Quo Vadis, Aida?

Παρασκευή 5 Μάρτη. Η Jasmila Zbanic είναι βόσνια (γεννημένη στο Sarajevo το ’74) σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Έχει στο ενεργητικό ήδη δυο ταινίες, την Grbavica τo 2006 (η ιστορία της νεαρής Esma στο Sarajevo με “φόντο” τους βιασμούς βόσνιων γυναικών απ’ τους σερβοφασίστες), και το Na putu («On the path») του 2010 (η ιστορία ενός ζευγαριού νεαρών βόσνιων στο Sarajevo μετά το 1995).

Τώρα η ταινία Quo Vadis, Aida? αφορά την Σρεμπρένιτσα, μ’ έναν ντοκυμαντερίστικο τρόπο. Ξεκινάει στις 11 Ιούλη του 1995, την ημέρα της εισβολής των σερβοφασιστών στην πόλη, και εστιάζει στην Aida Selmanagic (μια διασκάλα που δουλεύει σαν μεταφράστρια για τους ολλανδούς «ειρηνευτές» του οηε στην πόλη) που προσπαθεί να βρει και να σώσει τον άντρα και τους γυιούς της απ’ τους σερβοφασίστες.

Επειδή είναι μάλλον απίθανο να παιχτεί στα μέρη μας (η γενικευμένη εθνική συνενοχή στις σφαγές στη Βοσνία και στη Σρεμπρένιτσα είναι αιώνια…), ψάξτε το· κι αν το βρείτε (προς το παρόν παίζεται σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ) δείτε το – για να θυμηθείτε.

Εδώ μόνο 2 σύντομα trailers.


Διεθνείς δικαστές 1…

Παρασκευή 5 Μάρτη. Πώς θα σας φαινόταν (κάντε το σαν άσκηση σκέψης) κάποιο «διεθνές δικαστήριο» με έδρα, ας πούμε την Σελήνη, να ξεκινούσε στα τέλη του 1942 έρευνα για τα εγκλήματα πολέμου του γερμανικού στρατού στο Στάλινγκραντ; Ή για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης / εξόντωσης; Για να μην παιδευθείτε: καμμία τέτοια δίκη δεν θα μπορούσε να γίνει, ακόμα και απ’ τους πιο έντιμους δικαστές του γαλαξία, αν ο εξεταζόμενος Χ ή ο Ψ πόλεμος δεν έχει τελειώσει…

Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο με έδρα την Χάγη (International Criminal Court / ICC*) είναι ίσως ο πιο πρόσφατος διεθνής θεσμός που προώθησε ο δυτικός καπιταλιστικός κόσμος σε μια εποχή που μπορούσε ακόμα να θεωρεί τον εαυτό του νικητή (ιδεολογικά, πολιτικά, οικονομικά) του 3ου παγκόσμιου πολέμου. Τον Ιούλιο του 1998, στη Ρώμη, συνομολογήθηκε η (διακρατική) συνθήκη της Ρώμης που δημιούργησε το ICC σαν υπεύθυνο και αρμόδιο να δικάζει τους ενόχους για γενοκτονία, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα πολέμου και το έγκλημα της καταπίεσης (στο οποίο περιλαμβάνονται η στρατιωτική κατοχή μιας περιοχής, η προσάρτησή της, ακόμα και η χρήση μισθοφόρων…). Το ICC ενεργοποιήθηκε την 1 Ιούλη του 2002 έχοντας την έγκριση 123 κρατών. Άλλα 42 δεν υπέγραψαν την συνθήκη της Ρώμης, κατά συνέπεια δεν αναγνωρίζουν το ICC και τις αρμοδιότητές του. Ανάμεσα σ’ αυτά είναι η κίνα, η ινδία, η ρωσία, οι ηπα, το ισραήλ… Δεν θα ήταν άδικο να ειπωθεί ότι το ICC, φτιαγμένο στις αρχές του 4ου παγκόσμιου πολέμου, ήταν απ’ την σύστασή του την ίδια καταδικασμένο να αδρανοποιηθεί για σοβαρές περιπτώσεις: δεν υπάρχουν ακόμα οι σαφείς νικητές που θα δικάσουν τους σαφώς ηττημένους…

Σ’ αυτόν τον μισοζώντανο / μισοπεθαμένο «διεθνή οργανισμό απονομής δικαιοσύνης» προσέφυγε το 2015 η «παλαιστινιακή αρχή» (σαν μέλος της συνθήκης της Ρώμης) για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε ο ισραηλινός στρατός στην ισοπέδωση της λωρίδας της Γάζα από τις 8 Ιούλη ως τις 26 Αυγούστου του 2014. Ας θυμίσουμε εκείνη την «επιτυχία» του πιο καλά εξοπλισμένου στρατού στον κόσμο εναντίον του πιο κακά εξοπλισμένου (Hamas): πάνω από 2.000 άμαχοι παλαιστίνιοι νεκροί, σχεδόν 11.000 τραυματίες (συμπεριλαμβανόμενων πάνω από 3.300 παιδιών), 7.000 σπίτια ισοπεδωμένα, 10.000 επιπλέον με σοβαρές ζημιές ώστε να μην μπορούν να κατοικηθούν – έναντι 67 νεκρών ισραηλινών στρατιωτών και 5 αμάχων νεκρών, και 469 / 269 (καραβανάδες / άμαχοι) τραυματιών.

