Πύλος

Δευτέρα 25 Μάρτη>> Πώς θα ονομαζόταν άραγε η εξαιρετική κυρία Καρυστιανού αν ήταν απ’ το πακιστάν, απ’ την συρία ή απ’ την αίγυπτο; Δεν έχει σημασία∙ έτσι κι αλλιώς απαγορεύεται να υπάρχει τέτοια… Το απαγορεύει ο ευσυγκίνητος ελληνικός ρατσισμός.

Βόμβες στο ψαχνό (follow the dates)…

Απειλές κι απ’ την μεριά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος: ο Amir Weitmann, στέλεχος του κυβερνώντος likud… Μα να μην έχει εγκάρδιες και παραγωγικές σχέσεις με τον isis, με τον «τιμωρό» isis; Έχει! Ποιος άκουσε ποτέ ότι οι λεγόμενοι «φανατικοί ισλαμιστές», οι σκληροπυρηνικοί ουαχαβίτες του κατά παραγγελίαν χαλιφάτου, πείραξαν έστω και μια τρίχα ισραηλινών συμφερόντων; Κανείς, ποτέ…

Δευτέρα 25 Μάρτη>> Που μπορεί να μην είναι βόμβες, μπορεί να είναι πολυβόλα. Ναι, δράστης και στο Crocus City Hall της Μόσχας, είναι αυτός ο γνωστός… Ο isis… Ο οποίος τι είναι; Το «εμπορικό σήμα», το trademark, (ή το εργολάβος) των υπηρεσιών της δύσης και των συμμάχων της. (Αυτός δεν ήταν που έβαλε «βόμβα στο ψαχνό» στις αρχές του περασμένου Γενάρη στην ιρανική Kerman, στη διάρκεια μνημόσυνου για την δολοφονία του Soleimani, σκοτώνοντας 84 ανθρώπους; Βέβαια! Σιγά μην (δεν) ήταν αυτός!!!)

Κάτι ξέρουμε, κάτι καταλαβαίνουμε, σε πείσμα της γενικευμένης, όλο και πιο επικίνδυνης βλακείας που παριστάνει την «ειδίκευση στη γεωπολιτική». Για παράδειγμα πριν ενάμισυ μήνα, στις 5 Φλέβαρη, όσοι παρακολουθούν αυτήν εδώ την περιθωριακή γωνία του κυβερνοχώρου, ίσως θυμούνται (;) ότι διάβασαν μεταξύ άλλων κι αυτό:

Επίσης μπορεί να θυμούνται (;) ότι διάβασαν κι αυτό:

Που σημαίνει: οι φονικές προβοκάτσιες είναι τόσο πολύ ενταγμένες στην ιμπεριαλιστική τακτική και ιστορία «ευυπόληπτων δυτικών δυνάμεων» ώστε το μόνο που εκκρεμεί σαν απάντηση συνήθως δεν είναι το «αν» αλλά μόνο το «πότε».

Δεν θέλαμε να σας κουράσουμε έκτοτε με επαναλήψεις του αναμενόμενου, αλλά η κυρία «fuck-eu» Nuland επανήλθε, επί αμερικανικού εδάφους, στις 22 Φλεβάρη, στο θέμα των «nasty surprises» που θα αντιμετωπίσει ο Putin, όπου το «nasty» μεταφράζεται ως «σιχαμένος, άθλιος, ελεεινός»… προσθέτοντας όμως (κι αυτό αξίζει προσοχής) κάτι που δεν είχε πει μέσα στη μαύρη νύχτα στην πλατεία Maidan: ότι αυτές οι «nasty» εκπλήξεις θα είναι προϊόν και αποτέλεσμα του «ασύμμετρου πολέμου» (τον οποίο χρηματοδοτεί η Ουάσιγκτον).

