Imarhan

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> H έρημος είναι γόνιμη γη. Οι με (αλγερίνικη υπηκόοτητα) Tuareg Imarhan ανήκουν στα desert blues, αν και (θέλουμε να υποψιαζόμαστε) όχι με τον τρόπο που προβλέπει η δυτική ethnic βιομηχανία του θεάματος. Ωστόσο επωφελούνται απ’ αυτήν (το video από συναυλία στο L.A., το 2016, στη διάρκεια μιας τουρνέ που έπιασε και την γαλλία), δίνοντας παρά τη θέλησή τους τα απαραίτητα «αντιρατσιστικά» άλλοθι… Μένει να φανεί αν (και πότε) θα γυρίσουν πίσω, στην tenere∙ πότε και αν θα γίνουν εκτός από «παιδιά των Tinariwen» διάδοχοι των αγώνων τους.

Με τις ευχές μας για τις μέρες, για την επέτειο των γενεθλίων του γιού του αφεντικού (αν ήταν άλλος δεν θα μπορούσε να σβήσει 2021 κεράκια!!), για τα αστεράκια που βλέπουμε ενδιάμεσα στα απανωτά κτυπήματα – και για τις θυμωμένες αντοχές του κόσμου…

Περί χειρουργικής

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Πότε πότε εμφανίζονται εδώ ή εκεί caradinieri / pfizerοι που, καθώς είναι εντελώς ignorants για το ποια είναι τα μέσα του σύγχρονου καπιταλισμού, του καπιταλισμού της «4ης βιομηχανικής επανάστασης» (μισούν ακόμα κι αυτούς τους όρους!), στρέφονται νοσταλγικά όσο πιο παλιά μπορούν, για να δανειστούν γνώμες (ή τσιτάτα) έναν ή και ενάμισυ αιώνα παλιά – υπέρ της υγιεινιστικής τρoμοεκστρατείας, της γενετικής μηχανικής, του social engineering…

Ένας φίλος της ασταμάτητης μηχανής (τον ευχαριστούμε κι από εδώ) ανέσυρε απ’ την σκόνη του χρόνου τα πιο κάτω αποσπάσματα. Ποιος άραγε να έλεγε τέτοια πράγματα;

… Το ανθρώπινο σώμα είναι θνητό από τη φύση του. Επομένως η ασθένεια είναι κάτι το αναπόφευκτο. Για ποιόν λόγο ένας άνθρωπος πηγαίνει στον γιατρό μόνο όταν είναι άρρωστος και όχι όταν είναι καλά; Επειδή δεν είναι μόνο η ασθένεια ένα απαραίτητο κακό, αλλά και ο ίδιος ο γιατρός. Υπό συνεχή ιατρική επίβλεψη η ζωή θα γινόταν αντιληπτή ως ένα κακό, και το σώμα ως ένα αντικείμενο θεραπείας των ιατρικών θεσμών. Δεν είναι ο θάνατος πιο επιθυμητός από μια ζωή που είναι απλά ένα προληπτικό μέτρο ενάντια στον θάνατο; Δεν είναι η ελεύθερη κίνηση κομμάτι της ζωής; Τι παραπάνω είναι μια ασθένεια αν όχι ζωή παρεμποδισμένη στην ελευθερία της; Ένας αιώνιος γιατρός θα ήταν μια ασθένεια από την οποία δεν θα είχαμε ούτε καν την προοπτική του θανάτου, παρά μόνο την πιθανότητα της ζωής. Αφήστε τη ζωή να πεθάνει· ο θάνατος δεν πρέπει να ζήσει…

Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα για τους caradinieri / prizerοι με νοσταλγία στο ιστορικό παρελθόν της «αριστεράς» (με την ευρεία έννοια), ο τύπος που έγραψε το πιο πάνω μιλούσε… για την λογοκρισία! Λογοκρισία που άλλοτε ωμά κι άλλοτε με περικοκλάδες υποστηρίζουν οι τωρινοί. Αμέσως μετά τις πιο πάνω φράσεις, η θέση του παλιού συγγραφέα συνεχίζεται έτσι:

… Η αφετηρία της λογοκρισίας είναι ότι η αρρώστια είναι η κανονική κατάσταση, ή ότι η κανονική κατάσταση, η ελευθερία, πρέπει να θεωρείται αρρώστια. Η λογοκρισία διαρκώς επιμένει απέναντι στον τύπο ότι αυτός, ο τύπος, είναι άρρωστος∙ και ακόμα κι αν αυτός φέρει τις καλύτερες αποδείξεις για την σωματική του υγεία, οφείλει να επιτρέψει να τον θεραπεύσουν. Αλλά η λογοκρισία δεν είναι καν ένας σπουδαγμένος γιατρός που χρησιμοποιεί διαφορετικά φάρμακα ανάλογα με την αρρώστια. Είναι ένας επαρχιακός χειρούργος που έχει μόνο μια μηχανική πανάκεια για τα πάντα, τα ψαλίδια. Δεν είναι καν ένας χειρούργος που έχει σκοπό να αποκαταστήσει την υγεία μου, είναι ένας αισθητικός χειρούργος που θεωρεί περιττό οτιδήποτε τον ενοχλεί απ’ το σώμα μου, και κόβει οτιδήποτε θεωρεί αποκρουστικό∙ είναι ένας χασάπης που εξαφανίζει ένα εξάνθημα για να μη φαίνεται, αδιαφορώντας εντελώς για το αν αυτό θα επηρεάσει πιο ευαίσθητα εσωτερικά όργανα.

Θεωρείτε ότι είναι λάθος να μπαίνουν τα πουλιά σε κλουβιά. Μα δεν είναι τα κλουβιά ένα προληπτικό μέτρο απέναντι στα όρνια, στις σφαίρες και στις καταιγίδες; Θεωρείτε ότι είναι βαρβαρότητα το τυφλώνει κάποιος τα αηδόνια, αλλά δεν σας φαίνεται καθόλου βάρβαρο το να βγάζετε τα μάτια του τύπου με την λογοκρισία. Θεωρείτε δεσποτισμό το να κουρέψετε έναν ελεύθερο άνθρωπο ενάντια στη θέλησή του, αλλά η λογοκρισία κόβει καθημερινά την σάρκα της ανθρώπινης σκέψης και επιτρέπει να υπάρχουν μόνο σώματα χωρίς καρδιές, υποταγμένα σώματα που δεν δείχνουν καμία αντίδραση, κι αυτά τα λέτε υγιή!

