώτο συνθετικό; Την πλημμύρα; Είναι το νερό που απλώνεται παντού∙ το ρευστό που ακολουθεί διάφορες και διαφορετικές διαδρομές σκεπάζοντας σταδιακά τα πάντα…
Μήπως ήταν / είναι λόγια του αέρα, όπως ας πούμε «operation prosperity guardian»; Όχι δα!
Δευτέρα 25 Δεκέμβρη>> Η υεμενίτικη κυβέρνηση στη Sana’a (Ansarallah / Houthis…) έχει ξεκαθαρίσει τον ένα απ’ τους δύο στόχους της:
Βάζοντας στο στόχαστρο είτε πλοία ισραηλινής ιδιοκτησίας είτε πλοία που πηγαίνουν ή φεύγουν από ισραηλινά λιμάνια, η υεμενίτικη κυβέρνηση υλοποιεί το δικό της μέρος απ’ την «πλημμύρα». Αναγκάζει κατά συνέπεια – κι αυτό είναι ο δεύτερος στόχος – τους συμμάχους του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος να μετακινήσουν ναυτικό και αεροπορία στην είσοδο / έξοδο της Ερυθράς Θάλασσας, υπό την σημαία (την μόνη που ξέρουν να ανεμίζουν, απ’ τα στενά της ταϊβάν ως…) της «ελευθερίας της ναυσιπλοϊας» χωρίς όμως να έχουν ένα καθαρό σχέδιο «κλιμάκωσης-με-επιτυχία-και-στη-συνέχεια-εξόδου», αν κάτι τέτοιο χρειαστεί.Οι Houthis έχουν πολεμήσει για χρόνια, με επιτυχία, εναντίον των μισθοφόρων του Ριάντ και του Ντουμπάι και των δυτικών (γάλλων, άγγλων, αμερικάνων) συμβούλων τους∙ αυτούς τους καιρούς είναι ίσως καλύτερα εκπαιδευμένοι στην πράξη ακόμα και σε σχέση με την επίφοβη Χεζμπ’ Αλλάχ∙ είναι εξίσου καλά μ’ αυτήν εξοπλισμένοι, είτε χάρη στην δική τους εφευρετικότητα είτε χάρη στην Τεχεράνη∙ και επιπλέον έχουν την απόλυτη υποστήριξη του πληθυσμού.
Εκατομμύρια στη συγκέντρωση υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης και κατά του Τελ Αβίβ, της Ουάσιγκτον και των συμμάχων τους πριν 3 μέρες – στη Sana’a.
Πρακτικά, και χωρίς να σκοτώσουν ούτε έναν άνθρωπο, οι Houthis είναι σε θέση να προκαλέσουν μια ακόμα «κρίση» στους δυτικούς καπιταλισμούς. Φυσικά τ’ αφεντικά αυτών των καπιταλισμών (ή οι πιο δυναμικές μερίδες τους) έχουν δείξει ότι αγαπούν τις «κρίσεις». Σωστά. Αλλά υπό την προϋπόθεση ότι τις δημιουργούν ή τις σκηνοθετούν τα ίδια. Στο περιβάλλον της αυξημένης προσοχής ικανού μέρους των πρωτοκοσμικών κοινωνιών στη σφαγή των Παλαιστίνιων, το «θα ζοριστείτε επειδή πρέπει να στηρίξουμε το Τελ Αβίβ» εκ μέρους των αφεντικών δεν πρόκειται να συναντήσει την ίδια κατανόηση με το «θα ζοριστείτε επειδή πρέπει να στηρίξουμε το Κίεβο».
Η προοπτική (ή και η βεβαιότητα) του αδιεξόδου της «επιχείρησης προστασίας της ευημερίας» μυρίζει τόσο έντονα ώστε πολύ κοντινοί σύμμαχοι της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου όπως η Καμπέρα, έκριναν ότι πρέπει να βγάλουν την ουρά τους απέξω, κυρίως έξω απ’ τις αμερικανικές διαταγές. Η Μαδρίτη και το Παρίσι ακολούθησαν. Φυσικά (λέει ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα) «θα συνοδεύουμε τα πλοία γαλλικής ιδιοκτησίας» στην Ερυθρά Θάλασσα… Αλλά αυτά δεν κινδυνεύουν αν δεν δένουν σε ισραηλινά λιμάνια∙ αν πάλι σκοπεύουν κάτι τέτοιο, μια φρεγάτα ίσον καμία… Η άτυπη «συμμαχία των προθύμων» που προσπαθεί να στήσει ο άξονας απέκτησε σημαντικές τρύπες απ’ την αρχή, παρότι φυσικά συμμετέχουν υπερδυνάμεις όπως οι σεϋχέλλες, το μπαχρέιν, και (θα έλειπε;) το ελλαδιστάν. Οι ζωές των Παλαιστίνιων doesn’t matter για τα πρωτοκοσμικά αφεντικά∙ ούτε όμως το θαλάσσιο εμπόριο του χωροφύλακά τους φαίνεται να αξίζει το μπλέξιμο κάποιων απ’ αυτά.