…Με αυτά τα λεφτά η Ουκρανία θα μπορέσει να αντεπιτεθεί στα ανατολικά, επίσης όμως θα μπορέσει να επιταχύνει τον ασύμμετρο πόλεμο που είναι πιο αποτελεσματικός στο πεδίο μάχης. Και όπως είπα στο Κίεβο πριν 3 βδομάδες αυτή η επιπλέον χρηματοδότηση θα εξασφαλίσει ότι ο Putin θα βρεθεί ενώπιον μερικών ελεεινών εκπλήξεων στο πεδίο μάχης…

Έχουμε κατά συνέπεια το εξής ενδιαφέρον φαινόμενο. Το αμερικανικό καθεστώς ανακοινώνει εκ των προτέρων (αναλαμβάνει την «πολιτική ευθύνη» θα λέγαμε με την παλιά, καλή ορολογία για) επερχόμενες «nasty» ενέργειες∙ προβοκάτσιες δηλαδή. Και ύστερα όλος ο καλός δυτικός κόσμος, δημαγωγοί, «ειδικοί», πολιτικές βιτρίνες, ακόμα και ηλίθιοι που παριστάνουν τους φιλαλήθεις, ψάχνουν να βρουν ποιος έκανε τί – χαώνονται και χαώνουν, είτε σκόπιμα είτε αναπόφευκτα.

Τέτοια ακριβώς δεν ήταν και η περίπτωση της ανατίναξης των nord stream; Από κάτι … ψαροντουφεκάδες;

Έγκαιρα καταθέσαμε και βιβλιογραφία για τον ρόλο και την αξία των «τρομοκρατικών ενεργειών», βγαλμένη όχι απ’ τις μυστικές οδηγίες του isis (!!!!) αλλά κατευθείαν απ’ το αμερικανικό μιλιταριστικό σύμπλεγμα, και μάλιστα βγαλμένη έγκαιρα, το 1989 (επαναλαμβάνουμε: 1989) – κι όποιος πει «δεν το ήξερα!» ας φρόντιζε να το μάθει!!

Διαβάστε τη συνέχεια »

Βόμβες στο ψαχνό

Δευτέρα 25 Μάρτη>> Το γεγονός ότι η αμερικανική πρεσβεία στη Μόσχα (δηλαδή το υπ.εξ. στην Ουάσιγκτον…) εξέδωσε στις 7 Μάρτη «επείγουσα πρόβλεψη επικίνδυνων τρομοκρατικών φαινομένων για το επόμενο 48ωρο» εξειδικεύοντας, μάλιστα, σαν στόχους τις συναυλίες (και όχι, ας πούμε, το μετρό…) ήταν ήδη στις 7 Μάρτη (και είναι ακόμα περισσότερο τώρα) μια όχι εύκολα εξηγήσιμη ενέργεια. Η τυπική διαδικασία σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να ενημερώνονται πρώτα (και έγκαιρα) οι υπηρεσίες του κράτους στόχο∙ όχι το κοινό κατευθείαν. Οι ρωσικές υπηρεσίες υποστηρίζουν ότι δεν τους δόθηκαν ποτέ συγκεκριμένα στοιχεία για τέτοια «τρομοκρατική» ενέργεια. Και φυσικά το αμερικανικό υπ.εξ. θα επιμείνει πως ήξερε για «προετοιμασίες φιλόμουσων ισλαμιστών» γενικά και αόριστα, και τίποτα παραπάνω… (Και το τόσο κατηγορηματικό timing; Οι 48 ώρες; Είναι σα να έχεις ένα πολύ καλό αυτί μέσα στους οργανωτές της επίθεσης!!!)

Εκ των πραγμάτων ωστόσο εκείνο το s.o.s. θα μπορούσε να είναι αντιπερισπασμός:

Διαβάστε τη συνέχεια »

Κι άλλος χρυσοσκώληκας…

Δευτέρα 25 Μάρτη>>

«Αν θέλουμε ειρήνη να ετοιμαστούμε για πόλεμο»… Χιλιοειπωμένο κλισέ, την τελευταία φορά απ’ το στόμα ενός μεγαλοϋπαλλήλου της ε.ε. που υποδύεται κάποιον πρόεδρο, ονόματι Charles Michel, πριν μια βδομάδα (19/3/2024)… Εκείνο που δεν είπε το στόμα του ήταν: … Αλλά και πόλεμο να θέλουμε, πάλι να ετοιμαστούμε για πόλεμο!

