Ινδοκούς

Δευτέρα 20 Σεπτέμβρη>> Μακριά απ’ τις παρακμιακές αναμνήσεις, τα μίση και τα πάθη μεταξύ δυτικών ιμπεριαλισμών, στο Dushanbe, πρωτεύουσα του τατζικιστάν, τα κράτη του «συμφώνου της Σαγκάης» είχαν τις δικές τους καλές κι όχι και τόσο καλές στιγμές στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας. Επιπλέον, οι «παλιοί» δέχτηκαν τον καινούργιο: η Τεχεράνη είναι απ’ τις 17 Σεπτέμβρη επίσημο μέλος…

Ένα βασικό θέμα της συνάντησης ήταν η κατάσταση στο αφγανιστάν – και η στήριξη της «νέας κατάστασης» εκεί. Το κοινό ανακοινωθέν είχε ωστόσο μόνο λίγο παραπάνω από 150 λέξεις γι’ αυτό. Η αιτία αναμενόμενη: στο σύμφωνο της Σαγκάης (SCO) συμμετέχει και το Νέο Δελχί. Που όντας βαθύτατα ενοχλημένο για τη νίκη των ταλιμπάν, προτιμάει να ακολουθήσει την Ουάσιγκτον στην «μεταχείριση της νέας κατάστασης», εκτός (ακόμα) απ’ το να επιτρέψει βάσεις / πάρκινγκ του αμερικανικού στρατού στο ινδικό έδαφος… Η στάση του Modi στη διάρκεια της συνόδου ήταν έντονα απορριπτική των προσεγγίσεων των υπόλοιπων μελών, με επικλήσεις στη «διεθνή κοινότητα» – το ψευδώνυμο της δύσης δηλαδή…

No problem… Οι υπ.εξ. του Πεκίνου, της Μόσχας, της Τεχεράνης και της Ισλαμαμπάντ συναντήθηκαν χωριστά, πάντα στο Dushanbe, να τα πουν με την ησυχία τους για το αφγανιστάν. Μπορούμε από εδώ και στο εξής να μιλάμε για το «μπλοκ του ινδοκούς», περιλαμβάνοντας επιπλέον την Άγκυρα, την Ντόχα, την Τασκένδη (ουζμπεκιστάν) και την Αστάνα (Νουρ Σουλτάν, καζακστάν).

Δεν πρόκειται, έτσι απλά, για την τύχη του αφγανιστάν. Πρόκειται για την προσπάθεια ανάκτησης του πλήρους ελέγχου της κεντρικής ασίας σε βάρος των δυτικών. Ίσως για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση και με τέτοια χαρακτηριστικά. Με άμεσες προεκτάσεις στην ανατολική Μεσόγειο, στην μαύρη θάλασσα, στον ινδικό ωκεανό, στην ερυθρά θάλασσα, και φυσικά στην αφρική…

Αν και δεν μπορούμε να μιλάμε ακόμα για μια συμπαγή στρατιωτική συμμαχία σ’ όλη αυτή την ασιατική έκταση (η οποία θα συμπεριλάβει σύντομα και τον λίβανο, και το ιράκ και την συρία, εκτός απ’ το αμερικανο/ypg κρατούμενο τμήμα της) ίσως δεν είναι καν αυτό το ζητούμενο για την Μόσχα και το Πεκίνο. Οι στρατοί τους είναι υπεραρκετοί για να αντιμετωπίσουν οποιονδήποτε συνδυασμό «συμμαχίας των προθύμων» υπό την αμερικάνικη σημαία. Το σημαντικότερο είναι η δημιουργία μιας λειτουργικής ευρασιατικής ζώνης πρώτων υλών, εργασίας, μεταφοράς, επικοινωνιών, νέων τεχνολογιών, εμπορευμάτων.

Αυτό αφήνει τους ιστορικούς δυτικούς ιμπεριαλισμούς με λίγες αλλά δυστυχώς υπαρκτές επιλογές. Εκτός απ’ την πάντα ανοικτή «επίθεση κατά μέτωπο» (που θα μπορούσε να θεωρηθεί “επίθεση αυτοκτονίας”, αλλά ποτέ δεν πρέπει να αποκλείεται, το αντίθετο…) υπάρχει και η δυνατότητα των μόνιμων προβοκατσιών, μικρότερης ή μεγαλύτερης κλίμακας, έτσι ώστε να υπάρχει πάντα αποσταθεροποίηση και εμπόδια.

Οι γείτονες της Καμπούλ (Μόσχα, Πεκίνο, Τεχεράνη, Ισλαμαμπάντ) μιλούν σταθερά για το καθήκον των ταλιμπάν στον έλεγχο του εδάφους τους και στο να εμποδίσουν τους εγκάθετους του isis που έχει μεταφέρει εκεί ο αμερικανικός στρατός να δράσουν. Αλλά η αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου είναι πιο σύνθετη και χρονοβόρα. Οι ταλιμπάν είναι βέβαιο ότι θα καταστείλουν τους γνωστούς πυρήνες του isis στο έδαφός τους, αλλά σημαντικότερο ακόμα είναι οι πληροφορίες που θα συγκεντρώνουν. Επιπλέον το Πεκίνο, που δεν μπορεί να περιμένει θαύματα όταν βάλει μπροστά τις «επενδύσεις» του στο αφγανιστάν (όπου θαύμα θα ήταν η εξαφάνιση των σαμποτάζ και των παρόμοιων επιθέσεων) φαίνεται πως επεξεργάζεται ένα σχέδιο «προχωράμε παρακάπτοντας όσο είναι δυνατόν τις νάρκες». ( Ήδη οι μισθοφόροι των δυτικών υπηρεσιών και των μεσανατολικών συμμάχων τους έχουν αναλάβει δράση εναντίον κινέζων μηχανικών και εργατών – στο πακιστάν.)

