Πάθη στην άγρια δύση

Σάββατο 20 Φλεβάρη. Μπορεί να εμπνεύσει φόβο το Joνυσταλεάν; Μόνο εξαιτίας των πυρηνικών του· αλλά τέτοια έχουν σε ικανή ποσότητα και οι rivals. Κατά τα υπόλοιπα; Ο βασιλιάς είναι γυμνός πια· και μόνο παρακμιακοί ιμπεριαλιστές σαν τους έλληνες κάνουν ότι δεν το βλέπουν.

Μπορεί να εκτιμήσει κανείς τα εξής απλά. Το ψόφιο κουνάβι, όντας πρόεδρος, φώναζε απ’ την άνοιξη του 2020 ότι οι δημοκρατικοί θα κάνουν νοθεία στις εκλογές του περασμένου Νοέμβρη μέσω των επιστολικών ψήφων. Κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε ότι έχοντας εξουσία (οπότε και μηχανισμούς) θα φρόντιζε να κάνει τσακωτούς τους αντιπάλους του έτσι και τολμούσαν – ώστε να τους εξαφανίσει. Μετά τις εκλογές συνέχισε να φωνάζει για νοθεία, χωρίς να καταφέρει να ντοκουμεντάρει τίποτα. Έγινε η νοθεία; Δεν έγινε; Το βέβαιο είναι ότι το ψόφιο κουνάβι και οι οπαδοί του στους μηχανισμούς απέτυχαν ακόμα και σ’ αυτό το απλό: να δείχνουν τους «κακούς» έχοντας αδιάσειστες αποδείξεις των έργων τους.

Στη συνέχεια οι δημοκρατικοί αποφάσισαν να «τελειώσουν» με το ψόφιο κουνάβι, καταδικάζοντάς το για προτροπή σε βία. Ήλπιζαν ότι με την παραπομπή του θα διαλύσουν τους ρεπουμπλικάνους σαν κόμμα; Έτσι φαίνεται. Απέτυχαν σε κάτι τόσο απλό όσο το να έχουν εξασφαλισμένους τους ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές που χρειάζονταν πριν ξεκινήσουν την παραπομπή· διαφορετικά να κλείσουν την υπόθεση σεμνά και ταπεινά για να μην εκτεθούν… Εκείνο που πέτυχαν, παρά την θέλησή τους, ήταν να επιβεβαιώσουν την show ηγεμονία του ψόφιου κουναβιού στην αμερικανική «δεξιά», και να δημιουργήσουν τον μύθο του «ατσαλάκωτου» ψόφιου κουναβιού: ήταν η δεύτερη φορά που προσπάθησαν να τον «φάνε»…

Οι δύο πλευρές του αμερικανικού καθεστώτος ή οι δύο «γραμμές» (αποτυχημένες και οι δύο) δεν κατάφεραν ως τώρα να εξουδετερώσουν η μία την άλλη παρότι το προσπάθησαν ειλικρινά σ’ αυτόν τον «εσωτερικό» σκυλοκαυγά· κι έτσι οι united states παραμένουν πολωμένες (γύρω από αντίπαλα φαντάσματα μεγαλείου) εντονότερα ίσως απ’ ότι πριν ένα χρόνο. Αυτή τη φορά (κι αν δεν κάνουμε λάθος είναι πρωτοφανές στην αμερικανική πολιτική ιστορία) το μεγαλύτερο μέρος των συντηρητικών ψηφοφόρων στις usa έχει αρχηγό εκτός θεσμών και οργάνων! Κι αυτό ακριβώς, το «εκτός», λύνει τα χέρια του ψόφιου κουναβιού: αν καταφέρει (κι αυτός θα είναι ένας βασικός στόχος του) στις ενδιάμεσες εκλογές του 2022 να εκλεγούν «δικοί» του βουλευτές και γερουσιαστές και να πάρει τον έλεγχο και των δύο νομοθετικών σωμάτων, τα επόμενα δύο χρόνια ως τις εκλογές του 2024 θα είναι σκέτος βάλτος για το Joυσταλεάν.

Εν τω μεταξύ ο νυσταλέος Jo και το γκουβέρνο του θα πρέπει να κρατάνε δεμένους όλους όσους τους ψήφισαν σαν το μικρότερο κακό. Θα πρέπει να πείσουν (για παράδειγμα) την αριστερή τους πτέρυγα ότι «ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα» ταιριάζει μια χαρά με την υποστήριξη στο απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ και την πώληση όπλων στη χούντα του Καΐρου…

Ποιός εκτός συνόρων θα φοβηθεί αυτές τις united states που θα είναι μόνιμα σε “προεκλογική περίοδο” καθώς η μία “γραμμή” θα συνεχίσει να προσπαθεί να εξοντώσει την άλλη όταν, απ’ την άλλη μεριά, βρίσκεται ένα όλο και πιο αποφασισμένο και καλά εξοπλισμένο μπλοκ κράτων; Η “μόνη υπερδύναμη” έχει τελειώσει και κανένας δεν φοβάται την σκιά της ούτε την νοσταλγεί. Κι ωστόσο μια τέτοια νοσταλγία είναι που σέρνει τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα και δολάρια… για όσο καιρό ακόμα θα έχουν global αξία αυτά τα τελευταία…

Το μόνο που πραγματικά φοβίζει είναι το σοβαρό ενδεχόμενο να προσπαθήσει τελικά η Ουάσιγκτον να κάνει τη νοσταλγία της πραγματικότητα δια της βίας.