Κάνουν λοιπόν βήματα πίσω στο γενικό συμφέρον τους στη Μέση Ανατολή; Όχι. Η συμμετοχή σ’ έναν πόλεμο που δημαγωγικά θα είναι ξανά «κατά της τρομοκρατίας» και πρακτικά πολύ πιο δύσκολος ακόμα και απ’ την κατοχή του αφγανιστάν, την ώρα που η συμμετοχή στο άλλο πεδίο μάχης, το ουκρανικό, έχει φτάσει σε σταυροδρόμι, είναι ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση. Οπωσδήποτε δεν υπάρχει καν το στάνταρ «αντιτρομοκρατικό» πλεονέκτημα. Η προσπάθεια να ταυτιστεί η παλαιστινιακή αντίσταση με τον isis έπεισε μόνον εκείνους τους δυτικούς υπηκόους που είναι από πολλά χρόνια σίγουροι πως το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς είναι «θείο δώρο» – αλλά είναι πολλοί εκείνοι οι πρωτοκοσμικοί που ανεμίζουν την παλαιστινιακή σημαία. Επιπλέον η Μαδρίτη και η Καμπέρα δεν έχουν ιδιαίτερες βλέψεις για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής∙ το Παρίσι είχε, θα ήθελε να ξαναποκτήσει, αλλά προς το παρόν μετράει τις απώλειές του στη ζώνη του Sahel.
Να λοιπόν μια ακόμα «λεπτομέρεια». Μετά το 2011 η Ουάσιγκτον έβαλε προς υλοποίηση το «Σχέδιο για τη Νέα Μέση Ανατολή», που περιελάμβανε ένα «κράτος isis», την διάλυση της τωρινής συριακής και ιρακινής επικράτειας (προοπτικά την διάλυση και της τουρκικής…) με εμφύλιους πολέμους, και φυσικά την «ενίσχυση των σχέσεων» με τις πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου, δηλαδή τον πολλαπλασιασμό των βάσεων στα εδάφη τους. Έτσι ώστε να κόψει οποιαδήποτε προέκταση της κινεζικής επιρροής είτε στη Μεσόγειο, είτε στην Αφρική.
Μετά από 12 – 13 χρόνια, το μεν «σχέδιο» έχει αποτύχει, οι δε rivals έχουν φτάσει, δύσκολα μεν αλλά έχουν φτάσει, και στο μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής και στο μεγαλύτερο μέρος της Μέσης Ανατολής. Το μέτωπο της Μέσης Ανατολής ήταν πριν 10 ή 15 χρόνια το «εύκολο» (σύμφωνα με τους δυτικούς) μέρος του 4ου παγκόσμιου. Τώρα τα δεδομένα είναι πολύ δυσκολότερα.
