Το ισοζύγιο είναι θετικό

Τετάρτη 17 Μάρτη. Είναι μια βρώμικη, απάνθρωπη ιδέα, που δεν ζέχνει μόνο «ceo» αλλά επίσης υποδεικνύει τα σύγχρονα θεσμικά νεο-νεο-φασιστικά χαρακτηριστικά των καπιταλιστικών κρατών: μην ανησυχείτε (λένε) αν πεθάνουν καμπόσοι απ’ την γενετική μηχανική· το όφελος είναι μεγαλύτερο…

Υπάρχει κάπου, λοιπόν, μια ζυγαριά. Δεν είναι αόρατη· είναι «πειραγμένη»! Απ’ την μια μεριά βαραίνουν οι θάνατοι – από – το – φάρμακο: είναι θάνατοι πραγματικοί, από αιτία ηθικά (και όχι μόνο…) απαράδεκτη, έχουν βάρος αναπόδραστο. Απ’ την άλλη μεριά υπάρχει το όφελος… Αλλά αυτό είναι εντελώς κατασκευασμένο. Το μέτρο του είναι οι παραστάσεις και αναπαραστάσεις της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, η κατασκευή της απειλής του Μαζικού Θανάτου, η Αποκάλυψη η ίδια!!!

Αν αυτή η δόλια κατασκευή μπει στη μια μεριά της ζυγαριάς, αν εκεί τοποθετηθούν όλες οι «κοινές δεξαμενές» που έφτιαξαν κράτη και αφεντικά, αν σ’ αυτή τη μεριά μπει το Θέαμα του Απόλυτου Θανάτου, τότε είναι σίγουρο πως όσοι θάνατοι – απ’ – τα – φάρμακα κι αν προκύψουν στην άλλη μεριά της, το όφελος θα είναι πάντα μεγαλύτερο! Μόνο που δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί «θεραπευτικό» παρά μόνο με την απόλυτη διαστροφή των εννοιών.

Αυτό το σχήμα, αυτή η ιδεολογική κατασκευή, δεν έχει καμμία σχέση ούτε με την ιατρική (έστω: σαν μακριά, πολύ μακριά ιστορία) ούτε με οποιαδήποτε έννοια θεραπείας – για – όλους!!! Είναι το σχήμα του πολέμου! Μόνο στον πόλεμο «δικαιούται» ο στρατηγός (που δεν κινδυνεύει να πεθάνει) να πει «ναι, είχαμε μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς απ’ την μεριά μας· αλλά το όφελος είναι μεγαλύτερο· νικήσαμε!!!». Μόνο στον πόλεμο καθάρματα (που δεν κινδυνεύουν καθόλου) σαν την υπ.εξ. του Κλίντον κυρία Ολμπράιτ «δικαιούνται» να πουν ναι, αξίζει τον κόπο μπροστά στο θάνατο χλιάδων παιδιών στο ιράκ εξαιτίας των αμερικανικών τιμωριών στα ‘90s. Μόνο στον πόλεμο την ζυγαριά της ζωής και του θανάτου την κρατάει (και την “πειράζει”) το αφεντικό…

Το γεγονός, το πολιτικό γεγονός των ημερών, είναι ότι αυτή η ρητορική, η ρητορική του “θα πεθάνετε για καλό σκοπό”, εμφανίζεται σε ευρεία προβολή σαν η νέα κανονικότητα… Όχι της ιατρικής! Ξεχάστε την! Θα την βρίσκετε όλο και πιο δύσκολα, κάπου κρυμμένη, κάπου ντροπιασμένη, κάπου παράνομη. Είναι η νέα κανονικότητα της βιο-πληροφορικοποιημένης “βιομηχανίας της υγείας”! Σ’ αυτήν την βιομηχανία και, κυρίως, στην εκστρατεία της νομιμοποίησής της, έχει αναπτυχθεί προ πολλού (και έχει ειπωθεί δημόσια) σαν κανόνας το “ισοζύγιο” του πόσοι και ποιοί θάνατοι συμφέρουν…

Όπως κάθε βιομηχανία ως τώρα, όπως κάθε αφεντικό, έτσι και η βιομηχανία της υγείας και τα αφεντικά της έχουν ένα λογιστήριο ζωής και θανάτου. Κι ένα “όφελος” που – αν θέλετε το καταλαβαίνετε – δεν είναι δικό σας και δικό μας, αλλά έτσι πουλιέται…

Το ευρωπαϊκό πρόβλημα: «τρίτο κύμα», δηλαδή τρικυμία!

Τετάρτη 17 Μάρτη. …Μιλώντας γενικά, παγκόσμια έχουν υπάρξει τρεις διαφορετικοί τρόποι αντίδρασης απέναντι στον ιό… Στη μια άκρη βρίσκεται η στρατηγική του «laissez-faire» όπως στις Ηπα και στη Βραζιλία. Στην άλλη άκρη βρίσκονται μερικά ανατολικοασιατικά κράτη, με μια αυστηρή πολιτική «μηδενισμού του covid» που προσπάθησε να εξαφανίσει τον ιό μέσα από αυστηρά συλλογικά μέσα. Η τρίτη εκδοχή είναι η Ευρώπη: πολύ περισσότερο σαν αντίδραση παρά σαν πρόληψη, επηρεασμένη έντονα απ’ τις απαιτήσεις επιχειρηματικών τομέων… Είναι μια διαρκής αναμέτρηση που δεν θα τελειώσει μέχρι να ολοκληρωθεί ο μαζικός εμβολιασμός…

Αυτά τα λέει ένας προφέσορας «δημόσιας υγείας», ονόματι Joan Benach, ενός πανεπιστημίου στη Βαρκελώνη. Κι όπως είναι συνηθισμένο για τους προφέσορες, εκθέτει μια συλλογή μισών αληθειών και ολόκληρων ψεμμάτων που έχει ξεκινήσει ήδη καριέρα – σίγουρα στον δυτικό κόσμο.

Πρώτο ψέμα: η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία στην ευρώπη, τα πραξικοπήματα, οι καθολικές απαγορεύσεις, η αυστηρή πολιτική αν όχι «μηδενισμού του covid» σίγουρα ισοπέδωσης της καμπύλης, δεν ήταν στην εκρηκτική επιβολή της καθόλου «αντίδραση»! Ήταν προληπτική, προληπτικότατη – την περασμένη άνοιξη!