Ο u.s army και οι σύμμαχοί του έφυγαν μεν απ’ το αφγανιστάν, είναι σίγουρο όμως ότι έχουν αφήσει πίσω τους πυρήνες πρακτόρων, μισθοφόρων, εν ενεργεία ή «εν υπνώσει». Το κοντινό μέλλον θα δείξει αν το μπλοκ του ινδοκούς θα τους εξουδετερώσει ή όχι.

Αλλά προχωράει.

Bluesmen

Δευτέρα 13 Σεπτέμβρη>> Ρε δεν πα να τον βρίζουν οι κομπλεξικοί και οι υποχόνδριοι λακέδες των φαρμακομαφιών επειδή δηλώνει εχθρός τους; Αυτοί, έτσι κι αλλιώς, έχουν καινούργιους θεούς: κάτι κτηνίατρους και κάτι κτηνοτρόφους που τους πουλάνε την δόση τους.

Ο Eric Clapton ακομπανιάρει τον γίγαντα B. B. King, μαζί με μια παλιοπαρέα – πριν πολλούς πολλούς αιώνες. Το 2007… Τότε που το μπράτσο της κιθάρας και το ανθρώπινο μπράτσο έδεναν χωρίς την άδεια της υγειονομίας…

Καλή δύναμη!

The αντι-surge

Δευτέρα 13 Σεπτέμβρη>> Καθώς το γκουβέρνο και όλοι οι πολιτικοί του εταίροι (όλου του δημοκρατικού φάσματος) επιχειρεί από σήμερα μια ακόμα κλιμάκωση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας και των εγκληματικών / καταναγκαστικών πλατφορμιασμών, το ελλαδιστάν τείνει να μετακινείται στον χάρτη, αναζητώντας σύνορα με την αυστραλία – και πάντως έχοντας βγει εκτός βαλκανίων. Οι βαλκάνιοι δεν χαμπαριάζουν, άσχετα με (και κόντρα σε) τις όποιες συμβουλές ή νομοθετήσεις των κρατών τους. Και είναι υγιέστατοι, σας διαβεβαιώνουμε…

Επί τη ευκαιρία αυτής της πιο πρόσφατης surge στη νοτιοανατολική πτέρυγα του συμπλέγματος (είναι το ελλαδιστάν, μήπως, “the 6th eye”;) ας ξεκαθαρίσουμε άλλη μια φορά την γνωστή θέση μας.

Ο χαρακτηρισμός «αντιεμβολιαστές» δεν μας αφορά! Οι ειδικοί στην κατασκευή «κοινών δεξαμενών» θανάτου, υποτίμησης και εξουδετέρωσης έχουν δείξει προ πολλού την προσήλωσή τους στις προβοκάτσιες. Και χιλιάδες υποτελών ακολουθούν πιστά. Όχι, δεν είμαστε «αντιεμβολιαστές», αφού δεν πρόκειται καν και καν για «εμβόλια»! Πρόκειται για πλατφόρμες γενετικής επέμβασης / διόρθωσης / μετάλλαξης – τελεία και παύλα. Πρόκειται για γενετική μηχανική. Και είναι μόνον η αρχή.

Ο ορίζοντας της αναμέτρησης που μας αφορά (πολλούς και πολλές…) ξεπερνά κατά πολύ την «φάση covid» της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Οφείλουμε να εμποδίσουμε τα δάκτυλα και τα χέρια των φαρμακομαφιών και της βιομηχανίας της υγείας στο να ορίζουν αυτές και να επιβάλουν τους ορισμούς της «υγείας» και της «αρρώστιας» κατά τα συμφέροντά τους. Οφείλουμεε να εμποδίσουμε τα δάκτυλα και τα χέρια των εταιρειών πληροφορικής μεσολάβησης και ελέγχου στο να φακελώνουν και να προσδιορίζουν τις «ορθές και υπεύθυνες» κοινωνικές συμπεριφορές κατά τα συμφέροντά τους! Οφείλουμε να εμποδίσουμε τα δάκτυλα και τα χέρια των κρατών και των υπηρεσιών τους στο να κατευθύνουν τις κοινωνικές σχέσεις με «καρότα» ή «μαστίγια» προς όφελος της υποτέλειας στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης! Πρέπει να εμποδίσουμε την απαλλότριωση και την μηχανική μεσολάβηση των σωμάτων, των αισθήσεων, των αισθημάτων, των σκέψεων απ’ τους βιοτεχνολόγους, τους γενετιστές, τους μπηχεβιοριστές κι όλο το σκυλολόι των αφεντικών των ψηφιακά μεσολαβημένων επικοινωνιών! Πρέπει να εμποδίσουμε την επέκταση της καπιταλιστικής κυριαρχίας…

Με δυο λόγια είμαστε αντι-καπιταλιστές και αντι-κρατιστές στον 21ο αιώνα! Δεν χωράει κουβέντα: διαχωριζόμαστε απόλυτα με κάθε παλιό φασισμό (που προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει τις ενστικτώδεις αρνήσεις στην τρομοεκστρατεία) και κάθε νέο φασισμό που προσπαθεί να αξιοποιήσει τον παλιό για να μπετοναριστεί.