Συμπέρασμα «μονά ζυγά δικά μας: ετοιμαζόμαστε για πόλεμο, κι όλοι εσείς οι μαλάκες μαδήστε την μαργαρίτα για να βρείτε τι θέλουμε!»

Μεσανατολικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 25 Μάρτη>> Ένα γεγονός στο οποίο δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία ήταν η ανακοίνωση απ’ το πρακτορείο bloomberg (αλλά όχι απ’ την Sana’a) ότι εκπρόσωποι της Μόσχας και του Πεκίνου συναντήθηκαν στο ομάν με τον Mohammed Abdel Salam, ηγετικό στέλεχος των Houthis∙ και συμφώνησαν για την ασφαλή πλεύση των πλοίων τους στην Ερυθρά Θάλασσα και τον κόλπο του Aden, με αντάλλαγμα την υποστήριξη των δύο μόνιμων μελών στη Sana’a στο συμβούλιο ασφαλείας του οηε…

Οι Houthis ούτε επιβεβαίωσαν αλλά ούτε διέψευσαν την συνάντηση – και το deal. Ειδικά για το δεύτερο; Η αλήθεια είναι ελαφρά διαφορετική:

Διαβάστε τη συνέχεια »

Η σκόνη των χρόνων

Δευτέρα 18 Μάρτη>> Η 28η εκπομπή του Jimmy de Vela, απ’ τα κόκκινα μαντήλια.

(Λόγω τεχνικών αλλαγών το link παραπέμπει τώρα σε λίστα όλων των εκπομπών. Η κάθε φορά καινούργια είναι η τελευταία της σειράς. Καλή ακρόαση!)

Fields of Palestine

Δευτέρα 18 Μάρτη>> Ένας αμερικάνος, ο Seth Staton Watkins, που τραγουδάει συνήθως παραδοσιακές αντάρτικες ιρλανδέζικες μπαλάντες, εδώ σ’ ένα απ’ τα τραγούδια του για την Παλαιστίνη, διασκευή μιας ιρλανδικής μπαλάντας απ’ την εποχή του πολέμου της ανεξαρτησίας κατά των άγγλων…

Μόλις προχθεσινό…

 

Διαπραγματεύσεις…

Δευτέρα 18 Μάρτη>> Ενώ το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς απειλεί να αρχίσει να σκοτώνει στη Rafah όχι εκατοντάδες-κάθε-μέρα αλλά χιλιάδες, οδηγώντας τους πρωτοκοσμικούς φίλους και συμμάχους του σε κροκοδείλιες δηλώσεις «Όχι! Μη! Μην το κάνετε αυτό!!», συνεχίζει να κάνει εκείνο που ήθελε πάση θυσία (των παλαιστινίων) να αποφύγει: διαπραγματεύεται – μέσω τρίτων – με την παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα∙ η οποία σύμφωνα με δηλώσεις και σχεδιασμούς έπρεπε να έχει εξαφανιστεί προ πολλού. Και δεν το κάνει από θέση ισχύος. Όπως δεν βρίσκονται σε θέση ισχύος τα δυτικά, πρωτοκοσμικά καθεστώτα που την ίδια στιγμή που παριστάνουν τα φιλάνθρωπα συνεχίζουν να εξοπλίζουν την εξόντωση των Παλαιστινίων.

Το πρόβλημα τόσο του θεοναζί καθεστώτος όσο και των πρωτοκοσμικών συμμάχων του είναι το ίδιο: η εξαφάνιση της Γάζα απ’ τον χάρτη απέτυχε! Δόθηκε πολύς χρόνος γι’ αυτό, αλλά… Η ένοπλη παλαιστινιακή αντίσταση είναι βασική αιτία αυτής της αποτυχίας / ήττας, αλλά όχι η μοναδική. Όλα αυτά τα πρωτοκοσμικά καθάρματα έχασαν και τον ιδεολογικό πόλεμο κατά της απελευθέρωσης της Παλαιστίνης, τον πόλεμο που είχαν ξεκινήσει εδώ και 2 δεκαετίες, την ιδεολογική πλύση εγκεφάλου που στήριζε κάθε πιθανό και απίθανο έγκλημα στην Παλαιστίνη πριν τις 7 Οκτώβρη.