Δεύτερο ψέμα: η στρατηγική του «laissez-faire» στις ηπα ή/και στη βραζιλία ήταν περισσότερο πολιτική και ιδεολογική διακήρυξη παρά σχέδιο. Μιας και τα δύο κράτη είναι ομοσπονδιακά, οι αποφάσεις λαμβάνονταν στην κλίμακα της πολιτείας· κι εκεί υπήρξε όλη η γκάμα «πακέτων αντιμετώπισης»…

Τρίτο ψέμα: η στρατηγική «εξαφάνισης του covid» πράγματι διακηρύχτηκε και έγινε προσπάθεια να εφαρμοστεί, ας πούμε στη νέα ζηλανδία ή/και στην αυστραλία. Πρόκειται για σκέτη ιδεολογία, και φυσικά αξίζει το όνομα «στρατηγική» μόνο επειδή αφορά σχετικά αραιοκατοικημένα νησιά. Όμως αν θεωρείται ότι μια zoonotic επιδημία ξεκινάει από ένα ή δύο «ασθενείς νο μηδέν», τότε πέντε ή δέκα κρούσματα κάθε μέρα δεν είναι με κανέναν τρόπο «εξαφάνιση του covid»· είναι, διαρκώς, σπίθες εδώ κι εκεί έτοιμες να γίνουν πυρκαγιά. Η νέα ζηλανδία είναι τέτοια περίπτωση και σήμερα.

Τέταρτο ψέμα: το μεγαλύτερο μέρος της αφρικής, η ιαπωνία, η νότια κορέα, σε ποιά απ’ αυτές τις δήθεν «τρεις» στρατηγικές ανήκουν; Οι δύο τελευταίες και «κρούσματα» έχουν, και θανάτους· σε μικρούς αριθμούς σε σχέση με τον πληθυσμό τους. Και – bingo! – οι ιάπωνες είναι μάλλον απίθανο να δεχτούν να «εμβολιαστούν» με οτιδήποτε παρουσιάζεται σαν «εμβόλιο»….

Δεν υπήρξαν (και δεν υπάρχουν) λοιπόν τρεις ή δεκατρείς στρατηγικές! Υπάρχουν δύο και μόνο δύο. Η μία λέγεται αντιμετωπίζω τον ιό σαν αυτό που είναι, ακριβώς στα πραγματικά του μέτρα. Η άλλη λέγεται αξιοποιώ τον ιό για να προωθήσω τα συμφέροντά μου (ή/και τα συμφέροντα των χρηματοδοτών μου…), οπότε τον ξεχυλώνω στα μέτρα αυτών των συμφερόντων.

Τα κράτη / αφεντικά της μίας κατηγορίας και της άλλης δεν διαφέρουν ως προς τη θέση τους μέσα στην τυπική οργάνωση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Διαφέρουν όμως ως προς τη θέση τους στον παγκόσμιο καταμερισμό και, κυρίως, ως προς τις βλέψεις (ή και τις δυνατότητές) τους για την θέση τους στο κοντινό μέλλον, στις πρώτες φάσεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Είναι κοινότοπο ότι κανένας ιός δεν εξαφανίστηκε ποτέ με κατ’ οίκον διπλοκλείδωμα – συνεπώς και μόνο να αναφέρεται κάτι τέτοιο σαν «σχέδιο» δείχνει άγρια επιθετικότητα (εκ μέρους των κυβερνήσεων / αφεντικών) ακόμα και στην κοινή λογική / νοημοσύνη. Όπως, όμως, παρατηρούν στην μακρινή ασία, η δύση αντιμετώπιζε πάντα τα «παράσιτα» με φωτιά· ενώ αλλού φρόντιζαν να δυναμώσουν το έδαφος… Τώρα η φωτιά καίει στα πόδια των πυρομανών…

Το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα στριμώχτηκε πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι φανταζόταν, και αναγκάστηκε να επιβάλει τους όρους της άγριας πρωταρχικής του συσσώρευσης σε μεγάλο βαθμό «εντός έδρας». Τρώει τις σάρκες και τα μυαλά των αιχμάλωτων υπηκόων του, τρώει ακόμα και τις σάρκες των πολιτικών του βιτρινών, όπως το έκανε άλλες δυο φορές στον 20ο αιώνα, στους δύο παγκόσμιους πολέμους· όχι, όμως, στον τρίτο (τον λεγόμενο «ψυχρό»). Ό,τι εμφανίζεται σαν «δυσκολία αντιμετώπισης της πανδημίας» στον δυτικό κόσμο είναι έκφραση αυτής της «ειρωνείας της Ιστορίας»: αν και τα αφεντικά του δυτικού συμπλέγματος σκόπευαν να αξιοποιήσουν την τερατώδη «υπερμεγέθυνση» της απειλής του τσαχπίνη για να επιβληθούν «ανθρωπιστικά» και «ιαματικά» στην αφρική, στη λατινική αμερική, και στη νότια / νοτιανατολική ασία, τώρα πια άλλοτε μεν επιτίθενται σαν ωμοί μαφιόζοι (pfizer στη λατινική αμερική αλλά και στο πακιστάν…) κι άλλοτε παλεύουν να γλυτώσουν την δυσφήμιση (astrazeneca). Προσπαθεί το σύμπλεγμα (κι ως ένα βαθμό καταφέρνει) να επιβάλει την δική του αλγοριθμική αναδιάρθρωση στο εσωτερικό του· αλλά είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να την επιβάλει μόνιμα στο εξωτερικό του.

Και ιδού η συνέχεια της ειρωνείας της Ιστορίας: εμφανίζονται σαν «σωτήρες» οι rivals έχοντας κάνει τι; Επεκτεινόμενοι όπου μπορούν εκτός των συνόρων τους! Η κυρία Von der Leyen μπορεί να ξύνει το κεφάλι της γιατί οι rivals δεν εμβολιάζουν τους πληθυσμούς τους αλλά κάνουν εξαγωγές· και ο κύριος Draghi μπορεί να θυμώνει που οι ιταλικές φαρμακοβιομηχανίες υπέγραψαν deal για να φτιάχνουν το sputnik V (μέχρι και για «αποικιοκρατία» έφτασε να μιλήσει ο έρμος!), αλλά είναι αλήθεια: ο δυτικός καπιταλισμός κατασκεύασε ένα τέρας σαν όπλο μαζικής καταστροφής των Άλλων, και τώρα αυτό τρώει αναγκαστικά τις ουρές του… Και, άκουσον άκουσον, εμφανίζονται σαν «ελευθερωτές» πάνω σε άσπρα άλογα ποιοί; Οι rivals!

Ναι λοιπόν, είναι αλήθεια. Δεν είναι όλες οι στρατηγικές πετυχημένες, ούτε όλοι οι στρατηγοί νικητές!

Τα πτώματα όμως των «ένδοξα πεσόντων ανώνυμων φαντάρων» είναι πάντα πτώματα…

Συμμαχία στο φεγγάρι

Τετάρτη 17 Μάρτη. Πριν μια βδομάδα και κάτι, στις 9 Μάρτη, ο Zhang Kejian εκ μέρους της «κινεζικής εθνικής υπηρεσίας διαστήματος» (CNSA) και ο Dmitry Rogozin εκ μέρους της ρωσικής Roscosmos υπέγραψαν διακρατική συμφωνία συνεργασίας για την κατασκευή και την λειτουργία ενός «διεθνούς σταθμού έρευνας στη σελήνη»: μια κοινή βάση επί του εδάφους, τεχνοεπιστημονική και όχι μόνο.