Μιας που ο ICC δεν ελέγχεται απ’ τα μη μέλη του, τον Δεκέμβρη του 2019 ανακοίνωσε έρευνα για την διάπραξη εγκλημάτων πολέμου απ’ τον ισραηλινό στρατό, την Hamas και την «παλαιστινιακή αρχή» (ένας ελιγμός για μην φανεί η έρευνα μονομερής…) στη διάρκεια του «πολέμου στη Γάζα»… Αλλά και με τους εποικιστικούς οικισμούς στη δυτική Όχθη. Και, σα να μην έφτανε αυτό, τον Μάρτη του 2020 ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε έρευνα για την διάπραξη εγκλημάτων πολέμου απ’ τον αμερικανικό στρατό σε σχέση με το αφγανιστάν…

Αν θα ήταν ποτέ δυνατόν να είναι μερικοί πρωτοκοσμικοί ιμπεριαλισμοί, και μάλιστα ο αμερικανικός και ο ισραηλινός, εγκληματίες πολέμου!!!

* To ICC δεν έχει σχέση και είναι ιστορικά παλιότερο απ’ το International Criminal Tribunal for the former Yogoslavia (ICTY) που συστάθηκε ad hoc απ’ τον οηε το 1993.

Διεθνείς δικαστές 2…

Παρασκευή 5 Μάρτη. Η αντίδραση του ψόφιου κουναβιού απέναντι σ’ αυτήν την απίστευτη προσβολή (των αμερικανικών ιδεωδών) ήταν ακαριαία: άρχισε να επιβάλει κυρώσεις, τιμωρίες και απαγορεύσεις σε οποιονδήποτε (απ’ το ICC) θα τολμούσε να κάνει τέτοια έρευνα σε σχέση με το αφγανιστάν… Ιδιαίτερη περιποίηση επιφυλάχτηκε την εισαγγελέα του ICC Fatou Bensouda – μια δικαστικό απ’ την γκάμπια… Δεν βρέθηκε σε κάποιο χαντάκι, αλλά ακόμα κι αυτό θα μπορούσε να της συμβεί. (Αν θα ήταν ποτέ δυνατόν μια εισαγγελέας απ’ την αφρική να κατηγορήσει λευκούς και δημοκράτες για εγκληματίες πολέμου!)

Η αντιμετώπιση του άλλου θράσους της ίδιας Fatou Bensouda, σε σχέση με την Παλαιστίνη, έπεσε στους ώμους του νυσταλέου Jo. Ως γνωστόν το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo είναι πολύ διαφορετικό από εκείνο του ψόφιου κουναβιού (εεε;). Οι μεν ήταν φασίστες, οι δε είναι βαθιά δημοκράτες, φύλακες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, σε βαθμό ακόμα και παρεξήγησης… Ή όχι;

Πριν 2 μέρες ο υπ.εξ. του Joνυσταλεάν Παρωπίδας (: Blinken – blinker είναι αυτός που φοράει παρωπίδες…) έβαλε τα πράγματα στη θέση τους:

Σήμερα η Εισαγγελέας του ICC, της οποίας η θητεία τελειώνει τον Ιούνιο, επιβεβαίωσε την έναρξη μιας έρευνας για την Παλαιστινιακή κατάσταση. Οι ΗΠΑ είναι ισχυρά αντίθετες και βαθιά απογοητευμένες απ’ αυτήν την απόφαση. Το ICC δεν έχει αρμοδιότητα γι’ αυτό το θέμα. Το Ισραήλ δεν είναι μέλος του ΙCC και δεν έχει ζητήσει την κρίση του δικαστηρίου, και έχουμε σοβαρές ανησυχίες για τις προσπάθειες του ICC να ασκήσει την αρμοδιότητά του πάνω σε Ισραηλινό προσωπικό. Οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να θεωρηθούν σαν κυρίαρχο κράτος και, κατά συνέπεια, δεν έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν σαν κράτος ή να ζητήσουν απόφαση του ICC…

Αναμενόμενο θα πείτε. Σωστά. Με μία υποσημείωση: ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη! Αν η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της ήταν οι κυρίαρχοι του πλανήτη το ζήτημα θα τέλειωνε πριν καν ανοίξει. Αλλά δεν είναι. Μια απόδειξη είναι ότι ο νυσταλέος Jo έχει κάνει τα «ανθρώπινα δικαίωματα» και τις «ελευθερίες» σημαία του εναντίον των rivals: του Πεκίνου, της Μόσχας, της Τεχεράνης… Βάζει ποινές και τιμωρίες μάλιστα κατά της Μόσχας επειδή έβαλε στην φυλακή έναν φασίστα καταχραστή καταδικασμένο πριν χρόνια.