Είμαστε σ’ αυτή τη φάση λίγοι; Αριθμητικά ναι. Ποιοτικά όχι! Ποιος, όμως, έκανε ή κάνει συναισθηματικούς εκβιασμούς για να ποδηγετήσει τις «μάζες»; Ποιος στηρίζεται στην άγνοια και την ευπιστία για να γίνει «πολύς»; Μακριά από εμάς! Η εργατική γνώση και αξιοπρέπειά μας δεν μας επιτρέπει τίποτα άλλο πέρα αυτό: η τάξη μας, έστω κάποια τμήματά της, ή θα έχει πλήρη επίγνωση του αντιπάλου και των μεθόδων του ώστε να σηκώσει το ανάστημά της στο ύψος της Ιστορίας της και της πραγματικότητας, ή είναι καταδικασμένη να ζητιανεύει λίγη καθεστωτική ανθρωπιά και καλωσύνη…

Μ’ αυτή την έννοια καταλαβαίνουμε την αξία των κινητοποιήσεων κατά των εργασιακών εκβιασμών / αναστολών / απολύσεων, καθώς και την αξία των όποιων μποϋκοτάζ κατά της «υγιειονομικής» κατανάλωσης. Αλλά οι δικές μας αρνήσεις, ο δικός μας πόλεμος, δεν τελειώνει εκεί. Πάει πολύ μακρύτερα και βαθύτερα. Είναι ένας μακρόχρονος πόλεμος, που θα έχει πολλές επιμέρους μάχες, με το καθήκον να κρατάμε και να εμπλουτίζουμε την συνοχή και την συνέπεια στα θεμέλια της εργατικής κριτικής. Εξ ου και οι συνηθισμένοι συνδικαλιστικοί ελιγμοί μας προκαλούν απέχθεια. Όπως και το ψευτοδίλημμα «ναι στους μαζικούς εμβολιασμούς, όχι στους καταναγκαστικούς». Είναι ισοδύναμο με κάτι του είδους «ναι στον μαζικό ευνουχισμό των συνειδήσεων, όχι στον καταναγκαστικό»…

Αυτά για όσους / όσες καταλαβαίνουν. Για τους άλλους; Δεν θα μπορέσουμε…

Τρώνε, πίνουν, και σκοτώνουν

Δευτέρα 13 Σεπτέμβρη>> Το παρακάτω είναι μετάφραση – η πηγή είναι ο αγγλικός καθεστωτικός guardian. Ημερομηνία; 9 Σεπτέμβρη 2021 – πριν 4 ημέρες… Οι τσατσορούφιανοι του συμπλέγματος δεν πρόκειται να ιδρώσουν – αυτό είναι βέβαιο. Δείτε όμως, αν έχετε ακόμα αμφιβολίες, τι ΑΚΡΙΒΩΣ σημαίνει «καπιταλισμός της υγείας» στον 21ο αιώνα…

Το επιχειρηματικό χρήμα έχει μια παντοδύναμη και ανήθικη επιρροή σε πάρα πολλές πλευρές της αμερικανικής ζωής. Αλλά ακόμα και μ’ αυτά τα χαμηλά στάνταρ, γεγονότα όπως αυτό της τελευταίας εβδομάδας με την απόφαση του δικαστηρίου χρεωκοπιών της Ν. Υόρκης προκαλούν σοκ. Το αμερικανικό νομικό σύστημα επέτρεψε σε μια απ’ τις πλουσιότερες οικογένειες να ξεφύγει από κάθε ευθύνη γι’ αυτό που η επιτροπή του Λευκού Οίκου είχε αποκαλέσει «εθνικό εφιάλτη της αμερικής», τον μαζικό εθισμό στα οπιοειδή.

Την Τετάρτη ο δικαστήριο αποδέχθηκε μια συμφωνία για την διάλυση της κατασκευάστριας οπιοειδών Purdue Pharma, που προκάλεσε μια επιδημία εξάρτησης απ’ το όπιο εδώ και δυο δεκαετίες, με την παράνομη προώθηση ενός ισχυρού αναλγητικού, του OxyContin. Οι ιδιοκτήτες της Purdue, μέλη δύο κλάδων της τώρα πια κακόφημης οικογένειας Sackler, έχουν κερδίσει πάνω από 10 δισεκατομύρια δολάρια απ’ αυτό το φάρμακο – ενώ, η κρίση της εξάρτησης απ’ τα οπιοειδή έχει σκοτώσει πάνω από 600.000 άτομα, με τον αριθμό αυτό να μεγαλώνει κάθε χρόνο.

Είναι εντυπωσιακό, αλλά οι Sacklers κατάφεραν να θεωρηθεί έγκυρη η διαδικασία χρεωκοπίας της Purdue, εξασφαλίζοντας απαλλαγή από ‘δω και στο εξής απ’ τις ευθύνες τους για τα θύματα στα πολιτικά δικαστήρια – με αντάλλαγμα να επιστρέψουν με την μορφή αποζημιώσεων για τις ήδη καταδίκες τους ένα μικρό ποσοστό των κερδών τους απ’ το OxyContin. Εννοείται ότι παραμένουν μια απ’ τις πλουσιότερες οικογένειες της χώρας, και συνεχίζουν να αρνούνται τις ευθύνες τους για την δημιουργία αυτής της κρίσης οπιοειδών.