Με τόσους δορυφόρους να περιστρέφονται γύρω απ’ την γη, κι όλο και μεγαλύτερη στρατηγική σημασία τέτοιων δορυφόρων και για στρατιωτική χρήση, το διάστημα έχει γίνει de facto πεδίο αναμέτρησης στον οξυνόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Και το φεγγάρι είναι η πιο κοντινή «διαστημική ήπειρος» που πρέπει να κατακτηθεί.

Το ψοφιοκουναβιστάν πρόλαβε πέρυσι να αναγγείλει το «πρόγραμμα Άρτεμις» για τον εποικισμό της σελήνης ως το 2024… «Εποικισμός» δεν σημαίνει απλά την δημιουργία κάποιας βάσης, αλλά την κατάκτηση «ζωνών ασφαλείας» στο φεγγάρι. Δηλαδή την εξασφάλιση πως από εκεί δεν θα μπορεί κάποιος να «σημαδέψει» αμερικανικούς στόχους (χερσαίους ή διαστημικούς). Αν και υπήρχε απ’ το ’90 και μετά συνεργασία μεταξύ της Nasa και της Roscosmos σε διαστημικά προγράμματα, η Ουάσιγκτον επέκλεισε την Μόσχα απ’το «πρόγραμμα Άρτεμις». Η συμφωνία με το Πεκίνο είναι η ρωσικη απάντηση.

Το Πεκίνο έχει ένα ήδη καλά εξελιγμένο διαστημικό πρόγραμμα: στις 23 Νοέμβρη του 2020 εκτόξευσε στο φεγγάρι ένα ρομποτικό όχημα (Chang’e 5) που προσεδαφίστηκε στη σκοτεινή πλευρά στις 1 Δεκέμβρη, μάζεψε σχεδόν 2 κιλά δείγματα του εδάφους και επέστρεψε στη γη στις 16 Δεκέμβρη. Αυτή ήταν η 5η κινεζική αποστολή εξερεύνησης του φεγγαριού, η πρώτη με συγκέντρωση και μεταφορά δειγμάτων του εδάφους… Και, αυτό έχει ενδιαφέρον, ήταν η πρώτη ανθρώπινη διαστημική αποστολή τέτοιου είδους απ’ το 1976, όταν παρόμοια δουλειά είχε κάνει το σοβιετικό Luna 24. Μπορεί κανείς να φανταστεί τις τεχνολογικές εξελίξεις απ’ το 1976 ως το 2020 και το γιατί η κινεζική επιχείρηση είναι (αυτή η στιγμή) η πιο άρτια τεχνολογικά, παρότι δεν έχει κάνει ακόμα ανθρώπινο πάτημα στο φεγγάρι.

Αλλά ο διαστημικός ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός που έχει ξεκινήσει ήδη δεν θα μοιάζει καθόλου με τον αμερικανο-ρωσικό των δεκαετιών του 1960 και του 1970. Τότε το φεγγάρι αυτό καθ’ αυτό ήταν αδιάφορο σαν «αξία χρήσης», είχε συμβολική σημασία, και το κύριο ζήτημα ήταν η ανάπτυξη των διηπειρωτικών πυραύλων (για πολεμική χρήση)· συνεπώς τα «διαστημικά προγράμματα» ήταν η εντυπωσιακή και για ευρεία κατανάλωση βιτρίνα τους ανταγωνισμού για την πυραυλική τεχνολογία. Τώρα όλος ο χώρος απ’ την γη ως τη σελήνη έχει αποικιοποιηθεί και αποικιοποιείται καπιταλιστικά· και κάποιου είδους «πόλεμοι στο διάστημα», ας πούμε καταστροφή δορυφόρων ή επιθέσεις έξω απ’ την ατμόσφαιρα προς την επιφάνεια της γης, δεν είναι επιστημονική φαντασία.

Μ’ αυτά τα δεδομένα το Πεκίνο έχει μεγάλες φιλοδοξίες. Όχι μόνο σχεδιάζει να δημιουργήσει μια «ειδική οικονομική ζώνη» γης-σελήνης ως το 2050 (άρα μόνιμες «μετακινήσεις» ανάμεσά τους) αλλά επίσης να προσθέσει έναν διαστημικό κλάδο στους «δρόμους του μεταξιού». Αυτό σημαίνει ότι θα προσφέρει συνεργασίες και ανταλλάγματα σε όλους τους συμμάχους της στην ασία, στην αφρική και στη λατινικη αμερική, ώστε να εγκατασταθούν εκεί διάφοροι γήινοι σταθμοί διαστημικής χρήσης.

Το βέβαιο είναι πως όταν οι δυτικοί ακούνε ότι «το Πεκίνο σχεδιάζει μέχρι τότε να…» ανατριχιάζουν. Αφενός επειδή έχουν καταλάβει ότι το κινεζικό καθεστώς έχει τους πόρους (ανθρώπους και χρήμα) για να κάνει πραγματικότητα σχέδια μαμμούθ. Αφετέρου επειδή πετυχαίνει αυτούς τους στόχους νωρίτερα απ’ τα ανακοινωμένα χρονοδιαγράμματα.

Η υπογραφή της διαστημικής συνεργασίας μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου έχει θορυβήσει την Ουάσιγκτον· αλλά κανείς εκεί δεν πρέπει να ξαφνιάστηκε. Τώρα θα μπορούν να προσθέτουν στον κατάλογο της επικινδυνότητας των rivals και το «…θα μας πέσουν στο κεφάλι!!…»

(φωτογραφία πάνω: Η υπογραφή. Κάτω: το Chang’e 5 μάλλον σε γραφιστική αναπαράσταση).

Βιομηχανία εναντίον εργασίας

Τρίτη 16 Μάρτη. Τώρα αρχίζουν τα ζόρικα όχι μόνο για τους ορκισμένους caradinieri και pfizerοι αλλά και εκείνους που είναι κάτι απ’ αυτά τα δύο (ή και τα δύο) αλλά προσπαθούν μέσα από συνδικαλιστικούς ελιγμούς να ξεγλυστρίσουν δηλώνοντας ότι είναι “και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ”. Και με τα βασικά δόγματα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας και αντικυβερνητικοί…

Τα αφεντικά του εντόπιου οργανωμένου τουρισμού, τα μαγαζιά δηλαδή που έχουν παρτίδες με tour operators (τύπου ΤUI) λένε ότι υφίστανται «πιέσεις» να εμβολιάσουν το σύνολο των μισθωτών τους (άρα να επιβάλουν de facto to «πιστοποιητικό εμβολιασμού» σαν όρο εργασίας…). Διαφορετικά (λένε) οι operators θα πάρουν τα «πακέτα» τους και θα τα πάνε αλλού… Με άλλα λόγια άρχισαν τα τύμπανα των πιο χοντρών εκβιασμών σε βάρος των εργατών απ’ τα αφεντικά στα οποία – δεν πρόκειται να το ξεχάσουμε ποτέ! – ήταν οι caradinieri (συμπεριλαμβανόμενων ακόμα και των πιο «επαναστατών») που ανέθεσαν την ευθύνη (δηλαδή το εργοδοτικό δικαίωμα) να ελέγξουν την (fake…) μολυσματικότητα και μεταδοτικότητα του τσαχπίνη.