Η συγκεκριμένη αμερικανική σημαία είναι ήδη κουρέλι· κι όχι, βέβαια, για εμάς εδώ! Εκείνα που το Joνυσταλεάν δεν μπορεί να καταπιεί θα τα αναλάβουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, οι rivals. Όχι, δεν θα γίνει το κινεζικό καθεστώς υπερασπιστής τους, δεν χρειάζεται. Θα υποδεικνύει όμως σε κάθε ενδιαφερόμενο την ολοφάνερη οπλοποίηση του θέματος – και είναι πολλοί σ’ αυτόν τον πλανήτη που δεν θέλουν να βρίσκονται στο επιλεκτικό στόχαστρο της «ελευθερίας α λα αμερικέν»….

(φωτογραφία πάνω: ο ισραηλινός υπ.εξ. Benny Gantz δηλώνει ότι φοβάται πως πολλοί ισραηλινοί θα μπορούσαν να κατηγορηθούν σαν εγκλήματα πολέμου. Είναι πολύ πιθανό, αλλά ο Gantz τους προτιμάει σαν ανθρώπινη ασπίδα. Γιατί αυτός ήταν ο στρατιωτικός επικεφαλής της ισοπέδωσης της Γάζας το 2014, και ήταν τόσο περήφανος ώστε πριν τις εκλογές του Απρίλη του 2019, την διαφήμιζε. Τώρα αρκεί το δικό του «υλικό» για να κηρυχτεί επίσημα εγκληματίας πολέμου. Δεν πρόκειται βέβαια:

Διεθνείς συμμαχίες

Παρασκευή 5 Μάρτη. Οι σχέσεις του ψόφιου κουναβιού και του κυβερνο-σογιού του με τον τοξικό του Ριάντ είναι γνωστές. Ο νυσταλέος Jo υποσχόταν (προεκλογικά) πως το δημοκρατικό και ανθρωπιστικό του φλέγμα δεν θα μπορούσε να συγχωρήσει ή να διαγράψει το γεγονός ότι την διαταγή για την δολοφονία (και το κομμάτιασμα) του Khashoggi δόθηκε απ’ τον τοξικό· θα τον τιμωρούσε λοιπόν.

Το ξανασκέφτηκε σαν κυβερνήτης. Τον άφησε στο απυρόβλητο, βάζοντας «κυρώσεις» σε άλλους, κατώτερους αξιωματούχους της πετροχούντας. «Ρεαλισμός» θα πείτε. Σωστά.

Μόνο που δεν είχε τρόπο να δικαιολογήσει μια τέτοια εξαίρεση. Κι όταν βρήκε έναν έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Η εκπρόσωπός του Jen Psaki το έθεσε ως εξής:

…Ιστορικά, κι ακόμα και στην πρόσφατη ιστορία, οι κυβερνήσεις των δημοκρατικών και των ρεπουμπλικάνων δεν βάζουν κυρώσεις σε ηγέτες ξένων κυβερνήσεων με τις οποίες έχουμε διπλωματικές σχέσεις, αλλά ακόμα κι αν δεν έχουμε διπλωματικές σχέσεις…

Δεν ήταν δα δύσκολο να αποκαλυφθεί το ψέμα. Έχουν αποφασιστεί αμερικανικές τιμωρίες εναντίον «ηγετών με τους οποίους δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις»: εναντίον του Maduro (βενεζουέλα), του Χαμενεΐ (ιράν), του Λουκασένκο (λευκορωσία), του Άσαντ (συρία)…

Απομένουν, φυσικά, εκείνοι με τους οποίους η Ουάσιγκτον έχει όχι απλά διπλωματικές σχέσεις αλλά συγκεκριμένα συμφέροντα. Ο τοξικός εμπίπτει σ’ αυτήν την κατηγορία. Μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα χρήσιμος πια για οτιδήποτε άλλο εκτός απ’ το έδαφος της επικράτειάς του (για αμερικανικές βάσεις)· αλλά αυτό θα μπορούσε να σημαίνει διάφορα για την «διαχείρισή» του απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, εκτός απ’ το να τιμωρηθεί. Γιατί τότε θα υπήρχε ο κίνδυνος να στραφεί (για να σώσει το τομάρι του) στους rivals.

Για το ψόφιο κουνάβι ήταν εύκολο να διαπιστωθεί το ποιόν του, απ’ την πρώτη μέρα της προεδρίας του. Ο νυσταλέος Jo, η καλύτερη επιλογή που αποφάσισαν ότι θα μπορούσαν να κάνουν οι «δημοκρατικοί» το 2020, αποδεικνύει ωστόσο ότι πέρα από ιδιοσυγκρασίες και προσωπικότητες, οι υπηρέτες των ζορισμάτων μιας πρώην υπερδύναμης δεν μπορούν παρά να κινούνται (πολιτικά) με όλο και πιο στριμωγμένους ελιγμούς.