Αν δεν είχε προηγηθεί η αποτυχία / ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης, τότε ίσως (ίσως λέμε…) κινούνταν (τα δυτικά αφεντικά) με διαφορετικό τρόπο∙ ίσως ανάγκαζαν τον θεοναζί, απαρτχάιντ χωροφύλακά τους να σταματήσει την σφαγή αρκετά νωρίτερα. Τώρα, η έλλειψη στρατηγικής απ’ την μεριά τους σ’ αυτό το δευτερεύον μέτωπο του 4ου παγκόσμιου «γεννάει» τακτικές που κινούνται ανάμεσα στην κτηνωδία και στον καιροσκοπισμό. Αυτά την ώρα που «κανονικά» (σύμφωνα πάντα με την δύση) το 2023 θα έπρεπε να είναι η χρονιά της (και) στρατιωτικής αποτροπής του Πεκίνου… Η οριστική διαμόρφωση, σα να λέμε, του κυρίως μετώπου, εκείνου στον Ειρηνικό…
Δευτέρα 18 Δεκέμβρη>> Οι υεμενίτες Muad και Zayaan, πατέρας και κόρη, τραγουδούν πριν 2 χρόνια για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης: της Γης των Γενναίων…
Δευτέρα 18 Δεκέμβρη>> Ο ένας γράφει (στα καθεστωτικά «νέα»): … Όταν οι ανθρωπιστές σταματήσουν ανθρωπιστικά το πυρ, με τους φονιάδες της Χαμάς τι θα γίνει; … Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο πρέπει να δώσουν ασυλία σε εκείνους που τους σφάζουν. Ούτε για ποιον λόγο πρέπει οι ΗΠΑ, ο ΟΗΕ και η διεθνής κοινότητα να το ζητούν… Κανένα υπεύθυνο κράτος στον κόσμο δε θα δεχόταν να θέσει τους πολίτες του στο έλεος μιας συμμορίας φανατικών δολοφόνων. Γιατί να το κάνει το Ισραήλ;… Ο άλλος γράφει (στην καθεστωτική «καθημερινή»): …Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι απ’ την αρχή. Στη Λωρίδα της Γάζας δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα, υπάρχει μόνο το ισλαμικό θεοκρατικό καθεστώς, για το οποίο υπάρχει μόνο μία αλήθεια, εκείνη που γράφει το Κοράνι, στην ερμηνεία των ηγετών της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς, η οποία κατέλαβε την εξουσία το 2005 και έκτοτε κατάργησε τις εκλογές…
Δευτέρα 18 Δεκέμβρη>> Όσο φιλότιμα κι αν ψάχνουμε μια απάντηση στην διαρκή δυτική υποστήριξη στη συνεχιζόμενη σφαγή τόσο στη Γάζα (κυρίως εκεί…) όσο και στη Δυτική Όχθη, δεν την βρίσκουμε.
Ο γνωστός μας Joseph Massad έγραψε νωρίς (στις 10 Οκτώβρη…) στο site middle east eye ότι αυτή η συμπαράσταση είναι ουσιαστικά ιδεολογική: τα δυτικά αφεντικά είναι ρατσιστές, και υπερασπίζονται την τελευταία εποικιστική αποικία τους…
Ωστόσο κι ο ίδιος ξέρει σαν ιστορικός, πως όλες οι δυτικές εποικιστικές αποικίες (η ναμίμπια, η ροδεσία, η νότια αφρική, η αλγερία, η τυνησία, η κένυα – και οπωσδήποτε η βόρεια αμερική και η αυστραλία) είχαν υλικό όφελος για τους αποικιοκράτες – πέρα και κάτω απ’ τον ρατσισμό τους. Το ίδιο ίσχυε και για Παλαιστίνη απ’ το 1948 και μετά: η εποικιστική αποικία με το όνομα «ισραήλ» ήταν το προκεχωρημένο φυλάκιο της δύσης (ειδικά του Λονδίνου, του Παρισιού και της Ουάσιγκτον) στην πετρελαιοφόρο μέση Ανατολή. Όμως ισχύει αυτό ακόμα, με την ένταση του ψυχρού πολέμου, και κυρίως μετά την αποτυχία του αμερικανικού σχεδίου για την «νέα μέση Ανατολή»; Κι αν ισχύει, ισχύει σε τέτοιο βαθμό ώστε τα δυτικά αφεντικά να προτιμούν να βουλιάξουν στο αίμα χιλιάδων δολοφονημένων αμάχων όπως ποτέ πριν στην ιστορία της κατοχής της Παλαιστίνης, αποδεικνύοντας σ’ όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, αυτή τη φορά σε συνθήκες 4ου παγκόσμιου πολέμου με ιδιαίτερα δύσκολους αντιπάλους, το ποιοι είναι και τι ακριβώς σημαίνει η rules based order τους; Επ’ αυτού ο Massad δεν μας διαφωτίζει καθόλου.