Αυτή τη στιγμή η φήμη της Purdue Pharma είναι λίγο καλύτερη απ’ αυτή ενός μεξικανικού καρτέλ ναρκωτικών. Η εταιρεία έχει κηρυχτεί δυο φορές ένοχη, το 2007 και το 2020, για κατηγορίες που περιλαμβάνουν το ότι είπε ψέμματα για τον κίνδυνο εξάρτησης απ’ το OxyContin, το ότι δωροδόκησε γιατρούς για να το συνταγογραφούν, και το ότι εξαπάτησε την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Αλλά ακόμα κι αυτές οι καταδίκες απλά ξύνουν την επιφάνεια των διεφθαρμένων τακτικών της εταιρείας: χρησιμοποιούσε να κέρδη της για να διαμορφώσει τις ιατρικές πρακτικές, να εξαγοράσει τις επιτροπές που είναι υπεύθυνες για τα ναρκωτικά, και να κρατήσει ανοικτό τον δρόμο στην προώθηση των οπιοειδών παρότι τα στοιχεία για τις καταστροφικές συνέπειές τους γίνονταν όλο και περισσότερα.

… Η αποδοχή της αίτησής τους για χρεωκοπία τους προσφέρει δικαστική απαλλαγή έναντι οποιωνδήποτε μηνύσεων στο μέλλον, και τους απαλλάσσει απ’ τις ευθύνες τους. Η εταιρεία θα πληρώσει 4,5 δις δολάρια στα επόμενα 10 χρόνια, που είναι λιγότερο απ’ το μισό των ως τώρα κερδών της, αλλά η οικογένεια, σαν μέτοχοι, δεν πρόκειται να χάσει ούτε ένα σεντς….

Αν έχετε κάποιες απορίες να διευκολύνουμε. Οι ηπα, ως τώρα, έχουν χρεωμένους στον covid 677.000 θανάτους, με την γνωστή μέθοδο της δημιουργικής λογιστικής θανάτου που εξασφάλισαν έγκαιρα οι φαρμακομαφίες της γενετικής. (Είναι πλέον εξαιρετικά αμφίβολο αν ποσοστό πάνω από το 4% έως 5% απ’ αυτούς τους θανάτους οφείλεται πράγματι σε παρενέργειες του τσαχπίνη και όχι σε κατά συρροήν ιατρικά λάθη, πειράματα, ή/και άλλες ασθένειες…).

Η μαζική κατασκευή πρεζάκηδων στις ηπα, μέσα απ’ την συνταγογράφηση / χορήγηση οπίου σαν παυσίπονου, έχει σκοτώσει ήδη πάνω από 600.000, έχει εξαθλιώσει εκατομμύρια άλλους, και οι αριθμοί μεγαλώνουν. Αλλά οι εταιρείες απαλλάσσονται…

Είπε κάποιος ηλίθιος (και στα μέρη μας) ότι «ναι, φυσικά οι φαρμακοβιομηχανίες κερδίζουν, αλλά ενδιαφέρονται να είμαστε υγιείς αφού διαφορετικά δεν θα μπορούν να μας εκμεταλλεύονται τ’ αφεντικά;» Υπάρχουν τέτοιοι κόπανοι στα μέρη μας; Μήπως είπε κανείς «ντάξει, έχουν πάρει απαλλαγή απ’ τις νομικές ευθύνες τους, έχουν ασυλία, αλλά τα εμβόλια είναι καινούργια κι έτσι προχωράει η επιστήμη;». Είπε ή έγραψε κάποιος τσάτσος τέτοιο πράγμα;

Αποκλείεται!… Δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στο ελλαδιστάν!!! Οι γενναιότεροι πελάτες του κτηνίατρου ceo (της Pfizer) είναι και οι εξυπνότεροι του πλανήτη! Εν τέλει όμως η διαφορά του ελλαδιστάν με το αμέρικα είναι πως εδώ δεν θα γίνουν καν και καν δίκες σαν αυτές πιο πάνω, οπότε κανείς δεν θα μάθει πόσο κέρδος φέρνει όχι η ζωή αλλά ο θάνατος ή/και η εξαθλίωσή του καθενός – όσο έξυπνος κι αν νομίζει ότι είναι…

 

Με ένα κτύπημα

Δευτέρα 13 Σεπτέμβρη>> Η “moderna” δεν υπήρχε ως τις αρχές του 2000 καν και καν στο χάρτη των φαρμακομαφιών. Δεν είχε φτιάξει ποτέ ούτε είχε πουλήσει κάποιο φάρμακο. Ήταν γνωστή μόνο σαν εταιρεία / ερευνητικό παράρτημα του τεχνολογικού βραχίονα του αμερικανικού στρατού, της διάσημης DARPA.

Αλλά ευκαιρίας δοθείσης ξεπήδησε, σαν μια “tesla” στη δυτική βιομηχανία της υγείας. Και τώρα εμφανίζεται να κάνει το όνειρο του συμπλέγματος (και των στρατών) πραγματικότητα: «πολυπλατφόρμες», δηλαδή γενετική μηχανική πολλαπλών εφαρμογών, που τα σκοτώνει όλα. Εν προκειμένω, και επειδή (τελικά οι ειδικοί των αφεντικών το μισοπαραδέχονται) ποτέ δεν έγινε κατορθωτό να χωριστούν τα συμπτώματα του τσαχπίνη απ’ αυτά της γρίπης, η θυγατρική “moderna” ετοιμάζεται να ρίξει στην αγορά την πλατφόρμα που θα «σκοτώνει» και τον κορονοϊό και τον ιό της γρίπης. Πολυβόλο!