(φωτογραφία: Άσπρο Σπίτι, 19 Γενάρη 2021, δύο βδομάδες μετά το “ντου”: ο εχθρός παραμονεύει εντός των πυλών… Μήπως να αναλάβουν κυανόκρανοι απ’ την αφρική και την ασία;)

Ιμπεριαλιστικά νέα

Παρασκευή 19 Φλεβάρη. Κουβέντιασαν συνετά, κουβέντιασαν με βαθιά σκέψη, κουβέντιασαν ηλεκτρονικά σε δύο (ημερήσιες) δόσεις. Αλλά είναι οι υπουργοί πολέμου των κρατών μελών του νατο, και τι μπορεί να περιμένει κανείς από δαύτους; Να γίνουν καστανάδες;

Ανάμεσα στα πολλά που είχαν να συζητήσουν με τη νέα αμερικανική διοίκηση ήταν κι αυτά τα δύο. Η «αποστολή» του νατο στο αφγανιστάν (δηλαδή η κατοχή του), και η «εκπαιδευτική αποστολή» του νατο στο ιράκ (δηλαδή η κατοχή του). Τι ανακοίνωσαν ότι αποφάσισαν (χτες); Για το αφγανιστάν ότι πρέπει να περιμένουν λίγο ακόμα για να αποφασίσουν… Και για το ιράκ ότι πρέπει να αυξήσουν τους «εκπαιδευτές» από 500 σε 4.400· και να τους σκορπίσουν σε περισσότερες βάσεις, εκτός Βαγδάτης. Λέγαμε μερικά πράγματα χτες (δυνατό τεστ): καλώς ήρθατε λοιπόν στην φρεσκαρισμένη μεσανατολική κόλαση!

Ας τα δούμε ένα ένα.

Για το αφγανιστάν τα (υπόλοιπα) μέλη της συμμαχίας περιμένουν τις τελικές αποφάσεις του Joνυσταλεάν. Στην ενημερωτική συνέντευξή του ο κομψός δανός εκπρόσωπος τύπου της Ουάσιγκτον και των πιο στενών συμμάχων της στην ευρώπη (λέγεται Jens Stoltenberg και πληρώνεται σαν γ.γ. του στρατεύματος) τα μάσαγε. Ναι μεν υπάρχει μια καταληκτική ημερομηνία στις 1 Μάη (για να ξεκουμπιστούν απ’ τα υψίπεδα) αλλά «ξέρετε, η κατάσταση είναι εύθραυστη, και δεν ξέρουμε, πρέπει να περιμένουμε να δούμε, δεν πρέπει να χάσουμε αυτά που κερδίσαμε…» – ιμπεριαλιστική σοφία… Όμως, απ’ την άλλη μεριά, ο Abdul Ghani Baradar, νο 2 στην ιεραρχία των ταλιμπάν και επικεφαλής του «πολιτικού τμήματος» πια (;), δημοσίευσε την περασμένη Τρίτη (μια μέρα πριν την «σύνοδο του νατο») μια ανοικτή επιστολή – προς αυτούς. Όπου καλούσε την Ουάσιγκτον να τιμήσει την υπογραφή της στη «συμφωνία της Doha» (και να τα μαζέψει ως το τέλος Απρίλη), αλλιώς… Αλλιώς οι ταλιμπάν ετοιμάζονται ήδη για την «εκστρατεία της άνοιξης», τις επιχειρήσεις που κάνουν κάθε χρόνο μόλις το τέλος του χειμώνα τους το επιτρέψει. Αυτή τη φορά είναι σαφές ότι ο κατοχικός στρατός δεν θα είναι δευτερεύον στόχος (σε σχέση με τον αμερικανοθρεμμένο «αφγανικό στρατό») αλλά ο κύριος. Το εξυπνότερο που μπορούν να κάνουν οι ταλιμπάν, για τυπικούς λόγους, είναι να μην ξεκινήσουν αυτές τις επιχειρήσεις κατά του κατοχικού στρατού πριν την λήξη της συμφωνίας· και την επίσημη ακύρωση της «συμφωνίας της Doha»… Μετά…

Για το ιράκ όμως οι νατοϊκοί συμφώνησαν… Ότι μπορεί ο isis να ηττήθηκε, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει (στο ιρακινό έδαφος). Οπότε, καλού κακού, πρέπει να αυξηθούν οι κατοχικοί «εκπαιδευτές». Ιμπεριαλιστική σοφία!

Είναι αναμενόμενο ότι απ’ τους 3.500 επιπλέον τέτοιους, το μεγαλύτερο μέρος θα είναι αμερικάνοι… Είναι αναμενόμενο επίσης ότι θα αυξηθούν οι στόχοι για το ιρακινό αντάρτικο, όποιοι κι αν είναι. Το Joνυσταλεάν δείχνει αποφασισμένο να ακολουθήσει την τακτική «για να νικήσουμε φορτώνουμε στρατό», εκείνην δηλαδή που ακολούθησε το αφεντικό του νυσταλέου, ο Obama στο αφγανιστάν· μόνο για να ηττηθεί πανηγυρικά.

Τι μορφή θα έχει η επόμενη, ακόμα πιο εμφατική, ήττα της Ουάσιγκτον; Δεν ξέρουμε…

(φωτογραφία: Η αναμνηστική χειραψία μετά την υπογραφή της “συμφωνίας της Doha”. Δεξιά ο Abdul Ghani Βaradar. Αριστερά ο ειδικός εκπρόσωπος της Ουάσιγκτον για το “αφγανικό ζήτημα” Zalmay Khalilzad.)

Ιατρικά νέα (!)

Παρασκευή 19 Φλεβάρη. Δεκατρείς ερευνητές / τριες απ’ το αυτόνομο πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, συν ένας απ’ του βέλγιο, συν μία απ’ την αργεντινή… Μία έρευνα… Μία προ-δημοσίευση στη γνωστή επιθεώρηση Lancet στις 18 Γενάρη: δεν θα την βρείτε πια! «Κατέβηκε»… «Κατέβηκε» ακόμα και η περίληψή της! Γιατί; Σύμφωνα με την επιθεώρηση …due to concerns about the description of the research in this paper… Που σημαίνει … εξαιτίας ανησυχιών για την περιγραφή της έρευνας σ’ αυτό το paper…

Μα τι θέμα είχε αυτή η «ύποπτη» έρευνα; Ο τίτλος της στα αγγλικά: Calcifediol treatment and Covid-19-Related Outcomes…. Που σημαίνει, με λιγότερο τεχνική ορολογία: Η βιταμίνη D και τα αποτελέσματά της στην αντιμετώπιση του covid… Ουπς;?;?!!;? Συμβαίνει κάτι;