Και ο Simon Rodriguez Porras, σοσιαλιστής συγγραφέας απ’ την βενεζουέλα, γράφοντας λίγο αργότερα (στις 25 Οκτώβρη), υποστηρίζει το ίδιο: οι δυτικοί στηρίζουν την γενοκτονία των Παλαιστίνιων επειδή είναι φασίστες…
Ναι, είναι. Ναι, πάντα ήταν αποικιοκράτες, ιμπεριαλιστές – με τις λεηλασίες (όχι μόνο των «ξένων» αλλά και των εργατικών τους τάξεων) και τις δολοφονίες εξασφάλισαν τον πλούτο τους. Όμως ποια είναι τα συγκεκριμένα οφέλη τους τώρα ώστε να συνεχίζουν να στηρίζουν το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς ενόσω τα έργα του γίνονται καθημερινά παγκόσμια γνωστά; Τι απ’ αυτά τα οφέλη θα θυσίαζαν αν μετά την πρώτη εβδομάδα, τις πρώτες 10 ημέρες μαζικών δολοφονιών, ανάγκαζαν τον χωροφύλακά τους να σταματήσει «παγώνοντας» τον εξοπλισμό του σε όπλα και «αναλώσιμα»; Δεν βρίσκουμε απάντηση.
Ξέρουμε ότι έκαναν το ίδιο απ’ το 1992 ως το 1995 στη βοσνία∙ με την συμφωνία μάλιστα της τότε ρωσίας. Δολοφονήθηκαν τότε πάνω από 30.000 άμαχοι βόσνιοι και βόσνιες∙ βιάστηκε απ’ τους σερβοφασίστες άγνωστος αριθμός βόσνιων γυναικών∙ φτιάχτηκαν απ’ τους σερβοφασίστες στρατόπεδα συγκέντρωσης ανάλογα των ναζιστικών∙ μόνο στο πολιορκούμενο επί 4 χρόνια Sarajevo δολοφονήθηκαν πάνω από 10.000 άμαχοι… Όμως όλα αυτά έγιναν όσο ήταν δυνατόν μακρύτερα απ’ τον ορίζοντα των δυτικών υπηκόων∙ και κάτω απ’ το θεώρημα ότι «οι μουσουλμάνοι σκοτώνονται μεταξύ τους για να προκαλέσουν την επέμβασή μας». Κυρίως είχαν έναν φρικαλέο στόχο για τα δυτικά αφεντικά: να ΜΗΝ δημιουργηθεί ένα κανονικό κράτος με κατά πλειοψηφία ευρωπαίους, πρωτοκοσμικούς μουσουλμάνους υπηκόους (το κράτος της βοσνίας – ερζεγοβίνης) έτσι ώστε να τρέξει χωρίς αμφισβητήσεις η ρατσιστική πρωτοκοσμική ιδεολογία ότι «οι μουσουλμάνοι είναι απολίτιστοι» (και εν δυνάμει τρομοκράτες…), είτε στις περιοχές τους (αφγανιστάν, ιράκ…) είτε σαν μετανάστες στις δυτικές μητροπόλεις.
Υπήρχε ένα σαφής, συγκεκριμένος δυτικός ιμπεριαλιστικός στόχος στη σφαγή των βοσνίων, ένας στόχος που επιτεύχθηκε: τέτοιο κράτος δεν φτιάχτηκε ποτέ. Στη θέση του δημιουργήθηκε ένα δυτικό προτεκτοράτο, που προορίζεται κάποτε να διαλυθεί.
Υπάρχει τώρα κάποιος αντίστοιχος δυτικός, ιμπεριαλιστικός στόχος που «περνάει» υποχρεωτικά απ’ την γενοκτονία των Παλαιστίνιων, που δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς αυτήν την σφαγή; Μας είναι πολύ δύσκολο να τον βρούμε. Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της ΔΕΝ επεδίωξαν τον «πόλεμο» εκεί. Απόδειξη είναι ότι τον Απρίλη του 2023 η Ουάσιγκτον πήρε από ένα «στρατηγικό απόθεμα βλημάτων πυροβολικού για εξαιρετικά έκτακτες περιπτώσεις» που διατηρεί αποθηκευμένο στο έδαφος του απαρτχάιντ καθεστώτος με 300.000 βλήματα, τα 75.000 (κατ’ άλλους τα 150.000) για να τα παραχωρήσει στο φασιστοκαθεστώς του Κιέβου: αν ήταν στα αμερικανικά σχέδια ή ενδεχόμενα αυτό που συμβαίνει εδώ και δύο μήνες στην Παλαιστίνη δεν θα μισοάδειαζε η αποθήκη…
Το ερώτημά μας παραμένει ανοικτό, και θα εξετάσουμε κάθε σοβαρή και τεκμηριωμένη απάντηση που θα πέσει στην αντίληψή μας. Εν τω μεταξύ υπάρχει κάτι άλλο που το μετατοπίζει εισάγοντας στην απάντησή του, και μάλλον σε κεντρική θέση, την ανεμπόδιστη δημόσια πλανητική θέαση της σφαγής των Παλαιστινίων και της συστηματικής καταστροφής των πολιτικών υποδομών τους.