Σε όχι και τόσο ανύποπτο χρόνο γράφαμε και εδώ (και αλλού) ότι ο μεσοπρόθεσμος στόχος των γενετιστών και των εταιρειών πίσω τους είναι να χακάρουν / ακυρώσουν / υποκαταστήσουν το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Μόλις θεωρήσουν ότι έβαλαν στο χέρι την «σπονδυλική στήλη» της σχέσης ανάμεσα στον ανθρώπινο οργανισμό και διάφορους μικρο-οργανισμούς, είτε αυτοί προκαλούν αρρώστιες είτε συμβιώνουν μαζί μας, δηλαδή το ανοσοποιητικό σύστημα, τα υπόλοιπα θα είναι παιχνιδάκι – για τους βιομήχανους της υγείας στην 4η βιομηχανική επανάσταση. Τηρουμένων των αναλογιών είναι σα να καταλαμβάνουν κάποιες εταιρείες το σύστημα υδροδότησης μιας πόλης… Ή το σύστημα κυκλοφορίας ενός νομίσματος… Εάν το καταφέρουν αυτό, τότε οι «χρήστες» είναι απλά όμηροι. Είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι.

Η πειρατεία πάνω στο ανοσοποιητικό έχει ξεκινήσει ήδη. ‘Οσοι από hype ή φόβο έδωσαν τα μπράτσα τους (δηλαδή το ανοσοποιητικό τους) στις φαρμακομαφίες και στη γενετική μηχανική, είναι τώρα σχεδόν εξαρτημένοι: τα αφεντικά τους φωνάζουν για την «επόμενη δόση» (και την μεθεπόμενη, και την παραμεθεπόμενη…) Προλαβαίνουν – δεν προλαβαίνουν να φωνάξουν «άι σιχτίρ»!

Η «moderna» κινείται όμως στην επόμενη φάση – και θεωρούμε βέβαιο ότι δεν είναι η μόνη. Φτιάχνει ένα “booster plus” (γατάκια: άντε να μαθαίνετε και καμιά καινούργια λέξη!!!) το οποίο αντιστοιχεί σε ένα υγιεινιστικό / καπιταλιστικό κοκτέιλ. Αν τα κρατικά αφεντικά τολμήσουν ένα γύρο νέων καταναγκασμών (μετά την «τρίτη» και την «τέταρτη» δόση…), θα τον σερβίρουν σαν ελβετικό σουγιά: «κοινωνική ευθύνη είναι να πλατφορμιάζεσαι για οτιδήποτε σε διατάζουμε».

Μην αρχίσετε τώρα τα γνωστά και “ξεπερασμένα” του είδους “και πότε θα κάνει τις δοκιμές διάρκειας χρόνων η moderna;”. Τα πειράματα και οι δοκιμές της γενετικής μηχανικής γίνονται ήδη κατευθείαν πάνω στα ανθρώπινα κοπάδια, που τα σπρώχνουν εδώ κι εκεί οι πολιτικοί ταγοί. Αυτό βοηθάει ιδιαίτερα τις φαρμακομαφίες: μειώνουν κατακόρυφα τα έξοδά τους (: διαφορετικά θα έπρεπε να πληρώνουν τους εθελοντές / πειραματόζωα…), αυξάνουν απεριόριστα το πεδίο των πειραμάτων τους (: καταναγκασμοί, τρομοκρατία, εκβιασμοί, για όλες τις ηλικίες..), και απαλλάσσονται από κάθε ευθύνη (: κρατικά εγγυημένη νομική ασυλία).

Μην ανησυχείτε. Απο ‘δω και στο εξής οι φαρμακομαφίες, όπως το έχουν δηλώσει, θα κάνουν κάθε παλιό εμβόλιο πλατφόρμα γενετικής μηχανικής. Και σ’ όποιον αντιδρά θα απαντούν: έλα ρε είναι το παλιό γνωστό, δοκιμασμένο σασί (αυτό που τώρα σκοτώνει και δεν πληρώνει, όχι τον ιό αλλά τους πελάτες), απλά αλλάζουμε την ταπετσαρία στο σαλόνι…

Μια απλή υπενθύμιση

Δευτέρα 13 Σεπτέμβρη>> Είτε πλατφορμιασμένος είναι κάποιος είτε όχι, πρόκειται για αυστηρά προσωπικό δεδομένο της υγείας του. Και δεν έχει κανένας το δικαίωμα να του το ζητάει…

Χμμμ… Τι είπαμε; «Δεν έχει κανένας το δικαίωμα…;» Το εντόπιο ρημαδογκουβέρνο και όχι μόνον αυτό μετατρέπει σε καθημερινή κοινοτοπία την επίδειξη αυτού του αυστηρά προσωπικού δεδομένου, με την μορφή «εισιτηρίου» ή «έγκρισης» ακόμα και μπροστά στα περίπτερα… Με άλλα λόγια «προσωπικά δεδομένα υγείας» τέλος!

Ας θάψει κάποιος εκείνον τον φιλόδοξο GDPR για να μην βρωμίσει το πτώμα του… Ας θάψει μαζί και την ελπίδα ότι θα γλυτώσουμε απ’ το σύμπλεγμα αναίμακτα…  Όμως: όλοι αυτοί οι δοσίλογοι της υγιεινιστικής / βιοτεχνολογικής τρομοκρατίας και κατοχής, που τώρα πανηγυρίζουν για την καταστροφή και των τελευταίων υπόλοιπων αξιοπρέπειας που κατακτήθηκαν στον 20ου αιώνα, θα έρθει μια στιγμή που θα μετανοιώσουν. Θα είναι αργά.