Παράξενο και ενδιαφέρον! Ένας νεαρός, ένας 25χρονος, κάπου κάποτε συνδύασε την κατασκευασμένη, την επιβεβλημένη νοσηρότητα των σωμάτων με την κατασκευασμένη, την επιβεβλημένη νοσηρότητα των σκέψεων… Δεν φαίνεται να είχε ιδέα από γενετική (και κοινωνική) μηχανική∙ έκανε μόνο λογικές, παραδειγματικές συσχετίσεις. Λέτε να υποψιαζόταν ότι μετά από πολύ καιρό ελάχιστοι θα μπορούσαν να κάνουν καν και καν τέτοιους στέρεους συλλογισμούς, και οι περισσότεροι δεν θα μπορούσαν ούτε καν να τους καταλάβουν ακόμα κι αν τους έβλεπαν γραμμένους μπροστά τους, αφιονισμένοι, τυφλωμένοι απ’ τον συνδυασμό έπαρσης και άγνοιας; Μα ποιος ήταν;

Λεγόταν Karl Marx. Και αυτά είναι απόσπασματα άρθρου του (από μια σειρά άρθρων ενάντια στη λογοκρισία…) γραμμένο στη γερμανική Rheinische Zeitung, στις 12 Μάη του 1842 (σελίδα 30 απ’ την συλλογή των κειμένων, στα αγγλικά).

Περίεργο… Αυτός ο …πώς τον λένε;… ο Marx… γιατί και σε ποιούς σηκώνει συνέχεια το μεσαίο δάκτυλο του χεριού του;

Οι ελέφαντες, ο συνήθης ύποπτος και ο σουρεαλισμός

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Ενόσω οι πολιτικές βιτρίνες διαπληκτίζονται για το πόσο ψεύτης είναι ο ένας και πόσο θεοεμπαίκτης ο άλλος, μια αγέλη ελεφάντων βγαίνει απ’ την μελέτη του (αρχι-ιερέα της προσευχής των 6) Τσιόρδα και του Θ. Λύτρα και όλοι κάνουν ότι δεν τους βλέπουν. Λίγες φράσεις του δεύτερου ερευνητή (από συνέντευξη στην καθεστωτική «καθημερινή») δείχνουν τις πατημασιές, αλλά…

…. Τα τρία ευρήματα που σχετίζονται με αυξημένη θνητότητα ήταν, πέραν από την ηλικία φυσικά, όπως γράφουμε και στο άρθρο, ο φόρτος των διασωληνώσεων που ήταν εκείνη τη στιγμή, το αν νοσηλεύονται στην Αθήνα ή εκτός Αττικής και το αν νοσηλεύονται εντός ή εκτός ΜΕΘ. Αυτοί οι τρεις παράγοντες σχετίζονται με αυξημένη θνητότητα των διασωληνωμένων ασθενών.

… Σημαίνει ότι πιθανότατα … θα έχουμε παραπάνω θνητότητα στους ανθρώπους αυτούς απ’ ό,τι θα είχαμε αν νοσηλεύονταν με χαμηλότερο φορτίο. Άρα αυτή τη στιγμή χάνουμε ανθρώπους που πιθανότατα δεν θα χάνονταν αν το φορτίο στις ΜΕΘ ήταν μικρότερο…

Τι σημαίνουν αυτά; Άσχετα από πόσους «έχει δολοφονήσει» ο ρημαδοΚούλης, όλοι αυτοί οι θάνατοι έχουν χρεωθεί …. στον «συνήθη ύποπτο». Στον τσαχπίνη! Αποδεικνύεται λοιπόν ότι διασωληνωμένοι ασθενείς μπορεί να πεθαίνουν επειδή βρέθηκαν στο Αγρίνιο, στον Πύργο ή στην Κέρκυρα για παράδειγμα (τα εκεί νοσοκομεία είχαν 100% θανάτους στις εντατικές πριν κάμποσους μήνες), ή επειδή είναι «μεγάλο το φορτίο στις ΜΕΘ»…. πάντως όχι απ’ τον sars-cov-2! Κι ας συνυπολογιστεί ότι δεν έχει γίνει καμμία έρευνα για το πόσοι (διασωληνωμένοι ή όχι) πεθαίνουν στα ελληνικά νοσοκομεία από φονικές ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, στις οποίες έχουν απ’ τα υψηλότερα ρεκόρ στην ευρώπη, αλλά … όχι απ’ τον sars-cov-2!

Να λοιπόν η έμμεση αλλά ξεκάθαρη απόδειξη ότι το ελληνικό θανατόμετρο είναι ντοπαρισμένο, και ότι η ντόπια δημιουργική λογιστική θανάτου είναι πρότυπο υπηρέτριας της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας! «Μα…» θα πει κάποιος «η πιο πάνω έρευνα είναι στατιστική και όχι αιτιολογική… Δεν ερευνήθηκε για ποιο λόγο πέθανε ένας προς έναν…» Πράγματι. Όμως και οι ημερήσιοι απολογισμοί του θανατόμετρου είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αιτιολογικοί! Τα μόνο αυστηρά (και επιστημονικά) δεδομένα που δείχνουν τις πραγματικές αιτίες θανάτου όσων χρεώνονται στον τσαχπίνη είναι από νεκροψίες (εκτός ελλάδας βέβαια). Και ξέρουμε απ’ αυτές ότι μόνο το 2% έως 5% των θανάτων που χρεώνονται στον τσαχπίνη οφείλονται πράγματι σε επιπλοκές της μόλυνσης απ’ αυτόν, και μόνο σ’ αυτές. Ξέρουμε κι άλλα: όσο περισσότερο κρατάει η διασωλήνωση τόσο δυσκολότερο είναι (ειδικά για ηλικιωμένους ανθρώπους) να επιζήσουν, αφού ατονούν εντελώς οι (συχνά εξασθενημένοι) μύες του θώρακα οπότε οι άνθρωποι μετά την «τεχνητή αναπνοή» δεν μπορούν να ανασάνουν μόνοι τους. Θάνατος διασωληνωμένου ύστερα από 1 ή 2 ή 3 μήνες (είτε κάποιος βρίσκεται εντός είτε εκτός εντατικής) ΔΕΝ οφείλεται στον τσαχπίνη∙ η λοίμωξη υποχωρεί πολύ γρηγορότερα. Οφείλεται στις όποιες «παρενέργειες» της διασωλήνωσης ή, ακόμα, της ίδιας της νοσηλείας (ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις).