Ήταν προβλέψιμη αυτή η εξέλιξη· για να μην πούμε ότι ήταν προσχεδιασμένη. Όλοι όσοι επιχειρηματολόγησαν, σαν γνήσιοι αντικυβερνητικοί, ότι «ο τουρισμός και ο ρημαδοΚούλης ξανάφεραν τον covid στο ελλαδιστάν» πάνω που τον είχαμε εξαφανίσει (το περασμένο καλοκαίρι), γνήσιοι caradinieri (και πολλοί της αριστεράς του κράτους και του κεφάλαιου), θα πρέπει τώρα να υπερασπιστούν το δικαίωμα κάθε εργάτη να αρνηθεί τον πλατφορμιασμό – διακινδυνεύοντας να υπερασπιστούν αρκετούς αντι-caradinieri! Επιπλέον, οι caradinieri που εξελίχθηκαν σε pfizerους και έριξαν στην πιάτσα το σύνθημα «ο εμβολιασμός είναι επαναστατικό καθήκον» πρέπει να καταγγείλουν όσους εργάτες και εργάτριες (στη βιομηχανία του τουρισμού εν προκειμένω) καταλαβαίνουν περισσότερα και αρνούνται να γίνουν πειραματόζωα των φαρμακομαφιών, και να συμφωνήσουν στις απολύσεις τους (ή στο να μην προσλαμβάνονται) ρίχνοντας στην πιάτσα άλλο ένα σύνθημα, «το ψηφιακό φακέλωμα υγείας είναι επαναστατικό καθήκον»!

Εννοείται πως τα αφεντικά του τουρισμού δεν είναι τα μόνα που ενδιαφέρονται για τον κοινωνικό ευγονισμό. Είναι όμως αρκετά για να επιβληθούν σε πολλές χιλιάδες εργατών και εργατριών, ντόπιων και μεταναστών, δημιουργώντας ένα «καλό παράδειγμα» μεγάλης έκτασης. Από την στιγμή που η υγεία όπως ορίζεται απ’ το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα (δηλαδή: η αρρώστια…) θα γίνει όρος εργασίας, όλοι οι δαίμονες της ακόμα πιο άγριας εκμετάλλευσης θα βγουν απ’ τις κρυψώνες τους.

Την δική μας (αισχρά μειοψηφική, επιμένουμε) θέση την ξέρετε. Δεν έχει να κάνει με το ποιες βιομηχανίες μας αρέσουν και ποιές όχι· έχει άμεση σχέση μόνο με την εργατική αξιοπρέπεια. Όταν λέμε ΌΧΙ εννοούμε ΌΧΙ, τελεία και παύλα.

Εν τω μεταξύ τα αφεντικά του τουρισμού λένε ότι δεν μπορούν μόνα τους να επιβάλουν το υγιεινιστικό απαρτχάιντ στους εργάτες τους· θα είναι παράνομο… Πρέπει η κυβέρνηση (λένε) να νομοθετήσει ότι εκεί κι εκεί κι εκεί ο πλατφορμιασμός είναι υποχρεωτικός. Παιχνιδάκι αυτό για την συνηθισμένη αντιπολίτευση· αλλά με τι επιχειρήματα άραγε;

O καλός ο συνδικαλιστής πάντα εφευρίσκει κάτι…

(φωτογραφία: Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο!!)

Απαρτχάιντ εναντίον απαρχάιντ!

Τρίτη 16 Μάρτη. …Η θεραπεία [το εμβόλιο COVID] είναι γνωστό ότι προκάλεσε το θάνατο πολλών ανθρώπων, και υπήρξαν σοβαρές βλάβες (μεταξύ των οποίων πρόκληση αναπηρίας και παράλυσης) μετά τη χορήγηση του εμβολίου. Παρά το γεγονός αυτό, η κυβέρνηση δεν διέταξε έρευνα για το θέμα. Είναι ενδιαφέρον ότι το Υπουργείο Υγείας παραδέχτηκε ανοιχτά ότι το 41% ​​των αστυνομικών, στρατιωτικών, εκπαιδευτικών και ιατρικών υπαλλήλων που είχαν εμβολιαστεί υπέστη σοβαρές παρενέργειες και τέθηκε σε κίνδυνο η ζωή τους….

…Έχει ήδη αποδειχθεί ότι πολλοί άνθρωποι έχουν πεθάνει από αυτή τη θεραπεία, έχουν υποστεί βλάβη, έχουν καταστεί ανάπηροι και παρέλυσαν….

Ποιοί ψεκασμένοι λένε τέτοια πράγματα; Και που τα λένε; Ψυχραιμία: pfizerοι όλου του κόσμου ανασυνταχτείτε!!! Αυτά, και άλλα πολλά, περιλαμβάνονται στη μήνυση που έκαναν ισραηλινοί υπήκοοι, εναντίον του ισραηλινού κράτους; Πού; Κατ’ αρχήν στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης!!! (Ευχαριστούμε τον Τ. που μας υπέδειξε σχετικό δημοσίευμα).

Ναι, ναι, ναι! Πρόκειται για έναν ad hoc σύλλογο με όνομα Anshei Emet («λαός της αλήθειας») που έχει δημιουργηθεί στο Τελ Αβίβ για να σταματήσει τον υποχρεωτικό πλατφορμιασμό των ισραηλινών υπηκόων, με τις πλατφόρμες της pfizer! Συγκροτημένη αυτή η οργάνωση από δικηγόρους, γιατρούς και ακτιβιστές, δηλώνει ότι θα πάει πολύ μακριά. Θα καταθέσει την μήνυσή της και στο Δικαστήριο της Νυρεμβέργης (τον θεματοφύλακα των αντιναζιστικών δικών και καταδικών μετά το τέλος του β παγκόσμιου πολέμου), κατηγορώντας το κράτος της ότι παραβιάζει εκείνες τις αποφάσεις που απαγορεύουν τα «ιατρικά πειράματα» ερήμην των πειραματοζώων και την άσκηση εκβιασμών σε βάρος τους (πράγμα που κάνουν ήδη όλα τα πρωτοκοσμικά κράτη). Με δυο λόγια τα μέλη του Αnshei Emet είναι ένα χιλιοστό πριν κατηγορήσουν το ισραηλινό κράτος για ναζισμό! O tempora o mores!!