Εμείς θα είμαστε όπως πάντα απέναντι. Και θα θυμόμαστε. Ναι, μα τις χίλιες καλοκαβουρντισμένες τράπεζες, δεν πρόκειται να ξεχάσουμε τίποτα. Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε πόσοι και ποιοί λάδωσαν τα γρανάζια…

Το τέλος της κλινικής

Δευτέρα 13 Σεπτέμβρη>> Μ’ όλο τον σεβασμό σ’ όσους κι όσες μεταξύ των υγιειονομικών με εντιμότητα αγωνίζονται κατά των καταναγκαστικών πλατφορμιασμών: την κυρίως μάχη την έχασαν. Κι αν δεν συνειδητοποιήσουν το γρηγορότερο δυνατό ποια ήταν αυτή η μάχη και γιατί την έχασαν, θα χάσουν οριστικά και τον πόλεμο.

Ο Φουκώ μας έδειξε με ευφυή ενάργεια τις διαδικασίες και τους όρους της γέννησης της κλινικής, στα τέλη του 18ου και κυρίως στις αρχές του 19ου αιώνα. Τώρα ζούμε το τέλος της κλινικής – και πρέπει να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας.

Δεν πρόκειται για κάποιον «ξαφνικό» θάνατο! Η διαδικασία (το «προτσές» που έλεγαν παλιά) έχει αρχίσει εδώ και πολλά χρόνια. Στην πρώτη φάση έγινε η μετατόπιση του κέντρου βάρους απ’ την κλινική ιατρική, την ιατρική της αναγνώρισης των συμπτωμάτων και της διάγνωσης μέσω αυτών, στην εργαστηριακή ιατρική. Στην ιατρική των εξετάσεων – εξετάσεων – εξετάσεων… Αυτή η μετατόπιση ήταν ένα πρώτο κύμα μηχανοποίησης. Όχι μόνο, απλά, επειδή «εξετάσεις» σημαίνει μηχανές. Αλλά επειδή, κυρίως, αυτό το «μηχανές» σημαίνει έναν περιορισμένο αριθμό καπιταλιστικών εταιρειών που ορίζουν σε πολλές περιπτώσεις τις νόρμες των «κανονικών τιμών» – και των «παθολογικών» ανάλογων. «Μηχανές» που στην ουσία διαμορφώνουν την πρώτη και τελευταία λέξη της διάγνωσης: αυτό σημαίνει ήδη πολύπλοκα ρομποτικά συστήματα, χημικά αντιδραστήρια και υλικά υψηλής ευαισθησίας (ή αστάθειας…) καθώς και καπιταλιστική κεφαλαιοποίηση όχι μόνο της θεραπείας αλλά και της διάγνωσης.

Ο κλινικός γιατρός, ο γιατρός που έβγαζε συμπέρασμα απ’ τα συμπτώματα (με βάση την εμπειρία και τις γνώσεις του) είναι πια οριστικά ξεπερασμένος. Τώρα η «εκτίμηση της υγείας» γίνεται απ’ τον συνδυασμό των μετρήσεων και των αναπαραστάσεων των εξετάσεων. Όμως αυτή η δουλειά (την οποία, σας διαβεβαιώνουμε, μπορούν να κάνουν κατά 90% οι έμπειρες γραμματίνες ενός διαγνωστικού εργαστηρίου, χωρίς να έχουν περάσει ούτε κατά λάθος έξω από κάποια ιατρική σχολή…) δεν χρειάζεται «γιατρό». Αυτήν την δουλειά της «αξιολόγησης των εξετάσεων» (δηλαδή της διάγνωσης) μπορεί να την κάνει μια μηχανή κατάλληλα εξοπλισμένη με μια μεγάλη βάση δεδομένων και με αλγόριθμους τεχνητής νοημοσύνης. Και την κάνει ήδη: ο Watson της IBM δεν είναι μια προσδοκία του μέλλοντος. Υπάρχει και λειτουργεί σε διάφορα νοσοκομεία του πλανήτη. Συνεπώς μια σειρά ιατρικών ειδικοτήτων που σχετίζονται με διαγνώσεις οδεύουν πολύ γρηγορότερα απ’ ότι νομίζουν στην εξαφάνιση ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, στην ραγδαία υποτίμηση. Το ίδιο συμβαίνει με διάφορες κατηγορίες χειρούργων: τα «έξυπνα» ρομπότ μπορούν ήδη να κάνουν εντυπωσιακής ακρίβειας εγχειρήσεις, με την βοήθεια ίσως ενός μισοειδικευμένου χειριστή.

Η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία «κτύπησε» το «ιατρικό σώμα» ακριβώς την ιστορική στιγμή της βίαιης επιτάχυνσης / αναδιάρθρωσης της βιομηχανίας της υγείας στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο. Και το κτύπησε στην «καρδιά». Απαγορεύοντας δια ροπάλου την φαρμακευτική αντιμετώπιση των όποιων πραγματικών προβλημάτων εξαιτίας του sars-cov-2, το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα έσπρωξε μεγάλο μέρος αυτού του παραδοσιακού «ιατρικού σώματος» σε δύο άκρα. Είτε στο άκρο του εκτελεστή εξετάσεων (ειδικά αυτά τα άχρηστα έως επικίνδυνα για την περίπτωση PCR…) είτε στο άλλο άκρο του «τροχονόμου» προς τις εντατικές, όπου ελάχιστα εκτός από διασωληνώσεις θα μπορούσαν να γίνουν. Καταργώντας δια της βίας την κλινική / θεραπευτική διαδικασία που ήταν εκ των ων ουκ άνευ ταυτότητα της ιατρικής στον 19ο και στον 20ο αιώνα, το σύμπλεγμα πέρασε ουσιαστικά στη δεύτερη φάση κατάργησης της κλινικής, δηλαδή του μαζικού νοσοκομείου…