Αυτό δεν διαφεύγει από κανέναν.

(Οπωσδήποτε υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των εγκληματιών – και στο ελλαδιστάν φροντίζουν πάντα να έχουν τους σωστούς φίλους και συμμάχους. Εδώ ένας τυχαίος βομβαρδισμός της Sana’a – απ’ τους τοξικούς και τους μισθοφόρους τους:

Είναι απειλή; Όχι, είναι προειδοποίηση…

Πέμπτη 4 Μάρτη. Αργά ή γρήγορα το ποτήρι της υπομονής, συμπεριλαμβανόμενης της υπομονής της Συριακής κυβέρνησης μπορεί να ξεχυλίσει, και τότε θα ακολουθήσει ένα ανταποδοτικό κτύπημα, που θα οδηγήσει σε έναν καινούργιο γύρο έντασης. Αυτές οι επιθέσεις πρέπει να σταματήσουν, είναι αντιπαραγωγικές. Ελπίζω η Ισραηλινή πλευρά θα ακούσει τις ανησυχίες μας, συμπεριλαμβανόμενων των ανησυχιών για την πιθανή κλιμάκωση της βίας στη Συρία.

Αυτά ξεκαθάρισε πριν καμμιά βδομάδα ο Alexander Laverentiev, «ειδικός απεσταλμένος» της ανεγκέφαλης αλεπούς (Putin) στη συρία. Με θέμα τις εντεινόμενες (και σταθερά αναπάντητες) επιθέσεις του φασιστικού ισραηλινού κράτους εναντίον της συριακής επικράτειας· με το «άλλοθι» ενός κηρυγμένου πολέμου του Τελ Αβίβ κατά της Τεχεράνης, επί συριακού εδάφους… Δεν είναι η πρώτη φορά που η Μόσχα εκνευρίζεται και το δείχνει με τον ισραηλινό μιλιταρισμό. Στις 18 Σεπτέμβρη του 2018 ισραηλινά βομβαρδιστικά που είχαν κτυπήσει στη περιοχή της Λατάκεια «κρύφτηκαν» πίσω από ένα ρωσικό μεταγωγικό για να γλυτώσουν τους συριακούς αντιαεροπορικούς πυραύλους· με αποτέλεσμα να κτυπηθεί αυτό, σκοτώνοντας 15 ρώσους πεζοναύτες που μετέφερε. Τότε η Μόσχα είχε τρίξει τα δόντια στο Τελ Αβίβ, αλλά δεν είχε προχωρήσει σε φανερά αντίποινα.

Τώρα η κατάσταση έχει επιδεινωθεί. Χωρίς isis πια εδώ και λίγα χρόνια στη συρία και στο ιράκ να παίζει τον διπλό ρόλο του (απ’ την μια μεριά του υποτιθέμενου «στόχου της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας» του άξονα και απ’ την άλλη του παράγοντα μόνιμης «δημιουργικής καταστροφής» στη μέση Ανατολή που θα έκοβε την κινεζική οικονομική επέκταση προς τη Μεσόγειο και την ρωσική κάθοδο προς τον ινδικό) ο τοξικός του Ριάντ έχει αχρηστευτεί. Και το «κενό» το καλύπτουν όλο και πιο εντατικά «αυτοπροσώπως» μέλη του άξονα. Το Τελ Αβίβ απ’ τη μια και το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo απ’ την άλλη, που είναι δηλωμένο κόμμα του πολέμου.

Το μπλοκ της Αστάνα και κάθε μέλος του χωριστά κινείται προς το παρόν σε μια γραμμή «αποτροπής» αυτής της οξυμένης επιθετικότητας. Η Άγκυρα με τις κινήσεις της (και) στο Αιγαίο, αφού η Μαύρη Θάλασσα είναι όλο και εντονότερα στο στόχαστρο της Ουάσιγκτον… Η Μόσχα με προειδοποιήσεις σαν την πιο πάνω προς το Τελ Αβίβ, με συστηματικές επιθέσεις στους αντικαθεστωτικούς του Idlib και αλλού, έχοντας ωστόσο το ένα μάτι της στην ουκρανική επικράτεια (ο νυσταλέος Jo σαν υπ.εξ. του Obama είχε άμεση εμπλοκή στο πραξικόπημα του 2014) που πολλά δείχνουν ότι θα ξαναεπιστρατευτεί… Και η Τεχεράνη προσπαθώντας απ’ την μια να αποφύγει τις «διπλωματικές» τρικλοποδιές του Joνυσταλεάν και απ’ την άλλη να κρατήσει μακριά τα όπλα του…

Η προειδοποίηση του Laverentiev δεν έχει μυστηριώδες περιεχόμενο. Λέει απλά ότι θα έρθει μια στιγμή που θα ρίξουμε κάποιο απ’ τα αεροπλάνα σας. Δεν είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο αφού, για να γλυτώσουν από πυραυλικό κτύπημα τα ισραηλινά πολεμικά συχνά απομακρύνονται αρκετά απ’ τον συριακό εναέριο χώρο «πυροβολώντας» απ’ την ανατολική Μεσόγειο.