Μπορεί να έχει εγκαταστήσει εδώ και δεκαετίες το πιο φονικό απαρτχάιντ που θα ήταν δυνατόν· μπορεί να καταστρέφει τις ζωές και τα απαραίτητα της ζωής για εκατομύρια παλαιστίνους αιχμάλωτους· μπορεί να τους σκοτώνει δέκα δέκα και πενήντα πενήντα μαζί· μπορεί να τους στερεί το ρεύμα, το νερό, τα φάρμακα· μπορεί να καταστρέφει τις καλλιέργειες τους και να γκρεμίζει τα σπίτια τους· μπορεί να τους φυλακίζει επ’ αόριστο σε διάφορα κάτεργα, χωρίς καν δίκες· όμως όλα κι όλα: η βαρβαρότητα αυτού του κράτους (του ισραηλινού) ανακαλύπτεται μόλις έχει γίνει κοινότοπη, «μια απ’ τα ίδια» των υπόλοιπων πρωτοκοσμικών κρατών! Μόλις αντί για τανκς και βόμβες αρχίσει να ανεμίζει σύριγγες… Κοίτα κάτι πράγματα…

Απ’ την άλλη μεριά πόσο αξιολύπητοι είναι τα ελληνικά αφεντικά, οι πολιτικές βιτρίνες τους αλλά και ο τρομοκρατημένος και πρόθυμος να πλατφορμιαστεί λαός, που όλοι έχουν κάνει το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς υγιειονομικό εικόνισμα και παράδειγμα προς μίμηση; Τι θα πάθει ο λαός και οι ταγοί του αν μάθουν (η ασταμάτητη μηχανή έχει υπόψη της τις σχετικές μετρήσεις από ανεξάρτητες έρευνες…) ότι η πλατφόρμα γενετικής τροποποίησης των pfizer/biontech έχει σκοτώσει πολλούς εκεί, στο «παράδειγμα προς μίμηση», και έχει σακατέψει ακόμα περισσότερους;

Όλα καταρρέουν πια!!! Αstrazeneca με DNA πλατφόρμα απ’ την μια, mRNA πλατφόρμες απ’ την άλλη, και στη μέση η “εθνική επιτροπή εμβολιασμών” που υπερασπίζεται (στα οχυρά του Ρούπελ) όλο και περισσότερο μόνη (καθώς το ένα μετά το άλλο τα ευρωπαϊκά κράτη αποσύρουν προσωρινά έστω την εμπιστοσύνη τους στην πρώτη…) το δίκιο και τις μπίζνες της αυτού μεγαλειότητας της βασίλισσας, του Βorduk, του νυσταλέου Jo, και του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος (που είναι “μεγάλος χορηγός” στα μέρη μας….). ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΠΛΑΤΦΟΡΜΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΗΡΩΕΣ ΑΛΛΑ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΥ ΠΛΑΤΦΟΡΜΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ!! Ουάου!!!

Αδέλφια! Θα μας πεθάνουν που θα μας πεθάνουν, ας πιάσουμε τις παραλίες κι ας πάμε για ψάρεμα!!! Πάρτε τα smartphones σας, πάρτε ό,τι παλιοκασσετόφωνα με μπαταρίες έχουν απομείνει, πάρτε και ό,τι κουρντιστό πικάπ για δίσκους βακελίτη βρείτε σε κανά υπόγειο, κι αφού για το σφαγείο μας προορίζουν (κι όσο δεν σηκώνουμε κεφάλι), ας πηδήξουμε στο κενό τουλάχιστον χορεύοντας…

(Όχι, δεν είναι η προτασή ΜΑΣ! Είναι η προτασή ΣΑΣ! Είναι η εθνική αγάπη στα μελοδράματα! Ζάλογγο γουστάρετε ω caradinieri, ω pfizerοι; Ζάλογγο θα έχετε – επί τη εθνική επετείω!!…)

(φωτογραφία επάνω: Τίτλος: Αγωγή κατατέθηκε στο δικαστήριο της Χάγης για να σταματήσουν τα καταναγκαστικά εμβόλια στο Ισραήλ. Υπότιτλος: Υποβλήθηκε μήνυση στο Δικαστήριο της Χάγης από τους δικηγόρους Ruth Makhachovsky και Arie Suchowolski με θέμα: Παραβίαση του κώδικα της Νυρεμβέργης από την κυβέρνηση του Ισραήλ και άλλους).

 

200 χρόνια (παραμυθιών) είναι αρκετά! (1)

Τρίτη 16 Μάρτη. Αν έπρεπε κάποιος να διαβάσει ένα και μόνο ένα βιβλίο για να απομυθοποιήσει όχι μόνο την επανάσταση του 1821 αλλά συνολικά την δημιουργία (και την πραγματική εθνική ιδεολογία) του νέου ελληνικού κράτους, αυτό είναι το βιβλίο του Ν. Κασομούλη: Ενθυμήματα Στρατιωτικά της Επαναστάσεων των Ελλήνων 1821-1833. Η λέξη «βιβλίο» θα μπορούσε βέβαια να ξεγελάσει. Πρόκειται για 3 τόμους 553+749+633=1935 σελίδων (!), γραμμένων σε μια γλώσσα τυπικά μεν ελληνική αλλά και αρκετά d.i.y. (πραγματική πάντως μέσα σε εκείνα τα ιστορικά δεδομένα), που χρειάζεται εξοικείωση μέχρι να αρχίσει να γίνεται κατανοητή στις λεπτομέρειές της.

Κι όμως, μ’ αυτές τις δυσκολίες, τα “στρατιωτικά ενθυμήματα” έχουν ένα μοναδικό προσόν, ακριβώς εκείνο που τα έσπρωξε στο περιθώριο της εθνικιστικής μυθολογίας (για το ’21 και όχι μόνο), να είναι γνωστά μόνο σε εξιδεικευμένους ιστορικούς: γράφτηκαν από κάποιον που συμμετείχε στρατιωτικά αλλά και “γραφειοκρατικά” σ’ όλη αυτήν την ιστορία, κρατώντας διαρκώς σημειώσεις, έγγραφα και προφορικές συνεννοήσεις, χωρίς να νοιάζεται να “κτενίσει” (δηλαδή να λογοκρίνει) την πραγματικότητα ώστε να ταιριάζει σε κάποια επική κρατική ιδεολογία! Μ’ άλλα λόγια τα “στρατιωτικά ενθυμήματα” είναι ό,τι πιο κοντινό θα μπορούσε να φανταστεί κανείς σε ρεπορτάζ – απ’ – την – πρώτη – γραμμή, σε μια εποχή που θα ήταν αδιανόητο για κάποιον να κάνει τέτοια δουλειά για τόσο πολύ καιρό.

Δεν θα διδάσκονταν ποτέ και πουθενά επιλεγμένα αποσπάσματα αυτού του ρεπορτάζ! Θα κατέστρεφαν τα εθνικά παραμύθια!

Ποιά είναι η πραγματικότητα όπως εντοπίζεται απ’ το έργο του Κασομούλη; Ένα μικρό, ελάχιστο δείγμα (τόμος Β, σελ. 32 – 33):

… Πριν έβγουν οι βαθμοί και οι μισθοί από την Κυβέρνησιν εύρισκες μέγα μέρος των Ελλήνων όπου έτρεχαν εις τον πόλεμον μόνο από πατριωτισμόν….