Κι εκεί αρχίζει εκείνο που αν ήταν installation θα θεωρούνταν πρωτοπόρο δείγμα εφαρμοσμένου σουρεαλισμού αλλά, δυστυχώς, είναι παρακμιακή μαζική κοινοτοπία: μαζί και ταυτόχρονα στη δημόσια σφαίρα διαγράφονται οι τροχιές του «πόσους σκοτώνει ο Μητσοτάκης» ή/και του «πόσους σκοτώνει η ανισόμετρη ανάπτυξη του ε.σ.υ.» ή/και του «πόσους σκοτώνει η έλλειψη εντατικολόγων» ΚΑΙ οι ημερήσιες αναφορές του θανατόμετρου (100 τη μια μέρα, 80 την άλλη, 120 την τρίτη…) σαν απόδειξη… ναι, σαν απόδειξη (όχι της κυβερνομοχθηρίας, της ανισομέρειας ή των ελλείψεων, αλλά) της φονικότητας του ιού! Ως εάν, αφού πρώτα έγινε αδιάφορο το πόσοι πεθαίνουν ΜΕ και πόσοι πεθαίνουν ΑΠΟ τον τσαχπίνη, τώρα να έχει προστεθεί μια ακόμα ετικέτα, ένα tag ακόμα, το πόσοι πεθαίνουν «δολοφονημένοι» (από την ρημαδοΚούλη, τα αιώνια προβλήματα του ελληνικού ε.σ.υ., ή ό,τι….) χωρίς όμως το ένα “topic” να μπερδεύεται με το άλλο! Σαν «ανεξάρτητες» σταθερές: άλλο το θανατόμετρο, άλλο τα νοσοκομεία, κι άλλο οι κομματικές έριδες…

Είναι ένα κατόρθωμα του ώριμου Θεάματος: παράνοια! Μαζική, καθολική… βιωμένη ως «πραγματικότητα»!

(φωτογραφία: Αν κάνετε συλλογή απ’ την καθεστωτική διασπορά ψευδών ειδήσεων, κρατείστε κι αυτό! Μπορεί να είναι γελοίο, μπορεί να είναι απελπισμένο, αλλά είναι real καθεστωτικό! Όχι, οι πλατφόρμες δεν σου εξασφαλίζουν τίποτα, εκτός απ’ τις φονικές, σακατευτικές παρενέργειές τους. Αν όμως αρρωστήσεις μετά τα τσιμπήματα μην βλαστημίσεις! Όχι! Είσαι τυχερός! Είσαι “σούπερ”! Μπορεί να γίνεις και αθάνατος – υπάρχει και τέτοια “μελέτη”, από το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ αυτή…)

Ο υπαρκτός καπιταλισμός

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Ποιος να το θυμάται άραγε; Πριν πάνω από ένα χρόνο, στις 21 Νοέμβρη του 2020, κάτω απ’ τον τίτλο Προμελέτη 1 γράφαμε ανάμεσα στα άλλα κι αυτό:

… Αν, λοιπόν, κάποιος προσπαθήσει να κρατήσει και την βεβαιότητα της υψηλής φονικότητας / επικινδυνότητας του covid, και το αίτημα «περισσότερων μ.ε.θ.» είναι πολύ πιθανό (για εμάς βέβαιο!) ότι χάνει κάτι απ’ τα βασικά (και μαζί του ΟΛΑ τα βασικά αυτής της καπιταλιστικής εκστρατείας θανάτου / σωτηρίας): το ότι, δηλαδή, η υψηλή φονικότητα του covid είναι μια προσχεδιασμένη δημαγωγική τρομο-εκστρατεία που έχει δοκιμαστεί ήδη άλλες δυο φορές τα τελευταία 15 χρόνια με ιούς γρίπης, με στόχο να αναδιαρθρώσει τόσο ριζικά τα συστήματα υγείας ώστε, ενδεχομένως, να απομείνουν απ’ αυτά … μόνον οι «εντατικές»! Δεν θα επανέλθουμε αναλυτικά μιας και αυτό το έχουμε τονίσει ήδη, αλλά μια υπενθύμιση είναι απαραίτητη: κανείς δεν δίνει σημασία στο γεγονός ότι σε πολλά κράτη τα δημόσια συστήματα υγείας ουσιαστικά ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ «εξαιτίας» του φονιά covid· ούτε κανείς ασχολείται με το ποιάς φανερής καπιταλιστικής τάσης είναι τμήμα, οργανικό μέρος, αυτή η φονική ΕΚΚΕΝΩΣΗ!

ΑΝ ο covid ΔΕΝ είναι ο φονιάς που μας λένε· ΑΝ η τρέχουσα κλινική ιατρική ΔΕΝ μπορεί να προσφέρει σε ηλικιωμένους ασθενείς με ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας τίποτα άλλο πέρα από έναν θάνατο στην εντατική καθυστερημένο για μερικές ημέρες (αλλά καταλογογραφημένο επιτήδεια σ’ ένα κιτάπι θανάτου χρήσιμο για διάφορους σκοπούς)· κι ΑΝ, τελικά, ΔΕΝ ήταν καθόλου αναγκαίο, υπό νορμάλ και λογικές συνθήκες αντιμετώπισής του covid, να φτάνουν τόσοι στις πόρτες των νοσοκομείων… με δυο λόγια ΑΝ δεν είχε χρησιμοποιηθεί η τρομοκρατία σαν μέθοδος τεχνητής αύξησης της ζήτησης (ιδού, λοιπόν, η πολιτική οικονομία!) τότε είναι πιθανό ότι ακόμα και «λειψά», «ελλειμματικά», «προβληματικά» από πάρα πολλές και καθημερινές πλευρές δημόσια συστήματα υγείας σαν το ελληνικό θα τα έβγαζαν πέρα. Εν τω μεταξύ η απαίτηση του να γίνει, επιτέλους, όντως δημόσιο και έντιμο αυτό το σύστημα θα παρέμενε πάντα εύλογη, έγκυρη (και συγκρουσιακή…)

Συνεπώς (λέμε) ο ιστορικός διαλεκτικός υλιστής οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του μια τρομακτική έκρηξη ενός ηφαιστείου που απλώνει ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης πάνω από μεγάλο μέρος του πλανήτη (οπότε τα «λειψά», «ελλειματικά», «προβληματικά» συστήματα υγείας αποδεικνύονται πρώτα πρώτα ανεπαρκή για τις περιστάσεις) ή μια τρομακτική προμελετημένη εκστρατεία τεχνο-πολιτικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που απλώνεται πολύ μακρύτερα απ’ τα δημόσια συστήματα υγείας, σε άλλες περιοχές της κοινωνικής ζωής (και της κρατικής εξουσίας), πρακτικά σε όλες… Οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του την αντιμετώπιση μιας αυθεντικής φυσικής καταστροφής (και τις ανεπάρκειες σ’ αυτήν την αντιμετώπιση) ή αν έχει μπροστά του την «φυσικοποίηση» της καπιταλιστικής «δημιουργικής καταστροφής», με πολιορκητικό κριό την ήδη τερατώδη βιομηχανία της υγείας… και σημαία έναν κορονοϊό…

Υποθέτουμε πως όποιος θέλει να καταλάβει την σοβαρή διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο την καταλαβαίνει· ακόμα κι αν οι διατυπώσεις μας είναι συνοπτικές… Αν δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι είναι τι τότε, λυπούμαστε, ακόμα και παρά την θέλησή του, συμμετέχει σ’ αυτήν την «φυσικοποίηση»!