Η ένοπλη «απόδραση» των αιχμαλώτων στις 7ης Οκτώβρη έσπασε την σιωπή, και την έσπασε για πάντα. Πριν την 7η Οκτώβρη η Γάζα, η Παλαιστίνη, η κατοχή είναι «αόρατες», «ανύπαρκτες», ακόμα κι όταν στη διάρκεια των πολύμηνων διαδηλώσεων της  Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής, από τις 30 Μάρτη του 2018 ως τις 27 Δεκέμβρη του 2019, επί 21 ολόκληρους μήνες, ο στρατός κατοχής εκτελούσε και σακάτευε κατά βούληση κάθε Παρασκευή άοπλους διαδηλωτές και διαδηλώτριες. Στις 7 Οκτώβρη ήταν αρκετές λίγες μόνο σεισμικές ώρες για να σκιστούν τα παραπετάσματα…

Μπορεί να θεωρηθεί συμβολικό, αλλά θα ήταν αδύνατο ή εξαιρετικά δύσκολο να συμβεί πριν από 10 ή ακόμα και 5 χρόνια, όταν η εποικιστική αποικιοκρατία στην Παλαιστίνη είχε γίνει «αποδεκτή κανονικότητα»: πριν λίγες μέρες η ταινία The Zone of Interest κέρδισε το όσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας, γυρισμένη γύρω απ’ το στρατόπεδο εξόντωσης του Auschwitz, με «φόντο» το Ολοκαύτωμα, σκηνοθετώντας ουσιαστικά εκείνο που η «καταραμένη» (και απόβλητη απ’ τον θεοναζισμό) εβραία διανοούμενη Hahhah Arendt είχε περιγράψει ως Κοινοτοπία του κακού.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Jonathan Glazer, άγγλος εβραϊκής καταγωγής, είχε να πει δυο κουβέντες την ώρα της βράβευσής του:

..Στεκόμαστε εδώ σαν άνθρωποι που αρνούμαστε την Εβραϊκότητά μας και την πειρατεία πάνω στο Ολοκαύτωμα από ένα κατοχικό καθεστώς που έχει οδηγήσει στο θάνατο τόσους αθώους ανθρώπους, είτε πρόκειται για τα θύματα της 7ης Οκτώβρη στο Ισραήλ είτε για την συνεχιζόμενη επίθεση στη Γάζα…

Η ιδεολογική κυριαρχία βρισκόταν στην καρδιά της εποικιστικής αποικιοκρατίας στην Παλαιστίνη επί σχεδόν 80 χρόνια. Τώρα πια η αλήθεια ότι αυτό το καθεστώς αποτελεί πειρατεία (και φασιστική παραμόρφωση) του Ολοκαυτώματος γίνεται μια διαρκώς επεκτεινόμενη συνείδηση όχι μόνο στους αριθμητικά ογκούμενους συμπαραστάτες της παλαιστινιακής αντιαπαρτχάιντ αντίστασης αλλά, επιπλέον, σ’ όλο και μεγαλύτερα τμήματα των εβραϊκών κοινοτήτων του πλανήτη. Κανείς δεν θέλει να έχει το αστέρι του Δαβίδ στο πέτο του∙ όλο και λιγότεροι θέλουν να έχουν το αίμα των Παλαιστινίων στα χέρια τους με άλλοθι το Ολοκαύτωμα (ή την … παλαιά διαθήκη!!)