Η Μόσχα φημίζεται για την «υπομονή» της κι όχι για κούφιες κουβέντες. Έχει εγκαταστήσει στις συριακές βάσεις της τεχνολογίες ηλεκτρονικού πολέμου απέναντι στον οποίο το Τελ Αβίβ πιθανόν να μην έχει αντίμετρα. Πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν παραπάνω από ένας τρόπος να περάσει απ’ τα λόγια στα έργα αν ο ισραηλινός μιλιταρισμός συνεχίσει να δρα σα να μην έχει αντίπαλο.

Θα φανεί.

Ιδού η απόδειξη!

Πέμπτη 4 Μάρτη. Αν δεν το ξέρετε, μάθετέ το: «αντιτρομοκρατική υπηρεσία» έχει και το κουρδικό φεουδο-κράτος στα βόρεια του ιράκ. Ήρθε η στιγμή να γίνει (υποθέτουμε) διεθνώς γνωστή: έδεσε κάποιον ο οποίος ομολόγησε (εντός ή εκτός εισαγωγικών, διαλέγετε) πως συμμετείχε στην (πετυχημένη) επίθεση με ρουκέτες στο αεροδρόμιο / αμερικανική βάση του Erbil, στις 15 Φλεβάρη.

Και τι αξία έχει μια τέτοια “αντιτρομοκρατική” επιτυχία; Έχει και παραέχει. Διότι ο 37χρονος Haider Hamza al-Bayati εκτός απ’ την συμμετοχή του ομολόγησε (ετοιμάστε τα εισαγωγικά σας) ότι την διαταγή για την επίθεση την πήρε από μια γνωστή οργάνωση της ιρακινής αντίστασης: την Kata’ib Sayyid al-Shuhada.

Δεν είστε υποχρεωμένοι να παρακολουθείτε τις ένοπλες αντικατοχικές οργανώσεις στο ιράκ. Αλλά η Kata’ib Sayyid al-Shuhada, μια αρκετά πολυπληθής πολιτοφυλακή, είναι μέλος των popular mobilization forces, των οποίων τον επικεφαλής (Abu Mahdi al Muhandis) δολοφόνησε το ψοφιοκουναβιστάν μαζί με τον Soleimani στις 2 Γενάρη του 2020, στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης… Και, επιπλέον, η Kata’ib Sayyid al-Shuhada θεωρείται “επιρροή” της Τεχεράνης…

Να, λοιπόν, ένας λόγος που η συγκεκριμένη “αντιτρομοκρατική” επιτυχία έχει τα προσόντα να κάνει διεθνή καριέρα: προσφέρει στην Ουάσιγκτον (και στο Τελ Αβίβ) “αποδείξεις” ότι η Τεχεράνη (μέσω των “πιστών” της) είναι που επιτίθεται στον αμερικανικό στρατό κατοχής… στο ιράκ. Λέτε πως δεν τις χρειάζονται τέτοιες αποδείξεις;

Τις χρειάζονται…. Όπως ήταν εύκολα προβλέψιμο ο πρόσφατος αμερικανικός βομβαρδισμός στο Abu Kamal (Κυριακή 28 Φλεβάρη, Επιστρέφει;) που σκότωσε τουλάχιστον 15 ιρακινούς πολιτοφύλακες, δεν πτόησε την ιρακινή αντίσταση. Χτες χτύπησε με τουλάχιστον 10 ρουκέτες την αμερικανική αεροπορική βάση στην Ain al-Asad (είναι μία απ’ τις δύο που είχαν κτυπηθεί και με ιρανικούς πυραύλους στα «συγκρατημένα» αντίποινα μετά την δολοφονία του Soleimani…).

Ο κατοχικός στρατός του ιράκ δεν πρόκειται να τα καταφέρει εναντίον της ένοπλης αντίστασης. Να γιατί χρειάζεται μια «αναβάθμιση» της (απόδοσης) πολιτικής ευθύνης, προς την μεριά της Τεχεράνης· και να γιατί χρειάζεται «αποδείξεις» αυτής της ευθύνης… Πρόκειται για ένα είδος “στρατηγικής της έντασης” – με άγνωστη (;) κατάληξη.