Αυτό το «κάτι άλλο» είναι ο ελάχιστα κρυμμένος φόβος των δυτικών αφεντικών ότι η εξελισσόμενη κρίση / αναδιάρθρωση και η εντεινόμενη πόλωση (ταξική λέμε…) μέσα στις δυτικές κοινωνίες, θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και σε ένοπλες «εμφύλιες» συγκρούσεις! Πρόκειται κυρίως για «αμερικάνικο» φόβο∙ αλλά είναι επίσης (σίγουρα) και «γαλλικός»: φασίστες απόστρατοι εκεί έχουν «προειδοποιήσει» για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ξέρουμε ακόμα ότι κάτι τέτοιο απασχολεί το νατο εδώ και χρόνια∙ ότι γίνονται τακτικά στρατιωτικές / νατοϊκές ασκήσεις «urban warfare» με άρωμα «δημόσιας τάξης» και προορισμό / στόχους όχι αποκλειστικά κάπου μακριά∙ και ότι ευρωπαϊκοί στρατοί έχουν νομιμοποιηθεί ως παρουσία σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, κατ’ αρχήν «αντιτρομοκρατικά» και πρόσφατα …. «υγιεινιστικά». Αν αυτά τα λάβουμε σοβαρά υπόψη, τότε η σφαγή των Παλαιστινίων νομιμοποιείται απ’ τα δυτικά αφεντικά και τους κάθε είδους λακέδες τους ως «μάθημα» (για τους πρωτοκοσμικούς αιχμαλώτους) αλλά και ως απτή «καταγραφή» των ορίων των αντιδράσεών τους, κατ’ αρχήν όταν η σφαγή των-τρομοκρατών-και-των-αμάχων τους γίνεται λίγο πιο μακριά. (Κι ας μην το ξεχνάμε: το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς είναι μεγάλος εξαγωγέας, προς τα δυτικά καπιταλιστικά κράτη, τεχνικών και μεθόδων θανατοπολιτικής…)
Η Παλαιστίνη, πιο σωστά η Παλαιστίνη-μέσα-στον-χρόνο, είναι βέβαια ένας ιστορικός τόπος: η Γη των Γενναίων. Αυτό επιτρέπει μια κατά βούληση αποστασιοποίηση (άλλοτε πιο κοντά, άλλοτε, κυρίως, πιο μακριά) σ’ όλους εμάς τους πρωτοκοσμικούς. Αλλά η Παλαιστίνη είναι, επίσης, ένας ιστορικός τρόπος. Ένας ιστορικός τρόπος κυριαρχίας, ελέγχου, κατοχής, θανατοπολιτικής – και αντίστασης. Όχι μόνο ένοπλης, ίσως μάλιστα κυρίως με κάθε άλλο τρόπο. Κι ανάμεσά σ’ όλους τους τρόπους της αντίστασης τον κυριότερο: την Μνήμη. Όλοι οι κατοχικοί ήλπιζαν ότι γενιά μετά την γενιά οι παλαιστίνιοι και οι παλαιστίνιες θα ξεχάσουν, και θα συμβιβαστούν με την υποδούλωσή τους – όπως κάνουμε εμείς…
Εδώ η αποστασιοποίησή μας έχει επίσης όνομα, ονόματα: λήθη, βούλιαγμα στο «τώρα». Μόνο που αυτή την αποστασιοποίηση δεν την επιλέγουμε μόνο∙ μας επιβάλλεται υποδόρεια, με φτηνά ανταλλάγματα. Έτσι ώστε να αγνοήσουμε τον ιστορικό τρόπο. Να τον ξεχάσουμε.
Κι αυτό έχει συνέπειες: ενσωματώνουμε την κατοχή… (Ή έτσι πρέπει να κάνουμε).
Κάποιοι λένε, όχι άδικα, ότι η βιομηχανία του θεάματος που λέγεται Χόλυγουντ εκφράζει άλλοτε την ιδεολογία, άλλοτε τις «οδηγίες» και τις «υποδείξεις», κι άλλοτε τους φόβους των πρωτοκοσμικών ελίτ. Αμερικανικών και όχι μόνο.