Η εκκένωση των δημόσιων συστημάτων υγείας (και, ως ένα βαθμό, και των ιδιωτικών / ιδιωτικοποιημένων με την μορφή που απέκτησαν σαν απομιμήσεις των δημόσιων) και η μετατροπή τους σ’ αυτή τη φάση σε «συστήματα μιας αρρώστιας» (σε μεγάλο βαθμό σε «συστήματα του μύθου μιας αρρώστιας) ήταν τόσο εκρηκτική, τόσο βίαιη, τόσο ορατή και, ταυτόχρονα, τόσο «πολυχειροκροτημένη» στα τέλη του 2020, ώστε το να μιλήσουμε για το τέλος της κλινικής (με την έννοια του γενικού, μαζικού νοσοκομείου που υπήρξε δημιούργημα των αντιλήψεων περί δημόσιας υγείας της επαναστατικής αστικής τάξης στον 19ο αιώνα και έφτασε στον 20ο στην φορντική / ταιηλορική ολοκλήρωσή του) έγινε ένα ακόμα (αιρετικό) εργατικό καθήκον μας. Οπωσδήποτε η εκκένωση δεν ήταν ελληνικό φαινόμενο∙ ήταν κοινή εξέλιξη σε αρκετά κράτη του δυτικού καπιταλισμού (οπωσδήποτε του ευρωπαϊκού).

Θα έπρεπε να έχει διαβάσει κάθε ενδιαφερόμενος τα manual για την «ιατρική του 21ου αιώνα» που κυκλοφορούν εδώ και πολλά χρόνια είτε από «επώνυμους ειδικούς / μελλοντολόγους», είτε από τις εταιρείες της βιομηχανίας της υγείας 4.0, είτε από φιλόδοξα και ευαγή ιδρύματα του είδους “παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ”…  συνήθως με τις υπογραφές όλων αυτών μαζί… Όμως ακόμα κι αν δεν το είχε κάνει έγκαιρα (… είμαστε «κολληματίες» που παρακολουθούμε και τέτοια ζητήματα εδώ και καμμιά 30 χρόνια, έτσι δεν είναι;) θα ήταν τουλάχιστον αρκετό να κοιτάει ο καθένας τις πραγματικές αλλαγές χωρίς τις τσίμπλες της τρομοεκστρατείας στα μάτια του. Έτσι ώστε να βλέπει.

Χρειαζόταν και κάτι ακόμα: μια καλή ιστορική / διαλεκτική συνείδηση, και καθόλου ο χρήσιμος επαρχιωτισμός της εθνικής ιδεολογίας. Το ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας (ε.σ.υ.) έχει την δική του μικρή (σε σχέση με άλλα αντίστοιχα ευρωπαϊκά) ιστορία∙ έχει τις δικές του ιδιαίτερες αδυναμίες απ’ την αρχή και παραμορφώσεις στη συνέχεια∙ μισο-αναπτύχθηκε και «κλαδεύτηκε» μέσα σε συγκεκριμένες κοινωνικές και ιδεολογικές αντιλήψεις και θεσμίσεις∙ απαλλοτριώθηκε απ’ τις big pharma και την ιδιωτική ιατρική με απόλυτα «ελληνικό τρόπο»∙ συνεπώς είναι μεν ένα (καθυστερημένο χρονικά) τμήμα / δείγμα του δυτικού κράτους πρόνοιας, αλλά είναι υποχρεωμένο να κουβαλάει τα μεγάλα του κουσούρια ΜΑΖΙ με τις γενικές καπιταλιστικές τάσεις της κρίσης / αναδιάρθρωσης. Πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή για να ξεχωρίσει κανείς τα μεν (τα «εθνικά ελαττώματα») απ’ τις δε (τις γενικές καπιταλιστικές τάσεις) και να διακρίνει τις δεύτερες πίσω και μέσα απ’ τα πρώτα. Ειδικά σε ιστορικές περιόδους σαν αυτή που έχει πέσει τώρα στα κεφάλια μας.

Ενώ, λοιπόν, την εκκένωση (την αναγγελία του τέλους της κλινικής λέμε) μπορούσε ο καθένας να την ακουμπήσει, να την αγγίξει, και στο ελλαδιστάν, ΜΟΝΟ αν έφευγε-απ’-το-χωριό, αν ασχολούνταν με το τι-γίνεται-αλλού (στην ιταλία, στη γερμανία, στη γαλλία, στην αγγλία…) θα μπορούσε να εντοπίσει τα γενικά χαρακτηριστικά της τάσης, άρα και την στρατηγική σημασία της (μέσα στην ευρύτερη καπιταλιστική αναδιάρθρωση). Διαφορετικά, στην καλύτερη περίπτωση, θα νόμιζε πως έχει να κάνει απλά με μερικά απ’ τα χρόνια κουσούρια του ελληνικού ε.σ.υ., οπότε θα ξανάπαιζε την χιλιοπαιγμένη διαχρονικά «μουσική»: … λεφτά για την υγεία κι όχι την αστυνομία…

Σωστό μεν αλλά εκτός ιστορικών εξελίξεων.

H οργανωμένη, γενική νοσηρότητα

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Δεν μπορούν να «αναπτυχθούν» κερδοφόρες επιχειρήσεις αν δεν υπάρχουν σε μεγάλη έκταση «ανάγκες» για τα εμπορεύματα αυτών των επιχειρήσεων. Και τα αφεντικά έμαθαν (όχι τώρα, εδώ και δεκαετίες) ότι τις κοινωνικές «ανάγκες» πρέπει να τις κατασκευάζουν αντί να περιμένουν μήπως προκύψουν μόνες τους. Απέκτησαν και το know how της μαζικής κατασκευής «αναγκών».