(φωτογραφία: Δεν είναι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, αφού δεν έχει ιρακινούς “ινδιάνους” κάπου γύρω γύρω… Είναι η βάση Ain al-Asad…)

mRNA OS

Πέμπτη 4 Μάρτη. Τι είναι πιο δύσκολο; Να παρακολουθεί κάποιος ονόματα και εξελίξεις στη μέση Ανατολή (ή στην Ασία, ή οπουδήποτε έξω απ’ το «εθνικό χωριό» και την δημαγωγία του); Ή να παρακολουθεί τις εξελίξεις στο τεχνολογικό (και σε τελευταία ανάλυση πολιτικό) υπόστρωμα της 4ης καπιταλιστικής επανάστασης; Υποθέτουμε το δεύτερο, επειδή το πρώτο είναι πιο αδιάφορο.

OS σημαίνει operating system. Σε απλά ελληνικά: «λειτουργικό». Κοινότοπη έννοια για τους υπολογιστές… Ας θυμήσουμε, λοιπόν, τι λέει η φαρμακομαφία moderna (και, πρακτικά, το σύνολο των μαφιών της γενετικής μηχανικής) όχι για τους υπολογιστές αλλά για τα κυτταρά σας (μας) – φωτογραφία επάνω:

Το λειτουργικό μας… Αναγνωρίζοντας την ευρύτερη δυναμική της επιστήμης του mRNA, δημιουργούμε μια τεχνολογική πλατφόρμα mRNA που λειτουργεί σε μεγάλη ομοιότητα με το λειτουργικό ενός υπολογιστή. Είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να είναι plug and play [: «την συνδέεις και λειτουργεί»] εναλλάξιμη με διαφορετικά προγράμματα. Στην περίπτωσή μας, το «πρόγραμμα» ή η «εφαρμογή» είναι το mRNA φάρμακό μας – μια μοναδική συχνότητα mRNA που κωδικοποιεί την παραγωγή μιας πρωτεΐνης…

Τα καθάρματα και τα τσουτσέκια του συστήματος λύσσαξαν όταν δημοσιοποιήσαμε το «κρατικό και επιχειρηματικό μυστικό», ότι δηλαδή δεν είναι εμβόλια, είναι πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των κυττάρων… Στο υποθετικό δικαστήριο εναντίον μας, για «διασπορά ψευδών ειδήσεων», θα είχαμε μάρτυρες τους ίδιους τους κατασκευαστές· αλλά αυτό είναι αδιάφορο… Περσινά ξινά σταφύλια: ο πλατφορμιασμός προχωράει, τόσο γρήγορα όσο επιτρέπουν οι γραμμές βιομηχανικής παραγωγής του «βιολογικού software» για την περίπτωση. Θα ακολουθήσουν άλλα παρόμοια, μέχρι ότου εξαφανιστεί κάθε μνήμη ότι κάποτε τα σώματα δεν ήταν υπολογιστές, ότι η ζωή δεν είχε interchangeably use, και ότι τα ανθρώπινα κύτταρα δεν ήταν plug and play.

Σ’ αυτή την ιστορική φάση (μεταβατική…) υπάρχουν πάντως άφθονοι ηλίθιοι που ξεχυλίζουν επαναστατισμό αλλά δεν μπορούν να κάνουν την πρόσθεση 1 + 1. Δεν μπορούν, δηλαδή, να εντοπίσουν την αιτιακή, λειτουργική, πολιτική (με την έννοια των τεχνικών της εξουσίας) σχέση ανάμεσα στα επίμονα δυτικά πραξικοπήματα, τις psyops και την θανατοπολιτική, τα “λειτουργικά” των φαρμακομαφιών και τα «διαβατήρια εμβολιασμού». (Υπάρχουν κι άλλοι ηλίθιοι, που κολακεύονται με το να τους θεωρούν «υπολογιστές»… Περιμένουν ίσως να φωτογραφηθούν σε κυριλέ γραφεία…)

Πάμε λοιπόν ξανά σ’ ένα απ’ τα πεδία αυτού του πολέμου, που δεν έχει «τριτοκοσμικούς» ένοπλους με περίεργα ονόματα και πρωτοκοσμικά βομβαρδιστικά, αλλά έχει άοπλα (;) αιχμάλωτα κύτταρα και πρωτοκοσμικούς γενετιστές και λοιπούς τεχνοεπιστήμονες:

Η Μicrosoft το 2016: Μπορούμε να προγραμματίσουμε μια γκάμα σύνθετων συμπεριφορών χρησιμοποιώντας το DNA

«Το DNA είναι ιδιαίτερα προγραμματίσιμο, ακριβώς όπως ένας υπολογιστής. Και μπορούμε να προγραματίσουμε μια μεγάλη γκάμα σύνθετων συμπεριφορών χρησιμοποιώντας μόρια DNA».

… Σε ένα video που προβλήθηκε απ’ την εταιρεία το 2016, διάφοροι μηχανικοί και επιστήμονες της Microsoft συζητούν μερικές απ’ τις δυνατότητες αυτού του project, αν και το ευρύτερο κοινό δεν θα μοιραζόταν τον ενθουσιασμό τους…

Το video μπορείτε να το παρακολουθήσετε ενσωματωμένο στο πιο πάνω άρθρο εδώ.