Ακόμα κι αν σας φαίνεται υπερβολικό ρίξτε μια ματιά στο πιο κάτω σύντομο trailer μιας αμερικανικής ταινίας καταστροφής της οποίας η κυκλοφορία αναγγέλεται για την ερχόμενη άνοιξη. Λέγεται CivilWar…
«Όλες οι αυτοκρατορίες καταρρέουν»… Αλήθεια; Χμμμμ…
Δευτέρα 18 Δεκέμβρη>> Το πρώτο πράγμα που έκανε το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς για να αντιμετωπίσει το σοκ της «εισβολής του al Aqsa» (και το μόνο που έκανε στοιχειωδώς πετυχημένα) ήταν να κατασκευάσει μια «πραγματικότητα» κτηνώδους δράσης σε βάρος της παλαιστινιακής αντίστασης: έκαψαν και αποκεφάλισαν (40) μωρά, βίασαν, έκαναν έραναν… (Ναι, έστησαν πάρτυ σατανιστών, τι άλλο;)
Αυτό ήταν για διεθνή χρήση. Για τις αιμοδιψείς ύαινες των συμμάχων του θεοναζί καθεστώτος. Γιατί στο εσωτερικό του τα πράγματα ήταν (και παραμένουν) αρκετά πιο δύσκολα: δεν είναι λίγοι εκείνοι που θέλουν να μάθουν τι όντως συνέβη στις 7 Οκτώβρη από κάθε άποψη. Κι έτσι δεν είναι ούτε λίγα ούτε περιθωριακά τα (καθεστωτικά) μήντια εντός του απαρτχάιντ καθεστώτος που σταθερά και συστηματικά φωτίζουν το τι έγινε.
Για παράδειγμα πριν 6 ημέρες το καθεστωτικό site Ynet, είχε ένα άρθρο για τις απώλειες του ισραηλινού στρατού μετά την εισβολή στη Γάζα: το 1/5 των απωλειών (έγραφε) οφείλεται σε «φίλια πυρά». («Φιλικό πυρ» ήταν και η εκκαθάριση τριών ισραηλινών ομήρων που προσπάθησαν να δραπετεύσουν…)
Η προτελευταία παράγραφος, χωμένη κάπου στο τέλος του ρεπορτάζ, έλεγε όμως κάτι για την «κτηνωδία»…
Μεταφράζουμε:
Απώλειες προέκυψαν σαν αποτέλεσμα φίλιων πυρών στις 7 Οκτώβρη, αλλά ο IDF πιστεύει ότι πέρα απ’ τις επιχειρησιακές έρευνες για τα γεγονότα, δεν θα ήταν ηθικά σωστό να ερευνηθούν αυτά τα περιστατικά εξαιτίας της έντονης και σύνθετης ποιότητάς εκείνων που έγιναν στα κιμπούτς και στις δυτικές Ισραηλινές κοινότητες, εξαιτίας των δύσκολων συνθηκών στις οποίες βρέθηκαν οι στρατιώτες.
Άλλη μια παραδοχή, άλλη μια απόδειξη (αν χρειαζόταν…) ότι στις 7 Οκτώβρη άγνωστο αλλά έναν καθόλου αμελητέο (και πιθανά τον μεγαλύτερο) αριθμό αμάχων «καθάρισε» ο ισραηλινός στρατός, στην (σύμφωνα με το Δόγμα Hannibal) προσπάθειά του να αποτρέψει τις απαγωγές.
Τα αιμοβόρα καθάρματα τα ξέρουν αυτά. Αλλά η δουλειά τους είναι να πουν, να διαδώσουν, να δηλητηριάσουν όσους και όσες μπορούν μ’ αυτό: αν σκοτώνει ο στρατός μας, όποιους κι αν σκοτώνει, «δικούς μας» ή «άλλους», καλά κάνει! Αφήστε τον να κάνει την δουλειά του, συμπαρασταθείτε του. Δεν θα δείξει κανένα έλεος, «κι αυτό είναι το σωστό»….
Θάρθει η στιγμή που αυτά τα «μαθήματα» θα εκδηλωθούν πολύ πιο κοντά απ’ όσο νομίζουν κι αυτοί και οι οπαδοί τους. Αλλά ξέρουμε τι θα γίνει τότε: οι ινστρούκτουρες της καθεστωτικής θανατοπολιτικής είτε θα «την κάνουν» για να γλυτώσουν, είτε θα πάρουν την προαγωγή τους, τα αξιώματά τους.