Με εντελώς άμεσο και πρακτικό τρόπο αυτή η πολλαπλή (κάποιοι την θεωρούν στρατηγική) ήττα εκδηλώνεται σ’εκείνο που το θεοναζί καθεστώς ήθελε να αποφύγει: στις διαπραγματεύσεις με την παλαιστινιακή αντίσταση. Αυτές οι διαπραγματεύσεις προβάλλονται απ’ την δυτική καθεστωτική δημαγωγία σαν ένα αίνιγμα τυλιγμένο με μυστικότητα. Δεν είναι έτσι. Και δεν είναι το Τελ Αβίβ αλλά η αντίσταση που έχει απαιτήσεις, που βάζει όρους, σ’ αυτές:

Διαβάστε τη συνέχεια »

Μεσανατολικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 18 Μάρτη>> Υποτίθεται ότι το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo έχει «χάσει την υπομονή του» με τον αρχιχασάπη του Τελ Αβίβ και το δικό του γκουβέρνο… Υποτίθεται… Υποτίθεται ακόμα ότι η Ουάσιγκτον θα ευνοούσε εκλογές (όχι πραξικόπημα…) στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, ώστε να γίνουν γκουβέρνο οι κοσμικοί φασίστες… Υποτίθεται…

Η πολυδιαφημισμένη «αντίθεση» ανάμεσα στην ιμπεριαλιστική τακτική των ηπα (και των συμμάχων τους) στη Μέση Ανατολή και σ’ εκείνη του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος κοντεύει να μετατρέψει τον νυσταλέο και το κόμμα του σε «απόστολους της ειρήνης!»∙ σε ποιών τα μυαλά άραγε;

Το θεοναζί γκουβέρνο μπορεί πράγματι να αδιαφορεί για τις εκλογικές ανάγκες του νυσταλέου και των λεγόμενων «δημοκρατικών». Κι ο λόγος είναι απλός: ένα ψόφιο κουνάβι στο άσπρο σπίτι για δεύτερη φορά είναι πολύ πιο χρήσιμο για το θεοναζί καθεστώς. Δεν είναι, άραγε, το ψόφιο κουνάβι που «αναγνώρισε» την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του απαρτχάιντ; Δεν είναι, άραγε, το ψόφιο κουνάβι, που «αναγνώρισε» τα κατεχόμενα Υψώματα του Γκολάν ως ισραηλινό εδάφος; Δεν είναι, άραγε, το ψόφιο κουνάβι που προωθούσε την ιδέα να εξαγοραστούν οι Παλαιστίνιοι με λεφτά απ’ τις πετροχούντες, και να κάτσουν ήσυχοι στις «ανοικτές» φυλακές τους στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη;

Υπάρχει στα μέρη μας (ίσως και αλλού) ένας παραμορφωμένος «αντι-ιμπεριαλισμός» ο οποίος, κοιτώντας το ουκρανικό πεδίο μάχης, θεωρεί ότι το γκουβέρνο του ψόφιου κουναβιού θα είναι «αντινατοϊκό» (!!;;;;) και πιο φιλικό στη Μόσχα (!!!) – άρα είναι προτιμότερο… Μυωπία, το λιγότερο! Μια τέτοια «φιλικότητα», αν και εφόσον εκδηλωθεί (…μετά την δυτική αποτυχία / ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης…) είναι μόνο ο ανασχεδιασμός των προτεραιοτήτων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, και η «επιστροφή» στον αντισινισμό και την ταϊβάν σαν κυριότερο «θέατρο» του 4ου παγκόσμιου. Σε ότι αφορά την Μέση Ανατολή είναι μεν αλήθεια ότι το ψόφιο κουνάβι στην πρώτη θητεία του θα προτιμούσε να αποσύρει τον στρατό του απ’ το ιράκ και την συρία∙ αλλά είναι εξίσου αλήθεια ότι τέτοιου είδους υπόγειες διαπραγματεύσεις έχουν αρχίσει ήδη, απ’ τον νυσταλέο. (Γι’ αυτό και έχουν σταματήσει προσωρινά οι επιθέσεις στις αμερικανικές βάσεις…) Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν γίνονται στα σοβαρά απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, φαίνεται όμως ότι οι τοπικοί τους βάσσαλοι ανησυχούν.

Το γεγονός είναι

Διαβάστε τη συνέχεια »