Το ότι το μαγαζί του κυρ Βασίλη, του Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων έχει και έναν βιοτεχνολογικό βραχίονα δείχνει (υποθέτουμε…) το ότι η άρθρωση ανάμεσα στις big tech και στις big pharma είναι προχωρημένη υπόθεση. Όσο για το «βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα»; Καταλαβαίνουμε ότι κάθεται άσχημα στο λαρύγγι πολλών, σα να λέμε Kata’ib Sayyid al-Shuhada… Ωστόσο κάποια στιγμή θα το αντιγράψουν (αυτοί που μας συχαίνονται…) – και θα το πουλάνε για δικό τους. Λογοκλοπή και αχαριστία, as usual.

Παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να θεωρείται μπελάς να συλλάβει κανείς την τωρινή ιστορική περίοδο σαν στιγμή σε μια καπιταλιστική (και κρατική) εξέλιξη που έχει παρελθόν και μέλλον· σίγουρα ως προς τους προσανατολισμούς και τους στόχους. Θεωρείται γενικότερα μπελάς η αντίληψη της πραγματικότητας· καλύτερα τα ψέματα, τα παραμύθια. Κι αν έχουν καλές δόσεις συγκινήσεων much much better!

Οπότε η προτελευταία ευχή ή κατάρα της ασταμάτητης μηχανής πάει κάπως έτσι: Να ξέρεις ότι θα μπορούσες να ξέρεις. Να ξέρεις ότι το «δεν ήξερα» ή το «ήταν δύσκολο» ή το «δεν προλάβαινα να ασχοληθώ» δεν θα σε γλυτώσει…

«Πάμε γερά ρε!! Όλοι μέσα!»

Τετάρτη 3 Μάρτη. Αν κάποιος έλεγε πριν ένα χρόνο ότι η κυκλοφορία των ιών δεν αντιμετωπίζεται με μαζική κατ’ οίκον φυλάκιση (και κάποιοι «αιρετικοί» ειδικοί τόλμησαν να το πουν) θα αντιμετωπιζόταν επιεικώς σαν ηλίθιος· ή, πιο εύκολα, σαν «απάνθρωπος», «συνωμοσιολόγος», κλπ. Η κατ’ οίκον φυλάκιση (ακόμα και τα “βραχιολάκια”…) ήταν επίδειξη “κοινωνικής ευθύνης”…

Ένα χρόνο μετά, τον τωρινό Μάρτη, του 2021, διάφοροι αρχιστράτηγοι του «πολέμου κατά του αόρατου εχθρού» μοιάζουν σαν τους στρατηγούς του Obama… Που όταν αναρωτήθηκαν τι να κάνουν για να νικήσουν στο αφγανιστάν, στις αρχές του 2009, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι χρειάζεται «ακόμα περισσότερο» απ’ αυτό που είχαν ήδη κάνει απ’ την εισβολή τον Οκτώβρη του 2001 (και μετά από 7,5 χρόνια είχε ηττηθεί): ακόμα περισσότερο στρατό κατοχής. Ήταν η «big surge» που ανέβασε τον κατοχικό στρατό (αμερικανικό + υπόλοιποι του νατο) στις 85.000. Σε τρεις μήνες ο Obama άλλαξε επικεφαλής στρατηγό («η ομάδα δεν τράβαγε»…), και ο καινούργιος (Stanley McCrystal) ανακάλυψε ότι δεν είναι αρκετός ο στρατός, οπότε το καλοκαίρι του 2010 η «big surge» έγινε «bigger surge» με την προσθήκη άλλων 30.000 αμερικάνων πεζοναυτών…

Αποτέλεσμα; Ως γνωστόν η Ουάσιγκτον συνεχίζει να ηττάται στο αφγανιστάν από τότε ως σήμερα όπως συνέβαινε μέχρι τότε· μια ακόμα απόδειξη του ότι το να πολλαπλασιάζεις μια αποτυχημένη μέθοδο ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα βγάλει το «σωστό αποτέλεσμα» είναι αληθινά βλακώδες. (Εκτός αν είναι κάτι άλλο…)

Αλλά… οι αρχιστράτηγοι και το ιερατείο του «πολέμου κατά του αόρατου εχθρού» αποκλείεται να παραδεχτούν ότι … η κυκλοφορία των ιών δεν αντιμετωπίζεται με μαζική κατ’ οίκον φυλάκιση. Ετοιμάζονται για ένα ακόμα «big surge», ίσως «bigger surge», ίσως ακόμα και «the biggest ever surge» (μέχρι την επόμενη), μια επανάληψη της τρομοκρατικής και φονικής συνταγής του lock out – για δύο βδομάδες λένε. Ίσως και για περισσότερες. (Επιδιώκουν μια “χαλάρωση” γύρω απ’ την εθνική επέτειο (για προφανείς λόγους), ξανασφίξιμο στη συνέχεια που να περιλαμβάνει και το πάσχα, και ελεγχόμενη χαλάρωση απ’ τον Μάιο μπας και μπαλωθεί κάπως η τουριστική σαιζόν. Απλοί υπολογισμοί, επαρχιώτικοι…)