[σ.σ.: Από τις αρχές του 1822 συστάθηκε κάτι σαν “κράτος” του οποίου η βασικότερη δουλειά ήταν να μοιράζει – κατά προτίμηση στους “οικείους και φίλους” – λεφτά που έρχονταν είτε σαν δάνεια είτε σαν χορηγείες ελλήνων αστών και φιλελλήνων της ευρώπης, αλλά επίσης αξιώματα (“βαθμούς”) και γη· γη που θα γινόταν “κρατική” μετά την “απελευθέρωση”…]

Οι παλαιοί Αρματωλοί αισχύνοντο να ονομασθούν μισθωτοί. Τους βαθμούς τους περιφρονούσαν, αλλά και πολλοί άλλοι άξιοι, οίτινες είχον την επιρροήν από μόνην την παληκαργιάν εις τους στρατιώτας, δεν εδέχθησαν ούτε βαθμόν ούτε μισθόν, έως έναν καιρόν.

Ο πόλεμος κατά των Ανταρτών [σ.σ.: Εννοεί τον εμφύλιο ρουμελιωτών – μωραϊτών που ξεκίνησε πολύ γρήγορα, με υλικό επίδικο ακριβώς τις “αμοιβές”…] έβαλεν εις την αυτήν την Κυβέρνησιν να μεταχειριστή και το εν και το άλλο [σ.σ.: και τους μισθούς και τους βαθμούς / αξιώματα], τα οποία εστάθησαν η πηγή των επόμενων διχονοιών και έριδων αναμεταξύ των στρατιωτικών.

Οι Σουλιώται όλοι σχεδόν εμισθώθησαν, οι μεν υπό την άμεσον διοίκησιν της Κυβερνήσεως, οι δε υπό άλλους οπλαρχηγούς, και άγοντο και με την περίστασιν. [σ.σ.: Δρώντας σαν μισθοφόροι πήγαιναν σε όποιον έδινε τα περισσότερα]. Αφού αποσύρθηκαν από την πατρίδα τως εις τα Νησιά, και εβγήκαν έπειτα και έξω, αναγκασμένοι από την δυστυχίαν, έτρεξεν ο καθείς όπου ήτον μισθός.

Εις Κορυφούς [σ.σ.: Corfu, η Κέρκυρα] εκατοικούσαν έως τότε, και απ’ εκεί η επιτροπή της εκεί συστημένης Ελλ. Εταιρίας τους επλήρωνε ανά δώδεκα δίστηλα και τους έβγαζεν εις την Ελλάδα από εκει, μυστικώς από την εκεί Αγγλικήν κυβέρνησιν, και με αδρά έξοδα…

Οι Πελοποννήσιοι προύχοντες εμίσθωσαν εκτελεστικήν δύναμιν από Ρουμελιώτας να υπερασπίζονται και να επιρρεάζουν εις τους λαούς της Πελοποννήσου.

Αφού η διαφθορά αυτή των βαθμών και μισθών διεδόθη εις όλους, ο λαός ετραβήχθη από το πολεμικό χρέος, στηριζόμενος εις τα μισθωτά στρατεύματα…

(φωτογραφία: Αυτός λένε ότι είναι ο συγγραφέας, ο Κασομούλης. Δεν του φαίνεται…)

200 χρόνια (παραμυθιών) είναι αρκετά! (2)

Τρίτη 16 Μάρτη. Θα υπέθετε κάποιος πως, έστω, πληρωνόταν κάθε ένας που μπορούσε να πολεμήσει… Λάθος!!! Τα λεφτά δίνονταν στους «αξιωματικούς» τους, ανάλογα με το πόσους «στρατιώτες» δήλωνε ο καθένας ότι έχει υπό τις διαταγές του! Οι οποίοι, προφανώς, ήταν … εκατοντάδες, μπορεί και χιλιάδες – αλλά συνήθως ανύπαρκτοι! (Μετά από πολλά πολλά χρόνια, με τις αγροτικές επιδοτήσεις της ε.ε., οι έλληνες αγρότες θα δήλωναν εκτάσεις συνολικά όσο η έκταση της ελληνικής ξηράς συν όλο το Αιγαίο! ¨Οσο για κοπάδια; Εκατοντάδες χιλιάδες ζώα έβοσκαν στις απέραντες ελληνικές πεδιάδες…)

Γι’ αυτόν τον λόγο είχαν σημασία οι «βαθμοί», τα «αξιώματα» που μοίραζε το… Κράτος! Ο Κασομούλης μιλάει για τα «διπλώματα», που ήταν απόδοση βαθμών αξιωματικού τακτικού στρατού στους χύμα οπλαρχηγούς ώστε, στη συνέχεια, να δηλώνουν ότι έχουν «στρατολογήσει» τόσους όσους επέτρεπε ο «βαθμός» τους· εικονικά βέβαια…. (τόμος Β, σελ. 25):

… Τα διπλώματα με ψηφίσματα [σ.σ.: του «νομοθετικού» και του «εκτελεστικού» του «κράτους»] έβγαιναν ωσάν από τον φούρνον πλέον, και στάσιν δεν είχαν. 25 διπλώματα ζητούσεν και ο Στορνάρης – παραδειγματιζόμενος από τους άλλους – αντιστρατηγίας, χιλιαρχίας και εκατονταρχίας με αναφοράν του προς την Κυβέρνησιν, τα οποία επικυρώθηκαν την 25 Φεβρουαρίου, και ετιμήθην κ’ εγώ με τον βαθμόν του χιλιάρχου.

Όλοι οι Έλληνες γελούσαν δια τούτο, πλην και κανένας από όσους πλησιάζαν την Κυβέρνησιν δεν το έρριπτεν. Ωμιλήθη εις το Βουλευτικόν αύτη η κατάχρησις· εγνωμοδότησαν ότι, δια να παύση η κατάχρησις, πρέπει να δώσουν σε όσους ζητήσουν ό,τι λογής βαθμόν ζητήσουν, και ούτως πάλιν να επιστρέψωμεν εις τα πρώτα [σ.σ.: Στις διαρκείς προαγωγές…]

Αρκεί να είχες ένα Βουλευτήν ή ένα γραμματικάκι φίλου – η δουλειά σου τελείωνεν. Όλοι οι εν τοις πράγμασι συνήργησαν και δια τους συγγενείς των και δια τους φίλους των, και ούτως εκάρπισαν τόσοι συμβιβασμοί, όσοι δεν ήλπιζεν κανένας. Και κανένας δεν ζητούσεν χρήματα του βαθμού. [σ.σ.: Τακτική «διαδοχικών προσεγγίσεων»! Πρώτα «έκλειναν» το αξίωμα και απαιτούσαν αργότερα τον μισθό που του αντιστοιχούσε και τα λεφτά για τους μισθούς των πραγματικών και εικονικών στρατιών τους…]

… Πλήθος «αξιωματικοί της Διοικήσεως» εφύτρωσαν, και κανένας δεν ήξευρεν πόσους έχει ο ίδιος στρατιώτας. Οι νεοφυτευμένοι αξιωματικοί καμμίαν επίρροιαν προς τους στρατιώτας των είχαν· όλους τους προσκαλούσεν η Κυβερνησις υπό την οδηγίαν των επισημοτέρων και κηρυγμένων υπερ αυτής οπλαρχηγών, όμως η επιρροή των επισημότερων τούτων δεν έπιπτεν, μ’ όλην την ηθικήν επιρροήν όπου απέκτησε η Κυβέρνησις…