Για να «αναπτυχθεί» η βιομηχανία της υγείας τις ερχόμενες δεκαετίες δεν θέλει υγιείς πληθυσμούς!!! Θέλει το αντίθετο: διαρκή, μαζική νοσηρότητα – δεν είναι λογικό από καπιταλιστική άποψη; Οι φλογερές και δήθεν φιλάνθρωπες αναγγελίες, εδώ και χρόνια, απ’ τα στόματα αφεντικών, περί επερχόμενων μεταδοτικών ασθενειών / πανδημιών πλανητικής κλίμακας δεν ήταν (και δεν θα μπορούσαν να είναι) «προφητείες» άδολων οιωνοσκόπων! Ήταν επίμονες αναγγελίες του τι ακριβώς χρειαζόταν και χρειάζεται το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα για να «αναπτύξει» τόσο την κερδοφορία όσο και τον διαρκή έλεγχό του επί των κοινωνιών! Όπως ακριβώς οι βιομηχανίες όπλων δεν «αναπτύσσονται» μέσα από τα give peace a chance, έτσι και η καλή υγεία των υποτελών είναι ζημιά για τους έμπορους «υγείας». Πρακτικά και καθαρά πρέπει να μεθοδεύουν και να οργανώνουν τη νοσηρότητα των πληθυσμών (κρατώντας τους ωστόσο «λειτουργικούς» τόσο όσο θα χρειάζεται η παραγωγή και η digital κατανάλωση).

Όπως ακριβώς το διείδε ο νεαρός Marx: η αρρώστια είναι η κανονική κατάσταση… η ελευθερία είναι αρρώστια… Και η αιώνια αρρώστια (ή η αιώνια, υποχόνδρια ανησυχία για την υγεία / αρρώστια) κάνει τον αιώνιο γιατρό κύριο, ρυθμιστή, μεσολαβητή των σωμάτων και των σκέψεων.

Δύο χρόνια υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας δεν είναι ένας αιώνας. Είναι όμως μια καλή αρχή για έναν αιώνα.

Να (φωτο επάνω) μια ενδεικτική ανταπόκριση απ’ το βέλγιο (ευχαριστούμε τον Μ. για την αποστολή): Συναγερμός από τους ογκολόγους: Μετά την πανδημία μια επιδημία καρκίνων προ των πυλών!

Θα σχολίαζε ειρωνικά κάποιος: μετά τους λοιμωξιολόγους κι ανάμεσα στους ελεεινολόγους ιδού και οι ογκολόγοι! Αλλά είναι πιο σοβαρά τα πράγματα. Απόσπασμα απ’ το δημοσίευμα της καθεστωτικής le soir:

… Το πρόβλημα είναι οργανωτικό και ηθικό. Η καθυστέρηση της φροντίδας είναι ωρολογιακή βόμβα, ειδικά για τους καρκινοπαθείς.

Μετά την πανδημία μας περιμένει επιδημία καρκίνου! Ο Vincent Donckier, επικεφαλής του χειρουργικού τμήματος του Ινστιτούτου Bordet, του κέντρου καρκίνου του ULB, δίνει το ίδιο σήμα κινδύνου με αυτό που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο ο διευθυντής του Π.Ο.Υ. Ευρώπης: «Πρέπει να περιμένουμε υπερβολική θνησιμότητα από καρκίνο τους μήνες ή τα επόμενα χρόνια».

Στο Βέλγιο περίπου 5.000 καρκίνοι δεν έχουν διαγνωστεί από την αρχή της κρίσης, εκτιμά το Ταμείο για τον Καρκίνο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι’ αυτό, είτε πρόκειται για αναβολή ραντεβού λόγω υπερφόρτωσης του νοσοκομείου, είτε λόγω ντόμινο από αυτές τις αναβολές περίθαλψης στα ημερολόγια των διαφόρων τμημάτων, είτε φόβου να πάμε στο νοσοκομείο. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι όσο νωρίτερα γίνεται ο προληπτικός έλεγχος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες ανάρρωσης ή επιβίωσης. Αυτά έχουν επίσης επηρεαστεί έντονα από την αναβολή των θεραπειών, ενώ ο καρκίνος απαιτεί ολοκληρωμένη φροντίδα…

Μπορεί κάποιος να διαβάσει στο πιο πάνω απόσπασμα ένα απ’ τα πρακτικά αποτελέσματα της εκκένωσης του (δημόσιου) συστήματος φροντίδας υγείας∙ του βελγίου, όχι του ελλαδιστάν… Δεν είναι πάντως οι καρκίνοι που δεν διαγνώστηκαν και οι αντικαρκινικές θεραπείες που δεν έγιναν εδώ και σχεδόν 2 χρόνια η μόνη συνέπεια της εκκένωσης∙ υπάρχουν πολλές ακόμα σοβαρές και χρόνιες αρρώστιες.

Μπορεί κανείς να θεωρήσει αυτήν την συνέπεια της εκκένωσης σαν ένα «ατύχημα», σαν «αβλεψία» των σχεδιαστών και των εκτελεστών της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας; Ναι, αν θεωρεί το πολιτικό σύστημα των Βρυξελών και την βελγική κυβέρνηση ένα μάτσο ηλίθιους, δολοφόνους εξ αμελείας, που δεν καταλαβαίνουν, ακόμα κι αν αυτό-που-δεν-καταλαβαίνουν κρατάει σχεδόν 2 χρόνια… Αν κάτι τέτοιο δεν ισχύει (και δεν βρίσκουμε λόγο για να είναι πανηλίθιοι οι άρχοντες του βελγίου) τότε οι 5.000 αδιάγνωστοι καρκίνοι είναι μέρος της επιδιωκόμενης «νέας κανονικότητας» στη δημόσια υγεία. Μέρος της οργανωμένης γενικής νοσηρότητας των πληθυσμών.