Ξέρουμε ότι αυτά που υποστηρίζουμε αναγκαστικά περιληπτικά θα θεωρούν άκυρα… Προσέξτε όμως: την στιγμή που κάποιος / κάποια που έχοντας δέκατα και βήχα (: συμπτώματα…) φοβάται ότι έχει κολλήσει τον τσαχπίνη και, με δέος, σηκώνει το τηλέφωνο σχηματίζοντας τον «αριθμό ανάγκης» που του έχει προταθεί απ’ το κράτος γι’ αυτήν ακριβώς την περίσταση (: τηλε-πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας…) αναζητώντας συμβουλές και οδηγίες (: διάγνωση…), και στην άλλη άκρη της γραμμής δεν του απαντάει γιατρός ή έστω νοσοκόμος αλλά ένας απλός τηλεφωνητής / μια απλή τηλεφωνήτρια, που έχουν  μπροστά τους, στην οθόνη του υπολογιστή, έναν «πίνακα» με βάση τον οποίο απαντούν, εκείνη την στιγμή η κλινική ιατρική έχει τελειώσει οριστικά! Δεν χρειάζεται κηδειόχαρτο: η αποειδίκευση (: τηλεφωνητής) συν την μηχανοποίηση (: ένας υπολογιστής) κατάργησε τον γενικό παθολόγο, και κανείς δεν έβγαλε κιχ!

Αυτό έγινε κατά κόρον στα μέρη μας, ειδικά πριν την γενίκευση των «τεστ», που κατασκεύασαν ένα είδος αυτοματισμού – στη – διάγνωση. Όταν, μάλιστα, μέσω των λεγόμενων “self test” αυτός ο αυτοματισμός έγινε κατ’ οίκον (άσχετα με το πόσοι έκαναν όντως αυτά τα self test…) η δοκιμή ολοκληρώθηκε σ’ ένα ανώτερο επίπεδο.

Αυτά είναι μερικά απ’ τα βασικά, απτά στοιχεία της «μετάβασης», άρα της μάχης που χάθηκε χωρίς καν να δοθεί. Αλλού (έχουμε υπόψη μας την ιταλία και τις ηπα, πιθανόν και την γαλλία) πολλές εκατοντάδες κλινικοί γιατροί κατάλαβαν το «κόλπο» της εκμηδένισης, όχι μόνο της δικής τους αλλά και της φροντίδας υγείας, και αντέδρασαν με πρακτική επιτυχία «στην καρδιά» του πράγματος (περισσότερα άλλη φορά…). Στο ελλαδιστάν όχι. Παραδόθηκαν νομίζοντας ότι τα «χειροκροτήματα» στα μπαλκόνια τους ανατιμούν…

Λάθος! Τραγικό λάθος! Αν τώρα, ένα μέρος απ’ αυτούς τους γιατρούς, τους νοσοκόμους και τους εκαβίτες, που πριν ήταν «ήρωες» αντιμετωπίζονται σαν «εχθροί του λαού» είναι – κατά τη γνώμη μας – ακριβώς γι’ αυτό: απέτυχαν συνολικά να επαναπροσδιορίσουν και να ξαναστηρίξουν την θέση τους και την πραγματική θεραπευτική ανεξαρτησία και κοινωνική σημασία τους μέσα στην καρδιά της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας και ενάντια στις νόρμες της! Τα χειροκροτήματα ήταν γηπεδικά, όπως και η απαξίωση: ζήτω παιχταρά μου – ουστ παλτό! (Τώρα ακόμα και οι πλατφορμιασμένοι θα θεωρούνται “ύποπτοι πλαστογράφησης” – ποιοί; Οι “ήρωες”!!! Σα νάναι σκυλιά: θα πρέπει να έχουν κλιπ στ’ αυτί…)

Συνεπώς, το να βγαίνει κάθε καραγκιόζης και τους φωνάζει ότι στις 12 παρά 1 έκαναν μια χαρά την δουλειά τους χωρίς πλατφόρμες αλλά στις 12 και 1 είναι επικίνδυνοι για την δημόσια υγεία αν δε δώσουν μπράτσο, πατάει ακριβώς σ’ αυτό: στην πολύμηνη πραγματική, τεχνική και πολιτική ακύρωσή τους ως γιατρών – και στον υποβιβασμό τους σε «διαχειριστές κρουσμάτων» που άλλοι μεν (οι βιομηχανίες των τεστ και των «αναλυτών») κατασκεύαζαν και άλλοι (οι τρομοκράτες δημαγωγοί των φαρμακομαφιών) αξιοποιούσαν υπέρ της γενετικής μηχανικής. Η οποία, όπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας, είναι εντελώς διαφορετικό Παράδειγμα χειρισμού της “υγείας” απ’ ότι η ιατρική. Εν τέλει το να χρησιμοποιείς σύριγγα δεν σε κάνει γιατρό…Κι ένα παιδί μπορεί να τα καταφέρει…

Αυτή είναι η μάχη που δεν έδωσαν: υπέρ της κλινικής ιατρικής και της αυτονομίας της.

Ξέρουμε το γιατί δεν την έδωσαν – αυτοί ξέρουν;

(Θα επανέλθουμε.)

Η εποχή της εικονικότητας 1

Σάββατο 11 Σεπτέμβρη>> Δεν είναι ένας μήνας ούτε δυο. Δεν είναι ένας χρόνος, ούτε πέντε, ούτε δέκα. Είναι είκοσι ολόκληρα χρόνια που ένα κρατικό μεγα-παραμύθι συνεχίζει να δουλεύει, να θεωρείται Η πραγματικότητα, να γίνεται υλικό της εξήγησης του χτες, του σήμερα και του αύριο.