Να το θυμίσουμε, για να μην γίνει παρεξήγηση: αυτά συνέβαιναν το 1822, το 1823…

200 χρόνια (παραμυθιών) είναι αρκετά! (3)

Τρίτη 16 Μάρτη. Οι (κανονικοί) παράδες δεν αρκούσαν βέβαια. Τα δανεικά ή/και οι δωρεές δεν ήταν συνεχούς ροής! Τι μηχανεύτηκε το (νέο ελληνικό) «κράτος» πριν καν και καν υπάρξει σαν αναγνωρισμένο διεθνώς; Χαρτιά, «βεβαιώσεις» – ένα είδος «επιταγών»!!! Ο Κασομούλης τα ονομάζει «προσόδους», όπως υποθέτουμε τις αποκαλούσαν γενικά!!… Παρακαλούμε συγκρατείστε το πόσο παλιές είναι οι πολιτικές πρόσοδοι και ο προσοδισμός στα μέρη μας! Πριν καν «ελευθερωθούν»…

Μπορεί αυτά τα «πιστοποιητικά» του είδους «έχει λαμβάνειν», οι πρόσοδοι (εν όψει της άφιξης μελλοντικών δανείων ή/και δωρεών…), να έλυναν το πρόβλημα της δωροδοκίας / μισθοφορίας, δημιουργούσαν όμως άλλα. Για παράδειγμα αφού δεν ήταν γρόσια, τι θα μπορούσε να πληρώσει κάποιος μ’ ένα τέτοιο «χαρτί», που ωστόσο είχε θέση φυσικού χρήματος; Αναπτύχθηκε έτσι γρήγορα μια παράλληλη αγορά «σπασίματος» αυτών των πρωτόλειων επιταγών! Όσοι είχαν ρευστό τις αγόραζαν (όχι, βέβαια, στην αναγραφόμενη «αξία»!) δίνοντας γρόσια. Συγκέντρωναν ύστερα αυτές τις «προσόδους», και επειδή ήταν οι πλούσιοι κοτζαμπάσηδες ή έμποροι της εποχής και είχαν «άκρες» στην κυβέρνηση, τις έστελναν μαζεμένες για να πληρωθούν! Και είναι αναμενόμενο πως όσοι μεσολαβούσαν για να γίνουν αυτές οι πληρωμές (όταν γίνονταν…) κρατούσαν κι αυτοί το ποσοστό τους, για τον κόπο τους…

Θα έλεγε κάποιος ότι η τοκογλυφία έγινε βασικό συστατικό στοιχείο της επανάστασης· έστω της διατήρησης ένοπλου δυναμικού ώστε να μοιάζει πειστικό προς τα έξω ότι γίνεται κάποια επανάσταση…

Υπήρχαν, τέλος, οι «παροχές σε είδος». Σε γη. Ο Κασομούλης περιγράφει αλλού ότι οι Υδραίοι καραβοκύρηδες αρνούνταν πεισματικά να μεταφέρουν με τα πλοία τους τρόφιμα και μπαρούτι στους πολιορκούμενους απ’ την στεριά στο Μεσολόγγι, αν δεν τους δινόταν γη, εκτάσεις, απέναντι, στην χερσόνησο της Τροιζήνας! Μόνο όταν πήραν αυτά που ζητούσαν ξεκίνησαν να κάνουν τον γύρο της Πελοποννήσου για να φτάσουν ως τους πεινασμένους και εξαθλιωμένους Μεσολογγίτες…

Καθώς περνούσαν τα χρόνια του «αγώνα» και το πλιάτσικο στο ρευστό συστηματοποιήθηκε (λιγότεροι τσέπωναν περισσότερα…), οι παροχές / υποσχέσεις γης διευρύνθηκαν απ’ το «κράτος». Ήταν ο μόνος πόρος που μπορούσε να μοιράζεται στα πιο χαμηλά κοινωνικά στρώματα, στα βουνά και στα λαγκάδια της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας. Αυτό προϋπέθετε βέβαια ότι η επανάσταση θα κέρδιζε· πράγμα που έγινε μόνο χάρη στη στρατιωτική επέμβαση των «ξένων», των «μεγάλων δυνάμεων» – γιατί κατά τα υπόλοιπα η επανάσταση είχε ηττηθεί πλήρως πριν τη ναυμαχία στο Ναυαρίνο…

Μπορεί πάντως ο καθένας να φανταστεί πόσο «εθνικό ιδεώδες» υπήρχε σε έναν πληθυσμό που πολεμούσε (όπως και όταν πολεμούσε…) μόνο για τα λεφτά (ή άλλου είδους προσόδους…)… Καθώς και τι είδους σχέση, εν μέρει ιδιοτελή και εν μέρει φαντασιακή, ανέπτυξε αυτός ο πληθυσμός με τους χρηματοδότες του (και, εν τέλει, τους στρατιωτικούς σωτήρες του), τους «ξένους» (δηλαδή τις «μεγάλες δυνάμεις»). Η πεποίθηση ότι (οι ξένοι) «μας έχουν ανάγκη» δεν δημιουργήθηκε ούτε απ’ τον μύθο «του δοσίματος των φώτων του πολιτισμού» ούτε απ’ την γνώση της ευρωπαϊκής διπλωματίας· αλλά απ’ την ωμότητα του μας πληρώνουν (παρότι σε μεγάλο βαθμό επρόκειτο για δανεικά…). Σε συνδυασμό με την καθημερινή εμπειρία της φτώχιας (: «ψωροκώσταινα») διαμορφώθηκαν οι ιδεολογικοί όροι μιας εντελώς πρωτότυπης, πιθανότατα παγκόσμια, διπολικής εθνικής ιδεολογίας.

Ως γνωστόν ο «διπολισμός» στην ατομική αυτο-εννόηση θεωρείται σοβαρή ψυχολογική διαταραχή. Σκεφτείτε τι είναι όταν πρόκειται για μαζικό και διαρκώς ανατροφοδοτούμενο φαινόμενο…

Ένα κορίτσι απ’ την φαβέλα…

Δευτέρα 15 Μάρτη. Κάτι απλό και κατανοητό (pop θα το έλεγε κάποιος), απ’ την βραζιλία. Ina Wroldsen (φωνή), Alok (dj).

Καλή βδομάδα!