Χρειάζεται μήπως να θυμίσουμε ότι «η διαχείριση των καρκίνων» είναι το πεδίο όπου θα λάμψει η γενετική μηχανική τύπου mRNA ή/και τροποποίησης του DNA; Ή μήπως χρειάζεται να υποδείξουμε το γεγονός ότι αν υπάρχει ένα «απόθεμα αδιάγνωστων καρκίνων» τότε μπορούν να κρυφτούν μια χαρά κάτω απ’ τον μανδύα του οι καρκίνοι που θα προκληθούν απ’ το χακάρισμα του ανοσοποιητικού συστήματος; Είναι πολλαπλά ωφέλιμοι οι επιπλέον καρκίνοι! Όπως τα επιπλέον αυτοάνοσα νοσήματα (αναμένεται ότι θα εκτοξευτούν!) ή η μαζική ψυχολογική κατάρρευση (ήδη γεγονός): μονά κερδίζουμε – ζυγά χάνετε θα έλεγε γελώντας σαρδόνια ο κάθε Bourla…

Σε κάθε περίπτωση μιλώντας για τους καρκινοπαθείς δεν πρόκειται για «5.000 χαμένους πελάτες» της βιομηχανίας της υγείας 4.0 στο βέλγιο! Πρόκειται, αντίθετα, για μια καλή παρτίδα κατασκευασμένων «πελατών» των γενετικών θεραπειών και της ανάλογης βιομηχανίας, μαζί φυσικά με όλους εκείνους που δημιουργούν ήδη οι διαδοχικές «δόσεις» των πλατφορμιασμών.

Το μέλλον σαν οργανωμένη νοσηρότητα είναι εδώ. Και θα εδραιωθεί αν δεν το εμποδίσουμε. 

O «θάνατος» των κλινικών…

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Στην καθόλα αναπτυγμένη καπιταλιστικά γερμανία, με το υποδειγματικό δημόσιο σύστημα υγείας, μιλούν πια ανοικτά για τον «θάνατο» των κλινικών!! Δεν είναι μόνο λόγια. Η τάση (και η μεθόδευση) έχει μπει στις ράγες εδώ και μια 5ετία τουλάχιστον. Ανάμεσα στο 2016 και στο 2018 η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έδωσε 500 εκατομμύρια στα κρατίδια για να «συμμαζέψουν την πλεονάζουσα παραγωγική δυνατότητα» των υπαρχουσών δομών υγείας, σε όλα τα επίπεδα. Πράγμα που σήμαινε κλείσιμο νοσοκομείων, συγκεντροποίηση υπηρεσιών και σε κάποιες περιπτώσεις μετατροπή των γενικών κλινικών σε πρωτοβάθμια κέντρα υγείας.

Τώρα αναγγέλλεται στη γερμανία (φωτο επάνω) το κλείσιμο 34 (τριάντα τεσσάρων…) νοσοκομείων παρά τις «έντονες ανησυχίες για το επόμενο κύμα»… Μπαίνουμε στον πειρασμό να το δούμε ανάποδα: αυτές οι «σοβαρές ανησυχίες για το επόμενο κύμα» είναι που δημιουργούνται και αξιοποιούνται σαν επιταχυντής ενός σχεδιασμού μετάβασης στη «νέα φροντίδα υγείας» (με τις τεχνολογικές, ηθικές, ιδεολογικές και κοινωνικές προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης), μέσω της τρομοκρατίας και της συστηματικής προσπάθειας να μείνουν-οι-ασθενείς-μακριά-απ’-τα-νοσοκομεία (με την ανάλογη εγκατάσταση / επέκταση της «τηλε-ιατρικής» για παράδειγμα…). Η ιδέα ότι υπάρχει, 24 ώρες το 24ωρο, ένα σύστημα υποδοχής για οποιονδήποτε πάσχοντα πρέπει να τελειώνει (λένε τα αφεντικά). Είναι πολύ ακριβή. Πρέπει να αντικατασταθεί με την ιδέα ότι κανείς δεν αρρωσταίνει ξαφνικά αν datoποιηθεί 24 ώρες το 24ωρο, και ότι “ατομική κοινωνική ευθύνη” είναι να παραδίδεις 24 ώρες το 24ωρο τα data σου σ’ αυτούς-που-ξέρουν… Για την μετάβαση, για το άλμα απ’ την “παλιά κανονικότητα” στην καινούργια, χρειάζεται βία, αίμα, θάνατος. Ο τσαχπίνης είναι το ψευδώνυμο της δημιουργίας μιας πραγματικής «πολυδύναμης» και «πολύμορφης» τεχνητής κρίσης («παλιά μου τέχνη κόσκινο» για τα αφεντικά του καπιταλισμού)!!

Όπως και να το εννοήσει πάντως κάποιος, το παραδοσιακό, μαζικό, φορντικό σύστημα υγείας (το παραδοσιακό, μαζικό, φορντικό, πολυλειτουργικό νοσοκομείο) έχει τελειώσει! Δεν το λένε παντού καθαρά, απλά το δείχνουν…

(φωτογραφία κάτω: Κλείνει ως το τέλος του μήνα ανάμεσα στα υπόλοιπα η πνευμονολογική κλινική του ερευνητικού κέντρου Borstel, 60 χιλιόμετρα απ’ το Αμβούργο. Η κλινική ήταν ειδικευμένη στα περιστατικά φυματίωσης, και κάθε χρόνο νοσήλευε κατά μέσο όρο 2.800 ασθενείς, ενώ δεχόταν και 4.500 περιστατικά από τα κέντρα υγείας της ευρύτερης περιοχής. Οι εργαζόμενοι της κλινικής απαγορεύεται να δουλέψουν αλλού για τους τρεις πρώτους μήνες του 2002 – θα συνεχίσουν να πληρώνονται απ’ το ίδρυμα της κλινικής ως τότε. Τόσο το κλείσιμο όσο και η απαγόρευση είναι ανεξήγητες αποφάσεις για γιατρούς και νοσηλευτές της κλινικής, αλλά…)

(Σας είχαμε αντι-πληροφορήσει έγκαιρα – μέσα σε καταιγίδες ελεεινολογιών… Κανείς δεν μας το ζήτησε, αλλά αυτό ορίσαμε σαν εργατικό καθήκον μας, κι έτσι θα συνεχίσουμε. Θα είναι δύσκολο, θα έχει «πολύ ξύλο», που ίσως δεν περνάει καν απ’ το μυαλό σας. Ας το ξέρετε όμως. Θα συνεχίσουμε. Βλέπετε: πέρα απ’ τα υπόλοιπα και γόνιμα είμαστε και «Μπενγιαμινικοί»: …Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” που ζούμε τώρα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Πρέπει να κατορθώσουμε να συλλάβουμε την ιστορία έχοντας αυτή την επίγνωση. Τότε θα διαπιστώσουμε καθαρά ότι αποστολή μας είναι να δημιουργήσουμε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και έτσι θα βελτιωθεί η θέση μας στον αγώνα κατά του φασισμού. Ένας λόγος που ο φασισμός έχει μια ευκαιρία είναι γιατί, στο όνομα της προόδου, αντιμετωπίζεται από τους αντιπάλους του σαν ιστορικό μέτρο. Η έκπληξη για το πως τα πράγματα που ζούμε είναι “ακόμα” και στον εικοστό αιώνα δυνατά, δεν είναι φιλοσοφική. Δεν είναι η απαρχή μιας γνώσης – εκτός κι αν πρόκειται για τη γνώση πως η αντίληψη της ιστορίας από την οποία κατάγεται δεν ευσταθεί…