Το τι συνέβη στις 11 Σεπτέμβρη του 2001 είναι βέβαιο πως εκατοντάδες εκατομύρια υποτελών του καπιταλιστικού πλανήτη θεωρούν πως το ξέρουν: τζιχαντιστές τρομοκράτες (ή, για άλλους, αγωνιστές), υπό την ηγεσία του Οσάμα μπιν Λάντεν, επιτέθηκαν στις ηπα… σε μια θεαματική (αλλά χωρίς αύριο ας θυμίσουμε) ενέργεια αεροπειρατειών που κατέληξαν στην κατάρρευση 3 ουρανοξυστών στη Ν. Υόρκη, και στην καταστροφή ενός τμήματος του αμερικανικού πενταγώνου….

Είναι τόσο διαδεδομένη (έως αυτονόητη…) αυτή η περιγραφή των γεγονότων ώστε όποιος τολμήσει να την αμφισβητήσει συθέμελα έχει βέβαιη την ρετσινιά του «συνωμοσιολόγου» και του «ψέκα». Την αμφισβήτηση την κάναμε ΤΟΤΕ, δίνοντας την πολιτική της εξήγηση, δυο βδομάδες μετά, στις 25 Σεπτέμβρη του 2001… Η ορολογία «συνωμοσιολόγος» και «ψεκασμένος» δεν ήταν ακόμα σε χρήση, οπότε την γλυτώσαμε… Πάντως δεν άλλαξε κάτι: η «αλήθεια» για την 11η Σεπτέμβρη είναι εδώ και 20 χρόνια εκείνη που είπε το αμερικανικό κράτος και οι σύμμαχοί του – και όχι οποιαδήποτε άλλη σχετική, ας πούμε, με τις αισθήσεις (την όραση…) των υπηκόων. Ό,τι κι αν είδαν εκατοντάδες εκατομύρια υποτελών να συμβαίνει εκείνη την ημέρα είναι αδιάφορο…

Και τι είδαν; Είδαν έναν ουρανοξύστη, τον «κτίριο 7», να καταρρέει χωρίς να έχει πέσει επάνω του κανένα αεροπλάνο, μερικές ώρες μετά την εντελώς ίδιου τύπου κατάρρευση των δύο δίδυμων ουρανοξυστών που είχαν «κτυπηθεί» από αεροπλάνα…

Αυτό.

Η εποχή της εικονικότητας 2

Σάββατο 11 Σεπτέμβρη>> Το ότι η μυστηριώδης και ανεξήγητη κατάρρευση του κτιρίου 7 στο world trade center της Ν. Υόρκης ήταν και παραμένει το «κλειδί» που ξεκλειδώνει όλο το Θέαμα και το παραμύθι εκείνης της ημέρας ίσως να χρειαζόταν παραπάνω από 1 λεπτό απλής σκέψης. Το ότι, όμως, αυτή η κατάρρευση προβλήθηκε παγκόσμια σε πραγματικό χρόνο (μάλλον κατά λάθος…) και, στη συνέχεια, απλά εξαφανίστηκε απ’ το Θέαμα, είναι διαφορετικής τάξης ζήτημα. Οι αισθήσεις, η όραση εν προκειμένω, θεωρούνταν το 2001 (όχι πια…) βασική μέθοδος προσέγγισης της πραγματικότητας. Αν, λοιπόν, έγινε κατορθωτό να διαγραφεί απ’ την μνήμη και την όποια κριτική σκέψη ένα γεγονός που έγινε παγκόσμια ορατό όπως η συγκεκριμένη ανεξήγητη κατ’ αρχήν κατάρρευση, τότε κάθε άλλο αισθητηριακό ερέθισμα (της όρασης, της ακοής…) θα μπορούσε επίσης να εξαφανιστεί…

Ενώ, λοιπόν, στις 11 Σεπτέμβρη του 2001 «κάτι έγινε» στις ηπα, η εξαφάνιση οποιουδήποτε σχετικού τεκμηρίου των αισθήσεων σχετικά με το τι πράγματι έγινε σημαίνει πως «έγινε και κάτι άλλο ακόμα». Αυτό το δεύτερο είναι (υποστηρίζουμε) εξίσου σημαντικό με το πρώτο (τα αεροπλάνα, τους ουρανοξύστες, την «τρομοκρατία»), και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη διάρκεια. Και σημασία: κοινωνική, αισθητική, ηθική, πολιτική.

Αυτό το δεύτερο είναι η εξαφάνιση της πραγματικότητας για χάρη της εικονικότητας. Ας το επαναλάβουμε: η εικονικότητα υποκαθιστά και εξαφανίζει την πραγματικότητα: έτος 2001. Και μάλιστα, για να γίνουν όλα χειρότερα, η πραγματικότητα της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 στη Ν. Υόρκη είχε ΚΑΙ εικόνα: την κατάρρευση του κτιρίου νο 7… Έτσι ώστε με τον όρο «εικονικότητα» δεν θα έπρεπε (απ’ το 2001 και μετά) να εννοούμε αυτό καθαυτό το μέσο (: τις εικόνες) αλλά κυρίως την κρατική / cybernetics προσταγή, που μπόρεσε (εν έτει 2001…) να χρησιμοποιήσει ή να «εξαφανίσει» και εικόνες.

Από τότε αυτή η προσταγή εξελίχθηκε σε «επιστήμη».