Doha

Δευτέρα 15 Μάρτη. Οι συναντήσεις την προηγούμενη Τετάρτη και Πέμπτη δεν θα γινόταν θέμα στα μέρη μας (ίσως ούτε αλλού στον δυτικό κόσμο). Το να συναντηθούν οι υπ.εξ. της τουρκίας, της ρωσίας και του κατάρ δεν είναι σπουδαίο θέμα – ε;

No problem. Όπως ίσως θυμάστε έχουμε υποστηρίξει ότι μαζί (ή λίγο μετά) την Άγκυρα, στροφή 180 μοιρών σε σχέση με το συριακό πεδίο μάχης έκανε και το σεϊχάτο του κατάρ: πέρασε στο μπλοκ της Αστάνα, αν και διακριτικά. Κάπου το 2016… Το ραντεβού της περασμένης Τετάρτης (του 2021) ήταν η επισημοποίηση αυτής της συμμετοχής: η συζήτηση είχε βέβαια συρία, πολύ συρία· είχε όμως κι άλλα. Όπως: αφγανιστάν.

Αυτό που ανακοινώθηκε μ’ αυτόν τον τρόπο επίσημα είναι ότι η Ντόχα θα συμμετάσχει στις προσπάθειες για πολιτική λύση στη συρία… Χρειάζεται «αποκωδικοποίηση»; Η Ντόχα ως το 2015 πλήρωνε αντικαθεστωτικούς ένοπλους στο συριακό πεδίο μάχης (: την μουσουλμανική αδελφότητα), όπως έκανε και η Άγκυρα. Οι τοξικοί του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι πλήρωναν τους ουαχαβίτες. Μετά η Ντόχα σταμάτησε· πράγμα που, μαζί με άλλες επιλογές, «τρέλλανε» τον τοξικό του Ριάντ που το καλοκαίρι του 2017 σχεδόν κήρυξε πόλεμο στο κατάρ, παρέα με άλλους διάσημους χουντικούς: των εμιράτων, του μπαχρέιν και της αιγύπτου. Τελικά ο πόλεμος πήρε μορφή οικονομική / εμπορική, αν και βίαιη… Η Ντόχα δεν είχε σοβαρό πρόβλημα, εξαιτίας των πολύ καλών σχέσεων με την Τεχεράνη (που ανέλαβε αμέσως την τροφοδοσία δια θαλάσσης όλων των ειδών ανάγκης που αποκλείστηκαν λόγω του τοξικού εμπάργκο) και την Άγκυρα (που αύξησε τον στρατό της στη βάση της στο κατάρ).

Πέρασε καιρός από τότε, ο τοξικός του Ριάντ είναι και δεν είναι, και το μπλοκ της Αστάνα θέλει να κλείσει όσο δυνατόν περισσότερες «τρύπες» (και) στο συριακό πεδίο μάχης, λόγω της προεδρίας του νυσταλέου Jo και των υαινών που τον ακολουθούν. Ασφαλώς η Ντόχα συμφωνεί· και η επισημοποίηση της βοήθειάς της, ενισχύει την «πειθώ» της σε όσους ένοπλους μπορεί να επηρεάσει στο Idlib. Πρακτικά ενισχύει το πολιτικό της κύρος έναντι του Ριάντ – και εναντίον του. Επιπλέον, με δεδομένο ότι το Joνυσταλεάν δεν έχει στραφεί εναντίον της Ντόχα (και ούτε πρόκειται: στο κατάρ έχει την μεγαλύτερη βάση του στη μέση Ανατολή…), η παρουσία της στην όποια διαδικασία πολιτικής λύσης στη συρία αφαιρεί απ’ την Ουάσιγκτον τα επιχειρήματα περί rivals (: Μόσχα, Τεχεράνη και αρκετή Άγκυρα) που είναι παλιοχαρακτήρες και θα καταστρέψουν τη μέση Ανατολή.

Γράψαμε «αφαιρεί απ’ την Ουάσιγκτον»; Πρέπει να προσθέσουμε: και απ’ το Λονδίνο! Πώς αντιδρά σήμερα μια πολύ πρώην αυτοκρατορία που θα ήθελε να αναβιώσει το ένδοξο κυριαρχικό παρελθόν της αλλά βλέπει κάτι πρίγκηπες του οίκου των Thani να την γράφουν για χάρη της Δαμασκού; Απειλώντας να αφαιρέσει την αγγλική υπηκοότητα απ’ την αγγλογεννημένη και αγγλοθρεμένη κυρία Asma al-Assad! Ωωωω! Το Λονδίνο έριξε κάτι πυραύλους κατά του Άσσαντ τo 2018, αλλά κράτησε το χειρότερο για τώρα… Ε;

Αυτές οι εξελίξεις στο συριακό και ευρύτερα μεσανατολικό πεδίο μάχης (που θα έχουν συνέχεια, καθώς το επόμενο ραντεβού της τριάδας θα γίνει σύντομα στην Άγκυρα) κτυπάει και την ελληνική καθεστωτική ρητορική. Οι ελληνικές συμμαχίες, εν μέρει συμφεροντολογικές και εν μέρει της απελπισίας, είναι – ως γνωστόν – με το Ριάντ και το Αμπού Ντάμπι. Είναι οι συμμαχίες του συμμάχου, του απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος.

Όμως όταν συμμαχείς με παρακμιακούς έχεις πάντα την έγνοια της απέναντι πλευράς, του εχθρού. Σαν οικονομικός και ιδεολογικός παράγοντας στις αραβικές κοινωνίες (και όχι μόνο…) το κατάρ κάθε άλλο παρά αμελητέο είναι. Συνεπώς η δημόσια αναγνώρισή του ως μέλους του μπλοκ της Αστάνα είναι ιδιαίτερα ενοχλητική. Κάθε τι που αδυνατίζει ή δυσκολεύει τον «μεγάλο κρίκο» του άξονα (την Ουάσιγκτον) είναι ζόρι για την Αθήνα και τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες της.

Τέτοια ζόρια δεν θα είναι λίγα στο κοντινό μέλλον…

(φωτογραφία πάνω: Αριστερά ο Cavusoglu, δεξιά ο Lavrov, και στη μέση ο Mohammed bin Abdulrahman Al Thani, μασκοφορεμένος, πριν λίγες ημέρες. Η αισθητική δεν είναι η καλύτερη, αλλά ενδεχομένως η διακόσμηση να είναι επίχρυση, οπότε τα κριτήρια αλλάζουν…

φωτογραφία κάτω: Η “αγγλοσύνη” της κυρίας Άσσαντ θα ήταν, ασφαλώς, καρφί στο μάτι του Παρισιού, τους καιρούς που αυτοί οι δύο ιστορικοί ιμπεριαλισμοί, ο αγγλικός και ο γαλλικός, πίστευαν ότι μπορούν να μοιράζονται τον έλεγχο της μέσης Ανατολής… Τώρα πια θεωρείται προβληματικό ή και επικίνδυνο προνόμιο. Χάνοντας το έδαφος στη μέση Ανατολή το Λονδίνο πιστεύει φαίνεται ότι μπορεί να κρατήσει τον τουπέ του. Δεν το σκέφτηκαν όμως, αλλά αν η κυρία Άσσαντ συμμαχήσει με την κυρία Μέγκαν σε μια αντιρατσιστική βάση και σ’ ένα αντι-ιμπεριαλιστικό metoo;)