Στον 20ο  αιώνα… Και πάλι στον 21ο…. Αυτή η κουβέντα του Benjamin δεν είναι λόγια όπως βολεύει την ρηχότητα των καιρών. Είναι η καρδιά–δίπλα-στην–καρδιά, η καρδιά που δεν πρόκειται να την τσακίσει καμμιά ιδεολογική, χημική, γενετική μυοκαρδίτιδα και περικαρδίτιδα. Είναι η λάμψη της ακονισμένης λεπίδας της Ιστορίας την στιγμή του κινδύνου. Είναι η παρακαταθήκη των προγόνων μας. Είναι η ηχώ του παρελθόντος, η φωνή όλων εκείνων που αγάπησαν τον Κόσμο και ζητούν δικαίωση. Είναι το μέτρο μας, αυτό που δείχνει το αληθινό μπόι μας: πάντα μικρό αλλά και πάντα με το κεφάλι ψηλά. Οι ελεεινολόγοι κατά της εργατικής κριτικής, επαγγελματίες ή εθελοντές, όλοι αυτοί οι «πετυχημένοι» με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κανάγιες, κι όσοι κρύβονται πίσω απ’ τους φόβους τους (λες και οι φόβοι τους δεν είναι δικοί τους, λες και δεν πρέπει να τους πιάσουν απ’ τα κέρατα) έχουν κάνει ένα στρατηγικό λάθος: νόμιζαν ότι το Sarajevo / αόρατες πόλεις και η ασταμάτητη μηχανή είναι σαν τα μούτρα τους.

Αλλά δεν είναι: … Ελάχιστοι μπορούν να μαντέψουν πόσο χρειάστηκε να είναι κανείς θλιμμένος για να αναστηθεί η Καρχηδόνα…)

… και η αναγγελία του

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Ιδού λοιπόν πιο κάτω, στο σύντομο video απόσπασμα, «ο λόγος των αφεντικών»…. Και ιδού η αναγγελία της ριζικής αναδιάρθρωσης, αναγγελία πενταετίας ήδη το λιγότερο, δημόσια μεν αλλά και πίσω απ’ τις πλάτες σας/μας.

Βέβαια, αυτό το «πίσω από…» δεν είναι ακριβές 100%. Εφόσον η καθεστωτική «καθημερινή» είχε παρουσιάσει, διθυραμβικά (όπως απαιτεί ο ρόλος των καθεστωτικών διασπορέων «ψευδών ειδήσεων») την πρόοδο της «επιστήμης» απ’ τις 14 Δεκέμβρη του 2019, δεν υπάρχει μυστικότητα, ούτε καν στο ελληνικό χωριό. Και, για λόγους εντιμότητας, ας δώσουμε ένα 10% δίκιο στους τερατολόγους του hard core χριστιανισμού: κάποιοι ανάμεσά τους είναι ενήμεροι, δεν έχουν δει «οράματα» – απλά προσαρμόζουν τις όποιες γνώσεις τους στην μεταφυσική του “κόμματος” και των υπηρετών του big boss.

Αλλά η πίστη και η θεολογία είναι χειραγωγικό «πλαίσιο ερμηνείας»… Χειραγωγικό, επιλεκτικό, ιδεολογικά ιδιοτελές, αδιέξοδο. Δείτε στη συνέχεια το ενάμισυ λεπτό γεμάτο εξοχότητες. Είναι απ’ τις 15 Γενάρη του 2018, σε grand ημερίδα του «παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ», με θέμα Μετασχηματίζοντας την Υγεία στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση. Θα αναγνωρίσετε βέβαια τον αγαπημένο (και εκστασιασμένο!) κτηνίατρο ceo. Ο άλλος που θα δείτε / ακούσετε να μιλάει (φροντίζοντας για την υγεία σας πάντα!!) λέγεται Rajeev Suri, και ήταν τότε πρόεδρος και ceo της nokia… Ναι, της nokia!!! Το πάνελ των αγαθών «γιατρών» (τότε…) συμπλήρωναν ο Satya Nadella (ceo της microsoft…) και ο Michael Neidorff (πρόεδρος και ceo της αμερικανικής centene corp., μιας απ’ τις μεγαλύτερες ασφαλιστικές στις ηπα…). Όλοι με πάθος για το καλό της ανθρωπότητας…

Ωωωω! Εκλεκτοί εκπρόσωποι του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος σε μια εποχή που οι (μετέπειτα) caradinieroi/pfizerοι ροχάλιζαν! Ακριβώς. Και αυτό συνεχίζουν να κάνουν. Προσέξτε λοιπόν τι λεγόταν πριν 5 χρόνια… Τεντώστε τις κεραίες σας!

Και, επιτρέψτε μας, την ερχόμενη Τετάρτη, μ’ αυτό το video σαν αφετηρία, θα δούμε τι έλεγαν και, κυρίως, τι εννοούσαν τότε, «προ covid», τα αφεντικά του συμπλέγματος∙ θα δούμε γιατί «εκκένωση των νοσοκομείων», «θάνατος των κλινικών», αύξηση θανάτων και διάφορων σοβαρών ασθενειών, είναι η πραγματικότητα της πραγματικότητας (κι ας λένε τις εγκληματικές βλακείες τους τα ποικιλόμορφα μέλη της «συμμαχίας των προθύμων»…)∙ θα δούμε, τέλος, το γιατί τα ωραία λόγια κρύβουν ένα οδυνηρό μέλλον και γιατί πρέπει να πολεμήσουμε σ’ έναν από πολλές απόψεις (αν και όχι αποκλειστικά) εργατικό πόλεμο του είδους που δεν έχουμε μάθει: έναν πόλεμο μεγάλης, πολύ μεγάλης διάρκειας…

Αν λοιπόν σας ενδιαφέρει συντονιστείτε στην ψηφιακή συχνότητα της ασταμάτητης μηχανής την ερχόμενη Τετάρτη. Εν τω μεταξύ… να ένα μέρος απ’ το σχέδιο του συλλογικού κεφάλαιου (ευχαριστούμε τον Σ. για τον αρχικό εντοπισμό και τον Β. για τον υποτιτλισμό του video):

 

Ο παρτιζάνος

Τετάρτη 15 Δεκέμβρη>> Πολέμησε τους φασίστες σαν πιτσιρίκι… Και τώρα (πέρυσι) γυρνάει στους άδειους δρόμους της Νάπολη, “σαν τρελός”, βρίζοντας τους δειλούς που κλείστηκαν στα σπίτια τους επειδή το κράτος τους είπε να φοβηθούν και να κλειδαμπαρωθούν.