Ίσως……

Σύμφωνα με τους ερευνητές, 551 νοσηλευόμενοι (εκτός εντατικής) με συμπτώματα covid πήραν ελεγχόμενες υψηλές δόσεις καλσιφεδιόλης (είναι η ενδιάμεση μορφή της βιταμίνης D, μια προ-ορμόνη που σχηματίζεται στο συκώτι και ύστερα στα νεφρά γίνεται καλσιτριόλη, που μέσω του αίματος πηγαίνει σ’ όλους τους ιστούς του σώματος ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα…) έναντι 379 (πάντα εκτός εντατικής) που δεν πήραν. Η σύγκριση μεταξύ των δύο ομάδων ασθενών έδειξε (πάντα σύμφωνα με την μελέτη) εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η χορήγηση της βιταμίνης D (το λέμε έτσι για να συνεννοούμαστε) μείωσε κατά 80% τις εισαγωγές στην εντατική, και κατά 64% τους θανάτους!

Δεν είναι η πρώτη έρευνα με θέμα τον ρόλο της βιταμίνης D στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού σε σχέση (και) με τον τσαχπίνη. Τον περασμένο Οκτώβρη είχε δημοσιευτεί μια πιλοτική παρόμοια έρευνα, με ασθενείς από νοσοκομείο της Cordova στην Ανδαλουσία, με ανάλογα αποτελέσματα. Ο αριθμός όσων πήραν βιταμίνη D ήταν ωστόσο σχετικά μικρός (76 άτομα)· κι αυτό αξιοποιήθηκε για να «πνιγεί». Επιπλέον, άλλες «πνιγμένες» έρευνες (τις οποίες πάντως δεν έχει διαβάσει αυτούσιες η ασταμάτητη μηχανή), έχουν δείξει ότι οι νοσηλευόμενοι για covid στη μεγάλη τους πλειονότητα έχουν χαμηλά ή εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D (: καλσιτριόλης) στο αίμα τους.

Τι συμβαίνει, λοιπόν; Εδώ και χρόνια υπάρχουν αξιόπιστες μελέτες που δείχνουν ότι η βιταμίνη D είναι αποτελεσματική στην αντιμετώπιση λοιμώξεων του κατώτερου αναπνευστικού και, επίσης, στην αντιμετώπιση μιας γκάμας αυτο-άνοσων ασθενειών. Αλλά η βιταμίνη D έχει δύο μειονεκτήματα για τα αφεντικά της βιομηχανίας της υγείας. Πρώτον σχηματίζεται το ανθρώπινο σώμα «από μόνη της», με την έκθεση στον ήλιο… Και δεύτερον η τεχνητή εκδοχή της (: η καλσιφεδιόλη) είναι πολύ φτηνή… Πράγμα που σημαίνει με απλά λόγια: δεν συμφέρει… (Οπότε αυτές οι έρευνες είναι ανύπαρκτες! Κι όποιος τολμήσει να τις επικαλεστεί είναι “ψέκα”…)

Εν τω μεταξύ είναι (ή, μήπως, ήταν;) κοινή γνώση ότι η κλεισούρα σε εσωτερικούς χώρους (π.χ. στο σπίτι…) κάνει τους ανθρώπινους οργανισμούς ασθενικούς, σε αντίθεση με την έκθεση στον ήλιο (και γενικότερα στον καιρό). Η κοινή γνώση δεν πάει πολύ παραπέρα, αν και η ευεργετική επίδραση της βιταμίνης D είναι ευρύτερα γνωστή· δεν είναι θέμα «ειδικών».

Ας επαναλάβουμε, λοιπόν. Πρόκειται όντως για πόλεμο. Σε παραπάνω από ένα πεδία. Μία απ’ τις βασικές πλευρές αυτού του πολέμου είναι η «τύχη» του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος. Η βιομηχανία της υγείας, στην χωρίς φρένα προέλασή της, δεν το αναγνωρίζει. Σκοπεύει στην ελαχιστοποίηση των φυσικών δυνατοτήτων του, και στην φαρμακευτική / βιοτεχνολογική μεσολάβηση / αντικατάστασή του.

Οτιδήποτε συμβάλει στη φυσική ενίσχυσή του είναι ανάθεμα για το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα! Απαγορεύεται! Μπορεί αυτό το «οτιδήποτε» να είναι η άποψη του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου, εκφρασμένη απ’ τον Tong Xiaolin (δύση εναντίον κίνας και το ανάποδο… νο 8 – Κυριακή 27 Δεκέμβρη):

…Αν υποθέσουμε ότι ο κορονοϊός είναι μια φυτεία, τότε η δυτική ιατρική θα εστιάσει κατευθείαν στο να την κάψει, ενώ η παραδοσιακή κινέζικη ιατρική θα φροντίσει να αδρανοποιήσει το έδαφος απ’ το οποίο εξαρτιέται αυτή η φυτεία, βελτιώνοντας συνολικά την φυσική κατάσταση του ασθενούς…

Μπορεί να είναι και η θεραπευτική αξία της βιταμίνης D… του να ζει το είδος μας κάτω απ’ τον ήλιο. Αντίστροφα, το «κλειστείτε μέσα» είναι βασική οδηγία παθογένειας· πέρα, ίσως πολύ πιο πέρα, απ’ τον συγκεκριμένο τσαχπίνη. Μόνο οι caradinieri πίστεψαν ότι η κατ’ οίκον φυλάκιση είναι … υπέρ τους….

Αλλά ποιός είναι τόσο αφελής ώστε να νομίζει ότι ο καπιταλισμός (της 4ης βιομηχανικής επανάστασης) θέλει το καλό της υγείας μας; Ποιός;

Το έχουμε πει και δεν είναι πρωτότυπο: ΑΥΤΟΙ μας αρρωσταίνουν!

Ιδεοκοινωνικό, ταυτοτικό dumping

Παρασκευή 19 Φλεβάρη. Ίσως κάποιοι / κάποιες ξέρετε τι σημαίνει dumping, και επίσης τι σημαίνει μισθολογικό dumping. Στην αρχική του έννοια αφορά τον ανταγωνισμό μεταξύ ομοειδών επιχειρήσεων και τον αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ τους με όρους τιμών· κυρίως το «πουλάω κάτω του κόστους» (για να οδηγήσω τους ανταγωνιστές μου σε χρεωκοπία πετώντας τους έξω απ’ την αγορά… Μόλις την κατακτήσω ανεβάζω τις τιμές κατά βούληση και υπερ-ρεφάρω.)

Το μισθολογικό dumping είναι, κατά κάποιον τρόπο, προέκταση αυτού του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Φτιάχνω (ή αξιοποιώ) συνθήκες «χαμηλού εργατικού κόστους» για να πετάξω απ’ την αγορά ανταγωνιστές μου που πληρώνουν μεγαλύτερους μισθούς. Πέρα και δίπλα απ’ το στενά εννοημένο πεδίο των συγκρούσεων μεταξύ αφεντικών, το μισθολογικό dumping επιδιώκει (και συχνά πετυχαίνει) την σύγκρουση μεταξύ εργατών: οι «ακριβοί» εναντίον των «φτηνών» και το ανάποδο. Οι τρόποι, φυσικά, που δημιουργούνται δια της βίας οι «φτηνοί», είναι γνωστοί. Αν, όμως, αγνοηθούν (κυρίως απ’ τους «ακριβούς») κι αν επικρατήσει η αναμέτρηση εμείς ενάντια σ’ εσάς μέσα στην τάξη μας, με όρους «φτήνιας» (που είναι εκβιασμένη), είναι εύλογο ποιοί κερδίζουν συνήθως: τα αφεντικά.

Τι θα μπορούσε να είναι το ιδεοκοινωνικό, ταυτοτικό dumping (εκτός από δικός μας αυθαίρετος όρος); Χμμμμ… Ας το πούμε με κάπως στριφνό τρόπο: θα μπορούσε να είναι η σχεδιασμένη, εκ μέρους των αφεντικών, επιστράτευση μιας διαταξικής ιδεοκοινωνικής ταυτότητας εναντίον μιας άλλης διαταξικής ιδεοκοινωνικής ταυτότητας. Έτσι ώστε αφενός να σπάσει (ξανά και ξανά και ξανά) οποιαδήποτε «υποψία» περί της ταξικής διαστρωμάτωσης των καπιταλιστικών κοινωνιών και στον 21ο αιώνα, και αφετέρου να λαδωθούν τα γρανάζια της όποιας αναδιάρθρωσης, επιμέρους ή γενικότερης.

Δεν μιλάμε με γρίφους. Τα παραδείγματα είναι πολλά, ακόμα και προκαπιταλιστικά. Εύκολο: ο τρόπος που αντιμετώπιζε ο χριστιανισμός τους Άλλους (ή ο τρόπος που αντιμετώπιζαν οι κάθε φορά ηγεμονικές φράξιές του τους «αιρετικούς») είναι μια μορφή ιδεοκοινωνικού dumping: επιστατεύεται η μία ταυτότητα (ο σωστός πιστός) για να σφάξει την άλλη (τον αιρετικό).

Ωστόσο αυτή η αρχαιολογία είναι χρήσιμη ως ένα σημείο, σε ότι αφορά το τυπικό μέρος του ζητήματος (παρότι οι χριστιανοί συνεχίζουν να σφάζουν τους μουσουλμάνους, όπως έκαναν και πριν 1000 χρόνια…). Το πολιτικά σημαντικό ζήτημα στους τωρινούς καπιταλιστικότατους καιρούς είναι το ποιές ιδεοκοινωνικές ταυτότητες επιστρατεύονται εναντίον ποιών· από ποιούς, και για ποιούς σκοπούς.

Έχουν γίνει οι δυτικές («αναπτυγμένες καπιταλιστικά») κοινωνίες tribal; Ο ταυτοτισμός κατέληξε σε μητροπολιτικό postmodern φυλετισμό; Μήπως ήταν απ’ την αρχή τέτοιος; Οι δυτικές κοινωνίες έχουν γίνει ιδεοκοινωνικά, ταυτοτικά, φυλετικές; Αν ναι, πού ωφείλεται αυτό; Και ποιοί κερδίζουν;

Τροφή για σκέψη…

Σπάνιες γαίες

Πέμπτη 18 Φλεβάρη. Η «είδηση» κυκλοφόρησε στα δυτικά media σαν ηλεκτροσόκ: Το Πεκίνο ψάχνει το πόσο θα επηρρεαστεί η αμερικανική παραγωγή των f-35 αν επιβάλει περιορισμό (ή και απαγόρευση) εξαγωγής των σπανίων γαιών στις ηπα! Κάποιοι έτρεξαν να σχολιάσουν ότι αυτή είναι η «πυρηνική επιλογή» του Πεκίνου αν συνεχιστούν οι «τιμωρίες και κυρώσεις» απ’ το Joνυσταλεάν.

Σπάνιες γαίες (rare earths) ονομάζονται 17 μέταλλα / χημικά στοιχεία με φουτουριστικά ονόματα (π.χ.: τέρβιο, πρασεοδύμιο, νεοδύμιο, έρβιο, θούλιο, υτέρβιο, λουτέτσιο, λανθάνιο, κλπ) των οποίων η χρήση είναι στρατηγικής σημασίας στην τωρινή τεχνολογική φάση του καπιταλισμού, απ’ τα λέιζερ και τις οθόνες υγρών κρυστάλλων μέχρι τις μπαταρίες, τα νέα υλικά, τα ηλεκτρονικά καθοδήγησης πυραύλων· και πολλά άλλα. Παρά το όνομα τους δεν είναι και τόσο σπάνια υλικά στον πλανήτη· όμως δεν υπάρχουν «καθαρά», και η ανάκτησή τους ώστε να χρησιμοποιηθούν γίνεται με «βρώμικες» μεθόδους επεξεργασίας, με σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Έτσι, το κινέζικο καθεστώς, αν και στο έδαφός του υπάρχει μόνο το 36,5% των γνωστών κοιτασμάτων, έχει φτάσει στο σημείο να εξάγει πάνω απ’ το 80% των καθαρών (δηλαδή επεξεργασμένων) σπανίων γαιών του καπιταλιστικού πλανήτη. Η υπεροχή της κινεζικής παραγωγής ξεκίνησε απ’ την δεκαετία του ’90 χάρη σ’ έναν συνδυασμό χαμηλότερων τιμών (χαμηλού εργατικού κόστους…) και «χαλαρών» περιβαλλοντικών κανόνων.

Αν το Πεκίνο είχε στο έδαφός του την μεγαλύτερη συγκέντρωση αυτών των πρώτων υλών, τότε θα μπορούσε πράγματι να θεωρηθεί μονοπώλιο σε βάθος χρόνου. Αλλά δεν το έχει. Απ’ την μεριά της η Ουάσιγκτον, που κατά κάποιο τρόπο περιόρισε σημαντικά εδώ και τρεις δεκαετίες την εξόρυξη στα δικά της ορυχεία (υπάρχει μόνο μία τέτοια εξορυκτική εταιρεία, η MP materials, με επιφανειακό ορυχείο στο mountain pass στην Καλιφόρνια – η επεξεργασία και ο καθαρισμός των μεταλλευμάτων γίνονται στην κίνα…), έχει αρχίσει από πέρυσι την «επιστροφή». Σήμερα εισάγει το 80% των αναγκών των βιομηχανιών της απ’ την κίνα· αλλά δεν μπορείς να κάνεις εμπορικό (ή και κανονικό…) πόλεμο κατά του rival και, ταυτόχρονα, να μένεις όμηρός του! Το ψόφιο κουνάβι, τις τελευταίες μέρες της βασιλείας του, υπέγραψε την κρατική χρηματοδότηση προγραμμάτων «αυτάρκειας» σε σπάνιες γαίες ύψους 800 εκατομυρίων δολαρίων· ο αμερικανικός στρατός αποφάσισε να χρηματοδοτήσει με 30 εκατομύρια μια αυστραλέζικη εξορυκτική, την Lynas· ενώ μια ακόμα αμερικανική, η usa rare earth, που έχει «κλείσει» για εκμετάλλευση τα κοιτάσματα στο Round Top του Texas, πρόκειται να μπει τους επόμενους μήνες στο χρηματιστήριο για να μαζέψει ρευστό, ελπίζοντας να αρχίσει την δουλειά της εξόρυξης το 2023.

Τι σημαίνουν αυτά; Σημαίνουν (κατά την ταπεινή μας άποψη) ότι το Πεκίνο έχει ένα χρονικό περιθώριο δύο, τριών, μπορεί και πέντε χρόνων, για να υπαινίσσεται ότι μπορεί να γονατίσει τις αμερικανικές εταιρείες «νέων τεχνολογιών» ώστε να ανασχέσει, σ’ αυτό το διάστημα, είτε την όξυνση του οικονομικού πολέμου εναντίον του, είτε και έναν κανονικό πόλεμο. Δύο, τρία ή πέντε χρόνια δεν είναι η αιωνιότητα· είναι όμως ένα κρίσιμο χρονικό διάστημα που χρειάζεται το Πεκίνο για να βελτιώσει ακόμα περισσότερο τόσο τις τεχνολογικές (για εμπορική ή στρατιωτική χρήση) όσο και τις πολεμικές του δυνατότητες. Πολλοί προβλέπουν ότι ως το 2025 ο κινέζικος καπιταλισμός θα έχει ξεπεράσει τον αμερικανικό σε διάφορους τομείς· είναι λογικό ότι το Πεκίνο χρειάζεται μια κάποια σχετική «ηρεμία» τα αμέσως επόμενα χρόνια. (Σ’ αυτό το διάστημα θα εξορθολογίσει και θα κάνει «πιο πράσινη» την εξόρυξη στα δικά του ορυχεία…)

Θα πετύχει αυτή η εκβιαστική «ανάσχεση»; Για ένα διάστημα είναι αρκετά πιθανό, αλλά όλα θα εξαρτηθούν α) απ’ την ένταση της πίεσης που νοιώθει ήδη εδώ και κάποια χρόνια ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, και β) απ’ την πιθανότητα να βρεθούν κι αλλού (πέρα απ’ τα υπάρχοντα: σε αυστραλία, βραζιλία, νότια αφρική – έχει και η ρωσία, αλλά είναι rival…) αξιοποιήσιμα κοιτάσματα, ειδικά για τα πιο «κρίσιμα» απ’ αυτά τα μέταλλα…

(φωτογραφία κάτω: Εργοστάσιο επεξεργασίας σπάνιων γαιών στο Baotou στην εσωτερική μογγολία.)

Δυνατό τεστ

Πέμπτη 18 Φλεβάρη. Μια δωδεκάδα ρουκέτες, απ’ τις ίσως διπλάσιες που εκτοξεύτηκαν, βρήκε τον στόχο της: την αμερικανική βάση μέσα στο αεροδρόμιο της Erbil, στην κουρδική ζώνη του βόρειου ιράκ. Ένας (μη αμερικάνος) μισθοφόρος σκοτώθηκε, άλλοι εννιά (αμερικάνοι…) τραυματίστηκαν. Ήταν το πιο σημαντικό «κτύπημα» μετά των κατοχικών του ιράκ, και έγινε χτες. Στην Ουάσιγκτον έχουν πονοκέφαλο.

Ο προσανατολισμός πολλών ιρακινών (και, φυσικά, πολλών ένοπλων πολιτοφυλάκων) είναι γνωστό: yankess go home! Είναι γνωστή και η μέθοδος που χρησιμοποιούν: επιθέσεις με «φτηνά» μέσα. Αν και οι αμερικανικές βάσεις θεωρούνται καλά φυλασσόμενες, το πεντάγωνο δεν έχει μέσο να εμποδίσει ούτε επιθέσεις με ρουκέτες ούτε επιθέσεις με drones. Το ισραηλινό «iron dome» δουλεύει εναντίον των πρώτων, ίσως όχι εναντίον των δεύτερων· αλλά ως τώρα η Ουάσιγκτον δεν έχει αποφασίσει ότι πρέπει να βασιστεί στην ισραηλινή τεχνολογία. Μήπως θέλει να αξιοποιήσει τέτοιες επιθέσεις χρεώνοντάς τες στην Τεχεράνη;

Ένας απευθείας αμερικανικός πόλεμος κατά του ιράν επί ιρακινού εδάφους θα ήταν, απλά, λιγότερο καταστροφικός (για το Joνυσταλεάν) από μια επίθεση «τιμωρίας» κατά του ίδιου του ιράν… Το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ κάνει έναν τέτοιου είδους πόλεμο στο συριακό έδαφος μόνο και μόνο (και για όσο) το καθεστώς Άσαντ δεν απαντάει· και η Μόσχα δεν ανακατεύεται. Απ’ την άλλη μεριά η αποχώρηση του αμερικανικού στρατού (και των συμμάχων του) απ’ το ιράκ και, αναγκαστικά, και απ’ την συρία ήταν όνειρο του «ειρηνιστικού» ψόφιου κουναβιού – το Joνυσταλεάν δεν θα το συζητούσε ούτε γι’ αστείο. Συνεπώς;

Δεν ξέρουμε κάποιον κατοχικό στρατό που να έφυγε απ’ το έδαφος που είχε καταλάβει επειδή το ήθελαν τα αφεντικά του. Όλοι αναγκάστηκαν. Το Joνυσταλεάν δεν είναι εξαίρεση. Αλλά πρέπει να παραδεχτεί την ήττα του, και δεν το αντέχει. Το μόνο που του απομένει είναι να ξαναοργανώσει έναν εμφύλιο στο ιράκ· να αναστήσει τον isis δηλαδή…

Τα αναδρομικά…

Πέμπτη 18 Φλεβάρη. Ο ιός κυκλοφορούσε πλατιά στην Wuhan τον Δεκέμβριο [του 2019] κάτι που είναι καινούργιο εύρημα – δήλωσε ο Peter Ben Embarek, επικεφαλής του team του Π.Ο.Υ. που έκανε πρόσφατα επίσκεψη και έρευνες στην Wuhan, αναζητώντας την προέλευση του τσαχπίνη…

«Καινούργιο εύρημα»; Συγγνώμη κυρ Peter, αλλά γίνεσθε αστείος. Και, επίσης, αποδεικνύετε τον οριενταλισμό των δυτικών. Αναγκάζοντας την ταπεινή ασταμάτητη μηχανή να ανασύρει απ’ το ταπεινό της αρχείο κάποιο στοιχείο (απ’ αυτά που της επέτρεψαν να έχει έγκαιρα μια γνώμη για το θέμα, πριν καταταχτούν στον «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού» οι αγουροξυπνημένοι caradinieri…)

Δείτε κύρ Peter, και όποιος άλλος ενδιαφέρεται. Το παρακάτω είναι δημοσίευμα της ηλεκτρονικής έκδοσης της south china morning post, της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδας του Χονγκ Κονγκ… Ιδιοκτησίας του alibaba group – δεν την λες αντι-καθεστωτική, έτσι δεν είναι; Μάλλον “εντός γραμμής” είναι..

Ημερομηνία: 13 Μάρτη 2020. Τίτλος: Αποκλειστικό: κορονοϊός: το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα covid-19 στην κίνα ιχνηλατήθηκε πίσω στις 17 Νοέμβρη. Αναφορά στο ρεπορτάζ: Το πρώτο κρούσμα κάποιου με covid-19, η ασθένεια που προκαλεί ο νέος κορονοϊός, μπορεί να ιχνηλατηθεί πίσω στις 17 Νοέμβρη, σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία… Οι κινεζικές αρχές ταυτοποίησαν τουλάχιστον 266 άτομα που είχαν κολλήσει πέρυσι, το σύνολο των οποίων βρέθηκαν υπό ιατρική παρακολούθηση κάποια στιγμή…

Αν οι δυτικοί έδιναν προσοχή στο τι γινόταν (και τι λεγόταν) στην κίνα, ας πούμε στις 13 Μάρτη του 2020, θα λάμβαναν υπόψη τους το σοβαρό ενδεχόμενο ο τσαχπίνης να είναι αισθητά παλιότερος απ’ την επίσημη ανακάλυψή του!!!

Ας δούμε όμως λίγο ακόμα τι παλιά κουλούρια (όχι κουλουράκια!) πουλάει ΤΩΡΑ για καινούργια ο Π.Ο.Υ.:

… Κάναμε διάφορα μοντέλα… Στο σύνολο των ατόμων που έχουν μολυνθεί γύρω στο 15% έχουν σοβαρά συμπτώματα, οι υπόλοιποι έχουν ελαφριά… λέει ο Embarek. Αυτό σημαίνει ότι υπήρχαν το λιγότερο 1.100 κρούσματα covid-19 στην Wuhan τον Δεκέμβρη του 2019…. Οι ερευνητές του Π.Ο.Υ. ταυτοποίησαν επίσης 13 διαφορετικές γενετικές ακολουθίες του ιού από εκείνο τον μήνα… κάτι που είναι συνηθισμένο καθώς συμβαίνουν μεταλλάξεις κατά την εξάπλωση και την αναπαραγωγή κάθε ιού. Αλλά η ανακάλυψη τόσων πολλών γενετικών ακολουθιών του ιού από τον Δεκέμβρη του 2019 μπορεί να σημαίνει ότι κυκλοφορούσε ακόμα νωρίτερα απ’ ότι νομίζουμε…. Μια μελέτη απ’ το εθνικό αντικαρκινικό ινστιτούτο του ΜΙλάνου υποστηρίζει οτι κρούσματα του covid-19 έχουν εντοπιστεί στην ιταλία τον Οκτώβρη του 2019…

Α χα! Έτσι ε; Γιατί δεν κάνουν μια βόλτα απ’ την καταλωνία οι ντετέκτιβ του Π.Ο.Υ.; Το πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης ανακάλυψε το RNA του τσαχπίνη, ψάχνοντας αναδρομικά τα διατηρημένα δείγματα απ’ τα λύματα της πόλης, στις 12 Μάρτη του 2019! Λοιπόν; Είτε ο τσαχπίνης έκανε τον γύρο του κόσμου με οτοστόπ το αργότερο απ’ τις αρχές του 2019 (ένα προσκύνημα στην Καταλωνία είναι απαραίτητο για original ταραχοποιά στοιχεία!) είτε ξεκίνησε το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς με site seeing στην Wuhan, υπάρχει ένα σοβαρό ιατρικο-πολιτικό ζήτημα: πριν αναγγελθεί σαν καινούργιος κορονοιός / φονιάς ο τσαχπίνης ΔΕΝ υπήρχε στη λίστα των εγκληματιών του πλανήτη! Είτε γυρνόφερνε 2 μήνες, είτε 3, είτε 9, κανείς δεν είχε προσέξει κλινικά κάτι ιδιαίτερο, κάτι ανησυχητικό, κάτι ιδιαίτερα φονικό…

Πιο συγκεκριμένα: στις αρχές του Γενάρη του 2020 το κινέζικο κράτος ανακοίνωσε επίσημα ότι οι βιοτεχνολόγοι του ταυτοποίησαν έναν καινούργιο κορονοϊό, του οποίου το RNA έμοιαζε κατά 80%+ με εκείνο του SARS, αλλά επίσης κατά 80%+ με άλλους κορονοιούς κοινού κρυολογήματος… Στις 4 Γενάρη ο Π.Ο.Υ. ανακοίνωσε ότι υπάρχει μια κάποια συγκέντρωση περιστατικών πνευμονίας στην Wuhan χωρίς θανάτους… Αυτό σημαίνει ότι: τον Δεκέμβρη του 2019 στη Wuhan· ή/και τον Οκτώβρη του 2019 στην ιταλία· ή/και τον Μάρτη του 2019 στην Βαρκελώνη, ο τσαχπίνης δεν ήταν ο εξολοθρευτής του κόσμου! Γιατί αν ήταν θα το είχαν πάρει χαμπάρι διάολε!! Ενδεχομένως να είχε μια κάποια συμβολή σε πνευμονικές επιπλοκές και, άρα, θανάτους· όμως τόση όση να περνάει απαρατήρητη, να αποδίδεται στις συνέπειες κάποιας συνηθισμένης γρίπης· ή να αποδίδεται στα υποκείμενα νοσήματα…

Και μετά; Μετά «ανακαλύφθηκε»… Και απ’ την στιγμή που «ανακαλύφθηκε» άρχισε να χρεώνεται!!… Σα να βρέθηκε ο παπάς για να θαφτούν πεντέ-έξι… Κοινή δεξαμενή το ονόμασε αυτό ο κυρ Σωτήρης, ο ντόπιος αρχι-ιερέας της προσευχής των 6…

Πώς γίνεται όταν αγνοείται η ύπαρξη ενός ιού να μην υπάρχει «μακελιό»· αλλά αυτό να γίνεται κοινοτοπία μόλις γίνει γνωστός και αρχίσει να χρεώνεται την καταστροφή του σύμπαντος; Πώς γίνεται όταν αρχίσει αυτη η χρέωση να εξαφανιστεί η γρίπη; Να σας πούμε: γίνεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που οι μεταλλάξεις του είναι αδιάφορες επί ένα τουλάχιστον χρόνο, μέχρι να χρειαστεί να επιστρατευτούν για λογαριασμό ενός νέου κύματος τρομοεκστρατείας, στις αρχές του 2021.

Έτσι γίνεται! Όλα είναι θέμα προπαγάνδας ή, για να το πούμε πιο χαριτωμένα, public relations!! Που επειδή δεν μπορεί να τις κάνει κανένας ιός, τις κάνουν …. οι «κυνηγοί» του!…

Ξέρετε ποιοί.

Πίσω παλιο-τρομοκράτες!

Τετάρτη 17 Φλεβάρη. Καλά τα λέγαμε (Δευτέρα 15 Φλεβάρη, Ιμπεριαλιστικά αδιέξοδα). Χτες το Joνυσταλεάν ανακοίνωσε το πως αντιλαμβάνεται το ρόλο του στην υεμένη· αλλά αυτό είναι δείγμα γραφής ευρύτερης σημασίας. Τι, λοιπόν, πρεσβεύει το νέο, υπό τον κυρ Antony (Blinken – θα του βρούμε παρατσούκλι, που θα πάει;) υπ.εξ. γι’ αυτόν τον ευαίσθητο γεωπολιτικά τόπο;

Αφενός καταργεί τον χαρακτηρισμό των Houthis σαν «τρομοκρατικής οργάνωσης» που πρόλαβε να περάσει, στα τελευταία του, ο Πομπηίας… αφετέρου όμως τον διατηρεί για τρεις απ’ τους επικεφαλής τους, και μάλιστα απειλεί να τον επεκτείνει και σε άλλα μέλη της οργάνωσης. Σε αντάλλαγμα (;) και για να θαυμάσει το σύμπαν όλο τον ειρηνευτικό του ρόλο, το Joνυσταλεάν απαιτεί: οι Houthis να σταματήσουν την προώθησή τους στην Marib (την τελευταία σημαντική πόλη που κατέχουν οι μισθοφόροι και οι ευνοούμενοι του τοξικού του Ριάντ στη βόρεια υεμένη), να σταματήσουν όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους τόσο εντός υεμένης όσο και εκτός [κατά της σαουδικής αραβίας δηλαδή…], και να διαπραγματευτούν… Αυτό σημαίνει: «τα δικά μας δικά μας (η υποστήριξη στις πετροχούντες συνεχίζεται. Θέλουμε πάντα και το Aden…) και τα δικά σας δικά μας κι αυτά!»: πέρα απ’ την στρατηγική της θέση η Marib έχει και πετρελαιοπήγαδα…

Δεν συνηθίζεται ένας απελευθερωτικός στρατός (τέτοιοι είναι οι Houthis) που προχωράει σε βάρος των όποιων εισβολέων έχοντας το πάνω χέρι στα πεδία, να σταματάει για να διαπραγματευτεί με τον αντίπαλο που ηττάται σύμφωνα με τους όρους που βάζει ένας σύμμαχος του αντίπαλου… Κάποιος θα έλεγε ότι στην Ουάσιγκτον έχουν χάσει το μυαλό τους αν νομίζουν ότι αυτές οι ιδέες τους θα χειροκροτηθούν σαν «ειρηνευτικές». Η μόνη λογική βάση διαπραγμάτευσης (και συμφωνιών) είναι οι 2 πετροχουντικοί να μαζέψουν τους μισθοφόρους και τα όπλα τους εκτός υεμένης – τι άλλο;

Ξέροντας η Ουάσιγκτον (αλλά και το Παρίσι με το Λονδίνο) ότι χάνουν στην υεμένη, και νομίζοντας ότι μπορεί/ουν παρ’ όλα αυτά να σώσει/ουν τα προσχήματα πηγαίνοντας τον πόλεμο που ξεκίνησε/αν στο «Χ», φαντασιώνεται/φαντασιώνονται. Κάτι παράλογο: ότι (συγγνώμη για την γλώσσα…) αν φωνάξουν στους Houthis, και μαζί μ’ αυτούς στην Τεχεράνη και στην Χεζμπ’ αλλάχ, “σταθήτε ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας” (για να θυμηθούμε τον θρυλικό, παρά λίμνην της Δοϊράνης, υπαστυνόμο Πετράκη του 1923), ΔΕΝ θα εισπράξουν σαν απάντηση το “κλάστε μας τ’ αρχίδια” – όπως εκείνος…

Θα την εισπράξει αυτή την απάντηση η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της, με τον έναν ή το άλλο τρόπο! Προς το παρόν στέλνουν τον βρετανό πρώην πρεσβευτή Martin Griffiths, που παριστάνει τον ειδικό εκπρόσωπο του οηε για την υεμένη (συγκινητικό…. τι έκανε τόσο καιρό άραγε;), όχι όπου κι όπου αλλά στην Τεχεράνη, για συνάντηση με τον ιρανό υπ.εξ. Javad Zarif, με θέμα την υεμένη…. Ακόμα κι αυτό δείχνει αδυναμία: το ιρανικό καθεστώς έχει κάθε περιθώριο να ακούσει, και στο τέλος να πει «δεν είμαστε οι μπαμπάδες ή οι καθοδηγητές των Houthis, καλύτερα να μιλήσετε με τους ίδιους…»

Κατάχρηση εξουσίας

Τετάρτη 17 Φλεβάρη. Η ολλανδική κυβέρνηση χρησιμοποίησε ένα «παράθυρο» νομοθεσίας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης (που επιτρέπει την παράκαμψη του κοινοβουλίου, άρα την «διακυβέρνηση μέσω διαταγμάτων») για να επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας των ολλανδών απ’ τις 9 το βράδυ ως τις 4,5 το πρωί· και πρόστιμα σ’ όσους την παραβιάζουν. Φαίνεται όμως ότι σε διάφορα κράτη της βόρειας ευρώπης υπάρχουν ακόμα συνταγματικοί κανόνες που δεν έχουν ξεχαστεί.

Έτσι ένα δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε, μετά από προσφυγή υπηκόων, ότι η κυβερνητική απόφαση ήταν κατάχρηση εξουσίας, αφού η στέρηση των ελευθεριών δεν δικαιολογείται στην προκειμένη περίπτωση. Και, κατά συνέπεια, αυτή η απαγόρευση πρέπει να σταματήσει άμεσα και χωρίς καθυστέρηση.

Είναι η δεύτερη τέτοια απόφαση· είχε προηγηθεί μια παρόμοια από δικαστήριο του Mannheim, που αφορά το κρατίδιο της βάτης – βυρτεμβέργης. Τα γερμανικά δικαστήρια έχουν πάρει κι άλλες αντι-πραξικοπηματικές αποφάσεις, κυρίως σε σχέση με την απαγόρευση διαδηλώσεων με το πρόσχημα του covid.

Επιπλέον υπάρχει η ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα απόφαση δικαστηρίου στη Λισσαβώνα, στις 11 Νοέμβρη του 2020, που έκρινε αναξιόπιστα τα PCR τεστ, και πάντως καθόλου αρκετό το «positive» αποτέλεσμα για να καταδικάζονται κάποιοι σε απομόνωση. Σ’ εκείνη την απόφασή του το πορτογαλικό δικαστήριο έλαβε υπόψη του την επιστημονική σοβαρότητα και όχι τις σκοπιμότητες της «χυδαίας επιστήμης»: αν δεν υπάρχουν κλινικά συμπτώματα ή άλλου είδους αδιάβλητες ιατρικές εξετάσεις που να επιβεβαιώνουν την μολυσματικότητα κάποιου δεν επιτρέπεται να απομονώνεται….

Αν υπήρχαν αποφάσεις που να έλεγαν, π.χ., πως «όσοι δεν φοράνε μάσκα είναι κακούργοι και εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας», θα είχαν δημοσιότητα βομβαρδιστικών…. Αν ένα αφεντικό ή λακές του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος πει ότι «όποιος δεν κλειστεί σπίτι του το βράδυ είναι εχθρός της υγείας του λαού», θα έχει προβολή ξανά και ξανά, σαν πλύση εγκεφάλου…. Αποφάσεις κρατικών οργάνων (τα δικαστήρια δεν είναι διαδηλώσεις) που αμφισβητούν την πολιτική ορθότητα της τρομοεκστρατείας και τα πραξικοπήματα «πνίγονται»· προφανώς επειδή θα «μολύνουν» τις σκέψεις των αιχμαλώτων.

Εννοείται ότι οι ντόπιοι «ειδικοί» του συνταγματικού δικαίου κάνουν γαργάρες στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους. Κι αυτό πουλιέται σαν «επιστημονική ηθική»…