Έτσι φαίνονται τα πράγματα… αλλά δεν είναι έτσι! Η υγιεινιστική «surge» των πραξικοπημάτων και των ελιγμών τους δεν είναι ο στόχος. Είναι το μέσο! Όχι το μέσο για την εξαφάνιση του τσαχπίνη· αλλά το μέσο για την συντήρηση της τρομοεκστρατείας στο όνομά του!!

Φυσικά το λάθος να μπερδεύονται τα μέσα με τους στόχους και έτσι να ξεμπερδεύουν πολιτικά διάφοροι κατηγορώντας τα πρώτα και αγνοώντας τους δεύτερους, είναι ένα λάθος δημοφιλές. Ωστόσο μόνο επειδή είναι μέσο τα lock out μπορούν να επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά, με διάφορες εντάσεις, μέχρις ότου επιτευχθεί ο στόχος.

Όσο ο στόχος της κατοχής (επί του κοινωνικού εργοστάσιου, δηλαδή επί των κοινωνικών σχέσεων) μένει ανέγγιχτος, τα μέσα για να επιτευχθεί θα εναλλάσσονται. Τα αφεντικά, άλλωστε, το έχουν πει καθαρά: αν δεν σας αρέσουν οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας … να πάτε τρέχοντας να πλατφορμιαστείτε (και να βγάλετε κι ένα «διαβατήριο υγείας»…)

«Bizarre!»

Τετάρτη 3 Μάρτη. Σκαλίζοντας αυτό που συμφέρει τα αφεντικά και τους λακ΄δες τους να μένει θαμμένο, τα ντοκουμέντα της Ιστορίας, βρίσκει κανείς ενδιαφέροντα στοιχεία. Όπως το πιο πάνω δημοσίευμα της καθεστωτικής washington post, στις 10 Ιούνη του 2020. Τίτλος και πνεύμα του ρεπορτάζ: οι κατασκευαστές εμβολίων θέλουν κρούσματα, πολλά κρούσματα! Να ένα ενδεικτικό απόσπασμα:

… Ο Pascal Soriot, διευθύνων σύμβουλος της AstraZenaca – μιας βρετανο-σουηδικής εταιρείας που έχει συνεταιριστεί με μια ομάδα απ’ το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και έχει πάρει μια ενίσχυση 1,2 δις δολαρίων απ’ την αμερικανική κυβέρνηση για να αναπτύξει το εμβόλιό της – είπε σε μια πρόσφατη συνέντευξη ότι η πορεία της μετάδοσης του ιού έχει προσθέσει ένα καινούργιο είδος χρονικής πίεσης.

«Τώρα το πρόβλημα που θα έχουμε όλοι, νομίζω, είναι ότι τρέχουμε κάπως ενάντια στον χρόνο, γιατί βλέπουμε ήδη πως η αρρώστια στην Ευρώπη μειώνεται» είπε ο Soriot. «Πολύ σύντομα η ένταση της αρρώστιας θα είναι χαμηλή κι έτσι θα είναι δύσκολο να εκτιμήσουμε την αποτελεσματικότητα στις δοκιμές εμβολίων».

Ο Adrian Hill, διευθυντής του Ινστιτούτου Jenner της Οξφόρδης, είπε στην εφημερίδα Sunday Telegraph ότι η ομάδα του ήταν «σε αγώνα ενάντια στην εξαφάνιση του ιού».

Ο Hill, που είναι συν-επικεφαλής της προσπάθειας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης για το εμβόλιο, είπε «Βρισκόμαστε στην παράξενη θέση να θέλουμε να παραμείνει ο covid, έστω για λίγο. Αλλά τα κρούσματα μειώνονται»…

Δεν θα περιμένατε τόσο ωμές εξηγήσεις, αλλά υπάρχουν: τα συμφέροντα των φαρμακομαφιών ήταν (και παραμένουν) υπέρ της «παραμονής του ιού»… Και, ακόμα περισσότερο, υπέρ της θρυλικής «επικινδυνότητάς» του! Το ότι αυτά εξασφαλίζονται με την απάτη των τεστ, και ότι τα κατορθώματα αυτής της απάτης νομιμοποιούν (;) τα lock out, είναι η συμπλήρωση της αλυσίδας: αν σήμερα ή αύριο, ξανά και ξανά, διατάσσονται μαζικές απαγορεύσεις διαφόρων βαθμών έντασης είναι επειδή μεθαύριο και παραμεθαύριο είστε (είμαστε) υποχρεωμένοι να πλατφορμιαστείτε…