Καλύτερα μια ώρα σα λιοντάρι παρά εκατό σαν πρόβατο φωνάζει ο ανταγωνιστικός, μαχητικός 20ος αιώνας. Αλλά οι συνειδήσεις έχουν πια εντοιχιστεί, κουρνιάζουν στην επιπλοποιία των ψευδαισθήσεών τους… Φοβούνται ακόμα και να καταλάβουν…

Τρώνε, πίνουν και σκοτώνουν. Αυτοί το ξέρουν – εσύ; (2)

Τετάρτη 15 Δεκέμβρη>> «Δεν έχω να πω πολλά, στην πραγματικότητα έχω να πω ένα μόνο: Κανείς δεν μπορεί να κάνει του κεφαλιού του. Είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε, να εξηγήσουμε, να συνδράμουμε, αλλά του κεφαλιού του κανείς. Σε αντίθετη περίπτωση θα σφραγισθούν οι περιοχές, ακόμη και σπίτι-σπίτι… Δεν είναι ούτε απειλή, ούτε προειδοποίηση. Είναι απόφαση και θα γίνει έτσι αν χρειαστεί».
Τάδε έφη ο υπουργός προστασίας του πολίτη Χρυσοχοϊδης σχετικά με την εφαρμογή νέων απαγορεύσεων με σημαία την covid 19 – Δεκέμβριος 2020

Στην πραγματική ζωή λοιπόν το θέμα τίθεται με απλό και σαφή τρόπο: «Κύριε θα κάνετε το εμβόλιο – αυτό που έχουν αποφασίσει αυτοί που ξέρουν – γιατί θα σας προφυλάξει από μια αρρώστια που μπορεί να σας σκοτώσει, ενώ δεν σας έχει σκοτώσει ούτε το μυέλωμα ούτε η πνευμονική εμβολή… και δεν έχει μα και μου» . Αυτό είναι η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού στην πραγματική ζωή.

Τάδε έφη ο προφέσορ Γεροτζιάφας, αιματολόγος, μηντιακή περσόνα, σύμβουλος αντιπολίτευσης∙ επιπλέον της βασικής του απασχόλησης που είναι οι «επαγγελματικές δοσοληψίες» με διάφορες φαρμακομαφίες, συμπεριλαμβανόμενης της pfizer, εις Παρισίους – Ιούλιος 2021

Το να αποκτά και να επιδεικνύει η φιγούρα «γιατρός» (την) ναζιστική «κουλτούρα» («δεν έχει μα και μου»…) για ένα απάνθρωπο γενετικό πείραμα είναι ένα απ’ τα κέρδη των αφεντικών στην τρέχουσα υγιεινιστική τρομοεκστρατεία… Όπως, επίσης, η ταύτιση «φροντίδας υγείας» και «δημόσιας τάξης», που επιδεικνύεται στις παραπάνω δηλώσεις.

Όμως η πραγματική εγκληματικότητα των πιο πάνω μπορεί να εκτιμηθεί με ακρίβεια χάρη στην εσωτερική επικοινωνία ανάμεσα στην φαρμακομαφία pfizer και το παραμάγαζό της fda. Στο μικρό μέρος αυτής της εσωτερικής επικοινωνίας που έχει δημοσιοποιηθεί (περισσότερα την περασμένη Δευτέρα), κάτω απ’ το τίτλο Παράρτημα 1. Κατάλογος των παρενεργειών ειδικού ενδιαφέροντος (πάντα απ’ την πλατφόρμα BNT162b2) ακολουθούν 9 (εννιά) πυκνογραμμένες εμπιστευτικές σελίδες αυτών των παρενεργειών ειδικού ενδιαφέροντος, τακτοποιημένες με αλφαβητική σειρά. Απ’ την σελίδα 30 ως και την σελίδα 39. Σας δείχνουμε την πρώτη και την τελευταία, και φυσικά μας είναι αδύνατο να μεταφράσουμε όλους αυτούς τους όρους…

Η αναφορά όλων αυτών των παρενεργειών σε εσωτερικό, εμπιστευτικό έγγραφο σχετικό με την πορεία μιας γενετικής πλατφόρμας, δεν γίνεται βέβαια σαν «γενική επίδειξη γνώσεων» απ’ την φαρμακομαφία στο παραμάγαζό της! Η λίστα υπάρχει εκεί επειδή όλες αυτές οι παρενέργειες σχετίζονται με το συγκεκριμένο βιοτεχνολογικό είδος!! Αν (λέμε αν) ο οποιοσδήποτε έπαιρνε ένα οποιοδήποτε φάρμακο και ανοίγοντας την συσκευασία εύρισκε μια δεκασέλιδη μπροσούρα με παρενέργειες (η ασταμάτητη μηχανή είναι σίγουρη ότι) αυτός ο οποιοσδήποτε θα πέταγε στα σκουπίδια και την μπροσούρα και το φάρμακο! Ακριβείς γνώσεις δεν έχουμε, αλλά αμφιβάλλουμε αν υπάρχει σ’ αυτόν τον πλανήτη παρενέργεια που να μην είναι καταγραμμένη στην τεράστια λίστα της φαρμακομαφίας pfizer∙ που να προκύπτει, δηλαδή, απ’ την γενετική μηχανική…

Οι δεσμοφύλακες-«γιατροί» σαν τους πιο πάνω, σ’ όλο τον πολιτισμένο κόσμο, επέδειξαν άραγε στα ανθρώπινα πειραματόζωα αυτόν τον κατάλογο νοσηρότητας που τους περίμενε / περιμένει αν δώσουν μπράτσο; Ανέλαβαν άραγε την ευθύνη της «ενημερωμένης συναίνεσης» των πειραματοζώων; Όχι βέβαια∙ διάβολε όχι!!! Τους ξεγέλασαν, τους εξαπάτησαν και, τους διέταξαν να υποκύψουν ταυτόχρονα στις εγκληματικές ορέξεις των γενετιστών και στην μεταφυσική πίστη στον ενάρετο χαρακτήρα της τεχνο-επιστήμης.

Και συνεχίζουν να στρογγυλοκάθονται (αυτοί οι δεσμοφύλακες-«γιατροί») πάνω στις οργανικές σχέσεις τους με το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα….